15 สิงหาคม 2551
เขาหายไปเลยจริงๆ
หายไปโดยผมไม่รู้ว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง
การที่ทำแบบนี้ ผมเองก็ลำบากใจเหมือนกัน
แต่ทำไงได้ มันก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
อยากรู้สักนิด
ว่าเขาสบายดีหรือเปล่า
เพื่อนโทรมาแต่เช้า
เพื่อน..
ผม: ว่าไงมึง
เพื่อน: วันนี้กูไม่ไปเรียนนะ
ผม: สัด ทำไมวะ
เพื่อน: จะดูมวยโอลิมปิก มีตั้งสามคู่
ผม: ฆวย มึงมานะ มึงไม่มาเรียน กูด่า
เพื่อน: ล้อเล่น กูเซ็งว่ะ ป้าที่ซักรีดให้กู แม่งทำเตารีดไหม้เสื้อนิสิตกู ชุดก็ไม่เหลือแล้ว เลยว่าจะไม่ไป
ผม: มาบ้านกู ชุดกูเหลือ มึงไม่ต้องมาลีลา
เพื่อน: เกรงใจว่ะ
ผม: มึงเหี้ยใช่ไหมเนี่ย
เพื่อน: ป่าวว่ะ เออๆ ไปก็ไป เดี๋ยวใส่เสื้อตัวเก่าไปก็ได้
ผม: เออ มานะมึง โดดเรียนดูมวย บ้าว่ะ
เพื่อน: เออ ว่าเข้าไป บ่น ๆ
ผม: สัด
สรุป
วันนี้มันก็ไม่มาเรียน
เที่ยง..
เพื่อน(อีกคน)
เพื่อน(อีกคน): กูว่าแม่งติดหญิง
ผม: จริงเดะ
เพื่อน(อีกคน): จริงๆ นะเว้ย กูว่าแม่งเอาหญิงมา เย.. ที่ห้องแหงๆ
ผม: ไม่มั้ง
เพื่อน(อีกคน): มึงจะไปรู้เหี้ยอะไร มันแม่งหน้าม่อจะตาย หญิงก็เยอะ
ผม: กูอยู่กับมันก็ไม่เห็นมันจะมีหญิง เหยิง คนไหนเลยนี่วะ
เพื่อน(อีกคน): มันน่ะร้าย ไม่เอาหญิงมาเปิดตัวหรอก กับเพื่อนกับฝูงนี่ยิ่งแล้วใหญ่ แม่งไม่บอกหรอก
ผม: เหรอ
เพื่อน(อีกคน): กูน่ะเห็นมันควงหญิงแถวสยาม โคตรสวยเลยมึง เอ็กซ์เหี้ยๆ
ผม: เหรอ
เพื่อน(อีกคน): เออ ไม่เชื่อมึงก็ลองถามแม่งดู
ผม: เออ
จริงๆ เหรอ
มันมีหญิงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
โทร..
:: ยินดีต้อนรับเข้าสู่ระบบฝากข้อความ..
เออคงจะจริง
แต่ทำไมล่ะ ถึงจะจริงก็ไม่เป็นอะไรหรอก
ไม่ได้ว่าอะไร ก็ดีใจด้วย
เหรอ?
มันแปลกๆ นะ ทำไมต้องหงุดหงิด มันมีแฟนก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไร
กับผม..
หรือว่าเกี่ยวกันแน่
ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะชอบผู้หญิงไม่ได้สักหน่อย
แล้วมันจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า
ปกติไม่เคยเห็นทำตัวลึกลับแบบนึ้มาก่อน
ช่างเหอะ
เย็น
เพื่อนมา..
ผม: มึงมาทำไมวะ
เพื่อน: ก็มารับมึงไง
ผม: ตลกละ กูเอารถมา แล้วเป็นไง มวยมึง สนุกป่าว
เพื่อน: เซ็งว่ะ แพ้สองคู่ละ
ผม: เออ บอกให้มาไม่มานะ มึงมันเหี้ยจริงๆ
เพื่อน: ทำไมต้องอารมณ์เสียใส่วะ
ผม: สัด กูก็ห่วงมึง แม่งไม่มาเรียน แล้วชุดนิสิตไหม้แค่เนี้ย ทำเป็นโดดเรียน เอามวยมาอ้าง มึงทำอะไรกันแน่วะ
เพื่อน: ก็กูบอกว่าดูมวย เป็นเหี้ยไร คิดว่ากูไปทำไรวะ
ผม: ป่าว
เพื่อน: กูดูมวยแค่เนี้ย มันเหี้ยมากเหรอว่ะ หรือว่ามึงไม่เชื่อใจกู
ผม: เอาเหอะ มึงจะทำเหี้ยไร มันก็ไม่เกี่ยวกับกูอยู่แล้ว
เพื่อนดึงมือผมไว้
เพื่อน: ทำไม มันจะไม่เกี่ยวกับมึงวะ วันนี้มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย
ผม: มึงจะมาสนใจกูทำไมวะ กูบอกแล้วไง มึงจะทำไร แม่งก็ไม่เกี่ยวกับกู
เพื่อน: มึงบ้าว่ะ
ผม: เออ กูบ้า
เพื่อน: มึงกลับไปบ้านมึงเลย นะ มึคุยไม่รู้เรื่องมึงกลับไปเลย
เออ
สงสังแม่งจะมีหญิงจริง
แต่ก็ไม่เข้าใจ ว่า โมโหที่เขาไม่มาเรียน
หรือว่า โมโหที่เขามีหญิงกันแน่
เดินไปรถ ด้วยความเดือดอย่างเต็มที่
มึงจะเป็นเหี้ยไรก็เชิญเลย
ถึงขนาดไล่กัน ก็ไม่ต้องมาคุยกันเลย
เพื่อนเหี้ย
ถึงค่ำ ก็ไม่มีคำว่า ขอโทษหรือว่าอะไรเลย
จากเพื่อนคนนี้
นอนดีกว่า ไม่อยากคิดมากอีกแล้ว
ใจสงบ
สามทุ่ม
ผม: มึงมาทำไม
เพื่อน: เอาเสื้อมาให้มึงดู นี่ไง มันไหม้จริง แล้วกูก็อยู่บ้านจริงๆ มึงเชื่อกูดิ
ผม: อืม
เพื่อน: อยู่คนเดียวด้วย ไม่ได้อยู่กับใคร
ผม: เออ
เพื่อน: มึงเข้าใจกูยัง
ผม: แล้วมึงไล่กูทำไมวะ
เพื่อน: มึงน่ะบ้า ถึงคุยกันตอนนั้น มึงคงไม่เข้าใจ
ผม: เหี้ย อ้างว่ะ
เพื่อน: จริงๆ กูไม่อยากทะเลาะกับมึง จนทำให้มึงไม่อยากคุยกับกู กูอยากให้มึงสงบใจกว่านี้ดีกว่า แล้วค่อยคุยกัน
ผม: เออ
เพื่อน: แล้วมึงหายบ้ายัง
ผม: ไม่ได้บ้า
เพื่อน: มาให้กอดที่ดิ๊
เพื่อนโผเข้ากอดผม เอาเหอะ อย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น
อย่างน้อยเพื่อนก็ทำให้ผมรู้ว่ามันจริงใจ และก็ยังทำเพื่อผม
แต่ก็อยากจะบอกว่า ขอโทษเหมือนกัน
ที่อาจจะบ้าไปหน่อย
ผม: ถามจริง มึงมีเมียแล้วเหรอ
เพื่อน: สัด ไม่มีเว้ย มีมึงคนเดียวนี่ไง
ผม: เอาจริงๆ ดิ
เพื่อน: จริงๆ มึงเคยเห็นกูมีหญิงคนไหนไหมล่ะ
ผม: จะไปรู้เหรอ เผื่อมึงซ่อนเอาไว้
เพื่อน: แล้วกูจะทำให้มึงเสียใจทำไมวะ
ผม:..
เพื่อน: ถึงกูจะเหี้ย แต่กูก็ไม่เหี้ยกับมึงหรอก
ผม: เออ
เพื่อน: กูรักมึงไง
อืม
ลิเกว่ะ
เพื่อนอยู่ห้องผมนานอยู่สักครู่ มันก็ขอตัวกลับไป
ก่อนออกจากห้อง
เพื่อน: ขอจูบอีกทีดิ
. .
ผม: ก็เอาดิ
จูบครั้งที่สอง ระหว่างเพื่อน(รัก)อย่างเรา
มันก็รู้สึกดีอยู่เหมือนกัน
เสียดาย ที่จูบแรกไม่ใช่เขา
แต่ก็ดีใจ อยู่ลึกๆ
ที่กลายเป็น
คนที่รักเรา ..
ยิ้ม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
