มาแล้วครับ
นักเขียนราตรี ฮ๋าๆๆๆ
ขอบคุณที่ชอบน้องภู ชอบพี่พีทนะครับ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ครับ ผมอ่านไปยิ้มไป มีความสุขสุดๆเลยครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
ขอบคุณมากมาก
ตอนที่...23
"ก๊อกๆๆๆๆๆ ภู พีทททท ตื่นหรือยังลูก ก๊อกๆๆๆๆ"
ผมค่อยๆลืมตาเมื่อคุณย่าเรียกอยู่ที่หน้าประตู จะลุกไปเปิดประตูตัวเองก็อยู่ในอ้อมกอดของพี่พีท
"ก๊อกๆๆๆ สายแล้วนะลูก"
"ครับคุณย่า ตื่นแล้วครับ" ผมรีบออกจากอ้อมกอดนั้นแล้วก็วิ่งไปเปิดประตู
"ตายแล้ว เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะลูก ไม่มีใครปลุกใครเลยสินะ ไปๆภูไปอาบน้ำแต่งตัวเลยลูก"
"ครับคุณย่า" แล้วคุณย่าท่านก็ลงข้างล่างไป ปรกติพี่พีทจะเป็นคนตื่นเช้า
แล้วก็ปลุกผมแทบทุกเช้า แต่วันนี้พี่พีทหลับสนิทขนาดคุณย่ามาปลุกยังหลับอยู่เลย
"พี่พีท พี่พีทททท พี่พีท" พี่พีทค่อยลืมตามองผม แล้วก็ยิ้ม
"สงสัยฝนจะตกหนัก"
"ทำไม"
"ภูตื่นก่อนพี่น่ะสิ"
"นี่มันเจ็ดโมงแล้วนะพี่พีท"
"เห้ย แล้วมายืนอยู่ทำไม ไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวก็ไปเรียนสายหรอก" ทำดีไม่ได้ดี ซะงั้น มาดุอีก
"เดี๋ยวภูไปอาบห้องโน้นก็ได้ พี่พีทจะได้ไม่ต้องรอ"
"เข้าไปอาบเหอะเดี๋ยวพี่ไปอาบห้องโน้นเอง"
"เอางั้นหรอ"
"อื้ม" ผมหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้านุ่งผ้าเช็ดตัว
แล้วก็มายืนแปรงฟันหน้ากระจก อยากจะร้องเพลงไปด้วยแต่แปรงสีฟันมันทำให้เสียงออกมาไม่ดี เอิ๊ก
เลยต้องหยุกโปรเจคนี้ไว้ก่อน ยืนสำรวจช่องปากตัวเองอยู่หลังแปรงฟันเสร็จ
ก็.............
"ก๊อกๆ ภูๆ หยิบแปรงสีฟันให้พี่หน่อย"
"ครับ" ผมหยิบแปรงสีฟันพี่พีทเปิดประตูแต่พองามแล้วก็ส่งให้
แต่อยู่าดีดีก็มีแรงอันมหาศาลมาเลื่อนประตูห้องน้ำออกไปจนสุด
"พี่ว่าพี่อาบพร้อมภูเลยดีกว่า ห้องโน้นไม่มีครีมอาบน้ำไม่มียาสระผม ไม่มียาสีฟัน"
"พี่พีทอาบก่อนก็ได้"
"ไม่ได้ๆ สายแล้วอาบพร้อมกันเนี่ยแหละ"
พี่พีทถึงภูจะดูปัญญาอ่อนบ้างในบางครั้ง(หรือทุกครั้งว่ะ) แต่ภูก็ไม่ได้โง่
จนมองไม่ออกนะว่าพี่พีทกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันรู้ทันแกไอ้เสาไฟ ไอ้หื่นนนนนนนน
"กืดดดดดดดด แก๊ก" เสียงลากประตูปิดแล้วล็อค
ถ้าผู้อ่านเป็นน้องภูจะทำไงกันครับ
ระหว่าง อาบ กับ ไม่อาบ
นั้นสิ เอาไง ยืนนิ่งอยู่นานไอ้พี่พีทมันก็หน้าด้านเกินกว่าที่เราคิดไว้
มันถอดเสื้อผ้าต่อหน้าน้องภู น้องภูไม่ขอบรรยายภาพตรงหน้าแล้วกัน คิดกันเอาเองเนอะ
"ป่ะ" แล้วพี่พีทมันก็มาดึงมือน้องภูจะเข้าไปอาบน้ำแต่น้องภูฝืนไว้
"พี่พีทยังไม่ได้แปรงฟันนะ" พี่พีทมันก็ทำหน้า งงๆ แล้วก็ไปยืนแปรงฟันแบบเปลือยๆนั้นแหละ
เป็นครั้งแรกตั้งแต่จำความได้ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยอาบน้ำกับผู้ชายที่ไหนในห้องน้ำสองต่อสอง
ความรู้สึกมันร้อนวูบวาบไปทั้งตัวหน้าชาไปหมดแล้ว ก็น้องภูอายนินา
ผมไม่กล้าที่จะสบตาพี่พีทหรือแม้แต่มองหน้าด้วยซ้ำ ได้แต่ก้มมองพื้น
มองสูงขึ้นมาก็ไม่ได้ มันก็จะเห็นอะไรของพี่พีทที่ไม่ควรเห็น
ตัวขาวๆมีมัดกล้ามให้เห็นนิดหน่อย แผ่นหลังกว้างๆที่มองเห็นได้ในตอนนี้
เพราะไม่กล้าจะมองไปมากกว่านี้แล้ว
"ภูเข้าไปอาบสิ ยืนอยู่ทำไมล่ะ"
"พี่พีท คือ ว่าาาาาาาา ภูอายอ่ะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ" พี่พีทมันหัวเราะออกมาทั้งๆที่มันยังแปรงฟันอยู่นั้นแหละ
"หัวเราะอะไรเล่า" พี่พีทมันรีบบ้วนปากแล้วก็ดึงผมเข้าไปกอด
"เดี๋ยวก็ชิน เป็นแฟนพี่พีทก็ต้องอาบน้ำกับพี่พีททุกวันนะ"
"งั้นภูไม่เป็นแฟนพี่พีทดีกว่า" ผมอายจนไม่รู้จะอายอย่างไรแล้วเนี่ย
ก็ไอ้คนที่มันกอดผมอยู่เนี่ยมันไม่ได้ใส่เสื้อผ้า น้องภูเองมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปกปิด
เนื้อส่วนบนแนบเนื้อแต่ไอ้ส่วนล่างถึงจะมีผ้าปกปิกแต่ผมก็รู้สึกได้ว่า
ส่วนนั้นของไอ้พี่พีทมันกำลังดันตัวผมอยู่
"ไม่ได้หรอก เมื่อคืนภูหอมแก้มพี่แล้ว พี่เสียหายไปแล้วภูต้องรับผิดชอบนะ"
"มากไปแล้วภูแค่หอมนิดเดียวเองนะ แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจด้วย"
"ไม่รุ้แหละ พี่พีทเสียหายไปแล้ว"
"แค่หอมแค่นิดเดียว เสียหายเลยหรอ แล้วทีพี่พีทแอบจูบภูทุกคืนจะเรียกว่าอะไร ยิ่งกว่าเสียหายอีก"
"พี่ก็กำลังรับผิดชอบอยู่นี่ไง พี่ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะไม่รับผิดชอบ"
"ไม่ต้องรับผิดชอบก็ได้ ภูไม่ได้เสียหายอะไร" ปล่อยภูซะทีได้ไหมอ่ะ
"พี่อยากรับผิดชอบ"
"จะรับผิดชอบอะไรก็แล้วแต่เถอะ ปล่อยภูซะทีสิ"
พี่พีทคลายอ้อมกอดออก แต่มันก็กระตุกผ้าเช็ดตัวของผมทันที พรึ๊ด!!!!
"เห้ย" ผมต้องหันหน้าหนี แล้วไอ้พี่พีทมันก็ดันหลังผมให้เข้าไปอาบน้ำ
การเป็นแฟนกันมันต้องทำแบบนี้ด้วยหรอว่ะ เขินอ่ะ เง้อๆๆๆๆๆๆๆๆ
ว่าแต่เรายังไม่ได้ตอบตกลงเป็นแฟนกับพี่พีทเลยนะ
ผมได้แต่ยืนหันหลังให้พี่พีทก้มหน้าก้มตาไม่ได้พูดอะไร
ไอ้พี่พีทมันก็ได้แต่ยืนยิ้ม แล้วก็เปิดน้ำมารดตัวผม
ผมสะดุ้งนิดหน่อยเมื่อน้ำมาสัมผัสแผ่นหลัง เมื่อน้ำเปียกทั่วตัวแล้ว
พี่พีทก็บีบครีมอาบน้ำใส่ตัวผม แล้วก็ค่อยๆถูไปตามแผ่นหลังเบาๆ
ผมต้องเบี่ยงไหล่หลบฝ่ามือที่กำลังลูบไล้ เพราะว่ามัน จั๊กจี้ อ่ะ
"พะ พะ พี่พีทภูถูเองก็ได้นะ"
"ข้างหลังจะถูได้ไง พี่พีทถูให้แหละ ยืนเฉยๆนะ แบมือมา อ่ะถูข้างหน้าไป"
แล้วพี่พีทมันก็บีบครีมอาบน้ำใส่มือน้องภู น้องภูไม่น่าหลวมตัวเข้ามาเลย
หายใจไม่ค่อยทั่วท้องเลยให้ตายเถอะ เห้ออออออออ
กะ กะ ก้น ก้น ตรงนั้นไม่ต้องถูก็ได้นะ ถูเองได้ หือๆๆๆๆแม่จ๋าน้องภูอยากหายตัวได้
แล้วพี่พีทมันก็เปิดน้ำราดฟองสบู่ออกจากตัวน้องภู
"อ่ะ" แล้วพี่พีทมันก็ยัดขวดครีบอาบน้ำใส่มือน้องภู
"รอบเดียวก็พอแล้ว"
"ถูให้พี่บ้าง"
"หาาาาาาาาาาาาา"
"เร็วๆ เดี๋ยวไปเรียนสายนะ" ผมค่อยๆเทครีมอาบน้ำใส่มือ แล้วก็หันไปหาพี่พีท
"หันหลังมาดิ" พี่พีททหันหลังมาให้ผมถู ผมก็ถูไปมือสั่นไป แล้วตรงก้นต้องถูไหมว่ะเนี่ย
ในขณะที่กำลังคิดเรื่องการถูก้นไอ้พี่พีทอยู่มันก็พลิกตัวกลับหันหน้ามาทางผมทันที
"ถูข้างหน้าด้วย"
"บะ บะบ้า ถูเองสิ" พี่พีทหยิบขวดครีมอาบน้ำ แล้วเทใส่มือผม
แล้วมันก็จับมือผมมาแปะไว้บนหน้าอกตัวเอง แล้วก็จับมือผมถูไปทั่วหน้าอก
"ถูไปหลับตาไปจะถูถูกที่หรอ หืมมม"
"ก็ถูเองเหอะ" ผมสะบัดมือออกแล้วก็หันหลังให้พี่พีท แต่ไอ้พี่พีทเนี่ยสิ
สวมกอดผมทันที แล้วมันก็ไม่รอช้า กดปลายจมูกแล้วสูดกลิ่นจากต้นคอน้องภูทันที
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างรวดเร็มมาก พี่พีทมันไล้จมูกไปทั่วซอกคอหัวไหล่น้องภู
น้องภูสติกระเจิงไปไหนต่อไหนแล้ว ขาแทบจะไม่มีแรงยืน สองมือของพี่พีทมันก็ลูบไล้ไปทั่ว
จนมาหยุดอยู่ที่ ทงอี ของน้องภู เรียกว่าตอนนี้ น้องภูล่องลอยไปแล้ว ไม่มีตัวตันไปแล้ว
พี่พีทมันแทบจะกินน้องภูอยู่แล้ว ทั้งดูดทั้งชิมไปทั่ว
ทงอี ของน้องภูถูกกลั่นแกล้ง ด้วยมือของพี่พีท ซ้ำแล้วซ้ำอีก
น้องภูจะหนีไปไหนก็ไม่ได้ เพราะน้องภูอยู่ในกำมือของพี่พีท เห้อๆๆๆๆ
ด้านหลังก็ถูกไอ้จูมงของพี่พีทมันจี้เป็นตัวประกันไว้
ความรู้สึกนี้มันยากจะอธิบาย (จริงๆก็อยากอธิบายแหละ แต่คนเขียนกลัวน้องภูถูกแบนด์)
ทั้งซุกทั้งไซร้ ทั้งลูบทั้งตฃคลำ ทั้งดูดทั้งชิมถูกยัดเยียดให้น้องภูอย่างต่อเนื่อง
"พี่พีทททท น้องภะภู ม่ะม่ะไม่...."
"ปล่อยออกมาเถอะ" พี่พีทมันกระซิบข้างหูผมเบาๆ
แล้วไม่ช้า ทงอี ของผมก็ต้องร้องไห้น้ำตาไหลเต็มมือพี่พีทเลย แงๆๆๆๆ
ทุกอย่างถูกปลดปล่อย สติของผมเริ่มกลับคืนมา ผมก็เลยเปิดน้ำล้างตัว แล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องน้ำไป
ไอ้พี่พีทก็ได้แต่ยืนยิ้มซะใจมากสินะที่ได้เห็นน้องภูอายน่ะ
ผมรีบเช็ดตัวแล้วก็แต่งตัวอย่างเร็วไว ปรกติต้องพิถีพิถันเอาให้หล่อที่สุดกว่าจะออกจากห้องได้
แต่วันนี้ขอให้ไวที่สุดจะดีกว่า เดี๋ยวถ้าไอ้พี่พีทมันออกมา น้องภูอาจจะไม่โชคดีเหมือนเมื่อครู่
"น้องภู น้องภูครับ" เรียกซะเพราะเชียวนะ มีอะไรแน่ๆ
"มีไร"
"หยิบผ้าเช็ดตัวให้พี่พีทหน่อยสิ" ผมหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเดินไปที่ประตูห้องน้ำ
"ได้แล้ว" พี่พีทเลื่อนประตู แต่มันก็ยังโป้อยู่นะ แล้วส่งยิ้มให้ผม
จะว่าไปทำไมมันหน้าด้านจังว่ะ แม่ม อายผีบ้านผีเรือนบ้างเหอะ
"ขอบคุณครับ" ยังมีหน้ามาทำตาเยิ้มใส่น้องภูอีก น้องภูไม่ชอบ อย่างมองแบบนี้นะมันหวั่นไหว
แล้วทำไมต้องอายมันด้วยว่ะเนี่ย ปรกติคนอย่างน้องภูไม่เคยหลบสายตาใคร
แต่ทำไมวันนี้แม้แต่หูไอ้พี่พีทยังไม่กล้าจะมองเลย นี่เราเป็นอะไรไป
น้องภูยืนเลือกขนตาปลอมอยู่ ตัดสินใจว่าจะเอาอันที่มีขนกระต่ายสีชมพู ประดับคริสตัล
จ๊ากกก!!!!ล้อเล่นน๊า แหม๋ ดูทำหน้าเข้า น้องภูล้อเล่น
ไอ้พี่พีทมันออกมาเเล้วน้องภูกำลังนั่งใส่ถุงเท้าอยู่
"น้องภูเลือกชุดทำงานให้พี่พีทหน่อย แล้วก็ขอกางเกงในให้พี่พีทด้วย"
"ทำเองสิ ภูหิวข้าว"
"จะทำดีดีหรือว่าต้องให้บังคับแบบในห้องน้ำ"
"ไอ้พี่พีทบ้านิ" ผมได้แต่บ่นเบาๆกับตัวเอง แต่ก็เปิดตู้เลือกเสื้อผ้าให้พี่พีท
แล้วน้องภูจะรู้ได้ไงอ่ะพี่พีท ว่าจะใส่ตัวไหน แฟชั่นจ๋าอย่างพี่พีทน้องภูคงทำไม่ถูกใจหรอก
"เอาตัวไหนล่ะ "
"ตัวไหนก็หยิบมาเถอะ ขอแค่หล่อๆก็พอ"
"ยากนะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็พี่พีทไม่หล่อเหมือนภูนิ จะใส่อะไรก็ต้องคิดหนัก"
"พี่พีทไม่หล่อจริงอ่ะ"
"ก็จริงสิ"
"แต่ก็ยังดีพอมีบุญอยู่บ้าง ได้แฟนทั้งหล่อทั้งน่ารัก"
"ภูยังไม่ได้บอกเลยว่าจะเป็นแฟนพี่พีท"
"แล้วในห้องน้ำนั้นเกิดอะไรขึ้นนะ"
"พอได้แล้ว เลิกพูดเรื่องนี้ซะทีเถอะ"
"เขินหรอ"
"ป่าว" ผมก็ได้แต่หลบสายตาที่ตอนนี้พยายามจะสบสายตาผมให้ได้
แล้วพี่พีทมันก็ไปยืนทาครีม อยู่หน้ากระจก เห้อ โล่ง
ผมเลือกเชิ๊ตสีดำ สแลคเดฟสีครีม แล้วก็เข็มขัดสีน้ำตาล
ส่วนรองเท้าพี่พีทมนันคงเลือกที่คู่กับเข็มขัดแหละ
"โอเคไหมอ่ะชุดนี้"
"โอเคครับ ไหนกางเกงในพี่พีทหล่ะครับ" ตกลงต้องทำทุกอย่างเลยว่างั้น
ให้ใส่ให้ด้วยไหมครับไอ้พี่พีท ผมดึงลิ้นชักหยิบกางเกงในแล้วส่งให้พี่พีท
มันก็ยังลวนลามแอบจับมือผมอีก ไอ้นี้ นิดหน่อยก็เอานะ
"เลือกนาฬิกาให้พี่พีทเรือนหนึ่งด้วยครับ" ผมเลือกนาฬิกาหนังสีน้ำตาล
ขอบทอง สวยดีจัง พี่พีทมันชอบนาฬิกามั้งครับ ผมเห็นเต็มเลย
"พับแขนเสื้อให้พี่พีทหน่อย" ให้ทำทุกอย่างเลยใช่ไหม
ทุกคนไม่ต้องแปลกใจนะครับว่าทำไมน้องภูมันไม่ค่อยพูด มันเขิน อ่ะ 555+
"นาฬิกาพี่พีทล่ะครับ" ผมเดินไปหยิบนาฬิกาที่ผมเลือกไว้ แล้วก็ส่งให้พี่พีท
พี่พีทรับไปใส่แล้วก็ยิ้มๆ
"ยิ้มอะไร"
"พี่พีทชอบนาฬิกาเรือนนี้มากเลยนะ"
"อื้ม ภูไปทานข้าวดีกว่า เดี๋ยวคุณย่ารอ" พูดจบพี่พีทมันก็ดึงผมเข้าไปกอด
"ต้องหอมแก้มพี่พีทก่อนไปทำงานทุกเช้าด้วยนะครับ"
"ทำไมต้องหอมด้วย" ผมหันหน้าหลบสายตาพี่พีท
"ก็เราเป็นแฟนกัน เร็วๆสิพี่พีทรอนานแล้วนะ เกิดรอนานกว่านี้ทำอะไรไปแบบในห้องน้ำไม่รู้ด้วยนะ"
พอมันพูดจบผมก็หอมแก้มมันทันที แล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องไป
"เอ้าๆๆๆๆตาภู เดี๋ยวก็ตกลงมาหรอกลูก ถุงเท้าเรามันลื่นนะ " ผมรีบวิ่งลงบันไดก็เลยเจอคุณย่าดุเข้าให้
"ขอโทษครับคุณย่า"
"แล้วนี้พี่เราเขาเสร็จหรือยัง เดี๋ยวไปเรียนสายโดนทำโทษย่าไม่รู้ด้วยนะ"
"เสร็จแล้วครับ"
"น้องภูไปทานข้าวเลยลูกไม่ต้องรอพี่เขาแล้ว แล้ววันนี้ทำไมตื่นสายจังลูก"
"พีทกลับมาดึกน่ะครับ เลยตื่นสาย "
"เสร็จแล้วรึ ไปทานข้าวกับน้องเลยไปพีท เดี๋ยวน้องสาย"
"แล้วคุณย่าทานแล้วหรอครับ"
"ก็กำลังจะไปทานเนี่ยแหละ รอเราสองคนอยู่ ไม่รู้ทำอะไรกัน นานเหลือเกิน"
คุณย่าอย่ารู้เลยครับ ถ้าคุณย่ารู้อาจจะเป็นลมก็ได้
เราสามคนมานั่งทานข้าวกัน ไอ้พี่พีทมองหน้าผมแล้วก็ได้แต่อมยิ้มตลอด
"ภูไม่สบายหรือเปล่าลูก หน้าแดงๆ"
"เปล่าครับ"
"แล้วนั้นถุงอะไรหล่ะตาพีท"
"ขนมครับคุณย่า น้องภูซื้อมาเมื่อวาน พีทไม่ได้ทานน่ะครับกะว่าจะเอาไปทานที่ทำงาน"
"ออๆ แล้ววันนี้จะกลับมาทานข้าวบ้านกันหรือเปล่า สองหนุ่มเนี่ย"
"พี่ทว่าจะพาน้องไปเดินซื้อของนะครับ เมื่อคืนเห็นบ่นว่าอยากได้โน้นได้นี้"
น้องภูไปบ่นตอนไหนว่ะเนี่ย ยังไม่ได้บ่นสักคำ
"ดีๆอย่าทำแต่งานจนลืมสนใจน้องนะลูก ย่าเองก็แก่แล้วไม่รู้หรอกว่าวัยรุ่นสมัยนี้เขาชอบอะไรกัน"
"ครับคุณย่า"
"ว่าแต่ตาภูของย่าหิวมากหรอลูก ทานเงียบเลยไม่พูดไม่จา"
"ก็มันอร่อยนี่ครับคุณย่า"
"อร่อยก็ทานเยอะๆ "
เมื่อทานข้าวกันเรียบร้อยผมกับพี่พีทก็ขึ้นรถ รถติดโคตรๆพี่พีทอ่ะตื่นสาย
"สายแน่ๆ โดนตีแน่ๆ" ยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะเค้าอีกนะ ไอ้เสาไฟ
"เพราะพี่พีทนั้นแหละ"
"พี่ทำไมหรอ"
"ก็.......ก็ตื่นสายไง" จะบอกไปว่าก็เพราะพี่พีทแกล้งน้องภูในห้องน้ำ แต่มันก็เขินนิหว่า
"ก็นอนกอดคนบางคนจนหลับเพลินน่ะสิ"
ผมก็ได้แต่มองไปนอกหน้าตา ตอนนี้มันแบบ ว่า หน่วงๆ
นี่มันความรักใช่ไหมอ่ะ สุขหรือป่าวไม่รู้แต่รู้ว่า มัน หน่วงๆ อธิบายไม่ถูกโว้ยยยยยยยยย
วันนี้ทำไมมันน๊าน นาน นะกว่าจะถึงโรงเรียนได้
ไอ้พี่พีทก็ได้แต่พูดจาเลี่ยนๆวนไปวนมา น้องภูจะบ้าตาย ไม่น่าไปหอมแก้มมันเมื่อคืนเลย
"พี่พีท จอดตรงนี้แหละ"
"รู้แล้วครับ ดูรถมอไซต์ด้วยนะ"
"อื้ม"
"พี่พีท"
"ครับ"
"เอาสุกรค่อยๆเดินไหมอ่ะ" 555555+
"ไม่เอา ตั้งใจเรียนนะ เลิกเรียนแล้วรีบไปหาพี่พีทนะ พี่พีทคิดถึง"
"เออ" ผมรีบออกจากรถดีกว่า อยากจะอาเจียน แหวะ เลี่ยนหนาว แล้ว นะ
รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ
ใครไม่มีคนกอดก็เหงาหน่อยนะ(แบบผม)
หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013) (อ่าน 2838706 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก