หัวข้อ: Just Love...ก็แค่ 'รัก' >> ตอนพิเศษสุดท้าย เม้น 888 หน้า 30 20/6/2012 <<

[Bowbonk]

 


คิดได้นะ  เหยียบหนอน   


 

[ladymoon_yy]

  เหตุผลของน้องกรรณ์

[nongrak]

นึกว่ากรรณ์กลัวอะไร อย่างนี้สิงห์ก็อดสวีทกรณ์สิ
ก็กรรณ์ให้อยู่ห่างๆ กรณ์นี่น่า

[yayee2]

  "...พี่สิงห์เหยียบหนอน..."! ! ! 
น้องเหมเจ้าของหนอนน่ะ สำรวจความเสียหายด่วน

[santra]

ก่อนอื่น 
โถๆๆๆๆ....น้องกรรณ์น่าเอ็นดูจริงๆ เลยอ่ะ
ไม่ต้องกลัวหรอกเนอะ พี่สิงห์แค่เหยียบหนอนนะจ๊ะ

น่ารักจริงๆ น้องกรณ์ดูมีความสุขขึ้นมากๆ
ขอบคุณพี่สิงห์ด้วยนะ น้องกรณ์มีความสุขขึ้นเยอะเลย
 

-------------------------------
มีความลับอะไรก็บอกมาได้ไหมเนี่ย??
ค้างคาไว้ทำไมอ่ะ พ่อแม่ทำไรไว้เนี่ย
ลอบฆ่าพ่อแม่น้องหรอ?
อยากรู้อ่ะ ทรมานจังเลย

[goosongta]

ก็ฮาได้นี่นา ทำเครียดมาซะตั้งนาน
ว่าแต่มันเล็ก ขนาดเรียกเป็นหนอนเลยเหรอคะ แบบว่าสงสัยอ่ะ อิอิ

[gupalz]

อยากรู้เรื่องอดีตจัง

[EoBen]

เหมือนจะกับไป ดาม่าเลยคะ

[nongrak]

พ่อแม่สิงห์ทำเรื่องอะไรไว้กับครอบครัวกรณ์นะ
ชอบกรรณ์น่ารักอ่ะเด็กคนนี่้ กลัวคนเหยียบหนอน

[roseen]

อ้าว!น้องไม่กลัวหนอนพี่เหมแล้วเหรอ


พี่เขาพกติดตัวตลอดเวลานะ

[bulldog17]

ไม่รู้จะพูดอะไร เฮ้อ

[CarToonMiZa]

ตอนจบทำมัยเศร้าล่ะ 

บวกเป็ด

[พี่วันเสาร์]

เพิ่งได้มาอ่านนิยายเรื่องนี้ในวันนี้ตั้งแต่เริ่มเรื่องจนถึงตอนปัจจุบัน
ตอนแรกๆอ่านไปน้ำตาไหลไปซาบซึ้งกับความรักของกรณ์ที่มีให้กับน้องชาย
ยอมทำทุกอย่างเพื่อน้องชายสองพี่น้องทำให้มีความสุขและเศร้าได้ในเวลาเดียวกัน
ส่วนพี่สิงห์ถึงจะน่าหมั่นใส้ในตอนแรกแต่มาหลังๆดูเป็นคนรักที่จริงใจและน่ารักมาก
ส่วนพี่เหมเจ้าของหนอนที่ทำให้พี่สิงห์ต้องเหยียบและทำให้น้องกรรณ์กลัว
อยากบอกวพี่เหมว่าเก็บหนอนไว้ดีๆนะเดี๋ยวน้องกรรณ์จะร้องไห้อีก

อยากบอกว่าประทับใจกับนิยายเรื่องนี้มาก
อ่านไปน้ำตาไหลไปจริงๆอ่านถึงตอนปัจุบันน้ำตาของก็ยังไหล
กับเรื่องพี่สิงห็เหยียบหนอนพี่เหมนี่แหละ
บวกบวกจ้าชอบมาก

[OoniceoO]

ขอบคุณมักๆเลยคัรบ
อ่านตามทันซักที^^

[snice_cz]

หวานไปหมดเลย สงสัยน้ำทะเลคงจะหวานเจี๊ยบแน่ๆ อ่ะ น่ารักอ่ะ ไม่ไหวแล้ว ><

[P-o-r-m-u-h-M]

ตอนที่ 23







ร่างบางของกรณ์ที่ทิ้งตัวลงบนหาดทรายสีขาวริมหาดส่วนตัวของรีสอร์ท แหงนมองดูท้องฟ้าสีสดด้วยรอยยิ้มจางๆ พลางคิดถึงสี่วันที่ผ่านมา...ความสุข...ความสนุก....และรอยยิ้ม...ที่กรณ์ได้รับในช่วงสี่วันที่ผ่านมาช่างมีค่ามากจริงๆ

มือข้างซ้ายที่ยกขึ้นกลางอากาศ กางออกบังแสงแดดไม่ให้ส่องมาเข้าตาของตัวเอง ทั้งๆที่น่าจะร้อนจนทนที่จะนอนพึ่งกลางแดดแบบนี้ไม่ได้แต่กรณ์กลับยิ้มให้กับแหวนสีทองบนนิ้วนางข้างซ้ายที่กำลังสะท้อนแสงเป็นประกาย

ถึงจะไม่เข้าใจบางเรื่องที่เสือและนลินีพูดขึ้นมา แต่ความดีใจจนแทบจะล้นที่พ่อและแม่ของสิงห์ให้การยอมรับตัวเอง เพราะว่ากรณ์เคยแอบคิดว่าถ้าฝ่ายผู้ใหญ่ของสิงห์ไม่ยินยอม...กรณ์เองก็คงจะคัดค้านอะไรไม่ได้

และกรณ์ก็จะยอมถอยออกมาจากสิงห์อย่างไม่ลังเล... ‘เพื่อสิงห์’

แต่ถึงอย่างนั้นในใจลึกๆของกรณ์ก็อดจะหวังให้ทุกคนยอมรับความรักของเขาและสิงห์อยู่บ้างเหมือนกัน แล้วเมื่อความหวังเล็กๆนั้นสมหวัง ก็อดไม่ได้ที่จะก่อเกิดความสุขจนแทบจะล้นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

“มานอนเล่นอะไรตรงนี้ เดี๋ยวเป็นลมนะครับ”เสียงทุ้มของสิงห์เอ่ยพร้อมๆกับร่างสูงของเขาเข้ามาบดบังแสงให้กรณ์ที่นอนเล่นอยู่กับพื้นทราย

“นอนเล่นครับ...พี่สิงห์มานอนเล่นกับกรณ์มั้ย”ยิ้มบางส่งให้สิงห์จนคนที่ถูกยิ้มใส่ต้องยิ้มตามรอยยิ้มแสนสวยนั้น

“ลุกเถอะ น้องกรรณ์เองก็ขึ้นไปอาบน้ำแล้วนะ”

“กรรณ์ลงน้ำทะเลทุกวันเลย จนดำเป็นถ่านแล้ว”บ่นน้องไปแก้มก็ป๋องไปอย่างขัดใจ กรณ์ก็ทั้งเตือนทั้งดุไม่ให้กรรณ์บ้าเล่นทะเลขนาดนี้ ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้ายน้องชายของเขาวิ่งลงน้ำทะเลวันละสามเวลาเหมือนทานอาหารจนเสื้อผ้าที่เตรียมมาไม่พอต้องใช้บริการซักรีดของรีสอร์ทไปตั้งสองรอบแล้ว

“อย่าดุกรรณ์เลย กรรณ์มีความสุขกรณ์น่าจะดีใจซิ”

“กรณ์ก็ไม่อยากดุหรอก สงสารแต่โยหรือไม่ก็คุณเหมต้องโดนกรรณ์ลากไปเล่นด้วยทุกที”

“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ นั้นซินะ”

“เดี๋ยวนี้กรรณ์ไม่เรียกกรณ์แล้ว น่าน้อยใจจริงๆเลย สงสัยกรณ์จะโดนลืมซะแล้ว”สิงห์หลุดขำกับท่าทางของกรณ์ ร่างบางที่นอนแผ่อยู่บนทรายทำปากบ่นขมุบขมิบแล้วยังทำแก้มป๋องหนักกว่าเดิม

“กรรณ์อยากให้เราอยู่ด้วยกันสองคนเยอะๆไงครับ...มาลุกดีกว่า เดี๋ยววันนี้พี่พาเข้าไปหาซื้อของฝาก”

“อ่า...จริงซิกรณ์ยังไม่ได้ซื้อของฝากเลย”กรณ์บ่นกับตัวเองก่อนจะชูมือทั้งสองข้างขึ้นหาสิงห์เพื่อรอให้คนที่ยืนอยู่ดึงเขาขึ้นมา

สิงห์อมยิ้มอย่างถูกใจกับการกระทำของกรณ์ที่เหมือนกับเป็นการออดอ้อนตัวเอง ไม่รู้ว่าไปฝึกการอ้อนพวกนี้มาจากไหนเพราะปรกติกรณ์เหมือนจะเป็นคนขี้เกรงใจจนเป็นนิสัย ตลอดหลายเดือนที่รู้จักกรณ์มาไม่เคยเห็นท่าทางแบบนี้เลยซักครั้ง...แต่เมื่อสองวันก่อนกรณ์ก็เริ่มเหมือนคนที่มีชีวิตชีวามากขึ้น พูดเก่งขึ้นขนาดทีโยรินยังสงสัย อ้อนก็เก่งจนสิงห์หัวใจแทบจะวาย

ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ...แต่ชอบมากต่างหาก

เพราะสองวันที่ผ่านมาทุกครั้งที่กรณ์อ้อนหรือเอาแต่ใจกับสิงห์ แทนที่จะรำคาญแต่กลับดีใจที่กรณ์หันมาทำตัวแบบนี้กับเขาเพราะถ้าเป็นกรณ์แบบเมื่อก่อน คนที่ไม่เคยเรียกร้องหรือต้องการอะไรเลยจากสิงห์...มันทำให้สิงห์เกิดความกลัว

กลัวว่าซักวันหนึ่งกรณ์จะเห็นว่าตัวเองไม่สำคัญ จนหนีหายไปไปจากชีวิตของเขา

“อึ๊บบบ...เฮ้ย!!”เพราะไม่คิดว่าคนรักจะเป็นขี้แกล้งเลยไม่ทันได้ระแวงว่าคนที่ดึงให้ลุกขึ้นจากทรายเปียกๆจะเป็นคนฉุดตัวเองให้ล้มไปกองกับพื้นทรายอย่างไม่เป็นท่า แถมคนที่ทำยังหัวเราะร่า ยิ้มกว้างเจิดจ้าแข่งกับแสงแดดจนทำให้สิงห์นึกโกรธไม่ลงจริงๆ

“..ฮึ่มๆ พ่อกับแม่ไปทำอะไรนะกรณ์ถึงกลายเป็นเจ้าตัวแสบแบบนี้ได้”บ่นกับตัวเองเบาๆในลำคอก่อนจะลุกขึ้นยืนปัดเศษทรายที่ติดตามตัวออก มองดุๆไปที่คนที่ยังนั่งหัวเราะอยู่แต่เหมือนว่ากรณ์จะรู้ว่าสิงห์ไม่ได้โกรธตัวเองจริงๆเลยไม่ยอมหยุดขำเสียที

“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ พี่สิงห์จับกบเหรอครับ...อ๊ะ!!”ไม่ทันจะได้หัวเราะต่ออีกรอบร่างบางของตัวเองก็ลอยหวือขึ้นมาชนกับอกกว้าง พร้อมๆกับสิงห์ที่ทำหน้าตาบูดบึ้งเดินลงส้นกลับเข้าไปในบ้านพักทันที

กรณ์ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาโอบรอบคอด้วยสัญชาติญาณ แล้วซุกหน้าแดงๆลงกับอกของสิงห์อย่างเขินอาย ไม่ได้กังวลกับท่าทีที่ขึงขังของคนอุ้มเพราะรู้ว่าไม่ได้โกรธจริงจัง กรณ์เองที่แกล้งก็เพราะจู่ๆเกิดหมั่นไส้คนที่อมยิ้มเหมือนว่าการที่ตัวเองอ้อนให้สิงห์ฉุดให้ยืนเป็นเรื่องตลก

พอเห็นสิงห์อมยิ้มจากที่จะลุกขึ้นเลยแกล้งดึงให้สิงห์ลงมาคลุกทรายด้วยกันเลยดีกว่า

“วู้วว เดี๋ยวนี้เดินไม่เป็นแล้วเหรอจ๊ะกลอนจ๋า”เสียงแซวจากเพื่อนสนิททำให้กรณ์โผล่หน้าออกมาแกล้งแยกเขี้ยวใส่โยริน เรียกเสียงหัวเราะร่าเริงจากหญิงสาวที่นั่งเล่นอยู่หน้าบ้านได้เป็นอย่างดี

“พี่สิงห์คะ เบาๆกับเพื่อนโยหน่อยนะ”

“โยต้องบอกเพื่อนโยแล้วล่ะ เดี๋ยวนี้ไม่รู้ไปทำอะไร แสบจริงๆ”แกล้งทำเสียงเข้มก่อนจะเดินอุ้มกรณ์ผ่านโยรินเข้าไปในตัวบ้านก่อนจะตรงเข้าไปในห้องนอนของทั้งคู่

“พี่สิงห์โกรธกรณ์เหรอครับ”เสียงแผ่วๆจากกรณ์เอ่ยถามทันทีที่ถูกปล่อยลงกลางห้องนอน สิงห์ยังคงทำหน้านิ่งทั้งๆที่ในใจนึกชอบท่าทางที่เหมือนลูกแมวตัวเล็กๆของกรณ์

“โกรธซิ พี่อาบน้ำแล้วนะ แล้วนี่ต้องอาบน้ำใหม่อีก กว่ากรณ์จะเสร็จ..กว่าพี่จะได้อาบ ไม่ต้องไปซื้อของกันแล้วล่ะมั้ง”

“อ่า....งั้น...”ดวงตาโตกลมมองลงพื้น ใบหน้าขาวหวานเรียกสีแดงจัดขึ้นมาทั่วทั้งใบหน้า เสียงพูดที่เบาจนทำเอาสิงห์ไม่รู้เรื่องว่ากรณ์พูดอะไรอยู่ แต่กรณ์รู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรเลยอายจนแทบมุดดินหายไปจากตรงนั้น

“อะไรนะครับ?”สิงห์ถามเพราะได้ยินไม่ชัดว่ากรณ์พูดว่าอะไร ร่างบางเงยหน้าขึ้นมามอง กัดริมฝีปากล่างจนห้อเลือด ก่อนจะพูประโยคที่ทำเอาสิงห์เกือบลืมกลั้นหายใจ

“....ถ้างั้น...ก็อาบพร้อมกัน...ซิครับ”

....อึ้ง....ยอมรับว่าอึ้ง ไม่คิดว่าคนอย่างกรณ์...คนที่ใสซื่อย่างกรณ์จะมา ‘ยั่ว’ ตัวเองแบบนี้ ในสมองแทบไม่รับรู้อะไรกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ตัวเองเข้ามาอยู่ในห้องน้ำ พร้อมๆกับคนที่ชวนให้อาบน้ำด้วยกันที่กลับขึ้นมาอยู่ในอ้อมอกของเขาอีกครั้งในสภาพที่ทั้งคู่ยังมีเสื้อผ้าครบชิ้นอยู่เลย

“....อื้อออ...พี่สิงห์ กรณ์จะอาบน้ำ...อือออ”ทั้งๆที่เข้ามาเพื่อจะอาบน้ำแต่พอรู้สึกตัวเห็นคนที่หน้าแดงหูแดงขบปากตัวเองจนแดงเปร่งก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปมอบจูบแสนหวานให้คนที่แสนจะยั่วยวน ยิ่งคิดถึงคำพูดและท่าทางตอนที่กรณ์บอกให้อาบพร้อมกันยิ่งทำให้อารมณ์ชายในตัวพุ่งสูงขึ้นอย่างไม่ต้องเล้าโลมใดๆ

“คิดจะยั่วกันเหรอไอ้ตัวแสบ”เสียงแหบพร่ากระซิบอยู่ข้างหูของกรณ์ที่กำลังหอบหายใจอย่างหนักหลังจากโดนจูบที่ทั้งเร้าร้อนและแฝงด้วยความต้องการ

“...คนบ้า”สิงห์อมยิ้มกับคำว่ากล่าวที่แสนจะน่ารักของกรณ์ก่อนจะปล่อยให้คนในอ้อมอกลงสู่พื้นแล้วเริ่มบทจูบที่หนักหน่วงอีกครั้ง

มือทั้งสองข้างของกรณ์เลือนขึ้นไปโอบรอบคอของสิงห์ แอบขยุ้มเบาๆที่กลุ่มผมนุ่มของคนตัวโตกว่าแต่ก็ยิ่งเป็นเหมือนสิ่งกระตุ้นให้สิงห์เริ่มจะเล้าโลมกรณ์มากขึ้นจนร่างทั้งร่างเริ่มอ่อนระทวย

ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ทั้งคู่ยืนจูบกันในห้องน้ำกว้าง มีเพียงเสียงดังดูดปากของทั้งคู่ที่ดังก้อง มือหนาของสิงห์เริ่มไล้ตาผิวขาวเนียนละเอียดของคนรักอย่างลุ่มหลงพลางถอดสิ่งที่กั้นระหว่างเนื้อกายของทั้งสองออกจนหมด

ผิวขาวที่ทั้งขาวใสและเนียนนุ่มทุกครั้งเมื่อได้สัมผัสเร่งอารมณ์ความปรารถนาของสิงห์ขึ้นไปอีกหนึ่งระดับ ส่วนกลางลำตัวของเขาที่พองโตชนกับของอีกฝ่ายที่คงรู้สึกไม่ต่างกัน

เพราะรู้ว่าความต้องการที่มีมากมันคงทำให้อึดอัด... ‘ด้วยความรัก’ สิงห์จึงก้มตัวลงไปที่ส่วนกลางของกรณ์ก่อนจะครอบริมฝีปากของตัวเองเข้าไปอย่างไม่นึกรังเกลียด คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจนิดหน่อยที่สิงห์ทำแบบนั้นแต่เพราะอารมณ์ต้องการที่กำพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆกรณ์จึงได้แต่กุมผมของสิงห์อยู่แบบนั้น

“...อ๊ะ...อ๊า...พี่สิงห์...กรณ์...กรณ์...อ๊า!!!!”หยาดน้ำสีขาวที่พุ่งออกจากตัวของกรณ์ไหลเข้าปากของสิงห์เล่นเอาคนตัวใหญ่สำลัก แค่ก แค่ก ด้วยความไม่เคย

“พ...พี่...กรณ์...ขอโทษ”

“ฮึ่ม...ขอโทษทำไม พี่อยากทำให้กรณ์มีความสุข กรณ์ไม่ได้บังคับให้พี่ทำซักหน่อย แต่ถึงบังคับให้ทำพี่ก็เต็มใจนะ”

“...คนบ้า”สิงห์อมยิ้มให้กับคำว่าของกรณ์เช่นเคยก่อนจะลุกขึ้นมอบจูบที่มีรสของน้ำรักติดอยู่ด้วย กลิ่นคาวที่เป็นเอกลักษณ์ทำเอาอารมณ์ที่พึ่งดับมอดไปของคนตัวเองพวยพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง สิงห์หัวเราะในลำคอ เปิดฝักบัวล้างพวกคราบไคล และเศษทรายที่ติดตามตัวออกโดยที่ยังไม่หยุดมอบจูบเล้าโลมคนที่ตัวเองรัก

“ฮึ่บ!!...ไปต่อกันที่เตียงดีกว่าเนอะ”ทันทีที่ล้างตัวเสร็จกรณ์ก็ถูกอุ้มขึ้นอีกครั้ง ทั้งคำพูดและใบหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังจะไปทำเรื่อง ‘อย่างว่ากันต่อ’ ทำให้กรณ์อายจนหน้าขึ้นสี

แม้จะไม่ใช่ครั้งแรงที่มีอะไรกัน แต่ก็ยังทำตัวทำใจไม่ทันซักทีกับท่าทีหื่นๆของคนตรงหน้า

สิงห์เดินอุ้มกรณ์เข้ามาในห้องทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่อะไรเพราะยังไงซะก็ต้อง ‘ถอด’ ออกอยู่แล้ว ทันทีที่เดินมาถึงเตียงกว้างสิงห์วางกรณ์อย่าเบามือแล้วตามขึ้นไปคร่อมบนตัวของกรณ์ทันที

ไม่ปล่อยให้เวลาที่มีต้องสูญเปล่า สิงห์เริ่มลงมือเล้าโลมคนรักที่นอนครางอืมๆอยู่ใต้ร่างของเขา

ติ๊ดดดด.....ติ๊ดดดดด

“พ...พี่สิงห์...อืมมม..โทรศัพท์”กรณ์พยามยามหันหน้าหนีจูบของสิงห์เพื่อบอกว่าโทรศัพท์เข้าแต่ดูเหมือนว่าสิงห์จะไม่ยอมให้ปากบางหลุดออกง่ายนัก ทันทีที่เบี่ยงหน้าหนีสิงห์ก็ไล่จูบตรงซอกคอขาวๆแทบก่อนจะเลื่อนกลับขึ้นมาจูบที่ปากบางของกรณ์ใหม่

“พี่สิงห์...รับ..อือ...รับโทรศัพท์ก่อนนะ”

“ช่างมันเดี๋ยวค่อยรับ”พูดเสียงเข้มอย่างขัดใจ ไม่ได้ขัดใจที่กรณ์พยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่ขัดใจไอ้คนที่โทรเข้ามามากกว่า

“ม...ไม่เอา...รับก่อน...อือออ....นะ”

“ฮึ่ย!!......ฮัลโหล!!!!!”รับโทรศัพท์จนเหมือนกันตะคอกมากกว่า สีหน้าบูดบึ้งทำให้สิงห์เหมือนกับเด็กตัวเล็กที่ถูกขัดใจ

“อู้ยย..พี่สิงห์เป็นไรเนี้ย”

“มีไรเหม..ไม่มีกูจะวาง!!!”

“เอ๊า เป็นไรเนี้ยพี่ ทะเลาะกับพี่กรณ์รึไง”เหมราชถามด้วยความสงสัย ตั้งแต่เห็นพี่ชายอินเลิฟก็ไม่เคยเห็นว่าจะมาอารมณ์เสียแบบนี้เลยซักครั้ง

“เออ ทะเลาะกันอยู่!”

“เฮ้ยจริงดิพี่สิงห์...ผมจะโทรมาเร่งเดี๋ยวจะเข้าไปในตลาดแล้วรีบเคลียร์กันนะพี่”

“เออ!! กำลังจะ ‘เคลียร์กันอยู่’ แล้วบอกทุกคนด้วยว่ากูกับกรณ์ไม่ไปแล้ว ฝากซื้อของฝากกลับมาด้วย”

“เฮ้ย ทะเลาะกันแรงเลยเหรอพี่ มีเรื่องไรกันว่ะพี่สิงห์ พี่ต้องแกล้งพี่กรณ์แน่ๆอ่ะ”

“ทะเลาะกันเรื่อง ‘กูจะทำลูก!! แต่มึงโทรมาแล้วกรณ์ให้กูรับโทรศัพท์มึง’ แค่นี้นะ!!!!”สิ้นเสียงสนทนาของปลายสายเหมราชก็ยืนอึ้งกับคำพูดของพี่ชาย ใบหน้าของตัวเองเรียกสีขึ้นมาเพราะความเขินอายที่เก็บไว้ไม่มิด

‘กลางวันแสกๆกูจะรู้มั้ยว่าทำลูกกันอยู่ไอ้พี่หื่น!!!’

◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌  ◌

“คุณหญิงเนตรคะ!!!”เสียงดังของสาวใช้ที่วิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบ้านหลังใหญ่ คุณหญิงเนตรปรายตาขึ้นมาจากนิตยสารที่กำลังอ่านอยู่ มองสาวใช้ที่นั่งหอบหายใจอย่างหนักอย่างสงสัย

“มีอะไรรึฟ้า”

“ป้าสมใจคะ ป้าสมใจ!”ฟ้าตะโกนออกมาเสียงดังทำเอาคนที่รอฟังตกใจกับท่าทีร้อนล้นของสาวใช้ จนหัวสมองที่คิดไว้กว่าคำพูดตระหนกไปว่าแม่บ้านคนสนิทของตัวเองเกิดเหตุร้ายอะไรขึ้นมาหรือเปล่า

“สมใจทำไมฟ้า!!??”

“ป้าสมใจหายไปคะ...เสื้อผ้าก็หายไปหมดเลย!!"

ทันทีที่ได้ฟังคุณหญิงเนตรยันตัวลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความร้อนใจ ก่อนจะเดินผ่านสาวใช้ที่ยังนั่งหอบหายใจตรงไปยังห้องของแม่บ้านคนสนิทของตัวเอง เพื่อไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องที่เคยเป็นที่พักของแม่บ้านสมใจ คุณหญิงเนตรถึงกับใจหายที่ได้เห็นสภาพห้องที่ว่างเปล่า บ่งบอกได้ว่าคนที่เคยอาศัยที่นี่ไม่อยู่อีกแล้ว

ในหัวคิดหาเหตุผลที่สมใจไปจากบ้านของเธอโดยไม่ได้บอกกล่าว ถึงจะรู้จักกับสมใจไม่นานเพราะคุณหญิงเนตรก็พึ่งกลับมาอยู่ไทยได้ไม่กี่ปี แต่สมใจถือว่าเป็นแม่บ้านคนสนิทที่สุดเนื่องจากทั้งความคิดและความอ่านดูน่าเชื่อถือ รสมือก็อร่อย อีกทั้งตอนที่ได้เจอกันครั้งแรกก็เกิดความประทับใจในตัวสมใจไม่น้อย

คุณหยิงเนตรมองไล่ไปตามเฟอร์นิเจอร์ในห้องไปเรื่อยๆรำลึกถึงสมใจพลางคิดหาเหตุผลที่ทำให้สมใจหนีออกไป

กระดาษสีขาวที่ถูกวางไว้โต๊ะเครื่องแป้งเป็นของชิ้นเดียวที่เหลืออยู่ในห้องที่ก่อนจะออกไปสมใจคงเก็บกวาดทำความสะอาดมันอย่างดี เห็นดังนั้นคุณหญิงเนตรจึงเดินเข้าไปหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดูก่อนจะพบว่ามันเป็นจดหมายของสมใจ

หลังจากเปิดอ่านได้ซักพักร่างของคุณหญิงเนตรก็เซลงกับเตียงเล็กๆที่อยู่ในห้อง มือของเอทาบอกอย่างตกใจ

‘นี่มันเรื่องอะไรกัน!!!’






ตอนนี้สั้นไปซักนิด...ตอนหน้าเจอกันหลังสงกรานต์ครับ ขอตัวกลับบ้าน
(เพลงขึ้นๆ....จากแดนอีสานบ้านเกิดเมืองนอน มาเล่นละครบทชีวิตหนัก จากพ่อแม่มาพบพาคนไม่รู้จัก จากคนที่รักอำลามาหางานทำ...... )

สุขสันต์วันสงกรานต์ล่วงหน้าทุกคน

ขอบคุณทุกคอมเม้นเหมือนเดิมครับ 

[A-J.seiya*]

โอยยยยยย
เขินแทนน้องกรณ์วุ้ยย อะไรกันนี่
เอะอะปล้ำ เอะอะกอด อ่อยย เขินนน
>.,<
แล้วป้าสมใจบอกอะไร !!!!

[gupalz]

เกิดอะไรขึ้นนิ  มันต้ งเป็นจุดที่ทำให้เกิดมาม่าอีกแน่

[EunSung87]

 :z13:เรื่องที่ป้าสมใจหาย
เก่วกับน้องกรณ์หรือป่าวค่ะ

[naiin]

สุขสันต์วันสงกรานต์ล่วงหน้าเด้อ

[tarkung]

จะติดตามต่อไปนะครับ

[roseen]

 :เฮ้อ:เรื่องอะไรอีกละ

[santra]

หื่นแท้ๆ พี่สิงห์
หื่นจนน้องอาย(อีกแล้ว)อ่ะ
มีเรื่่องอะไรกันอีกหนอ??

[koikoi]

เกิดอะไรขึ้นทำมัยป้าสมใจต้องหนีไป
ว่าแต่ตอนนี้ไม่มีน้องกรรณ์อ่ะจะเอาน้องกรรณ์

[CarToonMiZa]

 

บวกเป็ด

[bulldog17]

ป้าสมใจคือผู้รู้แจ้งหรือนี่???

สำนวนแปลกๆขออภัยเมากำเดา ๕๕๕๕
 

[yayee2]

กลางวันแสกๆนะสิงห์
แม่บ้านสมใจเป็นใครกันหรือ ในจดหมายนั่นมีอะไร ทำไมคุณหญิงเธอถึง...

[Karn12]

ต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับกรณ์แน่นอนเลย

[snice_cz]

ป้าสมใจเกี่ยวไรด้วยอ่ะ อ๊ากก อยากรู้มาต่อเร็วๆ นะ )

[seaz]

มีเรื่องอีกแล้วเหรอเนี่ย