หัวข้อ: Don't call Me BaBy!! ** You're My BaBy!!

[jimmyFG]

ตอนนี้หื่นอะเดี่ยว แต่ก็ชอบนะ
รักษาสุขภาพด้วยนะพี่อิ๊ค
เป็นห่วง

[Donaldye]

เดี๋ยวหื่นนนนนนน อยากเห็นน้องอุ่นหื่นบ้าง

[Homepage]

พี่เดี๋ยวหื่น >,,<"

[omyim_jjj]

เดี๋ยวหื่นอ่ะ

[papa_paolo]

น้องอุ่นเอ๊ยยย จะรอดไปได้สักกี่วัน ฮ่า ฮ่า
บักเดี๋ยวมันหื่นคักๆ

[นิรนาม]

เดี๋ยวหื่น อุ่นเขิน น่ารักกกกกกกกก 

[bebe]

อ่านเรื่องนี้ทีไรยิ้มตามตลอด

[gupalz]

อุ๋นจะห้ามใจไหวมั้ยเนี่ย เดีี๋ยวมันก็ขยันโชว์ขยันยั่วจริงๆ

[malula]

เดี๋ยวขยันยั่วจริง วันหลังให้น้องอุ่นยั่วมั่งดีไหม
พ่อแม่บ้านนี้น่ารักเนาะ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สนุกมากน้องอุ่น เริดดดดดดดดดดดดดดดดด

[kanda53]

กุ๊กกิ๊ก ๆ กันน่ารักเชียว...
คุณแม่เดี๋ยวร่ำ ๆ จะไปขอนู๋อุ่นเป็นสะใภ้แล้วนะนั่น...
ถามคุณพ่อปลัดก่อนเน้อ...ว่าเค้าจะยอมยกให้ไหม...

  เป็นกำลังใจให้น้องอิ๊ก 

[theWinDy]

เขินมากมายตามน้องอุ่นจริงๆ เดี๋ยวนี่ก็กระไรยั่วเอาๆ เลยนะ 

[ToffeE_PrincE]

บรรยากาศหวานๆ น่ารักดี
อ่านไปอมยิ้มไป
แต่เมื่อไหร่อุ่นจะยอมทำตามสิ่งที่คิดสักที

 

[nutty]

เราว่าอุ่นหื่นเหมือนกันล่ะน้า แหมแอบมองเค้าลึกซึ้งขนาด

[mr.tou_chi]

มาแล้วๆๆดีใจจัง บักเดี๋ยวหื่นมาก แต่ทำไมเราชอบจัง หนูอุ่นเล่นตัว แต่ทำไมมันน่ารักจังว่ะ อ่านไปเขินไป ถ้าซัมติงกันเมื่อไหร่ คนอ่านคงเลือดไหลหมดตัว แต่ยอม!!!!555 ทำงานเครียดๆมาได้อ่านเรื่องนี้แล้วชื่นจายยยยยยย    

[taroni]

เดี๋ยวยั่วอุ่นอยู่นั่นแหละ  น่ารัก 

[~มือวางอันดับ1~]

ครอบครัวสุขสันต์ พ่อเดี๋ยว แม่อุ่น ลูกโบ้ +1

[DoubleBass]

น่ารักที่สุดดดดดด 

[uknowvry]

อุ่น....น่าร้าก.....ส่วนเน่า....หื่น!...555+

[SuSaya]

คาดว่าคงอีกไม่นาน...อุ่นจะตบะแตกเมื่อไหร่น้อ~

[art]

รักษาสุขภาพด้วยนะครับพี่อิ๊ค

[mild-dy]

รอตอนต่อไปจ้า

[eiky]

You’re My BaBy!!

ฮึ่ม กูก็อดทนนะเว้ยเฮ้ย อดทนต่อสิ่งยั่วยุอย่างยิ่งยวด สัด ขาวซะ หัวนมแดงซะ ก้นนุ่มซะ กูอดทนแล้วนะเนี่ยถ้าไม่อดทนกูจัดหนักมันไปนานล่ะ ยิ่งมองยิ่งสะท้าน กูไม่ได้หื่นนะเว้ยเฮ้ย แต่ขอจัดก่อนอีกสักรอบหน่อยเหอะไม่งั้นมันคงไม่ยอมลงแน่ๆไอ้ลูกชายผม ฮ่าๆๆ
   “ทำไมนานจังอ่ะ” พอผมเดินลงไปข้างล่างมันก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับไอ้โบ้ล่ะครับ จะเอาไปเลี้ยงเลยไหมวะกูจะยกให้ แหมนะรักกันจริ๊งนะ
   “ว่าวอยู่” “อ่า ไอ้เน่าบ้า” มันอายครับ อ้าว ก็เรื่องจริงนี่หว่า
“เพราะมึงล่ะเบบี๋” “ไรอ่ะ เราไมได้ทำไรนะ” มันบอกครับแก้มแดงอีกล่ะ
“ทำดิ มึงยั่วกู นี่จะบอกไว้นะ ถ้ามึงยั่วกูอีกกูไม่ปล่อยมึงแน่ๆ” ผมยักคิ้วให้มันล่ะครับแล้วเดินไปหามัน
“อ่านะ ทีตัวเองล่ะ” “ไร กูทำไร” “ก็ทีตัวเองถอดเสื้อผ้า ไม่ยั่วไงอ่ะเน่า” ฮ่าๆ มันเขินแบบว่ามากถึงมากที่สุดล่ะครับ เออนะ มันน่ารักดีนะผมว่า มันไม่ตอแหลเพราะเท่าที่ผมรู้จักมันมานะมันเป็นแบบนี้ของมันจริงๆ ยิ่งตอนมันสระผมให้กูนะมึงเอ้ย บอกได้เลยว่ามันคือความฝัน เกิดมาตั้งแต่เกิดคงมีแต่แม่กูเท่านั้นล่ะที่สระผมให้กูแต่พอมันทำนะ ยกให้มันเลยว่ะ ยอมมันจริงๆ ตอนนี้ถ้าไม่เวอร์ไปขอบอกว่ากูยอมมันคนเดียวแล้วล่ะ โอ๊ยสัด ไอ้เบบี๋มันเอาหัวใจกูไปแล้ว
“แม่บอกให้ไปที่ร้านอ่ะ” มันบอกผมตอนเราขับคุณปู่ออกมาจากบ้านล่ะครับ
“หือ แม่?” “อืม แม่นายเขาบอกให้ไปกินข้าวที่ร้านอ่ะ หรือจะไปกินที่บ้านเรา” สัด มันเรียกแม่ผมว่าแม่ครับ แต่เอ๊ะ เพื่อนๆกูก็เรียกนี่หว่า แต่ทำไมพอมันพูดกูถึงรู้สึกดีแบบนี้วะเนี่ย
“ไปบ้านมึงดีกว่า ไม่อยากแดกส้มตำ” ผมบอกไปล่ะครับ ตอนนี้ไม่ต้องสั่งมันให้กอดเอวผมแล้วครับมันก็จับ ถึงแม้ว่าจะไม่กอดแต่มือมันจับเอวผมอยู่ แค่นี้ก็รู้สึกว่าตัวเราไม่ห่างกันแล้วครับ นี่กูเป็นเอามากหรือเปล่าวะเนี่ย ช่างเถอะ เป็นมากแล้วมีความสุขก็มากเถอะจะคิดไรมากมายวะคนเรา
“มาแล้วเหรอลูก กินข้าวกันมาหรือยัง” คุณปลัดเดินออกมาจากบ้านล่ะครับเหมือนกับดูต้นไม้อยู่หน้าบ้าน
“ยังเลยอ่ะพ่อ พ่อกินข้าวยัง หิวจังเลยมีไรกินน้า” พอไอ้เบบี๋มันลงจากรถมันก็ไปเกาะแขนพ่อมันล่ะครับ
“พ่อกินกาแฟกับขนมปังไปตอนเช้า รอเรานั่นล่ะ แล้วสนุกไหมลูกไปดูหมอลำ” คุณปลัดเองก็ดูรักมันมากนะครับ เหมือนมองไม่เห็นกูเลยนะเวลาเขาคุยกัน
“ไม่ค่อยเท่าไหร่อ่ะพ่อ เขาตีกันด้วยอ่ะ น่ากลัว”
“หือ ใครตีกัน” อ้าวๆ หันมาทางกูเพื่อ ใครตีวะกูแค่วิ่งตามพวกมันไปเท่านั้นเอง อย่านะมึง
“ไม่รู้อ่ะพ่อ แต่เขาชอบตีกันเนอะเห็นจอยบอกเวลามีงานแบบนี้เขาจะตีกัน”
“อืม ดีแล้วล่ะที่เราไม่โดนลูกหลง คราวหลังก็ไม่ต้องไปหรอกลูก ดูดีวีดีเอา” ผมกลั้นหัวเราะทันทีครับ สมน้ำหน้ามึง ฟ้องดีนักเป็นไงล่ะทีนี้ อดเลย
“ยิ้มไรอ่ะเน่า” มันทำหน้าใส่ผมล่ะครับ
“ป๊าว ยิ้มไรวะ” “เข้าไปในบ้านเถอะลูก จะได้กินข้าวกัน กินข้าวกับพ่อนะเดี๋ยว”
“ครับปลัด วันนี้ว่างเหรอครับ” ผมถามล่ะครับ
“ใช่ งานเพิ่งจะเสร็จ อยากไปไหนกันไหมลูก” คุณปลัดหันไปถามไอ้เบบี๋ครับ
“ไปเตะบอลไหมครับ เห็นปลัดบอกอยากจะเตะบอล” ผมลองชวนครับ
“เออดีๆลูก ดีเลยซื้อชุดมานานล่ะ งั้นรีบไปกินข้าวกันเถอะ บ่ายๆจะได้ออกไปหน้าที่ว่าการ” อ่านะ เห่อไม่ต่างกันเลยพ่อลูกคู่นี้ ผมเดินตามเข้าไปในบ้านล่ะครับ ทักทายเจ๊แกแล้วก็นั่งรอกับข้าว วันนี้เจ๊แกทำก๋วยเตี๋ยวเรือครับ ทำเองมีหมูกับไก่ให้เลือก แน่นอนกูเลือกทั้งสองและกินไปนิดหน่อยเอง สี่ชาม ฮ่าๆ
“อ่า สบายจัง ขอสักงีบเถอะนะ” พอกินข้าวเสร็จก็แยกกันล่ะครับ ไอ้เบบี๋มันไม่ยอมขึ้นห้องมันไปสักทีจนกูเริ่มตาจะปิด มันเหมือนไม่อยากให้ผมขึ้นห้องมันเลยนะครับพ่อมันก็งีบหลับไปแล้วที่เก้าอี้หวาย
“อืม นอนดิ” มันบอกครับแล้วเดินไปเปิดแอร์
“ทำไมไม่ขึ้นห้องมาสักทีวะ” ผมสงสัยครับ ไม่ถามไม่ได้หรอกนะมันคาใจ
“เอ่อ” “ไม่อยากให้กูขึ้นมาห้องมึงเหรอ” ผมยิงคำถามครับ มันทำหน้าเหวอๆ
“ปะ เปล่า เราไม่อยากให้พ่อมองไม่ดีอ่ะ”
“มองไม่ดีไงวะ มึงกลัวพ่อมึงรู้เหรอว่ากูกับมึงชอบกัน” เหมือนผมรู้ใจมันล่ะครับ เพราะสิ่งที่ผมถามออกไปทำให้มันสะอึกพูดไม่ออก มองผมด้วยสายตาแบบว่า สัดเสือกรู้อีกนะมึง อะไรประมาณนี้
“อืม เรายังไม่ได้บอกพ่อนี่”
“เชี่ยล่ะ แล้วทีพ่อแม่กูล่ะ กูยังบอกไปตรงๆนะเว้ยว่ากูกับมึงชอบกัน”
“หา นี่นายบอกพ่อกับแม่นายแล้วเหรอ” อ้าว แหกปากเพื่อ มันทำหน้าตกใจมากๆเลยล่ะครับ
“อ้าว กูนึกว่ามึงรู้แล้วซะอีก บอกแล้วดิ”
“อ่า ถึงว่าแม่นายพูดแปลกๆ”
“แปลกยังไงวะ” มันหน้าแดงจัดขึ้นอีกรอบล่ะครับ
“ป่าว ก็เหมือนแม่นายเอาใจเราเป็นพิเศษอ่ะ” “ฮ่าๆ แม่กูอยากได้มึงเป็นสะใภ้มั้ง”
“อ่า บ้าเน่า นอนดิ ดูหนังป่ะ ไปเปิดเองนะ” อ้าวๆ เขินครับเขินหน้าแดงจัดยืนเคว้งอยู่กลางห้องไม่รู้มันจะไปไหน ตลกดีนะมึง ผมเลยลุกจากเตียงไปดึงมือมันมาล่ะครับ
“เปิดให้ดูดิ เจ้าของห้องไม่ใช่เหรอมึงน่ะ”
“อยากดูเรื่องไรอ่ะ” “เอาหนังผี” “อ่า ไม่เอาไม่มีหรอก”
“ไรวะ มึงกลัวผีเหรอ งั้นมีหนังฆ่ากันป่ะ”
“ไม่มีหรอก มีแต่หนังโรแมนติกๆอ่ะ”
“โว้ย ใครจะไปดูวะหลับพอดี งั้นมีหนังโป๊ป่ะ”
“แหวะ ยิ่งไม่มีใหญ่ เราไม่ดูหรอกนะ”
“อย่าๆ งั้นวันหลังกูเอามาดูกับมึงนะ สัดเคนมันมีเยอะเดี๋ยวยืมมัน”
“ไม่เอาอ่ะ นายจะดูก็ดูคนเดียวดิ งั้นนอนๆ” มันสะบัดมือผมออกล่ะครับ ที่สะบัดออกน่ะพอจะรู้นะเพราะว่ากูคลึงมือมันอยู่ตลอดเวลาน่ะสิ เอิ๊กก เผื่อมันเคลิ้มแล้วมันยอมไง ฮ่าๆ เป็นไงๆแผนกูสูงใช่ไหม
“โอ๊ย ปวดหัวว่ะ” ผมตอแหลไปล่ะครับ ทำท่ากุมหัวอยากรู้ว่ามันจะทำยังไง
“อย่ามาโกหก เราไม่เชื่อหรอกนะ” อ้าวสัด รู้ทันกูอีก
“กูปวดจริงๆนะ อยู่ดีๆก็ปวด โอ๊ย” กูกุมหัวแล้วซุกหน้าลงกับเตียงล่ะครับ
“เอายาไหมอ่ะ เดี๋ยวไปเอามาให้” กูว่าแล้วมันต้องพูดแบบนี้
“เอาดิ เอายาให้หน่อย” นี่แน่ กูก็ตามเกมล่ะครับ ใครจะบอกไม่เอา แค่พาราฯกินเม็ดสองเม็ดไม่ตายหรอกน่า
“ไปดิ กูปวดจริงนะเว้ย” ผมเงยหน้ามาดุมันครับ มันอึกอักอยู่สักพักแล้วก็วิ่งออกไปนอกห้อง พอมันออกไปกูก็เอามือปิดจมูกกลั้นหายใจสักหน่อย รู้ไหมทำไม ฮ่าๆ หน้ามันจะได้แดงๆไงวะ อย่าบอกนะว่าไม่รู้ รู้ไว้ซะมันเป็นกลเว้ย
“อ่ะ ปวดมากไหม ไปหาหมอป่าวเน่า” มันยื่นยาพาราฯให้ผมล่ะครับสองเม็ดแล้วก็แก้วน้ำ
“ไม่เป็นไร กินยาก่อน นอนสักพักคงดีขึ้น” ผมบอกไปแล้วหยิบยาจากมันมากินล่ะครับ
“หน้าแดงเลยอ่ะ ปวดมากแน่ๆเลย”
“ปวดดิ นวดหัวให้หน่อยดิเบบี๋ มันปวดตุบๆ” ผมอ้อนล่ะครับ อิอิ มีบ้างล่ะน่านะ
“นวดแล้วจะหายเหรอ” “ไม่รู้ เผื่อมันดีขึ้นเร็วดิ สงสัยจังนะสัด หรือจะให้กูตายก่อนถึงจะมาเพ้อว่ามึงน่าจะทำตามที่กูบอก” ผมดุมันอีกรอบครับ คราวนี้มันรีบปีนขึ้นเตียงมาแล้วจัดแจงเหมือนจะหาที่นวดหัวผมล่ะครับ ไม่คล่องเลยวะกูเลยนอนบนตักมัน ตอนแรกมันก็ไม่ยอมนะแต่เอาไปเอามาก็ต้องยอม
“อืม สบายจัง” ผมครางออกไปหลับตาพริ้มล่ะครับ อิอิ มือมันนุ่มนี่หว่า มันนวดไม่เป็นหรอกนะแค่มาจับๆ แต่มันรู้สึกเพลินดีนะมีคนมาจับหัวให้เราน่ะ ไม่เชื่อลองให้ใครจับดูดิ ยกเว้ยผีนะเว้ย อย่าให้ผีจับหัว แว้กก
“อ่า นายโกหกเหรอเน่า” มันรู้ตัวครับ
“เออ นวดต่ออย่าถามมาก ไม่นวดกูข่มขืนมึงจริงๆนะ” “อ่า ไอ้เน่าบ้า” มันขยุ้มหัวผมล่ะครับ อ้าวไอ้นี่วอนตายซะแล้วนะมึง เล่นจิกหัวกูซะแรงเลยจากเคลิ้มๆตื่นเลย
“อ่า ก็ได้” มันยอมครับ ทำไมน่ะเหรอ ก็กูลืมตาขึ้นจ้องตามันแล้วจับมือมันไว้น่ะสิครับ สายตาที่ผมจ้องมองตามันน่าจะบอกมันทุกอย่างแล้วนะว่าทำไมผมถึงยอมให้มันจับหัวผมทั้งที่ไม่เคยมีใครได้จับยกเว้นพ่อกับแม่กับหลวงปู่ที่วัดอ่ะนะ นอกนั้นกูไม่ยอมให้ใครเล่นหัวง่ายๆหรอกนะเว้ย พอมันนิ่งผมก็จับมือมันมาหอมแรงๆสองทีสามทีมันก็หน้าแดงมากกว่าผมด้วยซ้ำมั้งนั่นน่ะ
“หลับตาซะทีสิ” มันเขินครับมองไปทางอื่น
“อยากมองไม่ได้ไง” “ไม่เอาอ่ะ มองแล้วไม่รู้จะทำยังไง”
“เขินเหรอจ๊ะเบบี๋” “เขินดิ ไม่มองได้ป่ะ”
“กูอยากจะมองมึงจนกว่ากูจะหลับอ่ะ ได้ป่ะ” นี่แน่ ยิงคำหวาน มันเขินจนแบบว่าหน้าไม่มีสีเนื้อเลยนะแดงก่ำไปหมด หูเหอนี่แดงจัด ชอบจริงๆเลยให้ตายเถอะ
“อืม อยากมองก็มอง” “อ้าว แล้วไม่มองกูบ้างล่ะ” ผมท้าทายมันครับ
“ไม่เอาอ่ะ เราไม่ชอบจ้องหน้าใคร”
“แม้แต่คนที่มึงชอบน่ะเหรอ” นี่แน่ อีกดอก ว่าไปกูเหมือนหมอลำมากไปป่าววะเนี่ย ฮ่าๆ หรือว่าดูหมอลำมากไปมุขเลยเอามาเยอะเกิน มันจะเลี่ยนไหมวะเฮ้ย
“อ่า” มันเขินจัดครับเม้มปากแล้วค่อยๆเหลือบสายตาหันกลับมามองผม สายตามันตื่นๆนะ ผมจ้องเข้าไปในตาดำของมัน แววตาของมันมีทั้งตื่นตกใจ กลัวและปนสุข ฮ่าๆ นี่กูดูเข้าไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย เก่งๆไอ้เดี๋ยว เดี๋ยวกูจะมองให้ทะลุจิตวิญญาณมันเลยดีมะ
“พอใจยังอ่ะ” มันพูดออกมาครับ ผมก็ยิ้มล่ะ ยิ้มตั้งแต่มองตามันแล้วล่ะ
“อ๊ะ ทำไรอ่ะ” คือมองกันมากๆมันก็มีอารมณ์อ่ะนะ ผมก็เลยโน้มคอมันลงมา ตอนแรกมันก็จะขัดขืนล่ะครับแต่มันก็ยอมค่อยๆโน้มลงมาทีละหน่อย
“กึ๊ก” “โอ๊ย” อ้าวสัด หลังมันลั่นครับ ฮ่าๆ มันดิ้นออกไปทันที มันลั่นเหมือนเราบิดตัวตอนตื่นนั่นล่ะครับ ไอ้นี่มันคงจะไม่เคยพอมันดังมันเลยเอี้ยวตัวออก
“หลังจะหัก ไม่เอาแล้วนอนเถอะเน่า” มันบอกครับ เออๆ นอนก็นอนวะ แหมนะว่าจะได้จูบกับมันอีกซักหน่อย ปั้ดโธ่เว้ย ผมรีบไปนอนข้างๆมันแล้วกอดตัวมันไว้ล่ะครับ
“หันหน้ามาดิ” ผมยังไม่ยอมหยุดครับ มันคงไม่หยุดง่ายๆหรอกนะกูน่ะ ฮ่าๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอะไรมันไม่ยอมนะครับ เดาเอานะ อิอิ
“ไม่เอา นอนๆ เราง่วง” มันไม่ยอมครับ ไม่ยอมก็ให้มันรู้ไปดิวะ กูก็ปีนไปด้านหน้ามันสิครับ
“อ่า อะไรอ่ะเน่า นี่จะทำไรอ่ะ กวนจริงนะ” มันทำตาดุใส่ผมครับ โอ๊ย กูย้านหลาย
“ยิ้มไรอ่ะ” ยิ้มมึงนั่นล่ะ แน่ะยังไม่รู้ตัวอีกนะมัน
“จูบก่อนดิ ไม่งั้นกูไม่นอน” ผมยื่นคำขาดล่ะครับ
“อ่ะ” อ้าว ยอมง่ายจังวะ มันหลับตาแล้วยื่นปากมาล่ะครับ ผมก็ยื่นหน้าเข้าไปจนได้กลิ่นลมหายใจของมัน
“ไหนบอกให้แอบทำไง เดี๋ยวนี้ให้ทำแบบรู้ตัวตลอดเลยนะ” อ้าวนะ อยู่ดีๆก็พูดขึ้นล่ะครับ เออนะมัน
“เออๆ จุ๊บ” ผมยอมครับแล้วก็จูบหน้าผากมันทีหนึ่งก่อนจะกอดมันแล้วหลับตาเหมือนกัน พอผมหลับตามันก็ลืมตารู้นะครับว่ามันลืมตา แต่ผมไม่สนใจ
“งอนเหรอเน่า” “งอนเชี่ยไร มันก็จริงอย่างที่มึงพูดนั่นล่ะ ให้มึงแอบทำดีกว่า ตื่นเต้นดี กูชอบ แบบนี้มันง่ายไป” ผมพูดทั้งๆที่หลับตาอยู่ล่ะครับ
“อื้ม” มันตอบครับสักพักผมก็รู้สึกว่ามีปากอุ่นทาบลงที่แก้มของผม ไวมากผมเลยลืมตาขึ้น
“ลักหลับกูเหรอมึง” มันยิ้มครับ แล้วหลบสายตา
“บ้าเหรอ นอนได้ยังอ่ะ” มันอายครับ เออวะ นอนก็นอนมัวแต่เล่นกันคงไม่ได้นอนกันพอดี สรุปเราก็หลับไปล่ะครับ ผมน่าจะหลับก่อนมันนะเพราะตอนที่รู้สึกตัวมันยังดิ้นไปมาอยู่ แอร์เริ่มเย็นกูก็เริ่มง่วงหลับเลยดิ อิอิ
“มีชุดไหมลูกเดี๋ยว ใส่ชุดพ่อก่อนไหม” พอตื่นลงมาด้านล่างปลัดก็ โอ้โห พ่อลูกคู่นี้มันเวอร์ไม่น้อยหน้ากันจริงๆนะ ปลัดอยู่ในชุดเตะบอลพร้อมแล้วครับรองเท้าสตั้ดถุงเท้าสีเหลือง ชุดสีฟ้า เอากะท่านสิครับ
“แต่ผมไม่มีรองเท้าครับ งั้นเดี๋ยวผมกลับไปเอารองเท้าก่อน เจอกันที่สนามหน้าที่ว่าการนะครับ” ผมบอกไปล่ะครับ
“ได้ๆลูก อุ่นๆ ไปกับลูกเดี๋ยวไหม” อ้าวนะ ปลัดนี่ยังไงเหมือนแกรู้เลยนะครับว่าผมกับลูกชายมีอะไรกันลึกซึ้งกว่าเพื่อนธรรมดา ไม่รู้ดิผมอ่านจากสายตาและคำพูด
“ไม่เอาอ่ะ อุ่นไม่ได้เตะด้วยนี่ พ่อๆ เย็นนี้เราไปกินข้าวนอกบ้านกันป่ะ พี่ต้อยไปไหม” ไอ้เบบี๋มันหันไปถามเจ๊แกล่ะครับที่กำลังเตรียมขวดน้ำหวานกับชาใส่ถุงผ้าให้คุณปลัด
“โอ๊ย บ่ไปดอกค่า ไผสิเฝ้าเฮือน ย้านบ่ได้เบิ่งละครนำ” ฮ่าๆ เอากับเจ๊แกสิครับ หน้าตานี่จริงจังมากเลยนะ
“งั้นพ่อไปรอที่สนามนะลูกเดี๋ยว” คุณปลัดบอกล่ะครับแล้วเดินไปที่รถส่วนผมก็กลับบ้านมาเปลี่ยนชุด ผมไปเจอแกที่สนามตอนแรกเล่นกันสองคนแต่เหมือนมีคนอื่นในอำเภอเห็นเลยมาเล่นด้วยครับ ตอนแรกกะว่าจะเตะเบาๆขำๆเอาไปเอามาครบทีมเลยเล่นซะเหงื่อแตกเลย ข้อดีของการเตะบอลกับคนแก่กว่า คือเราจะเก่งขึ้นมาแบบเทพกว่าใครๆ ข้อเสียก็คือมันไม่ระทึกใจครับ เพราะคนแก่ท่านวิ่งไม่ค่อยได้ตามบอลจับบอลก็ไม่ทัน แต่ก็ดีกว่าอยู่เฉยๆล่ะ พอเล่นเสร็จก็แยกย้ายกันกลับล่ะครับ ปลัดท่านนัดอีกทีตอนหกโมงเย็น ผมเลยแวะไปร้านก่อนเดี๋ยวคุณนายจะด่าเอา เพราะช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ช่วยงานอะไรเลย ติดสาว เอ้ย ติดไปกับไอ้เบบี๋มันล่ะครับ
“ลูกมาแล้วเหรอ เหนื่อยไหมคะ” เอ่อ มาไม้ไหนเนี่ยคุณนาย
“หยังแม่ คือเว้าม่วนแท้” ผมสงสัยครับ
“ฮ่วย เป็นแม่ก็ต้องพูดกับลูกเพราะๆสิ กินน้ำก่อนนะคะลูกขา” เอ่อ กูเริ่มกลัวล่ะ
“ปลัดเขาจะพาลูกเดี๋ยวไปกินข้าวเย็นด้วยเหรอลูก ซี๊ด แม่ดีใจจังที่คุณปลัดมีเมตตากับลูก กลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อๆนะคะลูก เสื้อผ้ามันเก่าไปไหมเอาเงินไปซื้อตัวใหม่ไหมคะ พ่อๆ เอาเงินให้ลูกหน่อยสิ ลูกจะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่” เอาสิครับ กูอยู่ดีไม่ว่าดีก็ได้เงินใช้ โอ๊ย นี่มันโชคกี่ชั้นวะเนี่ย
“โพดหลายแม่ เพิ่นพาไปกินเข่าซื่อๆเด้ล่ะ บ่ได้พาไปมอบมรดก”
“นั่นล่ะ อย่าพูดมาก วันนี้ไม่ต้องช่วยแม่หรอกนะ รีบกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวกลิ่นไก่ย่างจะติดตัว” เออนะ ผมไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไมแม่ผมถึงชื่นชอบปลัดมากมายขนาดนี้ พ่อผมอีกคน จะว่าอยากใกล้ชิดเจ้านายที่ทำงานในอำเภอมันก็ไม่ใช่หรอก เพราะผู้ว่าเองก็เคยมากินส้มตำที่ร้านบ่อยๆ ไหนจะพวก อบต ผู้ว่าเอย แต่แม่ผมก็เฉยๆนะไม่ได้เวอร์ขนาดนี้ ทำไมวะ เออนั่นสิ เริ่มอยากรู้ล่ะ สงสัยคงต้องสืบ
“พ่อๆ แม่เป็นหยังคือเห่อปลัดแท้ มีหยังอยู่บ่” ผมเดินไปหาพ่อผมครับแอบกระซิบถามเอา
“อ้าว แม่มึงบ่ทันเว้าให้ฟังติ๊ แม่คุณปลัดน่ะเป็นนายเก่าแม่มึงเด้ สมัยเข้ากรุงเทพฯใหม่ๆแม่มึงเฮ็ดงานบ้านให้แม่คุณปลัดเพิ่น พอแต่งงานกับพ่อแม่คุณปลัดก็ให้เงินเอามาทำทุนเปิดร้านขายส้มตำนี่เด้” อ้อ แบบนี้นี่เอง
“อ้าว แล้วตอนนั้นแม่ไม่ได้รู้จักคุณปลัดเหรอ” ผมยังสงสัยครับ
“บ่ฮู้เพิ่นไปเฮียนเมืองนอกตั้งแต่เด็กน้อย” โว้เด็กนอกซะด้วยเว้ย
“หือ จบนอกเป็นหยังมาเป็นปลัด” “บักห่านี่แหมะ เพิ่นเฮียนบ่จบ มึงอย่าสิไปเว้าเด้ เพิ่นเกเรหลายเลยเฮียนบ่จบ เพิ่นได้เป็นปลัดกะย้อนแม่เพิ่นฝาก” อ้อ แบบนี้นี่เอง เอ้าไม่อยากรู้ล่ะ แต่ปลัดน่ะเหรอเคยเกเร ไม่อยากจะเชื่อเลยนะท่าทางเป็นคนเรียบร้อยมากดูขรึมๆใจดีๆ แต่เอ๊ะ ถ้าเขาเกเรนี่กูล่ะเขาเรียกอะไร อ้อ เด็กฉลาดว่างั้น อิอิ
“ปะลูก ต้อยกินอะไรไหม” เออ ผมก็เพิ่งจะเห็นนี่ล่ะว่าครอบครัวนี้เขาไม่ได้มองว่าเจ๊แกเป็นเด็กรับใช้ในบ้านเลยนะครับ ดูจากไหนหรือว่ารู้จากไหนก็ในละครที่เคยดูบ้างไง จริงไหม
“บ่ดอกค่าคุณพ่อซาย ต้อยสิกินลาบเทา แซ่บกว่าค่า อิอิ” อ่านะ เอากะเจ๊แกครับ
“รู้จักร้านไหมลูกเดี๋ยว” คุณปลัดหันมาถามผมล่ะครับ
“รู้ครับ เดี๋ยวผมบอกทาง” “มาขับดีกว่าไหม จะได้สะดวกกว่า พ่อไม่ค่อยคุ้นทางเท่าไหร่” ตาวาวครับ ได้ขับเก๋งล่ะกู รถปลัดก็ซีวิคสีเทาล่ะครับ นอกจากระบะที่บ้านแล้วกูไม่เคยขับรถใครเลยนะ
“เกียร์ออโต้เหรอครับ” ผมไม่สนใจล่ะเดินไปเปิดประตูทันทีครับ ต้องเรียกสมาธิใหม่ก่อนเพราะรถที่บ้านมันเกียร์กระปุก ผมนั่งมองอยู่สักพักก็พอรู้ว่าต้องทำยังไงล่ะครับ
“นายเคยขับเหรอออโต้น่ะ” ไอ้เบบี๋มันนั่งหลังล่ะครับมันยื่นหน้ามาถาม
“ไม่เคย” “อ้าว จะดีเหรอพ่อ” มันตกใจครับ
“ไม่ยากหรอก ลองก่อนสิ พ่อปวดๆขาไม่ได้เตะบอลนาน” อ้อ นี่คือจุดประสงค์ล่ะครับ ผมก็ลองเหยียบเบรกแล้วเข้าเกียร์ ไม่เห็นจะยากจรงไหนวะ พอเริ่มชินก็เหยียบสิครับ
“เบาลูกเบา” คุณปลัดร้องอยู่ข้างๆผมล่ะครับ
“ฮ่าๆ มันเหยียบมันจริงๆครับคุณปลัด” ผมหัวเราะครับ
“อ่า อย่าขับเร็วนักสิเน่า” ไอ้นี่ก็กลัวครับ เอาน่าระดับนี้แล้วไม่มีทางพลาดเว้ย ผมก็พาสองพ่อลูกนี่ไปถึงร้านอาหารนอกเมืองได้อย่างปลอดภัยล่ะครับ มันเป็นร้านนอกเมืองที่ดูดีที่สุดล่ะ ขายอาหารทุกอย่างทั้งของป่า อาหารทะเล ปลาน้ำจืดมีหมดครับ
“เก่งนี่ลูก บรรยากาศดีนะที่นี่” คุณปลัดชมผมครับ แน่นอนผมบอกแล้วว่าผมเก่ง อิอิ เราก็ไปนั่งด้านในล่ะครับมีวงดนตรีด้วย ปลัดให้เราเลือกเมนูอาหาร
“คุณปลัดกินต้มโคล้งปลาเนื้ออ่อนไหมครับ” ผมถามครับ
“อืม เอาๆลูก ไม่ได้กินมานานล่ะ พ่อจะเอาปลาเนื้ออ่อนทอดกระเทียมพริกไทย กับฉู่ฉี่กุ้งแม่น้ำ” โว้ กุ้งแม่น้ำเลยว่างั้น ลาภปากกูล่ะ ฮ่าๆ
“พ่อ มีอบเห็ดโคนด้วยอ่ะ ลองกินไหม” ไอ้เบบี๋ครับ ท่าทางไอ้นี่มันจะชอบกินเห็ดมาก
“เอาสิลูก” เอาไปเอามาก็สั่งกับข้าวไปห้าอย่างครับ มีของกินเล่นอีก ระหว่างรออาหารปลัดก็ชวนผมคุยเรื่องเตะบอล ท่าทางแกคงจะชอบมาก ส่วนไอ้เบบี๋มันนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ครับ พอกับข้าวมาเราก็เงียบกันไปเลย ต่างคนต่างกิน
“พ่อไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ กินของหวานไหมลูก” คุณปลัดนี่ใจดีจริงๆเลยนะครับ ยิ่งอยู่ด้วยแล้วยิ่งรู้สึกว่าแกใจดี ไม่เคยดุเลยนะจะค่อยๆบอก
“แช็ตกะใครวะ” ผมถามไอ้เบบี๋ทันทีล่ะครับพอปลัดลุกไปเข้าห้องน้ำ
“ปูกับฝ้ายอ่ะ” “หือ” “ก็เพื่อนตอนไปเข้าค่ายไง เขาอยากมาเที่ยวตอนปิดเทอมเล็ก นายว่ามีที่ไหนเที่ยวเหรอ แนะนำหน่อยดิ” ไอ้เบบี๋มันถามล่ะครับ อ้อสองสาวนั่นเอง เออสบายใจไปกูนึกว่าคุยกับผู้ชาย มึงตายแน่
“มีแต่ถ้ำล่ะ จะไปแบบไหนล่ะ” “อ้าวเหรอ ไม่อยากไปถ้ำอ่ะ อยากไปแบบมีคลองมีน้ำอะไรแบบนี้”
“ไปโฮมสเตย์ไหมล่ะ ทางไปยโสมีอยู่ที่”
“จริงดิ ไปๆ นายไปด้วยกันนะ” อ๊ะ แน่นอนเว้ย ใครจะบอกมึงถ้ากูจะไม่ไปด้วย
“เออๆ ขอนะเนี่ยถึงยอม” ฮ่าๆ ก็มีบ้างอ่ะนะเดี๋ยวมันได้ใจ
“อ่านะ งั้นไม่ขอล่ะ” “สัด ไม่ได้ กูไม่ยอมให้มึงไปกับใครหรอกเว้ยถ้ากูไม่ไปด้วย” ผมพูดขึ้นครับ มันอมยิ้มแล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์ตอบสองสาวไป
“พ่อๆ อุ่นอยากเลี้ยงหมาอ่ะ” พอขากลับมันก็ถามพ่อมันขึ้นล่ะครับ ผมขับไม่เร็วมากนักครับเพราะพาปลัดไปดูที่ต่างๆรอบเมือง
“หือ อีกแล้วนะอุ่น จำเจ้าหมูชิ้นได้ไหม” หือ นั่นหมาเหรอ หมูชิ้น ฮ่าๆ ผมเหลือบมองไปกระจกมองหลังไอ้เบบี๋มันหน้างอลงทันทีครับ
“เอาไว้อุ่นมีความรับผิดชอบมากกว่านี้ก่อนนะ พ่อถึงจะยอม สงสารมันนะลูกถ้าเราไม่ดูแลมัน ต้อยไม่ชอบหมาด้วยอุ่นจำไม่ได้เหรอ” “ฮึ ก็อุ่นอยากเลี้ยงอ่ะพ่อ เจ้าหมูชิ้นมันหลงไปเองอ่ะ อุ่นไม่ได้พามันไปหลงซะหน่อย ก็ตอนแรกว่าจะซื้อปลอกคอให้มันแล้วอ่ะ” มันหน้าเบ้ครับ คุณปลัดก็หันไป
“อ้าว เลี้ยงหมาแล้วไอ้โบ้ล่ะ ลืมมันแล้วเหรอวะ” ผมสอดขึ้นล่ะครับเพราะเห็นท่าไม่ค่อยดี
“อ่า โบ้มันหมานายนี่” มันดอดคืนครับ อ้าวไอ้นี่
“อ้าว จะเอามันมาเที่ยวบ้านมึงก็ได้นี่ ไม่หวงเว้ย”
“อ่า จริงนะ” เออนะ เอากับมันครับ เหมือนเด็กจริงๆเลย พอพูดถึงไอ้โบ้คุณปลัดก็ถามล่ะครับ ผมก็เล่าไป ถึงบ้านก็ประมาณเกือบสามทุ่มผมก็เลยขอตัวกลับ เออ คุณปลัดแกสั่งกุ้งแม่น้ำเผาให้ผมเอาไปฝากพ่อกับแม่ด้วยนะ หวานปากกูอีกล่ะ ฮ่าๆ

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. เป็นยังไงบ้างครับ พอได้ไหม อิอิ ผมต้องออกตัวไว้ก่อนนะว่าผมเขียนอะไรหวานๆไม่เป็นอ่ะ แหะๆ อาจจะเลี่ยนก็บอกได้นะคร้าบ ผมจะได้แก้ไข จุ๊บๆๆ

[yunjaelover]

อ่านไปเขินไป ^_^  เขินแทน อุ่นอ่ะ เดี๋ยวรุกหนักมาก พอรู้ตัวว่าชอบเนี่ย ทำคะแนนจังเลย  แถมพ่อแม่เดี๋ยวก็น่ารักมากๆเลย  ขอบคุณค่ะ   

[uknowvry]

 o13น่ารักกกกกกก ชอบเรื่องนี้ๆๆๆ อยากมุดเข้าไปอยู่ในนั้น ทุกครั้งที่อ่านเลยครับ ....

[DexTunG]

 

[malula]

เดี๋ยวหยอดที เราก็พลอยเขินไปด้วย แว๊ก...นึกว่าตัวเองเป็นน้องอุ่น

[mr.tou_chi]

นี้ขนาดเขียนไม่เป็นนะคุณอิ๊กกี้  ทำไมมันน่ารักอย่างงี้หนอออออ ยอมรับว่าติดนิยายเรื่องนี้มาก(ณ ตอนนี้) น่ารักกันหมดเลย อ่านแล้วนึกถึงคนแถวบ้าน เพราะคนบ้านนอกเค้านิสัยน่ารักกันอย่างที่คุณอิ๊กกี้เขียนจริงๆ ชอบก็ชื่นชม ไม่ชอบก็ด่า ไม่มีมารยา ปล.คิดถึงพลพรรคของบักเดี๋ยวและหนูอุ่นจัง 5555+ อยากฝึกภาษาอีสาน

[gupalz]

หวานจัง

[CarToonMiZa]

บักเดี๋ยวน่ารักแท้หลาย
อ่ะตอนนี้