น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [15]ณ.ร้านอาหารจีน แถวๆเยาวราช
“โหวววว แต่ละเมนูแพงๆทั้งนั้นเลยอะ”
ฟาสจ้องราคาอาหารบนเมนูตาโตเท่าไข่ห่าน
คือแบบ มันก็อยากจะสั่งอะนะ แต่มันแพ๊งงงงงงแพง เกรงใจเขา
“สั่งสิ พี่เลี้ยงได้น่าแค่นี้เอง”
ใจจริงของไอ้วิชที่นั่งอยู่ตรงข้ามฟาส ที่มันอยากจะพูดคือ
....พี่เลี้ยงได้น่า (อนาคต)เมียของพี่ แค่นี้เอง หึหึ“ไม่เอาอ่ะ พี่สั่งเหอะ ผมกินได้ทั้งนั้นแหละ”
ฟาสยื่นเมนูออกไปให้รุ่นพี่สั่ง
ถ้าหันไปทางเด็กรับอาหาร จะเห็นมันยืนทำหน้าเซ็งอยู่
“ฟาสชอบกินอะไรละ”
เนื่องจากดูท่าแล้วว่าท่าเขาไม่เป็นฝ่ายสั่ง
(อนาคต)เมียของวิชก็คงจะไม่มีทางสั่งเป็นแน่แท้
“อะไรก็ได้ ผมกินได้น่า” คนหน้าสวยอมยิ้ม
“งั้น เอา...”
พี่วิชก็ตั้งหน้าตั้งตาสั่งอาหาร แถมสั่งไวน์มาอีกหนึ่งขวด
กะจะมอมน้องรหัสรึปล่าววะ สงสัยมันจะลืมว่าน้องหรัสมันคอทองแดง
ระหว่างรออาหาร
ดีที่ว่าวิชกับฟาสนั่งกินที่ห้องแยกซึ่งมันเป็นส่วนตัว
ถ้ามานั่งทำแบบนี้ ได้มีแต่คนมองแน่นอน
ก็ไอ้วิชมันเล่นมองฟาสไม่วางตา ตางี้เยิ้มมม
ส่วนไอ้น้องคนสวยนี่ก็มองโน่นมองนี่หลบสายตาไอ้วิชไปเรื่อย
แต่ก็มีบางจังหวะที่หันมาสบตากัน แล้วก็เขินนนน
“พี่วิช พี่เลิกมองผมซะทีดิ” จนน้องมันทนไม่ไหวเนี่ยแหละ
....แม่ง ถ้าตาไอ้พี่วิชเป็นฟัน หนังหน้ากูคงไม่เหลือแล้ว มองได้มองดี“เอ้า ตาของพี่นะ พี่จะมองอ่ะ มีอะไรมั้ย?”
“เนี่ย แล้วเดี๋ยวนี้เป็นอะไร เมื่อก่อนนี่มึงมาพาโวย แล้วนี่อะไรอะ??”
“นี่ไม่รู้ตัวจริงๆเหรอ??”
ฟาสทำหน้าสงสัย
เอียงหัวซ้ายขวา ที่คนตัวโตกว่ามองดูแล้ว
มันน่ารักจนอยากจะเข้าไปหอมแก้มๆๆ
“พี่จีบผมเหรอ??”
“ก็เออน่ะสิ”
ฟาสทำหน้าเหรอหรา พูดอะไรไม่ถูกไปเลย
ใครจะไปเชื่อ ไอ้รุ่นพี่ที่พูดคำด่าคำ ตบหัวทุกครั้งที่เจอกัน
แล้วสอยหญิงยังกับสอยดาว เอ้ออออออออ
....แม่จ๋า ฟาสมึนนนนนนน“จำเรื่องที่พี่จูบไม่ได้รึไง??”
“ใครจะไปลืม แต่แบบ..ก็ไม่นึกว่าพี่จะเอาจริง”
ฟาสก้มหน้าลงมองโต๊ะ เขินชิบหาย
“ตอนแรกก็กะจะเล่นๆน่ะ”
ฟาสเงยหน้าขึ้นมองหน้าพี่วิช
มีวูบหนึ่งที่สายตาของฟาสแสดงความเจ็บปวด
วิชย้ายมานั่งข้างๆฟาส ยกสองมือขึ้นประกบแก้มของฟาสไว้
“แต่ตอนนี้ พี่จริงจังนะ ที่บอกกับไอ้เนศไปว่า คนนี้พี่จองแล้ว คือจองจริงๆ”
“เอ่อ...เอ่อ...” นั่นไง นั่นไง ไอ้วิชมาแรงมาก
“อาหารมาแล้วค่า”
ดีที่ร้านนี้ทำอาหารออกมาทีเดียว
ไม่มีมาออกทีละรายการ
ไม่งั้นไอ้พี่วิชสติแตก
เนื่องจากโดนขัดจังหวะบ่อยๆ
“มาๆกินกัน”
“อาหารจีนกับไวน์ แม่ง..โคตรเข้ากันเลยนะพี่” ที่พูดเนี่ยประชดนะ
“เออ แม่งโคตรจะเข้ากัน ไม่อร่อยเลยว่ะ ไม่กินละ” วิชวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะ
“โห เสียดาย กินๆไปเถอะ”
“เก็บท้องไว้กินเหล้าดีกว่า”
“ผมก็ไม่ค่อยชอบไวน์นะ” ฟาสหมุนแก้วไวน์ไปมา
“งั้นกินแต่อาหารเถอะ ร้านนี้อร่อย”
“อื้อ”
รุ่นพี่รุ่นน้องสวาปามอาหารกันยกใหญ่
กินเก่งกันทั้งคู่
แต่มีอยู่อย่างเดียวที่ฟาสไม่แตะเลยคือ “หูฉลาม”
“ทำไมไม่กินหูฉลามละ?” ขนาดว่าตักให้แล้วฟาสยังไม่แตะเลย
“ผมไม่ชอบ พี่ไม่เคยเห็นว่าเขาทำยังไงน่ะสิ”
“ยังไง??”
“คืองี้เขาจับฉลามขึ้นมาใช่ปะ แล้วเขาก็ตัดตรงหูมันเนี่ย แล้วปล่อยลงทะเลไป ให้มันไปตายในทะเล พี่กินได้ไง น่าสงสารมันออก ยังไงผมไม่กินอะ” หน้าตาตอนเล่าเนี่ยจริงจังที่สุดจนวิชยังอึ้ง
“............”
....โถ ใจบุญจริงเด็กน้อย“พี่ไม่สงสารมันเหรอ??” ฟาสเขย่าแขนพี่รหัส
“จ้าๆ สงสารๆ งั้นก็อย่าไปกินเลยเนอะ” เออ ออ กับน้องมันไป แต่ในใจก็แอบเสียดาย
....ชามนี้มันแพงโคตรรรรรรรรรรรร ถ้าเตี่ยรู้ต้องร้องไห้แน่ๆเลย สั่งแล้วไม่แดกเนี่ย“เนอะ” พอได้ยินพี่วิชตอบแบบนั้นฟาสก็ยิ้มแป้นทันที
....แต่ได้เห็นรอยยิ้ม(อนาคต)เมียก็ยังดีละวะ TT ^ TT,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
วิชไปส่งฟาสที่หน้าห้อง
น้องรหัสไขประตูห้องก่อนจะนึกได้ว่าลืมขอบคุณ
“ขอบคุณที่เลี้ยงแล้วก็มาส่งนะครับ” ฟาสยิ้มน้อยๆ
“จะไม่ชวนเข้าห้องหน่อยเหรอ??” ทำตากรุ้มกริ้ม
“ไม่เอาอะ เดี๋ยวพี่ลวนลามอีก”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
ทั้งสองคนเงียบพร้อมกัน
มองหน้ากัน ไม่รู้จะพูดอะไรกัน
มองจนคนหน้าสวยเขินน่ะแหละ
“อย่าลืมเอาไปคิดนะ” วิชย้ำ
“โหยยย อย่างพี่น่ะ ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย พี่ยังจูบผมไปซะแล้ว”
“ก็มึงมันดันน่ารักนี่น้า” คนตัวโตยืนมือไปขยี้ผมน้องด้วยความหมันไส้
“ผมยุ่งหมด” ฟาสหน้ายู่พลางยกสองมือขึ้นลูบผมยาวๆให้เข้าที่
“งั้นขอจูบหน่อยดิ”
“เอ่อออ...ขอกันด้านๆงี้เลยเหรอพี่!!”
วิชไม่ตอบแต่ขยับตัวเข้าไปใกล้ กอดเอวบางๆของฟาสให้เข้ามาประชิดตัว
ฟาสตกใจเอามือยันอกวิชเอาไว้ พร้อมกับเอียงหน้าหลบ
“นี่มันหน้าห้องนะพี่!!!”
“งั้นถ้าเป็นในห้องก็ได้น่ะสิ” วิชยิ้มกริ่ม
“เอ่อ.....”
ฟาสอ้ำอึ้ง แต่ไม่ทันซะแล้วไอ้พี่วิชเปิดประตูดึงแขนน้องตามเข้ามาติดๆ
ปิดประตูห้องก่อนจะดันฟาสให้ติดกับประตู แล้วบรรจงจูบริมฝีปากสีสดของฟาส
จูบย้ำไปย้ำมาอยู่นั่น จนปากน้องบวมเจ่อหมดแล้ว แถมหายใจก็ไม่ทัน
จนต้องเอามือดันอกแน่นๆของพี่วิชเป็นการบอกว่า
“กูใกล้ตายแล้ววว”วิชเลยถอนปากออกมา จูบที่หน้าผาก หอมแก้มทั้งสองข้าง
จูบที่ใบหู คาง เรื่อยลงมาจนที่ซอกคอ ดูดเม้มจนมันเป็นรอย
ไอ้ตอนที่จูบสองมือก็ไม่อยู่ว่างๆ ดึงชายเสื้อนักศึกษาของฟาสที่สอดอยู่ในกางเกงขึ้น
สอดมือเข้าไปลูบเอวบางๆภายใต้เสื้อนั่น เรื่อยไปลูบหลัง
“พี่วิช เดี๋ยวๆๆ” ฟาสขัดจังหวะเพราะมันรู้สึกแปลกๆ วิชมองหน้าน้องอย่างสงสัย
“ผมยังไม่พร้อม ไว้คราวหลังนะ เดี๋ยวไอ้หมอมันกลับมาด้วย”
วิชรู้สึกเซ็งเล็กน้อย คือกูเริ่มตั้งแล้ว
ไอ้หมออีกแล้วเรอะ ไอ้นี่มารชีวิตกูชิบหาย ให้ตาย!!
“เชื่อพี่สิ มันไม่กลับหรอก” จะเอาหน้าทิ่มเข้าหาซอกคอขาวๆของฟาสให้ได้ แต่น้องมันเบี่ยงตัวหลบ
“ไม่เอาพี่ เราสองคนยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลยนะ”
....เอ่ออออ นี่กูพูดไม่ชัด หรือไอ้ฟาสมันมึนวะ ฮ่วยยยยย“นี่พี่พูดไม่ชัดเหรอ??”
“อะไรไม่ชัด พี่ยังไม่ได้ขอผมด้วยซ้ำ” ฟาสทำปากยื่น
“เป็นแฟนกันนะ??” หลังจากที่วิชพูดจบฟาสก็ยิ้มกว้างทันที
“ครับ” พร้อมกับกระโดดกอดคอพี่วิชทันที วิชกอดเอวบางๆนั่นตอบ
....หมดปราการไปอีกหนึ่ง โฮ่ววววววววววว“แต่ว่า” พอปล่อยจากคอพี่วิชก็มีข้อเรียกร้องอีก
“อะไรครับ??”
“ห้ามมีอะไรกันจนกว่าจะครบปีนะ”
รุ่นพี่ตัวโตอึ้งครับ ไปไม่เป็นเลยทีเดียว
รู้สึกเหมือนหูฝาดไป อยากจะตะโกนใส่หน้าน้อง
“มึงพูดอะไรของเมิงงงงงงงงงงงงงงงงง”TBC,,,ขอดองน้องหมอกะพี่ยูไปก่อน รอลุ้นว่าจะได้อ่านฉากncกันมั้ย กรั่กกกก 
เอาไอ้วิชกะน้องฟาสมาเสริฟ ถูกใจกันมั้ยอ่า???
อยากบอกมานานแล้วว่านิยายของเราอยากเสนอออกมาให้มันอ่านสบายๆไม่เครียดนะจ๊ะ
เพราะงั้นฉากมาม่าคงไม่(น่า)จะมีให้ได้เห็น ส่วนฉากอะจึ๊ยๆก็คงจะมีให้เห็นนิดๆหน่อยๆ
ขอคุณสำหรับคอมเม้นเสมอๆค่ะ 
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 952752 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก