หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[chantana]

+1 ให้จ้า พึ่งจะอ่านจบอะ

ชอบน้องภูมากเลยน่ารัก ใส ซื่อ  และใจบริสุทธิมากจ้า 

ส่วนพี่พีท ก็อบอุ่น รักเสมอต้นเสมอปลายดีค่ะ  ชอบกินเด็กนะ    

รอตอนต่อไปจ้า 

[kazhiki]

อร๊ายยยยย นี่ขนาดตื่นสายนะ  ถ้าตื่นไวคงถึงไหนๆๆๆกันแระ อิอิ 

ขอบคุณมากค๊าาา น้องภูน่ารัก
 

[•ไนท์คลุง•]

มาต่อแล้วว +1 เป็นกำลังใจให้นะครับบ

[monkaew]

น้องภูตอนนี้ก็รอดตัวไปนะดูจิจะรอดสักกี่ตอน

[kungyung]

 
ทงอี กะ จูมง

[-~iK@iZ_KunG~-]

น้องภูก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง อิอิ

[MaRiTt_TCL]

นิดๆหน่อยก็เอาเนอะพี่พีททท

ปล. ถ้าคนเขียนไม่มีคนกอดเดี๋ยวคนอ่านกอดเอง อิอิ   

[Karn12]

เขินอ่ะ  หวานกันจริง ๆ

[karenoo]

แหมน้องภูมีหยอดแก้เขินด้วย...สุกรค่อยๆ เดิน 555

[Chubby]

สวัสดีจ้านักเขียนหน้าใหม่ ขอโทษที่มาต้อนรับช้าไปหน่อนนะจ๊ะ 
มีคนแนะนำเรื่องนี้มา ชับบี้ขอไปก่อนก่อนนะ วันหน้าจะมาเม้มใหม่จ๊ะ
 

[Nus@nT@R@]

พี่พีท แอบหื่น ฮ่าๆๆๆ

[iota]

ถ้าความคิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของความรัก
ตอนนี้ผมก็รัก ภูภูมิ เข้าให้แล้วเพราะความคิดถึงนี่แหล่ะ

ไม่น่าที่จะอ่านตอนนี้ในช่วงเวลาทำงานเลยจริงๆ โฮกกก!!
ไม่ใช่ความหวานของพี่พีทกับน้องภูหรอกนะครับ (อันนี้ชอบอยู่แล้ว)
แต่เป็นตอนอาบน้ำของทั้งคู่มากกว่า ที่ทำเอาจูมงของผมมันท้ารบ
ไม่ยอมสงบเสียที... อ่านแล้วทั้งยิ้ม ทั้งหื่นในเวลาเดียวกัน
ขอบคุณสำหรับความหวานและความน่ารักที่ส่งมาให้อ่านครับ
หนาวนี้ ภูภูมิไม่มีใครให้กอด
ตอนนี้ส่งใจไปให้ไม่รู้จะอบอุ่นแทนกันได้หรือเปล่าหนอ รักครับจุ๊บ จุ๊บ

[8X]

ตามอ่านมาหลายวัน ชอบน้องภูทั้งน่ารักขี้อ้อน พี่พีทก็นะเลี้ยงต้อยแต่เด็ก 555

[piing fuen]

น้องภูน่ารักน่าหยิกจริงๆๆ ใช้ภาษาน่ารักมากเลย ชอบสุดๆๆ ติดน้องภูกับพี่พีทแจเลยตอนนี้ จะติดตามผลานต่อไป ง่วงจัง

[NoteZapZa]

เคลิมมมมมมมมมมมมมมมค่ะ

[m_pop91]

วันนี้พี่พีทไม่มาหื่นเหรอตี 1 แล้วนะครับ

[K.Pupoom]

มาแล้วค๊าบบบบบบบบบ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ ขอบคุณมากมากจริงๆ
ขอบคุณสำหรับอ้อมกอดและหัวใจที่ส่งมาให้คลายหนาว
มาดึกไปหน่อย (อีกแล้ว)
มัวแต่ซักผ้ากองโต ไม่อยากให้ร้านซักกลัวเค้าทำมิดีมิร้ายกับกางเกงยีนส์สุดเลิฟ
เห้อชีวิตหนุ่มโสดเมื่อไรจะผ่านไปซะที อยากมีคนซักผ้าให้ กร๊ากกกกกกก

อ่านคอมเม้นท์แล้วหลับสบายทู๊กกกวัน



ตอนที่...24

 


"ทำไมมึงพึ่งมา" ไอ้แบงค์ตะโกนถามผม ขณะยังไม่ได้ก้าวข้ามผ่านธรณีประตูห้อง
ดีนะว่าอาจารย์ยังไม่มา ไม่อย่างนั้นน้องภู ซวย แน่
"รถติดว่ะ"
"กูมีข่าวดีจะบอกมึง"
"อะไรว่ะ"
"มีคนฝากขนมมาให้มึงอีกแล้ว"
"ใคร?"
"คนเดิม ไอ้พี่มาร์ค"
"แล้วไหนล่ะขนมกู"
"พวกกูกินหมดแล้ว เหลือแต่ห่อ"
"ขอบใจมากที่เอาไว้ให้กูดูต่างหน้า"
"เห้ยไอ้ภู  ทำไมพึ่งมาว่ะ"
"หมากูคลอดลูกน่ะ ต้องทำคลอดให้มันก่อน"
"ในปากมึงอะหรอ"
"เออ พอหมากูออกลูกแล้วจะได้เอาไปกัดหมามึง"
"ไอ้ภู คอมึงไปโดนอะไรมา" ไอ้ตี๋ที่อยู่หลังห้อง เสือกตาดีนะมึง รีบเดินมาเปิดปกเสื้อผม
"ป่าวนิ"
"แล้วทำไมแดงเป็นจ้ำๆแบบนี้ นี่มึงโดนข่มขืนอีกแล้วหรอ" คนทั้งห้องหันมามองเป็นตาเดียว
"มึงจะตะโกนหาพระแสงเจไดอะไรล่ะ " ผมก็ต้องยิ้มเจื่อนๆให้กับเพื่อนมนห้องอีกหลายชีวิต
"มึงบอกกูมาเดียวนี้นะไอ้ภู ใครทำมึง"
"ไม่มีใครทำอะไรกูทั้งนั้นแหละ"
"แล้วคอมึงแดงได้ไง"
"กูปีนต้นมะม่วงมาเมื่อเช้านี้ แมลงมันอาจจะกัดกูก็ได้"
"กูไม่เชื่อ"
"ก็ไม่ได้ขอร้องให้มึงเชื่อนิ"
"อ้าวๆ นั่งที่ได้แล้ว พวกเธอ"
อาจารย์มาช่วยชีวิตแท้ๆ ไม่อย่างนั้นไอ้ตี๋มันคงถามผมไม่เลิก
พอหมดคาบเรียนก็ไม่ต้องพูดถึง คนอื่นๆเขาก็ไปหาอะไรทานกัน
แต่ไอ้4ตัวนี้สิ มันได้ล้อมผมไว้หมดแล้ว แล้วก็มองมาที่คอผม
"อย่ามองกูแบบนี้ดิว่ะ"
"มึงจะยอมรับดีดีหรือจะต้องให้กูทรมาน"
"ก็บอกว่าไม่มีอะไร" ไอ้พี่พีทนะไอ้พี่พีท จำไว้เลย สร้างตราบาปให้น้องภู
"ภู มีอะไรก็บอกพวกเรามาเถอะ เราเพื่อนกันนะ"
"ขิง คือมันไม่มีอะไรจริงๆ อย่าไปฟังไอ้ตี๋มันมากมันเพ้อ"
"ใครดูดคอมึง"
"ไม่มี"
"กูถามอีกครั้ง"
"กูก็ขอตอบว่าไม่มี"
"ไอ้แบงค์ จับแขนไอ้ภูไว้ ไอ้เป็ดจับขา ไอ้ขิงอุดปากมัน" ไอ้สามคนนี้ทำตามที่ไอ้ตี๋สั่ง
แล้วไอ้ตี๋มันก็ปลดกระดุมเสื้อผม ออก
"ข้างหน้าผ่าน"
"พวกมึงบอกกูดีดีก็ได้เดี๋ยวกูถอดให้ดู"
"มีแต่รอยที่คอ มันอาจจะโดนแมลงกัดต่อยมาจริง ถือซะว่าพ้นผิด"
"แต่กูจะไม่คุยกับพวกมึงอีก" แล้วผมก็เดินแหวกออกจากวงล้อม แกล้งโกรธมันไปงั้นแหละ
กะว่าวันนี้จะแกล้งไม่คุยกับพวกมันสักวัน ผมเดินออกจากห้องไปที่โรงอาหาร
โดยมีไอ้พวกนั้นเดินตามหลังมา มันเรียกผมแต่ผมไม่สนใจ
เดินไปซื้อข้าว มองเห็นพี่ฝุ่นนั่งอยู่กับเพื่อนก็เลยเดินเข้าไปอาศัยนั่งโต๊ะทานข้าวด้วย
"นั่งด้วยคนสิพี่" พี่ฝุ่นเขยิบให้นั่ง
"เชิญครับน้องภูของพี่" ไอ้พี่อาร์ตเพื่อนพี่ฝุ่นครับ
"พี่อาร์ตเมียไม่มาหรอวันนี้อ่ะ"
"น้องภูพี่อาร์ตยังไม่มีเมียนะ อย่าใส่ร้าย ใจพี่อาร์ตมีแต่น้องภู น้องภู น้องภู"
"ขอให้คืนนี้นอนกะเมียแล้วละเมอถึงภูนะ"
"แรง"
"น้องภู ได้ข่าว่าไอ้มาร์คตามจีบหรอ" พี่เอก เพื่อนในกลุ่มพี่ฝุ่นอีกคน
"พี่ไปเอาข่าวมาจากไหน"
"เขารู้กันทั่วโรงเรียนแล้วมั้ง"
"ไม่ทั่ว ภูยังไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย"
"ทานข้าวเถอะอย่าไปฟังพวกมันให้มาก" พี่ฝุ่นพูดจบก็เทน้ำใส่แก้วให้ผม
"จริงๆนะเว้ยไอ้พวกห้องหนึ่งอ่ะ มันเม้าท์ให้กูฟัง มันบอกว่าเห็นน้องภูนั่งรถมากับมันทุกเช้า"
"จริงหรอภู" พี่ฝุ่นทำหน้าตกใจแล้วมองผม
"มั่วแล้ว พี่ชายภูมาส่งทุกเช้า จะมากับมันได้ไง พี่เอก กรองบ้างนะข่าวอ่ะ"
"เออ ใช่ มึง มั่วมาก" พวกเพื่อนพี่ฝุ่น รุมเอาน้ำแข็งปาพี่เอก
"แล้วนี่ทำไมไม่นั่งกับเพื่อน"
"เบื่อพวกมัน"
"ทะเลาะอะไรกันมา"
"เรื่องไร้สาระอ่ะ แกล้งมันไปอย่างนั้นแหละ"
"โน้นๆ เขาชะเง้อมองกันจนคอจะหลุดอยู่แล้ว"
"ช่างมันสิ อยากแกล้งภูก่อนทำไมล่ะ"
"โตแล้วยังจะเล่นเป็นเด็กกันอีก"
"ว๊ายยยยยยยย  น้องภูขาาาาาา มาได้ไงจ้ะเนี่ย" พี่นนนี่ แต่ที่บ้านเรียก อานนท์
"เดินมาครับ"
"ไม่เอานะคะไม่เอาไม่พูดจากับพี่นนนี่คนสวยแบบนี้นะคะไม่น่ารักเลยคะ"
"ก็ผมเดินมาจริงๆนิ ตอบตรงคำถามเป๊ะๆๆๆ"
"ใช่น้องเขาเดินมา ว่าแต่มึงใครจุดธูปเรียกมาเนี่ย"
"อิเอก เดี๋ยวตบปากเลย  ฉันมีข่าวจะมาบอกพวกแก"
"ข่าวอะไร"
"ว่าแต่ผู้เยาว์นั่งอยู่จะฟังได้หรอคะ" พี่แกหมายถึงผมนั้นแหละ
"ผมไปที่อื่นก็ได้พี่"
"นั่งเหอะพวกพี่ไม่มีความลับอะไรหรอก มีอะไรนนนี่ พูดซะทีเหอะ" พี่ฝุ่นพระเอกเสมอ
"แกรู้จักไอ้มาร์คห้อง1ใช่ไหม วันนี้มันนัดต่อยกะไอ้บอลห้อง3"
"เรื่องอะไรว่ะ"
"ก็แย่งน้องม.5กันไง" พรวดดดดด ผมดื่มน้ำอยู่แทบจะสำลักออกมา
แล้วทุกคนบนโต๊ะก็มองมาที่ผมเป็นตาเดียว วันนี้มันวันอะไรของน้องภูว่ะ
พี่นนนี่ เห็นพวกพี่แกมองมาทางผมก็สงสัย
"พวกแกอย่าบอกนะ ว่าน้องม.5คนนั้นคือ.............."
"เออ" พร้อมใจกันเออ มาก เสียงดังฟังชัด
"อกอีแป้นจะแหก คุณพระคุณเจ้าช่วย"
"เห้ย...พี่ อาจจะไม่ใช่ภูก็ได้นะ"
"เออใช่ อีนนนี่ มึงได้ข่าวมาเปล่าว่าน้องม.5คนนั้นเป็นใคร"
"แหล่งข่าวไม่ได้บอก บอกแต่ว่าไอ้มาร์คซื้อสมุดปากกาขนมนมเนยไปให้เกือบทุกวันเลย"
ชัด แบบนี้ ชัด
"ภู.........." พี่ฝุ่นเรียกชื่อผมแล้วมองหน้า มองแบบนี้ก็หมายความว่า ใช่ผมไหม?
"คือว่า   สงสัยจะเป็นภูแล้วแหละ"
"โอ้วววมายก๊อดดดดดดดด น้องภูขาาาาของพี่"
"แล้วไปรับของๆเขาทำไม" พี่ฝุ่นเริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจ ด้วยการนิ่ง
"พี่ฝุ่น...ภูเอาของไปคืนมันตลอด ที่รับไว้ก็มีแต่ไอ้พวกนั้นแหละ ภูไม่ใช่คนเห็นแก่ของเล็กๆน้อยๆนะ"
"แล้วไอ้บอลล่ะ"
"พี่บอลภูเคยคุยแต่ในเฟซ "
"แล้วอะไรที่ทำให้สองคนนี้ถึงขนาดต้องต่อยกัน"
"ภูไม่รู้ สงสัยจะทะเลาะกันในเฟซมั้ง วันนั้นเห็นสองคนนี้มาเม้นท์รูปภูแล้วแขวะกันไปแขวะกันมา ภูก็เลยลบรูปนั้นออกไป"
"ทำไมพี่ไม่เป็นน้องภูขาาาบ้างนะมีผู้ชายมาต่อยแย่งกัน"
"ถ้าพี่อานนท์เป็นภูอาจจะไม่ดีใจก็ได้นะ"
"นนนี่ค่ะคุณน้อง"
"ครับพี่นนนี่ "
"ชอบแกล้งพี่นนนี่อยู่เรื่อยเลย เดี๋ยวจับทำสามีซะนี้"
"พอเลยอีนนนี่ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย"
"นนนี่ไม่ไปนนนี่อยากอยู่กับน้องภูขาของนนนี่"
"มันนัดกันที่ไหนว่ะ"
"ห้องน้ำโรงยิม"
"กูว่าข่าวดังขนาดนี้เดี๋ยวคนแม่งแห่ไปดูก็ไม่ต่อยกันหรอก"
"เออกูก็ว่างั้น ห่วงก็แต่น้องภูของพี่อาร์ตเนี่ยแหละ"
"ทำไมอ่ะ"
"ไอ้มาร์คมันยิ่งบ้าๆอยู่ เกิดมันทำอะไรน้องภูของพี่อาร์ตขึ้นมาทำไง
พี่อาร์ตมองของพี่อาร์ตมาตั้งแต่ม.1 อยู่ดีๆจะให้ไอ้มาร์คเอาไปแดกได้ไง"
"ทุเรศว่ะพี่อาร์ต ภูไม่คุยด้วยแล้ว" ผมจะเดินเอาจานไปเก็บพี่ฝุ่นก็เดินตามมา
"พี่มีเรื่องจะคุยด้วย"
"พี่ฝุ่นมีไรหรอ"
"ไปข้างนอกกัน"เราสองคนเดินออกจากโรงอาหาร ผมเดินผ่านโต๊ะไอ้เพื่อนตัวดี ก็เชิ่ดใส่มัน ซะใจดี
"ภูชอบไอ้มาร์คหรือเปล่า"
"ไม่เลย ภูเป็นผู้ชายนะพี่ฝุ่น" แต่ตั้งแต่เมื่อคืนก็ไม่ค่อยแน่ใจแล้ว
"หรอ" ทำไมพี่ฝุ่นทำหน้าแบบนั้นว่ะ
"อย่ามาล้อภูนะพี่ฝุ่น"
"ผู้ชายที่ทำให้ผู้ชายสองคนต่อยกันได้นี้มันไม่ธรรมดาแล้วมั้ง"
"มันไม่เกี่ยวกับภูซะหน่อย"
"จำไว้นะว่า ถ้าไม่ชอบเขาก็อย่าไปรับของเขา มันเหมือนว่าเราน่ะมีใจให้"
"ปฏิเสธแล้ว พี่ฝุ่นไม่เป็นภูไม่เข้าใจหรอก มันลำบากใจนะ"
"ไปไหนก็ไปกับเพื่อน อย่าไปไหนคนเดียว"
"พี่ฝุ่นนี้โณงเรียนนะ ไม่ใช่ป่าช้า ดงอ้อย จะได้ทำอะไรไม่มีใครเห็น"
"อย่ามองโลกในแง่ดีมากเกินไป "
"ใครจะไปคิดลบแบบพี่ล่ะ"
"จ้าไอ้คนคิดบวก ระวังจะโดนบวก้นบานนะ"
"ทุเรศว่ะพี่ฝุ่น วันนี้ทำไมมีแต่เรื่อง อะไรก็ไม่รู้นะ เซ็งชะมัด"
"ภูมีอะไรก็บอกพี่ได้นะ บางทีภูอาจจะกำลังสับสนอะไรอยู่"
"อื้ม"
"เอาซีดีที่พี่ให้ มาดูบ่อยๆนะจะได้ไม่สับสน"
"เออจริงยังไม่ได้เล่นงานเรื่องนี้เลย"
"อุ้ย พูดอะไรออกไป"
"พี่ฝุ่นกวนว่ะ เออพี่ฝุ่นถามไรหน่อยดิ"
"ว่ามา"
"เวลาพี่ฝุ่นอยู่กับแฟนทำอะไรกันบ้างอ่ะ"
"ก็ทานข้าวดูหนัง เล่นเกมส์ ประมาณเนี่ย"
"แค่เนี่ยเองหรอ"
"ก็ทั่วๆไปอ่ะ  เหมือนเราอยู่บ้านนั้นแหละ"
"แล้วตอนนอนอ่ะ"
"ฮ๋าๆๆๆ ไอ้เด็กน้อย อยากรู้แต่ไม่กล้าถาม อ้อมค้อมอยู่นั้นแหละ"
"ภูอายนิ"
"ตอบพี่มาก่อน ภูกำลังมีความรักใช่ไหม"
"บ้า ไม่มี "
"โกหกพี่พี่ไม่เล่าหรอก"
"ภูแค่อยากรู้อ่ะ พี่ฝุ่นก็เห็นมีผู้ชายมาจีบภูไม่ซ้ำหน้า" สวยมากมึงอีภู
"แล้วไง"
"ภูก็แค่อยากรู้ ว่าผู้ชายกับผู้ชายเป็นแฟนกันเขาทำอะไรกันบ้าง"
"แล้วภูจะอยากรู้ไปทำไมภูไม่ได้มีแฟนเป็นผู้ชายซะหน่อย"
"ภูก็แค่อยากรู้ ไม่บอกก็อย่าบอกไม่อยากรู้ก็ได้"
"ก็มีแฟนเป็นผู้ชายซะสิ แล้วพี่จะบอก"
"จำไว้เลยนะพี่ฝุ่น ความเป็นพี่น้องของเราขาดกัน "
"ฮ่าๆๆๆ  ทุกอย่างปล่อยไปตามความรู้สึก เท่านี้แหละ ไปเรียนได้แล้วเด็กน้อย"
"ภูรู้สึกอยากฆ่าคน"
"ฮ่าๆๆๆ พี่ไปเรียนแล้ว ระวังตัวด้วยล่ะ พ่อหนุ่มเนื้อหอม"
"ชิส์" ผมเดินขึ้นห้องเรียนก็เจอไอ้สี่ตัวนั้นนั่งรออยู่แล้ว
"นั่งด้วยคนดิ" ผมพูดกับจั้ม เพื่อนในห้อง
"เออ เอาดิ แล้วไมไม่นั่งกะพวกนั้นว่ะ"
"รำคาญมัน ปากไม่ดี"
"ทะเลาะอะไรกันว่ะ"
"ป่าวหรอก เล่นกันน่ะ"
"เออภูกูถามไรหน่อยดิ มึงเป็นแฟนกับไอ้มาร์คหรอว่ะ"
"ใครบอกมึงไอ้จั้ม"
"พี่กู พี่กูอยู่ห้องเดียวกับไอ้มาร์ค เห็นเค้าเล่าว่ามึงเป็นเด็กใหม่มัน"
"พี่มึงมั่วแล้ว เดินกับมันกูยังไม่เคยเลย"
"กูก็บอกพี่กูไปแบบนั้น แต่มันบอกว่าไม่เชื่อ มันบอกไอ้มาร์คหิ้วมึงไปนอนคอนโดทุกคืน"
"เช็ดเข้  ทำไมข่าวแม่งมั่วขนาดนี้ว่ะ ไอ้สี่ตัวนั้นก็รู้ใช่ไหม"
"เออดิ ก็เมื่อเช้ามึงมาสาย ทุกคนถามถึงมึง เพราะข่าวมึงดังมาก"
"กูมาสายแค่วันเดียว เป็นเรื่องเลย"
"แล้วมึงจะเอาไงว่ะ"
"มึงจะให้ก็ทำไงล่ะ จัดแถลงข่าวดีไหมว่ะ"
"มึงก็นะ"
"ช่างแม่มเหอะ อยากลืออะไรกันก็ลือไป"
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวกูให้พี่กูไปปล่อยข่าวในห้องให้ ว่ามันไม่จริง"
"ขอบใจ เดี๋ยวกูมานะ เล่นงานไอ้สี่ตัวนั้นก่อน"
"เออ"
ผมเดินไปหาไอ้สี่ตัวนั้นที่นั่งสุมหัวกันอยู่
"ทำไมพวกมึงไม่บอกกู"
"เรื่องไร"
"ไอ้มาร์ค พวกมึงรู้ใช่ไหม ว่ามันเอากูไปพูดว่าไง"
"รู้"
"แล้วพวกมึงสี่ตัวอมอะไรกันอยู่"
"กูไม่รู้จะเริ่มยังไง" ไอ้แบงค์อย่ามาทำหน้าสลดใส่กู ก็ไม่ชิน
"ถ้าไอ้จั้มไม่บอกกูกูคงโง่เป็นควายอยู่คนเดียวสิ เเล้วที่พวกมึงสงสัยรอยที่คอกู ก็คงคิดว่ากูกับไอ้เชี้ยมาร์คมีอะไรกันงั้นสิ"
"พวกกูไม่ได้คิดแบบนั้นนะ มึงอย่าเข้าใจผิดดิว่ะ"
"แล้วพวกมึงก็ยังรับขนมจากมัน"
"ก็มันมาถึงก็วางไว้แล้วก็ไป กูจะทิ้งก็เสียดายนิ จะให้มึงกินก็กลัวมันจะทำเสน่ห์ใส่มึง"
"ไอ้พวกปราถณาดี...... แล้ววันนี้มันจะต่อยกันที่โรงยิมแย่งกูพวกมึงรู้ยังล่ะ ไอ้งามไส้"
"อัยย่ะ" ทีนี้หูพึ่งกันทั้งห้อง พ่อแม่กูรู้เค้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ผู้ชายต่อยกันแย่งลูกตัวเอง
ผมเดินกลับไปจะไปนั่งกับไอ้จั้ม ไอ้เป็ดมันนั่งลงกอดขาผมไว้
"อย่าไปเลยนะ พวกกูขอโทษ พวกกูขาดมึงไม่ได้"
"ปล่อยกู"
"ได้โปรดให้โอกาสพวกกูเถอะนะ"
"โอกาสพวกมึงหมดแล้ว" อาจารย์ก็เข้ามาถูกเวลาพอดีทำให้ผมกับพวกมันต้องนั่งด้วยกันอีก
เลิกเรียนก็สุมหัวกันเหมือนเคย  แต่ตอนนี้เหมือนทั้งห้องจะสนใจมาที่กลุ่มเราเป็นพิเศษ
"เอาไงดีว่ะ" ไอ้แบงค์เปิดฉาก
"กูว่ามันเริ่มจะเป็นเรื่องราวใหญ่โตเกินไปแล้วนะ" ไอ้ตี๋เสริม
"ขิงก็ว่างั้นแหละ"
"ก็เพราะพวกมึงแหละ รับขนมจากมัน"
"มึงต้องหาแฟนเป็นตัวเป็นตน ผู้ชายที่หมายปองมึงอยู่จะได้แดกแห้วแล้วเลิกหวังลมๆแล้งๆ"
"กูเอง" ไอ้เชี่ยเป็ดเสนอหน้าเชียว
"พอเลยไอ้เป็ดพวกมึงด้วย ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น"
"ภู....ขิงว่าก็ดีเหมือนกันนะ แต่ต้องไม่ใช่เป็ด"
"ขิง อย่าบ้าไปกับพวกมัน"
"ภู ลองคิดดีๆสิ ถ้าภูยังโสดแบบนี้ ใครๆก้มีความหวัง แล้วยิ่งในเฟซบุค อ่อยซะขนาดนั้น"
"อ่อยตรงไหน"
"แหม๋ ๆๆรูปแต่ละรูป ข้อความหน้าวอลก็มีแต่โสดๆๆๆๆๆ ใครบ้างไม่อยากจีบ"
"เอาตามนี้แหละ มึงต้องหาแฟนจำแลง" ไอ้ตี๋ไอ้เผด็จการ
"อืดดดดด  อืดดดดดดด  อืดดดดดดด" โทรศัพท์ผมสั่นครับ
"ครับ"
"เลิกเรียนยังครับ"
"เลิกแล้ว"
"เลิกแล้วก็รีบมาหาพี่สิครับพี่คิดถึง"
"อย่าเวอร์"
"เร็วๆนะ"
"ครับพี่พีท แค่นี้นะ" ผมวางสายไอ้สี่ตัวนั้นก็จ้องหน้าผม
"พี่พีท" ไอ้ตี๋คนแรก
"ใช่พี่พีท" ไอ้แบงค์เสริม
"ถูกพี่พีท" ไอ้ขิงต่อ
"ใครว่ะพี่พีท" บึ๊ยยยย ทุกคนแทบตกเก้าอี้เพราะไอ้เป็ด
"ก็หลานชายคุณย่า ที่เค้ามอมยาไอ้ภูแล้ว ก็............"
"หุบปากมึงเลยไอ้แบงค์ กูกลับแล้วนะ พวกมึงนิ หาเรื่องดีดีให้กูทั้งนั้น"
"เห้ย ..เดี๋ยวดิ มึงต้องเป็นแฟนกับพี่พีท เพื่อความปลอดภัยของมึง"
"ขิงเห็นด้วย"  ยกมือสนับสนุนเชียวนะอีขิง
"กูก็เห็นด้วย" ไอ้แบงค์อีกคน แสรดดดดด
"ก็เห็นด้วยกับมัน3คน" ไอ้เป็ด
"เออๆแล้วกูจะเก็บไปคิดก็แล้วกัน "
"กูขอคำตอบคืนนี้"
"จวยเหอะ" ผมเดินลงจากตึกพร้อมกันสี่คน ไอ้แบงค์ไปส่งผมที่บริษัทพี่พีท
ส่วนไอ้3คนนั้นก็เห็นว่าจะไปเดินเที่ยวกัน แม่ไอ้ขิงมันชวนไอ้พวกนี้ก็ชอบของฟรีสิ

**********************************************************************
ไอ้แบงค์มาส่งผมที่หน้าบริษัท ผมเลยชวนมันไปทาก๋วยเตี๋ยวเป็ด ร้านสร้างเรื่องยุ่ง เมื่อวาน
"เตี๋ยวเป็ดป่ะ เดี๋ยวกูเลี้ยง"
"จัดไป" ไปแบงค์เอามอไซต์ของมันไปหาที่จอดแล้วก็เดินมา โต๊ะที่ผมนั่งอยู่
เรา2คนจัดการสั่งสิ่งที่ตัวเองอยากทาน ไม่นานก็ได้ทาน
"ภูกูถามจริง รอยที่คอมึงไม่ใช่รอยแมลงใช่ไหม" ไอ้แบงค์มักรู้ใจผมเสมอ
ผมมีอะไรไม่ค่อยปิดมันหรอก เพื่อนคนอื่นก็เหมือนกัน
แต่สำหรับไอ้แบงค์ผมว่า มันจะรู้ใจผมมากกว่าคนอื่นๆ เพราะเรามักจะชอบอะไรเหมือนๆกัน
"เออ"
"มึงมีอะไรให้กูช่วยก็บอกนะ "
"เออ"
"กูไม่บอกไอ้พวกนั้นหรอก"
"เออ"
"มึงอย่าเครียดอยู่คนเดียวนะโว้ย"
"เออ" จะตักก๋วยเตี๋ยวเข้าปากก็ไม่ได้ตักซะที ไอ้นี้ก็พล่ามอยู่นี้แหละ
"ภู กูว่า"
"กูว่ามึงอ่ะ ทานก่อนดีไหมไอ้แบงค์ กูหิว"
"มึงจะไม่บอกกูจริงๆหรอว่ามันรอยอะไร" คือมึงอยากเสือกว่างั้น
"รอยดูด" สาแก่ใจมึงหรือยัง
"เห้ย ใครดูดมึง"
"มึงว่าใครล่ะ"
"ก็ไม่รู้ว่าใคร แต่คนที่ดูดคอมึงได้คนๆนั้น มึงต้องมีใจให้เขา" ตอบได้ดี รู้ดีจริงนะอินี่
"หรอ"
"เออดิ คนอย่างมึงยอมใครที่ไหน หวงตัวอีก ขนาดไอ้มาร์คมึงยังไม่เคยแม้แต่ชายตามองมัน"
"กูเนี่ยนะ กูเห็นพวกมึงลวนลามกูทุกวัน มึงทำอย่างกับกูเป็นเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ "
"ก็หมายถึงกับชายเเปลกหน้า"
"แล้วมึงจะให้กูไปหอมแก้มไอ้มาร์คมันหรือไงแล้วมึงไม่แปลกใจหรอ ที่กูโดนดูดคอเนี่ย"
"ไม่อ่ะ เพื่อนกูรักใครกูก็รักคนนั้น"
"เห้ยๆๆๆไม่ใช่แล้ว" มึงจะเอาพี่พีทของกูหรอ อุ้ย พี่พีทของกู คิดอะไรว่ะเนี่ย มันเป็นของเราตั้งแต่เมื่อไร
"กูหมายถึง มึงรักใครกูก็เห็นด้วย "  อ่อแล้วไป
"แม้แต่คนนั้นเป็นผู้ชายหรอว่ะ"
"กูว่ามึงคิดมากไปป่าวว่ะ คนรักกันไม่สำคัญหรอกเพศไหน"
"กูพูดตามตรงนะ กูไม่รู้ใจตัวเองว่ะ"
"กูว่ามึงไม่ยอมรับตัวเองมากกว่า"
"มึงเห็นใช่ป่ะว่ามีผู้ชายมาจีบกูเยอะแยะ กูไม่เคยสนใจ แล้วไม่เคยรู้สึกอะไรด้วยเลย แต่กับคนๆนี้ กูรู้สึกหวั่นไหวว่ะ"
"มึงได้กับเขาหรอยัง"
"แสรด!!!!ยังโว้ย แล้วกูก็ไม่รู้ด้วยว่ามันคือความรักหรือเปล่า แล้วกูชอบผู้ชายจริงหรือเปล่า"
ผมตักก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก ยั่มๆๆๆๆๆ ไอ้แบงค์ก็เช่นกัน 
"กูว่านะ" มันพูดทั้งๆที่เต็มปาก
"มึงเคี้ยวให้หมดก่อน " มันรีบกลืนกระดกน้ำตาม ไอ้นี้ต่อมเสือกเยอะ
"ตกลงคนที่ดูดคอมึงนี้เป็นผู้ชายหรอว่ะ"
"ที่กูพูดมานี่มึงคิดว่าผู้หญิงหรอไง"
"กูถามย้ำเพื่อความแน่ใจ"
"เออ"
"กูว่ามึงตัดเรื่อง ที่มึงชอบผู้ชายหรือเปล่าทิ้งไปเถอะ แล้วถามตัวเองดีกว่าว่า มึงชอบเขาหรือเปล่า"
"ไม่รู้ว่ะ" ยั่มๆๆๆๆ
"แล้วมึงรู้สึกแบบไหนเวลาอยู่ใกล้เขา"
"ดี อบอุ่น มีความสุข กูสามารถคุยได้ทุกเรื่อง รู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่กับเขา อยากให้เขาอยู่กับกูตลอด"
"มึงรักเขาแล้ว"
"มึงเอาอะไรมาตัดสินว่ากูรักเขา"
"แววตา"
"ตลก"
"แววตามึงมีความสุขเวลาพูดถึงคนๆนี้"
"มึงเก่งเกินไปแล้วไอ้แบงค์ "
"มึงอยากหลอกใจตัวเอง มึงอย่าเอาเรื่องมึงไม่ได้ชอบผู้ชายมาอ้าง มึงอย่าปิดกั้นความสุขในใจ"
"ป้าคับ บะหมี่  น่อง อีกชาม" สั่งมาระงับความเครียด ไอ้แบงค์มันจี้โดนใจดำ
"กูพูดโดนใจดำมึงหรือไง สั่งเบิ้ลเนี่ย" แสรด ขนาดกูคิดในใจยังเสือกรู้
"กูหิว"
โทรศัพท์เข้า
"อืดดดดดดดดดด  อืดดดดดดดดดดดด  อืดดดดดดดดดดด"
"ฮัลโหลครับ"
"ใกล้ถึงยังทำไมนานจังพี่พีทคิดถึงนะ"
"ใกล้แล้ว"
"ถึงไหนแล้ว"
"ร้านเตี๋ยวเป็ด เอาไหม"
"กับใคร"
"ภูภามว่าเอาไหม"
"แต่พี่พีทถามว่าอยู่กับใคร"
"ไอ้แบงค์ เพื่อนที่โรงเรียน"
"อืม"
"แล้วพี่พีทจะเอาก๋วยเตี๋ยวเป็ดไหมอ่ะ"
"แล้วแต่น้องภู"
"เดี๋ยวภูซื้อไปพี่พีทก็ไม่ทานอีกอ่ะ"
"ทานครับ เร็วนะพี่พีทอยากเห็นหน้าน้องภูแล้ว"
"อื้ม  แค่นี้นะ" พี่พีทนี้นับวันยิ่งปัญญาอ่อน

"พี่พีทใช่ไหม ที่ดูดคอมึง"
"ไม่ใช่"
"โกหก" แล้วมันก็เอาตะเกียบชี้หน้าผม แสรด น้ำก๋วยเตี๋ยวเข้าตากู
"เออ"
"มึงรักเขาหรือว่าเขาขืนใจมึงอีก"
"กูตอบไม่ได้  ป้าครับ เอาบะหมี่น่องพิเศษใส่ถุงครับ"
"เออ จะทำเชี้ยไรกันก็ใส่ถุงด้วยนะ"
"แสรด!!! คนละเรื่อง"
"กูขอคำถามสุดท้าย"
"พอได้แล้ว ไม่มีคำตอบแล้ว"
"มึงต้องตอบ ถ้าไม่ตอบกูจะบอกไอ้3คนนั้น"
"นั้นง่ะ กูว่าแล้วเชียว คนอย่างมึง ทำดีล้วงความลับกู เชิญมึงไปบอกพวกมันเถอะ แล้วก็จ่ายเองด้วยกูไม่เลี้ยงแล้ว ไอ้ทรยศ"
"ก็ล้อเล่นแค่เนี่ยด่ากูชุดใหญ่เชียวนะ นะๆๆๆขออีกคำถามเดียว"
"ว่ามา"
"มึงชอบพี่พีทใช่ไหม"
"ตอนนี้กูยังตอบไม่ได้  กูขอเวลาหน่อย"
"นานแค่ไหน"
"พี่พีทจ้างมึงมาเปล่าเนี่ย"
"เปล่า กูอยากรู้เอง"
"นิสัยขี้เสือกขอมึงเนี่ย ลด ลด ลดๆๆลงบ้างเถอะนะ"
"ขอเรื่องของมึงเป็นเรื่องสุดท้าย"
"ถ้าถึงเรื่องของมึงเมื่อไรนะไอ้แบงค์ กูจะเสือกให้ถึงที่สุด คอยดู"
"ไม่เคยกลัว ป้าคิดเงินด้วยครับ"
ผมจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวแล้วก็ไปส่งไอ้แบงค์ที่รถ
"ภู  ถ้ามึงมีความสุข มึงก็ลืมพวกข้ออ้างในใจมึงซะเถอะ เชื่อกู"
"อืม ขับรถดีดีนะมึง"
"ไปแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน"
"เออ"
ผมเดินขึ้นตึกไปในใจก็นึกแต่คำว่า ข้ออ้างในใจ โอ้โหไอ้เชี้ยแบงค์ บัญญัติศัพท์ได้เลิศมาก
ทำเอากูแทบจะเอามือต่างเท้าเดิน ไอ้เพื่อนเลิฟ คืนนี้นอนก่ายหน้าผากอีกแน่
ผมขึ้นไปก็เดินไปหยิบชามในครัว แล้วก็รีบเดินทำตัวให้เล็กที่สุด เดี๋ยวมีคนทักเรื่องเมื่อวานขี้เกียจตอบ
แต่ทว่าไปใครจะกล้า นี้น้องชายสุดที่รักของเจ้านายเชียวนะ ปากไม่ดีมีอดโบนัส
"น้องภู" แต่มันก็ไม่เสมอไปหรอก
"หวัดดีพี่ก้อย"
"เมื่อวานโดนหนักเลยสิ"
"เบาๆ"
"จริงอ่ะ"
"จริง"
"แล้วเมื่อวานไปไหนมา พี่พีทเขาหาซะทั่ว"
"พารากอน"
"ห๊าาาา พารากอน เออเด็กสมัยนี้ดีเนอะ โกรธใครก็ไปเดินพารากอน สวดยอดมากลูกเพี้ย"
"เดี๋ยวภูไปหาพี่พีทก่อนนะ แล้วจะออกมาคิดบัญชีพี่ก้อย"
"เรื่องไร"
"เรื่องให้ภูเผชิญชะตากรรมคนเดียวเมื่อวานน่ะสิ"
"ฮ่าๆๆๆ ถ้าพี่โดนไล่ออก ภูจะรับเลี้ยงพี่ป่ะล่ะ"
"สวยๆอย่างพี่ก้อย ภูเลี้ยงได้อยู่แล้ว"
"บ้า เค้าเขินนะไปทำงานดีกว่า"
การพูดคุยของผมแล้วก็พี่ก้อย ถูกหูหลายคู่จับจ้องฟังอยู่ โดยเฉพาะพี่อ้น
"หูยยยย  กว่าจะมา พี่พีทหิวจนไส้จะขาดแล้วนะครับ" ถ้าภูไม่ซื้อมาพี่พีทจะหิวเปล่าเนี่ยถามจริงๆ
"งั้นเดี๋ยวภูใส่ชามให้เลยนะ"
"ครับ" พี่พีทพับฝาโน๊ตบุคลง แล้วเอนตัวไปกับเก้าอี้ คลายความเมื่อยล้า แล้วก็ยิ้มให้ผม
ผมแกะก๋วยเตี๋ยวใส่ชามแล้วก็เอามาวางไว้ที่โต๊ะ
"เมื่อยมือจัง พิมพ์งานมาทั้งวัน" แล้วก็ส่งสายตาอ้อนวอนมาที่ผม ผมไม่รู้หมายถึงอะไร
"ครับ" แล้วผมก็จะเดินไปนั่งที่โซฟา พี่พีทก็จับข้อมือไว้
"ป้อนหน่อยสิ"
"หืมมม" ผมเบิกตากว้างมองพี่พีท ให้ภูป้อนเนี่ยนะ ทานเองยังหกเรี่ยราด
"อืม ป้อนหน่อย"
"พี่พีทก็ทานเองสิ ไม่ได้เป็นง้อยสักหน่อย"
"อยากให้น้องภูป้อนพี่พีทอ่ะ นะนะๆๆๆๆ" บางทีมันก็ดูเป็นเด็กปัญญาอ่อนจนเด็กอย่างผม ยังอาย
กลัวว่ามันจะลงไปชักดิ้นชักงอ จะเอาปลาโลมา จะเอาปลาโลมา หรือจะเอาภูขึ้นมา จะซวยได้
เลยป้อนๆมันไป จะได้อิ่มๆ เลิกอ้อนซะที  พี่พีทลากเก้าอี้มาให้ผมนั่งข้างๆ 
ไม่รู้ว่าไอ้พี่พีทมันมองอะไรกันแน่ ยิ้มมันดูมีเลศนัย ชอบกล
"พี่พีท ทานดีดีสิ เดี๋ยวหกนะ"  รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังให้อาหารปลาโลมา
"เอาเป็ดด้วยสิ น้ำนิดหนึ่ง" พี่พีทมันเอานิ้วชี้ๆๆในชามจะเอาโน้นเอานี้
"ทานเองเลยดีไหม"
"ไม่ดี"
"งั้นก็ทานเงียบๆอย่าพูดมากนะครับ พี่พีทโชคดีแค่ไหนเนี่ยที่ภูป้อนให้ ปรกติแล้วไม่เคยป้อนให้ใครเลยนะ พี่เป็นคน คนแรก"
"คน คนแรก"
"ใช่ คน คนแรก นอกจากให้อาหารไอ้มดแดงแล้ว ก็ไม่ใครให้คน"
"มันคนละแบบกันนะ "
"แบบเดียวกันเนี่ยแหละ ให้อาหารเหมือนกัน"
"พี่พีทไม่ใช่หมานะ"
"ภูก็ไม่ได้บอกว่าเป็นหมานิ ภูบอกว่า เป็นคน คนแรก"
"หรออออ"
"อื้อ วันนี้จะกลับบ้านดึกไหมอ่ะ"
"วันนี้เราจะไปเดินห้างกันไง จำไม่ได้หรอ ทำไมอ่ะมีการบ้านเยอะหรอ"
"เปล่า แค่ถามดูเฉยๆ"
"แล้วจะไปเดินห้างไหม"
"ไปสิ"
"งั้นก็รีบๆป้อนพี่พีทสิ จะได้รีบไป"
"งั้นคำใหญ่ๆเลยนะ"
"เห้ยใหญ่ไป"
"ฮ๋าๆๆๆ" กว่าจะป้อนเสร็จ ก็นะ ปวดหมอง ไม่แปลกเลยครับ ทำไมแม่ถึงชอบบ่นภูทุกวัน
เหมือนเวรกรรมจะตามทัน น้องภูจริงๆ ไม่น่าดื้อกับคุณแม่เลย



อย่าลืมห่มผ้านะครับบบบบบบบบบ

V
V
v
v
v
จิ้ม ลง

[♠♥♦♣]

^
ว๊าย ครั้งแรกเลยที่ได้จิ้ม

[Horizon]

งานเข้าแล้ว นายพีทช่วยด่วน

[PoMArmKuB]

5555555 น้องภูเรารู้สึกว่า เหมือนคนไม่ได้เป็นแฟนอะ เหมือนเลี้ยงเด็กด้อยโอกาสไงไม่รู้สิ มีป้อนด้วย

คิดแล้วขำจัง 5555555555 มาต่อไวๆๆนะคิดถึง อย่าดึกบ่อยซี่ เค้าเหงานะ

[nolirin]

ไอ่พี่มาร์ค เอาน้องภูไปพูดเสียหาย
แบบนี้ต้องให้พี่พีมมาจัดการซะให้เข็ด

[เฉาก๊วย]

เนื้อหอมจริงน้องภู   

[THiiCHA]

ซวยละ อยู่ดีไม่ว่าดี เป็นข่าวซะงั้น

พี่พีท จัดการด่วน !!

น้องเสียหาย T^T

[naiin]

ปวดหัวนะโดนผู้ชายรุมแย่ง มันคงแปลกๆในตัวเองเหมือนกัน เครียดแทน

[Mickey Mouse]

อิจฉาน้องภูจัง
 

[tawan]

น้องภูอย่างนี้เค้าเรียกความรักกกกก

เด็กน้อยยยยยยยย

 

[woodong]

โอ้ยยยย น้องน่ารักอ่ะ

[m_pop91]

น้องภูเสน่ห์แรงมาก

[day9day]

อัพเร็วอย่างต่อเนื่อง
นิยายน่าติดตามเสมอ
ขอบคุณมากมายครับ คนแต่ง

ติดตามต่อไป เป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ
 
 

[tookujang]

น้องภูอย่าเครียดๆ(เอ๊ะ ไมเห็นจะเครียดซักหน่อย เบิ้มหมี่อีแหนะ). เดี๋ยวพี่พีทช่วยเอง ด้วยการพาไปเดินห้างโชว์ตัว งานนี้ต้องมีคนเห็นบ้างล่ะ
ไอ้พี่มาร์คก็ชอบสร้างข่าวให้น้องภูเสียหายเ_ี้ยะจริงๆ เดี๋ยวจะให้พี่พีทจัดการ
ด่วนๆละพี่พีทก่อนที่น้องภูจะกลายเป็นคนไม่ดีมากกว่านี้
 +เป็ด +คนเขียนก็เช่นกันอย่าลืมห่มผ้านะ