ตอนที่ 19ใบหน้าขาวใสของหนุ่มน้อยหน้าตี๋ที่ผมนอนกอดมาเกือบทั้งคืนคิ้วขมวดมุ่นส่งเสียงไม่ดังนักออกจากปากแต่จับใจความไม่ได้ ส่วนมือที่เคยกอดผมไว้ก็ยื่นไขว่คว้าไปมาในอากาศจนผมต้องกอดธีไว้ทั้งตัว ‘นี่คงฝันร้ายสินะ’ ผมพยายามเรียกชื่อคนที่นอนกระสับกระส่ายให้รู้สึกตัว และก็ได้ผลเมื่อขนตาบนผิวแก้มใสค่อยๆกระพริบปรือเปิดขึ้นมา
“เฮีย ภีม” เสียงแหบพร่าของตี๋น้อยเรียกชื่อผมเหมือนคนละเมอยามเพิ่งตื่นนอน สิ่งนี้เป็นอีกสิ่งที่ผมหวงแหนคือการที่คนที่ผมรักเค้าได้เห็นผมเป็นคนแรกยามตื่น ธีกระพริบตาใส่ผมก่อนผมจะส่งยิ้มกว้างใส่ตาคนขี้เซา
“ครับพี่เอง หรือธีคิดว่าใครครับ” ผมตอบรับคนในอ้อมกอดแต่แววตาที่ได้สบกันนั้นเหมือนมีแววสงสัยปนไม่แน่ใจว่าผมเป็นใครกันแน่ จึงทำให้ผมรู้สึกผิดหวังปนหงุดหงิดนิดๆที่ตี๋น้อยคิดว่าผมเป็นคนอื่น ‘แล้วมันเป็นใครกันครับ’ คนที่ตี๋น้อยคิดถึงเป็นคนแรกยามตื่น ใครจะว่าผมก็ว่าไปครับที่ผมหวงแม้กระทั่งความคิดของคนที่ผมรัก ‘ก็ผมรักของผมนี่ครับ’
“ก็คิดว่าเป็นเฮียนั่นแหละ” เจ้าของเสียงแหบตอบผมกลับมางงๆอย่างคนที่สติยังไม่ครบหลังตื่นนอน คิ้วหนาเริ่มขมวดมุ่นสายตาสงสัย ก่อนมองไปรอบๆและมาจบที่ใบหน้าผม
สติตี๋น้อยคงครบถ้วนแล้วครับเพราะตาตี่ๆเบิกกว้างและพยายามกระเถิบตัวหนีออกจากอ้อมกอดของผม แต่ผมไม่คิดจะปล่อยไปง่ายๆจึงรัดร่างขาวแน่นกว่าเดิม และพลิกร่างขาวลงกับเตียงก่อนที่ผมจะซบหน้าลงบนอกขาวภายใต้เสื้อยืดของตัวเอง จนกลิ่นกายหนุ่มของตี๋น้อยลอยเข้าจมูกผมจึงยิ่งฝังจมูกเข้าหาอกและสูดกลิ่นหอมเข้าปอด แรงดิ้นรนเริ่มลดน้อยลงเหมือนหมดแรงหรือปลดปลงว่ายังไงก็คงไม่รอดจากอ้อมกอดของผมไปได้ ผมได้ใจไล้จมูกสูงขึ้นจนไปเจอยอดอกแข็งดุนดันเนื้อผ้ายืดออกมาจึงก้มจูบทักทาย
“อ๊ะ เฮียยยย” เสียงครางหวานมาพร้อมแรงสะดุ้งอย่างตกใจกับการกระทำของผม ก่อนมือขาวของคนใต้ร่างจะยันมาที่หน้าผาก ทำให้ผมต้องผละเงยหน้าจากยอดอกอย่างนึกเสียดายไม่น้อย
“ธี” เสียงอ้อนที่ผมไม่เคยใช้กับใครถูกใช้กับตี๋น้อยใต้ร่างเป็นคนแรก และมันก็คุ้มค่าเพราะผิวหน้าขาวขึ้นสีแดงก่ำทันที แต่ตี๋น้อยยังหน้ามุ่ยคิ้วขมวดมุ่น ผมจึงจับมือข้างนั้นขึ้นมาและกดจูบลงกลางฝ่ามือก่อนส่งยิ้มละลายใจไปให้ ตี๋น้อยขี้อายหันหน้าหนีซ่อนหน้าแดงๆที่น่าดูจากสายตาผม ผมจึงใช้มือทั้งสองข้างประคองใบหน้าที่น่าดูนั้นกลับมา
“อรุณสวัสดิ์ครับ” ผมเกลี่ยนิ้วไปที่ปากแดงที่เม้มแน่นให้คลายออกก่อนก้มจูบรับอรุณ
ความนุ่มนิ่มของริมฝีปากที่ผมได้สัมผัสมันหวานจนไม่อยากผละจาก อยากจะได้มากกว่าที่เป็นอยู่ผมเลาะตามขอบปากแดงและไล้นิ้วไปที่แก้มใสให้เจ้าของเค้าเพลินไปกับสัมผัสที่ผมหยิบยื่นให้ ใจผมลิงโลดเมื่อเจ้าของปากแดงเค้ายอมเปิดปากให้ผมเข้าไปชิมรสหวานภายใน เมื่อลิ้นเราแตะโดนกันเหมือนกระแสไฟไหลไปทั่วร่าง เร่งปฏิกิริยาให้จูบอ่อนหวานแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงขึ้น ทั้งผมและธีต่างมอบจูบยามเช้าให้กันอย่างดูดดื่ม ฝ่ามือผมสอดไปใต้เสื้อยืดเนื้อบางสัมผัสเข้ากับผิวตึงแน่นเรียบลื่น ไล้มือวนรอบหน้าท้องแกร่งที่หดเกร็งตอบรับสัมผัสนิ้วมือ เลื่อนมือสูงขึ้นจนเจอยอดอกที่แข็งเป็นไตลูบแผ่วเบาก่อนจะบีบแรงที่ปลายยอด ส่งผลให้เจ้าของร่างขาวแอ่นอกสู้และคว้ามือผมตรึงแน่นที่อกตัวเอง ก่อนจะครางยาวด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊ะ ซี้ดดดดด” เสียงครางหวานอยู่ข้างหูเมื่อผมปล่อยให้ตี๋น้อยได้มีโอกาสสูดอากาศเข้าปอด ผมไล้จมูกมาหาความหอมที่ซอกคอขาวอยากจะกัดให้เนื้อขาวๆนั้นขึ้นรอย แต่สิ่งที่ทำคือจูบแรงๆและฝังจมูกสูดกลิ่นหนุ่มน้อยเข้าเต็มปอด
“อืมมม ฮะ เฮีย หยุด หยุดก่อน แฮ่กๆ” แรงกระตุกที่หัวทำให้ผมต้องละจากซอกคอหอมอย่างเสียดาย เงยหน้ามองตี๋น้อยที่ใบหน้าแดงระเรื่อและปากเจ่อแดงเผยอสูดอากาศ ก่อนจะฟังสิ่งที่ธีต้องการผมขอฟัดแก้มแดงๆนี่อีกสักทีเถอะครับ
“ครับ ให้พี่หยุดทำไม หืม” ผมเอาหน้าคลอเคลียกับแก้มแดงทั้งสองข้างไปด้วยขณะรอคำตอบ และขยับส่วนล่างที่ตื่นตัวแล้วของเราทั้งคู่ให้เสียดสีกัน
“เฮีย อืมมม ผมยังไม่พร้อมจริงๆ รอก่อนนะ....นะครับ” เสียงแผ่วเบามาพร้อมดวงตาอ้อนเยิ้มฉ่ำปนประหม่าหมดมาดตี๋ซ่าขี้เล่นคุ้นตาไปเลย จนอดนึกเอ็นดูตี๋น้อยไม่ได้ไม่รู้เลยว่าจะขี้อ้อนได้ขนาดนี้ ผมเอามือเสยผมยุ่งให้พ้นหน้าผากและจ้องตาฉ่ำกลับไปด้วยยิ้มปลอบใจ
“ฮึๆ แล้วไอ้นี่ล่ะจะให้ทำยังไง ให้พี่ช่วยนะครับ” ผมขยับสะโพกให้รู้ว่าหมายถึงอะไรจึงได้ยินเสียงครางแผ่วหลุดออกมา
“อืม” เสียงตอบรับของตี๋น้อยดังขึ้นแผ่วเบา ด้วยอารมณ์อยากแกล้งผมจึงขยับสะโพกเสียดสีแรงๆทำให้แท่งร้อนที่อยู่ในร่มผ้าของเราทั้งคู่ขยายตัวกว่าเดิม
“อ๊าๆๆ เฮียยย แม่ง ขี้แกล้งว่ะ ซี้ดดดด อื้ออออ” ผมงับกัดปากแดงช่างต่อว่าอย่างมันเขี้ยว ก่อนสอดลิ้นเข้าโพรงปากนุ่มและได้รับการตอบโต้กลับทันที ทำเอาใจลิงโลดที่ตี๋น้อยยินยอมพร้อมใจด้วยสติครบถ้วน
ธียกมือมากุมหัวผมและกดลงเข้าหาตัวเพื่อให้จูบของเราดูดดื่มยิ่งขึ้น ผมลดมือจากใบหน้าขาวไปรูดรั้งกางเกงขาสั้นของตี๋น้อยออกจากตัวและได้รับความร่วมมืออย่างดี ธียกสะโพกขึ้นเพื่อให้กางเกงหลุดออก ผมจึงใช้โอกาสนี้แยกขาขาวให้ออกจากกันและแทรกตัวอยู่ระหว่างกลาง มือลูบไล้ผิวอ่อนของต้นขาด้านในก่อนคว้าธีน้อยกำรอบ เสียงครางหือหลุดออกจากปากที่ประกบกันของเรา สะโพกเนียนแกร่งยกลอยสวนการขยับมือของผม อีกมือผมใช้นิ้วแหวกซอกหลืบด้านหลังและลูบไล้แผ่วเบาแต่เพียงภายนอก ธีผละหน้าออกจากจูบและประท้วงปนเสียงครางคงกลัวผมไม่ทำตามสิ่งที่เจ้าตัวอ้อนขอไว้
“ชู่ว์ๆๆๆ ไม่มีอะไรครับ” ผมปลอบประโลมตี๋น้อยให้คลายกังวลและดูดเม้มติ่งหูแดงแรงๆ
“อืมมมม” เสียงครางหวานดังยาวรอดผ่านริมฝีปากที่ถูกกัดไว้ปิดกลั้นเสียงร้องของตัวเอง
ผมจับชายเสื้อยืดถอดพ้นตัวร่างขาวและไล่จูบผิวเนียนผ่านลำคอมาถึงอกขาว ก่อนฝังรอยจูบดูดเม้มให้ขึ้นสีที่ฐานอกด้านซ้าย ไล่ผ่านหน้าท้องแกร่งกัดผิวขาวเบาๆที่เกร็งกล้ามท้องจนขึ้นลูกอย่างมันเขี้ยว เรียกเสียงสบถจากเจ้าของปากแดงเพราะความเสียวซ่านปนเจ็บได้ เหมือนว่าธีจะรู้ว่าจุดหมายต่อไปของปากผมจะไปเป็นที่ไหน ขาขาวๆที่ยกชันขึ้นก็อ้ากว้างกว่าเดิมเพื่อเปิดรับผมให้ตอบสนองอารมณ์ต้องการของตัวเองที่ไต่ระดับสูงขึ้น ผมครอบปากลงกับธีน้อยที่กำลังโกรธขึงขังร้องไห้น้ำตาซึมอยู่ทันที
“อ๊าๆๆๆ โอ้วววว” เสียงครางดังยาวหลุดออกมาดังมากขึ้นเมื่อความเสียวซ่านพุ่งสูง เจ้าของร่างขาวที่ผิวเปลี่ยนสีเป็นสีแดงอมชมพูอย่างน่ากัด ซี้ดปากไม่หยุดพร้อมเกร็งหน้าท้องแกร่งส่วนมือก็ขยุ้มหัวผมแน่น
ผมขยับปากปรนเปรออาตี๋น้อยเจ้าของหัวใจอย่างเต็มใจจนสุดฝีมือ พร้อมด้วยมือที่นวดคลึงลูกบอลสองข้างไปด้วย ธีเอนตัวนอนราบเอาหมอนปิดหน้ากลั้นเสียงครางของตัวเอง ผมอยากได้ยินเสียงของตี๋น้อยครางอย่างมีความสุขด้วยฝีมือผมเอง จึงหยุดการกระทำทั้งหมดและเงยหน้าขึ้น ธีชะงักนิ่งก่อนดึงหมอนออกจากหน้ามามองผมตาเยิ้มมีแววขัดใจเล็กๆที่อยู่ๆผมก็หยุดเสียดื้อๆ
“พี่อยากได้ยินเสียงธี นะครับให้พี่ได้ฟัง และพี่จะทำต่อให้” ธีที่โดนร้องขอเม้มปากแน่นอย่างดื้อดึง และหันหน้าหนีก่อนจะยื่นมือมาที่ส่วนล่างของตัวเอง
ผมรู้ว่าธีพยายามจะช่วยตัวเองเหมือนเด็กดื้อที่ไม่ยอมทำตามคำขอของใครง่ายๆ จึงคว้าข้อมือขาวมายึดไว้ทำให้ใบหน้าแดงของอาตี๋หันมองผมอย่างขัดใจ เราจ้องตากันจนตาตี่ๆมีน้ำตาซึมคงทั้งทรมานจากความต้องการและขัดใจที่ไม่สามารถทำอะไรผมได้ ผมก้มจูบซับน้ำตาที่หางตาให้ก่อนก้มกระซิบอ้อนขอและกอบกุมธีน้อยพร้อมขยับมือ
“นะครับที่รัก ให้พี่ฟังเสียงหน่อยนะ” แทนคำตอบรับตี๋น้อยดึงหน้าผมรับจูบและกัดที่ปากล่างผมอย่างแรงจนได้เลือด ก่อนโยนหมอนทิ้งข้างเตียง
ผมเห็นการกระทำนี้ก็ยิ้มร่าอย่างถูกใจอยากมองใบหน้าของอาตี๋แสบต่อ แต่ต้องหักใจไม่อยากบังคับคนที่หันหน้าหนีอีก วันนี้ได้แค่นี้ก็พอแล้วครับจึงก้มหน้าสานต่อสิ่งที่ทำค้างไว้ ขยับปากครอบธีน้อยที่กำลังร้องไห้ตัวสั่น เสียงครางและสูดปากดังขึ้นทันทีพร้อมแรงที่กดมาที่หัวผมให้ขยับโยกตามความต้องการของตัวเอง ผมก็ตอบสนองเป็นอย่างดีแลกกลับการได้ยินเสียงครวญครางที่อยากได้ยิน
“อึก ระ เร็วหน่อย ซี้ดดด จะ ปะ ไปแล้ว อ๊าๆๆๆๆๆ”
ผมขยับโยกหัวเร็วตามที่ตี๋น้อยที่รักร้องขอและเสียงครางยาวอย่างสุขสมก็ดังขึ้น พร้อมธารรักอุ่นถูกฉีดพ่นลงคอจนผมต้องกลืนกินไว้ทั้งหมด ร่างเปลือยสมส่วนแดงระเรื่อร่างที่มีมัดกล้ามน้อยๆพอตัวนอนระทวยหมดแรงอยู่บนเตียง ตาหลับพริ้มปากเผยออกกระเพื่อมเป็นภาพยั่วตาที่ผมแทบอดใจไม่อยู่ จนต้องก้มฟัดแก้มแดงๆทั้งสองข้างเพื่อสูดกลิ่นกายหนุ่มหลังสุขสมอารมณ์หมายไว้เป็นกำลังใจ ดวงตาสีดำขลับถูกเปิดมาสบตากับผมด้วยแววตาไหวระริกของคนที่เพิ่งพบพานความสุข ผมยิ้มใส่ตาคู่สวยและเสยผมเปียกชื้นให้เข้าที่
“พี่รอธีอยู่นะครับ” พูดจบผมก็กดริมฝีปากประทับนิ่งที่ปากเจ่อแดง ก่อนผละออกจากร่างเปลือยที่นอนยั่วยวนไม่รู้ตัวเข้าห้องน้ำ
ก้มมองภีมยักษ์ข้างล่างอย่างปลดปลงก่อนขยับมือปลดปล่อยให้มันสงบลงดังเดิม หลับตานึกถึงใบหน้ายั่วยวนของตี๋น้อยผิวระเรื่ออมชมพูเรียบเนียนตึงมือกับเสียงครางหวานหูเมื่อครู่ไปด้วย
“ธีๆๆ อืมมมมม” ในที่สุดภีมยักษ์ก็สงบภายในอุ้งมือผมน้ำรักสีขาวขุ่นเต็มอุ้งมือ ก่อนผมก็จัดการอาบน้ำให้เรียบร้อยในทีเดียว
ผมเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำตัวยังไม่ทันจะพ้นกรอบประตู ก็โดนตี๋น้อยกระแทกไหล่สวนเข้าห้องน้ำไปทันทีและเสียงปิดประตูแรงๆก็ตามมา ซึ่งผมแอบเห็นคนขี้อายแกล้งเหวี่ยงใส่เค้าหน้าแดงนะครับ ฮึๆ ผมเดินอารมณ์ดีไปที่ตู้เสื้อผ้าค้นหาชุดทำงานที่ต้องใส่วันนี้ ก่อนจะได้ยินเสียงในห้องน้ำตะโกนดังขึ้นหลังเงียบไปนาน
“เฮีย!! หาเสื้อผ้าให้ผมเปลี่ยนด้วย ยื่นส่งมาเลย” คำสั่งของอาตี๋มาแล้วมีหรือผมจะกล้าขัด ผมก้มหาเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นที่ธีพอจะใส่ได้พร้อมกางเกงในตัวใหม่ได้แล้วจึงเคาะประตูส่งสัญญาณให้คนข้างในรู้ตัว
“อ๊ะ ไอ้หมอลามก ปล่อยเลยนะโว้ย” เสียงร้องอย่างตกใจดังขึ้นข้างในเมื่อผมอยากจะแกล้งตี๋น้อยของผม ด้วยการจับยึดข้อมือขาวที่ยื่นมารับเสื้อผ้าก่อนออกแรงกระตุกนิดหน่อย ซึ่งก็ได้เสียงโวยวายต่อว่ามาแค่นี้ก็ทำให้ผมกระชุ่มกระชวยหัวใจได้แล้วครับ
“ฮึๆๆ รีบแต่งตัวนะครับ ถ้าช้าเดี๋ยวพี่จะเข้าไปช่วยแต่งตัวให้” ผมก็แกล้งขู่ไปอย่างนั้นเอง แต่ดูเหมือนธีจะกลัวจริงๆรีบปิดประตูเสียงดังลั่นห้องเลยครับ ผมแต่งตัวเสร็จก็พอดีกับที่ธีเดินออกมาในชุดที่ผมหาให้ด้วยผมเปียกชื้น
“มานี่ครับ อย่าดื้อนะ” ตี๋น้อยเดินเลี่ยงผมไปอีกทาง จนผมต้องดุนั่นแหละครับใบหน้าที่ก้มอยู่ถึงจะเงยมาสบตากันด้วยแววตาดื้อดึง ผมใช้สายตานิ่งๆขู่ให้กลัวและสำเร็จเมื่อตี๋แสบเดินมาหาผมพร้อมลากผ้าเช็ดตัวที่ละพื้นมาด้วย
ผมคว้าผ้าเช็ดตัวออกจากมือขาวมาถือไว้และจูงข้อมือธีมานั่งที่ปลายเตียงก่อนลงมือเช็ดผมให้ ทำให้ตอนนี้หัวของธีอยู่ที่หน้าท้องของผม ความแสบของอาตี๋ยังมีอยู่เพราะธีเอาหัวมากระแทกท้องผมเล่น ไม่เจ็บแต่ออกแนวรำคาญนิดๆเพราะผมเช็ดผมให้ไอ้ตี๋แสบลำบากขึ้น
“ธี!!” ผมกดเสียงเข้มดุไอ้ตี๋แสบ แต่คราวนี้มันไม่ได้ผลเพราะธียังเอาหัวมากระแทกผมอยู่ ก่อนจะส่งเสียงหัวเราะออกมาให้ได้ยิน จนผมอ่อนใจและอดหัวเราะตามไม่ได้ จนเลิกเช็ดผมให้นั่นแหละตี๋น้อยถึงจะหยุดกวนได้
“ดื้อใหญ่แล้วนะเรา” ผมเอามือขยี้ผมที่ยังชื้นอยู่แรงๆอย่างมันเขี้ยว เจ้าของหัวที่โดนขยี้ก็พยายามหลบมือผมใหญ่เลยครับ
“ดีกว่าหื่นล่ะกัน ชิ” เสียงแว่วเข้าหูให้ได้ยินจากตี๋น้อยที่คงตั้งใจประชดใส่ จนผมต้องยิ้มกว้างให้อย่างเอ็นดู
“กินข้าวเช้ากับพี่ก่อนนะแล้วค่อยกลับ” ผมรอจนธีจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วจึงพูดชวนอาตี๋ที่ทำให้ผมอารมณ์ดีมากได้แต่เช้า แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะธีส่ายหน้าทันทีที่ผมชวน
“ไม่อ่ะ ผมจะต้องรีบไปทำงาน ไหนจะต้องกลับบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก” สายตาจริงจังที่ถูกส่งตรงมาจากคนพูดทำให้ผมรู้ว่าครั้งนี้ธีคงไม่ยอมผมง่ายๆแน่
ผมก็ได้แต่พยักหน้ารับอย่างจำยอม ก่อนที่เราจะลงมาจากตึกและตรงไปที่รถสปอร์ตของอาตี๋แสบที่จอดทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อธีนั่งประจำตำแหน่งเรียบร้อยแล้วผมก็ส่งสัญญาณให้ลดกระจกลงก่อนก้มหน้าเข้าหา
“ถึงบ้านแล้วให้โทรหาพี่นะครับ ห้ามลืมรู้มั้ย” ผมจ้องตารอคำตอบเพราะกลัวว่าจะเป็นแบบเมื่อวานที่ไม่สามารถติดต่อไอ้ตี๋แสบได้จนไม่เป็นอันทำอะไรเลย ใช้วิธีจ้องตากดดันจนตี๋น้อยยอมพยักหน้ารับอย่างเซ็งๆด้วยหน้ามุ่ยเบะปากเข้าใส่ จนผมล่ะอยากกัดให้ช้ำซะจริงครับ แต่แค่นี้ผมก็พอใจแล้วครับและพอรู้แหละว่าท่าทางภายนอกที่ธีแสดงออกไม่ได้สื่อถึงความรู้สึกจริงๆข้างในทุกครั้งไป
“ฮึๆ ดีมากครับ / จุ๊บ / ขับรถดีๆนะครับพี่เป็นห่วง”
อาตี๋แสบหน้าเหวอตกใจคงไม่คิดว่าผมจะกล้าทำกลางที่จอดรถของโรงพยาบาลอีกครั้ง ใบหน้าธีแดงระเรื่อมองไปรอบตัวเลิกลั่กคงกลัวคนอื่นเห็น แต่ผมน่ะมองแล้วล่ะครับว่าไม่มีใครสามารถเห็นเราในมุมนี้ได้ เพราะที่จอดรถวีไอพีนี้มีแต่ระดับผู้บริหารเท่านั้นที่มีสิทธิ์จอด ซึ่งตอนนี้มันว่างโล่งเพราะยังเช้าอยู่มาก ผมมองหน้าแดงๆของตี๋น้อยอย่างถูกใจจะว่าผมโรคจิตก็ได้ที่ชอบแกล้งชอบดุคนที่รักก็มันน่ารักน่าแกล้งขนาดนี้ใครจะอดใจไหวกัน คนนี้แหละ ‘ตี๋น้อยของผม’
....................................................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ >O<
ไม่รู้จะถูกใจใครบ้างเนอะสำหรับชุดเล็กที่จัดให้ แต่แหมเห็นใจตี๋หน่อยนะ
แค่นี้ก็ยอมเฮียภีมมากแล้ว แต่คนที่น่าสงสารที่สุดกลับเป็นเฮียภีม 555 และ
อย่าเพิ่งงอนกันไปขอตี๋น้อยพร้อมกว่านี้ก็จะมีชุดเล็กชุดใหญ่สำหรับมาให้ชมค่ะ
อ๊ายยย เขินอ่ะ ^/////^
ตอนหน้าหม่าม้าตี๋น้อยมาเปิดตัวจะเกิดอะไรขึ้นบ้างน้อถ้ามาเจอว่าที่ลูกเขยเข้า
อยากรู้เจอกันวันจันทร์ค่ะ
ปล.+1ให้ทุกเม้นท์ที่เป็นแรงใจทุกท่านค่ะ ขอบคุณทุกการติดตาม
ปล.2 ตอนที่แล้วมีแต่คนทายถูกว่าชายในฝันเป็นใคร สวดดดยอดดด มาก
ปล.สุดท้าย แจ้งข่าวว่าพรุ่งนี้จะอัพคู่เล็กให้ค่ะ ใครที่รอลุ้นน้องแม็คอยู่
อย่าลืมมาเป็นกำลังใจให้น้องแม็คด้วยค่ะ พี่ลูกพีชนี่ไม่ธรรมดา 555
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29669.0