ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ตอนที่ 1
“เออ ตื่นแล้ว ไอ้พายยังไม่กลับ ไปไหน เออ เจอกันที่ ม.” ผมวางสายจากไอ้หวายที่โทรมาปลุกแต่เช้า ไม่รู้มันอยู่บ้านเดียวกันได้ยังไง ไม่รู้ว่าไอ้พายหายไปไหนแต่ปกติมันก็บอกตลอดผมเลยกดเข้ามือถือมันมีผู้หญิงรับสายบอกว่าหมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ รู้ดีจริงๆ สลัดความคิดออกจากหัวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทำกิจธุระเบ็ดเสร็จก็เกือบชั่วโมงก่อนจะออกจากบ้านไปมหาวิทยาลัยผมชื่อไผ่เรียนสถาปัตย์ กลุ่มผมมีสี่คนเป็นเพื่อนที่มาจากบ้านเดียวกันสองคนคือ ไอ้พาย กับ ไอ้หวาย มันเป็นญาติกันฟังชื่อเหมือนผู้หญิงแต่มันเป็นผู้ชายทั้งคู่แหละครับ ไอ้พายจะตัวเล็ก ขาวดูบอบบาง หน้าตาน่ารัก หน้าตาคล้ายไอ้พายแต่สูงและคมกว่า ผิวสีแทนที่จริงมันก็ขาวแหละแต่มันชอบเล่นกีฬากลางแจ้งมันบอกว่าทำให้ดูแมนและเท่ห์ดี อารมณ์ดีเกือบตลอดเวลาไอ้นี่สาวติดเพราะคารมมันนี่แหละ อีกสองคนชื่อ บลู เป็นคนกรุงเทพฯ หล่อตี๋ สูงขาว สาวเห็นนี่กรี๊ดเลย บ้านฐานะดีป๋ากับม๊ามันเปิดร้านจิวเวอรี่ แต่มันนิสัยดีทำตัวติดดินไม่เรื่องมากไปไหนไปกัน และก็ไอ้เจย์เล่ย์เป็นลูกครึ่งไทย-แคนาดา บ้านอยู่เชียงใหม่ จนมาถึง ม. ผมจอดรถแล้วก็เดินไปที่คณะที่นัดกับไอ้หวายไว้ พอมันเห็นผมมันตะโกนเรียกแบบไม่อายใครด้วย
“ไอ้ไผ่ วู้ ทางนี้”เสียงไอ้หวาย ตามด้วยไอ้เจย์ มันพอกันไอ้คู่นี้ ถ้าอยู่ครบยิ่งกว่านี้อีก แต่ปล่อยมันยังไงก็เพื่อนผม
“มึงจะตะโกนทำไม กูเห็นแล้ว”ผมถามมันเฉยๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“ตอกย้ำไง กูกลัวมึงไม่เห็น”มันตอบพร้อมกับยักคิ้ว
“มึงก็รู้เหี้ยนิเขาชอบย้ำคิดย้ำทำ”ไอ้เจย์ทับถมมัน
“ไอ้สัด มึงก็พอกับกูแหละ”มันก็ด่ากับทันที ผมเลยพูดขัดมันก่อน
“ไอ้พายมายัง”ผมถามหาไอ้พายว่ามันมาหรือติดต่อมาหรือยัง
“เดี๋ยวกำลังมา ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ แม่ง นอนคอนโดไอ้บลูก็ไม่บอก”ไอ้หวายบ่นก่อนจะเล่าว่า เมื่อวานเย็นไอ้บลูชวนมันไปซื้อของให้แฟนมันชื่อ น้องเกรช แล้วชวนมันไปห้องเล่นเกมกัน ไอ้พายก็ดี๊ด๊าเพราะมันติดเกมอยู่แล้ว มันเล่นเพลินจนหลับไอ้บลูก็ไม่ปลุกมันปล่อยเลยตามเลยจนดึกมันก็เลยต้องค้างที่นั่นเกรงใจให้ไอ้บลูมาส่ง ไอ้สองคนนี้มันแปลกบางทีมันทำตัวติดกันเหมือนเป็นแฟนยิ่งไอ้พายงอนไอ้บลูจะรีบง้อทันทียิ่งกว่าพวกผมกับไอ้หวายอีก มันค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเองนิสัยคล้ายผู้หญิงถ้าพวกผมขัดใจมันได้วีนแตกแต่กับผมมันไม่ค่อยกล้าเพราะผมไม่ค่อยง้อยิ่งถ้าผมไม่ผิดแล้วมางี่เง่าใส่เพื่อนก็เพื่อนเถอะได้ด่าเปิดแน่ มีไอ้บลูนั่นแหละที่ง้อและก็ชอบแกล้งมัน ถ้าไอ้บลูไม่มีแฟนผมคิดว่ามันต้องเป็นแฟนกันแน่ ก่อนจะหยุดความคิดเมื่อเห็นใครคนหนึ่งเดินมานั่งโต๊ะหินไม่ไกลจากผมนัก คนดังของ ม. แต่เป็นข่าวคาวซะมากกว่าประมาณว่าเป็นเด็กไซด์ไลท์ มีคนเลี้ยง ผมก็เคยเห็นเขาไปกับคนมีฐานะใน ม.นะเคยเจอที่ห้าง ไปกินข้าว ดูหนัง ซื้อของ ผมว่ามันเป็นเรื่องปกติของคนหน้าตาดีที่ใครก็อยากจะเข้าหา ผมไม่ได้ใส่ใจเรื่องเขามากหรอกเป็นเรื่องส่วนตัวที่เขาจะทำอะไรก็ได้ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะเข้าไปยุ่ง
“มองไรวะ”ไอ้เจย์ถามผมที่มองไปทางนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจจะมองหรอกแต่บังเอิญเดินเข้ามาอยู่ในสายตาพอดี
“อย่าบอกนะว่ามึงมองน้องฝิ่น ที่ทั้งหยิ่ง หัวสูง มองคนก็ดูถูก ทั้งที่ตัวเองก็มีข่าวไม่ดีเท่าไร”ไอ้หวายรีบพูดดักผมทันทีก่อนจะบอกสรรพคุณเด็กตัวขาวที่ทำหน้าหยิ่งตลอดเวลา ผมหันกลับมามองหน้ามัน
“มึงรู้ได้ไงว่าเขาเป็นแบบนั้น”ผมถามมันนิ่งๆ ปกติไอ้หวายไม่ใช่คนดูถูกคนหรือไม่ชอบขี้หน้าใครง่าย ๆ มันค่อนข้างเฟรนด์ลี่เลยแหละ
“ก็คนเขาพูดกันแบบนั้น ไอ้เรื่องข่าวไม่ดีน่ะกูไม่รู้หรอกว่าจริงหรือเปล่า แต่กูว่าน้องเขาดูหยิ่งๆนะไม่เห็นจะยิ้มหรือมองใครเลย”ไอ้หวายยักไหล่ก่อนจะเล่าต่อ แต่มันก็มองเขาซะตาเยิ้มเลย
“คนที่ไม่ยิ้มหรือว่ามองใครต้องหยิ่งทุกคนเหรอวะ”ผมถามมันต่ออย่างไม่ได้คิดอะไร เพราะผมก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันถ้าไม่ใช่เพื่อนหรือคนที่สนิทกันจริงๆผมก็ไม่ค่อยยิ้มหรือพูดด้วยมากนัก
“นี่มึงกำลังพูดถึงตัวเองเปล่าวะ เออ มึงก็เป็นแบบนั้นนี่หว่า”ไอ้เจย์พูดล้อผมยิ้มๆ
“ก็ปกติอยู่แล้วคนไม่รู้จักก็ไม่มองหรือจำเป็นต้องยิ้มสักหน่อย”ผมบอกมันอย่างไม่คิดอะไร
“มึงนี่มันพวกซึนจริงๆว่ะ กูเห็นมีทั้งสาวแท้สาวเทียมทอดสะพานให้มึงเป็นแถวไม่ยักสนใจ กูถามจริงเถอะพี่กี้เขาจ้างมึงไปทำงานที่ร้านไม่ขาดทุนเหรอวะ มึงยิ้มให้ลูกค้าบางไหมเนี่ยะ”ไอ้หวายหันมาวิจารณ์ผมแทนไอ้เด็กตัวขาวหน้าหยิ่งๆ ผมทำงานพิเศษเป็นบาร์เทนเดอร์ให้ร้านพี่กี้ที่ผับแถวxxx มีลูกค้าเข้าร้านแกเยอะมากเพราะติดใจในบรรยากาศ การบริการ อีกอย่างแกเข้มงวดเรื่องสิ่งเสพติดห้ามนำเข้า บุหรี่ในร้านมีจำหน่ายพร้อมสถานที่ให้สูบไม่ใช่นั่งไปสูบไป มีห้องวีไอพีสำหรับคนต้องการส่วนตัวซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นนักธุรกิจซะมากกว่า
“กูก็เห็นมีคนเข้าทุกวัน อีกอย่างกูไม่ใช่ประชาสัมพันธ์จะได้ยิ้มตลอด”ผมก็บอกมันเรียบๆ เหมือนหน้าผมนั่นแหละ
“กวนตีนแหละมึง อ้าว นั่นไอ้สองผัวเมียมาแล้ว”ไอ้หวายตีไหล่แบบหยอก ก่อนจะพยักเพยิดให้ผมหันไปทางไอ้บลูกับไอ้พายที่เดินตามก้นกันมาไอ้บลูหน้าระรื่น ไอ้พายหน้าหงิก ไม่รู้แม่งกัดกันเรื่องอะไร
“กูไม่ไป”เสียงไอ้พายมาถึงก่อนจะนั่งลงข้างผม เอาหน้าซุกแขนแต่ผมเอามือยันไว้ก่อน
“นะ ไอ้พายไปเป็นเพื่อนกูหน่อย”ไอ้บลูถลาตามมาติดๆ จนไอ้หวายมองหน้าผมพร้อมกับส่ายหน้า ไอ้เจย์อมยิ้มแปลกๆ
“ไม่”
“นะ”
“ไม่”
“พายอ่ะ”ไม้ตายสุดท้ายของไอ้บลู จะเรียกด้วยน้ำเสียงเว้าวอนแต่มันทำกับไอ้พายแค่นั้นแหละครับ ขืนมาทำใส่ผมได้อ้วกแน่
“=_=”หน้าไอ้พายเมื่อเจอลูกอ้อน(ตีน)ของไอ้บลูเข้าไป ใครเห็นไอ้คนตัวโตรูปหล่อพ่อรวย นั่งทำตาปริบๆอ้อนเป็นลูกแมวคงได้ขำตาย
“มึงสองคนผัวเมียหยุดก่อน ทะเลาะอะไรกันวะทั้งที่ไปนอนด้วยกันมาเมื่อคืนนี้”ไอ้หวายเสนอหน้าพูดขึ้นมาทันที่ มันทำหน้าตายมาก
“ไอ้หวาย ไอ้เชี่ยะ ปากหมา กูไม่ได้เป็นเมียมัน”ไอ้พายขว้างกล่องนมที่ผมกินหมดแล้วใส่ไอ้หวายที่หัวเราะคิกคัก ไอ้บลูก็ยิ้มรับไม่มีการแก้ตัวอะไรทั้งสิ้นเพราะมันสองคนโดนล้อเป็นประจำจากไอ้หวายและไอ้เจย์ พาให้ผมอมยิ้มไปด้วย
“มึงยังไม่ชินอีกเหรอวะ ไอ้บลูกูไม่เห็นมันปรี๊ดแบบมึงเลย ไอ้พาย”ไอ้เจย์ถามมันก่อนจะหันไปหาไอ้บลูที่ยังนั่งยิ้มเป็นปกติ
“ถ้ามึงไม่หยุดกูจะถอดรองเท้าเขวี้ยงหัวมึงเดี๋ยวนี้”ไอ้พายยกตีนขึ้นมาเตรียมจะถอด
“ไม่คุ้มหรอก อุตส่าห์ซื้อให้ไปเขวี้ยงมันทำไม เสียของ”ไอ้บลูรีบห้ามทันที
“ไอ้สัด มึงจะบอกว่าหัวกูไม่คู่ควรกับรองเท้าเมียมึงเหรอ เอ๊ะ ซื้อให้ นั่นแน่ซื้อรองเท้าให้ด้วยรุ่นล่าสุดที่มึงอยากได้เลยนี่หว่า”ไอ้หวายหันไปด่าไอ้บลูก่อนจะสะกิดตรงประโยคที่ไอ้บลูพูดเลยเปลี่ยนเป็นล้อมันแทน ไอ้พายหน้าแดงไม่รู้โกรธหรืออายถอดเตรียมจะเขวี้ยง ไอ้เจย์หัวเราะชอบใจทำเป็นชะโงกหน้าไปดูรองเท้าไอ้พาย
“เฮ้ย”ผมร้องแบบรำคาญจนพวกมันเงียบเสียง
“มึงดูมัน”ไอ้พายหันมาฟ้องผมทันที
“ก็มันล้อเล่นมึงจะอะไรนักหนา หูกูจะหนวกอยู่แล้ว”ผมบ่นมันอย่างรำคาญ มันสองตัวก็ยังทำปากทำหน้าใส่กัน ผมส่ายหน้าอย่างระอา
“ตกลงไปมั้ย เดี๋ยวชวนไอ้สองคนนี้ด้วย”ไอ้บลูถามไอ้พายที่ตอนนี้อารมณ์เริ่มปกติคงที่แล้ว
“ถ้ามันสองคนไปกูจะไป”ไอ้พายพูดยิ้ม ๆ หันมามองหน้าผมอย่างมั่นใจว่ายังไงก็ไม่ไป เพราะมันรู้ว่าผมไม่ค่อยไปงานใครถ้าไม่สนิทถึงจะเป็นเพื่อนของเพื่อนหรือญาติของเพื่อนก็ตามแต่ นอกจากจำใจจริงๆนั่นแหละถึงจะไป
“ไปไหนวะ”ไอ้หวายถามทันที่ไอ้พายพูดจบ
“วันเกิดเกรช จัดที่ผับxxxxพวกมึงไปด้วยสิ กูไม่อยากไปคนเดียว”ไอ้บลูบอกจบหันมามองทางพวกผม
“ทำไมไม่ร้านพี่กี้วะ”ไอ้เจย์ถามทันที เพราะคุ้นกับร้านนี้มากกว่าอีกอย่างมันส่องเด็กแคชเชียร์ที่นั่นอยู่ชื่อน้องนุ่น
“กูไม่ใช่เจ้าภาพ”ไอ้บลูพูดพลางส่ายหน้า ก่อนจะหันมาอ้อนไอ้พายทางสายตาต่อ
“ไม่ใช่เจ้าภาพแต่มึงออกเงิน”ไอ้พายพูดแทรกทันที หันมาทางผมที่ทำหน้าเฉยๆไม่ออกความเห็น
“หึหึ เดือดร้อนแทน”ไอ้หวายเอาอีกแล้ว
“ฮิ้ว ขออนุญาตยังครับ ไอ้เหี้ยบลู”ไอ้เจย์รีบสมทบ
“สัด”ไอ้พายด่าเน้นๆใส่หน้าไอ้หวายและไอ้เจย์ที่ทำหน้ากวนตีนใส่มัน ไอ้บลูมันไม่ทำไมหรอกก็นั่งทำตาปริบๆต่อไป
“ไปเถอะ เห็นแก่กูสักครั้ง”ไอ้บลูบอกแทบจะขอร้องเลย ผมไม่ได้เรื่องมากอะไรหรอก ไม่ใช่ไม่เคยกินเคยเที่ยว เหล้านี่กินทีแทบจะหัวราน้ำอยู่บ้านไม่มีอะไรก็ตั้งวงบ้านไอ้พายหรือ บางทีก็มีรุ่นพี่ที่จบไปแล้วแต่ยังติดต่อกันอยู่มาแจมด้วยประจำ
“ว่าไงล่ะไอ้ไผ่ ไอ้หวายกับไอ้เจย์กูไม่ถามหรอกแค่เห็นหางสั่นดิกๆ ก็รู้แล้วว่าอยากไป ก็เพื่อนแฟนไอ้บลูแต่ละคนน่าฟันทั้งนั้น”ไอ้พายถามผมก่อนจะหันไปแขวะไอ้สองตัวนั่น แต่ตบท้ายได้น่าดีดกะโหลกจริงๆ
“พูดไม่เพราะใช้คำแบบนั้นกับผู้หญิงได้ไง”ไอ้บลูปามไอ้พายทันที ทำหน้าแบบไม่เอาไม่พูด ตอนแรกมันจะอารมณ์ดีอยู่แล้ว เสือกไปพูดให้มันด่าซะงั้น ซวยไปมึง
“ผู้หญิงดีกูไม่พูดแบบนี้หรอก แรดเรียกพี่นึกว่าดูไม่ออก ทำเป็นกระแหนะกระแหนมากๆจะโดดถีบให้”ไอ้พายพูดอย่างอารมณ์เสีย มันไม่ค่อยชอบแฟนไอ้บลูและรวมไปถึงพวกเพื่อนเขาด้วย มันบอกสร้างภาพทำเป็นแอ๊บใส ลับหลังไอ้บลูก็ว่ามันหาว่าจ้องจะเอาเพื่อนตัวเองไอ้พายเป็นเกย์ไม่ใช่พวกผมไม่รู้แต่ไม่เคยเห็นมันชอบใครสักที ไม่ใช่ไม่มีคนมาจีบมันเรียกว่าแทบจะทุกคณะเลยก็ว่าได้แต่มันไม่ค่อยสนใจใครมีบ้างไปกินข้าวดูหนังด้วยแต่ไม่เคยไปค้างหรือว่ามีอะไรกัน มันอาจจะดูแรงๆแต่มันใสซื่อมากกับบ้างเรื่อง แต่ถ้ามีเรื่องมันไม่เคยหนีถึงไหนถึงกันถ้ามีใครมาหาเรื่องก่อนถึงมันจะตัวเล็กแต่ฝีมือไม่เล็กตามตัวมันเคยซัดไอ้พวกทำตัวปากไวมือไวกับมันคว่ำมาแล้ว ผมเตือนมันทุกครั้งว่าอย่าประมาทถึงจะมีฝีมือแต่ไม่มีสติก็ทำให้พลาดได้
“พาย”ผมเรียกมันที่ทำท่าฮึดฮัด ไอ้บลูจะจับมันๆยังไม่ให้จับเลยหันไปว่าเข้าให้อย่างโกรธๆ
“กูเห็นแก่หน้ามึงทุกครั้งแต่อย่าให้กูเหลืออดแม้แต่ตีนก็จะไม่เหลือ”มันไม่ได้พูดเล่นแล้วตอนนี้มันโกรธจริงๆ ไอ้หวายกับไอ้เจย์เงียบเพราะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เห็นพวกมันอย่างนี้มันรู้ว่าเวลาไหนไอ้พายอารมณ์ดีหรือไม่ดี
“กี่ทุ่ม”ผมตัดปัญหาไม่อยากเห็นพวกมันทะเลาะกัน ไอ้พายหันมาทันทีแต่ไม่พูดอะไร ไอ้บลู ไอ้หวาย ไอ้เจย์ยิ้มออกแล้วครับ
“สักสองทุ่ม”ไอ้บลูบอก ก่อนจะหันไปหาไอ้พายที่นั่งเงียบ มันทำปากให้ผมช่วยพูดกับไอ้พายให้หน่อยเพราะมันค่อนข้างเกรงใจผม
“เอาไง”ผมถามไอ้พาย
“แล้วแต่มึง”มันพูดกับผม
“เจอกันสองทุ่ม”ผมก็เลยบอกไอ้บลูที่ยิ้มแป้น เอามือสะกิดไอ้พายยิกๆ
“เดี๋ยวกูไปรับนะ”มันพูดเอาใจไอ้พาย
“เสือก กูเอารถไปเองไม่สบอารมณ์กูจะกลับทันที”มันพูดเน้นๆเลยทำเอาไอ้บลูหน้าเสียไม่กล้าเร้ารื้อต่อ
“สนใจเหรอวะ”ไอ้เจย์หันมาพูดกับผมที่หันไปมองไอ้เด็กตัวขาวนั่นอีก ว่าจะไม่มองเสือกขาวโอโม่เข้าตากูซะ
“กูบอกตอนไหน”ผมย้อนถามมัน
“อ้าว ก็กูเห็นมึงมองน้องเขาอีกแหละ”ไอ้หวายทำเป็นตาโต ทุเรศจริงมึงทำดัดจริต
“ถ้ามองนี่ต้องสนใจด้วยเหรอ”ผมก็ถามมันอีกแบบหน้าตาเฉย ไอ้หวายมันเป็นคนความรู้สึกไว ถ้าเห็นอะไรผิดปกติเกี่ยวกับผมหรือไอ้พายมันจะรู้ทันทีแต่อยู่ที่ว่ามันจะพูดหรือไม่พูดแค่นั้นเอง
“มองใครวะ”ไอ้พายถามมั่ง หลังจากรำคาญไอ้บลูที่ยังสะกิดให้มันพูดด้วย
“จะใคร น้องฝิ่นเด็กวิดวะ”ไอ้หวายพูดพลางพยักเพยิดให้ดู
“โอ๊ะโอ ไอ้ไผ่มองทั้งทีไม่ธรรมดานะมึง”ไอ้พายทำเป็นอุทาน แต่มันทำน่ารักกว่าไอ้หวายหน่อย
“กูก็เห็นเขาครบ 32 ปกติดี ไม่ธรรมดาตรงไหน”ผมย้อนไอ้พาย
“ไอ้เชี่ย กูหมายถึงชื่อเสียงน้องเขาต่างหาก”ไอ้พายตีแขนผมทันที
“ดี แสดงว่าเป็นคนมีชื่อเสียง”ผมก็ย้อนมันอีก
“แสดงว่ามึงสนใจจริงๆ”ไอ้หวายย้ำอีก
“ยัง”ผมบอกมันสั้นๆ
“เห็นไอ้แมนคั่วอยู่ ล่าสุด”ไอ้บลูพูดบ้างหลังนั่งฟังมานาน มันค่อนข้างรู้ข่าววงในเยอะเพราะมันมีเพื่อนอยู่เกือบทุกคณะ ส่วนใหญ่ก็มาจากที่เดียวกับมันตอนมัธยมแต่แยกกันไปเรียนตามแต่ถนัด
“ธรรมดาก็มันรวยโคตร พ่อก็เป็นเจ้าของธุรกิจสื่อพิมพ์ ไม่แปลกที่เขาจะสนใจ ว่าแต่มึงเถอะกูว่ามองคนอื่นดีกว่าไหม”ไอ้เจย์พูดบอกผมด้วยความหวังดีไม่ใช่ว่ามันดูถูกผมหรอก
“กูแค่มองเฉยๆ”ผมบอกพวกมันไปอีก
“อืม มึงแค่มองเฉยๆ แต่ถ้าเขาทำให้มึงมองได้นี่ไม่ธรรมดานะ ไอ้ไผ่”ไอ้พายพูดขึ้นมาบ้าง ทำให้ไอ้หวายกับไอ้บลูพยักหน้าเห็นด้วยทันที
“ก็มันขาว กูแสบตา”ผมพูดแค่นั้น แล้วเดินไปทางขึ้นตึกทันที ผมพูดจริงที่มันขาวแต่มันไม่ได้ขาวจืดซีด ผิวมันขาวเหลืองลออ นวลเนียน
“แค่นี้เหตุผลมึง ฉิบหาย”ไอ้หวายโวยตามหลัง มือก็หยิบหนังสือเดินตามผมมา
“มึงนี่หื่นเงียบๆดีวะ ฮ่าๆๆ”ไอ้เจย์ตามมาติด
“เฮ้ย รอกูด้วย”ไอ้พายรีบออกตัวตาม
“ตกลงกูไปรับ”ไอ้บลูบอกไอ้พายเสียงนี่เปลี่ยนแล้ว พวกมันเดินทันผมแล้วครับ ผมมองไอ้เด็กตัวขาวอีกครั้งจังหวะมันเงยสบตาพอดี ตาสวยโคตร แต่มันไม่สนใจก้มหน้าดูหนังสือต่อ
“มึงหูหนวกไง กูบอกว่าไปเอง”ไอ้พายหันไปแหวใส่ไอ้บลู
“พาย พูดให้รู้เรื่อง”ไอ้บลูเสียงแข็งแล้วครับ ไอ้พายฮึดฮัดเดินหนีมัน ไอ้บลูยิ้มอย่างรู้ว่ามันเลี่ยงไม่ได้
“มึงไม่เอามันทำเมียไปเลยวะ ถ้าบังคับมันได้ซะขนาดนี้”ไอ้หวายพูดกับไอ้บลูแบบเซ็งๆ ไอ้บลูยักไหล่ก่อนจะยิ้มอารมณ์ดี
“สัด ทำยิ้มกวนตีนนะมึง อย่าให้พวกกูรู้นะ”ไอ้เจย์ด่าก่อนจะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์มาก
“เรื่องของกู”ไอ้บลูยักคิ้วใส่พวกมัน ไอ้พายหันไปมองทันทีเตรียมจะด่า แต่ต้องหยุดเมื่อถึงห้องพอดี
**********************************************************************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
