หัวข้อ: ♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ? ตอนที่ 27 : กระจ่าง [THE END] [12/06/12] p.12 [ย้ายเลยครับ !!]

[wonderun]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

เเวะมาตรงนี้ก่อนเเป๊บนึงนะครับ

นิยายเรื่องนี้ถือได้ว่าเป็นเรื่องเเรกเเล้วกันนะ สำหรับการเขียนจะเปลี่ยนลักษณะไปเรื่อยๆ งงล่ะสิ
ไม่ใช่ว่าตามอารมณ์นะ(ที่จริงก็มีนิดนึง) เเต่อยากให้เห็นหลายหลายมุมมอง จะได้ไม่เบื่อกัน หรืออาจจะเบื่อ

เเรงบันดาลใจมาจากไหน อันนี้ก็ขอบอกว่ามาจากคู่วายคู่นึง เเต่ไม่บอกหรอกว่ามาจากไหน
บอกเเค่ว่าเป็นคนไทย << ละเอียดเปล่า ฮ่าๆๆ

ถ้าเกิดมีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ~!

^
^
^

อย่างกับเขียนรายงานส่งคุณครู (=_=;)

เอาไว้เเค่นี้เเล้วกัน

ปล. ใครอยากติอยากด่า ก็ได้เลยนะครับ เปิดใจยอมรับเเละรับฟัง เเฮ่ๆ

[wonderun]

บทนำ


"สัญญากับกูก่อน"

"ว่าอะไร"

"มึงจะอยู่กับกู ไม่ทิ้งกูไปไหน ได้ไหม ?"

"กูไม่สัญญา แต่แค่ให้มึงรู้ไว้ว่าตอนนี้ตัวกูอยู่ที่นี่ ... แต่ใจกูอยู่ที่มึง"

"ให้มันได้แบบนี้ดิวะ เห้อ ! มึงก็เป็นแบบนี้ตลอดเเหละนะ"

"เออน่าเเล้วรักกูปะล่ะ" "ไม่. ... ไม่รักคนอย่างมึงก็โง่เเล้ว" 


ฟุ๊บบบบบ !!!  เเผล็บๆ !!!


... โอ๊ย เชี่ย อะไรตกใส่กูเนี่ย ? กูไม่ได้นอนใต้ต้นเเอปเปิ้ลแล้วก็ไม่ได้มาพิสูจน์กฎของนิวตันนะ เฟ้ย

"อ้าว เชี่ยยยย !!! น้ำไรวะ เลอะเต็มกลางเกงเลยวะ โอ้ยยยยยยย"



... วันนี้วันซวยอะไรวะเนี่ยยยยยยยย !!!!!!!!









........................................

[Kwansuay]

เจิมเรื่องใหม่ wonderun ค่ะ

[HaRuTaiZeR]

เรื่องใหม่แล้ว ๆ

ลงไห้ทันคนอ่านนะคร๊าบบ

[wonderun]

♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ?
ตอนที่ 1 : เเค่’หมา’ฉี่ !

*Notification* สีสำหรับคำพูดของตัวละครนะครับ
สี Teal : ไนน์
สี maroon : บล็อค
สี Blue : ((นักเขียน อิอิ)) 

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

เเนะนำก่อนเลยนะคร้าบ ผมชื่อไนน์  พชร ลิขิตนรากร อายุ 19 ปี เรียนคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน กทม
 
ชีวิตผมก็เรียบง่ายฮะ เรียนเป็นเรียน เที่ยวเป็นเที่ยว ฟันเป็นฟัน เห้ย ! ไอ้แบบนี้มันก็ต้องมีบ้างผมก็ผู้ชายนะเเหม แต่จริงๆตัวผมเป็นผู้ชายเรียบง่าย ชอบต้นไม้ ชอบพืช ชอบผัก ชอบธรรมชาติ แต่มีผักชนิดนึงที่ผมเกลียดมากเลย 'บล็อคโคลี่' เเค่ชื่อก็ห้ามได้ยิน !!!
 
"เฮ้ยไอ้เอ กูกลับก่อนนะเว้ย ว่าจะไปหาที่เงียบๆอ่านหนังสือซะหน่อย"

"หาหนังสืออ่านหรือหาสาวฟันวะมึง ฮ่าๆๆ"

"เเสดดดดด กูจะอ่านหนังสือ" พลางเอามือตบหัวมันไป

"เจอกันว่ะเพื่อน อย่าลืมเเนะนำเด็กเอ็กซ์ๆให้กูบ้างล่ะมึง"
 
... เห้อ อึดอัดอยู่แต่ในห้องเเอร์ ผมอยากหาที่ที่อากาศบริสุทธิ์ สมองจะได้ปลอดโปร่ง อ่า ต้นไม้ต้นนั้นไง ร่มรื่นดี ถ้าจะทำให้มีสมาธิ
 
~สบาย ... สบายอะไรอย่างนี้นะ
 
ตาของไนน์ค่อยๆหลับลงพร้อมกับหนังสือเล่มบางที่ปิดอยู่ตรงอก
 
เหมือนผมกำลังฝันว่ายืนมองคนสองคนอยู่ใต้ต้นไม้ต้นนั้น คนนึงคือตัวผมเอง ส่วนอีกคนผมมองไม่เห็น
"สัญญากับกูก่อน" ผมพูดกับใครบางคนที่กำลังนอนอยู่ที่ตักของผม ใครกันนะ
 
"ว่าอะไร" เสียงนุ่มของคนที่นอนตอบกลับออกมา
 
"มึงจะอยู่กับกู ไม่ทิ้งกูไปไหน ได้ไหม ?" ผมเห็นตัวผมกำลังจ้องมองใบหน้านั่้น แต่พยายามเพ่งเท่าไหร่ผมก็ไม่เห็นว่าคนๆนั้นคือใคร
 
"กูไม่สัญญา แต่แค่ให้มึงรู้ไว้ว่าตอนนี้ตัวกูอยู่ที่นี่ ... แต่ใจกูอยู่ที่มึง" เค้าคนนั้นชี้ที่ตัวของตัวเอง ก่อนจะจิ้มไปที่อกของผม
 
"ให้มันได้แบบนี้ดิวะ เห้อ ! มึงก็เป็นแบบนี้ตลอดเเหละนะ"
 
"เออน่า เเล้วรักกูปะล่ะ"
 
"ไม่. ... ไม่รักคนอย่างมึงก็โง่เเล้ว"
ผมเห็นตัวผมเอง กำลังโน้มตัวลง ประกบปากกับอีกฝ่ายอย่างเเผ่วเบา เหมือนผมจะเห็นเเล้ว คนๆนั้น เห้ยเป็นผู้ชาย !!!! ใครวะ มันเป็นใคร มันเป็นคร๊ายยยยยยยยย ...
 
... โอ๊ย เชี่ย อะไรตกใส่กูเนี่ย ? กู ไม่ได้นอนใต้ต้นเเอปเปิ้ลเเล้วก็ไม่ได้มาพิสูจน์กฎของนิวตันนะ เฟ้ย
 
"อ้าว เชี่ยยยย !!! น้ำไรวะ เลอะเต็มกลางเกงเลย"
 


... วันนี้วันซวยอะไรวะเนี่ยยยยยยยย !!!!!!!!
 


ผมรู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อเหมือนมีอะไรชับบนตัวผม พร้อมกับรู้สึกเปียกที่กางเกง ... เชี่ยเเล้ว !? หรือกูฝันเปียกวะ
 
"ฮะ เห้ย ไอ้หมาเวรรรร มึงมาทำอะไรบนตัวกูวะ" ผมลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามีหมาชิซุสีขาวมัดจุกกำลังเดินอยู่บนตัวผม เเล้วนั่นอะไร เหนียวๆ เเฉะๆตรงกลางเกงวะ
 
"เชี่ยยย มึงฉี่ใส่กางเกงกู ไอ้หมาเวร มึงตายยยยยย เกงตัวเก่งของกูด้วยยย"
 
'เเบ้ว เเบ้ว เเบ้ว เเบ้ว !!!' เเหนะยังมีหน้ามาเห่าอีกไอ้หมาเวร
 
"เห้ยนาย เราขอโทษ เป็นไรเปล่า" ไอ้หน้าตี๋นี่มันเจ้าของหมาเเน่เลย คนไรวะ ตัวขาว ปากชมพู หน้าใส ผมสีน้ำตาลช็อคโกแลต อย่างกับตุ๊ด เหอะๆ
 
"หมามึงฉี่ใส่ กางเกงกู" ผมชี้ไปตรงเป้ากางเกงให้มันดู
"เดี๋ยวเราเอาไปซักให้ละกัน" นั่นมันเป็นสิ่งที่มึงต้องรับผิดชอบอยู่เเล้ว
"เออ เเล้วห้องมึงอยู่ไหน กูจะได้เอาไปให้ถูก" อารมณ์ว่ะ ตัวเก่งเลยนะเว๊ยย
"หอตรงหลังมอ ห้อง 504"
 
... เห้ยหอหลังมอ มันหอกูนี่หว่า 504 ห้องเยื้องห้องกู เออดี จะได้ไป 'เอา' ง่ายๆ ((ไอ้ไนน์มันหมายถึง'เอา'กางเกงนะคร้าบ รู้นะคิดอะไรกันอยู่ หึหึ...  ))
 
"อะ เอาเบอร์โทรศัทพ์มา"พร้อมกับยื่นไอโฟนให้มันไป
 
"เย็นนี้กูเอาไปให้เเล้วกัน เออ ว่าแต่มึงชื่อไรวะ" ผมยืนกอดอก กระดิกขารอมันอุ้มไอ้หมาเวรนั้นขึ้นมา
 
"บล็อค" หาาา? คนไรวะ ชื่อประหลาด

"บล็อค ? บ็อกซิ่ง บ็อกเซ่อร์ อิฐบล็อค ?" ผมงงๆ ใครตั้งให้มันเนี่ย

" 'บล็อคโคลี่' เว้ย !" อี๋ ไอ้ผักเหม็นเขียว เเหยะ. มึงคิดไงว่เกิดมาชื่อแบบนี้

"ชื่อฮาวะมึง ใครตั้งให้วะ"

"เด็กๆชอบกินบล็อคโคลี่ ม๊าเลยตั้งให้" กระเเดะกินผักแต่เด็กตุ๊ดเอ้ย !!

"เหอะๆ กูไปละเซ็ง ! หกโมงเย็น กูไปหน้าห้องมึง"

 

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

 
"นายพลเห็นเปล่าทำป๊า โดนด่าเลย เเถมต้องไปซีกกางเกงให้ใครอีกไม่รู้ เดี๋ยวพรุ่งนี้งดเที่ยวเลยนะ"
 
"เเบ้ว เเบ้ว บู๋วววว"

"เงียบๆเลย กลับห้องไปเร็ว"
 
... ไอ้ลูกชายตัวดีของผมน่ะสิครับ อยู่ดีๆก็หลุดออกจากเชือกจูง เเล้วก็วิ่งไปใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นประจำของมัน เเล้วก็ไปฉี่ แต่ดั๊นมีคนมานอนอยู่เลยโดนไปเต็มๆเลย
 
 
เเนะนำตัวหน่อยคร้าบ ผมชือ บล็อค(โคลี่) ชื่อจริงชื่อ ชญานิน จินตะเกษม อายุ 18 ย่าง 19 เเล้ว เรียนคณะเภสัชศาสตร์ปีหนึ่งครับ
 
((ส่วนผมนะครับ ชื่อ รัญ ครับ อายุ 17 ครับโสดครับ จีบได้นะครับ ใจดีไม่กัดครับ ฮ่าๆๆ))
^
^
^
บ็อกๆๆๆ. เเบ้วๆ บู๋วววววว ~
 
((หมามันยังไล่ผมเลย T^T ผมไปเเล้วววว เเงๆๆๆ))
 

........................................

ใครจะไปรู้ว่าเรื่่องราวทั้งหมดมันเริ่มที่ต้นไม้ต้นนั้น ...
 
 

ก๊อกๆๆ !!


 
"คร้าบๆ เเป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวเปิดให้"
 
"อ้าว มาเเล้วหรอ"
 
"อ่ะนี่กางเกง ซักให้เรียบร้อยนะเว้ยมึง"
อะไรวะ เนี่ยมาถึงก็โยนกางเกงมาเลย
 
"เออ เขี้ยวจังเเม่ง" ผมสบถออกมาเบาๆ


"มึงว่าไงนะ เเล้วนี่มึงเป็นไร เป็นผู้ชายเเล้วมึงมามัดจุกบ้าไรวะ ฮ่าๆๆ" มันเอามือมาดึงผมจุกผม เจ็บสาด
 
"มันร้อนนี่หว่า ไม่เปิดหน้าผากเดี๋ยวเเม่งก็สิวขึ้น" ผมพูดพลางลูบผมด้านข้างไป
 
"รักสวย รักงามจริงว่ะ เป็นตุ๊ดเปล่าเต๊งงง ~"
 
"กวนตีนละมึง กลับห้องไปเลยไป" ผมดันหลัง ให้มันออกไปจากห้อง แต่ตัวมันหนักมาก สูงอีกดันลำบากว่ะ
 
"โหไรวะ มารยาทเเย่ ไล่เเขกด้วย"
 
"มารยาทมีไว้ใช้กับคนที่ควรใช้เท่านั้นเว้ย!"
 
"โอ๋ๆ นั่งหน่อยก็ไม่ได้ ชิ เหนื่อยนะเว้ย"
 
"เออๆๆๆ. รำคาญว่ะ เข้ามาละกัน ไปนั่งตรงโซฟาเเล้วกัน เดี๋ยวกูเอาน้ำให้" สุดท้ายผมก็ต้องรับเเขกที่ไม่เต็มใจเข้ามาในห้อง
 
"บ็อก บ็อก บ็อกๆๆ"
 
"เฮ้ยมึง หมามันเรียกมึงว่ะ"
 
"อะไรวะ ??" ไอ้นี่ หมามันก็เห่าของมันธรรมดา ของมันอยู่เเล้วนี่หว่า
 
"ก็มันเห่า บล็อคๆๆๆ ไง ชื่อมึงนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ"
อะไรของมันหัวเราะ จนจะตกโซฟาเเล้ว
 
"นายมานี่ เร็ว ลุกมา !" เเล้วไอ้คนที่หัวเราะอยู่ มันก็เด้งตัวขึ้นมาเเล้วเข้ามาหาผม มึงจะทำไร จะข่มขืนกูหรอวะ
 
"... อ้าวมึงลุกมาไมวะ ?" ปมสงสัยดิ
 
"เเล้วมึงเรียกกูเพื่อ ?" ใคร ใครเรียกมึง
 
"กูเรียกนาย"
 
"ก็กูชื่อไนน์"
 
"แต่กูเรียกหมากู หมากูชื่อ 'นายพล' วะ" คราวนี้เป็นทีของผมที่ลงไปกองอยู่ที่พื้น. ฮามันวะ ดันไปชื่อพ้องเสียงกับหมาผมอีก ฮ่าๆๆๆ
 



เพล้ง !!!!
 



((สมน้ำหน้า ไอ้ไนน์หน้าแตก คริคริ สะใจ เเว๊กกกก))
<< ถ้าไม่รีบกลับไปน้องนักเขียนระวังตูดแตดนะค๊าฟ หึหึ
((อย่าหวัง ว่าจะได้เเอ้ม ไปเเล้ววว แค่มาสร้างสีสัน))
 
"หน้าแตกเลยมึง ฮ่าๆๆๆๆๆ" ดูไอ้คนตรงหน้าผม มันจะฮามากจริงๆๆ
 
"กูจะไปรู้หรอคร้าบ ว่ามันเหมือนกัน" อายครับอาย อายมาก
 
"เออ มึง ถือเป็นการไถ่โทษกูเลี้ยงข้าวมึงเเล้วกันนะเย็นนี้" มันยื่นข้อเสนอมา เเค่นี้ไม่พอหรอกนะ
 
"ได้เลี้ยงข้าวกูเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ ซักผ้า รีดผ้าให้กู เเล้วก็ถ้ากูจะมาห้องมึงตอนไหนก็ได้ ตามใจกู. โอเค๊ะ ?" เจอข้อเสนอผมหน่อย
 
"โคตรรร เห็นแก่ตัวเลยว่ะ" แต่มึงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธกูหรอกนะ
 
"เป็นอันตกลงนะ ฮ่าๆๆๆ มึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป เออ เเล้วก็เอาจุกออกด้วยนะวะ กูอายเค้า" สะใจสบายไปเลยหนึ่งอาทิตย์ วู๊วววว
 
... ผมนั่งรอมันอยู่ สอง สามนาที ผู้ชายไรเปล่ียนชุดนานนักวะ
 
"เสร็จๆเเล้ว ไปยังวะ" มันเดินออกมาจากห้อง จังหวะเดียวกับที่ผมเงยหน้ามองมันพอดีเลย
 
... เหยดดดดด !! ทำไมมันขาวผ่องขนาดนี้วะ เเล้วแต่งตัวไรของเเม่งเนี่ยใส่เชิ้ทสีชมพู ปลดกระดุมลงมาสองสามเม็ด จะเห็นนมมึงอยู่เเล้ว ใส่คู่กับกางเกงยีนส์ขาเดฟ
 
"มึงมองกู หรือมึงจะกินกูวะ" มันขมวดคิ้ว เเล้วใช้หางตาเหลือบมองหน้าผม
 
"มึงแต่งตัวหล่อกว่ากู กูไม่ยอม!!!" แต่มันน่ามองจริงๆนะครับ เอาจริงๆมันก็หล่อนะเนี่ย แต่มึงไม่สู้กูหรอก ฮ่าๆๆ
 

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

 
"มึงจะกินไรวะ" ผมเป็นคนชวนมันมาเพื่อการไถ่โทษแต่ก็ไม่รู้จะพามันไปกินอะไรดี
"เเล้วแต่มึงอ่ะมึงคนเลี้ยงกูนะเว้ย ! กูให้มึงเลือกเลยตามใจ" มันยักไหล่ให้ เเล้วผมจะชวนมันกินไรดี ปกติกินคนเดียวส่วยมากก็ต้มมาม่ากินในหอ นั่งอยู่กับเจ้านายพลสองตัว เอ้ยสองคน
“งั้นกินพิซซ่ากันป่ะ” เจอร้านพิซซ่า ก็กินพิซซ่าเลยเเล้วกันครับ
“อ่าๆ ได้ทั้งนั้นเเหละว่ะ”

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

“พี่ครับเอา ฮาวาเอี้ยนถาดเล็ก ปีกไก่บาร์บีคิว เป๊บซี่สองเเก้ว เเล้วก็ ... คาโบนาร่าครับ” โหว นี่สั่งมากินสองคนหรอวะ กินทั้งวันผมยังกินไม่หมดเลยเหอะ

“มึงกินหมดหรอวะ” ผมหน้าเเหยเลยเยอะเกิน

“ไม่หมดก็ห่อดิวะ ให้หมามึงกินไง”

“หมากู ไม่กินหรอก หมาก็กินอาหารหมาดิวะ” ผมเถียงมันไปหมาผมนะ

“ใครจะไปรู้หมามึงมันอาจจะเบื่อก็ได้นี่หว่า” มันเริ่มกวนผมมากไปเเล้วนะ

“มึงรู้ หรือว่ามึงเป็นหมา ฮ่าๆๆๆๆ” ผมหัวเราะมัน ก็จริงนี่ทำมาเป็นรู้มากกว่าผมได้ไงเล่า

“มึงหลอก ด่ากูหรอเดี๋ยวจะโดนดี” เห้ยมันถกเเขนเสื้อขึ้น มึงจะต่อยกูหรอ

“เอาดิวะ กูร้องให้คนช่วยนะเว้ย” ในร้านคนเยอะเเยะมันจะกล้าทำไรผม เหอะๆ

“เออว่าเเต่นี่มึงเรียนไรวะ กูเรียนนิเทศนะ”

“เภสัช” อ้อ เรียนนิเทศ อืมจะว่าไปมันก็หน้าตาดีใช่ย่อยนะเนี่ย ขาวๆ เท่ๆ ผมสั้น เซ็ตเป็นทรงเข้ารูปมีหนวดมีเคราบางๆ ไม่หนา ไม่ดูเถื่อน จมูกก็โด่งเป็นสันจิ้มตา กรามก็เซ็กซี่ได้ที่เลยนี่หว่า เหอๆๆๆ

“มึงมองกูทำไมวะ กูหล่ออ่ะดิ หวังจะฟันพี่หรอจ๊ะน้องสาว” เเนะ มียักคิ้วหลิ่วตา หล่อตายห่า

“เปล่า กูมองน้องผู้หญิงข้างคนหลังมึงนู่น น่ารักว่ะ” ผมพูดเสร็จมันก็หันหลัง ทำเป็นมองเคาท์เตอร์ ฉลาดมาก

“เออว่ะน่ารักดี ... มึงมองผู้หญิง ? อ้าว มึงไม่ได้เป็นเกย์หรอวะ” มันดูตกใจผมมากเลย

“กูเป็นไม่เป็นเเล้วมันเกี่ยวไรกับมึงวะ ถ้ากูเป็นเเล้วมึงจะจีบกูหรอวะ”

“ก็ไม่เเน่นะเว้ย” เห้ย ผมนิ่งเลยคราวนี้อะไรของมันวะเนี่ย

‘อาหารที่สั่งได้เเล้วครับ มีฮาวาเอี้ยนถาดเล็ก ปีกไก่บาร์บีคิว สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า เครื่องดื่มเป็นเป๊ปซี่สองเเก้วอาหารที่สั่งได้รับครบใช่ไหมครับ’ น้องพนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟเเล้วครับ หน้าตาน่ารักเชียว ผมเผลอมองเค้าอีกเเล้วครับ
“น้องครับยังไม่ครบครับพี่เค้าอยากได้เบอร์ กับอยากได้ตัวของน้องน่ะ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้เวรรรรรรรรรร  กวนตีนขั้นสุดยอดเลย ส่วนน้องเค้าก็เขินๆ ยิ้มๆ เเล้ววิ่งหนีกลับไป เห้อ ดีเเล้ว อยู่ต่อพี่ก็อายเท่านั้นเเหละ

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

อาหารมาถึงไอ้ตัวเล็กท่าทางลูกคุณหนูก็ดูกินเรียบร้อย มือซ้ายจับส้อมกดลงบนพิซซ่า มือขวาจับมีดค่อยๆ เฉือนออกเป็นคำเล็กๆพอกิน เเต่หันกลับมาดูตัวเองใช้มือหยิบกินคำเดียวทั้งชิ้น อนาถตัวเอง ~

“มึงจะมองกูอีกนานไหม ?” ใครๆ ใคร ไม่มี ใครมองมึงไม่มี๊ๆๆๆ
“เปล่าใครมองมึง ไม่มีเหอะ”
“ตามึงมองจนเเทบจะกลืนกูเข้าไปเเล้วนะ คิดไรกะกูรึเปล่าเนี่ย ?” เห้ย อะไรวะเนี่ย โดนมันเล่นกลับซะเเล้ว เเต่ทำไมใจเต้นวะ เห้ยๆ ๆ ๆ  กูไม่ชอบผู้ชายนะเว้ยยยยยยยย
“อย่าสำคัญตัวไปหน่อยเลยมึง”



ตึ่ง ตึ๊ง ตึง ตึ่ง ตึ๊ง ตึ๊ง ตึง ตึง ตึ่ง~



เสียงไอโฟนดังของใคร ? ของผมไม่ใช่เสียงนี้หนิ

“ฮัลโหลครับ” “ครับ” “ทานข้าวครับ” “กับเพื่อนครับ” “ไม่มีอะไรใช่ไหมครับ” “เเค่นี้นะครับ” มันพูดทุกประโยคภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที เเล้วมันก็ปิดเครื่องไปเลย โหดมากว่ะ คารวะ

“เเฟนหรอวะ ?”

“เปล่า พวกที่ชอบตามตื๊อน่ะ อย่าสนใจเลย” เออ กูไม่สนใจหรอก

“อิ่มยังวะ ง่วงเเล้ว” หนังท้องตึงหนังตาเริ่มหย่อนเเล้วล่ะ หาววววว

“เหลืออ่ะทำไง” อ้าวก็บอกไปเเล้วไงไม่จำเลยรึไงฟะ

“ก็ห่อกลับไปเผื่อดึกๆหิว”


((ไม่ต้องห่อเดี๋ยวกินให้เอามานี่ๆ อยากกินพิซซ่าพอดีเลยมาเร็วๆๆ))

<< จะเอาไปให้หมากิน น้องรัญยังจะกินไหมครับ ?

(( เออ ไม่กินก็ได้ ฟ้องเเม่เเล้วใจร้ายยยยยยยยยยย))

อิ่มจังอิ่มที่สุดเลย มีคนเรียกอีกเเบบนี้ผมชอบ มีคนตามใจผมไปหนึ่งอาทิตย์สบายใจจัง พอถึงห้องมันผมก็เข้าไปนั่งเล่นสักพัก ก็อยู่ห้องตัวเองมันคงน่าเบื่อมากเเน่ ไม่มีใครเป็นเพื่อนเลย

“เออนี่เมื่อวานนี้วันวาเลนไทน์ได้ไรมามั่งมั้ยวะ ?” เพราะเพื่อจะมีขนมนมเนยให้ผมกินอีกฮ่าๆๆ

“ก็มี เเต่ก็เเจกคนนั้นคนนี้ไปหมดเเล้ว กูไม่อยากกินขนม” มันก็เดินไปหาอุ้มไอ้นายพลออกมานั่งเล่นกับผมที่โซฟา ไอ้หมาตัวนี้ ไอ้ตัวดีมึงงงงง !! เอาพิซซ่ายัดปากมันหน่อยดีกว่า เเล้วผมก็เอาพิซซ่ายัดใส่ปากไอ้หมาเวรไป มันก็กินหนิครับ ไหนไอ้บล็อคบอกว่ามันไม่กิน โถ่มั่วเเล้วมึง

“นี่ไงๆๆ มันชอบกิน เห็นเปล่าไม่เชื่อกู ฮ่าๆๆ”

“เออๆ เชื่อเเล้วครับ ยอมเเล้วครับ เออกูไปอาบน้ำก่อนนะ ไปวิ่งกับนายพลมาตั้งเเต่เย็นยังไม่ได้อาบน้ำล้างตัวเลยว่ะ”

“เออ ไปอาบดิวะ ไม่ได้ล่ามโซ่ไว้  เเล้วก็ไม่ต้องขออนุญาติด้วย ฮ่าๆๆๆ”

“เออ เเม่งนี่ห้องกูเนอะ” เเล้วมันก็เดินผ่านผมไปยังห้องน้ำ ตามไปดูดีไหวหว่า ฮ่าๆๆๆ

เอ๋ๆๆๆ มือถือมันนี่นาไอโฟนสี่เอสสีขาว ใช้ไมวะ สีขาวไม่เห็นชอบเลย สีดำสวยกว่าเยอะ

((อย่ามาว่านะ เค้าก็ใช้สีขาวนะเออ สวยออก !!!))


“Camera roll” ก็ไม่มีรูปอะไรเท่าไหร่เลยนี่หว่า มีเเต่รูปทำเเล็ป รูปวิวรูปหมา รูปมัน เฮ้อ นึกว่าจะมีคลิปสักหน่อยเเหนะ

“Instagram” ไอ้เเอปถ่ายรูปที่ดาราชอบเล่นกันนี่หว่า ไหนดูหน่อยดิมีไรมั่ง “Your photos” อ้าวนี่รูปของขวัญที่มันได้เมื่อวานนี่หว่า มีช่อดอกไม้ด้วย  “To my love” ผมเงยหน้าขึ้นมองบนโต๊ะข้างทีวี อ้าวเห้ยช่อเดียวกันเลยนี่หว่า สงสัยของเเฟนเเม่ง

“You’re my first kiss” ผมหยุดอยู่ที่รูปถัดมา ผมไม่รู้ว่าคือความรู้สึกอะไรเกิดขึ้น เเค่รู้สึกร้อนๆไปทั้งตัว ใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะ มือสั่น เหมือนเจ็บใจลึกๆ ไม่อยู่เเม่งเเล้วเว้ย !!! กลับ !!!





ปั้ง !!!!!!!!!

...................................

........................................


ขอต้อนรับครับผมนิยายเรื่องนี้ เเต่งขึ้นมาได้ตอนนั่งดูการ์ตูน << เเอ๊บเด็กหรอฟะ มานั่งดูการ์ตูน
ก็ไม่รู้อะไร ไม่รู้ทำไม อยู่ดีๆผมก็อยากเเต่งขึ้นมางั้นๆเลยล่ะ
เอาเป็นว่าฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะฮะ

ขอบคุณที่ติดตามนะครับ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สอง(คงไม่ใช่เพราะเเต่งไปพร้อมกันสองเรื่อง)
ติเตียนได้เต็มที่เลยครับผม พร้อมที่จะปรับปรุงนะครับ
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะฮับ ^^

อ่ะ ให้ครับ  อิอิ

[snoywishes]

อ่านเรื่องนั้นเสร็จมาอ่านเรื่องนี้ต่อ 555
น่ารักดีนะครับ  

[GoonKGiinK]

ทำไมไนน์กะบล็อคชื่อจริงกับนามสกุลเหมือนกันเลย เอ๊ะ ยังไง หรือว่า ,, ,, ,

[PrAeW]

น่ารักดีๆๆ
ชอบๆๆ

[jetnipat]

ไนน์หึงหรอออออ

[GoonKGiinK]

เปลี่ยนแล้ว 

แอบคิดว่าเป็นการย้อนภพมาเจอตัวเอง เพ้อเจ้อที่สุดอ่ะ 

[PetitDragon]

แล้วใครเป็นเจ้าของ First Kiss นั่นล่ะ   

[HaRuTaiZeR]

ชอบ ไนน์ 

ติดตามสองเรื่องเลยนะคร๊าบบ

 

[alexandria]

เจ๋งงงครับ

ชอบๆๆๆๆๆๆ


ดันนนนนนนสุดพลัง ฮ่าาา  ชอบนายพลจังง

[♠DekDoy♠]

ถ้าเป็นคนละคนเล่า เปลี่ยนสีดีกว่านะเพราะอ่านไปงงไปต้องย้อนขึ้นไปดูว่าใครเล่า ??

[Dee^daY]

คำแนะนำ..
ถ้าจะให้เข้าใจง่าย แบ่งสี ตัวละครคนเล่า
หรือ แบ่งพาร์ทให้ชัดเจนว่าให้ใครเป็นคนเล่า

คนอ่านจะได้ไม่งง..
+1 และ ติดตาม

[Kwansuay]

จิ้ม น่ารักมาก

[wonderun]

♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ?
ตอนที่ 2 : เป็นเชี่ยไร ?

*Notification* สีสำหรับคำพูดของตัวละครนะครับ
สี Teal : ไนน์
สี brown : บล็อค
สี Blue : ((นักเขียน อิอิ)) 

.........................

ผมเดินออกมาตรงโซฟา หลังจากที่อาบน้ำเสร็จไอ้ไนน์มันหายไปนะ ไหนว่าจะอยู่เล่นที่ห้องผมก่อน งงกะมัน

“บ็อค บ็อค บ็อค !!”
“เห่าไร นายพล” ผมมองไปที่มือถือ ทำไมมันเปิด Instagram ของผมอยู่ หืม ? ค้างอยู่ที่หน้าของรูปเมื่อวาน รูปๆนั้นเป็นรูปที่ ‘ผมกำลังจูบกับเเฟน’ ไม่สิเเฟนเก่าเเล้วสินะ หรือเพราะมันเห็นรูปนี้เเล้วรู้ว่าผมเป็นเกย์จริงๆ มันรับไม่ได้คงหนีกลับไปละมั้ง
“โทรหาเเม่งหน่อยดีกว่า” ... คิดไปคิดมาผมไม่มีเบอร์มันนี่หว่า พรุ่งนี้เย็นๆ มันก็มาให้ผมเลี้ยงข้าว เดี๋ยวผมก็คงเจอมันเองเเหละ ไปนอนดีกว่า
“ป่ะ นายพล ป๊าพาไปนอน”
“บู๋ววววววววว”
มันจะเป็นยังไงบ้างนะ ?

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่มั่นใจว่าตัวเองเป็นไรเเน่ เเต่ที่เเน่ๆผมไม่ชอบใจในสิ่งพี่ผมเห็น โอ๊ยเป็นไรวะเนี่ยยยยยยยยยยยย ??

“ไอ้เเสด มึงเป็นไรวะ วันนี้ เมื่อคืนมึงไม่ได้ฟันสาวหรอวะ”

“เอออออออออ เเต่ก็ก็ไม่ได้หื่นขนาดจะต้องไล่ฟันคนทุกวันหรอกเเสด” เชี่ยเอนี่ กูไม่ได้หื่นขนาดนั้นนะเว้ยเห้ย

“เเล้วเป็นไรมึงหน้าเซ็งซะ หรือมึงไปชอบผู้ชายเเล้ววะ” เห้ย จิ้มใจกูวะกูยังไม่เเน่ใจเลยเชี่ย

“กูก็ว่างั้นเเหละวะ หรือกูเป็นเกย์วะ”

“อ้าวมึง อย่ามาหลอกฟันกูนะเว้ย ตายยยย เพื่อนหนูเป็นเทย เเล้วมึงไปชอบใครวะ”

“ก็ไม่เเน่ใจวะ คงยังไม่ใช่ชอบหรอกมึง กูกำลังสับสนวะ”

“กูถามว่าใคร ชื่อ บล็อค ว่ะเรียนเภสัช” ไอ้เอ ดูคุ้นชื่อขึ้นมาทันทีเลย

“อ๋อออออ  คนนี้ที่เป็นเเฟนกับพี่พีทคณะวิศวะเปล่าโคตรดังเลยนะมึง” ดูมึงสันทัดเเละเสือกเรื่องของคนอื่นเยอะเเยะเลยนะเว้ย

“ไหงมึงรู้ดีนักวะ” ผมสงสัยดิ มันไม่น่ารู้เรื่องอะไรเทือกนี้

“อ้าวมึงกูก็เพิ่งบอกว่าเค้าดัง ตอนเเรกหญิงติดไอ้พี่พีทตรึมเลยนะมึง เออเเล้วมึงไปปิ๊งรักกันยังไงวะ”

“ก็หมาเค้ามาฉี่ใส่กู เเล้วก็เลยเอาเกงให้เค้าไปซักก็เเค่นั้น”

“จากนั้นมึงก็ปั่มปั๊มกัน ?  โอ้วเยส เพื่อนกู เป็นชู้กับเมียคนอื่น” มึงจะไปกันใหญ่เเล้ว

“ก็เเค่ไปกินข้าวกัน มึงอย่ามามั่ว ยังไม่ได้ทำห่าอะไรทั้งนั้นเว้ย”

“เอ้าวะ ยังไงกูก็เชียร์มึงนะเว้ย เเย่งมาให้ได้ละเพื่อนกู”

“เออ มึงเพ้อเจ้อวะ กูกลับหอเเละ เบื่อๆๆ” วันนี้ผมคงไม่มีอารมณ์ไปนั่งอ่านหนังสือเเน่เเหง



อยากกินเหล้าโว้ยยยย !!!

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

“นายพล วิ่งช้าๆหน่อย ปะป๋าเหนื่อย” ไอ้ตัวเล็กนี่ไม่รู้มันจะรีบไปไหนเหมือนกันนะเนี่ย

“โบ้ว โบ้ว” ... มันจะทำหน้าหงอยๆ ทำไมนะ ?

“มีไรนายพล” เจ้านายพลก็ไปเดินวนๆ เหมือนหาอะไร  เออ นี่มันต้นไม้ต้นเมื่อวานหนิ

“หาไอ้ ‘ไนน์’ หรอนายพล ?”

“โบ้วๆ” หรือนายพลมันจะหาที่ฉี่วะ ฮ่าๆๆ

“นั่นนะสินะ เเล้วไอ้ไนน์มันหายไปไหนของมัน” ยังไม่ถึงวันเลยที่ไม่ได้เจอมัน เเต่ก็รู้สึกเเปลกๆจังเเหะ เหมือนขาดอะไรไป ช่างเหอะ

“ป่ะ นายพลไปวิ่งต่อ”

“โฮ่ง !!!”

... ผมกะนายพลก็วิ่งผ่านต้นไม้ต้นนั้นไป เเต่ผมก็ยังเหลียงหลังไปมองเผื่อจะเจอมันบ้าง เเต่ก็ไร้ร่องรอยเเหะ มันหายไปไหนของมันวะเนี่ย จะห้าโมงเเล้ว เเวะหาน้ำเย็นกินซะหน่อยดีกว่า

“พี่ครับเอาไวท์มอลต์นมสดเเก้วนึง” ผมมานั่งเล่นที่ร้านกาเเฟ ในมหาลัย เย็นๆเเบบนี้คนเยอะจัง ผมนั่งดูดไวท์มอลต์ไป เหม่อลอยไป กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย สุดท้ายก็วนมาที่เรื่องไอ้ไนน์ เห้ยอะไรของมันวะเนี่ย

“บล็อคครับ ... นั่งเหม่ออะไรอยู่ครับ” หืม เสียงนี้มัน ...

“เอ่อ เปล่าครับพี่พีท”

“หายไปไหนมาเมื่อวานอ่ะ พี่ตามหาเเทบเเย่รู้เปล่า”

“ก็บอกเเล้วไงครับว่าไปกินข้าวกับเพื่อน เเล้วพี่พีทยังต้องอาการอะไรจากผมอีกครับ พี่ก็มีเเฟนของพี่เป็นตัวเป็นตนเเล้วหนิ”

“บล็อคครับฟังพี่ดีๆนะ หมิวเค้าก็เเค่ตามจีบพี่ พี่ก็ต้องยอมเล่นด้วยบ้าง ไม่งั้นเค้าก็จะตามตื๊อพี่ไม่เลิกนะ” ยังจะพูดอีกหรอ ยังจะไปโยนความผิดให้คนอื่นอีก



ตุบ !!!



“เเล้วพี่ก็คงเล่นๆกับผมเหมือนกันใช่ไหมครับ ” ผมยืนขึ้นเเล้วทุบโต๊ะ ทำไมนะ เค้าจะกลับเข้ามาหาผมทำไม ทั้งๆที่เป็นคนตีตัวออกจากผมเอง

“เปล่านะ ก็หมิวเค้าขู่ว่าถ้าพี่ไม่เลิกยุ่งกับบล็อค เค้าจะทำร้ายบล็อคพี่ก็เลยต้องทำเเบบนั้น”

“โกหก พี่ก็เป็นเเบบนี้ ตลอด ฮะ ฮึก อื้อ”  ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวเเล้ว ไม่ไหวเเล้วจริงๆ

“พี่รู้เเล้วนะว่าบล็อคสำคัญที่สุด พี่จะไม่ยอมบล็อคไปไหนอีก พี่สัญญานะครับ” เค้าเข้ามาโอบผมไว้ น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่หยุด ทำไมๆ ทำไมมันต้องเป็นเเบบนี้

“บะ บล็อค”

ผมผละออกมาจากเค้า เหมือนผมได้ยินเสียงใครสักคนเรียก เสียงไอ้ไนน์ ใช่เสีนงมันเเน่ๆ เเต่อยู่ไหน ไอ้ไนน์หายไปไหนเเล้ว

“บล็อคจะให้โอกาสพี่ไหมครับ ?”
“เอ่อ ผมขอโทษนะครับ พี่พีทเเต่ว่าขอผมอยู่คนเดียวดีกว่า ผมขอตัวก่อนนะ”
“บล็อคครับพี่ จะรอนะครับ”

... ผมอุ้มนายพลออกวิ่งออกมาจากร้าน อยู่ไหนวะ มึงอยู่ไหน มึงใช่ไหม ? มันเป็นเสียงมึงจริงๆใช่ไหม ?
“ไอ้ไนน์ มึงอยู่ไหนวะ”

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

ผมไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย สับสนโว๊ย ! ในหัวผมตอนนี้ก็มีเเต่ไอ้บล็อคเต็มไปหมด ผมไม่มั่นใจการกระทำของตัวเองตั้งเเต่เมื่อวานเเล้ว ที่ผมเห็นรูปมันจูบกับพี่พีทอะไรนั่นน่ะ เเล้วทำไมผมต้องโมโหต้องโกรธอะไรขนาดนี้ด้วยนะ หรือนี่คือผมหึงมัน ไม่เอาน่า มันต้องไม่เป็นเเบบนั้นหรอก ผมเงยหน้าขึ้นมอง นี่มันต้นจามจุรีเมื่อวานนี่นา เมื่อวานที่เกิดเหตุการณ์ต่างๆมากมาย ทุกอย่างดูเหมือนจะเริ่มจากใต้ต้นไม้นี้ เเต่วันนี้ดูเหมือนอะไรขาดหายไปนะ ... นั่นนะสิ วันนี้ไอ้บล็อคไม่พานายพลมาเดินเล่นหรอวะ คิดไรบ้าๆอีกเเล้ววะเนี่ย ทำเหมือนกำลังรอไอ้บล็อคมันอย่างงั้นเเหละ ไปเที่ยวดีกว่า ห้าโมงกว่าเเล้ว น่าเบื่อชะมัด

“ก็บอกเเล้วไงครับว่าไปกินข้าวกับเพื่อน เเล้วพี่พีทยังต้องอาการอะไรจากผมอีกครับ พี่ก็มีเเฟนของพี่เป็นตัวเป็นตนเเล้วหนิ”

เห้ย ใครวะคุยกันเสียงโคตรดังเลยวะ ไม่เกรงใจชาวบ้านชาวเมืองเค้าเลย

“บล็อคครับฟังพี่ดีๆนะ หมิวเค้าก็เเค่ตามจีบพี่ พี่ก็ต้องยอมเล่นด้วยบ้าง ไม่งั้นเค้าก็จะตามตื๊อพี่ไม่เลิกนะ” ยังจะพูดอีกหรอ ยังจะไปโยนความผิดให้คนอื่นอีก

เสียงคุ้นๆ นะ ไอ้บล็อคหนิ ไอ้บล็อค !!

“บะ บล็อค” ผมพูดออกมาได้เเค่นั้น เเค่นั้นจริงๆ ภาพที่เห็นคือมันกำลังกอดกับใครสักคน มันไม่ต่างอะไรเลยกับการที่ผมเห็นภาพเมื่อวาน ภาพที่มันจูบกับผู้ชายคนนึง ตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บ เจ็บไปทั้งใจเเล้ว คิดไม่ออกเเล้ว จะทำยังไงดีเนี่ย ตัวผมเป็นอะไร ได้เเต่วิ่งออกมาจากที่นั่น นี่กูเป็นอะไรวะ  กูเป็นอะไร ?????????

“ไอ้ไนน์ มึงอยู่ไหนวะ”

ผมอยากจะวิ่งไปหามัน เเต่ขาของผมก้าวไม่ออกขยับตัวไม่ไหวจริงๆ ภาพนั้นมัน ... เกินจะทนได้ ผมมองหามัน เเต่เหมือนมันก็เดินลับสายตาไปเเล้ว ดีเเล้วล่ะ ผมไม่อยากให้มันเจอผมในสภาพอะไรเเบบนี้ ผมคิดอะไรไม่ออกเเล้ว



กูอยากเมา




 กูอยากเมาาาาาาาาาา !!!



“ชน !!!!!!!” คืนนี้กูจะเมา กูจะเมาให้ลืมเเม่งทุกอย่างเลย ไม่มีอะไรน่าจดจำเลยสักนิด

“รูปหล่อชื่อไรอ่ะคะ” มีสาวสุดเอ็กซ์คนนึงเข้ามาทักผม เธอทั้งสวยทั้งขาวทั้งเอ็กซ์ทั้งบึ้มมากเลย  หึหึ

“ไนน์ครับ”

“ชื่อเท่อ่ะคะ อะไรกันคะที่มัน ไนน์” มือของเธอเริ่มมาไต่ที่หน้าอกของผมซะเเล้วสิ

“ม่ายรู้สิคับ อย่างเน้มานต้องลองพิสูจน์ด้วยตัวเองงง”[/colour]

((เฮ่ ยัยป้าคนนี้มันเป็นใครมันจะล่อลวงพี่ไนน์ของพวกเราไปทุกคนมาช่วยผมเอายายป้าคนนี้ออกไปที !!  ))

“ว้ายตายเเล้ว เเบบนี้มันก็ต้องลองพิสูจน์กันหน่อยสินะคะ” เธอค่อยโลมเล้าผม มือเธออย่างกับเถาวัลย์ เลื้อยไปเลื้อยมา ลีลาสุดยอดจริงๆ ผู้หญิงคนนี้

“บล็อคคคค เน่บล็อคใช่ไหม” ผมจับใบหน้าของสาวตรงหน้าเข้ามาเเล้วบรรจุจูบอย่างเร้าร้อน บล็อคๆ ๆ  นี่มึงใช่ไหม ? มึงใช่ไหม มึงต้องให้กูกอดคนเดียวเท่านั้น บล็อคคคคค ....

“ม่ายช่ายหนิ เน่ม่ายช่ายบล็อค เเล้วเธอเปนครายเน่ ออกปายเลยน้า”

“เอ้า เรากำลังมีความสุขกันเลยนะคะ” เธอย้อนก่อนจะพยายามดึงผมเข้าไปจูบอีกที

“ม่ายเอาๆ ม่ายช่ายบล็อค กูม่ายเอา ออกปายเลย” ผมเมาเเล้วโวยวายยย

“โอ้ย อะไรไม่รู้ น่าเบื่อจริงๆ ชั้นไปเเละยะ”

((เออไปซะได้ก็ดี ในที่สุดพวกเราก็ชนะ ด้วยอำนาจเเห่งมือคู่นี้นี่เอง ไนน์ต้องเสียให้บล็อคเท่านั้น  ))

“บล็อคๆ ๆ ๆ มึงอยู่หนายยยยยยยยยย”


“พี่คร้าบโบกเเท็กซี่ปายที่นี่หน่อยคร้าบบ” ผมบอกพนักงานให้โบกรถเพื่อกลับไปยังหอพัก ลำพังโบกเองมีหวังตายอยู่กลางถนนเเน่ๆเลย

“509 หืม ม่ายช่ายห้องกูนี่หว่า ห้องกูมัน 504”

((เฮ่ๆ ไนน์ 509 ถูกเเล้ว 504 มันห้อง บล็อคนะเว้ยยยยย))

“508 506 5 0 ..... ”




ฟุ๊บบบบบบบบ !!!!!!!!!!!




“บะ บะ บล็อคค” ....

... ♥ บล็อค X ไนน์ ♥ ...

ผมกลับมาที่ห้องหลังจากพาเจ้านายพลออกไปเดินเล่นเเล้วจนไปเจอกับพี่พีท เเต่ระหว่างนั้นผมได้ยินเสียงไอ้ ไนน์ ผมว่าผมได้ยินจริงๆ ผมวิ่งตามหามันเเต่ก็ไม่เจอ มันคงพยายามหลบหน้าผมอยู่เเหงๆ เย็นนี้ผมก็ต้องกินข้าวกะเจ้านายพลเเบบสวีตสองต่อสองดิเนี่ย ไม่พ้นอาหารญี่ปุ่นสุดเเสนจะอร่อยเเน่นอน

((มาม่า (=_=)a ใช่ไหมน่ะ ทำมาเป็นพูดดีเหอะ  ))

<< รู้ทันอีกเเหะ น้องรัญเนี่ย ฮ่าๆ ๆ ๆ

เเต่ยังไม่ค่อยหิวเเหะ เลยปล่อยให้เจ้านายพลกินไปก่อน

“อร่อย เปล่านายพล”

“...” มันไม่ตอบ เเถมทำหน้าบูดๆ เเนะเดี๋ยวนี้มีเลือกอีก โว๊ะ หรือมันจะติดใจพิซซ่าของไอ้ไนน์เมื่อคืนรึเปล่า ไอ้นี่หนิสร้างปัญหาให้กูอีก เดี๋ยวหมากูเสียก็หมา กินพิซซ่าเเม่งทุกวันทำไงวะ จริงๆผมเองยังกินไม่ค่อยบ่อยเลยเหอะ ว่าเเล้วว่างๆ อัพรูปหน่อยดีกว่า ผมเลยหยิบไอโฟนขึ้นมาถ่ายเจ้านายพลซะหน่อย

“เเชะ”

“ไอ้หมาหน้าบูดอยากกินพิซซ่า”

เรียบร้อยคร้าบ ลงไปเเล้ว จะว่าไปรูปวันวาเลนไทน์ รูปพวกนั้น มันไม่จำเป็นอีกเเล้วล่ะ

“Confirm deletion, Delete this photo ?”

“Don’t delete, Delete” ทำใจยากเเหะ ก่อนจะลบ ไอคอนซ้ายมือเหมือนมีหน้าพี่พีทลอยขึ้นมา ส่วนไอคอนขวามืออยู่ดี ผมก็นึกถึงหน้าไอ้ไนน์ขึ้นมาได้ไงไม่รู้ เหมือนมันจะบอกว่า

“ลบเถอะ” ถ้ามันจะสั่งผมได้ขนาดนี้ก็

“Delete !!!” เห้อขอให้มันจบกันสักทีนะครับ พี่พีท

“อึ๊บ อ่า ... เมื่อยจัง นายพลเดี๋ยวปะป๊ามานะ” ไปทำร่างกายให้สะอาดก่อนดีกว่า เเล้วค่อยมากินอาหารญี่ ... เอ่อ  มาม่านั่นเเหละครับฮ่าๆๆ




ฟุ๊บบบบบบบบ !!!!!!!!!!!




“โบ้วววววว ๆ ๆ ๆ”

ผมไปส่องที่ตรงตาเเมว เเต่เอ ไม่มีใครนี่หว่า ช่างเหอะ คงคนทำของตกมั้ง

“บ็อค บ็อค บู๋วววว”

“เห่าทำไมนายพล ไม่มีอะไร ไปนั่งไปเร็ว” เห้อ ไอ้ตัวเเสบเนี่ยเห่าจริงเห่าจัง ผมกำลังหันหลังให้กับประตูห้องเเล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

“บะ บะ บล็อคค” ....

หืม ใครเรียกวะ ? ผีหลอก !!!! เเน่ๆ เลย

“โบ้วๆๆๆๆๆๆๆ” คราวนี้นายพลไปตะกรุยที่ตรงประตู เเล้ว

“เห้ย นายพลทำไรเนี่ย”

“โบ้ววววว ๆๆๆ”

((ฟังออกกันไหม ? ผมเองก็ไม่รู้ว่า นายพล เค้าจะสื่ออะไร?))



เเอ๊ดดด !!



“ไอ้ไนน์น์น์น์น์น์น์น์น์น์น์” เห้ยตายเเล้วมันลงมานอนอะไรที่หน้าห้องเนี่ย เป็นเชี่ยไรเปล่าวะ

“ไอ้ไนน์ มึง  มึงเป็นไรวะ”

“บล็อค มึงหรอ  มึงจริงๆ ช่ายยม๊ายย” ไอ้นี่ท่าทางจะเมาหนักเอาการเลยเเหะ ตัวเเม่งก็ไม่ได้หนักอะไร เเต่ทิ้งน้ำหนักมาทั้งตัวเเบบนี้ มันก็พยุงยากนะเนี่ย มันสูงกว่าผมประมาณห้า หก เซน ได้มั้งครับ ก็คงประมาณร้อยเเปดสิบกว่าๆ

“อ่ะ !!” เเม่งลำบากกูชิบ ผมวางมันลงที่โซฟาดีนะโซฟากว้างเลยให้นอนตรงนี้ได้

เห้อ ไปเมามาอีท่าไหน่วะ เเม่ง ?  ไม่ไหวจริงๆ เเล้วเอาไงดีเนี่ยผมต้องจัดการยังไงกับมันดี

((นี่ๆ พี่บล็อค ผมว่าพี่ก็ต้องถอดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พี่ไนน์ เค้าจะได้นอนสบายๆ เเบบนี้นอนลำบากยังชุดนักศึกษาอยู่เลย))

<< อ่า เเล้วเปลี่ยนเสร็จ พี่ทำไรต่ออ่ะครับ ?

((ก็เช็ดตัวไงครับ เอ่อ หลังจาก นั้น เอ่อ   เอ่อ ผมไม่รู้เเล้วอ่ะนะ พี่จัดการเองเถอะ สัมผัสได้ถึงรังสี ‘อัมหื่น’))

ผมค่อยจัดการถอดเสื้อนักศึกษาของมันออกมาก่อน ก็ป๊ะกับ อกขาวๆเนียนๆ กับกล้ามท้องที่กำลังเหมาะเลย ก็เป็นวัยรุ่น เป็นผู้ชายมันก็ต้องมีกันบ้างจริงไหม ? เเละก็จุกสีชมพูสองอัน เห็นเเบบนี้เเล้วมึงก็ขาวไม่เเพ้กูเลยนี่หว่า ทำมาเป็นพูดว่ากูตุ๊ดเเตก โด่วๆ
เเล้วผมก็ต้องจัดการกับกางเกงของมันต่อสินะเนี่ย อึ๊บ ! เอ้อ ดีนะใส่บ็อกเซอร์ไม่งั้นคงเจอ หนอนออกมากระดึบๆ เเน่ๆเลยฮ่าๆๆ ผมเดินไปเอาผ้าชุบน้ำจากในห้องน้ำมาเช็ดตัวให้มัน มองมันมุมเเบบนี้เเล้วทั้งหล่อทั้งเซ็กซี่จริงๆเลยครับ ผมตั้งๆไม่ยาวมากกำลังเท่เหมาะกับหน้ามันมากเลย หน้าก็ขาวใสกิ๊ก ไม่มีสิวเเม้เเต่เม็ดเดียวเลย จมูกก็โด่งสันคมได้รูป คิ้วก็หนาเข้มดกดำ ปากก็บางๆสีชมพูสดมาก ส่วนหูข้างซ้ายก็มีจิวรูปไม้กางเขน เอ่อ เเล้วนี่ผมไม่ส่องรายละเอียดของมันขนาดนี้ทำไมนะ เเต่ทำไงได้ก็เล่นหล่อน่ารัก เย้ายวนใจกันขนาดนี้นี่นา ถ้าผมเมามันคงเสร็จผมไปเเล้วเเน่ๆเลย หึหึ

ตัวมันสะอาดเเล้วขอให้ตัวผมสะอาดบ้างเถอะ ได้ไปอาบน้ำ (จริงๆจังๆ สักที)


ฮู่วววว ~.


ผมยืนทบทวนอะไรอยู่นาน หน้ากระจกห้องน้ำ ตอนนี้มีแต่ "ไนน์ ไนน์ ไนน์ ไนน์ ไนน์ ไนน์" เต็มหัวผมไปหมดเลย ออกไปนะโว้ยยย ผมสะบัดๆ หัวไล่ามคิดตัวเองออกไปก่อนเดินออกจากห้องน้ำ

"บล็อคๆ ๆ ๆ ๆ มึงอยู่ไหน" อ้าว ไอ้ไนน์โวยวายเรียกชื่อกูทำไมฟะ
"มึงไปกอดกับใคร กูไม่ยอม ไม่ให้ มึงห้าม"
อะไรของเเม่งวะเนี่ย เเสดงว่าตอนเย็น เป็นมันจริงๆสินะ

ตอนนี้หน้ามันเเดงมากเลย ไม่รู้เเดงเพราะเรื่องมันเพ้อ หรือเเรงเพราะฤทธิ์เเอลกอฮอล์
แต่ผมก็แดงไม่แพ้มัน ดูดิมันพูดอะไรออกมา เห้อ ... ผมมองไปหน้ามัน เวลานอนทำไมมึงดูไม่มีพิษมีภัยเลยวะ ดูเป็นเด็กน้อยที่ร้องจะเอาของเล่น เรียกชื่อกูอยู่นั่น กูไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะ ก่อนที่กูจะทนไม่ไหวจับมึงกดซะก่อน !!!




หมับ !!!




"บล็อค ... มึงอย่าหนีกูไปไหนนะ" เห้ยกูจะใส่เสื้อผ้า มึงมาล็อคกูอย่างนี้กูจะไปยังไง
"อยู่ตรงนี้ กูไม่ให้มึงไปกอดใคร กูจะกอดมึงไว้เอง" (>////<)a มึงพูดอะไรออกมาวะ !!! กูเขินนะเฟ้ย แต่ผมก็พยายามจะลุกออกมาก็แหม ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวเเค่ผืนเดียว จะให้อยู่กับมันสภาพนี้กูเกรงว่าไม่มึงก็กู จะเสียตัวกันไปข้าง ...
"บล็อคคคคคคคค..." อะไรอีกวะ ?



จุ๊บบบบบบ !!!





มะ มึง ... ไนน์ มึง ... จูบกูทำไม ?

"อ่า นี่มัน บล็อค จริงๆ จูบไม่ผิดเเล้ว หิหิ"

เออ มึงจูบไม่ผิดหรอก เล่นดูดเหมือนกูเป๊นหลอดซะอย่างนั้น ... ไอ้ไนน์มึงทำกูขนาดนี้ มึงลุกขึ้นมาข่มขืนกูเหอะ

"มึงจูบผู้ชาย มึงเป็นเกย์หรอวะ"

"ไม่รู้วววว แต่ให้ไนน์กอดบล็อคอย่างนี้น้า อย่าหนีไนน์ปายหนาย" มาเเปลกเว้ยย

"อืม กูให้มึงกอด แต่มึงจะแค่กอดกูรึเปล่า ??"



"บู๋ววววววววว"





((นายพลหอนส่งท้าย อะไรจะเกิดต่อไป !!!!))

..........................





คนเมามันน่ารักแบบนี้นี่เอง ถ้าเราเมาเเล้วจะมีใครมาดูเเลเราเเบบนี้มั้ยน้า ???
แต่สองคนนี้ดูงงๆมึนๆ ตกลงใครจะรุกจะรับวะ :0. ใครๆ ๆ ๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่
'ทุกๆอย่างถูกกำหนดมาเเล้ว โดยโชคชะตา'
บ้ายบายฮะ ... จุ๊บๆ นักอ่านทุกคน


"โฮ่งๆ ๆ ๆ" ((น้องนายพลบอกว่าฝันดีครับ))

รักทุกคนฮะ 

[cubcakes]

หึงแต่แรกพบ !!
ตบมือ ๆ - -... เครียดพระเอกคั๊บ

 

[fa-o]

 
จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ..
คิคิคิ +เป็ดเรียบร้อย ! 

[cher7343]

  เปิดเรื่องใหม่แล้วหรอ

  ตามมาจิ้มก้นหนูรัญ

อ่านไปอ่านมา ใครเคะ ใครเมะ ว๊า??

รอดูต่อไป 

[biwtiz]

ชอบๆต่อๆ

 
 

[PetitDragon]

ไนน์หึงละสิ !!!   

ปล  ขอบคุณครับ   

[GoonKGiinK]

น่ารัก 

[yeyong]

ตอนหน้าจะรู้ไหมว่าใครรับใครรุก บรู้ววววววว

[wonderun]

ไนน์หึงละสิ !!!   

ปล ถ้าไม่ดูเป็นการรบกวน สีของบล๊อคเข้มขึ้นอีกนิดได้มั๊ยครับ...คนอ่านแก่แล้ว อ่านลำบาก ขอบคุณครับ   

เปลี่ยนเเล้วให้เเล้วคร้าบผม เพราะอ่านเองตอนกลางคืนก็ปวดตา 55555555

ตอนเเรกกะจะ Baby blue,Orange,Pink สามสีนี้ เเบบ Lollipop เเต่ว่าสีมันเเจ๊ดไป

มีอะไรเเนะนำได้อีกนะฮะ ^^

[Kwansuay]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง

[seaz]

น่าติดตามๆ

[Dee^daY]

นึกว่าใครยกขาก่อนชนะ..

[wonderun]

snoywishes : ขอบคุณที่ติดตามมากเลยนะครับ 

GoonKGiinK : เเก้ไขให้เเล้วนะ เบลอๆ คิดว่าเค้าเป็นคนเดียวกัน 

PrAeW : ขอบคุณฮะ อย่าชอบเเต่นิยายชอบนักเขียนบ้าง ฮ่าๆๆ หยอกๆ 

 jetnipat : งี้เเหละ หึงเเต่ไม่ยอมพูด 

PetitDragon : เค้าเปิดเผยตัวออกไปเเล้วคร้าบ

HaRuTaiZeR : ขอบคุณมากๆเลยนะคร้าบผม 

alexandria : เดี๋ยวให้เอานายพลไปกอดหนึ่งคืนเลย 

iamnan : เเก้ไขเเล้วนะครับ ขอบคุณมากๆที่ให้คำเเนะนำ

Kwansuay : เอาคืนไป  อิอิ

cubcakes : ปล่อยเค้าไปครับ พี่ไนน์เป็นคนเเบบนั้นเเหละ

fa-o : นั่นนะสิจะเกิดอะไร อิอิ 18+ 

cher7343 : เจ็บนะฮะ    เอาคืนไป !!! 

biwtiz : ขอบคุณฮะ เดี๋ยวมาต่อนะ พรุ่งนี้ อิอิ 

yeyong : รู้เเน่ครับๆ ^^

seaz : ขอบคุณครับผม

Dee^daY : อันนี้น่าจะเป็นใครเด้งก่อนมากกว่านะครับ พี่ฮยอนจุง ^^




.............................................

ตอนที่ 3 : ไม่บอกหรอก อิอิ!

ไปชมสิ่งที่ไม่น่าสนใจกันก่อนดีกว่าาาาา






สำหรับตอนนี้นะครับ มีบทสัมภาษณ์พิเศษพระเอก X นายเอกมาให้ชมกันครับ

กระผม รัญ ทำหน้าที่เป็นผู้ดำเนินรายการครับ



รัญ : สวัสดีฮะ ทุกท่านวันนี้เราอยู่กับเเขก(ไม่ได้)รับเชิญสองคนนะฮับ พี่บล็อค เเละพี่ไนน์ครับผม

บล็อค + ไนน์ : สวัสดีคร้าบผม

รัญ : เป็นยังไงบ้างครับกับผลงานชิ้นนี้ของพี่ทั้งสอง

ไนน์ : ก็เสียวดีนะครับ เห้ย  เสี่ยวดี

รัญ : พี่บล็อคว่าไงบ้างครับ

บล็อค : ก็สนุกดีฮะ คาเเร็กเตอร์ผมก็น่ารักดี

รัญ : นี่ต้องขอถามก่อนเลยใครเป็นพระเอก ใครเป็นนายเอกเนี่ย

ไนน์ + บล็อค : .... ???  พวกเราเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันน่ะครับ

รัญ : อ้าว เเย่จังเลย สงสัยต้องรอถึงเวลาง่วงใช่ไหมครับถึงจะรู้


โป๊กกกกก !!!!


รัญ : ขอโทษนะครับ ... งั้นๆ เปลี่ยนประเด็นครับ พี่ไนน์ครับ เเค่หมาฉี่นี่พี่ถึงกลับต้องเอาไปให้พี่บล็อคเค้าซักให้เลยหรอ

ไนน์ : ที่จริง ก็ไม่ได้อะไรหรอกคร้าบ เเต่ไอ้บล็อคมันน่ารักดี เลยอยากเเกล้งมันนิดหน่อยน่ะ

บล็อค : อ้าววววว  ไหงมึงพูดงี้



ตุบตุบๆๆ


รัญ : อ้าวพระ นาย ของเราไปตีกันซะเเล้วๆ

ไนน์ : ยังไงๆ ก็ฝากนิยายด้วยนะคร้าบบบ  เห้ย

บล็อค : ฝากบล็อคไว้ในอ้อมใจด้วยนะฮ๊าฟ

นายพล : โฮ่งๆ ๆ ๆ  โบ้วววว  บู๋ววววว







ไปพบกับตอนที่ 3 กันเลย

ตอนที่ 3 : ไม่บอกหรอก อิอิ!

.........................................

รัญ : ฮะ ? อะไรนะ ? ตอนที่ 3 ยังไม่มา ...... 






เตรียมรับ 





อ้ากกกก    หนีก่อนนะฮับ  บ้ายบายยยยย



PS. พรุ่งนี้เเล้วกันนะ คึคึ    ตู้มมมม

[Ebsilon]

น้องรัญใจร้าย