7 สิงหาคม 2551
เหตุการณ์อันน่ารันทดเกิดขึ้นมาตอนเย็นระหว่างที่เดินอยู่สยามกับเพื่อนๆ
ขณะที่นั่งอยู่ร้านยำแซ่บอยู่นั้น ก็มีคุณยายแก่ๆ เดินเข้ามาขายทิชชู่ ขายลูกอม อะไรทำนองนี้
เพื่อน..
ยาย: ช่วยซื้อของยายหน่อยนะ
เพื่อน: เท่าไหร่อะยาย
ยาย: สิบบาทจ๊ะ
เพื่อน: เอาไปยี่สิบ ไม่ต้องทอนนะครับยาย
ยาย: ขอบคุณนะลูก เจริญๆนะลูก
เพื่อนดูน่ารักไปในทันที
แล้วยายก็เดินออกไป โต๊ะอื่น
เห็นแล้วคิดถึงอาม่า
อาม่าบนสวรรค์เป็นยังไงมั่งนะ
สบายดีไหมครับ
ย้อนไปเมื่อสิบกว่าปีก่อน
อาม่า..
อาม่า: ตี๋เล็ก เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม
ผม: อาม่า ตี๋เล็กโดนเพื่อนแกล้งมา
อาม่า: โถ ตี๋เล็กของอาม่า ใครแกล้งหลานฮึ บอกอาม่ามา
ผม: เพื่อนที่โรงเรียน มันบอกว่า พ่อตี๋เล็กเป็นคนไม่ดี แล้วมันก็ผลักตี๋เล็กล้ม แล้วมันก็หนีไป ฮือๆ
อาม่า: ตี๋เล็กเป็นลูกผู้ชายไหมลูก
ผม: ครับ
อาม่า: ตี๋เล็กต้องไม่ร้องไห้ เจ็บแค่ไหนต้องทนนะลูก โตขึ้นตี๋เล็กก็จะรู้เอง ว่าทำไมอาม่าถึงให้อดทน เป็นลูกผู้ชาย ต้องอดทนนะรู้ไหม
ผม: ครับ
อาม่า: เก่งจังเลย ไปๆ อาม่าพาไปกินข้าวนะ
แล้วอาม่า ก็จูงมือผมไป
อาม่า จูงมือผมไปทุกที่ ไม่มีวันไหนเลยที่อาม่าจะไม่อยู่เคียงข้างผม ในยามที่ผมต้องร้องไห้ ผมเป็นเด็กขี้แยมาตั้งแต่เล็ก จนถึงวันนี้ ก็เลิกขี้แยได้ เพราะอาม่า
สองปี ต่อมา
อาม่า..
ผม: ทำไมอาม่านอนทั้งวัน ทำไมอาม่าไม่กินข้าว
อาม่า: อาม่าไม่อยากทานอะไรแล้ว อาม่าเหนื่อย
ผม: อาม่าเหนื่อย ตี๋เล็กไม่ดื้อแล้ว ทำไมอาม่ายังเหนื่อยอยู่ล่ะ
อาม่า: ไม่หรอกลูก ตี๋เล็กเป็นเด็กดีเสมอ
ผม: แต่อาม่าไม่กินข้าว เดี๋ยวอาม่าก็ตาย
อาม่า: ตี๋เล็กรักอาม่าไหม
ผม: รักครับ
อาม่า: รักเท่าไหนล่ะลูก
ผม: มากกว่าท้องฟ้า
อาม่า: จ๊ะ อาม่าก็รักตี๋เล็กเหมือนกัน
ผม: อาม่าไปกินข้าวกันเถอะ
อาม่า: อาม่าไม่มีแรง
ผม: อาม่า...
สองวันต่อมา
พ่อ..
ผม: พ่อ อาม่าทำไมถึงไปสวรรค์
พ่อ: อาม่า คิดถึง อากงมากน่ะสิ
ผม: ถ้าผมคิดถึงอาม่า ผมจะตามไปอยู่กับอาม่าได้ไหม
พ่อ: แล้วไม่อยากอยู่กับพ่อเหรอ
ผม: อยากคับ
หลังจากที่อาม่าจากไป
ก็มีคนที่ปกป้องผมคือพี่ชาย และพ่อ
พอผมอยู่ป.6 ผมก็เจอเพื่อนคนหนึ่ง
ที่คอยปกป้องผมมาตลอด
แต่ตอนนี้ ไม่มีเขาอีกแล้ว
คิดถึง อ้อมกอดของเขาในยามที่ทุกข์ใจ
ไม่น้อยไปกว่าคิดถึงอาม่าเลย
อาม่า ส่งเขามาหรือเปล่าละ
เพ้อ ไป ใหญ่ละ..
กลางคืน
เพื่อน: ทำไมวันนี้ไม่เอารถมา
ผม: มาส่งแค่นี้ไม่ได้เหรอวะ
เพื่อน: เปล่า ถามเฉยๆ แม่งอารมณ์มึงนี่จริงๆเลย
ผม: ไม่มีไรหรอก อยากเป็นภาระมึง
เพื่อน: เลวว่ะ วันนี้ก็ปล่อยให้กูเอารถที่ร้านคนเดียว แล้วยังเสือกให้กูมาส่ง
ผม: เลิกบ่นซะทีเถอะน่า เปิดเพลงฟังดีกว่า
เพลง02 : เลิกกัน มิ้น&หวิว
ผม: เพลงตั้งแต่ชาติที่แล้ว
เพื่อน: แทงใจดำมึงล่ะสิ
ผม: เปล่า
เพื่อน: คนที่เคยรักกันเนี่ย พอจะเลิก แม่งเลิกกันได้ง่ายเชียวเหรอวะ
ผม: กูว่าไม่หรอก
เพื่อน: เหรอ
ผม: เวลามึงเลิกกับแฟนมึงเสียใจปะล่ะ
เพื่อน: ไม่รู้ กูไม่เคยมีแฟน
ผม: เหรอ ตลกละ
เพื่อน: จริงๆ สัด เออ คนรักกันนี่มันเป็นยังไงวะ
ผม: ก็อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขมั้ง
เพื่อน: งั้นถ้าเราอยู่กับใครแล้วมีความสุข แม่งก็เป็นคนรักกันหมดดิ
ผม: ไม่ว่ะ มีความสุขมันคือ แบบว่า รู้สึกพิเศษ อยู่ด้วยแล้วกระชุ่มกระชวย ตัวเบาหวิว
เพื่อน: นั่นมันพี้กัญชาละ
ผม: ฆวย แค่เปรียบเทียบ
เพื่อน: ไอ้เหี้ย กูอยากมีความรู้สึกแบบนั้นมั่งว่ะ
ผม: จีบสาวดิ
เพื่อน: จีบแล้ว คาดว่าไม่ติด
ผม: แหงล่ะ เหี้ยอย่างมึงใครจะเอา
เพื่อน: มึงหยามกูเกินไปแล้ว
ผม:~ พูดจริง
เพื่อน: เออ กูมันไม่ดี ไม่สมควรมีความรัก
ผม: งั้น กูเป็นคนรักมึงให้ เอาปะล่ะ
เพื่อน: ก็ดี เพราะอยู่กับมึงแล้วรู้สึกดีเหมือนกันว่ะ
ผม: เย้ย! กูล้อเล่น
เพื่อน: แต่กูคิดจริงว่ะ
ผม: จริงเหรอ
เพื่อน: เย้ย! กูก็ล้อเล่น ฮะฮะฮะ
ผม: ฮะฮะฮะ
ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
นั่ง คิดอะไรเพลินๆ
พรุ่งนี้แล้วสิ โอลิมปิก ที่ปักกิ่งจะเริ่ม
ค้นหาของดังขลุกขลักๆ ในกล่องหลังห้อง
เจอแล้ว
ธูป..
จุด แล้ว ปัก
ไหว้
"อาม่ากับอากง พรุ่งนี้บ้านเกิดอาม่า อากงมีงานนะ"
อะเรียบร้อย
หันมาอีกที
ธูปถูกปักลงอีกด้านหนึ่ง!!!
ตลก
หยุดล้อเล่นได้แล้ว
นี่มันไม่ใช่เรื่องผีนะเฟร้ย!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
