^
^
^
^
กดเม้นท์พร้อมเค้าเลยนะตะเอง
ต่อให้นะครับ
วันนี้สองตอนแล้วนะตัวเอง
พี่พีทเดินเข้าไปพร้อมสีหน้าไม่สู้ดีนัก เมื่อพี่นุ้นมาเปิดประตู
"มีอะไรตาพีทหน้าตาตื่นเชียว"
"มีนาฬิกาเรือนหนึ่ง ถูกทุบ จนสายขาดแล้วก็หน้าปัดแตกเลยครับ"
"ตายแล้ว เกิดเหตุการณืแบบนี้ได้อย่างไร ใครดุแลเซฟ"
"แล้วของยังอยุ่ครบไหมลูก" ป้าชูถามด้วยอาการเป็นห่วง
"ยังครบครับ เซฟไม่ได้ถูกงัด พีทก็งงเหมือนกันครับว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร"
"แล้วเรือนไหนล่ะที่โดนทุบน่ะ" ป้าทิพย์ถามขึ้น
"เรือนของร้านทิพย์น่ะครับ ที่น้องภูใส่ พีทจะชดใช้ให้นะครับ พีทต้องขอโทษด้วยนะครับที่ลูกน้องทำงานผิดพลาด"
พี่พทยกมือขอโทษป้าทิพย์
"ช่างมันเถอะลูก เพชรมันยังอยู่ครบ เราซ่อมมันใหม่ได้ พีทไม่ต้องมาชดใช้อะไรหรอกลูก ตอนนี้แก้ปัญหาเฉพาะหน้ากันก่อนดีกว่า"
"เรื่องนี้มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ค่ะ ชูมั่นใจ"
"แล้วเราจะทำอย่างไรล่ะตาพีท ไหนลองบอกย่ามาสิลูก"
"ก็คงต้องเหลือการประมูลแค่สี่เรือนเท่านั้นน่ะครับ พีทแจ้งกับทีมงานไปส่วนหนึ่งแล้วให้ปรับเปลี่ยน แต่ยังไม่ได้แจ้งให้นายแบบทราบรับเพราะพักผ่อนกันอยู่"
"โชคยังดีนะที่มาพังเรือนน้องภู เรายังมีชุดทับทิมให้น้องภูใส่"
"พีทต้องขอโทษป้าทิพย์อีกครั้งหนึ่งนะครับ"
"ไม่เป็นไรลูก ไม่ต้องคิดมาก คนเรามันผิดพลาดกันได้ พีทไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ซะหน่อย"
"ขอบคุณครับ"
"สงสัยทิพย์จะทำบุญกะเข้าไม่ขึ้นนะคะคุณหญิง ดูสิมีมารมาผจญซะได้ อย่าให้รู้ว่าใครทำเชียวนะ"
"ค่ะ อย่าให้รู้ว่าใครทำเชียว ชูจะตบมันแทนพี่ทิพย์เองค่ะ"
"ขอบใจมากนะทิพย์ ที่ไม่เอาเรื่องตาพีท"
"อย่าพูดแบบนั้นสิค่ะคุณหญิง ตาพีทก็เหมือนหลานของทิพย์คนหนึ่ง "
"ขอบใจจร้า ขอบใจ พีทไปเตรียมตัวได้แล้วลูก"
"ครับคุณย่า"
"พีท ตามน้องภู มาแต่งหน้าทำผมที่ห้องนี้นะให้ช่างของน้องภูมาที่ห้องนี้ เดี๋ยวป้าจะจัดการเอง"
"ครับป้าชู"
ตัดกลับมาที่ห้องพัก///น้องภู พี่พีท พี่บุ้ง พี่เฟียต
"เดี๋ยวทุกคนไปแต่งตัวกันได้แล้วนะ ได้เวลาแล้ว"
"ภุ ตื่นๆๆๆๆๆ" พี่บุ้งมันเขย่าตัวผม จนผมนึกว่าแผ่นดินไหวกลางกรุงซะอีก
"ภูไปล้างหน้าล้างตาพี่มีเรื่องจะบอก" ทำไมต้องทำสีหน้าจริงจังขนาดนั้นด้วยว่ะ
ผมมเดินออกมาจากห้องน้ำก้เดินมานั่งข้างๆพี่พีท
"มีไรหรอ"
"นาฬิกาที่ภุจะต้องใส่มันแตก"
"หาาา ภูไม่ได้ทำนะพี่พีท"
"พี่รุ้ แต่ไม่รู้ว่ามันแตกได้ไงเหมือนกัน เพราะตอนคืนให้ทีมงานพี่เป้นคนหยิบของน้องภูไปคืนเอง"
"แล้วจะทำไงอ่ะ"
"ภูไปหาป้าชูที่ห้องคุณย่า เดี๋ยวป้าชูจะจัดการทุกอย่างเอง"
"โอเค"
"ไม่เสียใจนะ"
"เสียใจทำไม ไม่ใช่นาฬิกาของภูซะหน่อย ฮ๋าๆๆๆ ล้อเล่น"
"ป่ะ เฟียตกับบุ้งไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งไอ้ลิงนี้ก่อนแล้วจะตามไป"
"ครับ"
พี่พีทดุมีสีหน้ากังวลเล็กน้อย เดินจับมือผมแน่นเลย เครียดอะไรหว่า
พอถึงหน้าห้องคุณย่า ก็เคาประตู พี่นุ่นมาเปิดประตูให้
"โอ้โห คุณย่า สวยจนน้องภูจำแทบไม่ได้แน่ะครับ"
"แกล้งชมคนแก่ บาปนะ"
"สวยจริงๆครับ กดไลค์ๆๆๆ"
คุรย่าในชุดราตรีลุกไม้แขนยาวสีน้ำเงินสดคู่กับผ้าไหมจีบหน้านางกึ่งไทยโบราณ
แต่ประยุกต์ให้ทันสมัยมากยิ่งขึ้น อยากบอกว่าเป้นคนสูงอายุที่หุ่นดีแล้วยังสวยอยู่มากๆ
คุรย่าเป้นคนผิวขาว ใส่สีนี้ยิ่งขับผิวมากมาก
"นี่ยังไม่ครบเครื่องนะจ้ะ" ป้าชูหันมายิ้มให้ผม
"พีท หนุไม่ไปแต่งตัวหรอลุก"
"ไปครับ แต่เอาไอ้ลิงมาฝากไว้ก่อน"
"จร้า ไปได้แล้ว อย่าให้เสียชื่อย่านะ"
"ครับ"
"น้องภู"
"ครับคุณย่า"
"เปิดกระเป๋าย่าแล้วหยิบกล่องเครื่องเพชรมมาให้ย่าหน่อยลูก" ผมเดินไปหยิบแล้วก็ยื่นให้คุณย่า
คุณย่าส่งต่อให้ป้าชูเป็นคนช่วยใส่ให้ ไพลินล้อมเพชรถูกวางลงบนคอคุณย่า
เครื่องประดับชิ้นอื่นๆถูกใส่ตามตำแหน่งของมัน ผมว่าผุ้หญิงที่สวยที่สุด
ในค่ำคืนนี้ไม่ใช่ใคร คุณย่าผมนั้นเอง สวยทั้งภายนอกและภายใน นางฟ้าของงผม
"ไงเราอ้าปากค้างเลยหรอ" ป้าชูแซวผม
"ภูไม่เคยเห็นคุณย่าแต่งตวแบบนี้มาก่อน สวยมากเลยครับ"
"เดี๋ยวย่าต้องลงไปรับแขก แล้วก็ให้สัมภาษณ์ อยุ่กับป้าชูอย่าดื้อนะลูก"
"ครับคุณย่า"
"ฝากเจ้าตัวแสบนี้ด้วยนะชู "
"ค่ะ เดี๋ยวชูจัดให้แจ่มๆเลยค่ะ"
ตอนนี้เหลือผม ป้าชูแล้วก็ป้าทิพย์ที่กำลังแต่งหน้าทำผมอยุ่
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก" ผมเดินไปเปิดประตู ก็เป็นช่างแต่งหน้าทำผม
"สวัสดีค่ะพี่ชู"
"สวัสดีจ้ะเป็ด แต่งหน้าทำผมให้หลานชายชั้นหน่อย ที่เล่าให้ฟังน่ะ"
"คนนี้หรอค่ะ หน้าหว๊านหวาน"
"เธอมีหน้าที่แต่งออกมาให้หล่อที่สุดในงานทำได้ไหมจ้ะ"
"สบายมากค่ะ" แล้วป้าเป้ดแกก้เริ่มแต่งหน้าผม ป้าชูก็นั่งแต่งหน้าทำผมเช่นกัน
งานแบบนี้เหมือนต่างคนต่างมาประชันกันเลย ไม่มีใครยอมใคร
คุณย่าผมมาด้วยสีน้ำเงินสด ป้าชูมาด้วยสีแดงเพลิงสุดเจ็บ
ป้าทิพย์มาด้วยสีทองอร่าม กับบุษราคัมเม็ดเป้ง ผมว่าสามท่านนี้นัดกันมาชัวร์
เพื่อจะได้ไม่มีใครซ้ำใคร .........
"พี่ชูไปแอบมีหลานตั้งแต่เมื่อไรค่ะ แล้วหลานชายหล่อขนาดนี้เก็บเงียบเชียวนะ หลานแน่หรอค่ะ"
"นิหล่อน เม้าท์นะยะ หลานคุณหญิงท่านย่ะ"
"ว่าแล้วเชียว ไปที่บ้านพี่ชูทีไรไม่เคยเห็นเลย แต่ผิวน้องเขาดี๊ดีนะคะละเอียดอย่างกับผิวชะนีเลย"
"ชะนีมันมีขนนะครับ ผมไม่มีขนนะ"
"เจ๊เปรียบเปรยค่ะลูกกกกกก"
กว่าจะแต่งหน้าเสร็จผมว่าหน้าผมคงชุ่มไปด้วยน้ำลายของป้าเป็ดแกแน่ เม้าท์ไม่หยุด
"ขอตัดผมหน่อยได้ไหมค่ะ"
"ได้จ้ะ" เอ้าป้า ไม่ถามผมหน่อยหรอ นี้มันหัวผมนะป้าาาาาาาาาาา
แล้วก็เอาผ้ามาคลุมซอยผมให้เป็นระเบียบ แล้วก็ไถข้างไปข้างหนึ่ง ทรงที่อยากตัดพอดีเลย
ป้าชุ ป้าทิพย์แต่งตัวเสร็จแล้ว ผมเองก็แต่งหน้าทำผมเสร็จแล้วเช่นกัน
ไปยืนมองตัวเองในกระจกก็หล่อดีเว้ยเห้ย ดุโตขึ้นมาก ป้าแกแต่งจนผมจำตัวเองไม่ได้
"เสร็จแล้วค่ะ"
"ไหนหันหน้ามาให้ป้าดูสิลูก"
"โอเค เยี่ยม เดี๋ยวฉันจะตบรางวัลเธออย่างงามเลยยัยเป็ด"
"ขอบคุณค่ะ"
"งั้นพวกเราลงไปที่งานกันเถอะ น้องภูหนูอยุ่นี้ห้ามไปไหนเด็ดขาด กดเบอร์โทรศัพท์หนุให้ป้าหน่อยลูก" ผมหยิบโทรศัพท์ของป้าชูมากดเบอร์ผม
"เรียบร้อยแล้วครับ"
"ป้าจะโทรมาก่อนจะเคาะประตูห้อง หนูค่อยเดินไปเปิด แต่ถ้ามีใครมาเคาะประตูที่ไม่ใช้ป้า ห้ามเปิดเข้าใจนะคะ"
"ครับ"
"ดุทีวีรอไปก่อนนะลูกนะ"
"ครับบบบ"
แล้วทุกคนก้ออกไปจากห้อง เหลือผมเพียงลำพัง โทรไปหาไอ้พวกสี่ยอดกุมาร มันก้กำลังถึงหน้าโรงเเรมแล้ว
ผมก็เล่าเหตุการณืต่างๆให้มันฟังมันก็ประชุมกันว่าจะเอาอย่างไรดี
แต่คงไม่ต้องถึงมือพวกมันแล้วมั้ง แค่ป้าชุคนเดียวก็ชนะทั้งสามโลก ฮ่าๆๆๆๆ
ตัดมาที่////////// งานแฟชั่นโชว์เครื่องเพชร เพื่อการกุศล
ห้องกว้าง ประดับด้วยโคมไฟระย้าคริสตัลพวกใหญ่ ดอกไม้สีสวยลายล้อมรอบงาน
เครื่องเพชรที่ทอประกายระยิบระยับบนเรือนร่างของผุ้ร่วมงาน
ทำให้ที่นี้ดุจสวรรค์ที่มนุษย์สร้างขึ้นก็มิปาน
เสียงพูดคุยแข่งกับเสียงดนตรีคลาสิคบรรเลง ต่างคนต่างทักทาย ประชัน อวดโฉม
คุณย่าผู้เป็นแม่งานใหญ่ยิ้มทักทายทุกคนอันด้วยหน้าที่ที่ไม่บกพร่องแม้เพียงนิด
อาหารน่าทานจากหลายสถานที่ถูกชิมลิ้มรสพอเป็นพิธีด้วยชิ้นพอดีคำ
แก้วเครื่องดื่มหลากสีสันที่ทุกคนประคองอยู่ในมือ ถูกดื่มชิม
ตัดมาที่/////หองแต่งตัวนายแบบนางแบบ
ยิ่งกว่าปากคลงตลาด เสียงแห่งความยุ่งวุ่นวายโกลาหลดังไม่เป็นจังหวะ
คนหลายร้อยชีวิต ต่างทำหน้าที่ของตัวเอง นางแบบ ถูกผลักดันให้ไปยืนรอด้านหลังเวที
นายแบบสี่คน อันมี พี่พีท พี่บุ้ง พี่เฟียต แล้วก็ อีเต้
ต่างแต่งตัวในเสื้อผ้าที่ได้ถูกจัดเตรียมสำหรับตน ในสูทสีดำ
นาฬิกาฝังเพชรเรือนเหยียบล้านถุกสวมใส่ในข้อมือของแต่ละคน
"ไม่รู้ไอ้ลิงจะเป็นอย่างไรบ้างเนอะพี่พีท"
"พี่ก็ห่วงเหมืนกัน แต่แมสเสจมาบอกว่า โอเค"
"ก็ค่อยเบาใจหน่อย"
"ใช่"
"น้องภูไปไหนล่ะพีท" พี่เต้ถามขึ้นในขณะที่เรากำลังใส่รองเท้า
พี่พีทไม่ได้ตอบอะไร แถมไม่ได้สนใจในสิ่งที่เต้ถามขึ้นมาด้วยซ้ำ
"พอดีหมามันไปกัดนาฬิกาขาดน่ะ น้องก็เลยไม่ได้เดิน" พี่บุ้งมันก็ตอบแทนหรอ
"น่าเสียดายเนอะ กิ้งก่าเลยอดชูคอเลย"
"ใช่ ตัวเห้!!!มันก็เลยได้มาชูคอแทน"
"ไอ้......." พี่เต้หยิบหวีจะขว้างพี่บุ้ง แต่พี่พีทขวางไว้ มันก็เลยไม่ขว้าง
"บุ้ง พี่บอกแล้วใช่ไหม ว่าเรามีค่ามากเกินกว่าคนบางคน"
"พีท พูดแบบนี้หมายความว่าไง อย่าให้เราต้องประกาศเรื่องของเราที่เมกาให้คนอื่นรู้นะ"
"เชิญ แล้วก็อย่าลืมเล่าช๊อตที่เราไปเจอเธอกับไอ้ฝรั่งนั้นกำลังทำชั่วกันอยู่ด้วยล่ะ"
"พีททท" เสียงตวาดก้อง จนนหันมามอง พี่พีททำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โคตรเย็นชาอ่ะ
"อย่าลืมล่ะ" พี่บุ้งมันย้ำคำพูดพี่พีท เริ่ดมากกกก
"ฝากไว้ก่อนเถอะ เธอต้องเจ็บกว่าที่เราเจ็บแน่พีท"
"คุณพีท คุณเฟียต คุณบุ้ง คุณเต้ พร้อมนะคะ ขึ้นตามลำดับนี้เลยนะคะ สแตนด์บายหลังเวทีค่ะ"
ดีนะที่ทีมงานมาห้ามศึกครั้งนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นพี่พีทมันสอยพี่เต้ร่วงแน่
ตัดมาที่/////หน้าเวที
มรกต สีเขียวสด งดงามยิ่ง
คู่ผู้หญิง ดูงามนัก เป็นหนักหนา
ล้อมด้วยเพชร เจ็ดกะรัต งามจับตา
สวยเลอค่า อัญมณี ที่น่าจอง.........
นางแบบที่มีชื่อเสียง เดินขึ้นไปด้วยชุดมรกตไฮไลท์ของงาน ตรึงตาตรึงใจต่อสายตาของแขกในงายยิ่งนัก
ยิ่งกว่าความงามของมรกตชุดนี้คือชื่อเสียง ใครได้ครอบครองจะเป็นข่าวพูดไปในวงสังคมไม่หยุด
สำหรับคนรวยแล้ว การประมูลมันเป็นมากกว่าการครอบครองเครื่องประดับเลอค่า
มันหมายถึงหน้าตาและฐานะทางสังคมของผุ้ครอบครองอีกด้วย
นางแบบยึดอยู่กลางเวที สื้อมวลชนระดมถ่ายภาพ เสียงรัวชัตเตอร์ไม่ได้หยุด
จนพิธีกรในงานขึ้นมา ไฟที่สลัวมีแต่แสงไฟดวงกลมที่ฉายมาที่นางแบบ ทั้งห้องเริ่มสว่างขึ้น
"สวัสดีครับบบบบ ผมนาย บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็จบไปแล้วนะครับสำหรับแฟชั่นโชว์เครื่องเพชรทั้งห้าสิบร้านเพชรชื่อดัง แล้วชุดเครื่องเพชรที่นางแบบสวมใส่อยุ่นี้ เป็นชุดมรกตล้อมเพชร จากร้าน ไดมอนท์ สยาม ซึ่ร่วมกับสมาคมของเรา นำมรกตชุดนี้ร่วมประมูลเพื่อการกุศลโดยไม่หักค่าใช้จ่ายใดใด ขอเสียงปรบ
มือให้กับ ไดมอนท์ สยาม ด้วยครับ" เสียงแขกในงานปรบมือกันดังสนั่น
การประมูลเริ่มขึ้นแขกในงานต่างแย่งกันประมูลชุดมรกตชุดนี้
ราคาเริ่มถีบตัวสูงขึ้น จนน่าตกใจ.....จนสุดท้ายก็ตกเป็นของเซเลปคนดัง คุณขนุน แว๊กกกกก
แสงไฟเริ่มสลัว แสงไฟดวงกลมสีขาวสาดส่องไปมา ฉากหลังที่เป้นจอดิจิตอลฉายภาพนาฬิกา
ชายหนุ่มที่มองอย่างไรก็ไม่มีที่ติ ในชุดสูทสีดำ ยิ่งเพิ่มความเท่ห์มากขึ้น จมูกแหลมที่เป็นเอกลักษณ์
เดินขึ้นบเวที............ไฟดวงกลมสีขาวจับมาที่หนุ่มคนนี้เพียงผุ้เดียว
เขายินนิ่งอยู่บนเวที ทุกคนต่างมองไปที่เขา ยามย่างก้าวมันดูหล่อไปทุกอิริยาบถ
เขาหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าเวทีอีกครั้ง แสงแฟรชเสียงรัวชัตเตอร์ แย่งกันส่องแสงแย่งกันดัง
รอยยิ้มมุมปากเล็กน้อยทำให้สาวน้อยสาวใหญ่หรือแม้กระทั่งหนุ่มๆถึงกับเคลิ้มเผลอยิ้มออกมา
พีท พาคินทร์...........
พี่พีทเดินไปยืนนิ่งอยู่ตรงมุมเวทีด้านซ้าย ทุกสายตาก็ยังเคลื่อนย้ายตามไปมองเหมือนเดิม
แสงไฟดวงกลมสีขาวไปจับที่ชายหนุ่มอีกคนกลางเวที ผิวพรรณที่ดูเป็นลูกผู้ดี รอยยิ้มที่มีเสน่ห์
แต่เขาคนนี้ไม่ค่อยอยากจะใช้มันเท่าไร องค์ประกอบบนใบหน้าที่ไม่ได้โดดเด่น
แต่พอมันมาอยยู่รวมกันทำให้ชายคนนี้ดูกี่ทีก็ไม่เบื่อ สายตานิ่งๆทำให้น่าค้นหา
ดวงตาที่จะโตก็ไม่โตจะตี่ก็ไม่ตี่ แก้มใสที่ดูยังไงก็เหมือนแก้มเด็ก ทำให้คนๆนี้
ยิ่งมองยิ่งน่ารัก ริมฝีปากบางๆแดงๆ ดุยังไงมันก้น่าหลงใหล หุ่นสมส่วนได้รูป โอ้วววววว
เฟียต วราวุธ
พี่เฟียตเดินไปยืนนิ่งอยู่ที่หน้าเวทีมุมด้านขวา จูงสายตาคนดูไปได้บ้าง
แสงไฟดวงกลมสีขาวจับไปที่ชายหนุ่มคนที่สาม ด้วยรูปร่างสูง ผอมบาง
แต่ก็ไม่ได้ทำให้เสน่ห์บนใบหน้าลดลงเลย ชุดสูททำให้เขาดูภูมิฐาน
ขัดกับใบหน้าที่ดูขี้เล่น มองบางมุมคล้ายผุ้หญิงเวลายิ้มหวานเสียด้วยซ้ำ
ผมยาวลากไทร ถูกเซตไปด้านหลังทำให้เห็นใบหน้าคมคายชัดเจนยิ่งขึ้น
ดวงตาเศร้า นี้แหละคือเสน่ห์ที่น่ามอง
ผักบุ้ง ปรเมษฐ์
พี่บุ้งเดินไปยืนนิ่งที่หน้าเวที ด้านซ้าย ถัดมาจากพี่พีท สามหนุ่มหล่อสะกดคนในงานให้อยุ่นิ่ง
แสงไฟดวกลมสีขาวจับไปที่ชายหนุ่มคนสุดท้าย ด้วยรูปร่างสมส่วน
พอดิบพอดี ด้วยการดูแลที่พิถีพิถันทำให้ใส่เสื้อผ้าอกมาอย่างไรก้ดุดี
ใบหน้าที่หยิ่งทนง มองอย่างไรก็เข้าถึงยาก ความขี้เล่น ความซุกซน
หาได้ยากในใบหน้าของคนผุ้นี้ คิ้วที่จัดเรียงเป็นระเบียบ
ดวงตา จมูก ปาก เป็นสัดส่วนที่พอดี บอกกี่ที่ก็บอกได้ว่า มันมาจากมีดหมอ
ทุกอย่างที่สวยงามมาอยู่รวมกัน แต่มันดันทำงานไม่เสริมกันซะงั้น
มองได้แค่ชั่วครู่ก้ต้องละสายตา
เตเต้ อัครา
สี่หนุ่มยืนประจำที่เรียบร้อย แสงไฟในงานสว่งขึ้นอันหมายถึงการประมูลจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง
ทุกคนต่างโพสท่าของตัวเองให้เห็นนาฬิกาที่เป็นสินค้าในค่ำคืนนี้
พิธีกรออกมาสาธยายถึงการประมูลเหมือนครั้งที่ผ่านมา เริ่มจากนาฬิกาของพี่พีท
ที่มีคนแย่งประมูลกันเป็นว่าเล่น เหมือนราคาเรือนละไม่กี่ร้อยบาท
ก็แปลกนะ คนรวยนี้ก็ มาแย่งกันซื้อของแพง ฮ่าๆๆๆๆ (การกุศลจร้าอย่าคิดเป็นอื่น)
นาฬิกาก็ถูกทะยอยไปทีละเรือน จนเหลือนายแบบคนสุดท้าย บนเวที
ซึ่งทุกคนต่างเอ่ยถามว่านี้เป็นทายาทของใคร ผุ้เป็นแม่ต่างยิ้มพิมพ์ใจ
อวดใครต่อใครว่านี้คือลูกชายของตนเอง
"ไหนน้องภูละลูกขิง" คุณแม่ไอขิงถาม
"ขิงก็ไม่รู้เหมือนกันครับคุณแม่"
"หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับมันหรือเปล่าว่ะ"
"ลองโทรไปดีไหมลูก"
"เดี่ยวผมออกไปโทรเองครับ" พ่ฝุ่นอาสาออกมาโทรหาน้องภู แต่ก็ไม่มีคนรับ เพราะว่าตอนนี้
ตัดมาที่////ห้องแต่งตัวน้องภู
ป้าชูโทรมาหาผมก่อนที่ผมจะเดินไปเปิดประตูให้ ชุดสุทสีแดงถูกใส่ให้ผมอย่างรวดเร้ว
โดยผุ้ติดตามของป้าชุ รองเท้าหนังสีแดงถูกช่วยกันใส่อย่างว่องไว
ผมแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ ชั่วพริบตาทุกอย่างก็เรียบร้อย
"พร้อมนะลูก"
"พร้อมครับ" ป้าชูในชุดราตรีสีแดง เดินคู่มากับผม โดยมีทีมงานสองคนขนาบข้าง
ลิฟท์พาเราไปที่ห้องบอลรูมซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน เครื่องเพขรถุกสวมใส่บนคอผม
เสื้อสูทที่ตัดมาให้คอล฿กกว้างเป็นพิเศษ เผยให้เห็นแผ่นบกเรื่อยลงไปจนถึงจุดเหนือสะดือ
สุทสีแดงขับให้ผิวที่ขาวละเอียดยิ่งโดดเด่นขึ้นมาอีก เรียกสายตาของคนในห้องแต่งตัวรวมมาเป็นที่เดียว
รอยยิ้มที่ดูกี่ทีก็บริสุทธิแล้วทำให้คนที่มองยิ้มตามไปด้วย
ลักยิ้มเวลายิ้ม เพิ่มเสน่ห์ความน่ารักขึ้นอีกเป้นกอง
ดวงตากลมโตรับกับคิ้วหน้าได้รุป จมูกที่แหลมรับกับใบหน้า
ปากแดงอิ่มที่ทำให้รอยยิ้มมีเสน่ห์ชววนหลงใหล เค้าคนนี้เป็นใครไปไม่ได้
ภู ภูภูมิ..............
ตัวสร้อยประดับเพชรสีขาวยาวมาถึงกลางอก ที่มีทับทิมเม็ดใหญ่ล้อมด้วยเพชรน้ำงาม
แสงระยิบระยับแข่งกันเป็นประกาย ขับกับผิวขาวยิ่งนัก
ทำให้เด็กหนุ่มคนนี้น่ามองจนไม่สามารถจะวางตาได้ เขาตึงสายตาทีมงานทุกคนอยู่นิ่งจริงๆ
"หล่อมาก หลานชายป้า"
ตัดมาที่/////หน้าเวที
การประมูลชิ้นสุดท้ายจบลง คนที่ประมูลไปไม่ใช่ใคร คือคุณย่าของผมนั้นเอง
แสงไฟบนเวทีค่อยๆหรี่ลงอีกครั้งเมื่อจบการประมูลนาฬิกาทั้ง4เรือน
วงดนตรีคลลาสสิคบรรเลง ประกอบกับจินตลีลาบนเวทีที่สวยงาม
ตรึงสายตาคนในงานให้มาชมการแสดง การแสดงจบลง
เสียงซาวด์ดนตรีดังขึ้นเป็นจังหวะที่กระตุ้นการเต้นของหัวใจ
ทับทิมใด จะงามสู้ ของสยาม
เลื่องลือนาม อัญมณี สีแดงใส
ใครที่ได้ ครอบครอง ต้องสุขใจ
จะหาไหน เปรียบได้ ของไทยเรา
"นับเวลาต่อจากนี้ไป ขอเชิญแขกท่านผู้มีเกียรติทุกท่านพบกับอัญมณี เครื่องประดับที่งดงามที่สุดในค่ำคืนนี้ ทับทิมสยาม"
เสียงซาวด์ดังก้องเป็นจังหวะ พอๆกับเสียงหัวใจของผมที่เต้นแข่งกับเสียงซาวด์
แสงไฟหน้าเวทีดับลง มีเพียงแต่เเสงไฟเป็นวงกลมสีขาวอยู่กลางเวทีรอการมาเยือนของผม
ผมก้าวเท้าาขึ้นไปด้วยความมั่นใจ เพราะไม่อยากให้คุณย่าเสียหน้า
วันนี้จะไม่มีอะไรผิดพลาดในส่วนของหน้าที่ผมแน่นอน
แสงไฟทีทำให้เพชรเป็นประกายจนแสบตา เรียกเสียงปรบมือและเสียงฮือฮาจากคนในงานอย่างมาก
ต่างคนต่างจ้องมองมาบนเวที ทำไมเวทีมันช่างยาวไกลเหลือกิน
ทุกคนต่างมีรอยยิ้มบนใบหน้า เมื่อผมเดินผ่านจนผมมาหยุดอยู่ที่หน้าเวที
เสียงรัวชัตเตอร์ ดังจนเป็นเสียงเดียวกัน ผมมองไปที่คุณย่า ท่านยิ้มอย่างมีความสุข
ป้าชูท่านก็ยิมอย่างพอใจเช่นกัน พี่พีทไม่ต้องพูดถึง ยิ้มจนหน้าบาน เมียหล่อละสิ๊วันนี้อ่ะ
เรามาฟังเสียงของคนในงานกันดีกว่านะครับ
ตัดไปที่///กลุ่มไอ้สี่ยอดกุมาร
"เห้ย นั้นใช่ไอ้ภุหรอว่ะ" ไอ้ตี๋ถาม
"ใช่" ไอ้ขิงตอบ
"ทำไมมันหล่อเทพขนาดนั้นว่ะ"
"เนี่ยน้องภูหรอลูกขิง"
"ครับคุณแม่"
"ใช่แน่นะ"
"ใช่สิครับ"
"ดูเป็นหนุ่ม หล่อ จนแม่จำไม่ได้แหน่ะ เดี๋ยวแม่จะประมูลชุดนี้แหละ"
"ดีเลยครับคุณแม่" ไอ้พวกนั้นก็สนับสนุนแม่ขิงกันใหญ่
ตัดไปที่///คุณย่า ป้าชู ป้าทิพย์ พี่พีท พี่บุ้ง พี่เฟียต
"น้องภูของป้า หล่อจริงๆ ฆ่าคนอื่นดับสนิทเลยลูกเอ๊ยยยยยยย" ป้าชูอกนอกหน้ามากมาก
"ฆ่าพีทด้วยหรือเปล่าครับ"
"มันก็คนละแบบนะลูก แต่วันนี้วันของน้องนะลูก ยกให้น้องสักวันนะ"
"ตั้งแต่มีนน้องภูพีทตกกระป๋องไปเลยนะครับป้าชู"
"ก็น้องมันน่ารักช่างพูดช่างจาพาคนแก่หลงนะลูก จริงไหมค่ะคุณหญิง"
"จริงจ้ะ ใครได้อยู่ใกล้ก็หลงเขาทั้งนั้นแหละ รายนี่"
"ขนาดเจอกันในห้องเมื่อครู่ พอมาอยู่บนเวทีแทบจำไม่ได้แน่ะคะ" ป้าทิพย์ร่วมสนทนา
"บุ้ง ถึงกับตาข้างเลยหรอเรา"
"ครับคุณย่า ปรกติดูเป็นลิง วันนี้ดูเป็นคน แถมหล่ออีกต่างหาก"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ตาเขตสงสัยรัวชัตเตอร์เพลินเลย ทิพย์สั่งให้ถ่ายรูปน้องมาเยอะๆ"
"ขอบใจมากจ้ะ ขอบใจชูด้วยนะ จับลิงมาเป็นคนได้"
"คนเขามีของดีนะคะ แต่งนิดแต่งหน่อยก็ออกมาแบบที่เห็นเนี่ยแหละคร๊าาา"
ตัดมาที่//// พี่เต้กับคุณแม่
"ไหนนังชูมันบอกขอยกเลิกชุดทับทิมแล้วไง แล้วนี้มาได้ไง แล้วไอ้เด็กนี้ใครกันลูก"
"ก็หลานคุณหญิงท่านนะสิ ฆ่ามันไม่ตายจริงๆ"
ความแค้นที่แน่นในอก มือที่ถือแก้วน้ำดื่ม บีบจนแก้วสั่น
ทั้งโกรธทั้งแค้นทั้งเกลียด ไอ้คนบนเวทีเสียเหลือเกิน
ยิ่งทำร้ายมันก็เหมือนจะยิ่งส่งให้มันได้ดีกว่าตัวเอง
ต่างคนต่างพุ่งมองไปที่มัน มันเป้นจุดสนใจแทนเราไปแล้ว
ตกลงแกจะแย่งทุกอย่างไปจากฉันเลยใช่ไหม
"ไอ้ภู ไอ้เด็กเวร แกกับฉันยังต้องเจอกันจนกว่าใครจะตายไปข้างหนึ่ง ฝากไว้ก่อนเถอะ"
ทุกคนในงาน โดยเฉพาะบรรดาสาวๆลูกหลานคุณหญิงคุณนายในงาน
ต่างอยากรู้ว่าผู้ชายในชุดแดงบนเวทีคนนี้คือใคร ????????????????
แสงไฟในห้องสว่างจ้า กลับมาสุ้สภาวะปรกติ ผมยืนประคองชุดเครื่องเพชรอยางมั่นใจ
พร้อมรอยยิ้มที่ส่งออกไปเป็นระยะๆ จนพิธีกรเดินขึ้นมาบนเวที
"ขอเสียงปรบมือดังๆให้กับชุดทับทิมสยามจากร้าน ชู ไดมอนท์" เสียงปรบมือดังกึกก้อง ป้าชูยืนโค้งหัวเล็กน้อย
" เมื่อสักครู่ยืนอยู่ข้างเวที ได้ยินสาวๆกลุ่มหนึ่งบอกว่า ประมูลเพชรกลับบ้านแล้วขอนายแบบกลับไปด้วยได้ไหม" พิธีกรพูดจบก็เรียกเสียงฮาเสียงปรบมือได้ไม่น้อย เพราะคงโดนใจใครหลายๆคน
"ชุดทับมิมชุดนี้เปิดประมูลที่ 10 ล้านบาท การยกป้ายหนึ่งครั้งจะเพิ่มขึ้นครึ่งละ1ล้านบาท ผมขอเปิดการประมูล ณบัดนี้ครับ"
"11 ล้านที่คุณหญิง 12ล้าน ไฟจับไปเลยครับไฟจับไปเลย 13ล้านด้านซ้ายมือเบอร์12 เบอร์5ที่14ล้าน บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณหญิงสู้ที่ 18
ล้าน...............................................เบอร์8 ที่20ล้านครับ 20ล้านนับ1 20ล้านนับ2 คุณหญิงสู้ไหมครับ(อย่าสู้เชียวนะคุณย่าน้องภูจะเป็นลม) นับ3 เครื่อง
เพชรชุดทับทิมสยาม หมายเลขแปดได้เป็นผู้ครอบครองครับบบบ ขอเสียงปรบมือดังๆให้กับ หมายเลข8"
ไฟจับไปที่คุณน้าหมายเลข8 เห้ย นั้นมันแม่ไอ้ขิงนิหว่า แล้วไอ้พวกนั้นก็โบกไม้โบกมือให้ผม
"ขอกราบเรียนเชิญคุณหญิงขึ้นมอบเครื่องเพชรบนเวทีให้กับ ผู้ชนะประมูลในค่ำคืนนี้เลยครับ"
คุณย่าขึ้นมาบนเวทีเคียงข้างผม พร้อมกับคุณแม่ของขิง
"ต้องขอขอบคุณมากนะคะ ที่มีจิตเป็นกุศลในครั้งนี้ ขอให้ผลบุญจงส่งเสริมให้มีแต่ความสุขความเจริญ ขอบพระคุณมากจริงๆค่ะ"
คุณย่ามอบช่อดอกไม้ให้กับคุณแม่ของขิง คุณแม่ของขิงเดินลงไปจากเวที
"ต้องขอขอบคุณแขกท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน ที่มาร่วมงานการกุศลในค่ำคืนนี้ ดิฉันขอเป็นตัวแทนทางสมาคมผู้ค้าอัญมณีทุกท่าน และต้องขอขอบคุณ ผู้ที่ร่วมประมูลทุกท่าน รายได้จากการประมูลจะนำไปเพื่อการกุศลทุกบาททุกสตางค์ แล้วขาดเสียมิได้ เจ้าของเครื่องประดับทุกชิ้นท่นำมาแสดงและนำมาประมูล ต้องขอขอบคุณเป้นอย่างสูง ขอบพระคุณค่ะ" คุณย่ากล่าวขอบคุณแขกในงาน ได้รับเสียงปรบมือเป็นอย่างมาก
"คุณหญิงครับ สาวๆด้านล่างฝากมาถาม ว่า หนุ่มชุดแดงคนนี้ไปหามาจากไหนครับ"
พิธีกรยิงคำถามมาที่คุณย่า เรียกเสียงฮือฮาเป็นอย่างมาก
"ถ้าถามดิฉันว่าหามาจากไหน ก็ต้องตอบว่าไม่ได้หาเอง ทางสมาคมช่วยกันหาค่ะ"
"คำตอบของคุณหญิง ทำให้สาวๆไม่หายข้องใจนะครับ อย่างนั้นผมถามอีกคำถามหนึ่ง พ่อหนุ่มชุดแดงนายแบบกิตติมศักดิ์คนเนี่ยยยยบ้านอยู่ที่ไหนครับ"
คำถามนี้ยิ่งเรียกเสียงฮือฮามากยิ่งขึ้น
"อยู่บ้านเดียวกับดิฉันเนี่ยแหละคะ" แล้วคุณย่าก็ลงมาจากเวทีพร้อมเสียงฮือฮา ของคนในงานตาลาย
ตอนนี้ใช้กล้องหลายตัว สลับไปสลับมา
เห้อออ
คนเขียนไม่สบาย ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะครับ
ฉากเดินแบบ ยังไม่จบ โปรดติดตามต่อไป
ขอบคุณที่ช่วยติเรื่องคำผิดนะครับ (อัสดงอ่ะ)
รักนะ
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2843250 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก