หัวข้อ: ความในใจของเกย์คนหนึ่ง.... by InLuSt

[THIP]

อ่านมาตั้งแต่แรก ไม่คิดว่าทีจะดีได้ขนาดนี้ 
ชีวิตดั่งนิยายเจงๆ 

[M@nfaNG]

 :m15:รักกันขนาดนี้น่าดีใจไม่ใช่เหรอ

แต่มันซึ้งงงง

[SoN]

น่ารักคับ

 

[๐To3i๐]

แล่มมากคับซึ้ง

[angsumalin]

อ่านไปใจหายใจคว่ำไป รักกันต้องฝ่าฝันอุปสรรค์ไปด้วยกันซิคับ

[@BUA@]

ซึ้งจายยยยยยยย

 




 

[-~iK@iZ_KunG~-]

หวานกันจริง 

[mahmeow]

น่ารักจังเลยคะ.......ทีน่ารักอ่า......>___<

อย่างงี้เอ็มต้องรักทีมากๆน้า.....อย่าคิดเรื่องอื่นเลยเน้อออ......สงสารทีอ่า....T^T

[nananon02]

 

[Ex'ecuzě]

แอบซึ้งนะพี่่อิน
ชอบๆๆๆๆๆ

[InLuSt]

เข้ามาอ่านแล้วช็อก...
น้องจาลืมอะไรไปอ่ะป่าว...
ที่เอามาลงต่ออ่ะ....มันยังไม่จบนิ...
งง...ทำไม่มันหายไปอ่ะ.....
หรือว่าน้องจาก็อปมาลงระหว่างที่พี่พิมพ์อยู่....เลยมองไม่เห็นช่วงสุดท้าย
เหอๆๆๆ
(เพราะจำได้ว่าวันนั้นอัพไปหลายยยยยยชั่วโมงมากๆ...)....
งั้นมาต่ออีกนิดละกัน






----------------------------------
(ส่วนที่ขาด.....)

"งั้นเอ็มจะอยู่ต่อไปนานๆ...เอ็มจะรักตัวเองให้มากเท่ากับที่ทีรัก....เพื่อที่จะได้อยู่กับทีนานๆ...ดีมั้ย" ผมถามเชิงอ้อน...คำตอบของทีทำให้ผมรักเขามากยิ่งขึ้น...ทำให้ผมมั่นใจ...เพราะทีไม่เคยโกหกผม....
ทีเริ่มรุกผ่านซอกคอ...กดริมฝีปากที่เนินไหล่...ทีเพียงแค่ยิ้มรับคำตอบผมแต่ไม่ยักจะหยุดทำ...

          "ทีๆๆๆๆๆ" ผมดิ้นหลบ...เรียกชื่อเพื่อเตือนให้หยุด....แล้วทีก็หยุดจริงๆ...
ทีมองหน้าผมพร้อมรอยยิ้ม...ก่อนที่จะขมวดคิ้วเหมือนพึ่งนึกอะไรขึ้นมาได้

          "มีอะไรเหรอ" ผมถาม...ก็เห็นยิ้มอยู่ดีๆ..

          "เอ็ม...ปีหน้าเอ็มต้องย้ายออกจากหอนี้ใช่มั้ย" ทีถามเปลี่ยนเรื่องจนผมงง....ก็ใช่...ปีสองผมไม่ได้เรียนที่นี้แล้ว...

          "ใช่...ทีรู้ได้ไง" ผมถามด้วยความสงสัย...

          "ไม่สำคัญหรอก...ทีแค่อยากรู้ว่าเอ็มจะย้ายไปอยู่ที่หอไหนหรือป่าว" ทีถาม...คลายหัวคิ้วที่มุ่นลงแล้ว...

          "ก็ยังไม่แน่ใจ...เอ็มว่าจะถามรุ่นพี่ดูว่ามีที่ไหนให้อยู่บ้าง..." ผมตอบตามจริง...

          "เอ็ม...ไปอยู่ที่บ้านทีมั้ย" บ้านที?????? ผมไม่แน่ใจว่าผมรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน...

          "ทีอยู่กับต้อมไม่ใช่เหรอ" ผมถาม...ทีสั่นหัวพรืด...

          "ป่าว...นั่นแค่ไปพัก...ทีพูดถึงบ้านที...บ้านของพ่อแม่ที...บ้านต้อมแค่อยู่ใกล้ๆ..." ทีอธิบาย...

          "แต่ตอนนี้ทีก็อยู่หอไม่ใช่เหรอไง" ผมถาม...ยังไม่แน่ใจ...
แม้ว่าใจจะค่อยๆพองคับอกด้วยความดีใจขึ้นเรื่อยๆ

          "ใช่...แต่ถ้าเอ็มจะไปอยู่...ทีก็จะกลับไปอยู่กับเอ็ม" คำพูดง่ายๆของทีทำเอาผมเริ่มเขิน
จนใบหน้าร้อนผ่าว...

          "เอ่อ...ที...รู้มั้ยว่าเอ็มตัดสินใจเองไม่ได้...บ้านทีไม่ใช่หอ...เอ็มคงต้องถามพ่อแม่....
แล้วตอนนี้พ่อกับแม่เอ็มยังไม่ได้รู้จักอะไรทีเลยนอกจากที่เคยเจอที่โรงพยาบาล..." ผมบอกต่อ...

          "อืม...ไม่เป็นไร...ทีแค่อยากให้เอ็มมาอยู่ด้วย...บ้านทีก็อยู่ใกล้แถวนั้น...
เพียงแต่ทีไม่แน่ใจว่าพ่อแม่เอ็มจะยอม" ทีพูดแบบยอมรับความจริง...

          "นั่นสิ...อุปสรรคเยอะจริงแหะ" ผมพูดแล้วถอนหายใจ...ทีระบายยิ้ม...

          "พูดอย่างนี้แสดงว่าตัวเอ็มเองอยากไปอยู่กับทีล่ะสิ" ทีถาม...ผมยิ้มกว้างตอบ...
ก่อนจะพยักหน้ายอมรับ...ผมยกมือทั้งสองข้างโอบรอบคอทีแล้วกอดไว้แน่น...เพราะเป็นที...ผมถึงสบายใจ...
มั่นใจ...ไม่ว่าพ่อกับแม่หรือใครอื่นอาจจะไม่เข้าใจ...แต่ผมเชื่อว่าผมกับทีจะพยายามไปด้วยกัน...
เอาเป็นว่าอย่างแรกที่ผมต้องทำหลังจากนี้...คือเดินไปหาแม่...และเริ่มเล่าเรื่องทีให้แม่ฟัง...
ให้แม่รู้จักคนที่รักผมและเป็นคนที่ผมรัก...(ถึงแม้จะต้องโกหกเรื่องที่ทำให้เราได้เจอกันไปนิดหน่อยก็เหอะ)....


          ..........

          ..........

          อยากให้โลกนี้มีแต่ความรัก

          ..........

          ..........



--------------------------------------------------------------------------------
Just last one เท่านั้น
วันที่ 3 สอบ....สู้ตายยยยย
ปล..วันที่ 22 กุมพานี้ครบรอบ 2 ปีแล้วครับ....ไม่น่าเชื่อเลยแหะ


InLuSt

[Poes]

แสดงความยินดีด้วยนะ กะวันครบรอบ 

ยังรออ่านต่อจ้า  อิจฉาเอ็มที่มีคนรักดีดี

[nOn†ღ]

มาแสดงความยินดีด้วย 

มีความสุขมากๆ รักกันไปนานๆ  นะ 


วันนี้ก็เป็นวันสำคัญสิเนี่ย 

[niph]

อิจฉา
อยากมีแบบทีมั่งอ่ะ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

สอบวันเดียวกันเลยยยยยยย

[kalo_o_sm]

เพิ่งมาอ่านวันนี้เอง

สนุกมากๆ

ทีตอนเเรกรักเพื่อนในทางที่ผิดนะเนี่ย

เเถมเเอบเลว

5555+

ตอนหลัง ดีเวอร์เลย

อิจฉาๆๆ

55555+

 

Ps.ฉลองครบร้อง 2 ปี ย้อนหลัง 

[(^_^)Jawaa!!!]

  :m1:มาปูเสื่อรอค่ะ

[mahmeow]

อยากให้เอ็มไปอยู่กับที.....
 
แม่เอ็มไม่ให้แต่พ่อเอ็มอาจจะให้น้า.......

อยู่กับทีต้องดีแน่ๆเลย.....มีฟามสุข....

(แต่จะไม่ดีก็ตรงที่อยู่ใกล้ๆบ้านต้อมเนี่ยแหละ.....เหอะๆๆๆ... ...)

[InLuSt]

น้องจาไม่ลงตอนที่ 49 เหรอ...
 

[THIP]

เข้ามารอน้องจาด้วยคน 

[pajaa]

ตอนที่ 49 : จากใจ...InLuSt (จบตอนหลัก).....[ 22 ก.พ. 51]

พอเรื่องทั้งหมดเดินมาถึงตรงจุดนี้...ผมก็รู้สึกว่าความตั้งใจจริงทั้งหมดได้ถูกทำจนลุล่วง...
สิ่งที่ตัวผมเองอยากบอกกับผู้อ่านจำนวนนึงและทุกคนคือสองสิ่ง...ขอบคุณ...และ...ขอโทษ

          ขอโทษ...

          ผมที่ต้องตอบคำถามจากคนที่อ่านหลายคนที่ว่า..."เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงรึเปล่า"....
"เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงใช่มั้ย"...และ...คำให้กำลังเอ็ม...ที่มีมาโดยตลอด...พอถึงตอนที่ 49 นี้ผมคงต้องตอบอย่างจริงจังว่า...เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้นที่มีบุคคลบางคน...
สถานที่และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงและมีตัวตนอยู่จริง...

          ผมไม่แน่ใจว่าผมเคยบอกหรือป่าวว่าเรื่องของเอ็มผมเอามาจากเรื่องของเพื่อนผม...
ใน 3 ตอนแรกเท่านั้นที่มีตัวตนอยู่จริง...และนั้นเป็นเรื่องราวที่ได้เกิดขึ้น...
ในช่วงที่ผมเริ่มเขียนเรื่องนี้ผมอยู่มอหก...ตอนนั้นผมมีแรงบันดาลใจในเรื่องนี้มากมาย...
ซึ่งส่วนมากมาจากคนที่ผมรู้จักสามคน...หนึ่งในนั้นคือเอ็มตัวจริง...ซึ่งตอนนั้นทั้งสามคนต่างมีความสุขสมหวัง
ในความรักของแต่ละคน...โดยที่เอ็มตัวจริงตอนอยู่มอสี่นั้นจะพลาดรักกับดิวเหมือนในเรื่องของผมก็เถอะ...
แต่ท้ายที่สุดเขาก็สมหวัง....นั้นทำให้ผมอยากบอกว่าแม้จะรักเพศเดียวกัน...และเคยผ่านความเสียใจมาแล้วก็ตาม
ท้ายที่สุดเราก็ยังสมหวังในความรักได้...และนั้นเป็นสาเหตุให้ผมเริ่มพิมพ์...

          แต่ตอนนี้...ถ้าผมจะบอกว่าผมหมดศรัทธาในความรักแล้ว...คุณจะเชื่อมั้ย...
มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นในช่วงเวลาเดียวกันซึ่งเมื่อผมได้ทบทวนถึงมัน...มันทำให้ผมรู้สึกว่า...
ความรักนั้นช่างไม่มั่นคงและเปราะบาง...แรงบันดาลใจทั้งมวลเลยหมดหายไป...
และผมก็ทิ้งเรื่องนี้ไว้เกือบครบปี...เพราะเรื่องของเพื่อนที่คิดจะนำมาถ่ายทอดนั้นทันไม่ได้ happy ending
และสุขสมหวังเสียแล้ว...แล้วผมจะเขียนเรื่องอะไรต่อได้เล่า

          คนทั้งสามที่ว่าคือ...เอ็มตัวจริง....เพื่อนของผมอีกคนนึง...
และเจ้าของกระทู้ในเว็บพันทิพที่บนได้ติดตามอยู่ช่วงหนึ่ง...ชื่อกระทู้นั้นคือ...
ความในใจของเกย์คนหนึ่งถึงคนทั่วไป...จะเห็นได้ว่ากระทู้นี้และเรื่องของเพื่อนผมเกี่ยวของกับนิยายเรื่องนี้...
ซึ่งตอนที่ผมรู้เรื่องราวความรักของทั้งสามคนนี้ผมรู้สึกยินดีด้วยจริงๆ....
เพราะผมเป็นคนที่ค่อนข้างจะดูแคลนความรักของชายหญิงว่า...จะหาความจริงจังรักแท้นั้นยากเหลือเกิน...
บางว่ารักกันนักหนา....แต่ไม่วายมองหากิ๊กไปทั่ว...ถ้าแฟนรู้ก็คงเลิกถ้าแฟนไม่รู้ก็กิ๊กต่อ...อะไรประมาณนี้...
เพราะฉะนั้นพอผมได้มาผมเจอความรักในอีกแง่มุมนึง...ความรู้สึกชื่นชมและหลงปลื้มไปกับมันจึงเกิดขึ้นทันที...
ด้วยความคิดที่ว่า...ความรักที่มีอุปสรรคมากมายเยี่ยงนี้...ใครจะกล้าลองเสี่ยงอย่างเล่นๆ..
และมันคงจะเป็นรักแท้ที่ไม่มีข้อแม้มาผูกมัดแน่ๆ...

         แต่อย่างที่บอกไปแล้ว...ว่ามีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมรู้สึกหมดศรัทธาในความรัก.....
นั้นก็คือทั้งสามคนที่ผมพูดถึงกลับเลิกกันแฟนของตัวเองในช่วงเวลาที่แสนจะไล่เลี่ยกัน...ทำให้ผมรู้ว่า...
รักแท้หรือเนื้อคู่คงไม่มีจริง...อย่างมากก็คือทำบุญมาร่วมกัน...เป็นบุพเพสันนิวาสที่ได้มารักกัน...
ไม่ว่าจะนานหรือเพียงช่วงเวลาหนึ่งๆก็ตาม...และนั้นคือความรู้สึกก่อนที่ผมจะเลิกเขียน...

          แต่เมื่อเวลาผ่านเลยไปช่วงหนึ่ง...เพื่อนของผมทั้งสองคนก็กลับมามีชีวิตที่เป็นสุข...
แม้จะยังไม่ได้มีแฟนคนใหม่อย่างเป็นตัวเป็นตน...แต่ก็กลับมาเป็นเพื่อนที่แสนดีดังเดิม...
แสดงให้เห็นว่าตัวเขาได้เรียนรู้จากรักครั้งเก่าและเตรียมพร้อมกับรักครั้งใหม่ในวันข้างหน้าได้แล้ว...
แต่สำหรับตัวผมความคิดที่ไม่เชื่อถือในความรักของแต่ละคนไม่สามารถกู้คืนกลับมาได้...
แต่ไม่ใช่ว่าผมดป็นคนไม่มีความรักหรอกนะ...

          แล้ววันนึงผมก็เข้ามาเจอคอมเม้นท์ของ ~point~ที่บอกว่าอยากอ่านเรื่องนี้ต่อ...
ทำให้ผมเริ่มลังเลใจ...อยากอ่านต่อ?...เรื่องของใครละ...ในเมื่อเอ็มตัวจริงไม่ได้มีความรักที่สมหวังพอ
ที่จะเอามาลงในนิยายนิหน่า...แต่คุณเชื่อมั้ย...ผมเอากลับมาคิดตลอด...ว่า....ถ้าผมแต่งต่อเองละ...
เอ็มของผมจะเป็นอย่างไร...แล้วผมจะทำให้เขาสมหวังได้หรือป่าว...แต่ที่แน่ๆคือเอ็มกับดิวคงไม่ได้รักกันแน่ๆ...
เพราะผมไม่อยากเปลี่ยนความจริง...ที่รักครั้งนั้นไม่ได้สมหวัง...

          ผมมั่นใจว่าหลังจากที่ผมพิมพ์ตอนที่ 4 เสร็จหนึ่งสัปดาห์ต่อมาเรื่องราวของเอ็มได้ถูกร่างจนจบ....
จิตนาการในความรักของผมยังไม่หมด...แต่ความไม่เชื่อยังมีอยู่มากโข...ทำให้เรื่องราวชีวิตของเอ็มเป็นอย่างนี้...
ผมทำให้เอ็มไม่รักอาร์ท...เพราะผมเชื่อว่าความรักบังคับไม่ได้...และพยายามทำให้เกิดไม่ได้...
เพราะความรักไม่ใช่ความลุ่มหลง.....ผมทำให้ทีเสียพ่อและแม่...ครอบครัวทั้งหมด...
เพื่อทีจะได้รักเอ็มไปคนเดียวหลังจากนี้...ผมวางโครงสร้างของทีให้รักเอ็ม...และให้ว่าหลังจากนี้ไป
นานสักเท่าไหร่ก็ตาม..เขาจะไม่ไปจากเอ็ม...

          ถ้าจะถามผมว่ามีตัวละครตัวไหนบ้างมีตัวตนจริงๆ...เอ็ม(มีเพียง 3 ตอนแรก)....
ดิว(มีจริง...และขออภัยที่ไม่ได้เปลี่ยนชื่อให้ใหม่....แต่นายคงไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้หรอกนะ...
และความจริงดิวตัวจริงเพียงแค่ไม่ได้รับรักจากเอ็มเท่านั้น..ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับน้องอิ้งค์ทั้งสิ้น)...
อิ้งค์(ไม่มีจริง...ผมยืมชื่อมาจากเพื่อนคนนึง)....อาร์ท(ไม่มีจริง....และถ้ามีจริงก็คงดี)...
ทราย(ไม่ได้เรียนแพทย์...เป็นตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อแทนคนที่ยังเข้าใจคนอื่นและเป็นเพื่อนที่แสนดีทุกคน)...
ที(ไม่มีจริง...)....แต่ผมไม่อยากให้คิดว่าเรื่องนี้ทั้งหมดเป็นการโกหกคนอ่านทุกคน...แต่ถ้าคิดอย่างนั้น...
ผมก็คงต้องบอกในสิ่งที่กล่าวไว้ข้างต้นว่า...ขอโทษ

          ที่ต้องมากล่าวขอโทษคนที่ผมทำให้เข้าใจผิดนี้เพราะว่าผมเคยได้อ่านเรื่อง"นายเป็นต่อกับน้องพลาด"
(หรือชื่ออะไรประมาณนี้)ซึ่งเรื่องที่ว่านี้เขียนได้เหมือนจริงมาก...แต่เจ้าตัวคนเขียนไม่เคยบอกว่าเป็นเรื่องจริง
หรือไม่...ปรากฏว่าพอถึงช่วงกลางเรื่อง...พวกคนอ่านก็ออกมาว่าคนเขียนว่า....ได้มาหลอกเอาความเห็นใจ
และความสงสารจากเขาไปทั้งๆที่เรื่องที่เขาอ่านไม่ได้เป็นเรื่องจริง....ผมอ่านดังนั้นก็อดตกใจไม่ได้
แม้ว่าตอนนั้นผมยังไม่ได้เขียนเรื่องนี้เลยก็ตาม...และคอมเม้นท์ที่ผมอ่านประมาณนี้ไม่ได้มีเพียงความคิดเห็นเดียว
ผมเลยอดเสียใจไม่ได้...ว่าเรื่องราวดีๆที่ผู้เขียนถ่ายทอดออกมาไม่ว่าจะด้วยเจตนารมณ์ใดก็ตาม...
ถ้ามันนำความสุขแก่ผู้อ่าน...และคุณเป็นฝ่ายเลือกที่จะอ่านเอง...มันก็ควรเป็นเรื่องดี...จริงมั้ย...
(ท้ายที่สุดมารู้ภายหลังว่าเรื่องนั้นแท้จริงแล้วเป็นเรื่องที่เกิดจริง...คนที่เคยว่าไว้เลยเงียบกันไปหมดเลย)

          เพราะฉะนั้น...ขอโทษทุกคนที่ผมไม่ยอมบอกแต่ต้นเรื่องว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ง...

          (สาเหตุโดยรวมคือผมอยากให้ผู้อ่านได้รู้สึกว่าถ้าเอ็มเป็นเพื่อนของคุณและคุณได้รู้ความคิดของเขา...
รู้เรื่องที่เข้าได้พบเจอแล้ว...คุณคงรู้สึกเห็นใจและสงสารและคอยเป็นกำลังใจให้..
ซึ่งถ้าคุณไม่ได้รู้ถึงความคิดของเอ็มมองเพียงภายนอกที่รู้จัก...เอ็มจะเป็นคนที่ค่อนข้างเงียบ...
โดยทีเพื่อนที่สนิทคือทรายและมีแฟนคือทีเท่านั้นเอง....คุณจะมองเขาในมุมมองไหนในตอนนั้น...
เพราะผมชื่ออยู่เสมอว่าคนที่อยู่ข้างๆเราบางครั้งที่เรารู้สึกไม่ดีด้วยนั้นแท้จริงแล้วเราอาจไม่ได้เข้าใจ
ในสิ่งที่เขาคิดและเขาเจอก็เป็นได้)

         พอๆๆๆ...เครียดนานไป...ชักปวดหัว..ต่อๆๆๆ

          ...

          ...

          ขอบคุณ...

          ทุกคนที่อ่านและคอยให้กำลังใจเอ็มและที....
สำหรับตัวผมเอ็มไม่ใช่แค่ตัวละครแต่เป็นเหมือนเพื่อนคนนึงของผม...
เพราะผมรู้สึกว่าผมสร้างเขาได้เหมือนจริงเกินไปในสมองผม...
ซึ่งบางครั้งการตัดสินใจหรือความคิดของเอ็มนั้นผมคงทำตามไม่ได้...
นั้นเพราะเอ็มได้คิดอย่างรอบคอบแล้ว..เพราะผมมีเวลาในการทบทวนว่าเอ็มควรจะคิดอย่างไร...
ซึ่งถ้าเป็นตัวผมเองเจออะไรกระทันหันอย่างนั้นคงคิดไม่ได้อย่างเอ็มหรอกมั้ง

          ตอนนี้คงต้องบอกว่าเรื่องราวที่ผมวางแพลนไว้แต่แรกได้ดำเนินมาถึงจุดจบแล้ว...แต่เดี๋ยวก่อน...
สำหรับผู้ที่อ่านตอนนี้จนถึงตอนนี้แล้วยังไม่ได้รู้สึกโมโหโกรธาผู้แต่งที่หลอกลวงมาโดยตลอด...
ผมจะบอกว่าเรื่องนี้จะมีตอนพิเศษต่อไปอีก...(ซึ่งไม่รู้ว่าจะเหลือคนอ่านอีกมั้ยตอนนี้)...และพิเศษไปกว่านั้นอีก...
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว....อยากจะบอกว่านอกจากเรื่องความในใจของเกย์คนหนึ่งนี้แล้ว...
ในหัวของผมมีนิยายอีกหลายเรื่อง...ซึ่งถ้ามีคนอยากอ่านผมจะมาทยอยพิมพ์เหมือนเดิม...
อย่าง "GamE LoVe"(คู่อาร์ทเกมส์)..."Due 2 U"(คู่ดิวกะใครสักคนที่ยังนึกชื่อไม่ออก..
แต่เรื่องนี้เป็นชายหญิงนะ...เพราะโดนน้องรหัสคอยถามว่าทำไมพี่แต่งแต่ชายๆอ่ะ)...
"เม็ดข้าวและเม็ดทราย"(ดูชื่อเรื่องก็คงรู้แล้วแหละ)...และอื่นๆ(คู่หมู...ถ้าคิดเรื่องออกนะ)

          สุดท้ายนี้...ขอบคุณเว็บเด็กดีที่ทำให้ผมได้รู้ว่านักอ่านที่น่ารักๆเป็นอย่างไง...

ปล. ถ้าจบตอนนี้ผมขอคนละ 1 คอมเม้นท์ได้มั้ยอ่ะ...ทั้งคนประจำและนักอ่านเงาทั้งหลาย(ถ้ามีนะ)
ปลล.ครบสองปีนิยายทำให้ตัดสินใจลงตอนจบสักที
ปลลล.ที่เคยตอบน้องบอยไป...ไม่ได้โกหกนะ...เพราะเรื่องที่คิดต่อไว้เป็นอย่างนั้นจริงๆ
ปลลลล. ตอนพิเศษจะให้ลงต่อเป็นตอนที่ 50ไปเรื่อยๆ อะเปล่าหรือว่าจะให้ขึ้นเป็นเรื่องใหม่ดี...มีใครคิดว่าไงบ้างครับ

[THIP]

โห พลิกล็อคกระจัดกระจาย นึกว่าเรื่องจริงนะนี่   
แต่ก็ดีแล้วล่ะ ไม่ค่อยอยากให้ใครมาเจอแบบเอ็มเท่าไหร่ ประเภทเจอข่มขืนแล้วยังมารักกันได้นี่ คงมีแต่ในนิยายมั้ง 
แต่ก็แต่งได้ค่อนข้างเนียนนะ บรรยายตอนเอ็มเจ็บได้ซึ้งดี

ยังไงจะรออ่านตอนพิเศษนะ 

[น้ำค้าง]

เรื่องนี้ติดตามอ่านมาตั้งแต่ต้น (ในบอร์ดอื่น) แต่มาได้ต่อเนื่องในเล้านี้  สำหรับพี่ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ เพราะพี่ไม่เคยสนใจว่าเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องที่แต่งขึ้น  ขอแต่ได้อ่านแล้วมีความสุข   และก็มีความสุขมากที่ได้อ่านจนจบ  น้องถ่ายทอดตัวตนของเอ็มได้อย่างดีเยี่ยม (ถึงจะเป็นเรื่องแต่ง) มองเห็นภาพพจน์ ความคิด ความรู้สึก ชีวิตจิตใจของเอ็มได้ครบถ้วน ราวกับเป็นตัวเอ็มที่รู้สึกอย่างนี้จริงๆ  นี่แสดงให้เห็นว่าน้องคงจะเป็นนักเขียนที่ดีได้ต่อไปแน่ๆ (ขอเป็นกำลังใจค่ะ) สำหรับทีนั้นถึงจะไม่มีตัวตนจริงๆ แต่ก็รู้สึกซึ้งนะ ในความคิด ความรัก ความอดทน ที่ทีมีต่อเอ็ม ยิ่งอ่านทีก็ยิ่งน่ารักจริงๆ  เอาเป็นว่าถึงเรื่องนี้จะจบแต่ก็ขอให้มาต่อตอนพิเศษให้คนอ่านได้มีจินตนาการที่อบอวลไปด้วยความรัก ความสุข ไปกับเอ็มและทีด้วยบ่อยๆ ก็แล้วกัน
แล้วจะรอเรื่องต่อๆ ไปของน้องอินนะคะ

[aabee]

  เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เอคอยติดตามอ่านจากบอร์ด เด็กดี มานะค่ะ แต่กลับมาอ่านตอนจบที่นี้ได้ไงก็ไม่รู้ อ่านมาตั้งแต่ตนเรื่องคนเขียนก้ลองให้เดาว่าเรื่องแต่ง/เรื่องจริง เอก็สองจิตสองใจเพราะคนเขียนบรรยายความรู้สึกของเอ็มได้จนเราอ่านยังสงสารเอ็มมากเลย
 :pig4:ที่ให้เราได้มาอ่านผลงานดีอีกหนึ่งเรื่องนะค่ะ
 :pig4:ที่ให้ใจกลับคนอ่านค่ะ เอจะรออ่านตอนพิเศษนะค่ะ
                                 
                                     

[imon]

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี
เอาไป 1 เม้น

[nOn†ღ]

มาขอบคุณคนเขียนค่า  

เรื่องจริงหรือเรื่องแต่งก็ไม่เป็นไรค่า อ่านแล้วมีหลากหลายอารมณ์ให้ลุ้นตลอด  

สุดท้ายยังแฮปปี้อีกต่างหาก  

จะรอติดตามตอนพิเศษ และเรื่องต่อๆ ไป ของน้องหมออินนะคะ  

เป็นกำลังใจให้ค่า  

[MiTo™]

เรื่องจริง หรือไม่จริง ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ

แค่อ่านแล้วมีความสุข อ่านแล้วประทับ กับเรื่องที่เขียนให้อ่าน

บางครั้งเวลาอยู่คนเดียว เรื่องราวต่าง ๆ ที่ได้อ่าน มันก็ช่วยให้หายเหงาได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง แต่ยังไงก็ขอขอบคุณมากมาก สำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่มาแบ่งปันกันครับ


 

[(^_^)Jawaa!!!]

  :m4:ยังไง ก็ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่าน
อ่านแล้วรู้สึกซาบซึ้งในความรักของทีที่มีกะเอ็ม จนอยาก
ให้มีความรักแบบนี้อยู่จริง ๆ ขอบคุณค่ะ

[M@nfaNG]

ตอนอ่านทีแรกก็ยังสงสัยว่าเป็นเรื่องเล่าหรือเปล่า 
แต่ถึงไม่ใช่เรื่องจริงก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่
 ออกจะดีใจด้วยซ้ำที่ไม่ใช่เรื่องจริงเพราะช่วงแรกๆที่เอ็มโดนทีกระทำ
เรารู้สึกว่าชีวิตมันโหดร้ายเกินไป ถ้าคนๆนึงต้องเจอแบบนี้คงรับไม่ไหวหรอก

ขอบคุณสำหรับคนเขียนค่ะ ถ้าคนอ่านอินว่าเรื่องแต่งเป็นรื่องจริงจนมีความรู้สึกร่วมได้
ก็เป็นสิ่งที่ผู้เขียนต้องดีใจนี่ค่ะ
 เพราะงั้นคำว่าขอโทษที่หมออินให้มาขอตอบกลับด้วยคำว่า"ขอบคุณ"นะค่ะ
 แล้วจะรออ่านตอนพิเศษค่ะ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

ไม่เป็นไร ไม่ซีเรียสอยู่แล้ว

ขอแค่อ่านแล้วมันโดนใจก็พอ

เพราะไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริง หรือเรื่องแต่งนั้นย่อมต้องมีข้อคิดให้คนอ่านอยู่แล้ว

ดังนั้นไม่ต้องกังวลใจไปหรอก