ตอนที่ 31
"พวกแกเป็นใคร?"
นั่นเป็นวินาทีที่ผมตัดสินใจจะตื่น ตัดสินใจที่จะเลิกหลบซ่อนและออกไปเผชิญกับความจริงเสียที...
ผมลืมตาขึ้นมาในสถานการ์ณที่สามารถเรียกได้ว่าตึงเครียด พี่ศรกำลังเผชิญหน้าอยู่กับกลุ่มคนในชุดดำกลุ่มหนึ่งโดยมีผู้หญิงคุ้นหน้าคุ้นตาสองคนยืนอยู่
อริสา...กับวริสา?
ทำไมพวกเธอถึงมาที่นี่กัน?
ผมปรืตา เมื่อสังเกตุว่ายังไม่มีใครเห็นว่าผมตื่น ผมจึงตัดสินใจทำเนียนแกล้งหลับต่อไป ระหว่างนี้ก็รวบรวมสติสตังค์ให้เข้าที่เข้าทางไปด้วย
"ต้องการอะไร อริสา"น้ำเสียงของพี่ศรเย็นยะเยือกอย่างเคย แฝงความตึงเครียดเอาไว้ด้วยอย่างปิดไม่มิด เขานั่งหันหลังให้ผม ท้าวแขนกับขอบเตียงด้วยท่าทางที่ทั้งระวังตัวและดูเย่อหยิ่งไม่สนใจต่อบรรยากาศที่ตัวเองเป็นผู้เสียเปรียบเต็มประตู
"คุณผิดเองนะค่ะที่ทำลายโอกาสที่ฉันสร้างขึ้นมา และบีบบังคับให้ฉันต้องใช้วิธีแบบนี้กับว่าที่'สามี'ตัวเอง"หญิงสาวคลี่ยิ้มหวานส่งสายตาเชือดเฉือนมาให้คู่สนธนาอย่างเต็มที่"คุณเองก็น่าจะรู้ เวลาที่คนเราจนตรอกมากๆแม้แต่วิธีที่มีความเสี่ยงมากที่สุด วิธีที่ไม่เคยคิดจะทำ มันก็เกิดขึ้นได้"
หญิงสาวขยับตัวบนรถเข็นเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มกล่าวต่อไปโดยไม่สนใจสีกน้าซีดเซียวของน้องสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ใบหน้านั้นอมทุกข์จนหมดความสวยเปรี้ยว ที่ผมเคยเห็นเมื่อตอนแรกไปจนหมด...
ดวงตาลึกโหลนั้นมองเหม่อไปที่พี่สาวอย่างรอคอย เป็นสายตาที่พยายามจะสื่อว่า'เมื่อไรจะพอเสียที'
ผมคุ้นเคยกับดวงตาเช่นนี้ดี เพราะเมื่อไม่นานมานี้ผมเองก็มีดวงตาเช่นนี้เหมือนกัน สายตาของคนที่ถูกทำร้ายทั้งร่างกายทั้งจิตใจจนบอบช้ำแหลกเหลว โดยผู้กระทำนั้นเป็นคนที่เรารักเหลือเกิน...
"ฉันมีข้อมูลแบล็คเมล์คุณได้มากมาย แถมด้วยข้อมูลดีๆที่พี่ชายหน้าโง่ของคุณทิ้งเอาไว้ให้อีกมากมาย ถ้าฉันขายความลับนี้ออกไปให้คู่แข่งของคุณ มันคงจะเละเทะน่าดูเลยว่าไหมค่ะ?"
อริสาพูด น้ำเสียงอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า ผมเริ่มขมวดคิ้ว ถ้าเป็นแบบนี้เรื่องก็เริ่มยากล่ะ
"ทั้งข้อมูลลูกค้าผิกกฏหมายของคุณเอย ข้อมูลฟอกเงินเอย คุณว่าอย่างไหนจะชายได้ราคาดีกว่ากัน?"
ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบงัน โดยฝ่ายที่ถือไพ่เหนือกว่ากำลังจ้องมองอย่างกดดันมาจากทั่วทิศทาง
"บางทีเราอาจจะต้องกระตุ้นกันหน่อย..."พลัน ผมรู้สึกได้ถึงการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วใกล้ๆตัว ผมยังไม่ทันจะป้องกันตัวเองตามสัญชาติญาณ ร่างของพี่ศรที่ยั่งอยู่เมื่อกี้ก็เลือนรางราวกับหายไปต่อหน้าต่อตา
กร็อบ ปั้ก!!
เสียงเหมือนอะไรหักก่อนจะหล่นกระแทกพื้นทำให้ผมต้องแอบเผยอตาขึ้นมาอีกนิด พยายามเหล่มองไปที่พื้น ซึ่งมีร่างที่กระดูกคอบิดเบี้ยวนอนกองอยู่ที่พื้น...ข้างๆเตียงผมนี่เองครับ
อริสาเองก็ดูจะอึ้งไปเหมือนกัน สังเกตุดูจากดวงตาคาดไม่ถึงของเธอ
"อยากจะทำอะไรก็เชิญ อริสา"พี่ศรเอ่ยขึ้นในที่สุด ทำลายความเงียบในห้องกว้างไป หันหน้าเข้ามาหาเตียงของผม มองผมด้วยสายตาอ่อนโยนอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน"เธอยังคงไม่รู้จัก'ฉัน'ดีพอ"
อริสาเงียบไปสักพัก ดูเธอจะตระหนกกับเหตุการ์ณเมื่อสักครู่ไม่น้อย"เหอะ!ถึงคุณจะป้องกันตัวเองได้ แต่คนของคุณที่นอนอยู่นั่นดูจะไม่ใช่นะค่ะ"
เธอรีบยกผมขึ้นมาอ้างอย่างรวดเร็วดูท่านี่จะเป็นไพ่ตายของเธอแล้ว เพราะพี่ศรยังไม่เคยเผยจุดอ่อนให้เห็นชัดขนาดนี้มาก่อน
แต่เธอจะรู้ไหมนะ...จริงๆแล้วผมไม่ใช่จุดอ่อนที่อ่อนแอปวกเปียกอย่างที่เธอคิด!
"ดูคุณจะยังรู้จักผมไม่เพียงพอนะ"ผมเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบแห้งเพราะไม่ได้พูดมาเป็นเวลานาน ไอค่อกแค่กเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆขยับตัวยืดเสีนยืดสาย
สายตาของคนทั้งห้องมองมาที่ผมอย่างตกตะลึงปนงงงัน ผมแอบยกยิ้มขำ มันสนุกดีจริงๆที่ได้เห็นคนทำหน้าตาแบบนี้ใส่...
เลือดในกายของผมสูบฉีดพล่าน นึกถึงวันเวลาเก่าๆที่เล่นเกมส์ในวงการธุรกิจมองดูใครหลายๆคนจากที่สูงมองดูใบหน้าตกตะลึงพรึงเพริดพวกนั้น....
"คุณไม่น่ามาที่นี่เลยจรืงๆอริสา"ผมยกยิ้ม มองสบตาพี่ศรที่ยิ้มดีใจอย่างออกหน้าออกตา ส่งสายตามีความหมายไปให้ ทำเอาดวงตานั้นแพรวระยับขึ้นมาทันที
"ทั้งๆที่คุณก็ออกจะฉลาดแท้ๆ"ผมถอนหายใจ ส่ายหน้าไปมา ค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นจากท่านอน ไปเป็นนั่งขอบเตียง
อา...ร่างกายฝืดไปหมดเลย
"อะ..อะไรย๊ะ!"อริสาแผดเสียงก้อง ดูท่าการที่ผมตื่นขึ้นมาจะไม่ได้อยู่ในการคำนวนของเธอ"เหอะ!แกจะตื่นหรือหลับค่ามันก็ไม่ได้ต่างกันหรอก น่า!"
ดูท่าหล่อนจะใช้ผมเป็นตัวขู่พี่ศรจริงๆสินะ และคงจะมั่นใจมากว่ายังไงผมก็คงไม่ตื่นมาเร็วๆนี้...
ส่วนสายของอริสาที่เป็นคนใหล้ชิดพี่ศรก็คงไม่พ้น พ่อเลขาด้านมืดนั่นสินะ...
"คุณรู้ไหม ถ้าคุณไม่ได้อยู่ที่นี่ เราคงต้องเสียเวลาเค้นความจริงกันอีกสักพักจากปากคนพวกนี้"ผมผายมือผอมแห้งของตัวเองออกไปยังคนชุดดำที่ยืนมุงอยู่รอบๆ"มันคงจะมีเวลาให้คุณหนีไปอยู่ต่างประเทศได้อีกสักเดือนสองเดือนก่อนที่พวกเราจะสามารถเอื้อมมือไปถึงคุณ"
ผมอมยิ้ม รู้สึกสนุกสนานไปกับการมองเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของ'คนถือไพ่เหนือกว่า'จนออกนอกหน้า
"แต่บังเอิญคุณอยู่ที่นี่..."
"ที่ที่อำนาจของเขา..."ผมเหล่ตาไปทางพี่ศร"สามารถแสดงได้เต็มที่"
"แก!ขู่ชั้นเรอะ ไม่สนแล้วรึไงข้อมูลพวกนั้นน่ะ ขอเพียงชึ้นกดส่งครั้งเดียว..."
ผมหรี่ตา หัวเราะหึ ยิ้มแสยะให้กับความสะเพร่าที่สุดในชีวิตของคนที่คิดทำการใหญ่
"แผนของคุณมันก็ใช้ไม่ได้มาตั้งแต่ผมเข้ามาดูแลจัดการ'ข้อมูลสำคัญๆ'ต่างๆแทนที่'เลขา'ทั้งหลายของเขาแล้วล่ะ"
"เจ้านายของผมเขาฉลาดมากพอครับที่จะรู้ว่าใครเป็นหนอน-บ่อน-ไส้"
"บางทีถ้าคุณยังไม่รู้ ข้อมูลพวกนั้นน่ะ เป็นเท็จทั้งนั้นแหละครับมันจะดีกับพวกผมด้วยซ้ำถ้าคุณกดส่งไป งานต่างๆตงง่ายขึ้นเยอะ..."
ใบหน้าซีดเผือดนั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากจะเห็นสุดๆจากผู้หญิงคนนี้ มั่นใจในตัวเองมากเกินไป ทั้งๆที่ยังมีประสบการ์ณกับเรื่องวางแผนน้อยนิดแท้ๆ
"กะ...แก...!"
"แล้วอีกอย่างนะครับ..."ผมช้อนสายตาจ้องมองไปยังดวงตาตื่นตระหนกนั่น ราวกับลูกกระต่ายขี้ตื่นจริงๆ
"เขาไม่ใช่ว่าที่สามีของคุณ"
"เขา...เป็นเจ้านาย'ของผม'คนเดียวเท่านั้น!!"
อา ประกาศศักดาแล้วโล่งดีชะมัด หึหึ ยิ่งเห็นหน้าพี่ศรที่ดูดีใจขึ้นมาแวบหนึ่งก่อนจะกลับไปหดเหลือสองนิ้วเมื่อระลึกได้ว่าคำว่า'เจ้านาย'ค้ำคออยู่
เรื่องอริสาก็จบไปแล้ว...ทีนี้ก็เหลือเรื่องของคุณเจ้านายคนนี้แล้วสินะ...
คิก คิก จะเล่นอะไรดีน้า......>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.....
แอบสะใจอยู่ลึกๆ ในที่สุดดดด
ในที่สุดก็ได้อัพซะที :mc4:คิดถึงพี่ศรกะหนูเกลสุดๆเลย
งานนี้น้องเกลไม่ธรรมดาเคอะ อิงชอบตัวละครนี้มากที่สุดเลยตั้งแต่วางพล็อตมาสามเรื่อง
สำหรับที่เคยมีคนถามว่า
'มันก็แปลก ๆ นะ หลับอยู่แต่กับรู้เรื่องทุกอย่าง
มีเลือกด้วยว่าจะตื่น หรือไม่ตื่น ว่าแต่เกิดเรื่องอะไรกันแน่
อยากรู้เหมือนกัน'ขอตอบไว้เลยค่ะ มันเกิดขึ้นได้จริงๆกับโลกจริงๆเนี่ยแหละค่ะ เพราะเหตุการ์ณนี้เอามาจากตัวอิงเองแหละค่ะอิงชอบเป็นแบบหลับนะแต่รอบๆตัวเขาพูดอะไรกันก็รู้เรื่อง แถมอิงเลือกได้ด้วยว่าจะหลับต่อไปเรื่อยๆฟังเขานินทาเรา หรือจะตื่นขึ้นเพื่อไปด่าคนที่นินทาเรา :z1:ก็เลยเอามาแต่งนิยายค่ะ(แต่นานเป็นเดือนคงไม่ได้ อิงแอบเวอร์ไง :
:จริงๆเรื่องนี้มันก็เวอร์ตั้งอต่ผู้ชายท้องได้แล้วแหละ
) เพราะศรจริงๆแล้วเป็นตัวละครที่ปากหนักอยู่จะให้สารภาพคงต้องรอให้เกลช้ำไปอีกหลายตอน...ก็เลยเล่นแบบนี้เลย
การลงโทษของน้องเกลยังไม่หมดค่ะ หมดจากความทรมาณทางใจ เราจะมาต่อความทรมาณทางกายกัน หึหึหึ
ขอโทษที่ไม่ได้อัพซะนาน อาการตันกัดกินสมองค่ะ
ขอบคุณทุกๆคอมเมนท์ค่ะ
หัวข้อ: The Impossible...เป็นไปไม่ได้ นั่น(เจ้า)นายนะเว้ย!! [ส่งท้าย END] 18/06/2556 ย้ายได้เลยค่ะ (อ่าน 441213 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก