## เรื่อง “เรื่องของเค้ากะแก ” ๑๕ ##
ในคืนหนึ่งประมาณสี่ทุ่ม.... ตอนนั้นเรากำลังนั่งทำการบ้านอยู่พร้อมๆกับฟังเพลงไปด้วยจู่ๆโทรศัพท์เราก็ดังขึ้น พอดูชื่อคนที่โทรมาก็ทำให้เรารู้สึกดีใจแล้ว..............
“ว่าไงภีม....”
“ปอ.... โทษทีนะที่เค้าโทรมากวน”
“ไม่เป็นไรหรอก.... มีไรล่ะ.. โทรมาซะดึกเชียว”
“เค้ามีเรื่องไม่สบายใจน่ะ...” เสียงภีมดูไม่ดีเลย... เสียงเหมือนร้องไห้ด้วย
“มีไร!!! ไหนเล่ามาดิ๊” ยิ่งเสียงภีมดูไม่ดีก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกไม่สบายใจมาก เราก็เลยถามกลับไปด้วยความร้อนใจ
“ก็คือ................................” แล้วภีมก็เล่าให้เราฟังว่า... พ่อกับแม่ภีมทะเลาะกันเพราะว่าพ่อของภีมไปเที่ยวร้านคาราโอเกะแล้วก็ไปติดนักร้องที่ร้านนั้น ตอนแรกก็เหมือนจะไม่มีอะไรแต่พอมาหลังๆพ่อภีมจะไปที่ร้านนั้นทุกวัน มีบ้างบางวันก็กลับมาบ้านตอนเช้าแม่ภีมก็เริ่มเอะใจว่าหลังๆมานี้ทำไมพ่อภีมเที่ยวบ่อยทั้งที่เมื่อก่อนไม่เป็น แล้วยิ่งมาหลังๆก็มากลับบ้านตอนเช้าอีกแม่ภีมก็ยิ่งไม่สบายใจมากขึ้น พอมาเมื่อตอนค่ำลุงของภีมมาบอกแม่ภีมว่า.... พ่อภีมไปติดนักร้องที่ร้านคาราโอเกะ คราวนี้แม่ภีมก็เลยโมโหมาก.... เลยทะเลาะกันซะบ้านแตกเลย... แม่ภีมไล่พ่อภีมออกจากบ้านแล้วบอกว่า.... “ ถ้าติดใจนักร้องสาวๆพวกนั้นก็ไปอยู่กะมันเลย... แล้วไม่ต้องกลับมาบ้านหลังนี้อีก” พ่อภีมก็เลยออกจากบ้านไป ....
ภีมมันก็เล่าไปร้องไห้ไป ภีมบอกว่าไม่รู้จะทำยังไงจะห้ามให้พ่อไม่ให้ไปพ่อก็บอกว่า “พ่อมันไม่ดีเอง... แม่เค้าไล่พ่อแล้ว พ่อก็จะไป” ภีมก็ไม่รู้จะทำยังไง.... แม่ก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย.... แม่ภีมบอกว่า แม่ภีมเสียใจมากที่พ่อภีมทำตัวแบบนี้ ทั้งที่อายุก็ปาเข้าไป 40 แล้ว มีลูกตั้งสองคนแล้ว แต่ยังทำตัวแบบนี้อีก แม่ภีมผิดหวังในตัวพ่อภีมมาก
พอเราได้ฟังเราก็รู้สึกไม่สบายใจไปด้วย สงสารภีมมากๆเพราะตั้งแต่รู้จักกันมาเราก็เพิ่งเห็นภีมร้องไห้ก็คราวนี้แหละ... แล้วก็รู้สึกอึดอัดด้วยที่ช่วยอะไรภีมไม่ได้เลย.... เราก็ได้แต่ให้กำลังใจภีม... แล้วเราก็ถามภีมว่า...
“ตอนนี้ภีมอยู่ไหนเนี่ย?????”
“เรานั่งอยู่ที่หาด...” คือถ้าจำกันได้นะ... ที่เราเคยบอกว่า... บ้านภีมมันไม่ได้อยู่ในอำเภอเมือง ซึ่งบ้านภีมอ่ะอยู่ในอำเภอที่มีทะเล.... บ้านภีมก็เลยอยู่ไม่ไกลจากชายหาดเท่าไหร่... ซึ่งถ้าเราบอกว่าชื่อหาดก็คงจะรู้กันอ่ะนะ (แต่เราขออนุญาตไม่บอกนะ)
“แล้วอยู่กะใครเนี่ย??” ตอนนั้นเป็นห่วงภีมมาก... รู้สึกว่าภีมกำลังไม่สบายใจมากๆ แล้วเวลาที่ภีมไม่สบายใจอ่ะภีมชอบหนีไปอยู่คนเดียว
“เค้าอยู่คนเดียว....” เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย
“งั้นภีมรออยู่ที่นั่นนะ.... เดี๋ยวเราไปหา” ตอนนั้นเราอยากไปอยู่ข้างๆภีม ไม่อยากทิ้งภีมไว้คนเดียว... อย่างน้อยถ้ามีเราอยู่ข้างๆก็น่าจะทำให้ภีมรู้สึกดีได้บ้าง (คิดเอาเองอ่ะนะ...)
“อย่าเลย.... ขับรถมาตั้งไกล... เค้าอยู่คนเดียวได้”
“ไม่เป็นไรหรอกภีม... เค้าไม่อยากทิ้งภีมไว้คนเดียว... รอแป๊ปนึงนะ...เดี๋ยวเรารีบไป” แล้วเราก็วางสายไป รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและขับรถออกจากบ้านไปทันที
พอเราขับรถออกมาได้สักพักนึง..... ภีมก็โทรเข้ามาแล้วก็ถามเราว่า... “ถึงไหนแล้ว” เราก็ตอบว่าใกล้ถึงแล้วล่ะ..อีกสักประมาณ 10 นาที.. แล้วภีมก็บอกว่า... “อย่าขับรถเร็วนะ... มันอันตราย” รอก็เลยรับปากว่าจะขับรถไม่เร็ว.... ภีมถึงวางไป.. แต่สถานการณ์แบบนี้นะเหรอ... เราจะมามัวขับช้าๆได้ไง.... อยากจะรีบไปให้ถึงเร็วๆ
เราใช้เวลาแป๊ปนึง.... ก็มาถึงที่หาด ก็มองหารถภีมแล้วพอเจอ..... เราก็จอดรถแล้วก็เดินลงไปหาภีมที่หาด
ก็พยายามมองหาภีม... เพราะว่ารถอยู่แถวนี้ตัวก็ไม่น่าไปไหนไกล ซึ่งตอนนั้นคนก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่.... เพราะว่าดึกแล้ว... แล้วเราก็หาภีมจนเจอ.... (คนที่เรารัก... แค่มองด้านหลัง.....ไกลๆ... เราก็จำได้แล้ว)
เราก็เลยเดินไปหาภีม......
“แหม........ มานั่งอยู่นี่เอง.. หาตั้งนาน” เราพูดกับภีม
“ทำไมมาเร็วจัง..... นี่แสดงว่าไม่เชื่อเค้าใช่มั้ย... ว่าให้ขับช้าๆอ่ะ” แม้ว่าจะเป็นการบ่น... แต่เสียงภีมก็พูดเนิบๆ..... แสดงว่าเพิ่งร้องไห้อีกแล้ว
“เหอะน่า.... ก็เค้าเป็นห่วงแกนิ...” แล้วเราก็นั่งลงข้างๆภีม
“ปอ..... เค้าขอบใจมากนะ.. ที่ปอคอยอยู่ข้างๆเค้าตลอดเลย”
“ไม่เป็นไรหรอก.... เค้าจะทิ้งคนที่เค้ารักได้ไงล่ะ...” เราทำเสียงมั่นคงให้ภีมเชื่อมั่นในความรักที่เรามีต่อภีม
“ขอโทษนะ... ที่เค้าไม่ค่อยดีกะปอเลย...” ภีมพูดแล้วก็เอามือภีมมาจับมือเรา
“ไม่เป็นไรหรอกน่า.... เค้าไม่คิดมากหรอก...”
“เค้ารู้สึกดีกะปอมากนะ..... จะว่ารักก็ใช่..” เป็นครั้งแรกนะเนี่ย... ที่ภีมบอกรักเรา
“อืม............” พูดอะไรไม่ออกแล้วนะสิ........ อายอ่ะ.. ตอนนั้นหน้าแดงมากๆ ดีนะที่มันมืด
“แต่เค้าก็... .. เค้าอึดอัดเหมือนกันนะที่ระหว่างเรามันเป็นแบบนี้... เค้าอยากจะคบกะปอแบบเปิดเผย แต่เราก็ทำไม่ได้... เพราะว่ามันยังมีอะไรอีกมากที่ทำให้เราทำแบบนั้นไม่ได้... ไหนจะพ่อแม่ เพื่อนๆ สังคม ที่เรากลัวว่าเค้าจะรับความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้... แต่ถ้าระหว่างเราต้องเป็นแค่เพื่อนกัน... เค้าก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี... เค้าทำใจไม่ได้ถ้าต้องเห็นปอไปคบกับคนอื่น....” ภีมพูดไปก็มองหน้าเราไปด้วย... ท่าทางภีมดูอึดอัดมาก
“ช่างมันเถอะ... เค้าเข้าใจ... ระหว่าง เรา...... ก็เป็นแบบเดิมนั่นแหละ... ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน แค่เรามีความรู้สึกดีๆให้กันก็พอ...”
“เค้ามันเห็นแก่ตัวมากใช่มั้ย????....” ภีมยังคงพูดด้วยท่าทางอึดอัดและเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ
“คิดมากไปแล้วน่า....... เค้าไม่เคยคิดแบบนั้นเลย เค้าเข้าใจแกนะ....... ถ้าแกต้องทิ้งครอบครัวและสังคมของแก เพื่อมาคบกะเค้า........ แกคิดเหรอว่าเค้าจะสบายใจ..... เค้าทำแบบนั้นไม่ได้หรอก” เราพยายามพูดสิ่งที่เราคิดซึ่งน่าจะช่วยให้ภีมสบายใจมากขึ้น เราไม่อยากให้ภีมต้องมาไม่สบายใจเพราะเรื่องของเราอีก แค่เรื่องที่บ้านภีมตอนนี้ มันก็ทำให้ภีมไม่สบายใจมากพออยู่แล้ว
“ขอบใจนะปอ....” แล้วภีมก็กอดเรา... ตัวภีมสั่นไปหมด... สักพักภีมก็ร้องไห้โฮออกมา........... ยิ่งทำให้เรากอดภีมแน่นยิ่งขึ้น.... เพื่อเป็นการส่งกำลังใจที่เรามีให้ภีม เพื่อให้ภีมรู้ว่าภีมยังมีเราอยู่ข้างๆเสมอ.......
“ไม่ต้องกลั้นไว้นะภีม...... ร้องออกมาให้หมด...” ตอนที่เราพูดก็น้ำตาคลอเบ้าเหมือนกัน เวลาที่เราเห็นคนที่เรารักเป็นแบบนี้..... เป็นใครก็คงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่หรอก...
เรากอดภีมไว้จนภีมหยุดร้องไห้.... แล้วภีมก็พูดว่า...
“ปอ..... ปออยู่ข้างๆเค้าตลอดไปได้มั้ย????” ภีมพูดด้วยเสียงที่ดูเศร้ามาก
“อืม...... เค้าไม่หนีไปไหนหรอกน่า... เค้าจะอยู่ข้างภีมไปตลอด... จนกว่าภีมจะไล่เรานั่นแหละ”
“เค้าจะไล่ปอไปไหนได้ไงเล่า..... ปอรู้มั้ย?? ทุกครั้งที่เค้ามีเรื่องไม่สบายใจอ่ะ.. เค้านึกถึงปอเป็นคนแรกเลยนะ”
“เค้าดีใจนะ.... ที่เวลาภีมมีปัญหา.. ภีมนึกถึงเค้าเป็นแรก.. ถ้ามีไรอีกก็ให้นึกถึงเค้านะ.. ไม่ต้องเกรงใจ เค้าอ่ะ... เต็มใจอยู่แล้ว...” เราพูดด้วยเสียงมั่นใจ
“อืม.... ขอบคุณนะ” ภีมตอบพร้อมๆกับคลายอ้อมแขนออก แล้วเราก็จับมือกันทอดสายตามองออกไปยังท้องทะเลเบื้องหน้า.... เรานั่งเงียบๆกันอยู่พักนึงแล้วภีมก็พูดขึ้นว่า...
“ตอนที่พ่อเดินออกไปจากบ้านแล้ว.... แม่ก็ร้องไห้ไม่หยุดเลย... แล้วแม่ก็หันมาพูดกับเค้าว่า.... ภีมอย่าทำตัวแบบพ่อนะลูก ภีมต้องรักเดียวใจเดียวนะ... อย่าทำให้ผู้หญิงต้องมานั่งร้องไห้เพราะความเจ้าชู้ของลูก... ( ภีมก็พยักหน้ารับปากแม่... แล้วภีมก็เข้าไปกอดแม่เพราะสงสารแม่มากๆ ตอนนั้นแม่คงรู้สึกเจ็บมากๆ ) แล้วแม่ก็บอกกับเค้าอีกว่า.... ภีมเป็นลูกชายคนเดียวของแม่... ภีมอย่าทำให้แม่ผิดหวังนะลูก เพราะตอนนี้แม่ไม่อยากจะหวังอะไรกะใครแล้ว... แม่ก็เหลือแต่ภีมคนเดียว... (ภีมก็พยักหน้าตอบแม่อย่างไม่แน่ใจนัก...)”
เราก็เลยหันไปมองหน้าภีม......... ทำหน้าให้กำลังใจภีม แล้วภีมก็พูดต่ออีกว่า..............
“แล้วแบบนี้..... เค้าจะทำอะไรตามใจตัวเองได้ยังไงล่ะ....... เพราะเค้าก็ไม่อยากทำให้แม่ผิดหวัง” ภีมพูดด้วยสีหน้าเครียดมาก
“เค้าบอกแล้วไง...... ว่าไม่ต้องกังวลเรื่องเค้า.... นี่ภีมไม่เชื่อใจเค้าเหรอ.... ภีมทำเพื่อครอบครัวเถอะ ครอบครัวนะสำคัญกว่าเค้าเยอะนะ...”
“เค้านะ..เชื่อใจปออยู่แล้ว ....... แต่เค้าก็แค่อยากทำให้ปอมีความสุข อยากให้ในสิ่งที่ปอต้องการซึ่งเค้าก็เต็มใจด้วย .... ” หน้าจริงจังมาก
“ไม่เป็นไรหรอก...... ทุกวันนี้มันก็ดีอยู่แล้ว เค้าว่า... ภีมเอาเวลามาคิดแก้ปัญหาเรื่องพ่อกับแม่ภีมเถอะ... เรื่องเค้านะ.... ไม่เป็นไร...”
หลังจากนั้นเรากะภีมก็ช่วยกันคิดเรื่องที่ว่าจะทำให้พ่อกับแม่ภีมกลับมาคืนดีกันยังไงดี..... ซึ่งภีมก็บอกว่า... คงต้องรอให้แม่สบายใจก่อน ให้อารมณ์เย็นๆกันก่อนแล้วค่อยมาคิดกันอีกที
เรามาดูที่นาฬิกาอีกที่ก็ปาเข้าไปตี 2 แล้ว ซึ่งตอนนั้นเราก็เดินมาที่รถกันแล้ว เราก็เลยบอกภีมว่า...........
“แก..... เค้ากลับก่อนนะ แกขับรถดีๆล่ะ” แล้วภีมก็พูดกลับมาว่า
“ดึกแล้วนะ....... ปอขับรถอีกตั้งนานกว่าจะถึงบ้าน เค้าว่า... นอนบ้านเค้าเหอะ”
“จะดีเหรอ....... เกรงใจอ่ะ..” แกล้งพูดไปงั้นแหละ........ จริงๆอยากนอนจะตาย
“ไม่ต้องแกล้งทำเป็นเกรงใจหรอกน่า .... เค้ารู้น่ะ.... ว่าอยากค้างบ้านเค้านะ” อ่า........ รู้ทันอีก
“เออๆ.... รู้ดีนัก ปะ... กลับกันเหอะ” ก็พูดแบบอายๆอ่ะนะ..... ดันมารู้ทัน
ใช้เวลาเดินทางประมาณ 15 นาทีก็ถึงบ้านภีม เราก็จัดแจงจอดรถที่หน้าบ้าน.... แล้วก็เข้าไปในบ้านกัน
ภีมก็พาเราไปที่ห้องนอนของภีม........ (อ่า.... ตื่นเต้นจัง นี่เป็นครั้งแรกนะเนี่ย.... ที่ได้เข้ามาในห้องภีม จริงๆแล้วเรามาบ้านภีมบ่อยเหมือนกันนะ... แต่ไม่เคยเข้ามาในห้องภีมเลย)
“จะอาบน้ำมั้ย???” ภีมถามเรา
“ไม่ดีกว่า..... เราเพิ่งอาบน้ำแล้วก็มาน่ะ....”
“งั้นเค้าไปอาบน้ำก่อนนะ ปอก็หาเสื้อผ้าเค้าในตู้เปลี่ยนเอานะ” แล้วภีมก็ถอดเสื้อผ้านุ่งผ้าขนหนูเตรียมจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เราก็แอบมองเหมือนกันนะ... แต่ก็ไม่ได้มองมากหรอก เดี๋ยวจะโดนว่า.........
“อ๊ะ!!!! แอบมองเค้าเหรอ.......” นั่น... มันรู้ทันอีก
“ปะ.....ป่าว....” ลิ้นพันกันวุ่นวายเลย.............. หน้าก็แดงซะ.................
“อยากมองก็บอกดิ........ เดี๋ยวเปิดให้ดู เอาม่ะ...” ภีมมันไม่พูดปล่าว.... มันเดินมาข้างหน้าเราที่กึ่งนั่งกึ่งนอนพึงพนักเตียงอยู่............. แล้วมันก็ทำท่าจะเปิดผ้าขนหนูออกจริงๆ เราก็เลยปิดตาแล้วไล่ให้มันไปอาบน้ำ มันก็เลยเดินไปอาบน้าพร้อมกับหัวเราะไปด้วย (ชิส์.......มันน่าหัวเราะนักรึไง)
มันอาบน้ำอยู่นานเหมือนกันซึ่งเราก็ง่วงแล้วแหละ เราก็เลยนอนก่อน สักพักนึงก็รู้สึกว่าภีมนอนลงข้างๆ แล้วภีมก็แทรกตัวเข้ามาในผ้าห่มแล้วก็เอื้อมแขนมากอดเราแล้วก็ดึงเราเข้าไปหามันจนหลังเราติดอยู่กับหน้าอกภีมพร้อมกับพูดว่า......
“หลับแล้วเหรอ........ ไม่รอเค้าเลยนะ” เราก็ตอบเสียงสะงัวสะเงียเพราะกะลังเคลิ้มๆจะหลับ
“ก็เค้าง่วงแล้วนิ.......”
“อย่าเพิ่งดิ...... คุยกันก่อนดิ เค้านอนไม่หลับ” ภีมพูดพร้อมกับเริ่มเอามือมันแทรกเข้ามาลูบๆที่หน้าอกเรา (เอาแล้วไง....... แล้วนี่จานอนหลับมั้ยเนี่ย...ทีนี้)
“อย่าแกล้งดิ....... เค้าง่วงแล้วนะ” ยังทำเป็นง่วงอยู่ จริงๆอ่ะตาสวางแล้ว ใจเต้นตุบตับ
“คนง่วงอะไร... ใจเต้นแรงขนาดนี้ เป็นโรคหัวใจป่ะเนี่ย.. มามะ...เค้ารักษาให้” ภีมยังคงกวนไม่เลิก แล้วภีมก็พลิกตัวเราให้หันหน้ามาหามัน ตอนนั้นหน้าเรากะภีมแทบจะติดกันแล้ว...จมูกนี่ชนกันเลย เราเริ่มหายใจติดๆขัดแล้ว ตื่อนเต้นอ่า........ เค้ายังไม่เคยน๊ะ........ตะเอง.....
“เค้า...... งะ.....ง่ว” พูดได้แค่นั้นแหละ..... ภีมก็จูบปากเราทันที แล้วภีมก็ค่อยๆดันลิ้นเข้ามาในปากเรา ตอนนั้นเราทำไรไม่ถูกเลย... ( เนี่ย... First kiss เค้าเลยนะ เอ๋อออออ....อ่ะดิ ) แขนขาเราไม่มีแรงเลย ใจก็เต้นรัวไปหมด เราก็ยอมให้ภีมจูบเราอยู่แบบนั้น ลิ้นเราพันกันนัวไปหมด แล้วภีมก็ค่อยๆจูบลงบนหน้าเราจนทั่ว.... จากหน้าผาก... มาที่แก้ม.... แล้วก็จุ๊บแรงๆที่ปากเราสองสามทีแล้วเราก็จูบปากกันอีก....... นานมาก แล้วภีมก็ค่อยๆไซร้ไปที่ซอกคอเรา มือภีมก็ลูบไล้เข้ามาในเสื้อเราแล้วก็มาหยุดที่หัวนมแล้วลูบวนไปวนมาอยู่ตรงนั้น ตอนนั้นเราเริ่มได้สติ... เราก็เลยบอกภีมว่า..........
“พะ........พอก่อนเถอะ” เรา พูดด้วยเสียงแผ่วเบา...... เรี่ยวแรงไม่รู้หายไปไหนหมด แต่ภีมมันก็ไม่ยอมหยุด.... เราก็เลยพูดอีกว่า....
“นะ.....ภีมนะ... หยุดก่อน... เค้ายังไม่พร้อมอ่ะ ... นะ...” คราวนี้ภีมมันหยุด... แล้วก็เงยหน้ามามองเราแล้วก็พูดว่า.......
“งั้นพอก่อนก็ได้........ แต่ขออีกนิดนะคับ...” แล้วภีมมันก็จูบปากเราอีก เราก็ยอมแต่โดยดี เราจูบกันนานพอสมควร (ก็นะ....นานๆจะมีโอกาสแบบนี้ซะที) จากนั้นภีมก็นอนกอดเราทั้งคืนเลย นี่แหละนะอ้อมกอดของคนที่เรารัก... ทำไมมันอบอุ่นแบบนี้นะ เราได้ยินเสียงลมหายใจของเค้าอยู่ที่ข้างๆหูเรา อยากให้ความสุขแบบนี้อยู่กับเราไปตลอดจัง เรานอนยิ้มอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นนั้นจนหลับไป
เอาไปอีกตอน.... ตอนนี้ยาวหน่อยนะ..
ถือว่าเป็นการขอบคุณผู้อ่านผู้น่ารักที่คอยติดตามเรื่องเล่าของเรา........... ขอบคุณจากใจจริง
อ้อ......... ขอทักทายน้องรร.หน่อย เราคงเป็นพี่อ่ะนะ พี่รุ่น 92 อ่ะ ตอนนี้อยู่ปี 4 แล้ว (แก่แล้วอ่า.........)
ดีใจจังเน้อได้เจอน้องรร.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
