ตอนที่ 33 : สยึมกึ๋ย“ไอ้สัตว์เมฆเอามานี่นะ”ปัฐวิทย์ยื้อแย่งบางสิ่งจากอีกฝ่ายสุดชีวิต ชายหนุ่มร่างกายเปลือยเปล่า และเต็มไปด้วยร่องรอยน่าละอาย กำลังแย่งกล้องวีดีที่คนตัวโตชูหนีขึ้นสุดแขน เหมือนเด็กน้อยกำลังพยายามแย่งของจากผู้ปกครองก็ไม่ปาน
“เรื่อง....คลิปพวกนี้มันมีความหมายกับกูมากนะเว้ย มันเป็นสิ่งที่กูต้องเอาไปแลกเปลี่ยนกับของรางวัลที่กูควรจะได้ ไม่อย่างนั้น ทุกอย่างที่เราทำเป็นอันสูญเปล่า”
“เรื่องพรรค์นั้นน่ะให้มันสูญ ๆ ไปเถอะ....แล้วก็นะ....อย่ามาใช้คำว่าพวกเราสิฟะ กูถูกบังคับนะไอ้เหี้ยยยยยย!!!!!”
ในที่สุดการยื้อแย่งก็จบลงห้วน ๆ อันที่จริง พ่อหนุ่มไม่ได้คิดที่จะต่อสู้อะไรอีกด้วยซ้ำ เพราะเรื่องมันก็เลยเถิดจนไม่อาจเรียกกลับคืนมาได้แล้ว...ปัฐวิทย์ทรุดตัวลงนั่งยอง ๆ ไปกับพื้นห้องเช่ารายวันอันแสนเย็นเฉียบ ห้องที่ถูกจัดฉากเพื่อหลอกเหยื่องโง่ ๆ
พ่อหนุ่มน้อย ถูกกระทำเรื่องน่าอาย เจ็บปวดทั้งกายและใจ แต่แทนที่จะจิตตกมากกว่าที่ควรจะเป็นในยามนี้นี้ ปัฐวิทย์กลับรู้สึกว่ามันน่าหดหู่มากกว่า ไม่รู้สินะ คงเพราะเห็นใจอีกฝ่ายมากกว่าจะโกรธแค้นกระมัง
“แล้วอย่าให้ใครเห็นล่ะ ขายขี้หน้าชะมัด ที่ต้องมาถูกผู้ชายด้วยกันทำแบบนั้น”
“มึงก็ช่วยทำตัวให้เหมือนกับถูกแบล็คเมล์ด้วยสิ”
“ฝันไปเถอะ ไม่ฆ่ามึงก็บุญแล้ว”
“นี่มึงก็ยังคิดที่จะ....”
“แน่นอน มึงทำเพื่อคนของมึง กูก็จะทำเพื่อคนของกู อย่ามามองกูแบบนั้น ระหว่างกูกับไอ้บู้ มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิด ฝากบอกไอ้เหี้ยนั่นให้เข้าใจด้วยก็ดี ว่านอกจากเรื่องต่ำช้าแบบที่มันทำแล้ว โลกใบนี้มันก็ยังมีสิ่งที่เค้าเรียกกันว่ามิตรภาพอยู่ แต่คนที่คิดเคลมเพื่อนอย่างมึงคงไม่เข้าใจหรอก ใช่มั้ย? ไอ้หื่นนนน!!!!”
“ปากดี...เดี๋ยวปั๊ด”
"จะทำไมกู!!!!"
ปัฐวิทย์ยังคงคิดที่จะช่วยเจ้าหมาน้อยอยู่....เจ้าหมาน้อยที่น่าสงสาร ป่านนี้ไม่รู้ว่าจะต้องทรมานแค่ไหน แค่คิดมันก็รู้สึกปวดแปลบเสียยิ่งกว่าที่ถูกทำบ้า ๆ เสียอีก...
"ใส่เสื้อได้แล้วไอ้บอม เดี๋ยวกูจะอดใจไม่ไหวอีกแล้วมึงจะหนาวนะเพื่อนบอมนะ"
"สัดดดดด"
.
.
.
.
.
.
“ซี๊ดดดดดดดดดด....หมา......เริ่มจะทำเป็นแล้วสินะ”
มือใหญ่ ๆ จิกขยุ้มหัวเจ้าหมาน้อย ก่อนที่จะกระแทกแกนกายสวนเข้าไปในโพรงปากให้ลึกขึ้น พี่ชายตัวน้อยน้ำตาไหล แทบจะอ้วกออกมาอยู่รอมร่อ...เสียงหัวเราะคิกคักนั้นฟังดูเหมือนมาจากที่อันแสนไกล
“ทำกับพี่แมร่งสนุกชิบ ทำไมพี่ถึงได้ขาวน่าหม่ำแบบนี้หืม? จะให้น้องขาดใจให้ได้ใช่มั้ย”
ของเล่นแก้เครียดของดำศรีถูกอุ้มช้อนขึ้นไปวางบนที่นอนนุ่ม แน่นอนว่าห้องใหม่นี้ ทุกสิ่งอย่างล้วนเอื้ออำนวยต่อการมีเซ็กส์ ริมฝีปากหนาบดขยี้ไปทั่วทุกตารางนิ้ว พี่ชายทำได้แค่กลั้นเสียงครางลึก...
นับวันก็ชักจะเริ่มชินกับสัมผัสวิปริตแบบนี้...มากขึ้น....มากขึ้นเสื้อกล้ามสีขาวตัวโคร่ง คือสิ่งเดียวที่ได้รับอนุญาตให้ห่อหุ้มร่างของน้องหมาเอาไว้ ดำศรีชอบแบบนี้ มากกว่าพี่ชายที่เปลือยเปล่าล่อนจ้อนเสียอีก โลชั่นใสแบบเดียวกับที่ใช้ในหนังเอวีชายถูกชโลมทั่วร่างของพี่ชายตัวน้อย นิ้วใหญ่ขยี้ยอดอกสีชมพูอ่อน ก่อนจะก้มลงขบกัดอย่างมันเขี้ยว แก้มก้นถูกนิ้วแกร่งฝังจนจมหายเข้าไปในเนื้อนุ่มนิ่ม ช่องทางถูกสอดใส่ด้วยของเล่นขนาดจิ๋วที่ถูกเปิดสั่นเอาไว้ เจ้าหมาเด็กน้ำตาไหล เสียวซ่านแทบขาดใจ
“หมาติดใจมันแล้วสินะ เดี๋ยวเค้าจะเอามันไปทิ้ง ไม่ได้หรอก สิ่งที่หมาควรจะชอบน่ะ มันคือไอ้จ้อนของเค้าตังหาก ซี๊ดดดด อยากฟัดหมาว่ะ”
อยากฟัด....ก็ฟัดเสียสิ!!!!!..... ดำศรีไม่ประวิงเวลาร่ำไรนักหรอก กับเรื่องแบบนี้ ถึงจะมีเวลาเล่นสนุกกันทั้งวันทั้งคืนก็เถอะ เสียงหงุงหงิงนั้นหรือ ก็ช่างปลุกเร้าความเป็นชายให้ผงาดง้ำ....
ผั่บ...ผั่บ...ผั่บเสียงผิวเนื้อดังกระทบเป็นจังหวะถี่รัว จังหวะที่คึกคักเร้าใจยิ่งกว่าเครื่องดนตรีชนิดไหน พี่ชายไม่เจ็บอีกต่อไปแล้ว มีแต่ความสุขสมที่ถูกปรนเปรอให้ไม่ขาด น้ำสีขาวขุ่นไหลพุ่งออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่ดำศรีนั้นยังไม่เสร็จกิจถึงหนึ่งในสี่ด้วยซ้ำ
ครืดดดด.....ครืดดดดดดดเหี้ยเอ๊ย ใครกันวะแมร่งโทรมาขัดความสุข
โทรศัพท์ถูกโยนไปตามมีตามเกิดในเวลาแบบนี้ คนตัวโตกำลังสนใจที่จะเล่นท่าพลิกแพลงกับเจ้าหมาน้อยมากกว่า ร่างเล็กเหมือนเด็กประถมถูกยกขึ้นลอยเหนือพื้นผิวอันแสนอ่อนนุ่ม....ลอยขึ้นจากความเป็นชายที่แข็งขึง...
ก่อนที่มันจะพุ่งพรวดเข้าไปจนมิด....
“อ๊า....”
.
.
.
.
.
.
.
“ไหนล่ะรางวัลของกูน่ะ ไอ้บิ๊ก กูทำถึงขนาดนี้แล้วมึงคงจะไม่ผิดสัญญาหรอกใช่ไหม”เมฆนั้นเหมือนกับเด็ก ๆ ไม่มีผิด เด็กน้อยที่กำลังทวงของรางวัลจากผู้ใหญ่ เนื่องในโอกาสที่สอบได้เลขตัวเดียวอย่างไรก็อย่างนั้น
“แน่ใจนะว่าไม่ได้ตบตากูน่ะ กูไม่ชอบพวกทำงานชุ่ยนะ แต่ที่เกลียดที่สุดคือพวกโกหก”
เสียงเย็น ๆ ของดำศรี หรือ นายกฤษณะ ประหนึ่งเหมือนแท่งน้ำแข็งจำนวนมหาศาล ทิ่มแทงบนไปทั่วทั้งร่าง แววตานั้นคลายกำลังจับผิดแกมเหยียดหยามไปในตัว
“กะ....ก็......อย่างที่มึงเห็นในคลิปนั่นแหละ แบบกำลังเพลินเลยถ่ายมาได้แค่ช๊อตเดียว....ตะ....แต่ก็ไม่ได้ตัดต่อนะเฟ้ย”
“กูก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ แต่หึ.....ถ่ายมุมแบบนี้ก็ไม่ได้เห็นตอนที่มึงสอดใส่น่ะสิ แถมเสียงร้องครวญครางของไอ้หน้าหล่อนั่นอีก....หรือว่ามันชอบก็เลยไม่ร้อง....หึหึหึหึหึหึหึ.....แต่กูชอบตอนที่มึงแตกใส่หน้ามันนะ เรียลดีแท้ หน้าตาแม่งเหมือนอยากจะฆ่าตัวตายเลยพับผ่าสิ”
“รางวัลกูล่ะบิ๊ก....”
“น่าสงสารเนอะ ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่เกย์แท้ ๆ แต่กลับถูกผู้ชายด้วยกันทำเรื่องแบบนี้ เป็นกูคงอยากจะฆ่าตัวตาย”
“มึงบอกว่าจะยอมนอนกับกูไงบิ๊ก”“ชีวิตของมันคงไม่เหมือนเดิมแล้วสินะ”
ให้ตายเถอะ ดำศรีกำลังทำให้อีกฝ่ายเป็นบ้าด้วยความรู้สึกผิด เสกสกลกำลังนึกถึงภาพเพื่อนหน้าหล่อ ค่อย ๆ ลากใบมีดโกนลงไปบนผิวหนังอย่างช้า ๆ....
บ้าน่า เรื่องแค่เนี๊ยะ!!!! มันถึงกับจะฆ่าตัวตายเชียวเร๊อะ“จริงสินะ เพื่อนเมฆมาทวงรางวัลนี่นะ เอ้า...ถอดเสื้อผ้าของมึงออกสิ....มัวรออะไรอยู่ล่ะ”
“ง่ายขนาดนั้นเลย”
“ถึงกูจะเหี้ย แต่กูก็รักษาสัญญาเสมอ กูจะทำให้มึงครางอย่างถึงใจเลยเชียวเมฆ ครึครึครึครึ”
เมฆไม่รอช้า เสื้อกล้ามรัดรูปถูกเหวี่ยงลงกับพื้น แต่ก็ไม่เร็วเท่ากางเกงขาสั้นที่ถูกรูดออกพร้อมกับกางเกงชั้นใน ทุกสิ่งอย่างกระจายเกลื่อนพื้น แผงอกนั้นกระเพื่อมขึ้นลงถี่รัว เนื่องจากชายหนุ่มกำลังใจเต้น...แท่งเนื้อด้านล่างนั้นกระตุกพร้อม พร้อมแล้วที่จะทะลุทะลวงใส่อีกฝ่ายให้สมใจอยาก สมกับที่รอคอยวันนี้มาแสนนาน...
“หันก้นมานี่สิ กูจะได้ล่อให้หายเสี้ยน”
“เห?....มึงเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าบิ๊ก.....มึง....ต้องเป็นรับสิ.....ไม่ใช่หรอกเหรอ”
“กูบอกว่าจะนอนกับมึง ไม่ได้ลงลึกรายละเอียดนี่ ว่าจะเอากันท่าไหน มาทำให้มันจบ ๆ ดีกว่าน่า เป็นเมียกูมันก็ไม่เลวไม่ใช่รึไง....ดีกว่าไม่ได้เหี้ยอะไรเลยนะ.....แหกก้นมึงให้กว้าง ๆล่ะ พอดีว่าของกูมันขนาดจัมโบ้ เยอรมันไบท์....คริคริ”
“หน็อย...ไอ้ตัวแสบ กูปล้ำแมร่งตั้งแต่ตอนนั้นก็ดีอ่ะ”
“ทำถ้างั้น....มึงคงไม่ได้มายืนหายใจอยู่ตรงนี้หรอกมั้ง ชิ้นส่วนมึง ป่านนี้คงกระจายเกลื่อนเมือง หาซากไม่เจอไปแล้ว....หึ”
“บ้าชิบ.....”
ดำศรีปิดปากหัวเราะคิก เสียงหัวเราะช่างเสียดแทงได้ไม่แพ้คำพูดเจ็บแสบเลยแม้แต่น้อยนิด เจ้าตัวดีดิ้นแถกลงกับพื้น โดยที่ยังไม่หยุดหัวเราะ สุดท้ายก็ได้แต่กุมท้องของตนด้วยความปวดหนึบ ขณะที่ความเป็นชายของเสกสกลนั้นสงบเสงี่ยมเจียมตัวไปนานสองนานแล้ว
“ใครเชื่อก็บ้าแล้ว คนขี้ขลาดแบบมึงไม่มีทางทำแบบนั้นกับไอ้บอมได้ลงหรอก พวกมึงจัดฉากกัน ดูก็รู้ แต่แปลกแฮะที่มันยอมร่วมมือน่ะ.....อย่าถามว่ากูรู้ได้ยังไง เอาไว้มึงได้เอาผู้ชายด้วยกันเมื่อไหร่ แล้วมึงจะเข้าใจ”
“มึงก็ทำให้กูเข้าใจซะตอนนี้เลยสิ”
“ฝัน?”
ดำศรีทำท่าจะกลับ แต่ก็ถูกฉุดรั้งข้อมือเอาไว้ หากตัวผอมเล็กกว่านี้สักห้าเท่า ก็คงจะเหมือนกับฉากในละครหลังข่าวไม่มีผิด
“งั้นกูของอย่างอื่นได้มั้ย”
“อะไรล่ะ....คนที่ทำงานไม่สำเร็จ ควรจะได้อะไรดีล่ะ....หืม”
“กูขอนอนกอดมึงได้มั้ย แค่กอดเฉย ๆ มึงคงไม่เสียหายเท่าไหร่”
“ฝัน?”
“โห่......อย่างน้อยก็รางวัลชมเชยน่ะ ให้เพื่อนอย่างกูสักครั้งมันจะตายรึไง จะได้หายค้างคาใจซักที ว่ากูต้องการอะไรกันแน่”
ดำศรีนิ่งอย่างใช้ความคิด ดวงตาคมปลาบจ้องมองคนกระล่อน ที่ดูเหมือนจะไม่มีแววแห่งความโกหก ในดวงตาคู่นั้น.....
แค่นี้.....ก็คงไม่เป็นไรมั้ง......อย่างน้อยก็เก็บไว้ทำประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ ได้.
.
.
.
.
“ขอเยอะไปนะมึงน่ะ ทำไมกูต้องถอดเสื้อด้วยมิทราบ”
ดำศรีในสภาพเปลือยท่อนบน ถูกสวมกอดด้วยผู้ชายตัวเขื่องขนาดไล่เลี่ยกันเสียแน่น แอบแขยงเล็กน้อย เมื่อนายเสกสกลนั้นฟัดหอม....พรมจูบครั้งแล้วครั้งเล่า ไอ้หนูแข็ง ๆ ก็คอยจะทิ่มแทงสีข้างอยู่ร่ำไป
“ภายนอกก็ยังดี ขอเลียหัวนมหน่อยจิ หัวนมสวยน่าดูดชะมัด”
“ไปเลียของไอ้บอมไป๊”
“หึงเค้าเร๊อะ.....บิ๊กกี้ของเพื่อนเมฆ”
“ฝัน?”
ไม่รู้ว่าใจอ่อนไปหรือเปล่า กับสายตาออดอ้อนคู่นั้น ดำศรีได้แต่นอนเฉย ๆ ให้อีกฝ่ายได้กกกอด จนกระทั่งผล็อยหลับไปพร้อม ๆ กัน
จนเช้า......................................................................
To be con
หุหุหุหุหุ......เจ้าหมาน้อยดูท่าจะหนีไปไหนไม่รอดแล้วสิ ก็ดำศรีเค้าทำเก่งน่ะนะ
หัวข้อ: [TWINCesT] น้องบิ๊กกับพี่บู้ [ภาค 2] - ตอนพิเศษ หมาเด็กกับชายชู้ [16/11/12] (อ่าน 149891 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก