♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ?
ตอนที่ 27 : กระจ่าง !! The end
รถเก๋งสีดำเทียบจอดที่เเผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาล มีเด็กหนุ่มผู้ชายหนึ่งคนวิ่งลงมาจากรถ
ก่อนที่รถจะขับเคลื่อนออกไปจากบริเวณนั้น
เด็กหนุ่มกดโทรศัพท์ไปยังเบอร์ล่าสุดที่โทรเข้ามา เพื่อจะถามหาห้องที่รับคนเจ็บเข้ามา
"ฮัลโหล"
((......))
"โอเคๆ ได้ ... จะรีบไป"
สิ้นสุดการสนทนา ร่างบางวิ่งผ่านมาจนถึงห้องผู้ป่วยฉุกเฉิน หน้าห้องนั้นมีผู้ชายสามคน
สองคนคือคนที่เด็กหนุ่มรู้จักดี อีกสองคนไม่เคยเห็นหน้า
"พี่เอ พี่บล็อคเป็นยังไงบ้าง" ร่างบางเอ่ยถามคนคุ้นเคยทันทีที่เดินเข้ามาถึง
"ยังไม่รู้เลย หมอยังไม่ออกมาบอกอะไร ตอนนี้ภาวนาให้มันปลอดภัยก็พอ" คนตอบเเสดงสีหน้ากังวล แต่ไม่เท่าอีกคนที่นั่งกุมหัวอยู่อย่างทำอะไรไม่ถูก
"พี่ไนน์มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ"
"พี่มันไม่ดีเอง ฮึก ... พี่มัน" ยังคงร้องไห้ไม่หยุด ไนน์ในตอนนี้ไม่สามารถสื่อสารกับใครได้รู้เรื่อง ย้ำแต่เพียงว่าทั้งหมดเป็นความผิดของเขา
"พี่ฟิวส์ครับ มันไอ้บล็อคเป็นไงบ้าง" คนที่เพิ่งตามเข้ามายกมือไหว้ ผู้ชายอีกคนที่ยืนรออยู่เเล้ว
"หมอรอดูอาการอยู่ ยะ ... ยัง ไม่พ้นขีดอันตราย" คนฟังตอบตะกุกตะกัก
"เเล้วพ่อเเม่มัน ?"
"พี่ติดต่อไปเเล้ว เเม่มันช็อค จนเป็นลมไป อาจจะตามมาพรุ่งนี้"
"มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นวะเนี่ย ?" ทีหัวเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก ด้วยความที่เค้าเเละบล็อคเป็นเพื่อนรักกันมานาน
"ไอ้ไนน์ มันเกิดอะไรขึ้นวะ" ชายหนุ่มวตรงดิ่งเข้าไป เเล้วกระชากคออีกฝ่ายขึ้นมา
"มึงปล่อยให้มันเป็นเเบบนี้ได้ยังไง โธ่ !!! กูอุตส่าห์ปล่อยให้มึงดูเเลมัน เเต่มึงมัน ..."
"ใจเย็นๆ ค่อยๆพูดค่อยๆจากัน" หนุ่มร่างบางวิ่งเข้ามาเเทรกกลางระหว่างสองคน
"แต่ ..." ร่างสูงชี้ไปที่ชายอีกคน
"บอกให้ใจเย็นๆไง" พูดจนอีกฝ่ายสงบสติอารมณ์เเละนั่งเงียบลงไปได้
หน้าห้องฉุกเฉินที่เต็มไปด้วยเด็กผู้ชายฉกรรจ์วัยมหาลัย 6 คน แต่ละคนมีสีหน้ากังวลถึงอาการของเด็กหนุ่มอีกคน
ตอนนี้พวกเค้าทำได้แค่ภาวนาให้เพื่อนของพวกเค้าปลอดภัยเท่านั้น
แอ๊ดดดดด !!ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออก หมอเดินออกมาในชุดผ่าตัดสีเขียว สีหน้าของหมอไม่สู้ดีนักบ่งบอกให้รู้ว่า
การรักษาอาจมีปัญหาเกิดขึ้น
"หมอครับเเฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ" พุ่งตัวเข้าไปหาหมออย่างรวดเร็ว ไนน์ไนตอนนี้ไม่มีสติเหลืออยู่กับตัวเเล้ว
"คนไข้เสียเลือดมาก เเล้วก็ ... การชนไปทำให้กระดูกซี่โครงด้านหลังหัก ซึ่งหมอคิดว่าน่าจะซ้ำรอยกับเเผลเดิม" ทุกคนมีสีหน้างุนงง
"คนไข้เคยประสบอุบัติเหตุรถชนมาเเล้ว น่าจะหลายปีมาเเล้วนะครับ"
"เเล้วตอนนี้จะรักษายังไงครับหมอ ... ต้องการเลือดหรือเปล่า เอาเลือดผมไปก็ได้นะครับ"
"คนไข้มีหมู่เลือดเอบี ตอนนี้ทางโรงพยาบาลก็มีหมู่เลือดนี้อยู่ แต่ไม่เเน่ใจว่าจะใช้ได้หมดหรือเปล่า"
"ผมเลือดกรุ๊ปเอบีครับ" เหมือนเสียงระฆังจากสวรรค์ดังขึ้น มิว มีหมู่เลือดเอบี
"ผมก็เอบี" อีกเสียงเเทรกขึ้นมา
"ถึงอย่างนั้นก็ไม่เเน่ว่าจะใช้ได้นะครับ หมู่เลือดเอบีมีความแตกต่างจากหมู่เลือดอื่นพอสมควร
หมอไม่รู้จะอธิบายยังไงให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น"
"ไม่เป็นไนครับหมอ ผมเป็นนักศึกษาเเพทย์ ส่วนอีกสองคนเป็นนักศึกษาเภสัชฯ น่าจะเข้าใจได้ง่ายขึ้นนะครับ"
หมออธิบายถึงเรื่องของน้ำเลือดเเละเกร็ดเลือด รวมถึงส่วนประกอบต่างๆให้ฟังอย่างละเอียด
เด็กหนุ่มทั้งสามคนพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่ทุกคนจะเดินไปที่ห้องตรวจเลือด เข้าสู่กระบวนการให้เลือด
จนเสร็จสิ้นเเล้วกลับมาที่เดิม
ทั้ง 6 คนยังคงอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน ใบหน้าของแต่ละคนดูมีความกังวลลดลงหลังจากทุกคนได้เข้าไปให้เลือด
"บล็อคเคยโดนรถชนด้วยหรอ ?" ฟิวส์ถามรุ่นน้องสายสุขภาพด้วยกัน
"เหมือนมันจะเคยเล่าให้ผมฟังนะ แต่ผมไม่เเน่ใจ เพราะมันน่าจะนานมาเเล้ว น่าจะสัก 10 ปีได้ละมั้งพี่ ตอนนั้นในมหาลัยเหมือนมันวิ่งไปช่วยเด็กผู้ชายอีกคนที่วิ่งมาเก็บบอล" ทีเล่ารายละเอียดคร่าวๆ ถึงเหตุการณ์เมื่อตอนนั้น
"เดี๋ยวนะ ... ไปช่วยเด็กเก็บบอลเมื่อ 10 ปีก่อนหรอ" ชายอีกคนเเทรกขึ้นมา
"ไอ้ไนน์ มึงจำตอนนั้นได้ไหม ?" หันไปถามเพื่อนอีกคนที่ตอนนี้ยังคงนั่งเงียบอยู่คนเดียว
"จำได้ ... กูวิ่งไปเก็บบอล เเละมีเด็กผู้ชายอีกคนเข้ามาช่วย"
"เรื่องเกิดขึ้นที่ไหน ?" ทีวิ่งพรวดเข้ามาอีกรอบ
"มหาลัย"
"ถ้างั้นคงใช่เเละล่ะ"
"มึงเป็นรักเเรกของมันเลยนะ" ทียิ้มออกมานิดๆ
แอ๊ดดดดดดดด !!"คนไข้พ้นขีดอันตรายเเล้วครับ"
นาฬิกาในห้องพักผู้ป่วยบ่งบอกเวลาว่าตอนนี้ดึกมากๆเเล้ว คนป่วยก็ปลอดภัย จนตอนนี้สามารถมาย้ายมาห้องพักได้ คนอื่นๆในห้องต่างพากันหลับพักเอาเเรง เหลือเพียงหนึ่งคนที่ยังกุมมือคนเจ็บไว้เเน่น เอามาซุกไว้ที่เเก้มของตัวเอง หยาดน้ำตาไหลอาบชื้นไปที่ทั้งมือเรียว
ในใจก็ได้แต่ภาวนาให้คนข้างๆฟื้นขึ้นมาเร็วๆ
"ไนน์รักบล็อคนะ !! ฮึก ... อย่าเป็นอะไรนะ"
แต่ยังคงไร้การตอบรับจากอีกฝ่าย ชีพจรที่เต้นคงที่ แต่เเสดงให้เห็นว่าอ่อนเเรงเต็มที ร่างกายถูกโยงด้วยสายห้อยน้ำเกลือ อีกทั้งเครื่องช่วยหายใจ ยิ่งทำให้คนเฝ้ากังวลมากขึ้นไปอีก
"รีบฟื้นขึ้นมานะ !!!" มือหนากำเเน่นเข้าไปอีกเมื่อรู้สึกว่าชีพจรอีกฝ่ายเต้นช้าลงอย่างน่าตกใจ
ตื๊ด ตื๊ด ... ตื๊ดดดดดด ตื๊ดดดดดดสิ่งที่ทำได้อย่างเร็วที่สุดตอนนี้คือหาารออดเรียกพยาบาล มือหนากดออดที่หัวเตียงเรียกนางพยาบาลที่ห้อง
แต่เหมือนจะไม่ทันเเล้วชีพจรช้าลงต่ำไปอีก เหมือนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจอีกฝ่ายดังก้องอยู่ในหัว
"บล็อค ... อย่าเป็นไรนะ !!!"
"ไหนสัญญาว่าจะพานายพลไปวิ่งด้วยกันไง ..."
"บล็อคคคคคค ... ต้องหายนะ ยะ ... อย่าทิ้งกันเเบบนี้สิ"
"ไนน์รักบล็อคนะ" เหมือนจะหมดหวังทุกอย่างที่ทำไปดูไร้ค่า ไม่ว่าจะเรียกร้องยังไง อีกฝ่ายก็ไม่มีทางฟื้นขึ้นมาได้
"ถึงตอนนี้มันอาจจะสายไปแต่ไนน์ก็อยากจะบอกให้บล็อครู้ไว้"
"บล็อคก็เป็นรักเเรกของไนน์นะ"
คำพูดสุดท้าย ...ก่อนที่ชีพจรจะกลายเป็น ...ศูนย์ .....................................................................
ใครอยากอ่านเเบบดราม่าก็อ่านเเค่นี้นะ
ตอนเเรกก็ไม่อยากให้จบเเบบนี้ แต่ว่าชีวิตจริงอะไรมันก็ไม่เเน่นอนจริงไหมครับ
ชีวิตมันมีทุกรสชาติ ... แต่นี่ไม่ใช่ตอนจบเเบบที่นักเขียนต้องการแต่งจริงๆนะ
ลองอ่านลงไปข้างล่างอีกนิดสำหรับคนต้องการตอนจบเเบบเเฮปปี้
..........................................................................................
"ไนน์ ตื่นๆๆ ตื่นได้เเล้ว" นาฬิกาปลุกกำลังทำหน้าที่ประจำทุกเช้าไม่สิต้องเรียกว่าเย็น
"ยังไม่มืดเลย ไม่ต้องรีบตื่นน่า"
"วันนี้อยากออกไปเดินเล่นนี่นา" ร่างโปร่งข้างๆทำเสียงอ้อน แต่ก็ออกเเรงยกไอ้คนตัวใหญ่ขึ้น
"หนักชะมัด"
"ง่วงงงอ่า ยังไม่ไปไม่ได้หรออออออ"
"ไม่ได้ เร็วๆ ไม่งั้นให้นายพลจัดการนะ"
"โอเคๆ ไปเเล้วๆๆ " ในที่สุดก็ต้องยอมตื่นไปจัดการตัวเองอยู่ดี ดีกว่าให้เจ้าหมาน้อยชิสุตัวนั้นขึ้นมาวิ่งเล่นบนตัว
สถานที่เดิมเหมือนกับทุกครั้ง สวนสาธารณะของมหาลัย สถานที่ที่บล็อคไนน์เเละเจ้านายพลมาเดินเล่นกันบ่อยๆ เด็กหนุ่มสองคนเดินจับมือกัน
มือข้างที่ให้ไออุ่นซึ่งกันเเล้วกัน
มือที่จะจับกันไปจนถึงจุดหมาย
มือที่จะคอยนำทางอีกฝ่ายเมื่อออกนอกลู่นอกทาง
ทั้งคู่นั่งอยู่ใต้ต้นก้ามปูต้นใหญ่ ต้นก้ามปูที่คนในมหาลัยมีความเชื่อว่าถ้าใครมาบอกรักกันที่นี่จะสมปรารถนา มันจะเป็นเเบบนั้นทุกคู่รึเปล่านะ
"บล็อคเมื่อกี๊ไนน์ฝันร้ายเเหนะ" คนตัวสูงทิ้งตัวลงบนตักของคนที่ตัวเล็กกว่า
"ฝันว่าไร"
"ฝันว่าบล็อคถูกรถชน เข้าโรงบาล เเล้ว..."
อยู่ดีๆคนพูดก็เงียบเสียงไป
"เเล้วอะไรเล่า"
"บล็อค ... ตาย โอ๊ยยยย"
"พูดจาปากไม่เป็นมงคลเล๊ยยยย"
"พอบล็อคไม่อยู่ ไนน์ก็เลยมีกิ๊กใหม่ใช่ไหม ??!"
"โอ๊ยยยๆๆ ไม่ใช่สักหน่อยนะ อย่างอนไปเลย"
"ให้มันจริงเหอะ" คนพูดเงียบเสียงลงเเละทิ้งมือไปทางด้านหลังเงยหน้ามองท้องฟ้า
ท้องฟ้าวันนี้สวยมากจริงๆ ไม่มีเมฆสักก้อนที่ทำให้ดูเเล้ววุ่นวาย ดวงอาทิตย์ก็เหมือนจะเป็นใจ ไม่ได้สาดเเสงร้อนจ้าออกมา อีกสักพักก
พระอาทิตย์ก็คงจะลับขอบฟ้า
... อยากให้เป็นเเบบนี้ทุกวันจังเลย"มองอะไรอยู่น่ะ" คนบนตักเรียกหาอีกคนที่กำลังเหม่อลอย
"ท้องฟ้าสวยดีนะ" พลอยทำให้อีกคนต้องเงยหน้ามองท้องฟ้าในวันนี้ด้วย
"ไหนไม่เห็นจะสวยเลย คนตรงนี้สวยกว่าเยอะ โอ๊ยยยย" โดนทุบที่ท้องไปหนึ่งทีจังๆเอาซะจุกเลย
"ถ้าวันนึงบล็อคหายไปจริงๆ ไนน์จะทำยังไง"
"ไนน์ก็คง .." คนตัวสูงเงียบเสียงลง
"ไนน์ต้องดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าเถลไถลเหมือนแต่ก่อน" ร่างโปร่งกำมือหนานั้นไว้เเน่น
"ไม่มีทางที่บล็อคจะหายไปไหนหรอก" มือที่บีบอยู่คลายออกเเล้วเอามากุมไว้ที่อก
"บล็อคต้องอยู่ที่นี่ อยู่กับไนน์เข้าใจไหม ?"
"แบบนี้มันเรียกบังคับนี่หว่า" ร่างข้างบนดีดลงตรงกลางหน้าผากเนียนเกลี้ยง
"ทำไมชอบทำร้ายร่างกายกันจังเดี๋ยวเถอะ"
"เฮ้ยยย จะทำอะไร !?"
"จะเเกล้งคนไง" ตอนนี้เจ้าคนตัวสูงค่อมอยู่บนคนตัวบาง เเล้วเริ่มใช้มือลวนลามไปตามที่ต่างๆ
"บล็อค ... ไนน์รักบล็อคนะ"
"รู้เเล้วน่า"
"เเล้วบล็อครักไนน์รึเปล่า !?"
"ไม่ต้องถามได้ไหม"
"ตัวบล็อคก็อยู่ที่นี่ อยู่ตรงนี้ อยู่ไนน์"
"เเล้วใจล่ะ"
"ใจบล็อคอยู่ที่นี่ตรงนี้" นิ้วชี้จิ้มลงไปที่กลางอกของอีกฝ่าย
"ดูเเลมันดีๆนะ"
มือหนาประคองหน้าเรียวๆขึ้นมา ปัดผมที่ปกอยู่ระหว่างตาสองข้างออก ก่อนจะประทับรอยจูบเบาๆลงไปที่กลีบปากนุ่มของอีกฝ่าย ความรักของทั้งคู่ ที่เริ่มเเละจบลงที่ต้นไม้ต้นนี้ เป็นไปตามที่คนละเเวกนั้นบอกกันจริงๆ เรื่องตำนานของต้นก้ามปูต้นนี้
"โฮ่งงงงงงๆๆๆๆๆๆๆ "
"นายพลจะเข้ามาเเทรกทำไมเนี่ย คนกำลัชจู๋จี๋กัน ไปเลยไป"
"เเง่งงงง. บรู๊วววววววววว"
"ไอ้หมาาาบ้าาาาา !!!"
.............................................................................
เเบบเเฮปปี้เอ็นดิ้ง เป็นตอนจบที่เคยคิดไว้ตั้งแต่เปิดเรื่องนี้ขึ้นมา อาจจะมีงงๆบ้าง ถ้าใครมีคำถามก็ให้ทิ้งไว้ได้เลยนะคร้าบ
สำหรับตอนจบที่อยากให้จบจริงๆ (มึงยังจะมีอีกหรอ) ตามลงไปอ่านข้างล่างอีกนิดนึงนะ เเหะๆ
............................................................................................
"อ่ะ โอ๊ยยยยย" เสียงร้องโอดครวญของเด็กหนุ่มมหาลัยรูปร่างหน้าตาผิวพรรณดี หลังจากมีกิ่งของต้นก้ามปูต้นใหญ่ประจำสวนสาธารณะของมหาลัยตกลงมา ทำให้เค้าหัวเสียขึ้นมาเพราะรบกวนการนอนกลางวัน อันเป็นกิจวัตรประจำวันที่เค้าทำทุกครั้งหลังหมดคาบเรียนตอนเย็น
"ให้ตายสิ ถ้าหล่นมาเเบบนี้ ทับกันให้ตายเลยดีกว่าไหม" ชายหนุ่มลุกขึ้นเเล้วปัดเศษไม้เศษหญ้าที่ติดตามชุดนักศึกษาออก ก่อนจะโน้มตัวหยิบหนังสือเรียนคู่ใจขึ้นมา
รู้สึกปวดหัวชะมัดเหมือนอะไรเยอะเเยะเต็มไปหมด เหมือนเกิดเรื่องอะไรบางอย่างขึ้น แต่เค้าก็จำไม่ได้
"กี่โมงกี่ยามเเล้ววะ" เค้าพูดกับตัวเอง ก่อนจะพลิกข้อมือซ้ายเพื่อดูนาฬิกา
"ชิบหายยยย" โวยวายออกมาเสียงดัง เค้านอนหลับมา 4 ชั่วโมงเต็มๆ นึกขึ้นได้วันนี้เค้ามีนัดนี่นา เกือบเลยเวลานัดเเล้ว ให้ตายสิ
!!!
เด็กหนุ่มรีบวิ่งกลับหอพักอย่างเร็วที่สุด จัดการเตรียมตัวตัวเองให้เรียบร้อยที่สุดเเล้วรีบวิ่งออกมาตรงไปยังสถานที่ที่นัดกันเอาไว้
"ฮัลโหล .."
((อยู่ไหนเนี่ย ทำไมมาช้าจัง))
"กำลังวิ่งไปอยู่นะ รอก่อนดิ"
((ช้าจะตาย โด่วววว เดี๋ยวก็ไม่รอหรอก))
"รีบเเล้ว เเค่นี้นะๆคร้าบ"
ร่างสูงวิ่งจากหอพักมาอย่างเร็วจี๋ จนถึงสถานที่ที่นัดกันไว้
"มาช้านะ !!! " มาถึงก็โดนอีกฝ่ายสวดก่อนเลย
"โห ขอโทษนะคร้าบ ทีหลังจะไม่มาช้าเเล้ววววว"
"อย่างงี้ตลอดอ่ะ เฮ้อออ มีแฟนเเบบนี้อย่ามีซะดีกว่า ชิ"
"เอ้างอนๆๆๆ อย่าทำเเบบนี้ดินะๆ"
"วันนี้ไปนอนข้างนอกกับนายพลเลยนะ" โดนคนร่างบางไล่ให้ไปนอนกับหมาข้างนอก
"ไหงงั้นล่ะคร้าบ ไม่เอาๆ งั้นเดี๋ยวคืนนี้จะบริการอย่างดีเลย" พร้อมส่งสายตาหื่นๆใส่อีกฝ่าย
"ไอ้บล็อคไอ้หื่น ไอ้ลามกกกก"
"ก็ไนน์น่ารักน่ากดขนาดนี้ จะให้บล็อคทนไหวได้ไงเล่า"
เด็กหนุ่มทั้งสองคนกินข้าวไปคุยกันไปหัวเราะกันไป ความรักเเบบใสๆของวัยรุ่น ก็ไม่เเปลกที่ผู้ชายจะรักกันเองจริงไหม ??
แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ใจเท่านั้นเเหละ
แค่เปิดใจจะรักกันไม่ว่าใครไหนก็รักกันได้
...
~: THE END ♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ? :~ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่อยู่เป็นกำลังใจให้กันมาตลอด ... แต่งมาตั้งแต่กุมภาละมั้งเนี่ย เพิ่งจะจบได้ กว่าจะจบเล่นซะเหงื่อตกเลย บรึ๋ยยยย !!!
ปล. สุดท้ายนี้รู้รึยังทำไมต้องเอา บล็อค ขึ้นก่อน ไนน์ อิอิ หวังว่าทุกคนจะเก็ทกันนะก๊าบบบ
ถ้าตอนจบทั้งสามเเบบมันออกมาไม่ดียังไงหรืออะไรขาดตกบกพร่องก็ด่าได้ตามสบายเลยนะครับ แต่ผมอยากให้มันจบออกมาเเบบนี้เอง
ปล2. ต่อไปเต็มที่กับนิยายอีกสองเรื่องที่เหลือ ฝากติดตามด้วยฮะ !!
彡 เเฟนผม ... มันหน้าโหด 彡
▽ 帅哥「สามหล่อ」 
หัวข้อ: ♥ บล็อค X ไนน์ ไหงงั้นน่ะ ? ตอนที่ 27 : กระจ่าง [THE END] [12/06/12] p.12 [ย้ายเลยครับ !!] (อ่าน 80273 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก