สวัสดีครับ
ต้องขอโทษผู้อ่านทุกท่านด้วยนะครับ ที่ภาษาวัยรุ่นเยอะไปหน่อย
ผมมานั่งอ่านย้อนอีกที มันก็เยอะจริง T T
ผมพยายามแก้ในตอนใหม่นี้ให้แล้วนะครับ
แก้ไปก็งงไป ต้องขออภัยทุกคนด้วยนะครับ
ตอนที่.....6 ทุกคนคงอยากรู้ผลการแข่งขันใช่ไหมครับ ผลออกมา ผมสองคนได้รางวัลเหรียญทอง
ไม่แปลกหรอกครับ ก็พี่ฝุ่นเก่งซะขนาดนั้น ไอ้ผมมันก็แค่ผู้ช่วย ช่วยให้ปวดหัวรึป่าวก็ไม่รู้นะ 555+
ผมกับพี่ฝุ่นสนิทกันมากขึ้น พี่ฝุ่นเองบางวันก็มาทานข้าวกะกลุ่มพวกผม พวกเราเข้ากันได้ดี
ส่วนผมกะไอ้เสาไฟนั้น ก็ยังเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันเหมือนเดิม แต่ความสัมพันธ์ก็ดีขึ้นมาระดับหนึ่ง(มั้ง)
แล้วมันก็ หมี่เหลือง(มีเรื่อง) จนได้
"คุณน้าครับ" พี่พีทเดินมาหาพวกเราแต่เช้าด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก
"มีอะไรหรือเปล่าลูกพีท"
"พอดีคุณย่าท่าน หกล้มข้อเท้าพลิกน่ะครับ"
"เป็นอะไรมากหรือเปล่า" คุณแม่ดูตกใจอย่างกับคุณย่าตกต้นมะม่วงแบบนั้นแหละ
"พีทพาไปหาหมอเรียบร้อยแล้วครับ ไม่เป็นอะไรมากครับ"
"แล้วพีทมีอะไรให้น้าช่วยบอกมาเลยไม่ต้องเกรงใจนะ"
"คือว่า........ พีทจะรบกวนคุณน้าให้พี่แก้ม แวะไปดูคุณย่าตอนกลางวันหน่อยน่ะครับ พอดีพีทมีประชุมด่วน"
"ได้จ้ะๆ เดี๋ยวน้าให้แก้มไปอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าเลยแล้วกัน"
"ขอบคุณมากนะครับคุณน้า พีทรบกวนหน่อยนะครับ"
"รบกงรบกวนอะไร ไปๆๆเดี๋ยวน้าจะไปดูคุณย่าด้วย น้องภู น้องภูลูกกกก"
"น้องภูกระโดดข้ามรั้วไปแล้วค่ะพี่นุช"
"อ้าวหรอ อย่างนั้นแก้มตามพี่มานะ"
ไอ้เสาไฟ แม่ แล้วก็พี่แก้ม ก็เดินมาเยี่ยมคุณย่า ส่วนผมน่ะหรอ นั่งคุยจ้ออยู่กะคุณย่าแล้วครับ
"อ้าว......นุช หน้าตาตื่นมาเชียว"
"คุณย่า เป็นอะไรมากหรือเปล่าค่ะ"
"ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกจ้ะ แค่ข้อเท้าพลิกนิดหน่อย"
"เดินไหวไหมค่ะ"
"พอเดินได้ แต่ก็ต้องพึ่งไม้เท้าหน่อยล่ะ"
"เดี๋ยวหนูให้แก้มมาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ เผื่อคุณย่าจะเข้าห้องน้ำห้องท่า"
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ย่าอยู่คนเดียวได้ "
"คุณย่าอย่าดื้อนะครับ คุณย่าเดินไม่ไหวหรอก ขาบวมขนาดนี้ เดี๋ยวภูอยู่เป็นเพื่อนนะครับ"
"แต่เราต้องไปโรงเรียน ย่าอยู่ได้ สบายมาก"
"คุณย่า ดื้อ เหมือนใครนะ"
"ทะลึ่งใหญ่แล้วเรา เดี๋ยวนุชให้แก้มอยู่กะคุณย่านี้แหละค่ะ"
"ค่ะคุณย่า เดี๋ยวแก้มอยู่เป็นเพื่อนเองคะ"
"อย่างนั้นก็ ตามใจ"
"เครับคุณย่า"
"อย่างนั้นก็ไปทำงาน ไปโรงเรียนกันได้แล้ว สายแล้ว ไปๆไม่ต้องห่วงย่า"
"อย่างนั้นเดี๋ยวนุชกะลูกไปก่อนนะคะ แก้มถ้ามีอะไรโทรหาพี่เลยนะ"
"ค่ะพี่"
"ขอบคุณมากนะครับคุณน้า" พี่พีทไหว้ขอบคุณคุณแม่ผม แล้วยังทำหน้าซึ้งอีก แหวะ!!!
"จ้ะ ...ไป เจ้าตัวยุ่ง คุณย่าท่านได้นอนพักผ่อน"
"คุณย่าเดี๋ยวภูรีบกลับนะครับ"
"ไปๆๆๆร่ำลากันอยู่นี้ไม่ได้ไปกันซะที" คุณย่าไล่พวกเราด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"น้องภูไปกันได้แล้ว เดี๋ยวคุณแม่สายนะลูก"
"คุณแม่ไม่ต้องไปส่งภูก็ได้นะ ภูไปเองได้"
"ดูแลตัวเองด้วยนะลูก"
"ไปกับพี่ไหม? ที่ทำงานพี่อยู่ใกล้โรงเรียนเรา" รู้ได้อย่างไร ไอ้เสาไฟ ว่าภูเรียนที่ไหน
"ภูไปบีทีเอสดีกว่า"
"ไปกับพี่เขานั้นแหละ แม่ได้หมดห่วง " ไปกันมัน น่าห่วงมากกว่าอีกนะแม่
แม่ชอบเห็นผมเป็นเด็กๆอยู่เรื่อยเลย นี่ผมโตแล้วนะ ครับบบบบบบบบบบ
"คาดเข็มขัดด้วย"
"คาดอยู่" ผมโชว์เข็มขัดของโรงเรียนให้มันดู
"เข็มขัดนิรภัย"
"พี่พีทก็ขับดีดีสิ จะได้ไม่มีภัย" แล้วไอ้เสาไฟมันก็เอื้อมมาดึงเข็มขัด แต่ๆๆๆๆๆจมูกพี่จะชนแก้มน้องภูแล้ววววว
"คาดไว้เพื่อป้องกัน พี่เองก็จะขับดีดี เพื่อป้องกันเช่นกัน"
"อื้ม" ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เล่นเกมส์ เพราะไม่อยากจะพูดจาพาทีกับไอ้เสานี้เท่าไร
ลืมบอกว่า ผมเปลี่ยนเคสโทรศัพท์เป็นรูปโดเรมอนแล้วนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ทนกระแสสื่อไม่ไหว วิพากษ์วิจารณ์กันหนักเหลือเกิน
"เรียนอยู่ชั้นไหนแล้ว"
"ชั้น5"
"หมายถึง ม.ไหนแล้ว"
"ม.4"
"สายไหน"
"วิทย์"
"เห็นชอบวาดรูปทำไมไม่เรียนสายศิลป์"
"ก็ผมอยากเป็นหมอ"
"อยากเป็นหมอ วันๆเห็นแต่วิ่งเล่น ไม่เห็นจะเคยอ่านหนังสือสักวัน"
"อยากเป็นหมอผี ไม่ใช่หมอคน"
"เห้ยยย" ตกใจอะไรนักว่ะ "ทำไมอยากเป็นหมอผี" ก็ยังจะถามอีกนะ มันมีที่ไหนเปิดหลักสูตรหมอผีว่ะ
"จะได้เสกหนังควายเข้าท้องพี่ไง เลิกถามซะทีได้ไหม คนต้องการสมาธิ"
แล้วไอ้เสาไฟมันก็เงียบไปสักพัก แล้วมันก็เริ่มพูดต่อไม่หยุด
ไหนคุณย่าบอกมันเป็นคนเงียบๆ ตั้งแต่ขึ้นรถมามันยังไม่หยุดพูดเลยนะครับท่านผู้อ่าน
"พี่สอนวาดรูปให้เอาไหม"
"ไม่เป็นไร ภูมีพี่ฝุ่นสอนให้แล้ว"
"ใครหรอพี่ฝุ่น"
"รุ่นพี่ที่โรงเรียน"
"ภูเคยวาดสีน้ำมันไหม"
"ไม่เคย พี่ฝุ่นบอกมันยากเกินไป แล้วภูก็ไม่มีเวลาไปเรียนกะพี่เขาแบบจริงจังด้วย"
"ถ้าภูอยากวาด เดี๋ยวพี่จะสอนให้"
"ขอบคุณครับ แต่ภูไม่อยากวาด"
"ตามใจแล้วกัน แต่ถ้าเปลี่ยนใจบอกพี่ได้นะ"//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ดีใจมาก.................ได้ไปส่งไอ้ลิงน้อยด้วยเช้านี้
รอโอกาสนี้มานานแล้ว เคยเห็นมันเดินไปขึ้นรถหน้าปากซอย
ชวนมันไปด้วยกันกี่ครั้งต่อกี่ครั้งไม่เคยสนใจเลย โชคดีของเราจริงๆวันนี้
แต่ขึ้นชื่อว่าลิง มันก็ทั้งซนทั้งดื้อ ให้คาดเข็ดขัดก็เรื่องเยอะ ตามสไตล์
เลยได้ทีฉวยโอกาส แอบดมกลิ่นใกล้ๆ
กลิ่นหอมสบู่อ่อนๆ ของเด็กๆนี่มันช่างหอมจริงๆเลยยยยยยยยยยย
แต่ดูท่าทางไอ้ลิงจะไม่ค่อยพอใจเราเท่าไรนะ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////ปล.มีอะไรติชมกันได้นะครับ น้อมรับครับ
อย่างเช่น คำบางคำที่มันใช้ผิด แล้วควรใช้คำไหนที่เหมาะสม
ขอบคุณครับ