ตอนที่ 40
ผมกำลังยืมมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆ ไอซ์ที่จับมือของคนที่ชื่อตั้ม โดยมีหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักยืนอยู่ข้างๆ
ทุกคนต่างตกใจ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“นายมาได้ยังไงนะ ไอซ์” ตั้มพูดพร้อมมองหน้าไอซ์ด้วยสีหน้าที่ตกใจ
“เราจะมายังไงช่างมันเถอะ แต่เราอยากรู้ว่าตั้มหนีเราไปทำไม” ไอซ์พูด หน้าตาดูน่ากลัวมากๆ
“ปอม นี้มันเรื่องอะไร ใครคือตั้ม” หนุ่มน้อยที่ยืนข้างๆตั้มพูดขึ้นมา ทำหน้างงที่จู่ๆไอซ์ก็โผล่มา
“ไม่มีไรหรอกติม แค่เพื่อนเก่าเราเอง” ตั้มแกะมือของไอซ์ออก
“เพื่อนเหรอ นายเห็นเราเป็นแค่เพื่อนเก่าเหรอ” ไอซ์เริ่มตะโกนออกมาเสียงดัง จนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองกันใหญ่
“เรื่องของเรามันจบแล้วนะไอซ์ นายจะมาตามตื้อเราอีกทำไม” ตั้มเองก็เริ่มอาละวาด
“ปอม เบาๆหน่อยเถอะ อายคนอื่นเขา” ติมเดินเข้าเขย่าแขนของตั้มเพื่อนเตือนสติ
ผมเองก็เริ่มสับสน ว่าตกลงไอ้หมอนั้นมันชื่ออะไรกันแน่ อีกคนเรียกตั้ม อีกคนเรียกปอม
“นี้นายขนาดเปลี่ยนชื่อ เพื่อไม่ให้เราหาเจอใช่ไหม” ไอซ์ตะโกนออกมาอีก
“ก็ใช่สิ เพราะนายตามยื้อเราอยู่นั้นแหละ ถ้าเราไม่เปลี่ยนชื่อ นายจะได้ไม่ต้องหาเราเจอ” ปอมเดินมาที่ไอซ์พร้อมทำหน้าตาขึงขัง
ไม่อยากจะเชื่อว่าทั้งสองคนเคยรักกัน ทำไมทะเลาะกันแรงขนาดนี้ว่ะ
“เพราะเรารักนานไง เราถึงตามนายตลอด นายยังไม่เข้าใจอีกเหรอ” สิ้นเสียงตะวาด ไอซ์ก็เริ่มร้องไห้
“ขอโทษนะ ไอซ์ เลิกยุ่งกับเราะเถอะ มันไม่มีทางกลับไปเป็นอย่างเดิมอีกแล้ว” ปอมเดินหันหลังพร้อมลากตัวหนุ่มน้อยน่าตาน่ารักที่ชื่อติมไปด้วย ผมเดาได้เลยว่าติมต้องเป็นแฟนใหม่ปอมแน่ๆ
ผมเดินไปหาไอซ์ที่ยืนร้องไห้น้ำตาร่วง มองภาพปอมกับติมที่ลงบันไดเลื่อนไปด้วยกัน
แสดงว่าน้องไอซ์ยังไม่ลืมปอมแน่ๆ ผมเริ่มหวั่นๆแล้วว่า ผมจะมาแทนที่ของปอมได้หรือไม่
“กลับกันเถอะ” ผมยืนกระซิบบอกน้องไอซ์เบา
ไอซ์พยายามปาดน้ำตาที่มันไหลมาไม่หยุด แล้วเดินกลับหอไปกับผม
ระหว่างทางที่กลับไอซ์ก้มหน้านั่งเงียบ ส่วนผมเองก็ได้แต่มองและคอยจับมือเป็นการปลอบ
น้ำตาของไอซ์ไหลหยดลงมาบนมือของผม ผมเองก็รู้สึกเจ็บ และทรมานไม่แพ้กับไอซ์เหมือนกัน
เมื่อกี้ทำไมผมไม่เดินไปต่อยหน้าไอ้หมอนั้นให้ร่วงไปกองกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอด
มันกล้าดียังไงทำร้ายน้องไอซ์ของผม มันไม่รู้เหรอไงว่าน้องไอซ์รักมันขนาดไหน
ทำไมใจคนเราถึงเปลี่ยนได้ง่ายดายขนาดนี้นะ
************************************************************************************************
ค่ำคืนนี้ต่างจากคือที่ผ่านมา เพราะสองสามวันที่ผ่านมานั้น ที่ห้องของผมจะได้ยินเสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย เสียงแซว หรือการหยอดคำหวานของคนสองคนที่เหมือนเป็นคู่รัก
แต่คืนนี้กลับไม่มีเสียงใดๆเลย มีแต่ความเงียบ น้องไอซ์เลิกร้องไห้แล้ว แต่กลับนอนขดตัวอยู่บนที่นอน
ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ทนเห็นคนรักของตัวเองทรมานอยู่อย่างนั้นไม่ได้
ผมเลยค่อยๆเข้าไปกอดนอนไอซ์ ทำให้พอรู้ว่าน้องไอซ์ก็ยังร้องไห้อยู่
ผมเลยกอดน้องไอซ์แน่น พร้อมกระซิบข้างๆหู
“ถึงแม้จะมีใครทำให้ไอซ์เจ็บปวด พี่จะไม่มีวันทำอย่างนั้นเด็ดขาด พี่รับรอง”
ผมพยายามขยับตัวน้องไอซ์ให้หันหน้ามาหาผม
หน้าตาน้องไอซ์เต็มไปด้วยคราบรอยน้ำตา ผมพยายามเช็ดคราบน้ำตานั้นให้หมด
“ทุกครั้งที่ไอซ์เสียใจ รู้ไหมพี่เองก็เสียใจไปด้วย”
พอผมเช็ดคราบน้ำตาเรียบร้อยแล้ว ผมก็จูบที่หน้าผากของน้องไอซ์
“พี่รักไอซ์นะ พี่เองก็ไม่หวังจะมาแทนที่ใครในใจของไอซ์หรอก แต่จำไว้นะ พี่จะไม่ทำร้ายไอซ์ให้เสียใจเหมือนคนๆนั้น”
น้องไอซ์มองหน้าผม เหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่พูดออกมา
ผมเลยกอดน้องไอซ์แน่น และลูบหัวเป็นการบอกให้หลับผักผ่อนเพื่อจะได้ลืมเรื่องราวต่างๆในวันนี้
แม้ตื่นมาอาจจะยังไม่หายเจ็บปวด แต่มันคงจะทุเราลงไปได้บ้าง
ถึงผมเองอยากให้น้องเค้ารักผมเหมือนที่ผมรัก แต่ช่วงเวลานี้น้องเค้ายังคงสับสนกับเหตุการณ์ในวันนี้
คงต้องให้เวลาน้องเค้าอีกหน่อย ผมเองก็ไม่อยากคาดคั้นอะไรมาก แค่ต้องการให้เค้ารู้ว่าผมรักเค้ามากเพียงใดเท่านั้นเอง
************************************************************************************************
“ผมจะกลับเย็นนี้นะครับ” ไอซ์บอกผม พร้อมดวงตาที่เศร้าหมอง
ผมถอนหายใจ แม้อยากจะยื้อให้อยู่ต่อ แต่รู้ว่าผมคงช่วยอะไรไม่ได้ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของน้องไอซ์
การที่จะจัดการความเจ็บปวดที่อยู่ในใจ มีแต่เพียงเจ้าตัวเท่านั้นที่ทำได้
ผมเป็นแค่คนอื่นคงทำได้แค่เพียงปลอบใจและให้กำลังใจ
“ครับเดี๋ยวพี่ช่วยเก็บของนะ”
“ไอซ์ขอโทษที่ทำให้พี่ต้องมาเป็นห่วง”
ผมมองสายตาของไอซ์ แล้วก็เอามือไปลูบหัว
“ไม่ว่าจะยังไง พี่ก็ห่วงไอซ์เสมอ”
ไอซ์ยิ้ม “ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องทุกๆอย่าง เออ แล้วอีกเรื่องหนึ่ง”
“เรื่องอะไรเหรอ” ผมถาม
“ก็เรื่องของเราสองคน ผมขอเวลาหน่อยนะครับ”
“ไม่ต้องรีบร้อนหรอก ความรู้สึกของพี่ที่มีต่อไอซ์ก็เหมือนเดิม ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะไหนก็ตาม”
“ครับ ขอบคุณครับ”
แล้วไอซ์ก็ขอตัวไปอาบน้ำ ปล่อยให้ผมยิ้มหวานอยู่คนเดียว
เสียดาย ถ้าไม่เจอไอ้คนที่ชื่อตั้ม ป่านนี้น้องไอซ์คงเป็นแฟนผมไปแล้ว
ว่าแล้ว ผมก็รีบหาโทรศัพท์น้องไอซ์ พอเจอก็กดหาเบอร์ของคนที่ชื่อตั้มทันที
มันต้องชดใช้ที่ทำกับน้องไอซ์ของผม
-----ตอนที่40-----
คงรู้แล้วนะครับว่าใครเป็นเหยื่อรายต่อไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
