ตอนที่ 36
ยามเช้า กับอากาศที่เย็นสบายทำเอาผมไม่อยากตื่น นานๆจะได้นอนท่ามกลางธรรมชาติ ขอนอนอีกหน่อยเถอะ
“พี่บั้มพ์ครับ” เสียงเรียกของมาร์คกวนใจผม แต่ผมพยายามไม่สนใจเสียงนั้น
“พี่บั้มพ์ พี่บั้มพ์” เรียกอย่างเดียวไม่พอ มันเขย่าตัวผมด้วยอ่ะดิ
“อาไรของมึง จะปลุกทำไม คนกำลังหลับสบาย” ผมตะวาดออกไปแต่ตายังหลับอยู่
“คือ พี่ปล่อยผมก่อนได้ป่าวครับ เดี๋ยวบาสมันมาเห็น”
ผมรีบลืมตาขึ้นมาทันที พบว่าตัวเองกำลังกอดมันอยู่จริงๆ
“โทษที พี่ไม่รู้ตัวว่ะ” แล้วผมก็เอามือออก กูไปกอดมันตอนไหนว่ะเนี้ย
“ไม่เป็นไรครับ เพราะผมก็กอดพี่เหมือนกัน” มันยิ้มๆครับ แล้วก็ลุกออกจากเตียง
“ผมกลับก่อนนะครับ ฝากบอกบาสด้วยแล้วกัน” ผมพยักหน้า แล้วน้องมาร์คก็เดินออกจากห้องไป
ผมอ้าปากหาว นอนยังไม่เต็มที่เลย ขอนอนอีกหน่อยแล้วกัน
************************************************************************************************
ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาไปเกือบเที่ยงแล้วครับ
ผมโผล่ออกจากห้อง เห็นไอ้บาสนั่งทำการบ้านอยู่ เลยเดินไปตบหัวมันเล่น
“อะไรว่ะ มาตบหัวผมทำไม” มันทำหน้าดุ
“หมั่นไส้เว้ย มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” ผมเป็นพี่ที่ดีไหมหล่ะครับ
“เออ ไอ้บาสหายไปไหนไม่รู้ ผมตื่นมาก็ไม่เห็นมันแล้ว” มันบ่น
ผมเดินไปตบหัวมันอีกรอบ “ก็มึงดันล็อคห้องทำไม รู้ทั้งรู้ว่าเพื่อออกมานั่งที่ระเบียง มันเลยมาขอนอนกับกู”
ไอ้บาสทำหน้างง “แล้วผมจะล็อคได้ไงพี่ ก็ผมนอนอยู่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันออกมาข้างนอก”
อ้าว! ก็ไอ้มาร์คบอกเองนี้หว่าว่าห้องล็อค หรือว่ามันโกหกกู
************************************************************************************************
สนามบอลคับคั่งไปด้วยชายหนุ่ม ซึ่งในนั้นก็มีผมกับบาสด้วย เล่นกันจนค่ำก็ว่าจะกลับบ้าน
พอมาถึงบ้านผมก็วิ่งไปดูว่าแม่ทำอะไรไว้รอให้กิน
แต่ในห้องครัวกลับไม่เห็นแม่ ผมชะเง้ออยู่นานว่าแม่ไปไหน ทั้งที่หม้อข้าวก็ตั้งไฟไว้ ปลาก็ทอดอยู่บนกระทะ
“แม่พี่บั้มพ์ออกไปซื้อน้ำมันครับพอดีมันหมด” ผมได้รับคำตอบจากมาร์คแทน
มาร์คเดินเข้ามาในครัวพร้อมถือหม้อใส่น้ำเข้ามา
“อ้าว มาร์คจะทำอะไร” ผมถาม
“แม่พี่บั้มพ์วานให้ผมต้มน้ำจะทำแกงจืด” ว่าแล้วมันก็เอาหม้อตั้งเตาเปิดแก๊ซทันที
ผมยืนมองมันทำกับข้าว นึกอยู่นานว่าจำถามมันเรื่องเมื่อคืนดีไหม ทำไมมันถึงโกหกผม ทำไมมันอยากเข้ามาหาผม
“เออ มาร์คพี่ถามหน่อยซิ” ในที่สุดก็ถามมันไปจนได้
“อะไรเหรอครับ” มันหันหน้ามา
“คือเรื่องเมื่อคืน...”
“พี่บั้มพ์ไปอาบน้ำได้แล้ว” จู่ๆไอ้บาสมันก็ยื่นหน้าเข้ามาในห้องครัว ทำไมมันชอบมาขัดจังหวะกูอยู่เรื่อย
“เออ” ผมเดินออกไปอย่างเสียไม่ได้
มาร์คมันทำท่าจะตามผม คงอยากรู้ว่าผมจะถามอะไร แต่ไอ้บาสมันชวยคุย เลยไม่ได้ตามผมมา
แล้วกูจะรู้ได้ไงว่ะ ว่าทำไมมันถึงอยากเข้ามาในห้องกู
************************************************************************************************
อาหารมื้อค่ำวันนี้บั้มพ์มันก็มากินข้าวด้วย นั่งข้างๆผมเลยครับ
“พี่บั้มพ์ ผมทำแกงจืดอร่อยไหมครับ” มันถาม ทำเอาผมสำลัก รู้สึกแปลกๆกับคำถาม เหมือนเมียถามผัวยังไงไม่รู้
“เออก็ดี” ผมตอบสั้นๆไม่อยากสบตามัน กลัวจะเป็นอย่างที่คิด
“บั้พม์รู้มั้ยว่า เจ้ามาร์คทำกับข้าวเก่ง” แม่ชมใหญ่
“จะรู้ได้ไง ก็ไม่เคยกินนี้แม่ ก็เพิ่งมากินวันนี้แหล่ะ” ผมตอบกวนๆพร้อมตักข้าวเข้าปาก
“ทำไมฉันไม่มีลูกน่ารักๆเหมือนเจ้ามาร์คเลย แต่ละคนน่าให้ตายตั้งแต่คลอด” แม่เลยพูดประชดใส่
“ปกติมันก็เหมือนลูกที่บ้านอยู่แล้วนี้ มาค้างแม่งทุกวัน” ไอ้บาสด่าเพื่อนมันกลับ
“แล้วใครให้กูสอนการบ้าน ทำรายงานให้ทุกครั้ง อยากให้กูทวงบุญคุณหล่ะ” มาร์คก็ใช่ย่อยด่ากลับเหมือนกลับ
ผมมองๆไอ้สองคนนี้คุยกัน แม้จะดูคุยกันเป็นเพื่อน แต่ผมเริ่มไม่ไว้วางใจเท่าไหร่
คงเพราะได้รู้ธาตุแท้ของไอ้มาร์คแล้ว แต่ส่วนน้องชายผมไม่แน่ใจครับ ใครจะไปรู้มันอาจจะมีใจชอบทางนี้ก็ได้ เหมือนกับที่ตอนนี้ผมก็เริ่มจะมาเอาดีกับทางนี้ แต่ก็ไม่อยากให้มันเป็นครับ ผมคงรู้สึกไม่ดีแน่ๆถ้าเกิดมันเป็นขึ้นมาจริงๆ (กูเป็นคนเดียวก็สงสารแม่มากพอแล้ว)
แล้วไอ้มาร์คก็นอนค้างคืนอีกเหมือนเดิม
************************************************************************************************
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้ว เพราะผมจะกลับกรุงเทพพรุ่งนี้ น้องไอซ์โทรมาบอกแล้วว่าจะมาอีกกรุงเทพอีกสองวัน
ผมเลยมานอนดูดางที่ระเบียงบ้านอีกครั้ง เพราะรู้ว่าที่กรุงเทพคงไม่มีวิวมองดางสวยเท่ากับที่นี้แน่ๆ
ผมเดินมาที่ระเบียง ก็เจอกับมาร์คเหมือนเมื่อวาน
ผมเก้ๆกังๆเดินเข้าไปนั่งข้างๆมาร์คที่นั่งยิ้มมองมาผม
“ผมรู้ว่าพี่ต้องมาดูดาว เลยมานั่งรอ”
“แล้วมาร์คจะรอพี่ทำไม” ถามไปอย่างนั้น ทั้งที่ๆพอเดาๆได้ว่ามันมานั่งรอทำไม
“คือ...ผม...” มันเริ่มอ้ำอึง พลางนึกถึงตอนไอ้หนึ่งที่มันบอกว่าชอบผม
“ผมจะมาบอกเรื่องเมื่อคืนอ่ะครับ พี่คงรู้แล้วว่าผมโกหกเรื่องที่ไอ้บาสมันล็อคห้อง”
ผมนั่งฟังเงียบๆดูปฏิกิริยามันไปเรื่อยๆ
“คือ...จะพูดไงดีหล่ะ” มันเกาหัวทำท่าเขินๆ ผมถอนหายใจพอเดาออกว่ามันจะพูดอะไร
“มาร์คจะบอกว่าชอบพี่ใช่ไหม” ผมบอกออกไป แต่ในใจเองกกลัวว่าอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิด กลัวจะหลงตัวเองไปหน่อย
“เออ...คือ...ครับ” แล้วมันก็ก้มหน้ายอมรับความจริง
“อย่าบอกนะว่าชอบเพราะมีอะไรกับพี่เมื่อคืน”
“ก็มีส่วนด้วยครับ แต่ผมยังไม่แน่ใจว่าชอบพี่จริงๆหรือเปล่า แต่อยู่ใกล้ๆพี่แล้วมันรู้สึกดีอ่ะครับ”
ผมยิ้มพอเข้าใจความรู้สึกของมัน เพราะคุ้นเคยกับสภาพแบบนี้จากไอ้เบนซ์และหนึ่ง
“พี่ก็ขอบใจแล้วกันที่มีความรู้สึกดีๆให้พี่ แล้วมาร์คเป็นเกย์เหรอ” ผมถามเพราะไม่รู้ว่ามันเป็นเกย์มาตั้งนานหรือเพิ่งมาเป็นเพราะเมื่อคืน
“เออ..ผมก็ยังไม่แน่ใจอ่ะครับ ที่จริงก็เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่ตอนนั้นแค่นึกสนุกเฉยๆ พอมาเจอพี่แล้ว...มันเกิดชอบขึ้นมา”
เวรจริงๆ ท่าทางผมคงมีเสน่ห์ตอนเวลาเอามั้ง แต่ที่มันพูดว่าเคยมีอะไรกับผู้ชายนี้หมายถึงน้องชายกูป่าววะเนี้ย
“คือ...ที่บอกว่ามีอะไรกับผู้ชายอย่าบอกนะว่าไอ้บาส” ผมลุ้นอย่าให้มันเป็นจริงเลย
“ไม่ใช่ๆครับ บาสมันไม่ได้เป็นเกย์”
ทำเอาผมลุ้นแทบตายว่าตระกูลผมจะเป็นทั้งตระกูลหรือเปล่า
“ผมเคยมีแบบภายนอกเฉยๆกับเพื่อนอีกคน” ฟังมันเฉลยทำเอาผมโล่งอก
“งั้นมาร์คคงต้องใช่เวลาที่จะเรียนรู้กับตัวเองว่าเป็นหรือไม่เป็น” ผมเริ่มเข้าสู่โหมดปกติ
“แล้วพี่บั้มพ์รู้ได้ไงว่าตัวเองเป็น” มันถามย้อน
“เฮ้ย! กูยังไม่ได้บอกเลยว่าเป็น”
“ขนาดไม่เป็นยังทำกับผมขนาดนั้นเลยน่ะ”
“เอาเป็นว่าตอนนี้กูก็ยังไม่แน่ใจเหมือนมึงนั้นแหล่ะ แต่กูผ่านประสบการณ์มาเยอะกว่า”
มันก็ยังทำหน้างง
“เอาเป็นว่าแกรู้เมื่อไหร่ ตัวแกนั้นแหล่ะที่จะเป็นคนรู้เอง” ผมฝากข้อคิดไว้ให้มัน
คราวนี้มันพยักหน้าเข้าใจ
ผมเงยหน้ามองฟ้า “อีกอย่างที่พี่ยังไม่แน่ใจตัวเอง เพราะพี่กลัวแม่กับบาสจะรับไม่ได้ มาร์คก็รู้นี้ว่าแม่พี่หวังกับพี่ไว้มากขนาดไหน”
ตั้งแต่พ่อเสียไป ผมก็คือคนที่ดูแลแม่แทนพ่อต่อไป และตอนนี้ผมก็คือหัวหน้าครอบครัว
“ง่วงแล้วไปนอนเถอะ” ผมไล่มันไปนอน มันยิ้มให้ผมก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่ห้องของไอ้บาส
“เดี๋ยวก่อนมาร์ค” ผมเรียกมันไว้ก่อน
“มีอะไรเหรอครับ”
“คืนนี้จะนอนด้วยกันไหม” ไหนๆก็จะกลับแล้ว ขอสักทีก่อนกลับเถอะ
-----จบตอนที่36-----
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
