หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558

[jeng_jey]

 
ขอให้น้องปอหายจากความเศร้าเร้วๆนะ
คนเราก้อต้องเดินต่อไป
no pain no gain.....

[fc_fic]

   มาให้กำลังใจน้องปอ..และสุขสันต์วันเกิดนะคะ....ขอให้มีแต่ความสุข...

[meawmeaw]

 
คุณปอสู้..สู้..นะคะ
เป็นกำลังใจให้

ขอให้เจอสิ่งที่ดีๆ เข้ามาในชีวิตนะคะ 

[cassper_W]

กร แฮปปี้เบิร์ดเดย์น่ะ   ขอให้กร เจอแต่ความสุขจากนี้ไปน๊า  

อารายที่ผ่านไปแล้วก็เก็บไว้เป็นความทรงจำและเอามาเป็นบทเรียนเพื่อให้ก้าวต่อไปน่ะจ๊ะ

ขอให้กรได้เจอกะคนดีดีน่ะ และเค้าคนนั้นก็รักกรตลอดไปจ๊า   เชื่อว่าคนอย่างกร ต้องได้เจอสิ่งดีดีในชีวิตแน่นออออ

ตอนหน้าจะจบแล้ววววว   ฮืออออออ
มาอัพเรื่องอื่นๆๆเป็นตอนพิเศษบ้างก็ดีน่ะ   สู้ๆๆๆ

[slmzaa]

ดีแล้วครับที่คิดแบบนี้    ชีวิตเราจะมาทุกข์พราะคนเห็นแก่ตัวเพื่ออ่ะไร                       ถ้าชาติหน้าต้องเกิดมาคู่กับแก    เราขอเกิดเป็นสัตว์ดีกว่า.........สะใจได้แง่คิด  เด็ดเดี่ยว

[maabbdo]

ดีจ้ากร

ก่อนอื่นก็

เราขอให้กรมีความสุขมากๆนะ สุขภาพกายเเละใจเเข็งเเรง
สมปรารถนาในทุกๆเรื่องที่หวังเอาไว้เลยนะเพื่อน



อิอิ  ตัดสินใจอยู่นานเลยอ่ะกว่าจะมาโพสต์ได้
เพราะเราไม่มั่นใจว่ากรจะตกใจไหมที่เห็นเราเข้ามาอ่านเรื่องของกรอ่ะ
เเต่อยากบอกว่ากรเก่งมากมายเลย  เราอ่านเเล้วก็เศร้าตามอ่ะ
ร้องไห้ไปเยอะมากมาย ดีใจนะที่เราได้มาอ่านเรื่องของกร(ถึงเเม้จะยังอ่านไม่จบ เเต่พยายามอยู่จ้า)

ดีใจที่เราได้เป็นเพื่อนกันนะ ถึงไม่ได้สนิทกันมากมาย
เเต่เราก็เจอกันมาตั้ง 4 ปี
เอ่อจะตกใจไหมถ้าจะบอกว่า  เราคือ อ้อ นะ(บอกเเล้วก็เขิน)

สู้ๆๆต่อไปนะกร  ไว้เจอกันที่มหาลัยเนอะ

 
 

[broke-back]

 o13ปอจบเรื่องได้ดีนะ  ดีใจที่ปอได้เคลียร์ความรู้สึกของตัวเองได้สำเร็จซะทีหลังจากที่มันคลุมเครือมายาวนาน

การชนะสิ่งอื่นใด  ก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับการชนะใจตัวเอง  

การไม่ยึดติด  ไม่เหนี่ยวรั้ง  และปล่อยวางได้  นับว่าเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของคน ๆ นั้นที่สามารถทำได้

ดีใจอีกครั้งนะ  ที่เห็นปอเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้อย่างภาคภูมิ  เพราะในชีวิตข้างหน้ายังมีเรื่องอีกมากมายที่เรา

ต้องพยายาม  มานะอดทน เพื่อให้มีชีวิตอยู่ได้อีกนาน......

***มีอีกหนึ่งคำพูดที่อยากจะบอกปอ.....ขอบคุณ  ขอบคุณ  ขอบคุณ  และขอบคุณ   ที่ช่วยเพิ่มประสบการณ์

ของความรักอีกแง่มุมหนึ่งให้ได้รับรู้  เป็นประสบการณ์ที่มีค่ามากจริงๆ

[cassper_W]

 กร มาโพส ตอนเราเม้นเสร็จไปแล้วพอดี   

พออ่านแล้ววว   เข้าใจเลยว่าคงม่ะมีอาไรที่จะได้มาโดยไม่เสียสิ่งหนึ่งไป 

และการที่ เรา ลังเลที่จาเก็บทั้ง 2 อย่างไว้ เพราะความโลเลของตัวเอง  สุดท้ายย กลับคว้าน้ำเหลว และไม่ได้สิ่งที่ดีที่สุด   อันนี้เราพูดในแง่มุมที่เกิดกะภีมน่ะ  เท่าที่อ่านดู เพราะความโลเลของภีม มัวแต่กังวล มัวแต่เลือก  สุดท้ายถึงจาเลือกได้ ก็สายไปแล้วอ่ะ  เพราะความโลเล ลังเลแท้ๆๆ   

สุดท้ายนี้ ขอให้กร เจอกับรักแท้น่ะ เข้าใจว่า กร ผ่านเรื่องมามาก แต่เชื่อ คงไม่ทุกคนที่เป็นอย่างภีมอ่ะ  ขอให้ กร เจอคนนั้นเร็วๆๆ แล้วกลับมาเล่าความรักที่มีความสุขให้ ทุกคนฟังน่ะ  สู้ๆๆ

[IZE]

ปล่อยวาง ไม่ยึดติด อะไรที่มันไม่แน่นอน  เป็นหนทางที่ดีที่สุด

ถึงแม้ว่าทางข้างหน้าเราจะเดินไปเพียงลำพัง เหงาบ้าง  เหนื่อยบ้าง แต่ก็ไม่เจ็บปวด กับหนทางที่เราเดินวนอยู่เมือก่อนหน้านี้

ความรักมันไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต

คนที่รัก กับคนที่อยู่ด้วยกัน  อาจจะไม่ใช่คนเดียวกัน  ใช่ว่ารักกันแล้วต้องอยู่ด้วยกันใช้ชีวิตด้วยกันเสมอไป

อย่างน้อยเราก็ได้รู้ว่าเค้าเป็นคนอย่างไง

จงเดินไปข้างหน้าแล้วไม่ต้องหันหลังมามองตรงที่เดิม

ความทรงจำดีๆๆเก็บเอาไว้ให้คิดถึง

 แต่ความทรงจำร้ายๆเก้บไว้ให้มันตกตะกอนแล้วไม่ต้องขุดมันขึ้นมาอ

ความจริงคนทุกคนไม่สามารถลืมเรื่องราวต่างๆๆได้  แต่เราเลือกที่จะไม่พูดถึงมันเพื่อความสุขของเราเอง

สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  จบแล้ว  ก็แวะๆๆๆๆมาบ้างนะ

[patee]

อวยพรวันเกิดก่อน "ขอให้น้องปอมีความสุข พบแต่สิ่งดีๆในชีวิตนะจ๊ะ" 

ตอนจบอ่านแล้วมันบีบหัวใจจังเลย 

แม่น้องปอคงไม่อยากให้ลูกเจ็บปวดอีกแล้ว จึงทำให้ฝันเห็นเรื่องราวของภีม

ดีใจด้วยนะที่ปอชนะคนอย่างภีมได้   สู้ สู้ สู้ต่อไปนะ

ไม่มีเขาในชีวิต ราก็ต้องอยู่อย่างมีความสุขให้ได้

เป็นกำลังใจให้ปอนะ 

[iGiG]

เฮ้ออ

ในที่สุดก็มาถึงบทสรุป

ไม่รู้จะพูดอะไร

นอกจากอวยพรให้ปอมีแต่สิ่งดีๆคนดีๆรออยู่ในชีวิตข้างหน้านะคะ

ขอให้ปอมีความสุขมากๆ สมหวังกับสิ่งที่ปรารถนา

เป็นกำลังใจให้เสมอน้า 

[SoN]

ทุกวันนี้ ปอคงเป็นคนที่เข้มแข็งมากๆ

ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆในชีวิตนะคับ

เหมือนกับความดีของปอ

เป็นกำลังใจให้คับ

 

[ifwedo]

เฮ้อเศร้ามากมายแต่ก็ดีใจนะที่หลุดพ้นจากคนเลวๆได้สักที ไงถือซะว่าชดใช้กรรมกันไปเนอะ สิ่งดีๆกำลังจะเกิดขึ้น

[แง๊ฟๆ]

ร้องไห้อีกแล้ว

สงสารภีมอ่า

ใครไม่สงสารก็ช่าง เราสงสารอ่า แงๆ

[konan6688]

ผมเห็นใจพี่หวะ  พี่สู้ๆนะคับ  ผมเป็นห่วง

[nartch]

สิ่งที่ผ่านมาแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไป...เริ่มต้นใหม่ด้วยหัวใจเข้มแข็ง....เอาใจช่วยคับบบบ
และก็ Happy Birthday น้องกรด้วยคน...ขอให้มีความสุขกาย สบายใจ สุขภาพแข็งแรง
และที่สำคัญได้พบคนที่ใช่สำหรับน้องกรเร็ว ๆ ครับบบบบบ  

[anston]

ถึงจะจบอย่างเศร้าๆ..แต่ก็คงจะดีกว่าอยู่ต่อไปแบบนั้น
ดีใจที่ปอเอาชนะใจตัวเองได้..ถึงมันจะยากมากก็เถอะ
ต่อจากนี้ไปขอให้ใช้ชีวิตให้มีความสุขนะ..สู้สู้

[★L'Hôpital]

เข้ามา HBD พี่กร ขอให้มีความสุขมากๆ นะครับ
คิดหวังสิ่งใดก็ขอให้สมความปรารถนานะครับ 

ส่วนเรื่องพี่ภีม...เจ็บในตอนนี้คงดีกว่า ทิ้งไว้แล้วกลายเป็นแผลเรื้อรังครับ
รักคนที่เขาไม่เคยแคร์เราเลย...สู้รักตัวเองดีกว่าครับ
อย่างน้อยก็อาจจะมีคนที่เขายังรักเราอยู่ก็ได้ครับ

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะครับ...
สอนให้รู้ว่าคนเรามักจะรู้ค่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งต่อเมื่อต้องสูญเสียมันไปแล้ว

ขอให้พี่กรมีความสุขต่อไปจากนี้ทุกๆวันนะครับ 

[OsTrich]

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำแนะนำดีๆ

ขอบคุณทุกความเป็นห่วงและความรู้สึกดีๆที่มอบให้กัน

แล้วก็ขอบคุณสำหรับของขวัญที่แสนมีค่า

ที่พวกคุณส่งมาผ่านตัวหนังสือ...

ขอบคุณจริงๆ



***********************************


http://media.imeem.com/m/XYx5-M-WEQ



---- บทส่งท้าย ----


จากที่ได้อ่านเรื่องของเรามา  คนอ่านก็คงพอจะดูออกว่าเราเป็นที่เจ็บแล้วไม่ค่อยจำ

มันก็จริงถ้าจะบอกว่าเราเป็นที่เจ็บแล้วไม่จำ

แต่เมื่อไหร่ที่เราเจ็บจนแล้ว  เราจะไม่มีทางกลับไปยืนจุดเดิมอีกแน่นอนไม่ว่ายังไงก็ตาม

เราเป็นคนจำยากก็จริง  แต่จำแล้วจำเลยและจะจำไปจนตาย

มันไม่ใช่การอาฆาตพยาบาท  แต่มันเป็นการจำความเจ็บที่เคยได้รับไว้คอยเตือนตัวเอง



ธันวาคม  2550....


คณะที่ภีมเรียน จะต้องเรียน 5 ปี   ซึ่งปีที่ 5 มันต้องๆไปฝึกอยู่บนเรือทั้งปีเลย แล้วก็ไม่ได้อยู่ที่เมืองไทยด้วย  มันต้องอยู่บนเรือขนส่งสินค้าระหว่างประเทศ
มันจะไม่สามารถติดต่อใครได้เลย นอกเสียจากว่ามันได้เข้าฝั่ง


ยิ่งใกล้วันที่ภีมจะต้องไปฝึกบนเรือ  เพื่อนเก่าสมัยมอปลายหลายๆคนก็โทรมาชวนเราไปส่งมันที่สนามบินบ้าง
โทรมาชวนวันที่เลี้ยงส่งมันบ้าง

แต่เราก็เลือกที่จะปฏิเสธทุกครั้งไป  เพราะยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้ามัน

จนก่อนวันที่มันจะไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ 
เราจึงตัดสินใจโทรไปหามันหลังจากที่เราไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยนับจากวันนั้น


“ สบายใจแล้วเหรอถึงโทรมาหาเค้า ? ” ภีมพูดเสียงอ่อนโยน

“ อืม....  ว่างอยู่รึป่าว?  ” เราพูด

“ ว่าง... แกโทรมามีไรล่ะ ? ” ภีมพูด

“ ก็ว่าจะโทรมาลาไง... ไหนๆแกก็จะไปแล้วหนิ ” เราพูด

“ อืม... ” ภีมพูดอย่างแผ่วเบา

“ ที่ผ่านมาถ้าเค้าทำอะไรไม่ดีไว้กะแกเค้าก็ขอโทษแล้วกัน ส่วนอะไรที่แกทำเค้าไม่เอามาคิดอีกแล้ว..  ปล่อยมันเป็นอดีตไปเหอะ... ” เราพูด

“ ที่ผ่านมา...  แกก็ไม่เคยทำไรไม่ดีหนิ  แกดีกะเค้ามาตลอด.....    มีแต่เค้าที่ทำแย่ๆกับแก ” ภีมพูดด้วยท่าทีสำนึก

“ แหม.. ที่ตอนนี้มาพูดแบบนี้นะ ” เราพยามพูดเล่นบ้างเผื่อว่าบรรยากาศที่คุยกันจะดีขึ้น
เพราะการคุยกันครั้งนั้นดูมันค่อยข้างอึมครึม

“ ก็มันจริงหนิ...  สำหรับเค้า.....  แกคือคนที่รักเค้ามากที่สุด  และเค้าก็รักแกมากที่สุดด้วย ” ภีมพูดด้วยท่าทีจริงจัง

“ แต่เค้าก็ไม่ใช่คนที่แกเลือก.... ” เราพูด

“ แกก็รู้ว่าตอนนี้เค้าเลือกอะไรไม่ได้แล้วต่างหาก ” ภีมพูดอย่างน้อยใจ

“ ช่างเหอะ.... แต่มะปรางก็รักแกไม่น้อยไปกว่าเค้าหรอกนะ..  แกดีกับมะปรางให้มากๆแล้วกัน ” เราพูด

“ แกอย่าพูดแบบนี้เลย.. เค้ารู้ว่ามันทำให้แกรู้สึกแย่ ” ภีมพูด

“ ไม่หรอก... ถ้าเค้าตัดใจจากแกไม่ได้จริงๆเค้าไม่พูดอะไรแบบนี้หรอก  เพราะมันเป็นสิ่งที่ออกมาจากใจเค้าจริงๆและเค้าก็ไม่ได้กำลังประชด ” เราพูด

“ แกคงเลิกรักเค้าได้แล้วจริงๆใช่มั้ย? ” ภีมถามอย่างอ่อนใจ

“ อืม.... เค้าเลิกรักแกแล้ว ” เราพูดเสียงหนักแน่น

“ เค้าดีใจกับแกด้วยนะ ” ภีมพูดเสียงสั่นเครือ

“ ไหนๆแกก็จะไปแล้วเค้าก็ขอ..... ” เราพูดยังไม่ทันจบแต่ภีมก็แทรกขึ้นมาก่อนว่า

“ ถ้าจะบอกลากันก็เอาไว้พูดตอนวันที่เค้าจะไปเหอะ ” ภีมพูด

“ เค้าคงต้องพูดวันนี้เลย  เพราะว่ามันคงเป็นครั้งสุดท้ายที่เค้าจะโทรหาแก ” เราพูด

“ ครั้งสุดท้าย.......... ” ภีมรำพึงกับตัวเองเบาๆ แต่ก็ไม่เบาจนเราจะไม่ได้ยิน

“ อยู่บนเรือก็ตั้งใจฝึกละกัน  ที่บ้านแกเค้าหวังกับแกไว้มาก  กว่าแกจะกลับมาเค้าก็คงจะไปอยู่ไหนแล้วก็ไม่รู้  ถ้าเราไม่มีโอกาสได้เจอกันจริงๆก็ปล่อยเรื่องของเค้ากะแกไว้เป็นความทรงจำแล้วกันนะ ” เราพูด

“ อืม... ”ภีมพูดเสียงสั่น

“ นี่แก... เค้าว่าแกกะเค้ามาพูดเมิงกูกันเหอะ ” เราพยายามพูดด้วยเสียงสนุกสนานเพื่อลดความอึมครึมที่เกิดขึ้น

“ ทำไมอ่ะ... แบบนี้ก็ดีแล้ว... ” ภีมพูด

“ พวกไอ้โอ๊ตมีแต่คนแซวเค้า.... หาว่าทำไมเวลาพูดกะแกถึงพูดเพราะ  แต่กับพวกมันเค้าถึงพูดเมิงกู”
เราพูด

“ เอางั้นก็ได้...  ตามใจแก ”  ภีมพูดเสียงนิ่งเช่นเดิม

“ โอเค.. นี่เมิง... แหวนที่กูเคยบอกว่าจะทำมาใส่ด้วยกันอ่ะ  กูยกเลิกเค้าไปแล้วนะ ” เราพูดเสียงร่าเริงคล้ายมันเป็นเรื่องทั่วๆไป

“ อืม ... ” ภีมพูดด้วยเสียงผิดหวัง

“ ส่วนหนังที่กูเคยบอกเมิงว่ากูจะซื้อให้เมิงตอนวันที่เมิงไปกูก็ไม่ได้ซื้อนะ ” เราพูด

คือว่ามีหนังหลายเรื่องที่ภีมมันอยากดูแต่ไม่กล้าไปดู
เช่นเพลงสุดท้าย....  เพื่อนกรูรักเมิงว่ะ.... และหนังแนวๆนี้อีกหลายเรื่อง
เราเคยบอกมนไว้ตั้งแต่หนังยังไม่ฉายว่าเราจะซื้อให้มัน

“ อืม... ” ภีมพูดด้วยเสียงผิดหวังเช่นเดิม

“ นี่เมิงไปดูหนังเรื่องรักแห่งสยามดิ ” เราพูด

“ ทำไมอ่ะ... มันเป็นหนังเกย์ไม่ใช่เหรอ?  ” ภีมถามอย่างสงสัย

“ กูว่าพระเอกมันสับสนพอๆกับเมิงเลย....  ลองไปดูแล้วกันเมิงไม่ต้องสนใจหรอกว่าใครจะมองยังไง  เพราะคนเค้าก็ไม่ค่อยรู้กันหรอกว่ามันเป็นหนังแนวนี้...  ถือซะว่าเป็นสิ่งที่กูขอเมิงครั้งสุดท้ายแล้วกัน ” เราพูด

“ เออ...   เค้า..   เอ๊ย..  กูจะไปดูแล้วกัน  เดี๋ยวชวนไอ้บอยไปดูเป็นเพื่อน  ” ภีมพูด

“ โชคดีนะเมิง  ” เราพูด

“ เมิงจะไม่ไปส่งกูเหรอ? ” ภีมถามอย่างน้อยใจ

“ คงไม่ได้ไปว่ะ... เพราะวันที่เมิงไปกูต้องถ่ายโปสเตอร์ละครเวที ” เราพูด

“ งั้น... ไม่เป็นไร  ” ภีมพูดเสียงอ่อนใจ

“ ดูแลตัวเองด้วยละเมิง... กูคงไม่ได้อยู่ด่าเมิงหรือดูแลเมิงแล้ว ” เราพูด

“ ทำไมอ่ะ... ยังไงกูกะเมิงก็ยังเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ? ” ภีมพูด

“ กูว่า... เมิงกะกูไม่ได้ถูกสร้างให้มาเป็นเพื่อนหรือเป็นคนรักกันว่ะ...  แต่เราถูกสร้างให้มาเป็นคนที่เคยรู้จักกัน ”
เราพูดก่อนจะวางสาย


หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกับภีมอีกเลยจนวันที่มันไปขึ้นเครื่อง

อาจจะมีบางครั้งที่เราคิดถึงมันขึ้นมาบ้าง

แต่มันสำหรับเราก็มีตัวตนอยู่เพียงแค่ในความทรงจำเท่านั้น

วันที่มันจะไปขึ้นเครื่องมันส่งเพลงมาให้เราฟังเพลงนึง
 
ชื่อเพลง ผูกพัน     ของ บอย ตรัย ภูมิรัตน

เนื้อเพลงคือ...

นี่ใช่ไหม อะไร อะไรที่เคยคิด

ชีวิตที่มีแต่ฉัน ต่อจากนี้คงตัวคนเดียวอย่างที่คิด

นี่หรือที่ใจต้องการ นี่ใช่ไหมที่ฉันเคยฝันตลอดอยู่ในใจ

ชีวิตที่ไม่มีเธอรู้สึกเหมือนมันขาดอะไรไปไม่เข้าใจ


เก็บเรื่องราวที่มันเก่าๆใส่กล่องไว้ มองเห็นแล้วมันปวดร้าว

รูปถ่ายเราไปเที่ยวด้วยกันเมื่อตอนนั้น ตอนนี้ยิ่งดูยิ่งเศร้า


ไม่มีเสียงคำคำของเขาที่เราได้เคยฟัง

ไม่มีใครให้คอยมาไถ่ถาม เหลือเพียงแค่ความทรงจำ

ที่ย้ำให้รู้ว่า


เธอใช่ไหม ที่หัวใจของฉันผูกพัน

และคือเธอเท่านั้น วันนี้ฉันเพิ่งจะเข้าใจ

ไม่มีเธอมันดูเหงาๆ ยิ้มเศร้าๆบอกตัวเองไว้

นี่ยังไงโลกที่ไม่มี เธอแล้ว


ขาดเธอไปวันนี้ จึงได้เจอความหมาย

ไม่มีเธอวันนี้ ฉันถึงเข้าใจ


เธอใช่ไหม ที่หัวใจของฉันผูกพัน

และคือเธอเท่านั้น วันนี้ฉันเพิ่งจะเข้าใจ

ไม่มีเธอมันดูเหงาๆ ยิ้มเศร้าๆบอกตัวเองไว้

นี่ยังไงโลกที่ไม่มี เธอแล้ว



เธอใช่ไหม ที่หัวใจของฉันผูกพัน

และคือเธอเท่านั้น วันนี้ฉันเพิ่งจะเข้าใจ

ไม่มีเธอมันดูเหงาๆ ยิ้มเศร้าๆบอกตัวเองไว้

นี่ยังไงโลกที่ไม่มี เธอแล้ว


นี่ยังไงโลกที่ไม่มีเธอแล้ว

เราฟังไปก็ยอมรับว่าเราร้องไห้เหมือนกัน
ยิ่งเข้าไปดู hi5 มันเราก็ยิ่งร้องไห้

แต่ก็อย่างที่เราบอกมันนั่นแหละ

ว่าเรากะมันถูกสร้างมาให้เป็นคนที่เคยรู้จักกัน



************************************



มีนาคม  2551.....

บ่ายของวันหนึ่ง.....
เราได้รับมิสคอลจากเบอร์ที่เราไม่ได้เมมไว้เบอร์นึง

เรามองดูเบอร์นั่นอยู่พักนึง  รู้สึกว่าเบอร์มันคุ้นๆ
นึกไปนึกมาถึงจำได้ว่าเป็นเบอร์ภีมที่เราลบออกไปจากเครื่องแล้ว

ความงงเข้ามาแทนที่มามันโทรมาได้ยังไง  เพราะมันคงต้องอยู่บนเรือในน่านน้ำของประเทศอะไรสักแห่งบนโลก

เราเลยตัดสินใจโทรกลับไป   เพราะอยากจะปลดเปลืองข้อสงสัย

“ ฮัลโหล... นั่นใครพูดอ่ะ ? ” เราถามอย่างแปลกใจทันทีที่ปลายสายรับโทรศัพท์

“ ไม่คุยกันแค่สามสี่เดือนจำกันไม่ได้แล้วเหรอ? ” ภีมพูดด้วยเสียงขี้เล่น

“ ภีม... ” เราพูดกับตัวเองด้วยความแปลกใจ

“ อืม... เค้าเอง ” ภีมพูดพร้อมกับแอบหัวเราะ

“ แกยิงมาหาเค้ามีไร? ” เราถาม

“ ป่าวหนิ... เค้าไม่ได้ยิงไป ” ภีมพูดเสียงกวนๆ

“ จะไม่ได้ยิงมาได้ไง  ก็เบอร์มันขึ้นอยู่  ” เราพูด

“ ก็เค้าไม่ได้ยิงไปจริงๆหนิ...  สงสัยคิดถึงแกมากไปมั้ง.... มันเลยขึ้นเป็นมิสคอล  ” ภีมพูดเสียงกวนๆ

“ ปัญญาอ่อนแล้ว... เมาเรือรึไง ?  ” เราพูดอย่างกวนๆ

“ สงสัยจะเมาอย่างอื่น... ฮึฮึ ” ภีมพูดแล้วก็หัวเราะในคอ

“ เออถ้าไม่มีไรเค้าวางแล้วนะ.. ” เราพูดเพราะเบื่อที่มันมัวแต่กวนตีน

“ เออ ” มันพูดเราก็เลยวาง


วันนั้นทั้งวันเรายอมรับว่าเราก็คิดถึงมัน
ที่คิดถึงมันเพราะว่า  เราไม่เข้าใจว่ามันโทรหาเราได้ไง
มันน่าจะอยู่บนเรือ  หรือว่ามันลงเรือแล้วหรืออะไร
แล้วเราก็ได้คำตอบจากเจมส์จากการคุยกันผ่าน  MSN

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
ดีจ้า คุยกับไอ้ภีมยัง

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
คุยแล้วมันโทรมาหา
 
เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
เห็นมันบ่นว่าคิดถึง

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
คิดถึงเค้าอ่ะนะ

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
ช่าย

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
รู้ได้ไง  เจอมันเหรอ

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
มันขึ้นฝั่งที่เมืองไทย  เจมส์ยังไปกินเบียร์กับมันมาเลย

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
แล้วมันออกไปอีกวันไหน

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
เมื่อวานมั้ง

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
ไม่มั้ง  วันนี้มันยังโทรหาเค้าอยู่เลย

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
งั้นคงไปวันนี้แหละ

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
อืมๆ

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
คิดถึงมันอะดิ

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
เฉยๆ

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
ไม่จริงมั้ง

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
จริง  มันโทรมาก็พูดจากวนตีนใส่เค้า

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
5555+  มันก็คงคิดถึงปอแหละ  ถามถึงใหญ่เลย

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
ไม่มีไรหรอกมั้ง

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
จร้า

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
ทำไรอยู่นี

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
เล่นเกมส์

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
งั้นตามบายเลย  เค้าไม่กวยแระ

เจมส์ >>>>>>>>>>>>>>>>>>
จ้า  ไว้เจมส์โทรหา

ปอ <<<<<<<<<<<<<<<<<<
จร้า


############################################

[ifwedo]

จะมีต่ออีกเป่าอะเหมือนจะมีต่อเลย

[cozy-love]

ช่ายๆจะมีต่ออีกหรือเปล่านี่...

เอ้อ.. เห็นว่าเป็นตอนจบเลยทำใจเปิดเข้ามาอ่านได้..สารภาพตรงๆว่า ภาคแรกอ่านได้ไม่เท่าไหร่ก็ เซ็งภีมไปเลย...

รอให้คลื่นลมสงบก่อนแล้วค่อยมาโฉบๆ..แต่เหมือนปิดท้ายยังไม่หมดเลยเน้อ..เข้ามารอต่อไปจ้า... 

[broke-back]

ปอ....หรือว่า?  การกลับมาครั้งนี้ของภีม 

เป็นการกลับมาหาปอจริงๆ ของภีม

โดยที่ภีมได้ปลดเปลื้องตัวเองออกจากพันธะใดๆ อย่างสิ้นเชิงแล้ว  โดยเฉพาะตัวภีมเอง   

เพราะอ่านจากบทสนทนาตอนท้ายๆ ทำไม? ภีมถึงได้ร่าเริงเหลือเกิน  ม่ายเข้าใจ(อีกแระ)

***ถ้าไม่ใช่  ก็ต้องขอโทษปออย่างแรงด้วยน้า

(ว่าจะไม่เม้นท์ให้อีกแล้วนะเรื่องนี้เนี่ยะ  แต่ก็อดใจไม่ได้จริงๆ ฮือ ฮือ)

 

[OsTrich]

------ ความในใจคนแต่ง------


เมื่อก่อนเราได้แต่อ่านเรื่องของคนอื่นๆ  อาจจะเป็นเรื่องจริงบ้างเรื่องแต่งบ้าง
แต่เราจะชอบอ่านเรื่องที่เป็นเรื่องจริงมากกว่า

มีนักเขียนหลายคนที่เอาเรื่องของตัวเองมาเล่าแล้วเราก็ชอบอ่านมากๆ
อย่างพี่คิมกับพี่โม   และ พี่เก่งกับพี่ตี๋ แล้วก็เรื่องอื่นๆอีกหลายเรื่อง

จนทำให้เราเริ่มอยากที่จะเขียนเรื่องตัวเองบ้าง

เรื่องของเค้ากะแกถูกเขียนขึ้นตอนแรกเพราะเราบังเอิญไปเอาไดอารี่เล่มเก่าของเราสมัยมอปลาย
เราก็เลยเอามาอ่านดู  ก็เลยคิดว่าอยากจะเขียนเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง

เราเริ่มเขียนเรื่องนี้ก่อนที่ภีมจะไปลงเรือประมาณ 1 เดือน


ตอนที่เราเลิกยุ่งกะมันตอนที่มีปัญหาเรื่องที่มะปรางเข้าใจผิดเรื่องเรา
ครั้งนั้นทำให้เราได้อยู่กับตัวเองจริงๆ  ได้ถามคำถามตัวเองหลายอย่าง

เราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่อยากเป็นกะเทยอีกแล้ว
มันไม่ใช่การประชดรัก  หรืออกหักแล้วอยากจะเปลี่ยน

แต่การที่เราเลิกกับมันครั้งนั้นเป็นเพียงแค่จุดกระตุ้นอีกตัวนึงเท่านั้นที่ทำให้เรารู้ความต้องการของตัวเอง

ทุกอย่างเป็นความผิดพลาดของเราเอง
เราไม่เคยถามตัวเองจริงๆจังๆซักที

เพิ่งมารู้ตัวก็เมื่อสาย
ว่าเราไม่ได้เป็นผู้หญิง  เราไม่ได้อยากแปลงเพศ
ที่เราทำมาทั้งหมดทั้งแต่งหญิง  กินฮอร์โมน
มันเป็นเพียงการทำขึ้นเพราะเราต้องการอยากจะเป็นผู้หญิงเพื่อนคนที่เรารักมากกว่า

เมื่อไม่มีมันแล้ว  เราถึงรู้สึกว่าเราไม่เห็นต้องทำตัวเป็นผู้หญิงเลย
เราอยากเป็นเพียงผู้ชายที่ชอบผู้ชายแค่นั้น

เราใช้เวลาคิดเรื่องนี้อยู่สองปี  จนเราแน่ใจว่าเราต้องการที่จะเปลี่ยนตัวเองจริงๆ

เมื่อเราเรียนจบเมื่อสองสามเดือนก่อน
เราจึงตัดสินใจเลิกกินฮอร์โมน    แต่ก็ยังแต่งหญิงอยู่นะ

เราตัดผมที่ไว้มาสามปีออกเหลือแค่ประมาณต้นคอแล้วก็ไปตัดที่ร้านให้เป็นบ็อบเท

ตอนนี้เรารอเวลาที่จะเตรียมตัวเป็นผู้ชาย
รอหน้าอกลด ( เรายังไม่ได้ทำหน้าอกและยังไม่ได้แปลงเพศ )
ฟิตหุ่น  และเริ่มซื้อเครื่องแต่งกายของผู้ชาย

เราตั้งใจว่าเราจะพิมเรื่องนี้ให้จบภายในวันเกิดเรา
ถือซะว่าเอาเรื่องแย่ๆที่มันอยู่ในหัวเราออกไปให้หมด

แล้วเราจะเริ่มต้นใหม่ในวันเกิดเรา  ถือเป็นชีวิตใหม่


ตอนแรกเรามีตอนจบของเรื่องนี้แล้ว  เราตั้งใจจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราออกมาทั้งหมด
แต่ตอนที่ภีมโทรมาหาเราครั้งนั้นมันทำให้เรารู้สึกว่าตกลงเรื่องของเรากะมันยังจะมีอะไรต่อมาอีกมั้ย

สำหรับเรา  เราอยากให้มันจบแค่ที่เราเล่าให้ฟัง
นับจากนี้เรากะมันคงเป็นแค่คนเคยรู้จักดีกว่า

เราจึงตัดสินใจเปลี่ยนเบอร์...

ตอนนี้เรารออีกสักพักที่จะตัดผมชายและแต่งชาย

ยังไงก็ตามเรากับภีมก็ไม่มีทางจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก

เมื่อเวลาผ่านไป  เราอาจจะกลับมาเป็นเพื่อนมันก็ได้

แต่ถ้ามากกว่านั้นคงไม่มี

**************************


ขอบคุณจากใจสำหรับทุกคนที่สละเวลาเข้ามาอ่านชีวิตน้ำเน่าของเรา
บางคนอาจจะเม้นแสดงความรู้สึกหรือบางคนอาจเลือกที่จะอ่านเงียบๆ  อันนี้ก็ไม่ว่ากัน 
แต่เราขอบคุณจริงๆ

เราหวังว่าเรื่องของเค้ากะแก และ เรื่องรักของเราสามคน จะให้ข้อคิดอะไรกับคุณบ้าง

สำหรับเราภีมทำให้เราได้เรียนรู้อะไรอีกเยอะเลย......

นึกแล้วก็ใจหายนะ.....
กลับไปดูที่ตัวเองพิมมาทั้งหมดแล้วก็ตกใจเพราะว่ามีหลายตอนมากๆ

เราคงไม่ได้หายไปไหนหรอก  เราก็แอบอ่านเรื่องอยู่ในเล้านี่แหละ
แต่เราเองก็ไม่ค่อยเม้นเท่าไหร่เพราะไม่รู้จะเม้นว่าไรดี

เล้าเป็ดเป็นที่ที่อบอุ่นจริงๆ  ทำให้เราได้เจอเพื่อน  พี่  น้อง  อีกหลายคนเลย....

หวังว่าเราคงได้เจอกันใหม่เรื่องหน้านะ...
เราคงหาเวลาว่างๆ แต่งเรื่องมาให้อ่านกัน

คิดถึงกันบ้างนะ....
ปอ... (กร)
24  มิถุนายน  2551

[broke-back]

ดีใจได้จิ้มปอซะที  ยังไงก็จะยังคงคิดถึงน้องกรอยู่เสมอนะ ว่างๆจะหัดเมล์ให้เก่งก่อนแล้วจะเข้าไปคุยด้วย

*** รักนะน้องคนดีของพี่ จุ๊บจุ๊บ

[jeng_jey]

 
ปอจะยังอยู่ในใจเราเสมอ
ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่เลือก
เพราะมันจะอยู่กับเราตลอดไป
สู้ๆๆจร้า
ขอบคุนที่เรื่องของปอ
ทามให้เราให้รุ้จักเรื่องรัก
มากขึ้น....

[SoN]

มีความสุขมากๆคับ

 

[subaru]

 :mc4:ขอให้ปอมีความสุขกับการตัดสินใจนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้คะ คิดถึงๆ

[imon]

ไม่มีคำพูดใดๆๆ นอกจากมอบเพลงนี้แทนคำขอบคุณ สำหรับเรี่องราว
http://media.imeem.com/m/wnwQjJzM-B/aus=false/

 

[slmzaa]

     ขอเปนกำลังใจไห้ปอนะ     จะเปนอ่ะไรไม่สำคัญขอไห้รักตัวเองไห้มากๆๆ   เพราะเราเปนอ่ะไรแล้วไม่ทำไห้ใครเดือดร้อน  ก้อดีที่สุดที่มนุษย์ควรจะทำ  ใครจว่าไม่ต้องสนใจเพราะเราไม่ได้ไปเดินบนหน้าผากมัน

[numtannaka]

  เย้อย่างนี้ต้องฉลอง ในที่สุดน้องปอก็หลุดพ้นจากคนชั่วๆสักที  โอ๊ยยยพี่ดีใจอย่างแรง