It’s Real เดี๋ยวรักเลย
ตอนที่ ๓ หนุ่มข้างไร่
“ป้าพิศทำอะไรครับ กลิ่นหอมมากเลย”เสียงตาต้าดังมาก่อนตัวเมื่อได้กลิ่นหอมของเครื่องแกงลอยมาจากครัว เช้านี้ครัวของไร่รณวีร์ก็ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอาหารเช่นเคย อาหารกลางวันสำหรับคนงานในไร่จะถูกเตรียมแต่เช้า จนเมื่อใกล้จะสิบโมงเช้าก็จะลงมือทำ เพราะทั้งข้าวและกับไม่ใช่น้อยๆ นโยบายของไร่คืออยู่แบบเหมือนพี่เหมือนน้อง จึงดูแลพนักงานและคนงานในไร่ทุกคนอย่างดีและเท่าเทียม เรื่องอาหารการกินก็ไม่ปล่อยให้ต้องอดอยาก หน้าเรือนพักของแต่ละหลังก็มีพื้นที่ไว้ปลูกผักสวนครัวรั้วกินได้ เพื่อลดการใช้จ่ายของแต่ละคนลงไป เก็บไว้ใช้แต่สิ่งจำเป็น ทุกคนในไร่ก็ปฏิบัติและอยู่กันดีเรื่อยมา ที่นี่มีทั้งคนที่อยู่ประจำและชาวบ้านแถบนี้ที่มารับจ้างทำงานให้ ก็คนรู้จักกันทั้งนั้นแนะนำกันมา
ตาต้าเดินเข้าไปส่องในครัวที่มีวัตถุดิบในการทำอาหารวางเรียงราย ป้าพิศที่กำลังปรุงอาหารอยู่หันมาทัก ก่อนเรียกให้เข้าไปชิมรสชาติอาหารที่ตนเองปรุง
ตาต้าเดินเข้าไปหา ชะโงกหน้ามองในหม้อขนาดใหญ่ที่วางอยู่บนเตาว่ามันคืออะไร
“แกงส้มค่ะ”
ป้าพิศยิ้มบอก ก่อนจะตักแกงใส่ถ้วยเล็กให้ตาต้าชิม ดูปฏิกิริยาของหนุ่มน้อยอย่างลุ้นในคำตอบ
“เป็นไงบ้างคะ รสนี้พอใช้ได้ไหม?”
“หื้ม ไม่ใช่แค่พอใช้หรอกครับ อร่อยมากเลยต่างหาก ต้าว่ารสดีกว่าที่ต้าเคยทานอีกนะ”
ตาต้าว่าทั้งสีหน้าและน้ำเสียงจริงใจจนคนทำอดปลื้มไม่ได้ เรียกได้ว่าชิมไปชมไปไม่ขาดปาก
ตากลมมองไปรอบๆดูข้าวของที่ถูกเตรียมไว้ อาหารกลางวันสำหรับวันนี้นอกจากมีแกงส้มแล้ว ก็ยังมีผัดผักรวมมิตรกับหมูทอดอีกด้วย น่ากินทุกอย่างจนตาต้าต้องขอชิม
“วันนี้คุณตาต้าจะไปที่ไร่ด้วยไหมคะ?”
พี่สาวคนสวยที่ตาต้าชอบเรียก หนึ่งในผู้ช่วยของป้าพิศหันมาถามตาต้าที่กำลังเพลินกับการชิมอาหาร ตาต้าจึงเงยหน้ามามองก่อนตอบพี่สาวไป
“คงไปไม่ได้อ่ะครับ พี่โซลสั่งห้าม”
พอได้ยินคำตอบเช่นนั้นแล้ว ทุกคนในครัวก็พากันหัวเราะร่า เจ้านายของพวกเขาท่าทางจะได้ลูกชายคนใหม่เพิ่มมาอีกหนึ่งคน ทั้งดื้อทั้งซนเหมือนน้องจินนี่ไม่มีผิด ดูไปดูมาทั้งสองคนก็ดูละม้ายคล้ายกันอยู่ ถ้าบอกว่าเป็นพี่น้องกันจริงก็น่าเชื่อถือทีเดียวล่ะ
ตาต้าคุยอะไรกับป้าพิศและพี่สาวในครัวอีกนิดหน่อยก็ขอตัวกลับเข้าบ้าน ตัวบ้านกับครัวแยกเป็นคนละส่วน เพราะต้องการพื้นที่สำหรับทำอาหารชุดใหญ่เช่นนี้ทุกวัน คุณน้ำทิพย์นายหญิงของไร่ก็เคยบ่นว่ามันวุ่นวายที่ต้องทำอาหารเลี้ยงคนหมู่มากทุกวัน แต่คุณรณวีร์เจ้าของไร่ก็ยังยืนยันจะให้ทำกันต่อไป จะเลี้ยงคนมันก็ต้องมีทั้งพระเดชและพระคุณเป็นที่ตั้ง เวลาเจ็บป่วยไข้ไร้หนทางก็ดูแลช่วยเหลือ เวลาทำผิดพลาดพลั้งก็ตักเตือนชี้แนะและลงโทษให้เห็นเป็นสำคัญ ไม่ทำให้กลัว แต่ทำให้เกรง คนเขาจะได้รักและเคารพเชื่อฟัง ที่สำคัญ ไม่ควรปล่อยให้คนของตนเองอดอยาก
ตาต้าเดินกลับเข้ามาในบ้านก็เห็นว่ามีแขกนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกในบ้านด้วย กะว่าจะรีบเดินขึ้นบ้านไปเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวน แต่แขกคนดังกล่าวก็หันมาเห็นเขาพอดี ตาต้าเลยชะงักเท้า หมุนตัวกลับมายกมือไหว้คนที่มองมา เปิดยิ้มสยามให้ ยิ้มไว้ภัยไม่มี ก็ดูแขกผู้ชายคนนั้นสิ ใบหน้ารกครึ้มด้วยหนวดเครา ผมเผ้ายาวที่ถูกรวบไว้ลวกๆ แถมร่างกายใหญ่โตดูน่ากลัวจะตาย เป็นแขกหรือเป็นโจรกันน่ะ
ชายคนนั้นรับไหว้ตาต้าก่อนจะลุกเดินเข้ามาหา สีหน้าตาต้าเลยเปลี่ยนเป็นยิ้มแหยแล้ว เพราะคนที่เดินเข้ามานั้นจับจ้องมองเหมือนสำรวจ แง พี่โซลอยู่ไหนอ่ะ ต้ากลัว~
ตาต้าเผลอก้าวถอยหลัง อยากจะวิ่งหนีนะ แต่ว่ามันก็คงจะดูเป็นการเสียมารยาทมากจนเกินไป แต่พอผู้ชายคนนั้นจะเอื้อมมือมาแตะตัว ตาต้าก็ร้องลั่น
“พี่โซล ช่วยต้าด้วย!!”เสียงร้องนั้นไม่เพียงทำให้แขกคนดังกล่าวตกใจ แต่โซลที่กำลังเดินเข้าบ้านมาเพราะเด็กไปตามว่ามีแขกมาหาก็ตกใจจนรีบวิ่งเข้ามาอย่างเร็วรี่
“ตาต้า!!!”เสียงเรียกของพี่ทำให้ตาต้าหันกลับไปมองที่ทางเข้า ก่อนวิ่งเข้าไปหาแล้วหลบอยู่ข้างหลังพี่โผล่ออกมามองแขกคนนั้นแค่ดวงตา
โซลมองน้องที่วิ่งมาแอบด้านหลังก่อนจะ เบือนสายตากลับไปมองคนที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่ตรงข้าม
“ไอ้ไต๋?”
ชายคนนั้นกอดอกแล้วพยักหน้าโซลจึงหลุดหัวเราะพรืดออกมา ทำให้ตาต้าเงยหน้ามองพี่งงๆ
‘อะไรอ่ะ ผู้ชายน่ากลัวคนนั้นเป็นเพื่อนพี่โซลหรอกเหรอ?’
+++++++++++++++
“ฮ่าๆๆ โคตรขำเลยว่ะไต๋ มึงทำเด็กกลัวจนแทบร้องไห้แล้วน่ะ”โซลหัวเราะเพื่อนไม่หยุดตั้งแต่รู้ว่าไอ้หนวดครึ้มนั้นคือเพื่อนไต๋ เพื่อนสนิทสุดแสนของเขาเอง ท่าทางว่าจะกำลังปฏิบัติภารกิจสำคัญ เลยต้องปกปิดตัวเองขนานใหญ่ขนาดนี้ ก็เพื่อนของเขาเป็นตำรวจนี่นะ
ตาต้ามองพี่ที่หัวเราะเสียงดังอย่างแปลกใจ พี่เครารกคนนี้คงเป็นคนที่พี่โซลสนิทด้วยเป็นอย่างมาก พี่ถึงได้แสดงอารมณ์มากกว่าปรกติ ตอนนี้ตาต้ากับจินนี่ที่เพิ่งกลับมาจากบ้านลุงดิน ก็กำลังช่วยกันวาดรูประบายสีอยู่ ฟังผู้ใหญ่เขาคุยกันบ้างเล่นกันบ้างตามประสา
ไต๋ หรือไตรภพที่มองหนุ่มน้อยตาต้าอยู่นานแล้วพยักเพยิดให้เพื่อนแนะนำ โซลจึงเรียกตาต้ามาทำความรู้จักกับเพื่อนสนิทของเขา
“เรียกลุงไต๋ก็ได้นะ เพราะมันแก่แล้ว”
ยังมีหน้ากัดจิกเพื่อน ทั้งที่ตนเองก็รุ่นเดียวกัน ตาต้าไหว้เพื่อนสนิทของพี่อีกครั้ง เปิดยิ้มเป็นมิตรมากกว่าก่อนหน้านี้ที่เพิ่งเจอเพื่อนพี่
“สวัสดีครับพี่ไต๋”
“สวัสดีครับตาต้า เราตัวตอเหมือนกันเลยเนอะ”
“อะแฮ่ม!”
โซลกระแอมเมื่อเพื่อนทำท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ยใส่น้องชายที่น่ารักของเขา ขณะที่ไตรภพก็ยิ้มอย่างรู้ทัน ทำเป็นหวง จะเก็บไว้กินเองล่ะสิ
ไตรภพมองตาต้าที่กลับไปเล่นอยู่กับจินนี่อย่างพินิจ หึ เสป็คเพื่อนเขาเลยนี่
ไตรภพกับโซลเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกัน สนิทสนมกันมากในระดับที่รู้ความคิดของอีกฝ่ายเพียงแค่พูดกันไม่กี่คำ เล่นทะโมนโจนทะยานด้วยกันมา แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันอยู่พักหนึ่ง เมื่อโซลไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ความเป็นเพื่อนที่รู้ใจกันทุกอย่างก็ยังคงเดิม
การที่โซลไปศึกษาต่อในต่างประเทศก็ใช่ว่าเขาจะเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้เสียที่ไหน เรียกได้ว่าเสเพลในระดับหนึ่ง การเรียนไม่ได้ทิ้ง แต่ชีวิตส่วนตัวก็สุดเหวี่ยงพอกัน ควงหนุ่มควงแหม่มไปเรื่อยตามแต่รสนิยมในช่วงนั้น การร่วมหลับนอนกับผู้ชายด้วยกันไม่ได้เป็นเรื่องแปลกในสถานที่แห่งนั้น ก็ถือว่าเปิดกว้างพอใช้ได้ แต่ก็ไม่ถึงกับยอมรับเป็นกิจลักษณะ เรียกว่าต่างคนต่างอยู่ ไม่สนใจ ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของใคร
ชีวิตในต่างแดนของโซลอิสระสุดกู่ จนมาเจอกับจารุ แม่ของน้องจินนี่ เธอมาเรียนต่อที่เดียวกับเขา ในขณะที่เธอเพิ่งเข้ามาแต่โซลกำลังจะจบการศึกษา ทำให้โซลเร่งสร้างความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นกับเธอ เขาทั้งลุ่มหลงและหลงไหลจนไม่อาจถอนตัวถอนใจได้ จนเมื่อกลับมายังบ้านเกิดเมื่อการศึกษาสำเร็จลุล่วง เที่ยวเล่นอยู่สักพักโซลจึงขอพ่อกลับไปยังที่แห่งนั้นอีกครั้ง เหตุผลคือเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์การทำงานในต่างแดน ซึ่งคุณรณวีร์ก็ไม่ได้ขัด โซลจึงกลับไปอีกครั้ง
จารุยังอยู่ที่นั่น โซลจึงสานสัมพันธ์กับหญิงสาวเรื่อยมา และตัดสินใจแต่งงานกันในช่วงเวลาที่ไม่นานนัก ชีวิตข้าวใหม่ปลามันช่างหวานหอม ความสุขที่จะได้สร้างครอบครัวกับคนที่รักยังกรุ่นกำจายในใจ โดยที่ไม่รู้เหตุล่วงหน้าว่าพายุฝนเริ่มตั้งเค้าจะซัดกระหน่ำในเวลาต่อมา
ความสุขมันอยู่กับเขาไม่นาน เมื่อภรรยาสุดที่รักเลือกคนอื่น คนที่ดีกว่าเขา คนที่เข้าใจและให้ทุกอย่างกับเธอได้ จารุที่แสนสวยกลายเป็นนางมารร้ายเพียงเพราะต้องการจะตีจาก ลูกน้อยที่น่ารักไม่ได้เป็นโซ่ทองที่จะคล้องใจเธอให้อยู่กับเขา เธอเลือกที่จะไปโดยไม่หันกลับ โซลก็ต้องก้มหน้ายอมรับกับชะตากรรม แม้ไม่มีเธอ แต่ก็ยังมีจินนี่ น้างฟ้าตัวน้อยๆที่คอยเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจที่แห้งผากของเขาเรื่อยมา
“คุณพ่อขา พรุ่งนี้อย่าลืมสัญญานะคะ ว่าจะพาจินนี่กับพี่ตาต้าไปเที่ยวน้ำตก”
จินนี่ที่นอนวาดภาพระบายสีอยู่บนเสื่อกับตาต้า เอ่ยทวงสัญญาจากคุณพ่อ หนูน้อยอยากพาพี่ชายคนสนิทไปเที่ยวให้ทั่วทุกที่ที่เจ้าตัวเคยไปเลยก็ว่าได้ แต่ติดที่คนเป็นพ่อไม่มีเวลาพาไปนี่สิ
“ไม่ลืมหรอกค่ะ ถ้าจินนี่กับพี่ตาต้าเป็นเด็กดี คุณพ่อขาก็จะพาไปตามสัญญา”
โซลตอบลูกสาว ปรายตามองพี่ชายคนสนิทของลูกชั่วแวบหนึ่ง ไม่อยากให้เพื่อนจับสังเกตได้ แต่มันก็ไม่ได้รอดพ้นสายตานายตำรวจหนุ่มไปได้ ริมฝีปากใต้หนวดเครานั้นจึงแอบยิ้มเมื่อยกน้ำขึ้นจิบ
“จินนี่สัญญาจะเป็นเด็กดี”
เด็กน้อยชูนิ้วก้อยเล็กป้อมนั้นขึ้นเป็นสัญลักษณ์ของการสัญญา แก้มป่องอมชมพูพองขึ้นเพราะอาการยิ้มไม่หุบ ก่อนจะกลับมาวาดภาพกับพี่ชายต่อ
ไตรภพอยู่คุยถามไถ่ทุกข์สุขเพื่อนอยู่ไม่นานก่อนขอตัวกลับ เขาแวะมาเพื่อส่งข่าวให้เพื่อนได้ระวังตัว เพราะในช่วงนี้เริ่มมีกลิ่นไม่ดี ทางที่ดีไม่ควรจะประมาทจะดีที่สุด
ขากลับออกไปนายตำรวจหนุ่มก็เดินสวนกับชายหนุ่มหน้าเข้ม ที่ไม่ว่าจะเจอเมื่อไหร่ก็คมเข้มได้คงเส้นคงวาไม่มีเปลี่ยน ริมฝีปากภายใต้หนวดเครากระตุกยิ้ม จนคนที่เดินผ่านรู้สึกหนาววูบโดยไม่ทราบสาเหตุ
ดินหันกลับไปมองตามชายหนุ่มเครารกนั่น คิ้วขมวดเมื่อรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอคนๆนี้ที่ไหน แต่หนวดครึ้มจนเห็นแค่จมูกกับลูกตาเท่านั้นเป็นใครก็มองไม่ออก ท่าทางที่บ้านจะไม่มีมีดโกน ถึงได้รกขนาดนั้น ดินส่ายหน้ากับความคิดไร้สาระของตนเอง ก่อนเลิกสนใจคนที่ไม่รู้จัก แล้วเดินเข้าบ้านของผู้เป็นเจ้านายไป
+++++++++++++++++++++++++++
เช้าวันต่อมา โซลก็พาสองพี่น้องไปเที่ยวน้ำตกตามสัญญา น้องจินนี่ตื่นแต่เช้ามาเตรียมตัว อุปกรณ์อำนวยความสะดวกทุกอย่างคนเป็นพ่อจัดเตรียมไว้ให้แล้ว หนูจินนี่จึงเตรียมเสื้อผ้าไปเปลี่ยนขากลับเอง โดยที่ไม่ต้องให้ย่าพิศแม่ลุงดินช่วย เพราะจินนี่โตแล้ว
เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม ทั้งข้าวของจำเป็นและเสบียงอาหาร การเที่ยวน้ำตกในครั้งนี้จึงเริ่มขึ้น โดยมีดินเป็นคนขับรถให้ และมีนุ่น พี่เลี้ยงของจินนี่ตามไปดูแลด้วย
พอไปถึงสถานที่เที่ยวจินนี่ก็ดึงมือพี่ชายลงน้ำด้วยกัน น้ำตกแห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากไร่รณวีร์สักเท่าไหร่ และยังไม่ถูกเปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวทำให้ไม่มีคนพลุกพล่าน ธรรมชาติยังอยู่ดีและสวยงาม น้ำสีใสจนเห็นตัวปลาที่แหวกว่าย จนนี่น้อยร้องกรี๊ดทุกครั้งที่เห็นปลาว่ายผ่าน แล้วหัวเราะเอิ้กอ้ากมีความสุข
โซลลงไปในน้ำด้วยคอยประคองลูกสาวที่ลอยตัวในห่วงยางสีสวย ตีขาในน้ำไปมา โดยมีตาต้าที่เล่นอยู่ใกล้ๆ
เมื่อเห็นว่าน้องเล่นอยู่แต่ตรงที่น้ำตื้น โซลจึงชวนให้ลงไปลึกกว่านี้จะได้ว่ายน้ำเล่นได้ แต่ตาต้าส่ายหน้าบอกว่าว่ายน้ำไม่เป็น โซลเลิกคิ้วแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะบอกน้องว่าเดี๋ยวเขาจะหัดให้ หันไปเรียกนุ่นให้มาช่วยดูน้องจินนี่ ก่อนจูงมือตาต้าเดินลงไปในน้ำที่ลึกกว่าเดิม
เมื่อมาถึงจุดที่น้ำลึกจนตาต้าแทบจะหยั่งเท้าไม่ถึง โซลจึงเริ่มการฝึกโดยการให้น้องลองตีขาลอยตัวในน้ำ แต่ตาต้าก็ไม่กล้าเพราะกลัวจะจมน้ำ
“ไม่เอาอ่ะ ต้ากลัว”
บอกพี่สีหน้าเว้าวอน โซลยิ้มแล้วให้ความมั่นใจกับน้อง
“ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกน่า พี่จับตัวตาต้าไว้อยู่นี่ไงครับ”
ตาต้าเห็นท่าทางมั่นใจในความปลอดภัยของพี่แล้วก็เริ่มจะใจชื้นขึ้นมานิด ก็แค่นิดเดียว ก็คนมันกลัวอ่า
“พี่โซลอย่าปล่อยมือนะ”
“ครับ”
โซลสอนน้องให้ตีขาโดยที่เขาคอยตัวพยุงใต้น้ำไว้ให้ สักพักตาต้าก็เริ่มจับจังหวะได้ และเริ่มจะสนุก แต่พอพี่ให้ลองทำโดยที่พี่คอยดูอยู่ใกล้ไม่ได้ช่วยแทน ตาต้าก็ทำไม่ได้ จนต้องโอดครวญน่าสงสาร
“พี่โซล มันจะท่วมหัวต้าแล้วอ่า”
ตาต้าบอกเสียงตื่น ก่อนนี้มีพี่คอยช่วยเขาก็เบาใจ ไม่ต้องกลัวว่าจะจม แต่นี่พี่ปล่อยมือแล้ว ใครจะช่วยตาต้าอ่ะ แง
“ตาต้าก็ตีขาด้วยสิครับ ตัวจะได้ลอย ลองดูนะ”
คนเป็นพี่พยายามแนะนำ แต่ตาต้าที่กลัวเป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้วก็ตัดความกลัวออกไปไม่ได้ ขาที่ควรตีให้ตัวลอยก็กลับตะกายไร้จังหวะ รีบเข้าไปคว้าตัวพี่ไว้กลัวจมน้ำ
“ต้าทำไม่ได้ ไม่เอาแล้ว พอได้ไหม?”
ตาต้าเกี่ยวรอบคอพี่ไว้ มองด้วยสีหน้าอ้อนวอน จนโซลอ่อนใจและใจอ่อน
“โอเค งั้นขึ้นไปเล่นบนฝั่งกัน”
“อื้อ!” ตาต้าเปิดยิ้ม เคลื่อนตัวไปด้านหลังพี่อย่างขลาดๆ น้ำมันลึกมากนี่นา
โซลลอยตัวไปด้านหน้า เปลี่ยนให้น้องมาเกาะไหล่ แล้วพาน้องไหว้เข้าฝั่ง ความใกล้ชิดทำให้เขาใจสั่นแปลกๆ ลมหายใจอุ่นๆข้างใบหูยิ่งทำให้เขาขนลุก รีบว่ายให้ถึงฝั่งอย่างเร็วไว
พอส่งหนุ่มน้อยถึงฝั่ง โซลก็ปลีกตัวมานั่งดูลูกสาวกับน้องชายเล่นน้ำกันอยู่บนพื้นด้านบน โดยมีดินที่คอยดูอยู่ใกล้ๆสองคนนั้นอีกที บรรยากาศสดใสแบบนี้มันไม่เกิดขึ้นกับเขานานมาแล้ว อยู่กันมาแค่สองพ่อลูก มีเพียงจินนี่เท่านั้นที่คอยประคับประคองจิตใจเขา แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่าจะเพิ่มขึ้นมาอีกคนโดยไม่ทันตั้งตัวเสียแล้ว
ตาต้ากับน้องจินนี่ที่เล่นน้ำต๋อมแต๋มอย่างสนุกสนาน หันกลับมามองคนบนฝั่งเป็นระยะ ยิ้มและโบกมือให้ โซลก็โบกมือตอบ ยิ้มบางเมื่อรู้สึกอุ่นๆในอก
++++++++++++++++++++
สองพี่น้องเล่นน้ำกันจนเหนื่อยจึงพากันขึ้นมาบนฝั่ง ดินลงไปอุ้มน้องจินนี่มาส่งให้โซล ที่รับผ้าเช็ดตัวจากพี่เลี้ยงลูกสาวมาห่มตัวให้ลูก ตาต้ารับผ้าอีกผืนจากพี่นุ่นมาเช็ดหน้าเช็ดตัว เดินมานั่งลงบนเสื่อที่ปูไว้บนเนินข้างๆพี่ มองหน้ากันกับจินนี่แล้วหัวเราะ เหมือนความสนุกมันยังตกค้างอยู่
โซลบอกน้องให้ไปเปลี่ยนชุดใหม่ที่เตรียมมาก่อนที่จะกลับไปอาบน้ำที่บ้าน ตาต้ากลับมานั่งเมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่แล้ว อาหารกลางวันที่ป้าพิศเตรียมมาให้ถูกลำเลียงออกจากตะกร้าปิกนิกใบใหญ่ นุ่นจัดการงานทุกอย่างอย่างรวดเร็ว อาหารทุกอย่างก็วางตรงหน้าพร้อมรับประทาน
เมื่อทานข้าวกันเสร็จ นุ่นก็ทำหน้าที่เก็บข้าวของทุกอย่างให้เรียบร้อยตามเดิม ตาต้าเดินกระมิดกระเมี้ยนเข้ามาหาพี่ กระตุกชายเสื้อให้พี่หันมามอง
“อะไรครับ?”
โซลถามน้องอย่างสงสัยในท่าทีที่แปลกๆนั้น
“ต้าปวดฉี่”
“หา?” โซลร้องเบาๆ ไม่กล้าขำน้อง แต่ก็ยังแอบยิ้มไม่ให้น้องเห็นอยู่ดี
“จะหาอะไรล่ะ ต้าจะไม่ไหวแล้วน้า~”
ตาต้าทำท่าว่าจะไม่ไหวแล้วจริงๆ แต่ในอ้อมแขนโซล หนูน้อยจินนี่กำลังง่วงได้ที่ ท่าทางจะเคลิ้มหลับได้ง่ายๆ เลยวานดินให้ช่วยพาน้องไปหาที่ทำธุระ
+++++++++++++++++++
ตาต้าที่เสร็จจากการทำธุระที่แสนเร่งด่วน เดินกลับมาหาดินที่รออยู่ แต่กลับต้องหยุดเท้าเมื่อเห็นว่ามีผู้ชายอีกคนอยู่กับพี่ดินด้วย ผู้ชายผิวขาว ตัวสูงเกือบเท่าพี่ดิน แต่เพรียวกว่า ท่าทางสองคนนั้นเหมือนกำลังทะเลาะกัน
ดินกระชากแขนคนอวดดีตรงหน้าแรงๆ เมื่ออีกฝ่ายพูดไม่รู้เรื่อง
“กลับไร่ของคุณไปเดี๋ยวนี้เลยนะ อย่ามาเสนอหน้าแถวนี้!”“ฉันจะมา นายมีสิทธิ์อะไรมาห้าม เป็นเจ้าของหรือก็เปล่า นี่มันพื้นที่สาธารณะนะ!”ดินมองหน้าเชิดหยิ่งนั้นนิ่ง แต่ก่อนที่จะได้ตอบโต้อะไรกลับไป ตาต้าก็เดินเข้ามาหาเขาเสียก่อน ท่าทางเด็กหนุ่มดูเป็นกังวลกับสถานการณ์ที่ได้พบเห็น ดินจึงปล่อยแขนคนที่ตนเองจับไว้ แล้วเดินไปอยู่ข้างตาต้า
“มีอะไรกันหรือเปล่าครับ พี่ดิน?”
ตาต้าถามอย่างสงสัย ดูจากท่าทีเมื่อครู่ เหมือนพี่ดินจะโกรธมาก
“เปล่าครับ เรากลับกันดีกว่า คุณโซลกับน้องจินนี่รอนานแล้ว”
ดินว่าตัดบท ไม่อยากให้ตาต้ามารับรู้ และที่สำคัญ ไม่อยากให้ตาต้ารู้จักกับคนๆนี้ คนที่แสนร้ายกาจ
ชายหนุ่มที่ฉุดกระชากกับดินเมื่อครู่ก้าวเอื่อยๆเข้าใกล้ตาต้า ซึ่งเด็กหนุ่มก็ไม่ได้ขยับหนีไปไหน สายตาที่คนๆนั้นมองมาเหมือนสำรวจและเยาะเย้ยอยู่ในทีจนตาต้าเริ่มจะไม่พอใจ
“ขอโทษเถอะครับคุณ ผมว่าผมกับคุณเพิ่งจะเจอกันเองนะครับ คุณไม่ควรใช้สายตาแบบนี้มองคนที่คุณเพิ่งพบเจอแบบนี้นะ ถ้าคุณมีมารยาทพอ”ตาต้าลงเสียงหนักให้รู้ว่าไม่พอใจ คนที่ถูกว่ากระทบถึงกับหน้าร้อนวูบด้วยความอับอายที่ถูกเด็กตอกหน้าเอาแบบนี้ ดินแอบยกยิ้มมุมปาก สะใจเล็กๆที่คนตรงหน้าโดนคนที่เด็กกว่าสั่งสอนเอา
เจ้าของร่างสูงเพียวนั้นมองหน้าคนยิ้มมุมปากเย้ยตนเองอย่างขุ่นเคือง ก่อนจะมองตาใสๆของเด็กหนุ่มที่แอบด่าเขาเมื่อครู่อย่างเดาอารมณ์ไม่ออก ดินขยับตัวทันทีที่เห็นว่าอีกคนจะเดินเข้าใกล้น้องชายเจ้านาย
“หึ ดูแลกันดีขนาดนี้นี่ ท่าทางจะเป็นคนสำคัญน่าดูนะ”
หนุ่มอีกคนว่า ยิ้มยียวนคนที่เอาตัวมาบังเด็กหน้าใสเอาไว้ ก่อนชะโงกหน้าข้ามไหล่คนหน้าเข้มไปทักทายเด็กด้านหลัง
“สวัสดีหนูน้อย ฉันปรเมศวร์ อยู่ไร่ข้างๆกับไร่รณวีร์นั่นล่ะ ยินดีที่ได้พบเธอวันนี้นะเด็กน้อย”
ดินจ้องหน้าคนพูดไม่วางตา สีหน้าดูระแวงคนๆนี้อย่างเห็นได้ชัด
“ตาต้า!”เสียงเรียกของโซลทำให้ทุกคนในที่นั้นหันกลับไปมอง โซลที่รอน้องอยู่นานแต่ไม่เห็นว่าจะกลับกันมาสักที จึงออกมาตามหา ฝากจินนี่ไว้กับพี่เลี้ยงอย่างนุ่น ไม่คิดว่าจะได้เจอกับคนๆนี้
ปรเมศวร์ อินทรลักษณ์
“ตาต้า กลับบ้าน!”
โซลบอกแค่นั้นแล้วเดินลิ่วนำหน้าน้องไปไม่เหลียวหลัง
“พี่โซล รอต้าด้วย”
ตาต้าร้องตามพี่ ก่อนจะออกวิ่ง หันกลับมาบอกพี่ดินให้รีบตามมาด้วย พี่โซลท่าทางจะอารมณ์ไม่ดี
“อย่าคิดที่จะมายุ่งกับน้องชายเจ้านายผมนะคุณปรเมศวร์… ผมเตือนคุณแล้ว”
ดินทิ้งท้ายก่อนเดินจากไป ปรเมศวร์ยักไหล่ก่อนจะหันกลับแล้วเดินกลับไปอีกทางหนึ่งเช่นกัน
++++++++++++++++++++++++
บรรยากาศภายในรถที่กำลังมุ่งตรงกลับไร่รณวีร์ดูอึดอัด ไม่มีใครพูดอะไรกันสักคำ จินนี่นอนหลับอยู่บนตักโซลที่ก็เงียบพอกับดิน เหมือนต่างคนต่างมีเรื่องต้องคิด ตาต้าที่มองคนนั้นทีคนนี้ทีเริ่มจะทนไม่ไหว จึงต้องเปิดปากถาม
“พี่โซล พี่โซลโกรธต้าเหรอ?”
โซลเหลือบมองหน้าน้องแวบหนึ่ง ก่อนเอ่ยบอกเสียงนิ่ง
“ไปคุยกันที่บ้านตาต้า”
กลับมาถึงบ้านโซลก็บอกให้ตาต้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ให้เรียบร้อย พาลูกสาวไปอาบน้ำใหม่ แล้วให้นอนกลางวันที่ห้อง และออกไปดูงานในไร่กับดิน พอตาต้าอาบน้ำเสร็จออกมาจึงไม่เห็นใครแล้ว
ตกเย็น โซลก็กลับเข้าบ้านมา ตาต้าที่กำลังดูทีวีอยู่กับน้องจินนี่เหลือบมองพี่ คนที่เขาได้พบเจอในวันนี้มีปัญหาอะไรกับพี่โซลและพี่ดินกันนะ ทำไมเพียงแค่เห็นหน้าคนๆนั้น พี่ก็ดูเครียดขนาดนี้
พอโซลขึ้นบ้านไปตาต้าจึงชวนน้อลจินนี่ไปที่ห้องพี่โซลเป็นเพื่อน น้องจินนี่ก็เดินตามพี่ที่จูงมือไปอย่างเต็มใจอย่างยิ่ง
โซลที่เข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายไล่ความเมื่อยล้า เมื่อกลับออกมาก็เห็นว่าน้องชายกับลูกสาวนั่งคุกเข่าพับขาเรียบร้อยอยู่บนเตียง โซลชะงักเล็กน้อยก่อนเดินเลี่ยงไปสวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย กลับมานั่งลงบนเตียงที่สองพี่น้องยังนั่งนิ่งอยู่
“มีอะไรกันครับสองพี่น้อง มาหาถึงห้องเลย”
โซลเอ่ยถาม เด็กเล็กกับเด็กโตมองหน้ากัน ก่อนที่คนที่โตกว่าจะเอ่ยธุระออกมา
“วันนี้พี่โซลโกรธอะไรต้าหรือเปล่าครับ?”
“หือ? ทำไมถึงคิดอย่างนั้นกันล่ะตาต้า”
โซลเลิกคิ้วอย่างสงสัย เขาแสดงท่าทีว่าโกรธน้องตอนไหนกัน
“ก็พี่โซลดูหงุดหงิดตั้งแต่ที่กลับจากน้ำตก แถมพูดกับต้าเสียงห้วนมากด้วย ถ้าต้าทำอะไรผิด ต้าขอโทษนะครับ”ตาต้าบอกเสียงหงอย ยกมือไหว้ขอโทษพี่จนคนเป็นพี่ตกใจ นี่เขาทำให้น้องเป็นกังวลขนาดนี้เลยหรือนี่
“คุณพ่อขาอย่าดุพี่ตาต้านะคะ เดี๋ยวพี่ตาต้าก็ร้องไห้หรอก”
น้องจินนี่ที่บอกว่าพี่ชายจะร้องไห้ แต่สีหน้าของน้องกลับดูเหมือนว่าจะร้องไห้ไปก่อนพี่ชายแล้วตอนนี้ ตาต้าอุ้มน้องมานั่งบนตัก ลูบหลังเล็กปลอบ แขนเล็กป้อมจึงกอดตัวพี่ชายคนสนิทไว้ สองพี่น้องหันมาส่งสายตากดดันคนที่นั่งเอ๋ออยู่เพราะเหมือนว่าเรื่องจะไปกันใหญ่ สีหน้าของลูกสาวกับน้องชายที่น่ารักของเขาดูจ๋อยอย่างเห็นได้ชัด โซลถอนหายใจเฮือก เหมือนมีลูกเพิ่มมาอีกคนเลยทีนี้
“พี่ไม่ได้โกรธอะไรตาต้าครับผม พี่แค่หงุดหงิดไปหน่อยเท่านั้น และมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับตาต้า ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ “
มือหนาเอื้อมไปขยี้ศีรษะทุยแล้วโยกไปมา ตาต้าหดคอเหมือนจะหลบ แต่แล้วก็ปล่อยให้พี่ลูบผมเล่น โซลมองตาใสๆอย่างเอ็นดู ไม่ว่าเด็กคนนี้จะทำอะไรก็ดูจะมีผลต่อจิตใจเขาไปหมดแล้วในตอนนี้ เขาควรจะระวังให้มากกว่านี้
โซลที่มัวแต่มองหน้าใสๆตาโตๆนั่นเพลิน เลยไม่ทันสังเกตว่าสองพี่น้องแอบตีมือกันเบาๆ แต่เห็นด้วยหางตาแวบๆเลยเอ่ยถาม
“ทำอะไรกันน่ะ?”
เด็กดื้อทั้งสองเงยหน้าขึ้นมาอมยิ้มทำตาใส
“ไม่มีอะไรค่า/คร้าบ”
แล้วก็หัวเราะคิกคักกันอยู่สองคน ดูท่าว่าผู้ใหญ่เพียงคนเดียวในห้องนี้ จะตามเด็กดื้อสองคนนี้ไม่ทันเสียแล้วสิ
TBC• ทุกเรื่องที่แต่งดูจะมีแต่แนวนี้นะ ของชอบ เอิ้ก
• ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ
• บวกให้ทุกบวกค่ะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
