หัวข้อ: . . . น า ย กั บ เ ร า . . . # จบแล้วครับ ..

[badbadsumaru]

สงสาร 'เพื่อน'
แต่ 'ผม' คงตัดสินใจดีแล้ว(มั้ง?)

รักกับ 'เขา' ให้นานๆนะ
หวังว่า 'เขา' จะไม่ทำให้ 'ผม' เสียใจ

[BBChin JungBB]

"ผม" กับ "เขา" ก็เหมาะสมกันดีนะ ..เห็นแก่ตัว.. ทั้งคู่

ปล. สงสัยจะอินจัด เฮ้อออ 

[iforgive]

"ผม" ครับ "ผม" มั่นใจแล้วเหรอว่า "เขา" เลิกกับผู้หญิงคนนั้นจริง
ตามสถิติการเลิกกันไม่สามารถทำสำเร็จได้ในข้ามคืน
เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์ยืดเยื้อ  ลากไปอีกหลายเดือน
ช่วงระหว่างนี้มั่นได้ได้ยังงัยว่า "เขา" จะไม่กลับไปคบกับผู้หญิงคนนั้น
ถึงจะรู้สึกแหม่ง ๆ กับเพื่อน  แต่การตอบตกลงกับ "เขา" โดยใช้เวลาไตร่ตรองเพียงนิด
มันจะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องและดีที่สุดแล้วจริงเหรอ

[hotladyanyavee]

เราสงสารเพื่อนนะ ทั้งที่คงหวังว่าทุกอย่างคงพัฒนาไปเรื่อยๆแล้ว รักแบบขอไม่เร่งรัด
แต่สุดท้ายก็ถูกเร่งรัดให้เลิกแบบนี้ เจ็บมาก เราเข้าใจ แต่สำหรับเขา สำหรับเรา เรายังไม่เชื่อใจเลย
ทำไมที่ผ่านมา ผม ขอให้เลือก ขอให้ตัดสินใจ ก็ยังดื้อดึงที่จะเก็บสองคนไว้ แต่ทำไมวันนี้เลิกง่ายจัง
ไม่ใช่หมาหวงก้างเหรอ ไม่อยากให้ผมด่วนตัดสินใจเร็ว อยากให้คิดให้รอบด้านกว่านี้
เพราะที่ผ่านมาขอให้ชัดเจนแต่เขาก็ทำไม่ได้ แต่ทำไมวันนี้กลับทำง่ายเพียง
วันเดียว มันน่าสงสัย ยังไม่ไว้ใจเขา สงสารเพื่อน และห่วงผม

[anukul]

ผมก็ขอโทษคนโพสเหมือนกันครับ  เพราะผมจะบอกว่ามาอัพต่อได้แล้ววววววววววว

[♠DekDoy♠]

สงสารเพื่อน

ไม่ชอบเขาอ่ะ

[.inch]

ถึงใครที่กำลังจะเข้ามารีพลายต่อจากผมนะครับ

คุณกรุณาช่วยให้เกียรติเพื่อนของผมหน่อยได้ไหมครับ
เพื่อนของผมไม่ใช่ตัวเลือกของผม
แต่เขาเป็นเพื่อน เพื่อนที่ดีกับผมมาก

ในตอนที่เกิดเรื่องผมสะเทือนใจทั้งวัน เพราะเขาไม่คุยกับผมเลยในวันต่อมา

แล้วผมก็เสียใจที่คุณกล่าวหาเหมือนกับว่าเพื่อนของผมเป็นตัวเลือก

ถ้าคุณยังคิดด้วยความคิดแบบนี้อยู่
ผมขอให้เกียรติเพื่อนผม โดยการ ไม่เขียนอะไรอีก

เพื่อที่จะไม่ทำให้เขากลายเป็นตัวเลือก
ในสายตาของใครบางคน


ผมคงเห็นแก่ตัวอย่างที่หลายคนพูดนั่นแหละครับ
ผมไม่รู้ว่าทำไม และเพราะอะไร ที่ทำให้เพื่อนรักผม
แต่หากมันจะกลายเป็นว่า 'ผมให้ความหวังเพื่อน' .. ผมก็จนใจ
เพราะผมมองมันเป็นเพื่อนรักมาตลอด

จนถึงวันนั้น ที่มันมาสารภาพ ..



สำหรับ ทุกคนที่มาให้กำลังใจ ผมขอบคุณทุกคนมากครับ
ผมรักทุกคนครับ


ดูแลสุขภาพด้วยครับ

' ผม '

[anukul]

อ้าวซะงั้น  อย่าคิดมากเลยครับ  ต่างคนก็ต่างคิดไม่เหมือนกัน

ผมขออนุญาติพูดถึงผู้เล่าหน่อยนะครับว่า  การที่คุณจะหยุดเล่านั้นผมไม่เห็นด้วยนะครับ จริงอยู่ที่คุณอาจจะไม่พอใจในการโพสข้อความบางข้อความหรือของบางคนที่เข้ามาอ่าน  แต่เพราะผู้อ่านที่ติดตามคุณมาอ่านและให้กำลังใจก็มีเยอะนะครับ  คุณใช้คำพูดที่ลงท้ายว่า"สำหรับ ทุกคนที่มาให้กำลังใจ ผมขอบคุณทุกคนมากครับ ผมรักทุกคนนะครับ" ผมคิดว่าหากคุณรักพวกเราจริงๆคุณยิ่งไม่ควรหยุดเขียนนะครับ  เพราะจะทำให้นักอ่านที่เข้ามาติดตามเสียกำลังใจซึ่งรวมทั้งผมด้วยที่ติดตามเรื่องของคุณมาตลอด ซึ่งผมก็ชอบเรื่องของคุณด้วย แต่พอมารู้ว่าเรื่องนี้กำลังจะหยุดเขียนอะครับ คือว่า"มันอึ้งอะครับ"ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น       
จริงอยู่ว่าอาจจะโกรธบางข้อความแต่ผมว่าอย่าหยุดเขียนเลยครับ  เพราะผมยังอยากติดตามคุณอยู่ (ต้องขอโทษหากผมแสดงความคิดเห็นอะไรที่อ่านแล้วไม่สะบายใจนะครับ)
       ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะครับ

[hotladyanyavee]

แต่ผมก็อย่าคิดอะไรมาก มันคือการคอมเม้ม ซึ่งทุกคนแสดงไปตามความรู้สึกของเขา
ซึ่งนั่นหมายความว่าเขาคนนั้น อ่านเรื่องของผมตลอด และรับรู้ทุกความรู้สึกผ่านตัวละคร
และงานเขียน จึงไม่แปลกหากเขาจะเเสดงความรู้สึกแรงไปบ้าง แต่ทั้งหมดก็ออกมาจากคนอ่านคนหนึ่ง
ที่อ่านงานเขียนของผม ซึ่งรักผม ไงอยากให้ผมลองเปิดใจ เพราะคอมเม้มมีบ้างที่เราไม่ชอบ
แต่นั่นก็คือความรู้สึกของเขาที่มีต่อเรา

[nevergoodbye]

ถ้าเป็นเรา จะไม่ทำอย่างที่ 'ผม' ทำ

[Mookkun]

สงสารเพี่ยนนนนนนนนนน *ซับน้ำตา*

'ผม' อ่าาาา แอบใจวร๊ายอ่ะ TT^TT
แต่เป็นเรา เราก็คงทำแบบเดียวกันง่ะะ =w="

[artit]

ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ 

[♠DekDoy♠]

อ้าวววว จะไม่ได้อ่านต่อแล้วเหรอคะ

ไม่รู้ว่ารู้สึกไม่ดีกับคคห.เรารึเปล่า ถ้าใช่ต้องขอโทษด้วย
ที่ยังแสดงความคิดเห็นนั่นหมายความว่ายังติดตามอยู่นะคะ ^^

ยังอยากอ่านต่อ แต่ถ้าจะหยุดเขียนก็ไม่เป็นไรค่ะสิทธิ์ของจขร.อยู่แล้ว

[อ้ายหมี :)]

สงสาร ' เพื่อน' เนอะ
เเต่ในเวลานั้น ใครก็ต้องเลือก ' เขา '
ถ้าเป็นเรา เราก็เลือก
ขอให้ ' เพื่อน ' เจอคนที่ใช่เร็วๆนะ

ติดตามตอนต่อไป 

[.inch]

'มึงแม่งงี่เง่า ทีตอนทำกูล่ะไม่คิด พอคนอื่นเขาพูดไรนิดหน่อยทำเป็นรักกู ถุย!'


นี่คือประโยคแรกหลังจากเล่าให้มันฟัง


'ถ้าเมื่อสี่ปีที่แล้วอะ กูคงคิด! แต่ตอนนี้เขาจะคิดไงก็ช่างดิ กูชิวละ'


และนี่คือคำอธิบายของมัน .. ก่อนที่จะให้ผมลงเรื่องนี้ให้จบตามที่คิดไว้ตั้งแต่แรก
เรื่องนี้จริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องยาวอะไรมากมาย ครั้งแรกที่เขียนเป็นไดอะรี่ลงในเว็บมันถูกแบ่งออกเป็น 3 ภาึึค
ตอนนี้ผมลงจบไป 1 ภาคแล้วนะครับ ..


ขอบคุณทุกกำลังใจ

'ผม'

================================


25 สิงหาคม 2551
บ่ายๆ

เขา..
เขา: ฮัลโหล อยู่ไหนครับ
ผม: อยู่บ้าน
เขา: วันนี้ไปไหนหรือเปล่า
ผม: ไปดูละครนิเทศกับเพื่อนตอนค่ำๆ
เขา: ไปกันกี่คน
ผม: เป็นสิบ


โกหก..


เขา: กลับถึงบ้านแล้วโทรมาแล้วกัน
ผม: ได้ๆ


เอาเป็นว่าเพื่อความสบายใจแล้วกัน
ว่าไปแล้วก็รู้สึกผิดจังเลย



ห้าโมง
เกิดความกลัวที่ว่า เขาจะไม่มาตามที่นัดไว้



วันศุกร์

เพื่อน..
ผม: วันอาทิตย์ไปดูละครด้วยกันไหม
เพื่อน: (นิ่ง)
ผม: ตอนแรกมึงชวนกูนี่ มึงต้องไปดิสัด
เพื่อน: (พยักหน้า)
ผม: (ยิ้ม) เจอกันหกโมงที่มหา'ลัยแล้วกัน เดี๋ยวโทรหา
เพื่อน: (ส่ายหน้า)
ผม: ใจคอมึงจะไม่พูดกับกูเลยใช่ปะ ไอ้ใบ้
เพื่อน: (พยักหน้า)
ผม: เออ จำไว้เลย เอาเป็นว่า กูไปถึงแล้วจะส่งข้อความให้แล้วกัน แล้วก็มาหากูตามนั้น โอเคป่าว
เพื่อน: (พยักหน้า)


แล้วมันก็เดินไป
ความน้อยใจจะมากมายแล้วนะ


ความกลัวเกิดขึ้นในใจ
เลยทำให้ผมต้องมาหามันที่บ้าน


เคาะประตูอยู่หลายครั้ง
ใจนึงก็คิดว่าคงออกไปแล้ว
ใจนึงก็แอบน้อยใจที่เขาอาจจะหลบหน้าเรา


อาการสองจิตสองใจนั้น หมดลงเมื่อเพื่อนเดินมาเปิดประตู
แล้วก็เดินไปนั่งโซฟา ดูโทรทัศน์ต่อ


ในชุดเตรียมพร้อม


ดีใจที่รู้ว่าอย่างน้อยเขาก็ มีใจที่จะอยากไปดูละครกับผม
โอเค มึงไม่ยิ้ม กูยิ้มเผื่อก็ได้


งอนจนไม่อยากจะง้อแล้ว


อยู่นิ่งๆ ดีกว่า
จนกระทั่งมาถึงหน้าหอประชุม


คนเยอะมาก จนนึกไม่ออกว่า ถ้ามาเจอเพื่อนที่นี่ จะหากันเจอหรือเปล่า


ละครเริ่ม


จนหมดครึ่งแรก


พักครึ่ง
เพื่อนดูหยั่งกะท่อนไม้ หัวเราะเป็นปกติ แต่พอเราหันไปดูกลับทำเป็นเงียบขรึม

เหนื่อยไหมมึง



เพื่อน..
ผม: สนุกไหม ไอ้ใบ้
เพื่อน: (ผงกหัว)
ผม: เออ


เพื่อนไปซื้อน้ำ
ไม่ชอบที่ๆ คนเยอะเบียดกันไปมาอย่างนี้เลย


ละครครึ่งหลังเริ่มแล้ว
ละครสนุกมาก จนไม่อยากจะสนใจความรู้สึกของคนข้างๆ แล้ว
เอาเหอะ ถ้าทำแล้วสบายใจก็ทำไป


ละครดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
จนมาถึง มิวสิกเคิล ฉากสุกท้าย
ตอนเพลงเริ่ม ดนตรีเพราะมาก


รู้สึกว่ามีมือมาแตะมือผมเบาๆ
ผมหันไปหาเพื่อน เพื่อนทำไม่รู้ไม่ชี้
แต่มือของเพื่อนจับมือผมไว้แน่น


จังหวะของเพลงเร็วขึ้น
สนุกสนานทีเดียว
ประกอบกับไฟวิบวับๆ ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
เพื่อนก็จับมือผมไว้อย่างนั้น


คิดในใจ มึงไม่อายคนข้างๆเหรอ
จนละครจบลง ก่อนนักแสดงจะออกมาโค้ง
เพื่อนกระซิบผมเบาๆ


เพื่อน: ละครสนุกไหม
ผม: (พยักหน้า)
เพื่อน: (ยิ้ม)


เพื่อนคุยกับผมแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก
น้ำตาจะไหลแล้ว ไม่ได้โอเวอร์เลย
ดีใจที่ได้ดูละครที่สนุกๆ กับมัน


และมันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม(หรือเปล่า)
ขอบคุณจริงๆ





ถึงบ้านเพื่อน
เพื่อน: มีอะไรจะบอก
ผม: อะไร
เพื่อน: เลิกกับมันเร็วๆ นะ กูรออยู่
ผม: เออ


ก่อนผมจะปิดกระจก
เพื่อน: เอ๊ย เดี๋ยว
ผม: ว่าไง
เพื่อน: กูล้อเล่น มึงสองคนรักกันมากๆ นะ
ผม: เออ รู้แล้ว
เพื่อน: ฝันดี


ผม

ฝันดี

[anukul]

ฝันดีนะคนเล่า

[namtarn11]

เรา ดีใจ ที่"เพื่อน"หายโกรธ"ผม"แล้ว

[hotladyanyavee]

อยากให้ทุกอย่างเป็นฝันดี ของผม และอยากให้เพื่อนเช่นกัน
อยากให้เขารักผม อย่างที่ผมเลือกรักเขามาตลอด และก็ขอให้เพื่อนจงมีความสุข
บางที่เพื่อนอาจอยากเป็นเพื่อนรัก ซึ่งเลดี้เชื่อว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนแน่นแฟ้นกว่ารักอื่นใด
และเชื่อว่าเพื่อนก็คงอยากให้เป็นเช่นนั้น เลยขอเป็นเพื่อนมาตอลอด
ให้กำลังใจผมเสมอ ขอให้ฟันฝ่าอุปสรรคทุกอย่างให้ได้นะ ขอให้เขารักผมให้มาก รักอย่างที่ผมรักเขา

[kasarus]

ดีใจที่เพื่อนกลับมา แต่แอบหวั่นใจว่าจะไม่เหมือนเดิม

[♠DekDoy♠]

เพื่อนนี่เป็นเพื่อนที่ดีจริง ๆ

[bulldog17]

ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เลือก สู้ๆ

[Mookkun]

เฮ้ออ~  เพื่อนนน ทำใจได้เร็วๆนะ
ยิ่งอยูใกล้ไม่ยิ่งเจ็บอ่อว้าาา

[Mickey Mouse]

เพิ่งเข้ามาอ่าน
เศร้าแทนเลยยย
 

[yowyow]

เพิ่งมาอ่านครับ รวดเดียวจบเลย อิอิ

สนุกมากครับ เพื่อนน่าสงสารอ่ะ แต่ก้อนะเข้ามาตอน ผม กะลังเศร้าอยู่พอดีเลยอ่ะ

แต่ก็เห็นความแฟร์ของเพื่อนนะ ที่รู้ว่าเขามาก่อน และ ผมก็รักเขามากเช่นกัน

รอตอนต่อไปนะ ^^

 

[yeyong]

คนเราเมื่ออายุมากขึ้น ความคิดและมุมมองชีวิตก็เติบโตขึ้นตามไปด้วย นั่นคือเพื่อนที่เป็นอยู่ในขณะนี้

[DexTunG]

 

[jimmyFG]

    ขอบคุณนะครับที่เอามาลงให้อ่านกัน สนุกมากๆเลย เป็นกำลังใจเอามาลงอีกไวๆนะ ถึงมาช้าแต่ก็จะรอติดตามครับ

[nevergoodbye]

เป็นกำลังใจให้

[Dwammy]

เป็นกำลังใจให้ค่ะ
สงสารเพื่อน แต่บอกไปบอกไปเลยก็ดีปล่อยให้ไปรู้ทีหลัง

[.inch]

26 สิงหาคม
อากาศขมุกขมัว


ไม่ชอบเลย


เที่ยง..
เพื่อนบอกว่ารออยู่ที่ศูนย์หนังสือ
เดินเข้าไป เห็นหลังอยู่ไวไว


มันนั่งก้มหน้างุดๆ อยู่โซนหนังสือเด็กทำไมหว่า


เพื่อน...

ผม: ทำไรมึง
เพื่อน: เสียงดังว่ะ มานี่


เพื่อนหยิบหนังสือเด็กมาเล่มหนึ่ง
แล้วลากผมไปโซนหนังสือText book
แล้วเห็นมันหยิบขนมทาโกะขึ้นมาชิ้นนึง


เพื่อน: กินละ เจ็บใจคราวก่อนโดนไล่ออกไป
ผม: สมควร คราวนี้ก็ขอให้โดนอีกล่ะ สัด
เพื่อน: ไม่พูดได้ไม๊ว่ะ เอาไปอันนึง กินๆ
ผม: เออ
เพื่อน: เป็นไง
ผม: อร่อยดี ฮะฮะฮะ
เพื่อน: ฮะฮะฮะ
ผม: หนังสือไรของมึง ปัญญาอ่อนว่ะ
เพื่อน: ที่จริงอยากได้หนังสือพับกระดาษ แต่หาไม่เจอ หาไป ซ่อนขนมไป
ผม: เออ แล้วมึงยังว่างพับกระดาษอยู่เหรอ จะสอบแล้วนะมึง
เพื่อน: มันเครียดนี่หว่า
ผม: อ่านหนังสือมั่งไหมมึง
เพื่อน: อ่านดิ จะจบชุดละ
ผม: ชุดเหี้ยไร
เพื่อน: หนังสือการ์ตูน สนุกนะมึง เอาไปอ่านเดะ กูหิวอีกละ เดี๋ยวไปซื้อทาโกะอีก
ผม: พอละเดี๋ยวแม่งก็โดนด่าอีก
เพื่อน: เออๆ


เพื่อนลุกเอาหนังสือไปเก็บ
เขาโทรมา..


เขา..
เขา: อยู่ไหน
ผม: ศูนย์หนังสือ...
เขา: เดี๋ยวไปหา ไปสยามกัน หิวแล้ว
ผม: ให้ไปเจอที่ไหน
เขา: รออยู่นั่นแหละ
ผม: อืม อยู่โซนText book นะ
เขา: ครับ


วาง..


เพื่อน: ทำไรวะ
ผม: เดี๋ยวแฟนกูมา
เพื่อน: เหรอ งั้นกูไปละ
ผม: ไปไหนล่ะ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนดิ
เพื่อน: ไม่เอา ไม่อยากเห็นภาพบาดตาบาดใจ
ผม: แม่ง
เพื่อน: แม่งเหี้ยไรล่ะ มึงไม่เข้าใจ
ผม: ตลอดอะ
เพื่อน: สัด เออ กูอยู่นี่แหละ ไม่ไปไหนละ เสร็จธุระแล้วมาหากูที่นี่แล้วกัน
ผม: ตลก
เพื่อน: รอแค่นี้จะเป็นไร รอมึงเลิกกับมันนานกว่านี้อีก
ผม: เออ ตามใจมึงแล้วกัน
เพื่อน: พูดไปงั้นแหละ ไม่รอหรอก รู้น่า ว่ารักกันมากก
ผม: สัด
เพื่อน: เงียบเลยมึง
ผม: เออ
เพื่อน: ถามหน่อย ตอนมึงอยู่ด้วยกัน มึงพูด ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋าไรงี้ป่าววะ
ผม: สัด ไม่เสือกนะ
เพื่อน: ทำไมวะ ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า ฮะฮะฮะ
ผม: เออ สนุกเข้าไป



สักพักเขาก็มา

เขา: หาแทบแย่ มาอยู่นี่เอง
ผม: หาเจอก็ดีแล้วนี่
เขา: ปะไปกัน หิวๆๆๆ อยากกินอะไรก็ไม่รู้
เพื่อน: (พูดเบาๆ) ไม่รู้แล้วมึงจะเสือกไปทำไมวะ
ผม: เงียบน่า
เขา: ไปได้ยัง
ผม: ไปๆ ชวนเพื่อนไปอีกคนได้ป่าว
เขา: ไปสองคนดีกว่านะ
ผม: ..


เพื่อน: กูไปละ เจอกัน


เขามองตามออกไปอย่างสงสัยๆ
แต่ก็ไม่มีอะไรหรอกนะ


เขาจับมือผมเบาๆ
ไม่นานทั้งคู่ก็มาอยู่ที่สยาม
อาหารอร่อยดี


แต่คนที่มาด้วยมากกว่าที่ทำให้รู้สึกดี

เขา..
เขา: กินเยอะๆ จะได้โตๆ
ผม: เหมือนกันล่ะ
เขา: แล้วช่วงนี้เป็นไงบ้าง อ่านหนังสือ
ผม: เหนื่อยๆ
เขา: เราก็งานเยอะมาก
ผม: ช่วยไหมล่ะ
เขา: เกรงใจ ทำหน้าที่แฟนอย่างเดียวก็พอแล้ว
ผม: มีกิ๊กหรือป่าว
เขา: ถ้ามี เดี๋ยวจะพามารู้จัก
ผม: เอาดิ
เขา: ฮะฮะฮะ ล้อเล่น งอนเป็นเด็ก
ผม: เออ เรามันเด็ก ไม่รู้จักโต
เขา: หายงอนๆ


ง้อกันอยู่นาน ก่อนที่จะอิ่ม แล้วไปที่อื่นกันต่อ
แดดร้อนมาก


นึกว่าฝนจะตก แต่ก็ไม่ตก


เดินผ่านสนาม เหมือนจะมีคอนเสิร์ตอะไรสักอย่าง


ไม่เอาแหละเหนื่อย
ถึงบ้านก็เย็นมากแล้ว


เพื่อน..
เพื่อน: มึงไม่มาดูคอนเสิร์ตวะ
ผม: กูเหนื่อย
เพื่อน: ติดแฟนอ่าดิ
ผม: เป็นเหี้ยไร หาเรื่องตลอด
เพื่อน: เออกูไม่พูดด้วยก็ว่ากู กูกูดด้วยก็ด่ากู กูเคยดีบ้างป่าวเนี่ย
ผม: ...
เพื่อน: งอนเหรอ
ผม: ป่าวหรอก อยากให้ไปดูมารับดิ
เพื่อน: เอาดิ เดี๋ยวไปภายในสิบวินาที
ผม: สัด กูพูดเล่น ไม่เอาละ กูจะนอน ดึกๆ ตื่นมาอ่านหนังสือ มึงก็อ่านมั่ง เดี๋ยวไทร์
เพื่อน: เทอมแรก ไม่ไทร์
ผม: งั้นเทอมสอง
เพื่อน: โอเค เออมึงไปนอนเหอะ ดึกๆ ปลุก
ผม: เออ


แล้วก็หลับไหลทั้งชุดนิสิตนั่นแหละ


น่าเสียดาย
เขาโทรมาปลุกเร็วกว่าเพื่อน


ไปสามนาที

==================================

วันนี้เหนื่อยมากเลยครับ
หัวหมุนทั้งวัน

ค่ำแวะไปดู I MISS YOU มาคนเดียว
เศร้า สนุก หลอน .. น้ำตาไหล รีบเช็ดอายคนข้างๆ ไม่รู้จักกัน
ซื้อแว่นตากันแดดใหม่ อันเก่าหัก .. เสียดาย
จนไปอีกหลายอาทิตย์


....
....


เมื่อบ่ายเดินถือแก้วชานมสตรอเบอร์รี่ไข่มุกสีชมพูหวานแหววเข้ามาในห้อง

เพื่อน : แดกเหี้ยไรวะ อย่างแบ๊วอะ
ผม : กูก็แดกอะไรที่มันเข้ากับหน้ากูบ้างสิ
เพื่อน : หน้าเมือกเหมือนไข่มุกอะนะ ?

ผม : (=''''''=)mlm