ตอนที่.....92 
ณ ท้องพระโรง เอ๊ย ไม่ใช่
ณ คอนโดไอ้แว่น
"เราจะขึ้นไปยังไงล่ะ มันเป็นลิฟท์ส่วนตัวนิไอ้ภู"
"เดี๋ยวกูโทรหามันก่อน"
"แล้วถ้ามันไม่รับล่ะ"
"ยังไม่ได้คิด" ผมก็กดโทรศัพท์หาไอ้แว่น มันก็ไม่รับจริงๆด้วยครับ
"มันไม่รับใช่ไหม"
"เออสิ เอาไงดีอ่ะพี่พีท"
"ถ้าไปติดต่อคนดูแลที่นี้เขาก็คงไม่พาเราขึ้นไปแน่ จะแฝงขึ้นไปก็ไม่ได้ พยายามโทรหน่อยแล้วกัน"
พวกเราก็พยายามผลัดกันโทรคนละตื๊ดสองตื๊ด มันก็ไม่ยอมรับ
"กูว่ากลับเหอะ โทรขนาดนี้แม่งยังไม่รับ สันดาน"
"ใจเย็นๆดิแบงค์ กูโทรเองมึงไปนั่งไป"
"ขึ้นกันไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?" เสียงนี้มันคุ้นๆนะ ไอ้โยชิ มาทำไมว่ะเนี่ย
"มาทำไม"
"กลับด็ได้ แต่จะมาบอกว่าโยชิมี นี้!!!!!!!!" แล้วมันก็โชว์คีย์การ์ด
"เห้ย "
"กลับแล้วนะ"
"เดี๋ยวๆๆๆๆๆน้องรัก อย่าใจน้อยสิ ขอคีย์การ์ดให้พี่นะ"
"ต้องให้โยชิกับพี่อิคขึ้นไปด้วย"
"เออๆๆ เอามาสิ"
"โยชิจะเป็นคนนำทางไปเอง พี่ภูน่ะเจ้าเล่ห์"
"ไอ้เด็กนรก" ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ
"อะไรนะ"
"เปล่าๆ บอกว่า ดีมากจ้าเด็กน่ารัก"
"แล้วไป"
แล้วไอ้โยชิมันก็พาเราไปยังที่หมาย
"แล้วไปเอามาตอนไหนเนี่ย"
"ก็ตอนที่ลงมารับพวกพี่นั้นแหละตอนที่พี่ภูถูกล่ามอยู่น่ะ โยชิลืมคืนอ่ะ"
"หราาาาาา"
"จริงๆก็ไม่ได้ลืมหรอก เอามาเพราะกลัวว่ามันจะแค้นพี่ภูจับมาขังอีก ก็เลยขโมยมาซะเลย"
ติ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ประตูลิฟท์เปิดผมก็เห็นไอ้แว่นมันนั่งดูทีวีอยู่ พอมันหันมาเห็นพวกผมมันก็ตกใจ
"พวกนาย มาดะ ดะ ได้ไง"
"ก็มาตามนายให้ไปสอบไง"
"เราไม่กล้าไปหรอก" ไอ้แว่นก้มหน้าหลบสายตาพวกผม
"ทำไมอ่ะ"
"เราทำชั่วกับนายไว้มาก เราไม่กล้าไปสู้หน้านายหรอกภู"
"แว่น นายอยากให้เราให้ภัยนายไหม"
"อยากสิ ให้เราทำไรก็ได้ ขอเพียงนายให้อภัยเรา แล้วถ้ามันไม่มากเกินไปเราอยากเป็นเพื่อนกับนายอีก"
"งั้นนายก็ช่วยไปสอบ แล้วเรียนให้จบซะ ความเป็นเพื่อนของเราจะกลับมาเหมือนเดิม"
"แต่ว่า...."
"แค่นี้นายยังทำให้เราไม่ได้อีกหรอแว่น"
"ทำได้" ผมเดินเข้าไปหามัน แล้วก็วางมือไปที่ไหล่ แล้วบีบเบาๆ
"เราให้อภัยนายนะเพื่อน" ผมยิ้มให้มัน แต่มันดันร้องไห้ น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา
"ขอบใจมากนะ ที่พวกนายไม่เอาเรื่องเรา"
"เราเพื่อนกันนิ ไม่ต้องคิดอะไรมากนะ เราเริ่มต้นกันใหม่ได้ ลืมเรื่องที่ผ่านมาซะ แล้ววันจันทร์เจอกัน อย่าเบี้ยวล่ะ ไม่งั้นเราจะมาเอาเรื่องนายถึงที่เลย เรากลับก่อนนะ"
"อื้ม ขอบใจนะภู"
"สบายมากเพื่อนแว่น" พวกผมเดินหันหลังกลับ จะเข้าลิฟท์
"เออ เดี๋ยว!!!!!!" ผมหันกลับไปมอง เสียงเรียก
"มีไร"
"พี่พีท ผมขอโทษนะครับ" แล้วมันก็ยกมือไหว้พี่พีท พี่พีทก็ยิ้มให้แต่ไม่ได้พูดอะไร
"ไปนะ" แล้วพวกเราก็กลับเข้ามาในลิฟท์ แล้วลงไปข้างล่าง
"พี่ภูโคตรเท่ห์เลยอ่ะ ตอนที่เดินไปตบไหล่พี่แว่นอ่ะ แมนโคตรๆ"
"ทะลึ่ง"
"จริงน๊าาาาา เนี่ยถ้าพี่ขิงมาด้วย ต้องบ่อน้ำตาแตกแน่ๆ"
"สู่รู้จริงไอ้โยชิ" ไอ้ตี๋ตบหัวไอ้โยชิเบาๆ
"พี่ตี๋นิ เดี๋ยวผมโยชิยุ่งนะ"
"ขอบใจทุกคนมากนะ ที่มาเป็นเพื่อนทั้งๆที่ไม่อยากมาอ่ะ"
"กูจะทิ้งมึงมาคนเดียวได้ไงถึงกูจะไม่เต็มใจก็ตาม เราเพื่อนกันนินา"
"ไหนมาหอมทีสิเพื่อนแบงค์"
"ไม่เอาไอ้บ้า กูอยากเป็นเลสเบี้ยนกับมึง"
"หอมโยชิแทนก็ได้ โยชิอ่ะอยากหอมแก้มพี่ภูมาตั้งนานแล้ว แก้มใสๆแดงๆคงจะนิ๊มนิ่ม ใช่ไหมพี่พีท"
"ใช่ครับ"
"ทะลึ่งน่ะ เป็นเด็กเป็นเล็ก หอมแก้มไอ้อิคโน้น"
"หอมกันทุกวันเบื่อแล้ว อุปซ์!!!!!!" ไอ้โยชิรีบเอามือปิดปาก
"น๊อยยยยไอ้โยชิ อิใช้ร่างกายเปลือง เป็นเด็กเป็นเล็กหอมแก้มผู้ชาย แรด!!!!!!!!!!!!"
"เปล่านะ"
"หราาาาาาา"
"ไปกันเถอะพี่อิค เราต้องไปจัดกระเป๋ากันอีก" แล้วมันก็รีบเดินขึ้นรถไป
ชักไม่แน่ใจแล้วว่าไอ้โยชิมันจะยังปักตะไคร้ได้อยู่
"เห้ย มึงสองคนอ่ะ ไปพร้อมกูเปล่า เดี๋ยวกูจะได้ไปรับที่หอ" ไอ้อิคมันตะโกนเรียกไอ้แบงค์ ไอ้ตี๋
"ไป"
"เออ " แล้วรถไอ้อิคก็ออกไป พวกผมก็ขึ้นรถกัน พี่พีทไปส่งไอ้สองคนนั้น แล้วก็ขึ้นทางด่วนกลับบ้านเรา
รถมาจอดที่หน้าบ้าน ประตูเปิดออกด้วยรีโมท แล้วรถก็เข้าไปจอดที่จอดรถ มีรถของพี่อ้นจอดอยู่
"เป็นไงมั้งอ่ะ" ผมเดินออกจากรถยังไม่ได้เข้าบ้านพี่บุ้งมันก็ออกมาถามซะแล้ว
"เรื่องอะไรอ่ะ"
"ก็เรื่องไอ้แว่นไง"
"ก็ไม่มีไรนิ ก็แค่ไปตามให้มันไปสอบวันจันทร์"
"แล้วมันว่าไงมั้งอ่ะ"
"มันก็ขอโทษ"
"แล้วก็ยกโทษให้มันง่ายๆเน่ยนะ ไมไม่ต่อยปากมมันไปซะทีว่ะ"
"พ่อนักเลงใหญ่ ดูสอนน้องเขาสิ ไม่น่ารักเลยลูก"
"ขอโทษครับคุณย่า"
"พี่บุ้งมันบาปหน้าครับคุณย่า ไม่เข้าใจคำว่าอภัยทานหรอก"
"เรานี้ก็ ปากหรอนั้นอ่ะ เข้าไปคุยในบ้านกันไป แล้วนี้เพื่อนเราจะมากันกี่โมงกี่ยามเดี๋ยวก็มืดค่ำ"
"อีกสักพักก็คงมาแหละครับ"
ผมก็เดินไปคุยเรื่องไอ้แว่นให้คุณย่าฟังไปคุณย่าท่านก้ได้แต่อมยิ้มเมื่อฟังผมเล่า
"ดีแล้วรู้ ที่เรารู้จักให้โอกาสคนอื่น แต่นน้องภูก็ต้องดูความเหมาะสมด้วยนะลูก บางคนก็ยากเกินจะเยียวยาและให้อภัย เหมือนที่พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ไงลูก ว่า บัวมีสี่เหล่า เหล่าที่อยู่ใต้โคลนตมมันยากเกินจะสั่งสอน"
"เหมือนพี่บุ้งอ่าสิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "
"นี้แน่ะ ไปว่าพี่เขา" แล้วคุณย่าก็หยิกที่ต้นแขนผม เจ็บเหมือนกันนะ
"จ้ะ แม่ดอกบัวบานนนนนนนนน" ดูพี่บุ้งมันว่าผมสิ
"ก็ดีกว่าดอกผักบุ้งแหละ เด็ดมาแป๊ปเดี๋ยวก็เหี่ยว"
"พอๆๆๆๆ ไปๆใครมีหน้าที่อะไรก็ไปทำไป "
"เดี๋ยวน้องภูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ เดี๋ยวลงมาช่วยในครัว เดี๋ยวมานะดอกผักบุ้งบ้านนา ฟ๊อดดดด" หมันไส้มันเลยขโมยหอมแก้มไปทีหนึ่ง พี่พีทขึ้นข้างบนไปแล้ว อิอิ ไม่งั้นไม้กล้าหอมหรอก
"ไอ้น้องบ้า"พี่บุ้งมันเขินครับ เขินจนหน้าแดงเลย คุณย่าก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"ก๊อกๆๆๆ"
"เข้ามาครับไม่ได้ล็อค............นึกไงเคาะประตูเนี่ย"
"ก็เผื่อพี่พีทแก้ผ้าอยู่"
"แก้ผ้าแล้วทำไม ไม่เคยเห็นหรอไง"
"เคย"
"นั้นสิ"
"แก้ให้ดูหน่อยสิ อยากเห็นเต็มๆตา"
"สัมผัสด้วยไหม"
"ล้อเล่น ทำเป็นจริงเป็นจังอีกแล้ว ไม่ต้องมาทำตาเยิ้มเลย น้องภูต้องลงไปช่วยคุณย่าเตรียมอาหาร"
"อย่าล้อเล่นเรื่องแบบนี้ เพราะพี่จะถือว่าเป็นจริง"
"โอเค ไปนะ" ผมก็ดยนกระเป๋า ไว้บนโต๊ะก่อนที่ตัวเองจะโดนของใหญ่
"เดี๋ยวๆ" นั้นไงว่าเเล้ว พี่พีทมันดึงคอเสื้อผมไว้จากทางด้านหลัง
"อะไรอ่าาา"
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างหน้าล้างตาล้างมือซะก่อน"
"ครับบบบบบบบ"
"จะให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วดึงเค้ามานั่งตักทำไมเนี่ย"
"วันนี้เรายังไม่ได้หอมแก้มกันเลยนะ"
"หอมแล้วไงตอนไปโรงเรียนอ่ะ เมื่อเช้าอ่ะ"
"ช่วงบ่ายอ่ะ ยังไม่ได้หอมเลย"
"ห๊า"
"อื้อ เร็วๆ" แล้วพี่พีทมันก็ทำแก้มป่องๆให้ผมหอม ผมก็หอมอ่ะสิ แก้มพี่พีทหอมนะจะบอกให้
"โอเคยัง"
"ให้พี่หอมบ้าง" ผมก็เลยเอียงแก้มให้หอม
"อุยยย ขอโทษครับ" ไอ้พี่อ้นเอ๊ยเข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรือ
"ไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ" ผมก็หยิบเสื้อผ้ารีบเดินเข้าห้องน้ำไปเลย
"มีไรอ้น"
"คือ มีโทรศัพท์ถึงพี่พีทอ่ะครับ เขาบอกโทรเข้ามือถือไม่ติด"
"แบตพี่หมดน่ะ ใครอ่ะ"
"คุณแพรครับ" คุณแพร บิ๊กมิลค์ นี้มันใช่เวลางานหรอย่ะหล่อน อยู่ในห้องน้ำแต่ก็แอบฟังนะ ฮ่าๆๆ
"เดี๋ยวพี่โทรกลับ ไปบอกเขาไป"
"ครับ" แล้วพี่อ้นมันก็ออกจากห้องไป
"ชอบล่ะสิ" ผมเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นพี่พีทกำลังเสียบที่ชอร์จโทรศัพท์
"ชอบอะไร"
"นมใหญ่ๆอ่ะ ระวังนั มันจะหนีบหน้าาาาาาาาเอา"
"ฮ่าๆๆๆ พี่ไม่ชอบนมใหญ่ๆ ชอบแต่หัวนม"
"ทะลึ่ง อุบาทว์" แล้วผมก็เดินออกจากห้องไป ให้พี่พีทเขาคุยกะน้องแพร มิลค์บึ้มไปเหอะ
อย่าให้รู้เชียวนะ ว่าแอบกิ๊กกัน แม่เอาตายแน่ จะตบให้นมแตกเลยนังแพร
ผมเดินเข้าไปในครัว ไม่ใช่เดินสิ วิ่งมากกว่า
"เดี๋ยวจะตีเจ้าตัวเล็กให้ขาลายเชียว วิ่งมาอีกแล้ว" ต้องหยุดที่หน้าห้องครัวทันทีเมื่อได้ยินเสียงคุณย่าบ่น
"เข้ามาเถอะ ไม่ทันแล้ว" พี่บุ้งมันเรียกผม
"น้องภูหิวอ่ะ เลยรีบวิ่งไปหน่อย ขอโทษครับ"
"ครั้งหน้าโดนแน่"
"ครับบบบบ บัวลอย ไลค์ๆๆๆๆเลิฟๆๆๆๆๆๆ" พี่อ้นกับพี่บุ้งกำลังนั่งปั้นกันอยู่
"ตาเป็นประกายเชียวนะ"
"ก็น้องภูชอบนี้นาพี่บุ้ง คุณย่านะทำอร่อยเวอร์ๆ ไปทานที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าฝีมือคุณย่าสักที่"
"ปากหวานน่ะสิ"
"จริงๆนะครับคุณย่า เดี๋ยวเสร็จแล้วพี่อ้นลองทานสิ พี่บุ้งก็ยังไม่เคยทานนินา"
"อื้อ"
"มันทั้งหอมทั้งหวานกลมกล่อม มีเนื้อมะพร้าวอ่อนนุ่มลิ้ม สุดๆอ่ะ"
"น้องภูบรรยายซะจนพี่อยากทานแล้วเนี่ย"
"พี่อ้นได้ทานนะแล้วจะติดใจอยากให้คุณย่าทำทุกวันเลย เเล้วยังมีสลิ่มอีกอย่างนะที่อร่อย รวมมิตรอีก สวดยอดอ่ะ"
"เจ้าตัวเล็กชอบทุกอย่างแหละ เราสองคนละลูกชอบอะไร วันหลังย่าจะได้ทำให้ทาน"
"บุ้งชอบแกงบวชฟักทองครับ"
"เรามีฟักทองเหลือนิ กะทิก็มีเดี๋ยวย่าทำให้เลย อ้นละลูก"
"อ้นชอบบัวลอยที่มีไส้แล้วก็มีงาอ่ะครับอ่ะคุณย่า "
"บัวลอยญวน"
"อ้นไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรอ่ะครับ เรียกแต่บัวลอยมีไส้ตลอดเลย"
"น้องภูก็ชอบ"
"เราอ่ะมันชอบทุกอย่างแหละ"
"ก็คุณย่าทำอร่อยนี้นา น้องภูอ่ะเลิฟๆๆๆๆๆ"
"เลิฟมากๆเดี๋ยวจะอ้วนเป็นหมูนะ ทีนี้ล่ะพี่พีทของเราจะแอบไปมีกิ๊กน๊าาาา"
"ก็ช่างสิ น้องภูอยู่กับคุณย่าก็ได้"
"ให้มันจริงเถอะ"
"แต่พี่ก้ไม่เห็นน้องภูจะอ้วนเลยนะ"
"มันพยาธิมันเยอะน่ะอ้น พยาธิจะขึ้นสมองแล้ว มันเลยติงต๊องไง"
"โหยยยผักบุ้ง ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเอง ตัวเองอ้วนมากเลยเนอะ อย่างกับคนขาดสารอาหาร"
"เอาปั้นๆเข้าลูก เดี๋ยวเพื่อนๆมาจะได้ทาน"
"แล้วกับข้าวอ่าครับคุณย่า"
"เรียบร้อยแล้วลูก "
"น้องภูขอทานก่อนได้ไหมอ่า หิ๊วหิว"
"ไปตักทานเลยไปลูก"
"ครับ แก้มเปื้อนไรอ่ะพี่บุ้ง"
"ไหน"
"ไม่ใช่ตรงนั้น ข้างจมูกอ่ะ ดำๆๆอ่ะ ซ้ายนิด ไม่ใช่ มานิเดี๋ยวน้องภูปัดให้" ผมก็เอามือที่เปื้อนแป้ง ป้ายไปเต็มหน้าพี่บุ้ง
"โถ..ผักบุ้งเอ๊ยลูก ไม่ทันน้องเลยเรา"
"ฮ่าๆๆๆ"
"อ้นหัวเราไรอ่ะเธอ"
"ก็หน้าบุ้งอ่ะสิ ขาววอกกว่าทาบีบีซะอีก"
"เห้ย ไอ้ลิง!!!!!!" แล้วพี่บุ้งมันก็เดินไปล้างหน้าที่อ่างล้างจาน ฮ่าๆๆๆ
ผมเดินไปตักข้าว ไอ้พี่บุ้งมันก็มาล็อคคอผมไว้
"เห้ย เดี๋ยวข้าวหก"
"พอๆๆเลิกแกล้งกันได้แล้ว"
"ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ลิง"
"รีบมาถอนนะเดี๋ยวดอกเบี้ยมันเยอะ"
"เรานิอีกคน ชอบไปแกล้งพี่เขา ไปนั่งทานข้าวไป มุมโน้นเลย ไป"
ผมก็ตักพะแนงหมู ปลาทอด ผัดผัก ไปนั่งทานที่โต๊ะ แล้วก็มองสองคนผัวเมียช่วยกันปั้นบัวลอย
"อ่าวไอ้ลิง ไมแอบมาทานข้าวคนเดียวเนี่ย"
"แอบที่ไหน นั่งทานให้เห็นเนี่ย"
"กวนนะ"
"พี่พีทคงไม่ต้องทานแล้วมั้ง คุยกะน้องบิ๊กมิลค์จนอิ่มล่ะสิ"
"หึงหรอ"
"เปล๊า"
"ใครหรอบิ๊กมิลค์" ไอ้พี่บุ้งขี้เสือกถาม
"ก็คุณแพรไง" ไอ้พี่อ้นก็ตอบแทนผม
"อ่ออออ แต่มิลค์เขาก็บิ๊กจริงๆนะ แล้วเสื้อก็ตัวกระจิ๊ดหนึ่งคอลึกไปถึงสะดือ"
"เวอร์เกินแล้วเธอ ชอบละสิ"
"บุ้งแพ้นม"
"แล้วงี้จะดูดนมพี่อ้นได้หรอ"
"ทะลึ่งใหญ่แล้วนะเรา" คุณย่าก็หันมาดุผมทันที แต่ก็เห็นแอบอมยิ้มนะ
"ทะลึ่งไอ้ลิง" แล้วพี่พีทก็เอาข้าวราดพะแนงปลาทอดผัดผักมานั่งข้างๆผม
แล้วทำไมต้องทานเหมือนกันด้วยว่ะเนี่ย กับข้าวมีตั้งเยอะแยะ
"บุ้ง ถ้าเสร็จแล้วมาปอกฟักทองงให้ย่าลูก เดี๋ยวย่าจะทำแกงบวชให้"
"ครับ"
"ทำไมพี่พีทต้องทานเหมือนน้องภูด้วย"
"กพี่อยากรู้ว่าสิ่งที่น้องภูทานอร่อยหรือเปล่าไง"
"ก็ถามน้องภูก็ได้นิ ทำไมไม่ทานสิ่งที่ตัวเองชอบอ่ะ"
"ก็พี่ชอบทานน้องภูอ่ะ" พี่พีทมันกระซิบข้างหูผมว่าพี่อ้นมันได้ยินมันเลยแอบยิ้ม
"ทะลึ่ง"
"พี่หมายถึงพี่อยากทานพะแนง ปลาทอด ผัดผัก"
"หราาาา"
"จ้ะ"
"พีท"
"ครับคุณย่า"
"บัตรเครดิตส่งมาแล้วนะลูก ย่าเอาไว้ที่โต๊ะทำงานในห้องเรานะ"
"เห็นแล้วครับ"
"อ่ะนี้ ต้มจืดฟัก ซี่โครงหมูอ่อน ปลาหมึกแห้ง อร่อยนะลูก ซดน้ำคล่องคอดี แล้วทานกันก่อนนี้เดี๋ยวเพื่อนๆมาจะทานกะเพื่อนได้หรอลูก"
"สบายมากครับคุณย่า"
"ฮ่าๆๆๆ อ่ะ ทานๆ"
ผมนั่งทานข้าวกันไปคุยกันไป พี่อ้นพี่บุ้งก็ช่วยคุณย่า ทานอิ่มผมก็มาช่วยทำบัวลอย
พี่พีทก็ขึ้นไปข้างบน บอกว่ามีงานค้างไว้ต้องไปทำ
"คุรย่าน้องภูมีเรื่องจะปรึกษาครับ"
"ว่ามา"
"แต่น้องภูไม่รู้จะพูดดีหรือเปล่าอ่าสิครับ"
"พูดมาเถอะ"
"ก็เรื่องบัตรเครดิตพี่พีทอ่ะครับ"
"ทำไมละลูก"
"พี่พีทอ่ะใช้เงินเก่งมาก เอะอะก็รูดๆๆๆๆ คุณย่าว่าแต่ละเดือนพี่พีทใช้เงินเท่าไร"
"ย่าไม่รู้หรอก เรื่องส่วนตัวของพี่เขา พี่เขาทำงานได้ ย่าก็ไม่ได้ไปยุ่งอะไรตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว"
"เท่าที่น้องภูรู้ เพียงแค่อาทิตย์เดียวพี่พีทรูดบัตรซื้อของไปกว่าห้าหมื่น"
"หืมมมม พี่เขาซื้อของจำเป็นหรือเปล่า"
"ไม่จำเป็นเลย ไร้สาระมาก ลำโพงติงต๊องอะไรก็ไม่รู้ อันกระจิ๊ดสองพัน เห็นใช้ครั้งเดียวเก็บใส่ตู้ไปแล้ว"
"แล้วจะปรึกษาย่าว่าไงล่ะ จะให้ย่าไปว่าพี่เขา ย่าก็ไม่กล้าหรอก"
"ถ้าคุณปู่ใช้เงินเปลืองุณย่าจะทำไงอ่ะครับ"
"อื้มมม ก็คงพูดกับปู่เขาตรงๆอ่ะ แต่ปู่เขาไม่ใช่คนใช้เงินเปลืองน่ะ วันๆแทบไม่ใช้เงิน"
"แต่พี่พีทใช้เปลืองมาก นี้ยังไม่รวมเสื้อผ้านาฬิกาน้ำหอม อีกนะครับ"
"พี่เขาเป็นหนุ่มสังคม ทำงานแบบนี้มันก็แต่งตัวนะลูก"
"ก็เอาแบบนี้สิ" พี่บุ้งมันเสนอ
"ยังไงอ่ะพี่บุ้ง"
"ก็แบบในหนังไง ที่สามีโดนภรรยาขี้ตืดให้เงินใช้วันละสองร้อยน่ะ"
"บุ้งเอาบ้างไหมล่ะ เดี๋ยวอ้นให้วันละสองร้อย"
"ไม่น่าเลย เข้าตัวเลย ไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นดีกว่าเนอะๆๆๆ"
"เดี๋ยวย่าจะเตือนนๆพี่เขาแล้วกันนะ แต่จะให้พูดตรงๆก็คงไม่กล้า แต่ไหนแต่ไรพี่เราเขาก็จัดการรายจ่ายตัวเอง ไม่เคยมาก้าวก่ายเงินย่าหรอก จะให้ยังไม่เอาเลย ไอ้ครั้นจะไปวุ่นวายเรื่องเงินเขามันก็กระไรอยู่"
"ครับ"
"แต่ย่าต้องชื่นชมหนูนะลูกน้องภู"
"เรื่องอะไรหรอครับ"
"ก็หนูทำหน้าที่คู่ชีวิตได้ดีไงลูก รู้จักดูแลคนที่เรารัก เอาใจใส่ทุกเรื่อง"
"แล้วอย่างนี้มีรางวัลไหมอ่ะครับ"
"มี เดี๋ยวให้บัวลอยถ้วยหนึ่ง"
"นึกว่าจะได้แหวนเพชรสักวงซะอีก"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"น้องภูล้อเล่นนะครับคุณย่า"
"จร้า"
อาหารทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ไอ้พวกนั้นก็ทยอยมาพอดี
"โยชิมาแล้วครับบบบ"
"เสียงนำมาก่อนเชีย"
"โยชิใช่ไหม"
"เสียงแปร๋นขนาดนี้มีมันคนเดียวแหละพี่บุ้ง"
"ฮ่าๆๆๆ"
"สวัสดีครับคุณย่า"
"สวัสดีลูก"
"เข้ามาทำไมในครัวไอ้โยชิ"
"ตามกลิ่นหอมมาอ่ะ"
"ทานข้าวเย็นมายังลูกโยชิ"
"ยังครับคุณย่า"
"ไอ้โยชิมันล้างท้องรอตั้งแต่กลางวันแล้วครับคุณย่า"
"ขนาดนั้นเลยหรอ นั่งๆก่อนลุก"
"แล้วไอ้อิคล่ะโยชิ"
"เล่นกับไอ้มดแดง"
"คนอื่นอ่ะ"
"ก็เล่นกับไอ้มดแดงเหมือนกัน"
"น้องภูไปตามเพื่อนๆมาทานข้าวไปลูก"
"ครับคุณย่า"
ผมก็เดินออกมาหน้าบ้านก็เห็นพี่ฝุ่นกับไอ้แบงค์กำลังเล่นกับไอ้มดแดง ไอ้อิคกับไอ้ตี๋ ยืนถ่ายรูปกัน
"พี่ฝุ่นหวัดดี"
"หวัดดีครับน้องภู"
"คุณย่าให้มาตามไปทานข้าวครับ แต่ก่อนอื่นล้างมือด้วยนะ ไอ้มดแดงมันเชื้อโรคเยอะ ฮ่าๆๆ"
"จ้ะ"
"แล้วมึงสองคนจะถ่ายะไรกันนักหนา"
"มึงมาถ่ายดิ แสงโคตรสวยเลยอ่ะ นวลๆเหลืองๆ"
"แล้วนี้ไอ้เป็ด กับไอ้ขิงถึงไหนแล้ว"
"ขิงกำลังมาใกล้ถึงแล้ว แต่ไอ้เป็ดไม่ได้โทรถามว่ะ"
"ห่วงแต่เมียนะมึง เพื่อนไม่เคยห่วง"
"โทรก้ได้ว่ะ" แล้วไอ้ตี๋มันก็โทรหาไอ้เป็ด
"ไอ้ตูดเป็ดถึงไหนแล้ว"
"ยังไม่ได้ออกจากบ้าน"
"แล้วมึงรออะไรอยู่ไม่ทราบ อ๋อ รอผัว"
"เปล่า แค่นี้นะ เดี๋ยวกูเรียกแท็กซี่ก่อน"
"เออ"
"มันว่าไง"
"สงสัยทะเลาะกับผัวแน่นอน เสียงมันไม่ปรกติ"
"กูก็ลืมไปเลย มัวแต่ยุ่งเรื่องไอ้แว่น เดี่ยวไปที่ห้องอาหารก่อนเลยนะ "
"แล้วมึงจะไปไหน"
"โทรหาพี่เฟียต"
"เออ"
ผมก็เดินขึ้นมาบนห้องนอนหยิบโทรศัพท์ แล้วก็ออกไปโทรที่ระเบียง
"ฮัลโหลพี่เฟียต"
"ว่าไงครับน้องภู"
"พี่เฟียตจะมาบ้านน้องภูไหมครับวันนี้"
"อ่าววันนี้หรอ "
"อื้ม เป็ดไม่ได้บอกพี่หรอ"
"บอกครับ แต่พี่นึกว่าวันเสาร์น่ะ เดี๋ยวพี่เก็บของก่อนนะ เดี๋ยวเจอกัน แล้วเป็ดถึงยัง"
"ยังครับ"
"แล้วให้พี่ไปรับเป็ดไหม"
"อ่าว ไมพี่เฟียตมาถามน้องภูล่ะ พี่ก็โทรไปถามไอ้เป็ดสิ"
"เป็นโกรธพี่ แล้วพี่ก็ไม่รู้ด้วยว่าเขาเป็นอะไร"
"แล้วทำไมพี่ไม่คุยกันอ่ะ"
"โทรไปเขาก็ไม่รับ แล้วก็ไม่โทรกลับด้วย วันนั้นไปสยามกันก็กลับบ้านเฉยเลยไม่บอกพี่สักคำ"
"มันงอนพี่"
"เรื่องไรอ่ะ"
"ก็เรื่องผู้หญิงที่พี่เจอที่สยามนั้นแหละ เพื่อนพี่มั้ง"
"อ๋อ แอมเพื่อนพี่เอง ทำไมหรอ"
"ไอ้เป็ดมันหึงคนนี้แหละ"
"หึงแอมเนี่ยนะ"
"อื้อ แล้ววันที่สยามอ่ะ มันบอกว่าพี่ไม่สนใจมันเลย คุยแต่กับผุ้หยิงคนนั้น ก็คงพี่แอมเนี่ยแหละมั้ง มันก็เลยกลับบ้าน"
"ก็พี่ไม่ได้เจอแอมนานมากแล้ว แอมเป็นเพื่อนสนิทพี่แล้วอีกอย่างเขาก็ไม่ได้ชอบผู้ชายด้วย เป็นดี้น่ะ"
"น้องภูว่าพี่เฟียตควรอธิบายให้เป็ดมันฟังนะ "
"ครับ ตอนแรกพี่ไม่รู้จะอธิบายอะไร เพราะพี่ไม่รู้ว่าเขาโกรธพี่เรื่องอะไรอ่ะ"
"ตอนนี้ก็รู้แล้วนิ"
"ขอบคุณนะครับ เดี๋ยวเจอกันนะน้องรัก"
"ครับ ขับรถดีๆนะ"
"ครับ"
"ไงพ่อผู้จัดการความรัก"
"ตกใจหมด มาแอบฟังเขาคุยโทรศัพท์ทำไมเนี่ย ไม่มีมารยาท"
"ไม่ได้แอบฟังซะหน่อย ตัวเองคุยซะดังขนาดนั้น ข้างบ้านยังได้ยินเลย"
"เวอร์แล้ว"
"เพื่อนๆมาแล้วหรอ"
"อื้อ เหลือไอ้ขิงกับไอ้เป็ด พี่เฟียต"
"แล้วเคลียร์ปัญหาให้ใครอยู่ล่ะ"
"ไอ้เป็ดน่ะสิ" แล้วผมก็เล่าเรื่องไอ้เป็ดให้พี่เฟียตฟัง
"บางทีผู้ชายเข้าก็ไม่ได้คิดหรอกนะว่าแฟนตัวเองจะหึงอ่ะ"
"ก็คิดซะบ้างสิ"
"ก็เฟียตมันบริสุทธิ์ใจ มันก้ไม่คิดนะสิว่าเป็ดจะหึงผู้หญิงคนนั้น"
"อือ"
"หาอะไร"
"หาบิลบัตรเครดิตวันนี้น่ะสิ"
"หาไปทำไม"
"ก็จะเอามาดูวว่าเดือนนี้สามีใช้เงินไปเท่าไรน่ะสิ"
"หือออออ"
"อื้ออออ แล้วตั้งแต่วันจันทร์นี้เป็นต้นไป เอาเงินไปทำงานวันละสองร้อยนะ"
"ห๊าาา สองร้อย"
"ใช่สองร้อย แล้วก็อย่าใช้ให้หมดล่ะ เหลือมาหยอดกระปุกบ้าง"
"หืมมมมม"
"อื้อออ จ่ายแค่ค่าข้าวกลางวันเท่านั้นเองนิ ตอนเย็นเดี๋ยวน้องภูจะจ่ายเอง กระเป๋าตังค์อยู่ไหน"
"หัวเตียง" ผมก็เดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์มาเปิดดู หยิบเงินออกมานับ
"หนึ่งพัน สองพัน สามพัน ...............แปดพันห้า หก เจ็ด พกเงินทำไมเยอะแยะเนี่ย"
"ก็......"
"เอาติดระเป๋าไว้พันเดียวพอ ที่เหลือนี้เดี๋ยวเอาไปเข้าแบงค์ให้ เดบิตใบนี้ใช่ไหมใช้เบิกเงินสดอ่ะ"
"อือ"
"แล้วใบอื่นๆมีเงินหรือเปล่า เดบิตอ่ะ"
"มี"
"แล้วเครดิตพวกนี้ใช้ทำอะไร"
"ใบนั้นเติมน้ำมัน ใบอื่นๆช้อปปิ้ง"
"งั้นใบช็อปปิ้งน้องภูจะเก็บไว้นะ ส่วนเงินสดนี้เดี๋ยวจะเอาเข้าบัญชีให้ บัตรเดบิตน้องภูขอเอาไปเช็คยอดเงินก่อน แล้วเดี๋ยวจะให้ถือไว้ใบหนึ่งเพื่อฉุกเฉิน แต่น้องภูจะเอาสมุดบัญชีไปอัพตลอดนะ เพื่อพี่พีทฉุกเฉินทุกวันน้องภูจะได้รู้"
"อื้อ"
"ที่ยิ้มนี้คือไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม"
"ไม่มี"
"งั้นก็ตกลงตามนี้นะ"
"ครับ"
"น่ารัก"
"เดี๋ยวอย่าพึ่งไป"
"ว่าไงครับ"
"ขอบคุณนะ ที่ดูแลพี่"
"มันคือหน้าที่ของเมียนินา ว่าแต่พี่พีทไม่อึกอัดใช่ไหมที่น้องภูทำแบบนี้"
"ไม่เลย ดีใจด้วยซ้ำที่น้องภูมาจัดการชีวิตให้พี่"
"น้องภูอยากให้พี่พีทมองอนาคต ดูอย่างคุณแม่น้องภูสิ ใครจะคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้"
"ครับ ฟ๊อดดดดดด"
"จะทานข้าวอีกไหม"
"ทานสิ"
"ป่ะ เพื่อนๆน้องภูรออยู่"
"อื้ม"
แล้วเราสองคนก็ลงไปข้างล่างกัน ........
ไอ้ขิงก็มาพอดี เหลือแต่ไอ้เป็ดกับพี่เฟียตที่ยังมาไม่ถึง หุหุ สงสัยต้งให้คุณย่าอบรมซะหน่อยแล้วมั้งสองคนนี้**********************************
อนึ่งนั่ง คิดค้อน งอนคนรัก
สุดจะหัก ห้ามจิต คิดไฉน
อีกคนงอน อีกคนไม่รู้ โกรธอะไร
อีกคนใบ้ อีกคนเฉย ก็เคยตัว
โกรธกันได้ งอนกันได้ แต่อย่านาน
ราตรีกาล ข้ามคืน ก็ขื่นขม
ต้องรีบปรับ ความเข้าใจ ก่อนเกิดปม
รักสุขสม เพราะสองเรา เข้าใจกัน**********************************
สวัสดีครับ ดึกอีกแล้วเน้อ
สุมาเต๊อะ!!!!!
ชีวิตคนโสดอย่างผมมันก็ต้องทำอะไรคนเดียวแหละ เศร้า 
อยากมีคนดูแลซึ่งกันและกัน กระซิก
ขอบคุณทุกคนครับ
ขอบคุณที่อยู่มาด้วยกันจนวันนี้
ขอบคุณมากๆจริงๆครับ
คำถาม.......อยากให้เรื่องนี้จบหรือยังครับ?
รักนะ 
**********************************
ตอบคำถาม...น้ำอะไรเดินได้?
ตอบว่า....น้ำตื้น ฮ่าๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2838650 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก