หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558

[★L'Hôpital]

มาแอบตั้งข้อสงสัยว่าฮัทต้องชอบปอแน่ๆเลย 

ปล. พักผ่อนเยอะๆหนะครับ จะได้หายป่าวเร็วๆ

[OsTrich]

ตอนแรกตั้งใจว่าวันนี้จะมาต่อให้อีกตอน... แต่ดูท่าจะไม่ไหวเพราะนี่เราเพิ่งกลับมาเอง...

ดูท่าอาการป่วยของเราคงจะแย่แล้ว... เพราะเป็นหนักขึ้นเรื่อยๆ.. ละครก็ใกล้จะเล่นแล้ว  สงสัยคงจะต้องไปหาหมอ..

ช่วงนี้เราเครียดมากๆ... เพราะงานมันเยอะสุมหัวไปหมด.... แบ่งเวลาลำบากมาก.... เวลานอนก็น้อยเต็มที... ได้นอนแค่วันละสี่ห้าชั่วโมงเอง

สงสัยจะเรียนไม่จบเทอมนี้ด้วย... เฮ้ออ..เครียดอยากจะร้องไห้....

อุตส่าห์จะเอาเกียรตินิยมซะหน่อยสงสัยจะมาชวดเอาเทอมนี้แหละ....  พูดไปก็น้ำตาไหล.............. ถ้าจะเรียนไม่จบเทอมนี้จริงๆ

ไปนอนก่อนนะ... พรุ่งนี้เรามีเรียนแปดโมง.......

ขอโทษด้วยนะ... ที่ไม่ได้ต่อเรื่องให้....

อ้อ...... ขอบคุณที่เป็นห่วงเรานะ....  รู้ม่ะ..กำลังใจที่ทุกคนมอบให้มันทำให้เรารู้สึกดีมากๆ

ส่วนเรื่องที่เราเล่าหนะ... มันยังมีอะไรให้ติดตามให้ลุ้นกันอีกเยอะ.... ยังมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นอีกมากมาย... ติดตามไปแล้วก็จะรู้เอง

มีอีกเรื่องนึง...... ที่เห็นว่ามีคนมาพันพัวกะเราหลายคนอ่ะนะ... จริงๆเราก็ไม่ได้สวยอะไรหรอกนะ...  เราว่ามันเป็นที่นิสัยแล้วก็ตัวเรามากกว่าที่อาจจะทำให้คนสนใจ..............

ไปแล้ว..............

[Poes]

ไม่เป็นไรจ้า ดูแลสุขภาพด้วยนะ พัหผ่อนเยอะหายดีแล้วค่อยมาต่อ 

[wan]

ตามติดและติดตาม พักผ่อนมาก ๆ นะครับ แข็งแรงทั้งสุขภาพกายและใจเมื่อไหรก็มาต่อนะครับรอเป็นกำลังใจให้

[THIP]

ดูแลสุขภาพนะคะ  พักผ่อนมากๆ เรื่องเรียนต้องมาเป็นอันดับ 1 นะ 

[abcd]

ป๊อบจะมาหาปอแย้ววววววว 




คนไม่สวยแล่ะคนจะติดตรึม เพราะคนสวยมักหยิ่ง อิอิ เราว่าปอน่ารักดีออก 

พักผ่อนเยอะๆน๊า ทำหลายๆอย่างพร้อมๆกันก็แบบนี้แล่ะ ได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง สู้สู้ 

[SoN]

take care

 

[OT]

พยายามแล้วกัน  ยังไงก็ต้องทำ

ต้องสู้ให้มันถึงที่สู๊ดดดด  ไม่จบก็ซัมเมอร์

แต่คนอย่างปอจะยอมซัมหรอ  เอาน่า

พักเยอะ ๆ เอาสมองมาคิดว่าจะทำไงดีกว่า

เอาสมองมานั่งเครียดดดดดด   

[konan6688]

หายเร็วๆ  นะคับ 

[OT]

 

[suregirl]

เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ นะ หายไวๆ มาต่อเรื่องอีกเร็วๆ 

[Just let it be]

เอาใจช่วยปอกะป๊อบต่อไป

 

[OsTrich]

##  เรื่อง  “ รักของเราสามคน ” ๔  ##h

มาต่อแล้ว........

เอาเท่าที่ได้นะ... เพราะง่วงแล้ว......

ส่วนเรื่องอาการป่วย...  ก็ดีขึ้นบ้างแล้ว.... เพิ่งไปฉีดยามาด้วย.....

ปัญหามันเกิดจากเราเครียดแล้วก็พักผ่อนน้อยเองมันก็เลยไม่สบาย.......

ต่อกันเลยดีก่ะ........ เนอะ..............

******************************************************************

“ โห....... ลงมาช้าจัง....” ป็อบพูดด้วยเสียงงอนๆ หลังจากที่ป็อบมาถึงก็ขับรถมารอเราที่หน้าหอใน  แล้วก็โทรให้เราลงมาหา  แต่พอดีเรามาช้าไปหน่อย  ป็อบก็เลยงอน

“ ก็เค้าหาร้องเท้าไม่เจอ.... ก็เลยมาช้า ” เราพยายามอธิบายให้ป็อบฟัง

“ ไม่คิดถึงกันก็บอกมาตรงๆเหอะ...” ป็อบพูดแล้วหันหน้าออกไปข้างกระจกรถ ( ลืมบอก... ตอนนั้นเราอยู่ในรถกัน)

“ อย่างอนดิ... ทำไมปอจะไม่คิดถึงป็อบล่ะ..” เราพูดง้อมัน

“ ถ้าคิดถึงป็อบจริง.... ต้องทำไง ” เราพูดแต่ยังไม่หันมามองหน้าเรา

“ ก็ได้ๆ ” เราพูดแล้วก็เอี้ยวตัวไปใกล้ๆป็อบแล้วก็หอมแก้มป็อบทีนึง

“ คิดถึงแค่นี้เองเหรอ ” ป็อบหันมาพูดด้วยหน้าดุๆ เราก็เลยหอมแก้มป็อบอีกข้างนึงแล้วก็มองหน้าป็อบแต่ป็อบก็ยังหน้าบึ้งอยู่อีก  เราก็เลยจุ๊บปากป็อบอีกทีนึง.... เอาใจเค้าหน่อย

“ แหม... ยิ้มเลยนะ ” เราพูดหลังจากที่เห็นป็อบยิ้มออกมา  ป็อบก็ไม่พูดไรแต่มาจูบปากเราแทน... จูบครั้งนั้นมันเป็นจูบที่ทำให้เรารู้ว่าป็อบคิดถึงเรามากแค่ไหนซึ่งมันก็ทำให้เรารู้ว่าเราก็คิดถึงป็อบมากเหมือนกัน

“ คิดถึงนะครับ... ” ป็อบพูดหลังจากที่เราจูบกันเสร็จสมอารมณ์หมาย

“ รู้แล้วน่า....... ” เราพูดเขินๆ

“ ป็อบหิวข้าวจัง....  ไปหาไรกินกันเหอะ...” ป็อบพูด

“ ป็อบอยากกินไร” เราพูด

“ อยากกินอาหารทะเลอ่ะ... มีร้านไหนอร่อยๆพาป็อบไปหน่อยดิ” ป็อบพูด

“ โอเค..... ” จากนั้นเรากะป็อบก็ไปกินข้าวด้วยกัน.... พอไปกินข้าวเสร็จป็อบก็ชวนเราไปนั่งเล่นที่หาดกันต่อ......

“ สบายดีจัง.... ป็อบไม่ได้มานั่งริมหาดแบบนี้นานแล้วนะเนี่ย..... อิจฉาปอจังที่มีหาดอยู่ใกล้มออ่ะ ” ป็อบพูด

“ ถ้าชอบก็มาบ่อยๆดิ ” เราพูด

“ จริงๆก็อยากมาอยู่ด้วยเลยรู้ป่ะ....” ป็อบพูด

“ แล้วทำไมไม่มาอ่ะ...” เราแกล้งถาม

“ ป็อบจะมาได้ไงล่ะ..... เราเรียนคนละที่กันเลยหนิ..” ป็อบพูดเซ็งๆ

“ น่านะ... ไม่เป็นไรหรอก...  อย่างน้อยตอนนี้ป็อบก็นั่งอยู่ข้างๆปอแล้ว” เราพูด

จากนั้นเรากะป็อบก็คุยกันเรื่อยเปื่อยอยู่ที่ริมหาดนั่นแหละ...  จนดึกเลย  จนชวนกันกลับ...

“ ปอ........ พรุ่งนี้ว่างป่าว..” ป็อบหันมาพูดกับเราขณะที่ขับรถกลับเข้ามาในมอ

“ จริงๆก็ไม่ว่างหรอก...  แต่..” เราหยุดพูดหันไปมองหน้าป็อบ  ซึ่งเราก็เห็นป็อบทำหน้าบึ้งๆ  พอป็อบเห็นว่าเราไม่พูดต่อให้จบป็อบก็เลยหันหน้ามามองหน้าเรา แล้วเราก็พูดต่อว่า

“  แต่ไหนๆแฟนก็อุตส่ามาหามาทั้งที... ปอว่างทั้งวันเลยก็ได้... ” เราพูดแล้วก็หันไปมองป็อบ

“ แล้วคืนนี้อ่ะ....  ” ป็อบพูด

“ คืนนี้ทำไมเหอ...” เราหันไปถามป็อบด้วยหน้างงๆ

“ ก็มานอนกะป็อบไง??” ป็อบพูดแล้วหันมามองหน้าเรา

“ นอนที่ไหนล่ะ” เราถามแบบงงๆอีก

“ ป็อบโทรจองห้องไว้แล้ว.... ไปนอนด้วยกันนะ...” ป็อบพูด

“ เอางั้นเหงอ.....” เราพูด

“ โห... ไหนบอกว่าคิดถึงป็อบไง....” ป็อบพูดงอนๆ (มันไม่ได้เข้ากะหน้าตาเลย..... ไอ้เถื่อน)

“ เออ... ก็ได้” เราพูด

“จริงนะ..... ” ป็อบพูดยิ้มๆ.... แสดงว่ามันต้องคิดวางแผนอะไรอยู้แน่ๆ

“ ทำไมต้องดีใจขนาดนั้นด้วย..... ” เราลองพูดหยั่งเชิง....

“  ก็ดีใจไง.... เราจะได้อยู่ด้วยกันนานๆ  ป็อบก็ไม่มีคนให้นอนกอดมานานแล้วด้วย ” ป็อบพูดด้วยหน้าตาจริงจัง... ซึ่งเราดูออกว่าเป็นแผนร้ายของมัน... แหมทำเป็นทำหน้าตาจริงจังเชียว....

“ เหรอ.... แล้วนี่ถ้าเราไม่ได้เจอกันนานๆป็อบคงต้องหาคนมานอนกอดแทนปอป่ะเนี่ย???? ” เราพูดเสียงกวนๆ

“ ไม่มีหรอก... นี่ปอไม่ไว้ป็อบเลยเหรอ??? ” ป็อบพูดหน้าตาจริงจังเหมือนเดิม (เชื่อได้ป่ะเนี่ย...)

“ ปอจะไว้ใจได้ไง... ยังไงปอก็ไม่ใช่หญิงหนิ....” เราพูด

“ แต่ไงป็อบก็รักนะ.... ” ป็อบพูดทำหน้ากรุ้มกริ่ม....

“ อย่ามาเน่า.... ” เราพูด

“ โห... พูดเรื่องจริงก็หาว่าน้ำเน่า... ” ป็อบพูด

“ อ่ะเชื่อๆ.... ” เราพูด

พอป็อบขับรถมาถึงที่หน้าหอในเราก็ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าและของใช้เพื่อเตรียมตัวไปนอนกับป็อบ (เอ๊ะ!!!... ยังไง... คำพูดมันแปลกๆเฮอะ..) พอเก็บของเสร็จเราก็แวะไปหาเพื่อนๆเราเพื่อที่จะบอกเรื่องที่ไปค้างกะป็อบ....  เราก็เลยเดินไปที่ห้องบิวกะน็อตเพราะกลุ่มเราชอบไปรวมตัวกันที่ห้องนั้น


“ อ้าว.... เก็บข้าวเก็บของไปไหนอ่ะ....” กอล์ฟถามเราในขณะที่คนอื่นๆกำลังสาละวนกับการเล่นไพ่สลาฟกันอยู่

“ จะไปค้างกะแฟนอ่ะดิ” เสียงฮัทพูดขึ้นมาในขณะที่ตามันมองไพ่ในมือมันอยู่.. เราก็หันไปมองมันงงๆเพราะปกติมันจะกลับบ้านตลอดในช่วงวันเสาร์- อาทิตย์ แต่วันนี้ไมมันอยู่หว่า.... ไม่ยอมกลับบ้าน  เมื่อตอนบ่ายที่นั่งคุยกัน...  ก็มีแต่คนคิดว่ามันกลับบ้าน แล้วมันรู้ได้ไงว่าเราจะไปนอนกะแฟน... งงกะมันหลายอย่างแล้วดิ..

“ แหม... ไปเข้าห้องหอกันนะสิ....” เติ้งพูดด้วยเสียงแปดหลอดของมัน เพื่อนเราก็ได้ทีแซวกันใหญ่เลย

“ อย่าหนักนะล่ะเมิง... เดี๋ยวจะนั่งไม่ได้...” บิวพูด

“ สนุกปากกันเลยนะ.... พวกเมิงอ่ะ” เราพูด

“ ก็แซวเล่นหนุกๆน่า...” แช็ปพูด

“ รู้แล้วน่า....” เราพูด

“ ได้ข่าวว่าไปเดินสวีทกันที่หาดมาด้วยเหรอ.....”    น็อตพูดแซวเรา  แม้ว่าพวกมันจะใจจดใจจ่อในการเล่นไพ่...  แต่ปากพวกมันก็ไม่ได้หยุดที่จะกัดเราเล๊ย.....

“ เอามาจากไหนอ่ะเนี่ย.... ” เราพูด.....  เพราะแปลกใจที่พวกมันรู้

“ ก็เห็นฮัทมันบอกอ่ะ...” แช็ปฟูด....  เรายิ่งงงกะฮัทไปกันใหญ่... ว่ามันรู้ได้ไง????

“ เหรอ... เออๆงั้นไปก่อนแล้วกันนะ...” เราพูดแล้วก็เดินออกมาด้วยความงงๆ แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย  รีบๆลงไปหาป็อบดีกว่าเดี๋ยวป็อบจะรอนาน

“ โห......ทำไมนานจัง ” ป็อบพูด ทันที่ที่เราเข้าไปนั่งในรถ

“ พอดีปอเดินไปคุยกะเพื่อนมาแป๊บนึงหนะ... ก็เลยช้าไปหน่อย ” เราพูด

“ เพื่อนหรืออะไรกันแน่.... ถึงลากันนานขนาดนี้หนะ... หืม” ป็อบพูดขณะที่ขับรถออกมา

“ เพื่อนดิ... ก็พวกนั้นไง  ที่ปอเคยเล่าให้ฟังอ่ะ..” เราพูด

“ งั้นก็แล้วไป...” ป็อบพูด

“ นี่หึงจริงๆหรือแกล้งปอเนี่ย....” เราพูดหยั่งเชิงเพราะป็อบมันเป็นคนค่อนข้างที่จะขี้หึง

“  ป็อบรักจริงก็ต้องหึงจริงดิ...” ป็อบพูดทั้งๆที่ตายังมองไปที่ถนน

“ อืม.........” เราตอบเงียบๆ  แอบเขินเล็กๆพอเป็นพิธี

“ ที่นี้เชื่อรึยัง???” ป็อบหันมาพูดแล้วมองหน้าเรา

“ เชื่อแล้ว....” เราพูด

“ งั้นก็อย่านอกใจป็อบล่ะ....” ป็อบพูด

“ แหม............ ยังไม่เชื่อใจเค้าอีกเหอ....” เราพูด

“ จริงๆเชื่อแหละ... แต่มันก็น่ากลัวมั้ยล่ะ... ไอ้ภีมกะไอ้เจมส์ก็เรียนที่นี่... แถมปอยัง
อยู่หอชายอีก... ล่อแหลมจะตาย...” ป็อบพูด

“ คิดมากน่า........ เรื่องสองคนนั้นหนะ.. ตัดไปเลย” เราพูด  ตอนนั้นเราเริ่มมีความคิดที่จะแหย่มันขึ้นมา

“ หมายความว่าไง..... นี่แสดงว่ามีคนอื่นที่น่ากลัวกว่าสองคนนี้อีกเหรอ”  ป็อบหลังจากที่เลี้ยวรถเข้าจอดที่ข้างทางแล้วันมาคุยกะเราด้วยเสียงแข็งๆและหน้าดุๆ

“ ป่าวๆ... ไม่มีไรหรอกน่า...” เราเริ่มไม่สนุกเมื่อเนอาการของป็อบ  เราก็เลยพยายามที่จะพูดเพื่อที่จะไม่ให้ป็อบมันคิดมาก

“ จริงนะ....” ป็อบถามเพื่อความแน่ใจ

“ จริงดิ... นี่ปอไม่ได้คุยกะใครเลยนะ... นอกจากเพื่อนๆกันหนะ” เราพูด

“ น่ารักจัง....” ป็อบพูดแล้วก็เอี้ยวตัวมาหอมแก้มเรา  เรานั่งหน้าเอ๋อๆอยู่ในรถต่อไป... จากนั้นป็อบมันก็ออกรถและขับไปยังโรงแรมริมหาดที่มันจองไว้ 

พอไปถึงห้องก็จัดแจงอาบน้ำอาบท่า.... แล้วก็เตรียมตัวจะเข้านอน 
ตอนช่วงที่ป็อบอาบน้ำอยู่ซึ่งเราอาบเสร็จแล้ว  เราก็เลยออกมายืนเล่นที่ระเบียงเพราะลมเย็นแล้วก็อากาศดีมาก... มองเห็นท้องฟ้าเห็นทะเล.... โอ้ววว.... สวยสุดๆ

“ มายืนอยู่นี่นี่เอง.... ” ป็อบพูดพร้อมกับกอดเราจากด้านหลัง

“ ทำไมเหอ.... มีไรป่าว???” เราถาม

“ แฟนหายทั้งคน ป็อบก็ตกใจดิ” ป็อบพูดแล้วก็หอมแก้มเรา

“ แล้วทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ... ดูดิผมก็ยังเปียกอยู่เลย...” เราพูด

“ ใส่เดี๋ยวก็ต้องถอด...” ป็อบพูดพร้อมกับเริ่มไซร้ที่คอเรา  ส่วนมือมันก็เริ่มเลื้อยเข้ามาในเสื้อที่เราใส่

“ พอก่อน... วันนี้อย่าเลย ป็อบขับรถเหนื่อยมาทั้งวัน.... พักผ่อนเหอะนะ” เราพยายามพูดเลี่ยงๆเพราะกลัวมันจะขอ..... ขึ้นมาจริงๆ  ก็เรายังกลัวเจ็บอยู่หนิ...  ก็พวกเพื่อนเราก็บอกว่ามันจะเจ็บมาก

“  ไม่เอาอ่ะ.... จะเอาอ่ะ..” ป็อบพูดเสียงงอแงเป็นเด็กๆ (เข้ากะหน้าตาเลยเนี่ย.....)

“ แต่ปอไม่เอาอ่ะ... เหนื่อย...  ” เราพูดแล้วก็เดินเข้ามาในห้อง  ป็อบก็เดินตามเรามา  พอเข้ามาในห้องเราก็เลยเดินไปหยิบผ้ามาเช็ดหัวให้ป็อบ  โดยเรานั่งอยู่บนโซฟาหรือเก้าอี้อะไรสักอย่าง และป็อบนั่งอยู่ที่พื้นแล้วหันหลังให้เราเช็ดผมให้

“ ปอรู้ม่ะ... ป็อบคิดถึงปอมากเลยอ่ะ...”  ป็อบพูด

“ รู้แล้ว...”  เราพูด

“เช็ดผมเสร็จแล้ว... ก็”  ป็อบพูด

“ ก็อะไร!!... ไม่ต้องเลย.... ” เราพูด

“ ก็แบบนี้ไง........” ป็อบพูดพร้อมกับล้มตัวมานอนทับเรา  ซึ่งตอนนั้หนะ.... ป็อบนุ่มแค่ขนหนูผืนเดียวเอง

“ ไม่เอาอ่า..........” เราพูดอ้อนๆ เผื่อป็อบมันจะใจอ่อน

“ ป็อบขอนะ.........”ป็อบพูดพร้อมกับไซร้ลงมาที่คอเรา........... เราพยายามจะเอามือปัดออกเพราะเหนื่อยและยังไม่พร้อมด้วย...........  แต่มือเราทั้งสองข้างก็โดนป็อบจับไว้... ตอนนั้นมือของเราประสานกันอยู่

“ ป็อบ..   ยะ... อย่า.... ” ทันที่เราจะเอ่ยปากห้าม... ป็อบก็ได้ทีจูบปากเราทันที

“ ป็อบขอเหอะนะ..........” ป็อบพูดเสียงอ้อนๆ แล้วก็จูบปากเราอีกครั้ง..........

##############################################################################


จบไปอีกตอน....................  เฮ้อเหนื่อย...............    เซ็ง... เรื่องเรียนเรื่องงานคะกันไปหมดตอนนี้...

ตอนที่เราลงไปเนี่ยใช้เวลาพิมมาสามวันแล้ว... อาศัยเวลาว่างเท่าที่มีเวลาพิมได้หนะ...................

ช่วงนี้งานเราเยอะจริงๆนะ... เลยไม่มีเวลาต่อเรื่องอยากที่บอก

ลองอ่านดูแล้วกันนะ......  ยังไงเราก็ต้องขอโทษด้วย

ไปนอนดีกว่า............ ไม่ไหวแล้ว... ช่วงนี้เรานอนน้อยมากเลย..............

[naumi]

โอ้วมายกอด อีกนิดเดียวเท่านั้นน้า ปอทำไมทำแบบนี้
ค้างงงงงงงงงงงงงงงง :serius2:กลับมาต่อเร็วๆน้า

[Poes]

  ค้างงงง แล้วงัยต่ออะ จาเสร็จปะเนี่ย ลุ้นจนขนตั้งแระ 

[SoN]

วันเผด็จศึก

 

[THIP]

ป็อบอาจจะวางแผนมาพร้อมแล้วก็ได้   

[abcd]

มาค้างกันฉากอัศจรรย์ใจซะงั้น 




สู้ต่อไปทาเคชิ  พักผ่อนเยอะๆนะ 

[Just let it be]

ค้างคาๆ

สงสัยงานนี้ปอมะรอดแน่เลยอะ

ปล.  พักผ่อนเยอะๆ นะครับ

[ifwedo]

อุ๊ย...

[anston]

 :serius2:โอ้วววววว..ทำไมจบแบบนี้อ่ะ..
ต้องให้คนอ่านจิ้นเองใช่ป่ะเนี่ย.. (งั้นป๊อปขอ 2 )หุหุ

[IZE]

อ่าค้างอย่างแรง

[OT]

ป๊อบอย่า  ๆ  อะไร  อย่าช้าป่ะ

ค้างนะเนี่ย เคลียร์ด่วน ๆ เหอ ๆ 

[OsTrich]

##  เรื่อง  “ รักของเราสามคน ” ๕ ##

มาแล้วๆ........ เราพิมวันละนิดละหน่อยอ่ะ............

เพิ่งพิมเสร็จก็เลยเอามาลงให้...............

ป่ะ............ อ่านกันเลยดีกว่า......................................

*******************************************************************

“ ไม่เอาอ่ะ....... ” เราพูดเสียงสะลัวสะเงีย

“ ป็อบคิดถึงปอมากเลยรู้มั้ย.....  ป็อบรักปอนะครับ ” ป็อบพูดในขณะที่กำลังไซร้ที่ต้นคอเราอยู่มือข้างหนึ่งของเราทั้งคู่ประสานกันส่วนอีกมือนึงของป็อบก็ลูบไล้ไปจนทั่วตัวเรา  ตอนนั้นเราเคลิบเคลิ้มไปกับแรงกระตุ้นที่ได้รับจากป็อบ  จนสุดท้ายเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ก็ถูกถอดออกจนหมดในขณะที่เราแทบจะไม่รู้เลยว่ามันถูกถอดออกไปตอนไหน.... ป็อบจูบปากเรา  เราก็เคลิ้มไปกับรสจูบที่ได้รับจากป็อบซึ่งมันดูร้อนแรงกว่าทุกครั้ง.....  ป็อบเอาปากมาขบที่หูเราแล้วพูดว่า

“ เป็นของป็อบเหอะนะ.... ” พอเราได้ฟังแบบนั้นก็รู้สึกสองจิตสองใจว่าจะตัดสินใจยังไงดี  ป็อบคลจะรู้ถึงความสังเลใจของเรา ป็อบก็เลยพูดด้วยเสียงนุ่มๆว่า

“ นะครับ..... ที่รัก ” เราก็เลยพยักหน้าตอบกลับไป..... แต่ในทันทีที่อะไรๆจะดำเนินต่อไปโทรศัพท์ของป็อบก็ดังขึ้นมา

“ โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย.........” ป็อบพูดความหัวเสีย แต่แล้วป็อบก็ไม่ได้สนใจเสียงโทรศัพท์ที่ดัง  ป็อบหันมาเริ่มซุกไซร้เราต่อ.....  แต่โทรศัพท์นั่นก็ดังไม่หยุด  ป็อบก็ไม่รับ   ป็อบทำเป็นเหมือนไม่ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ จนเราต้องบอกให้ป็อบรับ

“ ช่างมันเหอะปอ.... อย่าไปสนใจเลย ” ป็อบพูด

“ รับเหอะนะ... เผื่อเค้ามีธุระอะไรสำคัญ..  เห็นโทรมาตั้งหลายรอบแล้ว” เราพูดพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างไปจับที่หน้าป็อบ  เพื่อหยุดทุกๆอย่างไว้ก่อน

“ ก็ได้ ” ป็อบพูดอย่างเสียไม่ได้

“ ว่าไงครับพี่แอน ” ป็อบพูดรับโทรศัพท์ แล้วป็อบก็หันมามองหน้าเรา  สงสัยจะมีเรื่องสำคัญเพราะจากนั้นป็อบก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงห้อง  ส่วนเราก็นอนคิดไรไปเพลินๆจนไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน  มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนเช้า...... ทันทีที่เรางัวเงียตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าป็อบนอนมองหน้าเราอยู่

“ ตื่นนานแล้วเหรอ ” เราพูด

“ อืม ” ป็อบตอบกลับมาด้วยหน้านิ่งๆ

“ เป็นไรรึป่าว.... ทำไมหน้าตาดูไม่ดีเลย  เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอ ” เราถามเพราะหน้าตาป็อบดูไม่ค่อยดีจริงๆ

“ ไม่มีไรหรอกครับที่รัก  ป็อบนอนไม่ค่อยหลับหนะมันแปลกที่ ” ป็อบพูดหน้านิ่งๆเหมือนเดิม

“ เป็นไรเนี่ย.... ปากหวานแต่เช้าเลย ” เราพูดแล้วเอามือไปบีบที่จมูกป็อบ

“ ก็แค่อยากพูดเพราะๆกับที่รักไม่ได้เหรอครับ ” ป็อบพูดพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ

“ ได้จ้ะ... ก็แค่ไม่ชินแค่นั้นเอง ” เราพูด

“ ไปอาบน้ำกันเหอะ....  จะได้ไปกินข้าวกัน ” ป็อบพูด

“ อืม... ก็ดีเหมือนกัน  ปอก็เริ่มหิวแล้ว” เราพูดแล้วก็ลุกขึ้นจะเดินเข้าห้องน้ำ  ตอนที่เราจะปิดประตูห้องน้ำป็อบก็เอามือมาจับที่ประตูแล้วพูดว่า

“ ป็อบอาบด้วยดิ...” ป็อบพูด

“ ไม่เอาอ่ะ.... เขิน  ” เราพูด  ก็มันเขินหนิ.... จะให้แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันอ่ะนะ... ไม่ไหวอ่ะ

“ นะครับนะ.... ที่รักนะ” ป็อบพูดด้วยหน้าอ้อนๆ

“ อืม.... ก็ได้” เราหนะมันแพ้คนอ้อนจริงๆ  พอป็อบเข้ามาในห้องน้ำป็อบก็พูดว่า

“ นั่งลงดิ... เดี๋ยวป็อบสระผมให้   ” เราก็ลงนั่งบนชักโครกส่วนป็อบก็ยืนสระผมให้เรา

“ หลับตานะ..” ป็อบพูดแล้วก็ล้างยาสระผมออกให้เรา

“ ชอบมั้ย ” ป็อบพูด

“ ชอบดิ... แบบนี้นะปอรักตายเลย...” เราพูดเอาใจป็อบ

“ งั้นลุกขึ้นยืนเลยครับ.. เดี๋ยวป็อบถูสบู่ให้ ” ป็อบพูด

“ ปอถูเองดีกว่า” เราพูด  ถ้าให้ป็อบมาถูให้เราคงไม่ดีเท่าไหร่

“ งั้นป็อบถูหลังให้นะ..” ป็อบพูด

“ อืม.. ดีจัง ” เราพูด

“ ดีม่ะแบบนี้ ” ป็อบพูดในขณะที่ถูหลังให้เราอยู่

“ ดีดิ... แต่ทำไมวันนี้เอาใจจัง.... จะขอไรป่ะเนี่ย” เราอดแปลกใจไม่ได้ที่จู่ๆป็อบก็มาเอาใจเราขนาดนี้

“ เห็นป็อบเป็นคนทำไรหวังผลเหรอ..” ป็อบพูดด้วยเสียงน้อยใจ

“ ป่าวซะหน่อย... ปอแค่แปลกใจหนะ” เราพูด

พออาบน้ำกันเสร็จเราก็ออกมาเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกไปกินข้าวกัน  ร้านที่เรามาก็คือร้านอาหารทะเลแต่เป็นคนละร้านกับที่มาเมื่อวาน......

“นี่........ ของโปรดปอ...” ป็อบพูดแล้วตักปลาสำลีทอดให้เรา....

“ อืม... ” เราพยักหน้าแล้วยิ้มให้ป็อบ

“ ป็อบแกะกุ้งให้นะ...” ป็อบพูด

“ ไม่เป็นไร.... เดี๋ยวปอแกะเองก็ได้  ป็อบกินเหอะ....  อ่ะนี่.. ปอตักให้” เราพูดแล้วก็ตักหมึกนึ่งมะนาวให้ป็อบ

“ ขอบใจจ้ะ ” ป็อบพูด

ตลอดเวลาที่กินข้าวมื้อนั้นด้วยกันป็อบจะคอยตักโน่นตักนี่ให้เรากินตลอด  เพราะทุกอย่างก็ดูจะเป็นของโปรดของเราไปหมด 

พอกินข้าวกันเสร็จเราก็ไปขับรถเล่นกัน  แวะโน้นแวะนี่ไปเรื่อยเปื่อยจนเย็นเราก็มานั่งเล่นดูพระอาทิตย์ตกที่หาดกัน

“ สวยจังเลยเนอะ” เราพูด เพราะพรอาทิตย์ที่กำลังจะลับไปกับขอบทะเลมันสวยมากๆจริงๆ

“ อืม... ไม่รู้ว่าป็อบจะได้มาอยู่กับปอแบบนี้ในที่แบบนี้อีกรึป่าว...” ป็อบพูดในขณะที่ตามองออกไปข้างหน้า

“ ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ... เป็นไรป่าว... วันนี้ป็อบดูแปลกๆไปนะ” เราพูด

“ ปอหิวมั้ย???” ป็อบไม่ตอบสิ่งที่เราถาม  แต่กลับถามเรื่องอื่นออกมาแทน  แค่นี้เราก็มั่นใจได้ว่าป็อบต้องมีเรื่องอะไรในใจแน่ๆ

“ ป็อบ.....” เราเรียกชื่อป็อบออกมาเสียงดัง  ป็อบเลยหันมามองหน้าเรา

“ ป็อบมีเรื่องอะไร..... ” เราพูดแบบขึ้นเสียงนิดๆ

“............................” เงียบ ป็อบไม่พูดอะไรออกมา

“ ป็อบ................” เราเรียกป็อบอีกครั้ง

“ เรานั่งเงียบๆกันสักพักนะ” ป็อบพูด  เราก็เลยเงียบตามที่ป็อบบอก

“ ปอมานั่งตรงนี้ได้มั้ย.....” ป็อบพูดแล้วเอามือตบลงบนพื้นหรายข้างหน้าป็อบ  เราก็เลยเขยิบไปนั่งข้างหน้าระหว่างขาทั้งสองข้างของป็อบ  ป็อบเอามือมากอดที่เอวเราแล้วก็เอาคางมาเกยที่ไหล่เรา  ดีนะที่ตอนนั้นมันมืดแล้วก็เลยไม่มีใครเห็น  แล้วบริเวณที่เรากะป็อบนั่งอยู่ด้วยกันก็ค่อนข้างเป็นส่วนตัว

“ ป็อบรักปอนะ...” ป็อบพูดหลังจากที่เรานั่งกอดกันเงียบมาพักนึง

“ รู้แล้วน่า.....” เราพูด

“ แล้วปอล่ะ... รักป็อบบ้างรึยัง???” ป็อบพูด

“ ก็ยังหรอก... แต่ใกล้จะรักแล้ว ” เราแกล้งพูดหยอกให้ป็อบน้อยใจเล่น  แต่ป็อบกลับตอบมาว่า

“ ปออย่ารักป็อบเลยนะ...” เสียงป็อบที่ดูเศร้ามันทำให้เราอดสงสัยไม่ได้

“ ทำไมอ่ะ???” เราพูด

“ ป็อบไม่ดีพอที่จะให้ปอมารักหรอก....” ป็อบพูด

“ ป็อบมีไรรึป่าว.... มีไรก็พูดออกมาเถอะ” เราเริ่มถามเรื่องที่สงสัยอีกครั้ง

“ ป็อบหนะ.... มันเหี้ยยิ่งกว่าไอ้ภีมซะอีก....  ปออย่ามารักป็อบเลยนะ” จบประโยคนี้เราก็รู้สึกได้ถึงน้ำตาที่มันไหลออกมาจากตาทั้งสองข้างของป็อบจนทำให้เสื้อบริเวณไหล่เรามันชื้นๆ

“ ป็อบเป็นอะไรอ่ะ.... ทำไมต้องร้องไห้ด้วย” เราพูดด้วยความตกใจและพยายามที่จะหันหน้ามาคุยกะป็อบแต่ป็อบก็ฝืนตัวเราเอาไว้ด้วยการกอดเราไว้แน่น

“ ป็อบปล่อยปอดิ... แล้วหันหน้ามาคุยกัน” เราพูดพร้อมกับพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของป็อบ

“ ป็อบขอกอดปอแบบนี้ครั้งสุดท้ายนะ...” คำพูดนี้ของป็อบทำให้เราหยุดดิ้นในทันที  ป็อบกอดเราไว้แน่นตัวของป็อบสั่นพร้อมๆกับน้ำตาที่มันไหลออกมาไม่หยุด  ตอนนั้นเราอยากรู้มากว่าป็อบเป็นอะไร....  ทำมไต้องพูดจาอะไรแบบนี้แถมยังร้องไห้อีก

“ ทำไมต้องกอดครั้งสุดท้ายด้วย..... ป็อบจะไปไหน” เราถามด้วยเสียงร้อนรน

“ ป็อบมันเลว... ป็อบไปทำผู้หญิงท้องอ่ะปอ......” ป็อบพูดแล้วก็ร้องไห้โฮออกมา  พอเราได้ยินตอนนั้นเราทำไรไม่ถูกเลย... เราไม่ร้องไห้เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกอะไร  เรารู้สึกลอยๆเหมือนไม่มีความรู้สึกอะไรแล้ว

“ ปอ.... ป็อบขอโทษนะ....  ป็อบมันไม่ดี” ป็อบพูดไปสะอื้นไป  ทำให้เราตื่นจากภวังค์

“ เรื่องมันเกิดขึ้นได้ยัง ” เราถามออกมาเสียงเรียบ

“ ก็คือว่า... ช่วงที่รับน้อง  พี่ๆเค้าก็ชอบมาชวนป็อบไปกินเหล้า... ซึ่งมนก็เป็นธรรมดาของเด็กวิดวะ...ที่จะต้องไปกินเหล้าถ้าพี่ชวนไป  ไม่ไปพี่เค้าก็หาว่าป๊อด... ป็อบก็เลยไป....” ป็อบหยุดพูด

“ แล้วไงอีก ” เราพูด

“ แล้วก็มีรุ่นพี่คนนึง... เค้าชื่อพี่แอน  คนที่โทรมาเมื่อคืนแหละ  พี่เค้ามาบอกป็อบว่าชอบป็อบ  ตอนแรกป็อบก็นึกว่าพี่เค้าแกล้งเล่น... จนมาหลังๆที่เค้าก็เริ่มเข้ามาหาป็อบ  คอยดูแลป็อบเวลาที่เข้ารับน้อง  จนช่วงที่รับน้องเสร็จพี่แอนเค้าก็เริ่มโทรมาหาป็อบทุกวัน ” พอป็อบเล่ามาถึงตรงนี้เราก็เลยพูดสวนขึ้นมาด้วยท่าทางน้อยใจว่า

“ แล้วทำไมป็อบไม่เคยเล่าให้ปอฟัง ”

“ ก็ป็อบไม่ได้คิดไรกะพี่เค้าหนิ.. ป็อบก็เลยไม่ได้เล่าให้ฟัง..  ป็อบไม่อยากให้ปอคิดมากหนะ” ป็อบพูด
 
“ อืม... แล้วไงต่อ” เราถามเสียงเรียบเหมือนเดิม

“ มีอยู่วันนึง  พี่ผู้ชายก็มาชวนไปกินเหล้าป็อบก็เลยไป.... วันนั้นป็อบดื่มมากไปหน่อยก็เลยเมาจนไม่รู้เรื่องเลย.... มารู้สึกตัวตอนเช้าป็อบก็นอนอยู่กับพี่แอน.... ” เราพูดแทรกมาอีกว่า

“ พอแล้ว... ไม่ต้องเล่าแล้ว...  ปอเข้าใจแล้ว” ตอนนั้นน้ำตาเรามันก็ไหลออกมา

“ ป็อบขอโทษนะ...  ป็อบ...” ป็อบพูดแต่เราก็พูดแทรกออกมาว่า

“ ป็อบไม่ต้องอธิบายหรอก.... ปอเข้าใจ  ปอหนะรู้ตัวเองตลอดว่าปอเป็นอะไร ปอไม่กล้าหวังหรอกว่าจะมีผู้ชายมารักปอจริงๆแล้วจะอยู่กะปอไปตลอด  ผู้หญิงดีๆหนะมาตั้งมากมาย  แต่ปอก็ดีใจนะที่ได้มาเจอป็อบ..  ดีใจที่เราได้คบกัน.... ปอรักป็อบนะ......” เราคลายอ้อมกอดของป็อบแล้วหันมาพูดความรู้สึกจากใจเราให้ป็อบฟัง

“ ขอบใจนะที่ปอรักคนอย่างป็อบ  แต่จากนี้ไปปออย่ารักป็อบอีกเลยนะ... ป็อบไม่มีสิทธิ์รับความรู้สึกนั้นหรอก ” ป็อบพูด

“ ป็อบ... ดีแล้วละที่ป็อบเป็นลูกผู้ชายพอ....  กล้าทำก็ต้องกล้ารับ....” เราพูด

“ อืม.... ปอ...ป็อบขออะไรเป็นครั้งสุดท้ายนะ” ป็อบพูด

“ อะ...” ทันทีที่เราอ้าปากพูดป็อบก็จูบปากเราทันที  จูบครั้งนั้นมันจูบที่อ่อนโยนและเป็นจูบครั้งสุดท้าย  เหมือนเป็นการขอโทษจากป็อบที่ไม่มีสติจนปล่อยให้เรื่องร้ายๆนี้มันเกิดขึ้น

“ ป็อบรักปอนะ.. รักมากด้วย  ชอบใจนะที่ปอให้โอกาสป็อบ... ให้เราได้คบกัน” ป็อบพูดแล้วก็จูบที่หน้าผากเรา น้ำตาป็อบที่มันหยุดไหลไปกลับมาไหลอีกครั้ง

“ ป็อบกลับไปเคลียร์เรื่องทั้งหมดเหอะ... ไม่ต้องเป็นห่วงปอนะ... ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกัน” คราวนี้กลับกลายเป็นเราที่ร้องไห้จนตัวสั่น.....

“ ปอ... ป็อบขอโทษนะ... สักวันปอจะเจอคนที่เค้าดีกว่าป็อบ... และเค้าจะไม่ทำให้ปอต้องร้องไห้อีก” ป็อบพูดแล้วเข้ามากอดเราไว้แน่น....

อ้อมกอดนี้ต้องจากเราไปแล้ว............ เค้าต้องไปมีครอบครัวไปมีชีวิตของเค้าและเธอ

อีกครั้งแล้วสินะ......... ที่เราต้องเจอกับการพลัดพราก... การลาจาก.... การเลิกกัน.........................

กอดอ้อมนี้ที่เคยอบอุ่น.........  มันจะไม่มีอีกแล้ว...........................

เข้ามาแล้วก็จากไป...............

ทำไมกันนะ......... โชคชะตาถึงเล่นตลกกับเราอีกแล้ว.................


########################################################################

มาต่อให้แล้วนะ..........  ปล่อยให้ค้างซะนาน........

อ่านแล้วคงจะผิดกับความคาดหมายใช่มะ......................

ตอนนั้นเราก็ไม่คิดเหมือนกันว่าจะเป็นแบบนี้.............................

นี่แหละชีวิตจริง................ มันถึงเป็นแบบนี้.....

ไปแล้ว.............

ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วง....... รักนะตะเอง

[OT]

หายค้างเลย  แต่มึนแทน

สงสารป๊อบเหมือนกันนะเนี่ยยย

ว่าเเล้วเชียวว่ามันแปลก ๆ ตั้งแต่โทรมาแล้ว

เซ็งจิตเลย เซงงงงงงงง  555

[Poes]

ว่าแล้ว ว่าป๊อปต้องไม่ช่ายพระเอกแน่เรื่องนี้  แล้วใครหว่า

[ifwedo]

น่าสงสารจัง ฮืออออ

[naumi]

พูดความรู้สึกตอนนี้ไม่ออกเลย อะไรอ่ะ
ในหัวมันโหวงๆไปหมด ในใจก้อปวดหนึบ อ่านเรื่องเปนตอนๆแบบนี้ทีไนเจ๊บทุกที
ค้างไว้ซะเราเก็บไปจิ้นเปนฉากๆ แล้วอีกตอนมา.........เฉยเลย
เหมือนโดนหลอกผลักตกจากที่สูงยังไงไม่รู้ 
ขนาดเราเปนคนอ่านยังรู้สึกได้ขนาดนี้ แล้วคนที่โดนล่ะ มันจะเจ็บแค่ไหน
เราเกลียดความรัก ยิ่งเหนแบบนี้ เรายิ่งไม่อยากมีแล้วไอ้หัวใจอ่ะ
“ ขอบใจนะที่ปอรักคนอย่างป็อบ  แต่จากนี้ไปปออย่ารักป็อบอีกเลยนะ... ป็อบไม่มีสิทธิ์รับความรู้สึกนั้นหรอก ”
พูดมาได้ไงน่ะ เหมือนเพลงนี้เลยอ่ะ "บอกช้าเกินไปมั๊ยเธอ" มาทำให้เรารัก แล้วมาบอกว่าอย่ารักเลย ฆ่ากันดีกว่ามะ
"สักวันปอจะเจอคนที่เค้าดีกว่าป็อบ... และเค้าจะไม่ทำให้ปอต้องร้องไห้อีก”
อย่าพูดเลย ........ตัวเองยังทำไม่ได้ อย่าให้ความหวังลมๆแล้งอีกเลย

อ่านเรื่องนี้มันทำให้เราคิดถึงเพื่อนของเรา
ที่ปอบอกว่า “ ป็อบไม่ต้องอธิบายหรอก.... ปอเข้าใจ  ปอหนะรู้ตัวเองตลอดว่าปอเป็นอะไร ปอไม่กล้าหวังหรอกว่าจะมีผู้ชายมารักปอจริงๆแล้วจะอยู่กะปอไปตลอด  ผู้หญิงดีๆหนะมีตั้งมากมาย""

มันไม่เสมอไปหรอกนะ เพื่อนเราก้อเปนผู้หญิง มันคบกะแฟนมันมาสี่ปีตั้งแต่มันอยู่ม.สอง แต่แฟนมันแก่กว่ามัน พี่เค้าจบแล้วก้อเข้าไปเรียนกรุงเทพ แล้วไปทำผู้หญิงท้องนี่แหล่ะ มันเสียใจจะเปนจะตาย สี่ปีเลยนะที่คบกัน เปนรักแรก ตั้งแต่มันยังเปนเดกหญิงอ่ะคิดดู แล้ววันแต่งงานของไอ้พี่นั่น มันก้อเสือกไปนะอีเพื่อนเรานี่ มันคิดยังไงของมัน เปนเราคงทำใจไม่ได้  แล้วไอ้พี่นั่นก้อเข้ามาบอกมันว่า ยังรักมันอยู่ บอกรักมันในงานแต่งงานของตัวเองอ่ะ สาดเอ้ย เลวแม่ง รักกันแล้วทำกันอย่างงี้หรอ พูดมาได้ไงว่ารัก ทั้งที่ตัวเองก้อกำลังจะแต่งงานกะผู้หญิงคนอื่น จนถึงทุกวันนี้เพื่อนเราก้อยังรักไอ้พี่เห้.....นี่ บางคืนเหนมันนอนร้องไห้แล้วใจหาย เรื่องมันก้อผ่านมาแล้วหลายปีนะ จนลูกไอ้พี่นั่นคงวิ่งแล้วล่ะ

เฮ้อ โทดทีนะพล่ามซะยาวอีกแล้ว เราอินกะอะไรทีไร เปนแบบนี้ทุกที ฮีตขึ้น
แต่เราอยากบอกปอนะ เข้มแข็งเข้าไว้ ไม่จำเปนหรอกว่าปอเปนอะไร ขอให้ปอมั่นใจในตัวปอ และก้อรักของปอก้อพอนะ เปนกำลังใจให้จ้ะ

ปล.เราไม่ได้เกลียดป๊อบหรอกนะ ของอย่างนี้มันพลาดกันได้ คนเราไม่ใช่พระอิฐพระปูน ไม่มีอะไรไม่มั่นคงเท่าใจคนอีกแล้ว :L3:และอีกอย่าง อย่างน้อยป๊อบก้อเปนลูกผู้ชายพอ ที่พอรู้ว่าตัวเองไม่คู่ควรกะปอแล้ว ก้อไม่ทำลายปอ ปอยังโชคดีนะที่ได้เจอคนอย่างป๊อบ(สรุปแล้วโชคดีรึโชคร้ายกันแน่เนี่ย )

[★L'Hôpital]

ผิดคาดเรื่องป๊อบมากๆเลยครับ แต่พอเดาได้แหะตอนที่พี่แอนโทรมา
ว่าต้องเป็นเรื่องอย่างนี้แน่เลย 

รู้สึกช็อกแฮะ ที่ป๊อบทำกับปออย่างนี้ 

ปล. พี่ปอ พักผ่อนเยอะๆนะครับ มีทั้งงานละคร ไหนจะสอบอีก Get A นะครับ 

[IZE]

พลิกล็อค อีกแล้ว เล่นเอามาแบบไม่ได้ตั้งตัวแบบนี้ไม่มีเค้าเลยง่ะ มาถึงเหมือนฟ้าถล่ม
ถ้าเราเป็นปอคงสติหลุดไปแล้วคงเอ่อไปแน่ๆๆๆๆ