หัวข้อ: ช่วยตอบผมที...ใครเป็นพ่อของลูกผม??? THE END

[maykiz]

อิโชนอิโง่ กินหญ้าต่างข้าวรึไงนะ

[PazZ]

สั้นจัง คนเค้าคิดถึงนะ

[sanri]

อารายอ๊า มาต่อจึ๋งนุงเอง 

[Mclvblue]

ขอมาตามเรื่องนี้ จำเลยรัก ??? เอ๊ยไม่ใช่
แต่มันดูใกล้เคียงและ ถ้าเป็นบนเกาะนะใช่เลย !!!
เอ๊า ท้องกันอีกสิ เรื่องนี้ผู้ชายท้องง่ายกว่าผู้หญิงอีก
ส่วนยาที่ทำให้ผู้ชายท้อง อย่าเอามาใกล้นะ กลัว ไม่ ไม่ ม๊าย !!!
รออ่านตอนต่อไปจ้า 
ปล. สรุปแล้ว ท่าทางตัวผู้ทั้งเรื่องได้มีเมียท้องเป็นผู้ชายหมดแน่ 

[nunnuns]

อิปลวกโชน ฉันเกลียดแก อยากจะเขี่ยแกทิ้งจากแท่นพระเอกของเรื่องนี้เป็นที่สุด

สงสารคีตาาาาา แงแงแงแงแงแง ทำไมใจร้ายไส้ระกำกับนายเอกของเราจัง

แล้วนายจะเสียใจ ไอ้(พี่)โชกโชน

[bun]

พี่โชนโหดกับคนท้องระวังจะเสียใจภายหลังนะ

[mild-dy]

อ้าวโชนนนนน
ทำไมเลวแท้ละ
สงสารคีตา

[sukaz]

ใจร้ายทั้งคู่ ทั้งคนเขียน แล้วก็โชน

 

[kuro]

ตอนที่ 18 ยังมีเหลือหรือเปล่า?

โชน
   ผมอุ้มคีตาเข้าบ้านแล้ววางลงบนเตียงผมพึ่งสัมผัสได้ถึงความร้อนของตัวคีตา เป็นไข้ สำออยจริง ผมคิดก่อนที่จะไปห้องน้ำและออกมาพร้อมกับกะละมัง ผมถอดเสื้อคีตาออกแล้วค่อยๆเช็ด

   ผมเช็ดไปที่หน้าคีตารอยแดงนั้นบวมขึ้นมาผมค่อยๆเช็ด ผมเอามือจับใบหน้าของคีตา ในใจก็ได้แต่คิด บางทีผมก็รู้สึกว่าผมทำเกินไป

   ผมในตอนนี้ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ผมควรจะมีเหตุผลกว่านี้

    แต่ทั้งคิดแบบนั้นก็ข่มอารมณ์โกรธของตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แค่คิดว่ามีใครเคยแตะต้องร่างกายนี้ก็อยากจะฉีกมันเป็นชิ้นๆ

   บางทีผมควรถามให้รู้ว่ามันเป็นใคร

   มาคิดๆดูแล้วผมก็ไม่เคยถามอะไรกับคีตาเลยทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนและเรื่องในตอนนี้

   “ถ้านายตื่นขึ้นมาเตรีมตอบคำถามฉันได้เลย”ผมพูด

   “อย่า...ได้โปรด...”คีตาเพ้อออกมา คนที่คีตากำลังกลัวและอยู่ในฝันร้ายคงเป็นผม

   ผมเลยเอามือกุมมือของคีตาไว้และบีบเบาๆเพื่อให้รู้ว่ายังมีผมอยู่ตรงนี้

   ไม่ต้องกลัว เพราะพี่จะไม่มีทางทำร้ายคนที่ตัวเองรักเด็ดขาดและขอแค่ตอนนี้ แค่ตอนนี้เท่านั้นที่ผมขอทำตามใจตัวเอง ผมสัมผัสได้ถึงความชื่นในดวงตา ผมร้องไห้ ผมกำลังเสียน้ำตา
 
   เพราะผมทำคนๆเดียวที่เป็นเจ้าของหัวใจผมมานานแสนนานต้องเจ็บ

   “แค่ตอนนี้เท่านั้น”ผมย้ำกับตัวเอง

................................

คีตา

   ผมตื่นขึ้นมา ร่างกายของผมตอนนี้ช่างอ่อนแรงคงเพราะผมไม่สบาย ผมมองไปรอบๆห้องก็พบกับโชนที่นั่งกอดอกมองผมอยู่

   “สำออย”โชนพูด ตอนนี้ผมไม่มีแรงไปต่อล้อต่อเถียงได้แต่นอนมองดูหน้าของผู้ชายที่เคยบอกรักผม ผมมองเข้าไปในดวงตาของเขา

   ยังมีเหลือไหม ความรักที่เคยมีให้

   ยังเหลือหรือเปล่าความอ่อนโยนที่เคยสัมผัส

   ผมตั้งคำถามในใจแล้วก็ต้องเจ็บเอง ทุกอย่างไม่เหลือแล้ว โชนในตอนนี้ทุกความรู้สึกที่มีไม่ได้มอบให้เขาแล้วแต่มอบให้อีกคน คนที่อยู่ในรูปภาพ  ไม่สิไม่ทุกความรู้สึก ความเจ็บปวด ความรู้สึกเดียวที่โชนจะมอบให้แก่เขา

   “มองหน้าหาเรื่องหรือไง”โชนตะคอกใส่ผม

   “...”ผมนิ่ง

   “ถามไม่ตอบ ก็ดีไม่อยากจะได้ยินเสียงนายเหมือนกัน”โชนพูดก่อนที่จะออกจากห้องไปแล้วกลับมาพร้อมกับถาดข้าวต้ม

   “กินซะจะได้หยุดสำออย”ผมมองอาหารก็นึกได้ว่าผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ผมหยิบช้อนแล้วกำลังกิน ไม่รู้ว่าท่าทางผมมันทำอะไรไม่ถูกใจโชนหรือเปล่าถึงดึงช้อนออกจากมือผม

   “กินยังลำบาก ทำตัวสำออยเก่งจริง”ถึงโชนจะพูดแบบนั้นแต่การกระทำกลับสวนทาง โชนป้อนข้าวต้มผมจนหมด

   “นอนพักซะแล้วพรุ่งนี้เตรียมตอบคำถามฉันด้วย”โชนบอกก่อนที่จะออกจากห้อง

   คำถาม?ผม งง กับโชนเดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้ายแต่ผมก็ไม่คิดมากเพราะเริ่มง่วง

   เช้าวันต่อมาผมเดินลงมาข้างล่างรู้สึกว่าไข้เริ่มลดลงแล้วคงเพราะได้นอนเต็มอิ่ม

   “มานั่งนี่”โชนเรียกผมไปที่โต๊ะอาหารที่มีข้าวเช้าส่งกลิ่นหอมกรุ่น

   “หวังว่านายคงจะเตรียมตัวตอบคำถามฉันได้แล้วนะ”โชนพูดก่อนที่จะบอกให้ผมกินข้าว พอกินเสร็จโชนก็ถามคำถามผมทันที

   “นายท้องกับใคร”คำถามนั้นเล่นเอาผมจุกเพราะผมก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่อยากโกหกเลยตอบตามความจริง

   “นั่นไงกูว่าแล้ว แม่งร่าน”โชนยังเสียดสีผมได้เจ็บเหมือนเดิมแต่ผมไม่อยากตอบโต้ผมยังจำคำเตือนของโชนได้ดี

   “แล้วทำไมถึงท้องได้”ผมก็ตอบไปอีก

   “อัจฉริยะแบบแผงๆจริงนะน้องนาย”โชนพูดอย่างเยียดๆ

   “แล้วนายฝากครรภ์กับใคร”

   “กับพี่หมอที่รู้จักกันในมหา’ลัย”ผมตอบ

   “เอาเบอร์มา”ผมจ้องมองอย่าง งง

   “ก็บอกให้เอาเบอร์มาไง”ผมก็ให้ไป

   โชนเดินหายไปที่มุมหนึ่งของบ้านก่อนที่จะเดินกลับมาพร้อมกับสีหน้าที่เคร่งเครียดอย่างกับมีใครไปทำอะไรให้ไม่พอใจ

   “เอาจานไปล้างด้วย ฉันมีธุระจะออกไปข้างนอก แล้วอย่าคิดหนีล่ะ ถ้าหนีนายจะเจอกับอะไรคงคิดได้”โชนบอกก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไป

   ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นโชนถึงทำหน้าแบบนั้น แต่ก็ดีสำหรับผมที่อย่างน้อยก็ไม่ต้องมาเจอหน้าโชนและทนต่อคำพูดเสียดสี

   ผมเอาจานไปล้างระหว่างล้างผมก็คิดถึงเรื่องผมกับโชนและลูก ผมไม่รู้ว่าโชนจะทำยังไงกับผมต่อไปแต่ที่รู้คือผมต้องทนอยู่กับโชนจนกว่าวันที่ลูกผมลืมตาดูโลกตามคำสัญญาและวันนั้นผมกับโชนคงจะต้องแยกทางกันเดิน

   สำหรับสิ่งที่โชนทำกับผมในคืนนั้นผมจะถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น

   เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปเสียใจ

   แต่ถึงจะบอกกับตัวเองแบบนั้นน้ำตาก็ยังไหลออกมา ผมปาดน้ำตาและพยายามไม่ร้องไห้

   “ยิ้มไว้ สู้ๆคีย์ทนอีกไม่นานหรอก”ผมปลอบใจตัวเอง

.............................................

หมี

   ผมมองพี่หมอที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ข้างเตียงผม เสียงของพี่หมอเรียบนิ่งค่อยๆคุยกับปลายสายอย่างไม่รีบร้อน เมื่อคุยเสร็จพี่หมอก็หันมามองผม

   “ตื่นแล้วเหรอ”พี่หมอถามแต่ก็ไม่ได้ถามแต่ก็ไม่ได้สนใจคำตอบ เขาลุกขึ้น ก่อนที่จะหยิบเสื้อในตู้มาใส่

   “ไปก่อนล่ะ เดี๋ยวนายค่อยตามไปล่ะกัน”พี่หมอพูดก่อนที่จะออกจากห้อง

   “ความจริงจะไปก่อนหน้าที่ผมตื่นก็ได้ พี่รอผมเหรอไง”ผมถามก่อนที่เขาจะออกจาก ห้อง เขาหันมาก่อนที่จะยิ้ม ยิ้มที่จอมปลอม

   “ไม่ได้รอหรอก พอดีมีคนน่าสนใจโทรมาน่ะก็เลยคุยกันนานจนนายตื่น อีกอย่างใครที่ไหนจะรอให้คู่นอนของตัวเองตื่นมากัน”พี่หมอพูดก่อนที่จะเดินจากไปโดยที่ไม่หันมามองผม

   ผมนอนนิ่ง คู่นอน คำสองคำที่ตอบได้ดีถึงสถานะของผมกับคนที่พึ่งจากไป

   “สุดท้ายแล้ว เราก็เป็นได้แค่นั้นสินะ”ผมพูดนึกถึงตัวเอง

    ทำไมผมถึงยอมให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้นะ ยอมใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อหวังว่าใครอีกคนจะหันมาสนใจบ้าง

   มันอาจจะเป็นความบ้าของเด็กม.ปลายคนหนึ่ง(ผมในตอนนั้น) ที่ได้เจอกับผู้ชายที่คอยทำแผลให้ในตอนที่ไม่มีใครสนใจเด็กที่หกล้มอยู่ข้างถนน ทั้งที่มีคนผ่านไปมาก็ไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยมีแต่พี่ชายใจดีที่ช่วยเขา ดังผมถึงได้ตกหลุมรักพี่หมอ    

         ตั้งแต่ตอนนั้นผมก็พยายามทำให้เขาสนใจผม ไม่รู้ว่าผมจุ้นมากไปหรือว่าเขารำคาญผมถึงได้บอกว่า “ถ้ายอมยกร่ายกายให้จะรับไว้พิจารณา” ผมยอมทำตาม

   และจากนั้นมาผมก็กลายเป็นแค่ของตายที่เขาจะทิ้งเมื่อไรก็ได้

    ทั้งที่รักเขา

   ทั้งที่พยายามเรียนสองเอกให้จบเพื่อที่จะได้ทำงานที่เดียวกันเพราะคิดว่าขอแค่มีเวลาอยู่กับเขามากขึ้นแม้สักวันก็ดี

    แต่ตอนนี้ผมเริ่มเหนื่อย บางทีผมควรจะหยุดและมองไปข้างหน้า แต่ในใจก็ยังคงย้ำเตือนว่ายังไงผมก็เจ็บ

   ผมจึงได้แต่คอย คอยให้เขาหันมามองผม

TBC…………………

[หมอตัวเปียก]

มีแต่อึมครึมๆทุกคู่เลย 

[kuro]

 :L2:เนื่องจากในตอนล่าสุดมีคู่ใหม่เพิ่มขึ้นมา
แต่คนเขียนกลัวว่าคนอ่านจะจำไม่ได้จึงอยากแนะนำตัวคู่นี้

1 วรัน อินธไกศร ชื่อเล่น หมี
เป็นเพื่อนของคีย์
ตอนม.ปลายเจอกับพี่หมอและตกหลุมรักจนพยายามตามตื้อ ยอมใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสนใจ แต่ดูเหมือนสถานะปัจจุบันที่อีกฝ่ายมองคือ คู่นอน

2 คชศร วิจันวารวดี ชื่อเล่น เฟน แต่ทุกคนชอบเรียกว่าพี่หมอ
เป็นหมอประจำโรงพยาบาล....ภายนอกดูเป็นคนใจดี ความจริงก็เป็นแบบนั้น เขาอ่อนโยนกับทุกคนยกเว้นก็แต่เด็กที่ตามตื้อเขาจนน่ารำคาญ และตอนนี้ก็มองเด็กคนนั้นเป็นคู่นอน

ขอบคุณค่ะที่ติดตาม

[nunnan]

สงสารอ่ะะะ อยากเห็นหน้าตอนที่รู้ความจริงอ่ะะ มันจะทำยังไง

[Lemon_Tea]

คุ่หลักก็อึมขรึม คูุ่พี่หมอมาใหม่ก็..นะ

[takara]

เมื่อไหร่ทั้งคู่จะรู้ตัวอะ สงสารคีย์อะ

[bloodั]

เฮ้อ สงสารคีย์อะ     

[maykiz]

สงสารคีย์ แต่ตอนนี้ดราม่าหมีมากกว่า

[smmikie]

ทำไมพี่หมอเป็นคนแบบนั้น!!!
แล้วเมื่อไรโชนจะรู้ว่าตัวเองคือพ่อ !!

[My_yunho]

เข้าใจกันเร็วๆนะ

รอจร้าาาาา

[Mclvblue]

นั้นไง โผล่มาอีกคู่และ 
แต่ละคู่มาดาร์คมาก พี่หมอมีอะไรในใจหรือปล่าว แลดูไม่น่าใช่คนเลวนะ
เหมาะแก่การเป็นพระเอกแทนไอบ้านั้นมาก หึหึ !!!
รออ่านตอนต่อไปจ้า   
ปล. ก็ยังเชียร์ทุกคู่ให้แฮ๊ปปี้เอ็นดิ่งนะจ๊ะ :O

[nunnuns]

ปัจจุบันก็ยังเกลียดโชนอยู่ รับฟังคีตาซะที หัดถามบ้างเซ่!!!

คีตาหายไปแล้วจะเสียใจ

[wikawee]

มึนอึนทุกคู่

[pare_140]

ทุกคนต่างเข้าใจผิดเพราะอีหวานช้ะ

[Aomampapeln]

โอ้คนอ่านจะเป็นโรคไตอยู่แล้วมาม่าเยอะซะ

[PazZ]

ง่ะ โชนนนน เมื่อไรจะรู้ว่ะ อ๊ากกก

[WilpeR]

แต่ละคู่เนี่ยนะ อึมครึมมากอ่ะ

[Chichi Yuki]

มีแต่คู่อึมครึม
ทั้งคู่หลัก และคู่รองอีกสองคู่
อยากให้เมะเรื่องนี้เจ็บปวดทุกคน!

[sukaz]

คอยจนเจ็บ

[entirom]

จะมีคู่ไหนที่มีความสุขแต่ต้นจนจบบ้างป่ะเนี้ย

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

พี่โชนก็ยังโง่เหมือนเดิม
รักแล้วทำร้ายคีย์ทำไมเนี่ย โอ๊ย ขัดใจจริงๆ

[Biwty...]

ดราม่าเสียนี่กระไร