น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [14]“พี่ยูไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้สบายตัว ผมจัดผ้าขนหนูกับเสื้อคลุมให้แล้ว”
คินเดินไปหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อคลุมที่พับอยู่บนเตียง แล้วส่งให้ยูที่ยืนเงียบอยู่
“อย่าทำหน้าแบบนั้นดิพี่” คินลูบผมพี่ยู
“ลามปามแล้วมึง”
“ผมนิ่มจัง”
“กูไปอาบน้ำละ”
พี่ยูเมินน้องหมอก่อนจะเข้าห้องน้ำ
ไปจัดการเนื้อตัวก่อนออกรบ
ไม่ช๊ายยยยยยย!!
ออกมาก็เห็นไอ้หมอนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟา
ซึ่งรายการที่มันดูก็โคตรจะเข้ากับสติปัญญาของมันเลย
มันนอนกระดิกตีนดูเทเลทับบี้ครับ -*-
แล้วแถมยังมีหน้ามาร้องตามอีกนะ
ซึ่งอยากจะบอกว่า พี่ยูเกลียดไอ้สี่ตัวปัญญาอ่อนนี่มาก
ถ้าเป็นบี1กับบี2 จะไม่ว่าเลย (อ่าว - -;)
“ไปอาบน้ำไป๊” พี่ยูเดินมานั่งที่โซฟาอีกตัวนึง
มือก็เช็ดผมที่เปียกไป
“คร้าบบบบบบ”
หลังจากที่คินเข้าไปอาบน้ำได้ไม่นาน
เสียงโทรศัพท์ของยูก็ดังขึ้น
”ว่า??”
(มึงอยู่ไหนเนี่ย? ไม่กลับรึไง? หึหึ) เสียงไอ้วิชลอยมาตามสาย
“เออ ไม่กลับ คืนนี้จะค้างข้างนอก”
(กริ๊วววววววววววววววววววว)
“พ่อมึงเป็นนกหวีดรึไง”
(โห ไอ้เหี้ยนี่ปากดี จะโดนเบิกทวารแล้วยังปากดี)
ล้อเล่นไปงั้นแหละ รู้ว่าไอ้หมอมันไม่กล้าหรอก ถ้าไอ้ยูมันไม่ยอม
“กูไว้ใจมัน”
(เออ กูรู้ แล้วมึงจะเอายังไงต่อ)
“กูคิดว่าจะเล่าเรื่องแซนให้มันฟัง”
ยูเดินไปเปิดตู้เย็นว่าหาอะไรดื่มด้วย พอดีเจอเบียร์อยู่ในนั้น ก็หยิบออกมาเปิด
(คิดดีแล้วใช่มั้ย?)
“กูอยากให้มันรู้ว่าทำไมกูถึงไม่คบกับคนที่ไม่ใช่เกย์”
(นั่นสิ กูว่าไอ้หมอมันก็ไม่เคยคบผู้ชายด้วยกันหรอก)
“ได้เรื่องยังไงแล้วกูจะบอกแล้วกัน”
(เออ)
หลังจากวางสายไป
ยูก็จิบเบียร์ไปดูสารคดีเนชั่นแนลจีโอการฟฟิคไป
แต่ในหัวเนี่ย คิดอยู่ว่าจะเล่าเรื่องนั้นให้หมอฟังยังไงดี
“ทำไมไม่เป่าผมให้แห้งละพี่” คินว่าพลางเดินไปหยิบไดร์เป่าในตู้ออกมา
ต่อปลั๊กก่อนจะเป่าผมให้รุ่นพี่หัวส้มที่นั่งจิบเบียร์เพลินๆอยู่บนโซฟา
“สวยแล้วค่าคุณขา~” ทำจีบปากจีบคอแซวจนน่าหมันไส้
“เดี๋ยวโดนตีน เอามานี่!” ยูแย่งไดร์ออกมาจากมือคิน “หันหลัง”
คินก็ทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย ยูก็เป็นฝ่ายลงมือเป่าผมให้หมอบ้าง
“เรียบร้อย ไปหยิบเบียร์มาหน่อยดิ๊” ทันที พี่ยูใช้หมอไปหยิบเบียร์ให้ทันทีที่เสร็จ
หมอมันก็เชื่องจริ๊งงง เดินดุ๊กๆไปหยิบให้อย่างว่าง่าย
ไปหยิบให้เขาแล้ว ก็อยากกินด้วย เลยหยิบออกมาสองกระป๋อง
ระหว่างที่กิน ทั้งสองคนไม่พูดอะไรด้วยกันสักคำ
คินรู้สึกว่าเหมือนพี่ยูอยากจะพูดอะไรซักอย่าง
ตอนนี้ก็ได้แต่รอเวลานั้นอย่างใจเย็น
.....อย่าให้ผมเมาก่อนนะพี่ นี่มันก็สองกระป๋องแล้วนา“มึงอยากรู้มั้ย ที่กูบอกว่ากูจะไม่คบกับมึง เพราะมึงไม่ใช่เกย์น่ะ มันเป็นเพราะอะไร”
ในที่สุดยูก็ตัดสินใจได้ซะที
“ถ้าพี่จะพูด ผมก็พร้อมที่จะฟัง แต่ถ้าพี่ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไรนะ” คินส่งยิ้มบางๆไปให้
ขยับไปนั่งใกล้ๆ แล้วดึงมือของรุ่นพี่เข้ามาจับไว้
“กูรู้ว่ามึงอยากฟังใจจะขาด ไม่ต้องทำไก๋” ยูยิ้มขำ
“ฮ่าๆๆๆ”
“จะฟังก็เงียบ” คินเม้มปากเงียบ “คือ..แฟนคนก่อนนี้น่ะ รู้มั้ยทำไมถึงเลิกกัน”
คินส่ายหน้า สายตามองตรงไปที่ยู สายตาของพี่ยูดูเจ็บปวดยามพูดถึงรักเก่า
มือที่กุมมือยูไว้ ใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยหลังมือยูไปมาเพื่อเป็นการปลอบโยน
“เพราะเขาไม่ใช่เกย์ไง เป็นไบที่ได้ทั้งหญิงและชาย เจอกันครั้งแรกที่งานเลี้ยงของพ่อ
เขาเป็นลูกชายของคู่ค้าเพชรพลอยด้วยกันน่ะ อายุห่างจากู 7 ปี กูกับเขาคุยกันถูกคอมากเลยนะ
ก็สนิทกันไปเรื่อยๆ จนเขาขอกูเป็นแฟนนั่นแหละ กูก็ตกลง แล้วสาเหตุที่เลิกกัน...”
ยูเงียบไป มือที่ถูกคินกุมอยู่บีบเข้าหากัน มันสั่นอย่างช่วยไม่ได้
เขาก้มหน้าลง เม้มปากสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้
“ถ้าพี่ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไรนะ” คินดึงยูเขามากอดไว้ทั้งตัว รู้สึกปวดที่หัวใจหนึบๆ
เวลาที่เห็นคนที่เรารักเจ็บปวด มันเจ็บปวดแบบนี้นี่เอง
“เพราะกูเป็นผู้ชาย แต่งงานไม่ได้ มีลูกก็ไม่ได้ ยังไงผู้หญิงก็ดีกว่า
พาออกงานสังคมได้ เชิดหน้าชูตาได้ มีลูกเขาให้ได้
ซึ่งมันไม่มีอะไรซักอย่างที่กูทำได้”
คินรู้สึกได้ถึงน้ำตา ที่มันไหลออกมาจนเปียกเสื้อคลุมบนตัว
เสียงพี่ยูอู้อี้อยู่กับอก เสียงสั่น ตัวสั่น
คินกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีก
ยกมือขึ้นลูบหลังแผ่วเบา ก้มลงหอมผมพี่ยู
ในยามนี้คินไม่อยากพูดอะไร
“เพราะงั้น คิน...มึงไม่ใช่ กูไม่อยากเจ็บอีกเข้าใจมั้ย”
“ผมไม่ใช่เขาคนนั้นนะพี่”
“แต่มึงก็ไม่ใช่เกย์ ซักวันนึงมึงอาจจะเบื่อกู แล้วก็ทิ้งกูไปแต่งงาน ถึงวันนั้นกูต้องตายแน่ๆ”
“ผมจะแต่งงานกับพี่”
ยูผละตัวออกมา มองหน้าคินอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
ตอนนี้คินยิ้มอย่างอ่อนโยนไปให้พี่ยู
“มึงอย่ามาตลก”
“ผมสัญญาพี่ ซักวันนึง ผมจะขอพี่แต่งงาน เราจะแต่งงานกันนะ”
“มึงไปเอาความมั่นใจมาจากไหน”
“พี่เชื่อผมสิ เชื่อผม แล้วเราจะแต่งงานกัน”
น้ำตาที่แห้งไปแล้วของยูกลับรื้นขึ้นมาอีกเมื่อคินพูดจบแล้วยิ้มให้อย่างอบอุ่น
คินเห็นแบบนั้นก็เช็ดน้ำตาให้พี่ยู ก่อนจะดึงเข้ามากอดอีกครั้ง
....จะลองเชื่อใจดูสักครั้ง อีกแค่ครั้งเดียว จะเชื่ออีกแค่ครั้งเดียว“พี่..เป็นแฟนกับผมนะ”
ยูเงียบไปชั่วอึดใจ
ก่อนจะตอบกับอกหมอว่า
“อื้อ”
น้องหมอเหมือนมีดอกไม้ไฟอยู่ในอก
ตอนนี้มันดัง
ฟิ้ววววววววววววววววววววววววว
ปุ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ความรู้สึกมันบรรยายออกมาไม่หมด
ว่ามันดีใจมาแค่ไหน
....เราเป็นแฟนกันแล้วนะคร้าบบบบบบบบบบบบTBC,,,มาแล้ววววววว ค้าบบบบบบบ ฮี่ๆๆๆ
จะบอกว่าเค้าเขียนมาม่าไม่เก่ง ncก็ไม่เก่ง
เขียนแต่ฉากปัญญาอ่อนเก่ง 
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค้าบบบ 
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 952936 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก