หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า

[pronpailin]

โอ้ยยยยยยยยยยย ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง รีบบบบบบบบบบบบบบบ มาเลยเหอะ

 

สุขสันต์วันวาเลนไทน์ นะค่ะ

[khunstar]

เอาสิ

[shizuruviola]

Lesson 50

( Autt Part )

“เคลียร์อะไรกูไม่มีอะไรจะเคลียร์” ผมพูดบอกไอ้วิน แต่หน้าตาตอนนี้มันดูเอาเรื่องมากเหมือนจะฆ่าใครตายได้เลยทีเดียว

“แต่กูมี!!!” มันกระแทกเสียงหนักจนผมสะดุ้งเพราะตกใจ พูดตามตรงคือผมไม่เคยเห็นมันโมโหมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย

“เห้ยๆ วินพอๆ มีอะไรก็ค่อยๆพูดกันอย่าใช้อารมณ์” พี่ตัสเปรียบเสมือนนักบุญในใจผมพี่แกเดินตามผมอกมาทันพอดิบพอดี

“…” ไอ้วินไม่พูดอะไร เอาแต่เงียบไม่พูดอะไรกับพี่ตัส

“ปล่อยกู” ผมบอกมันเสียงแข็ง เพราะมันจับผมกดไว้กับผนังของห้อง

“…” มันก็เงียบอีก

“วินปล่อยอัทก่อนเถอะ” พี่ตัสพูดขึ้น

“อือ ปล่อยเราเถอะ เราเจ็บแขนไปหมดแล้ว” ผมแกล้งตีหน้าเศร้าแล้วหันไปมองพี่ตัสเพื่อขอความช่วยเหลือ

“วินฟังพี่หน่อยสิ” พี่ตัสเริ่มเสียงดังขึ้นเมื่อไอ้วินยังนิ่งเฉยเหมือนเดิม เหมือนมันไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทั้งสิ้น

“นั้นสิอย่างน้อยก็เกรงใจพี่ตัสเค้าหน่อยเถอะ ถือว่าเราขอร้องนะ” ผมทำเสียงหน้าสงสารแต่เปลี่ยนสีหน้าเป็นเยาะเย้ยแทน ผมมั่นใจมันไม่กล้าทำอะไรผมทั้งสิ้นตราบใดที่พี่ตัสยังยืนอยู่ตรงนี้ แต่แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

“ฮัลโหลครับ” พี่ตัสกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างใจเย็น

“ฮะ...ครับๆ เดี๋ยวผมจะรีบเข้าไปครับ ขอบคุณครับที่โทรมาบอก” พอพี่ตัสวางสายก็หันมาบอกอะไรบางอย่างกับผมสองคน

“พอดีพี่มีงานน่ะ คงต้องขอตัวก่อน มีอะไรก็ค่อยๆคุยค่อยๆเคลียร์ล่ะ มีอะไรก็โทรหาพี่ก็ได้พี่ไปละ” พี่ตัสแกคงรีบจริงๆ เพราะแกดูรนรานมากแถมพูดซะเร็วปรื้อเลย แต่คนที่แย่ที่สุดตอนนี้คือผมสิครับเพราะไม่มีนักบุญคุ้มกะลาหัวผมแล้ว

“มานี่” ไอ้วินไม่พูดเปล่าลากผมตามมันไปติดๆเลยครับ

“โอ้ย จะพาไปไหนปล่อย” ผมพยายามขืนเต็มที่แต่ไม่เป็นผล

“…” มันไม่พูดอะไรแต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือผม มันเดินลากผมมาเรื่อยๆจนถึงห้องๆหนึ่ง มันเปิดประตูแล้วเหวี่ยงผมเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ย เจ็บนะเบาๆสิวะ” ผมบอกมันเสียงครวญครางก็แม่งเหวี่ยงมาได้ผมล้มกระแทกกับพื้นเลย

“มึงทำอะไรฮะ!!!!” อยู่ๆมันก็พูดเสียงดังมากจนเกือบจะเป็นตะโกน

“อะไร กูทำอะไรแล้วทำไมต้องตะโกนด้วยวะอยู่กันแค่สองคนเนี่ย” ผมพูดใส่มันด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเหมือนกันเพราะไม่ชอบให้ใครมาเสียงดังใส่

“มึงมาบอกเป็นแฟนกูทำไม” มันถามผมเสียงเบาลงนิดนึง นิดเดียวจริงๆ

“เอ้า ก็กูเป็นแฟนมึงจำไม่ได้หรอ” ผมจ้องหน้ามันเขม็ง

“มึงก็ให้รู้เวลาบ้างเถอะ มึงรู้ไหมว่ากว่ากูจะสอยไอ้ตั๊กมาได้กูเหนื่อยแทบตาย แต่มึงมาทำลายความสัมพันธ์กูกับมันในช่วงเวลาสั้นๆเนี่ยนะ!!!!!!” มันตะคอกผมจนผมสะดุ้งตกใจ

“แล้วกูพูดอะไรผิด ทีมึงยังบอกกับคนอื่นเลยว่าเป็นแฟนกู” ผมอ้างเหตุผลบอกมัน

“ไม่จริงอ่ะ กูบอกแต่เพื่อนสนิทๆหรอ” สงสัยมึงจะความจำสั้นเดี๋ยวกูช่วยเตือน

“หึ แล้วที่บอกกับเคียวเพื่อนพรหมไปน่ะ นั้นสนิทแล้วหรอ” ผมปลายตามองมัน

“…” มันไม่พูดอะไรออกมาอีก

“เห็นไหม เราเท่าเทียมกัน” ผมยิ้มเยาะเย้ยมันแล้วเดินไปที่ประตู

“จะไปไหน” มันถามมา

“กลับสิจะอยู่ต่อทำไม”

“มาถึงขนาดนี้แล้วคิดว่ากูจะปล่อยมึงไปง่ายๆหรอ มานี่” มันพุ่งมาถึงตัวผมไวมากแล้วจับผมเหวี่ยงไปบนเตียง

“อั้ก....โอ้ย” ผมเผลอร้องลั่นเจ็บแล้วก็จุกไปหมดเลย

“ขอคิดรวบยอดเลยละกัน” ไอ้วินค่อยๆก้าวมาที่เตียงช้าๆ ผมจึงถอยกรูดจนติดหัวเตียง

“จะทำอะไรอ่ะ” ผมร้องถามมัน เพราะขืนมันปล้ำผมล่ะก็...ไม่มีปัญญาสู้มันแน่นอนเจ็บไปทั้งตัวเลย

“ก็ทำอย่างที่แฟนเค้าทำกัน” มันส่งสายตากรุ้มกริ่มมาให้จนผมรู้สึกหนาวๆร้อนๆ

“ทะ..ทำอะไรหรอ” ผมมองมันอย่างหวาดหวั่น

“ก็ทำอย่างงี้ไง” พูดจบมันก็ถึงตัวผมแล้ว แถมขาผมยังโดนกดไว้ด้วย

“ปล่อยๆ ออกไปนะ” ผมโวยวายลั่นตกใจด้วย

“ปล่อยก็โง่สิมาถึงขั้นนี้แล้วอย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน่า ทำอย่างกับไม่เคย” พูดจบมันก็ซุกหน้าลงมาที่คอผม

“ไม่เอาปล่อยกูนะโว้ย” ผมยังไม่ยอมแพ้โวยวายต่อไปเรื่อยๆเผื่อมันจะรำคาญ

“เพี๊ยะ!!!” ผมพลั้งมือตบมันไปหนึ่งที ได้ผลครับมันหยุดเหมือนจะอึ้งๆอย่าว่าแต่มันเลยผมเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

“มึงตบกู” มันพูดเสียงแข็งกระด้าง

“กะ...กูไม่ได้ตั้งใจ” ผมพูดจบไม่ทันขาดคำก็โดนมันจับข้อมือกดไว้กับเตียงแล้วบีบอย่างแรงจนผมรู้สึกชา

“โอ้ย...พอแล้วก็กูไม่ได้ตั้งใจนี่” ผมหันไปมองข้อแขนตัวเองก็พบว่ามันแดงขึ้นห้อเลือดแล้วครับ

“อุ๊บ....อื้อออ....” ผมโดนมันกดริมฝีปากอย่างแรง แล้วมันก็ไล่ลงมาถึงซอกคอผม

“พอเถอะนะ  อย่าทำอะไรเราเลย” ผมพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ

“มึงฝันไปเถอะ กูไม่ใช่คนดีมึงจำเอาไว้” มันยิ้มเยาะเย้ยผม แต่ตอนนี้เองที่ผมสามารถขยับขาได้เลยถือโอกาสถีบมันไปแบบเน้นๆหนึ่งทีจนมังหงายหลังไปผมพยายามลงจากเตียงแล้วมุ่งหน้าไปที่ประตูให้ไวที่สุดแต่เหมือนว่าผมจะไวไม่พอ

“เฮ้ย ปล่อยกูนะ” ผมโดนไอ้วินวิ่งมาเกาะหลังแล้วผลักผมลงกับพื้นอีกครั้ง

“มึงฤทธิ์เยอะมากใช่ไหม!!!!!” มันพูดด้วยเสียงโมโหแถมหน้านี่แดงจนเหมือนยมบาล

“ปล่อยกู ปล่อยกูสิวะ” ผมพยายามดิ้นด้วยแรงเฮือกสุดท้าย

“โอ้ย...อย่าเจ็บ...อ๊ะ” ผมรู้สึกเจ็บมากๆที่คอไอ้วินมันกัดคอผมจนปวดไปหมดผมไม่ไหวแล้ว ถึงกับปล่อยน้ำตาเพราะความเจ็บปวด

“ฮึก...ฮือ...ฮือ” ผมร้องไห้อย่างหนักเมื่อนึกถึงสิ่งกำลังจะเกิดขึ้น

“…” ไอ้วินเงยหน้าขึ้นมามองผมแต่ไม่พูดอะไร ส่วนผมก็หลบตามันไม่อยากมองมัน

“ซิก...ซิก” ผมกลัวมากกับเหตุการณ์ ณ ตอนนี้ผมจึงได้แต่ร้องไห้อย่างเดียว

“โถ่โว้ยยยยย!!!!!!!!!!!!”

[mamew13 jk]

 อ้าวววว!! อัทร้องไมอ่ะ ไม่หนุกเลย 55555555

[kolapapaya]

วินเถื่อนอะ เฮ้อออออออ ... อัทเค้าชอบเบาๆไม่รู้หราาา 

  Happy Valentine's Day จ้าาา Ms.Shizuru

[Poseidon]

เลวมากก   แบนวินซะเถอะ  พรหมอยู่ไหนอ่ะ  เอาพรหมมาน้าาา

[tawan]

ค้างรอบสอง

 

[day9day]

เฮ้ออออ  เหนื่อยใจอ่ะ   
รอตอนต่อๆไปนะครับ

[ujen]

  ค้างมาก

 

[pronpailin]

  อัท หนอ ทำตัวเองแท้ๆ เป็นไงละ เจ็บตัวเลย

[● MaYa~Boy ●]

จะอะไรยังไงกันเนี่ย 2 คนนี้

[Still_14OC]

พอกันทั้งคู่

[khunstar]

เล่นกับความสรู้สึกแบบนี้นะ

[mammysoma]

เอือมมมม  ค้างตลอดๆๆๆๆ

[shizuruviola]

Lesson 51

( Win Part )

ผมหัวเสียมากกับเหตุการณ์หลายๆอย่างในวันนี้ ผมผละออกจากตัวไอ้อัทแล้วแต่มันก็ยังร้องไห้ไม่หยุด มันจะร้องอะไรขนาดนั้นก็ไม่รู้ จะบอกว่ามันไม่เคยก็ไม่ใช่

“ร้องทำไมนักหนาเนี่ย” ผมส่งเสียงถามมัน

“ซิก...ฮือออ...” นี่คือคำตอบครับ

“โอะ ทำยังกับไม่เคยไปได้” ผมพูดเยาะเย้ยมัน มันก็หันมามองหน้าผมแล้วลุกพรวดขึ้นมาจ้องหน้าผมอย่างกินเลือดกินเนื้อ

“ใช่สิ!!!!” มันตะคอกผมจนผมตกใจ

“กูมันปากดี ไม่มีศักดิ์ศรี ไม่มีอะไรดีสักอย่าง มึงอยากทำอะไรก็ทำเลย” มันตวาดใส่ผม ผมอึ้งพูดอะไรไม่ออก ไม่นึกว่าคนปากดีจะเป็นแค่เปลือกนอกแต่ภายในกลับบอบบางอย่างน่าใจหาย

“เอาสิ ทำไมมึงไม่ทำล่ะ” มันเริ่มโวยวายขึ้นมาอีกผมก็เงียบไม่ตอบได้แต่มองหน้ามัน

“ได้...ถ้ามึงไม่ทำเดี๋ยวกูทำเอง” พูดจบมันก็กระโจนเข้าหาผมแล้วฉีกเสื้อตัวเองจนหมดผมก็เอามือจับแขนมันไว้ทั้งสองข้าง

“ทำไมล่ะ...ทำไม...ซิกๆ...” มันอ่อนลงแล้วเริ่มร้องไห้หนักขึ้นอีก ผมปล่อยทิ้งไว้สักพัก ผมก็อุ้มมันมาไว้ที่เตียงแล้วนอนกอดมันไว้ ดูจากมุมนี้แล้วมันเป็นคนที่น่าสงสารคนนึง แต่สร้างกำแพงขึ้นรอบด้านเพื่อปกป้องตัวเอง ผมนอนกอดมันไปสักพักมันก็หลับไปผมจึงอุ้มมันแล้วเดินออกจากห้องแล้วไปที่ห้องส่วนตัวของผม

“เห้ย เป็นอะไรมาวะ” ไอ้เบิร์นวิ่งมาดูคนที่ผมอุ้มอยู่ในอ้อมแขน

“ไม่รู้ว่ะ สงสัยเมาแล้วแฮงค์” ผมตอบปัดมันไปขืนไปบอกมันว่าผมจะปล้ำอัทล่ะก็ แม่งล้อผมถึงชาติหน้าแน่

“หรอว่ะ แต่แม่งทำไมมีคราบน้ำตาด้วยวะ” ไอ้เบิร์นไม่พูดเปล่าเอามือมาจับหน้าอัทด้วย

“เออๆไม่มีอะไรหรอกเดี๋ยวกูกลับก่อนละ จะมาบอกแค่นี้แหละ”

“เฮ้ย รีบกลับไปไหนวะมึงดูท่าทางก็ยังไม่เมาเท่าไรนี่หว่า” ไอ้ปาล์มพูดขึ้น

“มึงดูคนในแขนกูดิ หลับเป็นตายแล้วเนี่ย” ผมเอาอัทไปอ้างเพราะนอนสลบไสลไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ

“แหมมึง เดี๋ยวนี่มีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วเพื่อนไม่มีความหมายเลยนะ” ไอ้ป๊อปพูดเยาะเย้ยผม เดี๋ยวมึงจะโดนตีนลูบปาก

“ทะลึ่งหน้าละมึง” ผมมองค้อนมันแต่มันก็ทำหน้ามึนใส่ผม ผมเดินไปขึ้นรถแล้วพาอัทมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านผมทันทีและเมื่อมาถึงบ้านผมก็อุ้มเอาอัทขึ้นไปที่ห้องผมทันที

“อัท” ผมเรียกไอ้ตัวเล็กให้รู้สึกตัว

“…” แต่มันก็เงียบ

“อัท อาบน้ำก่อนไหม” ผมลองพูดไปอีก

“…” แต่มันก็เงียบเหมือนเดิม ผมเลยถือวิสาสะเช็ดตัวให้มันแต่มันค่อนข้างลำบากนิดหน่อยเพราะผมไม่เคยทำให้ใคร

“อื้อ” ผมหยุดมือทันทีเมื่อเสียงไอ้ตัวเล็กครางขึ้นเหมือนรำคาญที่มีคนรบกวนเวลาการนอนของมัน ผมปล่อยไว้สักพักก็เช็ดต่อจนเสร็จแบ้วก็นอนกอดมันไว้ทั้งคืน  ตื่นมาอีกทีก็ตอนเช้าสาเหตุของการตื่นคือคนในอ้อมกอดผมดิ้นดุ๊กดิ๊กๆอยู่

“อือ จะนอนอย่าดิ้นสิ” ผมพูดเสียงงัวเงียใส่มัน

“ก็ออกไปสิ กูจะลุกแล้ว” มันบอกเหตุผลที่มันดิ้น

“ไม่เอาอ่ะไม่ต้องไปไหนหรอก นอนอยู่นี่แหละ” มันมองผมตาแป๋ว

“เอาน่านะ” สุดท้ายผมก็ตื๊อไม่เลิกจนมันยอมผมนั้นแหละ

“อยากกลับห้อง” มันพูดขึ้น

“ทำไมล่ะ” ผมถามมันกลับ มันก็ไม่ตอบผม

“เดี๋ยวจะไปส่งนะ” ผมเลยพูดขึ้นสะก่อนแล้วเตรียมลุกขึ้นไปอาบน้ำ

“เดี๋ยวมึงง่วงอยู่ไม่ใช่หรอ” มันรั่งผมไว้

“ก็มึงอยากกลับห้องไม่ใช่หรอเดี๋ยวจะไปส่งก่อนไง” ผมบอกมันแล้วพูดอย่างจริงจัง

“ไม่ต้องหรอก มึงนอนก่อนก็ได้” อะไรของมันเอาไงแน่

“กูไม่ได้รีบขนาดนั้น”

“อือ งั้นนอนต่อ” พูดจบผมก็นอนลงบนเตียงพร้อมกับดึงให้อัทลงมานอนด้วย

“ฮึ้ย ปล่อยกู กูไม่ง่วงแล้ว” อัทพยายามดิ้นหนีผม แต่ขอโทษผมนี่มือปลาหมึกสะยิ่งกว่าอะไรอีก

“นอนเป็นเพื่อนหน่อย นอนคนเดียวเหงานะ” ผมแกล้งพูดเสียงน้อยใจแหย่มัน

“เหงาก็เรื่องของมึงสิ ปล่อยกู” ผมยังอยากแกล้งอัทต่อเลยไม่ยอมปล่อยแล้วรัดมันให้แน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิมสะอีก

“โอ้ย....หายใจไม่ออก” ไอ้อัทร้องขึ้นผมก็รีบปล่อยทันที

“ไหนๆ ยังงี้ต้องผายปอด” ผมทำท่าจะจูบปากมันแต่มันสิเบรกผมสะหน้าเกือบทิ่ม

“พอเลยนะมึง ไม่ต้องมาช่วยกู กูยอมตาย” อัททำหน้าตาทะเล้นใส่ผมบอกตรงๆเลยโคตรน่ารักอ่ะ

“กูไปอาบน้ำดีกว่าจะได้ไปห้องมึง” พูดจบผมก็ผละออกจากตัวอัทแล้วตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำทันที

“อาบด้วยกันไหม” ผมหันหน้ากลับมาถามอัทก่อนเข้าห้องน้ำ

“บ้านมึงสิ” อัทด่าผมกลับมา

“เออเนี่ยแหละบ้านกู” พูดจบผมก็ปิดประตูห้องน้ำทันที ผมอาบน้ำไปสักพักก็เสร็จแล้วเปิดประตูเดินออกมาเหมือนไม่มีใครแล้วในห้อง

“เฮ้ย จะทำอะไรก็เกรงใจกูบ้างดิ” ไอ้อัทพูดขึ้น อะไรวะกูแค่นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาแค่เนี่ยนะ หาว่ากูไม่เกรงใจมัน

“แล้วกูทำอะไรผิดหรอ” ผมถามมันอย่างงงๆ

“ก็ดูสภาพมึงสิ” ผมเห็นอัทหน้าแดงๆคงเขินผมด้วย

“ทำไม กูหุ่นดีใช่ไหมล่ะ” ผมแหย่มัน

“หลงตัวเอง ถุ้ย” อัทเบือนสายตาหนีไปทางอื่นแต่หน้านี่แดงแป๊ดเลย

“ทั้งหมดที่เห็นเนี่ยของมึงคนเดียวเลยนะ” ผมแกล้งอัทไม่เลิก

“พอๆ เลิกหลงตัวเองได้แล้วไปแต่งตัวสักที” ผมก็เลยรีบไปแต่งตัวตามที่อัทต้องการพอแต่งตัวเสร็จก็เตรียมตัวออกเดินทางทันที

“หิวไหม” ผมถามอัทเพราะอัทยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้า

“ไว้ไปกินที่ห้อง” มันตอบผม

“เดี๋ยวแวะตลาดซื้ออะไรไปกินละกัน” ผมบอกมันมันก็พยักหน้า

“อยากกินอะไรอ่ะ”

“อะไรก็ได้” มันตอบแค่นั้นแล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกผมเปิดเพลงฟังไปเรื่อยๆจนถึงตลาดก็ลงไปซื้อของเองทั้งหมดอ่ะแหละเพราะอัทน้อยของผมหลับไปเรียบร้อยแล้ว พอซื้อของเสร็จผมก็ขับรถมาที่คอนโดต่อทันทีผมปลุกอัทที่งัวเงียขึ้นมามันดูหงุดหงิดเล็กๆแต่พอขึ้นมาถึงห้องมันกลับดีใจอยู่ในห้อง ผมซึ่งเดินตามมาทีหลังเลยอดสงสัยไม่ได้

“มีอะไรวะอัท” ผมตะโกนถามเข้าไปในห้อง

“พรหมกลับมาแล้ว”

[Nus@nT@R@]

โอ๊ะ พรหมกลับมาแ้ล้ว ^^
สงสัยไอ่บ้าวิน จะออกอาการหมาหวงก้างอีกแน่ๆ ชิส์

[basza2x]

  เอาแล้วว รอลุ้นความรัก ว่าจะเป็นไงกันต่อไป อิอิ

[day9day]

น่าลุ้นสุดๆอ่ะครับ
ติดตามต่อไปครับ

[● MaYa~Boy ●]

จะตกหลุมกันเองตอนไหนน้า

[pronpailin]

    พรหม กลับมาแว๊วววววววววววววว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กอด1:

[ิิำืben]

พหรมมาแร้ว555
พรหมนี่แหละตัวยาดี o13ที่จะทามห้ายวินรู้ว่าวินร๊ากกกกกอัท เอิ๊กๆๆๆๆๆ

[khunstar]

อิวินยังไม่รู้อีกหรอว่าหลงรักอัทไปแย้ววว

[shizuruviola]

Lesson 52

( Autt Part )

ผมดีใจมากที่เปิดห้องเข้ามาแล้วเจอพรหมรออยู่ในห้องอาจจะเป็นเพราะคิดถึงเพราะไม่ได้เจอกันตั้งหลายวัน

“ไงอัท” พรหมทักผมขึ้น

“โห มาไม่บอกเราเลยนะ” ผมท้วงขึ้นที่อยู่ๆพรหมก็มาไม่บอกไม่กล่าวผมเลย

“อัทมีอะไรวะ” ไอ้วินตะโกนถามผมเข้ามาในห้องผมเลยเดินออกไปบอกมัน

“พรหมกลับมาแล้ว” พอผมพูดออกไปสีหน้าไอ้วินก็เปลี่ยนทันที

“…” มันไม่พูดอะไรแต่เดินเอาของไปเก็บในครัวแทน เป็นอะไรของมันวะ

“ใครหรออัท” พรหมเดินตามผมออกมา

“อ๋อ ไอ้วินน่ะ” พอผมบอกชื่อออกไปพรหมมีท่าทีแปลกใจเล็กน้อย

“หืม ใครนะเราฟังผิดหรือเปล่า” พรหมถามผมอีกครั้ง

“ไม่ผิดหรอก ไอ้วินจริงๆ” ผมยืนยันกับพรหมอีกครั้ง

“หรอ...แล้วเค้ามาทำอะไรหรอ” พรหมถามผมสีหน้าดูนิ่งมาก เค้าแอบไปทะเลาะกันตอนไหนหรือเปล่าเนี่ยสองคนเนี่ย

“เค้ามาส่งเราน่ะ พอดีเมื่อคืนเมาแล้วแฮงค์ไอ้วินเลยพาเราไปนอนที่บ้านมันน่ะ” พอผมบอกไปพรหมมีท่าทีร้อนรนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“อัทไปนอนบ้านเค้ามาหรอ...ไหน   เค้าทำอะไรอัทหรือเปล่า”

“ฮึ้ยๆ ใจเย็น มันไม่ได้ทำอะไรเราหรอก” ผมรีบตอบพรหมเพราะ พรหมเข้ามาจับนู้นจับนี่ผมไปหมด แต่ผมก็ปลื้มนะที่พรหมเป็นห่วงผมขนาดนี้

“หรอ จริงนะ” พรหมมีสีหน้าที่โล่งใจขึ้นแต่ผมยังไม่ทันตอบอะไรก็มีเสียงนึงดังขึ้น

“ผมคงไม่ทำอะไรแฟนตัวเองหรอกครับ คุณพรหม” เมื่อไอ้วินพูดจบพรหมก็หันไปมองหน้าไอ้วินทันที

“หมายความว่าไง” ผมถามขึ้น

“…” ผมเงียบไม่ตอบ

“เราถามว่ามันหมายความว่าไง” พรหมพูดเสียงเย็น

“ก็อย่างที่ได้ยิน” ไอ้วินพูดขึ้นอีกครั้งผมก็ได้แต่เงียบ

“จริงหรออัท” ผมจ้องหน้าผมนิ่งผมลังเลมากว่าจะตอบว่าอย่างไร ผมกลัว...กลัวพรหมจะรับไม่ได้

“จะ...จริง” ผมตัดสินใจตอบพรหมไป

“…” พรหมนิ่งไปชั่วขณะนิ่ง

“พรห...คือ...เรา”

“เราขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม” พรหมพูดขึ้นก่อนที่ผมจะพูดจบ

“อืมได้สิ” พรหมจูงมือผมเข้าในห้องนอน

“คุยข้างนอกสิ ทำไมต้องเข้าไปในห้อง” ไอ้วินพูดขึ้นเสียงดังลั่น

“อือ ไม่เป็นไรหรอกน่า” ผมบอกมันแล้วปิดประตูห้องทันที

“…” พรหมจ้องหน้าผมก็มองหน้าพรหมแต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาจากปาก

“มีอะไรจะพูดหรือเปล่าพรหม” ผมพูดหยั่งเชิงพรหมดูก่อน เพราะดูพรหมแปลกไป

“จะให้เราพูดจริงๆหรอ” พรหมพูดเสียงจริงจัง

“มีอะไรก็พูดมาเลย” ผมบอกพรหมเสียงอ่อน ตอนนี้กลัวจริงๆ

“เราชอบอัท”

“ฮะ!!!!” ผมอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินเพราะผมคิดว่าพรหมจะรับไม่ได้ที่ผมเป็นแฟนกับผู้ชาย

“เราชอบอัทมาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมแล้ว...แต่เราไม่กล้าคุยกับอัท จนเราได้มาอยู่ใกล้ๆกันนี่แหละ” ยิ่งฟังยิ่งอึ้งครับ งงไปหมดเลย

“แต่เรามีแฟนแล้ว” ผมยกไอ้วินมาอ้างเห็นมึงมีประโยชน์ก็ตอนนี้แหละ

“เรารู้เราเข้าใจ...เราคงช้าไป แต่ไม่เป็นไรหรอกเรายังเป็นเพื่อนกันได้นี่เนอะ” พรหมพูดแล้วยิ้มๆถึงมันจะดูเหมือนฝืนๆก็ตามทีเถอะ

“ใช่เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่” พูดจบผมก็โผเข้ากอดพรหมทันที

“ขอบใจนะอัท” พรหมกอดตอบผมเหมือนกัน

“เราต้องขอบใจนายสิที่ไม่รังเกียจเราน่ะ” ผมบอกพรหม

“จะรังเกียจได้ยังไง...น่ารักสะขนาดนี้” พรหมยอผมเอาสะผมรู้สึกเขินเลย

“ฮ่าๆๆๆๆ พรหมก็พูดไป” ผมพูดแก้เก้อออกไป

“อัท ถ้าอัทไม่มีใครอัทยังมีเรานะ เราอยู่ข้างอัทเสมอนะจำเอาไว้” พรหมพูดแล้วยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ ผมรู้สึกได้ถึงมิตรภาพ

“ขอบใจอีกครั้งนะพรหม นายเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ” ผมเปลี่ยนเป็นโหมดจริงจังตาม

“อื้อ...ไปเถอะออกไปข้างนอกกันเถอะ เดี๋ยววินเค้าจะรอนาน” พูดจบพรหมก็ลากผมออกมาจากห้องทันที พรหมนายจะรู้หรือเปล่าว่าที่เรากับวินคบกันเป็นแค่เกมเราอยากบอกนายจังเลยแต่เราทำไม่ได้

“คุยอะไรกันมากมายขนาดนั้น” ไอ้วินถามผมเสียงเขียว กูรู้สึกว่าช่วงนี้มึงจะอินกับบทแฟนมากไปหรือเปล่าวะ

“ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่ปรับความเข้าใจน่ะ” ผมบอกกับไอ้วิน

“อัท อัทเดี๋ยวเรากลับห้องก่อนดีกว่านะ” พรหมพูดแทรกขึ้น

“อ้าวทำไมล่ะ อยู่กินข้าวก่อนสิ” ผมท้วงไว้

“อ่า ไม่ดีกว่าไปละ” พรหมเดินออกจากห้องไปทันที

“เดี๋ยวๆ” ผมรีบวิ่งตามไปฉุดมือพรหมไว้

“นี่ อัท นายมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วนะจะมาลุ่มล่ามกับเราแบบนี้ไม่ได้ เดี๋ยวแฟนนายจะมองไม่ดีเอานะ” พรหมบอกผม

“ไม่เกี่ยวนิ แฟนก็ส่วนแฟน เพื่อนก็ส่วนเพื่อน เราแยกแยะเป็นน่า” ผมบอกพรหม

“รับทราบ แต่นายกลับเข้าไปในห้องได้แล้ว เอ้อ กุญแจน่ะเดี๋ยวเราเอาไปคืนนะ”

“ไม่ต้องหรอกจะคืนทำไม” ผมแย้งขึ้น

“อัท นายมีวินอยู่แล้วตอนนี้เราเหมือนเป็นคนอื่น จะให้เราเข้านอกออกในห้องนายเหมือนแต่ก่อนมันคงไม่เหมาะ” พรหมบอกผม

“แต่เราไม่เคยมองว่าพรหมเป็นคนอื่นนะ” ผมเริ่มไม่พอใจพรหมอย่างมากทำไมต้องคิดเล็กคิดน้อยแทนไอ้วินไปสะหมดทุกเรื่องเลย

“อัทเชื่อเราเถอะน่า” พรหมพูดจบก็หนีเข้าห้องตัวเองไปผมเลยต้องจำใจเดินกลับเข้าห้องตัวเองด้วยอารมณ์ค่อนข้างมาคุนิดนึง แต่พอกลับเข้ามาในห้องก็เจอญาติคุณปูโลกเบี้ยวครับ เค้าคือ ไอ้วินหน้าเบี้ยว แม่งหงิกขนาดนั้นสิบล้อเหยียบหน้ามันมาหรอวะ

“มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว แต่ดันวิ่งตามผู้ชายคนอื่น หึ เป็นแฟนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

[LiveToGeTher]

กรี๊ดดดดด น่ารักอ๊ะ!!!! 

[Still_14OC]

วินอย่าบอกว่าเอ็งหึง เดี๊ยนไม่เชื่อ

[mamew13 jk]

วินนน มันเล่นสมบทบาทจิงเว้ยยยยย  ลุ้นๆ ตอนค่อไป5555

[khunstar]

วินแกยังไม่รูอีกหร๊อออ

[biwtiz]

มาลุ้นต่อไป  กรี๊สสสๆ
 

[pronpailin]

อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม นะ วิน แก หึง ใช่ป่ะ

[Poseidon]

แหม มาทำหึง ถุ้ยยยย