หัวข้อ: [เรื่องสั้น] วีรกรรมทำเพราะ(แอบ)รัก UP!! :10-6-55 ตอนจบ เพิ่ม ตอนพิเศษให้ครับ

[P-o-r-m-u-h-M]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[P-o-r-m-u-h-M]

วันนี้ผมรีบตื่นแต่เช้าตรู่ด้วยความตื่นเต้นอย่างสุดๆ ทั้งๆที่เมื่อคืนก็แทบจะไม่ได้นอนเพราะนอนไม่หลับ พอคิดว่าวันนี้คือวันแรกของการเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยชื่อดัง แถมยังเป็นคณะที่ใครหลายคนอยากเข้าทำเอาคะแนนที่ยื่นสูงปรี๊ดแทบจะติดเพดานเลย

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินไปเปิดตู้เย็นหาของยัดลงกระเพาะซักหน่อยไม่ให้ท้องว่างจนเกินไป ผมไม่รู้ว่าวันแรกเขาจะเรียนกันหรือเปล่า แต่ถ้ามีเรียน กินไปก็ดีกว่าไปนั่งหิวในห้องเรียนเพราะตารางสอนผมมีเรียนยาวเหยียดตลอดทั้งห้าวัน แค่เห็นตารางเรียนก็เล่นเอาผมแทบจะลมจับ

ปีหนึ่งของคณะทันตะฯเรียนแต่วิชาพื้นฐานทั่วไป ซึ่งก็โอเคเพราะก่อนจะสอบเข้ามาผมเตรียมตัวอัดพวกวิชาพวกนี้มาหนึ่งปีเต็ม

ที่ว่าหนึ่งปีเต็มคือหนึ่งปีจริงๆ เพราะความจริงถ้าผมเรียนพร้อมๆเพื่อนผมตอนนี้คงได้ขึ้นปีสองไปเรียบร้อยแล้ว แต่บังเอิญเพราะความบ้าส่วนตัวล้วนๆทำให้ผมขอพ่อแม่นอนอ่านหนังสืออยู่บ้านรอสอบปีหน้า

เพราะปีที่แล้วผมดันได้คะแนนไม่พอที่จะเข้าคณะนี้มหาวิทยาลัยนี้ ติดแค่อันดับสองที่เลือกคณะวิจิตรศิลป์ของมหาวิทยาลัยที่อยู่คนละฝากจังหวัดกับมหาวิทยาลัยปัจจุบันของผม

 โปรดอย่าสงสัยกับการเลือกคณะของผม...อันดับหนึ่งเลือกทันตะแต่อันดับสองเลือกวิจิตรศิลป์ซึ่งแมร่งโคตรจะไปด้วยกันไม่ได้แบบสุดๆ แต่ถ้าสงสัย...ผมขอบอกเลยว่า

ผมชอบเรียนด้านศิลปะมากกว่าไอ้คณะทันตะฯนี่หลายเท่า!!!

แล้วทำไมมาเรียนทันตะ...ถึงขนาดยอมหยุดเรียนหนึ่งปีเพื่อที่จะสอบเข้ามาได้...มันมีเหตุผลของมัน อย่างแรกคือพ่อแม่ผมอยากให้ลูกเรียนหมอตามความคิดของคนต่างจังหวัดทั่วไปที่อยากให้ลูกให้หลานเรียนหมอ แต่ก็ไม่ได้บังคับขู่เข็ญให้ต้องเรียนหรอกนะ พ่อกับแม่เลี้ยงผมมาแบบบุฟเฟ่ต์ อยากได้อะไรอยากทำอะไรไม่เคยขัดแต่ก็ไม่หามาให้ ต้องหาเองจัดการเองทุกอย่างยกเว้นเรื่องเงินๆทองๆที่ต้องแบบมือขออยู่

แล้วเหตุผลอีกอย่างก็เพราะไอ้เจ้าของเสียงกรนฟี่..ฟี่..ที่หลับสบายบนเตียงเดี่ยวภายในห้องพักเดียวกับผมนี่แหละ เพียงแค่รู้มาว่ามันอยากเรียน ทันตะฯของมหาวิทยาลัยนี้ก็พยายามจะเข้าให้ได้ ตอนแรกกะไว้จะเป็นรุ่นพี่มันเหมือนเดิม แต่ดันกลายมาเป็นรุ่นเดียวกันซะได้

มันชื่อไอ้น้องมีน...เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนของผมซึ่งก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย แต่อย่าไปบอกใครนะ...ผมอ่ะแอบชอบมันมาตั้งแต่ ม.ห้า แล้ว...

ตอนนั้นมันพึ่งเข้ามา ม.สี่ใหม่ๆ แต่ขนาดพึ่งเข้ามาไม่นานด้วยความหล่อ ความสูง ความล่ำ ความขาว ความใส และทุกๆความที่ทำให้มันกลายเป็นที่รู้จักไปทั้งโรงเรียน ผู้หญิงทั้งม. สี่ ห้า และหก ตบแย่งไอ้มีนกันเป็นบ้าเป็นหลัง แต่ไม่ใช่แค่ผู้หญิงหรอก ได้ข่าวว่าพวกตุ๊ดพวกเกย์ที่หวังในตัวมันก็พากันตบกันสนุกมือ

โชคดีที่ผมไม่ได้เข้าไปคลุกวงในกับพวกนั้น ไม่งั้นพวกนั้นได้...ตายเกลือน..หึหึ

ไม่ได้เว่อ...ไม่ได้อวดอ้างตัวเอง แต่ผมเป็นผู้ชายที่สูงไม่แพ้ไอ้มีน ด้วยเลข 1-8-2 ที่วัดกี่ทีกี่ทีก็พยายามจะย่อเข่าทำตัวเตี้ย แต่มันก็ไม่ได้ผล นึกแล้วก็รันทดในชะตาชีวิตของตัวเองจริงๆที่เกิดมาสูงชะลูดขนาดนี้

เพราะผมมันประเภทรับแบบ Born to be รู้ตัวว่าชอบผู้ชายมาแต่เล็กแต่น้อยแทบยังรู้ด้วยว่าคงจะไปรุกใครไม่ได้เพราะจิตใจมันเป็นรับ และพอตั้งแต่รู้ตัวก็พยาย๊ามพยายามจะเป็นเกย์ตัวเล็กๆน่ารักๆ ไม่กินนมไม่เล่นกีฬา

แต่เหมือนสวรรค์จะกลั้นแกล้ง...ตอนผมอยู่ ป.หก ก็ล่อสูงไปตั้ง 170 แล้ว ยืนเข้าแถวด้านหลังตลอดชีวิต

แต่ก็ดี...เพราะผมไม่ค่อยจะแสดงออกเท่าไร เพื่อนทุกคนจะรู้ว่าผมเป็นเกย์  แต่ไม่มีใครซักคนที่รู้ว่าผมเป็นรับ และด้วยความสูงหุ่นเพรียวเพราะกลัวอ้วน และความขรึมส่งผลให้ผมเหมือนดูเป็นชายบุคลิกน่าค้นหาในสายตาของคนอื่น หลายคนเข้ามาจีบแต่ขอโทษ..ผมแน่วแน่ที่ในรสนิยมของตัวเองว่ะ

เพราะอย่างนั้นทุกวันนี้สถิติแฟนของผมเลยเป็นเลขศูนย์แบบไม่ต้องนับให้เมื่อย ก็ผมจีบใครไม่เป็น แล้วคิดดูว่าคนตัวสูงหน้านิ่งไม่มีส่วนไหนที่ค่อนไปทางคำว่าสวยงามซักนิด...รุกที่ไหนมันจะมาจีบ!!

“มีนตื่นเหอะว่ะ”สะกิดไอ้คนขี้เซาด้วยเสียงเข้มๆ ไม่ได้ดัด...มันเข้มเอง เสียงผมจะทั้งทุ้มกังวานเหมือนพวกพากย์หนัง ไอ้มีนมันขยี้ตาแรงๆไล่ความง่วง มองมาที่ผมแล้วฉีกยิ้มจนตาปิด

“โห...พี่เจเจแต่งตัวเสร็จแล้วพึ่งปลุกผมเหรอพี่”

“ยังเช้าอยู่ กูตื่นเช้า มึงก็รีบตื่นไปอาบน้ำได้แล้วเรียนวันแรกอย่าสายเดี๋ยวแมร่งจะสายไปทั้งเทอม!!”

“คร๊าบบบบบบ”รับคำเสียงยานก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงด้วยสภาพแค่บ๊อกเซอร์แค่ตัวเดียว หยิบผ้าเช็ดตัวขาวขึ้นพาดบ่าก่อนจะเดินหาวไปเกาไข่ดัง ครืดดด ครืดดด ผ่านหน้าผมเข้าห้องน้ำ

โอ้ย!!! หัวใจจะวาย

ผมนั่งรอไอ้มีนอาบน้ำไปก็เดินไปเก็บผ้าห่มที่หล่นอยู่ข้างเตียงเอาไปวางกองไว้บนเตียงแทน...เกะกะทางเดิน...คิดว่าผมจะหลงมันขนาดพับผ้าห่งผ้าห่มให้เหรอ...ฝันเห๊อะ!!!!

แต่คิดไปก็อึ้งตัวเองเหมือนกัน...แต่ก่อนผมเป็นพวกเห็นใครหล่อ ใครน่าสนใจ จะแอบชอบคนคนนั้นทันที แล้วโลกนี้มีคนหล่อตั้งมากตั้งมาย ผมเลยแอบชอบคนนู้นทีคนนั้นที ชอบไปเรื่อยแต่ก็แค่แอบชอบเฉยๆล่ะนะ แต่พอมาแอบชอบไอ้มีนนี่ดิ งงตัวเองเหมือนว่าทำไมผมถึงทำได้ถึงขนาดนี้

ทั้งๆที่ผมไม่ถนัดพวกวิชาสายวิทย์ฯก็ยังสู้อุตส่าห์ตรากตรำจนสอบเข้ามาได้ แถมตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบมันผมก็ไม่เคยหันไปชอบผู้ชายคนไหนอีกเลย เพราะแบบนั้นล่ะมั้งผมเลยพยายามเอาตัวมาอยู่ใกล้ๆไอ้มีน

“โอ้โห้ นี่มึงอาบน้ำหรือมึงวิ่งผ่านน้ำ  ไวได้อีก”ก็ไอ้มีนดิ ออกมายืนยิ้มแฉ่งโชว์ผิวขาวเนียนที่มีหยดน้ำเกาะอยู่ทั่วทั้งตัว ส่องแสงวิบๆวับๆเหมือนกับประกายเพชร...แสบตาเลยกู

“เดี๋ยวก็สกปรกอยู่ดีจะอาบไปทำไมพี่”ยิ้มแล้วยิ้มกว้างให้ แต่เหตุผลมึงไม่ผ่านอย่างแรงนะเว้ย

“เหตุผลมึงเชี่ยมากไอ้มีน รีบแต่งตัวเหอะเดี๋ยวจะสายตั้งแต่วันแรก ฤกษ์ไม่ดีนะ”เลิกสนใจมันแล้วหันกลับมานั่งกดมือถือตัวเองต่อ เพราะถ้ามองมันมากกว่านี้ผมคงสติแตกกระเจิงแน่ๆ

หุ่นแมร่งแน่นน่ากอด กล้ามอกเอยซิกแพคเอย...โอ้ย...แค่มองไม่กี่วิก็เริ่มเหงื่อแตกพลั่กๆอย่างกับจะละลายเอาซะให้ได้ คิดดูว่าถ้ามองมากกว่านี้ผมคงได้ละลายหายไปจริงๆ

ซักพักมันก็เดินมาฉีกยิ้มให้ผมเหมือนเดิมแต่ต่างตรงที่ตอนนี้มันใส่ชุดนักศึกษาสีขาวกับกางเกงสแล็คสีดำถูกระเบียบเต็มที่ มันยื่นไทด์มาให้ผมแล้วทำหน้าปะเลาะๆ ผมเลยต้องยืนขึ้นผูกไทด์ให้มัน แกล้งทำหน้าเซ็งๆทั้งๆที่ใจโคตรจะลิงโลดที่ได้ทำตัวอย่างกับเป็นภรรยามันเลย

“กูสอนมึงรอบที่เท่าไรแล้วมีน”

“ไม่รู้อ่ะครับ”

“ไอ้ฟาย กูไม่ได้ถามให้ตอบ กูถามให้สำนึกเว้ย”ด่ามันไปแต่ก็ยังเสือกยิ้มแป้นเหมือนเดิม ไอ้มีนแมร่งก็ชอบเป็นแบบนี้ ชอบปะเลาะไปทั่ว ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวหรอก นิสัยมันดี มนุษย์สัมพันธ์มันเยี่ยม

แต่งตัวเสร็จก็ออกจากห้องพร้อมกัน ไอ้มีนร้องอยากหาอะไรกินแต่เพราะผมกินมาแล้วเลยว่าจะเดินไปดูห้องเรียนก่อน เราแยกกันตรงใต้คณะมันเดินไปทางโรงอาหารส่วนผมเดินขึ้นตึกไปยังห้องเรียน

แปดโมงสี่สิบห้านาที...ในห้องที่แม่บ้านกรุณามาเปิดให้ผมเข้ามาคนแรกเพราะเวลาเรียนจริงๆปาไปเก้าโมงครึ่ง มีเวลาเกือบๆชั่วโมงให้ผมเข้ามานั่งเล่น

ไม่ได้เห่อที่ต้องมาเรียนวิชาน่าเบื่ออย่าง ชีวะวิทยา แต่ตื่นเต้นที่ได้เป็นนักศึกษาต่างหาก

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นฆ่าเวลาพลางคิดอะไรเล่นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งรู้สึกว่าข้างๆตัวมีคนมานั่งเลยหันไปมองทั้งๆที่ก็รู้ว่าเป็นใคร

ไอ้มีนที่ยังมีขนมปังคาปาแต่ก็ยังฉีกยิ้มส่งมาให้ มือถือนมจืดรสโปรด มันยื่นลูกอมมาให้ผมทั้งๆที่ก็ไม่สั่งให้มันซื้อ แต่เพราะว่ามันรู้ว่าผมเป็นคนติดลูกอมเวลามันเข้าร้านสะดวกซื้อก็มักจะซื้อมาเผื่อประจำ

พยักหน้าขอบใจมันก่อนจะหันกลับมาสนใจเกมส์ยิงยุง* ที่กำลังบ้าเล่นอยู่ตอนนี้ ที่บ้าไม่ใช่อะไร บ้าเพราะอยากทำ Hi-score เฉยๆ เครื่องก็เครื่องผมแท้ๆแต่เมื่อวันก่อนไอ้มีนมันหยิบไปเล่นแล้วกลายเป็นดันอันดับที่ผมทำไว้ตกหมดเลย

ไม่ได้หรอกเรื่องแบบนี้ยอมไม่ได้

นั่งเล่นไปเรื่อยๆก็เริ่มเบื่อ ดูเวลาก็เกือบจะถึงเวลาสอน มองไปรอบๆห้องก็มีคนเข้ามาเยอะแล้ว...เข้ามาตอนไหนกันเนี่ย...

ห้องเรียนของผมเป็นห้องเรียนธรรมดาๆ แต่จะค่อนข้างใหญ่กว่าปรกติน่าจะมีโต๊ะเรียนประมาณสองร้อยโต๊ะได้ มีโทรทัศน์ติดไว้เป็นช่วงๆเผื่อคนที่นั่งหลังๆจะมองไม่เห็น ดูจากตาคราวๆน่าจะมีคณะอื่นเข้ามาเรียนด้วยเยอะพอดู

เก้าโมงครึ่งไม่ขาดไม่เกิน อาจารย์รุ่นแม่ตัดผมสั้นเดินเข้ามาด้วยท่าทางนิ่งๆ มาถึงปุ๊บก็ไม่พูดไม่กล่าว เดินมาแจกกระดาษแจ้งขอบเขตการศึกษาทันที ห้องทั้งห้องเงียบรอดูอาการของอาจารย์แม่คนนี้ว่าจะโหดอย่างที่เขาร่ำลือกันมาหรือเปล่า

“เหมือนจะโหดอย่างที่รุ่นพี่บอก”

“ก็รอเรียนเทอมหน้าซิ เห็นว่าอาจารย์เทอมหน้าคนละคน”แกล้งพูดไปให้ไอ้มีนมันทำปากจู๋แบบไม่พอใจเล่น เพราะถ้ายอมเรียนเทอมหน้าจริงคงเรียนวิชาพื้นฐานตัวอื่นไม่ทันเพื่อนในรุ่นแน่ๆ เพราะแบบนั้นวิชานี้เลยฟิกว่าห้าม F เด็ดขาด

“เซคตอนเช้าใครจะเป็นคนอาสาประสานงานกับอาจารย์?”แจกยังไม่ทันทั่วห้อง อาจารย์แม่แกก็เดินไปถามประโยคนี้ที่หน้าห้อง แน่นอนว่า...ไม่มีใครแย่งรับหน้าที่ซักคน

“ถ้าไม่มีคนอาสาจะสุ่มเลือกนะ แล้วถ้าได้คนไม่มีความรับผิดชอบพวกเธอก็ซวยกันไป”พูดเสียงเรียบเหมือนเคย ไม่รู้อาจารย์แกจะเก๊กโหดไปไหน

“โอเค ไม่มีคนอาสา งั้นเอา...นาย จัตรินทร์ XXXXXX ไหนอยู่ไหน”สะดุ้งวาบหลังจากอาจารย์แกยกรายชื่อมาอ่านแล้วเรียกชื่อผม ไอ้มีนหัวเราะเอิ้กอ้ากชอบใจใหญ่ ผมจำใจยกมือให้อาจารย์แกเห็น

“จำหน้าเพื่อนคนนี้ไว้ ถ้าส่งงานให้ส่งกับเพื่อนคนนี้ อาจารย์ไม่ชอบให้มาส่งที่ห้องที่ละคนสองคน”แกพูดสั่งไว้แล้วจึงเริ่มอธิบายขอบเขตการศึกษา ดูจากหัวข้อที่ต้องเรียนก็เหมือนตอน ม.ปลายแทบทั้งนั้น

อธิบายเสร็จก็ปาไปชั่วโมงครึ่ง ก่อนจะปล่อยอาจารย์แกก็เรียกผมไปหา ยื่นรายชื่อของนักศึกษาเซคเช้าให้ แล้วบอกว่าก่อนเรียนสัปดาห์หน้าให้แวะไปเอาชีทเรียนไปทิ้งไว้ที่ร้านถ่ายเอกสารเพื่อนๆคนอื่นจะได้ไปซื้อมาเรียน

รับคำสั่งเสร็จสรรพก็เดินออกมา เจอไอ้มีนยืนรออยู่หน้าห้อง มียิ้มล้อๆหน่อยๆ เห็นแล้วอยากเตะแมร่งทำหน้ากวนตีนใส่

“ปะพี่เจเจ ไปหาไรกินกัน”

“รีบกินจังว่ะ พึ่งกี่โมงเอง”

“องุ่นรอกินข้าวอยู่อ่ะพี่ อาจารย์องุ่นเข้ามาแจกเอ้าไลท์เสร็จก็ปล่อยเลย เนี้ยตอนนี้รออยู่โรงอาหารคณะเรา”พูดจายิ้มแย้มแจ่มใสแต่ทำให้ผมรู้สึกหม่นหมองลงถนัดตา

ก็มันพูดถึงแฟนสาวคนล่าสุดของมัน ผมคงไม่มีกระจิตกระใจมาร้องตะโกนทุบอกดีใจหรอกนะ

เดินมาถึงโรงอาหารคณะก็เจอน้ององุ่นนั่งโบกมือย้อยๆเรียกพวกเราสองคน ข้างน้ององุ่นมีเพื่อนผู้ชายหน้าตาน่ารักจิ้มลิ่มอยู่อีกคน แถมยังมีหน้าทำเป็นอายตอนเห็นผมเดินมาอีก

น้องข้าวเพื่อนของน้ององุ่นเคยเจอครั้งแรกก็ตอนที่ไอ้มีนมันตกลงปลงใจเป็นแฟนน้ององุ่นเมื่อประมาณอาทิตย์ก่อนที่มาทำกิจกรรมของมหาวิทยาลัย พอวันต่อมาไอ้มีนก็มากระซิบบอกผมว่าข้าวเพื่อนของแฟนมันชอบผม

โถ่ๆๆๆ...พี่เจเจล่ะสงสารน้องข้าวจริงๆที่ต้องมาตกหลุมรักคนอย่างพี่ อยากบอกน้องไปตรงๆเหมือนกันนะว่าถึงน้องจะน่ารักขนาดนี้แต่ว่าพี่เจเจยังไม่มีนโยบายอนุรักษ์ดนตรีไทยแต่อย่างใด

“สวัสดีค่ะพี่เจเจ”น้ององุ่นทักทายพร้อมไหว้อย่างสวยงามเหมือนๆกับหน้าตาของน้องเขา ส่วนน้องข้าวก็หันมาไหว้เงียบๆตามเพื่อนทำหน้าแดงหูแดงเขินอยู่นั่นแหละ

“วันหลังไม่ต้องมาที่คณะนี้ก็ได้นะ พี่อยากไปกินข้าวแถวบัญชีฯบ้าง”พูดเสียงเรียบ ได้ข่าวว่าบัญชีฯมีคนหล่อๆเยอะ ไปเดินแถวนั้นเผื่อจะมีคนอื่นที่น่าสนใจกว่าไอ้ผู้ชายข้างๆ จะได้เลิกชอบมันซักที

หมั้นไส้!! พออยู่กับแฟนสาวแล้วทำกระดี๊กระด๊าไม่เห็นใจคนแอบรักที่ต้องปั้นหน้าไม่รู้สึกรู้สาเลยนะมึง...ฮือออ

“อะ..เอ่อ..พี่เจเจไม่ทานข้าวหรือครับ”น้องข้าวพูดเบาๆ ทำหน้าตาเขินต่อไป เห็นหน้าตาน้องข้าวแล้วอิจฉาตะหงิดๆโว้ย อยากเกิดมาหน้าตาแบบนี้บ้าง อยากตัวเล็กๆ ผิวขาวชมพู ปากนิด จมูกหน่อย คิ้วเรียวๆ ตาโตๆ

“พี่พึ่งทานมาตอนเช้าเอง”

“อ่อ...ครับ”น้องข้าวเลยขอตัวเดินตามไอ้คู่รักข้าวใหม่ปลามันไปซื้ออาหารมากิน ให้ผมนั่งเฝ้าโต๊ะ ไอ้มีนเดินควงกับองุ่นคุยไปยิ้มไปเล่นเอาคนรอบๆมองตาม ผู้หญิงกับเกย์มองไอ้มีน...ผู้ชายกับทอมมองน้ององุ่น...เฮ้อ

รอซักพักทั้งสามคนก็เดินมาพร้อมกับข้าวกันคนละจานกับน้ำคนละขวด ผมเลยขอตัวกลับก่อน บอกคนอื่นว่าจะไปนอนต่อแต่ที่จริงจะไปเดินเล่นให้ใจมันสงบ เพราะตอนนี้ใจกำลังร้อนลุ่มด้วยไฟอิจฉา...อิจฉาโคตรๆ!!

ที่จริงวันนี้เรียนทั้งวันแต่ตอนบ่ายมีแลป แต่อาทิตย์แรกแลปยังไม่เปิดเลยยังว่างอยู่ ไอ้มีนกับน้ององุ่นพยายามจะยื้อแต่ยื้อไม่ได้ส่วนน้องข้าวก็นั่งทำตาละห้อยมองมาที่ผม ไว้ถ้าพี่ถึงทางตันของวิถีเกย์รับเมื่อไรพี่จะคิดถึงน้องข้าวคนแรกเลยนะ สัญญา

จุดหมายของการพักผ่อนจิตใจคือคาราโอเกะ ถึงจะแปลกไปหน่อยที่มาคนเดียวแต่มันเป็นเรื่องปรกติสำหรับผมเลยนะ ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่หอเมื่อเดือนที่แล้ว เด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ ถึงมีเพื่อนหลายคนที่เรียนอยู่ใกล้ๆแต่เวลาก็ไม่เคยจะตรงกัน พวกมันบอกว่าต้องเตรียมตัวรับน้องอะไรไม่รู้เยอะแยะ

สุดท้ายคนที่ใกล้ชิดและสนิทที่สุดก็คือไอ้มีนที่ตอนนี้กลายเป็นทั้งเพื่อนร่วมรุ่นและเพื่อนร่วมห้องเพราะเพื่อนๆของมันไม่มีใครติดที่มหาวิทยาลัยนี้เลยซักคน จับพลัดจับผลูก็เลยลองชวนมาเช่าหอนอกอยู่ด้วยกัน

แล้วยังไง...จนแล้วจนรอดผมก็เดินเปลี่ยวอยู่คนเดียวอยู่ดี แมร่งมีแฟน แล้วแฟนก็ทั้งสวยทั้งน่ารักดีกรีเด็กบัญชีอีกต่างหาก

ว๊ากกกกกกกก!! ขี้เกียจคิดมากแล้ว!!

ร้องเพลงดีกว่า

โอ้เย...... ~ ~ ~ ~
 



* เกมส์ยิงยุงเป็นเกมเก่าๆนะครับ สมัยโทรศัพท์โนเกียมีกล้องใหม่ๆ ใครเล่นแล้วจะเหมือนคนบ้า หันตามยิงยุงที่บินเข้ามาในกล้องของเรา...รู้สึกจะมีสองเวอร์ชั่นหรือเปล่าไม่แน่ใจ ยิงยุงกับยิงไวรัส

[P-o-r-m-u-h-M]

ซู่...ซ่า...ซู่ๆ...ซ่าๆ...

อย่าเข้าใจผิดนี่ไม่ใช่การเชียร์กีฬาสีแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงเอฟเฟ็กจากการปิ้งย่างหมูกระทะกันอย่างสนุกสนาน เป็นการเลี้ยงฉลองการเฉลยสายรหัสธรรมดาๆ

เปิดเรียนมาได้สามอาทิตย์เต็มๆ วันนี้เป็นวันศุกร์ที่รุ่นพี่ปีสองนัดกันเฉลยสายรหัส เขาให้หาลายเซ็นกับตามหาพี่รหัสของตัวเองมาตั้งแต่ยังไม่เปิดเทอมด้วยซ้ำซึ่งแน่นอนว่าคนอย่างผม...ไม่มีความคิดจะทำตามเลย

เคยได้ยินจากเพื่อนๆมาเหมือนกันว่าไม่ต้องหาเดี๋ยวเขาก็เฉลย ขู่ไปอย่างนั้นว่าจะลงโทษคนที่หาไม่เจอแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำอะไรจริงจัง แต่ไม่ใช่ว่าผมเป็นพวกขวางโลกหรืออะไรแบบนั้น

เหตุผลที่ผมไม่หาเพราะ...อาย...ที่ต้องมาทำตัวเป็นเฟรชชี่ทั้งๆที่แก่กว่าคนอื่นเป็นปีบางคนก็เกือบสองปี

อย่างที่เล่าไปว่าผมหยุดเรียนรอแอดฯหนึ่งปีเต็ม และผมก็เป็นพวกเกิดปลายปี แถมยังเรียนช้าเพราะย้ายบ้านตอนเด็ก ขนาดในรุ่นเดียวกันผมยังแก่ที่สุด จะมานับอะไรกับรุ่นน้อง

แล้วก็อย่างที่คิด...พี่รหัสที่ผมได้กลายเป็นน้องผม อ่อนกว่าเกือบๆครึ่งปี

นายซี...พี่รหัสของผมเอง หน้าตาก็พอไปวัดไปวาไม่ได้หน้าเกลียดอะไร มีคนแอบมากระซิบว่าเป็นถึงเดือนคณะแต่ไปไม่ถึงเดือนมหาวิทยาลัย...แอบคิดในใจ ถ้าเดือนคณะหน้าตาได้แค่นายซี รับรองว่าไอ้มีนของผมที่ตอนนี้รับหน้าที่เดือนของปีนี้ไปถึงมหาวิทยาลัยแน่นอน

เอ๊ะ...ผมไม่ได้เข้าข้างไอ้มีน แค่พูดตามคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ

แต่ก็นะ..เห็นพี่รหัสตัวเองแล้วอยากเอาไปเปลี่ยนกับไอ้มีน

รายนั้นได้พี่รหัสเป็นสาวตัวเล็กน่ารักชื่อว่าเฟย์ ไม่ได้มีดีกรีแบบด้านผมก็จริงแต่ดูๆแล้วก็โคตรจะน่ารัก มองไปก็ยิ่งเหมือนตุ๊กตา ทำไม๊ทำไมไอ้มีนถึงได้คนน่ารักแบบนั้นทำไมไม่ได้เดือนคณะอย่างซีหรืออย่างน้อยก็เป็นผู้ชายคนอื่นก็ได้!!

ก็เห็นแล้วมันหงุดหงิดเหมือนเวลาที่เห็นไอ้มีนอยู่กับองุ่น มันอิจฉา เซ็ง...ทุกอย่าง

“น้องเจเจอิ่มแล้วเหรอ”ซีที่นั่งอยู่ข้างๆถามผม ผมเลยหันไปยิ้มให้แล้วพยักหน้า อยากบอกมันว่ากูแก่กว่ามึงอีกนะ! ก็เข้าใจว่านับรุ่นยังไงผมก็รุ่นน้อง แต่พอฟังคนอายุน้อยกว่ามาเรียกว่าน้อยแล้วมันทะแม่งพิกล

“อิจฉาสายนี้ ได้คนหน้าตาดีตลอด”ผู้หญิงร่างอวบที่นั่งถัดไปสองคนพูดขึ้น ทำตาจิกๆใส่ซีแล้วหันมายิ้มกว้างให้ผม เอ่อ...นะ

“สายแกก็ได้น้องมีนไง เดือนคณะเลยนะ”ซีตอบขำ ไอ้ผมก็งง รู้สึกว่าพี่รหัสของไอ้มีนเป็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆมันอีกโต๊ะไม่ใช่ผู้หญิงอวบคนนี้...หรือผมเข้าใจผิด

“นั้นมันน้องของยัยเฟย์คู่สาย น้องนาชั้นก็ได้เป็นดาวคู่กัน แต่ที่จริงชั้นชอบแบบน้องรหัสแกมากกว่าน้องมีนอีกนะ”อ่อ...พี่รหัสของหนูนา คู่สายไอ้มีน...นี่ก็อีกคนที่ทำผมอิจฉา ฮึ่ย!! ทำไมรอบตัวมันมีแต่คนน่ารักๆก็ไม่รู้

พอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะส่งสายตาไม่พอใจออกไปเลยขอตัวไปห้องน้ำก่อนที่คนอื่นจะเข้าใจผิด ผมเป็นพวกเก็บอะไรคิดอะไรหรือโกรธใครจะแสดงออกทางสายตา อย่างเมื่อกี้ก็รู้เลยว่าถ้าใครมองตาผมคงเห็นแววตาไม่พอใจ

ไม่พอใจโคตรๆที่มีแต่คนน่ารักๆอยู่ใกล้ตัวไอ้มีน

เข้ามาในห้องน้ำก็เปิดก๊อกควักน้ำล้างหน้าดับความร้อนในดวงตา ก็คนมันอิจฉา ทั้งๆที่ผมก็ได้อยู่ห้องเดียวกันเรียนพร้อมกันตลอด แต่พอย้อนดูจุดยืนของตัวเอง ผมก็ยังเป็นได้แค่รุ่นพี่หรือเพื่อนสำหรับไอ้มีนเท่านั้น

 ได้แต่ตีอกชกลมคนเดียว บ้าบอคนเดียว ไม่พอใจอยู่คนเดียวเท่านั้น จนบางทีมันเริ่มเบื่อที่ต้องเป็นแบบนี้

มีสองทางเท่านั้นที่จะทำให้เรื่องมันจบ อย่างแรกคือผมต้องเลิกชอบไอ้มีน...ซึ่งคงยากเพราะถ้าทำได้ผมคงไม่ดันทุรังตามมันมาถึงขนาดนี้ และสองคือผมต้องบอกความรู้สึกกับมัน ซึ่งแน่นอนว่าคงโดนชกหน้าพร้อมๆกับเลิกคบเป็นเพื่อนชัวร์ ฮ่าฮ่าฮ่า เฮ้อออออ!!

เดินกลับมาที่โต๊ะ แอบหันไปมองโต๊ะข้างๆก็เห็นไอ้มีนนั่งหัวเราะแล้วก็ยิ้มอย่างร่าเริง ก็นะ...มันเป็นพวกมนุษย์สัมพันธ์ดีโคตรๆไม่เหมือนผมที่ติดจะนิ่งๆไปซักหน่อย

โต๊ะของผมก็พูดเสียงดังไม่เกรงใจใครเหมือนกัน ประเด็นสนทนาเปลี่ยนไปเรื่อยๆมีพูดถึงเรื่องของผมบ้างแต่ก็ไม่นานเท่าไรเพราะผมไม่ค่อยได้ให้ความร่วมมือเท่าที่ควร ได้แต่นั่งจิบน้ำอัดลมไปเรื่อยๆรอเวลากลับหอ จะได้อยู่กับไอ้มีนสองคนซักที เอิ้กเอิ้ก

แต่อะไรอะไรมันก็ไม่เป็นอย่างที่คิด พวกพี่ๆกลุ่มหนึ่งดันชวนกันไปต่อที่ผับแล้วไอ้พี่รหัสตัวดีของผมมันดันเป็นตัวตั้งตัวตีด้วยแถมจะลากผมให้ไปให้ได้ อุตส่าห์บอกปัดไปแล้วว่าอยู่ในชุดนักศึกษามันไม่เหมาะ แต่ไอ้มีนมันกระสันอยากไปเที่ยวเหมือนกันมันเลยสวนตอบซีไปแทนว่าเดี๋ยวกลับไปเปลี่ยนเสื้อที่หอก็ได้

พอมันบอกแบบนั้นเลยต้องไปแต่ก่อนจะไปประเด็นสนทนาก็กลายเป็นเรื่องของผมกับไอ้มีน ทุกคนเลยรู้ว่าที่จริงแล้วผมอยู่รุ่นเดียวกับปีสอง แล้วพอรู้ว่าผมแก่กว่าทุกคนก็ทำหน้าตกใจ บอกกันใหญ่ว่าผมตีเนียน...หลังจากนั้นคำว่าน้องเจเจก็ไม่มีให้ได้ยิน เรียกไอ้เจบ้าง เจเจเฉยๆบ้าง เด็ดสุดคือนายซีเรียกรุ่นน้องว่า เฮียเจเจซะงั้น

กว่าจะแยกย้ายกันที่ร้านหมูกระทะก็เกือบๆสามทุ่ม พวกซีมันบอกจะไปที่ผับเลยเพราะพวกนั้นใส่ชุดลำลองมาอยู่แล้ว ปีหนึ่งที่เปรี้ยวไปเที่ยวด้วยก็มีแค่ผม ไอ้มีน กับเพื่อนผู้ชายรุ่นเดียวกันอีกสองคน

คนหนึ่งชื่อนินจาแต่มันบอกเรียกมันว่านินก็พอ ส่วนอีกคนชื่อภพ ย่อมาจากธนภพ ทั้งสองคนไป-กลับที่บ้าน เลยต้องมายืมเสื้อผ้าของผมใส่เพราะถ้าเป็นไซส์ของไอ้มีนมันจะใหญ่เกินไป แต่ขนาดแค่เสื้อผมไอ้สองคนนี้ยังดูโคร่งๆเลย ดีหน่อยว่าพวกมันสูงเกือบๆจะร้อยแปดสิบ กางเกงยีนส์ขาเต่อที่ไอ้มีนมันชอบใส่เลยพอดีๆกับทั้งสองคน

กว่าพวกเราจะไปถึงผับก็เกือบๆห้าทุ่ม ข้างในเต็มไปด้วยคนที่กำลังเต้นกันมันส์สุดชีวิต มองไปตามทางที่ซีมันส่งข้อความมาบอกว่าอยู่หน้าเวทีกลางร้านก็เจอซีกับกลุ่มเพื่อนๆมันยืนเด่นอยู่

“หล่อมาเชียวนะเฮีย”ซีกระซิบกับผมเพราะเสียงมันดัง ผมยิ้มแล้วก็พยักหน้าตอบยังไม่ค่อยชินเท่าไรที่ถูกเรียกแบบนี้

คนอื่นพูดอะไรกันอีกก็ไม่รู้แต่กระซิบกันสนุกเลย ผมยืนอยู่ข้างๆซีอีกข้างเป็นผู้หญิงอวบๆคู่สายไอ้มีนที่ผมลืมชื่อ พึ่งสังเกตว่าซีมันก็สูงกว่าผมนิดหน่อย พอมันอยู่ในความมืดมีแสงไฟหลากสีฉายผ่านไปผ่านมาแล้วมันก็ดูดีเหมือนกัน ฮ่าฮ่า

ยืนฟังดนตรีอยู่ได้ซักพัก วงดนตรีสดก็ขึ้นมาร้องพร้อมๆกับเหล้าขวดใหม่ที่รุ่นพี่สั่งมาเลี้ยงน้อง ไม่ใช่เหล้าแพงอะไรแค่เรดฯธรรมดาแต่ของฟรีนี่นะ

พอแก้วทุกคนพร้อมซีมันก็ยกแก้วขึ้นชนรอบวงแล้วร้องหมดแก้วทันที แอบมองหน้ามันเคืองๆ...ก็ผมเป็นคนชง...ห่า!!

หลังจากชนแล้วชนเล่าไอ้คนข้างๆผมก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มเมา ซีมันหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ตาก็เยิ้มๆเหมือนจะปิดตลอดเวลา แอบกระซิบถามผู้หญิงอวบๆข้างๆว่าซีมันดื่มไปเยอะเหรอ? ได้คำตอบมาว่ามันคออ่อน...ก็ว่าอยู่เพราะเห็นเหล้าขวดแรกของพวกรุ่นพี่ยังเหลือตั้งครึ่งขวด

ผมเลยเขยิบหนีไม่อยากอยู่ใกล้คนกำลังจะเมา แอบเขยิบๆมาทางไอ้ภพที่อยู่ข้างๆไอ้มีน...ตั้งแต่เข้ามาผับพยายามไม่สนใจไอ้มีนเท่าไร เพราะรู้ว่ามันคงเป็นที่สนใจใครหลายๆคน แต่ก็มีแอบมองนิดๆหน่อยๆ เหอะๆๆๆ

มันคุยกับพี่รหัสมันบ้าง โต๊ะข้างๆบ้าง มีสาวมาชนแก้วบ้าง มีเกย์มีเต้นสีๆบ้าง มีชะนีมาแกล้งทำเมาแล้วเซใส่มันบ้าง และอีกหลายๆสรรพนามที่พยายามจะเข้ามาหาไอ้มีน

...นี่ขนาดแค่แอบมองนิดหน่อยนะ ถ้ามองตลอดเวลาคงได้เห็นอะไรเยอะกว่านี้ เฮอะ!!...

 “...ครับ??”มีคนมาสะกิดไหล่ผมจากด้านหลัง หันไปมองก็เป็นผู้ชายหน้าตาดี ขาวโอโม่โคตรๆ แต่แก้มแดง ไม่รู้ว่าใช้เครื่องสำอางหรือเพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปทำให้เลือดมันสูบฉีด

“ชื่ออะไรครับ”เขย่งตัวมาเกาะไหล่แล้วกระซิบถามที่หู แอบจั้กกะจี้หน่อย เหอะๆๆ

“เราชื่อแมทนะ เรียนวิศวะที่ XXXX ปีสาม”

“ชื่อเจเจครับ”

“เรียนอยู่หรือเปล่า?”...สงสัยกูจะหน้าแก่ไปหรือเปล่าว่ะ??

“เรียนที่เดียวกับแมทนั้นแหละครับ ทันตะฯปีหนึ่ง”

“อ่าจริงเหรอครับ...อุ๊ย!!”แมทอุทานตกใจเพราะตอนที่กระซิบโดนเพื่อนข้างหลังแกล้งผลักจนจมูกโด่งๆของเขามาชนผม จะไม่ว่าอะไรเลยถ้ามันไม่โดนกกหู....วิ้งเลยกู

แนะนำตัวกันไปมาก็มาขอชนแก้วตามระเบียบ รู้แหละว่ามาจีบผมแล้วที่ผมเล่นด้วยนี่ไม่ใช่อะไรนะ แค่ทำตัวเรียกเรทติ้งบ้างเพื่อไอ้มีนจะแอบมองเหมือนที่ผมทำ แต่เหมือนว่าจะไร้ประโยชน์ ฮ่าฮ่าฮ่า เฮ้ออออ!!

แล้วแมทก็แรงได้ใจดีเหลือเกิน ชนผมเอาชนผมเอา แถมเพื่อนของเขาก็ยังมาชนหมดแก้วกับผมอย่างบ่อย จนตอนนี้เหล้าขวดแรกหมดไปแล้วซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นผมที่กิน

แมทก็ใจปล้ำมากสั่งมาให้โต๊ะผมอีกขวดแต่จากเรดกลายเป็นแบล็คจนคนอื่นมองผมแซวๆ ไม่เว้นกระทั้งไอ้มีนที่แอบทำหน้าตาล้อเลียนมาให้ผม

เออ!! ขอบใจว่ะแมท ว่าไปนายก็มีประโยชน์เหมือนกัน ไอ้มีนมันหันมามองกูแล้ว!! เอิ้กเอิ้ก

ชนไปชนมาจนวงดนตรีสดขึ้นมาเล่นรอบสุดท้าย เด็กวิศวะหน้าขาวก็ออกอาการเมาปริ้นเต้นสีผมแบบไม่มีกักอีกแล้ว สองมือเลื้อยขึ้นมาพยายามจะกอดรอบคอ

แต่!! ขอโทษทีเถอะนะ ผมยังไม่รู้สึกว่าเมาหรือมึนเลยซักนิด จะมีเล่นลูกเคลิ้มกับผมเหรอ...ฝันไปเลย!!

แกะมือปลาไหลของแมทออกก่อนจะพาไปเกาะที่ไอ้ภพที่เมาไม่ต่างกันแทน แล้วแอบเดินหนีไปนั่งเล่นอยู่หน้าร้าน ตอนนี้ใกล้เวลาจะปิดร้านแล้ว คนเริ่มออกมานอกร้านกันเยอะพอดู กลิ่นบุหรี่คละคลุ้งเต็มไปหมด แต่ก็ดีกว่าอยู่ข้างในล่ะว่ะ

ยิ่งไอ้มีนมันหายหัวหายตัวไปด้วยแล้วยิ่งไม่มีแรงบันดาลใจให้อยู่ต่อ มันบอกที่โต๊ะว่าจะไปห้องน้ำแล้วก็หายจ๋อมมมม...หายไปเกือบๆชั่วโมงแล้วโทรหาก็ปิดเครื่อง ไปตามในห้องน้ำก็ไม่เจอ เลยต้องมานั่งดักรออยู่ตรงวินแท็กซี่แบบนี้

นั่งไปถอนหายใจเบาๆไป มาผับทั้งทีก็ไม่เมา ขนาดกินเหล้าไปเยอะขนาดนั้นก็ยังไม่เมา...ผมเป็นพวกเลือดกรุ๊ป L สมัยก่อนตอนที่เกๆก็กินวิตามิน L เป็นประจำ มีเด็กช่างเคยชวนผมไปเรียนที่เดียวกับมันเพราะเห็นผมกินเหล้าแล้วไม่เมาเนี้ยแหละ เหอะๆ น่าดีใจดีเนาะ

“แก! แบ่งๆชั้นบ้างนะ”เสียงแตกๆของผู้ชายที่พยายามดัดให้เล็กดังขึ้น ผมหันไปมองเพราะมันเป็นเสียงที่เสียดแก้วหูมากๆ

แต่พอหันไปดูกลับกลายเป็นว่าเห็นไอ้มีนยิ้มหน้าแดงตาเยิ้มเกาะไหล่ผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้อยู่ ข้างๆเป็นผู้ชายหน้าขาววอกที่เป็นเจ้าของเสียงเสียดหูเมื่อกี้แน่ๆ

“อร๊าย! ของดีๆแบบนี้ขอชั้นเก็บไว้ไม่ได้หรือไงย่ะยัยพิช”

“โห้ยแก...ชั้นก็อยากได้ ถ้าได้ซักทีนะ ชั้นจะตั้งใจเรียน อิอิ”

“ดอกค่ะ!! อิอิ”

เสียงสนทนาดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมๆกับผมที่ประมวลผลตามคำพูดของสองคนนั้น ผมไม่รู้หรอกว่าสองคนนั้นเป็นใครแต่ที่ผมรู้แน่ๆคือไอ้คนที่พวกมันกำลังจัดสรรปันส่วนกันน่ะคือไอ้มีนของผม!!

เร็วกว่าความคิด ผมเดินไปยืนบังไม่ยอมให้สองคนนี้มาเรียกแท็กซี่ได้ ทั้งสองคนทำหน้างงๆก่อนจะยิ้มรับ ไม่รู้จะยิ้มทำไม...อุบาทว์!!

“มีอะไรหรือค่ะ???”เสียงอ่อยเต็มอัตรา ทั้งๆที่ข้างหลังมันยังมีไอ้มีนยืนเกาะอยู่

“พี่เจเจจจจจจจจ๊!!”ไม่ทันจะได้ตอบคำถามไอ้มีนก็ตะโกนเรียกผม สะบัดผู้หญิงตรงหน้าทิ้งก่อนจะโหมตัวเข้ามาก่อนผมทันที เอ้ยยยยย...อย่าพึ่งดิ...รอถึงห้องก่อน อายนะ!! เอิ้กเอิ้ก

“นะ...นี่มันอะไร”ผู้ชายหน้าวอกตั้งสติถามงงๆ

“ผมต้องถามพวกคุณมากกว่าว่าตั้งใจจะทำอะไรน้องชายผม”พูดเสียงเข้มจนสองคนนี้หน้าซีดอย่างกับไก่ต้ม

“น้อง..เหรอคะ..คือชั้นเห็น..เห็นเขาเมา ตั้งใจจะพาไปส่งน่ะคะ”เสียงสั่นเชียว...เหอะๆๆ ที่จริงตอนแรกก็โกรธนะที่จะทำอะไรไอ้มีนแต่ตอนนี้ไม่โกรธแล้วแค่แกล้งโกรธ เอิ้กๆๆ

“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ขอบใจแล้วกัน”

“ค...ค่ะ”สองคนนั้นหันหลังกลับทิ้งผมไว้กับไอ้มีนที่ยืนกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมอย่างกับหมอนข้าง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันเมา...เมาเหมือนหมา

ดูไปยิ้มไป..อ่า มีความสุขกับตอนมันเมาแบบนี้ก็ได้ ผมยิ้มน้อยๆพามันเดินกลับเข้าไปในร้านเพราะเดี๋ยวนินกับภพมันจะนอนค้างที่ห้องด้วย

“ชั้นบอกแล้วให้แกดูดีๆ!!”เสียงเสียดหูเจ้าเดิมทำให้ผมต้องหยุดเดินรอฟังว่ามันจะพูดอะไรกันอีก

“ใครจะไปรู้ย่ะ หล่อล้ำขนาดนั้นแค่เห็นชั้นก็สั่นแล้ว ใครจะไปรู้ล่ะ!!”

“กรี๊ดดด!! พูดแล้วเสียดาย ถ้าหล่อล้ำขนาดนั้นเป็นสาวชั้นก็ยอมสาวเสียเลยล่ะ แต่ผัวแมร่งดันมาเจอก่อน กรี๊ดดด!!!”

แมร่งตีโพยตีพายกันอยู่สองคน...ฟังบทสนทนามันแล้วอยากขำดังๆ

ไอ้พวกฟายเอ้ย!!

กูไม่ใช่ผัวมัน เพราะกูอยากได้เหมือนพวกมึงนั้นแหละเว้ยยยยยย!! ~ ~ ~ ~

[P-o-r-m-u-h-M]

เสียงกลอง...เสียงร้องเพลง...เสียงพูดคุย...เสียงหัวเราะ...สารพัดเสียงที่มารบกวนการนอนของผม เพราะตอนนี้พวกเรากำลังมุ่งตรงไปรับน้องนอกสถานที่ที่ชะอำ ล้อหมุนออกจากหน้าคณะตอนห้าทุ่มซึ่งน่าจะเป็นเวลานอนแล้วสำหรับผม แต่ที่ยังไม่ได้นอนเพราะว่าตั้งแต่ขึ้นรถมาก็เฮฮากันเต็มที่ แล้วผมเป็นพวกนอนหลับยากบรม เลยต้องนอนทำหน้าง่วงแต่หลับไม่ลงอยู่บนรถบัส

ที่จริงก็ไม่ได้คิดว่าจะมารับน้องอะไรนี่หรอก ถ้าไม่ติดว่าไอ้มีนมันขอร้องให้มาด้วยกัน ป่านนี้ผมคงนอนหลับอุตุฝันหวานกับกลิ่นกายของไอ้มีนที่อบอวลอยู่ในห้องไปแล้ว

แต่ถ้าถามถึงไอ้เวรที่ชวนผมมา...นู้น!! นั่งเล่นไพ่กับพวกปีสองที่แบ่งมาดูแลปีหนึ่งอยู่ท้ายรถ เห็นแบบนี้แล้วเจ็บใจ อยากเข้าไปกระชากหัวมันแล้วถามตรงๆว่า

ไหนมึงบอกว่าถ้ากูไม่มามึงก็ไม่มีเพื่อนคุย!!

ไอ้ควายมีน!! ตั้งแต่ขึ้นรถมามึงยังไม่ได้พูดกับกูซักคำ...ฮือออ คิดแล้วมันช้ำในทรวงเว้ย!!

เสียงเฮลั่นรถของไอ้คนที่ผมอาฆาตดังขึ้น หันไปมองก็เห็นมันทำท่าทางดีใจ ยิ้มร่าแล้วชูไพ่ในมองให้ดูรอบวง พึ่งสังเกตว่าคนข้างๆของไอ้มีนเป็นน้องหนูนา สาวดาวคณะคู่ควงคนใหม่ของไอ้มีน

แน่นอนว่า...กับองุ่นก็เลิกกันเด็ดขาดไปแล้ว

แต่ถ้าเทียบกับระหว่างหนูนากับองุ่น ผมว่าองุ่นน่ารักกว่าหนูนาเยอะเลย หนูนาจะดูออกเปรี้ยวหน่อยๆ คงเป็นเพราะไว้ผมสั้นด้วยหรือเปล่าผมไม่แน่ใจ แต่เอาเป็นว่าผมไม่ค่อยปลื้มกับแฟนมันคนนี้เท่าไร

แต่อันที่จริงผมไม่ปลื้มแฟนมันทุกคนนั้นแหละ!

ที่ทั้งสองคนมาคบกันได้ก็เพราะว่าเป็นเดือน-ดาวของคณะ ไปคิดการแสดงด้วยกันบ่อยๆ ยิ่งช่วงนี้ใกล้จะประกวดแล้วด้วยยิ่งได้เจอกันบ่อยขึ้น อีกทั้งสองคนนี้ก็เป็นคู่สายกันอีก รู้ตัวอีกทีไอ้มีนก็มากระซิบว่ามันตกลงคบหนูนาเป็นแฟนแล้ว

ยังคิดอยู่ทุกวันนี้อยู่เลยว่าหลงชอบไอ้ผู้ชายอย่างมีนไปได้ยังไง?

ถ้าบอกว่าคนเลวแล้วมีเสน่ห์ดึงดูด กูจะไปดักหาผู้ชายคนใหม่แถมเรือนจำให้ดู...เฮ้อ!!

“นอนไม่หลับเหรอพี่เจเจ”เสียงทักจากด้านข้างๆ คนที่พูดด้วยชื่อน้องต้นเป็นเฟรชชี่รุ่นเดียวกับผม หน้าตาธรรมดาๆไม่มีอะไรเด่น อาจเพราะแว่นที่มันใส่เด่นเกินหน้าเกินตาไปหน่อยล่ะมั้งหน้ามันเลยเป็นธรรมดาไปเลย

“อื้อดิ เสียงดัง แสงไฟเข้าตาด้วย”

“อ่า...เอานี่มั้ย ผมพกมาพอดี แต่ไม่ได้ใช้”มันยื่นที่ปิดตากับที่กันน้ำเข้าหูเวลาไปว่ายน้ำให้ หันไปมองหน้ามันอึ้งๆมันก็ยิ้มกว้างให้

“เตรียมพร้อมอะไรจะขนาดนี้”แอบประชดมันไปนิดหน่อยแต่ก็หยิบของที่มันให้มาแต่โดยดี

“อ่ะนี่ครับ ยาแก้เมารถ”มันส่งยาแก้แพ้มาให้อีกหนึ่งเม็ด

“กูไม่ได้เมารถนะต้น”

“ไม่ได้ให้กินเพราะว่าเมารถนะพี่เจเจ กินให้ง่วงเฉยๆ”พยักหน้าไปหน่อยๆ ลืมคิดไปว่ากินยาพวกนี้แล้วจะง่วง ขอบใจไอ้คนเตรียมพร้อมไปหนึ่งทีก่อนจะใส่ทุกอย่างเตรียมพร้อมนอนหลับเต็มที่

แม้จะกันเสียงได้ไม่หมดก็จริงแต่มันก็ค่อยยังชั่วขึ้นมาเยอะ แถมตอนนี้ก็ไม่รู้สึกว่ามีไฟแยงตาแล้วด้วย นอนนิ่งๆนับแกะในใจไปซักพักก็เริ่มเคลิ้มๆ แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือก! เพราะอยู่ๆก็มีคนมาดึงไอ้ของที่อยู่ในหูออก

“ฮ่าฮ่าฮ่า พี่เจเจไปเล่นไพ่ด้วยกันมั้ย?”เปิดที่ปิดตาก็เจอไอ้มีนยืนหัวเราะร่า ในมือถือของที่พึ่งดึงจากหูผมไป

“ไอ้สัดมีน! มึงเห็นมั้ยว่ากูจะนอน แล้วมึงมีมารยาทบ้างหรือเปล่ามาทำกับกูแบบนี้!!”ด่ามันอย่างคนอารมณ์ขึ้นแล้วคว้าของที่อยู่ในมือไอ้มีนอย่างแรง แต่สงสัยจะแรงไปเพราะมันไม่ได้อยู่ในมือผมแต่มันหลุดออกจากมือไอ้มีนตกไปที่พื้น มืดก็มืดแล้วจะหาเจอมั้ยว่ะเนี้ย!!

“โอ้ยแมร่ง!!”ผลักไอ้มีนให้เขยิบออกห่างจากตรงนั้นเพราะทางมันก็แคบๆ ผมก้มลงไปหาโชคดีที่ไอ้ที่ปิดหูมันเป็นสีแดงก้านเหลืองแสบโคตรๆ เลยหาได้ง่ายหน่อย

ผมลุกขึ้นมานั่ง ใส่อุปกรณ์ทุกอย่างไว้อย่างเดิม ปิดตาลงอย่างไม่สนใจไอ้คนที่ยืนมองผมหน้าซีด มันคงตกใจที่ผมไปตวาดใส่มันแบบนั้น...ก็ใครให้มึงมาแกล้งกูพร้อมๆกับยืนควงแฟนสาวสวยน่ารักต่อหน้ากู!!

ที่จริงมันจะตกใจก็ไม่แปลก สองปีที่มันรู้จักผมและอีกเดือนกว่าๆที่เรากลายเป็นรูมเมทกัน ผมไม่เค๊ยไม่เคยที่จะตวาดมันแบบจริงจังอย่างนี้มาก่อน อย่างเก่งก็แค่แกล้งโวยใส่มัน ในสายตามันผมก็คงเป็นคนขรึมๆ คนใจเย็นธรรมดา

ซึ่งผมยอมรับ...ปรกติผมเป็นคนแบบนั้น แต่! ตอนนี้มันไม่ปรกติ คนกำลังจะนอนแค่โดนกวนก็อารมณ์เสียมากพออยู่แล้ว ลืมตามายังเจอคนที่ตัวเองแอบชอบมาหัวเราะใส่พร้อมๆกับแฟนสาวที่ยืนยิ้มขำผมอีก แบบนี้ใครมันจะใจเย็นไหวว่ะถามจริง!!??

พอกลับเข้าสู่ความมืดและเสียงที่เบาลงอีกครั้ง ไม่นานนักผมก็เคลิ้มอีกครั้งคงเพราะฤทธิ์ยาและเพราะผมกำลังเหนื่อยใจด้วยล่ะมั้ง

ตลอดมาการแอบชอบคนอื่นมันเคยสนุกมากนะสำหรับคนอย่างผม แต่ทำไมตอนนี้แมร่งโคตรจะทรมาน...ยิ่งคิดยิ่งเหนื่อย...สุดท้ายก็เลยหวังพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์

ไปเข้าเฝ้าพระอินทร์แล้วปรึกษาท่านดีกว่า.....zzZZzZZzzz

ตื่นอีกครั้งเพราะไอ้น้องต้นสะกิดเรียกตอนนี้เสียงเฮฮาและแสงสีอย่างตอนแรกหายไปหมดแล้วแต่ได้กลิ่นทะเลที่ลอยโชยเข้ามาที่จมูก เลยรู้ว่าคงใกล้ถึงที่พักที่จะเข้าพัก ความฝันว่าจะได้เอนหลังนอนกับที่นอนนิ่มๆใกล้จะมาถึงเต็มที

แต่แล้วความฝันก็โดนขัดอีกครั้ง!! เพราะไอ้คุณรุ่นพี่ที่พามารับน้องดันจัดกิจกรรมให้เล่นแบบสนุกสนาน...แต่ผมแอบไม่สนุก...

ลงจากรถบัสมาก็เจอจับแบ่งเป็นกลุ่มๆ กลุ่มละประมาณยี่สิบคน แล้วก็เขาก็แจกผ้ามาคนละสีตามสีกลุ่ม พอได้ครบเขาก็เรียกให้วิ่งลงทะเลสร้างความหนาวเย็นยามเช้าตรู่...เอาเป็นว่าเปียกถ้วนหน้ากันทุกคน เห็นพวกที่อ้างว่าเป็นประจำเดือนแล้วอิจฉา

ถ้ากูอ้างบ้างจะเป็นไรมั้ยนี่??....

พอขึ้นจากทะเลก็ถูเรียกมารวมกลุ่มกันเหมือนเดิม พึ่งสังเกตว่ากลุ่มผมมีไอ้มีนอยู่ด้วยก็ตอนนี้ เพราะมันมานั่งอยู่ข้างๆทำหน้าปะเลาะหน่อยๆเหมือนจะรู้ตัวว่าทำผิด

ไอ้ผมไม่ได้เป็นคนโกรธอะไรใครจริงจังนักหรอก มันแค่อารมณ์ชั่ววูบเท่านั้นที่ตวาดออกไปแต่พอเห็นไอ้มีนทำท่าจะมาง้อแล้วเลยอยากเล่นตัวหน่อย...แหม ครั้งแรกเลยนะที่ไอ้มีนมันพุ่งความสนใจมาที่ผมคนเดียวแบบนี้ เอิ้กเอิ้ก

พวกปีสูงๆเริ่มมารวมตัวพูดแนะนำตัวนู้นนี่นั้นแต่ผมไม่ได้ไปสนใจอะไรกับพวกนั้นมากมาย เพราะกำลังสนใจกับไอ้มีนที่พยายามเชี่ยทรายใส่ผมยิกๆจนทรายข้างหน้ามันเป็นหลุมลึก ส่วนตักผมก็เต็มไปด้วยทรายมากมาย

ไม่พอแค่นั้นพอไอ้มีนเห็นว่าผมไม่สนใจมันขนาดที่ไม่ยอมปัดทรายทิ้งมันก็เอานิ้วชี้มาเกาๆตรงหัวเข่าของผมที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้นออกมา

โอ้ย! นาทีนั้นเกือบหลุดขำ ก็มันจั๊กกะจี้จะตายห่าแต่ต้องทำหน้าขรึมไม่สนใจมันต่อไป

จนกระทั้งรุ่นพี่มันแนะนำตัวเสร็จสรรพก็แบ่งให้ไปเล่นตามฐานรอบเช้าสองฐานแล้วก็พักกินข้าวเช้า แล้วลงเล่นฐานตอนบ่ายอีกห้าฐานแล้วพักเที่ยง ส่วนตอนบ่ายเขายังไม่บอกกันว่ามีกิจกรรมอะไร

ฐานแรกที่กลุ่มผมไปเขาให้เล่นเกมส์ชิงธงในทะเลโดยฝ่ายเราเป็นพวกไปชิงธงที่ติดไว้ที่ปลายเสาไม้ที่ปักในทะเล พอพวกรุ่นพี่กลุ่มผมก็เกิดอาการโห่ไล่ทันที ก็นะ...เกมส์นี้พวกสูงๆได้เปรียบแล้วดูไอ้มีนกับผมสองคนดันได้อยู่กลุ่มเดียวกันหนำซ้ำยังมีเต้...ผู้ชายอีกคนที่สูงไล่ๆกับผม

และก็เป็นไปตามคาด...ใช้เวลาแค่ไม่ถึงห้านาทีผมกับเต้ก็ช่วยกันชิงธงได้สำเร็จ ที่จริงอยากวิ่งไปขี้ไอ้มีนมากกว่าแต่กดใจตัวเองไว้ไม่งั้นมันได้ตีเนียนทำเป็นว่าง้อผมสำเร็จ...เอิ้กเอิ้ก

“ไม่สนุกเลยน้องๆมีแต่คนสูงๆ”เสียงพวกรุ่นพี่บ่นอุบ

“เอางี้ คราวนี้พวกพี่จะบุกบ้าง แต่ขอตัดน้องมีน น้องเจเจ น้องเต้ออกแล้วกันนะ ฮ่าฮ่า”รุ่นพี่อีกคนพูด...ถ้ามึงจะอยากชนะขนาดนั้นก็ไม่ต้องมาเล่นดีกว่านะ

และแล้วพวกผมก็ได้นั่งรอดูเขาเล่นชิงธงกัน คราวนี้ใช้เวลานานนิดหน่อยเพราะพวกรุ่นพี่ไม่ค่อยจะสูงเท่าไรนัก ผมสามคนนั่งรออยู่บนชายหาด ไอ้มีนมองผมหงอยๆ ผมแกล้งมองที่เขาเล่นกันอยู่ในทะเล ส่วนเต้มันก็ขุดทรายเล่นไม่รู้เรื่องรู้ราว

นั่งกันไปอย่างนี้จนสุดท้ายพวกรุ่นพี่ก็ชิงธงกันได้สำเร็จ เดินขึ้นมาบนฝั่งก็สั่งทำโทษพวกผมกันเลยข้อหาแพ้...อืมเอาเถอะ

ฐานที่สองเป็นเกมส์เหมือนกัน มีกติกาว่าให้จับคู่สองคนแล้วรุ่นพี่จะหยิบสลากชื่ออวัยวะสองพยางค์ที่ทำเอาไว้แล้วให้คนใดคนหนึ่งเอาอวัยวะของพยางค์แรกไปแตะที่อวัยวะพยางค์หลังของอีกคน ซึ่งเลือกได้ว่าจะยอมทำหรือยอมโดนลงโทษ

แลดูยาก....เหอะๆๆ

พอพวกเขาอธิบายเสร็จก็ให้แบ่งคู่ ไม่ทันจะได้หาข้อมีนก็ถูกคว้าหมับ...ไอ้มีนคว้าไปแล้วยิ้มแฉ่งให้ ซึ่งแน่นอนว่าผมก็แกล้งเก๊กเงียบต่อทั้งๆที่ใจอยากจะร้องไชโยดังๆ วะฮ่าฮ่าฮ่า

“คำแรกนะ.....หัว.........เข่า!!!”ฮ่า!!! ไอ้มีนอึ้งกับโจทย์แถมผมยังทำนิ่งไม่ยอมก้มเอาหัวไปแตะเข่ามันเลยทำหน้าหงอยก้มลงไปแตะเข่าแทน เสียงหัวเราะขำของพวกรุ่นพี่ขำอย่างสนุกสนานก่อนจะเริ่มหยิบสลากต่อไป

“....หัว อีกแล้ว....หัว....ไหล่!!”เอิ้กเอิ้ก คราวนี้ง่ายหน่อย แต่ผมแอบชอบ เหมือนไอ้มีนมาซบไหล่ เอิ้กเอิ้ก

“มาๆ ไม่มีใครยอมโดนลงโทษเลย พี่อิ้งค่ะจับแม่นๆขอแรงๆหน่อยค่ะ”รุ่นพี่ร้องบอกแล้วหัวเราะเสียงใส ผมเองก็แอบเชียร์ในใจ เอาแรงๆ ฮ่าๆ ขอแรงกว่านี้อีก ชอบๆ

“รอบที่สาม!!....หัวอีกแล้ว...แต่คราวนี้เป็น...หัว...คิ้ว!!”อ๊ากกกกก ให้มันได้แบบนี้!! ไอ้มีนมันค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ แล้วค่อยๆก้มลงเอากลางหัวมาเตะคิ้วแต่แอบมีผมทิ่มตา

อ๊ากกกก ผมมันหอมดีอ่ะ!! ค้างไว้ท่านี้นานๆนะ

“กรี๊ดดดด!! ท่านี้พี่แอบเก็บไปจิ้นหลายคู่เลยอ่ะค่ะ อร๊ายยย!!”พูดเข้าไป แซวเข้าไปแต่อย่าพึ่งเปลี่ยนท่านะ เอิ้กเอิ้ก

“ดมเหาดมอะไรกันจนพอใจแล้วงั้นต่อไปเลยนะ...ฮ่าๆๆ...ฟัน..กราม!!”รุ่นพี่พูดจนไอ้มีนยิ้มกริ่มปากอ้างับเข้ามาที่ข้างๆหน้าผมทันที แอบแกล้งร้องโอ้ย!! ไปหน่อยๆ ทั้งๆที่จริงอยากร้องซี๊ดส์มากกว่า ฮ่าฮ่า

“ฟินเว่ออ่ะแก!!”ตอนนี้มีคู่ที่ยอมโดนลงโทษไปสามคู่แล้วเหลืออีกหกคู่หนึ่งในนั้นคือคู่ผม งานนี้สู้สุดใจขาดดิ้นอ่ะ เอิ้กเอิ้ก

“โว้วว อันนี้ฟินกว่าอ่ะ...หน้า...ท้องน้อย!!!”โอ้ยอยากกรี๊ดได้มั้ย ขอเหอะ ขอสาวแตกที กรี๊ดดดด!! ในใจเบาๆ ฮ่าฮ่า ไอ้มีนผงะหน่อยๆยังไม่ยอมเอาหน้ามาเตะท้องน้อย

พอดีว่าผมเป็นพวกยอมแพ้ไม่เป็น!! ในเมื่อไอ้มีนยังไม่กล้าผมเลยคุกเข่าลงเอาหน้าไปแตะกับแท้งแข็งๆของมันทันทีพร้อมๆกับเสียงกรี๊ดที่ดังลั่นไปหมด

แต่ใครสนตอนนี้สนแค่หน้าท้องเกร็งของไอ้มีนที่อยู่ตรงหน้า แอบส่ายหน้าหน่อยๆให้จมูกโด่งๆของผมไปไซร้ให้มันเสียวเล่น มันยิ่งเกร็งนักกว่าเดิม เอิ้ก เอิ้กกกก!!

ผมแค่เล่นเกมส์ไม่มีความคิดอกุศลอะไรจริงๆๆนะ!! ฮ่าฮ่า

“ยังมีคนไม่ยอมแพ้อยู่สองคู่ค่ะ งั้นเรามาจับใบสุดท้ายกันดีกว่า คราวนี้ถ้ายังไม่ยอมแพ้เราจะให้ชนะไปทั้งสี่คนเลยนะ หึหึ”เสียงไอ้คนพูดไม่น่าไว้ใจแปลกๆ...แต่ผมเป็นนักเล่นที่ดี ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!!

“....ครั้งสุดท้าย!!....แก้ม...ก้น!!!!”เสียงกรี๊ดของรอบๆดังก่อนที่จะมีการเล่นเกมส์ซะอีก ผมเลยตอบสนองตามสิ่งเร้าอย่างไม่รู้ตัว...ไม่รู้ตัวจริงๆนะ เพราะรู้ตัวอีกทีแก้มผมก็แนบกับก้นของไอ้มีนแล้ว!! อิอิ

เสียดายที่อีกคู่ยอมแพ้พวกรุ่นพี่เลยให้พวกเราแยกออก โคตรขัดใจ!!

ลุกยืนปัดเศษทรายแล้วแกล้งทำหน้านิ่งกลบความอายไว้ ลอบมองไปที่ไอ้มีนตอนนี้มันหน้าแดงกล่ำ...เขินขนาดนักเลยนะมึง เป็นไงล่ะอยากคู่กูนัก

รู้แบบนี้แกล้งโกรธให้มันง้อบ่อยๆดีกว่า ง้อแบบใช้ร่างกายแบบนี้อ่ะนะ เอิ้กกก เอิ้กกกก ~ ~ ~ ~




วันแรกลงไปเลยสามตอนรวด  เพราะวันนี้ว่างหลังจากอัพนิยายเรื่องหลัก

ขอตัวไปหลับเอาแรงไปทำงานพรุ่งนี้ดีกว่า 

[Tiamo_jamsai]

 

[owo llยมuมข้u]

=w=''

[namngern]

อั้ยย้ะ เคะแมนกว่าเมะหรอเนี่ยะ ?
แนวนี้ไม่เคยเจอเลย น่าสนุกมากๆ
รู้สึกชอบเจเจจังเลย ฮุฮุ แอลเจ้าเล่ห์ไม่น้อย คึคึ
เรารออ่านอยู่น้าาา  เป็นกำลังใจให้น้าาา
+1 จ้าาาา 

[gupalz]

เจเจคงฟินไปอีกนานอ่ะ 

[♠DekDoy♠]

เจเจน่ารักอ่ะ แต่แอบชอบซีมากกว่ามีนอ่ะ 555

[ต่ายน้อย]

เจเจน่ารักปนหื่นอ่ะ สู้ๆเรื่องมีนนะเจเจ เป็นกำลังใจให้ครับผม

[CarToonMiZa]

 

บวกเป็ด

[silverphoenix]

ฮาคุณพี่เจเจมากๆ
ฉันก็อยากได้แบบพวกเธอนั่นแหล่ะ  5555

สงสารน้องน่ารักคนนั้น  ดันมาชอบเจเจ  55

[Mc_ma]

สนุึกมาก ฮามากกก....
ความคิดของเจเจ จะฮาไปไหนเนี่ย 
สาย(รับ) ปฎิบัติการรุก(เร้า)แบบในเกมส์ตอนท้ายๆ เนี่ย >>> ...หน้า...ท้องน้อย!!!!  กับ  ....แก้ม...ก้น!!!! 
ชอบเจเจอ่ะ ขอเชียร์เจเจสุดใจขาดดิ้นเลย 
รอติดตามด้วยคนนะคะ 

[Lemon_Tea]

อยากเห้นมีนรุกมั้งอ่ะ

[นอนกินแรง]

เป็นอะไรที่ ฮา มากกกกกก

ชอบเกมนี้อ่ะ

[bulldog17]

ชอบเว้ยชอบมากอุกรี๊ดดดดดดด

เจเจเป็นเคะที่น่ากรี๊ดดดดดดดดดดดดมาก 5555

ลงตั้งสามตอนแหนะจุ๊บเหม่งคนเขียน

[fuku]

เข้ามาเชียร์เจเจสุดใจ

น่าร๊อกกกกกกกกกกกกกกกกก ใครไม่เอาเจ๊เอาเจเจเองก็ได้นะจ๊ะ
(แอบวางยามีนให้สลบถีบตกเหว แล้วพาเจเจไปอยู่บนหอคอย)

[P-o-r-m-u-h-M]

กรี๊ดดดดดดดดด....เสียงชะนีโห่ดังลั่นโรงยิมของมหาวิทยาลัยที่รองรับคนได้น่าจะหลายพันคน ที่ดังขนาดนี้เพราะเหล่าคนหน้าตาดีโคตรๆในคณะทุกคณะ กำลังยืนเฉิดฉายโดดเด่นกันอยู่บนเวที

ตอนนี้เป็นการประกวด ดาว-เดือน ของมหาวิทยาลัย อยากจะบอกว่านอกจากไอ้มีนสุดหล่อสุดสวิงริงโก้ของผมแล้ว ผมก็พึ่งจะสำเหนียกตัวเองได้ว่า...มีคนหล่อและเหลาเยอะกว่ามันเหมือนกันนะ ฮ่าๆ

ที่ดูๆ ไอ้มีนมันหล่อก็จริง หุ่นก็ดี ผิวก็สวย แต่ผมว่ามันไปไม่ถึงเดือนมหาวิทยาลัยแน่ๆ

วัดจากเสียงกรี๊ดตอนนี้ที่กรี๊ดให้กับตัวแทนเดือนจากคณะวิศวะฯขอบอกว่าคณะนี้มาแรงจริงๆ เล่นเอาหูอื้อหูชากันเลยที่เดียว แต่ว่าไม่ได้นะเพราะหน้าตาก็หล่อบาดใจ พ่อยังโชว์ร้องเพลงเสียงใส๊ใสส

อร๊ายยยยยยยยย....จากกรี๊ดกลายเป็นเสียงแปลกๆทำให้ต้องหันหลังไปดูต้นตอของเสียง...ปรากฎเป็นชะนีกลุ่มใหญ่ร้องไปทำหน้าเคลิ้มไป ไม่รู้ว่ามันเคลิ้มเสียงเพลงหรือมันกำลังจิ้นอะไรที่มันติดเรทอยู่ในหัวหรือเปล่า

เพลงจบ...เสียงกรี๊ดไม่จบ...แมร่งก็ยังจิ้นกันต่อไปปปป...

และแล้วก็ถึงเวลาที่ไอ้มีนของผมขึ้นมาแสดงบ้าง ไอ้มีนมันเลือกแสดงร้องเพลงเหมือนกันแต่เป็นร้องเพลงกับวงดนตรีสดๆต่างกับไอ้เดือนคนเมื่อกี้ที่พกกีตาร์ขึ้นมาโชว์เดี่ยว

ฮุย เร่ ฮุยยยย...น้องมีนของพี่เจเจสู้ๆ ในเมื่อความหล่อสู้ไม่ได้ก็เอาจำนวนคนเข้าข่มเนอะ!!

เซ็ทเครื่องดนตรีเสร็จมันก็ขึ้นมาโชว์ตัวพร้อมเสียงกรี๊ดดดดดด!!...ยาวๆดังๆอีกรอบ

ไอ้ผมก็ยืนรอดูการแสดงของมันอยู่ในมุมมืดๆ...ไม่กล้ากรี๊ดเชียร์มันเหมือนคนอื่นหรอก

กลัว...กลัวว่าเสียงกรี๊ดดดดด!!แหลมๆแสบแก้วหู จะกลายเป็นเสียงกร๊าซซซซซ!! เดี๋ยวคนมันจะคิดว่าก็อตซิล่ามาบุก เฮือกก!!

แต่!! ผมมีตัวช่วย!!

คิดเหรอว่าไอ้เจเจคนนี้จะยอมเก็บอารมณ์อยากเชียร์อยากลุ้นอยู่ในอก...เฮอะ!! อกแตกตายห่ากันพอดีซิครับ

ปรู๊ดด ปรู๊ดดดด!!! แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ แปะ!!

ประหนึ่งว่าเชียร์บอลโลก...อุปกรณ์ครบ ทั้งแตร ทั้งที่ปรบมือ กูมาเชียร์มึงนะมีน!! แถมกูยังลงทุนเสียสละเวลาและเงินอันมีค่าไปเดินร้านไดโซะแน่ะ ค่าของ 120 ค่าแท็กซี่ที่ขึ้นจากหอไปซื้อของแล้วก็ตรงมามหาวิทยาลัยอีกเกือบๆสองร้อย

บอกตามตรง งานนี้ป๋าเจเจทุ่มสุดตัวอ่ะ!!

พอไอ้มีนเริ่มร้องเพลงเสียงกรี๊ดก็เริ่มเบาลง มันร้องเพลงพี่ตูนบอดี้ฯ ฟังไปโดดไปโยกหัวไปได้ความมันส์ไปอีกแบบ แอบเห็นมันมองตาหวานตาเชื่อมไปที่หนูนาที่อยู่ข้างๆเวทีรอแสดงในรอบต่อไปแล้วอยากเขวี้ยงของที่เสียตังซื้อมาตั้ง120ทิ้งอย่างไม่เสียดาย

กูยืนเป่าปู้ดดดด!!! ปู้ดดดดด!!!  อยู่ตรงนี้แมร่งไม่มีมาสนใจสนกันเข้าไปกันกับอีแค่แฟน

เฮอะ!! ก็แค่แฟนล่ะว่ะ กูเป็นตั้งรูมเมทแถมพ่วงคนที่แอบรักมึงต่างหาก

ทำไม!!  ทำไมแค่นี้มึงจัดลำดับความสำคัญไม่ถูกว่ะ เฮ้ออออ พอเหอะ ยิ่งพูดยิ่งเศร้าในทรวง..ฮือออ

ความสัมพันธ์ของผมกับไอ้มีนมันยังคงเหมือนเดิม...ผมยังคงเป็นรูมเมทเป็นรุ่นพี่เป็นเพื่อนและเป็นคนที่แอบฮึดฮัดทุกครั้งที่มันพูดจาจ้ะจ๋ากับน้องหนูนา...

"เฮีย!! มาเชียร์ไอ้มีนเหรอ”เสียงทักจากข้างหลัง แทบจะเอาอุปกรณ์เชียร์ลงแอบไม่ทัน แหมมมม คนเรามันก็มีอายกันบ้างเนอะ

"อ่า ซีก็มาเหมือนกันเหรอแล้วมากันใครล่ะ"หันกลับไปทักไอ้พี่รหัส ดูจากการแต่งตัวที่ออกจะเกินหน้าเกินตาคนอื่นซักนิด เดาได้เลยว่ามันต้องไปเที่ยวต่อแน่ๆ สองเดือนที่ผ่านมาทำให้ผมรู้จักนายซีบ้างหน่อยๆ เชื่อเถอะว่าหน้าตาตี๋ๆเรียนคณะที่น่าจะคงแก่เรียน แต่พี่รหัสผมคนนี้แมร่งเที่ยวกระจาย เจอหน้าก็ชวนเที่ยวชวนเที่ยวตลอด

"แวะมาดูหน่อยเฮีย เดี๋ยวจะลากเดือนดาวไปต่อเลยแพ้ชนะช่างมันฮ่าๆๆๆ"ตอบร่าเริงเชียว คาดว่าหน้าตาผมตอนนี้คงทำหน้าประมาณว่า กูว่าแล้วววว

"เฮียไปด้วยกันดิ อยากกินกับเฮียว่ะ สนุกดี ตอนรับน้องโคตรอึ้งอ่ะ เฮียกระดกรีแข่งกับพวกพี่โจจนคว่ำกันเป็นแถวๆ"ระลึกความหลังที่ผ่านมาเมื่อไม่นานมานี้ ว่าไปก็อายเหมือนกันคนอื่นเลยรู้ว่าเราเป็นพวกนักดื่มกันหมด อุตส่าห์ตั้งใจจะเป็นเกย์น้อยแอ๊บแบ๋วซะหน่อยเอิ้กกก เอิ้กกก

"ไม่ดีกว่า จะสอบมิดเทอมอยู่แล้ว นี่ไอ้มีนก็จะไปด้วยเหรอ"

"มีนไปเฮีย เฮียก็ไปด้วยกันเถอะ

“ไม่ดีกว่า งั้นฝากดูไอ้มีนมันด้วยแล้วกัน แต่ไม่รู้ว่าซีกับไอ้มีนใครจะเมาก่อนกัน ฮ่าฮ่า”พูดความจริง...คออ่อนทั้งคู่ ขนาดเที่ยวบ่อยนะแต่ไม่พัฒนาสกิลเลย

“โห้ย ไม่เอาอ่ะเฮีย ไปด้วยกันเหอะจะอ่านหนังสืออะไรเยอะแยะอย่างเฮียทำได้อยู่แล้วแหละ”ยังโอดครวญอยู่แบบนั้นแต่ผมไม่สนใจบอกว่าไปไม่ได้จริงๆพร้อมกับขอตัวกลับไปอ่านหนังสืออย่างที่บอกมันไว้จริงๆ

ก็อาทิตย์หน้าจะสอบมิดเทอม แล้วผมก็ไม่ได้ฉลาดล้ำเกินขนาดที่ไม่อ่านแล้วจะไปสอบได้ อยู่ในคณะนี้...ผมรู้สึกตัวเองเหมือนเป็นฐานให้คนอื่นเขาเลย ก็นะ...คิดดูว่าคนชอบศิลปะโคตรๆอย่างผมดันกระแดะมาเรียนด้านที่มันตรงข้ามแบบนี้

ขนาดเริ่มอ่านหนังสือมาได้ซักพักแล้วยังรู้สึกว่าตัวเองยังโง๊โง่ ไม่เหมือนไอ้เมทสุดหล่อของผม ถามอะไรมันก็ตอบได้ ไม่เข้าใจตรงไหนพ่ออธิบายได้เป็นฉากๆ ทั้งๆที่ผมก็ยังไม่เคยจะเห็นมันอ่านหนังสือแบบจริงๆจังๆเลยซักครั้ง

แต่มันเป็นคนตั้งใจเรียนนะ ไม่เคยหลับไม่เคยคุยในคาบเรียนเลย...แต่ผมก็ตั้งใจนะเห้ย!!

เดินกลับมาโบกรถแท็กซี่กลับหอแบบเหี่ยวๆอีกแล้ว ใจเหี่ยวเพราะไอ้มีนมองแต่แฟนของมัน หน้าเหี่ยวเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยได้รักษาสมดุลของร่างกายเท่าไร สุดท้ายคือกระเป๋าตังค์เหี่ยว...เชี่ยเอ้ย!! ก็เพราะไอ้สองเหี่ยวอันแรกทำให้ไม่มีแรงเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า เลยโบกก้าวสามห้าแทน เฮ้อออออออออออ!!

นั่งรถออกมาไม่นานก็ถึงหอ เปิดเข้าไปก็เจอเตียงเจอตู้ เจอข้าวของทั้งของผมและของไอ้มีนอยู่ครบ กลิ่นไอ้มีนยังคงลอยอบอวลอยู่ในห้องอยู่เลย

ผมหยิบหนังสืออ่านนอกเวลาภาษาอังกฤษขึ้นมาแล้วตรงไปที่เตียงของไอ้มีน ล้มตัวลงบนที่นอนกางหนังสือก่อนจะสูดหายใจเข้าแรงๆแล้วเริ่มอ่านต่อจากที่อ่านค้างไว้ตอนก่อนออกไปหวังจะรับไอ้มีนกลับห้องพร้อมกัน

ผมนอนๆอ่านไปได้ซักเกือบสิบหน้า เจ้าของเตียงที่ผมยึดอยู่ก็โทรมาบอกว่าไม่ได้ที่หนึ่ง...แล้วชวนให้ผมออกไปเที่ยวด้วยกันผมก็อ้างนู้นอ้างนี่ไปเรื่อยตามประสาคนกำลังนอยแดรก สุดท้ายพอมันรู้ว่าผมคงไม่ไปกับมันจริงๆมันก็เลยว่างไป

ผมหันกลับมาสนใจหนังสือตรงหน้าต่อ การอ่านหนังสือบนเตียงที่ผมอุปโลกน์ขึ้นมาเองว่ากลิ่นที่ได้ดมจากเตียงนี้เป็นกลิ่นของไอ้มีนเจ้าของเตียง ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม...ฮ่าๆๆ เฮ้อออ!!

แต่ผมก็เอาเป็นแรงกำลังใจในการอ่านหนังสือได้อย่างดีเชียวล่ะ ทุกครั้งที่ไอ้มีนออกไปข้างนอก ผมจะเดินมานั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะของมันบ้าง เตียงของมันบ้าง แล้วแต่โอกาสอ่ะนะ

อ่านไปเพลินๆ จนตัวเองก็ลืมเรื่องของไอ้มีนไปจนหมด สมาธิผมทุ่มไปให้ตัวหนังสือข้างหน้า แต่ก็โดนขัดตอนที่ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา เป็นรูมเมทผมเอง!!

“อ่าว...ไม่ได้ไปเที่ยวเหรอ”ทำเสียงนิ่งถามมันไป แต่โคตรแอบดีใจเลยที่มันกลับมาอยู่กับผม เอิ้กเอิ้ก

“อ่อ มาเปลี่ยนชุดอ่ะพี่เจเจ”...นอยแดรกเหมือนเดิม ชิส์! ไปไหนก็ไปเลยไอ้ห่า!!

ผมอยากเลิกสนใจมันแล้วหันกลับมาอ่านหนังสือต่อ...แต่!! คนที่เดินเข้ามาต่อจากมันนี่ดิ ทำสมาธิผมกระเจิงหมด

“หนูนา...”...แต่ในใจกูเรียกมึงเป็นสัตว์อย่างอื่นว่ะ...ชะนี!!

“พี่เจเจอ่านหนังสืออยู่เหรอ ขยันจังเลย นายังไม่เริ่มซักตัวเลยอ่ะ”เดินเข้ามายิ้มแปร๋นเลย ไอ้ผมเลยต้องยิ้มตอบ ส่วนไอ้เชี่ยมีนเดินเข้าห้องน้ำไปล่ะ

“อือ เรามันโง่น่ะ”น้ำเสียงแอบสะบัดหน่อยๆ เหอะๆ กูไม่ตั้งใจแต่มันเป็นไปเอง เหอะๆๆๆ

“หู้ยยย!! ถ้าอย่างพี่เจเจเรียกโง่แล้วนาจะเรียกตัวเองว่าอะไรอ่ะ ไม่ได้ล่ะ พี่เจเจต้องมาติวนาแล้วนะ อิอิ”แหม...แอบเชื่อว่าหนูนาโง่...ขนาดเสียงสะบัดใส่ขนาดนั้นยังไม่รู้ตัว ไม่เรียกโง่..คงไม่ได้ล่ะ เอิ้กเอิ้ก

“แล้วนี่หนูนาไปกับพวกมีนด้วยหรือเปล่า ทำไมไม่เห็นเปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะ”

“อ่อ ไปๆ แต่เดี๋ยวเพื่อนนาเอาชุดไปให้น่ะ”

“พี่เจเจ ผมยืมรถหน่อยนะ”ไอ้มีนออกมาจากห้องน้ำด้วยเชิ้ตสีดำค่อนข้างจะตัวเล็กไปแต่สำหรับไอ้มีนมันดูดีจริงๆ เห็นกล้ามเป็นกล้ามเลยอ่ะ อึ่ยๆๆ อิจฉาแฟนมัน!!

พยักหน้าตอบมัน มันเลยเดินไปหยิบกุญแจรถเก๋งที่ผมวางอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ ที่จริงผมมีรถเก๋งซีวิครุ่นเก่าที่ได้มาจากพ่อแม่มาตอนเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ ถือเป็นของขวัญที่สอบให้พวกท่านได้ติด

แต่ผมไม่ค่อยได้ขับซักเท่าไร ยิ่งเป็นกลางคืนยิ่งไม่กล้าขับ ผมเป็นพวกสายตาไม่ค่อยดี ถ้าแสงแยงตาหน่อยๆก็จะรำคาญเพราะมันจะเบลอๆ แถมยังพึ่งขับเป็นตอนที่รอสอบใหม่เมื่อปีที่แล้ว แล้วที่ได้ใบขับขี่มาก็เพราะว่าไปเรียน

เขาสอนหมดเลยว่าต้องหักกี่องศา เลี้ยวเข้าซองแบบไหน เหยียบคันเร่งเท่าไร เลี้ยวยังไง...เพราะงั้นเลยสอบผ่านแบบที่ยังขับรถไม่ค่อยแข็งเท่าไร

พวกมันก็ร่ำก็ลาพวกกันออกไปจากห้อง...แล้วห้องก็เงียบ...

ผมก็อ่านหนังสือต่อดิ!!

คิดเหรอว่าคนอย่างผมจะมานั่งร้องไห้คร่ำครวญ

มีน!!!!! ฮือออ!!! มีนอย่าป่ายยย อยู่กับเขาเต๊อะ!!!!!!

เฮอะ!! ฝันไป!!

คนอย่างเจเจ...ฮือออออ เข้มแข็งจะตาย...ฮึก...ฮือออออออ ไอ้เชี่ยเอ้ย...ใครเอาน้ำอะไรมาสะบัดใส่หนังสือกู...เดี๋ยวเวลากูเอาไปโอเพ่นบุ๊คในห้องสอบกูจะอ่านรู้เรื่องมั้ยว่ะ!! เจอน้ำหยดจนเห็นตัวหนังสือข้างหลังแล้ว...ฮือออออ!!!

สันดานจริงๆ ฮือออ ~ ~ ~ ~



มาสั้นบ้างบาวบ้างถี่บ้าง ยืดบ้างไม่ว่ากันเนอะ คนเขียนมีงานประจำบวกกับมีนิยายเรื่องอื่น ฮ่าๆๆๆ
อย่างน้อยๆจะมาอาทิตย์ละครั้งถึงสองครั้งครับ

ขอบคุณทุกคอมเม้น 

ปล ยอดชายนายเจเจน่ารักสุดๆๆๆๆๆๆๆ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

ปล.๒ เปลี่ยนชื่อเรื่อง ได้เสล่อมาก ๕๕๕๕ พอดีคนเขียนไม่ค่อยมีรสนิยมเท่าไร 

[owo llยมuมข้u]

=w=''

[bulldog17]

จะได้แต่หลบมุมจมน้ำตาอีกนานมั้ย

จะชอบคนใหม่หรือจมปลักเพราะรักเธอต่อไปเนี่ย

ส่วนตัวเชียร์ให้ชอบคนใหม่แต่ดูแล้วหนูเจเจท่าจะเปลี่ยนใจย๊ากกกอ่า

[Pigstar]

สู้เค้าต่อไปเจเจ

แต่แอบระแวงอ่ะครับ
ไม่ตามมีนไป เกิดมีนไปพลาด
ให้ยัยหนูนานั่นจะว่าไง

[fuku]

เจเจคนดี ต้องเจอคนดีแน่ๆ เจ๊เชื่อนะจ๊ะ
โอ๊ๆๆ ไม่ร้องนะจ๊ะ

เดี๋ยวเจ๊ตบชะนีที่มารังควานมีนให้

[taem2love]

ความสงสารกับสมเพทมันก้ำกึ่งจริงๆ ตัดใจเถอะจะได้จบ!

[taiyo_sora]

 o22ทุกอย่างดู.............

[namngern]

มาสั้นบางยาวบ้างไม่ว่ากันคะ
แต่มาบ่อยๆเหอะน้า 5555555
กำลังสนุกเลยอะ อยากอ่านต่อออ
เปลี่ยนชื่อเรื่องแล้ว เย้!!!!!

[bangkeaw]

โถ เจเจ สุดท้ายก็ต้องมานั่งร้องไห้

[P-o-r-m-u-h-M]

และแล้วผมก็สอบตัวสุดท้ายเสร็จ...ก็อยากจะร้องโอเย้ดีใจ ลั้นล้า ยะฮู้ ยะฮ้าอยู่หรอกนะ แต่ขอบอกว่าทำไม่ได้!

ไม่ใช่เรื่องไอ้มีน ไม่ใช่เรื่องหนูนา ไม่ใช่เรื่องคนอื่นหรือใครๆเลยที่ทำให้ผมหน้าเหี่ยวอยู่แบบนี้...มันเป็นเพราะผมเองทั้งน๊านนน เฮ้อออ

สอบมาเจ็ดวิชาได้ข่าวว่ามั่นใจแค่ภาษาอังกิดกับภาษาไทย ฮ่าๆ โอ้ย กูปวดตับ!!

วันนี้พึ่งสอบวิชาชีวะสุดโหดเข้าไป พอสอบเสร็จก็ยืนอยู่หน้าห้องแบบมึนๆ...เคยเป็นกันมั้ยครับ...พึ่งทำข้อสอบออกมาแท้ๆ แต่ผมนึกไม่ออกจริงๆนะว่าตอบอะไรไปบ้าง?

ไอ้พวกหน้าห้องแมร่งทำเป็นเสียใจกันใหญ่...เราทำไม่ได้เลยอ่ะ...ตรงนี้เราไม่ค่อยมั่นใจ...

โอ้ย!! กูได้ยินแล้วกูขัดใจโคตรๆอ่ะ บ่นว่าทำไม่ได้แต่ทำไมหน้าระรื่นแบบนั้นว่ะ มาดูหน้ากูนี่!! คนทำไม่ได้ของจริงยืนอยู่ตรงนี้โว้ย!!

...รู้สึกจะเหวี่ยง...แมร่ง!! เอาเหอะ ขอซักวันที่จะขรึมไม่ออก กูอยากเหวี่ยง!! อยากทึ้งหัวตัวเองออกแทบบ้าแล้วโว้ย!!

“เป็นไรอ่ะพี่เจเจ”....ชึ่งงงง...ไอ้มีนยิ้มแหย่ๆส่งมาให้ ส่งสัยจะกลัวผมที่ทำหน้ายักษ์แบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ก็บอกแล้วว่าไอ้ผมมันไม่ได้หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู และไม่มีส่วนไหนบนหน้าหรือร่างกายที่จะกระเดียดไปทางคำว่าสวยงาม

พอยิ่งทำหน้าโหดขนาดที่ตัวเองยังรู้ว่าน่ากลัว...เป็นใครก็คงกลัว

“เหอะๆ อย่าเครียดดิ ผมก็ทำไม่ได้เหมือนกัน”กูโคตรจะเกลียดคำว่าทำไม่ได้เลย...แมร่งเอ้ย กูขอเกลียดมึงวันหนึ่งได้ป่ะว่ะมีน?

“กลับหอก่อนนะ”บอกแค่นั้นแล้วเดินออกไปให้พ้นเขตที่มีแต่เสียงงุงิๆจนหน้าปวดหัว ไอ้มีนไม่ได้รั้งแค่พยักหน้าตอบ พอเดินออกมาก็ค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อย

ผมเดินไปเรื่อยๆ วันนี้ขี้เกียจขึ้นรถกลับ อยากเดินไปเรื่อยๆ เดินดมกลิ่นควันกลิ่นท่อไอเสียให้มันสำลักเอาความโง่ของผมออกมาให้หมด...

ตอนแรกคิดว่าข้อสอบมันจะไม่ยากขนาดนี้ เพราะเนื้อหาที่เรียนในห้องมันก็เป็นเนื้อหาแค่ม.ปลาย ที่ผมสู้อุตส่าห์ร่ำเรียนอย่างหนักจนสอบเข้าคณะนี้ด้วยคะแนนโคตรสูง...แต่ที่ไหนได้!! ทั้งๆที่ก็เคยเห็น เคยอ่าน เคยทำ แต่ทำไมกูทำไม่ได้ ฮืออออ!!

เดินมาเรื่อยๆจากตอนแรกคิดว่าจะเดินกลับหอ...ซึ่งพอหัวมันเย็นลงแล้วก็รู้ว่าตัวเองโคตรจะบ้า หอผมกับมหาวิทยาลัยห่างกันไม่มากก็จริง ถ้านับเป็นสถานีรถไฟฟ้าน่ะนะ แต่ถ้านับเป็นเมตรเป็นกิโล!! เหอะๆๆ อย่านับดีกว่า

พอคิดได้แบบนั้นผมเลยโบกแท็กซี่ขึ้นไป...จุดมุ่งหมายคือมหาวิทยาลัย BBBBBB

แน่นอนว่ามันไม่ใช่มหาวิทยาลัยของผมแต่มันเป็นที่ที่เพื่อนผมเรียนอยู่ แอบโทรไปเช็คว่ามันอยู่ไหนเพราะกลัวว่าจะไปแล้วเก้อ ซึ่งมันก็ตอบมาว่ามันอยู่ในมอ กำลังทำงานชมรมของมันอยู่

นั่งซักพักผมก็เข้ามาใน ม. บอกพี่แท็กฯให้วนรถไปตามทางที่เพื่อนผมบอก สุดท้ายก็เจอมันยืนโบกมือหย่อยๆอยู่ข้างริมฟุตบาท

ไอ้เพื่อนคนนี้มันชื่อว่าวุ้นเส้น เป็นคนร่างสูงหุ่นเพรียวขาเล็กเท่าตะเกียบแต่ดันเกิดมาผิดเพศ...มันเป็นกระเทย!!

ซึ่งแน่นอนว่าวุ้นเส้นที่ผมบอกไปเมื่อกี้คือชื่อในวงการล่ะนะ เอิ้กเอิ้ก

“โยว่!! ไอ้เข้ม”ผมทักเพื่อนสาวสุดสวย...มันสวยจริงๆนะ ผิวขาวแบบเปล่งปลั้งมาก ผมยาวสลวยด้วย โครงหน้ามันก็เหมือนผู้หญิง จมูกมันก็ไปทำใหม่จนได้แบบเล็กๆรันขึ้นหน่อยๆ คิ้วก็กันจนบางแล้วเขียนให้เข้มเป็นเรียวยาว แล้วอย่างที่บอก...ขาวแมร่งเรียวอย่างกับตะเกียบ

“พ่อมึงเหรอคะชื่อเข้ม ถ้ามึงมาหาคนชื่อเข้ม ขอบอกว่าตรงนี้ไม่มีนะคะ ที่ยืนอยู่มีแค่นางสาววิวัสวรารี XXXX”มันทำหน้างอนๆ แล้วเชิ่ดใส่...แต่ผมแอบขำ แมร่ง ชื่อมึงยาวได้อีก!

“เออๆ แล้วทำอะไรอยู่วิปลาส”แกล้งล้อชื่อมันเล่นเลยโดนมันทำหน้าโกรธใส่หนักกว่าเดิม ฮ่าๆ แกล้งมันแล้วสนุกดี ตั้งแต่อยู่ม.ปลายด้วยกันแล้ว มันก็โดนแกล้งอย่างนี้แหละ แต่ไม่ได้รุนแรงอะไร

“เชอะ...”

“รีบตอบเลย ทำอะไรอยู่ไม่ต้องมาทำแกล้งงอนกูไม่ง้อนะวุ้นเส้น”

“เรียกกูว่าวุ้นเส้นแต่แรกก็จบล่ะ กูทำงานชมรมถ่ายรูป เดี๋ยวตอนเย็นพวกชมรมเขานัดน้องปีหนึ่งไปถ่ายรูปกัน”

“ไปด้วยได้ป่ะ?”

“ได้ดิ ชะนีน้อยเกย์น้อยชมรมกูคงตัวสั่นที่ได้เจอเทพบุตรปากหมาแบบมึง”ยังไม่วายมากัดกู...ได้ข่าวว่าที่กูปากหมาก็เพราะคบกับมึงมากไปนั้นแหละนางวุ้นนนน!!

ผมเดินตามวุ้นเส้นเข้าไปในตัวตึก เห็นกลุ่มคนซักสิบคนนั่งพูดคุยกันอยู่ที่โต๊ะม้านั่งด้านริม บนโต๊ะมีกล้องไม่ต่ำกว่าห้าตัวว่างอยู่ บางตัวอยู่ที่คอของคนพวกนั้น

วุ้นเส้นพาผมเดินเข้าไปแล้วเริ่มแนะนำให้รู้จักกับคนอื่นๆ พอรู้จักกันได้ซักพักก็เริ่มพูดคุยกันเป็นปรกติ บางทีเขาก็คุยเรื่องที่ผมไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็สร้างเสียงหัวเราะได้ทั้งกลุ่ม ผมเลยต้องหัวเราะตามไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้อ่ะนะ

นั่งฟังพวกนี่คุยไปซักพักก็เริ่มมีกลุ่มคนเดินเข้ามาสบทบ มีบางคนมองผมอย่างงงๆ ทั้งหญิงและชายคงสงสัยว่าไอ้เปรตนี่มันเป็นใครทำไมกูไม่รู้จักอะไรประมาณนั้น

ฮ่าๆ อยากบอกว่ากูก็ไม่ค่อยอยากรู้จักพวกมึงเท่าไร ไม่มีใครเข้าตาเล๊ย!!

“เสน่ห์แรงจริงเชียวเพื่อนกู โดนน้องตั้มสุดหล่อของกูมองซะล่ะ”วุ้นเส้นมากระซิบแล้วพยักพเยิดไปทางผู้ชายที่ดูดีที่สุดในกลุ่ม โอเค...หล่ออย่างที่วุ้นมันบอก แต่เตี้ยกว่ากูเกือบๆจะห้าหกเซนฯได้มั้ง ไม่ผ่านๆ

ผมเงียบไม่ได้พูดอะไรตอบแค่ยิ้มๆให้วุ้นกับน้องตั้มที่มองผมจริงๆอย่างที่วุ้นมันบอก พอผมยิ้มให้มีการทำหน้าแดงแล้วหลบตาอีกนั้น...ยิ้มมารยาทน้อง รู้จักป่ะ!!

“พี่เก่งพี่เก่ง พี่ผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรเหรอคะ”เสียงผู้หญิงชี้มาที่ผม ยิ้มให้ด้วย ฮ่าๆ แอบปลื้มกับความหน้าตาดีของตัวเองจริงๆ เอิ้กเอิ้ก

“พี่เขาชื่อพี่เจเจ เพื่อนพี่วุ้นเส้นน่ะ”คนที่ชื่อเก่งตอบ

 “อ่อออ!!”คราวนี้หันมายิ้มหวานเต็มอัตราศึก!! แรงมากแม่คู๊นนนนน

“ทำไมจ้ะน้องหนูนา นึกว่ามันเป็นผัวพี่เหรอค่ะน้อง”...หนูนา...แหม่ ชื่อคนตายมีเยอะแยะไม่เอามาตั้งว่ะ ทำไมต้องชื่อแสลงหูกูขนาดนี้ อุตส่าห์ลืมพวกแมร่งไปได้ซักพักแล้วนะ เฮ้อออ

“อุ๊ย! พี่วุ้นแรงอ่ะ หนูนาก็แค่เห็นว่าพี่เขาหล่อดี อิอิ พี่เจเจมีแฟนหรือยังค่ะ รับหนูนาไว้พิจารณาได้มั้ย”ผู้หญิงคนนั้นเอยถามเรียกเสียงโห่ฮ่าจากคนรอบๆได้...ก่อนจะหยุดลงหลังจากที่ผมพูด

“ขอโทษนะครับน้อง...พี่ไม่ค่อยชอบหนูนาเท่าไร...บ้างทีอาจจะเกลียดด้วยซ้ำ”

เงียบ....ฉี่....โว๊ะโว๊ะโว๊ะ

พึ่งรู้ตัวว่ากูทำลายบรรยากาศ!!! ฮ่าๆ จะหันไปขอโทษก็ไม่ทันซะแล้ว แมร่งตาค้างกันเป็นแถวๆ

ขอโทษษษษษ!!! หัวมันคิดปุ๊บมันก็พูดปั๊บ!!!

อ๊ากกก อยากทึ้งหัวตัวเองอีกรอบ

วันนี้มันไม่ใช่วันของเจเจจริงจริ๊งงงงงงงง  ~ ~ ~ ~



เอามาเพิ่มให้ก่อนไปนอนครับ
เพราะตั้งใจจะเขียนแค่ฉากละตอน เลยทำให้บางตอนสั้นบ้างยาวบาง เลยเอาอีกฉากมาแปะเพิ่มให้ชดเชย 
แล้วคงยังไม่ได้มาต่อในเร็วๆวันนี้เพราะมีกำหนดจะอัพเรื่องอื่นก่อน

ปล.พึ่งเห็นคอมเม้น

ชอบเว้ยชอบมากอุกรี๊ดดดดดดด

เจเจเป็นเคะที่น่ากรี๊ดดดดดดดดดดดดมาก 5555

ลงตั้งสามตอนแหนะจุ๊บเหม่งคนเขียน

อยากบอกว่าคนเขียนไม่มีเหม่งครับ อยากจุ๊บต้องจุ๊บเถิกเกือบล้านแทนนะ!! 
[/color]

[gupalz]

เจเจจัดเต็มเลย

[jimmyFG]

   ฮ่าๆ เรื่องนี้ทำให้แอบขำนะเนี่ย เขาอยากอ่านอีกอ่ะ

[T0ffyAeung]

สนุกมากๆครับ 

อยากอ่านอีก

มาต่อเร็วๆนะครับบบ