## เรื่อง “เรื่องของเค้ากะแก” ๒๔ ##
มาต่อให้อีกตอน...........
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณผู้อ่านทู้กคนก่อนที่เข้ามาอ่านกัน.....
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้....
และขอบคุณทู้กคนที่เข้ากับการตัดสินใจของเรา........... (เหมือนนางงามมาเลยแฮะ.... )
********************************************************************
จากวันนั้นมาเรากะภีมก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม...... (แฮะ... ดีจายจัง)
หลังจากที่เพิ่งผ่านการสอบเอ็นฯรอบแรกไป .... ก็เหมือนกับโล่งไปหนึ่งเปราะเพราะจากการอ่านหนังสืออย่างหนักหน่วงมาหลายเดือน.. แต่อีกอย่างที่ต้องรอลุ้นก็คือคะแนนสอบนั่นเองไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้าง.... เพื่อนๆในกลุ่มเราเลยนัดกันไปกิน MK กัน เหมือนเป็นการฉลองกลายๆที่เพิ่งสอบเอ็นฯรอบแรกเสร็จไป.... พอกินกันอิ่มท้องก็ไปดูหนังกันต่อ... จำไม่ได้แล้วสิว่าเรื่องอะไร....
“ปอ... ไปซื้อหนมกัน...” บัวเอ่ยปากชวนเราไปซื้อหนมกินในราหนัง...
“นี่แกยังไม่อิ่มอีกเหรอ.....” เมื่อกี๊ก็กินไปตั้งเยอะ... ไม่อิ่มรึไงว้ะ...
“ขนมขบเคี้ยวน่า... นิดหน่อย” มันคงไม่อิ่มจริงๆแหละ...
“ซื้อเผื่อด้วยนะ..” เสียงเจมส์ตะโกนบอก
“อืม..” เราหันไปตอบ
“เร็วๆนะ... เดี๋ยวจะเค้าโรงแล้ว” นิดบอก...
พอซื้อหนมกันเสร็จเราก็เดินเข้าไปในโรงหนังกัน ด้วยความที่กลุ่มเรามีกันหลายคนก็เลยจองที่นั่งเป็นสองแถวแต่ให้อยู่ตรงกัน (งงปะเนี่ย..) เราก็อยากนั่งใกล้ภีมอ่ะนะแต่ก็ไม่กล้าบอกกลัวเพื่อนคนอื่นจะสงสัย.... ก็ได้แต่ลุ้นว่าภีมจะเดินมานั่งข้างๆเราอ่ะป่าว.... และแล้วภีมก็เดินมานั่งข้างๆเราจริงๆ... เราก็เลยแอบหันไปยิ้มหวานให้.. และแล้วหนังก็เริ่มฉาย....
“ปอ... กินหนมบ้างดิ..” ภีมพูดพร้อมกะเอามือมาสะกิดเรา...
“อ่ะ... ชอบกินไม่ใช่เหรอ.. เค้าเลยซื้อมา” เรายื่นปอมชิปให้ภีม
“รู้ใจเค้าจริงนะ..” ภีมกระซิบพูดกับเราแล้วยิ้มหวานเลย...
“.............................” เขินอยู่... เลยพูดไม่ออก.....
หลังจากนั้นเราก็ตั้งใจดูหนังกัน... เรากะภีมก็แอบนั่งจับมือกันไปตลอดจนหนังจบ..... พิมไปพิมมาเพิ่งนึกออกว่าหนังเรื่องที่ไปดูตอนนั้นอ่ะคือหนังเรื่อง Sign ที่มันเป็นเรื่องที่มีมนุษย์ต่างดาวอ่ะ คงพอนึกกันออกนะ....
“เฮ้ย... จะกลับกันเลยป่ะ..” ไอ้ยูถามขึ้น...
“ยังไม่ค่อยอยากกลับเลยว่ะ...” ไอ้โอ๊ตพูด
“เออ.. ไปไหนกันต่อดีว้ะ...” เจมส์หันมาถามความเห็นของทุกคน
“เอาไงก็ได้อ่ะ... แล้วแต่”เพื่อนผู้หญิงพูดกันประมาณนี้ เพร่าวนใหญ่มันก็แล้วแต่พวกผู้ชายอ่ะว่าจะไปไหนกัน
“งั้นไปร้องคาราโอเกะกันดีกว่า” ไอ้หนึ่งเสนอ
แล้วทุกคนก็เห็นด้วยเราก็เลยไปร้องคาราโอเกะ.... ซึ่งเป็นห้องคาราโอเกะของโรงแรมแห่งหนึ่งเนื่องจากเป็นห้องที่ค่อนข้างใหญ่เหมาะกับจำนวนคนในกลุ่มของเรา
พอไปถึงเพื่อนแต่ละคนก็แย่งไมค์กันร้องเพลงให้วุ่นวายไปหมดไม่เว้นแม้แต่ภีมที่ปกติจะขี้อายไม่ค่อยร้องเพลงซะเท่าไหร่ แต่วันนี้ทุกคนดูวุ่นวายกับการร้องเพลงกันอย่างเมามันยกเว้นเรา ต๊ะและชาติที่ไม่ถูกกับการร้องเพลงก็เลยนั่งกินของที่สั่งมาอย่างเอร็ดอร่อย...ทนฟังแสงอุบาทๆที่พวกมันปลดปล่อยออกมา...
จนเวลาล่วงเลยไปจนถึงสองทุ่ม เพื่อนๆหลายๆคนได้กลับไปแล้ว... เหลือแค่ เรา นิด ไอ้โอ๊ต ภีม เจมส์ และไอ้หนึ่ง..... ตอนนั้นเราเริ่มง่วงแล้วสงสัยคงกินเยอะไปหน่อยส่วนพวกที่เหลือดูท่าทางแล้วมันคงคิดว่าตัวเองเป็นนักร้อง เห็นมันทั้งร้องทั้งเต้นกันอย่างเมามัน.... เราก็เลยเดินออกไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาซะหน่อย เพราะอีกเดี๋ยวก็คงจะกลับแล้ว...
“ปอ... เบื่อป่าว ไม่เห็นร้องเพลงเลย” เราหันไปก็เห็นภีมยืนอยู่ข้างหลัง...
“ก็นิดหน่อยอ่ะ.. พอดีเค้าไม่ชอบร้องคาราโอเกะอ่ะ”
“อยากฟังเพลงไรป่ะ... เดี๋ยวเค้าร้องให้ฟัง”
“เค้ายังนึกไม่ออกเลยอ่ะ...” เราบอก...
“งั้นเดี๋ยวเข้าไปเลือกดิ...”
“อืม....” แล้วเรากะภีมก็เดินเข้าไปในห้องรองคาราโอเกะ พอลงนั่งภีมก็เอาสมุดเพลงยื่นมาให้เราตอนที่เราเลือกเพลงอยู่ เจมส์ก็มานั่งข้างๆแล้วพูดว่า
“เราดูด้วยดิ...” เราก็หันไปยิ้มให้.. พอเปิดดูเพลงนั้นก็อยากฟังเพลงนี่ก็อยากฟังเลยตัดสินใจไม่ได้ซะทีว่าเพลงไหนดี (คือเรากลัวว่าเพื่อนๆจะคิดว่าภีมมันเสียงไม่เพราะ... จริงๆแล้วภีมมันร้องเพลงโอเคนะ ฟังได้อ่ะ... แต่ไม่ถึงขนาดที่จะเป็นนักร้องหรอก)
“ปอชอบเพลงไหนเป็นพิเศษป่ะ... เราจะได้ร้องให้ฟัง” เจมส์พูดเขินๆ
“เอางั้นเหอ....” เราหันถามแล้วยิ้มให้ไปจึ๊งนึง ก็แหม.....เค้าอุตส่ามีน้ำใจ
“อืม... เราเต็มใจร้องให้ฟังทุกเพลงเลยถ้าปออยากฟังอ่ะ...”เจมส์ก็ยังพูดเขินๆอีก ภีมซึ่งมองเราอยู่พักนึงแล้วเลยเดินมาที่เรา
“เลือกได้รึยังหึ.... เพลงที่จะให้เราร้องให้ฟังอ่ะ” ถีมพูดกะเราแต่มองหน้าเจมส์
“คงต้องรอก่อนนะ... เพราะปอกำลังเลือกเพลงที่จะให้กูร้องให้ฟังอยู่....”เจมส์พูดพร้อมกับทำหน้ากวนๆใส่ภีม
“อะไรกันหนะปอ...” ภีมหันมาถามเราด้วยท่าทางโกรธนิดๆ (รึเปล่า??)
“ก็เจมส์บอกให้เลือกดูหนะ....”เราทำหน้าเจื่อนๆ
“งั้นไม่ต้องเลือกแล้ว... เอามาเดี๋ยวเค้าเลือกให้เอง” ภีมพูดด้วยน่าตาโมโหหน่อยๆ (รึป่าว???) แล้วดึงสมุดเพลงไปแล้วก็เดินไปนั่ง
“แม่ง...พาลจริงๆ” เจมส์บ่นขึ้นมาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
แล้วเราก็เห็นภีมกดเลือกเพลง สักพักอินโทรเพลงพร้อมกับมิวสิคก็ขึ้นมา.... ภีมก็ร้องเพลงนั้นแล้วก็หันมามองหน้าเราเป็นพักๆ จริงๆก็เกือบตลอดทั้งเพลงแหละ... เพลงที่ภีมร้องชื่อเพลงอะไรไม่รู้อ่ะตอนนี้นึกไม่ออกอ่ะ... มันติดอยู่ที่ปาก... ที่เค้าร้องว่า...
“เป็นแค่คนเดินดิน ไม่ได้ดิบดีอะไรมีแต่ใจให้เธอเท่านั้น..... ไม่มีดอกไม้ที่ล้ำค่า...... บลาๆๆๆๆๆๆๆ อะไรสักอย่าง” มันเป็นเพลงประกอบละครของ เอ็กซ์แซ็ก อ่ะ (ใครนึกออกก็บอกเราด้วยนะ.... จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง เพราะเดี๋ยวคืนนี้เราจะนอนไม่หลับ)
เราก็เคลิ้มไปกับเพลงที่ภีมร้องให้ฟัง.... (ก็นะ...เป็นใครก็ต้องเคลิ้มเหมือนเราแหละ.... ก็สุดที่รักมาร้องเพลงหวานๆแบบนี้ให้ฟัง....) นั่งเขินนั่งม้วนไปกับเสียงเพลงที่ได้ยิน.... แต่ต้องเก็บอาการหน่อยเดี๋ยวเพื่อนๆจะสงสัย...
“แหม.... ร้องให้ใครว้ะ... ตาหวานเชียวนะเมิง” ไอ้โอ๊ตถาม
“เค้าก็ร้องให้สุดที่รักเค้าฟังดิ” เจมส์พูดกระเนาะกระแห
“ใครว้ะ...” นิดภามด้วยความอยากรู้...
“สุ้มนะเมิงอ่ะ...” ไอ้โอ๊ตพูดขึ้นเพราะภีมยังคงเงียบไม่ตอบว่าใครเป็นสุดที่รัก....
“ใครว้ะเจมส์..” นิดหันมาถามเจมส์ (ที่ทุกคนไม่คิดว่าคนนั้นเป็นเก๋ เพราะพวกมันทุกคนรู้แล้วว่าภีมกะเก๋เลิกกันแล้ว)
“ถามมันเองก็แล้วกัน” เจมส์พูดแล้วทำหน้ากรุ้มกริ่มมองไปทางภีม...
“ใครว้ะ.....?????” ทั้งไอ้โอ๊ตและนิดเซ้าซี้กันใหญ่ด้วยความอยากรู้ (ก็กูไง ที่รักของภีมอ่ะ.... นั่งอยู่ใกล้ๆพวกเมิงเนี่ย...) เราก็ได้แต่คิดในใจ
“บอกไม่ได้เว้ย... ความลับ..” ภีมหันไปพูดกะสองคนนั้น
“โห... ไรว้ะ.... แต่ว่าเมิงมีแฟนแล้ว.....งี้ปอก็เศร้าอะดิ” ไอ้โอ๊ตพูดอีก
“เออว้ะ... ปอโทษทีนะที่ทำให้แกอึดอัด” นิดหันมาพูดด้วยเพราะรู้สึกผิด (นี่ถ้าภีมมีแฟนเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เรา ป่านนี้คำถามของพวกมันคงทำให้เราร้องไห้ไปแล้วแหละ....)
“เอ๊ะ!! ... หรือว่าที่รักเมิงคือปอว้ะ” ไอ้โอ๊ตพูดขำๆ เหมือนจะกวนตริงมากกว่า
“เฮ้ย!! ไม่ใช่กู.... เมิงจะบ้าเหรอ...” เรารีบปฏิเสธพัลวัน... ก็นะเรื่องที่เราคบกันมันเป็นเรื่องของเราสองคน... เป็นฟามลับน่ะ
“กูรู้แล้วน่า... ภีมมันคงไม่คิดสั้นมาคบกะเมิงหรอก..” ไอ้โอ๊ตยังคงใช้ปากเสียๆนั่นพูดออกมา... เมิงนะ... ฝากไว้ก่อน... นี่ถ้าตรูบอกเมิงได้นะว่าตรูคบกะภีม ตรูจะจูบโชว์ตรงนี้เลย.... แต่นี่บอกไม่ได้ไง ก็ได้แต่ยิ้มระงับความโกรธไว้ข้างใน
อันที่จริงที่แล้วเพื่อนๆในกลุ่มไม่เคยมีใครคิดหรือสงสัยเลยว่าภีมกะเราจะคบกัน เพราะมันคิดว่าภีมหนะเป็นผู้ชาย 100 % ไม่น่าจะมาชอบเราได้แล้วอีกอย่างเรากะภีมก็ค่อนข้างจะระวังตัวไม่ทำไรให้เพื่อนไสงสัยกันเท่าไหร่ เพื่อนๆก็เลยไม่รู้
*****************************************************************
ต่อให้แค่นี้ก่อนนะ............
จริงๆตอนนี้ก็ไม่ค่อยไม่ไรเท่าไหร่หรอก แค่เป็นความหวานเล็กๆที่ภีมทำให้เราซึ่งมันก็ไม่ค่อยจะทำเท่าไหร่...
คนอื่นอาจจะมองว่าแค่เพลงๆเดียว แต่สำหรับเรามันมีความหมายมากเลยอ่ะ.....
ไปแล้ว....... ยังมีงานอีกมากมายรอเราอยู่ ถ้าว่างเดี๋ยวจะแว๊ปมาต่อให้อีก......
หัวข้อ: Re: ## เรื่อง " รักของเราสามคน " ## ทักทาย 18 เมษายน 2558 (อ่าน 287393 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก