^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)  (อ่าน 2838523 ครั้ง)

ออฟไลน์ kenghan

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +96/-2
ฟันธงพี่พีทยังไม่ได้กินน้องภูหรอก
เดี๋ยวเด็กเกรียนก็หาทางออกได้แน่นอน

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
จบที่ "ขอนะ"  ให้คนอ่านจิ้นเองอีกละ

ออฟไลน์ dukdikdukdik

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2520
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-3
ขอนะ ขออะไรพี่พีท มาต่อเดี่ยวนี้นะ อ้ากกกก

kisz

  • บุคคลทั่วไป
น้องภูจะให่มั้ยน่ะ

ออฟไลน์ tumtok

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 648
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-4
 :oo1: :oo1: :jul1:รักษาคำพุดด้วยนะพี่พีทไม่อยากให้น้องภูเสียใจ

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
"ขอนะ"
 o22
เย้ยยยยยยยยยยยย
ขอกันง่ายๆแบบนี้เลยเรอะพี่พี๊ททททททททททททท
ไหนๆเค้าก็ขอกันง่ายๆหน้าด้านๆขนาดนี้แล้วนะน้องภู
หนูก็ให้ๆเค้าไปเห๊อะ
 :oo1:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
 :laugh:

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
อิพี่เต้มาระรายเมื่อไร จัดการไปเลยน้องภู
อย่าไปยอม :m31:

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
คิดได้แต่อย่าเพิ่งทำเชียวนะพี่พีท ยังไม่เคลียร์เลยเหอะ

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
อิพี่เต้ร้ายว่ะ แล้วน้องภูมันจะให้มั้ยเนี่ยยยย

Giniz

  • บุคคลทั่วไป
ทำไมน้องภูเกรียนได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย!!!
ส่วนคำถามสุดท้าย "ขอนะ" เราว่าไม่(อยากให้)รอด  :z1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Horizon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +300/-22
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-12-2011 14:08:50 โดย Horizon »

ออฟไลน์ Karn12

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1253
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +165/-2
จะได้ตามที่ขอไหมเอ่ย

Supermimt

  • บุคคลทั่วไป
อ่าวเห้ย ! ขอนะ แล้วตัด ฉึบ ทำม้ายยยค้างเลย ><

ออฟไลน์ kazhiki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +140/-2
น้องภูน่ารักจริงๆ ขนาดเกรียนยังจะน่ารัก อิอิ
พี่พีทจะไปไหนรอดดดดด ฮ่าๆๆๆๆ

ขอบคุณมากน้า

ีมีความสุขมากๆ  :กอด1:

ออฟไลน์ SakataGintoki

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 98
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
 :a5:
สรุปว่าพี่่พีทจะพรากผู้เยาว์แล้วเรอะ!!!

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
รอน้องภูเกรียนนนนนน :z1:

ออฟไลน์ iota

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-2
เข้ามาส่งใจที่เต็มเปี่ยม :L1:
Merry X'mas ครับ ภูภูมิ

[attachment deleted by admin]

Rhythm

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ konnarak

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +182/-0
ถ้าพีพีทจะขอกันง่ายๆแบบนี้
น้องภูก็จะให้เเบบง่ายๆเลย   

ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ RoseBullet

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1027
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +109/-2
ขอให้น้องภูรอดดดเถิ้ดดด(จะโดนคนอื่นตื้บม้ายยย)
อยากมั่นใจในตัวพี่พีทมากกว่านี้ก่อนถึงจะสบายใจกว่านี้หน่อย
เค้าหวงน้องภูอ่ะ !

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ladymoon_yy

  • บุคคลทั่วไป
น้องภูแอบเกรียน   :m20: :m20: :m20:

ออฟไลน์ som

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2708
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-2
ตอนนี้คนอ่านสติแตกไปแล้ว  "ขอนะ""เอาซิ"อิอิไม่ต้องรอให้ขึ้น ม.6แล้ว  555

the_pupae

  • บุคคลทั่วไป
พี่พีทเค้าขอก็ให้พี่เค้าไปเถอะ :-[

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
มาแล้วครับ ผมมาแล้วคร๊าบบบบบบบ

วันนี้ไม่เมา วันนี้ไม่เมา  คนอื่นเขาจิบไวน์ ผมเน้นซัดไก่งวง
อิ่มพุงจะแตก ฮ่าๆๆๆๆ

สรุปวาปีนี้ ซานตร้า ทำกวางเรนเดียร์ขาหัก เลยมาไม่ถึงบ้านผม
รอมาหลายปีแล้ว ว่าจะเลิกรอแล้วผิดนัดตลอด
ใครได้ของขวัญอะไรกันบ้างมาแบ่งผมมั้งดิ (ขอกันหน้าด้านๆเนี่ยแหละ) 5555+

เพ้อมาพอสมควรไปต่อกันเลยนะครับ กับที่คาใจกับวลีที่ว่า "ขอนะ"




ตอนที่....36




"ขอนะ"


"ขออะไร"
"ก็นั้นแหละ"
"อะไรอ่ะนั้นแหละ"
"ก็แบบว่า อึ๊บอ่ะ"
"ขอกันง่ายๆแบบเนี่ย"
"จะให้พี่ถอดสแควรู้ดก่อนค่อยขอหรือไงอ่ะ"
"ไม่ตลกเลย"
"ว่าไง โอเคป่าว"
"พี่พีทฟุ้งซ่านแล้ว นอนซะนะคนดี เอเอ้ เอเอ้ นอนซะนะเด็กโข่งงงงงงงงง"
"อื้ม" ตอบสั้นๆเบาๆแล้วทุกอย่งก็เงียบไปในราตรี พี่พีทล้มตัวนอน ผมเองก็กระดึ๊บๆกลับไปนอน
ต่างคนต่างหันหลังให้กัน พี่พีทมันจะโกรธผมไหมเนี่ย มาซะครึ่งทางแบบนี้แล้ว ผมก็ไม่ยอมซะที
"ภูไม่ได้รังเกียจพี่พีท อย่าที่พี่พีทคิดในใจหรอกนะ ภูแค่กลัว" ผมเอ่ยขึ้นก่อน
"รู้ได้ไงว่าพี่คิดอะไร"
"แล้วคิดแบบที่ภูคิดหรือเปล่าล่ะ"
"เปล่า"
"แล้วพี่พีทคิดอะไร"
"พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้ภูลำบากใจ เอาเป็นว่าภูพร้อมเมื่อไรก็บอกพี่นะ"
"พี่พีท ภู เอ่อ ภูขอโทษ"
"ภูยังเด็ก เรื่องแบบนี้ภูไม่เคย ไม่แปลกหรอกที่ภูจะกลัว พี่ต่างหากที่ผิดเร่งรัดเกินไป แล้วอีกอย่างพี่ก็ทำตัวไม่น่าให้ภูเชื่อใจด้วย"
"พี่พีท กอดภูหน่อยสิ" แล้วพี่พีทมันก็หันมากอดผมอย่างเร็ว
"น้องภูเชื่อใจพี่พีทนะ น้องภูชื่อว่าพี่พีทป็นคนดีแล้วก็รักภูจริง แต่เรื่องที่มันเกิดขึ้นพี่พีทต้องทำให้มันชัดเจนกว่านี้นะ"
"ครับ" รับคำเสร็จพี่พีทก็กดปลายจมูกลงมาที่ซอกคอแล้วก็ทิ้งลมหายใจอุ่นๆไว้ ทั้งคืน

อันเนี่ยสำหรับคนที่ไม่อยากให้โดน
แต่จริงๆแล้วไอ้คนเขียนมันแต่งไว้ให้โดน
เรียกว่าลำบากใจคนเขียนมากมาก อีกใจก็ไม่อยากให้น้องภูเสียความบริสุทธิ์
แต่อีกใจถ้าคนเขียนเป็นพี่พีทน้องภูคงไม่รอดมานานขนาดนี้หรอก  ฮ่าๆๆๆๆ

โอเค กลับไปสู่ความจริง
v
v
v
v
v
v
v


"ขอนะ"

หืมมมมมมมม อะไรนะ ฟังไม่ชัด ก็บอกแล้วไงว่าให้ขึ้นม.6ก่อน
"ก็ได้" เห้ยยยย ตอบอะไรไปแว๊ ต้องบอกว่าไม่ได้ ไม่ใช่ก็ได้ ไอ้บร้าน้องภู แกกำลังอยู่ในอันตรายนะโว้ยยยยยย
พี่พีทเดินไปหยิบของบางอย่างแล้วก็เดินกลับมา อดกางเกงตัวเองเหวี่ยงไปปลายเตียง
แล้วก็ทำอะไรกับจูมงก็ไม่รุ้ ผมเห็นแต่แผ่นหลังพี่พีทที่สะท้อนกับแสงไฟ
ช่างเป้นงานศิลปะที่งดงามซะจริงๆ ชวนให้เคลิ้มยิ่งนัก
พี่พีทจับผมให้นอนลงแล้วก็แทรกตวเองมาให้หว่างขาของผม
"พี่พีทททท  เบาๆนะ" พี่พีทยิ้มให้ทำให้ผมใจชื้นขึ้น แต่ถ้าผมจะบอกว่า เอาไว้วันหลังได้ไหม
คงไม่เป็นผล พี่พีทมันคงไม่ยอมแน่ เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน แต่จูมงของพี่พีทก็ไม่ใช่ล็กๆนะ เห้อๆๆๆๆ
หลับตาดีกว่า ยึ๊ยยยยยยยยย
สักพักก็มีของเหลวอุ่นๆสัมผัสมาที่ช่องทางของผม ผมสะดุ้งนิดหน่อย พี่พีทใช้มือนวดคลึง
แล้วก็โน้มตัวมาหอมแก้มผม แล้วก็กระซิบข้างหูเบาๆ
"ไม่ต้องเกร็งนะ ปล่อยไปตามอารมณ์"ผมพยักหน้าตอบ
พี่พีทดูดชิมเล้าโลมไปทั่ว แล้วก็ค่อยๆดันบางสิ่งเข้ามาในตัวผม
"อึ๊ก" ผมเอามือจิกผ้าปูที่นอนไว้แน่น ตอนนี้เหมือนร่างจะฉีก เมื่อไอ้จูมงมันเข้ามาทั้งตัวแล้ว
พี่พีทก็ก้มลงมาจูบผม
"โอเคนะ"
"อื้ม" ผมพยักหน้าตอบ จะบอกว่าไม่โอเคได้ไหมอ่ะ ฮือๆๆๆ พี่พีทค่อยขยับสะโพกพร้อมกับ
กุมทงอี ของผมไปด้วย เหมือนร่างจะฉีกให้ได้เลยอ่ะตอนนี้ ทั้งเจ็บทั้งจุก บอกไม่ถูก
จากอาการพิศวงก็เริ่มแปรเปลี่ยน จากเจ็บๆจุกๆ มันเริ่มมีจี๊ดๆ เสียวๆ
พี่พีทนี้ไม่ต้องพูดถึง บางทีหลุดเสียงครางออกมาด้วยอีกต่างหาก เห้อๆๆๆ
อาหารเจ็บเริ่มหายไปเหลือไว้แต่ความเสียวจี๊ดที่ยากจะอธิบาย(เพราะไอ้คนเขียนมันไม่รู้จะอธิบายอย่างไรด้วยแหละ)
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอเปลี่ยนมาอธิบายในบทพี่พีทดีกว่า
ครั้งแรกที่ได้ยินคำว่า"ก็ได้" อยากบอกว่า เห้ยหูฝาดไปป่ะเนี่ย
เพราะที่ผ่านมาผมขอทีไรไอ้ลิงมักจะบอกเสมอว่า กลัว ยังไม่พร้อม โน้นนี้นั้น
แต่ผมก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรหรอกนะ ก็รอให้น้องมันพร้อมดีกว่า
แต่ก็ไม่นึกเลยว่าวันนี้ไอ้ลิงสุดที่รักของผมจะยอมตกลง
ผมรีบเดินไปหยิบอุปกรณ์กลิ่นสตรอเบอร์รี่ที่เจ้าตัวชอบพร้อมกับเจล
แล้วก็สลัดกางเกงออกจากตัวโดยทันทีก่อนที่ไอ้ลิงจะเปลี่ยนใจ
อาการเกร็งจนเห็นได้ชัดจนผมต้องจูบปลอบใจแล้วกระซิบว่าไม่ต้องเกร็ง
ผมค่อยๆทำทุกอย่างให้สุดที่รักของผมผ่อนคลาย เพราะไม่อยากให้มันเจ็บ เดี๋ยวจะเข็ดจนไม่มีรอบสอง
เมื่อเล้าโลมจนเจ้าตัวผ่อนคลายผมก็พาสหายรักจูมงเข้าไปสอดส่องในตัวสุดที่รัก
ทั้งแน่น ทั้งคับ จนผมอยากจะพ่นพิษออกมาซะให้ได้ นี่แค่เขาไปทำผมใจเต้นถึงขนาดนี้เชียวหรอ
ผมทิ้งระยะให้ไอ้ลิงปรับตัวเข้ากับจูมงให้ได้ซะก่อน ก่อนที่จะเร่งเครื่อง
แต่ก็ไม่ลืมที่จะกอบกุมทงอียอดรักเอาไว้ในมือ มอบสัมผัสให้เธอตื่นตัวอยู่เสมอ
คนตรงหน้าหลับตาเบนหน้าจนชิดหมอน ผมค่อยๆขยับสะโพกแล้วก็ขยับทงอีไปด้วย
คนที่นอนอยู่เหมือนจะเจ็บ แต่ก็กัดริมฝีปากไว้แน่น ผมทำให้เบาที่สุด จนคนตรงหน้าเริ่มคลายริมฝีปากออก
ทุกอย่างเริ่มทำงานสอดประสานกัน จนเจ้าลิงน้อยของผมต้องเผลซี๊ดปากออกมาเบาๆ
มีความสุขแล้วสินะ เมื่อเห็นอย่างนั้นผมเลยเร่งเครื่องขึ้น จนคนตรงหน้าหลุดครางออกมาไม่เป้นจังหว่ะ
ผมก้มลงประทับจูบ แล้วไอ้ลลิงน้อยของผมก็สอดลิ้นเข้ามาในปากของผม
พร้อมกับสองมือที่ประสานมาบริเวณท้ายทอย เสียงแห่งความสุขยังคงเปล่งออกมาเป็นระยะ
"อ๊ะ อ่ะ อ๊ะ อ๊ะ พี่พีท ภ ภู ภู เอ้อออ"
"ไหวไหม"
"ไหว" ผมประกบริมฝีปากเจ่อๆที่ขบเม้มเมื่อครู่ ทำไมมันน่ากินไปทั้งตัวแบบนี้นะ ไม่ว่าจะมองตรงไหน
ผมอยากจะกลืนมันไปทั้งตัว ยิ่งเวลานี้ ไอ้ลิงของผมเซ็กซี่เป็นบ้า  จูมงของผมถูกรัดจนเจ็บไปหมด
ผมอดทนนอนร่วมเตียงโดยไม่ทำอะไรเลยมาได้จนถึงวันนี้ถือว่าผมนี้ โคตรเก่งอ่ะ
จะดูปาก ดูแก้ม ดูจมูก ดูคาง ทั้งตัวไม่มีตรงไหนที่เป็นตำหนิ พ่อแม่ช่างเลี้ยงมาดีเสียเหลือเกิน
งดงามทั้งภายนอกภายใน จะไม่ให้ผมรักได้อย่างไรกัน ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งเขาข้ามรั้วมาให้ผม
ภาพวาดที่วาดด้วยศิลปินชั้นครู บัดนี้ได้มีชีวิตป็นตัวเป็นตนมาอยู่ในอ้อมกอดผมแล้ว
"น้องภูไม่ไหวเเล้ว"  สิ้นเสียงแหบพร่า ผมก็เร่งเครื่องเต็มกำลัง มือก็กอบกุมทงอีมอบสัมผัสที่รุนแรง
"เอ้อออออออออ" แล้วทงอีก็พ่นพิษใส่มือผมเต็มๆ มันต้องเอาพิษต้านพิษ ผมเองก็พ่นพิษในตัวน้องภูเช่นกัน
สองมือที่สอดประสานอยู่ที่ท้ายทอยผม ร่วงหล่นลงกองอยุ่งข้างกายเจ้าตัว
ผมก้มลงไปหอมแก้มเบาๆ ลิงน้อยยิ้มเบาๆพร้อมความเหนื่อยที่แสดงออกมา
ผมถอยทัพจูมงออกจาสมรภูมรบ คงตรงหน้าสะดุ้งเล็กน้อย แล้วก็นอนหลับตาพริ้ม
ขนตาที่เป็นแพรยาว ปลายจมูกแหลม แก้มใสๆ อยากจะได้อีกสักรอบ แต่คนตรงหน้าต้องไม่ยอมแน่ๆ
เพราะตอนนี้เหมือนจะสิ้นฤิทธิ์ทุกอย่าง นอนหลับตาไม่พูดไม่จา
"ลุกไปล้างตัวไหวไหม" ไม่มีเสียงตอบกลับ มีแต่ศีรษะส่ายไปมาเล็กน้อย
ผมเลยเข้าไปล้างตัวแล้วก็เอาผ้าชุบหน้ามาเช็ดตัวให้ เช็ดเสร็จก็ดึงผ้าห่มมาห่มให้
"ชอบไหม" ผมกระซิบข้างหูเบาๆ แต่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมา
ผมเดินอ้อมไปขึ้นเตียงอีกข้างแล้วก็ไม่ลืมที่จะกอดคนข้างกาย
วันนี้เป็นคืนแรกที่เรานอนกอดกันโดยไม่มีเสื้อผ้ามากั้นเราสองคน
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

เป็นความรู้สึกที่ค่อนข้างแปลกใหม่ ในใจก็คิด เจ็บขนาดนี้วันนั้นที่เราโดนข่มขืนทำไมไม่รู้ตัวเลยว่ะ
แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้มันร้าวไปทั้ช่วงล้างแล้ว แต่เจ็บขนาดนี้ทำไมเรามีความรู้สึกว่าอยากต้องการมากขึ้นแรงขึ้นว่ะ
พี่พีทนี้ก็เป็นงานนะ ดูชำนาญในเรื่องนี้เสียเหลือเกิน ทั้งเสียวทั้งจี๊ดจนบอกไม่ถูก
กลั้นไว้ไม่ไหวแล้วก็เลยปล่อยพิษไปเต็มมือพี่พีทเลย ก็อยากมาแกล้งทงอีของน้องภูทำไมล่ะ
"ลุกไปล้างตัวไหวไหม"
จะบร้าหรอพี่พีท ถามมาได้ จะเดินได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลยจะให้ลุกไปล้างตัว ช่วงล่างพังไปขนาดนี้
ขานี้สั่นพับๆๆๆๆๆๆๆๆ ตรงนั้นไม่ต้องพูดถึง มาชา หนึบๆๆๆๆๆๆ
ก็เลยสั่นหัวไปเบาๆตอนนี้วิญญาณจะหลุดออกจากร่างแล้วววววววว
นอนไปสักพักพี่พีทก็มาเช็ดตัวให้ เช็ดเร็วๆได้ไหม หนาวนะโว้ยยยยยย
อยากจะลุกมาวีนแต่ก็นะ ร่างกายไม่เอื้ออำนวย
"ชอบไหม"
ไม่รู้ มาถามอะไรตอนนี้น้องภูง่วง เหนื่อย แล้วตกลงเราชอบไหมว่ะเนี่ย
ไม่รู้อ่ะ มันอยู่ระหว่าง เจ็บ กลัว เสียว จี๊ด เอาเป็นว่า มีความสุขแล้วกัน แบบ หน่วงๆอ่ะ 5555+
ก่อนจะสิ้นสติก็รู้ว่ามีคนมากอดแล้วผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลยยยยยยยยยยย
***********************************************************************************************************************
 อูยยยยยยยยซ์  ปวดร้าวไปทั้งร่าง โดนเฉพาะช่วงล่าง
"ตื่นแล้วหรอ"พี่พีทเดินมานั่งลงที่เตียงข้างๆผม
"อรุณสวัสดิ์"
"นี่มันบ่ายโมงแล้ว"
"ห๊าาาาาา"
"อื้ม บ่ายโมง"
"แล้วทำไมไม่ปลุกอ่ะ"
"ก็เห็นหลับสบายก็เลยไม่ปลุก" ผมพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น สะบัดผ้าห่มออก
เห้ย...โป๊ ไม่ได้ใส่เสื้อผ้านิหว่า ร้าวรานไปถึงทรวงใน เหมือนไส้จะหลุดออกมาจากก้น
"ไหวไหมนั้น"
"ไหวๆ" ผมค่อยๆลากสังขารลงจากเตียง เท้าสัมผัสพื้นห้อง ยืนขึ้นมีขาสั่นนิดหน่อย
เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำไป พี่พีทก็เดินเข้ามาในห้องน้ำติดๆ
ถ้าจะมาซ้ำเหตุการณืเมื่อคืน น้องภูจะตีให้หัวแตกด้วยขวดแชมพูเนี่ยแหละ
"เข้ามาทำไม"
"ก็พี่พีทกลัวน้องภูจะล้มในห้องน้ำ"
"ภูไหวพี่พีทออกไปเถอะภูจะอาบน้ำ"
"ลองแช่น้ำอุ่นดูสิ ทุกอย่างจะดีขึ้น"
"อื้มๆๆ ออกไปได้แล้ว"
"ไหวแน่นะ"
"เออ"
"พูดไม่เพราะเลยเดี๋ยวโดนทำโทษแบบเมื่อคืนนะ"
"ครับ ช่วยออกไปซะทีเถอะนะครับ ผมขอร้อง ได้โปรดดดดดดด"
"ครับเมีย" อยากจะเอาอะไรเขวี้ยงหัวไอ้พี่พีทสักที
ผมก็จัดการเปิดน้ำอุ่นลงอ่างแล้วก็เอาตัวลงไปแช่ อยากบอกว่า สุดๆ สุโค่ยมาก
แต่พออทิ้งระยะไปสักครุ่ก็ดีขึ้น สรีระคงยังปรับตัวเข้ากับไอ้จูมงไม่ได้
มันก็ต้องมีกันบ้างแหละ เขาไม่ได้สร้างให้มาทำแบบนี้นิ แต่ก็โอเค หนุกดี
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ที่รักยังงโอเคไหมครับ" เสียงพี่พีทดังมาจากหน้าห้องน้ำ
"ภูโอเคดีพี่พีท "
"พี่เข้าไปนะ" กรืดดดดดดดดดดด
"มีอะไร"
"อย่าแช่น้ำนานนะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"ยังแช่ไม่ถึงห้านาทีเลยนะ แช่กับพี่พีทนานกว่านี้อีก พี่พีทออกไปเถอะ ลงไปหาคุณย่าป่ะ"
"ไล่จัง"
"ภูต้องการสมาธิ"
"อาบน้ำเนี่ยนะ"
"ใช่"
"พี่ทำอะไรผิดไปเปล่า ทำไมต้องดุด้วย"
"พี่พีทไม่ได้ทำอะไรผิด"
"พี่ขอโทษ พี่รู้ว่าภูยังไม่พร้อม แต่พี่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ไหว เจ็บมากไหม"
"ภูทนได้ ภูขอโทษที่หงุดหงิด พี่พีทเป็นห่วงภูแท้ๆ ขอโทษนะ "
"งั้นพี่ออกไปรอข้างนอกนะ มีอะไรก็เรียกนะ"
"อื้มม" ผมเอนตัวนอนลงไปกับอ่าง สิ่งที่ผมกลัวสุดท้ายผมก็ผ่านมันมาได้
ผมเป็นของพี่พีทโดยสมบูรณ์แบบแล้วสินะ พี่พีทจะรักผมแบบนี้ต่อไปหรือเปล่านะ อยากรู้จัง
กว่าจะชำระล้างล่างกายตัวเองเสร็จก็นานพอควร ออกไปไอ้คนข้างนอกก็นั่งหน้าหงิกอยู่ที่ปลายเตียง
"ทำอะไรทำไมนานจัง"
"ภูเข้าห้องน้ำก็ต้องอาบน้ำสิ พี่พีทจะให้ภูเข้าไปร้อยมาลัยหรือไง"
"มานั่งนี้"
"ทำไม นั่งตรงโน้นได้ม๊ะ"
"พี่ให้มานั่งตรงนี้" ผมก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ หน้ากระจก ฮ่าๆๆ มีไรม๊ะ บอกแล้วไง ว่าจะเกรียน
"เริ่มดื้ออีกแล้วนะ" พี่พีทเดินเอาผ้ามาเช็ดหัวให้ผม แล้วก็เป่าผม
"โอ๊ยร้อนนนนน เบาๆหน่อยดิ หัวคนนะเนี่ย"
"ก็นั่งเฉยๆสิ ยุกยิกๆ"
"ก็มันเจ็บก้นนิ"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"หัวเราะอะไร ตัวเองทำเค้ายังจะมาหัวเราะอีก"
"เดี๋ยวพี่โทรไปขอยาพี่หมอหยกให้เอาไหม"
"เดี๋ยวก็หายมั้ง ไม่ต้องหรอก"
"ถ้าไม่ไหวบอกนะ"
"พี่พีทเลิกยิ้มแบบนี้สักทีได้ไหม ถ้ายังยิ้มแบบนี้อีก ภูไม่ยอมพี่พีทอีกแล้วนะ"
"ถ้าพี่ไม่ยิ้มก็ยอมใช่ป่ะ"
"ให้หายเจ็บก่อน ค่อยคิดอีกทีเถอะ"
"ติดใจล่ะสิ บอกแล้วว่าไม่มีอะไรน่ากลัว"
"หราาาาาาาา"
"พีทททท  น้องตื่นหรือยังลูก ปลุกน้องสิน้องยังไม่ได้ทานข้าวเช้านะ"
"ตื่นแล้วครับคุณย่า"
"จ้ะๆ"
ผมเดินไปแต่งตัว ก็ยังมีอาการเจ็บจี๊ดๆ พี่พีทก็ยืนอมยิ้ม ผมเกลียดสีหน้าพี่พีทตอนนี้มากมาก
สักวันจะจับทำเมียให้เข็ด จะไดรู้ว่าความเจ็บมันเป็นเช่นไร
"ไปไหนครับ"
"ทานข้าว"
"ลงบันไดไหวไหม"
"ไหว"
"แน่ใจน๊าาาาาาา"
"เออสิ"
"เดี๋ยวเถอะ ทำไมชอบพูดจังไอ้ เออๆๆๆๆ เนี่ย"
"แล้วมันหยาบตรงไหน"
"มันดูแข็งกระด้างพี่ไม่ชอบ"
"แล้วง่ะ" แล้วผมก็ปิดประตูเดินลงบันไดมาก็ต้องค่อยๆก้าว ค่อยๆก้าว
"เป็นไงเจ้าตัวดี ไม่สบายหรือเปล่าลูก"
"เปล่าครับคุณย่า"
"แต่หน้าน้องภูดูซีดๆนะลูก"
"สงสัยนอนมากไป เมื่อคืนเล่นเนตดึกไปหน่อยนะครับ"
"ไปทานข้าวไปลูก ย่าทำกับข้าวที่น้องภูชอบทั้งนั้นเลย"
"ภูจะทานให้เกลี้ยงเลยครับคุณย่า"
"เเล้วพี่เราเขาไม่ลงมาหรอ"
"ช่างเถอะครับ  คงจะอิ่มทิพย์มั้ง"
"ทะเลาะอะไรกันอีกล่ะ"
"เปล่าครับคุณย่า"
"งั้นภูไปตามพี่เขามาทานข้าวพร้อมกันป่ะ พี่เขารอทานข้าวพร้อมเราตั้งแต่เช้าก็ยังไม่ได้ทานเหมือนกัน"
"ครับ" พี่พีทรอทานข้าวพร้อมเรา ไม่อยากจะเชื่อ แต่ต้องขึ้นไปอีกแล้วหรอ
ตอนลงมาก็แทบแย่ ขาสั่น พับๆๆๆๆ ต้องขึ้นไปอีก  เง้อๆๆๆๆๆ
"ก็โทรศัพท์สิลูกจะเดินขึ้นไปทำไม" ก็จริงเนอะ
"ลืม"
"แล้วทำไมเดิน กระย๊อง กระแย๊ง อย่างนั้นละลูก"
"เหน็บกินนะครับคุณย่า" แล้วพี่พีทก็ลงมา
"อ่าว พีท ไปทานข้าวลูก ย่ากำลังให้น้องโทรตามพอดี ไปๆ ไปทานข้าวน้องหิวจนหน้าซีดหน้าเซียวแล้วนั้น"
แล้วี่พีทก็กอดคอผมเดินเข้าห้องครัวไป คุณย่าจะรู้ไหมนะ
ว่าเราโดนอะไรไปถึงได้หน้าซีดแบบนี้ เง้อๆๆๆๆๆๆๆๆ
"พี่พีท"
"ว่าไง"
"ภูขอนั่งรอเฉยๆนะ พี่พีทตักข้าวให้ภูหน่อย"
"ได้สิ ไหวไหมเนี่ย ถามจริง"
"ไหว แต่แค่ไม่อยากขยับร่างกาย"
"ดีนะที่พี่ไม่ซ้ำ"
"หาาาาาา พี่พี่คิดจะซ้ำด้วยหรอ ถ้าพี่พีทซ้ำภูคงเป็นศพ"
"ล้อเล่นน่ะ ครั้งแรกก็แบบนี้แหละ เดี๋ยวต่อไปก็ปรับตัวได้"
"แน่นะ"
"อื้ม"
"งั้นขอเวลาเตรียมตัวสักสองปีได้ไหมอ่ะ"
"เวอร์ ของแบบนี้มันต้องทำบ่อยๆ ถี่ๆ มันจะชินไปเอง"
"น้องูคงไม่ได้เอจหน้าคุณแม่แน่ๆ คงตายซะก่อน"
"เวอร์ตลอด ทานข้าว ทานเยอะๆคืนนี้จะได้มีแรง" แล้วพี่พีททำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วยว่ะ
หยิบช้อนจะตักแกงก็ถึงกับมือสั่น ช้อนร่วง พี่พีทมันเห็นก็ขำ แล้วก็ตักไข่พะโล้ให้ผม
"พี่ป้อนไหม"
"ไม่ต้องๆ ไหวๆ แค่นี้สบายมาก"
ไข่พะโล้ หมูทอด  แกงผ็ด  ปลาทอด กระเทียม ยำวุ้นเส้น น้องภู เลิฟๆคุณย่ามั๊กมากกกกกกกกก
ฟาดเรียบบบบบบ จนพุงจะแตกแล้ววว  สงสัยเมื่อคืนใช้พลังงานไปเยอะ พี่พีทก็ทานเยอะมาก
"โอ๊ยยย อิ่ม"
"มีบัวลอยอีกนะลูกในหม้อ" คุณย่าเดินเข้ามาดูผลงานเราสองคนก็อดยิ้มไม่ได้
"ท้องน้องภูไม่มีที่ว่างแล้วครับคุณย่า เดี๋ยวรอให้อาหารย่อยก่อน เดี๋ยวจะจัดการ "
"เดี๋ยวย่าจะขึ้นไปเอนหลังซะหน่อย"
"ครับบบบ" แล้วพี่พีทก็เดินตามคุณย่าออกไป กลับมาพร้อมยาสองเม็ด
"ทานซะ"
"ยาอะไรอ่ะ"
"แก้อักเสบ"
"ต้องทานด้วยหรอ"
"กันไว้" ผมรับยามาทาน แล้วก็ช่วยพี่พีทล้างจานชาม
"เมื่อคืนเป็นไงมั้ง"
"ก็หลับสบายดี ทำไมอ่ะ"
"พี่พีทหมายถึงเรื่องนั้นอ่ะ ชอบป่ะ" แล้วพี่พีทมันก็ทำหน้าตาหื่นๆใส่ผม
"บร้า"
"ถามจริงๆ"
"พี่พีทลองโดนดูบ้างไหมล่ะ"
"เคยทำหรอ"
"ไม่เคยหรอกแต่ก็ไม่น่าจะมีอะไรยาก"
"ถ้าทำไม่เป็นมันจะหายไปเลยนะ"
"อะไรหาย"
"น้องชายภูไง มันจะหายเข้าไปในตัวพี่พีทเลยนะ"
"เอาไว้หลอกเด็กป.3เถอะ"
"จริง ที่เมกานะ เคยมีแฟนคู่หนึ่งเค้าก็อยากลองแบบเนี่ยแหละ ไม่รู้ทำอีท่าไหน ขาดหายไปเลย"
"ปัญญาอ่อน ใครเชื่อก็บ้าแล้ว แล้วทำไมของพี่พีทไม่หายไปในตัวภูอ่ะ"
"ก็พี่ทำเป็น"
"แล้วครั้งแรกของพี่พีททำไมไม่หายไปในตัวพี่เต้ล่ะ"
"ก็พี่ฝึกฝนมาก่อนไง แบบว่า เออ....."
"พอเลย อย่ามาหลอกน้องภูเลย โน้นเลยปีหน้าค่อยเจอกัน ปีละครั้งพอ ปีนี้ไม่ให้ทำแล้ว"
"เห้ยได้ไงไม่ได้ มันต้องทำทุกวัน"
"จะบร้าหรอพี่พีท ภูต้องนั่งวีลแชร์ไปเรียนแล้วถ้างั้นอ่ะ"
"นี้มันเป็นครั้งแรก ครั้งต่อๆไปมันไม่เจ็บแบบนี้หรอก"
"คนจะเอาก็พูดแบบนี้แหละ"
"ถามจริง เจ็บมากเปล่า"
"มันก็เจ็บแบบทนได้อ่ะ ถ้าไม่มีอะไรไปกระทบกระเทือนมันก็ไม่เจ็บอ่ะ"
"อื้มมม" เปลี่ยนเรื่องซะทีเหอะ เสียวสันหลังวาบๆๆๆๆๆ
"วันนี้พี่พีทจะไปไหนหรือเปล่า"
"ไม่อ่ะ ภูล่ะ"
"ภูอยากนอนอ่านหนังสือมากกว่า จะสอบแล้ว"
"อื้ม งั้นเดี๋ยวเราไปนอนกอดกันนะ"
"ไม่ใช่แล้ว น้องภูจะอ่านหนังสือ "
"พี่พีทก็นอนดูน้องภูอ่านหนังสือไง"
"ทำงานสิ มานอนมองทำไม โรคจิตป่ะเนี่ย"
"มากมาก"
"ไม่ช่วยล้างแล้ว ล้างไปคนเดียวเลย" เเล้วผมก็เดินขึ้นห้องมาอย่ายุรยาท  ฮ่าๆๆๆ
หยิบหนังงสือมากองไว้บนเตียงแล้วก็เปิดอ่านทีละเล่ม อ่านไปช็อตโน๊ตไป
สักพักพี่พีทมันก็ขึ้นมา ยิ้มร่า มาเลย แล้วก็มาล้มตัวนอนคว่ำข้างๆผม
"พี่พีท"
"ไปหาหมอกันไหม"
"เป็นอะไร เจ็บหรอ" พี่พีททำหน้าตาตื่น
"ป่าว ภูว่าพี่พีทหน้าจะไปสแกนสมองบ้าง มานอนยิ้มทำไมเนี่ยภูจะอ่านหนังสือ"
"ก็อ่านไปสิ พี่ก็ยิ้มของพี่"
"ใช่พี่ยิ้มของพี่ แต่มามองหน้าภูเนี่ยนะ "
"มองไม่ได้หรอ"
"มองได้ แต่อย่ามาทำสายตาแบบนั้น"
"แล้วต้องทำสายตาแบบนั้น"
"หลับตาไปเลย"
"แล้วจะมองเห็นได้ไง"
"โอยยยยยยยยยยยยยยย" ใครก็ได้เอาไฟมาช๊อตอีพี่พีทที รำคาญญญญญญญญญญญญญญญญ
"โอ๋ๆๆไม่กวนแล้ว พักนี้หงุดหงิดง่ายจังนะ ประจำเดือนไม่มาหรอจ้ะ"
"ใช่ท้อง แล้วก็แท้งไปเมื่อคืนแล้วด้วย"
"เดี๋ยวคืนนี้ทำใหม่นะจะได้ท้องใหม่"
"ภูยังระบมอยู่เลยนะพี่พีทไม่สงสารภูหรอ" ทำสายตาเศร้าๆ อ้อนๆมันไว้
"สงสารครับ งั้นอ่านหนังสือนะพี่ไม่กวนเเล้ว" พี่พีทลูบหัวผมเบาๆแล้วก็เดินไปเปิดคอม ทำงาน
ผมอ่านหนังสือไป ตาก็จะปิดไป จนสุดท้ายก็หลับคากองหนังสือ
มารู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตนที่มีมือมาสัมผัสที่หน้าผาก ผมลืมตามองก็เป็นพี่พีท
"อ่านหนังสือแนวใหม่ใช้จิตสัมผัสหรอ"
"อื้ม"
"ไปทานบัวลอยกัน"
"โอเค" ผมรีบลุกแล้วกระโดลงจากเตียง
"อูยยยยยยยซ์" ลืมไปว่าเจ็บก้น จี๊ดถึงสมองเลยงานนี้
"เป็นอะไร"
"เจ็บก้น"
"เดี๋ยวทานยาอีก"
"มันก็ดีขึ้นแล้วล่ะ ไม่น่ากระโดดลงมาเลย  คงปีนต้นมะม่วงไม่ได้อีกนาน"
พี่พีทก็ส่ายหน้าแล้วเดินนำผมออกไป เดินลงมาก็เห็นคุณย่ากำลังเช็ดใบตอง
"คุณย่าทำอะไรหรอครับ"
"ย่าว่าจะทำข้าวต้มมัดน่ะ เอาไปฝากเพื่อย่าซะหน่อย"
"เดี๋ยวน้องภูช่วยนะครับ แต่ขอไปทานบัวลอยก่อนนะ"
"จ้ะๆ"
"พีท พรุ่งนี้ไปไหนหรือเปล่าลูก"
"เปล่าครับ"
"เดี๋ยวไปเป็นเพื่อนย่าหน่อยนะ"
"ได้ครับ"แล้วพี่พีทก็เดินตามผมเข้ามาในครัว
"พี่พีทมีไข่หวานด้วย เอาเปล่า"
"เอา"
"เอาเยอะไหม"
"เยอะ"
"มะพร้าวเอาเปล่า"
"เอา"
"น้ำเอาไหม"
"เดี๋ยวพี่ตักเองดีกว่า"
"อ่ะล้อเล่นขำๆ โด่ ทำโมโห อ่ะได้แล้ว เอาน้ำเปล่าน้ำส้มหรือน้ำอัดลม"
"น้ำเปล่าครับ"
"ได้แล้วครับ"
"พรุ่งนี้เลกเรียนพิเศษกี่โมง"
"ก็เหมือนเดิมอ่ะ มีไรหรอ" ยั่มๆๆๆ อร่อยมากมาก อร่อยเหมือนบัวลอยคลองสานเลย ฮิ้วววว
"พี่ต้องพาคุณย่าไปบ้านเพื่อนนะ ไปรับไม่ได้"
"สบายมากน้องภูดูแลตัวเองได้"
"เลิกเรียนแล้วจะไปไหนต่อหรือเปล่า"
"ยังไม่รู้อ่ะ" ยั่มๆๆๆๆ หอมกลิ่นมะพร้าวน้ำหอมแตะปลายจมูก
"ถ้าจะไปไหนโทรบอกพี่ด้วย"
"อื้ม" ยั่มๆๆๆๆ บัวลอยนุ่มๆๆ
"ฟังพี่หรือเปล่าเนี่ย"
"ฟังอยู่สิ ดุจัง คนกำลังมีความสุข"
"ระวังอ้วนนะ"
"ไม่กลัวหรอก อ้วนแล้วไม่รักหรอ"
"รักกกก"
"อย่างนั้นก็ทานไปเงียบๆอย่ารบกวนสมาธิน้องภู"
"ต้องใช้สมาธิด้วยหรอ"
"ใช่สิ พี่พีทรู้ไหมว่าไอ้ที่ทานเข้าไปอ่ะมันประกอบด้วยอะไรบ้าง"
"ก็แป้ง ไข่ มะพร้าว น้ำตาล กะทิ"
"แค่เนี่ยหรอ"
"เกลือ"
"มีอีก"
"ไม่มีแล้วหมดแล้ว  อ๋อ สีผสมอาหาร"
"นั้นง่ะ เพราะไม่ใช้สมาธิ ลองตักลูกสีเหลืองมาทานสิ" พี่พีทมันก็ตักมาทาน
"ก็แป้ง"
"ใช้สมาธิอีกนิด"
"ก็แป้งอยู่ดี"
"มันมีฟักทองด้วย สีม่วงนี้มันม่วงบางที่ก็ใช้ดอกอัญชัน สีเขียวนี้ก็ใบเตย สีขาวเผือก สีชมพูบีทรูดบางที่ก็ใช้แก้วมังกร "
"เก่งจัง รู้ได้ไงอ่ะ"
"อย่ารู้เลย คนไม่ละเอียดอ่อนอย่างพี่พีท ทำไม่ได้หรอก"
"ไอ้ขี้โม้"
"ไม่เชื่อถามคุณย่าสิ "
นั่งทานไปก้เถียงกันไปนั้นแหละ เสร็จแล้วก็ไปช่วยคุณย่าทำขนม พี่พีทได้แต่นั่งมอง
เพราะมาช่วยก็มีแต่จะมาทำให้ยุ่งซะเปล่าๆคุณย่าเลยใช้ยกโน้นยกนี้ซะมากกว่า
ทำขนมเสร็จก็ทำอาหารเย็นต่อเลย ทานข้าวเย็นเสร็จก็มานั่งดูทีวีสักพักคุณย่าก็ขอตัวไปนอน

เราสองคนก็ไปนอน(เฉยๆ)............



ตอนนี้ผมต้องออกตัวจริงๆนะครับ ว่าไม่ถนัดเลย อาจจะอธิบายดูวกวน

ปล.ไอ้ของขวัญ เมลท์มี นี้จะให้ผมใช่ป่ะ คุณiota อิอิ :3123:



ออฟไลน์ JingJing

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 546
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-2

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
ในที่สุด ฮ่าๆ

ออฟไลน์ THiiCHA

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +212/-4
จนได้   วะฮ่าๆๆ

คนแต่งเกรียน  อ่านตอนต้นนี่ซีดเลย ตบตัก บ๊ะ !! ว่าแล้วน้องภูมันไม่ให้หรอก

แต่พารากราฟถัดไปนี่สิ ......... 5555555

น้องภูอารมณ์แปรปรวนเนอะ สงสัยฮอร์โมนยังไม่คงที่  :laugh:

ปล. บวกหนึ่งให้ประโยคนี้  ชอบงับ
v
v
ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งเขาข้ามรั้วมาให้ผม

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
มันฮาตรงจูมงกะทงอี เนี่ยแหละ 55555

ออฟไลน์ Still_14OC

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2041
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +180/-7
แอบเคืองคนแต่งนิดนึง แต่ก็นะไหนๆหนูภูก็มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วทำใจ

ว่าแต่ NC นี่เน้นฮาไม่เน้นหื่นเนาะ  :oo1: :m20: :jul3:

chochang99

  • บุคคลทั่วไป
น้องภูโดนเปิดซิงซะแล้ว  พี่พีทติดใจใหญ่เลย ได้จิ้มไข่แดงน้องภู

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด