ความในใจของเกย์คนหนึ่ง.... by InLuSt
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ความในใจของเกย์คนหนึ่ง.... by InLuSt  (อ่าน 199161 ครั้ง)

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
อุตส่าห์คิดวิธีบอกรักเนอะ  ดีนะ ยังโทรไปถาม 
ถ้าไม่เกทมุขนี่คง  เซ็งจิตไปเลย 55

ชอบตอนนี้เหมือนกัน  รออ่านต่อนะ  :oni2:

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5

ตอนนี้เป็นอีกตอนหนึ่งที่ชอบมากที่สุด
ชอบที่เอ็มพยายามหาวิธีมาบอกรักทีเนี่ยแหละ :o8:

ลป.เข้ามาเป็นกำลังใจให้น้องจาเท่ร๊ากกกกกอีกแว้วววว :m13:



เด๋วมันก็โดนจนได้ หึหึหึ.... :m16:
รอดูปลาทองโดนอิฐปาหัวดีก่า กร๊ากกกกกกกกกกกก  :m14:


อะไรล่ะ

ก็เข้ามาเป็นกำลังใจน้องจาเท่ร๊ากกกกเนี่ย ผิดด้วยเหรอ  :m14:




เป็นอะไรกันคับสาวๆ :confuse:
 
เอ้อออออ
ตกลง ... ทีเจ้าเล่ห์ รึว่าซื่อบื้อกันแน่เนี่ย

 :laugh: :laugh:

ยิ้มกันต่ออีกนิดมะ  :m13:

ตอนที่ 45 : บนสนทนา(ยาวเหยียด)....[29 ม.ค. 51]

   ทีเอาแต่มองหน้าผมตลอดเวลาที่กินข้าวเย็น...ไม่พูดอะไร...อมยิ้มน้อยๆตลอดเวลา...
ผมเองก็เอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตากิน...ไม่กล้ามองหน้าทีเหมือนกัน...
เป็นคุณจะกล้ามองหน้าคนที่เอาแต่จ้องมองหน้าคุณ แล้วยิ้มอย่างนั้นเหรอ...
ผมตั้งหน้าตั้งตากินโดยไม่สนใจที...พอเรากินข้าวเย็นเสร็จทีก็ดึงมือผมไปขึ้นรถ...อย่างเนียน....
จูงมือไปสะงั้น...แต่ผมเองก็ไม่ได้สะบัดมือออกแต่อย่างใด...อยากจับก็จับไปสิ...

          ผมนั่งเงียบๆบนรถเหมือนหลายๆครั้ง...แต่ในวันนี้ความรู้สึกของผมไม่ได้เหมือนวันไหนๆที่ผ่านมา...
มันมีความสุข...มีความสุขมากเสียจนบรรยายไม่ได้...มีทีที่นั่งขับรถอยู่ข้างๆ...แม้ว่าไม่ได้พูดอะไรกัน...
แค่การมีตัวตนอยู่...ให้ผมได้รู้ว่ามีทีอยู่ข้างกายเสมอก็มีความสุขมากแล้ว...ทีขับรถจนถึงหอ...จอดรถ...
แล้วจับมือผมเดินไปถึงหน้าห้อง...หยุดแล้วมองหน้าผม...

          "นึกว่าทีจะไขประตูห้องเอ็มด้วยเลยสะอีก" ผมเหน็บ...เห็นเดินจูงนำมาตลอด...
ทีเลิกคิ้วขึ้น...ขำ...ผมเลยหยิบกุญแจแล้วไขเพื่อเปิดประตู...ทีเดินตามผมเข้าไปในห้อง...
ล็อกประตูตามหลัง...แล้วหยุดยืน...ผมเดินไปเก็บเป้แล้วเดินมายืนหน้าทีที่หยุดยืนยิ้มอีกครั้ง...
ยิ้มอย่างนี้มีอะไรแน่ๆ

          "เอ็ม" ทีเรียกชื่อผม...ผมยิ้ม...มองหน้าที

          "ทีอยากฟัง" ทีพูดเสียงแผ่วแล้วรั้งผมทียืนอยู่ข้างหน้าให้เซไปซบ...ก่อนที่จะกอดไว้หลวมๆ....
ถ้าเอ็มไม่บอกทีไม่ปล่อยแน่ๆเลย...ผมกดหน้าลงไปกับไหล่ของทีก่อนจะพุดให้เบาที่สุด..

          "เอ็ม..รัก..ที" ....

          "ไม่ได้ยินอ่า...เอาใหม่นะ" ทีโวย...พยายามมองหน้าผม...ผมหลบก้มหน้างุด...ไม่เอาๆๆๆๆๆ...
ทีไม่ละพยายาม...สัมผัสริมฝีปากหนักๆเลยเริ่มไล้ตั้งแต่ซอกคอ...ขึ้นมาตามหู...แย่แล้ว..

          "ไม่เอาๆ...ทีๆๆๆ....ไม่เอา..." ผมดันที.....และยังคงก้มหน้า...
แต่พอดันทีออกห่าง เลยเป็นจังหวะให้ที ละจากลำคอมายังริมฝีปากที่ว่าง...ริมฝีปากได้รูปเลยประกบ...
แลกความอ่อนหวานนุ่มนวล...ผมเริ่มเซ...ทีใช้มือข้างหนึ่งยึดหลังผมไว้ไม่ให้ล้ม...
เท้าค่อยๆดันเดินไปข้างหน้า...ในขณะที่ลิ้นอุ่นร้อนแทรกเข้ามา...ผมชนขอบเตียงแล้วล้มลงบนฝูก...
มีทีคร่อมอยู่ด้านบน...การหายใจผมเริ่มติดขัด...การจูบดูเหมือนเนิ่นนานออกไปเรื่อยๆ...จูบกับคนเดิม...
แต่ให้ความรู้สึกที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง...เมื่อความรักเข้ามาพูกพันผมกับที...ทีผละริมฝีปากออก...
มองผมที่หายใจช้าๆเพื่อรับออกซิเจน...จูบกับทีอาจทำให้ผมตายได้...ทีจูบเก่ง...รู้ตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว...
จูบที่ทำให้ผมไม่มีแรงแม้แต่จะขัดขืน...ทีมองผม...ดวงตาที่ทอดมองมาอบอุ่น...จนผมรู้สึกได้...

          "นะ...เอ็ม...ทีรอฟังอยู่" ทีอ้อน..แต่ยังไม่ลุกออกไปจากตัวผม...ผมกัดริมฝีปากตัวเอง...
ก่อนจะเอ่ยปากบอก...

          "เอ็มรักที" ...ทียิ้ม...ยิ้มที่ทำให้ผมมีความสุขเหมือนเคย...จนผมอดยิ้มตามไม่ได้...
ทีลุกขึ้นนั่งแล้วดึงให้ผมลุกขึ้นนั่งตาม...

          "นึกว่าชาตินี้ทีจะไม่ได้ยินแล้วสะอีก..." ทีพูดอมยิ้ม...

          "เว่อร์ไป" ผมย้อน...อมยิ้มบ้าง

          "ไม่เวอร์หรอก...เพราะถ้าเอ็มไม่รักที...ชาตินี้เอ็มก็คงไม่พูด...จริงมั้ย" ทีถาม...
จริง...ผมตอบคำถามในใจ...

          "เอ็มแกล้งทีได้โหดร้ายมากเลยรู้มั้ย...ตอนที่ถามทราย...แล้วทรายตอบทีว่าเอ็มแกล้งเนี่ย...
ทีเหมือนยกภูเขาออก จาก อกเลยนะนั่น..." ทีบ่นอุบ

          "ก็...ทียังเคยแกล้งเอ็มเลย...ว่าเอ็มไม่ได้หรอกนะถ้าเอ็มคิดจะเอาคืน.." ผมแก้ตัว

          "ทีไม่เคยแกล้งเอ็มสักหน่อย..แค่ตอดเล็กตอดน้อย..."ทีบอก
 
          "เหมือนเมื่อกี้?" ผมถาม...ทียิ้ม

          "ช่วงเวลาสองสัปดาห์ที่ผ่านมา...เอ็มทำให้ทีได้คิด...ว่าถ้าเอ็มไม่ได้รักเอ็มจะบอกทีว่า..ไม่...
ตรงๆ...หรือว่าการเงียบไปโดยไม่ตอบอาจจะเป็นการปฏิเสธของเอ็ม...ทีไม่แน่ใจ...
เอ็มเฉยเหมือนเดิมจนทีคิดว่า...เพื่อนอาจจะเป็นคำตอบที่เอ็มให้มา" ทีพูด...
ก้มหน้ามองพื้น...ผมคงแกล้งแรงไป...นั่นคือสิ่งที่คิดได้...ผมเลยเลื่อนไปนั่งข้างที
ีแล้วเอนหัวไปพิงกับหลังของที

          "เอ็มขอโทษ" ผมบอก...ทีหันมา

          "จูบ"

          "ไม่!" ผมตอบทันที...ขอโทษไม่เกี่ยวกับจูบสักหน่อย...ทียิ้มแม้ว่าผมจะบอกปัด...

          "ทีดีใจที่เอ็มเชื่อทีนะ...เรื่องทุกสิ่งทุกอย่างที่ทีบอก...เอ็ม...ทีอยากถาม...
ทำไมเอ็มถึงไม่ฟ้องทีข้อหาข่มขืนเอ็มหล่ะ...ทำไมถึงไล่ทีไปในวันนั้น" คำถาม...แปลก...

          "ทีอยากให้เอ็มทำอย่างนั้นเหรอ" ผมถาม...ไม่เข้าใจว่าทีจะถามเรื่องเก่าทำไม...
เรื่องที่ผมไม่อยากจำ

          "เปล่า...ทีแค่คิดว่า...เอ็มอาจไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเอ็มฟ้องทีได้...เพราะมีการแก้กฏหมายแล้ว...
ไม่ว่าชายหรือหญิงเป็นผู้ถูกกระทำและผู้กระทำ" ทีพูด...จริงจัง

          "ใช่...เอ็มไม่รู้" ผมยอมรับ...

          "ทีแค่อยากบอก...เพื่อว่าสิ่งที่ทีทำลงไปมันไม่น่าจะเป็นเรื่องที่จะยกโทษได้ง่ายๆแล้วเอ็มอาจเปลี่ยนใจ"
ทีพูด...เสียงเบา...เปิดโอกาสให้ผม...

          "ที...เค้าแก้กฏหมายตั้งแต่เมื่อไหร่.." ผมถาม

          "มิถุนา..วันนั้นทีเลยพยายามขอไถ่โทษเอ็ม...ทำลงไปแล้วพึ่งกลัวความผิดตัวเอง...
ไม่อยากให้นามสกุลที่เหลืออยู่เพียงทีต้องมัวหมอง" ทีตอบ..ไม่มองหน้าผม

          "ถ้าทีบอกเอ็มตั้งแต่วันนั้นเอ็มคงฟ้องไปแล้วหล่ะ...แต่ตอนนี้...เอ็มจะฟ้องคนที่เอ็มรักทำไม...
เอ็มเชื่อว่าทีไม่ลืมสิ่งที่ทีทำลงไปแน่ๆ...แล้วนั่นแหละจะเตือนใจทีอยู่เสมอ...ไม่ให้ทีทำร้ายเอ็มอีก...
ทีจะไม่ทำให้เอ็มต้องเสียใจอีกใช่มั้ย" ผมถาม...ยิ้มให้ทีที่มองมายังผม...ทียิ้มอย่างลังเล

          "อืม...ทีจะจำทุกอย่างที่ทีทำไว้กับเอ็ม...แล้วบอกตัวเองทุกครั้งว่าทีทำร้ายเอ็มไว้มากแค่ไหน...
บอกตัวเองว่าความรักที่เอ็มให้มามันมีค่ามากสำหรับคนอย่างที...จนเกือบจะมากเกินไป"ทีพูด...
ลดค่าตัวเองลง...

          "มันไม่มากเกินไป...ถ้าทีรักเอ็มตอบกลับมา...ทุกอย่างต้องแลกด้วยสิ่งที่เท่ากันเสมอ..ที"ผมตอบ..
ทีคิดมาก...แต่ไม่ยอมบอกผม..ผมยกมือโอบรอบคอแล้วกอด...ทีกอดผมตอบ...
ซุกหน้าลงบนเส้นผมหนา...

          "ขอบคุณ...เอ็ม...เอ็มเป็นแสงสว่างของทีรู้มั้ย..." ทีพูดอยู่ข้างหัวผม..ผมฟังแล้วขำน้อยๆ...
เพราะผมเองเคยเทียบทีไว้กับอาร์ท...ผมคลายอ้อมกอดแล้วนั่งมองหน้าที

          "วันที่เอ็มเจอทีที่โรงอาหาร...เอ็มแอบเปรียบทีกับอาร์ทด้วย.." ผมบอกยิ้มๆ

          "ว่าอาร์ทโคตรหล่อ...ส่วนทีหน้าตาไม่ได้เรื่องหรือป่าว" ทีถาม...ทำปากยื่น...

          "บ้าสิ...เอ็มคิดว่าอาร์ทเหมือนแสงสว่าง...ส่วนทีเหมือนความมืด" ผมบอก...
ทีจะคิดว่าผมแอบว่าเค้าดำหรือป่าว...ทีไม่ได้ดำสักหน่อย...แค่ไม่ขาว...

          "แล้วเอ็มไม่ชอบแสงสว่างเหรอ...ทำไมถึงมาเลือกความมืดอย่างที" ทีถาม..
ไม่ได้ติดใจอย่างที่ผมคิด..

          "อาร์ทเหมือนพระอาทิตย์...ส่องแสงสว่างเจิดจ้า...เอ็มคงเหมือนดวงจันทร์ที่ต้องอยู่เป็นบริวาร...
แต่พระอาทิตย์สว่างเกินไป...ร้อนเกินไป...ทำให้..มองไม่เห็นพระจันทร์...จนไม่มีใครเห็น...
เหมือนไม่มีตัวตน.. " ผมพูดไปเรื่อย..ทีมองผมแววตาอ่อนลง

          "งั้นทีคงเป็นความมือมิดของอวกาศ...ต้องการแสงสาดส่อง...ถึงแม้ว่าจะเป็นแสงน้อยๆของดวงจันทร์"
ทีต่อ...ทำให้ผมยิ้มได้...ทีเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด

          "เพราะทีความมืดถึงมีแสงสว่าง" ผมบอกที..

          "เอ็มนี้แปลก..คนอื่นเค้าบอกกันว่าเพราะมีแสงสว่างถึงมีความมืดต่างหาก.." ทีหัวเราะ..
ส่วนผมไม่ตอบ

          "ทีไม่รู้ว่าเอ็มพูดปลอบใจทีหรือป่าวนะ....เพราะว่าคนเราหาเหตุผลให้กับทุกอย่างได้อยู่แล้ว...
แต่ทีก็มีความสุขกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เอ็มทำให้อยู่ดี"..ทียิ้ม...

          "ไม่หรอก...แต่รู้มั้ย..ทีพูดน้ำเน่าจริงๆนะเมื่อกี้นี้..." ผมตอบแล้วหัวเราะ...
ทีขำตามแล้วเอื้อมมือมาโคลงหัวผม...

          "เพราะเอ็มเริ่มหรอกนั่น..." ทีตอบ...ผมยังขำต่อ..ส่วนทีก็ล้มตัวลงนอน...
เอาต้นขาผมต่างหมอน...แล้วจ้องหน้าผม...ผมก้มหน้ามองที...ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ...
เลยได้แต่อมยิ้มมีความสุขแทน...

         "ตกลง...เอ็มเป็นแฟนทีแล้วนะ..." ทีบอก...เน้นความสัมพันธ์ที่ลงตัวสักที...
ผมยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ...ทีใช้สองมือถิดสร้อยบางอย่างให้ผม...ผมรับไว้มาดู...เกียร์..
(จริงๆตอนนั้นไม่รู้จัก...เลยเรียกไปว่าเฟือง...555)...เด็กวิศวะ...

          "รู้ความหมายใช่มั้ย.." ทีถาม...ผมส่ายหัวแทนคำตอบ..

          "เด็กวิศวะมีได้คนละอันจากรุ่นพี่...ถ้าให้ใครเหมือนให้ใจกับคนนั้น...
แล้วยังบอกคนอื่นได้ด้วยอีกว่าใครคนนั้นมีเจ้าของแล้ว..." ทีตอบ..ผมพยักหน้ารับ...
แล้วเลยเอาคล้องรอบคอ...

          "อย่างนี้ถ้าเอ็มใส่...เอ็มไม่กลายเป็นเด็กวิศวะเหรอเนี่ย...ใครเค้าจะคิดว่าเป็นคนมีเจ้าของ"ผมถาม
แต่ทีไม่ตอบคำพูดติดตลกของผม...

          "เอ็มคนดี...ทีขอถือว่าเอ็มเป็นคนในครอบครัวทีได้มั้ย..." สายตาจริงจัง...
ทำให้ผมชะงักไม่น้อย...คนในครอบครัว...มันมีความหมายมากนะ...
มือของผมยังเพลินกับการลูบเส้นผมของที...แต่ปากนั้นยังไม่กล้าตอบ...ผมไม่แน่ใจ...
แฟนกับคนในครอบครัวมันต่างกัน....ครอบครัวเดียวกันมันเลิกกันไม่ได้...แต่แฟนเลิกได้...
ความคิดผมลอยไปไกลกับคำถามนี้...มันเหมือนการขอแต่งงาน...
คำขอจากผู้ชายคนนึงที่อายุยังไม่เกิน 20 ....

          "เอ็มยังไม่ต้องตอบทีตอนนี้ก็ได้....ทีคิดว่าทีอาจจะถามเอ็มเร็วไป..." ผมมองลึกเข้าไปในตาที...
ทีจริงใจกับคำบอกเลื่อนเวลาตอบของผม...คนจะเป็นแฟนมันง่าย...ผมเคยคบกับอาร์ทย่อมรู้ดี...
แต่การที่จะคบกันตลอดไปนี้สิ...ถ้าไม่ได้รักกันจริง...คงไปกันไม่รอด...ผมคิดได้ดังนั้นเลยพนักหน้าตอบ...
ทียกมือมาลูบข้างแก้มผม...มืออุ่นลากผ่านแก้มเย็นๆของผม...ทิ้งความรู้สึกที่ค้างคาไว้บนผิวเนื้อ

          "พรุ่งนี้...ไปส่งเอ็มที่สยามได้มั้ย" ผมถามตัดเรื่องเดิม...
เพราะผมมีความคิดที่จะทำเรื่องบางอย่างให้มันถูกต้องเสียที...

          "ได้สิ...ไปหาอาร์ทเหรอ" ทีถาม...ทีรู้อยู่แล้วว่าผมกับอาร์ทมีอะไรที่ค้างคากันอย่างแปลกๆ.....
การเลิกเป็นแฟนกันไม่ได้ ทำให้ความสัมพันธ์ที่ไม่แน่นอนนี้สิ้นสุดลงได้...
แม้ผมจะบอกไม่ได้ว่าอาร์ทเลิกชอบผมแล้ว...แต่ผมรู้ว่าอาร์ทไม่ได้ชอบผมแล้ว...ผมแน่ใจอย่างนั้น

          "เอ็มเคยเล่าเรื่องทีให้อาร์ทฟังหรือป่าว" ทีถาม...ขยับหัวไปมาถูกับต้นขาผม....
ไม่ยอมลุกขึ้นนั่ง...เหมือนแมวเวลามาคลอเคลีย

          "ไม่เคยหรอก...เป็นที...ทีจะเล่าเหรอไง" ผมถามกลับ....

          "ไม่รู้สิ...แต่ทีว่าถ้าเอ็มเล่า...ป่านนี้ทีคงไปอยู่ในคุกแล้ว...คงไม่ได้มานอนหนุนตักเอ็มอย่างนี้...
ดีนะที่เป็นทรายไม่ใช่อาร์ท" ทีกล่าว...ยิ้มกว้าง....วันนี้ยิ้มบ่อยจริงๆ...ทั้งผมและที...
อยู่ดีๆ..ทีก็เปลี่ยนจากนอนหงายกลายเป็นตะแคง แล้วก็กลายเป็นคว่ำหน้าลงกับขาผม...ผมสะดุ้งสุดตัว...
ยังไงก็ตกใจ...แล้วทีก็กดหน้าแนบไปกับขาผม...พูดอะไรบางอย่างที่ฟังไม่รุ้เรื่อง...
มีแค่แรงสั่นสะเทือนจากเสียงที่ไล่ขึ้นมาจากต้นขา...

          "ทีๆๆๆ...ลุกขึ้นมานั่งเลย..." ไม่ไหว...ไม่งั้นผมหยุดไม่อยู่แน่ๆ...

          "เอ็มมมม" ทีครางชื่อผม...ไม่ยอมลุก...ผมเขย่าตัวที...
ทีกดหน้าแล้วไล่ขึ้นมาเรื่อยจนใกล้ขาหนีบ...ผมว่าไม่ได้การณ์...เลยผลุดลุกขึ้นยืนทันที...
ทีไม่ได้กลิ้งตกจากตัวผมไปนอนอยู่ที่พื้น...เพราะทีหมุนตัวแล้วเอาขาลง...
กับกลายเป็นนั่งที่ข้างเตียงอีกครั้ง...ทีขำ....นั่นคือสิ่งที่ผมเห็นหลังจากที่ควบคุมการเต้นของหัวใจ
อย่างตื่นเต้น

          "แกล้งเอ็มงั้นเหรอ" ผมถาม...เสียงขุ่น...แต่ไม่ได้โกรธ...ขอเล่นบทโหดไว้ก่อน....

          "เปล่าๆๆๆๆ...ทีแค่อยากแก้ตัว.." ทีพูดแล้วใช้สองมือโอบเอวผมเพื่อดึงเข้ามาใกล้...
การที่ทีนั่งกับผมยืน...ทำให้ตำแหน่งการมอง..ดูรับไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่....
(พอเข้าใจระดับสายตาปรกติโดยไม่มีมุมก้มเงยออกมั้ยครับ...แม้ว่าตอนคุยกันทีจะเป็นมุมเงยมองผม
ที่ยืนอยู่ก็เถอะ...)

          "ได้มั้ยเอ็ม...ทีอยากมีความสุขกับเอ็ม.." ผมรู้ความหมายของทีดี...เพราะงั้น...
เลยอดหน้าแดงไม่ได้เมื่อถูกขอจะๆขนาดนี้..

          "ที...เอ็มมีความคิดเรื่องนี้ค่อนข้างแตกต่างกับทีนะ...ไม่ใช่ว่าเอ็มหัวโบราณ..แต่ว่า...
อายุแค่นี้เอ็มว่ามันเร็วไป...เพื่อนปรกติคนอื่นเค้ายังสนใจแค่เรื่องเรียนเท่านั้น...เรื่องนั้นมัน...มัน..แบบว่า..
คนอื่นที่เค้าเป็นแฟนกัน..ก็คงยังไม่...ไม่ได้มีอะไรกันเกินเลยขนาดนี้..." ผมตอบ...
สับสนในตัวเองเล็กน้อยถึงปานกลาง...แต่ผมก็คิดอย่างนั้นจริงๆ...ผมมองหน้าทีแล้วอดใจอ่อนไม่ได้...
ทีไม่ได้ทำหน้าอ้อนว้อน...แต่มองผมด้วยสายตาหวานหยด...

          "ทีเข้าใจ..." ทีตอบ...นิ่งๆ

          "ก็ถ้ามันเป็นวันสำคัญ..." ผมเริ่มพูด...ใบหน้าทีก็กลับกลายเ็ป็นเจ้าเล่ห์ทันที

          "วันนี้สำคัญมั้ย!!" ทีถามอย่างรวดเร็ว
 
          "ไม่!!" ผมตอบทันทีเช่นกัน

          "แล้ววันไหนสำัคัญบ้างอ่ะเอ็ม" ทีถาม...สนใจเรื่องนี้จริงๆแหะ.

          "ไม่รู้...ทีก็ถามเอ็มบ่อยๆสิ...ว่าวันไหนสำคัญบ้าง...ตอนนี้เอ็มนึกไม่ออก" ผมตอบปิดเรื่อง...
แล้วก้มหัวลงเอาชนกับหัวทีแล้วขยี้จนผมฟู...ทีขำ...ขำเพราะมีความสุข...แหงสิ...
ประเด็นทั้งหมดมันมาลงเรื่องวันสำคัญเนี่ยแหละ....

          ...

          ...

          ...

          คุณคิดว่าวันไหนเป็นวันสำคัญบ้างหล่ะ?

          ...

          ...


------------------------------------------------------------------------------

   InLuSt say : ตามชื่อตอน...
                     ยาวเหยียด......
                     สอบเสร็จแล้วครับ..
                     แต่..
                     จันทร์หน้าๆสอบอีกแล้ว...
                     ยังงี้เมื่อไหร่จะอัพจบนะเนี่ย..
                     ให้กำลังใจด้วยนะ
                     เฮ้อ...

ฟังเพลงกันหน่อยเนอะ เอามาจากทู้คุณอิน เช่นเคยคับ (เพลงโปรดผมด้วยหล่ะ) :m1:

ผู้ชายของเธอ by J Jo- P Pop


**************
ทันแล้วนะคับหมออิน :m14:
 :bye2:

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-02-2008 23:14:23 โดย pajaa »

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18

ออฟไลน์ MeepadA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1069
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3

เพื่อทีแล้ว สำคัญทู๊กวันอ่ะ  :o8: :o8: :o8:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
ช่าย สำคัญทุกวันเลย  :m4: :m4: :m4:

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
          "ได้มั้ยเอ็ม...ทีอยากมีความสุขกับเอ็ม.." ผมรู้ความหมายของทีดี...เพราะงั้น...
เลยอดหน้าแดงไม่ได้เมื่อถูกขอจะๆขนาดนี้..

 :m25: :m25: :m25:

รอวันสำคัญ :m13:

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
วันสำคัญวันพรุ่งนี้เลยแล้วกัน  ครบรอบเป็นแฟนกันได้ 1 วัน  :oni2:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
เป็นแฟนกันแล้ว  :oni2: :oni2: ไปเจออาร์ทจะเป็นไรบ้างน๊อ  :m21: :m21:

animob

  • บุคคลทั่วไป
วันสำคัญ :m21: อยากให้ทุกวันเป็นวันสำคัญจะได้.......  :m25: :m25: :m25:

ออฟไลน์ MiTo™

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-1
^
^
^
คิดเหมือนกันรีบน งับ อยากให้ทุกวันเป็นวันสำคัญ


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ imon

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 902
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-10

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6
ทุกวันที่เจอกันนั่นแหละเป็นวันสำคัญ  :m1:

[D]a[D]a [T]oo[N]

  • บุคคลทั่วไป
นึกว่าจะได้มีอะไรกันซะอีก........ :o8:

InLuSt

  • บุคคลทั่วไป
 :a5:
น้องจา....
ตามมาทันแล้วอ่ะ...
ทำไงดี....พิมพ์ไม่ทัน... :a1:
เอาวันสำคัญทุกวันเหรอ...
เหอๆๆๆ...
ไม่ดีมั้ง...เดี๋ยวไม่เป็นอันได้เรียนกันหรอก... :oni3:
รอเจออาร์ทตอนหน้าดีกว่านะ....
ไปแระ...เอาให้จบตอน.....

niph

  • บุคคลทั่วไป
อ้างถึง
"อืม...ทีจะจำทุกอย่างที่ทีทำไว้กับเอ็ม...แล้วบอกตัวเองทุกครั้งว่าทีทำร้ายเอ็มไว้มากแค่ไหน...
บอกตัวเองว่าความรักที่เอ็มให้มามันมีค่ามากสำหรับคนอย่างที...จนเกือบจะมากเกินไป"ทีพูด...
ลดค่าตัวเองลง...

เข้าใจตอบ คะแนนสงสารให้เต็ม 10
จะมีใครรู้สึกกะเราแบบนี้มั่งมั๊ยนะ  o7

YoOl

  • บุคคลทั่วไป

สำคัญทุกวันเลยเรอ   :m25:


phoenixs

  • บุคคลทั่วไป
ตามอ่านจนทันแล้ว  o7

ออฟไลน์ pajaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 735
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-5
หมดสต๊อคแล้วนะค้าบบบบ :m23: :m23:


*************

ตอนที่ 46 : (จูบ + ความกังวลใจ)ของอาร์ท  ....[ 5 ก.พ. 51]

ถึงแม้ว่าทีจะไม่ใช่แฟนคนแรกของผม แต่ทีก็เป็นคนแรกที่ทำให้ผมมีความสุขในความรัก
การรักใครสักคนมันดีอย่างนี้นี่เอง...พอผมคิดอย่างนี้ทำให้ผมคิดถึงอาร์ท...อาร์ทเองก็ดีกับผมมาก...
วันนี้ผมเลยตัดสินใจไปหาไปคุยกับอาร์ท...ไปบอกในสิ่งที่ผมควรจะบอกตั้งแต่แรก...เรื่องของที...
ทีพูดถูกว่า...เรื่องที่ผมไม่ได้เล่าเรื่องทีให้อาร์ทฟังตั้งแต่แรกเพราะถ้าผมเล่า...
ผมและทีในตอนนี้คงเปลี่ยนไป...ซึ่งผมไม่กล้าตัดสินใจว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่ดี...

          ทีรู้ว่าผมคิดมากเรื่องอาร์ท...เพราะผมไม่รู้ว่าตอนนี้อาร์ทคิดอะไรกับผม....
และผมให้ความสำคัญกับอาร์ทมากแค่ไหน...ถึงแม้ว่าผมไม่ได้รักอาร์ทแต่ผมก็มั่นใจว่าผมแคร์อาร์ทมากแน่ๆ
เพราะฉะนั้นการตัดสินใจไปหาอาร์ทในวันนี้ผมจึงต้องคิดแล้วคิดอีก....ผมจะบอกกับอาร์ทว่าผมมีแฟนแล้ว...
และคงจะบอกว่าเป็นที...แต่ผมควรจะบอกเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดหรือป่าว...มันควรหรือป่าว...

หรือจริงๆแล้วมันไม่จำเป็น...ทีหันมามองผมหลายครั้งขณะที่ขับรถไปส่งผมที่สยาม...ทีไม่ได้ถามอะไร...
ทีเคยเจออาร์ทแต่ไม่รู้เรื่องของอาร์ทมากนัก...เพราะฉะนั้นทีเลยไม่เข้ามาก้าวก่ายในเรื่องนี้...
ทีจอดรถในลานจอดรถ ไม่ไกลจากคณะของอาร์ทเท่าไหร่เพื่อที่ผมจะได้เดินไปได้โดย ไม่เมื่อยสะก่อน...
ทียิ้มให้ผม...

          "รอนะ" ผมพูดแค่นี้...เพราะในหัวตีกันยุ่ง

          "อื้ม" ทีรับคำ...ยิ้มให้ผม

          ผมเดินไปตามทาง...ไม่ช้าไม่เร็ว...ขาค่อยๆก้าวเดิน...มันดูเหมือนว่าจะเป็นอัติโนมิติ...
คงเป็น reflex เพราะผมรู้สึกว่าผมไม่ได้ใช้สองในการบังคับการเดินของผม...
สักพักก็เลี้ยวเข้าประตูรั้วแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ....ผมกำลังเสี่ยง...ผมไม่รู้ว่าตอนนี้อาร์ทอยู่ที่ไหน...
ผมกำลังไปหาเขาที่คณะ...ซึ่งเขาอาจจะอยู่หรือไม่อยู่ก็ได้...แต่ก็นั่นแหละ...ผมแค่ถ่วงเวลา...
ผมเดินจนไปหยุดที่ลานปูน...มีโต๊ะไม้นั่งตั้งอยู่ใต้ต้นไม้หลายตัว...ผมถอนหายใจ
ก่อนล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร....ผมรอ...

          "อาร์ท...ตอนนี้อยู่ไหนอ่ะ" ผมถาม...ฟังเสียงตัวเองดูแปลกๆ...

          "อยู่---" อาร์ทบอกชื่อตึก...ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่รู้จัก

          "ตอนนี้เอ็มอยู่---  อยากเจออาร์ท" ผมพูดตรงประเด็น...อาร์ทเงียบไปสักครู่...
ผมได้ยินเสียงเก็บของ

          "รอที่นั่น...เดี๋ยวอาร์ทไปหา" อาร์ทพูดแล้วตัดสายไป...ผมมองมือถือตัวเอง...
ตื่นเต้นในสิ่งที่ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...

          ผมนั่งรอ...มันเหมือนจะนาน...แต่ก็นั้นแหละ...เมื่อเรารออะไรสักอย่างโดยที่ไม่ได้ทำอะไร...
เวลาดูเหมือนจะผ่านไปช้าแสนช้า...สักพักผมก็เห็นเงาคนเดินมาแต่ไกล...คงเป็นอาร์ท..
เพราะแถวนี้ไม่ค่อยมีใคร....นักศึกษาคนอื่นคงกลับบ้านไปหมดแล้ว...อาร์ทไม่ได้วิ่งให้เร็วขึ้น...
แต่ก็เดินมาหาผมอย่างไม่รีบร้อน...แต่ผมกับกระวนกระวายใจ...

          "เป็นครั้งแรกที่เอ็มมาหาอาร์ทถึงที่นี่...ไม่นับวันนั้นนะ" อาร์ททักพร้อมรอยยิ้ม...
ยิ้มที่ผมลังเลที่จะยิ้มตอบ...

          "เอ็มแค่มาหาอาร์ท" ผมพูด...นึกอะไรไม่ค่อยออก...หัวโหวงๆ...
อาร์ทก็รู้ว่าผมมีจุดประสงค์ในการมาหาเขาเองในวันนี้แน่ๆ

          "มีเรื่องจะบอกอาร์ทใช่มั้ย" อาร์ทถาม...สีหน้ายังระบายยิ้มให้ผม...ผมพยักหน้าตอบ...

          "งั้นรอแปบนึง...อาร์ทไปเข้าห้องน้ำก่อน" อาร์ทพูดแล้วเดินไป...ผมเลยเดินตาม...
มันป็นห้องน้ำในอาคารนึง...ผมปล่อยให้อาร์ทไปเข้าห้องน้ำโดยผมยืนพิงกำแพงอยู่ไม่ไกล...
จะบอกว่ามีแฟนแล้วเลยดีมั้ยนะ...หรือจะต้องเล่าเรื่องวันนั้นด้วย...ไม่ดีหรอก...ไม่เล่าดีกว่า...

          "ไง" อาร์ทเดินกลับมาหาผม...

          "มีอะไรที่อาร์ทควรรู้แล้วตอนนี้" เป็นคำถามที่ฟังดูแปลก...
แต่ก็ดีสำหรับผมที่จะตอบโดยไม่ต้องเกริ่นอะไรมาก...

          "ไม่สำคัญมากหรอก...เอ็มแค่จะบอกว่าตอนนี้เอ็มมีแฟนแล้ว" ผมพูดออกไปเร็ว...
เพราะลิ้นเกือบจะพันกัน...สีหน้าอาร์ทไม่ได้เปลี่ยนไปตอนที่ผมพูดจบ...ไม่รู้สิ...
ผมคาดหวังว่าเขาจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบอะไรบ้าง...จะโกรธก็ต้องทำหน้าโกรธ...
จะดีใจก็ควรจะบอกว่าดีใจด้วยหรือยิ้มแย้ม...ไม่ใช่แบบนี้...

          "ที?...ที่อาร์ทเคยเจอที่โรงบาลฯ...ใช่มั้ย" อาร์ทรู้...ผมมองหน้าอาร์ทที่ยังเรียบเฉย...
ผมเลิกพิงกำแพง...กลับมายืนตรงก่อนตอบ

          "ใช่" ผมตอบขัดเจน...แล้วผมก็ได้เห็นอาร์ทยิ้ม...ยิ้มหยันๆที่มุมปากซึ่งผมแปลไม่ออก...

          "เอ็ม...อาร์ทสงสัย -  " อาร์ทเกริ่นประโยค...ผมมองตาอาร์ทอย่างลังเล...

          " - ถึงสิ่งที่ทีพูดที่โรงบาลฯ....เรื่องที่เค้าบอกว่าพูดไปงั้นๆ" ผมยืนตัวแข็งทื่อ...อาร์ทจำได้!!!!...
ผมควรจะตอบมั้ย...

          "จริงหรือป่าว...ทีเคยได้เห็นสิ่งที่เค้าพูดหรือป่าว"ผมนิ่ง...มองหน้าอาร์ท...จะตอบ...
หรือไม่ตอบ...หรือจะพยักหน้า...หรือส่ายหน้า...จะทำยังไงดี....

          "เอ็ม.." อาร์ทเร่งโดยการเรียกชื่อผม...ผมไม่จำเป็นต้องบอก...
พอแค่นี้แล้วเดินไปเลยดีกว่า...แต่...

          ........

          "เอ็ม"

          "เคย" เสียงใคร...เสียงตัวเอง...ตอบไปแล้ว...
เรียวคิ้วของอาร์ทกดลงเล็กน้อยด้วยอารมณ์ขุ่นมัว...อาร์ทยกมือขึ้นเสยผมลวกๆ
เหมือนกลับต้องการกำจัดสิ่งรำคาญใจ

          "อาร์ทเคยคิดว่าสิ่งที่อาร์ททำให้เอ็มคงดีไม่พอ...เคยคิดว่ามีอะไรบ้างมั้ยที่ยังไม่ได้ทำ
เพื่อให้เอ็มมารัก...ที่แท้..." อาร์ทพูดเสียงรอดไรฟัน...ผมกลัว...กลัวอาร์ท....
เป็นครั้งแรกที่คิดอย่างนี้...แล้วสักพักผมก็ต้องตกใจ...เมื่ออาร์ทใช้มือข้างนึงมาคว้าคอผมไปใกล้จนผมเซ...

          ริมฝีปากกระแทกบดเบียดรุนแรง...เจ็บ...เพราะฟันกระทบกัน...เป็นจูบที่ดูดดื่มล้วงลึก...
ลิ้นอุ่นร้อนควานไปทั่ว...ไม่มีความหวานชื่น...มีแต่อารมณ์ล้วนๆ...ซึ่งไม่ใช่ความพิสวาส
แต่เป็นความโกรธที่ครอบงำ......ด้วยความตกใจทำให้ผมสะดุ้งและมือกระตุกขึ้นมายันอาร์ทที่อก...
แต่พอรู้ว่าถูกทำอะไร..ผมก็ปล่อยมือลง...อาร์ท......พอใจแค่นี้เหรอ....ต้องการอย่างนี้จริงๆเหรอ...จูบ...
ที่มีแต่เจ็บ....ความรุนแรงค่อยๆแปรเปลี่ยน...จนท้ายสุดกลายเป็นการขบเม้มที่ริมฝีปากของผม....อาร์ท...
อาร์ทหาอะไรอยู่....จูบเนิ่นนานต้องการทดสอบอะไร...ใจเอ็มหรือใจอาร์ท....จนแล้วที่สุด...
อาร์ทก็ผละจากไป...ทิ้งไว้เพียงความชาด้าน...และความเจ็บปวด....ผมมองหน้าอาร์ท...
ที่ตอนนี้สงบลงอย่างเห็นได้ชัด...ไม่เหลือความโกรธอีกแล้ว...ไม่เหลือ...เหมือนเส้นใยบางๆ
เส้นสุดท้ายระหว่างผมกับอาร์ท...

          "พอใจแล้วใช่มั้ย" ผมถาม...กัดฟัดแน่นจนเจ็บ...อาร์ทมองผม...สายตาอ้อนวอน...
เขากำลังลังเลใจและสับสน...แต่ผมช่วยเขาไม่ได้....เพราะผมไม่สามารถยืนอยู่ตรงนี้ได้อีก...
ผมเลยเริ่มเดิน...เดินจากไป...เดินเร็วขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นวิ่ง...

          ผมวิ่งผ่านใครไปบ้างไม่รู้...รู้แต่ว่าอยากกลับ...ไม่อยากอยู่ที่นี่...วิ่งจนมองไม่เห็นทาง...
ทำไม...ทำไมมองไม่เห็น...น้ำตา....ผมหยุดวิ่ง...แล้วร้องไห้อย่างเหนื่อยใจ...ไม่คิดจริงๆ...
ว่าอาร์ทจะทำแบบนี้.....อาร์ทที่แสนดีไม่เหลืออีกแล้ว....ผมผิดเองที่บอก...

ผิดเองที่เปลี่ยนให้อาร์ทเป็นแบบนี้...เป็นความผิดของผมเอง.....อาร์ท....เอ็มไม่ดีพอจริงๆ...เห็นมั้ย...
ผมสะอื้นอีกสะพัก...บังคับให้ตัวเองหยุดร้องไห้...ปาดน้ำตาลวกๆ...แล้วค่อยๆเดินต่อ...
ทำไมรู้สึกว่าขากลับมันช่างไกลแสนไกล...เมื่อไหร่จะถึงสักที...ถึงคนที่รอเอ็มอยู่...
ถึงคนที่จะไม่ทำให้เอ็มต้องร้องไห้อย่างนี้...

          ขาสองข้างค่อยๆก้าวอย่างช้าๆ...ขณะที่มือทั้งสองปาดน้ำตาออกจากใบหน้า...
ไม่อยากให้ทีรู้ว่าร้องไห้...ระหว่างทางที่ต้องเดินกลับ...ผมต้องทำให้กลับมาเนียนเหมือนเดิมมากที่สุด...
และพอเห็นรถทีอยู่ในสายตาผมก็ต้องกลับมาตีหน้านิ่ง เหมือนว่าที่ผ่านมาไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย...
ผมเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ...ผมไม่ได้หันไปมองหน้าที...แต่ทีกำลังมองผมอยู่

          "เอ็ม..." ทีเรียก...ผมลังเลใจอยู่ชั่วครู่...หันไปมองที...
สายตาทีขุ่นไปนิดหน่อยเมื่อมองเห็นใบหน้าผม...แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าโกรธออกมา...

          "ไปไหนต่อดี" ทีถามเสียงเรียบ

          "กลับ...แต่...เอ็มหิวข้าวแล้ว" ให้ทีคิด...แล้วแต่ทีว่าจะไปที่ไหนก็ได้...แต่ไม่เอาที่นี่...
อยากไปจากที่นี่...ทีไม่ได้ว่าอะไรอีก...รถค่อยๆเคลื่อนออกจากที่และทะยานไปบนท้องถนน...
ปล่อยผมให้จมไปกับความคิดตื้อตัน...ทีขับรถไปยังหอพักของเขา...มันทำให้ผมได้สติ...
แล้วหันไปมองหน้าที...

          "ทำไมทำหน้าแบบนั้น" ทีถามผม...หน้าแบบไหน?

          "เอ็มกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่?" ผมไม่รู้ตัว...ทียิ้มฝืนๆ...ก่อนจะตอบ

          "ทำหน้ายังกับจะบอกว่าวันนี้เป็นวันสำคัญ" ทีพูดติดตลก...ผมหลุดหัวเราะ...
วันนี้มันสำคัญตรงไหนกันเนี่ย...

          ผมเดินตามทีเข้าไปในห้องที่จัดเป็นระเบียบ...ห้องนี้ใหญ่กว่าห้องของผม...
ซึ่งมันก็คงจะแพงกว่าด้วย...ผมมองไปรอบๆ...ส่วนทีเดินไปเปิดตู้เย็นเอาอะไรบางอย่างมาเทใส่ชาม
และจานก่อนจะเอาเข้าไปอุ่นไมโครเวฟ...ผมเดิมตามไปช่วย...เห็นเป็นกับข้าวหลายอย่าง
และข้าวสวยในถุงสองถุงใหญ่...อย่างกับเตรียมไว้แล้วว่าวันนี้ผมจะมาที่นี่อย่างนั้นแหละ....

ทีทำให้ผมกินข้าวอย่างสบายใจ...ทีไม่ได้ถามเรื่องที่ผมคุยกับอาร์ท...ตลอดเวลาที่ผมกินข้าวอยู่...
ทีแค่มองผมอย่างเงียบๆ...ถามเรื่องนู่นเรื่องนี้...เรื่องไร้สาระที่ทำให้ผมหลุดหัวเราะได้...
จนกระทั่งกินข้าวเสร็จและทีพาผมมาส่งที่หอ...ทีก็เข้ามากอดผมหลวมๆไว้ก่อนที่จะกลับ...
ผมพยายามมองหน้าทีที่กดลงกับเส้นผม...

          "เป็นอะไรไปเหรอที" ผมถามอย่างเป็นห่วง...ทีสั่นศีรษะตอบ...

          "จูบได้มั้ย" ทีถาม...ผมรู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวทันที...ขอกันอย่างนี้เลยเหรอเนี่ย...ผมไม่ตอบ...
ทีเลยดึงตัวออกมามองหน้าผม...ใช้มือข้างนึงมาแตะที่แก้มก่อนที่จะไล้ปลายนิ้วไปบนริมฝีปาก...
ผมมองตาทีอย่างกล้าๆกลัวๆ...จนทีค่อยๆโน้มลงมาใกล้จนริมฝีปากแตะกัน...
คราวนี้ทีไม่ได้ล่วงล้ำเข้ามาในโพรงปากเหมือนคราวก่อนๆ...เพียงแต่แตะริมฝีปากประกบกัน
และบดเบียดอย่างอ้อยอิ่ง...แต่ความรู้สึกเหมือนประจุไฟฟ้าวิ่งแล่นไปทั่วร่างกายนั้น ยังปรากฏกับผม
อย่างไม่แปรเปลี่ยน...สักพักปลายลิ้นร้อนก็แทรกเข้ามา...ทีจูบผมเหมือนเป็นการบรรเลงดนตรี...
มันทำให้ผมตกอยู่ในโลกส่วนตัวชั่วครู่...ตัดขาดตัวเองจากโลกภาย..และมีความสุขจนลืมเรื่องราวรอบตัว...

          ทีถอนริมฝีปากออก...พยุงผมไว้ด้วยแขนที่โอบกอด...ผมหอบหายใจน้อยๆ...ต่างกันมาก...
ผมได้แต่คิดในใจ...จูบของอาร์ทกับที...ถึงแม้จะกระทำเหมือนกัน...แต่ความรู้สึกที่ผมได้รับมันต่างกัน...
อาร์ททำให้ผมรู้สึกเหมือนกับที่ทีทำไม่ได้...ทำไม...ทีมองหน้าผม...ยิ้มน้อยๆ...

          "มีอะไรก็บอกกันได้นะเอ็ม...รู้ว่าเอ็มร้องไห้แล้วทีเป็นห่วง...แล้วเนี่ย...
เห็นปากช้ำกลับมาแบบเนี่ย...อย่านึกว่าทีไม่รู้ว่าโดนอาร์ททำอะไรมา"ทีพูดแล้วเอานิ้มจิ้มๆริมฝีปากผมเบาๆ
ผมเลยขบริมฝีปากแน่น...

          "ทีรู้?...แล้วไม่โกรธเอ็มเหรอ" ผมถามเสียงอ่อย...

          "ทีจะโกรธเอ็มทำไม...เห็นเอ็มร้องไห้มาก็โกรธไม่ลงแล้ว...ถ้าจะโกรธคงจะโกรธอาร์ทละ..." ทีทำปากงอนๆแล้วทำหน้าโกรธๆเล็กน้อย...ผมเลยยิ้มออก....แล้วทีก็ลากลับไป...
ลาจากไปพร้อมเอาความทุกข์ใจของผมจากไปด้วย...ทำให้ผมรู้สึกดีใจ...ดีใจที่ไม่ได้อยู่คนเดียว...
ดีใจที่มีคนเข้าใจและช่วยแชร์ความรู้สึกด้วย...ดีใจที่ได้เจอที...

          วันถัดมาผมก็เข้าเรียนอย่างปรกติสุข...มีทีมาคอยส่งมีทรายคอยล้อเรื่องที...แหงล่ะ...
เพราะเธอคอยเชียร์ตั้งแต่ยังมองหน้ากันไม่ติดจนถึงตอนนี้...ผมคงต้องยกความดีความชอบทั้งหมดให้เธอ
ผมนั่งเรียนหนังสือตามปรกติ...เรื่องที่เรียนในเทอมหลังยากมากเมื่อเทียบกับเทอมแรก...
ผมเลยพยายามทำความเข้าใจตั้งแต่ตอนเรียน...จะได้ไม่ต้องเสียเวลามาอ่านอีกหลายๆรอบ...

วันนี้ผมเลยรู้สึกหมดพลังงานเมื่อเรียนเสร็จ...ผมเดินลงบันไดตึกเรียนมาพร้อมทราย...
แต่พอกำลังจะเดินไปตามทาง...ทรายก็สะกิดแล้วชี้ให้ผมมองไปเจอใครบางคน...ผมมองใบหน้าคุ้นเคย...
ต่างคนต่างไม่ได้ยิ้มให้กัน...ผมเลยได้แต่หันไปบอกทรายให้ฝากบอกทีว่าให้รอผมก่อน...
เพราะท่าทางผมต้องมีเรื่องคุยยาว...

          อาร์ทที่ผมเจอในวันนี้ต่างจากเมื่อวาน...ใบหน้าหล่อมีแววหมองหม่น...
ดูเศร้าจนผมอดคิดในใจไม่ได้ว่าผมหรืออาร์ทกันแน่ควรจะเป็นคนเศร้า...อาร์ทเดินตามผมไปที่โรงอาหาร...
ไม่รู้จะไปนั่งคุยที่ไหนดี....ผมเป็นคนนั่งลงก่อน...แล้วอาร์ทก็นั่งตามในฝั่งตรงข้าม...

          "ขอโทษ" อาร์ทเปิดประเด็น...ผมมองหน้าอาร์ทสีหน้าเฉยชา...

          "เมื่อวาน...อาร์ทผิดเอง...อาร์ท...ไร้สาระไปเอง...ขอโทษที่ทำร้ายเอ็ม" อาร์ทพูดต่อ

          "มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอไง" ผมถาม...ความจริงผมไมได้โกรธอาร์ท...
เพียงแต่เสียความรู้สึกที่อาร์ททำร้ายความเชื่อใจของผมอย่างนี้...อาร์ทมองหน้าผมแววตาปวดร้าว...
มันทำให้ผมอดใจอ่อนไม่ได้...ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่

          "ช่างเถอะ" ผมตัดบท...ผมเองก็ทำร้ายจิตใจอาร์ทไว้มากเหมือนกัน...

          "เอ็มไม่โกรธอาร์ทแล้วละ" อาร์ทฟังคำพูดผมแล้วยิ้มน้อยๆ...แต่สีหน้ายังมีแววกังวลใจอยู่มาก...

          "ขอบคุณที่เอ็มไม่โกรธ...ตอนนี้อาร์ทไม่รู้จะทำยังไงกับตัวเองอยู่เหมือนกัน...
เอ็มอาร์ทถามอะไรเอ็มหน่อยได้มั้ย" อาร์ทถามผมสีหน้าจริงจัง...ผมพยักหน้าตอบ

          "ทำไมตอนนั้นที่เอ็มคุยกับอาร์ทตอนปิดเทอม...เอ็มถึงบอกกับอาร์ทประมาณว่า
อาร์ทแค่คิดไปเองว่ายังรักเอ็ม" อาร์ทถามประโยคเดิมซ้ำ...เหมือนวันนั้นที่เค้าถาม...
แต่อารมณ์แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

         "ไม่รู้สิอาร์ท...เอ็มแค่...คิดว่าอย่างนั้น..."อาร์ทมองหน้าผม...รอผมตอบ...
เมื่อฟังจบก็ถอนหายใจ...ท่าทางเหมือนหวังว่าผมจะตอบอย่างอื่น...

          "เมื่อวานที่ฟังเอ็มพูดถึงที...อาร์ทรู้สึกโกรธ...อาร์ทก็เข้าใจว่าหึง...แล้วพอมารู้คำตอบเอ็มอีก...
อาร์ทก็เลยทำอย่างนั้นลงไป..." อาร์ทหยุดพัก...มองหน้าผม...ผมมองตอบด้วยสีหน้าเฉยๆ...
แม้ว่าจริงๆจะรู้สึกกระดากอายอยู่บ้าง...

          "แต่จูบ...ไม่ได้ทำให้อาร์ทรู้สึกอย่างที่อาร์ทคิด...มันไม่ใช่...มันมีอะไรที่ผิดไป...
อะไรที่ทำให้อาร์ทรู้ตัวว่าที่อาร์ทโกรธไม่ใช่เพราะหึง...แต่อาร์ทโกรธที่เอ็มไม่เคยบอกอาร์ทต่างหาก...
อาร์ทโกรธที่ความเป็นเพื่อนเราห่างเหินกัน...แต่ไม่ใช่เพราะรัก...อย่างที่อาร์ทคิด..." ผมฟังแล้วโล่งอก...อย่างน้อยตอนนี้...มันก็ออกมาดูดีกว่าที่ผมคิด

          "ที่อาร์ทบอกมาเนี่ย...แสดงว่า...มีคนที่จูบแล้วทำให้อาร์ทรู้สึกดีอย่างที่คิดแล้วใช่มั้ย" ผมถาม..
อาร์ทเบิ่งตากว้างด้วยความแปลกใจ...ก่อนที่จะมีสีหน้าดูเก้อๆออกมาอย่างเห็นได้ชัด...

          "มันก็...มันไม่ใช่อย่างที่อาร์ทคิดไว้หรอก" อาร์ทพูดแล้วก้มหน้าลงอย่างกลุ้มใจ

          "ให้เอ็มช่วยมั้ย..." ผมถาม...อาร์ทมองหน้าผมอย่างมีความหวัง...

          "แต่เอ็มหิวข้าวแล้ว...แล้วเรื่องของอาร์ท...ให้ทีรู้ได้มั้ยละ" อาร์ทเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ..
ก่อนจะพยักหน้าตอบอย่างลังเลใจ...

          ผมลากอาร์ทไปหาทีอย่างไม่รอช้า...อาร์ทก็ไม่ได้บ่นอะไร...พอทีเจอหน้าผมก็ยิ้มกว้างมาให้...
แต่พอเจออาร์ท...ทีกลับยิ้มแบบแปลกๆ...นั่นทำให้ผมได้แต่ขำในลำคอ...ทีกลับมามองหน้าผมอย่างงงๆ...
แต่ผมไม่บอกอะไรนอกจาก...ที...ไปกิน Sizzler กัน...ทีก็พยักหน้ารับแม้ว่าจะค่อนข้างแปลกใจ...
ส่วนอาร์ทเริ่มขำผมแล้ว...พอขึ้นรถ...ผมก็คาดคั้นอาร์ททันที...(เริ่มเข้าใจความรู้สึกทรายแล้ว...555)

          "ก็...เอ็ม...จำเพื่อนอาร์ทที่เจอตอนปิดเทอมได้มั้ย" อาร์ทเริ่ม...

          "ได้..." ผมตอบทันที

          "ก็มีอยู่คนนึง...ที่...คือ...แบบว่า...อาร์ทไปมีความสัมพันธ์แบบแปลกๆหน่ะ" อาร์ทเล่าไป..
สีหน้าก็ค่อยๆเข้มขึ้น...

          "คือ...อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิเอ็ม...ที่มันเป็นอย่างนี้เพราะฝ่ายโน้นยื่นขอเสนอว่า
จะเป็นคู่นอนกับอาร์ทเองอาร์ทก็ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้...ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้ผูกมัดอะไรกัน..."
อาร์ทพูดต่อทันที...

          "แล้วเมื่อวาน...กล้าโกรธเอ็มได้ยังไงกันเนี่ย...ทีอาร์ทยัง...เฮ้อ..." ผมโกรธเพื่อนไม่ลง...


         



-----------------------------------------------------
   InLuSt say : ชื่อตอนน่าสนใจมั้ยครับ
                    ต้องอ่านแบบคณิตศาสตร์นะ
                    อะไรอยู่ติดวงเล็บก็ต้องคูณกระจายเข้าไปข้างในวงเล็บ (ไม่รวมเปอร์เซ็นต์สิครับ)
                    เกือบจบ...แต่ไม่จบ.....ติดทำงาน...ขอสัญญาว่าจะต่อให้จบตอนในสัปดาห์นี้ครับผม
 
 :bye2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-02-2008 13:12:09 โดย pajaa »

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
^
^
^
มาจิ้มตูดpajaa ไว้ก่อนน๊า

 :เฮ้อ:.ในที่สุดอาร์กะเอ็มก้อแฮปปี้

กลับมาเปงเพื่อนกันเหมือนเดิมแระ

ดูเหมือนทีจะเปงคนใจเย็นน๊า  ดูมีเหตุผลอ่ะ

...ชอบเรื่องนี้จังเลยอ่ะ :m1: อ่านแล้วรู้สึกถึงควาใอบอุ่นเล็กๆ

ที่ทั้งที และ ทราย มีให้กับเอ็มอ่ะ...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-02-2008 22:43:40 โดย nolirin »

ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
จาเปนงายต่อไปน้า  :m1: :m1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ MeepadA

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1069
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-3

จาเอาวันสำคัญครับ     :m13: :m13:


ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15
ขอบคุณค๊าบ

 :pig4:

OT

  • บุคคลทั่วไป
ใครอ่ะใครที่อาร์ทคบ   :o12:

ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
ลุ้นคู่อาร์ทต่อ

 :m4: :m4:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
รออ่านต่อจ้า ว่าแล้วอาร์ท  :เตะ1: น้องจาไปเร่งคนเขียนดิ  :m23: :m23: อยากอ่านต่อแล้ว

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
ตามทันกันแล้ว   :m4:

อยากให้อาร์ทได้เจอคนที่รักจริงๆ ซะที  :m1:

InLuSt

  • บุคคลทั่วไป
จบตอน 46 แล้วครับ... :m13:
รอน้องจาเอามาลงแล้วกัน...
ว่าแต่น้องจาจะลงตอนใหม่ทั้งๆที่ติด % อยู่ด้วยเหรอ... :m29:
มันจะค้างๆคาสำหรับบอร์ดนี้หรือป่าว...
แล้วแต่จาละกัน...thx หลายๆ... :m4:
ไปเรียนดีก่า :mc1:

ออฟไลน์ imon

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 902
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-10

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
อ่ะ ว่าแล้วอาร์ทมีอะไรแปลกๆไป
อยู่ดีๆเพื่อนจะหวงจะหึงอะไรได้ขนาดนั้น

เขาคงรักอาร์ทมากนะ ถึงยอมขนาดนี้

ดีแล้วที่รักลงตัว
 :oni2: :oni2: :oni2:

yayoy

  • บุคคลทั่วไป
อารายๆ ก็ลงตัวแระ ดีจัง  :m4: :m4: :m4:



ป.ล. คิดถึงน้องชายจังเลยยยยยยยยยยยย  :m13: :m13:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด