มีน้องคนนึงถามเรื่องแฟนเพจ.....ไม่มีนะจ๊ะ พี่ไม่ได้ทำ มีอะไรทวง ท้วง...และติชมกันในกระทู้ได้เลยจ้า จุ๊บ ๆ
ตอน ลางร้าย~ฮ๊าววววว~
วันนี้ตื่นสายเว้ยเฮ้ย!!!!!
ฉันนึกด่าหนุ่ม ๆ ในบ้าน ที่ไม่มีใครปลุกอีเคี้ยงกันเลยสักคน ฉันพาดผ้าเช็ดตัวบนบ่า และคว้าชุดคลุมอาบน้ำ เพื่อที่จะลงมาอาบน้ำข้างล่าง พอดีเป็นตุ๊ด.....เลยไม่นิยมนุ่งผ้าเช็ดตัวโชว์บอดี้.....
“เย้ยพี่ดิน.....มาไงแว๊!!!”
ตกใจมาก.....เพราะเจออีพี่ดินกำลังนั่งหน้าเถื่อนอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ข้าง ๆ นั้นมีอีม้งเด็กดอยกำลังสวาปามโจ๊กหมูอย่างเอร็ดอร่อย.....
“มาแบ่งเบาภาระน้องเคี้ยง ช่วยดูแลหนุ่ม ๆ ในบ้านไงครับ”
กรี๊ดดดดด ตอบได้หล่อมาก นี่ก็อีกคน ที่หาเรื่องมาบ้านกูได้ทู๊กกกกวัน แบบ....ตั้งแต่หัวหน้าสารภาพรักเมื่อครั้งกระนั้น ก็รู้สึกว่าตัวเอง HOT!!!! ชอบกล แล้วนี่อีพี่ดินยังจะแอบมาหยอดกันบ่อย ๆ อีก แบบ....ตอนนี้ คนมันยิ่งหวั่นไหวอะไรง่าย ๆ เกิดอีเคี้ยงหน้ามืด จับปล้ำทำผัวไปใครจะรับผิดชอบ ถึงจะชอบเงิน แต่ถ้าหน้าตามันใช่ ถึงตอนนั้น เงินมันก็ไม่สำคัญอะไรมากมายนักหรอกนะ
“ดูแลยังไงอ่ะคะ...” สาบานได้อีเคี้ยง ว่ามึงมิได้แอ๊บเสียง ระทวยเชียวมึง
“ก็หาข้าวให้เฮียกับน้องม้ง...แล้วก็พาน้องม้งไปส่งโรงเรียนไง....เอ๊ะหรือจะเป็นลูกม้งดีนะ” อีพี่ดินหันไปลูบหัวเด็กเถื่อน...
“แล้วให้พี่เคี้ยงเป็นแม่ช่ายแม๊ะ” อีม้งหันมาฉีกยิ้มแฉ่ง ก่อนจะตะโกนลั่น “เอาคนนี้ดิพี่เคี้ยง พี่เค้าจะสอนม้งเล่นเกมส์ด้วย แถมให้ตังค์ม้งตั้งสองร้อย มากกว่าน้าคนนั้นตั้งร้อยนึงแน่ะ” กรี๊ดดดดดด อีเด็กเห็นแก่เงิน นิสัยเหมือนใครแว๊ะ!!!
แต่อนิจจัง.....ชงกันไม่ทันไร ก็เป็นอันต้องวงแตก เมื่ออยู่ ๆหมีก็โผล่เข้ามาอาละวาด
“ลูกกูเค้าชอบคนมีกะตังค์ หน้าเหี้ย ๆ อย่างมึง ขาอ่อนลูกกูก็ฝันไปเถอะ น้องเคี้ยง....ปิดขาเร็วลูก เสียราคาหม๊ด”กรี๊ดดดดดด พ่อหวงค่ะ พ่อหวง....เก็บเงินเยอะ ๆนะพี่ดิน แล้วค่อยมาขอ เพราะหน้าตาที่ดี มันต้องมาพร้อมหลักทรัพย์ที่มั่นคงย่ะ ว๊าย ๆ ๆ
.
.
.
.
.
.
“เดี๋ยวนี้มาทำงานหน้าระรื่นได้ทุกวันเลยนะหม่ามี้”
อยู่ ๆ อีลูกสาวก็มาจ้องหน้าฉันตาแป๋วแหวว จ้องนานแค่ไหนก็ไม่รู้แหละ เพราะก่อนจะรู้สึกตัว ฉันก็มัวแต่คิด.....คิดหลายเรื่อง
ต้องเป็นเซรั่มที่สั่งอีน้องอังคณามาใช้แน่ ๆเลย ดูสิ หมู่นี้รู้สึกว่าสวยขึ้น ฉันมองอีคุณลูกที่ดูจะไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ก่อนจะสะบัดเสียงตอบโดยอัตโนมัติ
“ไม่สาระแนซักเรื่องเหอะ!!!!”
แบบ.....อีลูกสาวมันงอนกูเว้ยเฮ้ย!!!!!
กริ๊งงงง.....กริ๊งงงงง“ขา.....เคี้ยงรับสายค่ะ”
“มาพบผมที่ห้องหน่อยสิ”
“ค่ะ”
อะไรอีก คราวนี้อะไรอีก แน่นอนว่าเรื่องนี้ฉันไม่ได้บอกใคร แต่อีลูกสาว....หรือแม้แต่อีตุ๊ดแอ๊บก็คงจะสงสัยขึ้นมาตะหงิด ๆ เพราะว่าตอนนี้ กระเป๋าคอลเลคชั่นล่าสุด ส่งตรงจากแพรีส ได้มาอยู่ในกำมืออีเคี้ยงแล้ว คือแบบว่าฟรีด้วย ไม่ต้องทำงานแลกก็มีของแบนด์เนมใช้ ฉันแหลไปว่าเล่นเกมส์ได้มาในเฟสบุ๊ค เชื่อหรือไม่ก็เรื่องของมึง ฉันไม่ได้บอกลูกสาวหรอก ว่าหัวหน้าเขาชอบฉัน
เดี๋ยวจะกัดว่าหม่ามี้มั่นหน้าอีก....ชิส์
“วันนี้เลิกงานเร็วหน่อยนะ รีบกลับบ้าน แต่งตัวสวย ๆล่ะ ผมจะมารับไปทานข้าว”
“เห?”
“แค่นี้แหละ ไปทำงานของคุณเถอะไป”
“ก็ไม่ได้บอกว่าจะไปนะ”
“ก็ไม่ได้ถามว่าจะไปหรือไม่ไปนี่ มันเป็นคำสั่งจากผู้บังคับบังชานะแม่คุณ”
อุ๊กรี๊ดดดดดดดด
“หม่ามี้.....ไปดูหนังกันมั้ย เซ็งชิบหายเลยช่วงนี้”
“พี่ไม่ว่างอ่ะ.....พรุ่งนี้ได้ม๊ะ”
“เดี๋ยวนี้ทำตัวห่างเหินนะ”
“แกก็ไปกับสาวของแกสิยะ จีบกันไปถึงไหนละ”
“ไม่ติด....เลิกคุยไปตั้งนานแล้ว”
“ก็เลยมาชวนพี่....ว่างั้น?”
“โห่.....ไม่ใช่นา”
“พรุ่งนี้ละกัน พอดีวันนี้ไม่ได้จริง ๆลูกสาว”
ลูกสาวแอ๊บแบ๊ว.....ทำหน้าจ๋อย เบะปากเหมือนจะร้อง สงสารอยู่ แต่ต้องใจแข็ง ก็เด็กมันไม่ได้สนเรา แล้วกับอีกคน....ที่เขากำลังพิสูจน์ตัวตนให้เราเห็นว่าเขาจริงจัง.....ฉันก็ต้องเลือกหัวหน้าอยู่แล้ว....
แต่แปลก....ที่เมื่อก่อนฉันชอบแก หวั่นไหวไปหมดกับทุกสิ่งอย่าง แต่ตอนนี้มันแค่เขินนิด ๆ เหมือนสมองมันสั่งให้ฉันต้องรู้สึกแบบนั้นแบบนี้ ควรจะ....น่าจะ....มันไม่ได้ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ หรือฉันเหนื่อยกับเรื่องพวกนี้มากเกินไป....รึไง?
ฉันถามตัวเองว่าชอบแกไหม ก็ชอบ.....แต่ไม่เห็นจะรู้สึกรักเลยซักกะนิด นี่ฉันลืมอะไรไปหรือเปล่า?.....สิ่งที่ฉันรักน่ะ....คือเงินทอง และของมีค่าต่างหาก เมื่อไหร่กัน? ที่ฉันหลงเข้ามาวิ่งวนอยู่ในโลกที่เหลวไหลเลื่อนเปื้อน มีแต่สิ่งที่เป็นนามธรรมแบบนี้
“คิดว่าตัวเองเป็นนางวันทองรึไง”
ตอนบ่าย ความง่วงมันไม่เข้าใครออกใคร แต่แทนที่จะแอบมางีบหลับให้คนเขาครหา วันนี้ฉันเลือกที่จะเดินมาล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น ไม่นึกไม่ฝัน ว่าจะต้องมาตาสว่าง เพราะอีพีทผีนรกมองฉันอย่างเย้ยหยัน ผ่านกระจกเงาบานใหญ่....
“เธอไม่มีอะไรดี....ไม่ซักอย่าง แล้วทำไมถึงได้คิดว่าผู้ชายประเภทนั้น....พวกที่ดูเพอร์เฟคพวกนั้นเขาจะมาชอบคนอย่างเธอ ไม่เห็นจะเมคเซ้นส์เลยซักนิด”
“ทำไมถึงคอยหาเรื่องชั้นได้ตลอดเลยนะ!!!”
ฉุนจัด!!!! หน้าของมันถอดสีเมื่อฉันหันไปตะคอกใส่ เมื่อก่อนเราไม่สนิทกันก็จริง แต่เราก็คุยกัน กินข้าวเที่ยงด้วยกัน แล้วหลังจากอีตาหัวหน้าแกเข้ามา อีนี่มันก็ดูจะจงเกลียดจงชังฉันเหลือเกิน
“แล้วคิดว่าตัวเองรู้อะไรบ้างล่ะ”
“รู้อะไร!!!!”
“โง่แล้วยังจะอวดฉลาด”
“มันจะมากไปแล้วนะพีท”
ฉันอยากจะตบมัน ตบสักสองฉาด จากนั้นค่อยกระทืบให้มันน่วม เอาให้ซิลิโคนและโบท๊อกซ์ไหลออกจากร่างจอมปลอมนั่นชะมัด!!!!
“เราคิดอยู่นานแล้ว เกี่ยวกับเรื่องของเธอ แต่เราก็......ช่างเถอะ ปล่อยให้มันเป็นไปตามเวรตามกรรมก็ดี เพราะเธอเองมันก็ไม่ใช่คนดีอะไร ก็ไอ้พวกเห็นแก่ประโยชน์เหมือนกัน”
“ก็ทำให้สำเร็จซักคนสิ จับผู้ชายน่ะ.....เห็นพลาดซ้ำพลาดซากนี่นะ”
คราวนี้เป็นมันที่หันมามองฉันตาเขียว
“แล้วเธอจะเสียใจเคี้ยง ที่พูดแบบนี้ออกมา”
ฉันงงกับอีห่านี่ ไอ้ที่ว่าโง่แล้วอวดฉลาด....หมายถึง....ฉันจะโดนอีหัวหน้าหลอกงั้นเหรอ ฝัน? ฉันระวังตัวนะ หัวใจก็ด้วย ก็อย่างที่บอกว่าตอนนี้ฉันไม่ได้มีความสุขเต็มร้อยนักหรอกกับเกมส์นี้ แล้วไอ้การที่จะต้องมาคอยระแวงเรื่องนั้นเรื่องนี้ มันไม่ควรจะเกิดกับคนที่กำลังศึกษาดูใจกันไม่ใช่รึไง แต่จะให้ฉันไว้ใจใครง่าย ๆได้อย่างไรกัน ในเมื่อตัวฉันเอง บางครั้งมันยังไม่ซื่อสัตย์กับตัวเองเลย
หัวใจมันแค่ก้อนเนื้อที่เต้นได้ สมองต่างหากที่สั่งการ ควบคุมความรู้สึก ที่เราโศกเศร้าเสียใจ......มันเป็นเพราะสมองของเรานั้นติดไวรัส.....ไวรัสชนิดที่ล่องลอยอยู่หลากหลายชนิด........ในสังคมที่ฟอนเฟะฉันจะไม่เก็บเรื่องที่อีตุ๊ดเกรียนนั่นพูด เอามาคิดให้บั่นทอนตัวเองหรอกนะ ฉันล้างหน้าอีกครั้ง และพร้อมจะลืมมันไปซะ!!!!
แต่แล้วมันก็ย้อนกลับเข้ามาหาฉันอีกครั้ง คราวนี้นังตุ๊ดพลาสติกเดินเข้ามาเสียใกล้ ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นมากระซิบข้างหูฉัน
“ยังไงเราก็ต้องบอกเธอ จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็คิดเอาเองนะ.....ไอ้คนโง่”
อะไร!!!!.....ไม่จริงน่า......เป็นไปไม่ได้
ฉันอยากจะขำใส่หน้ามัน....ติดก็ตรงที่.....มันขำไม่ออกแค่นั้นเอง........
.
.
.
.
.
.
To be con >>>>>> จบแบบทิ้งท้าย พีทมากระซิบบอกอะไรสุดสวยของเราน้อ.....ติดตามตอนต่อไปจ้ะ
.
.
.
.
.
.
.
เรื่องของหมี....กับไอ้หนุ่มสุดติ่ง
[บรรยายโดยหมี]
“มึงนี่ไม่มีงานทำรึไง จะคอยตามกูไปถึงไหน”
“ก็ผมชอบพี่นี่”
วันนี้ก็เป็นอีกวัน ที่มันมากวนตีนผม ในร้านเช่าหนังที่ผมทำงานอยู่ ตอนนี้ทางร้านขยายเวลาปิดดึกขึ้น เป็นสามโมงเช้า ถึง ตีสามครึ่ง ไอ้เซพมันชอบอยู่แล้ว ไอ้กะกลางคืนน่ะ มันเป็นเด็กหนุ่มตัวคนเดียว ไม่มีภาระ แถมยังได้ป้อสาว ๆที่มาเช่าหนังตอนดึก ๆอีก บางวันน้องแตงอ่อนของผม(ฮึกฮึก) เก็บร้านเสร็จแล้วก็จะเข้ามานั่งคุยเป็นเพื่อนมัน ไอ้หมีแก่อย่างกระผม จึงเหมาะกับช่วงหัววันที่สุดแสนจะน่าเบื่อ เพราะลูกค้าน้อยเหี้ย ๆ ยิ่งวันปกติที่มิใช่วันหยุด คือ....อยากบอกเจ้าของร้านว่า ค่าแอร์ของมึง กับค่าเช่าหนังแผ่นละสามสิบ มันคุ้มกันมั้ยวะ......
“ปล่อยพี่ไปเถอะดิน พี่เป็นผู้ชายนะ......มีลูกมีเต้าแล้วนะเฮ้ย”
“ผมก็ผู้ชาย แล้วน้องเคี้ยงก็ไม่มีแม่ น้องม้งไม่มีทั้งพ่อแล้วก็แม่ พี่คิดว่าตัวเองคนเดียว ทำหน้าที่นี้ไหวเหรอ ไม่สงสารลูกเร๊ออออ”
“เพราะสงสารไงฟะ กูถึงจะหาเมียใหม่นี่ไง.....แล้วขืนเด็ก ๆมันรู้ว่ากูถูกมึง......อ่า......อ่า....”
“ซุ๋ยตูด”
“ไอ้สัตว์!!!!”
“แซวเล่น”
“เป็นมึงจะรับได้มั้ย ถ้าพ่อมึงมีเมียเป็นผู้ชายน่ะห๊ะ!!!!”
“รับไม่ได้อยู่แล้ว”
“เห็นม๊ะ เข้าใจพี่นะ เราเลิกเล่นเป็นเด็ก ๆเถอะ มึงก็ไปหาหญิงมาฟันซักสองคน เอาไว้แก้เสี้ยนนะดินนะ สลับวันกันไปนะดิน....”
“แต่พี่ไม่ได้มีเมียเป็นผู้ชายซักหน่อย.....พี่มีผัวเป็นผู้ชายต่างหาก”
“ป๊าดดดดโธ่เว้ยยยย”
อยากฆ่าคน.....แต่แม่มทำไม่ได้ อยากต่อยมันซักเปรี้ยง แต่ทุกครั้งที่คิดจะทำ มันก็หลบได้ แล้วสวนกลับมาจัง ๆ ทุกทีไปสิวะ!!!!
ทะเลาะกับเด็ก มีแต่เสีย...กับทรุด
“นี่หมี....ฟังผมนะ....ผมไม่ได้แค่แหย่พี่เล่น เพราะสิ่งที่ผมทำอยู่ มันก็เปลี่ยนชีวิตของผมเหมือนกัน.....”
อยู่ ๆมันก็ทำหน้านิ่ง ทำเสียงจริงจัง มันไม่ค่อยทำแบบนี้บ่อย ๆ แต่ก็นั่นแหละ จะเอาอะไรกับคนที่หลอกลวงผม.....หลอกซ้ำหลอกซากมาไม่รู้กี่ครั้ง มันคงสนุก ที่ได้ป่วนประสามคนแก่อย่างผมเล่น ผมอาจจะเป็นเรื่องโจ๊ก เอาไว้ให้มันไปเล่าสนุก ๆในวงเหล้า
“พี่จำตอนที่ผมอายุสิบแปดได้มั้ย ที่ผมไปมีเรื่อง แล้วโดนพวกนั้นมารุมกระทืบถึงซอยบ้านน่ะ”
“เออ”
“วันนั้นมีผู้ใหญ่คนนึง ที่แม่งโครตเท่ห์....ผู้ใหญ่คนนั้นตัวโต แล้วก็จัดการพวกมันด้วยมือเปล่าจนเผ่นหางจุกตูด...”
“มึงกำลังจะบอกอะไรกูวะดิน”
ใจเต้นเว้ยกู.....ไอ้เด็กเหี้ยนี่มันจะมาไม้ไหนอีก ผมนึกถึงวันนั้น วันที่มันยังเป็นไอ้ละอ่อนตัวผอมแห้ง แถมรอยสักยังไม่เยอะแบบทุกวันนี้ ไอ้เด็กคนนั้นยิ้มแหย ๆ ก่อนจะสลบไสลในอ้อมแขนของผม.....
“ผมตกหลุมรักคน ๆนั้น ตั้งแต่วันนั้น วันที่เค้าช่วยชีวิตผม.....ไม่ใช่แค่ช่วยชีวิต....แต่เค้าเอาหัวใจของผมไปด้วย มันก็เหมือนกับพลเมืองดีที่ช่วยคนเจ็บส่งโรงพยาบาล.....แล้วแอบปลดทองของคนเจ็บไปด้วยนั่นแหละ”
แหมเข้าใจเปรียบเปรยนักนะไอ้ส้นตีนเอ๊ย!!!!!
-----จบตอน------
……………………………………………………………………..
ใกล้บทสรุปแล้วนะคะ เนื้อเรื่องเข้าสู่ช่วงคลี่คลาย สะสาง ส่วนเรื่องของเด็กน้อย แต่งอยู่นะ แต่ยังไม่ค่อยดี ก็เลยยังไม่ลง แต่ก็นะ คนอ่านคงอยากอ่านเรื่องของหมีมากกว่ามั้งเนอะ อิอิ
ลอปอ....มีหลายคนที่ตามมาจากกระทู้น้องเดย์ หวังว่าคงจะถูกใจกับอีกแง่มุมหนึ่งของตุ๊ดเนอะ เคี้ยงมันชั่วกว่า รั่วกว่า แต่เรื่องใจกับลูกบ้านี่ น้องเดย์แกชนะขาดอยู่แล้ว หลายเม้นท์ที่อ่านไปอมยิ้มไป แต่ก็อีกหลายเม้นท์ ที่อ่านแล้วอยากวิ่งไปหอมแก้มเสียเดี๋ยวนั้น อยากบอกว่า รักทุกคนนะ รู้เรื่องงงงงงงงง........
หัวข้อ: รักต้องสูบ - ตอนคั่นสั้นมาก(อิงกระแสนิดนึง) (27/02/2014) (อ่าน 246186 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก