สวัสดีครับทุกคน
ผ่านศักราชใหม่มา5วันแล้ว
ใครที่ตั้งใจทำอะไรเริ่มได้แล้วนะครับ
อย่าผลัดวันผลัดปี เดี๋ยวจะมาอ้างว่า "ปีหน้าจะเริ่มทำ"
ปีนี้ผมตั้งใจไว้ว่า จะ ต้องมี "ซิกแพค"ให้ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
มาเริ่มทำอะไรในปีใหม่ดีกว่าครับ สู้ๆๆๆๆ
ตอนที่.....43 
"พี่พีทภูหนาว" ผมจะเอื้อมไปหยิบผ้าห่มก็ไม่ได้ เพราะพี่พีทกอดไว้ซะแน่น
แรงจะพูดยังไม่มีเลย ได้แต่พูดออกไปเบาๆว่า....หนาว
พี่พีทดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ แล้วก็กอดผมเหมือนเดิม สงสัยจะเช้าแล้วนะเนี่ย
ผมค่อยๆพลิกตัวกลับไป ก็เห็นพี่พีทลืมตาแป๋ว ส่งยิ้มให้แล้วก็หอมมาที่หน้าผากทีหนึ่งเบาๆ
"เมื่อคืนเก่งมากเลยนะจ้ะ"
"หึ่ย" ผมหยิกท้องพี่พีทมันเต็มแรง
"โอ๊ยยย ทำไมชอบทำร้ายร่างกายพี่พีทจัง พักนี้เป็นอะไรเนี่ย รุนแรงตลอด"
"ก็เพราะพี่ไอ้เต้ง่ะ"
"เอาอีกแล้ว ลืมเรื่องนี้เถอะ พี่ไม่มีทางกลับไปคืนดีกับมันแน่นอน ยิ่งเกิดเหตุการณ์แบบนี้ความเป็นเพื่อนก็ไม่เหลือ"
"คิดได้แบบนี้ก็ดี"
"ทำอะไรต่อจากเมื่อคืนกันดีกว่าเนอะ"
"น้องภูหิวข้าวแล้ว เหนียวตัวด้วย ปล่อยเลยจะไปอาบน้ำ"
"เมื่อคืนสัญญาแล้วไงว่าจะทั้งคืน ได้แค่รอบเดียวเอง"
"พี่พีท ไอ้บ้ากาม นี่มันเช้าแล้วนะ เมื่อคืนใครใช้ให้หลับเองล่ะ ช่วยไม่ได้"
"เจ้าเล่ห์"
"ปล่อย"
"ไม่ปล่อย"
"น้องภูจะตะโกนให้คุณย่าช่วย โอ๊ะ อื้ออออ อ่อออออ อื้อออออ" พีพีทประกบปากลงทันที
ผมแทบไม่มีอากาศจะหายใจก้ได้แต่ทุบพี่พีทมันไปทั้งตัวมันถึงได้ยอมปล่อย
"ภูจะขาดอากาศหายใจแล้วเนี่ย"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก" ผมลุกขึ้นนั่ง กำลังจะวางเท้าลงไปที่พื้น พี่พีทก็โน้มมากอดเอวไว้
"ไม่ให้ไป"
"ปล่อยเหอะ ภูจะไปอาบน้ำ ภูหิวข้าว ได้โปรด"
พี่พีทมันจับผมนอนลงกับเตียงแล้วก็ขึ้นคร่อมผมทันที หน้าซุกไซร้มาตามซอกคอ
ผมพยายามดิ้นแต่ก็ไม่เป็นผลจะเอาแรงที่ไหนไปสู้ได้ ก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย
ยอดอกถูกดูดชิมยิ่งกว่าอาหารเช้าที่สุดแสนอร่อย เพราะคนทานคงอัดอั้น ทนหิวมาตั้งแต่เมื่อคืน
จิตใจเริ่มจะควบคุมไม่อยุ่ สมองเริ่มไม่ประมวลผล ทุกอย่างปล่อยไปตามอารม์คนบนร่าง
ทงอี เหยื่อสาวผู้เคราะห์ร้าย ถูกกลั่นแกล้งด้วยสองมือใหญ่ ก่อนจะดูดชิมเธอไปทั้งตัว
ปีศาจร้ายตัวใหญ่หยุดทำการจาบจ้วงทงอีผู้น่าสงสาร แต่มันไม่ใจดีขนาดจะปล่อยเธอไปหรอก
มันส่งไอ้จูมงคู่ปรับเก่ามาอีกรอบ ไอ้ปีศาจร้ายเสาไฟ ส่งเสื้อเกราะให้ไอ้จูมงสวมใส่
แล้วมันก็เข้าไปสำรวมช่องทางลับของทงอี น่าสงสารหล่อนยิ่งนัด ทั้งจุก เจ็บ จี๊ดดดดดดด
ช่องทางน้อยๆที่พึ่งถูกการสำรวจไปเมื่อคืน บัดนี้ไอ้จูมงมันยังคงแคลงใจเลยข้าไปสำรวจอีกรอบ
"เบาๆนะพี่พีท"
"ครับ" สิ้นเสียงนายใหญ่ ไอ้จูมงมันก็เริ่มทำงาน สำรวจเส้นทางลับเข้าๆออกๆ
ทงอีผู้เป็นเหยื่อถูกกอบกุมด้วยสองมือหนา จนมีน้ำตาคลอ
เช้านี้ไอ้จูมงใช้เวลาในการสำรวจอยู่นาน จนทงอีเริ่มจะทนแรงกดและดันไม่ไหว
"เอ้อออ อื้อออ พ พี่พีท ไม่ไหวแล้วนะ"
"ปล่อยเลย"
ทงอีได้รับคำบัญชาก็ปล่อยน้ำตาออกมาเต็มพื้นที่ น้ำตาที่เหือดแห้งเมื่อคืนยังอยู่
บัดนี้มีน้ำตาระลอกใหม่เข้ามาทับที่อีกครา ไอ้จูมงเห็นน้ำตาทงอีก็รีบสำรวจอย่างเร็ว
แล้วออกมาจากช่องทาง ถอดเสื้อเกราะ แล้วพ่นพิษใส่ ทงอีทันที
"อ่ะ อ่ะ อื้ออ"
การสำรวจของไอ้จูมงจบลง
พี่พีทส่งยิ้มให้ผมแล้วก็หยิบกระดาษมาเช็ดให้
"เดี๋ยวพี่อุ้มไปอาบน้ำนะ"
"ไม่ต้องอ่ะ ภูเดินไหว"
"แน่ใจนะ"
"แน่" ผมค่อยๆลุกจากเตียงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ มีอาการขาสั่นเล็กน้อย
ความเจ็บลดน้อยลงกว่าครั้งแรกมากมาก สงสัยจะจริงแบบที่พี่พีทบอก
ว่ามันคงปรับตัวเข้ากันได้แล้ว แต่จะให้ไม่เจ็บเลยก็คงจะยาก ผมก็อยากให้มันไม่เจ็บเลยเหมือนกัน
แต่ก็ได้แค่หวัง ลมๆแล้งๆ ฮ่าๆๆๆ แต่ความรู้สึกดีที่ดูแปลกๆมันมาแทนที่ทำให้ลืมความเจ็บ
ผมเดินเข้ามาในห้องน้ำ เปิดน้ำอุ่นชำระล้างร่างกายได้สักพัก พี่พีทก็เดินเข้ามาอยู่ภายใต้สายน้ำเดียวกัน
"ยังเจ็บอยู่ไหม"
"นิดหน่อย แต่น้อยกว่าครั้งแรกมากๆ" แล้วพี่พีทก็หอมมาที่แก้ม
"เดี๋ยวพี่พีทสระผมให้นะ" ผมหันหน้าเข้าหาพี่พีท พี่พีทก็สระผมให้ น้ำยังคงไหลมากระทบแผ่นหลังของผม
"ยิ้มอะไรนักหนา" ก็พี่พีทมันไม่ยอมหุบรอยยิ้มเลย ดูเจ้าเล่ห์ ไม่ชอบเลยอ่ะ
"มีความสุข ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะโชคดีขนาดนี้"
"โชคดีเรื่องอะไรอ่ะ"
"ก็ได้คนรักที่น่ารักขนาดนี้ไง"
"แต่ภูอะโชคร้าย"
"โชคร้ายเรื่องไร"
"ได้คนรักหื่นกามแบบพี่พีทอ่ะสิ"
"เขาไม่ได้เรียกโชคร้าย เขาเรียกโชคดีต่างหาก ถ้าได้คนรักไม่ทำการบ้านแล้วจะรู้สึก"
"ก็สบายอ่ะสิ ไม่ต้องเจ็บตัว"
"บางคนเขาเลือกที่จะยอมเจ็บตัวนะ"
"หรอออออ"
"หลับตา พี่จะล้างแชมมพูแล้ว" พี่พีทล้างแชมพูให้ผมแล้วก็เทครีมนวดใส่หัวผมอีกที
ผมสระผมให้พี่พีทบ้าง เราผลัดกันอาบน้ำให้กัน แต่พี่พีทมันก็ลวนลามผมตลอดการอาบน้ำ
นิดหน่อยก็เอาพี่พีทอ่ะ คนอะไรก้ไม่รู้ไม่รู้จักข่มจิตข่มใจซซะบ้าง เห้ออออ
แต่ถามว่าชอบไหม ก็ตอบเลยว่า มากกกก แว๊กกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
อาบน้ำเสร็จก็มาช่วยกันแต่งตัวเหมือนเดิม วันนี้ก็แต่งตัวสบายๆไม่ได้อะไรมาก
เพราะกะไว้ว่าจะอยู่บ้านกันทั้งวัน ช่วยคุณย่าทำสวน
ลงมาด้านล่างกลิ่นกับข้าวก็หอมฉุยมาเเตะปลายจมูก
"พี่พีทว่าคุณย่าทำกับข้าวอะไร" ผมหยุดอยู่ที่เชิงบันได
"พี่ว่าไข่พะโล้"
"แต่ภูว่าขาหมูพะโล้"
"ใช่หรอ"
"ใช่สิ พี่พีทดมดีดีนะ กลิ่นมันเข้มข้นกว่าไข่พะโล้"
"ดูโคนันมากไปเปล่า"
"เดี๋ยวคอยดู"
"จะยืนคุยกันอีกนานไหมสองหนุ่ม"
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณย่า"
"อรุณสวัสดจ้ะ มาทานข้าว"
"คุณย่าทำอะไรครับ ห๊อมหอม"
"ขาหมูพะโล้ ตื่นมาทำตั้งแต่ตีห้าแล้ว เปื่อยกำลังดีเลย"
"ฮ่าๆๆๆ เห็นม๊ะบอกแล้วว่าขาหมู"
พี่พีทมันทำหน้า งงๆว่าผมรู้ได้ไง ฮ่าๆๆๆๆๆ
"เอ้าตักข้าวสิพีท นั่งนิ่งอยู่ได้"
"สงสัยอยากทานอาหารว่าง" ฮ่าๆๆๆๆๆ พี่พีทเขกหัวผมทีหนึ่งก่อนจะตักข้าวให้คุณย่าแล้วก็ผม
"มีมั่นโถวด้วยนะลูกทานกับขาหมูเข้ากันดี ย่าทำไข่ยัดไส้ให้ภูด้วย"
"สงสัยอนาคตภูต้องอ้วนเป็นหมูแน่ๆเลย"
"ให้มันอ้วนเถอะ ตัวกะเปี๊ยก"
"สงสัยพยาธิเยอะ" พี่พีทพูดขึ้นแล้วก็ตักไข่ยัดไส้เข้าปาก
"คุณย่าทานน้ำพริกทุกวันไม่เบื่อหรอครับ"
"ไม่เบื่อหรอกลูก ย่าชอบ" ผมเห็นคุณย่าตำน้ำพริกทานกับผักสดทุกวันเลย
"ก็เหมือนน้องภูแหละครับ ไม่เคยเบื่อฝีมือคุณย่าเลยสักวัน"
"ขี้ประจบชะมัด"
"ภูพูดจริงๆนะพี่พีท"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ"
"ก็ว่าภูขี้ประจบอยู่เมื่อกี้เนี่ย"
"พอๆๆ ทานข้าวลูก"
ก็เลยแยกเขี้ยวใส่พี่พีทมันไปทีหนึ่ง งามๆ อ่าๆๆๆๆๆ
การรับประทานอาหารมื้อเช้าจบลง ก้เลยไปนั่งเล่นกันในสวนหน้าบ้านคุณยากับพี่พีทช่วยกันตัดกิ่งต้นไม้
ผมก็เก็บกิ่งไม้ไปกองไว้ ไอ้มดแดงมันก็วิ่งเล่นของมันไป แล้วก็รดน้ำใส่ปุ๋ย
พอบ่ายๆแดดเริ่มร้อนก็เข้าบ้าน คุณย่า ผัดซีอิ้มกุ้งให้พวกเราสองคน คุณย่าทานน้ำพริกเหมือนเดิม
วันนี้ก็อยุ่บ้านกันทั้งวันแหละครับไม่ได้ไปไหน คุณย่าขึ้นไปเอนหลัง
เราสองนก็ขึ้นไปกก เอ๊ย ขึ้นไปนั่งเล่นบนห้อง พี่พีททำงาน ผมเล่นเนตคุยกะเพื่อนๆ
"พี่พีทภูขอออกไปข้างนอกได้ป่ะ"
"จะไปไหน"
"หอไอ้แบงค์"
"ไปทำไม"
"ก็ไปหามัน คิดถึงมันอ่ะ"
"อย่ากลับให้เย็นมากนักล่ะ กลับมาให้ทันมื้อเย็นนะ"
"โอเคครับ" แล้วผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้านิดหน่อย พี่พีทมันก็มองแล้วก็ยิ้มๆ ดูโรคจิตอ่ะพี่พีท
"หล่อไปไหม"
"นี้แค่เบาๆเองนะ คนมันหล่ออ่ะ เวลาแก้ผ้ายังหล่อ"
"อื้มไม่เถียง" ไม่เถียงแต่ทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วยว่ะ เย้ยยยยยย
"ไปแล้วนะ"
"กระเป๋าตังค์เอาไปหรือยัง"
"เออลืม"
"ตลอด ถึงแล้วโทรหาพี่ด้วยนะ"
"ครับผม ไปแล้วนะ" ผมเดินไปหอมแก้มพี่พีททีหนึ่งแล้วก็ออกจากบ้าน
ถึงหอไอ้แบงค์ก็โทรให้มันลงมารับ อ่าวปิดเครื่องซะงั้น
เลยแฝงกับคนอื่นขึ้นไป ห้องไม่ได้ล็อคนิว่าแล้วมันไปไหนว่ะ
เห้ย!!!!!เรามีกุญแจ เข้าไปเองก็ได้ ผมหยิบกุญแจที่สอดไว้ในกระเป๋าสตางค์
จึ๊ก แป๊ก แอ๊ดดดดดดดดดดดดด
"เห้ย" ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจ
"เห้ย เห้ย" ไอ้แบงค์ก็เช่นกัน ชายคนนั้นก็เช่นกัน
ปัง!!!!!!!!!! ผมรีบปิดประตูด้วยความตกใจ คุณพระคุณเจ้าช่วยกล้วยแขก นี้มันหนังสดชัดๆ
นี้มันท่าที่เราทำกับพี่พีทเมื่อคืนนิหว่า แล้วไอ้ผุ้ชายด้านล่างนั้นมันใครว่ะ
ไอ้แบงค์นี้แรดจริงๆ ไม่ไหวเลย เห้อ อิไวไฟ อิใช้ร่างกายเปลือง(เหมือนด่าตัวเองเลยอะ พอดีกว่า)
"มึงจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม" ไอ้แบงค์เปิดประตูมาพร้อมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
"เออ คือว่า กูไม่ได้ตั้งใจอ่ะ แบบว่า เออ "
"พอไม่ต้องอธิบาย เข้ามา"
"เข้าไปตอนนี้จะดีหรอว่ะ"
"เออเข้ามาเหอะ" อ่าวแล้วไอ้ผู้ชายคนเมื่อกี้มันหายไปไหนแล้วว่ะ นี้เรามาผิดจังหว่ะใช่ไหม(ใช่)
"เออ แล้ว" พูดยังไม่ทันจบผมก็เห็นพี่ฝุ่นเดินออกมาจากห้องน้ำ ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย
พี่ฝุ่น ใช่พี่ฝุ่น พี่ฝุ่นซั่มกับไอ้แบงค์เมื่อกี้ สองคนนี้ เป็นแฟนกัน
ว่าแล้วเชียว สายตาสองคนนี้มันเเปลกๆโดยเฉพาะไอ้แบงค์
พี่ฝุ่นยิ้มให้ผม ผมนี้สิหน้าชาไปหมด มันอะไรยังไงกันว่ะเนี่ย ไม่น่าเลย น่าจะเคาะประตูสักหน่อย
"หวัดดีพี่ฝุ่น มะมาได้ไงเนี่ย"
"ถามแบงค์แล้วกันว่าพี่มาได้ไง แบงค์พี่ว่าไปแต่งตัวก่อนดีไหม" แล้วพี่ฝุ่นก็นั่งลงที่โต๊ะหยิบอุปกรณ์วาดรูปออกมา
"อื้ม" ไอ้แบงค์เดินไปหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าไปใส่ในห้องน้ำ
"นั่งสิ ยืนอยุ่ทำไม" พี่ฝุ่นให้ผมนั่งลง ผมนี้มีคำถามอยู่ในใจมากมายแต่ไม่กล้าจะถาม
"ครับ" แล้วไอ้แบงค์ก็ออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงข้างๆพี่ฝุ่น ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ หมอนไปทางผ้าห่มไปทาง
ผมมองรอบๆห้อง แต่ไม่กล้าจะถามอะไรสองคนนั้น
"มีอะไรจะถามก็ถามมา" ไอ้แบงค์เอ่ยขึ้น
"มึงโกรธกูป่าวว่ะแบงค์"
"เรื่องอะไร"
"เรื่องที่กู เออ เข้ามาแบบว่า"
"ไม่โกรธ"
"แล้วตกลง มึงกับพี่ฝุ่นนนนนน เป็น"
"ก็อย่างที่มึงเห็น"
"อื้มมมม"
"ตกใจล่ะสิ แต่พี่ว่าภูไม่น่าจะตกใจนะ น่าจะเคยทำกับพี่พีท" พี่ฝุ่น กวนติงแล้วไง
"ก็ไม่คิดว่าจะมาเห็นแบบนี้นิ ภูว่าภูกลับบ้านก่อนดีกว่า"
"มึงพึ่งมาถึงนะ ไอ้ภู"
"ก็เผื่อมึงจะต่อ"
"บ้าแล้ว ว่าแต่มาหากูนี้มีเรื่องอะไร ทะเลาะกับพี่พีทมาอีกล่ะสิ"
"ป่าว ก็เห็นมึงไม่ออนเฟซหลายวันแล้ว โทรหาก็ไม่ติดเลยเป็นห่วง"
"โทรศัพท์กูหน้าจอแตก เคลมอยู่"
"แล้ว เอ่ออออ"
"มึงจะถามอะไรก็ถามมาเถอะ หยิบนิสัยขี้เสือกของมึงออกมาใช้เถอะกุไม่ว่าอะไรหรอก"
"จริงนะ"แต่กูก็ไม่ขี้เสือกเท่ามึงหรอกไอ้แบงค์
"เออ"
"แล้วมึงกับพี่ฝุ่นได้กันนานยัง" ไม่รู้จะถามอะไรอ่ะ
"มึงควรจะถามว่าคบกันนานหรือยังนะ" พี่ฝุ่นแกก็หัวเราะกับคำถามผม
"เออๆมึงกับพี่ฝุ่นคบกันนานยัง"
"นานแล้วตั้งแต่พี่ฝุ่นออกจากโรงพยาบาล"
"หาาาาาา"
"เออไม่ต้องหาหรอก"
ผมถามสองคนนั้นเกี่ยวกับความรักของเค้าทั้งสอง พอจับใจความแล้วมาเล่าเป็นเรื่องได้ว่า
หลังจากที่ไอ้แบงค์ไปพยาบาลดูแลพี่ฝุ่นอยุ่ไม่ห่าง เช้าถึงเย็นถึง มันก็เกิดความผูกพันธ์
หลังจากที่พี่ฝุ่นออกจากโรงพยาบาลไอ้แบงค์ก็ไปค้างที่หอด้วยประจำ จนคืนหนึ่ง
ที่ไอ้แบงค์นอนอยู่อีกฝั่งของเตียง พี่ฝุ่นแกก็กอดไอ้แบงค์เฉยเลย
ไอ้แบงค์ที่มีใจให้พี่ฝุ่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร(ไอ้ใจง่าย)(เหมือนแกนั้นแหละ)
"พี่ฝุ่นทำแบบนี้ทำไม" ไอ้แบงค์ถามชายที่กำลังกอดมันอยู่
"พี่ว่าพี่ชอบแบงค์"
"แต่พี่ชอบไอ้ภูไม่ใช่หรอ"
"กับภูมันคือคนที่ถูกชะตา แต่พอได้รู้จักพี่รักภูเหมือนน้องมากกว่าแล้วอีกอย่างภูก็ไม่ได้คิดกับพี่แบบนั้น"
"แล้วพี่ชอบผมแบบไหนกันแน่"
"พี่อยากให้แบงค์อยู่กับพี่ทุกวัน อยุ่ด้วยแล้วมีความสุขอยากได้เป็นแฟนอ่ะ"
"พี่แน่ใจแล้วหรอ"
"แน่ใจแล้ว พี่สนใจแบงค์มาตั้งนานแล้วแต่ไม่กล้าเลยเอาภูมาบังหน้าจริงๆอยากอยุ่ใกล้แบงค์ต่างหาก"
"แล้วพี่รู้ได้ไงผมเป็นเกย์"
"ไม่รู้ รู้แต่ว่าอยากได้ ตกลงเป็นแฟนกับพี่นะ"
"คิดดูก่อน"
"เมื่อไรจะให้คำตอบพี่"
"ไม่รุ้"
"งั้นขอหอมเป็นมัดจำก่อนนะ" แล้วพี่ฝุ่นก็หอมแก้มไอ้แบงค์ ไอ้แบงค์ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ตื่นเต้น ฮ่าๆๆ
ตื่นเช้ามามันก็รีบกลับห้อง แล้วก็มานอน ในใจก็คิดว่าสิ่งที่หวังได้มาแล้ว
แต่ทำไมปากแข็งไม่ยอมบอกพี่ฝุ่นไปนะว่าเราเองก็ชอบพี่เขามานานแล้ว
หลังจากวันนั้น พี่ฝุ่นก็มาหาไอ้แบงค์ที่ห้องทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน
ผมก็ว่าแล้วไอ้แบงค์มีธุระอะไรนักหนา นานๆจะว่างมาเจอผม
แต่เห็นเพื่อนมีความสุขผมก็มีความสุขไปด้วย จากวันนั้น พี่ฝุ่นก็มาค้างกับไอ้แบงค์ทุกวัน
จนได้ไอ้แบงค์เป็นเมียสมใจ........................................
"ถ้ากูไม่มาเห็นวันนี้มึงก็คิดว่าจะปิดกูไปตลอดงั้นสิ"
"ไม่ได้กะจะปิด ก็กะว่าจะเล่าให้ฟังเมื่อถึงเวลา"
"ชาตินี้หรือชาติหน้าล่ะ"
"ชาตินี้แหละ มึงมาก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องเล่าอะไรมาก เพราะกูก็ไม่รู้จะเริ่มเล่าอย่างไรดี"
"พี่ฝุ่น"
"ครับน้องภู"
"ได้เพื่อนภูไปแล้วอ่ะ รักษาให้ดีดีนะ ถ้าทิ้งขว้างเจอกันแน่"
"ครับ รักมากๆอ่ะคนนี้"
งืดดด งืดด งืดดดด ตายห่าแล้วลืมโทรหาพี่พีทเลยอ่ะ
"ครับพี่พีท พึ่งถึงกำลังจะโทรพอดีเลย ครับ อีกสักพัก อื้ม เคๆๆ"
"ผัวโทรตามหรอ"
"โทรมาถามว่าถึงยัง"
"ยังรักกันดีใช่ไหม"
"ก็ดี"
"สายตามึงมีกังวล"
"ขี้เสือกอีกแล้ว"
"หรือไม่จริง"
"เออ"
"เล่ามา"
"ก็แฟนเก่าพี่พีทอ่ะ ก่อกวน "
"ยังไง"
"วันนั้นพี่พีทเมา แล้วมันก็ถ่ายรูปแก้มชิดแก้มมาให้กู"
"อ้าว ประกาศสงครามชัดๆ แล้วพี่พีทว่าไง"
"เค้าเมามากอ่ะไม่รู้ตัว แต่กูจัดการไปแล้ว พี่เข้าก็ไม่อยากยุ่งกับมันเท่าไร"
"มึงเชื่อพี่พีทหรอ"
"แบงค์นิ เดี๋ยวภูก็คิดมากหรอก รักกันเชื่อใจกันน่ะดีแล้ว"
"พี่ฝุ่นเงียบไปเลยอย่ายุ่ง" ไอ้แบงค์ดุพี่ฝุ่น ก็รู้ๆกันว่าใครเป็นผุ้นำ ฮ่าๆๆๆ
"ภูไม่คิดมากหรอกพี่ฝุ่น ถ้าเขาแรงมาภูก็แรงไป ของๆภูภูจะรักษาให้ดีที่สุด"
"คิดแบบนั้นได้ก็ดี"
"มีอะไรบอกกู ถ้ามันเกรียนนักเล่นแม่มเลย แสรดดดดด"
"เก่งจริ๊ง" พี่ฝุ่นแซวเมียอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆ
ผมนั่งคุยกับสองคนนี้ได้สักพักก็ขอตัวกลับบ้าน ไอ้แบงค์มาส่งผมขึ้นแท็กซี่ระหว่างทางก็คุยกันว่า
"แบงค์ มึงกับพี่ฝุ่นมีอะไรกันทุกวันป่าวว่ะ"
"ทุกวัน" หืมมมมมม
"วันละกี่รอบ"
"ก่อนนอน บางทีก็มีเสริมตอนเช้าบ้าง มึงกับพี่พีทล่ะ"
"กูพึ่งยอมพี่พีทได้ไม่กี่ครั้งเอง มึงไม่เจ็บหรอว่ะ"
"ครั้งแรกนี้แบบว่าสุดๆอ่ะมึงเหมือนร่างจะแตก แต่หลังๆมานี้เสียวมากกว่าว่ะ"
"พี่ฝุ่นเขาเป็นคนดี รักษาเขาไว้ดีๆอ่ะ"
"อื้มม มึงก็เหมือนกันพี่พีทเขารักมึงมากนะ"
"เออ"
"ภู"
"ไร"
"อย่าพึ่งบอกไอ้พวกนั้นนะ"
"เออ"
"ถึงบ้านแล้วโทรหากูด้วยนะ"
"เบอร์ไหนล่ะ"
"เออว่ะ โทรหาพี่ฝุ่นก็ได้"
"พี่ฝุ่นผัวมึงนะหรอ "
"แสรด" แล้วผมก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านกลับมาถึงพี่พีทก็นั่งเล่นอยู่กับไอ้มดแดงหน้าบ้าน
รอผมล่ะสิ๊ แล้วไอ้มดแดงมันก็วิ่งมาหาผมกระโดเข้าใส่จนผมเซ แถดๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เดี๋ยวเตะไปนู้นเลย รุนแรงจังว่ะ หิวล่ะสิ"
"มันรอเจ้านายมันกลับบ้าน"
"พี่พีทให้อาหารมันยังอ่ะ"
"ให้แล้ว"
"แล้วแกจะเอาอะไรอีกไอ้มดแดง พอได้แล้วอ้วนมากแล้วนะ"
"ให้มันอีกนิดหนึ่งก็ได้" ผมเดินไปเทอาหารให้มันแล้วก็เดินเข้าบ้านไป
ได้เวลาอาหารเย็นพร้อมแล้ว
"คุณย่าภูกลับมาแล้วครับ"
"ย่านั่งรออยู่เนี่ย น้องภูไปล้างหน้าล้างตานะลูกแล้วเดี๋ยวมาหาย่า"
"ครับ"
"มีอะไรหรอพี่พีท"
"เดี๋ยวจะมีเพื่อนคุณย่ามาทานข้าวด้วย"
"อ่อ" ผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมพี่พีทแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้าล้างตา
ผมลงมารอเพื่อนคุณย่าพร้อมกับพี่พีท อาหารถูกเตรียมไว้หมดแล้ว
พี่พีทเดินไปเปิดประตุบ้านเมื่อมีรถขับมาจอดที่หน้าบ้าน
ผุ้หญิงสูงวัย ในชุดผ้าไหมสีน้ำเงิน เดินเข้ามาพร้อมชายหนุ่มหน้าตาทันสมัย
"สวัสดีค่ะคุณพี่" หญิงสูงวัยยกมือไหว้คุณย่า ผมก็ยกมือไหว้ท่านเช่นกัน
แล้วก็ไหว้ไอ้พี่คนนั้นด้วยมันน่าจะแก่กว่าผมอยุ่แล้วล่ะ
"สวัสดีจ้ะทิพย์ สบายดีนะ"
"สบายดีค่ะ เขตสวัสดีคุณย่าซะลูก"
"สวัสดีครับคุณย่า"
"สวัสดีจ้ะ โตเป็นหนุ่มแล้วนะ เห็นตั้งแต่ยังเด็กๆ"
"แล้วนี้ใครกันค่ะ หน้าตาน่ารักเชียว อย่างกับเด็กผุ้หญิงแหน่ะ" ผมควรดีใจไหม
"หลายชายคนเล็กของพี่เอง น้องภู"
"สวัสดีครับ คุณยาย"
"สวัสดีจ้ะ หน้าตาน่ารักเนอะ ยิ่งมองยิ่งน่ารัก น้องน่ารักไหมลูก เขต"
"น่ารักมากครับ" อย่ามาทำสายตาแบบนั้นนะโว้ย เห็นสายตาพี่พีทไหมจะงับหัวแกอยู่แล้ว
"ป่ะๆ ทานข้าวกัน" พี่พีทเอากระเช้าผลไม้ไปวางที่โต๊ะแล้วเดินมาข้างๆผม
"อย่าไปคุยกับมันนะ" พี่พีทกระซิบเบาๆ
"เขาเป็นแขกนะ อย่าเสียมารยาทสิ" ผมก็กระซิบตอบไปเบาๆ
"สายตามันเยิ้มขนาดนั้นพี่ไม่ไว้ใจ"
"คิดมากน่ะ"
"สองคนพี่น้องมาทานข้าวลูก "
"ครับ" คุณย่าเรียกเราสองคน คุณย่านั่งหัวโต๊ะ สองคนยายหลานนั้นนั่งฝั่งหนึ่งผมนั่งอีกฝั่งหนึ่งกับพี่พีท
พี่พีทตักข้าวให้ทุกคนแล้วก็มานั่งที่ของตัวเอง
"ทานเยอะๆนะ พี่ทำเอง"
"ไม่ได้ทานฝีมือพี่ซะนานนะคะ คิดถึงรสมือมากๆ" คุณย่าทิพย์ ดูจะเป็นสาวสังคม อายุอานามก็ไม่น่าจะห่างกับคุณย่าเกินห้าปี
"ก็เจอกันแต่ในสมาคม พี่เองนอกจากสมาคมก็ไม่ได้ไปไหน"
"นั้นสิคะ น้องเองก็งานยุ่ง"
"พักบ้างเถอะทิพย์ให้ลูกหลานเขาดู เรามันแก่แล้ว ดูสิ โตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว"
"ปีนี้ก็ว่าจะวางมือแล้วค่ะ ให้ตาเขตมาดูแทน"
"ช่วยยายเขานะลุก"
"ครับคุณย่า"พี่เขตรับคำ พร้อมกับส่งยิ้มให้ มีลักยิ้มด้วย น่าร๊ากอ่ะ(แกมีผัวแล้วอย่าแรด จากคนเขียน)
"น้องภูเรียนชั้นไหนแล้วลูก" คุณยายทิพยืถามพร้อมส่งรอยยิ้มให้
"เปิดเทอมก็ขึ้นม.6แล้วครับ"
"น้องภูยิ่งมิงยิ่งน่ารักนะคะคุณพี่ "
"เห็นแบบนี้ซนเป็นลิงเหมือนกันนะ"
"ฮ่าๆๆ คุณพี่มีหลายชายอยู่ด้วยทุกวันคงไม่เหงาไม่เหมือนน้อง"
"อ่าวทำไมล่ะ"
"ก็หลานชายตัวดีนานๆเขาจะกลับมานอนบ้าน อยู่แต่คอนโด"
"คุณยายก็มีน้องขวัญเปนเพื่อนแล้วไงครับ"
"คงโตเป็นสาวแล้วสินะ"
"ก็กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยค่ะ"
"พีทเติมข้าวให้คุณยายกับตาเขตหน่อย ทานเยอะๆ"
ผมว่าคนที่ควรระวังพี่เขตน่าจะเป็นพี่พีทมากกว่า มองพี่พีทตาเป็นมันเชียวนะ
"ลิงเอาข้าวไหม"
"เอาสิ"
ทุกคนทานอาหารอิ่มก็มานั่งรวมตัวกันที่ห้องรับแขก คุณย่าเลือกที่จะเสริฟชาพร้อมกับขนม
ผมไม่รู้จะคุยอะไรเลยขอตัวมานั่งเล่นที่หน้าบ้านกับไอ้มดแดง
"ตรงนี้สูบบุหรี่ได้ไหม" พี่เขตเดินมานั่งข้างๆผม
"ตามสบายครับ" ผมลุกไปนั่งอีกฝั่งหนึ่ง
"อ้าว..จะไปไหนล่ะ"
"ผมไม่ชอบควันบุหรี่" ที่จริงไม่อยากนั่งใกล้พี่เขตอ่ะ กลัวงานเข้า
"หรอ ถ้าเมื่อไรเราเป็นแฟนกันพี่จะเลิกสูบนะ" แล้วมันก็ยิ้มมุมปากเบาๆ
ดูจากภายนอกน่าจะเป็นเด็กติดนมมากกว่านะ ไม่น่าจะสูบบุหรี่เลย ขัดกับบุคลิกมากๆ
อาณาเขต....... หลายชายคนเดียวของท่านผู้หญิงช่อทิพย์ เจ้าของร้านเพชรชื่อดัง
ตาโต จมูกโด่ง ผมยาวข้างสั้นข้างตามสมัยนิยม
เวลายิ้มมีลักยิ้ม สองข้าง ตัวบางๆสูงร้อยแปดสิบ ตัวบางๆแต่หุ่นดูเฟิร์ม
ไม่หล่อมาก แต่ดูมีเสน่ห์ดี พี่พีทของผมหล่อกว่าเยอะ
พี่เขตนั่งพ่นควันบุหรี่ไป ก็มองผมไป
"มันชื่อะไร"
"ไอ้มดแดง"
"อื้มมม ภูเรียนที่ไหน"
"สวนลิลลี่(นามสมมุติ)" ไอ้คนเขียนนี้ก็คิดไปได้เนอะ ฮ่าๆๆ
"ชายล้วน"
"ครับ"
"น้องภู น้องภู"
"ครับ" พี่พีทเรียกผมมาจากในบ้าน
"ขอตัวแปปนะพี่"
"ครับบบบบบบ"
ผมรีบวิ่งเข้าไปในบ้านก็เห็นพี่พีทยืนอยุ่
"มีอะไรหรอพี่พีท"
"ไปนั่งคุยกับมันทำไม"
"เขามาสูบบุหรี่"
"ขึ้นไปอยู่บนห้องเลย"
"เอางั้นหรอ"จริงๆแล้วก็ไม่อยากจะเสวนากับไอ้พี่เขตนี้เท่าไรหรอก มันดูไม่ใช่คนดีอ่ะ
ภายนอกก็ไม่ได้ดูร้ายกาจอะไรหรอก แต่ความรู้สึกของน้องภูจับได้ว่า ไอ้นี้คือตัวปัญหา
ก็เลยไม่ได้ดื้อกับพี่พีทเท่าไรเลยเดินขึ้นห้องไป
"อื้ม"
ขึ้นห้องมานอนเล่นนั่งเล่นได้สักพัก พี่พีทก็โทรขึ้นมาให้มาส่งแขก เพราะคุณยายทิพย์จกลับแล้ว
ผมก็รีบลงมา ก็เห็นยังนั่งคุยกันอยู่เลยคุณย่าเลยเรียกเข้าไปนั่งด้วย
แล้วทั้งสองท่านก็คุยกันเรื่องวันงาน งานอะไรก็ไม่รู้อ่ะ แล้วบอกให้คุณย่าพาผมไปด้วยให้ได้
เราสามคนเดินไปส่งคุณยายกับพี่เขตที่รถ
"น้องลแล้วนะคะคุณพี่ แล้วจะหาเวลามาเยี่ยมบ่อยๆ"
"จ้ะ ว่างๆมาทานข้าวกับพี่อีกนะ ตาเขตขับรถดีดีนะลูก"
"ครับคุณย่า สวัสดีครับ ไปก่อนนะไอ้ตัวเล็ก" แล้วพี่เขตแกก็หยิกแก้มผมเบาๆ
"สวัสดีครับคุณยาย" ผมยกมือไหว้คุณยายกับพี่เขต พี่พีทก็ยกมือไหว้คุณยายเช่นกัน
แต่ตอนนี้หน้าพ่พีทมันบอกบุญไม่รับแล้ว สงสัยจะมีงานเข้าน้องภูแน่นอน เชื่อสิ
รถออกไปจากบ้าน เราสามคนย่าหลานก็เดินเข้าบ้าน ผมช่วยคุณย่าเก็บจานชามไปล้าง
พี่พีทก็เดินเข้ามาช่วยคุณย่าเลยไปนั่งพักแล้วดูพวกผมล้างจาน
"พีทเป็นอะไรหรอลุก หน้าบูดเชียว หวงน้องล่ะสิ" คุณย่าพูดไปอมยิ้มไป
ผมหันไปมองคุณย่าแล้วก็พยักหน้า งึกๆๆ แล้วก็ยิ้มกว้างๆ
"มีแฟนน่ารักมันก็ต้องทำใจให้กว้างๆนะลูก" พูดอีกก็ถูกอีกครับคุณย่า แต่พี่พีทนี้เงียบมาก
"พีทไม่ไว้ใจไอ้เขตเลยครับ"
"เขาไม่ได้มาบ้านเราทุกวันซะเมื่อไร ทำใจแคบไปได้พี่พีทอ่ะ"
"แล้วพี่ผิดหรอที่พี่หวงของพี่อ่ะ"
"หวงทำไม น้องภูไม่ได้ไปถ่ายรูปแก้มแนบแก้มกับเขาซะหน่อย"
"พูดเรื่องนี้อีกแล้ว"
"ทำไมล่ะ ทนฟังไม่ได้หรอไง"
"เอาๆๆ พอๆๆ เดี๋ยวก็เป็นเรื่องจนได้แหละ ไอ้เรื่องไม่เป็นเรื่องเนี่ย ย่าไปอาบน้ำดีกว่า แล้วอย่าทะเลาะกันล่ะ"
"ครับ"
"พีทเอ้ย น้องอ่ะยังเด็กนะลูก แต่เรื่องนี้น้องเป็นผู้ใหญ่กว่าพีทเยอะเลย" ฮ่าๆๆๆๆๆ กดไลค์ครับคุณย่า
แล้วคุณย่าก็เดินออกไปจากห้องครัวทิ้งผมไว้กับไอ้เสาไฟหน้าหงิกคนนี้ ผมก็ล้างจานไปร้องเพลงไป
"พี่พีท พี่พีทททททท"
"จะพูดอะไรก็พูดมาสิ"
"ก็จะถามว่า เหนื่อยไหม"
"เรื่องอะไร"
"ก็ที่ยืนปั้นหน้าหงิกเป็นมะเหงกอยู่เนี่ย เหนื่อยหรือเปล่า"
"ทำไม"
"ไม่ทำไมหรอก คนเรารักกันต้องเชื่อใจกันสิ ขนาดพี่พีทแทบจะจูบปากกับพี่เต้ ภูยังไว้ใจพี่พีทเลย"
"อืม" เริ่มตอบเสียงเบาลง พูดเรื่องจริงปฏิเสธไม่ได้ใช่ไหมล่ะ
"เพราะฉะนั้น พี่พีทก็ควรเชื่อใจภูบ้าง ต่อให้คนหล่อกว่าพี่พีท ไม่เจ้าชู้ ดีกว่าพี่พีททุกอย่าง ภูก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจจากพี่พีทหรอก"
พูดจบก็มีรอยยิ้มออกมาจากหน้าหงิกๆเมื่อครู่แล้ว
"ฝากล้างจานด้วยนะภูหิ๊วหิว เดี๋ยวจะไปหาอะไรในตู้เย็นมารองท้องซะหน่อย"
"อื้ม"
"ดูพูดน้อยนะเราเนี่ย โดนเมียดุมาหรือไง ฮ่าๆๆๆๆ" แล้วผมก็เดินไปที่ตู้เย็นหยิบเค้ก วุ้นเป็ด
น้ำหวาน โน้นนี้นั้นออกมานั่งทาน แล้วก็ดูพี่พีทส่ายบั้นท้ายล้างจานสิ่งเก่าเก่าเราจำได้ให้หายเสีย
สิ่งเพลียเพลียเราจำไว้ให้สลาย
สิ่งร้ายร้ายคนชั่วชั่วอย่าเสียดาย
สิ่งเล็กเล็กที่จางหายให้ลืมมัน..........
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2840488 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก