Re: ..... เสียงเรียกของ.(สัตว์)..ป่า up ตอนที่ 20 End.. p.11 7/2/55
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Re: ..... เสียงเรียกของ.(สัตว์)..ป่า up ตอนที่ 20 End.. p.11 7/2/55  (อ่าน 118192 ครั้ง)

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
เทพเจ้ามังกรใจดี ชุบชีวิตคาโอรุนะๆๆๆ

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
ไม่น๊า :o12:
+1จ๊า

ออฟไลน์ ❝CHŌN❞

  • เหงา เหงา :(
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1924
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-3
มาตามอ่านรวดเดียวจนถึงตอนที่ทำให้ค้างพอดีเลย (เหมือนมาอ่านผิดเวลา ฮ่าๆๆ)

มาต่อด่วนค่ะ ค้างมากกกกกกกกกกก คาโอรุจะเป็นยังไง แล้วเรย์จะฟื้นไหม

ปล.เทพเจ้ามังกรคงแค่ลองใจใช่ไหมหละ ขอให้เป็นแบบนั้น

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
งะไม่อยากให้จบเลย ไม่จบไม่ได้อ๋อ

ใจไม่ค่อยดีเลยนะเนี่ย อยากอ่านไปเรื่อยๆ

ยิ่งมาเจอตอนนี้ยิ่งน้ำตาไหล

อย่าลืมมาต่ออีกนะคับ

รอรอนะ

ออฟไลน์ boworange

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 536
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-0
 :o12: :o12:  ง่า  มาม่า.....   :o12: :o12:

รีบฟื้นนะคะ :m15:

modYlove

  • บุคคลทั่วไป
ตอน 19




“ท่านเทพมังกร...........คาโอรุ............” ผมประคองกอดร่างที่นอนแนบนิ่ง....เพราะผมไม่รู้ว่าคาโอรุจะยอมตาย เพื่อให้ผมได้
กลับมามีชีวิตอีกครั้ง...หยดน้ำตาที่ไหลออกมาของผม..มากยิ่งกว่าครั้งไหนๆ....



“เทพหมาป่า...ความรักของพวกเจ้า..ข้าได้พิสูจน์แล้ว....พวกเจ้าแม้ว่าจะคนละเผ่าพันธุ์ แต่ความรักของพวกเจ้านั้นยิ่งใหญ่
นัก...ข้าจะคืนชีวิตให้มนุษย์คนนี้....และเจ้าอีกครั้ง.....”  ผมฟังสิ่งที่เทพมังกรได้กล่าวขึ้น ซึ่งทำสิ่งนั้นทำให้หัวใจของผมเต้นโลด
ด้วยความเปรมปรีดิ์ยิ่งนัก....

“เทพหมาป่า..เจ้าจงวางมนุษย์ผู้นี้....แล้วปล่อยให้วิญญาณดวงนี้กลับร่างไปซะ...ส่วนเจ้า...ต้องนั่งชาญอยู่ที่นี่จนกว่าร่างกายของ
เจ้าจะมีกำลังเพียงพอที่จะฝ่าป่าแห่งนี้กลับไปหาคนรักของเจ้าได้....”  นั้นเป็นสิ่งสุดท้ายก่อนที่เทพมังกรจะค่อยๆ เลือนหายไป
จากสายตาของผม

ผมค่อยๆ วางร่างที่เป็นวิญญาณอยู่แล้วนั้นลง ก่อนที่ร่างของคาโอรุจะค่อยๆ ขดม้วนกันเป็นดวงไฟที่เขียวอ่อนๆ และลอยสูงขึ้น สูง
ขึ้นไปบนอากาศ เพื่อกลับไปยังร่างกายที่รากุค่อยดูแลอยู่นั้น...ผมมองดวงวิญญาณนั้นค่อยๆ หายลับไปกับตา  ใจจริงผมอยากจะ
กลับไปซะเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ แต่อย่างที่เทพมังกรบอก ตอนนี้ร่างกายของผมไม่พร้อมที่จะเดินทางกลับจริงๆ  อาการบาดเจ็บที่
โดยเขี้ยวของงูยักษ์ ซึ่งก็คือเทพมังกรนั้น  มีผลทำให้ร่างกายของผมต้องสูญเสียงพลังงานมหาศาล.. และทางกลับออกไปจาก
ภูเขาลูกนี้ ปกติซะที่ไหน....ดังนั้นผมจะต้องทำตามที่เทพมังกรแนะนำจริงๆ  ผมพาตัวเองเดินลงบันไดเพื่อเดินเข้าไปอีกห้องของ
ทางขึ้น.....ซึ่งเป็นห้องที่ผมสามารถพักอาศัยเป็นการชั่วคราว  เพื่อนั่งสมาธิและรักษาร่างกายของตัวเอง....

++++++++++++++



ภาคคาโอรุ....รากุ

“อืม.....อืม....”

“คาโอรุ........คาโอรุ....”   ผมเรียกคาโอรุเบาๆ  เพราะดวงวิญาณที่ล่อยผ่านหน้าของผม ก่อนที่มันจะเข้าไปในร่างของคาโอรุ ซึ่ง
นั้นทำให้ผมรู้สึกดีใจ และอึดอัดในเวลาเดียวกัน

ที่ผมรู้สึกเช่นนั้นเพราะ  ผมทำไม่สำเร็จ ผมไม่สามารถพาหญิงอันเป็นที่รักกลับมาได้ เฉกเช่นเรย์ที่นำวิญญาณของคาโอรุกลับ
มา.....แต่อีกใจผมก็ดีใจที่เรย์ทำสำเร็จ..ซึ่งนั้นสามารถลบคำว่า “เป็นไปไม่ได้ “ ออกจากสารบทให้การชุบชีวิตของเทพมังกร....

“คาโอรุ...คาโอรุ..” ผมกระซิบเบาที่ใบหูของคาโอรุ...ซึ่งส่งผมให้เข้าค่อยๆ ขยับตาถี่ขึ้น เพราะปรับสายตาให้เข้ากับแสงของที่
นี่......

ระยะเวลา 1 อาทิตย์ตั้งแต่ที่เรย์ให้ผมดูแลคาโอรุ และรักษาบาดแผลที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้..ซึ่งผมก็ทำให้บาดแผลเหล่านั้นหาย
ได้ในไม่ช้า....ซึ่งเหลือเพียงดวงวิญญาณของคาโอรุเท่านั้น  ตอนนี้ผมกำลังมองคาโอรุฟื้นขึ้นมาอีกครั้งจริงๆ

ดวงตาที่กำลังจ้องมองมาที่ผมอย่างสงสัย.......และกระพริบมากขึ้น..กำลังจ้องมองผมอย่างใคร่รู้ เหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่าง
อยู่...ซึ่งผมคงใจดีมากไป เพราะไม่อยากให้คาโอรุต้องมานั่งนึกอะไรให้ปวดหัวในเวลานี้

“คาโอรุ....ข้าคือรากุ เพื่อนของเรย์....ไง....”  ผมแนะนำตัวเองอีกครั้งเพื่อให้สมองของคาโอรุประมวลผมให้มากขึ้น

ก่อนที่ริมฝีปากน้อยๆ นั้นจะค่อยฉีกยิ้มละมุนละไมส่งตอบกลับมายังผมอีกครั้ง

“เจ้าควรจะดื่มน้ำมะนาวนี้ซักหน่อย...เพราะเจ้านอนมานานเกินไปแล้ว...” ผมค่อยๆ ช้อนตัวของคาโอรุขึ้น พร้อมทั้งให้เขาได้จิบ
น้ำมะนาวเล็กน้อย เพื่อให้ชุ่มคอ..ซึ่งแม้จะมีเสียงไอเล็กน้อย..แต่สำหรับผมก็เป็นที่น่าพอใจ...

“...................” เสียงแหบแห้งที่คาโอรุกำลังขยับพูดนั้น

“..เจ้าหมายถึงเรย์ งั้นหรือ..”    มีเพียงศีรษะที่พยักไปมาเหมือนตอบสิ่งที่ผมถามไป

“เขาไปหาเทพมังกร เพื่อขอให้ช่วยชีวิตเจ้า...ซึ่งเขาทำสำเร็จ..และข้าเดาว่า คงพรุ่งนี้เจ้าคงจะได้พบเขาแล้ว...” ผมบอกสิ่งที่ตัว
เองเดาออกไป เพื่อให้คาโอรุรู้  ซึ่งตอนนี้คาโอรุยิ่งทำหน้าตาเหรอร่าอยู่....ผมเดาว่าเขาคงจำเรื่องต่างๆ หลังจากนั้นไม่ได้แน่ๆ 
และคงไม่รู้ว่าตัวเองเกือบตายไปแล้วด้วยซ้ำ.....

“และถ้าเจ้าจะถามมากกว่านี้  ข้าขอบอกว่าไม่รู้...และข้ามีความเห็นว่าเจ้าควรจะถามเรย์เอง เป็นดีที่สุด...ซึ่งตอนนี้เจ้าควรพักผ่อน
เอาแรงไว้...และรอเรย์กลับมาจะดีกว่า....”  ผมพูดและทำในสิ่งที่ตัวเองต้องทำ ก่อนที่จะปล่อยให้คาโอรุได้พักผ่อนอีกครั้ง....







ตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่บนที่นอนซึ่งทำมาจากน้ำ.....ภายในห้องไม่มีอะไรเลยนอกจากที่นอน...ผนังและเพดานห้องดูเหมือนจะทำ
ด้วยน้ำเช่นกัน...ซึ่งผมเดาว่าตอนนี้ผมคงอยู่ใต้บ่อน้ำที่เทพรากุอาศัยอยู่เป็นแน่น.....

แม้เทพรากุจะให้ผมพักผ่อนเพื่อเพิ่มแรง  แต่สมองผมตอนนี้กลับไม่หยุดที่จะคิดด้วยซ้ำ...ผมพยายามนึกและประติดประต่อ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น....ซึ่งความทรงจำของผมเหลือเพียงตอนไอพรานชั่วนั้นเข้ามาและเราต่อสู้กัน...ซึ่งต่อจากนั้นผมจำอะไรไม่ได้
สักนิด...ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องเองชนะหรือเปล่า...และเรย์เป็นอันตรายไหม..จากกับดักที่พรานชั่ววางไว้.....



แต่สิ่งที่เทพรากุกล่าวออกมาเมื่อกี้  ทำให้ผมคิดว่าตัวเองต้องตายแน่นอน.....และเรย์ต้องไปหาเทพมังกรช่วยชีวิตผม และสำเร็จ   
เพราะตอนนี้ผมกลับมามีชีวิตอีกครั้ง  และนั้นทำให้ผมรู้ว่าเรย์ยังมีชีวิตและปลอดภัยดี......ซึ่งตอนนี้ผมเพียงแค่รอให้เขากลับมา
รับผมกลับบ้านเท่านั้น....



++++++++++++++++++++++



วันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันที่ผมเฝ้ารอให้เรย์กลับมาหา.....เมื่อวานผมได้พักผ่อนเพียงพอ.....

เสียงฝีเท้าเดินดังมา...ก่อนที่จะหยุดอยู่หน้าประตู....นั้นทำให้ผมยิ้มได้ในทันที..ก่อนที่ประตูจะเปิดออก

“มนุษย์เช่นเจ้านี่ก็เรื่องมากเช่นกันนะ.....ข้านำอาหารมาให้เจ้า..ก่อนที่ท้องเจ้าจะหิวมากไปกว่านี้...”  เสียงของเทพรากุดังขึ้น
พร้อมทั้งถาดอาหาร ซึ่งเตรียมมาให้ผมเป็นอาหารเช้า....

รอยยิ้มของผมค่อยๆ หุบลงก่อนที่จะหยิบถาดอาหารจากท่านรากุ..มาวางที่ตักของตัวเอง และกล่าวขอบคุณที่เขามีน้ำใจสำหรับ
มนุษย์เช่นผม

“คาโอรุ...ถ้าเจ้ากินเสร็จแล้ว..เจ้าสามารถเดินเที่ยวชม..วังของข้าได้...ซึ่งนั้นคงทำให้เจ้าคลายเหงาระหว่างรอเรย์ ก็ได้หนะ..”

“ครับ...ขอบคุณท่านรากุมากๆ ครับที่ดูแลผมเป็นอย่างดี..”  ผมกล่าวขอบคุณ และคิดว่าท่านคงปล่อยให้ผมกินอาหารคนเดียว 
ซึ่งนั้นไม่เป็นอย่างที่คิด  เพราะเพียงเทพซากุกวาดมือไปตรงพื้นที่ว่างภายในห้องที่ผมอาศัยอยู่  ก็มีน้ำจากพื้นกองตัวรวมกัน จน
เกิดเป็นรูปทรงเหมือนโต๊ะอาหาร พร้อมทั้งเก้าอี้ อีกสองตัวที่วางตรงข้ามกัน...ซึ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของผมเสมอ....

“เจ้ามานั่ง กินอาหารตรงนี้..น่าจะสบายกว่า...”

ผมยกถาดอาหารพร้อมทั้งวางลงบนโต๊ะที่ทำจากน้ำ พร้อมกับเราทั้งคู่ที่ทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้....

“คาโอรุ เจ้ารู้ไหมว่าข้า อิจฉาพวกเจ้านัก...” เพราะคำพูดนั้นทำให้ผมต้องย่นคิ้วเข้ามากันด้วยความสงสัย แต่สิ่งที่ท่านรากุพูด
เหมือนเป็นประโยคบอกเล่าซะมากกว่า...ซึ่งผมไม่ได้รับคำตอบว่าทำไม...ก่อนที่ท่านรากุจะนั่งมองผมกินอาหารมื้อแรกของการ
มาเยือนวังแห่งนี้.....



ตลอดวันผมเฝ้ารอให้เรย์กลับมา และมารับผม....ซึ่งผมมักจะเดินไปที่หน้าต่าง พร้อมทั้งมองขึ้นไปบนผิวน้ำ  ซึ่งผมคิดว่านั้นคง
เป็นการฆ่าเวลาได้...ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่ได้ช่วยให้จิตใจผมสงบได้เลย...เพราะท่านรากุบอกว่าวันนี้เรย์น่าจะมาถึงแล้ว แต่นี่ผม
กลับยังไม่เห็นวี่แววเลยด้วยซ้ำ  ครั้นจะถามท่านรากุก็คงไม่สมควร....

เทพรากุ เข้ามาชักชวนผมให้ออกไปเที่ยวชมวังของท่าน  ซึ่งผมปฏิเสธไปเพราะใจผมต้องการเพียงแต่รอเจอเรย์เท่านั้น  ซึ่ง
ตอนนี้ก็หมดไปอีกวันแล้ว.. อาหารมื้อเย็นที่ท่านรากุนำเข้ามา  และชวนผมเล่นกระดานหมากรุก เป็นการฆ่าเวลา ซึ่งผมก็ตอบ
รับ...พวกเราเล่นกันจนดึก..ก่อนที่ท่านรากุจะขอตัวกลับไปพัก...ซึ่งผมก็เหนื่อยเช่นกัน......

ช่วงเวลาที่ผมกับท่านรากุเล่นหมากรุก....ท่านได้เล่าเรื่องมากมายให้ผมฟัง....ซึ่งผมรับฟังด้วยความยินดี..เพราะนั้นเป็นวิธีที่
ทำให้ผมไม่ต้องห่วงเรย์มาก....

ค่ำคืนที่แสนยาวนานเหมือนหลายวัน...ผมข่มตาหลับเพียงเพื่อให้ข้ามวันและเป็นเช้าวันใหม่....ซึ่งผมคาดว่าจะได้เจอเรย์ในวันนี้
อีกเช่นเคย...ซึ่งตลอดวันผมได้แต่คอยมองๆๆ ว่าเรย์กลับมาเมื่อใด....และความอดกลั้นผมก็ต้องหมดลงในวันที่สองนี้เอง   ผม
ถามเทพรากุถึงการเดินทางไปหาเทพมังกรและกลับมายังที่นี้...ซึ่งคำตอบของเทพรากุ...ยิ่งทำให้ผมเป็นกังวล เพราะที่จริงเรย์
น่าจะกลับตั้งแต่เมื่อวานด้วยซ้ำ.....

“เทพรากุ  ผมออกไปตามหาเรย์ได้ไหมครับ....”

“ข้าว่าเจ้าอย่าดีกว่า..เพราะถ้าพวกเจ้าสวนกัน..จะยิ่งลำบาก..และป่าแห่งนั้นมนุษย์เช่นเจ้าไม่สามารถเข้าไปได้หรอก...”

“แต่.....”

“คาโอรุ..ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงเรย์....ซึ่งข้าก็เป็นห่วงไม่แพ้เจ้านักหรอก..แต่สิ่งที่ข้าทำได้ตอนนี้คือรอให้เรย์กลับมาเท่านั้น...”

น้ำเสียงที่ดุแต่อ่อนโยนในที  ทำให้ผมต้องสงบลงอีกครั้ง ซึ่งถ้าผมออกไปจริง  แล้วเรย์กลับมาไม่เจอผมที่นี่..เพียงผมคิดก็ทำให้
ผู้ต้องหยุดอยู่ที่วังนี้จนได้...

“ข้าว่า..ช่วงเวลาที่เจ้ารอเรย์กลับมา...เจ้าก็หาอะไรทำ...หรือไม่ก็ไปอ่านหนังสือที่ห้องหนังสือของข้าก็ได้...เจ้าจะไม่ต้อง
คิดมาก...”

ตอนนี้ผมกับท่านรากุ เราสนิทกันมากขึ้น เพียงเพราะหมากรุกที่เราเล่นกัน.....



+++++++++++++



เห้ย!!!!!!!!!!!

ตอนนี้ปาเข้าไปวันที่ห้าแล้ว ซึ่งผมเริ่มใจไม่ดีจริงๆ  ซึ่งเช้านี้ผมตั้งใจจะออกไปจากวังของท่านรากุและไปรอเรย์ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่า
ทางเข้าป่าอยู่ไหน  แต่จะให้ผมรออยู่ที่นี้โดยไม่รู้อะไรเลย ผมคงทำไม่ได้..ซึ่งท่านรากุก็คงคัดค้านผมไม่ได้เช่นกัน....

ผมกำลังเตรียมตัวออกเดินทางเพื่อเข้าไปยังป่าซึ่งผมไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน...สัมภาระที่เตรียมไว้สำหรับการเดินทางถูกจัดเตรียมไว้
สำหรับผม...ผมเตรียมมีดเล่มหนึ่งซึ่งท่านรากุมอบให้ไว้สำหรับป้องกันตัว..และอาหารไว้สำหรับการเดินทาง..ถูกบรรจุไว้ในถุงซึ่ง
ท่านรากุมอบให้....



เอี้ยดดดดดด!  เสียงเปิดประตู......พร้อมทั้งเสียงเดียวที่ผมได้ยินมาตลอดตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา

“คาโอรุ........เจ้าเก็บของเสร็จแล้วหรือ....”  ผมได้เพียงแต่ก้มหน้าและรีบจัดให้เสร็จโดยเร็ว

“ครับ..ใกล้เสร็จแล้ว...”



“เจ้าจะไปไหนหรือ คาโอรุ..............”  น้ำเสียงที่ดังขึ้นทำให้ผมหยุดทันที เพราะน้ำเสียงที่ผมเฝ้ารอมาตลอด..ผมหันไปเพื่อจะ
มองว่าผมไม่ได้ฝันกลางวัน.....ซึ่งภาพตรงหน้าคือเรย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ท่านรากุ

“เระ....เรย์.....”  ผมโผกอดเรย์ ซึ่งเรย์ก็ทำในสิ่งที่ผมทำเช่นกัน.....

ผมกอดเรย์แน่นมาก เพราะผมไม่ต้องการฝัน...ผมอยากให้ร่างกายตัวเองรับรู้ว่าคนที่ผมกอดอยู่นั้นมีชีวิตจริงๆ  และยืนอยู่ในอ้อม
กอดของผมจริงๆ....ผมใช้เวลานาน  ก่อนที่จะคลายวงแขนนั้น...พร้อมทั้งฝ่ามือผมที่ประกบไปที่แก้มทั้งสองของเรย์

แป๊ะ!!!!!

“โอ๊ย!.....คาโอรุเจ้าตบข้าทำไม....”  สงสัยผมคงคุมแรงมือตัวเองไม่อยู่ เพราะจากที่จะประกบนั้นกลายเป็นตบไปซะ

ดวงตาของผมจ้องไปที่เรย์ ซึ่งเขาจ้องกลับมาที่ผมเหมือนกัน พร้อมทั้งรอยแดงๆ ที่แก้มของเขา

“ฮ่า  ฮ่า  ฮ่าๆๆๆๆๆ”  นั้นเป็นเสียงของเราสองคนที่ยืนจ้องมองหน้าและหัวเราะ.....ด้วยความยินดี



“เอาๆๆ พอได้แล้วทั้งคู่นั้นแหละ  เล่นกันเป็นเด็กๆ ไปได้...”  เสียงท่านรากุที่ขัดเสียงหัวเราะที่เราเป็นอยู่ ทำให้เราทั้งคู่ต้องหยุด
หัวเราะ ก่อนที่จะกลับมายิ้มให้กันอีกครั้ง

“เรย์...ยินดีต้อนรับกลับนะ..” เสียงหวานๆ ของผมพูดออกไป

“คาโอรุ....ข้ารอที่จะเจอเจ้ามานาน.....ยินดีต้อนรับกลับนะ...” นั้นเป็นเสียงเรย์ที่พูดกับผมเช่นกัน

“นี่..พวกเจ้าจะไม่คุยกับข้าเลยหรือไง.....”  น้ำเสียงงอนๆ ดังมาที่พวกเรา... ก่อนที่ผมและเรย์จะเลิกจ้องตากันและหันไปมองที่
ท่านซากุ..



“รากุ...ข้าขอบใจเจ้ามาก..ที่ดูแลคาโอรุให้.....” ผมซาบซึ้งในน้ำใจของรากุจริงๆ

“อือ....ข้าดีใจที่เจ้ากลับมาซักที...เพราะถ้าเจ้าไม่กลับ คาโอรุต้องไปตามเจ้ากลับแน่นอน..”

“รากุ..ข้าไม่รู้จะตอบแทนเจ้าอย่างไรดี....”

“เรย์..เจ้ากับข้ารู้จักกันมานาน.....และข้าดีใจกับเจ้าอีกครั้งที่เทพมังกรฟังสิ่งที่เจ้าขอ.....ข้าดีใจด้วยจริงๆ....”

“อือ........”

“นั้นข้าไม่กวนพวกเจ้าแหละ...เจ้าจะได้พักผ่อน....” 

เทพซากุขยิบตาให้ผมนิดหนึ่งก่อนที่จะเดินจากไป..และปล่อยให้เราสองคนอยู่ด้วยกัน





ปล.  ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจะจบค่ะ

ตอนนี้ก็ได้เลิกปิด ซะที เนอะ  20 ตอนคงไม่มากไม่น้อยเกินไป

ดีใจที่มีคนติดตามเสมอมาค่ะ...แม้เราจะยังแต่งไม่เก่งเท่าไหร่

แต่เพราะได้กำลังใจ จากผู้อ่านทุกคนทำให้มีวันนี้ได้จริงๆๆ นะคะ

ถ้าไงฝากผลงานทั้งในอดีต และอนาคตต่อไปเรื่อยๆ อย่าเบื่อกันก่อนนะคะ...

ตอนหน้าเจอกันค่ะ  (ปล1>>.ใครอ่านแล้วถูกใจ ฝากน้องเป็ดเป็นรางวัลด้วยนะคะ)

ขอบคุณค่ะ  ...............

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12
สู้ๆนะคร้าบ   เฮ้อ  ปัญหาทุกอย่างก็จบลงด้วยดีแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ สู้ๆๆๆๆ

ออฟไลน์ ชะรอยน้อย

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 973
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
เรย์กลับมาแล้ว คาโอรุก็หายดีแล้ว ตรงท่านซากุเหมือนจะพิมพ์ผิดนะคะ

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
 :-[

ในที่สุดทั้งคู่ก็กลับมาเจอกันจนได้  ลุ้นจนเหนื่อยเลยค่ะ

แต่ก็คุ้มที่รักกลับคืน  ฮุๆๆ  จบแล้วเหรอคะถัายังไงขอหวานๆอีกสักตอน

สองตอนได้มั้ยเอ่ย  น้าตะเอง

บวกเป็ดจ้า

vi2212

  • บุคคลทั่วไป
แฮปปี้ เอนดิ้ง  :impress2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ แมวอัดกระป๋อง

  • ...
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
เย้ แฮปปี้ ๆ o13 ละมุนละไมอ่านแล้วมีความสุขกั๊บ  :กอด1:

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11

ออฟไลน์ lidelia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +177/-1
จบแล้วเหรอ เค้าอยากอ่านต่อๆ  :serius2: :serius2:

+เป็ดให้จ้า  :กอด1:

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
เห้อ!! จะจบแระจิงๆนะหลอ

ใจไม่ดีเลย ยังไงก้ออย่าลืมมาต่ออีกนะคับ ^^!!

รอรอน้อ

premkoe

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้นะครับ

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
จะตามอ่านเรื่องต่อไปจ๊ะ
กด+เป็ดจ๊า

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
ในที่สุดก็ผ่านอุปสรรคได้แล้ว คงไม่มีอะไรอีกแล้วเนาะ
ตอนจบขอหวานๆน้า
+1+เป็ดจ้า

ออฟไลน์ jitsupa apple

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 244
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0

ออฟไลน์ ❝CHŌN❞

  • เหงา เหงา :(
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1924
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-3
ในที่สุดทั้งสองก็ฝ่าฟันอุปสรรคไปได้แล้ว

ดีใจที่กลับมาเจอกันแล้ว อิอิ ^^

toyyou

  • บุคคลทั่วไป
เย้ happy  หนุกมากคร้าบ คุงมากมาย  o13

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ SungMinKRu

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 570
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +151/-0
    • https://www.facebook.com/pages/SungMinKRu-Boys-Love/311662138876399
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:   ในที่สุดก็ผ่านเรื่องร้ายๆไปได้ซะที

อยากอ่านฉากหวานอีกมั้ง จัดมาเยอะๆนะ อิอิ  :z1: :z1:

ออฟไลน์ pare_140

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1192
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-6
แฮปปี้แล้ววว เย่ๆ :mc4:

modYlove

  • บุคคลทั่วไป
ตอน20 จบ



“เฮ้ยยย...เรื่องร้ายๆ  ก็ผ่านไปแล้ว..หวังว่า ต่อไปคงมีแต่สิ่งดีๆๆ นะ คาโอรุ เรย์...” คำพูดที่พูดกับตัวเอง และหวังว่าต่อไปคงมีแต่
เรื่องดีๆ สำหรับสองคนนั้นจริงๆ

ผมและคาโอรุตั้งตารอให้เรย์กลับมาหลายวันจน จนผมไม่สามารถที่จะหยุด  ไม่ให้คาโอรุออกไปได้อีกต่อไป....ผมใช้หลายวิธีที่
จะทำให้คาโอรุเปลี่ยนใจ...จนสุดท้ายผมต้องผมให้เขาออกไปจริงๆ ....ผมพูดกับตัวเองตลอด “ว่าอยากให้เรย์กลับมาทันที่คาโอ
รุจะไป...แล้วเขาก็มาจริงๆ...”   ซึ่งคำพูดแรกของเพื่อนที่ไม่ได้เจอหน้ากันหลายวัน กลายเป็นว่า “คาโอรุอยู่ไหน.....”   นั้นเป็นคำ
พูดแรกของเพื่อนรัก..ซึ่งผมก็คิดว่าถ้าเจอเรย์ ก็คงได้คำถามประมาณนี้.....

ผมได้ถามเขาด้วยความเป็นห่วงเช่นกันว่า ทำไมถึงเดินทางกลับนาน...และคำตอบของเขาทำให้ผมตกใจ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ระหว่าการเดินทางของทั้งสองคน... โดยที่คาโอรุจำเหตุการณ์ต่างๆ ไม่ได้ด้วยซ้ำ.....

พวกเราเดินมาถึงหน้าห้องที่คาโอรุพักอยู่ สุดท้ายเขาทั้งคู่ก็ได้พบกันจริงๆๆ  ตอนที่ผมเห็นพวกเขาเจอกัน...เกิดคำบางคำผุด
ขึ้น...ซึ่งเหมือนจะยืนยันว่า “คู่กันแล้วไม่แคล้วกัน” นั้นเป็นความจริง   แม้จะต้องเจออุปสรรคแค่ไหน..แต่สุดท้ายพวกเขาก็จะได้
อยู่ด้วยกัน.......

ผมขอตัวออกจากห้อง  เพื่อให้ทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกัน...

+++++++++++++++++++++++++



“เรย์..ดูเรย์ผอมลงไปนะ...” ผมทักเขาหลังจากที่เราไม่ได้เจอกันมาสักพักก็ว่าได้

“อือ...ข้ารีบเดินทางกลับมาหาเจ้านะ..”  นั้นเป็นคำตอบส่งๆ  ที่ผมตอบกลับ

“เรย์.....หิวไหม..เดี๋ยวผมไม่หาอะไรมาให้....” ผมรีบจะไปหาอาหารมาให้เพราะคิดว่าเขาคงหิวจริง

 แต่มือของเรย์ก็มีดึงผมและนำผมเข้าไปสู่โอบแขนโดยง่าย

“อือ....ข้าหิวเจ้ามากว่านะ คาโอรุ...”  สายตาเยิ้มๆ ที่เรย์ส่งมาให้ผม..ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองร้องวูบขึ้นทันที... ร่างกายที่ไม่ได้
สัมผัสมานาน..ทำให้ผมหวนจะอยากจะสัมผัสเขาเช่นกัน

ผมเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อจุมพิตไปที่ริมฝีปากของเรย์อย่างอดไม่ได้...ก่อนที่มือทั้งสองข้างของผมจะโอบรอบคอของเรย์ เพื่อใช้
พยุงตัวเอง  มือทั้งสองของเรย์กดลงมาที่สะโพกของผม.....  ปลายลิ้นที่แทรกสู่ริมฝีปากที่อ้าง  เพื่อรอรับผมอย่างยินดี



ผมให้ความรู้สึกเป็นตัวนำทาง ผมให้ความหิวโหยในตัวเรย์เป็นเครื่องนำทาง...และความใช้ความรักที่ผมมี  ตอบสนองความ
ต้องการของผมและเรย์...พวกเราสัมผัสกัน  และเราแลกลิ้นกันและกัน ความหอมหวานที่เกิดขึ้นเหมือนกันผมตายยอดตายอยาก
เลยทีเดียว...เพราะเพียงสัมผัสเล็กน้อยก็ทำให้ไฟราคะของผมโหมขึ้นได้....

“อืม....ฮึ่ก...” เสียงครางของผมที่ได้รับการปลดปล่อยโดยเรย์..คนที่ทำให้ผม  ทำเสียงน่าอายแบบนี้ได้

สะโพกของตัวเองส่ายเล็กน้อย...เหมือนผมกำลังจะยั่วอารมณ์ของอีกฝ่ายให้แตกกระเจิง

“ฮึ่ก....คา  โอ  รุ...” เสียงกลืนน้ำลายของเขากับท่าทางที่ผมทำ.... ก่อนที่เขาจะกดสะโพกของผมให้แนบชิดที่สะโพกของเรย์
เช่นกัน...  “อ๊าาาาาาา........” เพียงแค่จุมพิตเท่านั้น  แต่เรย์กำลังจะบอกอะไรผมบางอย่าง  ผ่านทางฝ่ามือที่เขากดสะโพกของ
ผม

++++++++++++++++++++++



“อ๊าาาาาา....คาโอรุ...เจ้าช่างน่า......”  ฝ่ามือของผมเริ่มเคล้าคลึงไปที่สะโพกของคาโอรุ และค่อยเลื่อนชุดของคาโอรุขึ้นอย่าง
ช้าๆ.....ชุดกิโมโนชุดดึงขึ้นจนฝ่ามือได้สัมผัสกับเนื้อหนังที่แอบอยู่ใต้ผ้าเหล่านั้น

“เอ๊ะ...................”  เสียงตกใจเล็กน้อยของเขา เมื่อฝ่ามือของผมสัมผัส....แต่ผมก็ทำให้เขาเคลิ้มได้เช่นกัน

ร่างของคาโอถูกช้อนด้วยแขนของผมก่อนที่จะพาไปวางบนเตียงที่ถูกอัดไปด้วยน้ำ ร่างของคาโอรุค่อยๆๆ ถูกวางด้วยความทะนุ
ทะนอมเหมือนของที่แตกง่าย......

มือผมค่อยๆ สอดเข้าไปเพื่อจะสัมผัสเขาให้มากยิ่งขึ้น  ก่อนที่จะค่อยๆ ปลดเชือกที่ผูกนั้นออก....ร่างกายที่ไร้สิ่งปกปิด  โดดเด่น
อยู่ภายใต้ร่างของผมที่ค่อมอยู่ ก่อนที่ผมจะถอยเสื้อของตัวเองด้วยเช่นกัน  ร่างกายของเราไร้สิ่งปกปิดใด.....

ผมค่อยโน้มตัวลงมายังร่างที่นอน  สายตาที่จ้องผมทุกการกระทำ ดวงตาที่สื่อความหมายอย่างชัดเจน....

ผมก้มลงประทับจูบลงบนริมฝีปากของคาโอรุอีกครั้ง........................และเลื่อนต่ำสู่ต้นคอที่แหงนขึ้น เพื่อให้ผมประทับรอย
ความเป็นเจ้าของไว้.......มือทั้งสองของผมไล้จากแผ่นอกลงมายังขนที่ขึ้นดกกลางลำตัว และค่อยๆ ครอบปลายโคนไว้ในอุ้มมือ 
หัวนมถูกควบคุมด้วยไร้ฟันที่ขบเม้นและดูดดื่มอย่างกระหาย

“อ่า   อ่า....” เสียงครางเป็นระยะ  บ่งบอกความรู้สึกที่มิอาจปิดกันไว้ได้  แต่ยิ่งได้ยินกับยิ่งเห่อเหิม ที่จะทำมากยิ่งขึ้น....

ตอนนี้มือของผมเหมือนกำลังได้ของเล่นชิ้นสำคัญ...และมีค่ามาก...หัวแม่มือถูไถ่ไปที่ปลายยอดซึ่งเริ่มที่จะตั้งชั้นด้วยมือของ
ผม........มืออีกข้างก็บดขยี้หัวนมที่ตั้งชูชัน ที่เรียกร้องการสัมผัส...ร่างกายของคาโอรุที่บิดร่า..อยู่ภายใต้การควบคุมของ
ผม...ช่างเป็นภาพวาดที่มีชีวิตเสียจริง....ผมเริ่มโหมกระหน่ำตามใจของตัวเองมากขึ้น...เพียงแค่ได้สัมผัสคาโอรุ ..ร่างกายของ
ผมก็ตั้งชันไม่แพ้กัน.....แต่ผมก็ต้องยับยั้งตัวเอง...เพราะผมไม่อยากให้คนรักของตัวเองตัวมาเจ็บตัวกับตัณหาราคะของตัวผม

“อืมมมมม...อ่า .......อ่า.....อ่า.......ดีจัง......” แม้จะเป็นเสียงที่แผ่วเบาที่หลุดออกมา..แต่ผมก็สามารถได้ยินและรู้สึกตาม
ได้......ผมพาตัวเองมาอยู่กลางหว่างขาทั้งสองของคาโอรุ ก่อนที่จะก้มและโม๊คส่วนลึกลับนั้น   ลิ้นของผมเลียไปที่ปลาย
ยอด..ซึ่งทำให้ร่างกายของคาโอรุแอ่นขึ้น  นิ้วมือของเขาขยุ้มที่เส้นผมพร้อมทั้งกดหัวของผมให้สัมผัสเขามากขึ้น....

ผมใช้ลิ้มเลียรอบคอเต่า..ของเขาที่ตั้งเด่นอยู่ในปากของผม.... จ๊วบบบบบบ เสียงที่กำลังบำเรอคาโอรุอยู่....

ผมเริ่มที่จะเล่นถุงที่เต่งตึงนั้น....ผมค่อยๆ ขย่ำและคลายเป็นจังหวะ...   เสียงหอบหายใจแรง กระชั้นของเขานั้นทำให้ผมเริ่มอม
ถุงที่อยู่ใต้แท่งไอติมพร้อมทั้งแท่งไอติมไปพร้อมๆๆ กัน

“ดีไหม.....คาโอรุ.....”  สูดดดดดด!!

“อ่า............อ่า...........”  คำตอบที่ผมได้รับ

ท่องเนื้อที่ผมจับไว้  ทำให้ผมถึงกับกล่าวชม.....นั้นยิ่งทำให้คาโอรุหน้าแดง เพราะคำชมของผมได้...

มือขอคาโอรุเปลี่ยนมายึดที่นอนแทน..แผ่นอกที่หอบแรงเร็วขึ้น   ผมยันตัวเองขั้นและขยับมายืนคร่อมกลางหน้าอกของคาโอ
รุ...............ร่างกายที่นอนอยู่ยันตัวเองขึ้นก่อนที่จะเริ่มครอบครองท่องเนื้อของผมเช่นกัน....ซึ่งความรู้สึกแรกที่คาโอรุสัมผัส
นั้น..ช่างวิเศษ....นัก...ริมฝีปากที่รูดออมท่องเนื้อ....เหนือคำบรรยายใดๆๆๆ........จนผมต้องขยุ้มเส้นผมของเขาแทน พร้อมทั้ง
ขยับตัวตามแรงที่ริมฝีปากคู่นั้นส่งมาให้......ไม่เพียงแค่รูดเท่านั้น เขายังดูดจนเหมือนจะกลืนเจ้าแท่งของผม...

และแล้วความอดทนของผมก็ต้องสิ้นสุดลง....ผมเอาแท่งเนื้อออกจากปากของเรา..พร้อมทั้งพลิกร่างนั้นให้หันหลัง ....แท่งเนื้อ
ค่อยๆ ถูกดันเข้าไปในร่างของคนรักที่ร้องคราญ...เมื่อแท่นเนื้อค่อยๆๆ เข้าไปที่ละนิด  ผมพาตัวเองเข้าไปในร่างกายของคนรัก
ได้....ผมหยุดเพื่อให้เราทั้งสอง..รู้สึกคุ้นเคยกัน..หลังจากที่ผมไม่ได้ทำเสียนาน......”อืมมมมมมมม.....” เสียงครางยาวๆๆ ของ
เขาทำให้ผมรู้สึกยินดีนัก.....ร่างกายของคาโอรุกลับเริ่มที่จะเคลื่อนไหวก่อนโดยการส่ายไปมาเล็กน้อย...เหมือนนางแมวยั่วสวาท
ก็ไม่ปาน....แต่ผมกลับชอบเสียยิ่งกว่า   ที่ร่างกายของเขาต้องการผม....ผมเริ่มถอดแท่งเนื้อออกและดันกลับเข้าไปอีกครั้งอย่าง
เนิบๆๆ และเน้นไปที่จุดที่จะทำให้คาโอรุสามารถคลั่งได้ทีเดียว

“เรย์...ผม...เร็ว..ๆ...ได้โปรด  อืม....”  แต่เหมือนกับเป็นผมที่ไม่ทันใจคาโอรุ ซึ่งคำสั่งของเขาก็สำคัญเช่นกัน  ผมเริ่มที่จะขยับ
เร็วขึ้นเรื่อยๆ   “อ่าาาาาา..............” เสียงร้องไม่หยุดของเขา ซึ่งทำให้ผมอยากเห็นหน้าในเวลานี้นัก.....ผมหยุดและพลิกร่าง
ของเขาให้หันมาหาผม ซึ่งร่างกายของเราทั้งคู่ยังผสานกันเช่นเดิม....การเปลี่ยนท่าทางนั้นคำให้เกิดความรู้สึกเสียวได้เลยที
เดียว.....

ผมเริ่มปฏิบัติการอีกครั้งซึ่งสีหน้าของคาโอรุอยู่ในสายตาของผม....ร่างกายผมโน้มลงมาอยู่เหนือหน้าอกของเขา  ลิ้มของเราทั้งคู่
ออกมาอยู่นอกริมฝีปาก พร้อมทั้งสัมผัสที่ปลายลิ้มของแต่ละคน....ซึ่งสร้างความรู้สึกวาบหวิวได้เช่นกัน....ก่อนที่ผมจะรวบปลาย
ลิ้นนั้นไว้เป็นของผมคนเดียว  “อ๊ะ.........อ้า..” ร่างกายเริ่มขยับเร็วและแรงขึ้น  “คาโอรุ..พร้อมกันนะ...”  เขาพยักหน้าพร้อมทั้ง
โอบคอผมอีกครั้ง  ซึ่งร่างกายของผมก็ขยับเร็วและแรง ...............อ้าาาาาา..............ผมได้ปล่อยปลดความรักของผมเข้าสู่
ร่างกายของคนที่ผมรัก....ความรักของผมพุ่งและกระตุก ซึ่งร่างกายของคาโอรุก็กระตุกตอบเช่นกัน น้ำสีขาวขุ่นที่เราทั้งคู่สร้างมัน
ขึ้นมาก....กระจายเต็มหน้าท้องของเขา........และผมไม่อาจปล่อยให้มันออกมาแบบเปล่าประโยชน์ได้....ลิ้นของผมจัดการเลีย
และชิมสิ่งที่ผมให้เขาต้องปลดปล่อยมันออกมา

“เรย์....อย่า......” เสียงห้ามปราบเบาๆ ที่ส่งมา.......แม้ว่าผมจะไปปลดปล่อยแล้ว..แต่ความต้องการของผมกับ กลับมา
ทันที.....ซึ่งแท่งเนื้อที่อยู่ในร่างของคาโอรุนั้น...มันยังต้องการมากยิ่งขึ้น....

“คาโอรุ....เจ้า.....ข้ายัง...”

“อืมมมมมม...........ผมรู้...และผมก็ยังต้องการเช่นกัน...” คำพูดเขินอายของเขา ทำให้ผมเริ่มขยับอีกครั้ง การเล้าโลมเกิด
ขึ้น........ผมยกขาข้างหนึ่งของเขาขึ้นแอบกับหน้าอกของคาโอรุ...ซึ่งนั้นทำให้ผมเห็นส่วนลึกลับนั้น  ต่อหน้าอย่างชัดเจน..และ
นั้นทำให้ผมสัมผัสเขาได้ลึกมากยิ่งขึ้นไปอีก......แรงขยับเข้าออก..เกิดขึ้นอีกครั้ง และเป็นไฟราคาที่โหมแรงกว่าครั้งไหนๆๆ
ร่างกายของเราเหมือนกันหลอมละลาย...เป็นชิ้นเดียวกัน...........เสียงเนื้อแนบเนื้อของเราทั้งคู่ดังก้องไปทั่วห้องนอน.........ก่อน
ที่ร่างของผมจะเกร็งกระตุกอีกครั้ง  ส่งผลให้น้ำรักพุ่งสาดภายในร่างของคาโอรุ..ซึ่งครั้งนี้น้ำรักแทบทะลักออกมา.......ผมถอน
ร่างกายของตัวเองออกจากร่างของคาโอรุ......สายตาของคาโอรุซึ่งจมอยู่กับความอัศจรรย์ของโลกและร่างกายที่ได้รับ....ผม
กระชับร่างของคนรักมาไว้แนบอก.....

“คาโอรุ........ข้ารักเจ้า...อย่าทิ้งข้า..และอย่าทำอะไรโง่ๆๆ อีกนะ...”  นิ้วมือที่ลูบเส้นผมของคาโอรุ...

“อืม.......ผมเคยบอกเรย์หรือยัง.....คาโอรุคนนี้..รัก..เรย์...นะ....”  คำตอบที่ตอบกลับมาถึงผม...ซึ่งผมได้รับรู้สึกความรู้สึก
ภายในของคาโอรุ.......และคำพูดที่กลั่นออกมาจากใจของเขา....



เราสองคนต่างโอบกอดกันและกัน......เราสัญญาจะปกป้องกันและกัน....แม้ว่าความสุขหรือทุกข์จะเคลือบคลานเข้ามา  แต่เราจะ
มีกันและกันตลอดไป..................

END…







ปล. และแล้วเรื่องนี้ก็จบเป็นอันเรียบร้อยแล้วค่ะ

ดีใจที่ทุกคนติดตามอ่านมาจนจบเรื่องได้......

ถ้าผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษด้วยนะคะ

และสัญญาว่าจะพยายามพัฒนาฝีมือให้ดีๆๆ ยิ่งขึ้นค่ะ

(พล็อตเรื่องใหม่มานานแล้วค่ะ แต่ว่าจะรอให้เรื่องนี้จบก่อน เป็นเรื่องเกี่ยวกับ มอเตอร์ไซค์...)

ถ้าไงฝากเรื่องใหม่ให้ติดตามด้วยนะคะ......... :กอด1: 

ขอบคุณค่ะ........From...ModYLove



ออฟไลน์ sosi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 246
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ดีใจกับเรย์ด้วยที่ได้คาโอรุกลับมา   :L1: :L1:
คนแรกนะินี่ดีใจจัง  :mc4:   

ออฟไลน์ mellowshroom

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 976
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1

xxwerty

  • บุคคลทั่วไป
 :L2: :L2: :L2:


ชอบมากถึงแม้จะไม่ได้เข้ามาเม้นตั้งแต่แรกๆ ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆให้เราได้อ่านกันนนะ


 :กอด1: :impress2: :impress2: :mc4:

chantana

  • บุคคลทั่วไป
+1 ให้จ้า

ชอบท่อนตอนจบ เลือดหมดตัวเลยอะ   :haun4:

รอเรื่องใหม่นะ    :L1:  :pig4:

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
จบแล้ว

สุดท้ายก็ได้อยู่ด้วยกัน

ออฟไลน์ ชะรอยน้อย

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 973
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-0
จบแล้วหรอคะ อย่าลืมมาอัพเดทตอนพิเศษมั่งน้า
ในที่สุดคู่กันแล้วก็ต้องคู่กันนะ

ออฟไลน์ n2

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1777
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +113/-4
อ่านทันตอนจบพอดีเลย :กอด1:
+เป็ดให้ค่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด