ตอนที่.....94
ค่อยๆลืมตา หันซ้ายหันขวา ก็เห็นแผงอกกำยำของพี่พีทที่กำลังนั่งเล่นไอแพด
มีผ้าห่มคลุ่มช่วงล่างกันกันอนาจาร
"ตื่นแล้วหรอ"
"เปล่า แค่ลืมตาเฉยๆ" แล้วพี่พีทมันก้ขยี้หัวผมแล้วก็หันไปสนใจไอแพดต่อ
ผมพลิกตัวแล้วก็กอดเอวพี่พีทไว้ หน้าซุกอยู่ที่ซิคแพคสุดเซ็กซี่
"อ้อน"
"ไม่ได้หรอ"
"อ้อนแบบนี้มีอะไรหรือเปล่า?"
"อ้อน จะต้องมีอะไรด้วยหรอ แค่มีความสุขกอดไม่ได้หรอไงอ่ะ"
"มันแปลก"
"ไม่กอดก็ได้"
แล้ววพี่พีทก็วางไอแพดไว้ที่หัวเตียง แล้วก็ดึงผมเข้ามากอด
"ขี้น้อยใจไปได้ อยากให้กอดทั้งวันด้วยซ้ำ พี่พีทนะอยากจะเอาจมูกฝังลงไปในแก้มน้องภูเลย"
"ฮ่าๆๆๆ เวอร์"
"ไม่ได้เวอร์ ทำแบเนี่ยๆๆๆๆๆ" แล้วพี่พีทก็ฝังปลายจมูกมาบนแก้มผมทันที แล้วก็เอาปลายจมูกวนไปวนมาบนแก้มนั้นแหละ
"บรึ๊ย!!!!!จั๊กจี้"
"ฮ่าๆๆๆ โอ๊ยย ทำไมมีเมียน่ารักขนาดนี้ว่ะเรา จะทำอะไรก็น่ารักไปหมด อิจฉาตัวเองโว้ย"
"อิจฉาตัวเองเนี่ยนะ"
"อือ" แล้วผมก็ไปนั่งบนตัวพี่พีท สองมือก็ประสานไว้ที่ท้ายทอยพี่พีท
แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าเราสองคนไม่มีเสื้อผ้าเลยสักชิ้นแล้วไอ้จูมงของพี่พีทมันก็ตื่นตัวแล้วด้วย
"น้องภูว่า น้องภูไปอาบน้ำดีกว่าเนอะ จุ๊บ!!!!!" แล้วก็จุ๊บลงไปที่ปากพี่พีทเบาๆ
แต่ทันทีที่ขยับตัวจะลุกขึ้นพี่พีทก็โอบเอวผมไว้ทันที
"เดี๋ยวสิ"
"อาาาาารายยยยยยยยยยยย"
แล้วพี่พีทมันก้ไม่ได้พูดอะไรได้แต่พยักหน้า งึกๆๆๆๆ บ่งบอกว่าเชิญชวน ฮ่าๆๆ
ผมก็ได้แต่ส่ายหน้า บรือๆๆๆๆๆๆ
งึกๆๆๆๆ
บรือๆๆๆๆ
งึกๆๆๆๆ
บรือๆๆๆๆ
งึกๆๆๆๆ
"นะ น๊าาาาาาาา"
"เมื่อคืนก็ทำไปแล้วนิ"
"เรื่องเมื่อคืนก็ส่วนเมื่อคืนสิ"
"ถ้าทำเช้านี้ คืนนี้อดนะ"
"ไม่เอา จะเอาทั้งเช้าทั้งกลางคืนเลย"
"มากไปแล้ว เดี๋ยวพังพอดี"
"อะไรพัง"
"อะไรที่มันทำงานหนักมันก็พังทั้งนั้นแหละ ปล่อยจะไปอาบน้ำแล้ว"
"มันลำบากใจหรือว่าอึดอัดใจมากเลยหรอ มีอะไรกับพี่อ่ะ"
"พี่พีทก็มาไม้นี้ทุกทีอ่ะ"
"ก็จริงนิ"
"เห็นด้ามไม้เทนนิสนั้นไหม"
"อือ"
"ลองเอามาแหย่ก้นดูนะ แล้วจะรู้ถึงความรู้สึกน้องภู" แล้วผมก็กระโดดลงจากเตียงคว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่ง
แล้วก็เดินไปหยิบไม้เทนนิสที่วางอยู่มาให้พี่พีท
"อย่าลืมใส่ถุงยางล่ะ ใช้เจลด้วยก็ดีนะครั้งแรกมันฝืด"
"ฮ่าๆๆๆ เด็กบ้านิ"
แล้วพี่พีทมันก็เดินตามผมเข้ามาในห้องน้ำ สงสัยจะไม่ยอมให้ศึกครั้งนี้จบลงง่ายๆแน่
"พี่พีทไม่เอา" พี่พีทกดปลายจมูกมาตามซิกคอผม ไม่ยอมให้ผมแปรงฟัน
"จำครั้งแรกบนอ่างล้างหน้าดีได้ป่ะ"
"จำไม่ได้ ไม่อยากจำ มีไรไหม?"
"เดี๋ยวพี่ทวนความจำให้"
"ไม่เอาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
แล้วพี่พีทก็จัดกาประกบปากทันที แล้วก็ดึงผ้าเช็ดตัวของผมหลุดลงไปกองกับพื้น
สองมือพี่พีทก้ลุบไล้บั้นท้ายผมจนเพลินมือ แล้วก็พรมจูบไปทั่วแผ่นหลัง
"พี่พีท พอเถอะ"เสียงห้ามเริ่มแผ่วลง พี่พีทขบริมฝีปากมาที่ติ่งหูผม ขนลุกชันทันที
"รอแปปนะ" แล้วพี่พีทก็ออกไปหยิบของเข้ามา ภายในไม่ถึง10วินาทีไวมาก
แล้วตอนนี้ไอ้จูมงก็เริ่มทักทายช่วงล่างด้านหลังผมแล้ว พี่พีทจับผมให้ยืนถ่างขาเล็กน้อย
แล้วก็เอาของเหลวขาวใส ป้ายไปที่ด้านหลัง แล้วก็ค่อยๆดันไอ้จูมงในชุดเกราะเข้ามาในตัวผม
"โอ๊ยย เจ็บอ่ะ" ผมเจ็บจนต้องแนบลำตัวไปกับพื้นของอ่างล้างหน้าสองขาแทบจะยืนไม่อยู่
"อย่าเกร็งสิครับ"
พี่พีททำอย่างเบาๆไม่ได้รุนแรง ดูเหมือนจะทะนุถนอมนะ แต่ทว่า มันจุกอ่ะ
แต่มันก็เริ่มจะมีความสนุกเข้ามาแทนที่แล้ว ความเจ็บเริ่มถูกเจือจาง
"อ่าาาาา อ๊ะๆๆๆๆๆๆ อื้อๆๆๆ"
พี่พีทถอนไอ้จูมงออกจากตัวผม แล้วจับตัวผมให้หันหน้ามาหาพี่พีท
แล้วพี่พีทก็จับผมโน้มคอมาจูบทันที เรายืนจูบกันไม่นานพี่พีทก็อุ้มผมขึ้นไปนั่งบนพื้นที่ข้างๆอ่างล้างหน้า
แล้วก็แทรกตัวมาระหว่างขาผม แล้วก็ยกขาผมขึ้น จัดการจับไอ้จูมงยัดเข้าไปในตัวผมอีกครั้ง
พี่พีทเอามือจับทงอีของผมให้ตื่นขึ้นมาแข็งขันสู้มืออีกครั้งแล้วพี่พีทก็เดินเครื่องเต็มกำลัง
"อื้อออ พะ พี่พีท น้องภู อ๊ะๆๆๆๆ เอ้ออ"
"มีความสุขไหม" ผมพยักหน้าแทนคำตอบ พี่พีทก็ขยับสะโพกเร็วขึ้น
มือที่กอบกุมทงอีอยู่ก็เร็วขึ้นไปตามจังหวะสะโพก เสียงร้องของผมที่หลุดออกมาเป็นระยะ
ทำเอาคนตรงหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนที่ผมจะปล่อยน้ำรักออกมาเต็มหน้าท้องตัวเอง
พี่พีทเห็นแบบนั้นก็เร่งเครื่องแรงสุด แล้วก็โน้มตัวมาร้องครางที่ข้างหูผมก่อนจะหยุดเดินเครื่อง
เสียงหอมเหนื่อยของพี่พีทยังดังอยู่ที่ข้างหูผม
"เอาออกไปได้แล้ว"
"อีกรอบไหม"
"พออออออออออออออออ เอาออกไป"
"ฮ่าๆๆๆ" พี่พีทค่อยๆถอนไอ้จูมงออก ผมต้องแอบกัดริมฝีปากแน่น
แล้วก็ชูสองมือให้พี่พีทอุ้มลงจากอ่างล้างหน้า แล้วก็ยืนแปรงฟัน แบบว่าเออ ไม่รู้จะบรรยายไง
ขาก็สั่น ช่วงล่างมันก็หวิวๆโหว่งๆวิ๊บๆแว๊บๆ พี่พีทก็ยืนแปรงฟันข้างผมอย่างอารมณ์ดี
แต่หารู้ไม่ว่าเมียจะยืนไม่อยู่แล้ว สมใจแกแล้วสิไอ้เสาไฟแรงสูง ชิ
อาบน้ำเสร็จเราสองคนก็มานั่งแต่ตัวผมก็ต้องทำอะไรแบบช้าๆเนิบๆเพราะช่วงล่างพึงผ่านการใช้งานมาใหม่ๆ
มันยังอักเสบอยู่เล็กน้อย
"ใส่เสื้อนี้นะ" เสื้อคู่ สีขาวถูกหยิบมาให้ผม ผมก็รับมาใส่ไม่ได้อะไรหรอก
แต่ที่เสื้อผมอ่ะ มันเขียนว่า ดอกฟ้า เสื้อพี่พีทอ่ะหมาวัด ฮ่าๆๆ ดีหน่อยให้ผมเป็นดอกฟ้า ถ้าให้เป็นหมาวัดนะจะถอด
กางเกงขาสั้นสีเขียวเลยหัวเข่าถูกหยิบมาใส่ทับกางเกงในสีขาว
พี่พีทหยิบกางเกงสีเขียวทหารยาวคลุมเข่ามาใส่ทับกางเกงในสีขาวที่ใส่อยู่เช่นกัน
"ป่ะ "
เดินตามพี่พีทลงมาจากชั้นบน ค่อยๆเดินลงบันได้เดี๋ยวมดลูกจะสะเทือน ฮ่าๆๆๆๆ
เดินลงมาก็ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วเจรจาของไอ้โยชิดังมาแต่ไกลพร้อมเสียงโห่ของใครอีกหลายๆคน
"พี่ภูมาแล้ว"
"มองอะไรกัน" สายตาของไอ้พวกนั้นมองมาแปลกๆ
"ดอกฟ้า"
"ทำไม มีปัญหาอะไร"
"พี่ภูเมื่อกี้โยชิไปเคาะประตูที่ห้อง อยู่ตั้งนาน ทำไรอยู่หรอ"
"อาบน้ำสิ มีไร"
"แต่โยชิไม่ได้ยินเสียงน้ำนะ ได้ยินแต่เสียง........"
"ทะลึ่ง"
"โยชิบอกว่าได้ยืนแต่เสียงเพลง ทะลึ่งตรงไหน"
"จะได้ยินได้ไงพี่ไม่ได้เปิดเพลง"
"สงสัยหูโยชิแว่ว แหะๆๆๆ"
"อ่าวน้องภู ตื่นแล้วหรอลูก ทานข้าวลูก ทานข้าว เพื่อนๆเข้ารอนานแล้ว"
"พี่บุ้งพี่อ้นล่ะครับคุณย่า"
"ในครัวลูก ป่ะเด็กๆกับข้าวพร้อมแล้วลูก"
"เย้ๆๆๆๆ" ีไอ้โยชิที่ดีใจจนออกนอกหน้าอยู่คนเดียว เป็นเอามากนะไอ้นี้
แล้วทุกคนก็เดินเข้าไปในครัวพร้อมกัน ครัวจะแตกไหมเนี่ย สองวันเนี่ย
"เอ้า พ่อหมาวัด นั่งสิจ้ะ"
"คุณย่าอ่ะ" พี่พีทมันก็ยิ้มแบบเขินๆ
เราก็นั่งทานอาหารกนอย่างอิ่มหนำสำราญเป็นการทานอาหารเช้าที่มีคนเยอะที่สุดในรอบปี
คุณย่าดูท่าทางจะมีความสุขมากกว่าใคร ยิ้มไม่หุบเลยเมื่อเห็นทุกคนทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
"คุณย่าบัวลอยเมื่อวานหมดยังอ่าครับ"
"ยังลูก ย่าเอาใส่กล่องฟรีซไว้ เหลือสองกล่องนะลูก เดี๋ยววันนี้ย่าจะทำลูกตาลลอยแก้วที่หนูชอบเอาไหม"
"โอเคเลยครับ" ไอ้โยชิมันตอบ
"คุณย่าถามพี่ไม่ได้ถามโยชิซะหน่อย"
"ก็เหมือนกันแหละนาาาาาา"
"ไม่เหมือนเลย"
"เหมือนสิ ยังไงก็ทานด้วยกันอยู่ดีอ่ะ"
"ถ้าฉันเป็นพี่แกจริงๆนะ ตอนเด็กๆจะเอาขี้เถ้ายัดปากแกไอ้โยชิ"
"ขี้เถ้าทานได้ด้วยหรอพี่ภู"
"ฮ่าๆๆๆ ""คุณย่าขำที่พวกเราคุยกันแล้วก็ขำในความซื่อของไอ้โยชิด้วย
ทานข้าวเสร็จก็มานั่งติวกันซะที ไอ้โยชิก็ออกไปซนนอกบ้าน จะสอบแล้วหนังสือหนังหามันไม่เคยอ่านหรอก
พูดไปก็เหมือนตักน้ำรดหัวสาก ไม่มีประโยชน์หรอก ปล่อยให้มันวิ่งเล่นกับไอ้มดแดงนั้นแหละดีแล้ว
หลังจากที่พวกเราติวกันมาจนหลายชั่วโมง สมองมันก็เริ่มล้าจนพี่เฟียตต้องบอกว่า
"พักกันก่อนดีไหม ให้พักสายตาสัก15นาทีนะ"
แล้วทุกคนก็ฟุบไปกับโต๊ะทันที หมอนที่โซฟาถูกหยิบมาหนุนนอนกันอย่างรวดเร็ว
ผมก็เลยออกมาเข้าห้องน้ำแล้วก็หาน้ำหวานดื่ม เดินถือแก้วน้ำหวานมานั่งเล่นกับไอ้มดแดง
ก็เห็นต้นมะม่วงไหวๆเหมือนมีใครอยู่บนนั้น หรือว่ากระรอกมาแอบแทะมะม่วงอีกแล้วเนี่ย
เห็นขาก็รู้แล้วว่าใคร
"ไอ้โยชิ"
"ค๊าบบบบบ"
"ขึ้นไปทำไม"
"เก็บมะม่วง"
"ใครอนุญาติ"
"ต้องขออนุญาติด้วยหรอ"
"ถ้าฉันขอหอมแก้มไอ้อิคต้องขออนุญาติไหมล่ะ"
"ขอเส่ะ ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย แต่ขอยังไงก็ไม่ให้หรอก ว่าแต่ติวกันเสร็จแล้วหรอ หรือได้เวลาทานข้าวเที่ยวแล้ว"
"เปล่า พัก15นาที ลูกที่หัวเหลืองๆอ่ะเก็บมาเลย เขียวๆแบบนั้นมันอ่อนอยู่ไม่ต้องเก็บ"
"ลูกไหนอ่ะ"
"ซ้ายมือ ไม่ใช่ ลูกชน เออนั้นแหละ เตรียมพร้อมเชียวนะเอาถุงขึ้นไปด้วยอ่ะ"
"ว่าแต่โยชิจะลงยังไงเนี่ย"
"เดี๋ยวจะโดนตีทั้งคู่นั้นแหละ"" พี่พีทตะโกนลงมาจากระเบียงผมแหงนขึ้นไปมอง
"น้องภูไม่เกี่ยวนะ ไอ้โยชิมันขึ้นไปเอง ไปดีกว่า ลงมาเองแล้วกันไอ้โยชิ"
"เห้ยพี่ภูช่วยโยชิลงไปก่อน มะม่วงันเยอะโยชิเอาลงไปไม่ได้ พี่ภู เห้ยยยยยยย"
ผมเดินเข้าไปในบ้านเรียกไอ้อิค
"อิค"
"ไรว่ะ"
"ไปรับเมียมึงลงมาจากต้นมะม่วงสิ"
"แล้วขึ้นไปทำไมอ่ะ"
"เก็บแตงโมมั้ง"
"กวนส้วนเตียน" แล้วไอ้อิคมันก็รีบเดินออกไป ไปช่วยไอ้โยชิลงมาจากต้นมะม่วง
แล้วก็ขี่คอกันเข้ามาในบ้านพร้อมด้วยถุงะม่วงใบใหญ่ สงสัยเมื่อคืนปรับความเข้าใจกันแล้วมั้ง
"ปล่อยได้แล้ว" อ่าว นึกว่าดีกันแล้วซะอีก ไอ้โยชิยังแหว๋ใส่สามีมันอยู่เลย
"แล้วขึ้นไปทำไม"
"ขึ้นไปเก็บมะพร้าวมั้ง" ฮ่าๆ ๆเป็นไงล่ะ เมียมึงก็กวนส้วนเตียนเหมือนกันแหละ
ปอกมะม่วงเป็นเปล่าโยชิ"
"เป็นสิ"
"ไปปอกมาให้พวกพี่พี่เขาทานไป"
"ครับ"
"ระวังมีดบาดด้วยนะ หรือไม่ก็ให้พี่บุ้งปอกให้ไป"
"โยชิทำได้ แค่ปอกมะม่วงแค่นี้"
"เออ" แล้วไอ้โยชิมันก็เดินเข้าไปในครัว
"เมื่อคืนมึงไม่ได้จัดการโยชิหรออิค"
"มึงจะบ้าหรอ คนอื่นก็อยู่"
"กูหมายถึงปรับความเข้าใจกันน่ะ"
"ก็โยชิบอกว่าจะนอนไม่อยากฟัง เบื่อ รำคาญ แล้วก็ไม่ให้กูกอดด้วย มึงช่วยพูดหน่อยดิ"
"เออ"
"ขอบใจนะ"
"พูดให้แต่ไม่รับปากนะว่าจะสำเร็จหรือเปล่า"
"ระดับคุณภู มีหรอจะไม่สำเร็จ"
"แต่เมียมึงอ่ะมันเคสพิเศษ เคสเด็กประหลาดเข้าใจไว้ด้วยไอ้อิค"
แล้วผมก็เดินเข้าไปในครัว ที่มีคุย่าพี่บุ้งพี่อ้นนั่งอยู่ แล้วก็มีไอ้โยชิที่มันกำลังนั่งดูคุณย่าปอกมะม่วง
"ไหนบอกโยชิทำได้ โยชิทำได้ไงล่ะ"
"ก็คุณย่าไม่ให้โยชิทำนี้นา"
"ก็ย่ากลัวโยชิจะไม่มีนิ้วไว้จิ้มโทรศัพท์นะสิลูก"
ผมเดินเข้าไปหยิบบัวลอยในตู้เย็น ออกมาเวฟทาน
"พี่บุ้งทำไรอ่ะ"
"กลางวันนี้จะทำก๋วยเตี๋ยว เลยเตรียมเครื่องไว้อ่ะ"
"อืออ รบกวนหน่อยนะ"
"ไม่เป็นไร เพื่อน้องๆ"
"จ้ะ" แล้วผมก็บีบก้นมันทีหนึ่งก่อนจะเอาบัวลอยไปนั่งทาน
"เพื่อนๆหิวกันหรือยังลูก"
"ไม่รู้อ่ะครับ หลับกันไปแล้วมั้ง"
"งั้นโยชิเอามะม่วงไปให้พี่ๆเขาก่อนลูกไป น้องภูทำน้ำแดงโซดาไปให้เพื่อนๆสิลูก"
"ครับ"
"เดี๋ยวพี่ทำให้น้องภู ทานต่อเถอะ"
"ขอบคุณครับพี่อ้น"
"แล้วนี้พี่เราเขาทำอะไรอยู่ลูก"
"ทำงานอยู่ข้างบนห้องน่ะครับ ออกมาดุไอ้โยชิที่ปีนต้นมะม่วงเมื่อกี้เนี่ย"
"คงนึกว่าเรามาปีนล่ะสิ"
"นั้นเชียว ไอ้โยชิเนี่ยแหละเกือบหาเรื่องมาให้แล้วไหมล่ะ"
"โยชิไม่รู้นี้นาว่าพี่พีทห้ามปีน"
"แล้วนึกยังไงถึงได้ไปปีนล่ะลูกไม้สอยก็มี"
"โยชิอยากทานอ่ะครับ เห็นันลูกใหญ่น่าจะอร่อย"
"งั้นก็ทานซะนะ เดี๋ยวย่าจะไปช่วยพี่บุ้งเขาเตรียมเครื่องก๋วยเตี๋ยว"
"ครับ"
บัวลอยหมดผมก็เอาถ้วยไปล้างแล้วก็มาปอกมะม่วงใสจาน
"ทานด้วยกันก็ได้นะพี่ภูไม่ต้องปอกใหม่หรอก เดี๋ยวทานไม่หมดเสียดาย"
"พ่จะเอาไปให้พี่พีท แล้วอย่างโยชิเนี่ยนะทานไม่หมด "
"เยอะนะ"
"แต่พี่ว่าความสามารถของโยชิทำได้"
"โยชิต้องเผื่อท้องไว้ใส่ก๋วยเตี๋ยวอีก ดูสิกลิ่นน้ำก๋วยเตี๋ยวนะ ห๊อมหอมมมม"
"ขนาดนั้นเลยหรอโยชิ"
"ใช่ครับพี่บุ้ง ว่าแต่พี่ภูปอกมะม่วงเป็นด้วยหรอ"
"มันยากตรงไหนเนี่ย "
"ไม่รู้สิ ปรกติซื้อทานตามรถเข็นหน้าคอนโดอ่ะเขาก็ปอกให้แล้วไม่ค่อยได้ซื้อเป็นลุกๆพร้อมเปลือกแบบนี้"
"ทานมะม่วงจากต้นสดๆอ่ะได้วิตมินครบถ้วนนะรู้ไหม แล้วอีกอย่างมะม่วงคุณย่าก็ไม่มีสารฆ่าแมลงด้วย"
"โอ้ววว"
"เวลาเด็กมาทานก็ควรเด็กเฉพาะที่พร้อมทานแล้วก็ควรคำนวนด้วยว่าเราทานแค่ไหน เพราะถ้าเราเด็ดมาวางไว้วิตมินบางตัวมันก็จะสลายไป"
"พี่ภูรู้ได้ไงอ่ะ"
"ก็พี่ฉลาด"
"โยชิไม่รู้โยชิก็โง่อ่ะสิ"
"เออสิ"
"แต่ตอนนี้รู้แล้ว"
"อือ"
"นิๆๆพี่ภูเอาไงกับพี่อิคดีอ่ะ"
"คนทำผิด แล้วสำนึกผิดคือคนที่ควรได้รับการให้อภัยแล้วก็น่ายกย่อง แต่คนที่ไม่ยให้อภัยเอาแต่แค้นไม่รู้จักจบสิ้นคือคนที่ใจแคบ"
"พี่ภูกำลังจะว่าโยชิใช่ม๊ะ"
"ก็คิดเอาเองสิ ดูพี่เป็นตัวอย่างสิขนาดพี่แว่นทำกับพี่ถึงขนาดนั้นพี่ยังให้อภัยเขาเลยแล้วทำไมโยชิจะให้อภัยพี่อิคเขาไม่ได้ คนเราไม่มีใครไม่เคยทำผิดหรอก
อย่าใจแคบไปหน่อยเลยโยชิ"
"แล้วถ้าพี่อิคเขาคิดไม่ได้เรื่องแม่เขาล่ะ"
"พี่ว่าเขาคิดได้แล้วนะ ใช่ไหมครับคุณย่า"
"ใช่จ้ะ" คุณย่าหันมายิ้มให้
"ก็ได้ โยชิจะให้อภัยแล้วก็ให้โอกาสพี่อิคอีกครั้งหนึ่ง"
"อื้ม"
"พี่ภูไม่ทานมะม่วงหรอ"
"เบื่อ"
"เบื่อได้ไงอร่อยขนาดนี้"
"เบื่อขี้หน้าแกน่ะ" แล้วผมก็เดินเอามะม่วงขึ้นไปให้พี่พีททิ้งไอ้โยชิไว้กับเสียงหัวเราะของทุกคนในครัว
"ก๊อกๆๆๆๆ"
"เข้ามาครับประตูไม่ได้ล็อค"
"เดี๋ยวนี้มารยาทดีเนอะเคาะประตูสองวันติดแล้ว"
"แล้วทำไมพี่พีทไม่ล็อคประตู เกิดเผลอหลับไปไอ้โยชิขึ้นมาข่มขืนจะทำไง"
"คิดได้ไงเนี่ย"
"เอามะม่วงมาให้"
"มะม่วงที่แอบไปปีนมาเมื่อกี้อ่านะ"
"น้องภูไม่ได้ปีน ไอ้โยชิต่างหาก จะทานไม่ทาน ไม่ทานจะได้เอาไปให้คนอื่น"
"ทานครับ ป้อนด้วยสิ"
"ทานเองสิ น้องภูง่วงจะพักสายตาซะหน่อย ปวดหัว"
"ทานยาไหม"
"ไม่อ่ะ มันไม่ได้ปวดมากมาย แค่มึนๆอ่ะ สงสัยจะเครียดมากไปหน่อย"
"ทำได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้นไม่ต้องเครียดนะ ไม่ได้ก้ไม่เป็นไร"
"อือ" แล้วผมก็เดินไปล้างมือล้างหน้าล้างตามาล้มตัวนอน
หลับไปได้สักพักก็เหมือนได้ยินเสียงคนมาเคาะประตู
"พี่ภูๆๆๆๆๆๆๆ ก๊อกๆๆๆๆๆๆ"
"เข้ามาเลยโยชิไม่ได้ล็อค"
"พี่พีทคุณย่าให้มาตามพี่พีทกับพี่ภูไปทานข้าวกลางววันครับ อ่าวพี่ภูหลับหรอกหรอ"
"อือ พี่เขาปวดหัวนอดหน่อยนะ เดี๋ยวตามลงไปนะ"
"ปวดหัวหรอ เป็นไข้หรือเปล่านะ" แล้วไอ้โยชิก็เอามือมาแตะที่หน้าผากที่แก้มผม
"พี่เขาแค่มึนๆหัวน่ะ"
"ถึงว่าตัวก็ไม่ร้อน อุยตกใจหมด อยู่ก็ลืมตา"
"มือล้างหรือเปล่าเนี่ยกลิ่นมะม่วงหึ่งเชียว"
"แหะๆๆยังอ่ะ"
"เดี๋ยวหน้าฉันเป็นสิวขึ้นมาแกโดนแน่ไอ้โยชิ" แล้วผมก็เดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ แล้วไอ้โยชิมันก็เดินเข้ามา
"เข้ามาทำไม"
"ล้างมือ"
"ห้องน้ำข้างล่างก็มี"
"ก็โยชิอยากรู้ว่าห้องน้ำพี่ภูเป็นไงนินา โหมีอ่างน้ำด้วย ฝักบัวโคตรเจ๋งอ่ะ ทำไมครีมมันเยอะจังอ่ะ"
"ของพี่พีทซะส่วนใหญ่น่ะ"
"อันนี้เหมือนของโยชิเลย ใช้แล้วหน้านิ่มๆเนอะว่าไหม"
"อือ"
"พี่ภูทำไมมีแปรงสีฟันเยอะจังอ่ะ"
"พี่ชอบซื้อแปรงสีฟันน่ะ"
"ห๊า"
"อือ ทำไมอ่ะ มีเยอะผิดหรอ ทีปากกาเรายังมีหลายอันได้เลยอ่ะ ออกไปพี่จะฉี่"
"ก็ฉี่ไปสิไม่แอบดูหรอก"
"ออกไป ด่วน!!!!!!!!!!"
"ไปก็ได้"
"แล้วอย่าเกาะแกะผัวช้านนะ"
"แรงงงงงง" หลังจากทำธุระในห้องน้ำเสร็จก็ออกมาเห้นไอ้โยชินอนเล่นไอแพดอยู่บนเตียง
มีมารยาทมากๆไอ้โยชิ กันเองสุดๆ ชิลมาก
"พี่พีท"
"ครับ"
"ยิ้มอะไร"
"เปล่าาาาาา"
"ก็เห็นอยู่ว่ายิ้ม"
"ก็ยิ้มโยชิอ่ะ"
"ชอบหรอเด็กๆอ่ะ หือออ"
"ชอบสิไมงั้นจะมีเมียเด็กหรอ"
"เอาอีกสักคนไหม มานอนให้ท่าถึงที่แล้วเนี่ย"
"อนุญาตไหมล่ะ"
"พี่พีท!!!!!!!!!!"
"ล้อเล่น ก็แค่ขำโยชิน่ะ พี่ว่าโยชิเหมือนน้องภูนะ"
"เหมือนตรงไหนโยชิน่ารักกว่าพี่ภูตั้งเยอะ"
"ไม่ใช่แค่น่ารักอย่างเดียวนะที่เยอะน่ะ"
"หล่อด้วยใช่ไหมล่ะ"
"แรดต่างหาก"
"อุยยย แรงอ่ะ ไปดีกว่าไม่อยากสร้างความร้าวฉาน ลงไปเร็วๆนะทุกคนเขารออยุ่"
แล้วไอ้โยชิมันก็ออกจากห้องไป ไอ้นี้มันจริงๆเลยกวนประสาทผมตลอดเวลาสิเอ่อ
ผมกับพี่พีทเดินลงมาจากข้างบนก็ได้ยินเสียงดังไปหมด นี้ตลาดสดที่ไหนเนี่ย
คุณย่ามีหม้อกวยเตี๋ยวเป็นของตัวเองนะครับอุปกรณ์ทุกอย่างมีหมดเรียกว่าเปิดร้านได้เลยแหละ
คุณย่าเป็นคนหยิบ พี่บุ้งเป็นคนลวกเส้นพี่อ้นเป็นคนเสิร์ฟทำงานเป็นทีมมากๆ
"โยชิเอาเส้นใหญ่ต้มยำ ลูกชิ้นเยอะๆครับคุณย่า"
"ได้จ้ะ"
"พี่พีทเอาอะไรครับ" ผมหันไปถาม
"พี่อยากทานเกาเหลากับข้าวอ่ะ"
"เดี๋ยวน้องภูไปทำให้ รอแปปนะ พ่บุ้งน้องภูเอาเกาเหลานะ ชามใหญ่ๆ"
"โอเค" แล้วผมก็เดินไปตักข้าวสวยมาสองจานแล้วก็เอาไปวางที่โต๊ะข้างหน้าพี่พีทแล้วก็เดินมาเอาเกาเหลาที่พี่บุ้ง
"ทำไมต้องทานด้วยกันด้วยล่ะ" ไอ้โยชิมันถามผม แต่มันก็ไม่ได้มองหน้า
"แล้วแกไปยุ่งอะไรกับดอกฟ้าเขาล่ะไอ้โยชิ ดอกหน้าวัวอย่างแก ทานไปเงียบๆเถอะ"
ไอ้ตี๋มันยังไม่เลิกเเซวเรื่องเสื้ออีกนะ แต่ก็ทำให้ไอ้โยชิเงียบไปได้ระยะหนึ่ง
"พวกขี้อิจฉาก็แบบเนี่ยแหละตี๋ น้องมันยังเด็กอ่ะ มึงต้องเข้าใจน้องมันหน่อย"
"ใครอิจฉา ไม่ห็นจะมีอะไรน่าอิจฉาเลย"
"หราาาาาา"
"เด็กๆใรจะเอาอีกก้บอกพี่บุ้งนะ"
"คุณย่ามานั่งทานด้วยกันเถอะครับ"
"จ้ะลูก" พี่บุ้งกับพี่อ้นทานกันแล้ว เลยง่วนอยู่ที่หน้าเตานั้นแหละ
ชามที่หนึ่งหมดไปทุกคนก็สั่งามที่สงและสามตามมา ผมกับพี่พีทก็สั่งก๋วยเตี๋ยวอีกคนละชาม
"โยชิอร่อยไหมลูก"
"อร่อยมากเลยครับคุณย่าไม่เคยก๋วยเตี๋ยวที่ไหนอร่อยเท่านี้มาก่อนเลย"
"จริงอ่ะ"
"จริงครับ"
"งั้นก็ทานเยอะๆนะลูก"
"ถ้าทานอีกชามสงสัยจะเลี้ยงไม่ไหว สามชามแล้วเนี่ย"
"เรานิน้องภู น้องจะทานอีกก็ให้นองทานไปเถอะ มาพูดดักคอน้องทำไม"
"น้องภูกลัวมันจะท้องแตกน่ะครับคุณย่า ดูตัวมันสิกระจิ๊ดหนึ่งทานเยอะกว่าไอ้อิคอีก"
"ก็โยชิเป็นด็กต้องใช้พลังงานเยอะ"
"ช่วยแบ่งพลังงานมาอ่านหนังสือบ้างนะโญชิ แกก็ต้องสอบเหมือนกัน"
"อือ"
"พูดเรื่องสอบละหน้าเป็นตูดเชียวนะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ" ทุกคนพากันหัวเราะ พวกผมทานกันเสร็จบางส่วนก็ช่วยเก็บล้าง บางส่วนก็ไปนั่งเล่นกัน
แล้วก็เริ่มติวภาคบ่ายกันต่อ
ตกเย็นก็ทานอาหาร แยกย้ายไปอาบน้ำอาบท่า ดึกๆก็มาติวกันต่อ จนสี่ทุ่ม
"พี่ว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนดีไหม"
"ดีครับบบบ" พร้อมใจกันตอบมาก แล้วพวกเราก็แยกย้ายไปเข้าห้องน้ำ
ผมเดินไปหน้าบ้างไปยืดเส้นยืดสานสูดกลิ่นหอมของดอกไม้ยามราตรี ไอ้อิคก็มานั่งลงข้างๆ
"ขอบใจมึงมากนะเว้ย"
"เรื่องอะไร"
"ทุกๆเรื่องอ่ะ ขอบใจนะที่มึงเป็นเพื่อนกู"
"เน่าว่ะมึง"
"ตั้งแต่กูรู้จักมึงมา ชีวิตกูก็เริ่มมีความสุขอีกครั้ง"
"กูหรือโยชิ"
"มึงสิ ถ้าไม่มีมึงก้ไม่มีโยชิหรอก"
"มึงก็เวอร์"
"แล้วถ้าไม่มีมึงกูก็คงไม่ได้เจอคุณย่า คุณย่าสอนอะไรกูหลายๆอย่าง" ไอ้อิคพูดถึงคุณย่าสายตาก้มองไปบนท้องฟ้า
มันดูมีความสุขมาก สุขแบบอิ่มเอิบใจจนต้องยิ้มตาม
"ดีแล้วแหละที่มึงคิดได้ มึงโชคดีนะอิคที่มีแม่อยู่ใกล้ๆ มึงควรใส่ใจท่านเพราะเราไม่รู้หรอกว่าในวันข้างหน้าโชคชะตาจะเล่นตลกอะไร เราไม่มีทางณู้ได้
หรอกว่าวันไหนเราจะต้องพรากจากคนที่เรารักเพราะฉะนั้นวันที่เรามีเขาอยู่จงทำทุกวันให้ดีที่สุด เชื่อกู"
"อื้ม ขอบใจว่ะ"
"แอบมาคุยอะไรกันสองหนุ่ม" พ่เฟียตเดินมาพร้อมนั่งลงข้างๆผม
"เรื่อยเปื่อยน่ะ ขอบคุณพี่นะที่มาติวให้พวกเราอ่ะ"
"สบายมาก พี่ต้องขอบคุณเราด้วยนะที่บอกพี่เรื่องเป็ดน่ะ"
"สบายมากเหมือนกัน แล้วพ่กับมันโอเคแล้วใช่ไหม"
"อื้ม"
"ไอ้นี้มันขี้น้อยใจ แล้วก็ชอบคิดไปเอง แต่มันรักใครรักจริงนะพี่ คนอย่างไอ้เป็ดมันไม่มีเล่ห์เหลี่ยมกับใครหรอก อ่านใจง่ายจะตาย"
"แต่ก็แอบดื้อเหมือนกันนะ"
"กับพี่คนเดียวมากกว่ามั้ง"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"พี่ใครเป็นรุกอะผมอยากรู้อ่ะ"
"ไอ้เชี้ยอิคมึงถามอะไรเนี่ย"
"เอ้าก็กูดูไม่ออกนี้ กูเห็นพี่เฟียตเรียบร้อยพูดช้าๆเหมือนจะเป็นรับ แต่ในใจมันก็ค้านตลอดว่าไม่น่าจะใช้แน่นอนอ่ะ"
"มึงถามกูก้ได้ มไม่ต้องถามพี่เขา มันเสียมารยาท"
"หรอ ผมขอโทษนะครับพี่"
"ไม่เป็นไร อย่าซีเรียส ชิลๆ พี่เป็นรุก ฮ่าๆๆๆ"
"ไงมึงหายข้องใจยัง"
"กะแล้ว พอไอ้เป็ดอยู่กับพี่ทีไร งอนเป็นตุ๊ดทุกที ท่าทางก็ให้เหมือนมีตุ๊ดเด็กมาสิงร่าง"
"ขี้เม้าท์เหมือนกันนะมึงเนี่ย เม้าท์ต่อหน้าด้วย"
"ก็มันสงสัยนิหว่า"
"สงสัยกับมารยาทเนี่ยช่วยมาพร้อมกันด้วยมึง"
"แหม มึง ก็คนกันเอง ใช่ไหมพี่"
"ครับ อยากถามอะไรก็ถามได้ แต่อย่าไปถามต่อหน้าเป็ดนะ พี่ไม่อยากมีปัญหาเวลากลับบ้านไปน่ะ ฮ่าๆๆๆ"
"ทำอะไรกันอ่ะ" เสียงไอ้โยชิดังมาแต่ไกล หันไปดูมันก็กำลังเดินมาพร้อมขนมเค้กในมือ
"นินทา"
"นินทาใครหรอ" ไอ้โยชินั่งข้างๆไอ้อิค
"แกไง"
"นินทาโยชิทำไม"
"นินทาว่าไม่น่าชวนมาเลยเปลืองข้าวเปลืองน้ำเปลืองขนม"
"ขนมตั้งเยอะแยะแบ่งโยชิแค่เนี่ยไม่พร่องหรอกน่ะ"
"โยชิ"
"ครับพี่เฟียต" พี่เฟียตมองหน้าผม ส่งสัญญาณว่าเราแกล้งโยชิกันเถอะ
"โยชิมีแฟนหรือยัง"
"มีแล้วนี้ไง" แล้วมันก็เอาช้อนที่ตักเค้กชี้ไปที่ไอ้อิค ไอ้อิคก็นั่งยิ้ม
"อ่าวหรอ พึ่งรู้นะเนี่ยว่าเป็นแฟนกัน" พี่เฟียตมันรู้ตั้งนานแล้วแต่แกล้งไปงั้นแหละ
"ครับ"
"แล้ว..........ซั่มกันยัง"
"ค๊อก แค๊กๆๆๆๆ " ไอ้โยชิถึงกับสำลัก
"ติดคอเลยหรอน้องชาย"
"ไปหาน้ำดื่มดีกว่า โอย ติดคอ" ฮ่าๆๆๆๆ แล้วมันก็ไม่ตอบคำถามเดินหนีพวกผมไปเลย
เราสามคนก็เข้าบ้านมาทานขนมมือดึก แล้วก็คุยโน้นนี้กันเรื่อยเปื่อย แล้วก็แยกย้ายกันไปนอนห้องใครห้องมัน*************************
ไม่ว่ารัก แบบไหน ของใครนั้น
ขอให้มัน จริงใจมั่น ทำนั้นหนา
ไม่ว่ารัก เพื่อนหรือแฟน สุดวิญญา
ขอแค่ว่า มาจากใจ ให้ต่อกัน
มีแฟนก็ รักกันแบบ คู่ชีวิต
เพื่อนสนิท รักกันแบบ คู่สหาย
แล้วจงมั่น ในรัก จนวันตาย
ชีวีมลาย รักยังอยู่ คู่ยืนยง .........*************************
สวัสดีครับ
วันนี้ไม่ดึกมากนะ
อิอิ
กำลังวางแผนนาฬิกาชีวิตไม่รู้จะทำได้เปล่า
ว่าจนอนก่อนเที่ยงคืนให้ได้อ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
เพราะคุณหมอบอกว่า การนอนในช่วงตี1-ตี3
จะทำให้ฮอร์โมนเราทำงานเต็มที่
ใครที่ไม่ได้หลับในช่วงนี้จะมีผลต่อการฟิตกล้าม
การลดน้ำหนัก การเพิ่มความสูง จะทำให้ช้าลง
และที่สำคํยหน้าจะไม่ใสด้วย กรี๊ดๆๆๆๆๆ 
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ
ขอบคุณมากๆ จริงๆ
รักนะ**************************
ตอบคำถาม...หลายหัวดีกว่าหัวเดียวเป็นคำพูดของใคร
ตอบ...ช่างตัดผม ฮ่าๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2838376 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก