หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[K.Pupoom]

ตอนที่.....90

 




"น้องภูๆ" พี่พีทปลุกผม พร้อมตบที่แก้มเบาๆ
"อื้อออ" ผมค่อยๆลืมตามอง
"ไม่สบายหรือเปล่า"
"เปล่า ไมอ่ะ"
"ก็เห็นเหงื่อซึมหน้าผากทั้งๆที่แอร์เย็นขนาดนี้"
"น้องภูแค่ฝันร้ายน่ะ"
"ฝันร้าย"
"อือ"
"ฝันว่า"
"ฝันว่าวิ่งหนีสัตว์ประหลาดอ่ะ แล้วก็กระโดดข้ามเหวววววว  ฟิ้วววว  ฟุ๊บ แล้วก็เกาะอยู่ที่ปากเหวจะหล่อนแหล่ไม่หล่นแหล่ "
"แล้วหล่นไหม"
"ไม่หล่น มีลมพัดจากใต้เหวขึ้นมาแล้วก็พัดให้น้องภูมาหล่นบนมือของใครไม่รู้ มือใหญ่มาก เหมือนพระพุทธรูปเลยแหละ"
"อื้มมมมม"
"แต่ในฝันมันเหนื่อยและกลัวมากอ่ะ"
"ต่อไปนี้คงไม่มีอะไรแล้วล่ะ ไปอาบน้ำเถอะ จะได้ไปทานข้าว"
"พี่พีท"
"ครับ"
"อย่าทิ้งน้องภูนะ"
"ใครทิ้งก็บ้าแล้ว ฟ๊อดดดดด"
"น้องภูกลัวอ่ะ"
"พี่ขอโทษนะที่ปล่อยให้น้องภูเผชิญกัยฃบอันตรายเพียงคนเดียว แต่ต่อไปนี้พี่สัญญาพี่จะไม่ให้ใครทำอะไรน้องภูได้อีก"
"เรื่องที่เกิดขึ้นน้องภูผิดเองไม่เกี่ยวกับพี่พีทหรอก แต่น้องภูอยากบอกให้พ่พีทรู้ว่า น้องภูรักพี่พีทมาก อย่าทิ้งน้องภูไปไหนนะ"
"ครับ พี่สัญญา"
"ขอบคุณครับ จุ๊บ" แล้วก็จุ๊บแก้มพี่พีททีหนึ่ง แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
อาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาเห็นพี่พีทแต่งตัวอยู่ แล้วก็มีชุดนักเรียนวางอยู่บนเตียง
ผมเดินไปหยิบกางเกงในที่ลิ้นชัก
"พี่หยิบไว้ให้แล้วไงบนเตียงอ่ะ"
"ไหน"
"เสื้อทับอยู่"
"โอเค"
"ให้ใส่ให้ไหม"
"ไม่เอาใส่เองดีกว่า"
"ฮ่าๆๆ"
"หัวเราะอะไร"
"ขายังเจ็บอยู่หรือเปล่า"
"ไม่แล้ว"
"พี่เห็นพักนี้ไม่ค่อยทานวิตมินเลยนะเราอ่ะ เต็มกระปุกอยู่เลย"
"ลืม"
"ทั้งปีอ่ะ"
"ก็ไม่ชอบทานนินามันเหม็นอ่ะ โดยเฉพาะน้ำมันตับปลาอ่ะนะ ยี้ แหวะ"
"ก็เป็นซะอย่างเนี่ย"
"ไม่เห็นจะต้องทานเลยเเข็งแรงจะตาย"
"หราาาา เปิดแอร์เย็นหน่อย ก็จามฟึดฟัดแล้ว ใกล้สอบแล้วดูแลสุขภาพหน่อย"
"คร๊าบบบบบ"
"เออนิ เมื่อวานพี่เห็นไอ้แว่นสักเต็มตัวเลย พี่ขอสั่งห้ามเด็ดขาด"
"ห้ามอะไร"
"ห้ามไปสัก"
"ทำไมอ่ะ"
"พี่ไม่ชอบ ขาวๆเนียนแบบนี้แหละดีแล้ว"
"น้องภูว่าจะไปสักโดเรมอนไว้ที่ก้นซ้ายซะหน่อยเชียว ว๊า อดเลย"
"ติงต๊อง ไปจัดกระเป๋า พี่หิวแล้ว"
"ตัวเองอ่ะเสร็จหรือยังล่ะ ยืนส่องกระจกเป็นนกหงส์หยกอยู่นั้นแหละ"
"เสร็จแล้ว"
"พี่พีท ถ้าน้องภูสอบติดน้องภูอยากได้ของขวัญ"
"อยากได้อะไรอ่ะ"
"อยากได้อะไรก็ได้ที่พี่พีทซื้อให้อ่ะ"
"เดี๋ยวพี่จะซื้อดินสอให้แท่งหนึ่งเอาไว้เลคเชอร์"
"ขอบคุณนะ น้ำตาจะไหล"
"ป่ะ ไอ้เพ้อเจ้อ"
เราสองคนก็เลยลงไปข้างล่าง คุณย่านั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารเเล้ว
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"อรุณสวัสดิ์จ้ะ มาทานข้าวกันลูก วันนี้ย่าทำโจ๊กข้าวกล้องไข่เค็ม"
"โอ้ว้าวววววว"
"มีหมูเด้งด้วยนะ"
"สวดยอดเลย"
"เมื่อคืนย่านอนรอเราสองคน เผลอหลับไปที่โซฟาฝันไม่ดีเลยลูก เลยไปสวดมนต์ให้พระคุ้มครองเราสองคน"
"ฝันว่าอะไรหรอครับคุณย่า"
"ย่าฝันว่าหนูถูกเสือคาบไป ย่ากับพี่พีทก็วิ่งตาม ย่าก็ล้มลง พี่เขาก็เลยวิ่งไปตามคนเดียว แล้วก็ตกใจตื่นนะลูก"
ผมสองคนก็มองหน้ากัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
"ฝันร้ายจะกลายป็นดีนะครับ"
"ย่าก็ว่างั้น เลยไปสวดมนต์ยกใหญ่ นอนก็หลับๆตื่นๆ พอได้ยินเสียงรถเข้ามาก็ค่อยโล่งหน่อย ถึงได้หลับได้"
"น้องภูขอโทษนะครับที่ทำให้เป็นห่วง"
"ไม่เป็นไรหรอกลูกย่าไม่ได้ว่าอะไร แค่เล่าให้ฟังเฉยๆ เดี๋ยวต้องหาพระมาให้คล้องคอไว้บ้างนะเราสองคนน่ะ ห้อยอะไรกันไม่เห็นจะเข้าท่า"
"พี่พีทซื้อให้ครับ เพชรนะครับคุณย่า"
"กากเพชรนะสิ ไหนดูสิ โหย ถ้าย่าเป็นหนูนะหาแฟนใหมไปแล้ว เม็ดเท่าขี้แมลงวัน" ฮ่าๆๆ กดไลค์คุณย่า
"พีทเห็นว่าน้องไปโรงเรียนครับ เลยไม่อยากให้ใส่ของมีราคามาก อันตราย"
"เดี๋ยวย่าไปเลี่ยมพระองค์เล็กๆให้ดีกว่า ใส่กับสร้อยทองคำขาวน่ารักดีลูก ย่ารู้สึกเป็นห่วงหนูยังไงก็ไม่รู้ลูกบอกไม่ถูก"
"สงสัยมาจากเรื่งฝันด้วยมั้งครับ"
"ก็น่าจะมีส่วนนะ"
"แล้วพีทล่ะครับไม่เห็นจะให้อะไรเลย พีทก็หลานคุณย่าเหมือนกันนะครับ"
"ขี้อิจฉาว่ะพี่พีทอ่ะ"
"ย่ามีพระไพรีพินาศเลี่ยมทองไว้ ว่าจะให้พีทนานแล้วแต่ลืม"
"ต้องแถมสร้อมทองด้วยนะครับ"
"งกจริงๆ" คุณย่าก็บ่นพี่พีทไปยิ้มไป
"ไม่มีขุนผงขุนแผนอะไรแบบนี้บ้างหรอครับคุณย่า"
"จะเอาไปทำอะไรจ้ะ เค้าว่าห้อยแล้วจะเจ้าชู้นะ"
"สงสัยพี่พีทอยากจะเจ้าชู้"
"เปล่านะ"
"แล้วจะเอาไปทำไม"
"ก็เค้าว่าห้อยแล้วจะมีเสน่ห์ไม่ใช่หรอ จะได้เอาไว้เจรจากับลูกค้าไง งานจะได้เยอะๆ"
"หราาาา"
"น้องภูเติมโจ๊กหน่อยไหมลูก"
"โอเคครับ"
"แล้วเราน่ะพีท ขับรถขับราไหว้พระไหว้แม่ย่านางบ้างนะลูกก่อนออกจากบ้านน่ะ"
"ครับ"
"ในรถมีพระไหมลูก"
"มีหลวงปู่ทวดครับ"
"ดีๆๆๆๆๆ"
เช้านี้ก็ดำเนินไปแบบเรียบง่าย แล้วผมสองคนก็ออกจากบ้านไปทำงานและเรียนตามปรกติ
มาถึงโรงเรียนก็เดินเข้าไปในโรงเรียนเห็นไอ้พวกนั้นกำลังจับกลุ่มคุยกัน
"เห้ย เป็นไงมั้งว่ะ"
"ก็โอเค แล้วพวกมึงนินทาใครกันอยู่ล่ะ"
"ไอ้แว่น"
"พวกมึงนิ เรื่องมันจบไปแล้วจะพูดขึ้นมาอีกทำไม ให้โอกาสคนเป็นบุญมหาศาลนะ"
"จร้า  พ่อใจบุญ ใจกุศล ไม่ไปบวชซะล่ะ"
"ใจบาปอย่างมึงไม่เข้าใจกูหรอกไอ้เป็ด แล้วนี้ไอ้โยชิมายังเนี่ย"
"ไปซื่อลูกชิ้นกับผัวมันโน้น"
"แล้วนี้ไอ้แว่นมาหรือยัง"
"ยังไม่เห็นนะ มึงจะถามถึงมันทำไม"
"ก็อยากให้มันเรียนให้จบ ไม่ใช่หนีไปโดยทิ้งทุกอย่างไว้แบบนี้"
"เป้นกู กูไม่มีหน้ามาเรียนหรอก"
"เออ" แล้วผมก็เลยโทรศัพท์หาไอ้แว่น มันก็ไม่ยอมรับ
ลองโทรอีกรั้ง มันก็ยังไม่ยอมรับ ผมเลยเลือกที่จะส่งข้อความไป
"ถ้ามึงไม่มาเรียน กูจะไม่ให้อภัยมึง" กดส่ง จึ๊ก

"พี่ภู มาแล้วหรอ ทานลูกชิ้นไหม รับรองไม่มียาสลบ"
"เออ อิ่มว่ะ ขอบใจ"
"เมื่อคืนพี่พีทไม่ได้ทำการบ้านหรอ หน้าตาไม่สดชื่นเลย"
"ทะลึ่ง"
"พี่ขิง ไม่ทานหรอ"
"อิ่มเหมือนกัน"
"พวกพี่อิ่มอะไรกันมาอ่ะ"
"ข้าว"
"ดีเนอะ ได้ทานข้าวเช้ากันด้วย โดยเฉพาะพี่ภูน่าอิจฉาสุดๆได้ทานฝีมือคุณย่าทุกวันอ่ะ"
"เห้ยพวกมึงศุกร์เสาร์อาทิตย์นี้ไปข้างบ้านกูไหมอ่ะ เพราะวันจันทร์จะสอบแล้วจะได้ติวกันเยอะๆ"
"กูไป" ไอ้เป็นยกมือ
"กูก็ไป" ไอ้ตี๋ยกตาม
"ขิงด้วย"
"กูเอาพี่ฝุ่นไปด้วยได้เปล่าว่ะ"
"งั้นก็เอาพี่เฟียตไปด้วย"
"อิคมึงอ่ะว่าไง"
"ได้"
"โยชิไปด้วยนะ นะพี่ภูนะ น๊าาาาาาาาา"
"เออ"
"แต่ต้องนอนเบียดๆๆกันหน่อยนะ ข้างบนมีว่างอยู่สองห้อง แล้วก็มีห้องพี่บุ้งอีก"
"โยชิขอนอนห้องพี่ภูกับพี่พีทได้ไหมอ่ะ"
"ไม่ได้!!!!!!!" ทุกคนพูดใส่หน้าไอ้โยชิพร้อมกัน
"สำหรับโยชิพี่มีห้องพิเศษให้"
"จริงดิ"
"อื้ม ห้องเดี่ยวแยกไปเลย มีน้ำให้ อาหารให้ "
"โห พี่ภูใจดีที่สุดเลย"
"เดี๋ยวพี่จะไปเจรจากับไอ้มดแดงให้ ว่าให้โยชิเข้าไปนอนสักคืน"
"พี่ภูโยชิไม่ใช่หมานะ อุตส่าห์หลงดีใจ ไม่รู้แหละโยชิจะนอนกับพี่พีท"
"กล้านะหล่อน" แล้วไอ้ตี๋มันก็เอานิ้วจิ้มหน้าผากไอ้โยชิ
ได้เวลาเข้าเรียนพวกเราก้ไปเข้าเรียนกัน กลางวันก็มาพักทานข้าว
วันนี้ไอ้เเว่นมันไม่มาโรงเรียนจริงๆด้วย ใจจริงผมอยากให้มันมาเรียนนะ
แล้วก็อยากให้มันทำตัวปรกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนเราเพื่อความรักบางทีก็อาจทำผิดไปได้
ถ้ามันทำเพราะเกลียดผม ผมจะเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด แต่นี้มันทำไปเพราะรักที่ไม่ถูกทาง
มาเรียนเถอะ ไอ้แว่น กูขอร้อง...........
เลิกเรียนพวกเราก้ไปติวกันต่อที่บริษัทพี่พีท ช่วงนี้ก็ไมีแต่การเรียนเท่านั้นแหละ
ผมอยากทำให้ทุกๆคนที่ผมรักภูมิใจและมีความสุขกับความสำเร็จของผม
"น้องภู"
"ครับพี่ก้อย มีไรหรอ"
"อย่าพึงเข้าไปเลย พี่พีทมีแขก"
"หรอ ใครอ่ะ"
"ก็ยัยชุดแดงที่พี่เล่าให้ฟังวันนั้นไง"
"อ่ออออ  สวยไหม"
"ก็สวยนะ แต่ดูพลาสติกเวอร์"
"ถ้าเทียบกับพี่ก้อยใครสวยกว่า"
"โอ๊ย พี่กินขาด"
"ทุกอย่างเลยหรอ" ผมก็มองไปที่หน้าอกพี่ก้อย ที่แฟ่บๆๆ
"ยกเว้น นม"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"เด็กบ้านิ ไม่คุยด้วยแล้ว"
"ล้อเล่นน๊าาาา  เดี๋ยวให้พี่พีทอนุมัติเงินฉุกเฉินให้นะ"
"ไม่เอา พี่ไม่ได้เดือดร้อน เอามาทำไม"
"เอาไปทำอึ๋ม ตูมปาเจเรตูม ปาจาเรตูม ตูม"
"น้องภูนิ ไม่รักแล้ว ไปหาน้องอิคดีกว่า" พี่ก้อยแกปลื้มไอ้อิคมาก
"ฮ่าๆๆๆ" แล้วพี่ก้อยก็เดินไปหาไอ้พวกนั้นในห้องประชุม คุณป้าแม่บ้านเดินถือถาดน้ำมา
"เอาไปให้ใครครับป้า"
"คุณพีทค่ะ"
"เดี๋ยวน้องภูเอาไปเองครับ"
"ไม่ใส่อะไรลงไปนะคะ"
"ครับ"

ก๊อกๆๆๆ

"เข้ามาครับ" พี่พีทเรียกให้ผมเข้าไปคงนึกว่าป้าล่ะสิ
"น้ำครับ บอส" พี่พีทมันก็มองผม ส่งสายตามาว่า อย่าทำอะไรบ้าๆนะ
"พีทขาาาา จ้างเด็กนักเรียนมาทำงานด้วยหรอค่ะ น่ารักจัง ขยันจังค่ะน้อง"
"ครับ จะรับอะไรเพิ่มไหมครับ"
"ไม่แล้วจ้ะ พีทขาล่ะค่ะ"
"ไม่ครับ"
"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ มีอะไรก็เรียกได้นะครับ"
"ขอบใจจ้ะ เด็กคนนี้ผิวพรรณดี๊ดีนะคะ หน้าตาน่ารัก แต่น้องแพรคุ้นหน้ามากเลยค่ะพีทขา"
"หรอครับ แล้วงานที่ผมให้ดูคุณแพรโอเคไหมครับ"
"โอเคมากเลยค่ะ แต่ว่าขอแก้นิดหนึ่ง บลาๆๆๆ" แล้วผมก็เดินออกมา

"พี่ก้อยสวยกว่าจริงๆด้วย" ผมเดินไปหาพี่ก้อยแล้วก็พูดกับเธอ
"เห้นป่ะ บอกแล้ว"
"แต่มิลค์เค้าบิ๊กมากๆเลยนะ นึกว่าเขาใหญ่"
"นมปลอม"
"หูยยย ใช่หรอ"
"ใช่"
"รู้ได้ไง อคติเปล่า"
"นมแข็งขนาดนั้น"
"รู้ได้ไงว่านมเขาแข็ง"
"เดินเด้งๆๆๆๆๆขนาดนั้น หัวนมชี้เด่"
"โห เม้าท์แรงอ่ะ เหมือนอาฆาตด้วย ไปดีกว่า "
แล้วผมก็เข้ามาติวหนังสือกับเพื่อนๆ ติวกันสนุกดีนะผมว่า
เป็นการเรียนที่เข้าใจได้ง่ายเพราะเหมือนเราพูดภาษาเดียวกัน
ได้เวลาอาหารอีกแล้ว.......
"พี่ก้อย บอสส่งอาหารมาหรือยัง"
"ยังเลย สงสัยจะอิ่ม นม" พี่ก้ยนิมีปัญหาอะไรกับน้องพี่น้องแพรขาาาาาาาหรือเปล่าเนี่ย
"เดี๋ยวน้องภูเข้าไปถามเอง"
"ดี" เขาว่าผู้หยิงสวยมักไม่ถูกชะตากันโดยไม่ต้องมีเหตุผล ถ้าจะจริง

ก๊อกๆๆๆๆ

"เข้ามาครับ"
"บอสจะทานอะไรครับ ผมจะได้โทรสั่งให้"
"อะไรก็ได้ครับ "
"คุณแพรล่ะครับ"
"ไม่ดีกว่าจ้ะ เดี๋ยวพี่จะกลับแล้ว ขอบใจมากนะ"
"ครับ"
"น้องภูเดี๋ยว "
"มีอะไรหรอครับบอส"
"ขอกับข้าวที่เอาไว้ซดน้ำสักอย่างนะ"
"ครับ แต่บอสน่าจะอิ่มนมแล้วนะครับ ทานเยอะเดี๋ยวจุกนะครับ"
แล้วพี่พีทมันก็ทำตาโตใส่ผม พี่แพรขามันก็ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ฮ่าๆๆๆ
ผมออกไปโทรสั่งอาหารใหเพื่อนๆแล้วก็พี่พีท.......พี่บุ้งเดินออกมาจากห้องประชุมพอดี
"เดี๋ยวนี้ไม่เห็นพี่อยู่ในสายตาแล้วใช่ไหม"
"อะไรลุง บ่นไรจ้ะ"
"เห็นพี่เป็นคนอื่นแล้วหรือไง เกิดเรื่องขนาดนี้ทำไมไม่บอกพี่"
"เรื่องอะไร"
"อย่ามาทำไขสือ เมื่อวานเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้นทำไมไม่โทรหาพี่ โทรบอกเพื่อนได้แต่โทรบอกพี่ไม่ได้ เห็นพี่เป็นหัวหลักหัวตอหรือไง"
"ใจเย็นก่อนดิ ไปคุยที่โต๊ะเถอะนะ คนอื่นเข้ามองหมดแล้ว"
แล้วพี่บุ้งมันก็งอลผมแล้วก้เดินไปที่โต๊ะเลย อะไรว่ะ ใจน้อยชิปเป้ง
"พี่บุ้งมันไม่ใช่อย่าที่พี่เข้าใจนะ คือว่าาาา"
"คือว่าอะไร"
"น้องภูไม่อยากให้พี่บุ้งเป็นห่วงอ่ะ แล้วอีกอย่างก็กลัวเรื่องราวมันจะใหญ่โตด้วย"
"เรามีกันอยู่สองคนพี่น้องนะ ถ้าน้องพี่เป็นอะไรไปพี่จะตอบพ่อแม่ถูว่าไง"
"ภูก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วนินา"
"ต้องรอให้เป็นก่อนหรือไงถึงจะบอกพี่ได้" ทำไมต้องตะคอกกันด้วย่ะ เดี๋ยวร้องไห้นะ
"อะไรกันบุ้ง ดุน้องทำไม" พี่อ้นเดินมา
"มันไม่ใช่น้องบุ้งแล้วแหละ" พี่บุ้งพูดเท่านี้แหละ น้ำตาผมก็ไหลพรากกกกก
ผมพยายามกลั้นเสียงไว้ไม่ให้ใครได้ยิน เดี๋ยวจะหันมามองกันทั้งบริษัท
"บุ้งทำไมพูดกับน้องแบบนี้ล่ะ ไปสงบสติอารมณืที่ไหนก็ไปป่ะ" แล้วพี่อ้นมันก็ไล่พี่บุ้งออกไป
พี่บุ้งมันก็เดินออกไปด้วยความโมโหนั้นแหละ
"คนเก่งไหนบอกพี่สิว่าเกิดอะไรขึ้น"
"ก็ ก็ คือ"
"หยุดร้องก่อน ร้องไห้แบบนี้พี่จะฟังรู้เรื่องได้ไง เดี๋ยวพี่พีทออกมาเล่นงานพี่แย่เลย"
"ก้ เมื่อวานอ่ะ น้องภุถูกเพื่อนมอมยาแล้วพาไปทำอย่างว่าอ่ะ พอดีไอ้โยชิมันช่วยไว้ทัน แล้วก็โ?รตามพี่พีทกับเพื่อนๆไปชวย แต่ไม่ได้บอกพี่บุ้งอ่ะ น้องภูไม่อยากให้พี่บุ้งงเป็นห่วงเลยไม่ได้บอกเรื่องนี้ แล้วพี่บุ้งมันไปรู้มาจากไหนก็ไม่รู้ ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น่ะ ฮึกๆๆ"
"พี่เขาคงน้อยใจน่ะ เดี๋ยวอารมณ์เย็นลงพี่จะช่วยพูดให้นะ"
"ขอบคุณครับ"
"ไปล้างหน้าล้างตาซะ เดี๋ยวพี่พีทมาเห็นเข้า"
"อื้อ" แล้วผมก็เดินไปล้างหน้าในห้องน้ำ แล้วก็เลยเข้าไปในห้องประชุม
"พวกมึงใครเล่าให้พี่บุ้งฟัง" ทุกคนพร้อมใจชี้ไปที่ไอ้โยชิ
"โยชิ!!!!!!"
"ก็พี่บุ้งมาถามโยชิอ่ะ พี่บุ้งบอกว่าเมื่อวานเห็นพนกงานพูดกันว่าพี่พีทรีบวิ่งออกไปจากบริษัท แล้วพวกพี่ๆเนี่ยก็รบตามออกไปเหมือนกัน พี่บุ้งก็เลยมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเมื่อวานไม่เห็นพี่ภู โยชิไม่อยากเป็นเด็กโกหกผู้ใหญ่อ่ะมันบาป"
"หราาาาาา"
"อื้อ โยชิขอโทษ แต่มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี้นา พี่บุ้งก็เป็นพี่ชายพี่ภูนะ"
"ใช่ไม่เสียหาย แต่ตอนเนี่ย นางโกรธเป็นฟืนเป้นไฟเลยจ้ะ"
"โกรธทำไมอ่ะ"
"ก็โกรธที่พี่ไม่ยอมบอกเขาไง"
"ก็สมควรแล้วนิ"
"ไอ้โยชิ!!!!!!!!!!!!!!"
"ขอโทษ"
"ฉันจะส่งงดอาหารแก วันนี้"
"เห้ย ได้ไงอ่ะ โยชิไม่ได้ทำอะไรผิดนะ"
"ไม่รู้ไม่ชิ้"
"เห้ยพี่ภูโยชิไม่ยอมนะ ไม่ยอมมมมมมมมม"
"เดี๋ยวทานของพี่ก็ได้" ไอ้อิคกระซิบบอกเมียมัน
"ของมึงกูก็งดไอ้อิค ใครให้การช่วยเหลือไอ้โยชิ เจอกู!!!!!"
"เผด็จการที่สุดพี่ภูอ่ะ พวกเราไม่มีใครเห็นด้วยหรอก ใช่ไหมพี่ขิง"
"พี่ไม่ยุ่งเรื่องนี้ดีกว่า"
"พี่เป็ด"
"พี่ก็หิวข้าวอ่ะ โยชิช่วยตัวเองแล้วกันนะ ทำบ่อยนิน่าจะชำนาญ"
"พี่ตี๋"
"เมียพี่ว่าไงพี่ก็ว่างั้นอ่ะ"
"พี่แบงค์"
"โยชิ มีพี่เสียงเดียวก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก  ยอมรับชะตากรรมซะนะ"
"ทุกคนใจร้าย"
"อย่าคิดมาสู้กับฉัน นังเด็กเมื่อวานซืน หึหึ" ผมจิ้มหน้าผากมันไปทีหนึ่งแล้วก็เดินออกจากห้องไป
"โยชิจะฟ้องคุณย่า แล้วก็........" แล้วไอ้อิคมันก็ปิดปากเมียมันก่อนที่ผมจะได้ยิน

ผมเดินไปหาพี่บุ้งอีกครั้ง

"พี่บุ้งน้องภูขอโทษ" พี่บุ้งมันก็นั่งทำงานเฉยไม่สนใจผม
"บุ้ง" พี่อ้นก็เลยดุเข้าให้ แล้วพี่บุ้งมันก็เดินออกไป เข้าห้องพี่พีทแล้วก็เดินออกมา
"อ้น กลับบ้าน บุ้งมีธุระต้องไปทำ บุ้งขอพี่พีทแล้ว"
"เห้ยบุ้ง"
"อ้น บุ้งมีธุระ"
"แล้วน้องล่ะ"
"เขาโตแล้ว เขาดูแลตัวเองได้"
"บุ้ง อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่สิ อ้นขอร้อง"
"บุ้งจะไปรอที่รถนะ" แล้วพี่บุ้งมันก็เดินอกไปเลย
"พี่เขายังโกรธอยู่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หายไม่ต้องคิดมากนะ เดี๋ยวคืนนี้พี่พูดให้"
"ครับ"
"ไม่เอาไม่ทำหน้าแบบนี้สิ ยิ้มๆๆ"
"งือ"
"พี่ไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน"
"คับ ขับรถดีๆนะ"
"จ้ะ"

หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จก้แยกย้ายกันกลับบ้าน บ้านใครบ้านมัน
แล้วก็มาถึงบ้านผมสักที เห็นรถพี่อ้นจอดอยู่ก็สุดแสนจะดีใจ สงสัยหายโมโหแล้วแน่เลย
"กลับมาแล้วครับบบบบ คุณย่ามีอะไรทานบ้างครับน้องภูหิ๊วหิว"
"ไม้เรียว"
"อูยย งั้นไม่หิวแล้ว"
"พี่เราล่ะ"
"ให้อาหารปลา เดี๋ยวก็คงมามั้งครับ พี่อ้นกับพี่บุ้งล่ะครับ"
"ในครัว มานั่งนี่สิลูก"
"มีอะไรหรอครับคุณย่า"
"รอพี่เราก่อนเดี๋ยวจะได้พูดพร้อมๆกัน"
"มาโน้นแล้ว พี่พีทๆคุณย่ามีไรจะพูดด้วย"
"มีอะไรหรอครับคุณย่า"
"เมื่อวานเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้นทำไมถึงไม่บอกย่า เราสองคนเห็นย่าเป็นอะไร คนแก่ที่ไม่มีตัวตนหรือไง"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ที่พีทไม่บอกคุณย่าเพราะไม่อยากให้คุณย่าเปนห่วง"
"ไม่ว่าวันไหนย่ากเป็นห่วงเราสองคนอยู่ดี ต่อให้เรานอนหลับอยู่ที่บ้าน คนแก่คนนี้ก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี"
"คุณย่าครับพีทขอโทษ"
"เราเอาลูกเขามาเลี้ยง ถ้าลูกเขาเป็นอะไรไปย่าจะบอกพ่อแม่เขาว่ายังไง  ย่ารักน้องภูเหมือนลูกในไส้ตัวเอง เกิดเรื่องขนาดนี้พีทยังคิดจะปิดย่าอีกหรอ"
"คุณย่าอย่าเข้าใจพีทผิดสิครับ พีทเป็นห่วงสุขภาพคุณย่าไม่อยากให้คิดมาก"
"ฉันเจ็บใจพวกเธอสองคนจริงๆ"
"ฮึกๆ ฮือๆๆ" ผมก็พยายามกลั้นน้ำตาไว้แต่มันทำไม่ได้ ก็ได้แต่ก้มหน้าร้องไห้
"คุณย่าครับ อย่าว่าพี่พีทเลย น้องภูไม่ให้ ฮึกๆๆ ฮือๆๆ พี่พีท ฮึกๆ บอกคุณย่า เองครับ"
"เรื่องมันเรียบร้อยแล้วก็น่าจะบอกจะเล่าให้ฟังกันบ้างย่าไม่ใช่นังแก่ขี้โวยวายหรือขี้ตกใจหรอกนะ"
"คุณย่า พีทไม่เคยคิดแบบนั้นจริงๆนะครับ"
"ฮือๆๆๆ ฮึกๆๆ ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออ"

"ซะใจไหมบุ้ง เห็นน้องร้องไห้แลววะใจไหม"
"มันก็ไม่เท่าใจบุ้งที่เจ็บหรอกอ้น คนที่เรารักเขาเมื่อเกิดอันตรายขึ้นกลับเขา เขากลับไม่เคยนึกถึงเรา"
"เอาไม้มา ฉันจะตีเจ้าสองคนนี้"
"คุณย่า ตีน้องภูคนเดียวเถอะ พี่พีทไม่ได้ผิด น้องภูเป็นคนบอกไม่ให้พี่พีทบอกคุณย่า ฮือๆๆๆๆ"
"คุณย่าครับ อ้นว่า เราใจเย็นๆกันก่อนดีกว่านะครับ"
"ตีเพราะรัก บุ้งไปหยิบไม้มาให้ย่า"
"ครับ"
แล้วพี่บุ้งมันก้หยิบไม้เรียวมาให้คุณย่า เป็นหวายซะด้วย
"ยืนขึ้น กอดอก"คุณย่าสั่งพี่พีท
"คุณย่าน้องภูไม่ให้คุณย่าตีพี่พีท" ผมรีบเดินไปขวาง
"น้องภูจะดื้อกับย่าหรอลูก"
"ครับ"
"น้องภูขึ้นห้องไป ให้คุณย่าตีพี่นั้นแหละถูกแล้ว พี่เป็นพี่แต่ดูแลน้องไม่ได้ สมควรแล้ว"
"ไม่เอา"
"น้องภูเชื่อพี่"
"ไม่เอาอ่ะ ฮืออออ ฮึก  ฮือออออ"
"แค้นใจนัก ไปให้พ้นหูพ้นตาฉันได้แล้ว ทั้งพี่ทั้งน้องนั้นแหละ" แล้วคุณย่าก็นั่งลง วางไม้ไว้บนโต๊ะ สงสัยไม่ตีแล้ว
"คุณย่าอย่าโกรธ อึก ฮือออ น้องภูได้ไหม อึกๆ น้องภูขอโทษ" แล้วผมก็ก้มลงกราบเท้าคุณย่า คุณย่าก็ดึงเข้าไปกอด
"ย่ารักน้องภูมากนะลูก หนูทำไมทำกับย่าแบบนี้ล่ะลูก" คุณย่าเริ่มมีน้ำตาบ้าง
"น้องภูไม่อยากให้คุณย่าเป็นห่วง"
"ต่อไปนี้ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น หนุต้องบอกย่านะลูก ลำพังหนูสองงคนเรื่องบางเรื่องก็ยังอ่อนประสบการณ์นะลูก"
"ครับ น้องภูขอโทษครับคุณย่า ฮึก ฮือออออออออ"
"แต่ขอหยิกเจ้าตัวโตสักหน่อยเหอะ นี้ๆๆๆๆ"
"โอ๊ยคุณย่า พีทเจ็บ"
"เจ้าตัวเล็กนี้อีกทีหนึ่ง" แล้วคุณย่าก็หยิกผมเบาๆ
"พี่บุ้ง น้องภูขอโทษนะ"
"อื้อ" ทำมาเป็นแอคท่า ชิ ไอ้ขีฟ้อง
"ทุกคนเขารักหนูนะลูก เราเป็นครอบครัวเดียวกัน มีอะไรก็ต้องช่วยกัน เข้าใจไหมลูก"
"ครับ"
"ไปล้างหน้าล้างตาได้แล้วไป ทั้งพี่ทั้งนอ้งนั้นแหละ แล้วไปทานข้าวกัน บุ้งอ้นไปเตรียมกับข้าวลูกไป เลยเวลามามากแล้ว มัวแต่โมโหเจ้าสองคนนี้ มันน่าตีสักทีไหม"
"ตีเลยครับคุณย่า" พี่บุ้งมันยุคุณย่า ผมสงอคนก้เลยรีบวิ่งขึ้นข้างบน
"ไอ้บุ้งนิขี้ฟ้องเนอะ"
"สุดๆ ปีนี้ไม่ต้องให้โบนัสมันเลย"
"โอเค"
"เจ็บไหมอ่ะ โดนหยิกอ่ะ"
"เจ็บเหมือนกันอ่ะ"
"ไหนดูดิ๊  โห แดงเลยอ่ะ เดี๋ยวทายาให้นะ ว่าแต่ยาแก้โดนหยิกนี้ต้องใช้อันไหนอ่ะ"
"แก้ฟกช้ำอ่ะยาทาอ่ะ"
"โอเค" แล้วผมก็เอายามาทาให้พี่พีทแล้วก็เดินไปล้างหน้าแล้วก็ลงไปทานข้าวกัน
บ้านของเราก็กับมาปรกติสุขเหมือนเดิมแล้วครับบบบบบบบ........

ทานข้าวเสร็จผมก็้นมาอาบน้ำพร้อมพี่พีทอาบน้ำเสร็จก็มาน่งแต่งตัว
"ก๊อกๆๆ"
"ประตูไม่ได้ล็อคครับ"
"คุณย่าให้มาเรียกพี่พีทกับน้องภูไปที่ห้องน่ะ"
"มีไรหรอพี่อ้น"
"ไม่รู้อ่ะ"
"จะเรียกไปตีหรือเปล่า"
"ไม่หรอก คุณย่าอารมณ์ดีนะ"
"หรอ อื้มๆ" แล้วผมกับพี่พีทก็เดินไปห้องคุณย่าพร้อมพี่อ้น แล้วพี่อ้นมันก็เข้าห้องมันไป
"คุรย่าเรียกเรามีไรหรอครับ"
"มานี่สิลูก" ผมก็เดินไปนั่งข้างๆเตียงที่พื้น
"ครับ"
"ขอให้คุณพระคุ้มครองหนูนะลูก ขอให้แคล้วคลาดจากอันตรายทั้งปวง" แล้วคุณย่าก็สวมสร้อยพระให้
เป็นทองคำขาวเส้นเล็กๆห้อยพระองค์เล็กๆสวยงามตามฉบับคุณย่า
"ขอบคุณครับ"
"อ่ะพีท ก้มหัวมาลูก พีทเองก็เหมือนกันนะลูก วันนี้ไม่ได้มีพีทแค่ชีวิตเดียวนะ พีทยังมีคู่ชีวิตที่พีทต้องดูแลอีก คุณพระรักษานะลูก"
"ครับคุณย่า"
"ทำไมของพี่พีทเส้นเบ้อเริ้ม ขอน้องภูเส้นกระจิ๊ด"
"ให้ตามวัย"
"สงสัยน้องภูต้องรีบโตซะแล้ว"
"ทะเล้นจริง ไปนอนกันได้แล้วไป วันนี้เป็นบทเรียนที่ควรจำนะลูก ไปๆๆย่าง่วงแล้ว"
"ครับคุณย่า"แล้วเราสองคนก็กำลังออกจากห้อง
"อ่อ เดี๋ยวลูก จะทำอะไรกันก็ถอดพระท่านเก็บไว้ที่มิดชิดที่สูงๆก่อนนะลูก"
"คุณย่าอ่ะ"
"ไปๆๆ เหม็นขี้หน้า"แล้วคุณย่าก็ไล่เราสองคนออกมา กลับมาที่ห้อง พี่พีทก็ถอดสร้อยเก็บไว้ในตู้ชั้นบนสุด
"ถอดสร้อยมาสิ"
"ถอดทำไมอ่ะ"
"พี่ยังไม่อยากเป็นคนบาป"
"ถอดก็ถอด"
ถอดพระเก็บเรียบร้อยก็นอนพี่พีทเดินไปปิดไฟ แล้วหลังจากนั้นใต้ผ้าห่ม
ก็มีการลูบไล้บีบจับกันเกิดขึ้น ฮ่าๆๆๆ แล้วเรื่องก็จบลงแบบทุกๆคืน........

************************

จะขอ หรือไม่ขอ รออยู่ได้
เดี๋ยวช้าไป มัวแอคท่า หมาจะแดก
โปรโมรชั่น ลดราคา ช่วยมาแทรก
รีบมาแหวก มาหิ้วฉัน ไปทำพันธ์ซะที

ลดสามสิบ ลดสี่สิบ เอ้าห้าสิบ
ช่วยมาหยิบ ลดมากมาย สหายจ๋า
ลดขนาดนี้ ขายไม่ออก จะบอกว่า
เดี๋ยวเดือนหน้า ให้ฟรี แถมยาสีฟัน......

**************************


สวัสดีครับทุกคน

มาดึกไปหน่อยเน้อ อย่าว่ากันเน้อ
ยะการยะงานมา เหนื่อยแต้ๆ
ขอสุมาเต๊อะ.......


วันนี้วันมาฆบูชา
ทำบุญ ถือศีล สวดมนต์ไหว้พระกันนะครับ
ตอนเย็นๆค่ำๆอย่าลืมไปเวียนเทียนนะครับ
พบผมได้ที่ อุโบสถวัดปทุม ข้างๆพารากอน
ขอนุโมทนาบุญกับผู้อ่านทุกคนุกท่านเทอญ...........


ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคอมเม้นท์ ขอบคุณมากๆครับ

รักนะ


ปล. แต่งงานกับผมแล้วผมจะสอนคุณทำช็อคโกแลต

ปล.2 รูปโยชิกับน้องภูเริ่ดมว้าก  ชอบๆๆตรงกับที่คิดไว้  จุฟๆๆ

[Horizon]

...

[Horizon]

รักคุณย่ามากๆ เลย
+1

[gupalz]

แอบสงสารน้องภูเล็กน้อย
แต่ก็เข้าใจคุณย่าและบุ้งนะ
เกิดเรื่องร้ายแรงอย่างนี้
แล้วมารู้ทีหลัง มันเป็นธรรมดา
ที่คนเราจะโมโหกันอ่ะ

[MoMoRin]

Rak khun yaa thii sud khaa..

[naiin]

                                          หมดปัญหาไปเปาะนึง ที่เหลือปล่อยให้เพื่อนตัวดีตัดสินใจอนาคตเองเถอะ จะอายจนลืมอนาคตรึปล่าว     

[roseen]

 

[greensnake]

นอกจากพี่พีทกับคุณย่าแล้วก็ไม่เห็นน้องภูร้องไห้ให้ใครเลย
งานนี้พี่บุ้งเค้าจัดเต็ม พี่เค้าเป็นห่วงมากก็เลยโกรธมากน่ะสิ
แถมยังรู้อีกว่าคุณย่ายังไม่ทราบเรื่องก็เลยรีบมาบอกก่อน
เลยเสียน้ำตากันยกใหญ่ แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดี
ต่อไปคงไม่มีใครปล่อยให้น้องภูคลาดสายตาแน่ๆ คงเข็ด
ส่วนน้องแว่น เราเห็นด้วยกับน้องภูนะอยากให้น้องมาเรียน
ใกล้สอบแล้วจะได้มีอนาคต ก็เอาใจช่วยคนกลับใจนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[nemesis]

รักคุณย่า

[tawan]

เหมือนทุกคืนคืออะไรเล่าด้วยไม่รู้เรื่อง

 

[Karn12]

โดนไปเต็ม ๆ ทั้งพี่ทั้งน้อง

[gookgik]

เห็นด้วยกับน้องภู ในเรื่องที่อยากให้แว่นกลับมาเรียนเหมือนเดิม  ตอนนี้ก็อยู่ที่แว่นแล้วว่าจะคิดได้หรือเปล่ากับเรื่องนี้

ความฝันของคุณย่าและน้องภู เหมือนมีจิตที่สื่อถึงกัน    สิ่งที่คุณย่าอบรมไปครั้งนี้คงทำให้น้องภูและพี่พีทคิดได้ว่า ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็ตาม  ก็ควรบอกให้คนในครอบครัวได้รับรู้   

โยชิงานเข้าซะงั้น  เพราะความช่างพูดแท้ๆ 

ส่วนพี่บุ้งด้วยความโมโห และน้อยใจ   ปีนี้จะได้โบนัสไหมนี่  เมียท่านประธานสั่งมา  ท่านประธานจะกล้าฮือหรือ

[-~iK@iZ_KunG~-]

พี่บุ้งขี้ฟ้องอ่ะ ฮ่าๆๆ

[N.T.❁]

เข้าใจอารมณ์บุ้งกับคุณย่าอะ เป็นเราๆก็น้อยใจนะ
พี่พีทนี่ไม่ค่อยยย ถอดพระทันที อะไรจะขนาดนั้น 5555

ปล. ไปวัดเดียวกันเลย อิอิ แล้วเราจะแอบไปส่องภูภูมินะ 

[spisyjames]

  :sad4:รักคุณย่ามากเลย อยากมีคุณย่าแบบนี้จัง

[BeeRY]

รักคุณย่าค่ะ
รักน้องคนเขียนด้วย

[khunstar]

 

[ขนมสัมปันนี]

ขอบคุณผู้เขียนที่ให้สิ่งดีๆกับชาวเรา  ขอบคุณเล้าเป็ดแห่งนี้ที่เป็นสื่อกลางให้เราได้เจอกัน

[4559]

เข้าใจทุกคน

เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะมองต่างมุม

[yayee2]

บุ้งกับคุณย่าน้อยใจน้องภูกับพี่พีท
เป็นธรรมดาว่าคนเราย่อมอยากมีส่วนร่วมรับรู้ ในทุกข์สุขกับคนที่เรารัก
ประมาณ "มีทุกข์ร่วมต้าน มีสุขร่วมเสพ" น่ะ
คุณย่าพูดถูกต้องที่สุดเลย
ความห่วงหาอาทรในคนที่เรารักนี่ แม้นอนหลับอยู่บนเตียงก็ยังเป็นห่วงจริงๆนะ

[seaz]

ก็จริงที่คุณย่าพูดนะ ควรจะบอกกันบ้าง

[som]

บ้านนี้เค้ารักกันมากจริงๆ ความรักหล่อหลอมให้ทุกคนเป็นคนดี  โดยเฉพาะภูคิดแต่สิ่งดีๆจริงๆ
ภูกับโยชินี้เหมือนพี่น้องกันจริงๆ  แต่ภูชอบแกล้งโยชินะ 

[pochu52]

ก็มีเรื่องมีราวไม่ยอมบอกให้รู้ก็น่าจะให้คุณย่ากับนายบุ้งงอนนะน่ะ คนดีทั้งพระทั้งผีคุ้มครองค่ะ
แต่ผู้หญิงที่ปลุกเตือนโยชิเป็นใคร???

[Bowbonk]

 

[dukdikdukdik]

ก็จริงที่คุณย่าว่านะ มารู้ที่หลังมันเสียใจและน้อยใจเนอะ 

[POPEA]

ยัยแพรอะไรนี่ไม่รู้ซะแล้ว น้องภูเป็นใคร555.
โดนหยิกกันคนละทีสองทีเนอะ ไอ้พี่บุ้งขี้ฟ้อง อดโบนัสเลย อิอิ
 

[เฉาก๊วย]

 

[maxsextex]

ฮืออออออ ร้องไห้ขี้มูกโป่งเลยยยยย  ง่าาาส     

ปลื้ม  ..... ไอ้ผักเน่า  กะคุณย่า

[Still_14OC]

คุณย่าน่ารักตลอดกาลเป็นแม่พระของบ้านจริงๆ

[nolirin]

เข้าใจพี่บุ้งกับคุณย่านะที่โกรธอ่ะ
ก็รู้ว่าน้องภูไม่อยากบอกเพราะกลัวจะทำให้เป็นห่วง
แต่อย่างที่คุณย่าว่าปกติก็ห่วงอยู่แล้ว..
แถมลองนึกดูถ้าเรื่องเกิดขึ้นกับพี่บุ้งบ้างแล้วพี่บุ้งไม่บอกน้องภู
น้องภูก็โกรธก็น้อยใจพี่บุ้งเหมือนกันแน่ๆ