ตอนที่ 12 เรื่องราวทั้งหมด
โชน
“พ่อครับกินนี่สิครับ อร่อยนะครับ”มีนพูดพร้อมกับยืนช้อนที่ตักไอศครีมมาตรงหน้าผม ผมก็กิน
“อืม อร่อยครับ”
“พ่อครับพ่อบอกว่าพ่อไม่ชอบคนโกหก”มีนบอกผม
“ครับ”
“แต่ผู้หญิงคนนั้นโกหกพ่อ เธอไม่ได้โดนคีตาตบ”มีนบอกผม เรื่องนั้นผมรู้ รอยตบอะไรมันจะเรียบเนียนสวนขนาดนั้น แค่อยากแกล้งให้คีตาฉุนแค่นั้น
“ปกติมีนจะไม่สนใครไม่ใช่เหรอครับ ทำไมถึงช่วยคีตาล่ะ”ผมถาม
“เพราะกอด...อ้อมแขนเขาอบอุ่นก็แค่นั้น”มีนบอกหน้าแดงๆ
“งั้นอยากให้คีตามาเป็นแม่ไหมครับ”
“เรื่องนั้น...ไม่เกี่ยว”มีนบอก ดูท่าคงไม่อยากได้ใครมาเป็นแม่ตอนนี้ แน่ล่ะ ผมก็ไม่อยากให้ใครมาเป็นภรรยาผมทั้งนั้น
..........................................
กันต์
ผมขับรถมาจนถึงคอนโดของเชน ผมเข้าไปในห้อง ห้องว่างเปล่าไร้วี่แววเจ้าของห้อง จนผมได้ยินเสียงในห้องน้ำ ผมเดินเข้าไปแล้วก็พบกับเชนที่กำลังอาเจียนอยู่
ผมลูบหลังเชน เชนสะดุ้งแล้วก็หันมามองผม
“กันต์”เชนพูดก่อนที่จะอาเจียนอีกครั้ง พอเชนอาเจียนเสร็จก็บวนน้ำ
“เชนนายเป็นไรมากไหม ไปหาหมอเถอะ”ผมบอกมือยังคงลูบหลังเชน
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องไปหาหมอก็ได้”เชนบอกผม ผมดูออกว่าเขาโกหก ไม่เป็นไรแต่ยังทำหน้าพะอืดพะอมอาเจียนต่อ
“ฉันว่านายต้องไปหาหมอ”ผมบอกก่อนที่จะอุ้มเชนไปหาหมอ
“กันต์ปล่อย”เชนร้องแต่ผมก็ไม่ปล่อย
โรงพยาบาล
“บอกให้ปล่อย”เชนย้ำเป็นรอบที่ร้อย
“ปล่อยก็ได้”ผมบอกแต่ตอนนี้พวกเรายืนอยู่ที่หน้าห้องตรวจแล้ว
“คุณ ภานุรุต อัครวดี ค่ะ”เสียงพยาบาลเรียกผมกับเชนเข้าไปพร้อมกัน
“พี่หมอ”ผมบอกยกมือไหว้พร้อมเชน
“บังเอิญจังครับเจอพี่หมอ”ผมพูด
“เชนเป็นไร ไม่สบายตรงไหน”พี่หมอไม่สนใจผมพูดกับเชนที่นั่งลงอยู่ที่เก้าอี้
“ไม่รู้ พักนี้เอาแต่อาเจียนตลอดเลย”เชนบอกพี่หมอก่อนที่พี่หมอจะตรวจ พอตรวจเสร็จพี่หมอก็ทำหน้าลำบากใจ
“เชน นายท้อง”พี่หมอพูด ผมกับเชนตกใจ ไม่มีทางเป็นไปได้ในเมื่อเชนเป็นผู้ชายหรือว่า แพรว
“เชนนายเคยกินของที่แพรวเอามาให้หรือเปล่า”ผมถาม
“อืม ก็เคยกินอยู่ พี่หมออย่าล้อเล่นได้เปล่าอย่างผมเนี่ยนะท้องเป็นไปไม่ได้”เชนตอบผมพร้อมกับบอกพี่หมอ
“พี่ไม่ได้ล้อเล่นนายท้องจริงๆ”พี่หมอย้ำอย่างจริงจัง ทำให้เชนเริ่มนิ่งก่อนที่จะก้มหน้าลง
“ผมจะไปเมืองนอก”เชนบอกก่อนที่จะรีบวิ่งออกไป
“พี่หมอที่เหลือผมฝากด้วยนะ”ผมพูดก่อนที่จะวิ่งตามเชนไป
“เชนหยุดก่อน”ผมบอกก่อนที่จะวิ่งตามจนทัน ผมกุมมือเชนไว้
“ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย ปล่อยซะกันทการ”สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้ผมรู้ว่าผมผิดต่อเขามากเกินกว่าที่ผมคิด แต่ยังไงผมก็ไม่ยอมปล่อย
“นายจะไปเมืองนอกก็ต้องกลับบ้านก่อน”ผมพูดก่อนทีจะลากเชนให้ตามผมมา ผมขับรถจนมาถึงคอนโดเชน
ระหว่างทางไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาสักคำมันทำให้ผมอึดอัด
เชนกำลังจะมีลูกกับผม
ผมกำลังเป็นพ่อ แต่ผมรักคีย์ ไม่ได้รักเชน ไม่แม้แต่จะคิด
แต่ทำไมแค่เชนเปลี่ยนคำเรียกผมมันถึงทำให้ผมเจ็บ
“มาส่งแค่นี้พอแล้วใช้ไหมกันทการ”เชนบอกก่อนที่จะเปิดประตูรถ แล้วรีบเดินไปที่ห้อง ผมเดินตามไป เชนกำลังปิดประตูใส่หน้าผม ผมเอามือขวางไว้ก่อนที่จะดันตัวเองเข้าไป
“ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”ผมบอก
“เรื่องอะไร”เชนพูดโดยที่ไม่มองหน้าผม
“เรื่องวันนั้น ทำไมนายถึงมาอยู่ที่ห้องฉันได้”ผมเปิดประเด็น
“ฉันไม่รู้ วันนั้นฉันเปิดห้องที่โรงแรมไว้ อยู่ๆเจนนี่ก็เดินมาหาฉันแล้วก็ฝากกุญแจห้องไว้ แล้วฉันก็เจอกับคีย์ที่เมาไม่รู้เรื่อง ฉันพาคีย์ไปส่งที่ห้องเพราะในตัวคีย์มีกุญแจอยู่ ส่วนฉันก็เข้าห้องที่เปิดไว้ เรื่องต่อจากนั้นนายคงรู้”จากที่เชนเล่ามาผมพอรู้เรื่อง ถ้าผมเดาไม่ผิด แต่คงต้องถามให้มั่นใจ
“เชนหลังจากวันนั้นนั้นนายยังมีกุญแจห้องอยู่กับตัวใช่ไหม”
“ใช่ นายถามทำไม”แค่ได้รับคำตอบมาผมก็รู้ว่าการเดาของผมถูกต้อง
วันนั้นคนที่ผมใช้บอกว่าเขาเดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่งทำให้กุญแจหล่น
ถ้าความคิดผมถูกกุญแจคงสลับกันและผู้หญิงคนนั้นคือเจนนี่และห้องที่คีย์เข้าไปคงจะเป็นห้อง
.
.
.
โชน
.
.
.
“กันทการนายจะคิดอะไรอยู่ฉันไม่รู้แต่นายต้องออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้”เชนเรียกผม
“เลิกเรียกฉันว่ากันทการสักที”ผมตะโกน
“ไม่...”เชนพูดได้แค่นั้นเพราะโดนผมจูบ
“เรียกว่ากันต์เหมือนเดิมได้ไหม ไม่งั้นฉันจะทำมากกว่านี้”
“ได้”เชนตอบอย่างไม่พอใจ
“เชนเรื่องลูก...”ผมพูดไม่ทันจบเชนก็พูดขัด
“ไม่ใช่ลูกของนาย จบเรื่องแล้วใช่ไหม ออกไปซะ”
“เชนถึงฉันเมาแต่ใช่ว่าฉันจะดุไม่ออกนะว่า มันคือครั้งแรกของนาย”
“มีครั้งแรก ก็มีครั้งที่สองได้”เชนโกหกผม อย่างเชนผมรู้ดีว่าไม่ทางทำแบบนั้น
“เชนอย่าโกหกอีกเลย”ผมพูดก่อนที่จะกอดเชน
“ปล่อยนะ บอกให้ปล่อย...”เชนพยายามขัดขืน เชนทุกอกผมก่อนที่จะร้องไห้
ผมได้แต่กอดเชนไว้มองดูเชนที่กำลังร้องไห้หากจะหาคนผิดมันก็คงไม่พ้นผม
ผมเป็นคนที่ทำให้เขาร้องไห้
ผมเป็นพ่อของลูกในท้อง
และผมต้องรับผิดชอบ
TBC……………………
หัวข้อ: ช่วยตอบผมที...ใครเป็นพ่อของลูกผม??? THE END (อ่าน 282357 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก