-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออก ไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
.. นายกับเรา ..
เรื่องนี้เคยลงในบอร์ดแห่งหนึ่งไว้เมื่อสี่ปีก่อนนะครับ
อาจเคยผ่านตากันมาบ้าง ..
{ .แด่วันวาน และ พี่เดฟ }
-
ตอนอยู่ม.ปลายบอกว่า จะเป็นแฟนตอนมหาลัย
มาตอนนี้ บอกว่า ยังไม่พร้อม แต่ว่าสิ่งที่พูดกับสิ่งที่ทำ ไม่เหมือนกันเลย
ยอมแพ้
บันทึกมันเสียให้จำ
===============================
ม.4
นาย : นายเป็นเกย์หรือเปล่า
เรา : เปล่า
นาย : อืม
ม.5
นาย : นายเป็นเกย์ใช่ไหมเนี่ย
เรา : อืม
นาย : เราไม่ว่าไรหรอก ถึงนายจะเป็นเกย์เราก็เป็นเพื่อนกัน
เรา : (เจ็บ)
ม.6
นาย : เราเป็นเกย์ว่ะ
เรา : อืม
นาย : แล้วชอบเราหรือเปล่า
เรา : ชอบ
นาย : แล้วในอนาคตเราจะเป็นแฟนกันไหม
เรา : ไม่รู้เหมือนกัน
นาย : ไว้ขึ้นมหาลัยเราค่อยเป็นแฟนกันแล้วกัน
เรา : ทำไมละ
นาย : ไม่อยากให้แม่รู้
เรา : อืม
นาย : แล้วตอนนี้เราเป็นอะไรกันดี
เรา : เป็นเพื่อนกัน
ขึ้นมหา'ลัย
นาย : ดีใจที่อยู่ มหา'ลัยเดียวกัน
เรา : อืม มากินข้าวที่วิศวะ บ้างก็ได้
นาย : อืม 'ถาปัตย์ไม่ค่อยมีที่กินข้าว
เรา : จะรอแล้วกัน (เรื่องนั้นน่ะ)
ตอนนายอยู่ม.ปลาย นายบอกว่าจะเป็นแฟนกับเราตอนอยู่มหาลัย แต่มาตอนนี้มันจะเป็นไปได้หรือเปล่าเราก็ไม่รู้เลย
ใจของนายไม่มั่นคงเลย ใจของนายไม่เข้มแข็ง หรือไม่ก็ นายอยากจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดในวิถีของนายละมั้ง
เมื่อสี่วันก่อน นายบอกว่า ที่ยังไม่คบกันก็เพราะว่า นายเรียนหนัก แล้วก็ยังไม่พร้อม แต่ทำไมนายถึงไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริง
มาอ้างกับเราตั้งแต่แรกละ เราเจ็บ มากนะ
เมื่อวาน (27 กค)
นาย : สอบเสร็จแล้ว
เรา : เหมือนกัน
นาย : รักเราหรือเปล่า
เรา : ถ้าไม่รักก็ไม่รอถึงทุกวันนี้หรอก
นาย : รอต่อไปอีกได้ไหม
เรา : ทำไม
นาย : เรายังไม่พร้อม
เรา : โกหก
นาย : ....
เรา : โกหก
นาย : ใช่ เราโกหก
เรา : ....
นาย : ตอนนี้เรามีคู่หมั้นแล้ว
เรา : ....
นาย : แต่เราก็ยังอยากให้นายรอ
เรา : ทำไมนายถึงหมั้นกับผู้หญิงคนนั้นละ
นาย : เรารักเค้า
...(เจ็บ)
เลยตัดสินใจ เดินหันหลังให้ เดินตรงไปโดยไม่สนใจมือของนายที่มารั้งเรา
เที่ยงคืน : 118 สายไม่ได้รับ
... ทำไม ?
-
28 กค 51
อยู่กับอารมณ์ตัวเอง จมอยู่กับอะไรก็ไม่รู้
ค่ำคืนแห่งความเศร้า
มองเห็นอะไรสั่นไหวอยู่บนText physics
แล้วก็แน่นิ่ง
เที่ยงคืน : 210 สายไม่ได้รับ
ผม : ....
เข้านอนโดยไม่ได้คิดอะไรเลย
สิ่งที่ควรจะคิด ถูกคิดออกไปหมดแล้ว คิดสั้น คิดยาว
ก็คือคิด
แต่ที่น่าเสียใจ คือ มัน ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด
และผิดแปลกไปจากที่คิดเสียจนวุ่นวาย
คำถาม : ความรักในแบบของเราคืออย่างไร
ตอบ : ...
29 กค 51
เช้า
ล็อคเกอร์ ส่วนตัว มีกระดาษสองใบติดอยู่
ใบที่ ๑ "ขอโทษ"
ใบที่ ๒ "รัก"
แต่พอเปิดล็อคเกอร์ออกมา มีแต่ความว่างเปล่า
แหงละ ความรู้สึกที่ผ่านมา ก็เหมือนเปิดลอคเกอร์แล้วไม่เจออะไร
ชิน
แต่คราวนี้ มีความรู้สึก
ไม่อยากเปิดล็อคเกอร์อีกแล้ว
เพราะอย่างน้อย เมื่อก่อน ก็ไม่ได้ล็อคอะไรไว้
หวังว่าจะมีใครมาใส่อะไรข้างในเพื่อทำให้ดีใจ
แต่คราวนี้
ล็อค...
เพราะไม่มีหวังอะไรแล้ว
ซึม
-
อ่อ อ่านแล้วจี๊ดมากๆๆ
สงสารเลยล่ะครับ สู้ๆๆนะครับ
ผมเป็นกำลังใจให้
-
บ่าย 29
แม่
ผม : แม่..
แม่ : หืม
ผม : กินข้าวหรือยัง
แม่ : กินแล้ว แล้วแกละ
ผม : ยังไม่กิน
แม่ : อ้าว ไม่หิวหรือไง
ผม : หิว
แม่ : แล้วทำไมไม่กิน ไม่มีเงินหรือ
ผม : มี
แม่ : อ้าว แล้วทำไมไม่หาซื้อกิน
ผม : ไม่รู้จะกินทำไม
แม่ : เออ เดี๋ยวแก ก็ตายหรอก ไม่กินข้าว
ผม : ...
แม่ : พูดไปงั้นแหละ กินให้ครบห้าหมู่ด้วย ผักน่ะกินซะบ้าง
ผม : ..
แม่ : อ้าว แล้วเงียบทำไม โทรมาแล้วไม่ยอมพูด
ผม : แม่
แม่ : อือ
ผม : ถ้าสมติว่า พ่อบอกว่า พ่อมีเมียใหม่แล้ว แม่จะยังรักพ่ออยู่ไหม
แม่ : เอ้า ไอ้นี่ มาอารมณ์ไหนวะ
ผม : แม่ไม่ตอบเหรอ
แม่ : ก็ ถ้าถึงตอนนั้น ก็คงรักอยู่แหละ แต่รักน้อยลงมั้ง
ผม : ทำไมถึงรักละ
แม่ : ก็มันอยู่ด้วยกันมานาน บางครั้งก็มีความรู้สึกดีๆ มากอยู่นะ อย่าเอาความรู้สึกแย่ๆ เพียงนิดเดียวมาทำลายมันดีกว่า
ผม : แล้วแม่จะยังอยู่กับพ่อไหม
แม่ : พ่อแกมีเมียใหม่ฉันก็ต้องไปสิ
ผม : แล้วทำไมไม่อยู่ด้วยกัน
แม่ : ก็เพราะตอนนั้น ฉันอาจจะไม่มีประโยชน์แล้วมั้ง เพราะเขาอาจจะไม่รักฉันแล้ว
ผม : ...
ผม : แต่ผมก็จะไปอยู่กับแม่
แม่ : บ๊ะ ไอ้นี่ มาแช่งแม่ตัวเอง
ผม : รักแม่นะ
แม่ : บ๊ะ มาอารมณ์ไหนวะเนี่ย แล้ว วันแม่นี้กลับบ้านไหม ไปตกกุ้งกัน
ผม : ไม่กลับหรอก เรียนหนัก
แม่ : เดี๋ยวกินกุ้งเผื่อ แล้วเพื่อนซี้แกกลับหรือเปล่า
ผม : ไม่รู้
แม่ : อ้าว ทำไมวันนี้ไม่รู้ ทุกทีเห็นรู้ทุกเรื่อง หยั่งกะฝาแฝดกัน
ผม : ไม่รู้
แม่ : อารมณ์ไหนหว่าแก
ผม : ไปกินข้าวก่อนนะ
แม่ : เออ กินเยอะๆ จะได้อ้วนๆ
ผม : ไม่อ้วนเหมือนแม่หรอก
แม่ : ย่ะ
บทสนทนาจบลง
แม้ระหว่างคุยกับแม่ ก็ยังมี 'เขา' มาพัวพันเสมอ
คำตอบยังคลุมเครือ ในใจ
เย็นกดเคลียร์สายไม่ได้รับ แล้วหย่อนมือถือลงกระเป๋า
ค่ำแล้ว
"อยู่" >>>> เพื่อมีความสุขกับนายในฐานะเพื่อน
"อยู่"~ เพื่อเจ็บ ชดเชยในฐานะเป็นคนที่คาดหวัง
"อยู่" เพื่อที่จะให้เขามาถามว่า "จะง้อเธออย่างไร"
หรือ
"ไป" >>>> เพื่อหลีกหนีความเจ็บปวดทั้งหมด
"ไป"~ ให้พ้นคนดีดี และความสุขที่นายจะมอบให้
"ไป" เพื่อ ไม่ต้องตอบนายว่า "ลองอ้อนเธอดูสิ เผื่อใจอ่อน"
อยู่ หรือ ไป
เหมือนตายทั้งเป็น
ตายงั้นหรือ
ความรักไม่ทำให้ตาย แต่ จิตใจทรมานตัวเองเสียใกล้ตาย
ไม่เข้าใจอยู่ดี
ขณะนี้เราควรอยู่ในฐานะแฟนมิใช่หรือ
ไมใช่ฐานะคนที่วิ่งหนีใจตัวเอง และสับสนอยู่กับความสับสนของนาย
คำถาม : สอง สาม วันนี้ เขามากินข้าวที่วิศวะบ้างหรือเล่า
คำตอบ : ไม่รู้ รู้แต่ว่าที่ 'ถาปัตย์ ไม่มีที่กินข้าว
เที่ยงคืน : 111 สายไม่ได้รับ
หลับตา
-
บ่าย 30 กค 2551
เที่ยงแล้วผมกินข้าวกับเพื่อนที่โรงอาหาร สายตาก็ชะเง้อมองหาเขาคนนั้น แต่ใจหนึ่งไม่อยากเจอเลย กลัวทำใจไม่ได้ เพราะตัดสินใจแล้ว
ว่าจะเดินถอยห่างออกมา
..สงสารผู้หญิงของเขา...
แต่ทำไม เขาไม่สงสารเรามั่งนะ..
สอง สามวันมาแล้ว ที่ต้อง หนีออกมาจากห้องเรียนก่อนเวลา เพื่อ หลบหน้าเขา
คิดว่าเขาคงมาดักรอ (ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า)
หลังเลิกเรียน
เพื่อน
เพื่อน: มึงเป็นเหี้ยไร เห็นซึมมาหลายวันแล้ว
ผม: เปล่า
เพื่อน: นี่ไม่ได้เสือกนะ บอกตรงๆ เหอะ ไม่สบายใจ
ผม: ทำไม
เพื่อน: ก็มึงซึมเป็นควายอยู่อย่างเนี้ย กูก็ไม่สบายใจ
ผม: ช่างกูสิ
เพื่อน: ถ้าช่างมึงก็ไม่ถามอย่างนี้หรอก
ผม: แล้วมึงมาเสือกทำไม
เพื่อน: กูอยากเสือก มึงเป็นไรมึงบอกมา
ผม: เปล่า
เพื่อน: กวนตีนว่ะ
ผม: เหี้ย
เพื่อน: เออ กูเหี้ย บอกมา ลีลาว่ะ
ผม: อกหัก
เพื่อน: ชัดเลย กูว่าแล้ว
ผม: ชัดเหี้ยไร
เพื่อน: หญิงไหนทิ้งมึงว่ะ สาวอักษรฯ หรือเปล่า
ผม: เสือกอะไรอีกละ
เพื่อน : แหงเลย ไม่เป็นไร ไปกินเหล้ากัน ชวนเพื่อนซึ้มึงไปด้วย
ผม: มันไม่มาหรอก
เพื่อน: ทำไมวะ อะ หรือว่า มันทิ้งมึง
ผม: ฆวย
เพื่อน: อะ กูล้อเล่น งั้นเย็นนี้นัดเพื่อนแดกเหล้ากัน
ผม: ไม่มีอารมณ์แดก
เพื่อน: มึงไม่ไป งั้นกูไปแดกแทนมึงแล้วกัน รักเพื่อนนะเนี่ย
ผม: ไม่ใช่ มึงอยากแดกเองเหรอสัด
เพื่อน: นิดนึง
ผม: ฆวย
ด้วยบทสนทนา ที่ต้องดำเนินไปเรื่อยๆ ผมคิดว่า กว่าจะได้ออกมาจากห้องเรียนก็คงสายไปเกือบครึ่งชั่วโมง
คิดว่าถ้าเขามาดักรอ คงเจอผมแน่ๆ เลยตัดสินใจ นั่งทำอะไรเรื่อยๆ อยู่ที่ลานกว้างในคณะจนถึงเย็น
หนังสือ ตั้งใหญ่ กับเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆ
ยิ่งอ่าน น้ำตาก็ยิ่งไหล
...ไหนว่าจะมากินข้าวด้วยกันไง ไอ้บ้า...
จะร้องไห้กลางฝูงชน แม้จะมีน้อยนิด ก็กระไรอยู่ เลยตัดสินใจกลับบ้านดีกว่า เขาคงกลับไปแล้วเหมือนกัน
ขณะที่กำลังก้าวลงบันไดขั้นสุดท้าย
"สนุกเหรอ?" ผมหันไปตามเสียงที่คุ้นหูมาก ไม่คุ้นได้ไง ก็ในเมื่อ เราคบกันมาตั้ง เจ็ดปี
เขา...
==================
pigstar : ขอบคุณครับ .. เรื่องเก่า เล่าใหม่ ในความทรงจำ
ปล. อาจมีคำไม่สุภาพบ้าง ขออภัยแค่ต้องการคงต้นฉบับเดิมไว้เหมือนครั้งก่อน
-
ชอบบบบบบ รอตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
สนุกดี มารออ่านต่อ :L1: :L1: :L1:
-
หกโมง สิบสามนาที เย็นวันที่ 30 กค 2551
"สนุกเหรอ" ผมหันไปมองเขา ผมค่อยๆ เดินหนี เรารีบมาดึงแขนผมไว้
ผมพลาดเอง..
เขา: ถามว่าสนุกมากเหรอ
ผม: ...
เขา:ตอบสิ
ผม: ไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะ
เขา: อะไรก็จะเดินหนีอย่างเดียว ทำไมไม่คุยกันให้รู้เรื่อง
ผม: ...
ผมไม่ตอบอะไร คนในคณะเริ่มเดินทางกลับบ้าน เขาจึงลากผมมาคุยที่สระน้ำหน้ามหาวิทยาลัย
ผมสับสนไปหมดแล้ว.. หน้าผมชาไปหมด
เขา: ทำไมไม่รับโทรศัพท์
ผม: ไม่อยากรับ
เขา: ทำแบบนี้ทำไม
ผม: แล้วนายล่ะทำแบบนี้ทำไม
เขา: ก็เป็นห่วง
ผม: จะมาห่วงอะไรเราอีก่ละ นายก็มีคู่หมั้นแล้ว แล้วนายก็รักเขาด้วย
เขา: ไม่ห่วงได้ไง ไม่ใช่ว่าเราไม่รักนายนี่
ผม: ...
เขา: เรารักผู้หญิงคนนั้น แล้วเราก็รักนายด้วย
ผม: แล้วจะให้เราทำยังไง
เขา: ...
ผม: เราจะทำยังไงดีล่ะ (ตาแดง)
เขา: ก็อยู่กับเราแบบนี้ไปเรื่อยๆ เป็นเพื่อนกันไปเรื่อยๆ
ผม: ถ้าเราไม่ล่ะ
เขา: แล้วนายจะทรมานเราทำไมล่ะ
ผม: แล้วนายคิดว่าแบบนั้นมันไม่ทรมานเราเหรอ
เขา: ..
ผม: เรา รอนายมาตั้งกี่ปีแล้ว นายทำแบบนี้ ทำไมนายไม่คิดถึงใจเราบ้าง
เขา: ขอโทษ แต่เราไม่อยากเสียใครไปทั้งนั้นแหละ
ผม: ให้กลับไปอยู่กับนายงั้นเหรอ
เขา: ใช่
ผม: กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
เขา: ใช่
ผม: แล้วกลับไป รอ อะไรสักอย่างก็ไม่รู้ ที่มันเป็นไปไม่ได้งั้นหรือ
เขา: ...
ผม: ไม่เอาแล้ว ไม่อยากเจ็บแล้ว (ร้องไห้)
เขา: โธ่ อย่าร้องสิ อายเค้าน่า
ผม: ที่นายทำ นายไม่เห็นอายเลย ทั้งๆที่มันน่าอายกว่าไม่ใช่เหรอ
เขา: ก็..
ผม: นายไม่สงสารผู้หญิงคนนั้นหรือ
เขา: ...
ผม: นายเลือกเหอะ ถ้านายจะเลือกเรา นายก็อย่าทำผู้หญิงคนนั้นต้องเสียใจเลย
เขา:...
ความเงียบปกคลุม ในชั่วครู่หนึ่ง
เขา: เราเลือกผู้หญิงคนนั้น แต่....เราอยากให้นายอยู่กับเราด้วย ได้ไหม
ผม: ไม่ได้หรอก
เขา: ไม่ได้จริงๆ เหรอ
ผม: ใช่ ไม่ได้
เขา: เสียใจว่ะ
ผม: .... (เจ็บ)
หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้ตัวอะไรอีก รู้ตัวอีกทีผมก็มานั่งอยู่บนสะพานพุทธแล้ว
ไกลเหมือนกันจากมหาวิทยาลัย ..
สามทุ่ม
ปล่อยใจไปตามสายน้ำ ปล่อยมันเป็นไปตามจังหวะของมัน
ต่อไปนี้ เราคงไม่มีกันอีกแล้ว สิ
ทบทวนแต่คำถามเดิม
:~ไม่มีพรุ่งนี้ของเราอีกแล้วหรือ
เสียงโทรศัพท์ดัง
เพื่อน: อยู่ไหนมึง
ผม: เสือกไร
เพื่อน: เป็นเหี้ยไรถามดีๆ จะมาหรือเปล่า แดกเหล้ากัน
ผม: ไม่แดก ไม่มีอารมณ์
เพื่อน: มึงจะเสียใจทำเหี้ยไรเนี่ย คิดมากว่ะ
ผม: เรื่องของกู
เพื่อน: มึงอย่าเสียใจไปเลยนะ ผู้หญิงมีเยอะ ถ้าเกิดหญิงเค้าไม่เอามึง เดี๋ยวกูยอมเป็นเมียมึงเอง
ผม: ฆวย
เพื่อน: ฮะฮะฮะ แล้วมึงจะไปไหนต่อ
ผม: ร้านเกมส์แถวนี้แหละ
เพื่อน: เออๆ ไงอยากแดกก็มานะโว้ย อยู่แถวราชเทวี
ผม: เออ แค่นี้แหละ
เป็นเพื่อนร่วมคณะที่นรกส่งให้มารวมกันเป็นที่สุด
ยิ้มได้อีกนิด เพราะอย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนอยู่ข้างๆ
แต่ใจก็ยังไม่นิ่งอยู่ดี
ก็เรายังทำไม่ได้
เรายังรักนายนี่หว่า
รัก ....
เที่ยงคืน : 0 สายไม่ได้รับ
=========================
Donaldye : ขอบคุณครับ
artit : ขอบคุณครับ
-
31 กรกฎาคม 2551
บ่าย ..
คณะวิศวะฯ
เพื่อน..
เพื่อน: เมื่อวานทำไมมึงไม่มาวะ กูเมาสัดเลย
ผม: ขี้เกียจแดกไง
เพือน: แล้วมึงเป็นไง ทำใจได้ยัง
ผม: เสือกไรกู
เพื่อน: มึงนี่นะ ไม่เคยจะเห็นความดีของเพื่อนเลย
ผม: ความดีมึงเยอะมากกว่าความเลวเลยว่างั้น
เพื่อน: แน่นอน
ผม: เฮอะ
เพื่อน: แล้วมึงไปไหนเมื่อวาน
ผม: ร้านเกม แล้วก็กลับบ้าน
เพื่อน: ก่อนหน้านั้นละ ที่มึงโทรมาหากูน่ะ
ผม: สะพานพุทธ
เพื่อน: ไปทำไร โดดน้ำเล่นเหรอ ทำตัวเป็นปลาโลมานะมึง
ผม: ยังดีกว่าเป็นปลาทองเหมือนมึงแล้วกัน
เพื่อน: นี่มึงว่ากูโง่ว่างั้น
ผม: อ้าว ฉลาดแล้วนี่
เพื่อน: เออ ยอมให้แล้วกัน มึงไม่ตอบเลยไปสะพานพุทธทำไม
ผม: กูเซ็ง
เพื่อน: เออ ทีงี้เพื่อนแม่งไม่มีความหมาย
ผม: มึงไม่ใช่กูนี่
เพื่อน: เออ กูแม่งเลว ที่ไม่เคยเข้าใจมึง
ผม: ฆวย
เพื่อน: อย่าเสียใจไปเลยนะมึง มึงยังมีพวกกู
ผม: เออ
เพื่อน: งั้นพรุ่งนี้บ่าย ไปดูหนัง ดูกันหมดนี่แหละ
ผม: ที่ไหน ยังไง
เพื่อน: มัมมี่ ที่พารากอน
ผม: เออ ดีเหมือนกัน
เพื่อน: มึงบอกกูดิ ว่ามึงจะไม่คิดมาก
ผม: คิดมากดิ แต่จะคิดน้อยๆ แล้วกัน
เพื่อน: เออ พรุ่งนี้ดูหนังจบ แดกเหล้าต่อ ศุกร์ต้นเดือนเลยนะมึง
ผม: อยากกินแกลบแต่ต้นเดือนเลยว่างั้น
เพื่อน: ไม่มายว่ะ กูรวย
ผม: สัด
บทสนทนายังอีกยาว หลังจากที่พูดเรื่องไปดูหนังจบ ใจก็ลอยอีกแล้ว
คิดถึงแต่เขา เราสองคนเคยไปดูหนังด้วยกันบ่อยๆ จนเข้ามหาลัย เขาขอจับมือผมหลายครั้ง
เขา: จับมือแล้วอุ่นดี มีความสุข
คิดถึงคำนี้ทีไรแล้วอยากจะร้องไห้ทุกที
เพื่อนคนหนึ่งเคยให้คำปรึกษาว่า ที่ผมเสียใจอยู่ทุกวันนี้สาเหตุเพราะ
ความหวัง...
และ ยึดติดอยู่กับสิ่งเดิมๆ
มันบอกว่า อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลง ก็นะ ผมก็พยายามคิดแบบนั้นแล้ว
แต่มันก็ทำไม่ได้ ความเคยชินระหว่างผมกับเขามีมากเกินกว่าจะลืมได้
เพื่อน: เวลาไงมึง
คำๆหนึ่งที่ผมคิดอยู่เสมอ หวังว่าเวลาจะช่วยผม
แต่ว่า สิ่งที่จะทำให้ผมเศร้าใจอยู่ทุกวันนี้ ก็คือ เขานั่นเอง
ถ้ายังเจอกัน ผมก็ทำใจไม่ได้เสียที
ผมไม่อยากหนีปัญหา..
พ่อ..
ผม: เป็นไงพ่อ
พ่อ: เรื่อยๆ มีความสุขดี กลับบ้านไหมลูกวันแม่
ผม: ไม่ได้กลับ
พ่อ: อดไปตกกุ้งด้วยกันเลย
ผม: ไปเมื่อไหร่ก็ได้น่า
พ่อ: ว่าจะเลี้ยงเบียร์ลูกชายสักหน่อย ไปเรียนกรุงเทพฯ ไม่ได้เจอตั้งนาน
ผม: ไว้กลับบ้านคราวหน้าแล้วกัน
พ่อ: เออๆ แล้วเพื่อนลูกกลับหรือเปล่า
ผม: ไม่รู้เหมือนกัน
พ่อ: อ้าว ยังไม่ได้คุยกันเหรอ
ผม: ไม่คุยกันแล้วล่ะ
พ่อ: อะไรกัน งอนกันเป็นเด็กอีกแล้ว
ผม: เปล่าหรอก ไม่มีอะไร พ่อถามไรหน่อยดิ
พ่อ: ว่ามา
ผม: พ่อรักแม่หรือเปล่า
พ่อ: รักดิถามได้ เขินนะโว้ย
ผม: แล้วพ่อจะนอกใจแม่หรือเปล่า
พ่อ: โหด มัน ฮา ขนาดนั้นใครทิ้งก็ควายแล้ว
ผม: แสดงว่าที่พ่ออยู่ด้วยกับแม่ ก็เพราะว่ากลัวแม่งั้นหรือ พ่อไม่ได้รักแม่ล่ะสิ
พ่อ: แกมาไงวะเนี่ย เปล่าหรอก ถึงว่าคนอยู่ด้วยกัน จะมีทั้งรักกัน ทั้งจำยอมฝืนใจทน หรือว่า อยู่ด้วยกันเพราะมันเป็นหน้าที่เคยชิน แต่พ่ออยู่กับลูก เพราะว่า พ่อรักแม่นะ รักมากด้วยรักลูกด้วย เออ พี่ของลูกฝากมาบอกว่ากลับมาบ้าน เอาซีดีหนังที่สะพานพุธมาด้วย เยอะๆ
ผม: ครับ
พ่อ: ดูแลตัวเองด้วยละ
ผม: พ่อก็เหมือนกัน พ่ออย่าทิ้งแม่เลยนะ อย่าทำให้แม่เสียใจนะ
พ่อ: เออน่า ไม่ต้องห่วงหรอก
ผม: ก็ผมรัก พ่อ รักแม่นี่ (ร้องไห้)
พ่อ: เออ เอ้า ทำไมขี้แยวะเนี่ย ไปดูกรุงเทพฯ แล้วเหงาเหรอลูก
ผม: ก็มีบ้างแหละ
พ่อ: สู้ดิ ชีวิตต้องสู้
ผม: ครับ งั้นแค่นี้แหละ ไม่มีไรแล้ว แล้วเดี๋ยวพ่อจะทำอะไรต่อ
พ่อ: เคลียร์บัญชีร้าน เผื่อกำไรเยอะจะส่งไปให้ลูกชายสักล้านนึง
ผม: สองล้านแล้วกัน
พ่อ: เออๆ ตั้งใจเรียนๆ
ผม: สวัสดีครับ
ไม่อยากให้พ่อทิ้งแม่เลย
ถ้าสมติว่าพ่อทิ้งแม่ เหมือนที่เขาทิ้งผม แม่จะเสียใจมากหรือเปล่า
ผมว่า.. แม่ก็คงเสียใจแหละ
ค่ำๆ ผมไม่ได้อยู่กับเขา
ผมอยู่กับเพื่อน แต่ผมยังคิดถึงเขาอยู่ตลอด
ไม่รู้ว่าเขาจะคิดถึงผมบ้างหรือเปล่า
บทสนทนาสุดท้ายกับเพื่อนในวันนี้
เพื่อน: มึงอย่ามาเศร้าอย่างนี้เลย เค้าไม่ชอบมึง มึงก็ไปตื้อเค้าเหอะ ตื้อจนเค้ารำคาญมึง แล้วด่ามึงแรงๆ มึงก็จะเลิกชอบเค้าเอง
ผม: ทำไมวะ
เพื่อน: เหี้ย เค้าทำมึงเจ็บ มึงจะไปรักเขาทำไมอีกวะ ใช่ปะ เจ็บมากๆ จะได้หมดรักไวไว
ผม: บางครั้งสิ่งที่มึงเจ็บ กูอาจจะไม่เจ็บ แต่ที่มึงไม่เจ็บกูอาจจะเจ็บก็ได้
เพื่อน: พูดเหี้ยไรไม่เข้าใจ
ผม: ช่างเหอะ แล้วถ้ามึงเป็นกู มึงจะไปตื้อเค้าหรือเปล่า
เพื่อน: ไม่ตื้อหรอก
ผม: ทำไมวะ
เพื่อน: กูเป็นเกย์ 5555
ผม: ฆวย กวนตีนกูตลอด
เพื่อน: อ่าๆ อยากให้เพื่อนอารมณ์ดี อย่าว่าแต่เป็นเลย แค่คิดก็สยอง
ผม: ตลกเข้าไป สัด
เพื่อน: ฮะฮะฮะ
ความจริง ผมก็เป็นเกย์ หรือผู้ชายที่ชอบผู้ชาย
ถ้าตอนนี้ผมชอบผู้หญิง ไม่ได้ชอบผู้ชาย ผมจะเจ็บแบบนี้หรือเปล่า
ไม่รู้เหมือนกัน..
แต่อย่าไปทำร้ายผู้หญิงเลย
แต่ตอนนี้
อยากรู้เหลือเกิน รู้สักนิดก็ยังดี ว่าเขาสบายดีไหมวันนี้
แต่ถ้าแลกับความเจ็บ
มันคุ้มไหมนะ
สี่ทุ่มครึ่ง: 0 สายไม่ได้รับ
-
T^T ฮึมมมมมมมมมม
-
:L2:
-
อ่านเรื่องนี้แล้ว...เจ็บ :m15:
-
หน่วงงงงงง :z3:
-
หม่นๆ
-
บรรยากาศอึมครึม
-
โฮๆๆ เจ็บปวดดีแท้
อดทนไว้นะครับ ผมเชื่อว่ามัน
จะต้องผ่านไปได้
-
สั้นๆง่ายๆได้อารมณ์.....เจ็บ :m17:
-
1 สิงหาคม 2551
เย็น
พารากอนซีนีเพล็ก
ภาพที่เห็นในสายตา ทำให้ผมอึ้งไปเสียนาน
นี่หรือคู่มั้นของเขา
สวยดีนะ...
ดูท่าทางของทั้งสองคนรักกันมากจริงๆ
เขายิ้มมีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับผมเสียอีก นั่นสินะ ทำไมต้องมานั่งเสียใจแบบนี้
ขณะที่ผมเสียใจ เขากลับมีความสุขกับคนอื่น
วูบวาบไปทั้งตัว
ไม่รู้สึกแย่ ปนรู้สึกดีจนไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรไป
ทนไม่ไหวกับภาพในโรงหนัง
เลยเดินออกมาอย่างนั้นแหละ
ไม่อยากจะดูหนังตัวอย่าง ไม่อยากจะดูหนังจริงๆ อีกแล้ว
ไม่อยากอยู่ในนั้นอีกต่อไป
เพื่อนคงสงสัยเลยตามมาดู
ในใจ... คือ เสียใจ และ สงสัย
ว่าเขาเองกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วสิ่งที่เขาทำ มันเคยขัดแย้งกับสิ่งที่เขาคิดหรือเปล่า
เดินออกมาอย่างเดียวดายในความรู้สึก ไม่ได้ยินเสียงเพื่อน ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น จนเพื่อนต้องกระชากแขนแรงๆ ให้รู้สึกตัว
เพื่อน: เป็นเหี้ยไรมึงเนี่ย จู่ๆก็เดินออกมา
ผม: ไม่มีไร หนังแม่งคงไม่สนุก
เพื่อน: มึงจะบ้าเหรอ ไหนมึงเป็นคนบอกเองไงว่าน่าจะสนุกสัดๆ
ผม: กูเปลี่ยนใจแล้ว กูจะกลับบ้าน
เพื่อน: แล้วกูล่ะ แล้วเพื่อนอีกฝูงนึงล่ะ
ผม: กูไปคนเดียว เพื่อนทั้งฝูงแม่งคงไม่บ้าหรอกมั้ง
เพื่อน: เป็นเหี้ยไรเนี่ยบอกกูมา
ผม: เปล่า
เพื่อน: มึงอย่ามากาก กูเพื่อนมึงทำไมจะไม่รู้
ผม: มึงไม่เสือกเรื่องกูสักเรื่องได้ปะ
เพื่อน: ไม่ได้ จะเสือกแม่งทุกเรื่องแหละ
ผม: มึงแม่งบ้าว่ะ
เพื่อน: เออ กูบ้า กูจะบ้าก็เพราะมึงเนี่ยแหละ พักนี้มึงเป็นเหี้ยไรวะ อารมณ์บูดตลอด เพื่อนทำอะไรไม่ถูกใจตลอด
ผม: เรื่องของกู
เพื่อน: เรื่องของมึง แต่แม่งลำบากกู
ผม: แค่นี้มึงบ่นมาลำบากเหรอ
เพื่อน: เออ ดิวะ ช่วงนี้มึงเคยทำอะไรให้พวกกูสบายใจมั่งหรือเปล่าล่ะ
ผม: ช่างแม่ง
เพื่อน: กูไม่รู้มึงอารมณ์เสียเรื่องอะไรนะเว้ย แต่อย่างน้อยมึงก็เอาความรู้สึกนั้นไปทิ้งไว้ไกลๆ ตีนก่อน แล้วเข้าไปดูหนัง กูกราบล่ะเพื่อน
ผม: ...
เพื่อน: มึงจะให้กูกราบตีนไหม
ผม: เออ ไปดูก็ได้
เพื่อน: แค่นี้แหละ ทำเป็นลีลา
ผม: สัด
และแล้วก็กลับเข้าไปในโรงหนังอีกครั้ง
กล้ำกลืนฝืนทนแค่ไหนที่ต้องทนอยู่อย่างนั้นตลอดสองชั่วโมง
ที่มีเขากับเธอคนนั้น
และ ผม... ในโรงหนังเดียวกัน
เสียใจ จนจำอะไรไม่ได้ รู้สึกตัวอีกทีคืออกมาจากโรงหนังแล้ว
เขาคงไม่เห็นผม
แต่ถ้าเขาเห็น เขาจะมาทักผมหรือเปล่า
คำถามเกิดขึ้นในใจว่า
เราจะพูดคุยกับคนนั้นของเขาอย่างไร
ให้พูดว่า
เหมาะสมกับดี... อย่างนั้นหรือ
มันไม่ใช่
ตัดสินใจเอาความทุกข์ไปทิ้งไว้ไกลๆ ตีน
สามทุ่ม
อาบน้ำเสร็จ
ปิดประตูรถ
ไปเมา....
-
โอ๊ะ......เจ็บแท้ >x<
-
2 สิงหาคม 2551
สิบหกนาฬิกา
พ่อ...
พ่อ: เมื่อมีปัญหา อย่างไรแล้ว แกอย่าหนีปัญหาเด็ดขาดนะลูก วิ่งเข้าหามัน ชนมันให้เละ
ผม: แล้วผมจะได้อะไรล่ะ
พ่อ: ความแข็งแกร่งไง ถึงแม้ลูกจะเจ็บจนร้องไห้ จำไว้เลยว่า แกน่ะ เป็นลูกผู้ชาย อย่ากลัวอะไรทั้งนั้น
ผม: พ่อโตแล้ว พ่อก็ว่าได้น่ะสิ
พ่อ: แกไม่รู้อะไร พ่อก็เคยเป็นแบบแกมาก่อน
ผม: ไม่หรอกพ่อไม่เคยเป็นแบบผม
พ่อ: บ๊ะ พ่อก็เคยเป็นเด็กมาก่อนทำไมจะไม่รู้วะ
ผม: พ่อไม่รู้หรอก
พ่อ: อ้าวว
..
พ่อไม่เข้าใจหรอกครับ
เพราะว่า ผมเป็นเกย์ครับพ่อ
.
.
.
สิบแปดนาฬิกา
วันที่ 2 สิงหาคม 2551
เพื่อน..
เพื่อน : มีอะไรวะ เรียกกูมาสยาม
ผม: ดูมัมมี่เป็นเพื่อนกูหน่อย
เพื่อน: มึงบ้าไหมเนี่ย มึงดูไปรอบนึงแล้วนะ
ผม: ก็กูอยากดูอีก
เพื่อน: ทำไมวะ ชอบนางเอกเหรอ
ผม: เปล่า คราวที่แล้วกูดูไม่รู้เรื่อง
เพื่อน: สมองมึงกลับหรือเปล่าเนี่ย
ผม: ทำนองนั้นแหละ
เพื่อน: เออ ว่าแต่เพื่อนซี้มึงที่อยู่ 'ถาปัตย์น่ะ มันหายหัวไปไหนแล้ววะ ไม่เห็นมันเป็นอาทิตย์ละ
ผม: ไม่รู้ว่ะ
เพื่อน: ทะเลาะกันเหรอ
ผม: ....
เพื่อน: เงียบทำไมวะ
ผม: กูก็ไม่รู้ มึงอยู่กะกูแล้วมึงถามกูทำไมเนี่ย
เพื่อน: เปล่า กูเห็นว่า มันเป็นเพื่อนมึง เห็นมันอยู่บ่อยๆ
ผม: ไม่เสือกนะ เรื่องนี้
เพื่อน: เป็นเหี้ยไร หวงเพื่อนเหรอ
ผม: กูบอกว่าเสือกไง
เพื่อน: ทำไมต้องตะคอกวะ แค่นี้เอง
ผม: ขอโทษ
เพื่อน: เออ มึงไปดูมัมมี่คนเดียวเลย กูกลับละ แค่นี้ทำเคือง
ผม: ...
เพื่อนก็เดินออกไป
ขอโทษ แต่มันหงุดหงิดทุกทีเมื่อพูดเรื่องนี้
หงุดหงิด สลับ กับ เงียบเหงา
ช่างไม่เข้ากันเสียเลย สองอารมณ์นี้
แต่ใครลองมาเป็นผมดู จะเข้าใจว่า มันทรมานเพียงใด
ก็เลยต้องนั่งดูมัมมี่คนเดียว
แต่ไม่ใช่ที่เดิม และไม่ได้นั่งทับที่เขา หรือไปนั่งแทนที่ใคร
ไม่อยากทำร้ายทั้งตนเอง และคนอื่น
ไม่รู้ว่าผมเป็นคนดีมากหรือเปล่า
หรือว่าผม เป็นคนร้าย กันแน่..
ในสายตาเขา ผมเป็นอะไรกันนะ
คนดี หรือ ปีศาจ
คิดแล้วก็ใจหาย ทุกทีเราสองคนดูหนังด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันทุกครั้ง
แต่คราวนี้ ใจมันหวิวๆ ยังไงก็ไม่รู้
ที่ต้องเดินคนเดียว และซื้อน้ำส้มคั้น กินคนเดียว
ไหนว่าชอบกินน้ำส้มคั้นไง
แล้วไหนบอกว่า กินน้ำส้มคั้นกับเราแล้วอร่อยที่สุดไง
ตอนนี้ กินกับเขา
แล้วอร่อยเหมือนกันไหม
เดินออกไปเถิด ก่อนน้ำตาจะนองหน้า
จะเสียใจทำไมอีกไม่รู้
พระเจ้าใจร้าย
มืดมิด
. .
เที่ยงคืน สามสิบสาม นาที
1 ข้อความ : มึงไม่คิดจะง้อเพื่อนมึงบ้างเหรอ เพื่อนนะเว้ย
เที่ยงคืน สามสิบสี่ นาที
ผม: มึง กูขอโทษนะ...
=========================
owo llยมuมข้u : หืม ? ว่าไงครับ ^^
Tiamo_jamsai : ขอบคุณครับ รอบหน้าถ้าชอบขอเป็นคำพูดดีกว่า
qwank8 : อ่านไม่เจ็บ เจอจริง เจ็บกว่าครับ
Donaldye : ยุคนั้นคำนี้ยังไม่ฮิตเลยนะครับ : )
Mookkun : ผมเป็นผู้ชายหม่นๆ
artit : สงสัยฝนจะตก ..
Pigstar : ครับ .. มันผ่านไปแล้ว
bulldog17 : ครับ .. เจ็บ! :' (
ขอบคุณทุกคนครับ
ปล. สำหรับเรื่อง THE VILLA : ถ้าจะรัก .. ผมกำลังปั่นต้นฉบับให้เสร็จอยู่นะครับแล้วจะเอามาลงให้ได้อ่านกันต่อ ขออภัย : )
-
ร้องไห้ :m15: :m15: :m15: :m15:
-
สุดๆ...เหนื่อยไหม?
เหนื่อยใจไหม?
.
.
.
ติดตามต่อค่ะ :)
-
3 สิงหาคม 2551
เที่ยง
ผมสลบคากองหนังสือกองโต สะดุ้งตื่นด้วยเสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือ ที่ดังลั่น
เพื่อน..
ผม: มีเหี้ยอะไร
เพื่อน: ไปเดินเจเจเหอะมึง
ผม: ไม่อะ กูจะอ่านหนังสือ
เพื่อน: อ่านทำเหี้ยไร สอบก็เสร็จแล้ว
ผม: ขีเกียจร้องไห้ตอนเกรดออก อยากให้เกรดเทอมแรกออกมาดูดีหน่อย แต่แม่งตกมีนไปวิชานึงแล้ว แล้วมึงล่ะ ตกมีนมั่งเปล่า
เพื่อน: เพียบ
ผม: เออ แล้วยังเฮฮาได้นะมึง
เพื่อน: สบายมาก งั้นไม่ไปเจเจก็ได้เย็นๆ ไปเดินสวนลุมกัน
ผม: เย็นกี่โมง
เพื่อน: แล้วแต่มึง เดี๋ยวโทรไปนัดเพื่อนไปให้หมด
ผม: ใจมึงจะไม่ห่างเพื่อนเลยว่างั้น
เพื่อน: เออ กูเบื่อๆ
ผม: เบื่อตัวเองเหรอวะ
เพื่อน: เบื่อมึงแหละ
ผม: กูเป็นเหี้ยไรอีก
เพื่อน: ถูกเผงเลย เป็นเหี้ย ไง สัด
ผม: K กูไปอ่านหนังสือละ
เพื่อน: มึงต้องมานะเว้ยเย็นนี้
ผม: เออ ทุ่มนึงแล้วกัน อยากกินเบียร์
เพื่อน: จัดไป
ชีวิตของผมดูว่างไปหมด ตั้งแต่ที่เขาคนนั้นออกไปจากชีวิต บางครั้งมันก็ดูโล่งๆดี แต่มันดูเหงาๆมากกว่า ทุกทีเสาร์อาทิตย์ จะมีเขาที่ดิ้นไปดิ้นมาอยู่ที่ห้องของผม
แต่วันนี้... ไม่มี
ทำไมถึงลืมเขาไม่ได้สักที
เอะอะอะไรก็คิดถึงๆๆ ตลอด
เปิดกระเป๋าดู มีอะไรไม่รู้ตกลงมา ใบหนึ่ง
รูปของเราสองคน สมัยที่ยังเรียนด้วยกัน
เด็กผู้ชายกางเกงสีน้ำเงินสองคนกอดคอกันอยู่ในรูป
ยิ้มกันทั้งสองคน
แต่ตอนนี้ ทั้งคู่จะมีใครยิ้มไหมนะ
มีสิ มีคนที่ยิ้มแห้งๆ อยู่ตรงนี้ไง
ยิ้มโดยไม่รู้
ว่ายิ้มเพื่ออะไร
และเพื่อใคร
ก่อนที่จะฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ กลั้นใจเดินไปที่เตียงนอน
แล้วหลับไหล
คำถามเกิดขึ้นในใจ
ว่าแม้แต่ความฝันของผมเอง
จะใจร้าย
ฉุกให้คิดถึงเขาอีกหรือเปล่าหนอ
.
.
นาฬิกาปลุก หกโมงเย็น
หนึ่งทุ่มครึ่ง สีลม
บรรยากาศดวลเบียร์เป็นไปด้วยความครึกครื้น
ตามประสาหนุ่มเฮ้วๆ ของกลุ่มเพื่อนผม
มันทำให้ความรู้สึกดีดี เกิดขึ้นมาอีกครั้ง
ทำให้ผมรู้ว่า ผมไม่ได้อยู่คนเดียว
จำได้ดีเลยว่า คืนนี้ เพลงเพราะดี
เมา
เมามาก
เมาสุดๆ
ผมอยู่นอกเหนือจากทั้งหมด เพราะผม เมาน้อย (คอแข็ง)
เพื่อน..
เพื่อน: กลับไงล่ะมึง
ผม: ไม่รู้ ไม่ได้ขับรถมา
เพื่อน: งั้นเดี๋ยวไปส่ง
ในรถที่เงียบมาก เพราะเพื่อนผมคนนี้มันไม่ยอมเปิดเพลง
เงียบจนได้ยินเสียงหายใจ
ผมได้แต่เหม่อมองออกไปนอกรถ
คิดถึงเขาขึ้นมาอีกแล้ว
ผม: แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหม
เพื่อน: เพ้ออะไรมึง
ผมหันมองหน้าเพื่อน
ผม: มึงบ้าปะ
เพื่อน: มึงแหละบ้า พูดคนเดียว
ผม: มึงแหละเมา
เพื่อน: กวนตีนว่ะ
ผม: ตอบมาดิ ว่าเราจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า
เพื่อน: ใครเหรอวะ
ผม: คนที่ทิ้งกูไปไง
เพื่อน: อ้าว กูจะรู้กับมึงเหรอ อยากเจอก็ไปหาเค้าดิ
ผม: ไม่เอา
เพื่อน: มึงอายเหรอ
ผม: เปล่า กูรักเค้า
เพื่อน: ก็ไปหาเค้าดิวะ
ผม: แต่เค้าไม่รักกู
เพื่อน: เพ้อละมึงน่ะ
ผม: มึงน่ะ ไม่รู้เคยรู้เหี่ยอะไร
เพื่อน: เออ กูมันคนไม่ดี
ผม: ประชดตลอดละมึงน่ะ
เพื่อน: ...
ผม: เอ้าเงียบ
เพื่อน: มึงนั่นแหละ ไม่รู้เหี้ยอะไร เงียบไปเลย
เงียบ...
เงียบทั้งคืนเลย
-
4 สิงหาคม 2551
มุขตลกของเพื่อนตัวดี วันนี้ตอนบ่ายๆ
เพื่อน: มึงรู้ไหมว่า ถ้ากูรักผู้หญิงคนหนึ่ง กูจะบอกว่ากูรักเค้าที่ไหน
เพื่อน(คนหนี่ง): รักที่นมมั้ง เห็นมึงชอบนมใหญ่ๆ
เพื่อน: ผิด ไม่เกี่ยวเว้ย
เพื่อน(คนหนึ่ง): รักที่ใจมั้ง เห็นมึงบอกว่า มึงแม่งโคตรจริงใจ
เพื่อน: ไม่ใช่
ผม: มึงไม่ชอบผู้หญิงไม่ใช่เหรอ
เพื่อน: เอาจริงดิ
ผม: สัด กูล้อเล่น
เพื่อน: ค่อยโล่งอกหน่อย เฉลยๆๆๆ กูจะบอกว่า กูรักเค้าที่สุดไงละ เจ๋งสุดยอดไหมวะ
เพื่อน(ทุกคน): ถุย!!!!
ถุ ย . . .
ราตรีสวัสดิ์
-
55555 นายเอกเราทำใจไปซักพัก
-
"รักเค้าที่สุด
ถุย...."
:m20: :m20:
กร๊าก ก อันนี้ฮาดี ผมชอบ
-
น้ำลายเกลื่อนเลย ขี้กลาก ๆ ^^
-
มาจิ้มๆไว้ก่อนนะค่ะ น่าอ่านอะ ชอบๆๆ
:m1: :m1: :m1:
-
5 สิงหาคม 2551
เที่ยง...
ใจมันเต้นตึกตัก เมื่อควานโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาดู แล้วพบว่า เป็นเบอร์ของแม่เขา ที่โทรเข้ามา
ทำยังไงละ?
กดรับสาย
แม่ของเขา..
ผม: สวัสดีครับ
แม่เขา: กลับบ้านไหมลูก วันแม่นี้
ผม: ไม่ได้กลับครับ
แม่เขา: เหรอ แม่ถามอะไรหน่อยสิ ว่า ลูกทะเลาะอะไรกับ....หรือเปล่า
ผม: เปล่าครับ
แม่เขา: เหรอ มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า
ผม: เปล่าครับ
แม่เขา: แล้วทำไม ...บอกว่า ลูกไม่คุยกับเค้าล่ะ
ผม: เค้าบอกแม่เหรอครับ ว่าผมไม่คุยกับเค้า
แม่เขา: เค้าบอกว่า ลูกโกรธเค้า แม่ก็อยากรู้ว่าเรื่องอะไร
ผม: ไม่มีอะไรหรอกครับ เค้าคงล้อเล่น แม่อย่าคิดมากเลย
แม่เขา: ก็เขาโทรมาบอกแม่ บอกให้แม่ช่วยพูดกับลูก ให้ลูกคุยกับเขาหน่อย
ผม: แม่ ไม่เป็นต้องเป็นห่วงหรอกครับ ทุกอย่างปกติดี
แม่เขา: งั้นกลับบ้านมาด้วยกันสิ เดี๋ยวแม่ให้เขาจองตั๋วเครื่องบินไว้สองที่
ผม: ไม่ต้องก็ได้ครับแม่ ผมอาจจะไม่ได้กลับ
แม่เขา: น่านะ วันแม่ทั้งที กลับมาหาแม่นะ ทั้งแม่ และ แม่ลูกก็คิดถึงลูก ทั้งสองมากเลย ตั้งแต่ไปเรียนที่กรุงเทพฯ ก็ยังไม่ได้เจอหน้าเสียที
ผม: ไม่รับปากนะครับแม่
แม่เขา: น่านะ มีอะไรก็กลับบ้านมาคุยกัน แม่จะรอนะลูก
ผม: ครับ
...
กลับด้วยกันอย่างนั้นหรือ
มีอะไรอีกไหมที่จะทรมานใจไปมากกว่านี้
โกรธคนช่างฟ้อง
ฟ้องตั้งแต่เด็ก โตขึ้นมาก็ยังฟ้อง
อยากกลับบ้าน แต่ไม่อยากกับบ้านกับเขา ตอนนี้ถึงแม้ว่าอยากเจอหน้า อยากคุยกับเขาก็จริง แต่อีกใจก็ไม่อยากอะไรทั้งนั้น
ตันไปหมด
... เป็นเมื่อก่อนคงมีความสุขดี ที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ เมื่อรู้แล้วว่าใจเขาอยู่กับใคร ใจผมก็เต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ ร่ำร้องถึงคำสัญญาที่เคยให้กัน
ไม่รู้ว่าถ้าต้องกลับบ้านด้วยกันคราวนี้
จะเป็นการกลับ...ไปเป็นเหมือนเดิม
หรือกลับ...ไปเสียใจดังเดิม กันแน่
เหตุการณ์แบบนี้คือมัดมือชก
คิดแล้ว ก็เกลียด คนขี้ฟ้องคนนี้เสียจริง
ทำไมผมจะไม่รู้ว่า อะไรที่รออยู่ที่บ้าน
อะไรจะเกิดขึ้นที่บ้าน
และอะไร จะเกิดขึ้นระหว่างการเดินทาง
อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม
แต่จะให้มายิ้มร่าเริงกับเขาและเธองั้นหรือ
มันไปไม่ได้หรอกที่จะให้ทำใจได้ภายในไม่กี่วัน แลกกับความทรมานที่รอมาถึงเจ็ดปี
เป็นไปไม่ได้
เย็น
เพื่อน..
ผม: วันแม่ ไปเที่ยวบ้านกูเปล่า
เพื่อน: ไปบ้านมึง
ผม: เออ
เพื่อน: ไปทำไมวะ แม่กูก็มี
ผม: เข้าใจ กูแค่มาถามเท่านั้นแหละ
เพื่อน: แล้วแม่มึงไม่ว่าเหรอ
ผม: ไม่ว่าหรอก สนุกดีออก มีมึงอยู่ในบ้านด้วย
เพื่อน: เห็นค่ากูแล้วว่างั้น
ผม: เปล่าหรอก แค่อยากให้แม่มีแรงบันดาลใจเลี้ยงหมาสักตัวน่ะ
เพื่อน: ฆวย
ผม: ตกลงไปเปล่า กินอยู่ฟรี ฟรีทุกอย่าง
เพื่อน: ค่ารถด้วย
ผม: เออ
เพื่อน: ไม่รู้ว่ะ กลัวแม่กูน้อยใจ
ผม: เออ แล้วแต่มึงแล้วกัน
เป็นเพื่อนที่ ไม่เคยจะเสนอหน้ามาช่วยแก้ปัญหาเลยสักงาน
ทำใจดีกว่า ว่าต้องกลับบ้านไปกับเขาจริงๆ
วันแม่ ไปไหว้แม่ เสียก็ดีเหมือนกัน คิดถึงตอนที่ไว้แม่เมื่อวันแม่ปีก่อน โรงเรียนให้พาแม่มาร่วมงาน แล้วผมก็กราบตักแม่ ร้องไห้โฮ
เขาหันมามองผมที่อยู่ข้างๆ แล้วก็ผลักหัวผม
เขา: ขี้แยว่ะ
แม่เขาตบหัวเขาทันที ที่เห็นว่าเขามาแกล้งเรา
ผม: สมน้ำหน้า
คิดแล้วก็ยิ้ม น้ำตาก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว วันแม่ปีนี้คงจะไม่เป็นเหมือนปีที่แล้ว
เศร้า
แต่ตั้งใจแล้วนะ ว่ายังไงวันแม่ ก็จะเสียน้ำตาให้แม่ จะไม่เสียน้ำตาให้ใครเด็ดขาด
รัก แม่
สองทุ่ม
พี่ชาย..
พี่ชาย: กลับบ้านไหมมึง
ผม: กลับมั้ง
พี่ชาย: ดี มาตกกุ้งกัน
ผม: อืม แล้วแม่อยากให้ผมกลับไหมล่ะ
พี่ชาย: อยากไม่อยากก็ดูเอาเอง แม่มึงเป็นลมแล้วเป็นลมอีก ตอนที่มึงบอกว่าไม่กลับบ้าน
ผม: ตลกละ
พี่ชาย: มึงไม่เคยเชื่อกูเลยใช่ไหม
ผม: เชื่อก็ได้
พี่ชาย: มานะมึง มาดวลเบียร์กัน คราวนี้มึงจะชนะกูไหมนะ ฮะฮะฮะ
ผม: ไม่มีทางแพ้
พี่ชาย: ไอ้ลูกหมา
ผม: ลูกหมาดีกว่าเป็นหมาล่ะว้า
พี่ชาย: ฆวย
ทำไมนะ ทุกคนถึงอยากให้กลับบ้าน
ขอเวลาตัดสินใจสักหน่อยแล้วกัน
ว่าจะกลับดีไหม
สี่ทุ่ม
เพื่อน..
ผม: ว่าไงมึง
เพื่อน: เออ กูไปเที่ยวบ้านมึงได้แล้วนะ
ผม: แล้วแม่มึงล่ะ
เพื่อน: วันแม่นี้ แม่กูจะไปฮ่องกง
ผม: แล้วมึงไม่ไปกับแม่มึงเหรอ
เพื่อน: เค้าให้พาลูกไปได้คนเดียว แม่กูเอาอีหมวยไป
ผม: เยี่ยม
เยี่ยม. . .
-
TT เยี่ยม
-
6 สิงหาคม 2551
เขา: นาย
ผม: หืม ว่าไง
เขา: เราเลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว
ผม: จริงเหรอ
เขา: จริง เราจะกลับมารักกันเหมือนเดิมได้ไหม
ผม: ...
โครม!
ตกเตียง สรุปแล้วว่านี้คือฝัน ฝันไปทั้งหมด
แต่แล้วผมก็ตื่นมาพบกับความจริง
ความจริงที่ว่า ผมกับเขาไม่ได้คุยกันมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว
ข่าวร้ายยิ่งกว่า
คือวันเสาร์นี้ต้องกลับบ้าน
กับ เขา
และ เพื่อนผมอีกคน
โรงอาหารคณะใกล้ๆ
เพื่อน..
เพื่อน: ทำไมอาหารร้านนี้ นานโคตรเลย พี่ครับ กำลังปลูกข้าวอยู่เหรอครับ
เจ้าของร้าน: กวนตีนนะมึง
เพื่อน: (หน้าเจื่อน)
ทุกคน: ฮะฮะฮะ
เพื่อน: เกี่ยวข้าวเสร็จหรือยังเจ๊ หิวแล้วเนี่ย เพื่อนรอแล้ว
เจ้าของร้าน: จ้าๆ เสร็จแล้ว มาได้เลย แหม เอายำตีน ไก่ เพิ่มไหมล่ะ พ่อคุณ
เพื่อน: ไม่เอาละครับ
ผม: มึงไปว่าเจ๊เค้าแบบนั้นได้ไง ลูกสาวเค้าน่ารักนะเว้ย
เพื่อน: สงสัยนิสัยเหมือนแม่
เพื่อน(อีกคน) : ดีสิ มึงจะได้ทั้งเมีย ได้ทั้งแม่
เพือน: แม่มึงเองสิ สัด
เพื่อน(อีกคน): ค ร ว ย
เพื่อน: วันนี้แดกเหล้า!
ผม: มึงจะแดกทำห่าอะไรมากมายวะ หนังสือหนังหาไม่อ่าน
เพื่อน: ใครว่ากูไม่อ่าน กูอ่านเยอะกว่าพวกมึงอีก
ผม: หนังสือโป๊ อะดิ สัด
เพื่อน: ถูก
ผม: เลวได้ใจจริงมึง
เพื่อน: วันนี้มึงห้ามมีข้อแม้
ผม: ไม่เอากูไม่ไป
เพื่อน: กูขอล่ะ มึงช่วยเอาตัวมึงไปเป็นเกียรติในงานวันเกิดกูหน่อย
ผม: วันเกิดมึงวันนี้เหรอวะ
เพื่อน: เออ มึงจะไม่ไปเหรอวะ
ผม: เหี้ย ไปๆ วันตาย เอ้ย วันเกิดมึงทั้งที
เพื่อน: เกิด!
ผม: ?
เพื่อน: เกิด อยาก จะ แดก เอิง เอิง เอ่ง เอ้ยย...
ค ร ว ย
เย็นๆ
ทำหน้าที่เป็นเพื่อนที่ดี ไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องเป็นคนไปซื้อหมูปิ้งหน้า คณะ 'ถาปัตย์ด้วย
เพราะ เป่า ยิง ฉุบแพ้
แพ้ทุกที ช่วงนี้ อะไรแม่งก็ แพ้ ๆ ๆ แพ้ไปหมด
ชนะบ้างสิ พระเจ้า
ต้องเดินผ่านคณะเกี่ยวกับภาษา ศิลปะ แล้วก็เดินผ่านหน้า 'ถาปัตย์ คนภายนอกดูบางตา แต่คนข้างในคงเยอะพอสมควร
ชะเง้อมองเขา
โกรธตัวเองชะมัด ถ้าสมติว่าเจอ ก็คงเป็นเรื่องอีก
เพื่อนคงโวยวายเรื่องหมูปิ้ง
หันซ้ายไปมองสนามข้างสระน้ำ ก็คิดถึงเวลาพวก 'ถาปัตย์มาทำพิธีศีลจุ่ม เห็นกับตาตัวเอง ตอนที่เข้าโดนพิธี ขำไม่ออกเหมือนกัน
ศีลจุ่มคราวนั้นหรือเปล่า ที่ชำระบาปในตัวเขาออกไป
งั้นเรา ก็เป็น ตัวยบาปน่ะสิ
ที่เขา พยายามผลักไส
คิดมาก สิ้นดี
ผลักไสอะไรกัน อีกไม่กี่วันก็เจอ
คนขี้ฟ้อง เบื่อชิบเป๋ง
เดิน วนไป มา ได้หมูปิ้ง
คณะวิศวะ
ผม: แดกซะ
เพื่อน: แดกโว้ย เร็ว
แม่งหยั่งกะแร้งลง ดีที่ผมแอบกินมาแล้วสี่ไม้
อิ่ม . .
คืนนี้ที่ไม่อยากเมา
ร้านเหล้า . .
เพื่อน(ทุกคน): เอ้า ชน
ชน
ชน
ชน
ชน
ชน. . .
?
อ้วก . . .
สมหน้ำหน้า แดกแต่วัน แม่งก็เมาเร็วอย่างนี้แหละ
เพื่อน. .
ผม: มึงเมาไหมเนี่ย สัด
เพื่อน: ทำไมจะไม่เมา โคตรเมา อะ
ผม: ตลอดเลยมึงเนี่ย มะ เดี๋ยวกูไปส่งบ้าน
เพื่อน: โอเค เลยเพื่อน นี่กุญแจรถ
ผม: ไม่ต้อง เอารถกูไป รถมึงก็จอดไว้นี่แหละ หายช่างแม่ง
เพื่อน: หายซื้อใหม่
ผม: เออ ดีเหมือนกัน
เพื่อน: ไปก่อนนะ น้องรัก อย่าถูกใครเค้าขโมยไปล่ะ เดี๋ยวพี่จะมารับ นะจ๊ะ เอื๊อก
ผม: เมาแล้วยังกวนตีนอีก
เพื่อน: โทษกั๊บ
ระหว่างทางบนรถ
ได้ยิงเสียงเตือนจากโทรศัพท์
ไม่ได้รับ 2 สาย
....เขา
วูบ วาบ อยากจะดีใจ แต่ก็ดีใจไม่ออก พอจะดีใจ ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ทุกที ว่าเขาน่ะ มีเจ้าของแล้วนะ
คำว่ามีเจ้าของแล้วนี่แหละ ที่ทำให้ เป็นอยู่ทุกวันนี้
แต่ก็ขอบคุณ ที่ยังทำเหมือนให้รู้ว่า คิดถึงกัน
รัก...
ที่ห้อง
เที่ยงคืนกว่า : 1 ข้อความใหม่
ค่อยๆเอื้อมนิ้วโป้งไป...
ลบ
=======================
ลงไว้ให้สองตอน ยาวทั้งคู่ .. ขอให้ชอบกัน
มีคนอ่านผมก็ดีใจ ... มีคนคอมเม้นท์ผมดีใจกว่า
ขอบคุณครับ '
-
:L2:
-
หน่วงแต่แอบลุ้นตลอดเลย อย่าใจอ่อนนะตัดก็ตัดให้ขาด เรามีค่ามากกว่าเป็นตัวเลือกของใคร
-
ลุ้นๆๆ
เชียร์"เพื่อน"อ่ะ เราว่า"เพื่อน"ต้องแอบชอบ"ผม"ชัวร์
เบื่อ"เขา" หลายจายยย
-
ติดตามตลอดครับ อยากให้ได้กับ"เพื่อน"ไปเลย แอบหมั่นใส้"เขา" 55
-
ติดตามตลอดครับ อยากให้ได้กับ"เพื่อน"ไปเลย แอบหมั่นใส้"เขา" 55
เห็นด้วย ๆ :z1:
-
ใจแข็งแบบนี้สิ สุดยอด o13 o13 o13
-
'เพื่อน'
คิดไรป่าว?
-
คิดเหมือนกันว่า เพื่อน ต้องคิดอะไร
-
'เศร้า'
:เฮ้อ:
แต่ก็ยังจะอ่าน o13
-
เศร้าแทนเลยนะเนี้ยะ
-
:sad4:
มันกินใจ
-
7 สิงหาคม 2551
เหตุการณ์อันน่ารันทดเกิดขึ้นมาตอนเย็นระหว่างที่เดินอยู่สยามกับเพื่อนๆ
ขณะที่นั่งอยู่ร้านยำแซ่บอยู่นั้น ก็มีคุณยายแก่ๆ เดินเข้ามาขายทิชชู่ ขายลูกอม อะไรทำนองนี้
เพื่อน..
ยาย: ช่วยซื้อของยายหน่อยนะ
เพื่อน: เท่าไหร่อะยาย
ยาย: สิบบาทจ๊ะ
เพื่อน: เอาไปยี่สิบ ไม่ต้องทอนนะครับยาย
ยาย: ขอบคุณนะลูก เจริญๆนะลูก
เพื่อนดูน่ารักไปในทันที
แล้วยายก็เดินออกไป โต๊ะอื่น
เห็นแล้วคิดถึงอาม่า
อาม่าบนสวรรค์เป็นยังไงมั่งนะ
สบายดีไหมครับ
ย้อนไปเมื่อสิบกว่าปีก่อน
อาม่า..
อาม่า: ตี๋เล็ก เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม
ผม: อาม่า ตี๋เล็กโดนเพื่อนแกล้งมา
อาม่า: โถ ตี๋เล็กของอาม่า ใครแกล้งหลานฮึ บอกอาม่ามา
ผม: เพื่อนที่โรงเรียน มันบอกว่า พ่อตี๋เล็กเป็นคนไม่ดี แล้วมันก็ผลักตี๋เล็กล้ม แล้วมันก็หนีไป ฮือๆ
อาม่า: ตี๋เล็กเป็นลูกผู้ชายไหมลูก
ผม: ครับ
อาม่า: ตี๋เล็กต้องไม่ร้องไห้ เจ็บแค่ไหนต้องทนนะลูก โตขึ้นตี๋เล็กก็จะรู้เอง ว่าทำไมอาม่าถึงให้อดทน เป็นลูกผู้ชาย ต้องอดทนนะรู้ไหม
ผม: ครับ
อาม่า: เก่งจังเลย ไปๆ อาม่าพาไปกินข้าวนะ
แล้วอาม่า ก็จูงมือผมไป
อาม่า จูงมือผมไปทุกที่ ไม่มีวันไหนเลยที่อาม่าจะไม่อยู่เคียงข้างผม ในยามที่ผมต้องร้องไห้ ผมเป็นเด็กขี้แยมาตั้งแต่เล็ก จนถึงวันนี้ ก็เลิกขี้แยได้ เพราะอาม่า
สองปี ต่อมา
อาม่า..
ผม: ทำไมอาม่านอนทั้งวัน ทำไมอาม่าไม่กินข้าว
อาม่า: อาม่าไม่อยากทานอะไรแล้ว อาม่าเหนื่อย
ผม: อาม่าเหนื่อย ตี๋เล็กไม่ดื้อแล้ว ทำไมอาม่ายังเหนื่อยอยู่ล่ะ
อาม่า: ไม่หรอกลูก ตี๋เล็กเป็นเด็กดีเสมอ
ผม: แต่อาม่าไม่กินข้าว เดี๋ยวอาม่าก็ตาย
อาม่า: ตี๋เล็กรักอาม่าไหม
ผม: รักครับ
อาม่า: รักเท่าไหนล่ะลูก
ผม: มากกว่าท้องฟ้า
อาม่า: จ๊ะ อาม่าก็รักตี๋เล็กเหมือนกัน
ผม: อาม่าไปกินข้าวกันเถอะ
อาม่า: อาม่าไม่มีแรง
ผม: อาม่า...
สองวันต่อมา
พ่อ..
ผม: พ่อ อาม่าทำไมถึงไปสวรรค์
พ่อ: อาม่า คิดถึง อากงมากน่ะสิ
ผม: ถ้าผมคิดถึงอาม่า ผมจะตามไปอยู่กับอาม่าได้ไหม
พ่อ: แล้วไม่อยากอยู่กับพ่อเหรอ
ผม: อยากคับ
หลังจากที่อาม่าจากไป
ก็มีคนที่ปกป้องผมคือพี่ชาย และพ่อ
พอผมอยู่ป.6 ผมก็เจอเพื่อนคนหนึ่ง
ที่คอยปกป้องผมมาตลอด
แต่ตอนนี้ ไม่มีเขาอีกแล้ว
คิดถึง อ้อมกอดของเขาในยามที่ทุกข์ใจ
ไม่น้อยไปกว่าคิดถึงอาม่าเลย
อาม่า ส่งเขามาหรือเปล่าละ
เพ้อ ไป ใหญ่ละ..
กลางคืน
เพื่อน: ทำไมวันนี้ไม่เอารถมา
ผม: มาส่งแค่นี้ไม่ได้เหรอวะ
เพื่อน: เปล่า ถามเฉยๆ แม่งอารมณ์มึงนี่จริงๆเลย
ผม: ไม่มีไรหรอก อยากเป็นภาระมึง
เพื่อน: เลวว่ะ วันนี้ก็ปล่อยให้กูเอารถที่ร้านคนเดียว แล้วยังเสือกให้กูมาส่ง
ผม: เลิกบ่นซะทีเถอะน่า เปิดเพลงฟังดีกว่า
เพลง02 : เลิกกัน มิ้น&หวิว
ผม: เพลงตั้งแต่ชาติที่แล้ว
เพื่อน: แทงใจดำมึงล่ะสิ
ผม: เปล่า
เพื่อน: คนที่เคยรักกันเนี่ย พอจะเลิก แม่งเลิกกันได้ง่ายเชียวเหรอวะ
ผม: กูว่าไม่หรอก
เพื่อน: เหรอ
ผม: เวลามึงเลิกกับแฟนมึงเสียใจปะล่ะ
เพื่อน: ไม่รู้ กูไม่เคยมีแฟน
ผม: เหรอ ตลกละ
เพื่อน: จริงๆ สัด เออ คนรักกันนี่มันเป็นยังไงวะ
ผม: ก็อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขมั้ง
เพื่อน: งั้นถ้าเราอยู่กับใครแล้วมีความสุข แม่งก็เป็นคนรักกันหมดดิ
ผม: ไม่ว่ะ มีความสุขมันคือ แบบว่า รู้สึกพิเศษ อยู่ด้วยแล้วกระชุ่มกระชวย ตัวเบาหวิว
เพื่อน: นั่นมันพี้กัญชาละ
ผม: ฆวย แค่เปรียบเทียบ
เพื่อน: ไอ้เหี้ย กูอยากมีความรู้สึกแบบนั้นมั่งว่ะ
ผม: จีบสาวดิ
เพื่อน: จีบแล้ว คาดว่าไม่ติด
ผม: แหงล่ะ เหี้ยอย่างมึงใครจะเอา
เพื่อน: มึงหยามกูเกินไปแล้ว
ผม:~ พูดจริง
เพื่อน: เออ กูมันไม่ดี ไม่สมควรมีความรัก
ผม: งั้น กูเป็นคนรักมึงให้ เอาปะล่ะ
เพื่อน: ก็ดี เพราะอยู่กับมึงแล้วรู้สึกดีเหมือนกันว่ะ
ผม: เย้ย! กูล้อเล่น
เพื่อน: แต่กูคิดจริงว่ะ
ผม: จริงเหรอ
เพื่อน: เย้ย! กูก็ล้อเล่น ฮะฮะฮะ
ผม: ฮะฮะฮะ
ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
นั่ง คิดอะไรเพลินๆ
พรุ่งนี้แล้วสิ โอลิมปิก ที่ปักกิ่งจะเริ่ม
ค้นหาของดังขลุกขลักๆ ในกล่องหลังห้อง
เจอแล้ว
ธูป..
จุด แล้ว ปัก
ไหว้
"อาม่ากับอากง พรุ่งนี้บ้านเกิดอาม่า อากงมีงานนะ"
อะเรียบร้อย
หันมาอีกที
ธูปถูกปักลงอีกด้านหนึ่ง!!!
ตลก
หยุดล้อเล่นได้แล้ว
นี่มันไม่ใช่เรื่องผีนะเฟร้ย!
-
==========================
แวะเอามาลงไว้ให้ตอนนึงนะครับ .. ช่วงเย็นๆ ค่ำๆ ติดธุระและอาจลากยาวไปจนถึงดึก
owo llยมuมข้u : มาไวนะครับคนนี้ ขอบคุณครับ
Tiamo_jamsai : :L2:
iamnan : มันถูกกำหนดไว้แล้วครับ
drasil : ตามลุ้นต่อให้จบนะครับ ขอบคุณครับ
posh : หมั่นไส้เขา ? .. ทำไมครับ ? ^^
artit : หมั่นไส้อีกคนเหรอครับ ? ;D
qwank8 : รู้ได้ยังไงครับว่า "ผม" จะใจแข็งจริงๆ :X
Mookkun : ไม่รู้ครับ ต้องถาม 'เพื่อน'
Donaldye : 'ผม' ยังไม่รู้เลยนะครับ ฮ่ะๆ
PetitDragon : ไม่เศร้าครับ ปกติ ^^
Jthida : ไม่เศร้าครับ .. มั้ง ?
GP : ขอบคุณครับ
.. หลายคนแอบเชียร์ 'เพื่อน'
หลายคนเชียร์ 'เพื่อน' แบบไม่ต้องแอบ
สิ่งหนึ่งที่มีความสุข คือ การได้เห็นปฏิกิริยาตอบกลับจากทุกคน ได้เห็นกำลังใจ ได้เห็นความคิด
เหมือนเดิมครับ มีคนอ่านผมดีใจ .. มีคนคอมเม้นท์ผมดีใจกว่า
ขอบคุณทุกคนครับ #
'ผม'
-
เข้ามาอ่านด้วยคะ
เจ็บปวดดี แอบเชียร์ให้ได้กับเพื่อน
-
เหย จุดธูปบอกอากงอาม่าไปแข่งโอลิมปิก กำลังอินเลย เพราะความคิดนี้แว้บเข้ามาในหัว ฮาเลย ตูก็คิดได้น้อ เดี๋ยวเรื่องนี้ถึงครูอังคณาแน่ เอิ๊ก ๆ :L1:
-
เพื่อนน่ารักดีนะคะ
เชียร์เพื่อนอ่ะ ><
-
เพื่อนน่ารักมาอ่ะ > <
เชียร์เพื่อนค่ะ
-
จะจบก็ไม่จบหว่ะ!
ขี้ฟ้อง -0-
-
ตอนนี้"เขา" ไม่มีบทแฮะ
(ซึ่งก็ดี ออกมาทีไร หมั่นไส้ทุกที)
-
=.= ... วันนี้มาสาย.. เรื่องยังน่าดู ตลอด ค่ะ ติดตามๆ
-
8 สิงหาคม 2551
บ่าย ..
เพื่อน..
ผม: ทำเหี้ยไร
เพื่อน: เล่น PSP (ข้าวเต็มปาก)
ผม: ข้าวก็แดก เกมก็เล่น เอาสักอย่างสิ
เพื่อน: กูแม่งก็จับปลาสองมือแบบนี้แหละ
ผม: สัด
ลุก ขึ้น จะเดินออกไป
เพื่อน: เดี๋ยวดิ
ผม: อะไร
เพื่อน: แล้วพรุ่งนี้มึงกลับกี่โมงวะ
ผม: สามสี่ทุ่มแหละ
เพื่อน: ตั๋วเครื่องบินฟรีนะ
ผม: เออ งกจริงมึงเนีย่
เพื่อน: เปล่า เก็บเงินแต่งเมียอยู่ เดี๋ยวตังค์หมด อดสู่ขอ
ผม: ใครวะ
เพื่อน: ไม่เสือกนะเรื่องนี้
ผม: เออๆ ไม่เสือกก็ไม่เสือก
เพื่อน: เฮ้ย ไม่ถามเหรอว่าใคร
ผม: ไม่เสือกแล้วไง
เพื่อน: เออ เดี๋ยวกลับบ้านมึงไป เดี๋ยวบอก
ผม: ทำไมไม่ตอนนี้วะ
เพื่อน: ต้องการ ฟิว นิดนึง
ผม: ลีลานะมึง
ผม กำลังจะลุกไป
เพื่อน: เฮ้ยๆ เดี๋ยว
ผม: เป็นเหี้ยไรอีกละ
เพื่อน: เพื่อน 'ถาปัตย์มึง ฝากซองผ้าป่ามาให้
ผม: ตลกละ
เพื่อน: เอาไปๆ
ผม อึ้งและรับซองนั้นมาอย่างงงๆ
ซองผ้าป่า จ่าหน้าซองชื่อเขา
ปิดผนึกมาเสียด้วย
เปิด...
พรุ่งนี้เจอกัน หกโมงเย็น ไม่ต้องเอารถมา เดี๋ยวเราเอารถเราไป จองตั๋วเครื่องบินแล้วใช่ไหมสองที่ ถ้าไม่ได้จองก็ไม่เป็นไร เราจองไว้แล้วเหมือนกัน
พรุ่งนี้ยังไงเดี๋ยวไปรับที่บ้าน อยู่บ้านด้วยห้ามหนี คำสั่งแม่ (แม่เราสองคน)
..
รัก (ไม่ได้โกหกด้วย)
อ่านจบแล้ว ใจมันเบาหวิวๆ
ไม่ใช่สอง แต่เป็นสามต่างหากล่ะ
พอเขาเห็นเพื่อนที่ไปด้วย คงทำหน้าบึ้งไม่พอใจ
แล้วทำไมเขาไม่เอาคู่หมั้นเขาไปด้วยล่ะ
ทำไมเขาไม่กลับไปด้วยกัน
คำถาม ผุดขึ้นในใจอีกแล้ว
พรุ่งนี้ต้องเข้มแข็ง อย่างน้อยก็มีเพื่อนคนหนึ่งที่ช่วยลดความเงียบระหว่างเราสองคนไปได้
แต่ว่าก็ว่าเหอะ อะไรมันก็ไม่แน่นอน
ยังคิดถึงเขาอยู่ทุกที
เห็นคำลงท้ายนั้นแล้ว ใจมันก็หวั่นไหว
ไม่ได้นะ เขามีเจ้าของแล้ว ไม่อยากทำร้ายใครอีก
เป็นคนดีจริงๆ
เย็น
เพื่อน..
เพื่อน: วันนี้เอารถมาปะ
ผม: ไม่อะ
เพื่อน: เดี๋ยวไปส่ง
ผม: ไม่ต้องกลับเองได้
เพื่อน: อันที่จริง อยากมีคนไปกินสเต็กเป็นเพื่อน
ผม: เป็นแฟนได้ไหมล่ะ เหงาๆ อยู่
เพื่อน: ได้ ไปๆ
กิน
อิ่ม
บ้าน..
ก่อนลงรถ
เพื่อน: เป็นแฟนกันแล้วใช่ปะ
ผม: ตลก กูล้อเล่น
เพื่อน: ถามหน่อยดิ ผู้ชายกับผู้ชายเป็นแฟนกันได้ปะ
ผม: ...
เพื่อน: หืม
ผม: ได้ดิ เยอะแยะไป
เพื่อน: แล้วมันต่างกับชายหญิงไหมวะ
ผม: ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้ามึงคิดว่าไม่ต่าง มันก็ไม่ต่างหรอก
เพื่อน: ไว้ว่างๆ เป็นแฟนกันอีกละกัน
ผม: ตลก กูเป็นผู้ชายนะเว้ย
เพื่อน: ฮะฮะฮะ ไม่ตลกก็ไม่ใช่กูสิ ล้อเล่น อย่าคิดมาก
ผม: เกิดกูคิดขึ้นมามึงโดนเอาตูดแน่
เพื่อน: ฆวย
ห้องนอน
นอนกลิ้งไปมาหลายชั่วโมงแล้ว
พรุ่งนี้แล้วหรือที่จะได้เจอกัน(อีก)
ใจจริงก็อยากกลับมาคบกัน ในขณะที่ไม่มีผู้หญิงคนนั้น
กูแม่งเห็นแก่ตัวว่ะ
เปิด ซองผ้าป่านั้นอ่านอีกครั้ง
ลายมือเขาก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนาน
ไม่เคยเปลี่ยนเลย
ปิด..
-
9 สิงหาคม 2551
เย็น
เขา: มานั่งด้านหน้า อีกคนนั่งข้างหลัง
อยากนั่งหลังกับเพื่อนมากกว่า ไม่อยากตะโกนคุยกันไปมา
นั่งข้างหน้า ก็มีแต่ลำบากใจ
แต่ก็ดีใจที่ได้เจอเขาอีกครั้ง
ถึงแม้เขาจะสั่งและทำเป็นดุ ผมก็ยังแอบเห็นความอ่อนโยนของเขาเสมอ
เขามองตรง อย่างเดียว แต่ก็แอบเห็นว่าชำเลืองมองผมเล็กน้อย
ผมมองกระจกหลัง เพื่อนทำท่าทะเล้นใส่
ผม: (ครวย)
เพื่อนยิ้ม
ไม่มีการสนทนาใดๆ เกิดขึ้นระหว่างการเดินทาง
ทั้งทางบก และทางอากาศ
เป็นไปตามที่คิดทุกประการ เขามองหน้าเพื่อนด้วยความหงุดหงิดใจทุก สิบนาที
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงตามการคาดหมาย
นอกจาก ตั๋วเครื่องบินสองคน
เป็น สามคน..
ทั้งสามคนเดินทางถึงจุดหมายโดยสวัสดิภาพกาย
แต่ไม่มั่นใจสวัสดิภาพใจ
กอดแรก ต่างคนต่างโผเข้ากอดแม่ของใครของมัน
สวัสดี
เพื่อนยืน สนทนากับ พี่ชาย
แม่..
แม่: ดีใจที่ลูกกลับมา
ผม: ครับ
แม่(เขา): ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยลูกของแม่
ผม: ยิ้ม
โบกมือให้พี่ชายและคุณพ่อ
ผม: แล้วคุณแม่ สบายดีไหม
แม่: สบายดีจ๊ะ
บทสนทนาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
ถึงบ้าน
ความคึกคักครอบคลุมไปทั่วอาณาบริเวณที่มีพวกเราอยู่
จู่ๆ ก็น้ำตาไหลเอง
คิดถึงบรรยากาศเดิมๆ
เพื่อนแลบลิ้นใส่ มีเพียงเขา ที่มองเราอยู่ห่างๆ คล้ายกับจะพูดอะไร
อะไร หรือ?
บ้าน
หลังจากมื้ออาหาร ครอบครัวเขาก็ขอตัวกลับ
เขา: ไว้พรุ่งนี้จะมาหา
เหมือนเดิม
เป็นการสนทนาทางเดียว ไม่มีการตอบโต้ใดๆ จากผม
แล้วเขาก็ไป
เพื่อน..
เพื่อน: ของกินบ้างมึงอร่อยดีว่ะ อิ่ม ท้องแตกเลย
ผม: ก็ไม่แปลกว่ะ
เพื่อน:ทำไมวะ
ผม: มึงมันจอมแดกอยู่แล้ว แม่งเจออะไรก็แดกไปหมด
เพื่อน: มันอร่อยนี่หว่า
ผม: เออ
เพื่อน: แล้วคืนนี้เราจะไปต่อกันที่ไหน
ผม: นอน กูง่วง
เพื่อน: อะไรวะ อุตส่าห์มาทั้งที แม่ง
ผม: แค่นี้มึงจะตายหรือไง
เพื่อน: เออๆ พรุ่งนี้ก็ได้วะ
เพื่อนเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันตัว กำลังจะเข้าไปอาบน้ำ
เพื่อน: มึงแอบมองกูเหรอ
ผม: ฆวย
เพื่อนยิ้ม
ผมกระโดดขึ้นเตียง
จะว่าไปแล้วกลับมาที่บ้านก็รู้สึกดีเหมือนกัน
ไม่ได้สัมผัสกลิ่นหอมอ่อนๆ ของห้องนอนนี้มานานแล้ว
พลิกตัวนอนคว่ำ แก้มแนบกับฟูกนุ่มๆ
ลืมตาหนึ่งครั้ง
หลับตา
หลับ..
============================
.. อัพให้สองตอนนะครับ
ขอโทษด้วยที่หายไปและไม่ได้อัพให้เมื่อคืน ไม่ได้กลับมานอนบ้าน
ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านกันอยู่
เชิญอ่านให้สนุกครับ
' ผม '
-
รออ่านต่อนะคะ ...
-
55555555555
=w='' พระเอก จะรักก็รักสิค่าา อย่าาสองแง่สองมุม
-
เบื่อ 'เขา' และอยากให้ 'ผม' คิดถึง 'เพื่อน' บ้าง
-
เป็นไดอารี่ที่อ่านแล้วน่ารักดี o13
-
พฤติกรรมของเพื่อน
ช่างน่าสงสัย คิดไรปะเนี่ย ย ย
-
10 สิงหาคม 2551
เช้า อัน สด ชื่น
เพื่อน..
เพื่อน: วันนี้ไปไหน
ผม: ไปตกกุ้ง
เพื่อน: มีแดกเหล้าปะ
ผม: อยากแดกมึงก็แดก
บรรยากาศแห่งครอบครัวกลับมาอีกครั้ง
ครออบครัวของผมชอบตกกุ้งเป็นชีวิตจิตใจ
แล้วผมก็ชอบกินกุ้งมาก
อันที่จริง วันนี้ แต่ละคน อาจจะกินเหล้า มากกว่ากินกุ้งเสียอีก
เพื่อนของผมก็กินไม่ยั้ง
พี่ชายก็เชียร์ตลอด ดูเหมือนคู่นี้จะถูกคอกันเหมือนเป็นเพื่อนรักกันมาแต่ชาติที่แล้ว
เขานั่งกินอยู่อย่างเงียบๆ
หลายๆ คนคงแปลกใจ เพราะปกติแล้ว เขาจะร่าเริงที่สุด
แต่ผมไม่ปลกใจ..
แม่(เขา)..
ผม: แม่
แม่(เขา): จ๊ะ
ผม: ลูกแม่ไปมีคู่หมั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แม่ไม่เคยบอกเลยนะ
แม่(เขา): คู่หมั้น
ผม: อือ
แม่(เขา): คู่หมั้นอะไร ลูกแม่ไม่เคยมีคู่หมั้น
อี้ง..
ผม: ก็เขาบอกว่า เขามีคู่หมั้นแล้ว
แม่(เขา): ไม่นะ ไม่มี เขาคงล้อเล่นมั้ง
ผม: แม่ ผมซีเรียส
แม่(เขา): ไม่มีเด็ดขาด เดี๋ยวแม่ถามให้
ผม: ไม่ต้องครับ ผมคงเข้าใจผิดเอง
แม่: นั่นนะสิ ลูกเข้าใจผิดนะแม่ว่า
ครับ..
ไม่มีคู่หมั้น งั้นเหรอ ทำไมละ แล้วผู้หญิงคนนั้นคือใคร?
เขาตักอาหารให้ผม ผมมองหน้าเขาอย่างสงสัย
เขา: มีอะไรเหรอ
ผม: ....
เขา: มีอะไรก็พูดมาสิ!
ตะคอกเหรอ..
ทุกคนบนโต๊ะหันมามอง
แม่(เขา): เป็นอะไรเหรอลูก ทำไมต้องตะโกน ไม่เอานะ
เขา: ก็เดฟไม่ยอมพูดอะ เดฟไม่ยอมคุยกับผม แม่ดูสิ ลูกแม่เป็นอะไรก็ไม่รู้
หน้าชา
แม่(เขา): เดฟ เดฟอย่าถือสาเขาเลยนะ
เขา: จะปกป้องอะไรนักหนา ผมก็ลูกแม่นะ เดฟไม่ยอมคุยกับผม แม่ก็ไปโอ๋ ผมลูกแม่ไหมเนี่ย
แม่: แล้วทำไม ไม่พูดดีดี ตะคอกใส่เดฟทำไม
เขา: แม่ไม่เคยจะเข้าใจอะไรเลย
เขาเดินออกจากโต๊ะไป
เสียงเรียกขาน จากแม่ของเขา และแม่ของผม ดังระงม
พี่ชายพยายามตามอกไป แต่ถูกกัน ด้วยหตุผล
เขาอยากอยู่คนเดียวสักครู่
เสียงตะโกนจากอีกฝั่ง
พ่อสองคน ตะโกนถามถึงสาเหตุของเสียงดังเมื่อสักครู่
ไม่อยากให้เรื่องบานปลายไปมากกว่านี้เลย
แม่(เขา): ลูกมานี่หน่อย เราต้องคุยกัน
อยากให้เขารู้จัง ว่าผมพยายามปกป้องเขา
คือ เหตุผลที่ผมยกขึ้นมาว่า เราสองคนรักผู้หญิงคนเดียวกัน
ดีกว่า ที่จะให้แม่ของเรารู้ว่า เราสองคน
รักกัน
เพราะเราสองคนรักกัน จึงทำให้เราต้องเป็นแบบนี้
แม่(เขา): แล้วทำไมลูกต้องร้องไห้
ผม: แม่เข้าใจผมไหม
แม่(เขา): เข้าใจสิลูก
ไม่.. แม่อาจจะไม่เข้าใจ
แม่ผมเดินเข้ามา
แม่เขาคลายกอด แม่กอดผมแล้วปลอบเบาๆ
..ลูกไม่ผิดหรอกนะ
ความรักต่างหากที่ผิด
อยากรู้เหลือเกิน ว่าถ้าแม่รู้ความจริง แม่จะยังบอกว่า
ความรักมันผิดอีกไหม
ลูกของแม่ต่างหากที่ผิด
ผิดเต็มประตู
เพื่อนยังสรวลเส เฮฮากับพี่ชาย
เพื่อน: เป็นเหี้ยไรวะมึง
ผม: มึงเคยสนใจด้วยเหรอ กูจะไปข้างนอกเดี๋ยวมา
ทิ้งทั้งคู่ นั่งสนุกกันเถิด ดีกว่ามารับรู้ความทุกข์ของผม
ตอนนี้เขาไปไหนแล้วก็ไม่รู้...
-
สามทุ่ม
เพื่อนคอแข็งมาก
พี่ชายเมา หลับตายอยู่บนห้องแล้ว
เพื่อนยังยืนยันว่าจะไปต่อ
แต่ก็ถูกขัดจังหวะโดยคนที่มาเคาะประตู
แล้วลากผมออกไป
เขา..
วงแหวน
บนรถ เขาหยิบเบียร์ขึ้นมาเปิด ผมส่ายหัวเบาๆ
เขา: เราต้องคุยกัน
ผม: ไม่เห็นจำเป็น
เขา: เราไม่สบายใจ
ผม: เราก็ไม่สบายใจน้อยไปกว่านายหรอก
เขา: เราสองคนรักกันไหม
ผม: ไม่รู้
เขา: ตอบสิ
ผม: รัก เราไม่รู้ว่าเราสองคนรักกันไหม แต่รู้ว่าเรารักนาย
เขา: แล้วทำไม ไม่ทำตัวปกติเหมือนเดิม ทำไมต้องหนีหน้ากัน ทำไมต้องไม่คุยกัน
ผม: ก็นายมีคู่หมั้นแล้วไม่ใช่เหรอ ถามจริง ๆ เขาไม่ใช่คู่หมั้นใช่ไหม ทำไมนายต้องโกหก
เขา: คือ
ผม: ตอบตามความจริงนะ
เขา: ไม่รู้เหมือนกัน
ผม: อยากจะทิ้งเรา ก็ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย บอกมาแค่ว่านายรักผู้หญิงคนนั้นเราก็จะไป
เขา: เราไม่อยากให้นายไป
ผม: เราไม่รู้ว่านายทำแบบนี้เพื่ออะไร เราไม่เข้าใจ
เขา: เราก็ไม่เข้าใจ
ผม: ปล่อยมันเป็นอย่างนี้แหละ มันดีที่สุดแล้ว
เขา: ผู้หญิงคนนั้นน่ารังเกียจมากเหรอ นายถึงไม่อยากจะอะไรๆ กับเราอีกแล้ว ในขณะที่มีผู้หญิงคนนั้น
ผม: แล้วนายไม่สงสารเราบ้างเหรอ
เขา: ..
ผม: นายไม่สงสารเราบ้างเหรอ เรารักนาย แต่นายเป็นของคนอื่น
เขา: แต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดีนะ
ผม: ความรัก ไม่มีเรื่องดีเลวหรอก มีแค่รัก หรือไม่รัก
เขา: แล้วนายไม่สงสารเราบ้างเหรอ เราก็อยากจะคบกับนาย แต่เรารักผู้หญิงคนนั้น เราอยากมีความรักเหมือนคนปกติทั่วไป แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่รักนายนะ เพียงแค่..
ผม: พอเหอะ
น้ำตาไหลแล้ว
เขา: ..
ผม:ในเมื่อนายอยากทำตามใจของนาย อยากรักผู้หญิงคนนั้น นายก็ทำ แต่เราก็จะทำตามใจของเราบ้าง เราจะทำแบบนี้แหละ นายไม่ต้องมาเจอ ไม่ต้องมาคุยกับเรา เราเข้มแข็งขึ้นแล้ว
เขา: ...
ผม: เราไม่เป็นไรหรอก
เขา: นายจะไม่คุยกับเราอีกแล้วใช่ไหม
ผม:...
เขา: นายจะไม่สนใจเราอีกแล้วใช่ไหม
ผม: ...
เขา: ถ้านายต้องการ เราก็ทำได้ เราจะไม่ยุ่งกับนายอีกเลย
. . . .
คำพูดสุดท้ายของเขา
ก้องในใจผมจนถึงตอนนี้
แข็งใจ ไม่ร้องไห้อีก
คืนนี้ ใจมันอ่อนแอเหลือเกิน
ความรู้สึกเหมือน
ดาวฤกษ์
ที่
หม่นไหม้
-
T[]T อะไรเนี้ยยย
-
ถ้า 'เขา' จะเอาให้ได้ทุกอย่างตามใจเขาโดยไม่นึกถึงเรา ก็ตัดใจดีกว่า :เฮ้อ:
-
'เขา'เห็นแก่ตัวนะ :'(
-
'เขา'จะเอาทั้งสองคนเลยหรอ
คือเห็นแก่ตัวไปมั้ย =[]=;;
สงสาร 'ผม' มาก
-
เขา... ยึดความรู้สึกตัวเองมากไปเนอะ ไม่คิดถึงความรู้สึกคนอื่นเลย :เฮ้อ:
-
เขา...เห็นแก่ตัวนะ ทำไมรักอีกคน แต่ก็อยากรั้งอีกคนไว้
-
ทำไมถึงรักคนอย่าง'เขา'ว่ะ :เฮ้อ:
มาสั้นๆแค่นี้จะทำเราร้องไห้แล้วนะ
-
เห้ออออ .... อ่านแล้วถอนหายใจดัง ๆ
แต่ก็ยังอยากอ่าน ..
รอตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณมาก ๆค่ะ
-
เพิ่งเข้ามาติดตาม
หนักหน่วงเหลือเกิน
-
เศร้าผู้ชายหลายใจเลวมาก
ทำถูกแล้วใครจะยอมเป็นสองละ
เศร้ามากมาย
-
อ่านเพลิน
อ่านไป เจ็บไป
-
เข้าใจนะว่า เจ็บ อารมณ์เดียวกัน :monkeysad:
-
ก็ต้องยอมรับนะครับว่า เรื่องที่เกิดขึ้นมันหนักหนาสาหัสมากจริงๆสำหรับคนคนหนึ่ง แต่เชื่อเถอะว่าทุกปัญหามีทางออก (พี่อ้อยพี่ฉอด)
ก็คนมันอยากเมนต์แต่ไม่รู้จะเมนต์อะไร ขอยืมพี่อ้อยพี่ฉอดมาหน่อยนะครับ
-
'เขา' เห็นแก่ตัวเกินไปแล้ว...
-
อัพไว้ ก่อนจะหายตัวไปทะเลสักสองสามวัน
ฝากกระทู้ด้วยนะครับ
ชอบก็รีพลาย
ติดตามก็ฝากดันให้กันหน่อย
ช่วงนี้ฝนมาเยือนแทบทุกวัน
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ
ผมป่วยไปเรียบร้อยแล้ว
' ผม '
============================
owo llยมuมข้u : นั่นสิ อะไรเนี่ย ?
mild-dy : อัพแล้วครับ
PetitDragon : ณ ขณะนั้นกำลังทำอยู่ครับ
Donaldye : ไม่หรอกครับ เขาก็แค่รักตัวเองมากไปเท่านั้นเอง
pannuna : ขอบคุณครับ ..
artit : ผมเขียนให้เขาดูเป็นแบบนั้นเลยเหรอครับเนี่ย :' (
hotladyanyavee : มันคงเป็นรักคนละแบบมั๊งครับ
bulldog17 : นั่นสินะครับ .. ทำไม ?
mamaUM : อัพแล้วครับ
yeyong : นิยายเรื่องนี้มันสีเทาครับ
fannan : ไม่ถึงขั้นเลวหรอกครับ .. เขาแค่รักตัวเองมากไปหน่อยครับ
nevergoodbye : ขอบคุณครับ
อ้ายหมี :) : สักวันที่มันหลุด .. มันจะหลุดเองครับ ตื่นขึ้นมาแล้วจะงงว่าทำไมไม่เจ็บเหมือนเมื่อวาน : )
THUNTACH : ขอบคุณครับ
badbadsumaru : เหมือนที่ตอบคนอื่นนั่นแหละครับ ... เขาไม่ได้เห็นแก่ตัวหรอก แค่อาจจะรักตัวเองมากไปหน่อย ก็เท่านั้นเอง
============================
.. ไม่มีอะไรตอบแทน นอกจากการลงนิยายตอนต่อไปให้ได้อ่านกัน ..
.. และบวก +1 ให้กับทุกคนละกันนะครับ ..
.. กลับจากทะเลแล้ว , เจอกันครับทุกคน : ) ..
-
เขา นี่เป็นคนที่รักและมองเห็นแต่ตัวเองเกินไปนะ เป็นประเภทเพื่อนที่ดีแต่เป็นแฟนที่เลวสินะ
-
11 สิงหาคม 2551
วันฝนตก
วันนี้ที่บ้านไปทำงาน
โครงการที่จะ พาเพื่อนไปไหว้พระล่มหมด
เลยพาไปเดินห้างแทน
ตะขิดตะขวงใจทั้งวัน
พรุ่งนี้ก็วันแม่
ไหว้แม่ตอนเช้า
เย็นๆ ค่ำๆ ก็คงกลับกรุงเทพฯ
ค่ำ..
ลานเบียร์ ต้องเขยิบเข้ามาในร่ม
แฉะไปหมด ว่าจะพาเพื่อนมากินเบียร์ริมน้ำ สบายๆ
เพื่อน..
เพื่อน: ฝนแม่งไม่น่าตกเลย
ผม: กูก็ว่างั้น
เพื่อน: กูมารบกวนมึงป่าววะ
ผม: กวนเหี้ยไร กูชวนมึงมาเอง
เพื่อน: เออ แล้ว มึงกับเพื่อน 'ถาปัตย์ เป็นไงมั่งวะ เมื่อวานเห็นทะเลาะกัน
ผม: ป่าว ไม่มีไรแล้วว่ะ เคลียร์จบแล้ว
เพื่อน: ทะเลาะกันเรื่องไรวะ
ผม: ไม่เสือกนะเรื่องนี้
เพื่อน: หรือว่า ..
ผม: หรือว่า เหี้ยไร
เพื่อน: ป่าว
ผม: เป็นไง บ้านกูโอเคปะ
เพื่อน: เออ ดีว่ะ อบอุ่นดี ดูรักกัน พี่มึงแม่งฮา
ผม: มึงเลวว่ะ มอมเหล้าพี่กู เห็นแม่งบ่นว่า ปวดหัวทั้งวัน
เพื่อน: แล้วพี่มึงไปไหนวันนี้
ผม: ไปหาเมียมันมั้ง
เพื่อน: แล้วมึงไม่ไปหาเมียมั่งเหรอ
ผม: ใครไปมีเยอะแยะเหมือนมึง
เพื่อน: เหี้ย กูไม่มีเว้ย มึงเข้าใจผิดละ
ผม: เออ กูก็พูดเล่นไปงั้นแหละ
เพื่อน: กูถามไรหน่อยดิ ตอบตรงๆ ... มึงกับเพื่อนมึง..
อะไร?
ผม: ทำไม
เพื่อน: มึงกับเพื่อนมึงแย่ง ญ กันหรือป่าววะ
ผม: เหี้ย ป่าว
เพื่อน: แล้วมึงสองตัวทะเลาะเหี้ยไรกัน
ผม: กูบอกไม่เสือกไง
By the way
บางครั้ง?
ห้องนอนห้องเดิม นอนที่นี่มาสามคืนแล้ว
รู้สึกดี ทุกครั้ง
เพิ่งสังเกตว่า เปลี่ยนเครื่องปรับอากาศใหม่แล้วในห้อง
ไม่งั้น เพื่อนบ่นว่า ร้อนแน่ๆ
ยิ่งเป็นหมาบ้าอยู่
หยิบแผ่นซีดี เปิดอัลบั้มที่ชอบ แล้วนอนฟัง
เพราะอยากให้ใจเป็นสุข
บางครั้งเพลงก็มีพลังมาทีเดียว
เพื่อน..
เพื่อน: ทำไรมึง
ผม: ฟังเพลง
เพื่อน: เตียงมึงนุ่มดีว่ะนอนแล้วแม่งไม่อยากตื่น
ผม: ไม่แปลกว่ะ ถ้าเป็นมึง
เพื่อน: เออ กูแม่งเลวตลอด
มองหน้า..
เพื่อน: มึงกับเพื่อนมึงคนนั้นเป็นอะไรกันวะ
อะไรนะ?
ผม: อะไรมึง เพ้ออะไร
เพื่อน:กูถามตรงๆ กูรู้นะ ว่ามึงสองคนเป็นอะไรกัน
ผม: รู้เหี้ยอะไร
เพื่อน: มึงรักกันเหรอ
ผม: ..
เพื่อน: ตอบกูตรงๆได้ปะ
ผม: มึงบ้าละ เหี้ย
เพื่อน: เออ กูอาจจะเหี้ย แต่ทำไมกูจะไม่รู้ ว่ามึงกับเพื่อนมึงทะเลาะกันเรื่องอะไร
ผม: มึง
เพื่อน: ทุกครั้งที่มึงอารมณ์เสีย หงุดหงิด หรือว่า ไม่สบายใจ ก็เพราะเพื่อนมึงคนนั้นละสิ
ผม: ...
เพื่อน: มึงรู้ป่าวว่า ทุกครั้งที่มึงไม่สบายใจ กูก็พลอยไม่สบายใจไปกับมึงด้วย กูคิดอย่างเดียวว่า กูต้องพยายามทำให้มึงสบายใจมาตลอด
ผม:..
เพื่อน: มึงไม่เคยจะรู้ว่า ทำไมกูถึงอยากจะอยู่ข้างมึงตลอด
ผม: มึง
เพื่อน: กูรักมึงไง
ผม: ..
เพื่อน: มึงแม่งสนใจแต่มัน มึงเคยสนใจ เคยคิดถึงกูบ้างไหม ว่ากูรู้สึกยังไง
สับสน
ความเงียบปกคลุมไปเป็นเวลานาน
ผมอึ้งมาก และสับสน มึนงง
ไม่อยากจะเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อ
เพื่อน: ถึงกูจะเหี้ย จะไม่ดีในสายตามึง แต่กูพยายามปลอบมึงทุกครั้ง มึงเคยเห็นความดีกูบ้างไหม
ผม: ไม่ตลก
เพื่อน: กูก็ไม่ตลก มึงช่วยเห็นกูอยู่ในสายตามึงหน่อยดิ กูก็รักมึงไม่น้อยไปกว่าที่มึงรักมันหรอก มึงแม่งไม่เคยเข้าใจ
ผม: ไม่เอามึง มึงอย่ามาล้อเล่นได้ไหม
เพื่อน: กูไม่ล้อเล่นโว้ย
จูบ...
ผม: มึงทำเหี้ยไรวะ
เพื่อน: ก็ทำให้มึงรู้ว่ากูไม่ได้ล้อเล่นไง
ผม: แต่เราเป็นเพื่อนกันนะเว้ย
.. .
เพื่อน: ขอโทษว่ะ
ผม: แสดงว่าที่ผ่านมามึงอยู่กับกูเพราะมึงรักกูเหรอ
เพื่อน: มึงยังไม่หายโง่อีกเหรอ
ผม: ไม่ กูยังไง่อยู่
เพื่อน: กูรักมึง มาก แล้วอยากให้มึงรักกูบ้าง
เพื่อน: กูสัญญา กูจะไม่ทำให้มึงเสียใจ
ผม: อืม
เพื่อน: กูจะอยู่ข้างๆ มึง และจะปกป้องมึงตลอดไป
ผม: ครับ
จูบ..
อีกครั้งอย่างเต็มใจ
บทสนทนาดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
ความรู้สึในใจ
แม้ว่าตอนนี้
สถานะอาจจะเปลี่ยนไปในความรู้สึกของเพื่อน
หรือยังไม่เปลี่ยนไปในความรู้สึกผม
แต่ก็ยอมรับว่า
ความรู้สึกลึกๆ ได้ผุดขึ้นมาแล้ว ว่าผมเองก็รู้สึกชอบเพื่อนคนนี้เหมือนกัน
อาจจะรักเพราะความดีที่มันมีมาตลอด
แต่ก็อยากภาวนา ให้รัก
มาจากใจ
แทบจะไม่อยากเชื่อเลย
เพื่อน: มึง กูไม่เคยมีแฟนเป็นผู้ชายว่ะ
ผม: กูก็ไม่เคย
เพื่อน: แล้วคนนั้นของมึงละ
ผม: มึงอยากให้เรื่องมันยาวอีกไหม
เพื่อน: ไม่ละ นี่ มึง
ผม: อะไร
เพื่อน: กูไม่แคร์หรอก แค่กูอยู่กับมึงก็ดีใจแล้ว ถึงแฟนกูจะเป็นผู้ชายก็เหอะ
ผม: เหี้ยว่ะ กูยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนมึงสักหน่อย
เพื่อน: อีกหน่อยก็ใช่ละ แล้วตอนนี้เราเป็นอะไรกันอยู่ล่ะ
ผม: เป็นเพื่อน
เพื่อน: ไม่เอาว่ะ
ผม: เพื่อนรัก
เพื่อน: (ยิ้ม)
ผม: แล้วมึงไปนอนข้างล่างทำไมวะ
เพื่อน: ไม่กล้านอนกับมึงแล้วว่ะ กลัวล่วงเกินมึง
ผม: เออ
ครับ
คุณสุภาพบุรุษ
-
555555555555 คงช่วยปลอบๆ กัน
-
อยากให้ 'ผม' ตัดใจ จาก 'เขา'
แล้วไปหา 'เพื่อน'
ปล่อย 'เขา' ให้อยู่กับความเห็นแก่ตัวของตัวเอง
รู้สึกเหมือนเรากำลังคุยกันด้วยรหัสลับอะไรซักอย่างนะ ฮา ฮา
ชอบคอมเม้น ชอบเรื่องนี้
ปอ.ลอ. ตอนนี้มันสั้นนะ
-
:m23: ถึงจะเชียร์เพื่อน แต่ทำไมมันเร็วแบบนี้อ่ะ
-
ภาวนาขอให้มาจากใจด้วยอีกคน <3
-
คุณเพื่อนแอบตลกอ่ะ
ใช้คำสุภาพยังกับพูดกับผู้หญิง
"ล่วงเกิน" คิดได้ไง :m20:
-
เราอยากให้ผม ตัดใจจากเขา แล้วลองมองเพื่อน คนใกล้ตัว คนที่เริ่มต้นไปกับเรา
คนที่จะไม่เห็นแก่ตัว คนที่รู้มาตลอกว่าเรามีคนอื่น แต่ก็เป็นคนที่พยายามอยู่ใกล้เรา
รักเพื่อนเถอะ
-
+1
-
...เพื่อน...รุกแล้วเว้ย :o8:
ได้แต่หวังให้...ผม...เปิดใจ :impress:
รู้สึกเหมือนเรากำลังคุยกันด้วยรหัสลับอะไรซักอย่างนะ ฮา ฮา
คิดเหมือนกันเลย5555
-
เอาใจช่วยนะ 'เพื่อน'
o13
-
อยากให้ 'ผม'รัก'เพื่อน' จากใจ ไม่ใช่เอามาทดแทนใครบางคน
เจ็บแปลบแต่ก็จะอ่านต่อ เพราะชอบหน่วงๆ
-
มาเป็นแม่ยกเพื่อนด้วยอีกคน
เพื่อนสู้ๆ ;))
แต่อย่าเห็นเพื่อเป็นตัวแทนหล่ะ
กิกิ
-
เอาใจช่วย ' เพื่อน '
อยากให้ ' ผม ' ตัดใจจาก ' เขา '
เเต่มันคงยาก เพราะ เราก็เป็น :เฮ้อ:
-
'เพื่อน'รุกแล้ว !!!
เอาใจช่วย 'ผม' อยู่นะคะ
-
เพิ่งได้อ่าน เอาใจช่วย'เพื่อน' อีกคนนะคะ
-
12 สิงหาคม 2551
วันแม่
เช้า นำพวงมาลัยไปไหว้แม่
แล้วเซ่น ด้วยกระเป๋า ราคาไม่แพงมาก หนึ่งใบ
แม่บ่นใหญ่ ว่าไม่เห็นจำเป็นเลย
แต่ก็เห็นแม่ สะพายทั้งวัน
เฮ้อ..
สายๆ ก็ไปหาแม่(เขา)ที่บ้าน
นำพวงมาลัยไปไหว้แม่(เขา) แล้วเซ่นด้วยของขวัญเล็กน้อย
เขาไม่มองหน้าผมเลย
เพื่อนก็แอบจับมือให้กำลังใจ
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเรียก แต๊ะอั๋ง
มันรู้สึกแปลกๆ เหมือนยังไม่ชิน
ที่จู่ๆ ได้รู้ว่า เพื่อนคิดกับเรามากกว่าเพื่อน
แต่ก็อยากอยู่ด้วย
เพราะมีความรู้สึกที่ดี
เที่ยงตรง
ฝนก็ยังตก
สองบ้าน นัดทานข้าวกันอีก
เขาก็ไม่มองหน้าผมเหมือนเดิม
แต่ผมก็ไม่ได้จะทำอะไรไปมากกว่านี้หรอก
แค่นี้ก็ดีแล้วมั้ง
บางครั้ง ก็คิดสับสนตัวเอง
ใจมันแล่น ไวกว่าความคิดเสียอีก
ตามที่ตั้งใจไว้ วันแม่นี้ เสียน้ำตาให้แม่ ในวันแม่
ไม่เสียน้ำตาให้ใคร ในวันนี้
มองหน้าเพื่อน แล้วคิดในใจ
ว่าจะดีเหรอ ถ้าผมกับเพื่อนจะเป็นอะไรไปมากกว่านี้
แต่ตั้งใจว่า ก็จะยังทำตัวเหมือนเดิม
แต่เรื่องบางเรื่อง อาจจะไม่เหมือนเดิม
ก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามเรื่องของมัน
นะ ความรัก
พี่ชายควักแบงค์เทาใส่มือหลายใบอยู่
ตอนแรกก็นึกดีใจ ว่าพี่ชายใจดี ให้เงินใช้
แต่ที่ไหนได้ ฝากซื้อแผ่นหนังที่ตลาดมืด คลองถม
แว่วๆ มา เพื่อนตัวดีไปโม้ให้ฟังเสียเยอะ
คิดในใจว่า แค่นี้ของพี่ชายยังไม่เยอะอีกหรือ
ดีใจที่เพื่อนเข้ากับพี่ชายได้
แต่กับเขา คงไม่
เย็นๆ โพล้เพล้
แม่..
แม่:ดูแลตัวเองนะลูก คิดถึงโทรมานะ
พ่อ:กินข้าวเยอะๆ ล่ะ ดูสิ ผอมไปหมดแล้ว
แม่(เขา): ดูแลลูกแม่ด้วยนะเดฟ อย่าให้เเค้าเถลไถลล่ะ
พี่ชาย: อย่าลืมของ
กอดขี้นเครื่อง กอดพี่ชาย กอดพ่อ กอดแม่ทั้งสอง
รักทุกคนมากนะครับ
ลำใหญ่ พา สู่ กรุงเทพฯ
มีเพียงการสนทนาระหว่างผมกับเพื่อน
แต่ไม่มีเสียงจากเขา
เหมือนไร้ตัวตน
เอาเหอะ เป็นอย่างนี้ก็อาจจะดี
อย่างน้อยก็มีคนอยู่เคียงข้าง
แล้วเพื่อนคนนี้ล่ะ จะเรียกว่าอะไรดี เพราะมันกำลังจะมากกว่าเพื่อนแล้ว
เรียกว่า เพื่อนรักดีไหม
วันนี้
กรุงเทพ ฝนตกไหม
-
ต้องถามพยากรณ์อากาศ และจิตใจ -M- เกลียด เขา คนนั้น T[]Tฮว๊ากกกก
-
13 สิงหาคม 2551
เที่ยง
สหกรณ์ข้างศูนย์หนังสือ
เพื่อนรัก...
ยิ้มมาแต่ไกล
ผม: ปล่อยกูรอ สัด
เพื่อน: เดี๋ยว หอมแก้ม เป็นการไถ่โทษ
ผม: ตลกละ แดกไรป่าว
เพื่อน: ไปกินเครปกัน
ผม: อืม
เพื่อน: มึงนอนไม่หลับบ้างป่าว เมื่อคืน
ผม: ไม่อะ หลับสบายดี
เพื่อน: ไม่คิดถึงกูบ้างเหรอ คิดถึงมากๆ แบบนอนไม่หลับงะ
ผม: นิดนึงก็ได้ พอใจยัง
เพื่อน: จริงดิ ดีใจว่ะ
มันยิ้ม
สมน้ำหน้ามันมาก เจือกเอาเครปเข้าไปกินในศูนย์หนังสือ โดนลากออกมาเลย
จำเป็นนั่งมานั่งแหง็กรอมันกินอีก
เพื่อน: กูทำให้มึงลำบากไหมเนี่ย
ผม: ไม่เลยมั้ง สัด
เพื่อน: เออ จะรีบกิน เดี๋ยวเข้าไปดู มีหนังสือเล่มนึงที่อยากให้อ่าน
ผม: หนังสือไร
เพื่อน: หนังสือเกี่ยวกับความรัก
เพื่อนลากผมเข้าไปในโซนหนังสือจิตวิทยาแล้วหยิบหนังสือเกี่ยวกับความรักมาเล่มหนึ่ง
เห็นปกแล้วน่ารักดี
ความรู้สึกที่คิดถึงเขาแล่นเข้ามาชั่วขณะ
เพื่อน: เหม่ออะไรมึง
ผม: ป่าว
เพื่อน: กูว่าจะซื้อสักเล่มนึง เอาไว้อ่าน เผื่อจะปรับตัวให้น่ารัก กะให้มึงรักกูบ้าง
ผม: แค่นี้มึงก็น่ารักพอแล้วล่ะ
เพื่อน: ทำไมวะ
ผม: มึงไม่ต้องเปลี่ยนไปเป็นใครหรอก มึงเป็นตัวมึงนี่แหละ กูก็พอใจแล้ว
เพื่อน: ซึ้งว่ะ
เหมือนลิเกเลย
ก็มีแต่เพื่อนคนนี้ ที่ทำให้ยิ้มได้เสมอ
ในใจคิดว่า เป็นโชคดีแล้ว
ที่ได้อยู่กับคนๆหนึ่งแล้วเป็นสุข
อย่างน้อยก็ดี ที่เป็นมันแล้วมีความสุข
เพื่อน
เพื่อน|รัก
อีกหน่อยคง
รัก|เพื่อน หงะ ไม่ชินเลย
เย็น..
เพื่อนรักคนเดิม เดินทำตัวซึมๆ เหมือนสำนึกผิดอะไรสักอย่าง คาดว่าต้องมีเรื่องอะไรมาอีก
ผม: เป็นไรมึง
เพื่อน: รู้สึกผิด
ผม: ผิดอะไรอีกวะ
เพื่อน: ไม่หรอก ว่าจะมาขออนุญาต
ผม: อะไร
เพื่อน: วันนี้เพื่อนโรงเรียนเก่ามาเที่ยวหา แล้วจะลากไปกินเหล้าด้วย
ผม: มึงก็ไปดิ
เพื่อน: ก็มาขออนุญาต มึงจะให้ไปหรือป่าว
ผม: ก็ไปดิ กินเหล้าก็ไม่จำเป็นต้องมาขอ
เพื่อน: ก็กูกลัวมึงเป็นห่วงกู
ผม: ห่วงน่ะห่วง แต่ว่ามึงอยากทำอะไรก็ทำ
เพื่อน: ให้ไปจริงนะ
ผม: เออ
เพื่อน: มึงจะไปด้วยกันป่าว เผื่อไปเปิดตัว
ผม: ฆวย พูดไม่คิด
เพื่อน: อะล้อเล่น อย่าซีเรียสเดะ
ผม: เออ
เพื่อน: ไว้กินเสร็จแล้วจะโทรบอกนะ
ผม: อืม
เพื่อน: ไปละ
เดี๋ยว..
ผม: เดี๋ยว!
เพื่อน: หืม
ผม: ดูแลตัวเองด้วย ถ้าขับรถไม่ไหวโทรมาบอกนะ
เพื่อน: ครับผม
ก็กูตลอดแหละ
ที่ไปรับมึงเวลาเมา
วันนี้ก็เช่นกันมั้ง
สามทุ่มครึ่ง
นอนกลิ้งไปมา บนเตียงหลังจากที่กลุ้มใจอยู่กับหนังสือเรียนกองเท่าบ้าน บนโต๊ะหนังสือ
คิดถึงเขาจัง
ความรู้สึกยังเหมือนเดิม อยากจะรู้ว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง
สบายดีไหม..
เสียงโทรศัพท์ขัดจังหวะเสียจริง
เพื่อน..
ผม: ว่าไงมึง
เพื่อน: ถึงบ้านแล้วนะ ไม่ต้องห่วงว่าจะไปต่อที่ไหน หรือไปนอกใจที่อื่น
ผม: มึงเมาไหมเนี่ย
เพื่อน: ไม่เมาเหล้า แต่เมารัก
ผม: อืม
สัด
มึงน่ะ
เมา
-
รัก...
-
รู้สึกว่า 'เพื่อน' จะเยอะไปหน่อยมั้ย
เว้นพื้นที่ส่วนตัวให้กันหน่อยน่าจะดี
-
ว่าแล้ว ว่าเพื่อนต้องชอบผม
เราไม่ชอบ เขา เลย ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย
ไม่เห็นใจอีกคนบ้างหรอ นึกถึงแต่ตัวเอง
เราเชียร์ เพื่อนรักนะ อยากให้ผม หลุดออกมาจากวงโคจรบ้าๆนั่น
รออ่านต่อนะคะ
-
เกรงว่าเพื่อนจะไม่สมหวัง เหมือนมาขัดตาทัพเขาชั่วคราวยังไงไม่รู้
-
อยากให้ ผม รัก เพื่อน จัง
-
เอาใจช่วยนะ....
ต้องทำได้ !!
o13
-
ติดตามค่าาา !
เวลาอยู่กับเพื่อนอ่านแล้วสนุกดี ดูเป็นธรรมชาติ
-
จะเกลียดเขาก็รู้สึกไม่เต็มที่
เหมือนว่าเขาก็มีใจแต่มาแนวเอาตัวเองเป็นหลัก
ต้องเจ็บซักครั้งจะได้สำนึกล่ะมั้ง
รักมันต้องคิดถึงอีกฝ่ายบ้างสิ
-
เพื่อน แม่ม อย่างฮา น่ารักในแบบเพื่อน ^^
-
เพื่อนน่ารัก ดี ดีแล้วที่มีเพื่อน ไม่ให้ต้องคิดถึงเขา และไงก็เปลี่ยนจากเพื่อนlรัก เป็นรักlเพื่อนนะ จะได้สุขสักที
-
' เพื่อน ' กับ ' ผม ' น่าจะเข้ากันได้ดี กว่า ' เขา ' กับ ' ผม '
-
เขา คงแค่รู้สึกหวงของหรือเปล่า?
แล้วผมจะเลิกรักเขาได้ไหมเนี่ยยยยยยยย =w="
-
เพื่อนนี่ก็ทำตัวดีเนอะ แต่มันจะใช่คน ๆ นั้นรึเปล่านี่สิ บางทีคนดีก็อาจไม่ใช่ :กอด1:
-
'ผม' เลือกรัก 'เขา' เหอะ
'เพื่อน' ยังน่า 'รัก' กว่าตั้งเยอะ
-
'เพื่อน' น่ารักมากกกกกกกกก
อย่าไปคิดถึง 'เขา' เลยย
-
เราว่า'ผม'ดูไม่ค่อยแคร์'เพื่อน'สมตำแหน่งแฟนเลยนะ :เฮ้อ:
-
.. เพิ่งตื่น หลับตั้งแต่บ่าย ..
.. เหนียวตัวจัง จะไปอาบน้ำแต่แวะเอา 'นายกับเรา' มาลงไว้ก่อนดีกว่า ..
.. มีคนรออยู่ ..
.. ลงไว้ 1 ตอนนะครับ อาจจะสั้น แต่จริงๆ แล้ว 1 ตอนมันมีแค่นี้แหละ ..
.. ที่เห็นยาวๆ เพราะส่วนใหญ่ ลงทีละ 2 ตอน ฮะๆ ..
===============================
owo llยมuมข้u : ไวมากครับ คนนี้ ^^
kasarus : ปกติของมันแหละครับ
namngern : ขอบคุณครับ
yeyong : ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะครับ
Donaldye : ใครๆ ก็ไม่รักผม ขนาดพัดลมยังส่ายหน้าเลย ฮะๆ
PetitDragon : ฮึบๆ!
pannuna : เวลาอยู่กับ 'เขา' แล้วอ่านไม่สนุกเหรอครับ ? :' (
fuku : อย่าเกลียดกันเลยครับ ..
pure_ka : มันน่ะหรือ น่ารัก ? ฮะๆๆๆ นี่ถ้ารู้คงยิ้มไม่หุบ
hotladyanyavee : ยังไม่สุขหรอกครับ เพิ่งจะจันทร์ ^^
อ้ายหมี :) : ยังไม่เคย 'เข้ากัน' เหมือนกันครับอ้ายหมี : )
Mookkun : เดี๋ยวก็รู้ครับ ^^
artit : นั่นสิครับ .. ยังไงดีนะ
mild-dy : อัพแล้วนะครับ
nevergoodbye : เรื่องของความรักถ้าเลือกกันง่ายๆ ก็ดีน่ะสิครับ
patwo : ฮะๆ ถ้ามันรู้ว่ามีคนชมว่าน่ารัก คงยิ้มหน้าบานไปสามวันเจ็ดวัน
bulldog17 : ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันครับ เวลาเพื่อนรักเปลี่ยนมารักเพื่อนเนี่ย
=====================================
+1 ให้แล้วนะครับลองเช็คกันดู ^^
ไปอาบน้ำก่อนนะ
-
14 สิงหาคม 2551
คุณมีความฝันหรือเปล่า ?
ตอนเด็กผมมีความฝันว่าจะเป็นนักบินครับ
เด็กๆ
พี่ชาย: โตขึ้นมึงอยากเป็นอะไรวะ
ผม: เป็นนักบิน
พี่ชาย: ทำไมวะ
ผม: อยากอยู่บนท้องฟ้า ผมชอบท้องฟ้า
พี่ชาย: มึงไม่กลัวตกมาตายหรือไง
ผม: หา..
พี่ชาย: เครื่องบินถ้ามันตกน่ะตายยกลำเลยนะมึง
ผม: ก็อย่าทำให้มันตกสิ เราก็ขับดีดี
พี่ชาย: ไม่เอานะ เดี๋ยวเครื่องบินตกตาย
ผม: ทำไม
พี่ชาย: แล้วกูจะอยู่กับใครล่ะ
ผม: ครับ ไม่เป็นนักบินก็ได้
พี่ชายยิ้ม
คำพูดของพี่ชายทำให้ผมไม่อยากเป็นนักบินอีกต่อไป
ทุกวันนี้เมื่อเงยหน้ามองเครื่องบินแล้ว
ยังสงสัยอยู่
ว่ามันสมเหตุสมผลกันหรือเปล่าหนอ
เที่ยง
เพื่อน..
ผม: โตขึ้นมึงอยากเป็นอะไรวะ
เพื่อน: เป็นคนดี
ผม: กวนตีนนะมึงเนี่ย
เพื่อน: กวนตีนตรงไหนวะ
ผม: เอาดีดี โตขึ้นมึงอยากเป็นอะไร
เพื่อน: สัด ก็เป็นคนดีไง
ผม: ตลกนะมึง เออ กูไม่คุยกับมึงแล้ว
เพื่อนคว้ามือผมไว้
เพื่อน: มึงแม่งไม่เคยฟังกูอธิบายเลย
ผม: ก็มึงกวนตีนกู
เพื่อน: อยากให้กูกอดมึงตรงนี้มะ
ผม: สัด เออ มึงมีไรก็พูดมา
เพื่อน: กูน่ะ โตขึ้นจะเป็นอะไรก็ได้ แต่ที่คนมันเป็นไม่ค่อยได้น่ะ คือ เป็นคนดี
ผม: อืม
เพื่อน: เพราะฉะนั้นมึงน่าจะภูมิใจดิ ที่กูน่ะอยากเป็นคนดี
ผม: แล้วทุกวันนี้มึงเป็นคนดีหรือยัง
เพื่อน: ก็พยายามอยู่ไง
ผม: เออ
เพื่อ: เพื่อมึง
ผม:..
ลิเกว่ะ
ผม: โตขึ้นมึงอยากเป็นอะไรวะ
เพื่อน(อีกคน): วิศวะ
เพื่อน(อีกคน): วิศวะ
เพื่อน(อีกคน): วิศวะ
เพื่อน(อีกคน): คำตอบเหมือนพวกมัน
โอคกูผิดเอง
จงเจริญ
เย็น
สนามฟุตบอล
ผมไม่มีกะจิตกะใจ จะเตะบอล เพราะเหนื่อยกับการเรียนมามากพอแล้ว
เลยนั่งมองเพื่อนๆ เล่นแทน
เพื่อนตัวดี เหงื่อโชกมาเชียว
เพื่อน: ซื้อเป๊บซี่ให้สองกระป๋องดิ
ผม: กูอีกละ
เพื่อน: บ่นทำไมวะ เดี๋ยวหอมแก้มโชว์เลย
เออ.. กูก็กู
แลกกับการเก็บความลับไม่ให้ความแตก มันยิ่งบ้าๆ อยู่
ไม่สนุกเลยนะ ที่จะเป็นคู่เกย์ในรุ่น ให้เพื่อนๆ กิ๊วก๊าวกัน
หิ้วเป๊บซี่ สองกระป๋องมาที่สนาม
เพื่อน: ขอบใจนะ มึงกระป๋องนึง อะเปิดให้
ผม: เออ ตังค์ละ เอามาสี่สิบ
เพื่อน: กูให้มึงซื้อมาฝากไม่ใช่ฝากซื้อ
ผม: ฆวย
เพื่อน: ไปนั่งทำไมตรงนั้น มานั่งใกล้ๆกัน
ผม: แล้วมึงไม่ไปเตะแล้วเหรอ
เพื่อน: พักก่อนดิ อันที่จริง อยากได้กำลังใจดีๆจากใครบางคน
ผม: กำลังตีนเอาไหมล่ะ
เพื่อน: สัด พูดกับกูดีดีไม่ได้เลยใช่ไหมเนี่ย
ผม: มองหน้า ทำเคืองๆ สัด
เพื่อน: ได้ไหมเนี่ย
ผม: โอเค ว่าไงจ๊ะ ที่รัก
เพื่อน: ให้ได้อย่างนี้ตลอดนะจ๊ะ แล้วจะน่ารักมากเลย อะเช็ดหน้าให้ด้วย
ผม: จ๊ะ ไอ้เหี้ย
เพื่อน: ฮะฮะฮะ
ผม: วันนี้รบกวนคุณไปส่งผมที่บ้านด้วยนะครับ
เพื่อน: ครับผม
นี่แหละข้อดีของมึง
บางครั้งเพื่อนก็เหมือนคนบ้า ที่ทำอะไรบ้าๆ
บางครั้งก็เหมือนตัวตลก ที่ทำให้ผมยิ้มได้
บางครั้งเพื่อนก็เหมือนแฟน
ที่ทำอะไรบางอย่างที่เราคาดไม่ถึง
แต่ว่ากับคนนี้ อีกหน่อยคงหลายๆ ครั้งแล้วล่ะ
สำหรับคำว่า เหมือนแฟน
คงเป็นความรู้สึกดีดีที่มีมามาก (แม้จะไม่กี่เดือนก็ตาม)
ที่ฉุดให้ผมมาอยู่ในอารมณ์ๆ หนึ่ง
คือ อารมณ์รัก(มั้ง)
ตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่า ชอบเพื่อนคนนี้จริงๆ หรือเปล่า
แต่ที่รู้ก็คือ เพื่อนรักผม
ไม่ใช่รักแบบเพื่อน แต่รักแบบมากกว่าเพื่อน
อืม
กลางคืน
ผม: ว่าไงมึง
เพื่อน: นอกจากกูจะอยากเป็นคนดีแล้ว ในอนาคตก็อยากเป็นอะไรอีกอย่างหนึ่ง
ผม: จะกวนตีนกับกูอีกไหมเนี่ย
เพื่อน: ป่าว คราวนี้จริงจัง
ผม: ว่ามา
เพื่อน: อยากเป็นวิศวะ ฮะฮะฮะ ไปละฝันดีนะที่รัก
ผม:...
สัด
ก็มึงเรียนวิศวะนี่
แล้วคนอื่นละครับ
โตขี้นอยากเป็น
อะไร?
-
อยากเป็นคน ดี 555555+ โผล่ ผลุบๆ ผลุบ โผล่ๆ
-
อยากเป็น........ยังไม่ได้คิดค่ะ =w=
ที่เราบอว่าอ่านของเพื่อนแล้วสนุกเพราะมันดูแบบฮาดีอ่ะค่ะ 555
แต่ของเขาก็สนุกนะ
-
5555555
ฮาเพื่อนอะ เราว่าเพื่อนน่ารักดี
ตอนนี้ที่ยังรักกันมันก็ดูสดใส เพราะงั้นทำตอนนี้ให้มันดีนะคะ
เพราะเราก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง
เอาใจใส่กันและกันให้ดี เว้นที่ว่างกันบ้าง
อย่าเพิ่งให้ใจเขาเต็มร้อย เผื่อไว้บ้างนะคะ
(อินๆ)
-
มันต้องใช้เวลาสินะ :กอด1:
-
เพิ่งมาตามอ่าน..
ชอบมากอะแอร้ย :o8:
-
มาอยากเป็นวิศวะด้วยคน 555555
เพื่อนน่ารักดีเนอะะะ :D
-
จะว่าคนตอบ ตอบแต่อยากเป็นวิศวะ แล้ว'ผม'ไปถามคนเรียนวิศวะ เปอร์เซนต์คำตอบแบบนั้นมันก็สูงอยู่แล้ว สรุปแล้วเป็นที่คนถามหรือคนตอบ :laugh: รอตอนต่อไป
-
เพื่อนฮาอ่ะ น่ารักดี
-
เป็นนักเขียนที่ดี
เพิ่งมาอ่าน เป็นกำลังใจครับผม
-
เป็นคนดี /// โดนถีบบบบ :o8:
-
สงสัยเพื่อนอยากเป็นคนดีของผมมั้ง อ่านตอนนี้แล้วเราว่าน่ารักดีนะ ยิ้มตามเลยอะ
เพื่อนกวนดี อยู่ใกล้คงอารมณ์ดี ผมลืมเขาหรือยัง....
ปล.+1คืนให้เบา กับความชอบของตอนนี้
-
ตัด 'เขา' ออกไปจากระบบชีวิตซะนะ 'ผม'
มี 'เพื่อน' อยู่แล้ว ไม่เป็นไร
เริ่มไม่อยากรู้จุดจบของเรื่องนี้แล้ว..
-
เพื่อนฮาดีนะ คนมีอารมณ์ขัน อยู่ด้วยแล้วมีความสุข
ต่างจากอยู่กับเขา มันดูอึนๆ ยังไงไม่รู้
-
เมื่อคืนกลับดึก ถึงบ้านแล้วสลบไปเลย
ขอโทษที่ไม่ได้อัพให้นะครับ
ช่วงนี้ติดงาน เลิกดึกแทบทุกวัน
วันนี้ก็คงดึกอีก .. :เฮ้อ:
อัพเช้านี้ให้แทนแล้วนะครับ
==================================
owo llยมuมข้u : นั่นไง!
pannuna : คิดออกรึยังครับ ? ^^
namngern : ขอบคุณนะครับ
bulldog17 : สินะ ..
kasune : ขอบคุณครับ ^^
Mookkun : อย่าชมเยอะ! เดี๋ยวมันเหลิงครับ
artit : ผมผิดเองก็ได้ :o12:
iamnan : มันน่ะหรือครับ น่ารัก ?? :serius2:
ต่ายน้อย : ขอบคุณครับ
อ้ายหมี :) : ใครถีบอ้ายหมีล่ะครับ ? ล้มหมี ?
hotladyanyavee : อยู่ใกล้แล้วอารมณ์เสียมากกว่าครับ มันกวนตีน ... ยังไม่ลืมครับ
nevergoodbye : ลองอ่านชื่อเรื่องดูครับ .. แล้วลองเดาตอนจบ : ) // ตอนนั้นที่เขียนลงก็อัพเดท วันต่อวันเหมือนไดอะรี่ครับ .. ไม่รู้ตอนจบเหมือนกัน ..
yeyong : ดีแล้วครับที่ไม่เหมือนกัน ..
====================================
ขอบคุณทุกรีพลายนะครับ ..
อยู่ด้วยกันไปจนกว่าเรื่องนี้จะจบนะครับ ..
'ผม'
-
15 สิงหาคม 2551
เขาหายไปเลยจริงๆ
หายไปโดยผมไม่รู้ว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง
การที่ทำแบบนี้ ผมเองก็ลำบากใจเหมือนกัน
แต่ทำไงได้ มันก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
อยากรู้สักนิด
ว่าเขาสบายดีหรือเปล่า
เพื่อนโทรมาแต่เช้า
เพื่อน..
ผม: ว่าไงมึง
เพื่อน: วันนี้กูไม่ไปเรียนนะ
ผม: สัด ทำไมวะ
เพื่อน: จะดูมวยโอลิมปิก มีตั้งสามคู่
ผม: ฆวย มึงมานะ มึงไม่มาเรียน กูด่า
เพื่อน: ล้อเล่น กูเซ็งว่ะ ป้าที่ซักรีดให้กู แม่งทำเตารีดไหม้เสื้อนิสิตกู ชุดก็ไม่เหลือแล้ว เลยว่าจะไม่ไป
ผม: มาบ้านกู ชุดกูเหลือ มึงไม่ต้องมาลีลา
เพื่อน: เกรงใจว่ะ
ผม: มึงเหี้ยใช่ไหมเนี่ย
เพื่อน: ป่าวว่ะ เออๆ ไปก็ไป เดี๋ยวใส่เสื้อตัวเก่าไปก็ได้
ผม: เออ มานะมึง โดดเรียนดูมวย บ้าว่ะ
เพื่อน: เออ ว่าเข้าไป บ่น ๆ
ผม: สัด
สรุป
วันนี้มันก็ไม่มาเรียน
เที่ยง..
เพื่อน(อีกคน)
เพื่อน(อีกคน): กูว่าแม่งติดหญิง
ผม: จริงเดะ
เพื่อน(อีกคน): จริงๆ นะเว้ย กูว่าแม่งเอาหญิงมา เย.. ที่ห้องแหงๆ
ผม: ไม่มั้ง
เพื่อน(อีกคน): มึงจะไปรู้เหี้ยอะไร มันแม่งหน้าม่อจะตาย หญิงก็เยอะ
ผม: กูอยู่กับมันก็ไม่เห็นมันจะมีหญิง เหยิง คนไหนเลยนี่วะ
เพื่อน(อีกคน): มันน่ะร้าย ไม่เอาหญิงมาเปิดตัวหรอก กับเพื่อนกับฝูงนี่ยิ่งแล้วใหญ่ แม่งไม่บอกหรอก
ผม: เหรอ
เพื่อน(อีกคน): กูน่ะเห็นมันควงหญิงแถวสยาม โคตรสวยเลยมึง เอ็กซ์เหี้ยๆ
ผม: เหรอ
เพื่อน(อีกคน): เออ ไม่เชื่อมึงก็ลองถามแม่งดู
ผม: เออ
จริงๆ เหรอ
มันมีหญิงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
โทร..
:: ยินดีต้อนรับเข้าสู่ระบบฝากข้อความ..
เออคงจะจริง
แต่ทำไมล่ะ ถึงจะจริงก็ไม่เป็นอะไรหรอก
ไม่ได้ว่าอะไร ก็ดีใจด้วย
เหรอ?
มันแปลกๆ นะ ทำไมต้องหงุดหงิด มันมีแฟนก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไร
กับผม..
หรือว่าเกี่ยวกันแน่
ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะชอบผู้หญิงไม่ได้สักหน่อย
แล้วมันจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า
ปกติไม่เคยเห็นทำตัวลึกลับแบบนึ้มาก่อน
ช่างเหอะ
เย็น
เพื่อนมา..
ผม: มึงมาทำไมวะ
เพื่อน: ก็มารับมึงไง
ผม: ตลกละ กูเอารถมา แล้วเป็นไง มวยมึง สนุกป่าว
เพื่อน: เซ็งว่ะ แพ้สองคู่ละ
ผม: เออ บอกให้มาไม่มานะ มึงมันเหี้ยจริงๆ
เพื่อน: ทำไมต้องอารมณ์เสียใส่วะ
ผม: สัด กูก็ห่วงมึง แม่งไม่มาเรียน แล้วชุดนิสิตไหม้แค่เนี้ย ทำเป็นโดดเรียน เอามวยมาอ้าง มึงทำอะไรกันแน่วะ
เพื่อน: ก็กูบอกว่าดูมวย เป็นเหี้ยไร คิดว่ากูไปทำไรวะ
ผม: ป่าว
เพื่อน: กูดูมวยแค่เนี้ย มันเหี้ยมากเหรอว่ะ หรือว่ามึงไม่เชื่อใจกู
ผม: เอาเหอะ มึงจะทำเหี้ยไร มันก็ไม่เกี่ยวกับกูอยู่แล้ว
เพื่อนดึงมือผมไว้
เพื่อน: ทำไม มันจะไม่เกี่ยวกับมึงวะ วันนี้มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย
ผม: มึงจะมาสนใจกูทำไมวะ กูบอกแล้วไง มึงจะทำไร แม่งก็ไม่เกี่ยวกับกู
เพื่อน: มึงบ้าว่ะ
ผม: เออ กูบ้า
เพื่อน: มึงกลับไปบ้านมึงเลย นะ มึคุยไม่รู้เรื่องมึงกลับไปเลย
เออ
สงสังแม่งจะมีหญิงจริง
แต่ก็ไม่เข้าใจ ว่า โมโหที่เขาไม่มาเรียน
หรือว่า โมโหที่เขามีหญิงกันแน่
เดินไปรถ ด้วยความเดือดอย่างเต็มที่
มึงจะเป็นเหี้ยไรก็เชิญเลย
ถึงขนาดไล่กัน ก็ไม่ต้องมาคุยกันเลย
เพื่อนเหี้ย
ถึงค่ำ ก็ไม่มีคำว่า ขอโทษหรือว่าอะไรเลย
จากเพื่อนคนนี้
นอนดีกว่า ไม่อยากคิดมากอีกแล้ว
ใจสงบ
สามทุ่ม
ผม: มึงมาทำไม
เพื่อน: เอาเสื้อมาให้มึงดู นี่ไง มันไหม้จริง แล้วกูก็อยู่บ้านจริงๆ มึงเชื่อกูดิ
ผม: อืม
เพื่อน: อยู่คนเดียวด้วย ไม่ได้อยู่กับใคร
ผม: เออ
เพื่อน: มึงเข้าใจกูยัง
ผม: แล้วมึงไล่กูทำไมวะ
เพื่อน: มึงน่ะบ้า ถึงคุยกันตอนนั้น มึงคงไม่เข้าใจ
ผม: เหี้ย อ้างว่ะ
เพื่อน: จริงๆ กูไม่อยากทะเลาะกับมึง จนทำให้มึงไม่อยากคุยกับกู กูอยากให้มึงสงบใจกว่านี้ดีกว่า แล้วค่อยคุยกัน
ผม: เออ
เพื่อน: แล้วมึงหายบ้ายัง
ผม: ไม่ได้บ้า
เพื่อน: มาให้กอดที่ดิ๊
เพื่อนโผเข้ากอดผม เอาเหอะ อย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกดีขึ้น
อย่างน้อยเพื่อนก็ทำให้ผมรู้ว่ามันจริงใจ และก็ยังทำเพื่อผม
แต่ก็อยากจะบอกว่า ขอโทษเหมือนกัน
ที่อาจจะบ้าไปหน่อย
ผม: ถามจริง มึงมีเมียแล้วเหรอ
เพื่อน: สัด ไม่มีเว้ย มีมึงคนเดียวนี่ไง
ผม: เอาจริงๆ ดิ
เพื่อน: จริงๆ มึงเคยเห็นกูมีหญิงคนไหนไหมล่ะ
ผม: จะไปรู้เหรอ เผื่อมึงซ่อนเอาไว้
เพื่อน: แล้วกูจะทำให้มึงเสียใจทำไมวะ
ผม:..
เพื่อน: ถึงกูจะเหี้ย แต่กูก็ไม่เหี้ยกับมึงหรอก
ผม: เออ
เพื่อน: กูรักมึงไง
อืม
ลิเกว่ะ
เพื่อนอยู่ห้องผมนานอยู่สักครู่ มันก็ขอตัวกลับไป
ก่อนออกจากห้อง
เพื่อน: ขอจูบอีกทีดิ
. .
ผม: ก็เอาดิ
จูบครั้งที่สอง ระหว่างเพื่อน(รัก)อย่างเรา
มันก็รู้สึกดีอยู่เหมือนกัน
เสียดาย ที่จูบแรกไม่ใช่เขา
แต่ก็ดีใจ อยู่ลึกๆ
ที่กลายเป็น
คนที่รักเรา ..
ยิ้ม
-
อ่านตอนนี้แปลว่า ผมรักเพื่อนแล้วเหรอ เพราะยอมให้จูบ และยังมีบอกว่า
"เสียดาย ที่จูบแรกไม่ใช่เขา แต่ก็ดีใจ อยู่ลึกๆ ที่กลายเป็น คนที่รักเรา .." ชอบประโยคนี้
ซึ่งหมายถึงใจผมก็มีใครบ้างแม้ไม่ทั้งหมด ขอให้ผมมีความสุขสักที เพื่อนนี่ดีอะ รักเพื่อนอีกคน เพื่อนFC
-
เป็นกำลังใจให้ 'ผม' กับ 'เพื่อน' นะคะ :-[
-
+1เป็นกำลัง
-
'คนที่รักเรา' เมื่อไหร่จะกลายเป็น 'คนที่เรารัก' ด้วยหล่ะคะ
ปุลุง...ยืนยันอีกที่ว่าเพื่อนน่ารักค่ะ :m20:
-
เหมือนจะเชื่อใจใครไม่ได้ซักคน
เซฟตัวเอง เผื่อใจไว้มั่งก็ดีนะ
-
-0-
-
เพื่อนน่ารักอ่ะ
-
เชียร์การรักคนที่รักเรา....หวังว่าคงไม่ อืม ดราม่า
หลายๆคนเลือกที่จะรักคนที่เรารัก
ยอมที่จะเจ็บอย่างมีความสุข(หรอ?)
ไอคนไม่เคยรักใครคิดได้แค่นี้แหละ
:z2:
-
16 สิงหาคม 2551
เที่ยง ลานพารากอน
เพื่อน..
เพื่อน: แดกอะไรวันนี้
ผม: MK Gold
เพื่อน: เออ แดกแพงนะมึงเนี่ย
ผม: ไม่มีปัญญาเลี้ยงแล้วมึงเสือกบอกจะเลี้ยงทำไมวะ
เพื่อน: กูก็พูดไปงั้นแหละ ทำบ่น แฟนใครเนี่ย
ผม: แฟนคนอื่น ไม่ใช่มึงแล้วกัน
เพื่อน:..
ผม: เป็นเหี้ยไร..
เพื่อน: คนอื่น คงไม่ใช่เด็ก 'ถาปัตย์คนนั้นหรอกใช่ปะ
ผม: ทำไมวะ
เพื่อน: บอกมาก่อนดิว่าไม่ใช่ กูน่ะหึงมึงมาตั้งนานละ กับไอ้เหี้ยนี่
ผม: อย่าว่าเค้าเหี้ยดิ มึงแม่งก็เหี้ยไม่แพ้เค้าหรอก
เพื่อน: เออปกป้องเข้าไป กูแม่งไม่เคยมีอะไรดี
ผม: มึงจะมาน้อยใจอะไรตอนนี้วะ กูก็อยู่กับมึงตรงนี้แล้วไง กูอยู่กับมึงนี่ไง
เพื่อน: ..
ผม: วันนี้มาเที่ยวกัน อย่ามาทะเลาะกันเลยนะ
เพื่อน: เออ ขอโทษแล้วกัน
ผม: ลงโทษได้ไหมล่ะ
เพื่อน: ว่ามาเลย
ผม: มึงเห็นน้ำพุตรงนั้นปะ มึงวิ่งลัดน้ำพุไปเลย
..นิ่ง..
เพื่อน: เออ มึงดูนะ
เพื่อน วิ่งจากขอบน้ำพุ ลัดตรงไปจนสุด สงสัยจะหวั่นๆ เพราะคงลื่นหน้าดู
ดีที่ตอนนี้
น้ำพุไม่เต้นระบำ
ไม่งั้นเปียกไปทั้งตัว
เพื่อน: รองเท้ากูดีเว้ยไม่ล้ม
ผม: ยามมองมึงใหญ่เลย
เพื่อน: เค้าชื่นชมกู สัด มึงแม่งไม่คยรู้
ผม: เออ มึงเก่ง ไปแดกกัน
กินข้าว
เดิน
ซื้อ
ของเยอะแยะ
วันนี้เป็นวันที่รู้สึกเหนื่อยมากเลยทีเดียว
หลังจากที่จบจากสยามแล้ว
ผมก็ฟันธงว่า วันนี้ต้องไปวังหลังให้ได้
เพื่อนขับรถไปจอดที่ท่าพระจันทร์
แล้วข้ามฟากไป
เพื่อน: กลัวตกเรือไหมมึง
ผม: ตกแล้วมึงจะโดดลงไปช่วยไหมวะ
เพื่อน: ไม่ว่ะ กูว่ายน้ำไม่เป็น เดี๋ยวตายคู่
ผม: เออ
เพื่อน: งั้นมึงอย่าตกแล้วกัน มานี่เดี๋ยวจับไว้เอง
เพื่อนเอื้อมมือมาจะโอบตัวผม
ผม: เออ มึงได้ตกไปสมใจแน่สัด คนเป็นร้อย ทำเหี้ยไรวะ
เพื่อน: ก็เป็นห่วงนิ
ครับ
ขอบคุณ
ยามเย็น
ท้องฟ้าทั่วกรุงเทพคงจะมีฝนโปรยปราย
เห็นรุ้งตั้งแต่วังหลัง
ผม: รุ้งกินน้ำว่ะมึง
เพื่อน:ไหนๆ
ผม: นั่นไง
เพื่อน: ห้ามชี้ สัด
ปัดมือมันออก
ผม: ทำไมวะ
เพื่อน: เดี๋ยวจะไปเด็กจะไปเกิดในห้องหมา
ผม: มึงมั่วละ
เพื่อน: จริงๆ นะเว้ย
ผงกหัว
ทำท่าเข้าใจไปกับมันด้วย
จริงไม่จริงอีกเรื่องนึงแล้วกัน
อากาศแฉะๆ ทั้งๆที่ไม่ได้ตากฝนอะไรเลย
แล้วอะไรที่ทำให้ผม
ไม่สบายในวันนี้
หน้าแดงตั้งแต่หนึ่งทุ่มกว่าๆ
ไม่สบายทีไร หน้าจะแดงก่อนทุกที
เพื่อนก็บ่น ว่าทำไมผมไม่ดูแลตัวเอง
ผม: ใครจะไปถึกเหมือนควายแบบมึงล่ะ
เพื่อนยิ้ม
สามทุ่มครึ่ง
เพื่อนโทรมา..
ผม: ว่าไงมึง
เพื่อน: มึงอาการหนักมากนะเนี่ย เสียงแปลกๆ
ผม: เออ เดี๋ยวว่าจะนอนแล้ว
เพื่อน: ให้ไปดูแลไหมล่ะ
ผม: ไม่เป็นไรเล็กน้อย
เพื่อน:มึง
ผม: หืม
เพื่อน: กินยาแล้วนอนเลยนะ อย่าไปเถลไถลที่ไหน มีอะไรโทรบอกทันทีนะรู้ป่าว
ผม:เออ สั่งเหมือนแม่เลย
เพื่อน: เป็นห่วงหรอก
ผม: เออ
เพื่อน: กู ห่วงมึงสุด ใจ
เออ
กูก็เหมือนกัน
ตอนนี้กินยาแล้ว
แล้วก็กำลังจะนอนแล้ว
ขออณุญาตไปนอนก่อนนะครับ
เพราะ ร่างกาย
ตอนนี้ บอกตัวเองว่า
ไม่ไหวแล้ว
รักษาสุขภาพครับทุกคน
-
ชักเริ่มไม่ไว้ใจเพื่อนขึ้นมาซะแล้วสิ
-
13มาเม้นท์ไม่ทัน TT_TT /รู้สึกผิด
เพื่อนทำตัวน่าสงสัยขึ้นมา 14 เปอร์เซนต์
ผมก็ ยังพึ่งเผลอไผลไปมากหล่ะ
ประวัติศาสตร์อาจจะซ้ำรอยก็เป็นได้ =w=" /ระแวง
-
มันคือ ?
เดี๋ยวจะไปเด็กจะไปเกิดในห้องหมา ( สงสัยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกเเละ ) 555
-
ดูเพื่อนเริ่มเป็นส่วนหนึ่งของใจแล้วหรือเปล่า มาเงียบ เข้าชัยเงียบๆๆๆๆ
-
ก็ดูกันต่อไป
-
ยังไงผมต้องได้กับเขาแน่ๆอ่ะ
-
ชอบอารมณ์ของเรื่องนี้ มันเรียบๆง่ายๆก็จริง แต่ก็ส่งไปถึงใจ ถึงความรู้สึกรัก ถึงอารมณ์เศร้า เหงา สนุก
อ่านแล้วเอาใจช่วย "เพื่อน" ไม่ใช่ "เขา"
-
มาอ่านด้วยคน เขียนได้แปลกดี แต่ชอบอ่ะ
เกลียดเขา และไม่ไว้ใจเพื่อน
-
ลุ้นไปกับเพื่อน
-
'เขา' ใช้ไม่ได้จริงๆ
-
มารอครับ
-
มารอ ผม เพื่อน และเขา :o12:
-
ทำไมอ่านแล้ว 'กลัว' เหมือนความสัมพันธ์กำลังสั่นคลอน :เฮ้อ:
-
มารอเพื่อน เขา และผมเหมือนเดิม อยากรู้แล้วรักข้างหน้าไปต่อไง รู้สึกได้เหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลง
-
เราว่า "เขา" สับสน และ"เพื่อน" เหมือนมีความรัก แต่เราดีใจที่ "ผม" เปิดใจให้ใครอื่นบ้าง (ฝากตัวติดตามด้วยคนนะคะ ^^)
-
นอนป่วยคนเดียวมันจะแย่กว่าปกติเป็นสองเท่านะ
ลุ้นว่าใครจะมาเป็นพยาบาลจำเป็น
-
มาย้ำว่าเรารอผมนะ
-
ขอโทษนะครับที่ปล่อยให้รอ
หายไปโดยไม่ได้แจ้งอีกแล้ว
เพิ่งได้กลับมาถึงบ้านครับ ..
ขอบคุณที่ยังรอ 'นายกับเรา' อยู่
ขอบคุณครับ
'ผม'
=================================
17 สิงหาคม 2551
เช้า
แม่..
แม่: ว่าไงลูก
ผม: แม่ เดฟไม่สบาย
แม่: แล้วกินยาหรือยังลูก นอนพักผ่อนบ้างไหม
ผม: กินแล้วครับ นอนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
แม่: แล้วดีขี้นหรือยัง
ผม: ยังเลยครับ
แม่: เอางี้ ไปอาบน้ำเย็น เอาราดหัวเลย จะได้หาย
ผม: เดี๋ยวก็ช็อคตายหรอกแม่
แม่: ลองทำดูนะ แล้วมีคนดูแลหรือยัง
ผม: ไม่เป็นไรหรอก เล็กน้อย ถ้าไม่ไหวก็ไปหาหมอ
แม่: ดูแลตัวเองล่ะ ถ้ามีอะไรก็โทรมาหาแม่นะ
ผม: ครับแม่แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ
แม่: อืม
เอาน้ำเย็นราดหัวงั้นหรือ แม่นะแม่กะจะให้ตายคาห้องน้ำเลยหรือไง
แต่ก็ลองสักตั้ง
น้ำเย็นมาก
ราดทีสะดุ้งเลย
ไม่อยากจะกินอะไรทั้งนั้น
กินยา แล้วนอน
นอน
จนถึงบ่ายโมงกว่าๆ ก็สะลืมสะลือ ได้ยินเสียงคนเคาะประตู
เพื่อนมา..
เพื่อน: เป็นไงบ้างมึง อะ นี่ยา นี่ โจ๊ก อุตส่าแหกขี้ตาไปซื้อ มาแต่เช้ามืดเลยนะเฟร้ย แต่ตอนนี้มันเย็นแล้ว
ผม: ยาห่าอะไรวะ เยอะสัด กินได้เป็นชาติเลยมั้ง แต่ก็ขอบใจแล้วกัน
เพื่อน: แล้วมึงเป็นไงมั่ง ดีขี้นปะ
ผม: ก็ดีขี้นแล้ว เมื่อเช้าปวดหัวสัด ตอนนี้ก็ไม่ค่อยเป็นไรมากแล้ว
เพื่อน: มียาดีเหรอมึง
ผม: เออ เอาโจ๊กมา กูจะแดกแล้ว หิวชิบหาย
เพื่อน เดินอ้อมไปด้านหลังบ้าน แล้วเอาโจ๊กใส่ถุงให้
เพื่อน:นึกว่ามึงจะนอนซมอยู่ซะอีก แม่งหายไข้ซะละ ว่าจะเช็ดตัวให้สักหน่อย
ผม: จะแต๊ะอั๋งกูละสิ โจ๊กอร่อยว่ะสัด แต่เย็นมาก
เพื่อน: เป็นห่วงต่างหาก สัดชอบคิดอคติ แล้วมึงหายตัวร้อนแล้วเหรอ
เพื่อนเอามือมาทาบที่หน้าผาก
เพื่อน: ตัวเย็นเชียว
ผม: แหงละ กูอาบน้ำเย็นตอนเช้า แม่งหายเลย
เพื่อน: สัด เดี๋ยวก็ช็อคตาย คราวหลังอย่าทำอีกนะ
ผม: แล้วตายไหมล่ะ กูก็รอดมานั่งข้างๆมึงนี่ไง
เพื่อน: ดื้อนะมึงน่ะ
ผม: น้อยกว่ามึงละกัน สัด
เพื่อน: กูง่วงว่ะ นอนหน่อยนะ
เพื่อนกระโดดขี้นเตียง
สัด.. เดี๋ยวก็เป็นคนไข้
จน ถึง เย็น
ผม: ตื่นแล้วเหรอมึง
เพื่อน: เออ เตียงนุ่มมาก ที่จริงเราน่าจะมานอนด้วยกัน
ผม: ครวย
เพื่อน: กูก็ว่าไปงั้นแหละ มึงนี่จริงจัง เดี๋ยวกูกลับก่อนนะ ถ้ามึงอาการหนักลงอีกก็โทรมาบอกกูนะ
ผม: เออ ขอบใจ ขับรถดีดีล่ะ
เพื่อน: เอ้านี่ เอาไป
ผม: อะไร
เพื่อน: จตุคาม
ผม: เอามาทำไมวะ
เพื่อน: ให้มึงเก็บไว้ จะได้ไม่ป่วยอีก ไปละ
จตุคาม..
มองดูสักครู่ แล้วเอาขึ้นหิ้งบูชา
มันไปเอามาจากไหนวะ
อาการป่วยหายแล้ว
ได้ทำอะไรหลายอย่าง
สี่ทุ่มกว่าๆ
แม่..
ผม: แม่ หายแล้วนะ น้ำเย็นมากๆๆ
แม่: เห็นไหมล่ะ เชื่อแม่จะได้ดี
ผม: จ้าาาา
แม่: เดี๋ยวแม่กินข้าวกับเพื่อนๆ ก่อนนะ ไว้คุยกัน
ผม: แม่ดูแลตัวเองด้วยนะ
แม่: จ๊ะ
หลังจากที่วางที่วางหูโทรศัพท์ไป
ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ดังมาก
สงสัยเพื่อนมาก่อกวนอีก
เปิดประตู
...กลายเป็นเขา
เขาเดินเข้ามาในห้องไม่พูดอะไร
แล้วก็นั่งลงบนเตียง
เขามองหน้าผมอยู่สักพักหนึ่ง
ผมเองก็ไม่เข้าใจ แล้วก็เกร็งไปหมด ไม่รู้จะทำยังไง
ไม่คิดว่าจะเจอเขา และไม่คิดว่าเขาจะมา
ไม่เข้าใจ
เขา: ไม่สบายทำไมไม่เคยบอก
ผม: ...
เขา: เราไม่สำคัญอีกแล้วใช่ปะ เรามันเป็นคนอื่นสำหรับนายแล้วใช่ปะ
ผม: ป่าว
เขา: ถ้าไม่ใช่ แล้วไม่สบายทำไมไม่บอก เกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำไง
ผม: ก็หายแล้วไง ไม่เป็นอะไรแล้ว
เขา: มานั่งใกล้ๆ กันได้ป่าว
ผม: ไม่
เขา: มาดิ บอกให้มาก็มา
ผม: อืม
เขาโอบเอวผมไว้
เขา: ตอนนี้เห็นเราเป็นตัวอะไร
ผม: ก็เป็นเพื่อนเหมือนเดิม
เขา: แล้วไม่สบายทำไมไม่บอกกันล่ะ
ผม: เราก็ไม่ได้ติดต่อกันแล้วไม่ใช่เหรอ
เขา: ใจร้ายว่ะ
ผม: ไม่ใจร้ายหรอก ก็นายจะไปจากเราแล้ว นายก็ไม่ต้องมาเป็นห่วงหรอก
เขา: นายไม่ใช่เหรอ ที่ไล่เราไป
ผม: ก็ใช่ไง
เขา: ลำบากใจมากเหรอทุกวันนี้
ผม: เปล่า ก็สบายใจดี ไม่ได้เป็นอะไร
เขา: แต่เราเป็น เราไม่มีความสุขเลย นายโคตรใจร้ายเลยนะ ที่ไล่เราไป
ผม: ก็ดีแล้วนี่ นายก็ไปอยู่กับแฟนของนาย
เขา: ไม่เห็นดีเลย ไม่ชอบแบบนี้เลย
ผม: ไม่ชอบก็ต้องทำใจให้ชอบ
เขา: ไม่เอาแล้วแบบนี้ ไม่ชอบเลย กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ เราน่ะคิดถึงนายที่สุด
เขาค่อยๆ ยื่นหน้ามาหอมแก้มผม เบา ๆ
แปลกจัง ทำไมไม่ขัดขืนเลย ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
ผม: ไม่ได้หรอก ปล่อยเป็นแบบนี้แหละ
เขา: อยากจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม จะให้ทำไงว่ามา
ผม: ...
ผมมองหน้าเขา ใจจริงอยากจะบอกว่า
ก็เลิกกับคนนั้นสิ แล้วค่อยมาคุยกัน
เขา: ถ้างั้นเราทำเองแล้วกัน พรุ่งนี้เช้าจะมารับไปมหาลัยนะ ไปล่ะ
แล้วเขาก็เดินออกไป ไม่มองกลับมาเลย
ไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจอะไรเลย
เขาจะทำอะไรได้
นอกจากไปฟ้องแม่เขา แม่ผม
ว่าผมไม่คุยกับเขา
ขี้ฟ้อง
รู้ไว้เลยว่า การบังคับใจ มันได้แค่อะไรทางกาย
แต่มันไม่ได้ ใจ หรอกนะ
รู้หรือเปล่า?
-
โอ้ยๆๆๆๆๆหมั่นไส้'เขา'
หมั่นไส้'เขา'มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากให้'เขา'เจอบทเรียนซะมั้ง
ไอคนเห็นแก่ตัว :z6:
-
:z6: เขา
:m16: ผม ทำไมยอมเขาขนาดนี้หล่ะ เย็นชาหน่อยเส่ะ
:เฮ้อ:
-
ถ้าเราเจอคนแบบเขา เราจะชกหน้ามันแล้วถามว่า กูทำแบบมึงได้หรือเปล่า
เห็นแก่ตัวเกิ๊น รับไม่ได้จริง ๆ แต่เพื่อนก็แหม่งๆว่ะ ไม่ไว้ใจเลย
-
เราไม่ค่อยชอบเขาเลยทำอะไรไม่ชัดเจนสักที นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป
เราไม่อยากให้ผม กลับไปใจอ่อนกับคนแบบนี้ อยากให้รักเพื่อนมากกว่า ไงก็เชียร์เพื่อน
-
ชอบเรื่องนี้มาก :-[
อึดอัดดีที่อะไรอะไร ก้ไม่ใช่อย่างที่ 'เรา' อยากให้เป็น
รู้สึกเหมือนจะรู้ว่า 'ผม' จะเลือกยังไง
รู้สึกเหมือนจะรู้ว่าทั้ง 'เขา' และ 'เพื่อน' จะเป็นยังไง
แต่ ไม่รุ้ว่าตอนที่ 16 จะลงอีกเมื่อไร :z3:
-
ย้ายฝั่งกลับมาเชียร์ 'เขา' ได้ป่ะะะ 555555555555
-
แล้ว 'เพื่อน' ละ
'ผม' ต้องไม่ทิ้ง 'เพื่อน' นะ
'เขา' ไม่มีใครเลยกลับมารึเปล่า
แล้วผู้หญิงของ 'เขา' คนนั้นละ? เลิกกันแล้วหรอ
'เขา' คงจะมีเหตุผลที่ทำแบบนี้นะ
ชอบตอนที่ 'ผม' อยู่กับ 'เพื่อน'
ดูมีความสุขดี 5555555555
'เพื่อน' น่ารัก
-
อ้าว แบบนี้ แล้วเพื่อนไปอยู่ตรงไหนอ่ะ อ้าว!!!
-
มารอตอนตอ่ไปครับ
-
อยากให้เพื่อนเลว
จะได้ไม่สงสารเวลาผมได้กับเขา
-
มารอด้วยคน
-
รู้สึกว่าทั้ง 'เพื่อน' และ 'เขา' จะไว้ใจไม่ได้ทั้งคู่
ยังไงก็ระวังตัวเองไว้ด้วยนะ
-
= =
-
:try2: เพื่อนก็ดูไม่น่าไว้ใจ เขาก็ดูสับสน หันไปเชียร์เพื่อนกับเขาดีมั้ย :m16:
-
เพิ่งได้อ่านจ้า
สนุกไปอีกแบบ แตกต่างจากที่เคยอ่านมากทีเดียว
เขานี่จะเอายังไงกันแน่นะเนี่ย
เดะๆก็มาเดะๆก็ไป งงแทนผม
เพื่อนดูแลเอาใจใส่ น่าร๊ากกกก
เลือกคนนี้แหล่ะ เชื่อสิ
+1 ให้จ้าาาาา
-
' เขา ' ตกลงจะยังไง รอตอนต่อไปเน่อออ :bye2:
-
มาในเวลาแบบนี้เนี่ยะนะ?
เวลาที่ใกล้จะเป็นแฟน(?)เป็นเพื่อนคนนั้น =...= #เราอวยเอง55
-
# เรื่องของผม #
================================
bulldog17 : ยังยืนยันเหมือนที่เคยบอกแต่ต้นครับว่าเขาไม่ได้เห็นแก่ตัวหรอก .. แค่อาจจะรักตัวเองมากไปหน่อยก็เท่านั้นเอง
iamnan : ผมก็เย็นชาสุดๆ แล้วนะครับ ฮึ่บๆ!!
iforgive : โหดจังครับ คนเนี๊ยะ ฮ่ะๆ
hotladyanyavee : ผมเองก็คงไม่ชัดเจน .. ไม่ต่างจากเขา :' (
roitra : ดีใจที่ชอบครับ ครั้งที่ 16 อัพแล้ว คืนนี้นี่แหละครับ เลื่อนไปอ่านด้านล่างได้เลย
Mookkun : เชียร์ผมดีที่สุดครับ : )
badbadsumaru : ทำไมใครๆ ก็มองว่ามันน่ารักนะ .. มันน่ารักตรงไหน ?!
pure_ka : อยู่ตรงที่เดิมที่มันเคยอยู่นั่นแหละครับ ตัวหยั่งกะตึกใครจะย้ายไปไหนได้ ^^
anukul : อัพตอนใหม่ให้แล้วนะครับ
pannuna : ทุกคนมีดี มีเลวปะปนกันไปอยู่แล้วครับ
hotladyanyavee : ขอบคุณครับ อัพให้แล้วนะ
kasarus : อย่ามองคนรอบตัวผมในแง่ร้ายขนาดนั้นสิครับ ^^
owo llยมuมข้u : = = .. แล้วผมจะตอบยังไงดีล่ะครับเนี่ย
artit : ทิ้งผมซะงั้นเลยนะครับ
mild-dy : อัพให้แล้วครับ
silverphoenix : ขอบคุณครับ ยังตามทันอยู่ใช่มั๊ยครับ ? แฮะๆ
อ้ายหมี :) : ตอนต่อไป .. รู้กัน!
kasune : เขาคงไม่รู้หรอกครับ เอ๊ะ หรือรู้ ?!
================================
เพิ่งกลับมาถึงบ้าน .. เหนื่อยครับ
แต่แอบแว้บมาดูกระทู้ก่อน
ดีใจที่ยังไำม่ตกไปไกลจนหาไม่เจอ
อัพไว้ให้ทุกคนได้อ่าน
ขอตัวไปอาบน้ำนอนก่อน
พรุ่งนี้ตื่นเช้าครับ
ช่วงนี้ฝนตกเอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้
ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับทุกคน
ปล. +1 แต้มให้กับทุกรีพลายนะครับ ลองตรวจสอบกันดู ^^
' ผม '
-
18 สิงหาคม 2551
เช้า
เขามารับเหมือนที่เขาพูดไว้
รถบนถนนสุขุมวิท ไม่ขยับเลย
เขาเอื้อมมือมาจับมือผม
เขา..
เขา: เมื่อคืนนอนสบายดีไหม
ผม: นอนไม่หลับ
เขา: เหรอ
ผม: แล้ววันนี้มารับเราทำไม
เขา: ก็มาทำตามหน้าที่ แฟนที่ดี
ผม: ไม่ตลกเลยนะ
เขา: เราเลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว!
เลิก ... แล้ว
ผม: เลิกเมื่อไหร่
เขา: เมื่อคืนนี้เอง
ผม: ทำทำไม
เขา: ทำเพื่อนายไง
ผม: แล้วไม่แคร์เขาเหรอ เขาไม่เสียใจหรือไง
เขา: ไม่รู้เหมือนกัน แต่เพื่อนาย เราทำได้
ผม: ใจร้ายจัง
เขา: ไม่ดีเหรอ ตอนนี้เราก็มาคบกัน เรารอมานานแล้วไม่ใช่เหรอ
ผม: ทำไม
เขา: เรารักนาย มากกว่า ผู้หญิงคนนั้นมาก เราขอโทษที่ที่ผ่านมา เราทำให้นายเสียใจ
ผม: คิดดีแล้วเหรอ
เขา: ครับ
เงียบ ..
ดีใจมากนะ
แต่ว่า แล้วเพื่อนของผมล่ะ
จะทำยังไง
ทำยังไงดี
เงียบ..
เขา: เป็นแฟนกับเรานะ
ผม:...
เขา: เป็นแฟนกับเรานะ
ทำยังไงดี
เขา: ...
ผม: อืม ก็ได้
เขาเอื้อมมาหอมแก้มผมหนึ่งที
ผมตัดสินใจไปแล้ว..
ต่อจากนี้เราเป็นแฟนกัน
เขา: เราจะดูแลนายเอง
ผม: อืม
เขา: แล้วก็อย่าไล่เราหนีไปไหนอีกล่ะ
ผม: รู้แล้ว
เขายิ้ม
ยอมรับ ว่าดีใจมาก มากที่สุด
เพราะผมรักเขามาก
และผมก็รอวันนี้มานาน
แต่เพื่อนของผม จะทำยังไงดี
เพื่อนรัก..
วันนี้ทั้งวัน เพื่อนผมก็ร่าเริงเป็นปกติดี
เขาจะรู้ไหมว่า ผมผิดปกติไป
เที่ยง
เพื่อน...
เพื่อน: แดกข้าวๆ นี่ซื้อมาเผื่อแล้ว
เพื่อน(อีกคน): สัดแซงหน้ากู แล้วยังทำหน้าบานอีก
ผม: (ยิ้ม)
เพื่อน: แดกซะนะ จะได้โตไวไว
ผม: ขอบใจ
เพื่อน: (ยิ้ม)
ผมรักในน้ำใจของเพื่อนคนนี้มาก
จนไม่อยากจะทำร้าย ด้วยการบอกว่า
ตอนนี้ผมคบกับเขาอยู่
. .
อยากจะขอโทษสักล้านครั้ง
ได้ไหม
ตั้งใจว่า จะไม่บอกเพื่อน ในเรื่องนี้
แต่สุดท้ายแล้ว
ก็ต้องบอกเขาอยู่ดี
เย็น
เพื่อน..
ผม: เย็นนี้ไปกินข้าวกันไหม มีเรื่องคุยด้วย
เพื่อน: เอาดิ มีเรื่องจะบอกเหมือนกัน
ผม: อืม
โทรศัพท์
ผม: วันนี้กลับเองนะ
เขา: ได้ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ
ผม: อืม
ค่ำ
ผมกับเพื่อนนั่งกินข้าว ด้วยกันเป็นปกติ
แต่ว่า ไม่มีโอกาสที่จะบอกเขาสักที
อาหารอร่อยมาก
เพื่อน: เออ มีไรจะให้ดู
ผม: เอามาดูดิ
เพื่อน: อะ
บัตรละครนิเทศ รอบที่ห้า
วันอาทิตย์ที่ 24 สิงหาคม2551 รอบ หนึ่งทุ่ม
สองใบ..
เพื่อน: ไปดูด้วยกัน
ผม: เอ่อ
เพื่อน: สนุกนะมึง กูดูตัวอย่างที่ทีวีในโรงอาหารแล้ว
ผม: เออ
เพื่อน: แล้วที่มึงบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย เรื่องไรวะ
ผม: ป่าวๆ ไม่มีอะไร
เพื่อนยิ้ม
มึงดีกับกูเหลือเกิน
กูทำไม่ลง กูไม่อยากทำร้ายมึงแล้ว
อยากจะร้องไห้
แต่..
ถึงปิดบังไป
ก็เหมือนกับทำร้ายอยู่ดี
หรือเปล่า?
เสร็จจากทานข้าว
อีกก้าวเดียว ก็จะถึงประตูรถ
ผม: เดี๋ยวดิ
เพื่อน: ว่าไง
ผม: กูมีเรื่องจะบอก
เพื่อน: ว่ามาดิ
ผม: กูรักมึงนะ
เพื่อน: เหรอ ดีใจว่ะ
เพื่อนเข้าสวมกอดผม
ผม: แต่กูกับคนนั้น... คบกันแล้ว
เงียบ..
เพื่อนคลายกอดผม
เพื่อน: เหรอ
ผม: กูขอโทษ เขามาขอกูเป็นแฟนวันนี้
เพื่อน: แล้วมึงรักมันใช่ไหม
ผม: ใช่
เพื่อน: ..
ผม: กูขอโทษ
. .
เพื่อน: กูได้ยินแค่นี้ก็ดีใจแล้วล่ะ
เพื่อนหันหลังกลับไป ตัวสั่นๆ
ผม: กูขอโทษ มึงร้องไห้ทำไมวะ
เพื่อน: กูไม่เป็นไรหรอก
ผม:..
เพื่อน: แค่กูรู้ว่า มึงรักเค้า แล้วก็เค้ารักมึง กูก็สบายใจแล้ว
ผม: มึง
เพื่อน: กูไม่เป็นไรจริงๆ นะมึง ต่อไปนี้ มึงก็รักมันมากๆ กูก็หวังว่ามึนจะรักมึงมากเหมือนกัน กูไม่เป็นไรว่ะ ไม่เป็นไรจริงๆ
แล้วทำไมมึงต้องร้องไห้
เพื่อน เข้าสวมกอดผมอีกครั้ง
เพื่อน: แต่ยังไงกูก็ยังรักมึงนะ..
คำพูดสุดท้ายของเพื่อนที่เอ่ยออกมา
เพื่อนคงเสียใจมาก
ตลอดทางบนรถ
มีแต่ความเงียบ
ไม่รู้เหมือนกัน ว่าเพื่อนคิดอะไรอยู่
ถึงบ้านแล้ว
เพื่อน: ไม่ต้องเปิดประตูนะ เดี๋ยวลงไปเปิดให้
น้ำเสียงเย็นชามากเหลือเกิน
เพื่อนอ้อมมาเปิดประตูให้ผม
ผมกำลังจะเดินออกไป เพื่อนมาคว้ามือผมไว้เบาๆ
เขา: เอาไว้ไปดูกับแฟนมึงนะ
บัตรละคร 2 ใบ
เหลือบไปเห็นเพื่อน ยืนร้องไห้ที่รถ
ไม่มีคำพูดใดๆ จากผม
นอกจากความเงียบภายใจ
เพื่อนคงจะเสียใจมาก
ผมก็เสียใจไม่น้อยเช่นกัน
ต่อไปนี้จะมีกูกับมึงอยู่ไหม
มึง..
กูขอโทษ
-
อัพเร็วมากอ่ะ 5555 #ทันใจ :laugh:
สงสารมาก! อันที่จริงคนที่ผิดคือ 'เขา' นั่นแหละ!
เรารู้นะว่านายเล็งจังหวะอยู่(?) #อีนี่เอาแต่จ้องจับผิด
พอใกล้จะเป็นเพื่อนกับเพื่อน..ก็ออกมาจากมุม(?)แล้วมาแซงตัดหน้า!! เลวนะเอ็ง :m31: #คิดเองโกรธเอง
มันไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะรู้สึก คิดเองทั้งนั้น :laugh:
ปล.เรารู้นะว่าทีนี้นายแอบดูความเคลื่อนไหวเดฟตลอดอ่ะ! :angry2: #ยังไม่เลิกจับผิด
-
ยังไงเราก็ต้องเลือกคนที่เรารักมากกว่าคนที่รักเราอยู่แล้ว
สงสารเพื่อนมาก........... :sad4:
-
เศร้า
-
ผม จะว่าไรไหมถ้าบอกว่านาย โลเล อ่ะ
พอเขาไม่อยู่ นาย ก็ไปหาเพื่อน
แต่พอเขากลับมา นายสลัดเพื่อน ทิ้งซะงั้น
เข้าใจนะว่ารัก เขา มาก แต่ให้ความหวังคนอื่นไปทั่วเนี่ย
แถวบ้านเรียก คนหลายใจ อ่ะ
-
สงสารเพื่อนมากอ่ะ...ร้องไห้ตามเพื่อนเลย
-
ร้องไห้ไปกับเพื่อน
ถึงว่า...ถึงจะเป็นแฟนแต่ก็ยังเรียกว่าเพื่อนตลอด
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o12: :o12: :o12:
-
สงสาร 'เพื่อน'
แต่ 'ผม' คงตัดสินใจดีแล้ว(มั้ง?)
รักกับ 'เขา' ให้นานๆนะ
หวังว่า 'เขา' จะไม่ทำให้ 'ผม' เสียใจ
-
"ผม" กับ "เขา" ก็เหมาะสมกันดีนะ ..เห็นแก่ตัว.. ทั้งคู่
ปล. สงสัยจะอินจัด เฮ้อออ :sad4:
-
"ผม" ครับ "ผม" มั่นใจแล้วเหรอว่า "เขา" เลิกกับผู้หญิงคนนั้นจริง
ตามสถิติการเลิกกันไม่สามารถทำสำเร็จได้ในข้ามคืน
เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์ยืดเยื้อ ลากไปอีกหลายเดือน
ช่วงระหว่างนี้มั่นได้ได้ยังงัยว่า "เขา" จะไม่กลับไปคบกับผู้หญิงคนนั้น
ถึงจะรู้สึกแหม่ง ๆ กับเพื่อน แต่การตอบตกลงกับ "เขา" โดยใช้เวลาไตร่ตรองเพียงนิด
มันจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องและดีที่สุดแล้วจริงเหรอ
-
เราสงสารเพื่อนนะ ทั้งที่คงหวังว่าทุกอย่างคงพัฒนาไปเรื่อยๆแล้ว รักแบบขอไม่เร่งรัด
แต่สุดท้ายก็ถูกเร่งรัดให้เลิกแบบนี้ เจ็บมาก เราเข้าใจ แต่สำหรับเขา สำหรับเรา เรายังไม่เชื่อใจเลย
ทำไมที่ผ่านมา ผม ขอให้เลือก ขอให้ตัดสินใจ ก็ยังดื้อดึงที่จะเก็บสองคนไว้ แต่ทำไมวันนี้เลิกง่ายจัง
ไม่ใช่หมาหวงก้างเหรอ ไม่อยากให้ผมด่วนตัดสินใจเร็ว อยากให้คิดให้รอบด้านกว่านี้
เพราะที่ผ่านมาขอให้ชัดเจนแต่เขาก็ทำไม่ได้ แต่ทำไมวันนี้กลับทำง่ายเพียง
วันเดียว มันน่าสงสัย ยังไม่ไว้ใจเขา สงสารเพื่อน และห่วงผม
-
ผมก็ขอโทษคนโพสเหมือนกันครับ เพราะผมจะบอกว่ามาอัพต่อได้แล้ววววววววววว
-
สงสารเพื่อน
ไม่ชอบเขาอ่ะ
-
ถึงใครที่กำลังจะเข้ามารีพลายต่อจากผมนะครับ
คุณกรุณาช่วยให้เกียรติเพื่อนของผมหน่อยได้ไหมครับ
เพื่อนของผมไม่ใช่ตัวเลือกของผม
แต่เขาเป็นเพื่อน เพื่อนที่ดีกับผมมาก
ในตอนที่เกิดเรื่องผมสะเทือนใจทั้งวัน เพราะเขาไม่คุยกับผมเลยในวันต่อมา
แล้วผมก็เสียใจที่คุณกล่าวหาเหมือนกับว่าเพื่อนของผมเป็นตัวเลือก
ถ้าคุณยังคิดด้วยความคิดแบบนี้อยู่
ผมขอให้เกียรติเพื่อนผม โดยการ ไม่เขียนอะไรอีก
เพื่อที่จะไม่ทำให้เขากลายเป็นตัวเลือก
ในสายตาของใครบางคน
ผมคงเห็นแก่ตัวอย่างที่หลายคนพูดนั่นแหละครับ
ผมไม่รู้ว่าทำไม และเพราะอะไร ที่ทำให้เพื่อนรักผม
แต่หากมันจะกลายเป็นว่า 'ผมให้ความหวังเพื่อน' .. ผมก็จนใจ
เพราะผมมองมันเป็นเพื่อนรักมาตลอด
จนถึงวันนั้น ที่มันมาสารภาพ ..
สำหรับ ทุกคนที่มาให้กำลังใจ ผมขอบคุณทุกคนมากครับ
ผมรักทุกคนครับ
ดูแลสุขภาพด้วยครับ
' ผม '
-
อ้าวซะงั้น อย่าคิดมากเลยครับ ต่างคนก็ต่างคิดไม่เหมือนกัน
ผมขออนุญาติพูดถึงผู้เล่าหน่อยนะครับว่า การที่คุณจะหยุดเล่านั้นผมไม่เห็นด้วยนะครับ จริงอยู่ที่คุณอาจจะไม่พอใจในการโพสข้อความบางข้อความหรือของบางคนที่เข้ามาอ่าน แต่เพราะผู้อ่านที่ติดตามคุณมาอ่านและให้กำลังใจก็มีเยอะนะครับ คุณใช้คำพูดที่ลงท้ายว่า"สำหรับ ทุกคนที่มาให้กำลังใจ ผมขอบคุณทุกคนมากครับ ผมรักทุกคนนะครับ" ผมคิดว่าหากคุณรักพวกเราจริงๆคุณยิ่งไม่ควรหยุดเขียนนะครับ เพราะจะทำให้นักอ่านที่เข้ามาติดตามเสียกำลังใจซึ่งรวมทั้งผมด้วยที่ติดตามเรื่องของคุณมาตลอด ซึ่งผมก็ชอบเรื่องของคุณด้วย แต่พอมารู้ว่าเรื่องนี้กำลังจะหยุดเขียนอะครับ คือว่า"มันอึ้งอะครับ"ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น
จริงอยู่ว่าอาจจะโกรธบางข้อความแต่ผมว่าอย่าหยุดเขียนเลยครับ เพราะผมยังอยากติดตามคุณอยู่ (ต้องขอโทษหากผมแสดงความคิดเห็นอะไรที่อ่านแล้วไม่สะบายใจนะครับ)
ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะครับ
-
แต่ผมก็อย่าคิดอะไรมาก มันคือการคอมเม้ม ซึ่งทุกคนแสดงไปตามความรู้สึกของเขา
ซึ่งนั่นหมายความว่าเขาคนนั้น อ่านเรื่องของผมตลอด และรับรู้ทุกความรู้สึกผ่านตัวละคร
และงานเขียน จึงไม่แปลกหากเขาจะเเสดงความรู้สึกแรงไปบ้าง แต่ทั้งหมดก็ออกมาจากคนอ่านคนหนึ่ง
ที่อ่านงานเขียนของผม ซึ่งรักผม ไงอยากให้ผมลองเปิดใจ เพราะคอมเม้มมีบ้างที่เราไม่ชอบ
แต่นั่นก็คือความรู้สึกของเขาที่มีต่อเรา
-
ถ้าเป็นเรา จะไม่ทำอย่างที่ 'ผม' ทำ
-
สงสารเพี่ยนนนนนนนนนน *ซับน้ำตา*
'ผม' อ่าาาา แอบใจวร๊ายอ่ะ TT^TT
แต่เป็นเรา เราก็คงทำแบบเดียวกันง่ะะ =w="
-
ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ :m15:
-
อ้าวววว จะไม่ได้อ่านต่อแล้วเหรอคะ
ไม่รู้ว่ารู้สึกไม่ดีกับคคห.เรารึเปล่า ถ้าใช่ต้องขอโทษด้วย
ที่ยังแสดงความคิดเห็นนั่นหมายความว่ายังติดตามอยู่นะคะ ^^
ยังอยากอ่านต่อ แต่ถ้าจะหยุดเขียนก็ไม่เป็นไรค่ะสิทธิ์ของจขร.อยู่แล้ว
-
สงสาร ' เพื่อน' เนอะ
เเต่ในเวลานั้น ใครก็ต้องเลือก ' เขา '
ถ้าเป็นเรา เราก็เลือก
ขอให้ ' เพื่อน ' เจอคนที่ใช่เร็วๆนะ
ติดตามตอนต่อไป :o8:
-
'มึงแม่งงี่เง่า ทีตอนทำกูล่ะไม่คิด พอคนอื่นเขาพูดไรนิดหน่อยทำเป็นรักกู ถุย!'
นี่คือประโยคแรกหลังจากเล่าให้มันฟัง
'ถ้าเมื่อสี่ปีที่แล้วอะ กูคงคิด! แต่ตอนนี้เขาจะคิดไงก็ช่างดิ กูชิวละ'
และนี่คือคำอธิบายของมัน .. ก่อนที่จะให้ผมลงเรื่องนี้ให้จบตามที่คิดไว้ตั้งแต่แรก
เรื่องนี้จริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องยาวอะไรมากมาย ครั้งแรกที่เขียนเป็นไดอะรี่ลงในเว็บมันถูกแบ่งออกเป็น 3 ภาึึค
ตอนนี้ผมลงจบไป 1 ภาคแล้วนะครับ ..
ขอบคุณทุกกำลังใจ
'ผม'
================================
25 สิงหาคม 2551
บ่ายๆ
เขา..
เขา: ฮัลโหล อยู่ไหนครับ
ผม: อยู่บ้าน
เขา: วันนี้ไปไหนหรือเปล่า
ผม: ไปดูละครนิเทศกับเพื่อนตอนค่ำๆ
เขา: ไปกันกี่คน
ผม: เป็นสิบ
โกหก..
เขา: กลับถึงบ้านแล้วโทรมาแล้วกัน
ผม: ได้ๆ
เอาเป็นว่าเพื่อความสบายใจแล้วกัน
ว่าไปแล้วก็รู้สึกผิดจังเลย
ห้าโมง
เกิดความกลัวที่ว่า เขาจะไม่มาตามที่นัดไว้
วันศุกร์
เพื่อน..
ผม: วันอาทิตย์ไปดูละครด้วยกันไหม
เพื่อน: (นิ่ง)
ผม: ตอนแรกมึงชวนกูนี่ มึงต้องไปดิสัด
เพื่อน: (พยักหน้า)
ผม: (ยิ้ม) เจอกันหกโมงที่มหา'ลัยแล้วกัน เดี๋ยวโทรหา
เพื่อน: (ส่ายหน้า)
ผม: ใจคอมึงจะไม่พูดกับกูเลยใช่ปะ ไอ้ใบ้
เพื่อน: (พยักหน้า)
ผม: เออ จำไว้เลย เอาเป็นว่า กูไปถึงแล้วจะส่งข้อความให้แล้วกัน แล้วก็มาหากูตามนั้น โอเคป่าว
เพื่อน: (พยักหน้า)
แล้วมันก็เดินไป
ความน้อยใจจะมากมายแล้วนะ
ความกลัวเกิดขึ้นในใจ
เลยทำให้ผมต้องมาหามันที่บ้าน
เคาะประตูอยู่หลายครั้ง
ใจนึงก็คิดว่าคงออกไปแล้ว
ใจนึงก็แอบน้อยใจที่เขาอาจจะหลบหน้าเรา
อาการสองจิตสองใจนั้น หมดลงเมื่อเพื่อนเดินมาเปิดประตู
แล้วก็เดินไปนั่งโซฟา ดูโทรทัศน์ต่อ
ในชุดเตรียมพร้อม
ดีใจที่รู้ว่าอย่างน้อยเขาก็ มีใจที่จะอยากไปดูละครกับผม
โอเค มึงไม่ยิ้ม กูยิ้มเผื่อก็ได้
งอนจนไม่อยากจะง้อแล้ว
อยู่นิ่งๆ ดีกว่า
จนกระทั่งมาถึงหน้าหอประชุม
คนเยอะมาก จนนึกไม่ออกว่า ถ้ามาเจอเพื่อนที่นี่ จะหากันเจอหรือเปล่า
ละครเริ่ม
จนหมดครึ่งแรก
พักครึ่ง
เพื่อนดูหยั่งกะท่อนไม้ หัวเราะเป็นปกติ แต่พอเราหันไปดูกลับทำเป็นเงียบขรึม
เหนื่อยไหมมึง
เพื่อน..
ผม: สนุกไหม ไอ้ใบ้
เพื่อน: (ผงกหัว)
ผม: เออ
เพื่อนไปซื้อน้ำ
ไม่ชอบที่ๆ คนเยอะเบียดกันไปมาอย่างนี้เลย
ละครครึ่งหลังเริ่มแล้ว
ละครสนุกมาก จนไม่อยากจะสนใจความรู้สึกของคนข้างๆ แล้ว
เอาเหอะ ถ้าทำแล้วสบายใจก็ทำไป
ละครดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
จนมาถึง มิวสิกเคิล ฉากสุกท้าย
ตอนเพลงเริ่ม ดนตรีเพราะมาก
รู้สึกว่ามีมือมาแตะมือผมเบาๆ
ผมหันไปหาเพื่อน เพื่อนทำไม่รู้ไม่ชี้
แต่มือของเพื่อนจับมือผมไว้แน่น
จังหวะของเพลงเร็วขึ้น
สนุกสนานทีเดียว
ประกอบกับไฟวิบวับๆ ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
เพื่อนก็จับมือผมไว้อย่างนั้น
คิดในใจ มึงไม่อายคนข้างๆเหรอ
จนละครจบลง ก่อนนักแสดงจะออกมาโค้ง
เพื่อนกระซิบผมเบาๆ
เพื่อน: ละครสนุกไหม
ผม: (พยักหน้า)
เพื่อน: (ยิ้ม)
เพื่อนคุยกับผมแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก
น้ำตาจะไหลแล้ว ไม่ได้โอเวอร์เลย
ดีใจที่ได้ดูละครที่สนุกๆ กับมัน
และมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม(หรือเปล่า)
ขอบคุณจริงๆ
ถึงบ้านเพื่อน
เพื่อน: มีอะไรจะบอก
ผม: อะไร
เพื่อน: เลิกกับมันเร็วๆ นะ กูรออยู่
ผม: เออ
ก่อนผมจะปิดกระจก
เพื่อน: เอ๊ย เดี๋ยว
ผม: ว่าไง
เพื่อน: กูล้อเล่น มึงสองคนรักกันมากๆ นะ
ผม: เออ รู้แล้ว
เพื่อน: ฝันดี
ผม
ฝันดี
-
ฝันดีนะคนเล่า
-
เรา ดีใจ ที่"เพื่อน"หายโกรธ"ผม"แล้ว
-
อยากให้ทุกอย่างเป็นฝันดี ของผม และอยากให้เพื่อนเช่นกัน
อยากให้เขารักผม อย่างที่ผมเลือกรักเขามาตลอด และก็ขอให้เพื่อนจงมีความสุข
บางที่เพื่อนอาจอยากเป็นเพื่อนรัก ซึ่งเลดี้เชื่อว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนแน่นแฟ้นกว่ารักอื่นใด
และเชื่อว่าเพื่อนก็คงอยากให้เป็นเช่นนั้น เลยขอเป็นเพื่อนมาตอลอด
ให้กำลังใจผมเสมอ ขอให้ฟันฝ่าอุปสรรคทุกอย่างให้ได้นะ ขอให้เขารักผมให้มาก รักอย่างที่ผมรักเขา
-
ดีใจที่เพื่อนกลับมา แต่แอบหวั่นใจว่าจะไม่เหมือนเดิม
-
เพื่อนนี่เป็นเพื่อนที่ดีจริง ๆ
-
ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เลือก สู้ๆ :L2:
-
เฮ้ออ~ เพื่อนนน ทำใจได้เร็วๆนะ
ยิ่งอยูใกล้ไม่ยิ่งเจ็บอ่อว้าาา
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
เศร้าแทนเลยยย
:monkeysad:
-
เพิ่งมาอ่านครับ รวดเดียวจบเลย อิอิ
สนุกมากครับ เพื่อนน่าสงสารอ่ะ แต่ก้อนะเข้ามาตอน ผม กะลังเศร้าอยู่พอดีเลยอ่ะ
แต่ก็เห็นความแฟร์ของเพื่อนนะ ที่รู้ว่าเขามาก่อน และ ผมก็รักเขามากเช่นกัน
รอตอนต่อไปนะ ^^
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คนเราเมื่ออายุมากขึ้น ความคิดและมุมมองชีวิตก็เติบโตขึ้นตามไปด้วย นั่นคือเพื่อนที่เป็นอยู่ในขณะนี้
-
:L2: :L2:
-
:L2: :L2: ขอบคุณนะครับที่เอามาลงให้อ่านกัน สนุกมากๆเลย เป็นกำลังใจเอามาลงอีกไวๆนะ ถึงมาช้าแต่ก็จะรอติดตามครับ
-
เป็นกำลังใจให้
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2: :L2:
สงสารเพื่อน แต่บอกไปบอกไปเลยก็ดีปล่อยให้ไปรู้ทีหลัง :m15:
-
26 สิงหาคม
อากาศขมุกขมัว
ไม่ชอบเลย
เที่ยง..
เพื่อนบอกว่ารออยู่ที่ศูนย์หนังสือ
เดินเข้าไป เห็นหลังอยู่ไวไว
มันนั่งก้มหน้างุดๆ อยู่โซนหนังสือเด็กทำไมหว่า
เพื่อน...
ผม: ทำไรมึง
เพื่อน: เสียงดังว่ะ มานี่
เพื่อนหยิบหนังสือเด็กมาเล่มหนึ่ง
แล้วลากผมไปโซนหนังสือText book
แล้วเห็นมันหยิบขนมทาโกะขึ้นมาชิ้นนึง
เพื่อน: กินละ เจ็บใจคราวก่อนโดนไล่ออกไป
ผม: สมควร คราวนี้ก็ขอให้โดนอีกล่ะ สัด
เพื่อน: ไม่พูดได้ไม๊ว่ะ เอาไปอันนึง กินๆ
ผม: เออ
เพื่อน: เป็นไง
ผม: อร่อยดี ฮะฮะฮะ
เพื่อน: ฮะฮะฮะ
ผม: หนังสือไรของมึง ปัญญาอ่อนว่ะ
เพื่อน: ที่จริงอยากได้หนังสือพับกระดาษ แต่หาไม่เจอ หาไป ซ่อนขนมไป
ผม: เออ แล้วมึงยังว่างพับกระดาษอยู่เหรอ จะสอบแล้วนะมึง
เพื่อน: มันเครียดนี่หว่า
ผม: อ่านหนังสือมั่งไหมมึง
เพื่อน: อ่านดิ จะจบชุดละ
ผม: ชุดเหี้ยไร
เพื่อน: หนังสือการ์ตูน สนุกนะมึง เอาไปอ่านเดะ กูหิวอีกละ เดี๋ยวไปซื้อทาโกะอีก
ผม: พอละเดี๋ยวแม่งก็โดนด่าอีก
เพื่อน: เออๆ
เพื่อนลุกเอาหนังสือไปเก็บ
เขาโทรมา..
เขา..
เขา: อยู่ไหน
ผม: ศูนย์หนังสือ...
เขา: เดี๋ยวไปหา ไปสยามกัน หิวแล้ว
ผม: ให้ไปเจอที่ไหน
เขา: รออยู่นั่นแหละ
ผม: อืม อยู่โซนText book นะ
เขา: ครับ
วาง..
เพื่อน: ทำไรวะ
ผม: เดี๋ยวแฟนกูมา
เพื่อน: เหรอ งั้นกูไปละ
ผม: ไปไหนล่ะ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนดิ
เพื่อน: ไม่เอา ไม่อยากเห็นภาพบาดตาบาดใจ
ผม: แม่ง
เพื่อน: แม่งเหี้ยไรล่ะ มึงไม่เข้าใจ
ผม: ตลอดอะ
เพื่อน: สัด เออ กูอยู่นี่แหละ ไม่ไปไหนละ เสร็จธุระแล้วมาหากูที่นี่แล้วกัน
ผม: ตลก
เพื่อน: รอแค่นี้จะเป็นไร รอมึงเลิกกับมันนานกว่านี้อีก
ผม: เออ ตามใจมึงแล้วกัน
เพื่อน: พูดไปงั้นแหละ ไม่รอหรอก รู้น่า ว่ารักกันมากก
ผม: สัด
เพื่อน: เงียบเลยมึง
ผม: เออ
เพื่อน: ถามหน่อย ตอนมึงอยู่ด้วยกัน มึงพูด ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋าไรงี้ป่าววะ
ผม: สัด ไม่เสือกนะ
เพื่อน: ทำไมวะ ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า ฮะฮะฮะ
ผม: เออ สนุกเข้าไป
สักพักเขาก็มา
เขา: หาแทบแย่ มาอยู่นี่เอง
ผม: หาเจอก็ดีแล้วนี่
เขา: ปะไปกัน หิวๆๆๆ อยากกินอะไรก็ไม่รู้
เพื่อน: (พูดเบาๆ) ไม่รู้แล้วมึงจะเสือกไปทำไมวะ
ผม: เงียบน่า
เขา: ไปได้ยัง
ผม: ไปๆ ชวนเพื่อนไปอีกคนได้ป่าว
เขา: ไปสองคนดีกว่านะ
ผม: ..
เพื่อน: กูไปละ เจอกัน
เขามองตามออกไปอย่างสงสัยๆ
แต่ก็ไม่มีอะไรหรอกนะ
เขาจับมือผมเบาๆ
ไม่นานทั้งคู่ก็มาอยู่ที่สยาม
อาหารอร่อยดี
แต่คนที่มาด้วยมากกว่าที่ทำให้รู้สึกดี
เขา..
เขา: กินเยอะๆ จะได้โตๆ
ผม: เหมือนกันล่ะ
เขา: แล้วช่วงนี้เป็นไงบ้าง อ่านหนังสือ
ผม: เหนื่อยๆ
เขา: เราก็งานเยอะมาก
ผม: ช่วยไหมล่ะ
เขา: เกรงใจ ทำหน้าที่แฟนอย่างเดียวก็พอแล้ว
ผม: มีกิ๊กหรือป่าว
เขา: ถ้ามี เดี๋ยวจะพามารู้จัก
ผม: เอาดิ
เขา: ฮะฮะฮะ ล้อเล่น งอนเป็นเด็ก
ผม: เออ เรามันเด็ก ไม่รู้จักโต
เขา: หายงอนๆ
ง้อกันอยู่นาน ก่อนที่จะอิ่ม แล้วไปที่อื่นกันต่อ
แดดร้อนมาก
นึกว่าฝนจะตก แต่ก็ไม่ตก
เดินผ่านสนาม เหมือนจะมีคอนเสิร์ตอะไรสักอย่าง
ไม่เอาแหละเหนื่อย
ถึงบ้านก็เย็นมากแล้ว
เพื่อน..
เพื่อน: มึงไม่มาดูคอนเสิร์ตวะ
ผม: กูเหนื่อย
เพื่อน: ติดแฟนอ่าดิ
ผม: เป็นเหี้ยไร หาเรื่องตลอด
เพื่อน: เออกูไม่พูดด้วยก็ว่ากู กูกูดด้วยก็ด่ากู กูเคยดีบ้างป่าวเนี่ย
ผม: ...
เพื่อน: งอนเหรอ
ผม: ป่าวหรอก อยากให้ไปดูมารับดิ
เพื่อน: เอาดิ เดี๋ยวไปภายในสิบวินาที
ผม: สัด กูพูดเล่น ไม่เอาละ กูจะนอน ดึกๆ ตื่นมาอ่านหนังสือ มึงก็อ่านมั่ง เดี๋ยวไทร์
เพื่อน: เทอมแรก ไม่ไทร์
ผม: งั้นเทอมสอง
เพื่อน: โอเค เออมึงไปนอนเหอะ ดึกๆ ปลุก
ผม: เออ
แล้วก็หลับไหลทั้งชุดนิสิตนั่นแหละ
น่าเสียดาย
เขาโทรมาปลุกเร็วกว่าเพื่อน
ไปสามนาที
==================================
วันนี้เหนื่อยมากเลยครับ
หัวหมุนทั้งวัน
ค่ำแวะไปดู I MISS YOU มาคนเดียว
เศร้า สนุก หลอน .. น้ำตาไหล รีบเช็ดอายคนข้างๆ ไม่รู้จักกัน
ซื้อแว่นตากันแดดใหม่ อันเก่าหัก .. เสียดาย
จนไปอีกหลายอาทิตย์
....
....
เมื่อบ่ายเดินถือแก้วชานมสตรอเบอร์รี่ไข่มุกสีชมพูหวานแหววเข้ามาในห้อง
เพื่อน : แดกเหี้ยไรวะ อย่างแบ๊วอะ
ผม : กูก็แดกอะไรที่มันเข้ากับหน้ากูบ้างสิ
เพื่อน : หน้าเมือกเหมือนไข่มุกอะนะ ?
ผม : (=''''''=)mlm
-
-0-
-
เพื่อนจิกได้เจ็บแสบมาก "หน้าเมือกเหมือนไข่มุกอะนะ ?"
ถ้ามีใครมาพูดด้วยแบบนี้ ขอกระโดดถีบขาคู่สักทีเหอะ
-
น่ารักทั้ง เพื่อน และ เขา อิจฉา ผม
-
หน้าเมือกเหมือนไข่มุก! 5555555
-
55555 :jul3:
-
เพื่อนเป็นคนที่สร้างสรรค์คำพูด ต่อปากต่อคำได้ดีเชียวแหละ
โดยเฉพาะ "หน้าเมือกเหมือนไข่มุก" ผมเลยไปต่อไม่ถูกเลยสินะ :m20:
-
ฮ่าๆ แรงไปนะค้าบบบ
'ผม' น่ารักจะตายเน๊าะ ^^
:L2: :L2:
-
แซวแร๊งงงงงงส์ 555
-
ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องราวให้ฟังครับ
-
เพื่อนแรว๊งงงงงง
-
อิจฉา 'ผม' ที่มีเพื่อนอย่าง 'เพื่อน' มาก :กอด1:
-
ยังไงเราก็รักเพื่อนอะ ดูอบอุ่นดี ไม่ทำให้ผมอึดอัด น่ารักแบบนี้
-
:z2: :z2:
-
เพื่อนเป็นคนที่แข้มแข็งมากๆๆๆๆ
และเพื่อนฮามากเลยอ่ะ 5555
รักเพื่อนว่ะ :-[
-
:L2: :L2: :L2:
-
เนื้อเรื่อง เศร้าไปนิด พออ่านตอนสุดท้าย
ขำเเตกกก :m20:
-
:L2:
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
รอตอนต่อไปจ้า :z2:
-
55555
เพื่อนแมร่งปากร้ายวะ "หน้าเมือกเหมือนไข่มุกอ่ะนะ"
ฮามากอ่ะ
รอตอนต่อไปนะ ^^
:pig4: :pig4: :pig4:
-
27 สิงหาคม 2551
ตีสี่กว่าๆ
เขา..
เขา: ฮัลโหล นอนหรือยัง
ผม: อ่านหนังสือ แล้วนี่ทำไมยังไม่นอน
เขา: ทำงาน งานเยอะมาก
ผม: สู้ๆ ละกัน
เขา: ไปหาได้ป่าว
ผม: ไมอะ รีบๆ ทำงานรีบๆ นอน
เขา: อยากกินโจ๊กสามย่าน อยากนอนกอด
ผม: อืม เอาไงดี
เขา: พูดไปงั้นแหละ ไม่กินหรอกอ้วน แต่ที่ว่าอยากกอดยังอยากอยู่นะ
ผม: โชกุนอยู่ที่ห้องป่าว (ตุ๊กตาสีแดงๆ ตัวแปลกๆ )
เขา: อยู่
ผม: กอดโชกุนไปก่อนแล้วกันนะ
เขา: คร้าบบบ อย่านอนดึกล่ะ
ผม: เช่นกัน
สงสัยเหมือนกัน ว่าทำไมช่วงนี้ถึงเรียนหนักเพียงนี้ เพื่อนตัวดีจะเป็นไงมั่งนะ
กดโทรศัพท์หาแล้วกัน
เพื่อน..
ผม: ทำไรอยู่มึง
เพื่อน: นอน
ผม: มึงไม่อ่านหนังสือเหรอ
เพื่อน: ไม่อ่าน ไม่ชอบ
ผม: พูดงี้ได้ไง เดี๋ยวก็สอบตก
เพื่อน: ตกก็ซ่อม
ผม: สัดเดี๋ยวก็รีไทร์
เพื่อน: ไม่ต้องเป็นห่วงกู กูสบายดี
ผม: มึงเพี้ยนละ
เพื่อน: ล้อเล่นน่ะ กูเพิ่งเลิกอ่านเมื่อกี้เอง มึนๆ
ผม: เมื่อกี้นี่เมื่อไหร่ว่ะ
เพื่อน: หลังจากที่โทรปลุกมึงไม่เท่าไหร่
ผม: สัด
จะรอดไหมนะเพื่อนเรา
น่าจะมีสักวิชาที่มันได้ MIN จะได้สำนึกเสียที แม่งคาบมีนๆ ตลอด
กลับมาห่วงตัวเองดีกว่าไหม?
อิอิ
ขำขำ
เที่ยง..
เพื่อน..
เพื่อน: สัด!
ผม: เป็นเหี้ยไรวะ
เพื่อน: ไข่ดาวตกพื้น เหี้ยเอ้ย มึงเอากระดาษมาแผ่นนึงเร็ว
ผม: สมน้ำหน้า
เพื่อน: โห มีผัดกะเพรา ไม่มีไข่ดาว คงจะสูญสิ้นชีวิตแล้วคราวนี้
ผม: เวอร์แล้วมึง
เพื่อน หยิบไข่ดาวตกพื้นใส่บนกระดาษขาว
เพื่อน: ถ้าไข่ดาวที่ตกพื้นแล้ว มึงจะแดกอยู่ไหมวะ
ผม: ไม่
เพื่อน: แล้วมึงว่ากูจะแดกไหม
ผม: สัด ทุเรศว่ะ กินของตกพื้น
เพื่อน: สัด กูไม่กินหรอก แต่เสียดายว่ะ เอาเหอะ เอาใส่ถุงกลับบ้านดีกว่า
ผม: มึงจะเอาไปล้างน้ำแล้วกินกับข้าวเย็นหรือไง
เพื่อน: ประมาณนั้น
ผม: สัด
เพื่อน: ล้อเล่นน่า กูจะเอาไปให้หมาแถวบ้านกิน แม่งผอมหยั่งกะยีราฟ
เพื่อน(อีกคน): ยีราฟเหี้ยไรมึง
เพื่อน: เออประมาณนั้นแหละ เห็นยีราฟมันตัวผอมๆ
ผม: มั่วสัด
เพื่อน: หึหึ
ผม: เป็นเหี้ยไร
เพื่อน: เออพวกมึง กูมีไรจะบอก เหี้ยเดฟ มีแฟนแล้วนะเว้ย
ผม: สัด
เพื่อน(อีกคน): จริงดิ
เพื่อน: ป่าว ล้อเล่น แต่กูว่าใครเป็นแฟนมันแม่งโคตรน่าสงสารเลย
เพื่อน(อีกคน): กูว่าใครเป็นแฟนมึง แม่งน่าสงสารกว่าอีก
ผม: เออ
ถูกไหมครับ?
อิอิ
ตอนบ่าย
แฟนผมไม่สบายนิดหน่อย เห็นว่ากินยาแล้วนอนอยู่ที่ไหนสักแห่งในคณะ
เด็ก 'ถาปัตย์ก็แบบนี้ กินนอนในคณะหยั่งกับบ้านตัวเอง
เอาเหอะครับ อย่าลืมบ้านตัวเองแล้วกัน
ตอนเย็น
เสียงกลับใส่แป๋ว
เขา..
เขา: อยู่ไหนเนี่ย
ผม: มหา'ลัย
เขา: อยากกินพิซซ่า
ผม: กินไรที่มีประโยชน์หน่อยดิ
เขา: คร้าบบบบ กินหมูปิ้งหน้าคณะก็ได้ ไว้เดี๋ยวโทรหานะ
ผม: แล้วมันขายเหรอ
เขา: ไม่รู้เหมือนกัน
ขอให้อิ่มนะครับ
กลางคืน
พี่ชาย..
พี่ชาย: ไงไอ้ตี๋ ของที่ให้ซื้อ ได้ยัง
ผม: ยังไม่มีเวลาเลย
พี่ชาย: สัด นานแล้วนะมึง
ผม: เออ เดี๋ยวจะหาเวลาว่างไปหาดูให้ เรียนก็หนัก ยังจะมากวนใจ
พี่ชาย: เสียใจนะเนี่ย ว่าพี่กวนใจเนี่ย
ผม: เออ ก็มันจริงนี่หว่า
พี่ชาย: พรุ่งนี้ได้ป่าว
ผม: ไม่รู้เลย ไม่รู้ว่าว่างหรือป่าว
พี่ชาย: เออ ให้ไวแล้วกัน นึกว่าลืมไปแล้ว
ผม: ที่จริงก็ลืมแล้วแหละ ดีที่โทรมาเตือน
พี่ชาย: สัด ไอ้น้องทรพี
ผม: เออ ว่าเข้าไป น้องนะเว้ย
พี่ชาย: เร็วๆ แล้วกัน
ผม: คร้าบบบบบบบบ
เป็นพี่ชายที่ชอบหาเรื่องยุ่งมาใส่ชีวิตเสียจริง
ค่ำมานานแล้ว ได้เวลาอ่านหนังสือเสียที
หนักเชียวช่วงนี้
สี่ทุ่ม
เพื่อน..
เพื่อน: ฝันดีนะมึง
ผม: อย่าบอกว่าจะนอนแล้ว
เพื่อน: เออ
ผม: สรุปอยากโดนรีไทร์จริงๆ เหรอวะ
เพื่อน: ไม่เอากูไม่อยากอ่านหนังสือแล้ว กูเหนื่อย
ผม: เป็นเหี้ยไร
เพื่อน: เหนื่อยใจรักคนมีแฟน
ผม: เออ
เพื่อน: ฮะฮะฮะ
ที่จริงแล้วมันจะตื่นขึ้นมาอ่านตอนดึกๆ นิสัยมันก็งี้แหละครับ ถ้าตื่นขึ้นมาอ่านก็โอเค แต่ถ้าหลับสนิท เลยไปอีกเช้าหนึ่ง มันก็ให้กำลังใจตัวเองว่า ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ยังมีอยู่
ก็คิดว่าขออย่าให้หลับเพลินแล้วกัน
แต่วันนี้
มีนัดกินโจ๊ก ตอนเช้ามืด
ครับ
-
เพื่อนน่าจะทำใจได้เเล้วน้าาา
เขา กับ นาย น่ารักจังงง :-[
-
ติดตามค่าาา
-
ติดตามอ่าน แบบ หวังเล็กๆ
-
แอบเชียร์ 'เพื่อน' อยู่นะ
แม้ว่าแทบจะไม่มีหวังแล้วก็ตาม :sad4:
-
เขานายทุกอย่างเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ขอให้ความสุขนี้จีรังนะ ไม่อยากให้ผมเสียใจ
เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อนที่ยังคงหมุนรอบกายเรา และเป็นที่ยังสุขเสมอ ไงก็ดแล้ว
ไม่อยากเห็นเพื่อนเศร้า แล้วผมเศร้า แต่ไก็ยังคอยดูพฤติกรรมเขา เพราะยังไม่ไว้ใจ
เพราะห่วงผม ไปนอนละวันนี้วันหยุด5555
-
รอตอนต่อไปนะ :call:
-
ชอบ เพื่อน จัง
:L2: :L2:
-
สงสารเพื่อนอ่ะ
-
บรรยากาศเวลาอยู่กับเขา ต่างจากเวลาอยู่กับเพื่อน
เรา กับ เขา จะให้ความรู้สึกนิ่งๆ สงบๆ เงียบๆ
เรา กับ เพื่อน จะรู้สึกถึงความสดใส ร่าเริง สนุกสนาน
-
"เพื่อน"ก็น่ารัก "เขา" ก็ขี้อ้อน
-
ลงตัวแล้วสินะดีจัง :m4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้นะ สมัครเ็นแฟนคลับอีกคนนะคราบ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ รู้สึกอบอุ่นจังเวลา ผม อยู่กับ เพื่อน :-[
เอาไปเอามาเกิดความคิดว่าถ้าผม กับ เขา เลิกกัน ไม่รักกัน ก็ขอให้ ผม กับ เพื่อน เป็นเพื่อนกันอย่างนี้ตลอดไปก็ยังดี :กอด1:
ตอนนี้ก็ยังคบกันอยู่กับ เพื่อน ใช่ไหมคะ ดีจังเลยน้า เพื่อนดีๆซักคนหายากจริงๆ :monkeysad:
เป็นกำลังใจให้นะคะ มาต่ออีกนะ รออ่านตอนต่อไปค่า :L2:
-
:L2: :L2:
-
อ่านมาตั้งแต่ต้น เข้าใจรู้สึกของเดฟมากๆว่าเดฟรู้สึกยังไง การรอคอยใครซํกคนโดยที่เราไม่รู้ว่าเราจะสมหวังหรือเปล่า ทรมาณแค่ไหน เราเคยเป็นมาแล้ว แต่เราขอดีใจกับเดฟด้วยนะที่เดฟสมหวัง แล้วจารออ่านต่อนะว่าจะเป็นอย่างไร (ส่วนเราไม่สมหวังสุดท้ายเราขอหยุดความรอคอยเพราะเค้าคนนั้นเลือกแล้ว)
-
ติดตามอยู่ค่ะ .___.)
เชียร์ 'เพื่อน'อยู่นะ
55555555555
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
พึ่งตามมาอ่านจนล่าสุด
เหมือนจะสุขดีแล้ว? แต่ก็ยังตึงๆ?....
;A;
-
ฝนตกทุกวัน .. ป่วย!
อยากจะนอนพักแต่ก็ต้องถ่อมามหา'ลัยทุกวัน
กำลังหัวหมุนกับงานที่เตรียมสำหรับเปิดเทอมนี้
กลับมาถึงบ้าน หัวถึงหมอนก็สลบแล้ว
ขอโทษทุกคนด้วยนะครับ
ช่วงนี้ฝนตก ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
เป็นห่วงทุกคน
' ผม '
========================================
อ้ายหมี :) : ขอบคุณครับ ^^
pannuna : ขอบคุณครับ
Jesale : หวังไว้ว่าอะไรเอ่ยครับ ??
PetitDragon : ดังในใจความบอกในกวี ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวังครับ ^^
hotladyanyavee : ขอบคุณครับที่เป็นห่วงผม ^^ ..
mild-dy : อัพตอนใหม่ให้แล้วครับ
Mickey Mouse : ไม่ชอบผมบ้างเหรอครับ แฮะๆ
jimmyFG : คอยเป็นกำลังใจให้มันละกันครับ ^^
yeyong : แล้วชอบบรรยากาศแบบไหนล่ะครับ
namtarn11 : ผมหล่อสุด!! ฮ่ะๆๆ
bulldog17 : ถ้าลงตัวแล้วก็จบแล้วสิครับ ^^
yowyow : เช่นกันครับ
snow_white_x : ด้วยความยินดีครับ , ผลจะเป็นยังไงก็ตาม ผมเชื่อครับว่าเมื่อความรักเกิดขึ้นแล้วมันสวยงามเสมอ .. เป็นกำลังใจให้นะครับ
BeeRY : มันก็ยังวนเวียนอยู่แถวนี้แหละครับ ไม่ยอมไปไหนสักที ฮ่ะๆๆ
DE SaiKuNee : ขอบคุณสำหรับดอกไม้ครับ
badbadsumaru : แฟนคลับเพื่อนเยอะจริงๆ
anukul : อัพให้แล้วครับ
Kaewkaew : อัพตอนต่อไปแล้วนะครับ ขอบคุณครับ
=====================================
-
27 สิงหาคม 2551
เมื่อคืนตอนดึก อ่านหนังสือจนเบลอ
นอนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีหกโมงกว่าๆ
ตายห่าละ
11 สายไม่ได้รับ
เขา..
เขา: ว่าไงขี้เซา
ผม: โทษทีน้า ไว้วันหลังแก้ตัว
เขา: อืม โจ๊กอร่อยมาก
ผม: ไปกินกับใครเหรอ
เขา: กับกิ๊ก
ผม: เหอะ สงสัยจะมีจริงๆ
เขา: ล้อเล่นน่า อย่าเครียด ไปคนเดียวครับ
ผม: อยากมีก็มีน้า ไม่ได้ว่าอะไร
เขา: จริงดิ
ผม: ประชดเว้ย
เขา: คร้าบบบ
อดกินโจ๊กเลยครับ
เซ็งในใจนิดๆ
เพื่อนมาแต่เช้า สิบโมงเนี่ยนะ
เพื่อน..
(ยิ้ม)
เพื่อน: เหนื่อยไหมมึง
ผม: กำลังดี
เพื่อน: ดีเหี้ยไรล่ะ ยิ้มให้เสือกไม่ยิ้มตอบเลย
ผม: ขอโทษได้ไหมวะ
เพื่อน: ไม่ได้ว่ะ กูจริงจัง
ผม: เออ จะหาเรื่องก็ไปไกลๆ เลย สัด
เพื่อน: ใจเย็นๆ ไปกินน้ำปั่นกัน จะได้สดชื่น
ผม: เออ
เพื่อน: เดี๋ยวเลี้ยง
ผม: พระเจ้า แน่ใจว่าจะเลี้ยง
เพื่อน: เออ งวดหน้าถูกหวย
เพิ่งรู้ว่า น้ำปั่นคณะอีกฝั่งอร่อยมาก
วิปครีมนุ่มจัด กินไปก็กลัวอ้วนไป
เพื่อน: อร่อยไหมมึง
ผม: เออ
เพื่อน: จ่ายหน่อยเดะ ลืมเอากระเป๋าตังมา
ผม: ตลอดละมึง
เพื่อน: พลีสสสส
เออ
กูอีกแล้ว
เที่ยง
เขา..
เขา: เป็นไงบ้าง
ผม: สบายดี
เขา: โทรหาไม่รับเลย
ผม: ไม่ทันสังเกต
เขา: งอนบ้างดีกว่า ดูว่าจะง้อไหม
ผม: ไม่รับโทรศัพท์ แค่นี้ทำงอน ถ้ามีกิ๊ก คงโดนจับถ่วงน้ำเลยไหมเนี่ย
เขา: มากกว่านั้น จับหักคอด้วย
ผม: ใจร้ายมาก
เขา: ฮะฮะ ห้ามนอกใจด้วย
ผม: เหมือนกัน
รู้สึกดีที่ห่วงใยกันเสมอ
อยากไปดูแลเหมือนกันครับ
แต่ไม่ค่อยมีเวลาเลย
เย็น
เพื่อน..
เพื่อน: มึง มีเรื่องซีเรียส
เพื่อน(อีกคน): เอาลีกละ
ผม: ไรมึง
เพื่อน: มึงคิดไงกะพันธมิตรวะ
ผม: เหี้ย ไม่คุยนะเรื่องนี้
เพื่อน: เพื่อนกันๆ คุยกันได้ ว่ามาเดะ
ผม: มึงยังอยากคบกะกูเป็นเพื่อนอยู่ไหมสัด
เพื่อน: (ส่ายหน้า)
เพื่อน(อีกคน): เหี้ย แค่นี้ถึงกับตัดเพื่อน
เพื่อน: ไม่อยากคบมึงเป็นเพื่อนแล้ว
ผม: ทำไมว่ะ
เพื่อน: มึงไม่ตอบคำถามพันธมิตร
เพื่อน(อีกคน): กากว่ะ
ผม: เออ แม่งกาก
เพื่อน: ถึงมึงตอบ กูไม่อยากคบกับมึงเป็นเพื่อนอีกอยู่ดี
เพื่อน(อีกคน): ทำไมวะ แล้วทำไมต้องทำหน้าเศร้าด้วย
เพื่อน: เสือกไหมละมึง กูคุยกะเดฟ มึงอย่าเสือก
ผม: เออ กูเข้าใจ
เพื่อน(อีกคน): อารายวะ บอกกูมาดิ
ผม: ไม่เสือกนะเรื่องนี้
เพื่อน(อีกคน): งงว่ะ
เพื่อน: (ยิ้ม)
เล่นงี้เลยเหรอมึง
ชักหวั่นๆ กลัวความแตกขึ้นมาแล้ว
ไม่โทษใครเลยนะ นอกจากมึง
เพื่อนเหี้ย
ก่อนกลับบ้าน เพื่อนเดินมาส่งที่รถ
มีคำพูดซึ้งใจมาก สำหรับมิตรภาพของเรา
เพื่อน: เดฟ มีอะไรจะบอก
ผม: จะบอกรักเหรอ
เพื่อน: บอกบ่อยแล้ว
ผม: แล้วมีเหี้ยไร
เพื่อน: ยืมตัง พันนึงดิ
ผม: ทำไมวะ
เพื่อน: น้ำมันรถใกล้หมดแล้ว กระเป๋าตังค์ก็ลืมเอามา
ผม: จริงเดะ นึกว่าตอนเช้าเป็นมุขแดกฟรี
เพื่อน: เออ นะคร้าบบบบ
ผม: เออๆ ได้
เพื่อน: ขอบคุณ
ก่อนผมออกรถ
เพื่อน: เดฟ
ผม: ไรอีกล่ะ
เพื่อน: ถึงกูเอากระเป๋าตังค์มา ตอนเช้ากูก็คงจะแดกฟรีอยู่ดี ฮะฮะฮะ
สัด
-
ชอบเพื่อนนะอิอิ กวนตีนดี
-
ถึง ผม ดูแลสุขภาพด้วยนะ เดี่ยวไม่สบายอ่ะ
ฮาเพื่อนดีอ่ะคราบ กวนได้จายจิงเลยอ่ะคราบ
:m20: :laugh: :m20: :laugh:
-
เพื่อนกวนมากอ่ะ
-
เพื่อนน่ารักดี ฮาตลอด อยู่ด้วยคงสุขใจอิจฉาผมนะที่มีคนห่วงใย แต่แบบนี้ก็ดี
ไม่อยากให้ผมอึดอัด เพราะไงก็เพื่อน ขอบคุณเพื่อนที่ไม่ทำให้ผมอึดอัด
ตอนนี้เริ่มจะชอบเขาแล้วซิ ดูเหมือนคราวนี้จะมาพร้อมรักจริง แต่ก็ดูๆไปก่อนเนอะ
-
เพื่อนน่ารักอ่ะ >3<
555555555555
-
เพื่อนเกรียนกลบเกลื่อนรึป่าวเนี่ย
-
รอจ้ารอ :call: รีบๆมาต่อนะ :call:
-
เพื่อนตลกอะ :laugh:
ฝนตกบ่อย ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ :กอด1:
-
เพื่อน กวนมากกกกก
หลอกให้เลี้ยงง ฮ่าๆๆๆ
:L2:
-
เพื่อนยังหน้าชื่นอกตรมอยู่หรือเปล่า
แต่เขาก็ปรับตัวได้ดีนะ ทำให้ผมไม่อึดอัดเท่าไหร่
-
เพื่อนก้อยังสร้างความฮาให้ตลอดเลยอ่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
28 สิงหาคม 2551
เพื่อนไม่มาครึ่งเช้า
บ่าย
เพื่อน..
เพื่อน: ฮัลโหล
ผม: มึงไปไหนมาสัด
เพื่อน: จีบหญิง
ผม: เหรอ สวยป่าว
เพื่อน: ใช้ได้ น่ารักดี
ผม: เด็กที่ไหนวะ
เพื่อน: ไม่บอก ทำไมกูต้องบอกมึงวะ
ผม: เออ โอเคๆ
ผมกำลังจะเดินออกไป
เพื่อน: เหี้ย ไม่สนใจกู
ผม: อ่าวสัด กวนตีนแล้วไง
เพื่อน: เออๆ บอกก็ได้
ผม: ไม่อยากรู้แล้ว
เพื่อน: ไม่ได้ว่ะ ยังไงมึงต้องฟัง
ผม: เออ
เพื่อน: สาวบัญชีว่ะ
ผม: เออ
เพื่อน: น่ารักมาก
ผม: เออ
เพื่อน: ลีลาเด็ดใช้ได้
...จริงเหรอ
ผม: เออ บอกกูทำไมวะ
เพื่อน: เหี้ย มึงไม่หึงกูบ้างหรือไงวะ
ผม: ไม่ว่ะ หึงทำเหี้ยไร
เพื่อน: เออ อุตส่าพูดให้หึง เสือกไม่หึง ไม่รักกันจริงนี่หว่า
ผม: แล้วไงต่อ
เพื่อน: ไม่ได้ไปจีบหญิงหรอก พูดให้หึง
ผม: แค่นี้ใช่ปะ
เพื่อน: แล้วทำเฉยเมยทำไมวะ
ผม: อะไรอีก
เพื่อน: เออ..
ผม: หืม
เพื่อน: อยากกิน สเต็ก เลี้ยงหน่อยเดะ
สัด
ทำไปได้
แต่จริงๆ ก็แอบใจหายนิดๆ นะครับท่าน
แต่ก็ไม่ได้กินสเต็กกัน
เพราะไม่มีเวลา
เลยไปกินอะไรแถวๆ นั้นแทน
ก่อนกลับ
เพื่อน: เอาตังมาใช้
ผม: ดอกร้อยละห้าสิบ
เพื่อน: โหดว่ะ
ผม: ล้อเล่นน่า
เพื่อน: เปิดแบงค์ดูดิ
กระดาษติดเทปใส
"อยากถูกเธอเรียกว่าแฟน อยากควงแขนเธอเหมือนใคร"
ผมยิ้ม
ผม: แฟน! เรียกแล้วนะ
เพื่อน: ไม่เอา ต้องเรียกมาจากใจดิ
ผม: ไม่ได้หรอก กูมีแฟนแล้ว
เพื่อน: เออ เลิกไวไวแล้วกัน
ผม: สัด
เพื่อนหน้ามุ่ย
แต่ก็รู้สึกดี และยิ้มได้
เย็น
บ้านเขา
ผม: รกจริง บ้านหรือรังหนูเนี่ย
เขา: บ่นๆ มาก็ดี เก็บกวาดให้ด้วย
ผม: เหอะ ไม่ใช่คนใช้นะครับ
เขา: ล้อเล่นน่า
ผม: แล้วงานเสร็จหรือยัง
เขา: ยัง
ผม: แล้ววันนี้ทำอะไร
เขา: นาฬิกาสี่มิติ
ผม: เป็นไง
เขา: พูดไปก็ไม่เข้าใจ ขี้เกียจอธิบาย เอาเป็นว่า มิติที่ 4 คือเวลาแล้วกัน เดี๋ยวทำเสร็จจะให้ดู แล้วจะเข้าใจ
ผม: อืม ให้ช่วยไรไหม
เขา: เป็นกำลังใจได้ไหมล่ะ
ผม: เป็นตลอดเวลาอยู่แล้ว
เขา: มันเป็นตัวยังไง
ผม: (ชี้ที่ผมและเขา) เป็นอย่างนี้ไง
เขา: กวนจริง
ผม: ไม่ต้องรีบนะ แต่หิวข้าวมาก
เขา: จะปล่อยให้หิวตาย
ผม: ตายแล้วจะไปหลอก
เขา: หักคอด้วยป่าว
ผม: แน่นอน
เขายิ้ม
ผ่านไปหลายชั่วโมง
ก็มาถึงบ้าน
สามทุ่ม
เพื่อน..
ผม: ว่าไง
เพื่อน: เหนื่อยไหมมึง
ผม: เหนื่อยแต่ไม่มาก
เพื่อน: สู้ๆ นะมึง
ผม: มึงนั่นแหละสู้ อ่านหนังสือมั่งป่าวเนี่ย
เพื่อน: อ่านทั้งวัน
ผม: เออ ไม่อ่านแล้วรีไทร์กูไม่รู้ด้วย
เพื่อน: กูไม่ไปไหนหรอก ไม่ต้องห่วงกู
ผม: ใครว่ากูห่วงมึง
เพื่อน: ปากไม่ตรงกับใจเลยมึง
ผม: ไรวะสัด
เพื่อน: กูเป็นลูกบาสได้ไหม
ผม: เรื่องของมึง
เพื่อน: นั่นไง มึงก็ต้องเป็นห่วง ฮะฮะฮะ
เสี่ยวว่ะ
อ่านหนังสือต่อครับ
ใครเรียนหนักๆ ทำงานเหนื่อยๆ
พักผ่อนด้วยนะครับ
ขอบคุณทุกคนด้วย
ดูแลสุขภาพครับ
=====================================
วันนี้แอบแว้บมาอัพตอนเช้านะครับ
กำลังจะเข้านอน ง่วงมาก
ทำงานและเรียนเผื่อผมด้วยนะครับ คร่อก!
' ผม '
-
ติมตามค่ะ
-
เพื่อนน่ารักจัง :-[
-
ตอนนี้เขาเริ่มมีบทบาทมากขึ้น เริ่มเข้ามาดีมากขึ้น ผมก็ดูจะมีความสุข ไงขอให้สุขจีรังนะ
เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อนที่ไม่ทำให้ลำบากใจ ยังคงเป็นคนสนุกทุกเวลา ยิ้มทุกสถานการณ์
หยอดให้หวานแบบไม่ให้ผมคิดอะไรมาก แต่เราก็ยังบอกว่าชอบนิสัยเพื่อน
รักโดยไม่ให้ผมรู้สึกแย่ รักเพื่อนเเบบนี้อะ
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
หนุกอ่ะ หน่วงๆ
-
แอบหึงเพื่อนหรอ
-
ผมไม่ควรหึงเค้านะ
-
อาจจะเป็น feel หวงเพื่อนก็ได้
-
รีบๆมาต่อน๊า :call:
-
ชอบมากๆๆๆ อินสุดๆเลยอ่ะ
เขา ก้อดี
เพื่อน ก้อน่ารัก
ขอให้ผม(เดฟ)มีความสุขนะคราบ
เป็นกำลังใจให้แรงอ่ะคราบ
พักผ่อนบ้างนะคราบเดี่ยวไม่สบายอ่ะ
แฟนคลับคนนี้เป็นห่วงอ่ะคราบ
-
ตอนเพื่อนในกลุ่มมีแฟนก็แอบหวงเพื่อนเหมือนกัน เข้าใจความรู้สึกอยู่ค่ะ :z1:
พักผ่อนเยอะๆนะคะผม รักษาสุขภาพด้วยเหมือนกันเน้อ ฝากไปถึงเขากับเพื่อนด้วย :กอด1:
-
เพื่อนก็คิดได้น้อ กูเป็นลูกบาส มึงเป็นห่วง :laugh: เป็ดพ่นไฟมาก
-
ชอบเพื่อนอ่ะ
ชอบมุกเสี่ยวๆแบบนี้
:L2: :L2:
-
เพื่อนเสี่ยวตลอดเลยอ่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: :L2:
-
พึ่งมาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก อ่านรวดเดียวร้องไห้หลายรอบ :o12: :o12:
อยากบอกว่า แอบเขิน"ผม"มากก
เชียร์เพื่อนเบาๆ ><
-
รอตอนต่อไปน๊าจ๊า :z2:
-
มารอตอนต่อไปค่ะ
-
:z1:มาเป็นกำลังใจให้ผมต่อไปนะคราบ จารอตอนต่อไปน้า เป็นกำลังใจให้อ่ะ
( ผมกับ User: Snow_white_x คือคนๆเดียวกันคราบแต่ผมเปลี่ยน User อ่ะคราบจะไม่ใช่ User: Snow_white_x แล้วครับ)
-
เหนื่อยอะครับ เพิ่งกลับมาถึงบ้านเลย
เหมือนโดนสูบพลังชีวิตไปหมดเลย
ขอแวะเข้ามาอ้อนทุกคนในนี้ก่อนนะ :กอด1:
ดีใจ ที่กระทู้ยังไม่ตกไปไกล
แอบคิดไว้ว่าจะตกไปอยู่หน้าไหนแล้วนะ
ช่วงนี้นิสัยไม่ดี ถึงบ้านแล้วสลบทุกที
ไม่ค่อยได้มาอัพให้ทุกคืนเหมือนเดิม ..
ขอโทษจากใจจริงครับ
แต่ยังคิดถึงทุกคนนะครับ
รักษาสุขภาพด้วย
ผมโดนหวัดเล่นงานงอมแงมเลย
เป็นห่วงนะครับ
' ผม '
# อยากคุยกับทุกคนมากกว่านี้นะครับ แต่พิมพ์ไม่เก่ง .. หมดแรงแล้วนะ ยังไงถ้าไม่หลับคืนนี้จะอัพให้อีก 1 ตอนนะครับ ..
## เอาไดอะรี่เก่ามาลงเหมือนจะง่าย .. แต่ไม่ง่ายเลยครับ ทั้งปรับขนาด ปรับฟ้อนท์ ใส่โค้ทสี .. T^T แต่เพื่อทุกคน ฮึบๆๆ!!
-
29 สิงหาคม 2551
a:รักแท้กับผีก็เหมือนกันน่ะแหละ
b:เหมือนกันยังไง
a:ล่ำลือกันหนักหนา แต่ก็ไม่ค่อยมีใครเจอมันสักที
(ถูกหรือป่าวหว่า)
คาเฟ่สีรุ้ง คณะวุ่น คดีป่วน รอบที่ 5
ชอบครับประโยคนี้ ความรักก็งี้แหละ
เที่ยง
ตลาดนัด
เพื่อน..
เพื่อน: เลี้ยงกูหน่อยดิ
ผม: สัด คราวนี้ตามึงเลี้ยง
เพื่อน: เออ จำไว้ อะอะ คราวนี้ก็เลี้ยงก็ได้
ผม: ดีมาก
กำลังจะจ่ายเงิน
เพื่อน: สัด กูลืมเอากระเป๋าตังค์มา
ผม: เออ กูจ่ายเอง
เพื่อน: ดีมาก (ยิ้มอย่างชั่วร้าย)
แล้วผมก็ต้องควักตังจ่ายไปเยอะอยู่
ผม: อะ เอาไป
เพื่อน: อะไรวะ
ผม: กระเป๋าตังค์มึงไง
เพื่อนรับไปแล้วเปิดนับตังค์
เพื่อน: ไอ้เลววววววววว
ผม: ฮะฮะฮะ
ถูกแล้วครับ ผมแอบขโมยกระเป๋าตังค์มันออกมาจากกระเป๋ามันเอง
รู้อยู่แล้วว่าต้องใช้มุขเดิมๆ
งานนี้ อิ่มจังตังค์อยู่ครบครับ
เพื่อน: ไม่น่าเลยกู
ผม: (ยิ้มอย่างสะใจ)
กำลังเดินลอดใต้ดินศูนย์หนังสือ เจอเขาเข้าพอดี
เขา..
ผม: อ้าว ไปไหนมาเนี่ย
เขา: ผ่านมาพอดี แล้วนี้ทำอะไรมา
ผม: ก็มาซื้อของกินกับเพื่อน
เขา: อืม
เพื่อน: กูไปรอที่คณะละกัน
ผม: เออ
เพื่อนเดินออกไป เขาเงียบไปพักนึง
ผม: เป็นอะไร
เขา: รู้สึกจะบ่อยเกินแล้วนะกับเพื่อนคนนี้
ผม: ทำไมล่ะ เพื่อนกัน
เขา: โอเค เพื่อนก็คือเพื่อน แต่ว่าทำไมสนิทกันขนาดนี้ด้วย
ผม: คิดมากน่า
เขา: เราเป็นแฟนนะ เราผิดหรือเปล่าที่เราไม่ค่อยมีเวลา
ผม: ผิดที่ไหนกันล่ะ คิดมาก
เขา: บอกตรงๆ เราไม่ชอบไอ้เหี้ยนั่นเลย
ผม: อย่าว่าเพื่อนเราอย่างนี้ดิ
เขา: ปกป้องกันไปเถอะ อย่าให้รู้แล้วกันว่าแอบมีอะไรกัน
ผม: จะบ้าเหรอ
เขา: ก็มันหึงนี่
ผม: มีเหตุผลหน่อยดิ
เขา: จะไปไหนมาไหนกับมันก็เกรงใจกันหน่อยแล้วกัน
ผม: ไว้อารมณ์ดีค่อยมาคุยนะ
ผมกำลังจะเดินออกไป
เขา: นี่แฟนนะ มันเป็นแค่เพื่อนทำไมต้องแคร์มันด้วย
ผม: ก็ใจเย็นๆ สิ เพื่อนกับแฟน แยกให้ออกดิ ไม่ใช่จะใช้อารมณ์แบบนี้
เขา: ..
ผม: ใจเย็นนะ
เขา: ครับ ยังไงก็ให้มันน้อยลงนะกับเพื่อนคนนี้
ผม:..
เขา: เย็นนี้ไปดูละครเวทีที่รัชดาด้วยกันนะ ซื้อบัตรแล้ว
ผม: กี่โมง
เขา: ทุ่มครึ่ง เรื่องข้างหลังภาพ
ผม: โอเค
เขา: ครับ
รู้สึกผิดอยู่เหมือนกัน
เข้าใจความรู้สึกเขาดี
ว่าทำไม ?
แต่อยากให้เขาใจเย็นๆ กว่านี้
น้อยลงเหรอ
คิดไม่ออกเลยว่าจะน้อยลงกับเพื่อนคนนี้ได้ยังไง
เย็น
เพื่อน: ไปไหนมึง
ผม: ไปดูข้างหลังภาพ
เพื่อน: กับแฟนเหรอ
ผม: เออ
เพื่อน: ดูกับแฟนคงสนุกกว่าดูกับกูล่ะสิ
ผม: เป็นเหี้ยไรเนี่ย
เพื่อน: ป่าว
ผม: แล้วดูมึงพูด
เพื่อน: เออ ตอนดูก็ปิดเครื่องด้วยแล้วกัน ไม่งั้นจะโทรไปกวน
ผม: สัด
วันนี้เป็นอะไรมีแต่คน
อารมณ์ไม่ดี ไม่ก็ประชดใส่
ค่ำ
ข้างหลังภาพ เดอะมิวสิคคัล
ได้ดูกับคนที่เรารัก มีความสุขดี
ประทับใจครับ ทั้งฉาก ทั้งการแสดง และเทคนิคต่างๆ
เพลงเพราะมาก
คนข้างๆ ยิ้มไม่หุบ
หลังการแสดง
ผม: สนุกหรือเปล่า
เขา: ก็งั้นๆ แต่มีความสุขมากกว่า
ผม: คิดถึงตอนที่ไปญี่ปุ่นด้วยกัน
เขา: ครับ คราวหน้าไปกันสองคน อยากแช่บ่อน้ำร้อน
ผม: ดีดี
เขายิ้ม
จบวันนี้ด้วยความสุขครับ
..
..ฉันตายโดยปราศจากคนที่รักฉัน
แต่ฉันก็อิ่มใจว่า
ฉันมีคนที่ฉันรัก
..ข้างหลังภาพ (ศรีบูรพา)
-
ยิ้มเลย :3
-
น้อยลงเหรอ
คิดไม่ออกเลยว่าจะน้อยลงกับเพื่อนคนนี้ได้ยังไง
เอ๊ะ! ยังไง..
ใช่แบบที่ผมคิดเอาไว้หรือเปล่านะ
-
มุกอิ่มจังตังอยู่ครบของเพื่อนนี่ เริ่มใช้ไม่ได้ซะแล้ว :laugh: :L1: :L1: :L1:
-
เพื่อน :m15:
-
ผมเอาคืนเพื่อนเรื่องอิ่มจังตังค์อยู่ครบได้แล้ว
-
:L2: ชอบนะ
-
น้อยลงเหรอ
คิดไม่ออกเลยว่าจะน้อยลงกับเพื่อนคนนี้ได้ยังไง
สำหรับเลดี้ เลดี้คิดว่า ผมกับเพื่อนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่แฟน แต่มันมากกว่านั้น เป็นเพื่อนรัก
ที่ไม่จำเป็นต้องแฟนกัน แต่แค่ห่วงใย แต่ก็อย่างที่ผมคิด มันยากที่จะให้เราทำทุกอย่างน้อยลง
กับคนที่เราทำมาตลอด การจะให้เลิกทำกับอีกคน เพราะอีกคน มันก็ไม่ต่างจะให้เขาบงการเรา
ยังไงเขาก็เป็นเพื่อน หากไม่มีเขา เพื่อนก็เป็นคนที่ทำให้เรามีความสุขเสมอ จนมีบางคนว่า เวลามีแฟนเราอยู่กับแฟน
แต่พอไม่มีใคร เพื่อนเท่านั้นที่สำคัญ ผมคงคิดแบบนี้
-
มาเป็นกำลังใจให้ ผม ต่อนะคราบ
น้อยลงเหรอ
คิดไม่ออกเลยว่าจะน้อยลงกับเพื่อนคนนี้ได้ยังไง
เข้าใจความรู้สึกของผมนะ เพราะ เพื่อนก้อเป็นเพื่อนรัก และเข้าก้อเป็นแฟน มันอยู่กันคนละสถานะกัน มันอาจทำให้ผม มองว่าไม่เห็นแปลกไรเลยที่จะสนิทกับเพื่อนอ่ะและก้อคิดไม่ออกด้วยว่าจะทำให้สถานะลดลงยังไงเพราะเพื่อนก้อคือเพื่อนรักอ่ะ ส่วนเราก้อเข้าใจเขานะ อาจจะหึงที่ผมสนิทกับเพื่อนอ่ะจบอาจจะขัดหูขัดตาไปเลยทำให้หงุดหงิด แต่อยากจาบอกเขาว่าจงเชื่อใจผมว่าผมรักเข้าคนเดียวก้อพออ้ะ (เราพูดอาไรงงไปป่ะเนี่ยะ๗
มารอตอนต่อไปนะคราบ
-
เขาก็น่าจะรู้นา ว่าเพื่อนกับแฟนมันไม่เหมือนกันตรงไหน ไม่น่าหึงให้ผมลำบากใจเลยเนอะ :เฮ้อ:
-
เกิดความงงขึ้นเล็กน้อยระหว่างสามคน
มันจะกลับมาตึงเครียดอีกไหมนะ? TT
รอตอนต่อไปค่า ><
-
เขา กะ ผม น่ารักดีอ่ะ
แต่ เขา ก็ต้องแยกแยะด้วยนะระหว่างเพื่อนอ่ะ เพื่อนก็คือเพื่อน เชื่อใจ ผม หน่อยสินะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มารอค่ะ
-
31 สิงหาคม 2551
สิ้นเดือนแทบจะสิ้นใจครับ
สองวันมานี้ ไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลย
นอกจาก
อ่านหนังสือ
อ่านหนังสือ
นอน
อ่านหนังสือ
เย็นนี้ดีหน่อยที่ได้ย่องไป เซเว่น ใกล้ๆ
เหนื่อยครับ แต่ก็ยังยิ้มได้
เพื่อนโทรมาปลุกอยู่เป็นระยะ
แล้วก็แฟนโทรมาให้กำลังใจอยู่ไม่ขาด
รวมทั้งกำลังใจจากเพื่อนๆ พี่ทุกคนด้วยครับ
เพื่อนตัวดี บอกว่าจะหิ้วไส้กรอกซีพีมาให้
ป่านนี้ยังไม่มาเลย
สงสัยลืม แล้วนอนหลับเพลินไปแล้ว
กับแฟนก็เพิ่งวางหูไปสักครู่
นั่งดูโทรทัศน์ก็เห็นใจคนไทยครับ
ช่วงนี้คงจะเครียดน่าดู
กับเหตุการณ์อันน่าปวดหัวมากมาย
วิธีแก้คือยิ้มเข้าไว้ แล้วก็คิดบวกครับ
ทุกคนดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
อย่าลืมไปดูข้างหลังภาพด้วย
สนุกจริงจัง
ครับ (ยิ้ม)
... วันนี้คุณห่วงใยใครหรือยังครับ
-
1 กันยายน 2551
เที่ยง
เพื่อน..
(อยู่กันสองคน)
ผม: ถามไรหน่อยดิ
เพื่อน: เออ
ผม: มึงชอบกูจริงเหรอ
เพื่อน: ไม่ได้ชอบ แต่รักเลยล่ะ
ผม: มึงลำบากใจไหมเนี่ยทุกวันนี้
เพื่อน: สุดๆ
ผม: เอาจริงๆ ดิ ซีเรียส
เพื่อน: ฆวย เป็นมึง มึงไม่เครียดเหรอวะ คนที่ชอบเสือกมีแฟนแล้ว
ผม: เออ
เพื่อน: กูน่ะรักมึง แต่มึงแม่งไม่เคยรู้
ผม: แล้วทำไมมึงยังคุยกับกูอยู่วะ
เพื่อน: งั้นกูไม่คุยกะมึงก็ได้ เออ จำไว้
ผม: ฆวย กูแค่ถามอยากรู้
เพื่อน: เหรออออ
ผม: เออ ว่าไง
เพื่อน: ก็ไม่อยากให้มึงลำบากใจ
ผม: แล้วมึงลำบากใจแทนเนี่ยนะ
เพื่อน: ไม่เป็นไรหรอก เรื่องของกูน่ะ จิ๊บจ๊อย
ผม: เออ
เพื่อน: แล้วอีกอย่าง อยู่กับมึงก็มีความสุขดี
ผม: พอๆ เขิลว่ะ
เพื่อน: อืม เพราะงี้แหละ กูถึงไม่อยากไปจากมึง
เหรอ?
ได้ยินแล้วก็รู้สึกดีทีเดียว
ผม: แล้วไส้กรอกเมื่อวานอะ ไม่ได้แดกเลย
เพื่อน: กูลืม ก็เอามาให้วันนี้แล้วไง
ผม: แล้วเมื่อวานมึงทำอะไร
เพื่อน: นั่งกินแตงโม
ผม: ทำไมวะ
เพื่อน: นั่งกินแตงโมแล้ว คิดถึงมึงทุกที
ผม: เออ
นี่หรือเหตุผล
แตงโม..
แต่ว่ากินแตงโมมันก็อร่อยดีนะ ยิ่งตอนแช่เย็น
แต่กินมากแล้วท้องมันจะอืด
ครับ
เย็นๆ
เขา..
เขา: ไปพารากอนไหม
ผม: ไม่ว่างเลย วันนี้ว่าจะกลับไปดูหนังสือ
เขา: มีนัดกับใครหรือเปล่า
ผม: เปล่า
เขา: อย่าให้รู้แล้วกัน
ผม: ไม่มีทางหรอก หาเรื่องเหรอ
เขา: หึงเว้ย ไม่ได้หาเรื่อง
ผม: คร้าบบบบ
เขายิ้ม
เพื่อน..
เพื่อน: ไปสยาม
ผม: ไม่ได้ว่ะ ต้องกลับไปอ่านหนังสือ
เพื่อน: มีนัดกับแฟนเหรอ
ผม: สัด อ่านหนังสือจริงๆ
เพื่อน: เชื่อๆ
ไม่เชื่อก็ตามใจ
ค่ำแล้ว ก็อ่านหนังสือทันที
สงสัย
ทำไมมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ถึงเรียนกันอย่างคร่ำเคร่ง
อยากถามเหลือเกิน ว่าเหนื่อยไหมนะ
อยากให้ทุกคนพักผ่อนบ้าง
สามทุ่ม
1 ข้อความ
เขา:
หึง..
-
มาเม้นให้กำลังใจนะคราบ อิอิอิอิอิ
ความรู้สึกเหมือน เขากับเพื่อนจะใจตรงกันนะ ดันชวนไปสถานที่ไกล้กันซะด้วย แต่โดนปฎิเสธิทั้งสองคนเลย แอบดีใจกับผมด้วยอ่ะที่เขาเริ่มแสดงความเป็นเจ้าของกับผมมากขึ้นแล้วอ่ะครับ อิอิอิอิ
-
ดีใจนะที่เขาหึงผม
-
หึง อยากเจอหน้า ก็มาหาดิ :z2: :z2: :z2:
-
เขาก็แอบมีมุมน่ารักเนอะ :o8:
ก็ไม่มาอยู่ด้วยกันล่ะ จะได้ไม่หึง :z1:
-
ยังชอบเพื่อนเหมือนเดิมม
อ่านไปเขินไป ฮ่าๆๆ
:L2:
-
เขา หึง ผม ^^
-
ดีใจในหลายอย่างของผมที่ดูเหมือนจะลตัว เพื่อนที่ไม่ทำให้ลำบากใจและคิดบวก
เขาที่เริ่มจะเหมือนฉบับแฟนทั่วไป หึง รัก กำลังใจ อยากให้โลกรอบตัวผมเป็นสีสว่งที่มีความสุข
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เพิ่งมาอ่านรวดเดียว ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่า อีกไม่นาน เขา จะหายไป แล้ว เพื่อนจะกลายเป็นนายยังไงไม่รู้ หน่วงๆ อึนๆดี
-
คำเดียวสั้นๆ แต่บอกอะไรได้มากมาย
"หึง"
-
เพราะยังเรียนอยู่ ทั้งผม เขา เพื่อน ยังวนเวียนอยู่ด้วยกัน
-
หึงอะดีแล้วๆรอตอนต่อไปครับ
-
เอ้า มาหึงอะไรนั่น??
ผมอ่านหนังสืออยู่บ้านไม่ใช่หรอ = =;
คุณเขาใจเย็นๆนะ 555
รอตอนต่อไป :z3:
-
2 กันยายน 2551
เช้า
แม่..
แม่: อย่าไปชุมนุมกับเค้านะลูก
ผม: รู้แล้วไม่ไปหรอก
แม่: ถ้าไปถูกจับตอนแน่
ผม: แน่จริงก็มาตอนสิ หมูตอนๆๆ
แม่: แม่ล่ะเป็นห่วงจริงๆ
แม่(เขา): เดฟ!! อย่าไปนะลูก แม่เป็นห่วง
ผม: เดี๋ยวคอยดูผมที่โทรทัศน์นะครับ
แม่(เขา): โอ้ย แม่จะเป็นลม
แม่: นี่แก อย่าคิดสัดนิดเลยนะ ไปเรียนแล้วกลับบ้านอ่านหนังสือ เป็นเด็กดี
ผม: รู้แล้วววครับ วางใจได้
แม่: ถ้าลูกแม่เป็นอะไรไปแล้วแม่จะอยู่กับใคร
ผม: ครับ ไม่ไปหรอก
แม่: สัญญานะ
ผม: ครับ
ตอนนี้สถานการณ์การเมืองกำลังรุนแรงครับ
เราๆ ก็ทำได้แค่ส่งใจไปให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
แล้วขอให้อย่าเกิดความรุนแรง
ว่าไปแล้วไปหาอะไรกินเย็นๆ ก็ดีเหมือนกัน
เย็น
ผมกับเขาไปกินไอศกรีม ที่สยาม
เขา: เป็นไงมั่ง
ผม: ไม่ชอบรสนี้
เขา: งั้นเดี๋ยวกินเอง
ผม: แป๊บนึงน้า
พี่ชายโทรมา
พี่ชาย..
ผม: ว่าไงเฮีย
พี่ชาย: เฮ้ยมึง ไปชุมนุมกับเขาไหมเนี่ย
ผม: ป่าว แม่ไม่ให้ไป
พี่ชาย: ไปดิมึง มันส์นะ ไปอยู่ฝ่าย... โคตรมันส์รับรอง
ผม: ไม่เอาอะ ไม่มีเวลา จะอ่านหนังสือ
พี่ชาย: เออ ไปแทนพี่มึงก็ไม่ได้ น้องทรพี
ผม: เฮียก็มาเองดิ
พี่ชาย: อยากไปเหมือนกัน แต่แม่ไม่ให้ไป เมื่อคืนดูโทรทัศน์แล้ว เห็นฝ่าย..เอาไม้ฟาด ... แล้วของขึ้น อยากเอาคืน
ผม: บ้าเกินไปละ
พี่ชาย: เออ ถ้าสอง สามวันนี้มันยังไม่เลิก กูไปสมทบแน่
ผม: บอกแม่แน่ ไม่ต้องกลัว
พี่ชาย: สัด ขี้ฟ้องนี่หว่า
ผม: ถ้าจะมา ก็คุยกับแม่เอาเองแล้วกัน
วาง..
เขา: กิ๊กเหรอ
ผม: หาเรื่อง
เขา: แล้วใครล่ะ
ผม: เฮีย แม่งบ้า จะมาร่วมชุมนุม
เขา: อย่าไปว่าเขาเลย เฮียแกก็เป็นงี้แหละ
ผม: นั่นดิ
เขา: ฮะฮะฮะ
การหยอกล้อดำเนินไปสักครู่
ผมก็ต้องนิ่ง
เพราะเพื่อนผมกับเพื่อนอีกคนเดินผ่านหน้าร้าน
เพื่อนมองเข้ามาที่ผม อย่างเย็นชา
แล้วทำไมต้องมองด้วยสายตาแบบนั้นด้วย
ผ่านไป..
เย็น
ติดต่อเพื่อนไม่ได้
ค่ำ
ติดต่อเพื่อนไม่ได้
สามทุ่ม
พ่อ..
พ่อ: อย่าไปชุมนุมนะลูก เค้าตีกันเยอะแยะเลย
ผม: คร้าบบบบ บอกคนที่บ้านที่ยังไม่ได้โทรมา ให้โทรมาให้หมดเลยนะ
พ่อ: เป็นไรเนี่ย
ผม: ป่าว
พ่อ: งั้นพ่อไม่กวนแล้ว
ผม: ครับ
หงุดหงิด
สี่ทุ่ม
เพื่อน..
ผม: โหลๆ มึงอยู่ไหน
เพื่อน: สนใจทำไม
ผม: สัด พูดงี้ทำไมวะ
เพื่อน: เออ จะทำไม
ผม: มึงอยู่ไหน
เพื่อน: มาชุมนุมกับนปก.ไม่ต้องห่วงกู
ผม: เฮ้ย จริงดิ มึงกลับบ้านเลยนะเว้ย กูโคตรจะห่วงเลย มึงกลับมาเลยนะ
เพื่อน: ไม่กลับหรอก กูจะสู้กับ.. สู้โว้ย
ผม: มึงไม่แคร์กูเลยใช่ป่าว
เพื่อน: แคร์ดิ
ผม: ถ้างั้นมึงกลับมา อย่าให้กูได้เป็นห่วง
เพื่อน: ..
กลับมาเหอะนะ มึง
เพื่อน: กูก็พูดไปงั้นแหละ ตอนนี้กูอยู่บ้าน
ผม: แล้วทำไมเสียงดังวะ
เพื่อน: กูเปิดเพลง
ผม: ซีเรียส มึงอยู่ไหน
เพื่อน: อยู่บ้านจริงๆ ไม่ต้องห่วงกู พรุ่งนี้เจอกัน
ผม: เออ
เพื่อน: โอเคนะ
ผม: มึง .. อย่าไปไหนนะ
เพื่อน: ครับ มึง.. กูคิดถึงมึงว่ะ
ผม: อืม รู้แล้ว
เพื่อน: ไม่ต้องห่วงกูนะ กูสบายดี
ผม: มึง..
วางสาย
..
กูยังสงสัย
ตอนนี้มึงอยู่ไหนกันแน่
กลัว
-
555 อ่าว เสื้อแดงหรอเนี่ย//เป็นห่วงความรู้สึกเพื่อนมากนะ ^^
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
เป็นห่วงเพื่อนะ ช่วงนั้นการเมืองไม่ดี(แต่อยากแอบบอกเราไม่ใช่เสื้อแดง และไม่ชอบ แต่ใช่ว่าเป็นเพื่อนไม่ได้)
แต่สายตาเย็นชาที่ผมอธิบายไป มันอะไรอะ ไม่อยากให้ผมคิดมาก
-
สงสารเพื่อน
-
ทำไมเพื่อนส่งสาวยตาเยี่ยงนั้น!?!?! :z3: :z3: :z3: :z3:
-
สงสารเพื่อนอีกแล้ววว
:L2: :L2:
-
อึมครึมจริง
-
มารอนตอนต่อไปอย่างบ้าคลั่งครับ 5555 พึ่งเข้ามาเป็นสมาชิก และพึ่งอ่านเรื่องแรกก ถูกใจมากครับ
ปล. ติดยิ่งกว่าดูละครอีกครับ :m15:
-
เจาะไข่เป็ดรีฯบนด้วย :z13:
แล้วก็รอผมมาต่อด้วยค่ะ :กอด1:
-
นึกถึงช่วงนั้นแล้วโครตน่ากลัวเลยอ่ะ
ดีนะที่ตอนนั้นเราออกจากกทม แล้วอ่ะ
สงสารเพื่อนจัง
-
55 เพื่อนเสื้อแดงหรอ อิอิ
รอตอนต่อไปนะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
3 กันยายน 2551
.. เรียน ..
ไม่เจอเขาทั้งวัน
คิดถึงจังเลย
เคยจำได้ว่าสมัยมอต้น
เวลาที่ผมไม่สบาย เขาจะรีบกลับมาตอนค่ำ
แล้วหิ้วโจ๊กเข้ามาพร้อมกับถามว่า
"ไม่สบายอีกแล้วเหรอ"
หรือไม่ก็
"นอกจากขี้แย ขี้ฟ้อง แล้วยังขี้โรคอีก"
ผมไม่ได้โต้ตอบใดๆ นอกจาก
การยิ้มเล็ก
ด้วยความอุ่นใจ
หลังจากที่คิดถึงเวลานั้นไม่นาน
ผมก็หลับไปด้วยฤทธิ์ยา
ผมไม่สบาย..
หลับสนิท
ตีสามครึ่งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์
เพลงของเขา..
เขา: นอนอยู่หรือไง
ผม: ป่าว ไม่สบาย
เขา: ปิดประตูสิ
ผม: อืม
ประตูเปิดออก ในมือไม่มีโจ๊ก
แต่มีเขาที่อยู่ข้างหน้า ก็ดีใจ
เขา: ไปนอนเลย
ผม: แล้วจะไปไหน
เขา: ไปทำเหมือนที่เคยทำ
ผม: อะไร
เขา: ไม่ใส่ขิงใช่ไหม
ผม: อืม
เขา: รอครู่เดียว
ดึกนั้น ก็ได้กินโจ๊กอุ่นๆ
แล้วก็หลับไป
เขากลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
14 สายไม่ได้รับ
2 ข้อความใหม่
..
-
4 กันยายน 2551
เช้า
หายป่วย
สงสัยเมื่อวานจะป่วยเพราะเหนื่อยเกินไป
ข้อความ
:: นอนอยู่เหรอ เป็นอะไรหรือเปล่า ::
เขา
:: ทำไมมึงไม่รับโทรศัพท์กูวะ::
เพื่อน
อะไรกัน
เพื่อน(อีกคน)...
เพื่อน(อีกคน): สองสามวันนี้ อย่ากลับดึกนะ ประตูทุกประตูแม่งปิด ทุ่มนึง
ผม: ทำไมวะ
เพื่อน(อีกคน): เค้าว่าเพื่อความปลอดภัย เออ เห็นว่ามีนิสิตมหาวิทยาลัยเรา ไปขึ้นเวที.. ด้วย
ผม: เพื่อนเราหรือเปล่าวะ เห็นวันนั้นมันพูดกวนตีนอยู่ว่า จะไปร่วมกับ...
เพื่อน(อีกคน): ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ว่ามีอันเป็นไปไปแล้วหนึ่ง
ผม: แล้วมึงจะไปกับคนอื่นด้วยหรือเปล่า
เพื่อน(อีกคน): กูไม่ไปหรอก
ผม: แล้วมึงไม่อยากรักชาติ รักประชาธิปไตยเหมือนพวกเขาหรือไง
เพื่อน(อีกคน): กูรัก แต่กูรักแม่กูมากกว่า
เพื่อน: แม่ทูนหัวเหรอว่ะ ฮะฮะฮะ
โผล่มาจากไหนวะ
เพื่อน(อีกคน) : สัด แม่บังเกิดเกล้าโว้ย
ผม: เออ มาก็ดี เป็นไง ไปเป็นแนวร่วม...
เพื่อน: สนุกดี เฮ้ย ใครว่ากูไป กูอยู่บ้านอ่านหนังสือ
ผม: จริงเหรอ
เพื่อน: เออ มึงบอกไม่ให้ไป กูก็ไม่ไป
ผม: เออ ดี มึงไป เป็นไรขึ้นมา กูขี้เกียจใส่ซอง
เพื่อน: นึกว่าห่วงกู ที่จริงก็ งก
เพื่อน(อีกคน) เดินออกไป
ผม: ไปหาไรแดกที่ ...สแควร์ กัน
เพื่อน: ถ้าไป จะเจอแฟนมึงอีกไหมวะ ขี้เกียจมึเรื่องว่ะ
ผม: จะไปหรือป่าว
เพื่อน: เลี้ยงปะ
ผม: เลี้ยง
เพื่อน: ไป
สัด
เย็น
จน
ค่ำ
ตึง
ทำไมนะ
ทั้งๆ ที่อ่านหนังสือไปแล้วก็มาก
แต่ก็ยังเหลืออีกมากที่ยังไม่ได้อ่าน
แต่ต้องสู้ใช่ไหม
เขา..
เขา: ฮัลโหล ฮัลโหล ทำไรอยู่
ผม: อ่านหนังสือ
เขา: พักผ่อนด้วยนะ ระวังไม่สบาย
ผม: เช่นกัน
เขา: สู้ๆ
ไม่เอา
ผมไม่อยาก
ป่วย
-
ถ้าพี่ป่วยนะ ระดับความอ่อนแอจะเพิ่มขึ้นอีก 50% เลยทีเดียว
เพื่อนกับเขาคงแย่งกันมาดูแลแน่เลย รักษาสุขภาพด้วยนะคะผม :กอด1:
-
มีคนเป็นห่วงหลายคน ไม่รู้ว่าผมลำบากใจบ้างหรือเปล่า
-
แอบลุ้นเป็นห่วงเพื่อนตั้งนาน นึกว่าจะเป็นไรไปแล้ว :o12:
-
ดีใจอ่ะที่เขามาดูแลผมในยามที่ผมป่วย
และแอบเป็นห่วงเพื่อนนิดๆอ่ะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งสามเลยน้า
-
โล่งนึกว่าจะเป็นไรไป
-
ความเป็นห่วงของเขามีมากขึ้นเรื่อยๆๆ แบบนี้ดีแล้วสำหรับผม
-
มารอ :กอด1:
-
ผมอย่าป่วยน้าาา ระวังเพื่อนกับเขามาป๊ะกัน 5555
รอจ้าาา
-
เขาห่วงผม :)
ดีแล้วๆ
-
ดีใจที่เพื่อนไม่เครืองกับผม ^^ เราชอบน้ำใจเพื่อนข้อนี้จัง
-
เพื่อนไปชุมนุมแน่เลย
-
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
:monkeysad:
-
น่าอิจฉาอะ จขกท.โชคดีมากๆเลยนะที่มี"เพื่อน"ที่ดีขนาดนี้ ^^
-
มารอตอนต่อไปนะค่ะ
-
"ผม" หายไปไหน รอ "ผม" อยู่นะ
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
มารอตอนต่อไปครับ :L2: :L2: :L2:
-
รอจ้ารอ :z2:
-
:really2: :really2: :really2:
-
ขอโทษครับ หายไปนานเลย
ตั้งแต่ก่อนเล้าเป็ดล่ม จนเล้าแก้ไขกลับมาแล้ว
ก็ยังไม่ได้เข้ามาอัพให้ทุกคนเลย
ไม่มีข้อแก้ตัวครับ
(ก้มหน้าสำนึกผิด)
ช่วงนี้ฝนตกทุกวันเลย กลัวน้ำท่วมจัง
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
ผมป่วยยาวเลย
เป็นห่วงทุกคนครับ
' ผม '
============================================================
5 กันยายน 2551
เที่ยง
คณะ
เพื่อน..
เพื่อน : ไปแดกโรงอาหารอักษรกันมึง
ผม : ไกล ร้อน ขี้เกียจ
เพื่อน : งั้นไปกิน ..... สแควร์ก็ด้ะ
ผม : เป็นไร โรงอาหารคณะมีไม่กิน
เพื่อน : เบื่อว่ะ! อยากกินกับมึงสองคนบ้าง
ผม : นี่ยังไม่เลิกคิดอะไรกับกูอีกเหรอ
เพื่อน : มึงอยากรู้คำตอบจริงอะ ?
ไม่อยากรู้แล้ว ..
รู้ว่ามันเอาจริง
เพื่อน : รอนี่นะ เดี๋ยวมา
ผม : ไปไหน
เพื่อน : เออน่ะ
ยืนงงอยู่หน้าป้ายคณะ เพื่อนชวนไปกินข้าว ยิ้มให้ ..
แต่ยังยืนรออยู่ตามที่คนเอาแต่ใจสั่ง
เพื่อน : (ขับรถมาจอด) ขึ้นมามึง
ผม : เอารถไปทำไม แค่นี้
เพื่อน : กลัวมึงร้อนไง เดี๋ยวงอแงอีก
ผม : มึงใจดีผิดปกตินะ มีไรป่าว
เพื่อน : ป่าวหรอก จะให้มึงเลี้ยงข้าว
ผม : ว่าแล้ว
เพื่อน : ที่จริงแค่อยากทำอะไรดีๆ ให้มึงบ้าง เผื่อไม่ได้ทำ
ผม : (ใจหาย) มึงจะไปไหน ?
เพื่อน : ไม่ไปไหน กูก็อยู่นี่แหละ
ผม : แล้วพูดทำไม
เพื่อน : (เงียบ) ...
ทำไม ?
จู่ๆ ก็พูดแบบนี้ ?
หวั่นใจ ..
กลัวมันจะทำอะไรอีก ..
กินข้าวเสร็จ
เพื่อน : เดี๋ยวไปส่งมึงที่คณะนะ
ผม : อ้าว แล้วมึงไม่เข้า
เพื่อน : ไม่ว่ะ ขี้เกียจ สมมติว่าป่วย
ผม : จะสอบแล้วนะ อ่านหนังสือบ้างยัง
เพื่อน : เรียบร้อย ช่วงนี้การ์ตูนชุดออกถี่ ต้องขยันเดี๋ยวตามเก็บไม่ทัน
ผม : ฆวย!
เพื่อน : เออน่ะ ไม่ต้องห่วงกูหรอก ยังไงก็ตามมึงไปลงทะเบียนได้ทุกตัวแหละ
ผม : ให้จริง
เข้าเรียนคนเดียว
ยังดีที่เพื่อนคนอื่นไม่โดดเหมือนมัน ไม่ชอบนั่งเรียนคนเดียว
:: ข้อความ ::
' ดีใจนะที่มึงเป็นห่วงกู '
เพื่อน
:: ข้อความออก ::
' ห่วงมึงเสมอแหละ '
สามทุ่ม ..
นอนจมกองหนังสือ .. ช่วงนี้หลับทั้งชุดนิสิตบ่อยเหลือเกิน
กลับถึงบ้านก็เพลียแล้ว แต่ยังฝืนใจอ่านหนังสือเดี๋ยวสอบไม่ผ่าน
เหนื่อย .. อยากพักบ้าง
เพื่อนตัวดีโทรมา
ผม : ว่าไง
เพื่อน : พรุ่งนี้ไปสยามกัน
ผม : อ่านหนังสือว่ะ อ่านไม่ทันแล้ว
เพื่อน : วันอาทิตย์กูให้มึงอ่านทั้งวันเลย ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยนะ
ผม : มีไร
เพื่อน : ไม่บอก บอกเดี๋ยวมึงไม่ไป
ผม : ไม่บอกก็ไม่ไป
เพื่อน : ไปช่วยเลือกชุดหน่อย วันจันทร์มีนัดสำคัญ
ผม : อะไร ?
เพื่อน : ความลับ!
สงสัย ?
มันทำตัวมีลับลมคมในแแปลกๆ
อยากถาม .. แต่กลัวมันจะตอบว่าถามทำไม ไม่ใช่แฟนเสียหน่อย
เพื่อน : เที่ยง กูไปรับ
ผม : อืม ปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้วนี่
เพื่อน : ดีมาก รักมึง
วางสายแบบงงๆ ..
อยากถามเหลือเกินว่าเป็นอะไร ?
เหมือนช่วงนี้มันทำตัวผิดปกติ ..
หรือมันจะมีแฟน ?
ไม่ได้เกี่ยวกับเราเสียหน่อย
มองโทรศัพท์ในมือ ..
คำถาม :
" เขาหายไปไหนทั้งวัน "
-
ดีใจที่ ผม กลับอัพ ดูแลสุขภาพด้วยนะ ^^
-
ในที่สุดผมก็กลับมา เงยหน้าน้ำตาจะไหล :o12:
เปียกฝนอย่าลืมสระผมเดี่๋ยว ่่ ผม ่่ ไม่สบายเอา ปล.กลัวน้ำท่วมเหมือนกันปีที่ผ่านมา ม.เปิดเทอมช้าที่สุดในประเทศ :sad4:
-
ดีใจที่ผมกลับมา แต่อ่านตอนนี้ เพื่อนเป็นอะไร พูดจาแปลกๆๆๆๆ
-
มาแล้วเย้ๆ
-
กลับมาซักที><
เพื่อนแปลกๆ แล้วเขาหายไปไหน
-
มาต่อแล้วว
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
แอบหวั่นใจว่าใครบางคนจะหายไปจากชีวิต 'ผม'
-
กอดรับผมที่กลับมาแล้ว :กอด1:
เพื่อนเป็นอะไร พอๆกับอยากถามว่าเขาเป็นอะไร :z3:
ผมเพิ่งหายป่วย ดูแลสุขภาพดีๆนะคะ เค้าก็เพิ่งหายป่วยเหมือนกัน :monkeysad:
-
กลับมาแล้ว อิอิ
ดูแลสุขภาพด้วยนะ เป็นห่วงเด้วไม่ได้อ่าน อิอิ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มารอครับ
-
คนอ่านก็ป่วยค่ะ (ฮา)
เพื่อนมีอะไรป้าวเนี่ย ดูมึนนะ 5555
เขาเริ่มทำตัวเงียบอีกแล้ว
แต่แค่วันเดียวไม่น่าจะเป็นอะไรมากหรอกนะ :serius2:
ตามต่อค่าาา
-
แล้วทำไมไม่โทรไป ??
-
อ่านตอนแรกก็จี๊ดดดเลย ตอนต่อไปเลยไม่กล้าอ่านกลัวจบเศร้า ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องแต่งหรือเรื่องจริง ขอรออ่านตอนจบเลยนะคะถ้า happy จะมาเก็บทุกตอน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ :bye2:
-
รออ่านต่อนะค้าบบบ
:L2: :L2:
-
มารอผมค่ะ
-
6 กันยายน 2551
เที่ยง
บ้าน
นั่งรอเพื่อนตัวดีอยู่หน้าบ้าน โทรไปไม่รับ
" หรือมันจะไม่ตื่น "
มองโทรศัพท์ .. แต่ไม่ได้กดโทรไปอีกครั้ง
กลับเข้ามาในบ้าน เปิดทีวีไปเรื่อย
เสียงแตรดังหน้าบ้าน .. เพื่อนตัวดียืนยิ้มกว้างอยู่หน้าประตู
แต่งตัวเต็มที่ เซ็ทผมด้วย
... เหมือนลิเก!
บนรถ
เพื่อน : หิวเปล่า ?
ผม : เออดิ รอนานมาก
เพื่อน : รถติด
ผม : อ้าง!
เพื่อน : ยางแตก
ผม : แหลว่ะ!
เพื่อน : ตื่นสาย
ผม : เชื่อ!
เพื่อน : น้อยใจว่ะ มองในแง่ร้ายตลอดอะ .. ตื่นแต่เช้าแล้ว ไปเซ็ทผมมาเดี๋ยวเดินกับมึงแล้วไม่หล่อ
ผม : ไม่หล่ออยู่แล้วปะ ทุกวัน
เพื่อน : เออ กูมันไม่หล่อ
แล้วมันก็เงียบตลอดทาง
มีแค่เสียงเครื่องยนต์กับเสียงลมจากแอร์
ผม : (ยื่นมือไปเปิดเพลง)
เพื่อน : (ตีมือ) เพี๊ยะ! ซน!
ผม : ชวนกูมาแล้วด่ากูไม ?
เพื่อน : นอกจากจะไม่ง้อกูแล้วยังจะให้กูง้อด้วยใช่ปะ
ผม : (พยักหน้ายักคิ้วให้มันไปที)
เพื่อน : เป็นเชี่ยไร ปากมีไม่พูด
ผม : ขับไป
เพื่อน : ทำไม
ผม : ง่วง ราตรีสวัสดิ์!
เป็นการตัดบทสนทนาแบบงงๆ แต่เหมาะกับมันดี
บ่าย
สยาม
เพื่อน
เพื่อน : เป็นไงบ้าง
ผม : ก็สวย
เพื่อน : แล้วตัวนี้วะ
ผม : ก็สวย
เพื่อน : แล้วตัวไหนสวยกว่าวะ
ผม : ก็ ... สวยคนละแบบ
เพื่อน : ไม่ได้ช่วยกูเลือกเหี้ยอะไรได้เลย
ผม : มึงลากกูมาเองนะ
เพื่อน : สีดำกับเทาชอบอะไร
ผม : ไม่ชอบทั้งคู่ เศร้า
เพื่อน : เหมาะกับมึงนะ
ผม : งั้นเทา เศร้าไม่มากดี
เพื่อน : งั้นเอาตัวนี้ M 1 L 1
ผม : เสื้อลายเดียวเอาไปทำไมสองตัว
เพื่อน : (ยักคิ้วให้)
ผม : เป็นเหี้ยไร มีปากทำไมไม่พูด
เพื่อน : กวนตีนว่ะ
ซื้อเสร็จกำลังจะเดินไปร้านไอติม
อากาศร้อนจนจะละลาย
คนเยอะเดินเบียดกันจนแน่น
อยากถามว่าร้อนไหม ?
ยืนอยู่อีกฝั่งรอข้ามถนน
" เขา "
นั่งอยู่ในร้านฝั่งตรงข้ามกับเพื่อนเขา
อยากเดินเข้าไปทัก ไปถามว่าหายไปไหนมา
แต่มากับเพื่อน
ไม่อยากให้เขากับเพื่อนมีเรื่องกันอีก
เดินหนีไปอีกทาง
ร้านไอติม
ข้อความเข้า
" บอกให้น้อยๆ หน่อยกับเพื่อนคนนี้ ทำไมไม่ฟัง "
โทรออก ..
... ปิดเครื่อง ...
กลับไปเปลี่ยนเสื้อให้เพื่อนเป็นสีดำ คงเหมาะกว่า ..
-
7 กันยายน 2551
ค่ำ
บ้าน
นั่งมองโทรศัพท์
เงียบทั้งวัน
ทั้งเพื่อน .. ทั้งเขา
อ่าน textbook จนปวดตา ทำไมจำไม่ได้สักที
" ไ ม่ เ ข้ า หั ว .. ไ ม่ เ ข้ า ใ จ "
เข้านอนทั้งที่ไม่ง่วง
ภาวนาให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี
... ไม่มีสัญญาณตอบรับจากใครเลย ...
8 กันยายน 2551
สะสาง
เที่ยง
คณะ
เพื่อน
เพื่อน : อะ!
ผม : อะ! อะไรของมึง
เพื่อน : ผู้ใหญ่ให้ของก็รับๆ เหอะมึง ถามมาก
ผม : (รับมาแกะดู) อะ!
เพื่อน : อะ! อะไรอีก
ผม : เสื้อมึงไง
เพื่อน : เสื้อมึง
ผม : อย่ากวนตีน
เพื่อน : เสื้อมึงจริงๆ ซื้อให้
ผม : โอกาสอะไร
เพื่อน : วันนี้วันเกิดกู ใส่ให้กูชื่นใจหน่อย
ผม : แล้วเสื้อมึงอะ
เพื่อน : ไม่ใส่หรอก เดี๋ยวมึงอาย วันนี้ยกให้มึงใส่คนเดียว แค่อยากมีเสื้อคู่กับมึงแต่ไม่อยากให้พร้อมกัน
ผม : ถุย! ไอ้ป๊อด!!
เพื่อน : ป๊อดดิวะ ถ้าไม่ป๊อดไอ้เหี้ยนั่นไม่ได้คาบมึงไปแดกหรอก
ผม : มึงว่าเขาอีกละ มึงก็เหี้ยไม่แพ้เขาหรอกน่า
เพื่อน : พูดแล้วขึ้น ไปแดกข้าวเหอะ
ผม : ที่ ?
เพื่อน : ซื้อข้าวให้แล้วแต่ไปกินลานตรง 'ถาปัตย์ ให้ไอ้พวกนั้นไปจองโต๊ะละ
ผม : เร็วนะ
เพื่อน : ล้างแค้นแม่ง จะนั่งให้แม่งไม่มีที่นั่งกินข้าวกันเลย! (ทำท่าจริงจัง)
ผม : ปัญญาอ่อน
ลานข้าง 'ถาปัตย์
เพื่อน
นั่งกินข้าวแบบเกร็ง
เคยแต่มานั่งรอ ไม่เคยกินข้าวที่นี่
คนมอง .. อาย
ลึกๆ แล้วอยากเจอเขา
ไม่ชอบเลยความรู้สึกแบบนี้
อึดอัด ..
เพื่อน : งานเข้า
ผม : (เงยหน้าเจอเขายืนอยู่)
เขา : ขอคุยด้วยหน่อย
ผม : อืม
เดินตามหลังเขาเข้ามาในตึก 'ถาปัตย์
เขานิ่งจนน่ากลัว
ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ในหัว
เขา : มาทำอะไรที่นี่
ผม : เพื่อนลากมากินข้าว
เขา : เพื่อนอีกแล้ว
ผม : ก็นายหายไปไหนมาล่ะ
เขา : เหมือนกันแหละ
ผม : คิดอะไรอยู่ ทำไมไม่พูด
เขา : ................
ผม : เราทำอะไรผิดอีก
เขา : ................
ผม : เราเหนื่อยนะที่ต้องวิ่งตามนายแบบนี้
เขา : เลิกได้ไหม ?
ผม : ห๊ะ!
เขา : เลิกกับเพื่อนคนนั้นได้ไหม เลิกคบกัน
ผม : เพื่อนผิดอะไร
เขา : เราขอนายอยู่ ทำให้ได้ไหม
ผม : เราไม่เข้าใจ
เขา : นายไม่เข้าใจเราหรอก
ผม : เออ เราไม่เข้าใจ
หันหลังเดินจากมา ...
ร้องไห้
ข้างในเต็มไปด้วยความรู้สึกเต็มไปหมด
รู้สึกตัวอีกทีกลับมาที่คณะ
เพื่อนตัวดีหิ้วซาลาเปากับน้ำมาให้
เพื่อน : แดกซะ ข้าวเขิ้วไม่ได้กินเดี๋ยวตายห่า
ผม : กลับบ้านก่อนนะ
เพื่อน : เห้ย! งั้นเดี๋ยวไปส่ง
ผม : ไม่เป็นไร เข้าเรียนแทนด้วยเดี๋ยวจะขอลอกเล็คเชอร์
... ยังมองไม่เห็นทางออกของเรื่องนี้ ...
ทำไมต้องเลือก ?
ไม่เลือกได้ไหม ?
สับสนในใจ ..
ทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้
เพื่อนผิดอะไร ?
เขาผิดอะไร ?
แล้วผมผิดอะไร ?
สี่ทุ่มสิบสองนาที
บ้าน
ไม่ได้แตะหนังสือเลยวันนี้
ครุ่นคิดอยู่ในหัว
อ่านข้อความของเขาซ้ำๆ
" เรารักนายนะ "
เพื่อนโทรมาชวนให้ไปวันเกิด
ปฏิเสธไป
" ป่วย "
อ้าง ...
จริงๆ ไม่อยากเจอหน้ามัน
รู้สึกผิดที่กำลังคิดไม่ดีกับมัน
อยากหายไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จักสักพัก ...
-
ส่งสาร "ผม" จัง เขาคิดอะไรอยู่ เขารักผม แต่เหมือนจะอาย ถ้าต้องเดินด้วยกัน ไม่เหมือนเพื่อนที่พร้อมจะเดินข้างผมเสอมในตอนนี้ (เฮ้อ..คิดแล้วเศร้า)
-
มารอตอยต่อไปครับ
-
เรา น่าสงสารจัง :m15:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เศร้าใจ มาต่อไวไวนะครับ
-
เลือกสักคนเถอะนะ
แต่ในใจเราก็ยังเชียร์เพื่อนเหมือนเดิม
:L2:
-
เพื่อนกันเค้าเลิกกันได้ด้วยเหรอ 'เขา'คิดอะไรแปลกๆ
แทนที่จะมาขอให้เลิกคบ'เพื่อน' สู้'เขา'ทำหน้าที่แฟนของตัวเองให้ดีก่อนดีไหม
-
สงสาร 'ผม' สงสาร 'เพื่อน'
-
9 กันยายน 2551
การตัดสินใจ
ทั้งคืน ที่มีแต่ความวุ่นวายใจ
สรุปแล้ว ว่าจะเลือกเขา
และเลือกที่จะบอกเพื่อน
แล้วค่อยเอาความหนักหนาจากการอ่านหนังสือ
ไปถมความเหงาใจ ยามที่ไม่มีเพื่อนคนนี้
ช่วงนี้ไม่อยากคิดอะไรแล้วจริงๆ
เพราะ
จะสอบ
บ่ายสามโมง
ท้องฟ้า น่ากลัวเหลือเกิน
มืดมิด
เหมือนฟ้าจะถล่มลงมา
หนีหน้าเพื่อนทั้งวัน
ดีกว่า
ที่จะต้องเจอแล้วต้องบอกความจริงไป
ไหนตั้งใจจะบอกความจริงแล้วไง
เหมือน
ซื้อเวลา
ให้ตัวเอง
แต่ทว่า คงมีคนข้างบนอยากให้เรื่องนี้จบๆ
สี่โมงเย็น ฝนตกหนัก
ที่สักแห่งของคณะ
ยืนมองฝน
"ทำอะไรมึง"
เสียงดังมาจากด้านหลัง
เพื่อน...
ผม : ...
เพื่อน : ทำเงียบ หยิ่งเหรอมึง
ผม : ป่าว
เงียบ
เพื่อน: มึงไปไหนมาตามหาทั้งวัน
ผม : ..
เพื่อน : วันนี้มาแปลกวุ้ย
เพื่อนชโงกหน้ามาใกล้ๆ
เพื่อน: เป็นอะไรเหรอ
หน้าชา
ผม: เปล่า
เพื่อน: ไม่เอาว่ะ มีอะไรก็บอกมาน่า เพื่อนกัน โกรธอะไรกูเหรอ
เพื่อนมองหน้า
ทำให้ผม
เริ่มบอกความจริง
กับเพื่อนทั้งหมด
...
ความจริง
...
เพื่อนยิ้มเจื่อนๆ
เพื่อน : แฟนมึงแม่งกวนตีนว่ะ
ผม : ไม่รู้
เพื่อน : ถามไรหน่อยดิ
ผม : อืม
เพื่อน: สรุปจะไม่คบกับกูแล้วว่างั้น
ผม : (พยักหน้าเบาๆ)
เพื่อนถอนหายใจ
เพื่อน : มึง แม่ง ไม่รักกู แล้วยังจะไม่อยู่กับกูอีก
ผม : ขอโทษนะมึง
เพื่อน : เออ
ผม : เป็นอะไรหรือเปล่า
เพื่อน : เป็นดิ เจ็บนะเว้ย มึงแม่งใจร้าย
ผม : ...
เพื่อน : กูทำอะไรผิดวะ
ผม : เปล่า
เพื่อน : แล้วแม่งทำไมกูต้องเป็นคนแพ้ทุกทีเลยวะ
ผม : ...
เพื่อน : แฟนมึงแม่งชนะตลอดเลย กูน่ะขี้แพ้ ถึงว่าล่ะ มึงแม่งเห็นมันดีกว่ากู
ผม : ...
ความเงียบ
ผม : กูขอโทษนะ
เพื่อน : แล้วมึงอยู่กับมัน มึงมีความสุขดีใช่ไหม
ผม : พยักหน้า
เพื่อน : (ก้มหน้า)
ผม : ..
เพื่อน : เอาเหอะ เพื่อความสบายใจของมึง ..
ผม: ..
เพื่อนนิ่งไปสักพัก
เพื่อน : กูทำได้
ผม : แล้วมึงเป็นอะไรหรือเปล่า
เพื่อน : เป็นดิ แต่ก็เอาเหอะ กูเป็นอะไรไม่มากหรอก
ผม : ..
เพื่อน : ก็แค่ไม่มีมึง ก็เท่านั้น
ผม : ขอบใจนะ ที่มึงเข้าใจ
เพื่อน : ไม่ได้หลงตัวเองนะเว้ย
ผม : ทำไม
เพื่อน : ไม่มีกูแล้ว มึงดูแลตัวเองด้วย เพราะกูคิดว่า แฟนมึงแม่งดูแลมึงไม่ได้ดีเท่ากูหรอก
ผม : มึงก็เหมือนกัน
เพื่อน : เออ
ผม : อืม แล้วถ้าเจอกัน คราวหน้าจะทำยังไง
เพื่อน : ไม่ต้องทำไง ยิ้มให้กูก็พอ กูจะได้รู้ว่ามึงสบายดี
ผม : มึงไม่เป็นไรจริงๆ นะ
เพื่อน : ไม่เป็นไรหรอก เพราะกูเป็นคนกล้าหาญ
ผม : อืม
เพื่อน : กูไปละ
เพื่อนเดินออกไป
เพื่อน : เดฟ
ผม : หืม
เพื่อน : ไม่ว่าไง กูก็ใช้เบอร์เดิมนะ แล้วก็ยังเป็นคนเดิม
ครับ
อย่างน้อย การตัดสินใจครั้งนี้
ก็ไม่มีอะไรร้ายแรง
เหมือนที่คิด
มึงก็ต้องยิ้มนะ จะได้รู้ว่าสบายดี
ยังไงก็ต้องเจอกันทุกวัน
ตั้งใจสอบด้วย
ค่ำ
เขา..ทางสายโทรศัพท์
ผม : กับเพื่อนเรียบร้อยแล้วนะ ไม่มีอะไรแล้ว
เขา : เรารักเดฟเพราะเดฟเป็นแบบนี้แหละ
ผม : อืม
เขา : ขอบคุณนะที่ทำเพื่อเรา
ผม : ไม่เป็นไร
จบการสนทนา
อย่างน้อยวันนี้ก็ยังนอนอยู่ที่เดิม
แต่ความเหนื่อยล้า คงไม่เท่าเดิม
และรู้ว่า พรุ่งนี้
คนข้างๆจะหายไปหนึ่งคน
คน..
กล้าหาญ
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
สงสาร เพื่อน อะ .. . T T
แต่ก็เข้าใจ เขา ด้วย
คนที่ลำบากใจที่สุดคือ เรา
-
:serius2: :serius2:
-
เพิ่งได้มาอ่าน
เชียร์เพื่อน ไม่ชอบเขา
เข้าใจผม
แต่ขอให้เป็นเพื่อนทีเถอะ สาธุ
-
สงสารเพื่อน เข้าใจผม แต่เขาเห็นแก่ตัวไปนะ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
"ผม" รัก "เพื่อน" เถอะนะ ขอร้อง ฮือๆ "เขา" ดูเห็นแก่ตัวเกินไป สงสาร "เพื่อน" อ่ะ
-
'ผม' ทำให้ 'เขา' ขนาดนี้
หวังว่า 'เขา' คงไม่ทำให้ 'ผม' เสียใจอีกนะ
-
สงสานเพื่อนอ่ะ เพื่อนแมร่งโคตรแมนเลย :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
10 กันยายน 2551
ฝนตก
หนัก
เหงา
อดทน
อ่อนเพลีย
ยิ้ม
โดดเดี่ยว
.
.
คิดถึง
___________________
ใกล้สอบ
___________________
เพื่อนคนอื่นบอกว่า เพื่อนเราขยันขึ้นเป็นกอง
และก็สุขใจ
ที่เรายังเจอกัน และ
ยิ้มให้กัน
เหมือนเดิม ?
-
12 กันยายน2551
เช้ามาก
เขา..
เขา: หลับสบายดีไหม
ผม: ดีครับ
เขา: วันอาทิตย์นี้ว่างไหม
ผม: อ่านหนังสือครับ
เขา: ว่าแล้ว
ผม: ทำไมล่ะ
เขา: เปล่าหรอก ก็แค่จะโทรชวนดูหนัง งั้นก็สู้ๆ ขยันๆ
ผม: เหมือนกันล่ะ
เขา: ครับ
คนอะไรโทรมาปลุกแต่เช้า
คนตื่นเช้า
เมื่อคืนหนักมาก
หนังสืออ่านเท่าไหร่ก็อ่านไม่หมด
หนัก
เที่ยง..
นั่งอยู่คนเดียว
เพื่อน
...ยิ้ม
เพื่อนเดินตรงมาที่ผม นั่งลงตรงหน้า
แล้วล้วงกระดาษในกระเป๋าหนึ่งแผ่น
จากนั้นเขียนอะไรไม่รู้ขยุกขยิกลงไป แล้วยื่นมาที่ผม พร้อมปากกา
เพื่อน: "สบายดีไหม"
ผมหันซ้ายขวา จ้องมองเพื่อนอย่าง งงๆ
แล้วก็เขียนตอบไป
ผม: "สบายดี แล้วมึงล่ะ"
เพื่อน: "สบายดี มึงกินข้าวบ้างหรือเปล่า
ผม: "กิน"
เพื่อน: "อ่านหนังสือเหนื่อยเปล่า"
ผม: "เหนื่อย แล้วมึงล่ะ"
เพื่อน: "ไม่เหนื่อยเลยสักนิด"
การสนทนาโดยการเขียนโต้ตอบ โดยปราศจากเสียง
ดำเนินไป สักครู่
เพื่อน: "คิดถึงมึงนะ"
..
ผม: "เออ"
เพื่อน: "คิดถึงกูมั่งหรือเปล่า"
ผม: "คิดถึงดิ"
เพื่อน: "ดีใจว่ะ"
กระดาษใกล้หมดหน้า
เพื่อน: "ดูแลตัวเองนะ"
ผม: "เช่นกัน"
เพื่อน: "เดี๋ยวเก็บกำลังใจก่อน"
งง
อะไร?
เพื่อนพับกระดาษแผ่นนั้นใส่กระเป๋าเสื้อ
แล้วลุกขึ้น เดินออกไป
แล้วหันกลับมายิ้มให้
...
ถึงแม้ไม่ได้คุยกันอย่างปกติ
แต่ผมก็รู้สึกดีเหมือนเดิม
ยิ้มกลับให้เพื่อน ด้วยความอยากจะยิ้มจริงๆ
สบายใจ
ไม่เป็นไรแล้ว ถ้าคืนนี้ จะอ่านหนังสือ
______
หนัก
______
-
เพื่อนช่างดีจัง
-
เพื่อนผิดอะไร ??
และถ้าเลิกคบ เพื่อน แล้ววันนึงเลิกกับ เขา คงไม่กลับไปหา เพื่อน หรอกนะ -"-
-
:o12: :o12:
สงสาร"เพื่อน" อย่างแรง
-
เพื่อนช่างนิสัยดีเหลือเกิน :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
14 กันยายน 2551
ทางที่รักสามเส้าต้อง...
_________
จบ
_________
-
14 กันยายน 2551
ทางที่รักสามเส้าต้อง...
_________
จบ
_________
อะไรอะ งง
-
14 กันยายน 2551
ไม่มีอะไรแน่นอน ..
ศุกร์ เสาร์ การอ่านหนังสือเป็นอะไรที่หนักมาก
หนักสุดชีวิต
แต่ก็ไม่วาย มีอะไรดลใจให้ไปสยาม
บ่ายสองโมง
สยามพารากอน..
อยากเจอหน้าเขาจังครับ
แต่โทรไปเขาปิดเครื่อง สงสัยกำลังยุ่งๆ
เลยเดินไปสยามสแควร์
หาอะไรทานเล่น ไปเรื่อยๆแก้เครียด
แล้วกลับมาเดินเล่นที่พารากอนเหมือนเดิม
หน้า Asia book
...
ตาผมเบลอ หรือ ผมไม่สบายกันแน่
ที่เห็นเขาอยู่แถวนี้
แต่ว่าเขา
มากับใคร?
เขาเดินควงมากับ
..ผู้หญิงคนเดิมของเขา
แล้วยิ้ม หยอกกันอย่างมีความสุข
คำถามที่เกิดขึ้นในใจ : ไม่มี..
สับสน..
มาก
พยายามจะเดินเลี่ยงออกไป
แต่ก็เหมือนโดนแกล้งครับ
เขาเห็นผมเข้าพอดี
เป็นไงเป็นกันครับ
ผมเดินเข้าไปหาเขา เขาเหมือนทำอะไรไม่ถูก
ผู้หญิงของเขา มองหน้าผม
ผม: หวัดดี
เขา: หวัดดี
ผม:...
หญิงคนนั้น: ใครเหรอ ?
เขา: เพื่อนน่ะ..
.....เพื่อน?.....
ผม: ครับ เพื่อน
ไม่อยากจะอยู่ตรงนั้นต่อไปแล้ว
เลยเดินออกมา
สักพักเขาก็ตามมา
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาบอกผู้หญิงคนนั้นยังไง ถึงตามมาหาผมได้
เขาคว้ามือผมไว้
ปล่อย...
เขา..
เขา: เป็นอะไรเหรอ
ผม: แล้วนายล่ะเป็นอะไร
เขา: เราไม่ได้เป็นอะไร นายกำลังเข้าใจผิดนะรู้ไหม
ผม: ยังไม่ทันพูดเลย ว่าเข้าใจว่ายังไง
มองหน้า
เขา: มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ เราอธิบายได้
ผม: ว่ามาสิ
เขา: คือเค้าอยากดูหนังด้วย ก็พามาดู
ผม: ครับ
เขา: เข้าใจหรือยัง เข้าใจนะ
ผม: เข้าใจ เราไปก่อนนะ
เขา: เดี๋ยว เดฟยังไม่เข้าใจ ฟังเราก่อน
ผม: จะให้เรารอฟังความจริงหรือไง
..
เขา: ความจริง ? ความจริงอะไร
ผม: ความจริงที่นายกับผู้หญิงคนนั้นยังคบกันอยู่ไงล่ะ
เขา: ไม่ได้คบกัน พูดรู้เรื่องหน่อยสิ
ผม: ยอมรับมาเหอะนะ
เขา: ไม่มีอะไรจริงๆ นะ
...
ผม: เราอุตส่าห์ ทำเพื่อนาย ทุกอย่าง อ่านหนังสือมาก็หนัก แล้วนายยังจะให้เราเจออะไรแบบนี้อีกเหรอ
เขา: เราเข้าใจ
ผม: สงสารเราบ้างไหม ที่ทำอย่างนั้นลงไป
เงียบ..
เขา: เราขอโทษ
ผม: นายยังรักผู้หญิงคนนั้นอยู่ใช่ไหม
เขา:...
ผม: ยังรักอยู่ใช่หรือเปล่า
เขา: ใช่ ... แต่เราก็รักนายเหมือนกัน
ใช่..
แต่เราก็รักนายเหมือนกัน
...กูไม่ต้องการ...
ผม: แอบคบกันมานานหรือยัง
เขา: เรากับผู้หญิงคนนั้น เพิ่งกลับมาคบกันได้อาทิตย์เดียว เราสงสารเค้า
ผม: ไม่ใช่
เขา: ...
ผม: แอบคบกับเรามานานหรือยัง
เขา: มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ
ผม: นายฟังเรานะ
เขา: ...
ผม: เรารอนายมานานมาก มันทรมานมากนะรู้ไหม เราดีใจมากที่เราได้คบกัน
เขา: ครับ
ผม: แล้วเราก็ทำเพื่อนายทุกอย่าง แต่ไม่คิดว่านายจะทำกับเราแบบนี้ ไม่คิดว่าจะมาทำร้ายกันแบบนี้
ผมเดินออกไป
เขา: ขอโทษ เดฟ อย่าเพิ่งไปสิ เดฟ คุยกันให้รู้เรื่อง
ผมหันกลับมาหาเขา
ผม: เราเลิกกันเหอะนะ
เขา: ไม่เอา ไม่เลิก
ผม: เราจะไม่รอ และ ไม่ศรัทธาในตัวนายอีกต่อไปแล้ว นายไปหาความรักที่นายต้องการเหอะ
เขา: ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ
ผม: ก็เรามันรักปลอมๆ ของนายไงละ
เขา: อย่าตัดสินเราแบบนี้สิ นายกำลังว่าเราเป็นคนไม่ดีนะ
..
ผม: ก็อย่าให้เราอยู่ตรงนี้สิ นายจะได้ตัดสินตัวนายเองว่าเป็นคนดี
เขา: ..
ผม: เราเลิกกันเหอะ
..ด้วยกำลังทั้งหมด ผมใช้ไปกับการวิ่งไปที่รถ
เขาตามมาหรือไม่ตามมา ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น
เพราะแค่นี้ ผมก็ไม่มีแรง
ทำอะไรแล้ว ...
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
14 กันยายน 2551
ไม่รู้ว่าพาตัวเองกลับมาถึงบ้านได้ยังไง
ค่ำ
อารมณ์ตอนนี้ จม สุดๆ
ยังจับอะไรไม่ถูกว่า อะไรเกิดขึ้นบ้าง
รู้แต่ว่า เราสองคนเลิกกัน
ความคิดแรกคือ เพื่อน
เลยลองโทรเรียกเพื่อนมาหา
เพื่อนก็มา...
คำถามแรกของเพื่อน
เพื่อน: มึงร้องไห้ทำไม
ผม: กูเลิกกับแฟนกูแล้ว
เพื่อน: ทำไมวะ
เล่า...
เพื่อน: เลวสัด กูจะไปต่อยหน้ามัน
ผม: ไม่ต้องหรอกมึง
เพื่อน: มึงไม่ต้องห้ามกู มันทำมึงเสียใจ กูไม่ยอมว่ะ
ผม: ช่างมันเหอะ
เพื่อนมองมาที่ผม
เพื่อน: มึงมากับกู
ผม:ไปไหน
เพื่อน: ตอนนี้มึงไม่มีสิทธิ์พูด
เพื่อนลากผมขึ้นรถ แล้วขับออกไป
ไม่ใช่ไปบ้านเขา
แต่ว่ามาหยุดที่สะพานพุทธ
และแล้วผมก็มานั่งอยู่บนสะพานนี้อีกครั้ง
เพื่อน: มึงเสียใจมากหรือเปล่า
ผม: อือ
เพื่อน: วันที่มันทิ้งมึงไปหาหญิง วันนั้นมึงก็มาที่นี่
ผม: แล้วมึงจะพากูมาอีกทำไมวะ
ร้องไห้
เพื่อน: วันนั้นมึงนั่งคนเดียว ไม่มีใคร
ผม: ...
เพื่อน: แต่วันนี้ มึงยังมีกู ที่ยังอยู่กับมึง
ผม: อืม
เพื่อน: มึงรู้ไหม กูเป็นห่วงมึงตลอดเวลา
ผม: แต่กูเสียใจว่ะ กูอยากร้องไห้
เพื่อน: ร้องออกมาเหอะ วันหลังมึงจะได้ไม่ต้องร้องอีก
ผม: (ร้องไห้)
เพื่อน: มาถึงวันนี้ มึงไม่ต้องบอกว่ารักกูก็ได้ กูอยากให้มึงรักตัวเอง
เพื่อน: มึงเจ็บไหมวะ
ผม: เจ็บดิ
เพื่อน: ไม่เป็นไรนะมึง ไม่เป็นไร
มองเห็นสายน้ำที่ทอดพาดผ่านไป อย่างสงบนิ่ง
น้ำตอนกลางคืน...สีดำ
เพื่อน: ร้องออกมาให้หมดนะ
ผม: ทำไม
เพื่อน: เพราะอีกหน่อย มึงคงไม่มีโอกาสได้ร้องแล้วล่ะ
เพื่อนยิ้ม
...กูยังยิ้มไม่ออก
แต่ก็ดีใจที่ได้ยินคำนั้น
เพื่อน: เอาล่ะ เดี๋ยวกูจะเล่านิทานให้ฟัง
ผม: นิทานเหี้ยอะไร
เพื่อน: กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....
เพื่อนหันมามองหน้าผม
แล้วยิ้ม
เพื่อน: ยังมีหญิงงามอยู่องค์หนึ่ง ที่ตามหารักแท้อยู่ชั่วชีวิต วันหนึ่งหญิงงามได้เข้าไปปราสาทหลังหนึ่ง ซึ่งมีหญิงแก่ใจดีอาศัยอยู่คนเดียว
ผม: อืม
เพื่อน: หญิงงามได้เข้าไปพูดคุยกับหญิงแก่คนนั้น ด้วยหญิงแก่เผชิญกับความเหงามานาน แต่หญิงงามทำให้หญิงแก่มีความสำราญ หญิงแก่จึงได้มอบของชิ้นหนึ่งให้แก่เธอ รู้ไหมว่าอะไร
ผม: อะไร
เพื่อน: หญิงงามได้รับ หัวหอมขนาดเท่ากำปั้น โดยหญิงแก่บอกว่า ให้ปอกเปลือกออกวันละหนึ่งชิ้น ทุกวันๆ จนถึงสุดท้าย จะเจอรักแท้อยู่ในหัวหอมนั้น
ผม: อืม
เพื่อน: หญิงงามได้ทำตามที่หญิงแก่บอก เธอเฝ้าปอกเปลือกหัวหอมวันละชิ้น วันละชิ้น และเฝ้าภาวนากับพระเจ้า ให้ได้เจอรักแท้ สุดท้ายแล้ว
ผม: หญิงงามได้เจอเจ้าชาย นั่นก็คือรักแท้ใช่ไหม
เพื่อน: เปล่าเลย หญิงงามพบเพียงความว่างเปล่า ไม่มีรักแท้ใดใด นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความรักก็เหมือนหัวหอม ที่เฝ้าทะนุถนอมมันทุกวัน สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเลย
ผม: มึงมั่วหรือเปล่า
เพื่อน: ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็อยากให้รู้ไว้อย่างหนึ่ง
ผม: อะไร
เพื่อน: ถึงแม้ว่าหญิงงามจะปอกเปลือกออกมาแล้วไม่เจออะไร แต่สำหรับมึง มึงปอกมันออกมาแล้วยังเจอ..กู
ผม: (ยิ้ม)
เพื่อน: ยิ้มแล้ว
ผม: มึงจะบอกว่าตัวมึงเป็นรักแท้ว่างั้น
เพื่อน: ถูก
ผม: อิจฉาคนรักในอนาคตของมึงเน๊อะ
เพื่อน: ใจจริงก็อยากให้เป็นมึง อิอิ
ผม: หืม
เพื่อน: แต่ตอนนี้เป็นเพื่อนไปก่อนก็ได้
ผม: โอเค
ผมยิ้มได้แล้ว
ความรู้สึกดีขึ้นพอสมควร
อย่างน้อยก็ยังดี
ที่มีเพื่อนดีดีแบบนี้อยู่ ในชีวิต
แม้จะทำ ให้ชีวิตวุ่นวายไปบ้าง แต่ไม่เคยที่จะทำให้ลำบากใจ
สำหรับคนรัก
ผมก็ขอบคุณที่ยังเคยให้ความรู้สึกดีๆ ต่อกัน
ต่อจากนี้ คงเป็นเพื่อน ที่อาจจะไม่สนิทมากนัก
จะไม่มีการรอคอย เพราะไม่มีความรักระหว่างเราอีกแล้ว
และคิดว่าคงจะไม่มีเขาย้อนกลับมาในชีวิตอีก ...ไม่มีเขาอีกแล้ว
ขอบคุณที่รัก
ตอนนี้ผมรู้ตัวว่าควรทำอะไร
คืนนี้ ไม่มีคำสัญอะไรให้กับเพื่อน
นอกจากคำขอบคุณ
และความรู้สึกนึกคิดที่ว่า อย่างน้อยเพื่อนคนนี้
ก็จะไม่ทิ้งผมไปในอนาคต
ก่อนเพื่อนกลับบ้าน
เพื่อน: เดฟ เข้มแข็งนะมึง
ผม: เออ ขอบใจ
เพื่อน: เดฟ!
ผม: อะไร
เพื่อน: กูรักมึง
เพื่อนเข้ามากอดเบาๆ
ดึกๆ
นึกถึงนิทานที่เพื่อนเล่าให้ฟัง
ใครที่มาฟังไม่ทัน ผมละเล่าให้ฟังอีกทีแล้วกัน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ....
______________________
อวสาน |||นายกับเรา|||
______________________
เดฟ
-
ผมขอบคุณทุกคนมาก ที่ช่วยเป็นกำลังใจมาตลอด
ตั้งแต่ผมโดนทิ้ง(รอบแรก)ใหม่ๆ ทำให้เกิดบันทึกชิ้นนี้ขึ้นมา
ผมดีใจที่เพื่อนของผม เป็นคนที่ทุกคนรัก
แล้วก็ดีใจมากที่เรื่องราวของผมทำให้ใครหลายๆ คนยิ้มได้
นายกับเรา อาจจะยังดำเนินต่อไป ถ้าผมกับเขายังคบกันปกติ
แต่ตอนนี้ ไม่มีเขาอีกต่อไปแล้วครับ
ทำให้นายกับเรา มาถึงตอนจบจนได้
เสียใจอยู่ลึกๆ ครับ ที่รู้ว่าจะไม่ได้มาถ่ายทอดอะไรให้กับทุกคนแล้ว เพราะว่าเรื่องมันก็จบลงแล้ว และมันก็อาจจะช่วยให้ผมลืมเขาได้บ้าง
ต่อไปผมคงสอบ คงไม่ได้มาเล่นบ่อยๆ แล้วปิดเทอมก็ไม่แน่ใจว่าจะได้ไปไหน
ขอบคุณทุกคนมากครับ
ผมรักทุกคนมาก
อยากให้ทุกคนดูแลสุขภาพเยอะๆ
สู้ๆครับ
- เดฟ -
-
ขอบคุณเช่นกันครับ แต่เศร้า :L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณเช่นกัน เขาแย่มากหลอกกันตลอด ผมเข้มแข็งนะ แล้วเพื่อนกับผมตอนนี้พัฒนาความสัมพันธ์กันหรือยัง เราลุ้นนะ ^^
-
ขอบคุณนะครับ
ที่มาต่อให้อ่านจนจบ
:L2:
-
บางทีลองพยายามรักคนที่เค้ารักเรา ชีวิตอาจจะมีความสุขขึ้นมาบ้างก็ได้นะ
:กอด1:
-
'นายกับเรา' จบลงไปแล้ว ขอบคุณคนเขียนครับ ที่มาแชร์ประสบการณ์ให้ฟัง
ถ้าอยากอ่าน 'ผมกับเพื่อน' ต่อ จะขอมากไปมั้ย
-
น่าเสียดายที่ไม่มีเรื่องเล่าอีกแล้ว
ถ้าเขาไม่ใช่ของเรา ยังไงก็ไม่ใช่ของเราอยู่ดี
-
เศร้าอ่ะ สู้ๆนะเดฟ :กอด1:
เพื่อนน่ารักมาก นิสัยดีเจรงๆๆ :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ยังไงก้อจะเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะครับเดฟ ถ้ามีโอกาส ส่งข่าวมาบ้างนะครับ *-*
อย่างน้อยเดฟก้อยังมีรักแท้ อย่างน้อยเดฟยังได้รักใครซักคน
แต่สำหรับผม...... *-*
-
ขอบคุณมากเลยค่ะ
ยิ่งอ่านไปยิ่งชอบเพื่อน o13
-
เศร้าอ่ะ
เป็นกำลังใจ ให้ผ่านไปได้เนอะ
-
จบแล้วเหรอครับ เสียดายจัง อยากให้มาเล่าเรื่อยๆ ไม่รู้ตอนนี้เปงไงบ้างแล้วครับ แต่ยังไงก็ขอบคุณมากกๆครับ มีเวลามาเล่าสู่กันฟังอีกนะครับ สนุกมากๆเลยครับ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อย่างน้อยก็ดี ที่ ไม่ถูก "เขา" หลอกอีก
นึกอยู่แล้วว่า "เขา" ต้องโกหกชัวร์ รัก "เพื่อน" เหอะนะ
-
เรื่องของ "นายกับเรา" ปล่อยให้เป็นแค่ความทรงจำในอดีต
แต่ขอให้มีเรื่อง " คุณกับเพื่อน" ในอนาคตน่ะค่ะ
เปิดโอกาศให้ตัวเอง คุณอาจได้พบกับ "รักแท้"
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:L1: ว่างๆมาเล่า "ผมกับเพื่อน " บ้างนะคะ... :L1:
-
ไม่รู้ว่า 4 ปีให้หลัง "เพื่อนกับผม" จะเป็นยังไงน้า
-
ยังดีที่ 'ผม' ยังคิดได้ ไม่ใช่ทนคบกับ 'เขา' ต่อไป
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ลืมเขาให้ได้ ! o13
-
ดีใจที่เลิกกับ 'เขา'
อยากรู้จังว่า 'ผม' กับ 'เพื่อน' จะเป็นยังไงต่อไป?
-
เข้ามาเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้คุณเดฟ... :กอด1:
-
ไม่อยากให้จบเลย
ขอตอนต่อไป ผมและเพื่อนได้ไหม ดูเค้าจริงใจและเป็นห่วงเดฟมากๆเลย เดฟน่าจะมีความสุขนะถ้าลองได้คบกับเพื่อน
-
:a5: อยากอ่านอีกอยากรู้เหตุการณ์ตอนต่อไป
และอยากลุ้นผมและเพื่อน
-
เป็นกำลังใจให้เดฟนะครับ
อย่างน้อยที่ได้บอกเล่าเรื่องราวของเขา และ เดฟ
ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเลิกกันแล้ว แต่ก็ขอให้คิดว่า
อย่างน้อยเรายังเคยมีความรัก เรียนรู้ที่จะรักใครสักคน
แม้ว่าผลที่ออกมาจะไม่สวยหรูก็ตาม
แต่อย่าลืมคนรอบตัวเรานะครับ
เพราะเขาก็ยังคงเป็นห่วงเราอยู่เสมอ
สู้ ๆ เป็นกำลังใจให้อีกแรงนะ o13
-
:กอด1: อยากอ่านต่อจริงๆนะเดฟ ขอร้อง
-
เราก็อยากรู้เรื่องราวของเดฟต่อนะ ไม่จำเป็นต้องเล่าแล้วก็ได้ แค่มาสรุปรวม เพราะเราค้างใจที่ "เพื่อน" กับ "ผม" เดฟอาจจะไม่ได้สานสัมพันธ์กับ"เพื่อน" เดฟอาจจะมีใครอื่นมาดูแลเดฟที่ไม่ใช่ "เพื่อน" ก็กูยังอยากรู้อยู่ดี เพราะอะไรนะหรอ? ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่รู้คือ เดฟนายเป็นผช.ทีรักมั่นคงต่อเขามาก เราอยากให้นายได้เจอคนดีๆ ถึงนายจะไม่ได้มี"เพื่อน"หรือ"เขา"อยู่ข้างๆแล้ว เราก็ยังอยากรู้ เรารู้สึกเป็นห่วง เราเป็นห่วง"ผม"จริงๆนะ เพราะสิ่งที"เขา" ทำกับ"ผม" นั้นเราเองก็รับรู้ได้ ^^
-
อยากจะขอบคุณ เดฟ นะครับ ที่ได้เอาเรื่องราวซึ่งบันทึกไว้ มาแบ่งปันให้ได้อ่าน และได้รับความสำราญ อยากจะบอกว่า เขียนได้ลื่นไหล และอ่านง่ายมาก ชอบค่ะ มันสนุกและมีอะไรให้ได้เก็บเกี่ยวระหว่างบรรทัดด้วย ชอบ "เพื่อน" มาก ดูเป็นคนที่รักและหวังดีกับคนที่รักที่สุด
ขอให้เดฟสอบให้ได้คะแนนเยอะๆ นะคะ :กอด1:
-
อ่านแล้วเศร้าตาม
แต่ก็ยังอยากอ่านต่ออีก
เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้เดฟ
-
อ่านแล้วมันก็สอนอะไรได้หลายอย่างเลยทีเดียวนะ
ขอบคุณสำหรับสิ่งดี ๆ ที่แ่บ่งปันเล่าสู่กันฟังนะฮ๊าฟฟฟ
-
ความรัก มีเหลี่ยมมุม หลากหลาย อ่านแล้ว ประทับใจมากค่ะ ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวเหล่านี้ ให้ได้อ่าน รักคนเขียนนะคะ :กอด1:
-
ขอบคุณมากนะครับคุณเดฟ
หน่วงๆ ไปนิด (ผมจะนอนหลับไหม? ฮ่าๆ)
ก็โอเคนะ ดีใจกับการตัดสินใจของคุณ
นี่ก็ผ่านมาปีนึงแล้วเนอะ ใช่ไหมครับ?
กับ 'เพื่อน' เป็นไงบ้างหว่า? ไม่แน่ใจว่าพัฒนาความสัมพันธ์ขึ้นบ้างหรือยัง
ในใจก็แอบเชียร์เพื่อนมาตั้งแต่แรกเลยนะ เพราะผมรู้นึกตะิหงิดกับพฤติกรรมของเขามาตั้งแต่แรกแล้ว
ยังไงก็มาเล่าเรื่องเพื่อนให้ฟังกันบ้างนะครับ
-
อ่านไปก็น้ำตาซึมไป
ดีแล้วแหละค่ะที่เลิกกับ 'เขา' ต่อไปขอให้ชีวิตคุณเดฟเจอแต่ความสุข เจอแต่คนดีๆ
เป็นกำลังใจให้คุณเดฟ และขอบคุณสำหรับเรื่องนี้ค่ะ อ่านไปก็ได้ข้อคิดเหมือนกันนะ
-
ขอบคุณครับ
ความรัก สารพัดนึก เป็นได้ทุกอย่าง สุข เศร้า เหงา เซ็ง
เพื่อนก็เป็นได้ทุกอย่างเหมือนความรัก <3
เสียใจด้วยที่ชีวิต `ผม` ต้องมาเจอกับ `เขา` แต่กลับดีใจมากๆ ที่ได้เจอ `เพื่อนเช่นกัน`
-
อยากอ่านต่อ
-
บางทีรักแท้อาจไม่ต้องมาในรูปแบบแฟนนะ รักแท้ของเราเป็นได้ทั้งคนในครอบครัวและ 'เพื่อน' ดีๆสักคน ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ สนุกมาก เศร้ามาก
-
บางที
การอ่านนิยายในบอร์ดนี้
ก็เหมือนการเดินวนไปวนมาในป่าเปลี่ยว
ชื่อเรื่อง
ชื่อคนเขียน
ยอดวิว
บางทีก็ไม่ได้ให้เบาะแสอะไรมากนัก
กว่าจะเดินวนไปวนมาจนมาเจอ 'นายกับเรา'
ก็เล่นเอา เหนื่อย
แต่ก็คุ้ม
...
คำน้อย
แต่ให้ ความรู้สึก มาก
ถึงใจ
อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน
:heaven
รัก
'เพื่อน'
:กอด1:
ขอบคุณ
.inch
:pig4:
รอ
บันทึกบทต่อไป
:L1:
-
อ่านจบแล้ว... ขอบคุณมากค่ะ
อ่านเรื่องแล้ว..รัก"ผม" กับ "เพื่อน" ค่ะ..
:pig4:
-
ขอให้รักกันนานๆนะครับ ค่อยๆปลอกหัวหอมกันไป อิอิ^^
-
อ่านอีกครั้ง เขา เห็นแก่ตัวมากไปนะ :z6:
รักเพื่อน และ ผม มากๆ เลย :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้รอบที่สอง (แต่เพิ่งจะเม้น)
ขอบคุณเดฟที่นำเรื่องราวของความรัก
ในอีกรูปแบบมาแชร์กัน ขอบอกตรงๆ
การถ่ายทอดความรู้สึกผ่านตัวอักษร
ถึงจะเป็นแค่บทพูด แต่รับรู้ถึงความรู้สึกของเดฟ
เจ็บเรื้อรังเลยนะคะ กว่าจะออกจากวังวนนั้นได้
หวังว่าจนถึงวันนี้ ความรู้สึกที่เจ็บจนชา มันคงจะจางไปเยอะแล้วใช่มั้ยคะ
หวังว่าปัจจุบัน เดฟคงพบกับคนของเราอย่างแท้จริงแล้วใช่ใหมคะ
ไม่รู้จะเข้ามารับรู้บ้างหรือเปล่า แต่เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
:pig4:
-
ให้ตาย.."ผม"ทำเราเครียด
"เพื่อน"ครับ อยากบอกว่านายเท่ห์มาก
"เขา" เป็นคนดีจังนะ(ประชด)
สุดท้ายเป็นกำลังใจให้"ผม"
:pig4: :pig4:
-
แปลกนะ
แปลกมากๆ
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงแปลกขนาดนี้
อ่านไปแล้วผมลุ้นให้ได้กับเพื่อน แต่ผมกลับคิดว่าการกระทำของเขานั้น ถูกต้อง
ผมงงกับความแปลกของตัวเองจริง
-
เศร้าอ่ะ
-
ผมเข้าใจคุณเดฟครับว่า ความรักที่ยาวนานถึง 7 ปี ที่มีต่อ เขา มันมีคุณค่ามากแค่ไหน เมื่อเทียบระยะเวลาที่เจอกับเพื่อน
แต่ผมอยากให้คิดอย่างนี้ครับ การกระทำสำคัญกว่าคำพุด คนรักกันไม่ทำให้เสียใจหรอกครับ การนอกใจเป็นการทำผิดร้ายแรง เป็นการบอกว่าเขา ไม่ได้รัก ผม อย่างจริงใจ ถ้าเขารัก ผม จริง เขาคงไม่คบซ้อนหรอกครับ ที่บอกว่าเขารักตัวเองมากกว่า อันนี้ผมขอแปลเป็นว่าเห็นแก่ตัวนะครับ อิอิ :z1: ส่วนเพื่อน อันนี้ผม ก็ไม่แน่ใจหรอกครับว่าอนาคตจะเป็นไง แต่เหตุการณ์ ณ ที่เล่า ถ้าเป็นคนอื่นถูกบอกให้เลิกคบเป็นเพื่อน คงไปนานแล้ว ไม่มานั่งห่วงใยกันแบบนี้หรอก หายากนะแบบนี้
ปล. ขอบคุณครับที่มาแบ่งปัน
-
:mew1:
-
เพิ่งได้มีโอกาสมาอ่านเรื่องนี้ ชอบนะ ถึงจะไม่มีบรรยายอะไรมาก แต่เป็นเรื่องที่ดี
อ่านแล้วมันก็เจ็บๆหน่วงๆตาม'ผม'ไปด้วย สงสารผม เป็นคนกลาง เป็นคนรอ ลำบากมาก
เขาแม่งโคตรแย่ ไม่ชอบคนแบบนี้เลย
เพื่อนเป็นคนดีมากอะ ขนาดโดนบอกว่าจะเลิกคบเป็นเพื่อนเพราะแฟนบอกก็ยังอยู่ที่เดิม ยังเป็นห่วงผมอยู่ ดีมากๆเลย
ขอบคุณที่เขียนให้อ่านนะคะ
-
เป็นเรื่องที่ประทับใจเรามากเลย ยิ่งประโยคที่ว่าต่อจากนี้จะไม่มีโอกาสได้ร้องไห้นี่ โห ขอเก็บไว้ลึกๆ เลยคำนี้ :-[
-
ขอบคุณที่นำประสบการณ์มาแชร์นะคะ อยากรู้ว่าตอนนี้กับครอบครัวของเพื่อนข้างบ้าน (พ่อแม่เขา) ไปอย่างไรบ้าง แล้วกับเพื่อนรักเป็นอย่างไรบ้างคะ