หัวข้อ: Just Love...ก็แค่ 'รัก' >> ตอนพิเศษสุดท้าย เม้น 888 หน้า 30 20/6/2012 <<

[roseen]

น่ารักมาก

[nongrak]

คู่รักเขาหวานใส่กันดีๆ น้องกรรณ์มาเรียกสตรอเบอรี่ใจร้ายได้ไง 5555

[pepperpro]

มดได้ขึ้นน้ำทะเละก็งานนี้ล่ะนะ

กรณ์กับสิงห์น่ารักจนเว่อร์จริงๆ

[yayee2]

หมดเคราะห์หมดโศกหมดภัยสิ้นคนจัญไร(ไอ้กฤษ) ชีวิตของกรณ์กับกรรณ์คงได้พบความสุขเสียที
แค่นี้ก็หวานแล้วล่ะจ้ะคุณคนเขียน

[bulldog17]

หวานแสบไส้

คุณเหม...กินเด็กหรอคะ

[CarToonMiZa]

 

บวกเป็ด

[Kaewkaew]

หยาาาา น่ารักอะ!!! ไม่หวานแต่ก็น่ารักกกกกกกก
ขำช่วงท้าย.. สตอเบอร์รี่ใจร้าย55555555
น่ารักมาก>O<

[ormn]

:impress2:น้ำตาแห่งความสุขคะน้องกรรณ์

[ladymoon_yy]

พี่สตรอเบอร์รี่   

[santra]

ชื่นใจอ่ะ ตื้นตันเลย
ในที่สุดร้องก็เปิดใจสักทีเนอะ
ถึงจะไม่มาก แต่ยังไงก็ดีกว่าเก็บไว้คนเดียว

สตอเบอร์รี่ ชื่อนี้น่า่รักจัง

[iforgive]

หวานมั่กๆ เลย

[naiin]

                              รวมความหวานไว้ตอนนี้เอง

[little_nok]

ตอนนี่หวานมากๆ ค่ะ
ยังไม่จบใช่ไหมค่ะ

[DraCo_SLa13]

รอมาม่า ชามต่อไป

[Bowbonk]

 

หวานมากกกกกกกก

จะมีมาม่าอีกใช่ป่ะ


พ่อแม่สิงห์มีอะไรปิดอยู่อีกใช่มะ


 

[namwaan1992]

ชอบเรื่องเรื่องนี้อ่ะ !
หยังมาเด็ด .... ><

[popeye]

สตรอเบอรี่ คำนี้แย่งซีนได้น่ารักมาก ♥

[koikoi]

มีความสุขซะทีเนอะเหลือก็แต่เรื่องชาติกำเนิดนี่แหละ

[hotladyanyavee]

ความหวานมาแล้ว

[EoBen]

เบนตามทันแล้วคะ

มาตอนแฮปปี้ พอดี เย้


เอ่ออ

สงสาร คุณภัทร มากเลยคะ

เธอเป็นคนดีแท้ๆ

พ่อแม่รังแกฉันจริงๆ

[bytoey]

น่ารักมากมาก

[P-o-r-m-u-h-M]

ตอนที่21







ค่ำคืนที่ทั้งมืดมิดและเงียบสงบมีเพียงเสียงคลื่นที่คอยซัดเข้าฝั่งเท่านั้นที่ดังกลบเสียงปราถนาอันแผ่วเบาของทั้งสองคนที่กำลังนอนกอดกันอยู่บนเตียงใหญ่ภายในบ้านพักของรีสอร์ทติดทะเล

เพราะอากาศยามค่ำคืนที่หนาวเหน็บหรือเพราะบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติกทำให้สิงห์เกิดอยาก ‘กอด’ คนรักที่นอนอยู่ข้างๆอย่างอดไม่อยู่ ดูเหมือนว่าน้องๆที่มาด้วยก็จะรู้ว่าสิงห์คงอยากจะใช้เวลาตามลำพังกับกรณ์ในยามค่ำคืนจึงแยกกรรณ์ให้ไปนอนที่บ้านพักอีกหลังของพวกเหมราชแทน

แต่ถ้าจะโทษจริงๆคงต้องโทษเสียงครางแผ่วๆที่ออกมาจากปากบางๆของกรณ์ทำเอาสิงห์ที่คิดเพียงแค่จะจูบคนรักถึงต้องเลยเถิดเพราะความต้องการถูกปลุกขึ้นมาอย่างง่ายดาย

จากจูบที่หวังจะราตรีสวัสดิ์กรณ์กลับแปรเปลี่ยนเพื่อปลุกอารมณ์ของกรณ์ไปซะได้ แต่ดูเหมือนว่ากรณ์เองก็คงถูกอิทธิพลจากบรรยากาศเช่นเดียวกันเพียงแค่จูบเท่านั้นตากลมโตกลับฉ่ำเยิ้มจนหวาน มองสิงห์ด้วยความต้องการเช่นเดียวกันเล่นเอาอารมณ์ของสิงห์ยิ่งเตลิดจนฉุดไม่อยู่

สุดท้าย...บนเพียงกว้างจึงมีร่างเปลือยเปล่าของคนสองคนที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม  แนบชิดชนิดที่ว่าทั้งสองคนกลายเป็นคนๆเดียวกัน มือไม้ที่ไม่รู้ว่าจะไปวางไว้ที่ไหนก็เลยเลื่อนขึ้นไปกุมกลุ่มผมสีดำนิลของคนที่อยู่ข้างบน ออกแรงขย้ำเพื่อคลายความเสียวซ่านที่ได้รับ

แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งคู่มีอะไรกัน...แต่เป็นครั้งแรกที่ความ ‘ต้องการ’ ทางร่างกายถูกสนองด้วย ‘ความรัก’ โดยแท้จริงไม่ได้มีสิ่งใดนอกเหนือจากนั้นมาเจือปน

“อ๊า....คุณสิงห์....”เสียงหวานหวีดร้องออกมาเมื่อสิงห์ผละจูบเลื่อนลงมาขบเม้มที่ยอดอกด้านซ้ายของร่างบาง อีกข้างก็ใช้ขยี้เบาๆจนทั้งสองข้างแข็งเป็นไตเรียกเสียงครางหวานจากร่างบางที่บิดตัวไปมาอย่างมีอารมณ์

“เรียกพี่สิงห์ซิครับคนดี ไหนบอกจะเปลี่ยนเป็นเรียกพี่สิงห์แล้วไง”เลื่อนหน้าขึ้นมาพูดเสียงแหบพร่าข้างๆหู ก่อนจะลงไปจัดการกับยอดอกสีชมพูแบบไม่รู้จักเบื่อ

“พี่สิงห์...กรณ์...อ๊า...”

“ทำไมครับคนดี...อยากให้พี่ทำตรงไหนอีก”พูดล้อเลียนทำหน้าเจ้าเล่ห์แถมทำตาวิบวับใส่แต่ยิ่งทำให้สิงห์ดูมีเสน่ห์มากขึ้นกว่าปรกติ

“....คนบ้า”กรณ์หลุดปากออกมาอย่างลืมตัว ทำเอาคนที่กำลังเร้าอารมณ์หัวเราะครืดออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ กรณ์ของเขาน่ารักจริงๆ ขนาดคำต่อว่ายังน่ารักได้ขนาดนี้ ‘คนบ้า’ คงเป็นคำที่แรงสุดแล้วล่ะมั้งที่กรณ์ใช้ว่าคนอื่น

“บ้าเพราะกรณ์แหละ”เพราะอดใจกับความน่ารักไม่ไหวสิงห์เลยเลื่อนตัวกลับไปมอบจูบที่แสนหวานกว่าครั้งไหนๆ อ่อนโยนกว่าครั้งไหนๆและ...ต้องการกว่าครั้งไหนๆ ทำเอาร่างกายเล็กๆของกรณ์สั่นสะท้านไปทั้งตัว

“อ่าาาา....พี่สิงห์..กรณ์เจ็บ...อ๊าาา”เพียงแค่หนึ่งนิ้วที่ผ่านเข้าไปทำเอากรณ์ถึงกับสะดุ้งเพราะความเจ็บ สิงห์วนนิ้วอยู่ภายในที่ทั้งรัดแน่นจนแทบคลั่ง จนแน่ใจว่ากรณ์ผ่อนคลายลงมาบ้างจึงเพิ่มนิ้วที่สองและสามตามเข้ามา

แค่ความอุ่นและความแน่นที่ได้รับส่งผ่านประสาทสัมฟัสที่ปลายนิ้วก็ทำให้สิงห์แบอยากจะถอดนิ้วออกแล้วแทนที่ด้วยแก่นกายของตัวเองที่มันแข็งจนแทบจะระเบิด แต่เพราะครั้งแรกที่กรณ์ดึงดันเข้ามายังสะท้อนอยู่ในหัว ความเจ็บปวดของกรณ์ทางสีหน้าทำให้สิงห์ต้องค่อยเป็นค่อยไป อยากให้กรณ์ได้ได้รับความสุขแบบเดียวกับที่ตัวเองได้รับ

“อ๊า...ทำอะไรครับคนดี”มือบางที่ยำผมของสิงห์อยู่เลื่อนมาจับแก่นกายของสิงห์ มือนุ่มๆของกรณ์กับใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความเสียวทำเอาสิงห์แทบจะถึงจุดสูงสุด

“พี่...พี่สิงห์...เข้ามาเลยก็ได้ครับ...กรณ์...กรณ์พร้อมแล้ว...”พูดไปใบหน้าหวานก็เรียกเลือดขึ้นมาไว้บนใบหน้า ยิ่งคำพูดเชิญชวนแบบนั้นยิ่งทำให้ร่างบางดูยั่วยวนเป็นพิเศษ

ไม่เคยคิดเลยว่ากรณ์ก็จะ ‘เร้าร้อน’ได้ขนาดนี้

“หึหึ...กรณ์ทำให้พี่ซิครับ กรณ์จะได้ไม่เจ็บไง”ร่างสูงดึงนิ้วทั้งสามออก ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นริ้วขึ้นมาจนต้องทำให้กรณ์กัดปากร้องซีดเบาๆ...สิงห์นอนลงกับเตียงก่อนจะพลิกกรณ์ให้อยู่บนตัว แก่นกายที่ตั้งแนวฉากกับร่างกายทำเอากรณ์นึกเขินกับท่าทางที่กำลังเป็นอยู่ สะโพกมนถูกจับด้วยมือใหญ่ทั้งสองข้างเพื่อบอกทิศทางที่กรณ์ควรจะทำ

“พี่สิงห์...เจ็บ”แค่ครึ่งเดียวของสิงห์ที่เข้าไปในร่างกายก็ทำให้กรณ์ส่ายหัวอย่างเจ็บปวด แต่เพราะอารมณ์ที่มาไกลเกินกว่าจะกลับตัวทันทำให้สิงห์คงยอมให้หยุดลงแค่นี้ไม่ได้มือใหญ่ทั้งสองข้างกดสะโพกของกรณ์ให้ลงมารับส่วนที่เป็นของสิงห์ไว้ทั้งหมดเรียกเสียกรีดร้องและน้ำตาหยดใสที่หางตาจากคนที่อยู่บนตัวของเขา

ทั้งสองร่างหยุดเคลื่อนไหว สิงห์ดึงกรณ์ลงมาซบที่อกหนาของตัวเองทั้งๆที่ด้านล่างยังไม่แยกออกจากกัน พร่ำบอกขอโทษข้างๆหูอย่างรู้สึกผิด

“พี่สิงห์บ้า...คนบ้า...ฮึก”เสียงสะอื้นหน่อยยิ่งทำให้สิงห์รู้สึกผิด ก็จริงที่ไม่น่าจะปล่อยให้อารมณ์มาควบคุมจิตใจ แต่เชื่อได้ว่าใครได้มาเห็นกรณ์ที่ยั่วยวนอารมณ์แบบที่สิงห์เห็นก็คงจะเป็นแบบเขาแน่ๆ

แต่...คงไม่มีทางที่คนอื่นจะได้เห็น...ยังไงก็ไม่ยอมให้คนอื่นได้เห็นเด็ดขาด!

“ขอโทษครับ ก็กรณ์ยั่วพี่แบบนี้ใครจะคุมอารมณ์ไว้”

“ใครยั่ว กรณ์..ไม่ได้ยั่วนะ”

“ไม่ยั่วจริงเหรอ...ถ้าไม่ยั่วแล้วทำไมพี่ถึงมีอารมณ์ได้ขนาดนี้ล่ะ”

“.....คนบ้า”

“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ...ไม่ได้ยั่วก็ไม่ได้ยั่ว พี่สิงห์ ‘หื่น’เองพี่ผิดเองขอโทษนะครับ...อืม”สิงห์กดจูบไปพลางขยับสะโพกเบาๆจนมั่นใจว่ากรณ์คงไม่เจ็บแล้วจึงได้เพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งแรงและลึกจนทำเอาคนที่ถูกจูบอยู่หัวหมุนเหมือนคนไม่ได้สติ อยากจะร้องครางเพื่อระบายความเสียวที่ได้รับแต่ก็ถูกอีกคนครอบครองจนไม่ต้องระบายออกด้วยการจิดเขาที่ต้นแขนของคนที่อยู่ข้างใต้

สิงห์ที่เห็นว่ากรณ์เริ่มจะมีอารมณ์ตามก็พลิกตัวให้กรณ์กลับมาอยู่ข้างล่างก่อนจะโหมแรงเข้าหาคนที่รัก

ยิ่งกรณ์จิกเนื้อที่แขนมากเท่าไร...สิงห์ก็เหมือนว่าจะยิ่งใส่แรงเข้าไปมากเท่านั้น...

เนิ่นนานที่เสียงครางระงมดังไปทั่วทั้งห้องเสียงของเตียงไม้ดังเอี๊อดอาดจนดูเหมือนว่าร่างบางที่ต้องเป็นฝ่ายรับแรงจากคนตัวโตจะหายจมลงไปกับที่นอนนุ่มข้างใต้ สิงห์ใส่แรงลงไปอย่างลืมตัวแต่กรณ์ก็ตอบรับอย่างเต็มใจเช่นกัน

“พี่สิงห์...อ๊า!!!”สิ้นเสียงหวานร่างบางก็กระตุกปล่อยความต้องการออกมาจนเปรอะไปทั่วหน้าท้องของตัวเอง ใบหน้าที่บิดเบี้ยวด้วยความเสียวของกรณ์ทำให้เสียงต้องเร่งจังหวะกระแทกให้ตัวเองถึงจุดหมายตามคนที่รักไปให้เร็วที่สุด

“กรณ์...กรณ์!!”สิงห์จับสะโพกมนกดแช่ไว้อย่างนั้นจนน้ำรักที่พุ่งใส่ในตัวกรณ์ล้นทะลักไหลออกมาตามต้นขาขาวก่อนจะฟุบตัวลงไปกอดคนข้างใต้ที่เหมือนว่าจะแอบอู้หลับไปก่อนเขาซะแล้ว

“พี่รักกรณ์นะครับ...จะรักคนเดียว...รักตลอดไป”รู้ว่าคำรักคำสัญญาที่บอกไปกรณ์คงไม่รับรู้แน่นอน แต่สิงห์ก็ยังยิ้มน้อยๆพร้อมกับพร่ำบอกซ้ำๆข้างหูของคนรักที่เขาดึงเข้ามากอดไว้ทั้งตัวก่อนจะหลับไปทั้งๆที่ปากยังคงไม่หยุดบอกคำๆเดิม

คำว่า.......‘รัก’.........

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

แสงสีส้มทอแสงกระทบร่างบางที่ยื่นมองดูพระอาทิตย์ขึ้นอยู่ริมหาดคนเดียวหน้าระเบียงของบ้านพัก ผิวสีทองอร่ามเพราะถูกแสงสีส้มของพระอาทิตย์ยามเช้าฉาบไปทั้งร่างดูเหมือนเทวดาองค์น้อยๆดูสำหรับคนที่มาแอบมองคนที่หนีมาดูพระอาทิตย์ขึ้นคนเดียวไม่ยอมปลุก

กรณ์ยื่นมองดูพระอาทิตย์ที่กำลังโผล่ขึ้นมาจะทะเลเงียบๆ ยิ้มในกับภาพที่ตัวเองเห็นครั้งแรก...รู้แล้วว่าทำไมคนถึงชอบภาพนี้กันนัก ความสวยงามที่ทำเอาติดใจจนอยากให้มีพระอาทิตย์ขึ้นพระอาทิตย์ตกวันละหลายๆรอบ แต่เพราะว่ามันมีวันละรอบเลยเป็นแรงจูงใจในทุกคนเฝ้ารอดูความสวยงามเพียงไม่กี่นาทีของมัน

วันนี้เป็นวันที่สองของการพักผ่อน เมื่อวานเรียกได้ว่ากรณ์ได้พักกายและพักใจอย่างเต็มที่ แม้ต้องดูแลน้องชายที่ค่อนข้างดื้อเป็นพิเศษเพราะถูกใจกับการมาเที่ยวทะเลแต่ก็โชคดีที่มีโยรินและเหมราชที่คอยช่วยดูแล ถึงจะค่อนข้างเกรงใจที่ต้องให้คนอื่นมาคอยดูแลน้องชายของตัวเองแต่เพราะเหมราชถึงกับออกปากเองว่าขอดูแลกรรณ์เหมเองอยากมีน้องชายน่ารักๆแบบนี้มานานแล้ว กรณ์เลยยอมตามใจให้พวกเหมราชและโยรินคอยดูแลกรรณ์

ถึงจะดูแลดีเกินไปจนกรรณ์เกิดอาการดื้อและเอาแต่ใจ ซึ่งถ้าหากเป็นกรณ์ กรรณ์จะไม่แสดงท่าทีแบบนี้ออกมาเด็ดขาด แต่เพราเห็นว่ามาพักผ่อนกรณ์จึงไม่ได้ติหรือว่าอะไรกรรณ์นักเพราะดูคนดูแลก็จะชอบใจที่กรรณ์เอาแต่ใจแบบนี้

ความสุข ความสนุกได้เกิดขึ้นมาเพียงแค่หนึ่งวันแต่เหมือนว่าเป็นความทรงจำที่แสนมีค่าเทียบเท่าชั่วชีวิตที่ผ่านมา เพราะตั้งแต่จำความได้กรณ์ก็ย้ายไปย้ายมาตาม พ่อแม่ที่ตอนนี้ตัวเองยัง ‘จำหน้าตาไม่ได้’ ด้วยซ้ำ พอสิบขวบก็ถูกทิ้งไว้ที่สถานรับเลี้ยงฯ ทำงาน ดูแลน้อง และเรียน

ไม่มีความทรงจำดีๆมากเท่าไรสำหรับชีวิตของกรณ์

“ตื่นมาทำไมไม่ปลุกครับ”เสียงเข้มดังขึ้นทำให้คนที่กำลังมองภาพสวยงามเพลินๆสะดุ้งด้วยความตกใจ เพราะความยังสลัวๆอยู่จึงอดคิดไปในทางเรื่องเหนือธรรมชาติไม่ได้

“ฮ่ะๆๆ สะดุ้งโหยงเชียว”ตาโตๆของกรณ์เหลือบไปมองค้อนใส่คนตัวโตที่พึ่งทำให้ตัวเองตกใจหมาดๆแต่กลับหัวเราะใส่อย่างอารมณ์ดี หน้าคมที่ยิ้มกว้างจนของสิงห์ยิ้มกว้างมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อเห็นอาการค้อนของกรณ์

เป็นครั้งแรกที่กรณ์ทำท่าทีไม่พอใจตัวเอง...ไม่ใช่ว่าสิงห์ไม่ชอบ...แต่ชอบมาก...เหมือนว่ากรณ์กับเขาเป็น ‘คนรัก’ กันจริงๆไม่ใช่เหมือน ‘ลูกน้องกับนายจ้าง’ แบบที่แล้วๆมา

“อ่าตกใจหมดเลยครับ..พ..พี่สิงห์”เสียงตะกุกตะกักตอนท้ายเพราะคำสรรพนามแบบใหม่ที่ไม่ค่อยคุ้นชินแต่กรณ์ก็พยายามจะทำให้ชินให้ไวที่สุด

“ขอโทษครับผม ก็ตื่นมาไม่เห็นกรณ์นึกว่าจะถูก ‘ฟันแล้วทิ้ง’ ซะแล้วซิ”ทำหน้าล้อเลียนใส่คนตัวเล็กพร้อมกับดึงมือบางมากอบกุมเอาไว้ยิ่งทำให้กรณ์นึกอายออกมาจนหน้าแดง ก้มหน้าหนีสิงห์ที่ยื่นยิ้มกว้างอย่างมีความสุขจะมีก็แค่คำต่อว่าที่สำหรับสิงห์มันเป็นคำที่แสนจะน่ารักน่าฟังเสียเหลือเกิน

.....คนบ้า.....

“แล้วทำไมถึงรีบตื่นจัง ตื่นไหวได้ไงก็ไม่รู้ขนาดพี่ยังสลบ ‘คาอก’เลยนะ...”คนขี้แกล้งยังไม่ยอมหยุดพูดเรื่องอย่างว่า ก็ไม่รู้จะหยุดไปทำไม ยิ่งพูดกรณ์ก็ยิ่งหน้าแดงขึ้น...น่ารักขึ้น แต่คนฟังที่ทนอายไม่ไหวเลยต้องเขย่งเอามือเล็กๆมาปิดปากของสิงห์เอาไว้

“หยุดพูดเถอะครับ...น่าอายจะตายไป”แม้จะปิดปากปอดเสียงให้เห็นแค่ดวงตาคมแต่แค่แววตาของสิงห์ก็ทำให้เขินได้เหมือนกับคำพูดไม่มีผิด

“ผมแค่..ตื่นเช้าเป็นปรกติอยู่แล้ว แล้วก็อยากดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วย...ตอนแรกว่าจะไปชวนกรรณ์มาดูด้วยกัน...ต...แต่เดินไป...ไม่ไหว”

“แล้วทำไมไม่ปลุกพี่ พี่จะได้ไปเรียกกรรณ์มาให้”

“กรณ์เกรงใจน่ะครับ อีกอย่างถึงพี่สิงห์ไปกรรณ์คงได้โวยวายใส่แน่เลยยิ่งไม่ค่อยจะถูกกันอยู่ด้วย”กรณ์พูดพลางนึกขำที่เมื่อคืนกรรณ์อาละวาดใส่สิงห์จนดังลั่นไปทั้งหาดเพียงเพราะเข้าใจว่าสิงห์ทำกรณ์ร้องไห้ หลังจากนั้นไม่ว่านาย ‘สตอเบอรี่’จะพูดคุยด้วยจะเอาอะไรมาให้ทานกรรณ์ก็จะทำนิสัยไม่น่ารักใส่สิงห์จนกรณ์ต้องเอ็ดแบบขำๆ

“แล้วใครว่าพี่จะไปปลุกกรรณ์เอง”

“อ่าว??...อ๊ะ!!!”

“พี่จะอุ้มกรณ์ไปปลุกต่างหาก”ไม่ทันให้กรณ์ได้สงสัยตัวของเขาก็ลอยหวือขึ้นจากพื้นมาอยู่ในอ้อมอกแบบท่าอุ้มเจ้าหญิงจนต้องเอื้อมมือไปคล้องคอคนอุ้มเพราะกลัวจะตก สิงห์ยิ้มกว้างใส่คนหน้าเหว่อก่อนจะก้มลงไปจูบเบาๆที่ปากอย่างรวดเร็ว

“อี๊....แปรงฟันรึยังเนี่ยเหม็นจัง”ถึงบอกว่าเหม็นแต่คนพูดกลับยิ้มร่าต่างกลับคำพูด

“....คนบ้า”เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไร คำที่พูดใส่เวลาเขินจึงได้ออกมาเรียกรอยยิ้มของสิงห์อีกครั้งก่อนเดินอุ้มคนรักไปบ้านพักข้างๆที่กรรณ์นอนอยู่

สิงห์เดินอุ้มกรณ์มาถึงประตูหน้าบ้านของเหมราชก่อนที่จะเคาะประตูเบาๆเพื่อเรียกคนข้างในมาเปิด ซักพักประตูก็เปิดออกพร้อมกับสีหน้าเหว่อๆของคนที่มาเปิดและอาการซุกหน้าเข้าในอกกว้างของสิงห์ด้วยความอายต่างกับสิงห์ที่ยื่นยิ้มอย่างคนไม่เป็นทุกข์ร้อนอะไรซักนิด

“น้องกรรณ์ตื่นรึยังครับน้องดา”เป็นสิงห์ที่เอ่ยถามน้องรหัสของกรณ์เองเพราะเหมือนว่าอีกคนก็อึ้งอีกคนก็อายจนไม่มีใครที่จะเริ่มพูดก่อน

ที่จริงดาริกาก็รู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่อยู่แล้ว แม้จะไม่มั่นใจในตัวสิงห์เพราะในความคิดของตัวเอง เธอเห็นสิงห์เป็นพวกเจ้าชู้คนหนึ่ง แต่เพราะเหมราช...เพื่อนสนิทของเธอแถมยังเป็นน้องชายของราชสีห์ บอกว่าสิงห์รักกรณ์จริงๆ ดาริกาเองก็เบาใจแถมเมื่อวานก็เห็นความหวานของทั้งคู่มาแล้ว...แต่มันก็เห็นไกลๆ ไม่ใช่ระยะซูมแบบตอนนี้เลยทำเอาอึ้งไปชั่วครู่

“อ...อ่อ...น้องกรรณ์นอนอยู่ในห้องค่ะ...เดี๋ยวดาไปดูให้นะค่ะ พอดีดาเผลอหลับอยู่ข้างนอก”

“ไม่ต้องครับ เดี๋ยวพี่พากรณ์เข้าไปหาน้องเอง”สิงห์บอกยิ้มๆแล้วเดินพาคนในอ้อมกอดเดินเข้ามาในตัวบ้านที่มีเหล่าเพื่อนสนิทของเหมราชนอนอย่างระเกะระบางคนที่รู้ว่ามีคนเข้ามาในบ้านจึงเงยหน้าขึ้นมาดู สิงห์ยิ้มกว้างก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางหน้านอนเพราะคนตัวเล็กซุกหน้าเข้ามาจนแทบจะมุดเข้ามาในตัวของเขาอยู่แล้ว

สิงห์ดันประตูเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะเพราะเห็นว่าประตูไม่ได้ปิดไว้อยู่แล้ว บนเตียงกว้างที่เหมือนกับบ้านพักของเขามีกรรณ์ที่นอนดิ้นร้องอื้อๆไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้เพราะใบหน้าเล็กโดนกดเข้าหาคนที่กอดอยู่ สีหน้ากำลังบ่งบอกว่าอึดอัดที่โดนแขนใหญ่ๆมากอดรัดแถมคนที่กอดก็ยังเปลือยอกอีกด้วย กรณ์ที่พึ่งเข้ามาแทบจะวิ่งเข้าไปหาน้องชายเพราะภาพที่เห็นมันมันดูอันตรายเกินไปจนน่าเป็นห่วงถ้าไม่ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของเพื่อนสนิทที่นั่งถือโทรศัพท์อยู่ที่อีกด้านหนึ่งของห้อง

“โย!! นี่มันอะไรกัน”โยรินสะดุ้งเพราะไม่ทันสังเกตถึงคนที่เข้ามามาใหม่

“อ๊า...กลอนจ๋า...แหะๆ โยกำลังถ่ายรูปแบล็คเมล์น้องเหมอยู่น่ะ”

“หา..อะไรนะ..เล่นอะไรพิเรนทร์อีกแล้วนะโย”กรณืหันไปทำแก้มป๋องใส่โยรินอย่างน่ารักจนลืมไปว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของสิงห์เช่นกัน พึ่งจะมานึกตัวได้ก็ตอนที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายรูปรั่วจนต้องดิ้นเพื่อของลงพื้น สิงห์ปล่อยให้กรณ์ลงมายื่นเองง่ายๆแต่ก็อดไม่ได้ที่จะหอมแก้มที่ป๋องเพราะงอนเพื่อนอย่างแรงจนทำเอาโยรินกดถ่ายรูปแทบไม่ทัน

“ฮิฮิ...เดี๋ยวโยส่งไฟล์รูปให้นะค่ะพี่สิงห์ ขอรูปละห้าร้อยนะ”โยรินขยิบตาส่งให้สิงห์แล้วหัวเราะอย่างร่าเริง

“พี่ให้รูปละพันก็ได้นะ”ตอบกลับพร้อมได้รับค้อนวงโตกับแก้มป๋องๆของกรณ์ ก่อนที่กรณ์จะเดินไปหาน้องชายที่ถูกแกล้งโดยเพื่อนสนิท

“แหม...กลอนนะกลอน โยกำลังถ่ายรูปมันส์ๆเลย”

“โยนะโย...ทำเอากรณ์แทบหัวใจจะวาย”กรณ์ตอบไปพลางแกะมือของเหมราชไปอย่างยากลำบากก็ตัวของเหมราชไม่ได้ต่างกับราชสีห์เลยซักนิด กว่าจะเอาตัวน้องชายออกมาได้ก็เล่นเอากรรณ์ร้องไห้โยเย้จนทำเอาคนแกล้งอย่างโยรินหน้าเจื่อนไม่คิดว่ากรรณ์จะกลัวขนาดร้องไห้แบบนี้

“ฮืออออออ.....กร......ณ์....แงงง......กรณ์ช่วยด้วยยย”เสียงใสร้องไห้อย่างดังพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตกแต่ก็ไม่ทำให้คนที่เมามายตื่นขึ้นมา กรณ์ดึงร่างของน้องชายเข้ามากอดพร้อมกับปลอบอย่างที่ทำ

“เป็นอะไรครับกรรณ์...ไม่ร้องนะ...กรณ์อยู่นี่แล้ว อยู่นี่แล้วนะ”

“ฮือออ...นะ...หนอน...หนอน...กลัวว..ฮืออออ”

“ไหนๆๆ...ไม่มีแล้ว มีมีหนอนแล้วไปหมดแล้ว ไม่ต้องร้องแล้วนะครับกรรณ์”เสียงขาดๆหายๆของกรรณ์ทำให้รู้ถึงสาเหตุที่น้องชายต้องร้องไห้ กรณ์เลยดึงผ้าห่มที่อยู่บนตัวของกรรณ์ออกเพราะน้องชายของเขากลัวหนอนกลัวไส้เดือนมากกว่าอะไรทั้งหมดแค่ภาพถ่ายของพวกนั้นก็ทำเอากรรณ์ร้องไห้ได้ถ้าเข้าใกล้

แต่....

“กรี๊ดดดดดดดดดด / ฮ่า ฮ่าฮ่า ฮ่า ฮ่า”เสียงกรี๊ดของโยรินดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงระเบิดหัวเราะของราชสีห์หลังจากที่กรณ์ดึงผ้าห่มที่อยู่บนตัวของกรรณ์ทิ้งไปแต่เพราะผ้าห่มที่ทิ้งไปเป็นผืนที่อยู่บนตัวของเหมราชเช่นกัน

‘หนอน’ ที่กรรณ์เข้าใจจึงได้ออกมาโชว์ตัวภายในกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวบาง

“ฮือออออ....กรณ์...ช่วยด้วย...ฮือออออ”







น้องกรณ์แย่งซีนตามเคย  สงสารน้องโดนทารุณมาทั้งเรื่องเลยเอามาเรียกเรตติ้ง อิอิ

ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิมครับ 

[A-J.seiya*]

เออเริ่ด
รักกัน หวานกัน ,,
อย่ามาดราม่านะะ
ไม่ยอมมมมม
><

[roseen]

 

[YELLOWSTAR]

ป่านนี้น้ำทะเลที่เค็มแสนเค็มคงจะกลายเป็นน้ำเชื่อมไปซะเรียบร้อยแล้ว
เล่นหวานกันซะขนาดนี้ 

หลังจากนี้ไม่เอาดราม่านะคะ 

[santra]

น้องกรณ์เร่าร้อน ไม่รู้เป็นอะไร
แต่เราชอบฉากที่นายเอกอยู่ข้างบนจังเลย
เร่าร้อน นารัก น้องกรณ์ในที่สุดก็เบาใจแล้วเนอะ
ไม่ต้องมีอะไรมาให้หนักใจอีกแล้วล่ะเนอะ

พี่สิงห์ดีจัง ดูแลน้องกรณ์ น้องกรรณ์ดีๆ นะ

----------

ฮ่าฮ่า หนอน น้องกรรณ์แย่งซีนเนอะ
น้องกรรณ์น่ารักอ่ะ อย่าบอกนะว่า
พี่เหมราชจะฟีทฯ กับน้องกรรณ์หรอ
ขำ หนอนจริงๆ อ่ะ

[evilheart]

  พี่สิงห์หื่น น้องกรณ์ก็เร่าร้อนเกินจนพี่สิงห์อดใจไม่ไหว
สงสัยจะมีคู่รักเกิดขึ้นอีกคู่ใช่ไหมเอ่ย

[dawnthesky]

คนแต่งไม่หื่นค่ะ แต่คนอ่าน  :pighaun:เลือดไหลโฉก  รออีก 50% ที่เหลือ แว่วว่าจะจบแล้วใช้ไหมคะ 

.................................................................

ขนาดนี้ยังไม่ตื่นอีกเหรอ เหมราช สงสัย กรณ์และกรรณ์จะตกเป็นของ สองศรีพี่น้อง ราชสีห์ กับ เหมราช นะ

อิอิ

[yayee2]

อุ๊ยยยย...

[Pairwha]

หวานซ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา