หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[PoMArmKuB]

เหวอ พี่พีทน่ากลัว แต่ก็อยากให้ทำสำเร็จจัง วู้วส์เชียร์นะ

[Karn12]

น้องภูได้ลิ้มรสสตอเบอร์รี่แน่นอน  คอนเฟิร์ม

[the_pupae]

น้องภูเราเสน่ห์แร๊งงงเกินห้ามใจ

[nolirin]

แต่ยังไงก็ต้องปายยยยยนะน้องภู :haun4:ไปอาบน้ำกะพี่พีทซะดีๆ
พี่พีทเค้าเตรียมการไปขั้นต่อไปแระ ซื้อของเตรียมไว้พร้อม!!!

[Supermimt]

จัดชุดใหญ่ อารมณ์ สตอเบอรี่เลยค่ะ พี่พีทททททททททททท

[yowyow]

แหม ไอพี่พีท ซื้อถุงยางมาซะเยอะ จะจัดเต็มกลิ่นสตอเบอร์รี่หรอ 5555

[Mickey Mouse]

 

[woodong]

แหม เลือก กลิ่นที่ชอบด้วย

[nongrak]

ตอนนี้น่ารัก พีทตามใจน้องภูขนาดนี้หวังผลคืนนี้แน่

[day9day]

ท่าทางน้องจะไม่รอดนะ

[ujen]

ค้างอย่างแรง

 

[seaz]

ชอบสตรอเบอร์รี่เหรอ ^^

[SakataGintoki]

 
พี่พีท !!  นายแน่มากกกกก
อย่ารุกหนักให้มากนัก  เดี๋ยวน้องภู หัวใจ Y
5555

[kinjikung]

พี่พีทชวนน้องภูอาบน้ำอีกแว๊ววว
อาบแบบนี้ทุกวัน น้องจะไปโรงเรียนไม่ทันเอานะ
ปล. พี่พีท เน่าจริง แต่ก็ชอบนะ 

[CarToonMiZa]

น้องภูจะหวานให้พี่พีท
ชื่นใจหน่อยก็ไม่ได้
แต่น่ารักอ่ะ

[dukdikdukdik]

พี่พีทซื้อมาเยอะอย่างนี้ จะได้ใช้มั้ยน๊อ

[♠♥♦♣]

อิพี่พีทนับวันจะเหมือนตาแก่โรคจิตเข้าไปทุกที
คิดอะไรลามกตลอด ไอ้ที่อยู่ๆ ก็หัวเราะคนเดียวเนี่ย น่ากลัวนะ
น้องภูก็ไม่ได้รู้สตอรี่อะไรกับเค้าเล้ย 

[Still_14OC]

พี่พีทชอบแตกยาก ส่วนน้องภูชอบกลิ่นสตอเบอรี่ อร๊ายยยยยยยยยย เค้าคุยเรื่องอะไรก๊าน อะไีกัน

[nemesis]

อ๊ายยยยยยอาบน้ำด้วยกัน  อิอิ

[iforgive]

5555  พี่พีทพร้อม  อุปกรณ์พร้อม  เหลือแต่น้องนี่แหละ  เมื่อไหร่จะพร้อม

[maprang-baba]

เฮ้ยย่ะ พี่พีทททททท
ชวนน้องภูอาบน้ำกรี๊ดดดดดดด

[som]

ภูคร๊าบบบ  ทำไมน่ารักอย่างนี้  ไอ้พี่พีทอย่าทำภูเจ็บนะ

[Brick]

น้องภูเสร็จพี่พีทแน่ๆ
ฮ่าาๆๆๆ

 

[Rhythm]

รออ่านนะคะ

[monkaew]

ก็บอกแล้วไงว่าจะรอดสักกี่ตอนอิอิ

[BeeRY]

พี่พีทเตรียมพร้อมสุดๆอ่ะ ว่าแต่น้องภูชอบสตรอเบอร์รี่เหรอคะเนี่ย

[MaRiTt_TCL]

กรื้ดดดภูน่ารักจัง พี่พีทก็หวานโครต

[kenghan]

ฝึกไว้ค่ะ น้องภู อาบน้ำกัน เดี๋ยวก็ชิน
แล้วจะตกหลุมรักพี่พีทจนถอนตัวไม่ขึ้น

[iota]

คืนนี้จูมงจะมีโอกาสได้ใช้กลิ่นสตอเบอรี่หรือเปล่า? ลุ้นจนตัวเกร็ง
แต่น้องภูยังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองแล้วแบบนี้พี่พีทจะกล้า...
สงสัยจูมงคงจะเปิดประตูเมืองไม่ได้ง่ายๆ เป็นแน่แท้
มีคนกล่าวไว้ว่า "ถ้าอยากเห็นสายรุ้งสีสวยงดงามก็ต้องรอจนกระทั้งหลังฝนตก"
พี่พีทอยากจะกินเด็กก็ต้องใจเย็นๆ นะครับ
เอาใจช่วยพี่พีทกับน้องภูเพราะอยากเห็นสายรุ้งของคนทั้งคู่
เมื่อคืนไม่ได้เข้ามาบอกรักวันนี้ขอสอง
รัก รัก นะครับ

[K.Pupoom]

^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆๆ (ดันมานหน้าใหม่เลยไม่ได้จิ้มเลย ย๊าก)


สวัสดีครับทุกคน

มาไม่ดึกเนอะวันนี้  อิอิ

พยายามมาให้เร็วๆอ่ะครับ อยากรีบนอนก่อนเที่ยงคืนเหมือนชาวบ้านปรกติเขาบ้าง

หนาวแล้ว ห่มผ้า กันด้วยนะครับบบบบ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ ขอบคุณมากมากจริงๆ อ่านไปยิ้มไปทุกคอมเม้นท์เลยยยยย




ตอนที่...26
 



หลังจากที่ถูกฉุดกระชากลากถู ดึงผลัก หรืออาจจะมียืนยันบ้าง
น้องภูก็มายืนอยู่ในห้องน้ำ ร่างกายยังไม่เปลือยเปล่า
"ถอดเสื้อผ้าสิ"
"ไม่ถอด"
"ทำไม"
"-------------------"
"จะถอดเองหรือจะให้พี่ถอด"
"ทำไมพี่พีทต้องบังคับภูด้วย ภูไม่อยากอาบภูง่วงภูเหนื่อย"
"แต่เราสองคนต้องนอนร่วมเตียงกัน พี่พีทไม่อยากนอนร่วมกับคนสกปรก"
"ภูนอนกับพื้นก็ได้"
"ทำไมต้องดื้อ ทำไม่ต้องมีข้ออ้าง มีปัญหามีโน้นมีนี้ตลอด ทำตามที่พี่บอกดีดีสักวันมันไม่ได้หรือไง"
"ก็พี่พีทไม่มีเหตุผล"
"พี่ไม่มีเหตุผลตรงไหน"
"ก็................."
"ภูไม่ยอมอาบน้ำ พี่พามาอาบ ตรงไหนที่ไม่มีเหตุผล"
"ก็ตรงนี้นี่แหละ  ออกไปเลย ภูอาบเองได้"
"คิดหรอว่าพี่จะยอม" แก๊ก ไอ้พี่พีทมันล็อคประตูห้องน้ำทันที
"อย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนันภูจะร้องให้คุณย่าช่วย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ  คิดหรอว่าคุณย่าจะได้ยิน"
เอาไงดีว่ะ ขืนอยู่ตรงนี้นานไอ้พี่พีทมันต้องทำอะไรเราแน่
ขืนดื้อดึงไปก็มีแต่จะเสีย แรงเราไม่มีทางสู้มันได้แน่
พี่พีทเดินเข้ามา ผมก็เดินถอยหลังหนี จนแผ่นหลังชนผนังห้องน้ำ
เหมือนเหตุการณ์เมื่อเช้ากำลังจะวนเวียนกลับมาอีกรอบ
"พี่พีทททททท" เรียกมันเสียงหวานๆไว้ก่อน
"ครับ" พอขานรับมันก็หอมแก้มผมทันที เรียกเสียงหวานแค่นี้ทำเป็นเคลิ้ม
"แล้วไอ้ที่ซื้อมาวันนี้ไม่ต้องชะใช้หรอ"
พี่พีทมันทำตาเป็นประกายเหมือนดีใจสุดๆ ออกนอกหน้ามาก
อยากให้ทุกคนได้เห็นหน้ามันจริงๆ โคตรหื่นอ่ะ
"ภูพร้อมแล้วหรอ"
"สักวันก็ต้องโดนอยู่ดี"
"รอพี่แปปนะ" แล้วมันก็รีบวิ่งออกจากห้องไป ผมก็รีบล็อคประตูทันที
ฮ่าๆๆๆ  น้องภูไม่ใช่หมูในอวยหรือไก่ในกำมือพี่พีทนะโว้ยยยย
อยากจะทำอะไรก็ทำ อยากจะได้อะไรก็บังคับ โด่วววว  คนละรุ่นกันไอ้น้อง
"เห้ยย ล็อค กุกๆๆๆๆกึกๆๆๆ" เสียงพี่พีทมันเขย่าประตู
"พี่พีท  เอามาเป่าให้สนุกนะ"
"น้องภู เปิดประตูให้พี่พีทเดี๋ยวนี้นะครับ"
"เสียใจด้วยนะครับ ภูอยากอาบน้ำ................................คนเดียว"
"จะเปิดไม่เปิด"
"เปิดก็กลัวสิ"
"ถ้าพี่เปิดได้ ภูจะโดนไม่ใช่น้อย"
"หรอ  ภูกลั๊วกลัว"
"ไอ้ลิง จะเปิดไม่เปิด"
"ไม่เปิด แล้วคืนนี้ภูจะนอนในนี้ด้วย"
"มันหนาวนะ"
"แต่มันก็ไม่อันตราย"
"ออกมาเถอะนะ พี่พีทสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรน้องภู"
"ภูไม่เชื่อหรอกพี่พีท พี่พีทน่ะเจ้าเล่ห์ ภูรู้ทันหรอก"
"สัญญา"
"ไม่เชื่อ"
"ก็ตามใจแล้วกัน" ทำมาเป็นเสียงละห้อย โถ่ อย่ามาดราม่า
ผมอาบน้ำอย่างสบายใจ เสียงพี่พีทมันเงียบไป สงสัยจะหลับไปแล้วแหละ
อาบน้ำเสร็จ ก็ถึงคราวซวย ก็ไอ้พี่พีทมันกระชากลากถูน้องภูเข้ามา
ผ้าเช็ดตัวสักผืนก็ไม่ได้ติดมือมาด้วย อาบเสร็จจะเอาอะไรเช็ดตัวละ
ก็เลยหยิบเสื้อผ้านักเรียนที่ถอดไปเมื่อครู่เนี่ยแหละเอามาใส่ก่อน
มันไม่มีทางหล่นเปียกอีกครั้งแบบเมื่อเช้าแน่นอน
ผมค่อยๆเปิดประตูให้เบาที่สุด ก็เห็นไอ้พี่พีท มันนอนนุ่งผ้าเช็ดตัวหลับอยู่บนเตียง
ผมก็เลยเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ระเบียง ย่อง ย่อง ย่อง ย่อง
ขณะที่กำลังเลื่อนประตู อย่างเบาๆเพราะกลัวไอ้เสาไฟหื่นจะตื่น
ก็เหมือนมีมือหนึ่ง มาจับที่ประตูไว้ แล้วก็เลื่อนประตูออกแทนผม
เงาดำทับร่างผมไว้หมดแล้ว ผมค่อยๆหันกลับไปดูอย่าง ช้าๆ ช้าๆ
"อูยยยย  ซวยแล้ว" ไอ้พี่พีทยิ้มมุมปาก สายตาจ้องมาที่ผม
แล้วมันก็ดันตัวผมเข้าห้องน้ำไปทันที ล็อคประตูแก๊กกกกกกกก
"พี่พีท สัญญาแล้วไง ว่าจะไม่ทำอะไรน้องภูอ่ะ จำไม่ได้หรอ"
"ได้"
"แล้วเข้ามาทำไมอ่ะ"
"อาบน้ำสิ"
"อ้ออ ภูอาบเสร็จพอดีเลย ตามสบายตามสบาย หาวววว  ง่วงแล้ว ภูไปนอนก่อนนะ"
"เดี๋ยว" พี่พีทดึงเสื้อผมไว้
"มีไรหรอ"
"จะนอนทั้งชุดนั้นน่ะหรอ"
"เดี๋ยวไปเปลี่ยนข้างนอกไง "
"เดี๋ยวพี่ช่วยเปลี่ยนดีกว่า"
แล้วพี่พีทมันก็ดันผมติดกำแพง ขาสองข้างคร่อมผมไว้ไม่ให้ผมหนีไปไหน
แล้วก็ปลดกระดุมผมทีละเม็ด ทีละเม็ด ผมพยายามจะดิ้นแล้วก็ปัดป้อง
"อยู่เฉยๆ ถ้าขืนยังดิ้นแบบนี้ พี่จะทำสิ่งที่พี่คิดไว้แล้วภูก็คิดไม่ถึง"
ผมยืนตัวแข็งให้พี่พีทถอดเสื้อ ตาก็หลับสนิทไม่กล้ามองคนตรงหน้า
เสื้อนักเรียนของผมถูกเหวี่ยงลงตะกร้า เหลือแต่กางเกงนักเรียนตัวเดียวที่ไร้ชั้นใน
กางเกงที่ไร้เข็มขัดเลื่อนต่ำลง เมื่อผมหายใจออกทำให้เห็นไรขนอ่อนๆของเด็กหนุ่มกำลังโต
พี่พีทสอดมือเข้ามาข้างลำตัวผมแล้วลูบไล้ที่แผ่นหลัง
ปลายจมูกกดมาที่ซอกคอ อีกมือก็ประคองไว้ที่ท้ายทอย
ตอนนี้สติน้องภูแตกซ่านไปหมดแล้ว มือไม้อ่อนแรงขาไม่มีกำลัง
มือที่โอบเอวผมอยู่ เลื่อนมาสัมผัสกับหน้าท้องแบนราบ
หลังมือ ค่อยๆเลื่อสัมผัสต่ำลง ต่ำลง
นิ้วมือทั้งห้าทำงานสอดประสานกันเป็นอย่างดี
ปลดพันธนการของกางเกงนักเรียนหลุดออก ลงไปกองที่ข้อเท้าอย่างง่ายดาย
ริมฝีปากเริ่มขยับทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี ดูดชิมไปทั่วยอดอก
ค่อยๆเลื่อนขึ้นไปถึงชายคาง จนประกบแน่นิ่งที่ริมฝีปากของคนที่กำลังสั่นกลัว
ริมฝีปากบางๆถูกบดขยี้อย่างนุ่มนวล ลิ้นถูกส่งไปสัมผัสภายใน
เหมือนกับอยากจะกัดกินเสียให้ได้
พี่พีทอุ้มผมขึ้นนั่งบนพื้นที่ว่างตรงอ่างล้างหน้าแล้วเข้ายืนประชิดหว่างขาของผม
ผ้าเช็ดตัวผื่นใหญ่ของพี่พีทหลุดออกไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ 
ทงอีลูกรักของน้องภูถูกมือของพี่พีทจับกุมไว้แน่น  ผมต้องถอยหนีจนหัวชนผนัง ข้อศอกยันพื้น
"พี่พีททททททท ภู  โอ๊ะ" ทงอี ถูกข้าศึกครอบงำไปเสียเเล้ว
มิวายข้าศึกยังยิ้มเยาะอีกต่างหาก เมือ่เห็นสีหน้าของผม บิดเบี้ยว
ผมพยายามใช้มืออีกข้างดันข้าศึกออกไปเพื่อปกป้อง ทงอี
แต่เห็นจะทัดทานกำลังข้าศึกไม่ไหว
"พี่พีททท" เสียงที่แผ่วเบาในลำคอ ได้แต่อ้อนวอน ขอความปราณี
ให้หยุดการกระทำอันอุกอาจครั้งนี้อเพราะตอนนี้ น้ำตาทงอีจะแตกเสียให้ได้
"ภู ม่ะ  ไม่  หว่ะ ไหว แล้วววว" สิ้นเสียงอ้อนวอน ข้าศึกปล่อยทงอีออกจากวงล้อมทันที
"พร้อมกันนะ"  มีเสียงกระซิบดังแว่วมาที่ข้างหูผม พร้อมจูบเบาๆที่แก้ม
 บัดนี้จูมง ได้พบกับทงอีกอีกครั้ง ทั้งคู่ประสานกันเป็นแนวเดียว
ภายใต้อุ้งมือใหญ่นุ่มของเจ้าของจูมง แล้วเขาก็ทำการอุกอาจอีกครั้ง
ด้วยฝ่ามือใหญ่นุ่มของบุคคลที่ยืนโน้มกายกดจมูกมาที่ซอคออ่อนแรง
"พี่ เอ้อ พี  อื่มมม  พี่รักภูนะ" อึก อึก อึก
และแล้ว น้ำตาของทงอีกะจูมง ก็ไหลประดุจเขื่อนแตก

"พี่รักภูนะ" เสียงที่หอบเหนื่อยกระซิบข้างหูน้องภู
น้องภูได้แต่นอนหมดแรง แล้วก็ยิ้มเบาๆตอบคนตรงหน้า
แล้วจูบที่อ่อนหวานก็ประกบลงมาที่ฝีปากของผมอีกครั้งเบาๆ
"ลุกไหวไหม" ผมพยักหน้าให้พี่พีท ที่ยืนยิ้มหน้าบาาาาาานอยู่ตรงหน้าผม
ผมค่อยๆดันตัวเองนั่งแล้วก็ลงจากอ่างล้างหน้า ที่เป็นสมรภูมิรักชั่วคราว
สุดท้ายผมก็ต้องอาบน้ำอีกรอบ เพราะร่างกายที่เหนอะหน่ะเพราะพี่พีท
มาถึงขนาดนี้แล้วความอายก็ยังไม่ได้หายไปไหนเลย แถมมีมากกว่าเดิมเสียอีก
ผมได้แต่ยืนหันหลังอาบน้ำเงียบๆ ไม่ได้หันไปสบตาพี่พีทเลย
มีแต่พี่พีทคอยถูสบู่ ให้ผม เราไม่ได้พูดอะไรกัน จนอาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเสร็จ
พี่พีทก็มาช่วยเช็ดหัวให้ผมเหมือนเดิม แต่ผมเห็นว่าพี่พีทอมยิ้มตลอดเวลา
จนพร้อมนอน ต่างคนก็ต่างนอน ผมอยากพูดอะไรกับพี่พีทนะ
แต่ไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ  ไม่รู้จะเริ่มอะไรดี
"พี่พีท" เรียกมันไปก่อน พี่พีทพลิกตัวนอนตะแคงมาทางผมที่นอนหงายมองเพดาน
"พี่พีทไม่เปลี่ยนใจแน่นะ"
"เปลี่ยนใจเรื่องอะไร"
"เรื่องภูอ่ะ"
"ทำไมอ่ะ"
"พี่พีทจะเอาภูเป็นแฟนจริงหรอ"
"พี่พีททำขนาดนี้ภูคิดว่าพี่ล้อเล่นหรือไง""
"พี่พีทอยากได้เรื่องอย่างว่าหรือเปล่า พี่พีทบอกภูตรงๆก็ได้ บางทีมันอาจจะไม่ใช่ความรัก"
"ทำไมถึงคิดแบบนั้น"
"ไม่รู้สิ แต่ภูกลัว"
"กลัวอะไร"
"กลัวว่าถ้าภูให้ความรักพี่พีทไปจริงๆ วันหนึ่งถ้าพี่พีทไม่รักภูแล้วภูกลัวว่าภูจะอยู่ไม่ได้"
"เด็กโง่ พี่พีทสัญญาแล้วไงว่าจะรักน้องภูไปจนวันสุดท้ายของชีวิต" พี่พีทเอามือมาบีบจมูกผม
"พี่พีท"
"ครับ"
"ภูอาจจะทำหน้าที่คนรักของพี่พีทไม่ได้เรื่องก็ได้นะ"
"แค่ภูรักพี่บ้างก็พอแล้ว"
"ภูไม่รู้ว่าความรู้สึกของคนรักกัน มันเป็นแบบไหนนินา ภูไม่เคยมีแฟนนะพี่พีท"
"แล้ววันนี้รู้สึกกับพี่แบบไหนอ่ะ บอกพี่หน่อยสิ"
"ไม่รู้ดิ แต่รู้ว่ามันเป็นความรู้สึกที่ดี"
"ภู"
"ครับ"
"พี่รักภูจริงๆนะ พี่อยากให้ภูเชื่อพี่  ได้ไหม"
"อื้ม" พูดยังไม่ทันจบ ก็โดนหอมซะแล้วครับ แล้วก็โดนดึงไปกอดซะงั้น
"พี่พีท"
"ครับที่รัก"
"ภูจะบอกว่า" ผมต้องหลบสายตาพี่พีทที่ตอนนี้มันจ้องจนผมเขินไปหมดแล้ว
"เรื่องแบบนั้นภูยังไม่เคยนะ เออ คือ พี่พีทอย่าเพิ่งได้ไหมอ่ะ ภูขอเวลาหน่อย"
"ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวพี่จะสอนให้เอง"
เห้ยยย ไม่ได้บอกให้สอน บอกว่าขอเวลา ขอเวลา ยังไม่พร้อมโว้ยยยยยยยยย
"ภูขอเวลา ไม่ใช่ให้สอน"
"ขอเวลาไปทำไม"
"ก็แบบว่า จะได้ไปศึกษาไงว่าเค้าทำกันแบบไหน อย่างไร"
"แนวทางการศึกษาล่ะ"
"ยังไม่รู้"
"เห็นไหม ก็บอกแล้วไงว่าพี่จะสอนให้ แล้วก็ไม่มีใครสอนภูได้ดีเท่าพี่ แล้วพี่ก็ไม่ให้ใครมาสอนภูด้วย"
"ภูไม่เข้าใจ"
"เรื่องอย่างว่า มันเป็นเรื่องของเราสองคน จะให้คนอื่นเค้ามาสอนได้ไงล่ะจ้ะ พี่ก็หวงของพี่นะสิ"
"บ้า"
"พี่พีท"
"ครับ"
"ตกลงเราเป็นแฟนกันยังอ่ะ"
"ใช้คำว่าคนรักดีกว่า พี่ชอบคำนี้"
"เเล้วเราเป็นคนรักกันหรือยังอ่ะ"
"เป็นแล้ว"
"อย่างนั้นภูขออะไรพี่พีทสักอย่างได้ไหม"
"สิบอย่างก็ได้"
"เอาอย่างเดียวก่อนเหอะ"
"ว่ามาสิ"
"ถ้าพี่พีทไม่รักภูแล้ว บอกภูตรงๆนะ แล้วขอภูเป็นน้องชายพี่พีทเหมือนเดิม อย่าไล่ภูไปไหนได้ไหม"
"มันจะไม่มีวันนั้นเด็ดขาด ขอให้ภูเชื่อพี่ พี่จะรักภูคนเดียว ถึงวันข้างหน้าภูเจอใครที่ดีกว่าพี่ พี่ก็ยังจะรักภู"
"ภูมีแฟนอีกคนได้อ่าสิ โหยย ใจกว้างเป็นบ้า"
"พี่ยังพูดไม่จบเลย"
"ก็พี่พีทบอกเจอใครที่ดีกว่าพี่พีทก็ให้ทิ้งพี่พีทไปได้เลยไม่ใช่หรอ"
"ไม่ได้หมายความแบบนั้นซะหน่อย  นี่แหน่ะ" แล้วมันก็หอมแก้มผม อย่างแรง
"โอ้ย หอมแรงไปแล้ว เดี๋ยวช้ำนะ"
"พี่ขี้หวง ขี้หึง มากมากด้วย พี่ไม่มีทางให้ใครมาแย่งภูไปจากพี่หรอก"
"แล้วเมื่อกี้ทำพูดเป็นใจกว้าง"
"พี่จะรักภูให้ดีที่สุด จะได้ไม่มีใครรักภูได้ดีกว่าพี่อีก"
"ถ้ามีล่ะ"
"ก็ช่างมัน พี่ก็ไม่ให้ภูไปไหน "
"เอ้า งงนะเนี่ย"
"สรุปก็คือ ห้ามไปจากพี่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถึงจะไปพี่ก็ไม่ให้ไป"
"พี่พีท"
"ครับ"
"พี่พีทเจ้าชู้ไหม"
"ไม่เลย"
"จริงอ่ะ"
"จริง"
"แล้วพี่พีทเคยมีแฟนไหม"
"เคยสิ"
"ผู้หญิงผู้ชาย"
"คนแรกเป็นผู้หญิงคนที่สองเป็นผู้ชาย"
"เท่ากับภูเป็นคนที่สามอ่ะสิ"
"ใช่คนที่สามแล้วก็คนสุดท้ายของพี่"
"ภูว่าพี่พีทก็พูดแบบนี้กับคนที่สองเหมือนกันแหละ"
"ถ้าพี่พูดว่าภูเป็นคนแรกที่พี่พูดแบบนี้จะเชื่อไหมล่ะ"
"ไม่เชื่อ"
"อย่างนั้นก็ให้เวลาพิสูจน์"
"ว่าแล้วต้องพูดแบบนี้ ฮ๋าๆๆๆ"
"ไอ้ลิงเอ๊ยยยยยยย" แล้วพี่พีทก็หอมแก้มผมอีกแล้ว ตกลงจะหอมทั้งคืนเลยใช่ไหมเนี่ย
"ภูขอพี่พีทไปแล้วหนึ่งข้อ ภูให้พี่พีทขอภูบ้างหนึ่งข้อเหมือนกัน"
"อืมมมม  ยังคิดไม่ออก"
"นับ1-3ถ้าคิดไม่ออกถือว่า ยกเลิก อดขอ  1.............  2............."
"เห้ยๆๆๆเดี๋ยวดิ"
"สองครึ่ง"
"เดี๋ยวววววว"
"สองค่อน"
"ห้ามให้ใครหอมแก้ม ยกเว้นพี่"
"คุณย่าด้วยหรอ"
"ยกเว้นคุณย่า"
"ก็ได้"
"น่ารักจัง" หอมอีกแล้ว  น้องภูเขินนะ ถึงมันจะมืดก็เถอะ
"พี่พีท ภูง่วงแล้ว"
"ฝันดีนะ "
"พี่พีท"
"ครับ"
"กอดภูจนภูหลับได้ไหม" ก็ต้องโทษพี่พีทแหละ มาทำให้ภูเคยตัว นอนต้องมีคนกอด
"ถึงภูไม่ขอพี่ก็จะกอดทั้งคืนอยู่แล้ว"
"ขอบคุณครับ ฝันดีนะ " หอมๆๆๆๆๆๆๆ หอมจัง พรุ่งนี้แก้มช้ำเค้าจะดื้อไม่ไปโรงเรียนน๊าาาาาาา



คืนนีฝันดีนะครับบบบบ

พรุ่งนี้รวยจร้า พรุ่งนี้รวยยยยยยยยยยย