41วิศวะปีสี่แม่งงานเยอะขนาดหนัก เยอะสัดๆ เยอะเหี้ยๆ
แต่ไอ้เนศก็ยังไม่วายจะโดนคนแก่ก่อกวนให้ได้ปวดสมองเล่น
วันหยุดที่หนึ่งสัปดาห์จะมีสักครั้ง กลับต้องมาแทนที่ด้วยการโดนลากไปโน่นมานี่ ตามที่ต่างๆที่ลุงแกมีกิจการอยู่
ราวกับเป็นเมียที่โดนผัวลากมาดูงานด้วยกัน เนศเคยบ่นแบบนี้ไปครั้งนึง ก็โดนตอกกลับมา
“อ้าว แล้วมันไม่ใช่เรื่องจริงรึไง”
.........อึ้งแดก..........ห่า แบบนี้กูไปไม่ถูกเลย“แต่วันพักผ่อนของผมทีไรลุงทำไมต้องมาฉุดผมไปโน่นมานี่ตลอดเลยเนี่ยยยย”
เนศโวยวายเหมือนเด็กที่โดนขัดใจตอนแม่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้
ลุงนันเห็นแล้วก็ยิ้มขำเดินไปขยี้หัวไอ้ดื้อให้มันยุ่ง
“ก็เพราะอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันบ้างไงไอ้ดื้อเอ๊ย”
มือก็ยังไม่หยุดขยี้ ไม่ใช่มือเดียวอีกตะหาก สองมือช่วยกันขยี้ๆๆ
แถมโยกหัวไปมาเหมือนตุ๊กตาซะงั้น
“โอ๊ยยยยยยยยยยย พอๆๆ” ปัดมือทั้งสองข้าวออกจากหัว ไม่ใช่อะไร...กูมึน
“หึหึ แล้วก็อยากจะทำแบบนี้นี่”
เดินเข้าไปประชิดสนิดชิดแนบซะเป้าชนเป้า
แล้วไอ้มือที่เมื่อกี้ขยี้หัวไปหมาดๆนั้น ก็เปลี่ยนมาเป็นขย้ำตูดแทน
“ลุงทำไมแม่งหื่นจังวะ!” โวยวายเอามือดันอกลุงหมายจะเอาตัวเองออกจากวงแขนลามกนี่ให้ได้
แต่..แม่งไมมันหลุด..ออกยากจังว้อยยยยยย“ไม่รู้เหรอว่าผู้ชายจะหื่นที่สุดก็ช่วงอายุประมาณนี้เนี่ยแหละ หื้ม”
“ไม่รู้โว้ยยยย ไอ้ลุ๊งงงงงงงงงงง” เจอไซร้คอเข้าไปสยิวกิ้วกันเลยทีเดียว
“แหม่ เนื้อเด็กนี่มันหอมดีจริงๆ” แกล้งเนศเข้าไปอีก
“ถะ ถ้าไม่หยุดผมโกรธจริงๆด้วย!!” ใส่อัศเจรีย์สองตัวเพื่อบ่งบอกว่าตูโกรธจริงๆนะว้อยยย
ลุงนันปล่อยมือทันที “ทำล้อเล่นนิดหน่อยก็ไม่ได้”
“ไม่ได้!! เล่นไปเล่นมาเดี๋ยวมันขึ้นทำไง”
“ขึ้นก็เล่นตูดน้องเลยสิจ๊ะ”
“ไอ้แก่ลามกกกกกกกกกกกก!!!” เนศอยากจะกรีดร้องเป็นภาษาอินตะระเดีย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คนห่าอะไรลามกชิบหายถ้าจะพูดตรงๆ เนศไม่ค่อยชอบเรื่องพวกนี้ซักเท่าไหรกลับกันไอ้ลุงนันนี่กลับหื่นมากเป็นพิเศษ
บางครั้งเนศเลยรู้สึกเซ็งที่เวลาเจอกันก็จ้องแต่จะทำท่าเดียว
ในขณะที่เนศชอบนอนกอดกัน คลอเคลียเหมือนลูกหมามากกว่า
แต่ถึงจะไม่ชอบยังไง พอถึงเวลาอย่างนั้นแล้วด้วยธรรมชาติของผู้ชาย
โดนกระตุ้นอารมณ์มากๆมันก็มีคล้อยตามกันไปนั่นแหละ
“วันนี้นอนกอดกันเฉยๆเหอะนะลุงนะ” เนศส่งสายตาปริบๆให้
ทั้งที่ตอนนี้ทั้งคู่อยู่บนเตียงและลุงแม่งก็ขึ้นคร่อมไปเรียบร้อยแล้วด้วย
“เอ่อ..” พูดไม่ออก ไปไม่ถูก
“นะ นะ นะ” ส่งสายตาพลังอ้อนเข้าไป ลุงมันแพ้ลูกไม้นี้อยู่แล้ว
“...ก็ได้” ได้ยินเสียงผ่อนลมหายใจก่อนตอบด้วย
“งั้นมาๆๆ มาซบอกน้องเนศมาเร็ววว”เนศตบที่นอนปุๆพร้อมกับอาแขนรอ ลุงก็ค่อยๆคลานมานอนชิดกับเนศหน้าซบอยู่ที่อก
“ลุงน่ะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว แทนที่จะทำเรื่องแบบนั้น มานอนให้สบายๆดีกว่าเนอะ”
อย่าหาว่าเล่นหัวคนแก่นะ แต่การที่โดนลูบหัวโดยคนที่รักอย่างแผ่วเบาน่ะ มันมีความสุขมากนะ
“อืม รู้แล้วน่า” หลับตาลง
“ถ้าเหนื่อยก็หลับพักผ่อนนะครับ”
“ไม่หรอก แค่พักสายตาเฉยๆน่ะ”
“...” เนศไม่ตอบแต่มองลุงแล้วก็ต้องอมยิ้มออกมา ฝามือเรียวลูบไปตามไรผมและท้ายทอยของลุง..แผ่วเบา
“นี่”
“ครับ?”
“เรียนจบแล้วจะทำอะไรต่อน่ะ”
“อืม..พวกผมห้าคนคุยกันว่า พวกเราจะเปิดกิจการเป็นของตัวเองน่ะครับ”
“ฟรีแลนซ์น่ะเหรอ”
“ครับ ก็แต่ละคนต่างมีกิจการของที่บ้านทั้งนั้นนี่ครับ พวกเราแค่ยังอยากให้มีอะไรที่เป็นจุดของพวกเราอยู่บ้างเท่านั้นเอง
ก็จะมีแต่ผมนี่แหละ ที่พ่อกับแม่ก็ให้พี่ชายผมดูแลกิจการที่โน่นไปแล้ว”
“งั้นมาช่วยงานลุงมั้ย”
“หืมม..ไม่ดีมั้งครับ เดี๋ยวที่บ้านลุงจะว่าเอา”
“หึ ใครจะมาว่า..ตอนนี้ไอ้ยูนี่กลายเป็นคนโปรดของบ้านนู้นไปแล้ว ไอ้คินมีได้ แล้วทำไมลุงจะมีเนศบ้างไม่ได้”
“ผมไม่ไม่ความรู้เรื่องบริหารเลยนะ”
“ไม่เป็นไร ค่อยเป็นค่อยไป เดี๋ยวจะสอนให้”
“...” หมดเรื่องจะเถียงละ เซ็ง
“แต่”
“ไม่มีแต่ทั้งนั้น” ยกนิ้วขึ้นมาอุดปากเนศ
“แล้วถ้าเกิดพ่อกับแม่ถามผมล่ะ” คิ้วเรียวขมวดยุ่ง
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรียนจบจะไปสู่ขอ” ยิ้มเจ้าเล่ห์
“เฮ้ยยยยยย ไม่เอา”
“เอาน่า ถึงเวลานั้นค่อยว่ากัน แก่ขนาดนี้แล้วขี้เกียจหาคนใหม่ละ” กอดหมับเข้าที่เอว
“ขอจูบหน่อย” ไม่รอคำอณุญาติจากเนศเลยซักนิด
จูบที่ไม่ได้อ่อนหวานแต่ก็ไม่ได้รุนแรง ไม่ใช่จูบที่เรียกอารมณ์ แต่เป็นจูบจากความหมันไส้ล้วนๆ
___________________________________________________________________________
เนศกำลังเคร่งเครียดกับรายงาน ไม่ใช่ว่าเป็นคนเรียนไม่เก่งแต่เรียกว่าเนศน่ะเป็นตัวเก็งเกียรตินิยมของคณะ
เลยต้องพยายามมากกว่าคนอื่น ถึงจะเรียนเก่งแต่ก็ต้องพยายามอยู่ดี
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเบอร์ที่เนศไม่รู้จัก มองอยู่สักพักจนฝั่งนั้นวางไปเนศก็ไม่ได้สนใจอะไรหันไปทำรายงานต่อ
แต่ก็ต้องสะดุดที่เบอร์นั้นโทรกลับมาอีกครั้ง เนศรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทีแต่ก็จำใจต้องกดรับ
“ครับ”
“ใช่เบอร์ของคุณรเนศหรือเปล่าคะ?”
เนศขมวดคิ้ว..เสียงผู้หญิงที่ไม่คุ้นเคย
“ครับ ใช่ครับ”
“ดิฉันชื่อนีรนาถนะคะ”
“เอ่อ..ครับ..แล้วยังไงล่ะครับ”
..........งงแดกสิ.....อะไรของนางวะ..จู่ๆก็โทรมาบอกชื่อกะกูเนี่ย..........“ฉันเป็นเมียของคุณกนต์ธร”
“...”
...เมีย ไม่เคยเห็นจะได้ยินเลยวะ“แล้วมีธุระอะไรครับ”
“ฉันอยากให้เธอเลิกยุ่งกับคุณกนต์ธรซะ”
“แล้วยังไงครับ”
...สาบานว่าไม่ได้กวนตีน แต่ไม่รู้ว่าคนอีกฝั่งต้องการอะไรกันแน่“ฉันมาทวงของของฉันคืน”
TBC,,,อ่านให้หายคิดถึงไปก่อนนะจ๊ะ 
ส่วนเรื่องหนังสือยังไงแล้วจะประกาศอีกครั้งนะคะ
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 887812 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก