หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[Supermimt]

แล้วไงต่อ   

[K.Pupoom]

มาแล้วครับบบบ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และคำติชิมนะครับ

ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ต้องปล่อยให้ทุกท่านรอนาน





ตอนที่....22
 





///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ผมใจไม่ดีเลยหลังจากโมโหที่เห็นไอ้อ้นมันถูกเนื้อต้องตัวน้องภู
พักนี้น้องภูยิ่งหลงไอ้อ้นเป็นพิเศษ คงจะสนใจพวกการ์ตูนเอนนิเมชั่นที่ไอ้อ้นทำ
วันๆพูดแต่เรื่องพวกนี้ แล้วมิหนำซ้ำยังจะไปไหนมาไหนกับไอ้อ้นสองคนอีก
ถ้าผมไม่อยู่ในฐานะเจ้านายนะ จะไล่ไอ้อ้นออกให้ดู........
แต่ด้วยความที่โมโหหึงจนขาดสติ ก็ตวาดเรียกคุณภูภูมิเขาไป
ลูกน้องในบริษัทมันก็คง งง แหละ เพราะไม่เคยเห็นผมอารมณ์เสียขนาดนี้
ผมก็รู้ตัวเองนะว่าที่ทำไปมันไม่ดี แต่เลือกหึงห่วงหวงของรักมันขึ้นหน้า
ใครจะไปทานทนได้  ไอ้เจ้าตัวคนโดนดุ ก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยมั้ง
ขนาดผมตีหน้ายักษ์ขนาดนี้ มันยังมานั่งลอยหน้าลอยตา ท้าทายผมอีก

"พี่พีท เรียกภูทำไม"
"ไปนั้งทำอะไรตรงนั้น"
"ระบายสี"
"ห้องนี้ก็ระบายได้"
"ก็ไม่ได้เถียงนิว่าระบายไม่ได้"  ดูมันเถอะครับ ผมจะกินหัวมันอยู่แล้วมันยังจะกวนผมอีก
"แล้วทำไมไม่มาระบายในห้องนี้"
"ก็เห็นพี่เขาวาดการ์ตูนอยู่ก็เลยไปนั่งดูอ่ะ แล้วก็ช่วยเขาระบายสี ทำไมอ่ะผิดด้วยหรอไง"
"หน้าที่เราหรอ?"
"ไม่ใช่"
"แล้วไปยุ่งกับเขาทำไม"
"แล้วจะให้ภูนั่งเฉยๆในห้องที่มีแต่คนหน้าบึ้งหน้าบูดเนี่ยหรอไง"
"ก็เลยไปนั่งที่ที่มันมีคนหน้าระรื่นนั่งงั้นสิ"  ไอ้อ้นมึงนะมึง ชะตาจะขาดไม่รู้ตัว สิ้นปีอย่าหวังจะได้โบนัสเลย
"ใช่"
"ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป มาที่นี้ต้องนั่งแต่ในห้องนี้เท่านั้น"
"เหตุผลไม่เพียงพอน้องภูไม่ทำตามหรอก"
ผมจำได้ว่าผมกระแทกปิดฯ๊ตบุตแรงมากด้วยความโมโห
หลังจากนั้นก็ดึงไอ้ตัวดีมาจูบ อยากให้มันรู้ว่าผมหึง ผมหวง ของๆผมใครห้ามยุ่ง
"เหตุผลพอหรือยัง" หลังจากถอนริมฝีปากที่บดขยี้ออก ก็เห็นไอ้ลิงมีน้ำตาคลอ
แล้วมันก็ผลักอกผมแล้วตะโกนว่า
"ภูเกลียดพี่พีท"  เท่านั้นแหละใจผมเหมือนจะแตกเสียให้ได้
นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ผมทำร้ายคนที่ผมรักอย่างนั้นหรอ เพราะอารมณ์ชั่ววูบแท้ๆ
ผมเสียใจกับการกระทำครั้งนี้มาก กว่าจะรู้สึกตัวไอ้ลิงก็วิ่งออกไปแล้ว
ผมวิ่งตามมาอย่างเร็ว ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่ผมรักแล้ว
ผมวิ่งต่อไปเรื่อยๆ จนรอบๆแถวนั้น อีกมือก็โทรหาไอ้ลิง มันไม่ยอมรับ
ผมเลยต้องส่งข้อความไป สุดท้ายมันก็ปิดเครื่องไปแล้ว
ผมหาจนทั่ว ไม่รู้จะไปหาที่ไหน ขับรถวนรอบๆแถวนั้นก็ไม่มี
โทรไปหาคุณย่าก็ไม่กล้าบอกท่านตรงๆ กลัวท่านจะเป็นห่วง
ก็ได้แต่โทรไปบอกว่าผมกับไอ้ลิงจะกลับดึก คุณย่าก็ไม่ว่าอะไร
แสดงว่าไอ้ลิงยังไม่กลับบ้าน
แล้วมันไปไหนเนี่ย ถ้ามันไม่กลับมา ผมจะทำอย่างไร ผมจะไปบอกกับทุกๆคนว่าอย่างไร
จะมีใครหลอกมันไปทำอะไรหรือเปล่า คนอย่างไอ้ลิงไม่เคยคิดอะไรด้านลบหรอก
ผมจะบ้าตาย ขับรถวนจนทั่วทุกที่ที่มันน่าจะไป โทรศัพท์ก็กดโทรจนมือจะหงิก มันก็ไม่เปิดเครื่อง
จนผมไม่รู้จะไปที่ไหน จอดรถหน้าหมู่บ้านก็กดโทรศัพท์เข้าบ้านอีกที
"สวัสดีครับ"
"ภู" พอได้ยินเสียงมันรับโทรศัพท์ผมก็ดีใจจนบอกไม่ถูก โล่งอกเป็นบ้า
แต่ก็ยังโมโหมันอยู่ดี มันจะปิดโทรศัพท์ทำไมนะแล้วมันไปไหนมา
จอดรถได้ก็บึ่งขึ้นห้องทันที ถามให้มันรู้เรื่อง

ผมถามทุกคำถามที่มันอัดอั้น แต่ไอ้ลิงมันก็ไม่พูดสักคำ คำเดียวก็ไม่มี
นั่งเช็ดหัว ไม่พูดไม่จาหน้าผมมันยังไม่มองเลย
ผมก็ดึงผ้าเช็ดตัว มันก็ยังเฉย มันดื้อเงียบจะตาย ใครไม่เป็นพีทไม่รู้หรอก เลี้ยงลิงตัวนี้อ่ะ
มันหนีเข้าห้องน้ำ ผมก็รอ ออกมามันก็ไม่พูดกับผม หนีไปนอนอีก
ดึงผ้าห่มไม่ให้มันห่มมันก็เฉย ปรกติมันต้องโซยวายแทบจะฆ่าผมไปแล้ว แต่นี้มันเงียบ
ทุกอย่างถูกปกคลุมโดยความเงียบ
มีผมนี้แหละที่บ้า เดินไปเดินมา
อยากจะกระชากคอเสื้อมันมาถามแต่ก็ทำไม่ลง
ก็ตัวมันแค่นั้นนะ  แล้วหน้าตามันก็นะ น่ารักน่ามอง ใครจะไปทำลง
ต่อให้โมโหจนเลือดขึ้นหน้า พอเห็นหน้าใสๆก็ได้แต่ทำใจให้สงบลง

"พี่พีท ภูว่าไปอาบน้ำให้ใจเย็นก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวเราค่อยมาคุยกัน"

มันพูดแล้วครับ พูดออกมาแล้ว
แล้วผมก็เข้าไปอาบน้ำแบบที่มันแนะนำ
อารมณ์ที่โกรธเริ่มจางหายไป จนนึกขึ้นมาได้ว่า
ทั้งหมดคนที่ผิดคือเรา
เราทำทุกอ่างให้มันเกิดขึ้นมาเอง เราเอาความหึงหวงไปลงกับน้อง
เรานี่แหละผิด ผมรู้สึกสงสารมันขนน้ำตาแทบจะไหล
จะมีเด็กสักกี่คนที่ทนกับอารมณ์ของวัยรุ่น(ตอนปลาย)เลือดร้อนอย่างผมได้ 
"พี่ขอโทษนะ"
ออกมาก็เห็นมันนอนนิ่ง ผมก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร
ก็ดึงผ้ามาห่มให้มัน แล้วตัวเองก็ล้มตัวนอน ในความมืดและเงียบ......

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ผมพลิกตัวมานอนหงาย มองเพดาน แล้วก็เปิดฉากเจรจา
"พี่พีทมีอะไรจะพูดก็พูดมาสิ ภูไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ อึดอัด"
"เมื่อเย็นภูไปไหนมา"
"พารากอน" อึ้งล่ะสิ ภูไม่ใช่นางเอกในนิยายนะที่จะเสียใจแล้ววิ่งร้องไห้ไปไหนต่อไหน
ฉันเสียใจฉันก็เที่ยว กิน ช็อปปิ้งสิ  ดับโมโหได้ดีทีเดียว
"แล้วรู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงภูมากแค่ไหน"
"ไม่รู้"
"แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์พี่"
"ภูกำลังโกรธ กำลังโมโห ภูไม่อยากคุย เพราะภูกำลังขาดสติ"
"อืม นอนเถอะ" อะไรนะ นอน แค่เนี่ย เห้ย บ้าเปล่าเนี่ย ให้นอน
ทุกอย่างดำเนินไปบนความเงียบ อีกแล้ว พี่พีทคงโกรธมากแน่ๆ
ผมรู้สึกกดดันอย่าบอกไม่ถูก มันอึดอัดอ่ะ เหมือนจะอาเจียนก็ไม่อาเจียน
มึนๆงงๆ ตกลงนี้พี่พีทมันเป็นอะไรของมันกันแน่
มาทีแรกทำอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อผมให้ได้ พอถึงเวลา ถามผมแค่เนี่ย
จะด่าจะดุจะว่าอะไรก็ด่ามาสิพี่ อย่ามาเงียบแบบนี้ ผมไม่ชอบ
อยู่ดีดีน้ำตามันก็ไหล ซะงั้น  ไหลมาทำไมตอนนี้ว่ะ ไม่ชอบอาการแบบนี้เลย
ผมพยายามร้องไห้ให้เงียบที่สุด เพื่อไม่ให้คนข้างๆที่นอนอยู่ได้รู้
แต่ก็เมื่อทุกอย่างถูกกำหนดมาแล้ว เหมือนเขาจะเห็นน้ำตาของผมแล้ว
"ภูร้องไห้ทำไม พี่พีทขอโทษ ภูเป็นอะไรบอกพี่พีทนะ พี่พีทขอโทษ" พี่พีทดึงผมเข้าไปกอด
ยิ่งกอดมันก็ยิ่งทำให้ผมร้องหนักขึ้น ความอึดอัดเมื่อครู่ มันถูกระบายมาทางสายน้ำตาแล้ว
"พี่พีทอย่าเงียบแบบนี้สิ ฮืออๆ ฮึก ฮึก ภูไม่ชอบ ภูกลัว"
"พี่พีทขอโทษ ไม่เอานะ ไม่ร้องนะ" พี่พีทคลายกอดออกแล้วเอามือเช็ดน้ำตาให้ผม
"พี่พีทจะดุจะด่าอะไรภูก็พูดมาสิ อย่ามาเงียบแบบนี้"
"เงียบก่อนนะ ภูร้องไห้แบบนี้พี่พีทใจไม่ดีเลย" ผมพยายามไม่ร้องไห้ แต่ก็มีสะอื้นบ้าง
"พี่พีทบอกมาสิ ว่าภูทำอะไรผิด"
"ภูไม่ได้ทำอะไรผิด พี่พีทผิดเองที่อารมณ์ไม่ดีใส่ภู"
"พี่พีทผิดแต่พี่พีทมาถึงบ้านก็มาใส่ๆๆๆภู แล้วตอนนี้ก็ยังมาเงียบใส่ภูอีก ภูจะรู้เหตุผลพี่พีทไหม"
"พี่ขอโทษ"
"เมื่อเย็นภูซื้อก๋วยเตี๋ยวให้พี่พีทก็ไม่ทาน ภูน้อยใจนะ แล้วพอภูออกไปวาดรูปข้างนอกยังจะมาดุภูอีก ภูทำอะไรผิด"
"เออออ  คือ"
"คืออะไรเล่า"
"พี่พีทเครียดเรื่องงานน่ะ พี่พีทขอโทษนะ"
"แล้วพี่พีทมาจูบภูทำไม"
"--------------------------"
"คือออ เอออออ "
"คืออะไร"
"พี่หึง"
"----------------------" อึ้งสิ หึงมันต้องใช้กะคนรักไม่ใช่หรอ พี่น้องเข้าหึงกันด้วยหรอ
เขาต้องใช้คำว่าหวงสิ ไม่ใช่หึง  พี่พีทพูดอะไรผิดเปล่าวะเนี่ย
ผมล้มตัวลงนอนไม่ได้พูดอะไร นอนหันหลังให้พี่พีท ในสมองก็มีแต่เสียงดังก้องว่า พี่หึง
ทุกอย่างกลับมาสู่ความเงียบอีกแล้ว ใครจะเป็นคนเปิดฉากพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อนนะ
"ภู" พี่พีทเรียกชื่อผมเบาๆ
"ครับ" ผมก็ตอบกับไปเบาๆ
"เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมเงียบไป"
"พี่พีท"
"หึ"
"หึง มันใช้กับคนรักไม่ใช่หรอ พี่ต้องพูดว่าหวงถึงจะถูกนะ"
"หึงนั้นแหละถูกแล้ว" ผมพลิกตัวกลับหันไปทางพี่พีท
"แต่เราเป็นพี่น้องกันนะพี่"
"ตั้งแต่ที่พี่เจอภูวันแรก จนวันนี้พี่ไม่เคยอยากเป็นพี่น้องกับภูเลย"
"แล้วพี่พีท....."ผมยังพูดไม่ทันจบพี่พีทก็พูดแทรกขึ้นมา
"พี่อยากให้ภูเป็นคนรักของพี่"
"แต่ภูเป็นผู้ชายนะ"
"พี่รู้  แต่พี่รักภูไปแล้ว จะให้พี่ทำไงอ่ะ แล้วภูล่ะรักพี่บ้างไหม" อ่าวซวยแล้ว
"ภูไม่รู้ว่ามันเรียกความรักหรือเปล่า
แต่ภูอยากตื่นมาแล้วเห็นพี่พีทอยู่กับภู
ภูอยากทำอะไรแล้วมีพี่พีทอยู่ข้างๆ
ภูอยากทำอะไรๆให้พี่พีท
ภูอยากให้พี่พีทสนใจภู
ภูรู้สึกน้อยใจเวลาพี่พีทไม่สนใจภู
ภูไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเรียกว่าอะไร" ผมเห็นไอ้พี่พีทมันนอนยิ้มหน้าบานอยู่
"พี่พอจะเป็นคนรักของภูได้ไหม"
"ภูไม่รู้ ภูรู้แต่ว่า ทุกคืนก่อนนอนที่พี่พีทจูบภู  ภูรู้สึก....."
"ภูรู้หรอ" พี่พีทมันยันตัวขึ้น แล้วทำสีหน้าตกใจถามผม
"รู้สิ ภูไม่ได้หลับหรอก"
"แล้วรู้สึกไงอ่ะ  อายจัง" เด็กๆอายก็น่ารักหรอกนะ ไม่ได้ดูอายุเร้ย
"ครั้งแรกภูใจเต้นมาก แต่พอโดนทุกวันมันดันกลายเป็นความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก"
"พี่ขอโทษนะ "
"พี่รู้สึกผิดด้วยหรอ"
"รู้สึกสิ"
"ถ้ารู้สึกผิด พี่คงไม่แอบหอมภูตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้หรอกนะ พี่ควรจะยับยั้งชั่งใจ"
"เอออ คือ แบบว่า"
"ว่า"
"ก็พี่อดใจไม่ไหวอ่ะ"
"ขอบคุณนะถ้าพี่พีทรักภู  แต่ภูมีอะไรจะบอกพี่"
"อื้ม พี่เตรียมใจไว้แล้วล่ะ แต่ยังไงพี่ก็รักภูเหมือนเดิมนะไม่ว่าภูจะให้พี่อยู่ในสถานะอะไร บอกพี่มาตรงๆเถอะ"
"พี่พีท..........." ผมมองหน้าพี่พีท แววตาในความมืดสลัว เป็นประกายจ้องมาที่สายตาผม
"ภูซื้อขนมมาฝาก  เมื่อเย็นพี่พีทไม่ได้ทานอะไรเลย  อยู่บนโต๊ะอ่ะ" พี่พีทหลุดหัวเราะออกมา
"พี่หิวแต่ไม่ได้อยากทานขนม"
"หิวข้าวหรอ คุณย่าทำกับข้าวนะ ในตู้อ่ะ"
"พี่หิวภู"
"อูยยยยย ภูทานไม่ได้หรอก ยังไม่สุก"
"พี่ชอบของดิบ" พี่พีททำท่าจะเข้ามาจูบผม ผมคว้าหมอนมาบังไว้
"เห้ยๆๆๆๆ  ไม่ดีมั้งพี่พีท ภูยังไม่ได้ตกลงเป็นอะไรกับพี่เลยนะ"
"ก็พี่ชายหอมน้องไม่ได้หรอ"
"แน่ใจนะว่าอยากเป็นพี่ชาย"
"อยากหอมแต่ไม่อยากเป็นพี่ชายแล้วอ่ะ"
"พี่พีท ขอเวลาภูหน่อยนะ ภูไม่รู้ว่าคนเป็นแฟนเค้าต้องรู้สึกกันแบบไหนอ่ะ ภูทำตัวไม่ถูก"
"พี่รอได้ ขอบคุณนะที่ไม่เกลียดพี่"
ผมหอมแก้มพี่พีทไปทีหนึ่ง
"ฝันดีนะ" แล้วผมก็ล้มตัวลงนอน นี้เป็นครั้งแรกที่ผมเป็นฝ่ายหอมแก้มพี่พีท
ผมไม่รู้ว่าอะไรมันสั่งให้ทำแบบนี้ เพียงแต่รู้ว่าผมต้องหอมแก้มพี่พีท
แล้วพี่พีทก็ล้มตัวลงนอนสวมกอดผมทันที มันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
มันเหมือนอะไรบางอย่างระหว่างเราได้สลายไป ทำให้เราใกล้กันมากขึ้น
หรือจะเป็นสถานะพี่น้องที่ถูกแปรเปลี่ยน มันเป็นอีกความรู้สึกหนึ่งที่มีความสุข
นี่ผมกำลังมีแฟนเป็นผู้ชายใช่ไหม..........................................





ขอบคุณค๊าบบบบบบบ

[~มือวางอันดับ1~]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ขอจิ้มจองไว้ก่อน น่าสนุกอ่ะ เดี๋ยว ตามอ่านหมด แน่นอน +1แทนขอบคุณ ค่ะ

[Horizon]

 
+1

[เฉาก๊วย]

น้องภูไม่รู้ว่าคนเป็นแฟนเค้าต้องรู้สึกกันแบบไหน แล้วตกลงยอมรับว่าพี่พีทเป็นแฟนหรือยังเนี่ย 

[THiiCHA]

น้องภูน่ารักไปแล้ววว อิอิ

[eern]

 :-[ชอบน้องภูกับพี่พีทน่ารักดี

[tawan]

ม้วนตัวสิบรอบอายยยย

น้องภูจะน่ารักไปไหนค่ะ

 

[woodong]

สั้นมาก ค้างงงง  จะเป็นไงต่ออ่ะ

[tookujang]

กรี๊ดดดดดดดดดด น้องภูน่าร๊ากกกกกกกกกที่สุด เอาไปเลยเป็ด1ตัว :laugh:อ่านแล้วแก้มปริเลย
 

[roseen]

 :impress2:เกือบไป

[nn~~NN]

ว๊ายยย  บทจะก้าวหน้าก็กระโดดเลย
ดีนะที่ไม่ปล้ำน้องเลยน่ะตาพีททททท
(ลืมไป  ยังไงก็ปล้ำไมไ่ด้  น้องภูยังไำม่สุก ไม่พร้อมเสริฟ ฮ่าๆๆๆ   )

[•ไนท์คลุง•]

น้องภูน่ารักอ่าา นึกว่าพี่พีชจะปล้ำน้องภูซะแล้วว

[kenghan]

ใกล้ล่ะ อีกนิดน้องก็จะมาเป็นของพี่พีททั้งตัวและใจ

[BeeRY]

น้องภูน่าร๊ากกกก อยากเอามากอดบ้าง
พี่พีทรอมานานแล้ว รออีกหน่อยจะเ็ป็นไรใช่ป่ะ
คือว่ายังไงก็ยังอยากให้น้องภูจิ้นไปนานๆอยู่ดี 

[EunJin]

น่ารักมากค่ะ โอ้ยยย เขิลที่สุดอ่ะ ดีใจด้วยนะพี่พีท เริ่มเข้าใกล้สถานะ คำว่าแฟนแล้วนะ คิคิคิคิ

[karenoo]

อุ้ย....ขอเป็นแฟนล่ะ แหมบทจะเร็วๆ ก็เร็วจนตาไม่ทันจริงๆ พี่พีทเนี๊ะย
รอลุ้นบทหวานๆ ในตอนต่อไปนะคะ

[-~iK@iZ_KunG~-]

น้องภูก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน
อยากได้แยยนี้สักสองคน ฮ่าๆๆ

[Mickey Mouse]

ว๊าวววววววววว
น่ารักจังเลยนะเนี่ย น้องภู
 

[Karn12]

ให้เวลาน้องภูอีกนิดนะพีท  ก็น้องภูเขาไม่เคยมีแฟเลยไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองเท่าไหร่

[in_blu]

mission clear กะพาร์ทนี้
แต่คุณพี่พีทขาาาา พึงระลึก ว่า น้องภูยังไม่ตอบตกลงน้าาาา
ดังนั้น อย่าเอาแต่ใจให้มากนั้น !!!

[nemesis]

โอ้ยๆหวาน

[nai_ball]

สนุกอ่ะ...มาต่อเรื่อยๆ นะครับ

^^

[lune]

น้องภูน่ารัก 
คุณแม่เลี้ยงด้วยอะไร 
ทำไม ฉลาด ชัดเจนเกินอายุ 

[day9day]

น่ารักทั้งคู่เลยครับ  ชอบมากมาย

ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
เนื้อเรื่องมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ดีมากๆครับ
 
 

[♠DekDoy♠]

น้องภูจะตกหลุมตาลุงพี่พีทแล้วสินะ อิอิ

[forever-yunjae]

น่ารักมากมายยย ย ย อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  :8o:

[SakataGintoki]

 
บร๊ะเจ้าาาา !!
อ่านไปเขินไป  น้องภูซื่อมากกกกกกก

 

แต่น่ารักมากเช่นกัน  ฮ่าๆๆ

[MaRiTt_TCL]

อั๊ยยะ พี่พีทผิดเต็มๆ

เดี๋ยวนะรู้สึกตอนแรกจะโกรธกันแล้วทำไมมาหวานกันได้เนี่ยย 55
น้องภูโครตน่ารักเลย 

[fiixtion]

อ่านไป ยิ้มไป กรี๊ด ดังๆ(ในใจ) เออถ้าจะบร้าแร้ววววววว  รักน้องภูจัยเยย