หัวข้อ: ♥Pretty Boy II♥เจ้าชายตัวน้อยของผม

[pare_140]

รูปเค้กน่ารักมากกก แต่รูปสายไหมกว่า

ไม่สนและพี่ทราฟ

[yashi]

 :เฮ้อ:พี่ทราฟรู้ใจตัวเองบ้างเปล่าเนี่ย.....ว่าหลงน้องเข้าไปเต็มๆๆๆแล้ว

[seaz]

คนเรานี่ไม่เคยพอจริงๆ
เลือกสักคนเถอะทราฟ สงสารน้องเค้ก T^T

[ploylw_chery]

พี่ทราฟเมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองอ่ะ

[howru]

อีกนานไหมหว่า.. อยากให้เค้กมองเห็นได้แล้ว
 

[tantalize]

เข้ามาดันเฉยๆ อิอิ 

[sirikanda28]

น่ารักมาก ๆ แต่
ก็นะทราฟก็ต้อง
เคลียร์เรื่องตัวเอง
ให้เรียบร้อยนะ

[RiRi]

อ่าาาา วันนี้ไม่มีเวลาตอบเม้นนะคะ เพราะกำลังยุ่งกับการลงทะเบียน จนปวดตับไปหมดแล้ว 

งั้นขอบคุณรวบยอดสำหรับทุกเม้น ทุกความคิดเห็นเลยนะ ไว้ตอนหน้าริริหน้าจะเคลียร์เรื่องลงทะเบียบเสร็จ

คงมีเวลามาตอบเม้น   ว่าแล้วก็ไปอ่านตอนต่อไปกันเลยยยยยย


 

[RiRi]

:: 13 ::



“ได้ข่าวว่าเกิดเรื่อง เป็นไงมึง” ไอ้ครามทักผมทันทีที่ผมก้าวเข้ามาในบ้านหลังจากไปส่งเค้กที่หอเสร็จ พร้อมกับบอกเหตุจำเป็นที่ผมต้องไปทะเลกับเฟในวันมะรืนนี้

ผมรู้ว่าผมผิด โอเค มันเป็นความผิดผมเอง ที่ลืมว่าเฟจะมาหาวันนี้ ผมไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้นเพราะว่าลืมจริงๆ ผมจึงปล่อยให้เฟด่าว่าผมได้ตามใจชอบ แต่เฟกลับไปลากเค้กเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย และผมไม่พอใจเพราะว่าเรื่องนี้ผมผิด เฟไม่มีสิทธิ์ไปว่าน้อง ถึงจะโกรธที่ผมออกไปข้างนอกกับเค้กและปล่อยให้เฟมารอ แต่เรื่องนี้น้องไม่รู้ ถ้าน้องรู้ว่าเฟจะมา น้องคงไม่มีทางที่จะยอมออกไปข้างนอกแน่ๆ ผมรู้นิสัยเค้กดี พอๆกับที่รู้ว่าเฟเป็นคนยังไงนั่นแหละ แต่ทุกอย่างต้องมีข้อยกเว้น

เฟเป็นคนใจเย็น แต่คราวนี้เฟคงโกรธมากถึงได้เหวี่ยงขนาดนั้น และคราวนี้ผมเองก็ทำเกินไป เลยตกลงที่พาเฟไปเที่ยวทะเลและค้างคืนหนึ่งตามที่เฟขอ เพราะผิดผมก็ยอมรับ ผมแมนพออยู่แล้ว

“เฮ้อ อย่าพูดถึงมันเลยวะ กูเครียด” ผมเครียดที่ตัวเองเป็นแบบนี้ เป็นผมเองที่อยากอยู่ใกล้เค้ก ถึงได้ลืมทุกอย่าง

“หึหึ ภายหน้ามึงจะเครียดมากกว่านี้อีก กูบอกให้” ไอ้ครามกระดกเบียร์ในมือ ผมเลยเดินไปหยิบมาดื่มบ้าง

“มึงหมายความว่าไงวะ มันจะยุ่งยิ่งกว่านี้อีกเหรอ แค่วันนี้ก็ก็ประสาทจะแดกแล้ว บอกตามตรงว่ากูไม่เคยเห็นเฟปรี้ดแตกอย่างวันนี้มาก่อน มึงดูหน้ากูนี้ ห้านิ้วชัดแจ้ง!”

ถามว่าเจ็บไหมที่โดนตบ เจ็บครับ ไม่เคยคิดเลยว่าเฟจะมือหนักขนาดนี้ แทบเห็นดาวเลยผมอ่ะ

เพี๊ยะ!

“สมน้ำหน้ามึง เฟอ่ะแฟนมึงนะ แต่มึงรู้ไหมว่าถ้ากูเป็นคนนอกกูจะคิดว่าอะไร” ไอ้เจเดินมาแล้วตบหัวผมทีหนึ่งก่อนจะกระแทกตัวลงกับโซฟาจ้องหน้าผมเขม่ง อะไรอีกวะ!

“มึงคิดว่าอะไร แล้วมึงตบหัวกูทำไมเนี่ยไอ้เชี่ย”

“ตบให้มึงคิดไง ถ้ากูเป็นคนนอกอ่ะกูจะคิดว่ามึงเป็นแฟนเค้กไม่ใช่เฟ แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เฟคิดมากได้ไง” ไอ้เจพูดอีก ยิ่งทำให้ผมงงเข้าไปใหญ่ นี่ผมกับเค้กเหมือนเป็นแฟนกันเหรอ

“มึงบ้าปล่าว เค้กอ่ะน้องนะเว้ย แถมผู้ชายอีก” ผมแย้งทันที

“หึ” ไอ้ครามเหล่มามามองผมอย่างดูแคลน อะไรของไอ้พวกนี้วะ ดีที่ไอ้สองไม่อยู่ ไม่รู้หายหัวไปไหน ไม่งั้นมันคงด่าผมเปิง เพราะเฟอ่ะเพื่อนรักมันเลย

“เค้กเป็นน้อง แต่ไม่ใช่น้องมึงแท้ๆ ที่จริงก็คือเด็กที่ไหนไม่รู้”

“เค้กไม่ใช่เด็กที่ไหนนะโว้ย!” ผมไม่พอใจกับคำพูดของไอ้เจจนมันต้องขอโทษออกมา คำพูดเมื่อกี้ผมแทบอย่างจะต่อยมันเลย

“เออ โทษที แต่กูแค่พูดให้คิดเฉยๆ เค้กไม่ใช้น้องแท้ของมึง ส่วนเรื่องที่เป็นผู้ชาย มึงลืมหรือไงว่ากูก็คบเด็กผู้ชาย และถ้ามึงเป็นแฟนเค้กมันจะผิดอะไร”

“กู...”

“อย่าพูดนะว่ามึงไม่ได้เป็นเกย์ กูยันหน้ามึงแน่ กูก็ไม่ได้เป็นเกย์มาตั้งแต่เกิด ของแบบนี้มันอยู่ที่ว่ารู้สึกรักใครเท่านั้น ให้กูเอาผู้หญิงทำเมียก็ได้ ยากเชี่ยไร”

“นี่มึงกำลังจะเชียร์ให้กูกับเค้กเป็นแฟนกันอยู่นะ” เพราะที่มันพูดๆมาเนี่ยเหมือนจะให้ผมยอมรับว่าคิดกับเค้กเกินพี่น้อง อืม จะว่าไปมันก็ไม่ได้รู้สึกแย่นะที่มันบอกว่าเค้กเป็นแฟนผม ออกจะรู้สึกดีด้วยซ้ำ แต่...

ผมมีแฟนแล้วนะเว้ย ผมจะไปคิดแบบนั้นกับเค้กได้ไงล่ะ

“กูไม่ได้เชียร์ กูแค่อธิบายว่ามึงกับเค้กเหมือนเป็นแฟนกัน มึงเข้าใจไหม เฮ้อ พูดกับมึงแล้วก็เหนื่อย มึงจัดการแทนดิไอ้คราม กูขึ้นห้องแหละ” ไอ้เจบ่นเป็นหมีกินผึ้งก่อนจะเดินขึ้นห้องมันไป

ผมหันมามองไอ้ครามที่มองหน้าผมอยู่ เอาล่ะ ถึงไอ้ครามมันมักจะพูดจาเป็นปริศนาไปสักหน่อย แต่คิดว่าคงดีกว่าไอ้เจและผมว่า แม่งพูดไปด่าไป ผมควรรู้เรื่องอะไรล่ะ

อย่างน้อยๆไอ้ครามมันก็ฆ่าผมแบบนิ่มๆ ไม่เลือดร้อนอย่างไอ้เจ ถ้าเกิดไอ้เจมันหน้ามืดเอามีดทำกับข้าวมาแทงผมแล้วผมจะทำไงอ่ะ ตายด้วยลูกปืนของไอ้ครามคงเจ็บปวดน้อยกว่า เฮ้อ ผมฮาไปไหม ผมควรเครียดใช่ป่ะ เชื่อเถอะว่าผมโครตจะเครียดเลย

“ไงมึง ถึงกับไปไม่เป็นเลย”

“มึงมีอะไรจะบอกหรือด่ากูไหมไอ้คราม เอาให้เต็มที่เลย ไหนๆวันนี้กูก็โดนมาทั้งวันแล้ว อีกสักนิดจะเป็นอะไรไป” ผมบอกเสียงอ่อน มันเหนื่อยจริงๆ เพราะว่าเหมือนสมองผมตื้อไปหมด คิดอะไรก็ไม่ออก ยิ่งคิดก็ยิ่งเหนื่อย

“กูจะบอกอะไรได้ ตัวมึงเองนั่นแหละที่จะบอกทุกอย่าง ทำตามหัวใจตัวเอง แม่งยากตรงไหนวะ” ไอ้ครามพูดหน้านิ่งๆ แต่ผมอึ้งอ่ะ ก็คนอย่างไอ้ครามเนี่ยนะ...มาให้คำปรึกษาปัญหาหัวใจ เรื่องรักๆใคร่ที่มันไม่คิดจะย่างกายเฉียดเข้าใกล้เลยแม้แต่น้อย

“มึงชอบใครรักใครมึงก็อยู่กับคนนั้น”

“กูรักเฟ”

“มันก็ใช่ แต่ว่าไม่มีอะไรยั่งยืนและแน่นอน วันนี้มึงอาจจะรักเฟ แต่วันพรุ่งนี้มึงอาจจะรักอีกคนหนึ่งก็ได้”

“มึงหมายถึงเค้กหรือเปล่า”

“กูหมายถึงใครก็ได้ แต่ถ้ามึงจะรักเค้กมึงก็ไม่ผิด มันก็แค่มึงรักเค้ก ไม่ได้รักเฟแล้ว มีพบมีจากมึงเข้าใจประโยคนี้ไหม ไม่ว่ายังไงมันก็ต้องจากกันด้วยทางใดทางหนึ่ง ไม่เลิกกันก็ต้องตายจากกันอยู่ดี นั่นคือสิ่งที่พ่อกูบอกไว้”

ผมคิดตามที่ไอ้ครามพูด ถ้าผมรักเค้กผมไม่ผิดงั้นเหรอ ทั้งที่ผมเป็นแฟนเฟเนี่ยนะ ผมจะไม่ผิดได้ไง ถ้าทำแบบนั้นเท่ากับผมทำลายคนที่รักทั้งสองคน

“กูสับสนวะ” ผมก้มหน้าบีบมือตัวเองแน่น

“กูรู้ ถ้ามึงคิดว่าการเลิกกับเฟไปคบกับเค้กมันผิด มึงก็คงผิดตั้งแต่เลิกกับกิ๊กนับสิบอย่างไม่ใยดีมาคบกับเฟแล้วแหละ”

งั้นเหรอ...แต่ผมยังไม่สบายใจเลยสักนิด

“มึงคิดเอาเอง ถ้าเจอสิ่งที่เหมาะกับมึงมากกว่า ที่เติมเต็มสิ่งที่มึงต้องการได้มากกว่า ถ้ามึงจะเลือกสิ่งนั้นให้ตัวเองโดยทิ่งสิ่งที่ไม่ดีพอไป มันก็ไม่ใช่เรื่องผิด เพราะกูก็ทำแบบนั้น กูเห็นแก่ตัวที่รักตัวเองมากกว่าคนอื่น แต่ว่า...กูผิดหรือไงที่กูรักตัวเองและอยากให้ตัวเองได้สิ่งที่ดีน่ะ คนเราลองผิดลองถูกด้วยกันทั้งนั้น

“...”

“คิดให้ดีแล้วกัน เพราะมึงคือเพื่อนที่กูรักที่สุด ถ้ามันแย่ กูจะช่วยมึงเอง”

ผมมองจ้องเข้าไปในตาของไอ้คราม แววตามุ่งมั่นของมันเป็นเหมือนพลังให้ผมกล้าที่จะหาความจริงในใจมากขึ้น แรงตบที่ไหล่ทำให้ผมรู้ว่าอย่างน้อยๆผมก็ไม่ได้แก้ไขปัญหานี้แค่คนเดียว

“ขอบคุณมึงนะเพื่อน”

“เรื่องเล็ก ไม่ว่าจะเฟ จะเค้ก หรือจะใคร กูก็เลือกมึงคนเดียวอยู่แล้ว”

ผมโชคดีที่มีเพื่อนที่ดีแบบนี้ และผมจะกล้าหาญให้ได้เท่ามัน ให้สมกับที่ไอ้ครามมันอยู่เคียงข้างผมในตอนนี้

---------------
---------------

“เค้ก พรุ่งนี้พี่ไม่อยู่นะครับ พี่ต้องไปทะเลกับพี่เฟ เค้กอยู่คนเดียวได้ไหม”

หลังจากสอนเด็กที่โรงฝึกเสร็จ ผมก็จักการเช็ครถเพื่อขับไปพัทยาตามคำสั่งของเฟ และพาเฟไปซื้อของใช้สำหรับไปเที่ยวในครั้งนี้ ทำอะไรเสร็จเรียบร้อยผมก็พาเฟไปส่งที่บ้าน ผมก็กลับบ้านไปรับเจ้าสายไหมก่อนจะรีบขับรถมาหาเค้กที่หอทันที

“เค้กอยู่ได้ครับ ก่อนหน้านั้นเค้กก็อยู่คนเดียว แค่นี้สบายมาก อื้อ อย่าแทะสิสายไหม นิ้วนะไม่ใช่กระดูก”

ผมยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของเด็กตรงหน้า คนที่ทำให้ผมคิดทั้งคืนว่าผมควรจะเอายังไงกับชีวิตตัวเองต่อดี และสิ่งที่ผมคิดได้มันค่อนข้างเกินความคาดหมาย

“พี่ทราฟไปกี่วันเหรอครับ” เค้กปล่อยเจ้าสายไหมให้วิ่งเล่นในห้องก่อนจะหันมาสนใจข้าวในจานตัวเองต่อ

“ก็ไปพรุ่งนี้ค้างคืนหนึ่งและมะรืนนี้ก็กลับแล้วครับ” ผมเอื้อมมือไปเช็ดเม็ดข้าวที่ติดอยู่ที่ข้างแก้ม เค้กยิ้มเป็นการขอบคุณให้ผม และก็นั่งกินข้าวต่อ

“ดีจังเลย ไม่ต้องห่วงเค้กนะ เที่ยวให้สนุกเถอะครับ”

“ครับผม เดี๋ยวพี่ให้ไอ้สองหรือไอ้เจมารับไปเล่นที่บ้านนะ จะได้ไปเล่นกับเจ้าสายไหม ดีไหม เค้กกับสายไหมจะได้ไม่เหงา”

ถึงผมจะไม่อยู่ดูแลเค้กด้วยตัวเอง แต่ผมก็อยากวางใจว่าเค้กจะปลอดภัยไม่มีอะไรร้ายเกิดขึ้นระหว่างที่ผมไม่อยู่ อย่างน้อยที่บ้านผมก็มีหลายคนที่พอจะดูแลเค้กได้

“อืม เอางั้นก็ได้ครับ แต่เค้กขอนอนห้องพี่ทราฟนะ ได้ไหม”

“ได้สิครับ เค้กต้องนอนห้องพี่อยู่แล้ว” ผมขยี้หัวคนตรงหน้าด้วยความรักใคร่เอ็นดู

“งั้นก็ตกลงครับผม” เค้กพูดอย่างร่าเริง พลางทำท่าตะเบ๊ะเหนือนทหารอีกด้วย แล้วนี้จะไม่ให้ผมหลงได้ยังไง

เฮ้ออ ผมคงต้องยอมรับความจริงเสียที

“พรุ่งนี้ถ้าไปถึงแล้วเดี๋ยวพี่โทรหาไอ้เจ มันคงรับเค้กไปอยู่บ้านแล้วถึงตอนนั้น เราจะได้คุยกัน ดีไหม”

“ดีครับ ต้องเที่ยวเผื่อเค้กด้วยนะ”

“แน่นอนคนเก่ง พี่จะซื้อของมาฝากเยอะๆเลย”

ผมนั่งเล่นอยู่ห้องเค้กจนเกือบห้าทุ่ม พอเค้กหลับผมก็จูบที่หน้าผากเค้กเบาๆและจัดการล็อคห้องให้เรียบร้อย จากนั้นก็ขับรถกลับบ้าน พรุ่งนี้ผมต้องออกแต่เช้า ไม่รู้ว่าคืนนี้จะหลับลงหรือเปล่า ไม่ใช่เพราะความตื่นเต้น แต่เพราะผมคิดว่าผมต้องคิดทบทวนทุกสิ่งที่เกิดขึ้นความรู้สึกต่างๆข้างในใจตัวเองให้แน่ชัดที่สุด เพื่อที่จะมีคนเจ็บน้อยที่สุด

ผมเป็นแฟนเฟ ใช่ นั่นคือความจริง ถ้าถามว่าผมรักเฟไหม ผมต้องรักอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าความรักที่ผมมีในวันนี้กับก่อนหน้าที่จะเจอเค้กมันต่างกัน ความสำคัญของเฟจึงต่างจากเมื่อก่อน

มันไม่ใช่ความผิดเค้กและเฟ ที่จริงเค้กก็อยู่ของเค้กดีๆแต่เป็นผมเองที่เขาไปยุ่งกับเค้ก มันคงเป็นวันแรกที่ผมได้เจอกับเค้ก ดวงตาของเค้กทำให้ผมตัดสินใจไปส่งเค้กที่หอ และทำให้ต้องไปหาอยู่บ่อยๆ เพราะผมติดใจตากลมๆนั่น แม้มันจะมองไม่เห็นก็ตาม

แล้วตอนนี้ผมรู้สึกยังไงกับเค้กเหรอ ผมชอบเค้ก เค้กน่ารัก ร่าเริง ทำให้ผมยิ้มได้ตลอด ผมมีความสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้เค้ก แค่นี้พอไหมที่ผมจะบอกว่าผมรู้สึกดีที่มีเค้กในชีวิต ผมคงยังไม่คิดว่าตัวเองจะรักเค้กในตอนนี้ แต่ผมชอบ ผมบอกได้ ให้ผมเป็นพี่ชายและอยู่แบบนี้ต่อไปตอนนี้ผมคิดไม่ผมไม่เดือดร้อน แต่ก็เดาไม่ได้ว่าวันหน้าความรู้สึกผมจะหยุดแค่นี้ไหม หรือไม่ก็อาจจะไม่เปลี่ยนแปลง

แต่บอกได้เลยว่าผมไม่รังเกียจเลยสักนิดถ้าหากว่าผมจะคบเค้กเป็นแฟน ผมจะกอดเค้ก นั่นคือสิ่งที่ผมชอบ เพราะงั้นผมคิดว่า ผมขอทำทุกอย่างให้ตัวเองแน่ใจว่าตัวผมเองต้องการอะไร

ถ้าเผื่อวันนี้เป็นต้นไป ผมจะเปิดใจมองเค้กเกินกว่าพี่น้อง แต่ถ้ามันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมจะกลับไปทำหน้าที่แฟนที่ดีให้เฟเหมือนเดิม

แต่ถ้ามันเปลี่ยน ถ้าวันข้างหน้าที่ใกล้จะถึงนี้ ผมไม่ได้อยากเป็นแค่พี่ชายของเค้ก ผมจะทำในสิ่งที่ควรทำอย่างแน่นอน แม้มันจะผิดกับเฟ แต่ผมขอเลือกไม่ทำผิดกับหัวใจตัวเองก็แล้วกัน

แต่ผมยังมีอีกปัญหา ที่ไม่รู้ว่าจะทำให้สิ่งที่ผมคิดว่าทั้งหมดมันสูญเปล่าหรือไม่

แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะยอมรับมันให้สมกับการที่เกิดมาเป็นลูกผู้ชาย

------------
------------

“กูไปแล้ว เดี๋ยวสักแปดโมงมึงไปรับเค้กที่หอด้วยนะ กูเขียนแผนที่ให้ มึงไปถูกใช่ไหม”

“เออ สบายมาก เที่ยวให้สนุก เดี๋ยวกูดูแลเค้กให้ ไม่ต้องห่วง”

“ขอบใจไอ้เจ เดี๋ยวถึงแล้วกูโทรหาแล้วกัน”

“โชคดีเพื่อน”

ผมเช็คของบนรถเผื่อว่าขาดเหลืออะไร พอทุกอย่างครบแล้วผมก็ขับรถออกจากบ้านไปรับเฟที่บ้าน

“ทราฟจองห้องพักแล้วใช่ไหม เมื่อวานเฟลืมถาม”

“เรียบร้อยแล้ว ได้ห้องติดกัน”

“อืม”

ช่วงนี้หน้าร้อน ใครก็แห่กันไปทะเล ผมต้องโทรหาโรงแรมอยู่สี่ห้าที่ถึงจะได้ห้องสองห้องที่ติดกัน คงเพราะยังอยู่ในเทศการท่องเที่ยว แค่หาห้องได้กระทันหันก็บุญโขแล้ว
ผมใช้เวลาขับรถก็สี่ชั่วโมงกว่าๆ เพราะเฟให้แวะตลอดทาง แต่ผมก็ไม่ขัด เพราะว่าผมควรให้เธอได้สนุกกับการมาเที่ยวอย่างเต็มที่

วันนี้เฟดูร่าเริงและสดใสอย่างที่เฟเป็น ไม่เหมือนกับวันนั้นเพราะเธอคงโมโหจัด ผมว่าเฟเป็นแบบนี้น่ะเหมาะที่สุดแล้ว

เมื่อถึงโรงแรงผมก็จัดการไปเช็คอินเข้าพักที่โรงแรม ก่อนจะขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องพัก ผมไปส่งเฟที่ห้องก่อน พลางเข้าไปสำราวจความเรียบร้อยที่ห้องพักของเธอ

“เดี๋ยวเฟเก็บของแล้วเราไปหาอะไรกินกันนะ”

“อืม เดี๋ยวผมไปที่ห้องก่อนนะ”

ผมเดินลากกระเป๋าตัวเองมาที่ห้องข้างๆ ห้องพักดูดีสมราคา วิวที่ระเบียงก็ดีมาก ถ้าเค้กมาเห็นคงต้องดีใจและชอบมากๆแน่ๆ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้สอง คาดว่าเค้กคงถึงบ้านแล้ว

“ว่าไง ถึงแล้วเหรอมึง”

“ไอ้ทราฟ ทำไมมึงไม่บอกกูว่าจะไปทะเลวะ กูอยากไปด้วย”

“พอเลยไอ้สอง แฟนเขาจะไปสวีทกัน มึงจะไปเป็นก้างหาสวรรค์วิมานหรือไง”

“แต่กูอยากไปนิ” ไอ้สองมันคงหายโกรธผมแล้ว ถึงได้ง้องแง้งแบบนี้ได้ นิสัยประจำตัวมันเลยแหละ โกรธง่ายหายไว

“กูออกมานอกบ้านแหละ แม่งโวยวายใหญ่ที่มึงไม่ยอมบอกมัน” ไอ้เจบ่นให้ผมฟัง

“หึ ช่างมันเถอะ เค้กล่ะ”

“เล่นกีตาร์กับสายไหมอยู่ ดูท่าจะกล่อมสายไหมให้นอน เหมือนแม่กับลูกไม่มีผิด”

“ฮะๆ จริงดิ” ผมนึกภาพตามคำพูดของไอ้เจ จะว่าไปหมู่นี้ผมไม่ได้สอนเค้กเล่นกีตาร์มาสักพัก นี่คงอยากเล่นถึงได้เอามาเล่นกล่อมเจ้าสายไหม ผมล่ะอยากจะไปเห็นด้วยตาตัวเองว่าจะน่ารักแค่ไหน

“เออดิ นี่มีลูกคู่เป็นไอ้สองไปร้องเพลงกล่อมอีกคน มึงก็รู้ว่าเสียงมันแย่แค่ไหน สายไหมคงรำคาญเลยกัดเข้าให้ ฮ่าๆ สมน้ำหน้ามัน”

ไอ้สองเป็นคนที่ร้องเพลงแย่มาก มันไม่สนใจเลยว่าจะต้องร้องคีย์ไหน สูงต่ำเมื่อไหร่ยังไง มันเอาตามใจมันล้วนๆ ผมเคยไปร้องคาราโอเกะกับไอ้สอง ไอ้เจ และไอ้คราม บอกได้เลยว่าครั้งนั้นครั้งเดียวที่ผมจะไปคาราโอเกาะกับไอ้สอง บอกได้เลยว่ามัน...เชี่ยมาก!

“ฮ่าๆ กูขอคุยกับเค้กหน่อยดิ”

“เออแปบ” ผมได้ยินเสียงกุกกักกับเสียงเท้าแปบหนึ่งก่อนจะได้ยินเสียงกีตาร์เบาๆ

“เค้ก มีคนจะคุยด้วย”

“ครับ เอ่อ ฮัลโหล”

“เค้กครับ พี่เองนะ” ผมเดินออกไปยืนที่ระเบียง มองวิวของทะเล ต้นมะพร้าว แสงแดดจ้าไม่ได้ทำให้คนที่เล่นน้ำอยู่เบื้องล่างรู้สึกร้อนแต่อย่างได้ เพราะยังเห็นเล่นกันแบบไม่ย้อท้อและไม่มีทีท่าว่าจะเข้าไปอยู่ในที่ร่ม

“ถึงแล้วเหรอครับ” เสียงเค้กที่ผ่านมาตามสายต่างจากที่ได้ยินสดๆ มันเล็กกว่า แต่ฟังแล้วยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่

ตั้งแต่ผมเปิดใจ ผมคิดว่าผมเริ่มจะอาการหนักแล้ว คนตรงหน้าทำอะไรก็น่ารักไปซะหมด

“ถึงแล้วครับ ได้ยินเสียงลมไหม” ผมถาม เพราะอยากให้คนตัวเล็กซึมซับบรรยากาศไปพร้อมๆกัน

“ได้ยินครับ ที่นู่นเป็นไงบ้าง เค้กไม่เคยไปเลยอ่ะ” เค้กถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ก็มีทะเล ต้นมะพร้าว แดดจ้าๆจนแสบผิว ทรายที่ไม่ขาวเท่าไหร ลมพัดแรงจนหมวกคนที่เดินไปมาปลิวลอยไปในทะเล”

ผมบรรยาภาพที่เห็นด้าวล่างให้เค้กฟัง ด้วยความที่ห้องพักผมอยู่แค่ชั้นสี่ เลยมองเห็นภาพด้านล่างได้ชัดหน่อย

“จริงอ่ะ แย่จัง ทำไม่พี่ทราฟไม่บรรยายแบบที่เค้กเคยดูในโทรทัศน์ล่ะ พี่ทราฟพูดแล้วไม่น่าไปเลย” เค้กพูดเหมือนเด็กถูกขัดใจ นี่ถ้าอยู่ใกล้มือผมจะจับมาฟัดสักทีสองที

ผมคุยกับเค้กอีกนิดหน่อยก่อนจะวางสายเพราะเค้กต้องไปกินข้าวเที่ยง ส่วนผมก็ต้องพาเฟไปกินข้าวเหมือนกัน ผมเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นสักหน่อยก่อนจะไปรับเฟที่ห้อง ลงไปหาร้านอาหารทะเลเพื่อฝากท้องในมือกลางวัน

“ทราฟเลี้ยงนะ” เฟไล่สายตามองเมนูและเงยหน้ามาบอกผมพร้อมรอยยิ้ม

“มันหน้าที่ทราฟอยู่แล้ว กินอะไรสั่งเต็มที่เลย” ผมบอก หลังจากนั้นรายการอาหารมากมายถูกผมกับเฟสั่งกันแบบลืมนับ

รอไม่นานอาหารแต่ละอย่างก็ทะยอยมาเสิร์ฟ โดยส่วนมากเฟจะสั่งอาหารที่เป็นกุ้งมาหลายอย่างเพราะเฟชอบ

“กินเยอะๆนะเฟ ทราฟว่าเฟผอมลงกว่าเดิม” ผมตักกุ้งผัดพริกไทยดำใส่จานให้เฟ

“จริงอ่ะ ผอมลงเหรอ” ผมถามเหมือนไม่อยากจะเชื่อ

“จริงสิ เนี่ย สั่งมาเยอะขนาดนี้อ่ะ กินให้หมดด้วยนะ” ผมกแหย่เฟ เพราะผมสั่งมาแค่ห้าอย่าง นอกนั้นเฟสั่งหมด จนโต๊ะแทบจะไม่พอวาง ดีที่แต่ล่ะจานอาหารไม่ได้เยอะมาก อย่างกุ้งผัดพริกไทยเนี่ยก็มีกุ้งอยู่แค่ห้าหกตัวเท่านั้น

“เชอะ เฟจะฟาดให้เรียบเลยคอยดู”

“คร้าบ”

แล้วผมกับเฟก็ลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้าจนหมด อิ่มชนิดที่ว่าเดินกันไม่ไหว ต้องนั่งพักอยู่ที่ร้านอยู่นานกว่าความแน่นในท้องจะเริ่มโล่งขึ้น

“โอ๊ย อิ่มที่สุดเลย” เฟร้องออกมาพลางลูบท้องตัวเองไปด้วย

“ใครใช้ให้สั่งเยอะล่ะ”

“ก็แหม ตอนนั้นมันหน้ามืดอ่ะ เลยไม่ยั้งคิด”

ผมขำกับท่าทางของเฟก่อนจะจับมือเฟเดินเล่นไปตามหาดเรื่อยๆ แดดยังจัดเกินไป เฟเลยยังไม่อยากเล่นน้ำ ส่วนผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ให้เดินดูบรรยากาศแบบกินลมมชวิวไปเรื่อยๆก็อ่ะโอเค

ผมและเฟแวะร้านขายของตามริมหาดเกือบทุกร้าน และเฟก็ได้ของกลับมาจากทุกร้านเหมือนกัน นี่แหละน้าผู้หญิง แค่เห็นเฟมีความสุขแวะกี่ร้านผมก็ไม่ว่าหรอก

“ทราฟ เฟขอแวะดูร้านนี้แปบหนึ่งนะ” เฟรีบวิ่งเข้าไปดูของในร้านร้านหนึ่งที่เอาเปลือกหอยมาทำเป็นเครื่องประดับแบบน่ารักๆ ไม่เหมือนร้านที่เพิ่งเดินผ่านมาเมื่อครู่

สายตาผมไปสะดุดอยู่กับสร้อยเส้นเล็กๆเล้นหนึ่งที่คาดว่าเป็นสร้อยข้อมือ เชือกถึงที่ประดับด้วยหอยตัวเล็กๆมีกระดิ่งอยู่สองสามลูกที่ทำให้เกิดเสียง เป็นสร้อยข้อมือที่ดูน่ารักมาก

“นี่เป็นสร้อยข้อเท้าค่ะ”

“สร้อยข้อเท้าเหรอครับ” ผมถามแม่ค้าอีกครั้ง แม่ค้าก็พยักหน้า สร้อยข้อเท้าก็ดีเหมือนกัน

“งั้นผมเอาเส้นนี้ครับ” ผมจ่ายเงินค่าสร้อยให้แม่ค้า เก็บสร้อยข้อเท้าไว้ในกระเป๋าเสื้อก่อนจะเดินดูของอย่างอื่นเรื่อยเปื่อย

“ทราฟๆ ช่วยเลือกหน่อยสิอันไหนสวยกว่ากัน” เฟวิ่งมาหาผมพร้อมกับที่ห้อยโทรศัพท์สองแบบ

“สวยทั้งสองอันเลย แล้วเฟชอบอันไหนล่ะ” ผมถาม เพราะเลือกไม่ได้เหมือนกัน

“เฟเลือกไม่ได้อ่ะ อันนี้น่ารักเพราะมีแต่หอยตัวเล็กๆ แต่อันนี้ก็สวยดี เด่นดีด้วยอ่ะ” เฟมองที่ห้อยโทรศัพท์สองอันสลับกัน สีหน้าหนักใจเพราะเลือกไม่ได้

“งั้นก็ซื้อไปเลยสองอัน เดี๋ยวทราฟซื้อให้” ผมหยิบที่ห้อยโทรศัพท์ทั้งสองอันส่งให้แม่ค้าพร้อมจ่ายเงิน

“ขอบคุณน้า ทราฟใจดีจัง”

“^_^” ผมหันไปยิ้มให้คนข้างๆก่อนจะหันไปรับถุงที่ใส่ของไว้และเงินทอน ตอนนี้เฟเดินไปดูอย่างอื่นแล้ว

“เดี๋ยวค่ะคุณ” ผมกำลังจะเดินออกจากร้าน แต่แม่ค้าดันเรียกไว้เสียก่อน

“อะไรเหรอครับ” ผมถาม

“นี่ค่ะ ของแถม แฟนคุณน่ารักดีนะคะ” แม่ค้าบอกแล้วมองไปทางเฟยิ้ม ผมยิ้มรับและเอื้อมมือไปรับของแถมมาดูก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ

“ขอบคุณนะครับ” ผมก้มหัวให้เล็กน้อยกับน้ำใจของแม่ค้า ก่อนจะเดินจากมา

ผมเดินเล่นกับเฟไปเรื่อยจนตอนนี้เฟได้ของเต็มไม้เต็มมือ ส่วนผมเองก็ไม่ต่างกัน ได้ของกลับไปฝากเพื่อนทั้งสามคนและคนตัวเล็กอีกคนเยอะแยะ

พอเริ่มเย็นผมกับเฟก็กลับมาที่ห้องเพื่ออาบน้ำจะลงไปดูพระอาทิตย์ตกดิน ส่วนเฟก็ขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าลงไปเล่นน้ำ ผมอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวจากลมทะเล เสื้อผ้าก็ใส่แค่เสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงขาสั้นสบายๆรองเท้าแตะเท่านั้น

พอเรียบร้อยกันทั้งคู่ ผมก็พาเฟเดินมาหาที่เล่นน้ำ ตอนนี้เกือบหกโมงเย็น แดดตกหมดแล้วแต่ยังสว่างอยู่ ทีแรกเฟจะลากผมไปเล่นน้ำด้วย แต่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เลยนั่งดูอยู่ใกล้ๆแทน ส่วนเฟก็ลงไปเล่นน้ำกับเด็กๆแถวนั้น

ภาพที่เฟเล่นน้ำกับเด็กโดยไม่ดูวัย ทำให้ผมยิ้มและขำออกมา ไม่ว่ายังไงเฟก็ยังเหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกที่เจอ ตั้งแต่ผมคบกับเฟมา เฟไม่เคยยุ่งวุ่นวายเรื่องของผมมากเกินไป เลยทำให้ผมสบายใจที่จะอยู่ด้วยแบบนี้ เราเลยคบกันมานานต่างจากคนอื่นที่ผมเคยคุยหรือกิ๊กกั๊กไปวันๆ

สายลมอ่อนๆพัดพากลิ่นอายของทะเลเข้าจมูก บรรยากาศปลอดโปร่งจนผมรู้สึกโล่ง ภาพเฟตรงหน้าทำให้ผมคิดอะไรได้หลายอย่าง พระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้าบอกกับผมว่า แม้วันนี้มันจะมืดมน แต่วันพรุ่งนี้ความสว่างจะมาเยือนชีวิตผม

=8=8=8=8=8=8=8=8=8=8=8=8=8=8=

ตอนนี้ก็เดินทางมาได้ครึ่งเรื่องแล้ว ดีใจกันไหมมมมม

ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแล้ว...มั้ง

บอกไม่ได้หรอก อ่านกันต่อไปนั่นแหละดีแล้ว   

เจอกันตอนหน้าค่ะ

ตอนนี้ขอตัวไปรบราฆ่าฟันกันตารางเรียนก่อน

ปวดหัวโว้ยยยยยยยยยยยย

[moobarpalang]

พี่ทราฟเลือกซักคนสิ
เอาทั้งสองมันหน้าเกลียด

[♠DekDoy♠]

ถ้าเผื่อวันนี้เป็นต้นไป ผมจะเปิดใจมองเค้กเกินกว่าพี่น้อง แต่ถ้ามันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมจะกลับไปทำหน้าที่แฟนที่ดีให้เฟเหมือนเดิม


แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะยอมรับมันให้สมกับการที่เกิดมาเป็นลูกผู้ชาย ผมน่ะแมนพอ


นี่คือความคิดที่แมนเค้าคิดกันหรอกเหรอ อืมมมม เพิ่งรู้นะเหอะ 

[mamew13 jk]

ตกลงพีี่ทราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ จะเลือกคัยเนี้ยะ แต่ เชียร์เค้ก ชะนี  หลบบบบบ 55555

[taem2love]

นิสัยน่ารังเกียจว่ะ! จะดีมากถ้าผู้ชายที่คิดว่าตัวเองแมนพอจะไม่ใช่พระเอก ฉันเบื่อนายมากไม่ชัดเจนสักทีขอให้มันไม่เหลือใครสักคน!

[pronpailin]

“ขอบคุณมึงนะเพื่อน”

“เรื่องเล็ก ไม่ว่าจะเฟ จะเค้ก หรือจะใคร กูก็เลือกมึงคนเดียวอยู่แล้ว”


ประโยคมัน แปล่ง แปล่ง ไงไม่รู้อ่ะ หรือ ครามจะคิดติ๊ดชึ่ง กับ ทราฟหว่า 


     สนุกมากเลย สงสานเค้ก  เห็นใจเฟ  เริ่มเบื่อพี่ทราฟ เริ่มสงสัยพี่คราม  งงกับ พี่สองที่ดูจะสนิดกับพี่เฟ
ส่วนพี่เจ มาทำกับข้าวให้กินหน่อยดิ  อ๊อ ที่สำคัญ นู๋สายไหม น่ารักน่ากอดที่ซู๊ดดดดดดดดดดด

จะติดตามผลงานต่อไปนะค่ะ +1 ให้เลย ค่ะ 

[pare_140]

อ่านตอนที่ทราฟคุยกับครามแล้วรู้สึกว่า..  ทราฟไปเป็นเคะให้ครามเหอะ

[nongrak]

สรุปทราฟเลือกเฟเหรอ แล้วเค้กล่ะจะเศร้าแค่ไหน
ตอนนี้ติดทราฟยิ่งกว่าอะไรด้วย เฮ้ออออออออ

[satann]

รับไม่ค่อยได้กับความคิดของทราฟนะ
อยากให้มีใครมายุ่งวุ่นวายกับเค้กจนทำให้ทราฟได้รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองสักที

อ่านๆไปแล้ว ถ้าทราฟจะต้องเลิกกับเฟ สงสัยจะมีสองนี่ล่ะมั้งที่จะมาดูแลเฟต่อไป

[jeeu]

พี่ทราฟค่ะ จะบื้ออีกนานไหมพี่
เพื่อนก็เตือนแล้วอะไรแล้ว พี่แกยังอึนต่อ
พ่อเจ้าประคูณณณณณ~~
เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองอ่ะ เพลียกับพี่ทราฟจริงๆ
พี่เฟกับน้องเค๊ก ไม่มีใครผิดซักคน
เรื่องความรักมันพูดยากเนอะ
ถ้ามีคนมาตามจีบน้องเค๊ก อยากจะรู้พี่ทราฟจะเป็นยังไงน้อออ
^________________^
กำลังสนุกเลยนะคะ ขอให้คนเขียนจัดการธุระให้เสร็จเร็วๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[ormn]

:กอด1:พี่ทราฟตัดสินใจได้ยังอะ

ว่ารักใครอิอิ

 

[Phijarana]

พี่ทราฟชัดเจนหน่อยค่ะ

[tantansin]

 น้องเค้กน่ารักมากมาย    มาต่อเร็วๆ เด้อ

[chancha]

เอ๋!!!!!!

สงครามนี่ชอบทราฟช่ายม่ะ

 

[Pupay]

มาฝังตัวขออ่านด้วยคนค่ะ 
เรื่องราวมาถึงครึ่งเรื่องแล้ว แต่พี่ทราฟก็ยังไม่เลือกซะที
สงสารทุกคน ทั้งเค้กและเฟ เค้กน่าสงสารน้อยกว่าเฟอีกมั้ง
ถ้าทราฟไม่เลือกเค้ก เค้กก็ยังคงเป็นน้องชายเหมือนเดิม แต่คนอ่านจะเศร้าเพราะไม่วาย 
แต่ถ้าเลือกเค้ก เฟจะกลายเป็นคนน่าสงสารที่สุด คบกันมานานนม ไม่อาจเติมเต็มส่วนที่ขาดของแฟนได้
เศร้าแท้ 
เรื่องนี้ชอบผู้ชายแบบคราม ใจๆ เพื่อนเต็ม100  ดิบเถื่อนดี ปลื้มมมม

 :pig4:สำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ 

[mellowshroom]

 

เพิ่งเข้ามาอ่านจร้าา 

อ่านรวดเดียวเลย เพลินมากกกก ตัวละครแต่ละตัวน่ารักทั้งนั้น

ไม่ว่าจะเป็นเจ สอง คราม จริงๆแอบเชียร์ครามแหละ แต่...ก็นะ 

ทราฟดูดีทุกอย่างเลย แต่ติดที่มีแฟนดีๆอย่างเฟแล้ว ..

จะว่าไปสอง กะ เฟ ก็ดูจะเข้ากันได้นะ หึหึ 

แต่จะเป็นยังไงต่อ เราติดตามอยู่นะ

 

[Ja-Jah Suwanun]

ทราฟฟฟฟ ถ้าไม่รีบตัดสินใจ

เค้าจะเชียร์ครามเป็นเมะ แล้วทราฟเป็นเคะนะจะบอกหั้ยยยย

แอบจิ้นไปละนิดนึง 

[dukdikdukdik]

อยากให้ีทราฟชัดเจนเร็ว ๆ

[sirikanda28]

รู้สึกจะเชียร์ทราฟกับ
ครามเยอะเหมือนกัน
นะเนี่ย

[aoihimeko]

ลือกยกจนปวดตับทน

[CarToonMiZa]

รอตอนหน้า

[RiRi]

ช่วงตอบคอมเม้นก่อนลงตอนที่สิบสี่!!

พี่ทราฟเลือกซักคนสิ
เอาทั้งสองมันหน้าเกลียด

เอ๋ งั้นเลือกใครดีนะ   

ถ้าเผื่อวันนี้เป็นต้นไป ผมจะเปิดใจมองเค้กเกินกว่าพี่น้อง แต่ถ้ามันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ผมจะกลับไปทำหน้าที่แฟนที่ดีให้เฟเหมือนเดิม


แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะยอมรับมันให้สมกับการที่เกิดมาเป็นลูกผู้ชาย ผมน่ะแมนพอ


นี่คือความคิดที่แมนเค้าคิดกันหรอกเหรอ อืมมมม เพิ่งรู้นะเหอะ 

เล่นตืบกันขนาดนี้ พี่ทราฟเละแน่ๆ   

ตกลงพีี่ทราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ จะเลือกคัยเนี้ยะ แต่ เชียร์เค้ก ชะนี  หลบบบบบ 55555

งั้นขอเวลาโทรเรียกเจ้าหน้าที่สัตว์เอาชะนีไปเก็บก่อนนะ 

นิสัยน่ารังเกียจว่ะ! จะดีมากถ้าผู้ชายที่คิดว่าตัวเองแมนพอจะไม่ใช่พระเอก ฉันเบื่อนายมากไม่ชัดเจนสักทีขอให้มันไม่เหลือใครสักคน!

 

ใจเย็นเย็นนนนนนนนน 

“ขอบคุณมึงนะเพื่อน”

“เรื่องเล็ก ไม่ว่าจะเฟ จะเค้ก หรือจะใคร กูก็เลือกมึงคนเดียวอยู่แล้ว”


ประโยคมัน แปล่ง แปล่ง ไงไม่รู้อ่ะ หรือ ครามจะคิดติ๊ดชึ่ง กับ ทราฟหว่า 


     สนุกมากเลย สงสานเค้ก  เห็นใจเฟ  เริ่มเบื่อพี่ทราฟ เริ่มสงสัยพี่คราม  งงกับ พี่สองที่ดูจะสนิดกับพี่เฟ
ส่วนพี่เจ มาทำกับข้าวให้กินหน่อยดิ  อ๊อ ที่สำคัญ นู๋สายไหม น่ารักน่ากอดที่ซู๊ดดดดดดดดดดด

จะติดตามผลงานต่อไปนะค่ะ +1 ให้เลย ค่ะ 

เฮ้ย    รู้ได้ไงอ่ะ...ล้อเล่นน่า 
สายไหมก็น่ารักเหมือนแม่มันนั่นแหละ 

 

รอจ้ารอ

ขอบคุณค่า มากอดที่สิ!   

อ่านตอนที่ทราฟคุยกับครามแล้วรู้สึกว่า..  ทราฟไปเป็นเคะให้ครามเหอะ

โว้ววว จินตนาการไปนั่น ฮ่าๆๆ 

สรุปทราฟเลือกเฟเหรอ แล้วเค้กล่ะจะเศร้าแค่ไหน
ตอนนี้ติดทราฟยิ่งกว่าอะไรด้วย เฮ้ออออออออ

ยังไม่ได้บอกเลยน้าตัวเอง อิอิ

รับไม่ค่อยได้กับความคิดของทราฟนะ
อยากให้มีใครมายุ่งวุ่นวายกับเค้กจนทำให้ทราฟได้รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองสักที

อ่านๆไปแล้ว ถ้าทราฟจะต้องเลิกกับเฟ สงสัยจะมีสองนี่ล่ะมั้งที่จะมาดูแลเฟต่อไป

อีกนิดอีกนิด เรื่องกำลังเข้มขึ้นแล้ว เดี๋ยวก็จะได้รุ้แล้วว่าพี่ทราฟคิดยังไง ^^

พี่ทราฟค่ะ จะบื้ออีกนานไหมพี่
เพื่อนก็เตือนแล้วอะไรแล้ว พี่แกยังอึนต่อ
พ่อเจ้าประคูณณณณณ~~
เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองอ่ะ เพลียกับพี่ทราฟจริงๆ
พี่เฟกับน้องเค๊ก ไม่มีใครผิดซักคน
เรื่องความรักมันพูดยากเนอะ
ถ้ามีคนมาตามจีบน้องเค๊ก อยากจะรู้พี่ทราฟจะเป็นยังไงน้อออ
^________________^
กำลังสนุกเลยนะคะ ขอให้คนเขียนจัดการธุระให้เสร็จเร็วๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ธุระไม่เสร็จ แต่มาต่อให้แล้วค่าาาาาาา 

:กอด1:พี่ทราฟตัดสินใจได้ยังอะ

ว่ารักใครอิอิ

 

ใกล้แล้วตัวเธอ อีกนิ๊ดดดดดดดดดเดียว 

พี่ทราฟชัดเจนหน่อยค่ะ

ได้ค่ะ ^_^
(ได้ข่าวว่าเขาบอกพี่ทราฟ )
(ก็หนูอยากตอบอ่ะค่ะ : คนเขียน )

 

น้องเค้กน่ารักมากมาย    มาต่อเร็วๆ เด้อ

น่ารักก็รักน้องเยอะๆนะ รักเยอะ เราจะพาน้องมาหาบ่อยๆ ^_^

เอ๋!!!!!!

สงครามนี่ชอบทราฟช่ายม่ะ

 

ม่ายยยรุ้ ปล่อยให้งง 

มาฝังตัวขออ่านด้วยคนค่ะ 
เรื่องราวมาถึงครึ่งเรื่องแล้ว แต่พี่ทราฟก็ยังไม่เลือกซะที
สงสารทุกคน ทั้งเค้กและเฟ เค้กน่าสงสารน้อยกว่าเฟอีกมั้ง
ถ้าทราฟไม่เลือกเค้ก เค้กก็ยังคงเป็นน้องชายเหมือนเดิม แต่คนอ่านจะเศร้าเพราะไม่วาย 
แต่ถ้าเลือกเค้ก เฟจะกลายเป็นคนน่าสงสารที่สุด คบกันมานานนม ไม่อาจเติมเต็มส่วนที่ขาดของแฟนได้
เศร้าแท้ 
เรื่องนี้ชอบผู้ชายแบบคราม ใจๆ เพื่อนเต็ม100  ดิบเถื่อนดี ปลื้มมมม

 :pig4:สำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ

อดใจรอนะคะ จะพยายามปั่นให้ได้รู้ว่าจริงกันเร็ว
ขอบคุณสำหรับการติดตาม
ขอกอดทีน้าาาา

 

เพิ่งเข้ามาอ่านจร้าา 

อ่านรวดเดียวเลย เพลินมากกกก ตัวละครแต่ละตัวน่ารักทั้งนั้น

ไม่ว่าจะเป็นเจ สอง คราม จริงๆแอบเชียร์ครามแหละ แต่...ก็นะ 

ทราฟดูดีทุกอย่างเลย แต่ติดที่มีแฟนดีๆอย่างเฟแล้ว ..

จะว่าไปสอง กะ เฟ ก็ดูจะเข้ากันได้นะ หึหึ 

แต่จะเป็นยังไงต่อ เราติดตามอยู่นะ

 

ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ
จะตั้งใจทำออกมาให้ดีที่สุดเลยค่ะ

 

 

ทราฟฟฟฟ ถ้าไม่รีบตัดสินใจ

เค้าจะเชียร์ครามเป็นเมะ แล้วทราฟเป็นเคะนะจะบอกหั้ยยยย

แอบจิ้นไปละนิดนึง 

 
อะไรทำให้คุณคิดแบบนั้น

อยากให้ีทราฟชัดเจนเร็ว ๆ

คนแต่งก็อยากใจจะขาดแล้วเหมือนกันค่ะ 
 

รู้สึกจะเชียร์ทราฟกับ
ครามเยอะเหมือนกัน
นะเนี่ย

นั่นสิ ชักสับสนแล้วว่าใครเป็นพระเอกนายเอกกันแน่   

ลือกยกจนปวดตับทน

ไปกินเหล้ากัน ตับจะได้แข็ง...เกี่ยวกันไหม 

รอตอนหน้า

ตอนหน้า ตอนนี้มาแล้วววววววววววว

----------------------------


สุดท้ายนี้ ขอกอดทุกคนแน่นๆ   

รักกันรักกัน 

นี่ถ้าไม่เกรงใจจะจับมาจูบเรียงตัวเลยนะเนี่ยยยยย


       


ลงไปอ่านกันเลยยย

[/size]