ตอนที่ 13 อดีต
โชน
ผมพามีนกลับมาที่บ้านก่อนที่จะเจอคีตาที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะกินข้าว
“คีตา”ผมเรียกให้รู้สึกตัว แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล
“คีตา”ผมเรียกอีกครั้งแต่ก็ไม่มีการตอบสนองของคนที่ผมเรียก
“พ่อครับผมว่าพี่คีตาคงหลับลึก ผมว่าพ่อพาเขากลับห้องเถอะครับ”มีนบอกผมก่อนที่จะกลับห้อง
“จริงๆเลย นายเนี่ยมันภาระชัดๆ”ผมพูดแต่ก็ช้อนตัวคีตาขึ้นมาก่อนที่จะอุ้มไว้ในท่าเจ้าสาว
ผมวางคีตาลงบนเตียง พลางจ้องหน้าของเขาตอนที่หลับ ใบหน้าที่ดูแล้วก็น่าจะหล่อแต่ทำไมในสายตาผมมันกลับน่ารัก ดวงตาคมที่หลับอยู่ จมูกได้รูป ริมฝีปากที่ชวนสัมผัส
ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิมแต่ที่แตกต่างคือสถานะของเราสองคน
เมื่อก่อนถึงผมกับคีตาจะทะเลาะกันแต่มันก็มีช่วงหนึ่งด้วยที่ผมกับคีตาคบกัน
ตอนผมปีสามคีตาอยู่ปีสองตอนนั้นผมก็ยังคงทะเลาะกับคีตาเหมือนเดิม
ตอนนั้นที่หน้ามหา’ลัยคีตาทะเลาะกับผมจนไม่มองทาง ว่าตัวเองยืนอยู่บนถนนและในขณะที่มีรถสวนมา ผมที่คิดยังไงไม่รู้เข้าไปกอดคีตา ดีที่รถคันนั้นเบรกทันเลยไม่ชนเราทั้งคู่
“เดินหัดดูตาม้าตาเรือมั้ง”คนขับรถพูดก่อนที่จะขับรถไป
“ไอ้โชนแกจะปล่อยฉันได้ยัง”คนที่อยู่ในอ้อมกอดผมเรียก ผมหันไปมองหน้า แล้วผมก็ขำออกมาหน้าที่เคยอวดดีกับผมกลับหน้าแดงน่ารัก
แต่ผมในตอนนั้นมันฟอมร์จัดก็เลยปล่อยคีตาแต่ไม่ได้ปล่อยธรรมดานะครับ ผมผลักคีตาออกไปจนหมอนั่นเซจนล้มลงไป
“ซุ่มซ่าม”ผมบอกก่อนที่จะเดินจากมาเพราะเห็นพวกเพื่อนมันกำลังเดินมาทางนี้ ผมไม่อยากมีเรื่องกับพวกมันยกแก๊ง
“ไอโชนคอยดูนะ ฉันจะทำให้นายเจ็บให้ได้”เสียงคีตาตามไล่หลังผม ผมก็หันไปตะโกนบอกมัน “ไม่มีวันนั้นหรอกนะ”
และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกแปลกๆที่คิดว่ามันจะไม่เกิดซ้ำอีกครั้ง
ผมกับคีตายังเจอกันเสมอ ปากของคีตายังทำงานเป็นฟาร์มสัตว์เลี้ยงได้เป็นอย่างดี จนผมเริ่มทนไม่ไว้ ผมจ้องหน้ามันปากมันก็สวยนะสีแดงอย่างกับเชอรี่แต่ดันพูดไม่โสภาเจอหน้าผมทีไรก็ไอโชน ไอโชน ผมเป็นรุ่นพี่มันนะ
ผมเลยทนไม่ไว้จัดการปิดริมฝีปากอันแสนหอมหวานด้วยริมฝีปากของผม
ผมที่จูบคีตาได้แต่อึ้งเพราะผมก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมผมถึงได้ทำแบบนั้น
ผมมองหน้าคนที่ผมจูบ คีตายืนเฉยๆไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ก่อนที่ผมจะรู้สึกเจ็บที่แก้มด้านซ้าย
ผลั๊ก
คีตาต่อยผม แต่มันก็ไม่ทำให้ผมตกใจได้เท่ากับน้ำตา คีตากำลังร้องไห้ น้ำตาที่ไหลอยู่มันยืนยันเรื่องนี้ได้ดี แต่ทำไม แค่จูบ หรือว่า คนที่ทำคือคนที่เขาเกลียด นี่เขาเกลียดผมมากขนาดนั้นเลยหรือ?
ผมดึงตัวคีตาเข้ามาก่อนที่จะกอดเอาไว้ ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงทำแต่ร่างกายมันทำไปเอง
“อย่าร้องไห้ดิ อย่างนายไม่เหมาะกับน้ำตา”ผมบอก
คีตามองตาผมก่อนที่จะหยุดร้องก่อนที่จะตะโกน “แย่ แย่ แย่ที่สุด ทำไม ทำไม ต้องเป็นนาย จูบฉัน เอาจูบแรกฉันคืนมา”
คีตาตะโกนอย่างนั้นจนผมอยากหัวเราะแต่ก็กลั้นเอาไว้
“ฉันจะไปส่งบ้าน สภาพแบบนี้นายคงขับรถไม่ไหวหรอก”ผมโมเมรีบพาคีตาที่อึ้งๆขึ้นรถและขับไปส่งบ้าน
จากนั้นผมก็กลายเป็นแขก(ที่ไม่ได้)รับเชิญของบ้านคีตา
ผมไปบ้านนั้นบ่อยๆเลยรู้ว่าคีตาอยู่กับน้องสาวแค่สองคน พ่อแม่อยู่เมืองนอกเหมือนกับผม
ตอนที่ผมไปบ้านคีตาผมพามีนไปด้วย คีตาก็สนใจมีนมากกว่าผมสักอีก
ผมกับคีตาก็เริ่มดีกัน
คีตาเริ่มจะไม่ปล่อยฟาร์มสัตว์เลี้ยงกับผมทำให้ผมกับเขาเปลี่ยนไป
ผมเริ่มรักเขา
ผมรักเขา
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นผมก็ไม่รู้ว่าคีตารู้สึกยังไงกับผม
ถึงเขาจะเรียกผมว่า “พี่โชน” แต่ก็ใช่ว่าเขาจะทำเหมือนกับผมเป็นพี่
ผมตอบตัวเองไม่ได้ผมจึงถามคีตาและสารภาพรักออกไป
คีตาไม่ได้ตอบผมแต่ขอเวลา
ผมในตอนนั้นยอมรับและให้เวลากับเขาโดยที่ไม่รู้ว่าเวลาเหล่านั้นมันจะนำผมไปสู่ความเจ็บปวด
สองวันผ่านไปผมไม่ได้ไปที่บ้านของคีตา
และในวันที่สามผมก็เจอกับภาพที่ทำร้ายผมที่สุด
คีตากอดกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผม
“ฉันรักนาย”ผู้ชายคนนั้นพูด
“ฉันก็รักนาย”คีตาตอบกลับไป โลกทั้งโลกเหมือนจะพังทลายลงไปต่อหน้าผม
ทั้งที่ผมบอกรักคีตาไม่ได้ให้คำตอบแต่นี่กลับ...
ผมได้แต่เดินหลบฉากไปให้เขาสมหวังกับคนที่เขารัก
แต่นั่นก็ยังไม่ทำให้ผมเจ็บเท่ากับการเห็นภาพบาดตาซ้ำสอง แต่กับผู้ชายอีกคนแต่คราวนี้กลับเป็นคนที่ผมรู้จักดี
คีตากอดกับเชนน้องชายของผม
แถมยังบอกรัก
จุดเดือดผมเริ่มหมดลง
ในเมื่อนายมันง่ายกับคนอื่นเขาไปทั่ว
งั้นนายก็ง่ายกับฉันหน่อยจะเป็นไรไป
ในวันที่ฝนตกผมไปที่บ้านของคีตา
คีตาที่รู้ว่าผมมาก็ยิ้มให้ผมก่อนที่จะกอดผม
“ดีใจที่พี่มานะ ผมนึกว่าจะไม่มาซะแล้ว”คีตาบอกผม ผมรู้สึกสะอิดสะเอียน ผมสะบัดแขนคีตาออก
“อย่าเอามือสกปรกของนายมาแตะต้องฉัน”ผมพูดก่อนที่จะทำเรื่องเลวร้ายที่สุดกับคนที่ผมรัก
ผมผลักร่างในให้ล้มลงกับพื้น
“พี่โชนเป็นอะไรไป”คีตาถามผมแต่มันก็เท่านั้นผมจูบคีตาอีกครั้งส่งความรู้สึกของผมทั้งหมดลงไป มือข้างหนึ่งกุมมือทั้งสองข้างของคีตา ส่วนอีกข้างก็ปลดเสื้อผ้าของคีตาออก
“พี่ปล่อยผม”คีตาบอกผมหลังจากที่ผมเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากแสนนุ่มที่ตอนนี้แดงก่ำเป็นซอกคอขาวเนียน
ผมในตอนนั้นหน้ามืดทำทุกอย่างตามใจของตัวเองแต่ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปกว่านั้น
ผมก็สัมผัสได้ถึงน้ำตา
คีตาร้องไห้เหมือนเมื่อก่อนแต่ครั้งนี้ผมสักเกตเห็น แววตา แววตาที่บอกว่าคีตากลัวผม
ผมรับรู้ความรู้สึกทั้งหมดของคีตาผ่านดวงตานั่น
ผมปล่อยร่างของคีตาไว้แบบนั้นก่อนที่จะเดินจากไป
พร้อมคำตอบที่ว่าคีตาไม่ได้รักผม
คีตายอมบอกว่ารักกับเชนและผู้ชายที่ผมไม่รู้จัก
แต่แค่ผมแตะต้องเขาก็กลัวผม
นั่นเป็นคำตอบที่ดีที่สุด
จากนั้นวันวานเดิมๆระหว่างผมกับคีตาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ผมกับคีตาก็ยังคงทะเลาะกันที่มหา’ลัยจนผมเรียนจบและไม่เคยพบกับคีตาอีกเลย
จนกระทั่งพ่อบอกว่าจะให้ผมแต่งงานกับคีตา
คีตา ชื่อนี้ยังอยู่ในความทรงจำของผม
ผมจึงปฏิเสธพ่อแต่พ่อก็ทำให้ผมยอมแต่งงานได้
แต่ก็เท่านั้นผมจะทำให้คีตาเป็นฝ่ายไปจากผม
ก็ในเมื่อคีตาไม่ได้รักผม
แล้วจะมาแต่งงานกับผมทำไม
“ปลั้ก”เสียงของตกทำให้ผมสนใจ ผมเก็บมันขึ้นมา มันเป็นซองยา และมันก็ทำให้ผมตกใจกับฉลากยาที่แปะอยู่หน้าซอง
“ยาบำรุงครรภ์”
TBC……………………
หัวข้อ: ช่วยตอบผมที...ใครเป็นพ่อของลูกผม??? THE END (อ่าน 299555 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก