ตอนที่ 34เบื่อ...
เบื่อชะมัด...
เบื่อที่สุด!!
"ชิบ!"
ทำไมอะไรๆก็ไม่ได้ดั่งใจเลยนะ?
จากตอนที่แล้ว นี่ก็ผ่านไปได้สี่เดือนแล้วครับ น้องชายของผมก้แต่งงานไปแล้ว เรื่องยุ่งๆก็เจรจาไปได้ด้วยดีแล้ว ตอนนี้ท้องผมก็เริ่มโตเป็นลูกโบวลิ่งแล้ว...
พอท้องมันเริ่มโตการจะไปไหนมาไหนมันก็ช่างไม่สะดวกเอาเสียเลย จะออกไปข้างนอกก็ไม่ได้ แถมพี่ศรก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน พอเปรี้ยวปากอยากกินอะไรทีก็ได้แต่หงุดหงิดๆเพราะออกไปซื้อเองก็ไม่ได้ จะโทรให้พี่ศรซื้อให้ยิ่งไม่ได้ใหญ่
เพราะเขาไม่อยู่ในขณะนี้ มีธุระที่ต่างประเทศบ่อยเหลือเกิน หรือแอบมีกิ๊กก็ไม่ทราบเพราะผมถูกสั่งห้ามออกไปไหนทิ้งสิ้น มีอะไรอยากได้อะไรให้สั่งการ์ดที่เฝ้าหน้าห้องเอา...
แต่แล้วพอผมสั่งการ์ดแล้วเกิดอะไรขึ้นรู้ไหม? ผมบอกว่าผมอยากกินน้ำตาลสด พ่อคุณก็ไม่รู้อะไรบ้างเลย ไปเอาน้ำตาลทรายถุงๆมาประเคนให้ผม พอผมบอกว่าอยากกินขนมเทียน พขาก็ดันเอาขนมเค้กปักกเทียนมาให้ผม ไม่รู้ว่าโง่จริงหรือแกล้งโง่หรือไม่ชอบหน้าผมเลยจะแกล้งกันแน่...
แต่มันน่านักเชียว รอให้ผมคลอดก่อนเถอะ จะเล่นงานไอ้พวกนี้ให้หนัก!!
สุดท้ายก็ได้แต่หงุดหงิดคนเดียวแถมไอ้คุณพี่ศรนี่ก็โทรไปไม่ค่อยจะรับสาย!ฮ่วย!
บ่นมากแล้วเริ่มหิว อยากกินลูกตาลลอยแก้วจัง...
เมื่อคิดได้ดังนี้ผมจึงเดินขโยกเขยกจากเก้าอี้โยกที่ผมใช้นั่งถักผ้าพันคอลุกขึ้นเดินไปยังประตูของอพาร์ตเม้นท์ แต่นึกไม่ถึงว่าจะได้ยินอะไรดีๆเข้า...
"น่าเบื่อจังเลยนะมาเฝ้าคนท้องแบบนี้เนี่ย..."--นายA
"ทำใจเหอะมึง แต่เฝ้าไม่ให้ออกไปไหนก็พอเดี๋ยวเป็นข่าว"--นายB
"ข่าวไรวะ?"--นายA
"ข่าวว่าท่านประธานใหญ่ที่กำลังหมั้นหมายกับคุณหนูไฮโซต่างแดนแอบไปมีเมียลับๆที่กำลังท้องโตอยู่ไง"--นายA
"อ๋อ เรื่องนี้เอง มันก็เรื่องปกติป่าววะที่พวกรวยๆจะมีเมียเล็กเมียน้อยไปเรื่อย ก่อนหน้านี้ท่านประธานก็มีลูกอยู่แล้วคนหนึ่งไม่ใช่เหรอวะ?"--นายB
"ใช่ไง แต่นึกไม่ถึงจริงๆว่านายจะยังอยากเพิ่มข่าวคาวให้ตัวเองอีก ทั้งๆที่กำลังจะหมั้นหมายกับสาวสวยรวยที่เหมาะสมกันดีแท้ๆ"--นายA
"เฮ้อ คนอื่นเขาได้ตามไปงานหมั้นที่ต่างประเทศแต่เราต้องมาอยู่เฝ้าเมียเก็บที่กำลังท้องโตแถมยังชอบวางอำนาจสั่งนู่นสั่งนี่อีกต่างหาก"---นายB
"นั่นสิ หล่อนคิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้มาวางท่าสั่งนู่นสั่งนี่ยังกับตัวเองเป็นนายหญิงทั้งๆที่จริงๆแล้วก็แค่เมียเก็บยังอยู่ได้นี่คงเพราะเป็นคนโปรดของนายนั่นแหละ"--นายA
"แต่ก็ต้องยอมรับว่านะสวยเอาเรื่อง สูสีกับคู่หมั้นนายเลยมั้ง"--นายB
"แน่สิระดับนายแล้วคงไม่เก็บเอาพวกขี้เหร่มาทำเมียหรอก"--นายA
ผมรู้สึกได้ถึงอาการคิ้วกระตุกอย่างรุนแรง มือที่กำลูกบิดอยู่สั่นกึกๆอย่างควบคุมไม่ได้ อารมณ์ตอนนี้บอกไม่ถูกจริงๆว่ากำลังโกรธ เศร้า หรืออยากฆ่าคนกันแน่?
ผมปล่อยมือออกจากลูกบิด ค่อยๆไถลตัวลงไปนั่งพิงประตู รู้สึกหมดแรงเอาดื้อๆ
ผมยังจำได้ ถึงมบหน้าโศกเศร้าของแม่ที่มักนอนป่วยอยู่บนเตียงในห้องที่ถูกลืม...
ผมยังจำได้ถึงงานแต่งงานของพ่อกับผู้หญิงอีกคนในวันที่แม่ของผมป่วยหนัก...
ผม..ยังจำได้ถึงวาระสุดท้ายในชีวิตที่เหมือนถูกจองจำของแม่ว่ามันโดดเดี่ยวเพียงใด...
หรือว่าผมเองก็จะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน?
จู่ๆผมก็รู้สึกหนาววูบ จนต้องกอดตัวเองเอาไว้
'จะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้วนะ สัญญา..'พ่อของผมเคยบอกแม่ของผมแบบนี้ด้วยหรือเปล่า?
'อยู่เฉยๆในห้องนะ ท้องไส้อยู่อย่าออกไปไหน ฉันเป็นห่วง'แบบนี้?
'คิดถึงจังอยากกลับไปกอดเร็วๆ'แบบนี้ด้วยรึเปล่า?
ผมเริ่มรู้สึกตัวเองฟุ้งซ่าน ลึกๆแล้วเริ่มอยากคุยกับใครสักคน ผมโทรหาน้องชายดีมั๊ยนะ? แต่จะว่าไปแล้ว โทรศัพท์โทรได้แค่สองเบอร์นี่นา เบอร์พี่ศรกับเบอร์หมอ...
หรือเขาตั้งใจจะกักขังผมเอาไว้จริงๆอย่างที่ไอ้การ์ดสองคนด้านนอกมันพูด?
แต่เดี๋ยวก่อน...ก่อนหน้านี้ว่าที่คู่หมั้นของเขาคืออริส?คราวนี้บอกว่าเป็นคนต่างประเทศ อ้อนี่แสดงว่าเขาเพิ่งตัดสิ้นใจจะหมั้นกันเมื่อไม่นานมานี้นี่เองสินะ มีกิ๊กลับหลังผมงั้นสิ...งี้ยอมไม่ได้
ดูเหมือนตอนนี้ผมเองจะออกไปทำอะไรเองไม่สะดวกท้องโตแบบนี้คงนั่งเครื่องบินนานๆเพื่อไปตามสามีกลับบ้านไม่ไหว
งั้นก็ล่อให้คุณสามีกลับมาบ้านซะก็หมดเรื่องนี่นา...
งานนี้คงต้องหวังพึ่งคุณหมอซะแล้ว...
ผมลุกขึ้น เดินกลับเข้าไปในห้องนอนคว้าเอาโทรศัพท์มากดทันที รอสายไม่นานก็มีคนรับ
"ฮัลโหล มีอะไรรึเปล่าครับเกล"คุณหมอยังหนุ่มรับสายด้วยเสียงงัวเงีย นี่มันบ่ายแล้วนะครับ เพิ่งตื่นหรือยังไง?
"คุณโร คุณรู้ข่าวของพี่ศรบ้างรึเปล่าครับ?"ผมแสร้งทำเสียงเศร้าสั่นๆแบบน่าสงสาร"ผมจะทำยังไงดีครับ โทรติดต่อพี่ศรไม่ได้เลย..."
"เอ่อ...ใจเย็นๆน่าครับเกล มันไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น"
"ผมคิดว่าตัวเองคงโดนเขาหลอกเอาแล้วล่ะครับ ผมคงโง่มากสินะโดนหลอกซ้ำๆซากๆ"
"ฝากบอกเขาด้วยนะครับว่าถ้ายังอยากเห็นหน้าผมอยู่ก็รีบไสหัวกลับมาภายในอาทิตย์นี้ไม่งั้นเขาจะไม่มีวันได้เห็นทั้งผมและลูกอีกเลย...ตลอดกาล!"
กริ๊ก!
จากนั้นผมก็วางสาย...ปิดโทรศัพท์ ล็อกห้องพร้อมเอาโซฟามายันปิดประตูห้องเอาไว้เอาเทปมาเปะขอบหน้าต่างทุกบานที่สามารถเปิดเข้ามาได้ ปิดม่านมิดชิดจากนั้นก็กลับไปนั่งถักผ้าพันคอต่อ...
ผมให้เวลาเขาทั้งสิ้นสี่สันในการจัดการเรื่องของเขาให้เสร็จแล้วบินกลับมาหาผมที่นี่ ถ้าเขาไม่กลับมาภายในเวลาที่ผมอุตสาห์ใจดีกำหนดให้ ผมจะถือว่าเขาไม่ต้องการผมอีกแล้ว...
ผมไม่มีทางยอมอยู่ในนรกเหมือนแม่ของผมแน่นอนผมมีททางเลือกมากกว่านั้น...
ปัง! ปัง!
"คุณเกล! เปิดประตูครับ!"นั่นไง เสียงไอ้คุณการ์ดAกับBดังขึ้นแล้วเขาคงเริ่มร้อนตัวแล้วสินะ
ผมไม่จำเป็นต้องแคร์ ยิ่งเขาร้อนรนนี่แหละดี จะได้รีบๆไสหัวกลับมาหาผมซะ
แล้วถ้าเขาไม่กลับมาล่ะ?
ถึงเวลานั้น...ก็แค่ไปจากเขาซะ...แค่นั้นแหละ
เอาล่ะนับถอยหลังแล้ว คุณเหลืออีกแค่สามวันกว่าๆเท่านั้นก่อนที่...ผมจะหายไปจากชีวิตคุณตลอดกาล
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
เอามาม่าไปกินกับขำๆต้อนรับการกลับมาของหนูเกลล่ะกันนะค่ะ...
พี่ศรเล๊วเลวเนอะแอบไปมีกิ๊กลับหลังเมียที่ท้องอยู่เนี่ย
ขอโทษที่หายไปน๊านนาน แบบว่าเค้าสอบจ้า สอบตั้งแต่ช่วงวาเลนไทน์ แต่เพิ่งจะมาอัพเอาวันนี้ :z2:ขออภัยอย่างสูง
ตอนพิเศษของคุณลูกนี่เอาไว้จบเรื่องนี้ค่อยลงเนอะ จะได้ต่อเนื่อง แล้วก็คำถามยอดฮิต
'ทำไมไม่ให้ลูกของน้องเกลกะพี่ศรเป็นเมะอ่ะ'เหตุผลเพราะ มันเสียของไงค่ะ ไหนๆก็อุตสาห์ท้องได้แล้วก็เป็นเคะไปเถอะค่ะ และผลสรุปออกมาแล้วว่าน้องจะเป็นเคะประเภทดูไม่เคะเท่าไหร่มีเป้าหมายสูงสุดในชีวิตเป็นการกดสามีค่า 
แล้วก็เราชอบไอเดียของคุณ'uknowvry'มากค่ะอ่านแล้วฟินมาก
'ที่ว่ามาเหมือนจะมีตัวละครประมาณนี้แล้ว ที่ ยากได้คือ เป็นเมะ ที่มีนิสัยเหมือนพ่อ กับแม่ ปนกัน แล้วโดนมหาเมะกด อีกที... ไปชิงไหวชิงพริบกันบนเตียงโลด... พลาดคือท้อง 555+ อีกคนอยากมีลูกกับคนนี้เพราะเป็นเกย์และท้องได้ ตอนแรกไม่ได้ชอบอะไร เห็นเป็นเครื่องปั๊มลูก(เลวนะ 555+) อีกคนฉลาดเลยหาทางแก้เกมตลอดและวางแผนสารพัด เพื่อให้ไม่โดนจับตัวได้ ไม่งั้น กลายเป็นทั้งของเล่น และเครื่องปั๊มลูกแน่ๆ .... แย่ๆ .... อยากอ่านประมาณนี้อ่ะคับ อิอิอิ ... และสุดท้ายนี้ ขอให้ได้เจอคนที่ใช่ หายโสด โดยพลันนะคับ'
เกือบหายโสดแล้วค่ะ แต่มารที่เรียกว่าการสอบและการเรียนพิเศษมาขัดอิฉันไว้!! :fire:อีกอย่างพล็อตนี้มันประมาณแม่ของเกลเลยค่ะ เอาไว้เป็นตอนพิเศษมาม๊าของน้องเกลกันดีกว่า อันที่จริงปาป๊าของน้องเกลไม่ได้เลวขนาดนั้นนะค่ะไม่งั้นคุณแม่เขาคงไม่ทนอยู่ให้ปั๊มลูกออกมาได้สี่คนหรอก
ส่วนของลูกน้องเกลอิงวางแผนไว้แล้วค่ะอยากให้ออกเป็นฮาๆหน่อยเพราะจะเป็นชีวิตช่วยมหาลัย ซีเรียสมากไม่ดี 
ขอบคุณทุกๆคอมเมนท์มากนะค่ะ
หัวข้อ: The Impossible...เป็นไปไม่ได้ นั่น(เจ้า)นายนะเว้ย!! [ส่งท้าย END] 18/06/2556 ย้ายได้เลยค่ะ (อ่าน 414879 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก