หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[เฉาก๊วย]

  

[gupalz]

พี่พีทเกือบงานเข้าและ

[som]

ช่วงนี้เหนื่อยสมอง  ได้มาอ่านเรื่องนี้พักสมองดีจังเลย

[patee]

พวกเด็กๆน่ารักทุกคนเลย 

[loveromance]

น้องภูนี่ทะลึ่งจริงๆ 

[monkaew]

แล้วคุณย่าจะมีหลานไหม่อะคนเขียน

[iota]

งอน,ง้อ กันวันละนิดจิตแจ่มใส
วันนี้ไม่ไหวแล้วครับ กินยาลดน้ำมูกแล้วง่วงนอน
ขอตัวนอนฝันดีก่อน แล้วพรุ่งนี้เจอกันใหม่ครับ^^"
good night ครับภูภูมิ

รัก.. ฝันหวาน

[● MaYa~Boy ●]

ครอบครัวสุขสันต์

[K.Pupoom]

ตอนที่.....85



 


ผญ.นิสัยดี  = ไนซ์เกิร์ล
ผญ.เที่ยว   = ปาร์ตี้เกิร์ล
ผญ.สวย    = บิวตี้ฟูลเกิร์ล
ผญ.แอ๊บแบ๊ว .... แรด เหลือ เกิร์ล!!


"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ" ผมได้ยินเสยงคนหัวเราะ เลยลืมตาตื่น
"ขำะไรพี่พีท"
"ขำเฟซไอ้โค้ก"
"ตื่นมาขำแต่เช้าเนี่ยนะ"
"เช้าอะไรนี้มันจะเก้าโมงแล้วนะ ตื่นได้แล้วไอ้ลิง" พี่พีทมันก็เอาไอแพดวางบนหัวเตียงแล้วก็มาฟัดพุงผม
"โอ๊ยยยจั๊กจี้ หยิบเสื้อให้หน่อย"
"ไปอาบน้ำสิจะใส่ทำไม"
"ไปหาอะไรทานก่อนแล้วค่อยมาอาบ"
"ทานพี่ไหม"
"ไม่เอา เบื่อ"
"เบื่อหรอ ห๊า เบื่อหรอ"
"โอ๊ย ฮ่าๆๆๆๆ  ฮ่าๆๆๆๆๆ" พี่พีทมันก็จี้เอวผม แล้วก็ไซร้คอ แต่มือมันนี้สิ ดึงกางเกงในผมออกไปแล้ว
ผมก็เลยรวบรวมกำลังคว้ามือพี่พีทไว้
"ทำอะไร"
"นะ ขอ"
"เมื่อคืนก็ทำไปแล้วไง อะไรอีกอ่ะ"
"ก็นีมันเช้านินา"
"ไม่รู้จักเหนื่อยบ้างไง ไม่เอาไม่ให้แล้ว"
"งั้นปล้ำ"
"เดี๋ยวจะร้องให้คนช่วยนะ"
"ร้องไปเลย เดี๋ยวจะทำโชว์"
แล้วพี่พีทก็จัดการไซร้คอผมทันที เอาก็เอาว่ะ ทั้งลูบทั้งคลำขนาดนี้ใครมันจะไปทนไหว
ผมมันเด็กวันรุ่นกำลังเจริญพันธ์นะครับ ประกายไฟนิดหน่อยก็พรร้อมจะลุกโชติช่วง ฮ่ๆๆ
แล้วกางเกงตัวน้อยของผมก็หลัดลงไปกองที่ข้างเตียง ผมค่อยๆดึงกางเกงนอนพี่พีทออก
แล้วก็ใช้มือจับไปที่ไอ้จูมง บีบคอมันไว้ มันร้ายนักไอ้นี้นิ.............
"ข้างนอกก็พอมั้ง"
"ฉีกแล้วอ่ะ" พี่พีทมันโชว์ซองถุงยางที่มันพึ่งฉีกด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์
ก็เห็นๆอยู่ว่าพึ่งฉีกหลังจากที่ผมพูดจบ เห้อๆๆ คนเรานะ แล้วพี่พีทก็จัดการใส่เสื้อเกราะให้ไอ้จูมงคนขยัน
อุปกรณ์ของเหลวใส ถูกนำมาละเลงจนทั่วช่องทางของผม พี่พีทแทรกตัวเข้ามาหมายจะให้ไอ้จูมงสำรวจ
แล้วไอ้จูมงมันก็จ่อเข้าไปทีละนิด ทีละนิด ทีละนิด
"อื้อออออ"
พี่พีทโน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากอยู่งนุ่มๆนวลก่อนจะค่อยๆขยับสะโพกช้าๆ
เครื่องดำเนินมาอย่างเป็นจังหวะ จนเหงื่อซึมท่ามกลางอากาศในห้องที่เย็น
สงสัยไอ้จูมงมันจะสำรวจแรงไปหน่อยเลยเผลอหลุดออกมาจากช่องทาง
พี่พีทเลยจัดการพลิกตัวผมให้นอนคว่ำยกสะโพกขึ้นแล้วก็เอาไอ้จูมงเขาไปอีกครั้ง
พี่พีทโน้มตัวมาจนหน้าอกแนบกันแผ่นหลังของผม
"ขอจูบหน่อย" พี่พีพทกระซิบข้างหูเบาๆ ผมหันหน้าไปประกบริมฝีปากทันที
พี่พีทค่อยๆขยับสะโพกอีกครั้ง ผมต้องเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกแล้วมุดหน้าลงไปกับหมอนกัดฟันแน่น
"น้องภูจะไม่ไหวแล้วนะ" เสียงแหบพร่า เปล่งออกมา
พี่พีทล้วงมือไปจับทางอีกกำไว้แน่น แล้วก็กระแทกสะโพกอย่างแรง
จนผมต้องปล่อยออกมาเต็มมือพี่พีท เลอะมาถึงหน้าอ่ะ  เห้อๆๆ
พี่พีทขยับสะโพกอีกสองสามที่ก็ดับเครื่อง แล้วก็ค่อยๆถอนไอ้จูมงออก
ผมพลิกตัวนอนหงายไปกับที่นอนด้วยอาการเหนื่อยหอบ
"ขอทิชชูหน่อย" พี่พีทส่งให้ ผมก็เอามาเช็ดตามหน้าตามตัวมันเปื้อนไปหมดอ่ะ
แถมยังเลอะที่นอนอีกต่างหาก ก็เลยเอาทิชชูเช็ดทำลายหลักฐาน
พี่พีทเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว แล้วก็เดินออกอีกครั้งหลังเสียงน้ำในห้องน้ำสงบลง
"ป่ะอาบน้ำกัน"
"เดี๋ยวก่อน"
"จะเช็ดทำไมเดี๋ยวก็เอาไปซัก"
"เดี๋ยวมันเป็นคราบ"
"ถ้าขืนยังเช็ดอยู่ อาจจะโดนอีกรอบนะ" เออลืมไปว่าตัวเองล่อนจ้อน
"งั้นไม่เช็ดก็ได้ "รีบลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไปเลย

อาบน้ำเสร็จก็มาแต่งตัว กางเกงขาสั้นเสื้อยืธรรมดาแหละ อยากใส่เสื้อกล้ามแต่พี่พีทไม่ให้ใส่

"พี่พีทเสร็จยังน้องภูหิวแล้ว"
"เสร็จตั้งนานแล้ว ช่วยหันหน้ามาดูบ้าง "
"อ่าวหรอ ป่ะ"
แล้วเราสองคนก็ลงมาทานอาหารเช้ากัน ซึ่งตอนนี้ในครัววุ่นวายมาก เพราะเตรียมอาหารเที่ยงสำหรับเพื่อนๆผมแต่ดูเหมือนทั้งสามคนจะมีความสุขมากๆเช่นกัน โดยเฉพาะคุณย่า ทุกครั้งที่ได้ทำอาหารท่านจะมีความสุขจนหน้าอิจฉา
"อรุณสวัสดิ์คร๊าบบบบบบบบบ"
"ตะวันจะแยงก้นแล้วพ่อคู๊ณณณ มาอรุณสวัสดิ์อะไรจ้ะ"
"หรอครับนึกว่าหกโมงเช้าซะอีก"
"สิบโมงแล้วจ้ะ หิวละสิ กลางค่ำกลางคืนไม่อยากจะนอน พี่เราสองคนเขาตื่นมาตั้งแต่มืดแต่ดึกมาช่วยย่า"
"ตื่นไหวหรอ เมื่อคืนได้ข่าวว่าหนักนิ" พี่พีทมันรีบเอามืออุดปากผมไว้แล้วลากมานั่งที่โต๊ะทานข้าว
"มีอะไรทานบ้างครับ" พี่พีทถามคุณย่า
"บุ้งเก็บไว้ให้แล้วครับ เดี๋ยวบุ้งอุ่นให้พี่พีทรอที่โต๊ะเลย"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ทำเองก็ได้ บุ้งช่วยคุณย่าเถอะ"
"พี่พีทเขาเก่งเรื่องอุ่นเรื่องเวฟอ่ะ"
"เรื่องอื่นก็เก่ง" อย่ามาทำหน้าแบบนั้นใส่น้องภูนะเว้ย เสียวสันหลังวาบบบบบบ
ผมเดินไปตักข้าวมาสองจาน รอกับข้าวที่พี่พีทกำลังอุ่นอยู่ แล้ววก็ทยอยมาตั้งทีละอย่าง
"คุณย่า"
"ว่าไงลูก"
"เรามีปลากรป๋องไหมอ่ะ น้องภูรอพี่พีทไม่ไหวแล้ว "
"เสร็จแล้วๆ รอนิดรอหน่อยไม่ได้เลยหรอไง"
"ความจริงน้องภูว่าไม่ต้องอุ่นก็ได้นะ "
"ทานร้อนๆมันได้อร่อยไงลูก"
"พี่อ้น"
"ครับ"
"เมื่อคืนดูบอลเปล่า ไม่รู้ว่าทีมเยือนโดนไปกี่ประตู อิอิ" เหมือนพี่อ้นมันจะรู้สิ่งที่ผมสื่อ มันเลยหน้าแดงไม่ตอบอะไร
"ดึกๆดื่นๆไม่รู้จักนอนมานั่งดูบอลกันนี้เองถึงได้ตื่นสายขนาดนี้"
"ฮ่าๆๆๆๆ น้องภูไม่ได้ดูครับคุณย่า น้องภูลงแข่ง"
"จะสอบอยู่แล้วยังจะเล่นเกมส์ พีทก็ไม่บังคับน้องเลยนะลูก" ไม่ใช่วินนิ่งครับคุณย่า คุณย่าไปกันใหญ่แล้ว
"พี่พีทก็เล่นด้วยจะบังคับได้ไงล่ะครับคุณย่าาาา"
"พอกันเลย เด็กพวกนี้ทั้งตัวโตตัวเล็ก"
"คุณย่าอย่าไปฟังน้องภูมันมากครับ เพ้อเจ้อ"
"พี่บุ้งมาว่าเค้าทำไมเนี่ย แล้วคุณย่าทำอะไรหรอครับวันเนี่ย"
"ราดหน้ากับผัดซีอิ๋วลูกแต่ถ้าใครอยากทานข้าวก็มีผัดกระเพราหมูสับ ไข่ต้มแล้วก็ซดน้ำต้มมะระกับกระดูกหมูลูก"
"โอ้ว้าวววว"
"เสียงรถใครมาล่ะนั้น "
"เดี๋ยวน้องภูไปดูเองครับคุณย่า" แล้วผมก็รีบวิ่งออกไปได้ยินเสียงบ่นของคุณย่าไล่ตามมา
"ดูๆ ทิ้งช้อนเลย แล้วจะวิ่งทำไมไม่รู้ "
ออกมาหน้าบ้านก็เห็นรถคันใหญ่รุ่นเดียวกับรถบ้านไอ้อิคแต่คนละสี จอด ไอ้ขิงลงมาพร้อมแม่
ผมเลยเดินไปรับที่รถ
"สวัสดีครับคุณแม่"
"สวัสดีครับน้องภู คุณย่าอยู่ไหมลูก"
"อยู่ครับ"
"อ่ะ นพ ยกของตามฉันเข้าไปนะ"
"ครับ"
"พาแม่ไปหาคุณยย่าหน่อยลูก"
"เชิญครับ"
ผมพาแม่ขิงเดินมารอที่ห้องรับแขก บอกว่าเดี๋ยววจะไปตามคุณย่าให้แต่ท่านบอกไม่ต้อง
เดี๋ยวเดินไปหาในครัวเอง คุณแม่แล้วก็ขิงเลยเดินตามผมมาในครัวที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
"คุณย่า"
"ให้ไปดูว่าใครมา ไปซะนานเชียว"
"สวัสดีค่ะ" คุณแม่กิ่งยกมือไหว้คุณย่า "คุณแม่ขิงชื่อ กิ่งนะจำกันได้เปล่า)
"สวัสดีครับคุณน้า" พี่พีทยกมือไหว้ พร้อมก้วยพี่บุ้งพี่อ้น
"อ่าว หนูกิ่ง นั่งก่อนลูกนั่งก่อน  น้องภูไปเอาน้ำมาให้คุณน้าสิลูก เดี๋ยวไปนั่งคุยกันห้องรับแขกดีกว่านะ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณย่า วันนี้หนูกะมาช่วยทำอาหารค่ะ เมื่อวานน้องขิงกลับบ้านไปเล่าให้ฟังว่าคุณย่าทำอาหารเลี้ยง"
"ไม่ต้องหรอกลูก เกรงใจ"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูทำขนมมาฝากคุณย่าแล้วก็เด็กๆด้วยนะค่ะ"
"ดีๆกำลังคิดอยู่ว่าจะทำขนมอะไรดี ขอบใจจ้ะขอบใจ"
"ทานข้าวด้วยกันไหมครับคุณน้า"
"ขอบใจมากลูกพีท ตามสบายเลยจ้ะ น้าเรียบร้อยมาแล้ว"
"น้ำหวานเย็นๆชื่นใจมาแล้วครับ" ผมเอาน้ำมาสองแก้วให้คุณแม่กับขิง
"ขอบใจจ้ะ แล้วนี้ทำอะไรกันอยู่ค่ะ"
"ก็ว่าจะทำผัดซีอิ๋ว กับราดหน้านะจ้ะ แล้วเดี๋ยวจะผัดกระเพราอีกสักอย่างเผื่อเด็กๆอยากทานข้าว แล้วย่าก็ต้มมะระย่าเคียวมาตั้งแต่เช้าแล้ว"
"งั้นเดี๋ยวหนูช่วยนะคะ" แล้วคุณแม่ขิงก็ไปร่วงวงสมาคมแม่บ้านแห่งภาคพื้นคุณหญิงอีกโต๊ะหนึ่ง
"ขิงทานข้าวไหม"
"เดี๋ยวรอราดหน้าดีกว่า"
"หมูโบราณเนี่ย สูตรคุณย่าเลยนะ หวานๆเค็มๆทานกับข้าวสวยอร๊อยอร่อย"
"ไม่"
"ต้มยำไก่กับเห็นฟางเนี่ย ซดน้ำนะ จี๊ดไปถงก้านสมองแซ่บเวอร์"
"ม่ายยยย"
"เห็นกุ้งทอดที่นอนเป็นแพในจานนี้ไหม เวลากัดนะ กลิ่นเครื่องแกงกับใบมะกรูดหันฝอย ขึ้นไปที่จมูก กรอบนอกนุ่มใน"
"ม่ายยยยยยยยยยย"
"สุดท้ายเลย ผัดโหงวก๋วย รสชาติกลมกล่อมหอมน้ำมันงา อย่าให้บรรยาย"
"ขอข้าวนิดหนึ่งก็ได้ นิดเดียวพอนะ"
"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวเราไปตักให้"
ทุกคนก็ได้แต่ยืนมองแล้วก็อมยิ้มมาทางผมสามคนที่นั่งทานอาหารอยุ่
ไอ้ขิงมันก็ทานเก่ง เรียกว่าผมทานอะไรมันก็ทานอันนั้นแหละ แต่มันตัวเล็กงเลยไม่อ้วน
แล้วมันก็ชอบว่ายน้ำด้วย ผมเดินไปตักข้าวมาให้ขิง
"ไงลูก อดใจไม่ไหวหรอ นี้ขนาดทานมาจากบ้านเเล้วนะค่ะ" คุณแม่ขิงหันไปพูดกับคุณย่า
"ก็ภูบรรยายรสชาติซะขนาดนั้นอ่ะครับคุณแม่"
"เด็กกำลังโต น่ะ"
พวกเราสามคนก็ทานข้าวกันจนอิ่ม สมาคมแม่บ้านก็เดินหน้าทำอาหารต่อไป
รถของไอ้อิคบรรทุกประชากรมาจอดที่หน้าบ้าน แล้วเสียงของไอ้โยชิก็เจื้อยแจ้วมาแต่ไกล
"คุณย่า โยชิมาแล้วครับบบบบบบ"
"คุณย่าอยู่ในครัวแกจะแหกปากทำไมไอ้โยชิ"
"อ่าวพี่ภู หวัดดี"
"เอากองวันหน้าบ้านน้นแหละ"
"เดี๋ยวใครมาเดินหยียบนะ"
ไม่อยากต่อล้อต่เถียงกับมัน ก็เลยพาเพื่อนๆเดินเข้าไปในห้องติว เพราะตอนนี้ยังไม่เที่ยง
พวกมันมาก่อนเวลากันทำไมว่ะเนี่ยไอ้พวกนี้ ผมเดินไปเรียกขิงในครัว มันก็วางผักคะน้าแล้วไปล้างมือ เดินออกมา
ระหว่างที่เรารอพี่เฟียตกับไอ้เป็ดได้ไม่นานมันก็มา แล้วเราก็เริ่มติวกัน โดยพี่ฝุ่น
พี่ฝุ่นติววิชาฟิสิกส์ให้พวกเรา ซึ่งสำหรับผมแล้วป็นวิชาที่หินมาก แต่ถ้าเข้าใจมันจะง่ายมาก
ผมว่าถ้าทำความเข้าใจได้แล้ว มันง่ายกว่าคณิตศาสตร์อีกนะ แต่การทำความเข้าใจเนี่ยสิมันยาก
ไอ้โยชิเข้าไปป่วนในครัวแล้วครับ เพราะในนั้นอาหารเยอะ ไอ้นี้มันลอยไปตามกลิ่นอาหาร

"เป็ดตั้งใจฟังหน่อย "
"มึงง่วงหรอไอ้เป็ด"
"นิดหน่อยว่ะ"
"ไปล้างหน้าล้างตาไป เดี๋ยวน้องภูไปเอาเครื่องดื่มเย็นๆมาให้แล้วกันจะได้สดชื่นกันนะ"
ผมเดินไปชงชามะนาวใส่เหยือก แล้วก็เดินเอามาให้ทุกคน ไอ้เป็ดเดินกลับมากระดกหมดแก้ว
"กลางค่ำกลางคืนไม่ค่อยจะนอนนะมึง ทำอะไรอยู่ล่ะ"
"ฮึฮึ" ไอ้เป็ดทำสีหน้าแบบนี้ผมก็รู้ว่าหมายถึงอะไร
"พวกมีเมียเด็กนี้หื่นทุกคนเปล่าว่ะ" พี่พีท พี่ฝุ่น พี่เฟียตรบหันมามองผม แล้วก็ยิ้มให้
ไม่ได้ตั้งใจว่าใครนะ ฮ่าๆๆๆ
"จะติวกันต่อหรือจะทานอาหาร"
"ทานอาหาร" มันพร้อมใจกันตอบคำถามพ่พีท
"งั้นเดี๋ยวน้องภูไปดูในครัวก่อนนะว่าเรียบร้อยยัง"
"ทุกคนครับ คุณย่าให้มาตามไปทานอาหาร" ไอ้โยชิเดินมาตามพวกเราปากนี้มันแพร่บ
"โยชิ"
"ครับพี่ภู"
"ระวังพุงจะแตกนนะแก"
"สุ้"
"คุณย่าพี่ทำอาหารอร่อยล่ะสิ"
"มากๆเลยรับพี่ภู อร่อยทุกอย่างเลยอ่ะ วันนี้มีขนมเค้กด้วยนะคุณแม่พี่ขิงทำมา"
"แสดงว่าแกทานทุกอย่างแล้วสิ"
"ช่ายๆ" ผมก็เดินกอดคอไอ้โยชิเข้าไปในครัว ที่เหลือก็ตามมา
"นั่งเลยลูกเด็กๆ ใครอยากทานอะไรก็ไปตักเอาเลยนะลูก แต่อย่าทำเลอะเทอะนะ น้องภูดูแลเพื่อนๆด้วยนะลูก หนูกิ่งเราไปทานที่ห้องโน้นกัน "
"ค่ะ" แล้วคุณย่าก็พาเพื่อนสาว เอ๊ย คุณแม่ของขิงไปที่ห้องอาหาร คงมีเรื่องคุยกันเยอะแยะแหละ โดยเฉพาะเรื่องเพชรๆพลอยๆ
พี่บุ้งหลังจากที่มันบริการพวกผมเสร็จ ก็ตักผัดซีอิ้วแล้วก็ขึ้นไปนั่งบนที่เตรียมอาหาร โดยมีพี่อ้นยืนข้างๆ
แล้วเขาสองคนก็ไม่สนใจโลกภายนอก ป้อนกันไปป้อนกันมา
"ฮิ้วววววววววววววววววววว" ก็เลยโดนพวกผมโห่เข้าให้
ตอนนี้ในครัวแน่นไปด้วยประชากร แต่เสียงไม่ค่อยมีเพราะตั้งหน้าตั้งตาทานกันย่างเอร็ดอร่อย ฮ่าๆๆ
"โยชิ พูดบ้างก้ได้" ไอ้โยชิได้แต่ส่ายหน้าไม่พูดอะไรแล้วก็ทานต่อไป มันทานครบทุกอย่าง
ทานอาหารเสร็จ พี่บุ้งพี่อ้นพี่เฟียตแล้วก็โยชิอาสาเป็นคนล้างจาน พวกผมก็ไปติวกันต่อ
พี่พีทขึ้นไปทำงานบนห้องต่อ หรือ ไปแอบหลับก้ไม่รุ้
"น้ากับก่อนนะเด็กๆ" คุณแม่ขิงเดินมาพร้อมคุณย่า
"สวัสดีครับ"
"ป่ะเดี๋ยวย่าไปส่งที่รถ"
"น้องขิงอย่าสร้างความลำบากใจให้คุณย่านะลูก"
"ครับคุณแม่"
คุณแม่ของมีงานตอนเย็นเลยต้องกลับไปแต่งตัวทำสวยเลยขอกลับก่อน
คุณย่าเดินไปส่งคุณแม่ของขิงเรียบร้อยก็ขึ้นไปเอนหลังเหมือนนกัน
พวกผมก็ติวกันต่อไป ตอนนี้ไอ้โยชิหนังท้องมันนตึงมากหนังตามันเลยหย่อน
"โยชิ"
"ครับบบบบบ"
"ง่วงก้ไปนอนที่โซฟาโน้น หมอนผ้าห่มมีพร้อม หนังสือให้เอามาอ่านเอามาหรือเปล่า"
"ลืมอ่ะ"
"ไม่เป็นไร พี่เตรียมไว้ให้แล้วที่โซฟาอ่ะ นอนสักแป๊ปแล้วก้ตื่นขึ้นมาอ่าน"
"โหไรว่ะ มีการเตรียมให้ด้วย"
"ไอ้นี้นิ มีบ่นนะ" แล้วมันก็เดินไปล้มตัวนอนที่โซฟา พวกผมก็ติวกันต่อ
บ่ายสามคุณย่าก็ตื่น แล้วก็ให้พี่บุ้งเอาของว่างมาให้พวกเรา แล้วก็เตรียมเมนูเย็นสำหรับวันนี้
วันนี้ยกให้เป็นวันฟิสิกส์ จะอ้วกออกมาเป็นแล้วเนี่ย เห้อๆๆๆๆๆ
"พักก่อนได้ไหมอ่ะพี่ฝุ่น" ไอ้แบงค์บ่นและเริ่มเลื้อยไปกับโต๊ะ
"ใครอยากพักบ้าง" พี่ฝุ่นถาม
"ผม ผม ผม ผม น้องภู" ทุกคนพร้อมใจกันยกมือ  ฮ่าๆๆ
"งั้นให้พักสิบนาที"
"เดี๋ยวน้องภูไปเอาอะไรมาให้ทานก็แล้วกัน"
ผมก็เดินไปหาขนมน้ำอะไรเรื่อยเปื่อยในครัวแหละมาให้เพื่อนๆทานกัน เพราะทุกคนล้ามาทั้งวันเเล้ว
ไอ้อิคเดินไปดูเมียมันที่โซฟาที่ตอนนี้นอนหลับสบาย
"อิคมึงปลุกโยชิได้แล้ว "
"ให้น้องมันนอนไปเหอะ"
"หนังสือหนังหาอ่านบ้างหรือยัง เปิดเฟซทีไรเห็นโยชิออนไลน์ตลอดเว"
"ใช่ๆๆๆ" ไอ้เป็ดสนับสนุน
พักทานขนมทานน้ำกันสักพักก็ติวกันต่อพี่ฝุ่นอยากให้จบเป็นเรื่องๆไป
แล้วไอ้โยชิมันก็ตื่น มองมาทางพวกผมแล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำมั้ง แล้วมันก็หายไปเลย

จบ!!!!!!! ไปหนึ่งเรื่อง

เย้......

"วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน หนักมาทั้งวันแล้ว อย่าลืมท่องสูตรกันด้วยนะพวกเรา"
"ครับ"
"น้องภู พาเพื่อนๆไปทานข้าว" พี่พีทเดินมาตามพวกผม วันนี้ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเลยคิดถึ๊งคิดถึง
"ครับ  ห้องครัวไปกันถูกนะ เดี๋ยวกูไปให้อาหารไอ้มดแดงซะหน่อย"
"เออๆ"
ผมเดินมาหน้าบ้านเทอาหารเม็ดให้ไอ้มดแดง พี่พีทก็เดินมาเงียบๆแล้วก็กอดเอวไว้
"ตกใจหมด"
"ขอหอมหน่อยดิ คิดถึงอ่ะ"
"ไม่เอาเดี๋ยวใครมาเห็นอายเขา"
"นิดเดียวไม่มีใครเห็นหรอก"
"จะทำอะไรกันอะ ฮ่าๆๆๆๆ" ไอ้โยชิ มันแอบอยู่ใตต้นมะม่วง
"ไปทำอะไรตรงนั้นอ่ะ"
"สอยมะม่วง ว่าแต่จะทำอะไรกันหรอ โยชิเห็นน๊าาาาาาา"
"เขาทานข้าวกันแล้ว ทำไมไมไปทานมาอยู่อะไรตรงนี้"
"ทานข้าวกันแล้วหรอ งั้นไปดีกว่า จะทำอะไรก็ทำเถอะโยชิไม่ดูแล้ว" แล้วมันก็รีบวิ่งเข้าบ้านไปเลยไอ้เด็กเวร
"เดี่ยวไอ้โยชิมันต้องล้อน้องภูแน่ๆเลย"
"ก็ช่างสิ พี่ไม่เห็นอายเลย"
"จ้ะ"
"ไปทานข้าวกันเถอะพี่หิวแล้ว" ผมก็เลยเดินไปล้างมือแล้วพี่พีทก็เดินจูงเข้าบ้านไปไม่เห็นต้องจับมือเลยอ่ะ
"ฮันแน้ๆๆๆๆๆ แอบไปทำอะไรกันมา" ไอ้ตี๋เปิดประเด็น
"ให้อาหารไอ้มดแดง"
"อย่ามาโกหกไอ้โยชิมันเล่าให้พวกเราฟังหมดแล้ว"
"โยชิ!!!!!"
"ก็คุณย่าถามโยชิว่าไปไหนมา โยชิก็บอกว่าไปสอยมะม่วงแต่ยังไม่ทันสอยก็ดันไปเห็น............"
"พอๆไม่ต้องเล่าเลย แกนะแก ปากตำแยจริงๆ"
"ตำแยเป็นไงหรอ"
"หนังสือหัดอ่านซะบ้างสิ"
"พอๆน้องภูทานข้าวลูก พีททานข้าว"
"ครับคุณย่า" ไอ้โยชิจะตักอะไรผมก็แกล้งตักดักหน้ามัน จนอาหารเต็มจานไปหมดแล้ว
"เลิกเล่นได้แล้วน้องภู ทานข้าวลูก อ่ะโยชิทานนี้ลูก"
"ขอบคุณครับ" หน้าบานเชียวนะแกคุณย่าตักอาหารให้ สอพลอ มานั่งใกล้ๆอีก อีนี่มันร้ายจริงๆ
"เด้กๆอาทิตย์หน้าอยากทานอะไรกันลูก"
"อะไรก็ได้ครับฝีมือคุณย่าอร่อยทุกอย่างเลย"
"อาทิตย์หน้าพี่ว่าโยชิไม่ต้องมาหรอก เปลืองข้าวเปลืองน้ำ" มันก็ก้มหน้าสลด
"น้องภูนิ ชอบแกล้งน้องอยู่เรื่อยเลย ว่าไงเด็กๆอยากทานอะไรลูก โยชิอยากทานอะไรครับ"
"โยชิอยากทานก๋วยเตี๋ยวเรือ่ะ"
"มีแต่รถจ้ะที่เนี่ย ช่างสรรหานัก"
"คนอื่นๆล่ะลูก อิคว่าไงลูก อยากทานอะไร" คุณยาคงเห็นว่าไม่ค่อยพูดเหมือนคนอื่นๆเลยถาม
"อิคทานอะไรก็ได้ครับ"
"แล้วเราชอบทานอะไรล่ะ" ไอ้อิคนิ่งคิดอยู่นาน
"กระเพาะปลาครับ"
"อืมๆ คนอื่นๆเสนอได้นะลูก"
"โยชิอยากทาน....."
"พอเลยไอ้โยชิ ให้คนอื่นเขาเสนอบ้าง" พี่พีทมันก็เอาอาหารยัดปากผมอีกตามเคย
"อยากทานอะไรลูกโยชิ"
"ข้าวเหนียวหมูทอดอ่าครับ โยชิเคยได้ยินพี่ๆคุยกันว่าตอนไปทะเลคุณย่าทำให้ทานอร่อยมากเลย โยชิอยากลองทานบ้าง"
"โอเคๆ"
"ถ้าไปทะเลกันอีกโยชิขอไปด้วยได้ไหมครับ แล้วก็พี่อิคด้วย"
"ได้สิลูก"
"รถเต็ม!!!!!!!"
"เดี๋ยวให้พี่อิคขับรถตามไปก็ได้"
"บ้านเต็ม"
"กางเต๊นท์ก็ได้นะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ พอๆน้องภูนิก็ คนอื่นๆจะไม่เสนอเมนูอาหารเลยหรอลูก นั่งทานกันเงียบเชียว"
"ตอนนี้ยังคิดไม่ออกอ่ะครับคุณย่า ขอขิงกลับไปนอนคิดก่อนนะครับ เดี๋ยวจะฝากภูมาบอก"
"ได้ๆๆ"
แล้วพวกเราก็ทานอาหารกันต่ออย่างมีความสุข สนุกสนาน ฮ่าๆๆๆ
แล้วก็มานั่งทานขนมกกันต่อหลังจบมืออาหารมือใหญ่มาก
"น่าอิจฉาพี่ภูเนอะ มีคุณย่าทำอาหารให้ทานทุกวัน"
"ขี้อิจฉา"
"โยชิยอมรับว่าขี้อิจฉาอ่ะ มีไรไหม ก็โยชิอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กนิ ไม่แปลกหรอกที่โยชิจะอิจฉาพี่ภูอ่ะ"
"แต่โยชิก็ยังมีบ้าน มีเพื่อน มีพวกพี่ ยังมีอีกหลายคนที่เขาไม่มีเหมือนโยชินะ"
"อืม โยชิก็คิดอย่างงั้นอ่ะ"
"ไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอกโยชิ แม้แต่พี่ที่โยชิบอกว่าอิจฉา "
"แล้วพี่ภูเคยอิจฉาใครไหม"
"ตอนเด็กๆก็มีนะ แบบว่า ทำไมเพื่อนเราได้ไปโน้นได้ไปนี้แต่ทำไมแม่เราไม่พาเราไปบ้างนะ แต่พอพี่โตขึ้น แม่พี่มักจะบอกเสมอว่า คนเราต้องทำหน้าที่ของตัวเอง ถ้ามัวแต่ไปอิจฉาคนโน้นคนนี้ หน้าที่เราก็จะบกพร่อง"
"แล้วหน้าที่ของพี่ภูคืออะไรอ่ะ"
"ตอนนี้พี่มีคุณย่า พี่ก็มีหน้าที่เป็นหลานที่ดี ไม่ทำให้ท่านเสียใจ พี่ไปโรงเรียนพี่เป็นนักเรียน พี่ก็ต้องตั้งใจเรียน"
"หรอ งั้นโยชิจะเป็นเด็กดี ดีไหม"
"อื้ม" ผมก็ยิ้มให้กับความทะเล้นของมัน ดวงตาเศร้าที่ฉายแววออกมาบางครั้งก็ทำให้ผมหนาวจนจับหัวใจ
มันเหมือนแววตาของผมในวันที่ต้องจากกับแม่  มันเหงาและว้าเหว่
"เราไม่ผิดหรอกนะโยชิที่จะคิดอิจฉาใครอ่ะ แต่อย่าให้ความคิดของเราไปทำร้ายใครก็พอ โดยเฉพาะทำร้ายตัวเอง"
"ครับพี่ภู โยชิจะจำไว้"
"ตารางสอบออกหรือยัง "
"ออกแล้ว"
"งั้นก็จัดตารางอ่านหนังสือได้แล้วนะโยชิ อย่ามัวแต่เล่น"
"ครับ"
"ทำไมนั่งกันเงียบจัง" พี่พีทเดินเข้ามาหา
"ก็ฟังพี่น้องสองคนนี้เขาอบรบกันอยู่อ่ะครับ" พี่เฟียตบอกพี่พีท
"อบรม หรือ ทะเลาะ"
"อบรมครับพี่พีท เราไม่ได้ทะเลาะกันหรอกที่ผ่านมาโยชิรู้ว่าพี่ภูเขาแกล้งโยชิไปอย่างนั้นแหละ จริงๆแล้วพี่ภูเขารักโยชิจะตาย"
"แกคิดไปเอง" แล้วผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ทุกคนก็พร้อมใจกันหัวเราะ แต่จริงๆแล้วก็เป็นเหมือนที่ไอ้โยชิพูดนั้นแหละ
ผมรู้สึกว่ามันน่าสงสารเหมือนผม น่าจะาสงสารมากกว่าด้วยซ้ำ ผมแค่ห่างกับพ่อแม่ แต่โยชิมันไม่มีใครเลย
ทานอาหารกันจนเรียบก็ได้เวลากลับบ้านของทุกคนแล้ว เพื่อนร่ำลาคุณย่าแล้วก็ออกจากบ้านไป
ก็เหลือเพียง คุณย่า พี่บุ้งพี่อ้น ผมพี่พีทเหมือนเดิม เรามานั่งดูทีวีกัน ทุกคนอิ่มสุดๆ
"คุณย่า" ผมนั่งข้างๆแล้วก็กอดคุณย่า
"จะอ้อนอะไรล่ะเนี่ย"
"ขอบคุณนะครับที่ทำทุกอย่างให้"
"วันนี้มาแปลกนะ"
"น้องภูได้ฟังไอ้โยชิมันแล้วรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีคุณย่ามีพี่พีทมีพี่บุ้งพี่อ้นอ่ะ"
"ย่าก็โชคดีที่มีหนูลูก ขอบใจนะลูกที่เป็นเด็กดี"
"น้องภูรักคุณย่านะครับ"
"จ้ะ ย่าก็รักน้องภูลูก"
"มากกว่าพี่พีทหรือเปล่า"
"มากกว่าอยู่แล้ว"
"ฮ่าๆๆ อิอิ"
นั่งดูทีวีกันไปเรื่อยๆพี่บุ้งมันก็เริ่มโอนเอน แอบหลับ
"บุ้ง ไปนอนไหม" พี่อ้นเขย่าตัวพี่บุ้งให้รู้สึก
"ไปนอนกันไป ตื่นมาแต่เช้าเหนื่ยมาทั้งวันแล้วด้วย ย่าก็จะขอตัวเหมือนกัน"
"ครับ"
"น้องภูกับพีทด้วยลูก พรุ่งนี้วันจันทร์แล้ว"
"ครับคุณย่า"
"ช่วยกันปิดบ้านนะ ย่าขอตัวก่อน"
"ราตรีสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"จ้ะ ฝันดีลูก"
พวกกเราสี่คนช่วยกันปิดบ้านแล้วก็ดินขึ้นข้างบนกัน
"กู๊ดไนท์นะพี่อ้น พี่บุ้ง"
"ครับ" แล้วสองคนนั้นก็เข้าห้องนอนไป ผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำทันที ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอาบท่า พี่พีทก็เช่นกัน
อาบเสร็จก็ใส่เสื้อผ้าลม้ตัวนอนเมื่อเช้าโดนไปแล้วดึกนี้ขอพักนะไม่ไหวง่วงจริงๆอ่ะ
"นอนนะ"
"อื้ม" พี่พีทตอยยิ้มแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
"พี่พีท"
"ครับ"
"พี่พีทรักน้องภูมากขึ้นไหม"
"มากทุกลมหายใจอ่ะ"
"ยังไงอ่ะ"
"หายใจเข้าก็มากขึ้นหายใจออกก็มากขึ้น"
"โอ๊ะโอ แล้วเวลาโมโหอ่ะ"
"ก็รักเหมือนเดิม แต่อยากจะบีบคอ"
"ฮ่าๆๆๆถ้าน้องภูดื้ออ่ะ ขอโทษนะ แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นน้องภูอยากบอกให้พี่พีทรู้ว่า น้องภูไม่เคยหยุดรักพี่พีทเลย"
แล้วผมก็หอมแก้มพี่พีททีหนึ่งแล้วผมก็เดินไปปิดไฟแล้วก็มาทิ้งตัวลงนอนพี่พีทก็ดึงเข้าไปกอด แล้วเราสองคนก็หลับไปในที่สุด

****************

อนึ่ง.....นั่ง ฟังเพลง บรรเลงเพราะ
เสียงเสนาะ ขับกล่อมจิต พิศสมัย
หางตามี รักนั่งอยู่ คนรู้ใจ
ก็สุขได้ แม้ไม่ได้ เอ่ยวจี

แค่ไออุ่น ของเขา เราก็สุข
ลืมความทุกข์ ที่มีมา แต่หนไหน
อาณุภาพ แห่งความรัก ก่อกำจาย
เข้าทำลาย ความเศร้าโศก จนโลกลือ..


สวัสดีครับทุกคน

ขอสารภาพว่าวันนี้ "ขี้เกียจ"
ฮ่าๆๆ
เลยได้ออกมาแค่เนี่ยเอง
สมองไม่พัฒนาอย่างแรง ทำแต่งานไม่ได้ออกไปหาข้อมูลอะไรใหม่ๆเลย

ขอบคุณครับที่จิดจามและให้กำลังใจมาโดยตลอด

ขอบคุณมากจริงๆครับ

ดูแลสุขภาพกันนด้วยนะครับ
อากาศเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว แถมมีหมอกอีก


รักนะ

[special]

โอ่ย ดีใจเรื่องนี้มาต่อไวมากๆแล้วก็น่ารักเสมอๆ อิอิ

นั่งอ่านเมนูอาหารคุณย่าตอนดึกนี่มันชวนหิวมากๆจริงๆ อยากจะกินอาหารฝีมือคุณย่าบ้างงงงงงงง

อ่านแล้วก็สงสารน้องโยชิผู้น่ารักไปด้วยเลย แต่ดีใจที่น้องเข้มแข็งมากๆ

[the_pupae]

น้องภูสอนน้องโยชิดีมากๆ

ปล.แล้วพวกมีเมียเด็กหื่นทุกคนจริงปะ

[jakkee]

จิ้มตูดๆๆๆ

[tumtok]

มีข้อคิดดีๆให้คนอ่านอีกแล้ว

[nolirin]

เรื่องนี้มักมีสิ่งสอนใจดีเสมอ
 :กอด1:กอดคุณย่า

[MoMoRin]

N'phuu thang narak jai dii taem kid dii iik,,dek dii maak kha luuk!! ^^

[Horizon]

เรื่องน้องโยชิ ทำคนอ่านน้ำตาซึมทุกรอบ
+1

[-~iK@iZ_KunG~-]

อ่านสองตอนรวด
อยากกินอาหารที่คุณย่าทำบ้างอ่ะ

[jaymaza]

ลึกๆ,,,แอบสงสารน้องโยชิ 

 

[เฉาก๊วย]

 

[tawan]

ขอบคุณที่ยังมา

 

[naiin]

                      ภูนี่น่ารักขึ้นทุกวัน ความคิดดีมีน้ำใจ

[roseen]

 

[nongrak]

โยชิน่าสงสารจังทำเอาน้ำตาคลอเลย
น้องภูชอบแกล้งโยชิแต่ที่จริงก็รักและหวังดีกับน้องนะ

[Bowbonk]

 

[tasskusr]

โอ๊ะโอน่ารักจังเลยอ่ะค่ะถึงน้องภูจะแกล้งโยชิบ่อย แต่ว่าจริงๆแล้วก้อเข้าใจโยชิมากกว่าใครๆ สงสารโยชิด้วยเหมือนกัน เพราะดยชิไม่มีใครต้องอ้างว้าง เหงาแน่นอนเลยอ่ะ น้องเลยติดพี่ภูเป็นพิเศษ พี่ภูก้อเอ็นดูน้องไปนานๆนะ

[greensnake]

น้องภูกับน้องโยชิสมควรเป็นพี่น้องกันจริงๆ
โชคดีของน้องโยชิที่มาเจอกลุ่มพี่ๆที่แสนดี
รู้ว่าความสิ่งที่ได้รับอาจจะไม่เติมเต็มทั้งหมด
แต่เชื่อเถอะว่าน้องโยชิมีความสุขมากขึ้นแน่ๆ
อ่านแล้วก็แอบน้ำตาคลอ ทั้งสงสารทั้งปลื้ม
สงสารน้องโยชิ ปลื้มน้องภูคนดีของทุกคน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ อ่านแล้วยิ้มมมม ^___^ 

[ormn]

 :เฮ้อ:น้องโยชิน่าสงสารอะน้องภูก็อย่าแกล้งน้องโยชิมากนะค่ะ

[4559]

ภูน่ารักเปนเด็กใสๆอ่า

 

[gookgik]

อ่านเรื่องราวของโยชิแล้วเศร้า   แต่ดีใจแทนน้องที่ได้มาเจอพี่ภูที่คอยสอน ตักเตือน เป็นห่วงเป็นใย  เหมือน 2 คนนี้เป็นพี่น้องกันจริงๆ เลย   อยากให้โยชิมาอยู่บ้านคุณย่าด้วยกันจัง  น้องจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียว

อ่านเรื่องนี้แล้วให้แง่คิดดีๆ  และก็ทำให้หิวไปกับอาหารที่คุณย่าทำ

  เห็นด้วยว่าพวกมีเมียเด็กหื่นทุกคน   

  คนเขียนที่มา up ทุกวันค่ะ

[ขนมสัมปันนี]

ขอบคุณผู้เขียนมากครับ  ที่ได้ให้สิ่งดีๆกับผู้อ่านเป็นอาหารสมองทำให้คลายเครียดได้มากเลยติดงอมแงม o2ต้องเข้ามาอ่านทุกวันกลายเป็นกิจวัตรประจําวันไปแล้ว รักผู้เขียนม๊ากมาก