น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [13]คินขับรถพาพี่ยูไปกินอาหารอิตาเลี่ยนอย่างอารมณ์ดีสุดๆ
ระหว่างทางขับไปก็ฮัมเพลงตาม ผิวปากตาม
พี่ยูรำคาญจนอยากจะเอาตีนไปอุดปากให้มันเงียบๆซะ
“หุบปากซักสองนาทีจะตายมะ?”
“โหยพี่ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน ไม่คิดถึงผมมั่งเหรอ~~” น้องหมอส่งเสียงอ้อนๆไป
“ไม่”
“โด่ ผมรู้ว่าพี่คิดถึงผม ไม่ต้องมาทำไก๋เลย”
“ถุ๊ย!!”
....รู้แล้วยังเสือกถาม“แล้วนี่พี่อยากได้อยากโดนตามคำอวยพรของพี่วิชปะ??” ไอ้นี่แม่งมีเลศนัยตลอดดดด
“เดี๋ยวมึงได้โดนตีนกูนี่ไง” หันไปทำหน้ายังกับจะแดกหัวหมอ
“ฮ่าๆๆๆๆ”
น้องหมอหัวเราะก่อนจะหันไปขับรถต่อ
แต่ใจก็แอบหวังอะนะ
แต่ถ้าพูดไปอาจโดนกระทืบตายหยังเขียดได้
เพราะงั้นอย่าจะดีกว่า เหอๆๆ
พอมาถึงที่ร้าน
น้องคินก็บอกให้พี่ยูสั่งได้ตามสบาย
พี่ยูก็กระหยิ่มยิ้มย่องในใจ
“พี่ยู สั่งเยอะๆเลยนะ ผมหิว”
....หึหึ กูจะสั่งให้มึงหมดตัวเลยก็สั่งๆๆๆๆไป
ไม่ได้นับเมนูด้วยว่ากี่อย่าง
แต่พอยกออกมาเต็มโต๊ะอะ
น้องหมอก็กิน ไม่สิ..อย่าเรียกกิน
เรียกว่า ยัดห่า ซัดโฮก จะดีกว่า
เห็นผอมๆแบบนี้ น้องหมอแม่งกินเก่งมากกกกก
เวลากินนี่ ก็คือเวลากินจริงๆ
มันไม่ค่อยจะคุยกับพี่ยู แต่ถ้าอันไหนอร่อยมันก็จะตักให้
แล้วบอกว่า “กินสิ อร่อยนะ”
พอกินเสร็จแล้วเรียกเก็บเงิน
บิลออกมาเป็นที่น่าตกใจไม่น้อย
แต่แหม หมอรวยอะ!
ไม่สะท้านหรอกแค่นี้
ควักบัตรให้พนักงานรูดไป
“พ่อแม่มึงต้องร้องไห้แน่ๆเลยวะ”
“ไม่หรอกพี่ คิดมากไปได้”
/////
“แล้วจะไปไหนต่อ??” พี่ยูถาม ตอนกำลังเดินไปขึ้นรถ
“ตามใจผมเหรอ?”
“เออ”
“ปะ งั้นขึ้นรถกัน”
ระหว่างทางทั้งสงคนไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากมาย
ยูหันหน้าออกไปมองข้างทาง ทั้งที่ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจนัก
วันนี้เขาคิดไว้แล้วว่าจะตามใจหมอมันซักวันนึง
มันอยากจะพาไปไหนให้มันพาไป ไม่มีเหตุผลที่ตามใจ
“ไปทะเลกันนะพี่” คินพูดส่งยิ้มให้พี่ยู
“อือ ไม่รอให้ถึงก่อนแล้วค่อยบอกกูละ” แค่ดูเส้นทางที่มันขับมาก็รู้แล้วว่าจะไปไหน
“ฮ่ะๆๆ แล้วนี่ก็อาจจะต้องค้างนะ”
“กูไม่ได้เอาเสื้อผ้ามา”
“เดี๋ยวผมพาไปซื้อ”
“พรุ่งนี้กูมีเรียน”
“โกหก ผมสืบมาหมดแล้ว พี่วิชบอกว่าพี่ไม่มีเรียนอีกสองวัน”
....ไอ้เหี้ยวิช ไอ้หนอนบ่อนไส้ ไอ้ขี้เปียก กลับไปกูจะฆ่ามึง!!!ออกมาจากกรุงเทพก็เริ่มเย็นแล้ว
กว่าจะถึงทะเลที่คิดว่าใกล้กรุงเทพแล้ว
มันก็ใช้เวลาตั้งสี่ชั่วโมง
เพราะไอ้หมอมันขับรถได้อืดดดดดที่สุด
หลายครั้งที่ยูด่าไปแล้วบอกว่ามึงขับรถอืดแบบนี้จะถึงเมื่อไหร
แล้วก็จะแย่งไอ้หมอขับเองให้ได้
“แล้วคืนนี้จะนอนไหน?” ยูหันไปถาม เพราะมากันสองคนแบบไม่ได้วางแผนไว้
“ลุงผมเขาเปิดบังกะโลอยู่น่ะ เดี๋ยวไปบอกเด็กที่นั่นเอาแล้วกันนะ” พี่ยูพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจ
ไม่นานนัก ก็มาถึงบังกะโลของที่บ้านไอ้หมอจนได้ คินให้พี่ยูรออยู่บนรถ
ส่วนตัวเองเข้าไปในตัวบ้านที่เป็นบ้านรับรองเพื่อไปเอากุญแจบ้านพัก
คินออกมาพร้อมกุญแจและกีต้าร์โปร่ง เดินยิ้มแป้นออกมาเลย
“บ้านที่อยู่ริมทะเลว่างพอดีเลยพี่ ผมแนะนำ สวยมากก”
“รีบๆเหอะ กูเหนื่อย”
“คร้าบบบ”
คินขับรถมาจอดข้างบ้านพักที่ว่า
ซึ่งก็สวยตามคำอวดนั่นจริงๆ
เป็นบ้านหลังเล็กๆที่อยู่ติดชายทะเลมากที่สุด
หลานชายเจ้าของเดินขึ้นบันไดไปเปิดไฟหน้าบ้านพักก่อนจะไขประตูเข้าไป
เปิดไฟในนั้นให้หมด จัดการเรื่องความเรียบร้อย
ส่วนพี่ยูของเราเห็นแบบนั้นก็เลยไปเดินที่ทะเลฆ่าเวลาไปพลางๆ
ยูถอดรองเท้าไว้ที่หาดทราย
ก่อนจะเดินเท้าเปล่าเข้าไปสัมผัสกับน้ำทะเลยามค่ำคืนที่เย็นเชียบ
ทะเลที่ตอนกลางวันจะมีผู้คนมากมายมาเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน
พอตกกลางคืนมันจะวังเวงได้ขนาดนี้เลยเหรอ
ไร้ซึ่งเสียงผู้คน มีแต่เสียงคลื่นซัดสาด
ลมเย็นๆที่ทำเอายูที่ใส่เพียงเสื้อนักศึกษาบางๆหนาวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
เขายกแขนขึ้นมากอดตัวเอง เหมือนว่ามันจะช่วยบรรเทาความหนาวได้บ้าง
ยูยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ได้ขยับเดินไปไหน
เหม่อมองออกไปไกลที่ตรงสุดขอบทะเลนั่น
แต่จู่ๆก็มีอ้อมกอดอุ่นๆสวมกอดมาจากทางด้านหลัง
“หนาวเหรอ??” คินก้มกระซิบถามยูเสียงนิ่ม
“อืม” ยูไม่ได้ขัดขืนเพื่อหนีออกจากอ้อมกอดของคิน
เพราะจริงๆแล้วกอดของคินมันก็ให้ความรู้สึกดีอยู่ไม่น้อย
ยิ่งในยามที่อ่อนแอตอนนี้แล้ว มันทำให้ยูร้สึกดีมากเลยละ
“งั้นก็เข้าบ้านกันเถอะนะ” ยูเงยหน้าขึ้นมองคินก่อนจะส่ายหัวเป็นคำตอบ
“ขออยู่แบบนี้ซักพักนะ” คินไม่ตอบอะไร แต่กลับกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น
ไม่รู้ทำไม พี่ยูถึงดูเศร้าเหลือเกิน จนเขาอยากจะกอดเอาไว้ให้นานที่สุด
ยูคิดในใจว่า เขาเห็นแก่ตัวเกินไปมั้ย
เขาใช้ความรักของคินมาทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น
ทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย
แต่เขากลับใช้ความรักความอ่อนโยนของหมอ
มันเป็นการเห็นแก่ตัวไปมั้ย??
“นี่” ยูหันตัวกลับมาหาคิน แต่คินก็ยังไม่ปล่อยมือจากเอวของรุ่นพี่
“ครับ”
“เข้าบ้านกันนะ เหนียวตัว” ยูเงยหน้ามองคินก่อนจะพูดชวน
น้องหมอยิ้มก่อนจะก้มลงไปหอมผมนิ่มๆของพี่ยู
แล้วก็จูงมือพี่ยูเดินไปด้วยกัน เห็นรองเท้าที่ยูถอดไว้ ก็ก้มลงหยิบขึ้นมา
ยูมองแผ่นหลังที่ไม่กว้างมากของหมอ
ทั้งๆที่มันกินเยอะขนาดนั้น
ทำไมมันถึไม่อ้วนเลยน้า ตัวก็ออกจะสูง
ผอมเกินไป สงสัยว่าจะเรียนหนักไป เลยนอนน้อย
แต่มันก็ยังจะอุตส่าห์มีเวลามากวนประสาทได้อยู่เรื่อย
จะเอายังไงดี ถ้ามันเอ่ยปากอีกรอบนึง
จะตอบไปว่ายังไงดีนะ
TBC,,,,,- ขอโทษที่ช้านะคะ ขอโทษที่สั้นอีก
- ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ 
- สงสัยว่าเรากำลังดราม่าในอารมณ์ นองหมอกับพี่ยูเลยมีแววดราม่าเลยงิ ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 952764 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก