♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ?
ตอนที่ 15 : ความจริง
เเสงไฟสีส้มข้างถนนยามค่ำคืน สาดส่องนำทาง ให้ผู้คนมากมาย ได้ไปถึงจุดหมายที่ตนวาดฝันเอาไว้
^
^
^
เน่าไปไหมเนี่ย (=_=;)a เราเเต่งเเบบนั้นไม่เป็นหรอก ก๊ากกกกก (>_<)V
ผมเดินกลับมากับไอ้คนตัวดี ที่ตอนนี้เป็นหมาหงอยไปเเล้ว ทำอะไรไว้ก็ต้องได้รับอย่างนั้นเเหละ
"บล็อค ... "
"หืม ?"
"ขอโทษนะ"
"เรื่อง ?"
"ที่ทำแบบนี้น่ะ"
"อืม"
"โกรธเปล่า ?"
"ไม่"
"งอนหรอ ?"
"คงงั้นมั้ง"
"บล็อค ไนน์ขอโทษนะ"
"อื้ม"
"บล็อค ไนน์ขอโทษ ขอโทษที่โกหก ... ขอโทษที่ไม่บอกความจริง ... ขอโทษที่ทำให้ไนน์ไม่มั่นใจ ... ขอโท ..."
เยอะไปๆ อยู่ดีๆ ก็ลงไปคุกเข่า ทำอย่างกะหนังเกาหลีที่พระเอกจะง้อนางเอก มันคิดอะไรของมันอยู่วะ ...
"เฮ้ย ลุกขึ้นมานะ"
"ไม่ ... ไนน์จะไม่ลุกจนกว่าบล็อคจะให้อภัย"
"เออๆ รีบลุกขึ้นมาก่อนดิ เร็วๆๆ"
"หายงอนยัง"
"เกือบละ"
"หายเถอะนะๆๆ"
เเล้วนี่ทำไมต้องมาทำหน้าทะเล้นอย่างนี้ ... มันเขินนะเฟ้ย
"เอ้ออออออออ อย่าเซ้าซี้ดิวะ" ผมทำตัวฟึดฟัด
ก็มันจะมาเกาะเเกะอะไร !! บอกว่าไม่งอนๆๆ
"อ่ะๆ ไม่ทำเเล้ว"
... เอาไงดี ? ความจริงจะถามว่าโกรธไหม มันก็คงมีบ้าง แต่ก็ไม่ได้รุนเเรง เพราะที่มันทำไปก็คงต้องมีเหตุผล ผมก็อยากรู้เหตุผลมันเหมือนกันว่าคืออะไร"ไนน์"
"คร้าบบบบบ (^+++^)??"
"ทำไมไม่บอกความจริง ?"
"เรื่องนี้น่ะหรอ"
หยุดทำหน้าเเบ๊วเลย !!
"ก็เออน่ะดิ"
"ก็กลัวบล็อค จะเครียดไง"
เเล้วที่โกหกกันนี่กูไม่เครียดเลยไงวะ (-..-)?
"มันเครียดอยู่เเล้ว ... จะเล่าได้ยังวะ"
"ก็ที่จริงเเล้ว เด็กคนนั้น เอ่อ 'พ็อท' น่ะ เป็นลูกเพื่อนเเม่ไนน์ เเล้วมันก็เพิ่งเข้ามหาลัย เเม่มันเลยฝากไว้กับไนน์" มันฟังขึ้นไหมเนี่ย ??
"เเล้วต้องไปไหนมาไหนกันขนาดนั้นเลย !?"
"ก็เเม่ไนน์ บอกว่าให้ตามใจน้อง เเถมไอ้พ็อทมันก็เอาแต่ใจอีก ถ้าไนน์ไม่ทำตาม มีหวังโดนเเม่เฉ่งเเหงๆๆ"
"เห็นไหม ก็เเค่เนี่ย ไม่เห็นต้องปิดบัง"
"ก็กลัวบล็อคโกรธนี่นา (>~<)V" ดูมันทำหน้าดิครับ น่าเตะชะมัด ไปไกลๆเลย
"บอกเเล้วว่าไม่โกรธๆๆ ไปๆรีบเดินไปได้เเล้ว ... โอ๊ยย อย่าดิวะ"
พอบอกมันว่าไม่โกรธก็เข้ามาบีบจมูกผม บิดไปบิดมา เดี๋ยวก็โกรธให้จริงๆ หรอก เจ็บโว้ยยยยย
"ไม่โกรธจริงๆใช่เปล่า"
"ถ้าถามอีกรอบ จะโกรธเเล้วนะ"
"ไม่ถามเเล้วคร้าบบบบบบ มาใกล้ๆดิ"
... หืม อยู่ดีๆมันก็อยากมีอะไรมากระซิบซะงั้น"ว่าไง ?"
"คืนนี้ 'ขอทีดิ' จุ๊ฟฟฟฟฟ"
"ไอ้หื่นนน ไปตายซ๊าาาาา !!!"
... ♥ บล็อค X ไนน์ + TEA & POT ♥ ...
"บอกให้ปล่อย !!!"
"ไอ้เชี่ยปล่อยกู กูจะลงจากรถ"
ร่างโปร่งบางกำลังถูกร่างสูงหิ้ว ขึ้นรถเบนซ์คันหรูไปอย่าง่ายดาย เหมือนกับตัวเค้าเบาจนเเทบจะไม่มีน้ำหนัก
"จะพากูไปไหน"
ร่างโปร่งตะคอกเสียงเเข็งใส่คนตรงหน้า พร้อมท่าทีที่จะขัดขืนลงจากรถ
"พาเรากลับคอนโด"
มีเพียงเสียงนิ่งเย็นจากร่างสูงเป็นคำตอบกลับมาเท่านั้น
... จะมายุ่งทำไม เเล้วมันจะตามรังควาญผมไปอีกนานไหม ไอ้หมอบ้า ไอ้หมอโรคจิต ไอ้หมอ บลาๆๆๆ !!!
"ตามมาเจอได้ไง ?"
"นี่ ทำไมไม่ตอบ"
"... พี่ไม่จำเป็นต้องตอบเรานะ"
"หึ"
ร่างโปร่งได้แต่ขมุบขมิบปาก หน้ามุ่ย ทั้งสบถออกมาอย่างหัวเสีย ช่างขัดกับรูปหน้าเรียวเล็ก นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน คิ้วเข้มที่เรียงตัวสวยเหมือนได้รับการกันมาอย่างดี สันจมูกรั้นบ่งบอกนิสัยเอาแต่ใจ สุดท้ายพวกปากอิ่มสีชมพูอ่อน << นี่มันคนจริงๆหรอเนี่ย (+_+)?
"ทำไมถึงออกไปกับไอ้ไนน์"
ร่างสูงเอ่ยปากถาม ทำลายบรรยากาศเงียบที่เกิดขึ้นในรถคันหรู
"เเล้วมึงจะทำไม ?"
... เป็นเด็กไม่ดีเลยนะ พูดจาแบบนี้ เดี๋ยวจัดการซะให้เข็ด"รู้ไช่ไหม ว่ามันมีแฟนเเล้ว ทำไมยังทำตัวเเบบนี้อยู่"
"รู้ !! แต่กูจะยุ่งอ่ะ ทำไม"
"เเล้วเมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเเบบนี้ฮะ"
ฝ่ายร่างสูงเริ่มมีโทสะ ขึ้นมาบ้าง คนเรามันก็ต้องมีระดับของความอดทน เเล้วตอนนี้มันคงถึงขีดสุดเเล้ว
"กูเป็นของกูอยู่เเล้ว ใครจะมาเปลี่ยนกูได้"
"อย่าปากเก่งนัก พ็อท !"
... ฮึ อย่าฝันไปหน่อยเลย คนอย่างไอ้'พ็อท'
ไม่มีทางหรอก ที่ใครจะเปลี่ยนได้"ตลกว่ะ" ร่างโปร่งแค่ส่งหางตาไปจิกร่างสูง
"ถึงเเล้ว ... ลงมา"
... ตึกนี้มัน คอนโดของผม ทำไม ... ทำไมไอ้บ้านี่มันถึงรู้ได้"นี่มึงเเอบตามดูกูหรอ มึงโรคจิตป่ะ?"
"เดี๋ยวขึ้นไปบนห้องก็รู้กัน" ไม่ว่าเปล่าร่างสูงเปิดประตูฝั่งตรงข้าม ลากร่างโปร่งที่ขัดขืนสุดกำลังออกจากรถไป
... ปล่อยกูนะ !!!!!!"ห้องอะไร ?"
"ไม่บอก กูไม่บอก ปล่อยกู กูจะร้องให้คนช่วย"
"จะบอกดีๆมั๊ย ?!"
"เจ็บบบบ ... ปล่อยก่อนดิ" ร่างโปร่งร้องเมื่อเเรงบีบที่เเขนเเน่นขึ้น
"ขะ ... ขอโทษ"
... ผมไม่ได้อยากทำให้เค้าเจ็บ ใจเย็น ต้องใจเย็นกว่านี้ดิ ไอ้ที "3310"
"ห้อง 3310 ใช่ไหม"
"อืม"
ร่างสูงจับมือร่างโปร่งเดินเข้าลิฟท์ ภายในคอนโดหรูกลางกรุง ในลิฟท์ใหญ่ๆ ที่มีเพียงเค้าสองคน
ปิ๊งงงง !!!"ไปทางไหนอีก ?!" ทีหันไปถามเจ้าของห้อง
"อยู่สุดด้านซ้ายมือ ทางนั้นน่ะ"
... รู้สึกทะเเม่งๆ เหมือนมีอะไรสักอย่าง ทำไมเจ้าตัวบางยอมบอกเลขห้องออกมาง่ายๆ ทั้งที่จริงคนอย่างเค้า น่าจะรั้นจนถึงที่สุดเเท้ๆ"เปิดดิ"
"เดี๋ยวหาการ์ดก่อน"
ร่างโปร่งล้วงหาคีย์การ์ดห้องตามกระเป๋าเสื้อเเละกางเกง
"โอ๊ยยยยยยยยย!!!"
"สมน้ำหน้า นอนต่อไปตรงนั้นเเหละ รู้จักพ็อทน้อยไปเเล้ว"
"หน็อย ไอ้ตัวเเสบ !!!"
ร่างโปร่งวิ่งด้วยกำลัง 80 เเรงม้า จากหน้าห้อง 3310 ที่ หลอกซัดหมัดเข้าไปเต็มท้องของอีกฝ่าย ไปยังห้อง 3316
"หยุดนะ !!!"
ปั้งงงง !!!... เล่นกับใครไม่เล่นเหอะๆ ไอ้หมอโรคจิต หมอซาดิสม์ กูคนนึงที่จะไม่ไปรักษากับมึงร่างโปร่งกลับเข้ามาในสถานที่ที่่คุ้นเคย ห้องสี่เหลี่ยมขนาดพอดีที่ภายในตัวเเยกออกเป็นห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ เเละครัวเล็กๆสำหรับทำอาหาร มันก็ดูเหมาะสมกับหนุ่มมหาลัยที่ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
... อะไรกันวะวันนี้ มีแต่เรื่องอะไรที่ทำให้เซ็ง ทั้งพี่ไนน์ ทั้งไอ้หมอบ้าเนี่ย ตามมาเจอได้ไงก็ไม่รู้ ไอ้บ้า ไอ้เชี่ย ไอ้โรคจิต ... <<< เเล้วนี่กูคิดถึงมันทำไมวะ !!!ร่างโปร่งทิ้งตัวลงที่โซฟา อาจเะเพราะความเหนื่อยล้า ที่ทำให้เค้าเพลียได้ขนาดนี้
เเก๊กกกก !!!... นอนหลับเป็นลูกหมาเลย มันน่าจับกดชะมัด เวลาหลับกลับดูไม่มีพิษ ไม่มีภัย ดูเป็นเด็กผู้ชายน่ารักๆหนึ่งคน อยากให้พ็อทอยู่ใรสภาพนี้นานๆจัง"ทำไมไม่ไปนอนในห้องดีๆ นอนแบบนี้มันไม่สบายนะ"
"หื้ม ... อะเฮ้ยยยยยยยยยยยย เข้ามาได้ไงวะ"
ร่างโปรงเเทบเด้งตัวเมื่อเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าเป็น 'ที'
"ตกใจอะไร ขนาดนั้น !?"
"ก็เข้ามาทำไม ออกไป ออกกกป๊ายยย"
"โอ้ยๆ อย่าดิ พี่เจ็บ"
... อยู่ดีๆ ก็เอาหมอนมาฟาดผม ชอบความรุ่นเเรงก็ไมบอก"ออกไป เข้ามาทำอะไร"
"เปล่า ไม่ได้ทำอะไร"
"งั้นออกไปจากห้องกู"
"... ให้พี่อยู่ด้วยไม่ได้หรอ"
"ถ้ามึงอยู่กูจะออกไปเอง"
ร่างโปร่งลุกจากโซฟาเบดนิ่มสีครีม สาวท้าวไปยังห้องครัว
... ตอนนี้ก็ต้องอยู่กับมันในนี้เเล้ว อยากตายยยเเช็กกกก !!!"จะทำอะไร ?"
"ยังจะถามอีกหรอ" มืออีกข้างกำลังจะเอามวนบุหรี่ เข้าไปในปาก
เพี้ยะ !!
"โอ๊ยยย" ทีปัดบุหรี่ออกจากมืออีกฝ่าย
"หยุดสูบซะ"
"มึงทำอะไรของมึง อ๊ะ"
พวงปากอิ่มของร่างโปร่งถูกประทับลงเบาๆ อย่างทะนุถนอม
... ปากไอ้ตัวเเสบทำไมมันหวานขนาดนี้นะ ก่อนร่างสูงจะเอ่ยคำพูด
"พี่ขอนะ อย่าทำให้ปากบางน่าทะนุถนอม ต้องเเปกเปื้อนเลย"
หัวข้อ: ♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ? ตอนที่ 27 : กระจ่าง [THE END] [12/06/12] p.12 [ย้ายเลยครับ !!] (อ่าน 80308 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก