หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[BaII]

ระวังโดนถีบเน้อ อิอิ

[Horizon]

ค้างงงง
+1

[seaz]

จะทนได้นานเท่าไรกันนะเนี่ย

[Sky]

รอดูตอนตื่นว่าจะทำอะไร อิอิ

[♠DekDoy♠]

โดนถีบแน่ๆพี่หื่นเอ้ยยยพี่พีท

[พี่วันเสาร์]

ระวังตัวไว้ให้ดีนะพี่พีทจูมงพี่อาจเป็นอันตรายก็ได้เมื่อเจอลิงน้อยตื่นขึ้นมา

[kinjikung]

ตื่นมาพี่พีทอาจจะโดนน้องภูตัดจูมงได้นะ ฮ่า ฮ่า
สวรรค์เข้าข้างพี่พีืทจริง ๆ

[cocoaharry]

น้องภูตื่นมาจะทำหน้ายังไงน้าาา

[Brick]

พี่พีทททททท ฮั่นแน่ๆๆๆ
 

[fiixtion]

คุณพีท หลับ แต่ น้องจูมง หลับยังอ่า เดี่ยวน้องภู เห็ :-[นแล้วต๊กใจแน่เลย

[MaRiTt_TCL]

พี่พีทเนี่ยโชคดีจริง กลับมาเหนื่อยๆก้ได้กอดลิงเอ๊ยกอดน้องภู อิอิ

[Rhythm]

น่ารักอ่ะ รออ่านนะคะ

[nn~~NN]

พี่พีทดูท่าจะหื่นใช่ย่อย
...นั่นมันเยาวชนอายุ 16 นะค้าาาาาาาา   

[K.Pupoom]

มาแล้วคร๊าบบบบบบบบบ
เมื่อคืนกะไว้ว่าจะต่อให้อีกตอนแต่ดันหลับไปซะก่อน  อิอิ




ตอนที่.....9




"คันหูไม่รู้เป็นอะร๊ายยยยยย เอาเสาไฟมาปั่นก็ไม่หายยย คันจริ๊งงง"
ใครโทรมาแต่เช้าว่ะ เนี่ย นาฬิกาปลุกยังไม่ดังเลย น้องภูนอนอยู่นะเห็นไหม
ยัง ยัง ว่าแล้วยังโทรอยู่ได้ น้องภูกำลังนอนนะ เห้อออ ตื่นก็ได้
ผมค่อยลืมตา เพื่อจะหยิบโทรศัพท์ แต่เสียงมันก็เงียบไปซะก่อน
ที่นี่ที่ไหนว่ะ ทำไมไม่คุ้นตาเลย นี่มันไม่ใช่หมอนเรานิ
ตาก็สำรวจไปรอบๆห้อง นี่ไม่ใช่ห้องเรานี่หว่า อ้อ เมื่อคืนเราเข้ามานอนห้องไอ้เสาไฟ
เห้ย!!!!!!ไอ้เสาไฟ  มันมานอนตรงนี้ได้ไงว่ะ อยากจะนอนยันสักที แต่นี้ห้องของมัน
เห้ย!!!!!!น้องภูกำลังซบอยู่บนหน้าอกไอ้เสาไฟ  น้องภูอยากจะกลั้นใจแล้วหายไปจากตรงนี้ๆๆๆๆ
เห้ย!!!!!! ขาน้องภู ขาาาา  ขาน้องภูกำลังก่ายอยู่บนตัวไอ้เสาไฟนี้ ผมรีบดึงขาออก
แล้วทำไมมันถอดเสื้ออ่ะ หรือว่าาาาาา
ตายแล้ว!!!!!!!!ไอ้ภู ตกไปเป็นของมันแล้วหรอเนี่ย หลับตาพริ้มเชียวนะมึงไอ้เสาไฟ ไอ้หน้าแมว
แม่จ๋าาาาาาา  ภูคงมีหลานให้แม่ไม่ได้แล้ว ภูตกเป็นเมียไอ้เสาไฟนี้แล้ววววว แงๆๆๆๆ
แบบนี้เรียกสมยอมหรือเปล่าว่ะเนี่ย เรานอนกอดเขานะไม่ใช่เขากอดเรา
ผมตัดสินใจค่อยๆก้าวลงจากเตียง เดี๋ยวไอ้เสาไฟมันตื่นขึ้นมา ให้ผมรับผิดชอบมันผมก็ซวยสิ
ผมยังไม่อยากมีเมียเป็นเสาไฟนะ ผมกลัวววววววววววว
ทุกอย่างดำเนินมาด้วยความเงียบ ผมค่อยๆบิดลูกบิดประตู
"คันหูไม่รู้เป็นอะร๊ายยยยยย เอาเสาไฟมาปั่นก็ไม่หายยย คันจริ๊งงง" ใครโทรมาเนี่ยยยย
"แม่" โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ยยยยยยยย ผมกดตัดเสียงแล้วก็รีบออกมา
เห็นคุณย่ากำลังนั่งทาแป้ง
"อ่าวตื่นแล้วหรอตาภู"
"ตื่นแล้วครับคุณย่า"
"หลับสบายไหมลูก"
"สบายมากเลยครับ เดี๋ยวภูไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนก่อนนะครับ"
"จ้ะๆ" ผมรีบวิ่งลงมาจากชั้นสองแล้วก็กระโดดปีนรั้วให้เร็วที่สุด
"แม่โทรไปปลุกทำไมไม่รับหล่ะลูก"
"ภูกำลังปีนรั้วอยู่น่ะแม่"
"งั้นไปอาบน้ำอาบท่าได้แล้วป่ะ เดี๋ยวสาย"
"ครับ" ผมรีบวิ่งขึ้นชั้นสองไป แล้วก็ถอดเสื้อผ้าหน้ากระจก สำรวจร่างกายตัวเอง
ว่ามีตรงไหนบุบสลายไปบ้างรึเปล่า โดยเฉพาะ "ก้น"  ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
"ก็ปรกติดีนิหว่า ไอ้เสาไฟคงไม่ได้ทำอะไรเราหรอก ถ้าทำเราก็คงตื่นสิ" ผมอาบน้ำไปก็คิดไป
ก็ได้แต่ คิดๆๆๆๆๆ  หรือว่า เราจะได้ไอ้เสาไฟเป็นเมียแล้ว ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
"ปังๆๆๆๆ ภูเสร็จรึยังลูก เสร็จแล้วก็รีบไปทานข้าวนะลูกกก"
"ครับคุณแม่"
ความคับข้องหมองใจ อึดอัดคับแค้นแน่นในอก ทุกอย่างบอกไม่ถูก
ไอ้เสาไฟไม่ได้ทำอะไรผมแน่นอนอันนี้ผมมั่นใจ แต่ไอ้ผมเนี่ยแหละ ละเมอไปทำอะไรมันป่าวว่ะ
น้องภูต้องไปถามมันให้รู้เรื่องงงง ภูไม่อยากโดนคนทั้งโลกตราหน้าว่า "ฟันแล้วทิ้ง"

"ภูจะไปไหนลูก"
"ภูจะไปบ้านคุณย่าครับ"
"งั้นเอาข้าวต้มนี้ไปให้คุณย่าด้วยลูก แล้วรีบกลับมาทานข้าวนะจะได้ไปเรียน"
"ครับคุณแม่"  ผมข้ามไปบ้านคุณย่าอีกครั้งพร้อมข้าวต้ม

"คุณย่าครับบบบบ"
"ว่าไงลูก" คุณย่า เดินมาจากในครัวพร้อมไม้เท้าคู่กาย
"ภูเอาข้าวต้มมาให้ครับ"
"ขอบใจนะลูก"
"คุณย่าครับ พี่พีทตื่นรึยังครับ"
"ตื่นแล้วลูก มีอะไรกับพี่เค้ารึเปล่า"
"พอดีภูลืมของไว้ในห้องพี่พีทน่ะครับ จะเข้าไปเอาซะหน่อย"
"ขึ้นไปเอาเลยลูก พี่เขาตื่นแล้ว"
"เดี๋ยวภูมานะครับ" ผมเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง แล้วก็หยุดอยู่หน้าห้องพี่พีท
เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน ผมค่อยๆบิดลูกบิดแล้วเปิดประตูเข้าไป
กวาดสายตาไปทั่วก็ไม่เห็นพี่พีท เห็นแต่ผลงานการวาดรูปของตัวเองเมื่อคืน
ก็อดขำไม่ได้ ฝีมือแกสุดยอดมาก ไอ้ภู
และแล้ว ...........................
"เห้ย.......อร๊ายยยยย ไอ้ชีเปลือย ไอ้ทุเรศ ไอ้ผีแหวะ  ไอ้  ไอ้  ไอ้" น้องภูสะดุ้งสุดตัว
กระโดดขึ้นเตียงโดยอัตโนมัติ มือหนึ่งปิดตา อีกมือก็ชี้หน้าไอ้ พี่พีท
ก็จะไม่ให้น้องภูด่ามันได้ไงครับ ก็มันยืนแก้ผ้า หันหน้ามาทางน้องภูพอดีนินา
"ปึง" พี่พีทมันก็คงตกใจแหละ ที่อยู่ดีดีก็มีคนมาอยู่ในห้องขณะที่ตัวเองกำลังแต่งตัวอยู่
มันเลยรีบปิดประตูห้องน้ำไปเลย ตอนนี้น้องภูทำไรไม่ถูกแล้วครับบบบบ
มันออกมาผมก็รีบเอามือปิดตาทันที
"เปิดตาได้แล้ว" พี่พีทมาแกะมือน้องภูที่กำลังปิดตาอยู่
"ไม่เอา ไอ้เสาไฟ ออกไปเลยนะ ไอ้พี่ทุเรศ"
"พี่ใส่เสื้อผ้าแล้ว" ผมค่อยๆลืมตา ก็เห็นมันเอากางเกงมาใส่แล้ว
"แบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย"
"เข้าห้องคนอื่นทำไมไม่เคาะประตู"
"ก็......เออ ก็ ลืมอ่ะ ใครจะไปรู้หล่ะ ว่า...."
"มีอะไรว่ามาไอ้ลิง เข้ามาทำไม"
"คือว่าเอ่ออออออ นั้นดิ เข้ามาทำไมว่ะเรา ลืมเลย"
"เข้ามาทำไมมมมมมมม" ไอ้เสาไฟมันโน้มตัวลงมาเหมือนจะหอมแก้มผม
ผมเอามือดันหน้าอกมันไว้
"คือว่าาาาา เออ เข้ามาเรียกพี่พีทไปทานข้าวน่ะ คุณย่ารออยู่"
แล้วผมก็โดดลงจากเตียง แล้ววิ่งออกจากห้องอย่างไว
ลงบันไดไปก็เจอคุณย่านั่งทานข้าวอยู่
"เจอของไหมลูก"
"เจอครับคุณย่า ภะภูไปก่อนนะครับ เดี๋ยวคุณแม่รอ สวัสดีครับ"
"คุณพระรักษานะลูก" ผมรีบวิ่งออกจากบ้านคุณย่า
กระโดดข้ามรั้วใส่เกลียวสองรอบครึ่ง ลงสู่พื้น รีบวิ่งเข้าบ้านไปเลย

"ยังไม่ทันจะไปเรียนเลย เสื้อผ้ายับยู่ยี้แล้ว เหงื่อการแตกแบบนี้ไปทำไรมาเนี่ย"
"ภูวิ่งหนีไอ้มดแดงน่ะแม่ มันจะตะกุยภูอีกแล้ว"
"แม่ว่าภูไปล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ดีไหมลูก ไม่สบายรึเปล่าหน้าแดงเชียว"
"สะ สบายดีครับ ภูไปเปลี่ยนเสื้อก่อนเนอะแม่เนอะ"
"อื้ม รีบลงมาทานข้าวนะลูก  ชักจะแปลกๆขึ้นทุกวันไอ้ลูกคนนี้"

ยึ๊ยยยยย ติดตาชะมัด เกิดมานอกจากของตัวเองแล้วก็ไม่เคยเห็นของใคร
แล้วเมื่อคืนเรานอนกอดไอ้เสาไฟนั้นทั้งคืน
เสื้อมันก็ไม่ใส่ กางเกงมันใส่เปล่าก็ไม่ได้เปิดดู
มันคงไม่ได้ใส่แน่ๆ ไม่งั้นมันคงจะไม่เดินแก้ผ้าแบบนั้น
เมื่อคืนเรานอนกอดมันทั้งคืนเลยนิหว่า
หวังว่า คงไม่มีอะไรเกินเลยหรอกนะ.....................หรือว่ามี.....................................
ผมลงไปทานข้าวเช้า ในหัวก็คิดแต่เรื่องเมื่อคืน
แถมยังมีภาพไอ้เสาไฟแก้ผ้าสลับมาคั่นเหมือนโฆษณาสลับละคร
แล้วเวลาผู้ชายเขามีอะไรกัน น้องภูก็ไม่รู้ด้วยว่ามันรู้สึกยังไง แต่ก็พอรู้บ้างว่าเขาทำกันทางไหน
เพราะเคยสงสัย แล้วก็ถามไอ้ตี๋  ไอ้ตี๋มันมีแฟนเป็นผู้ชายนะครับ
เวลาผมถามมันก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง มันคงรำคาญหรือไม่ก็อาย
ใช่แล้ว  ไอ้ตี๋  ผมต้องถามไอ้ตี๋โดยละเอียดให้ได้วันนี้....................

"อ่าวพีท  มาทานข้าวเช้าด้วยกันลูก" ผมแทบสำลักข้าวต้มเมื่อได้ยินชื่อนี้
"ผมดื่มกาแฟตอนเช้าน่ะครับ เรียบร้อยมาแล้ว"
"คนสมัยใหม่...... แต่น้าว่ายังไงก็สู้ข้าวไม่ได้นะลูก"
"มันชินแล้วน่ะครับคุณน้า พีทจะมารับน้องไปโรงเรียนด้วยกันน่ะครับ ทางเดียวกัน คุณน้าจะได้ไม่ต้องอ้อมไปส่งน้อง"
"ดีๆๆบางทีน้าปล่อยให้ไปเองก็อดห่วงไม่ได้ ขอบใจมากนะลูก"
"ไม่เป็นไรครับ น้องชายพีททั้งคน"
"ผมไปเป็นน้องชายพี่ตั้งแต่เมื่อไร"
"แม่ยกเราให้เป็นน้องชายพี่เขาเองแหละ"
"แม่อ่ะ ปรึกษากันบ้างก็ไม่มีอ่ะ"
"ทานๆเข้าสิลูก พี่เขารออยู่"
"ถ้ารีบไปก่อนก็ได้ ภูไปเองได้"
"ยังไงเนี่ยเรา ไม่มีมารยาทเลย"
"คุณแม่อ่ะ"
"พีทรอได้ครับคุณน้า พีทไม่ได้รีบ"
"งั้นน้าฝากเจ้าตัวแสบด้วยนะ น้าไปทำงานก่อน"
"ครับ สวัสดีครับ " พ่อกับแม่ออกไปทำงานแล้ว เหลือผมกะไอ้เสาไฟแล้วก็พี่แก้ม

"พี่แก้ม ไปอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าด้วยนะ  ภูไปเรียนแล้ว"
"จ้ะ"
เราสองคนก็ขึ้นรถ โดยมีไอ้มดเเดงยืนส่งอยู่ริมรั้ว เพราะมันออกมาไม่ได้ ขนาดหัวมันยังโผล่ออกมาไม่ได้เลย
"คาดเข็มขัดด้วย"
"ครับ"
"ไม่สบายป่ะเนี่ย หน้าแดงๆ"
"สบายดี ไม่ได้เป็นไร ไปเหอะ ภูมีงานต้องส่งอาจารย์ตอนเช้า"
"เมื่อคืนหลับสบายไหม"
"กะก็ดี"
"หรอ" หน้าพี่กวนประสาทมากตอนหรอน่ะ
"ครับ"
"พี่ยังไม่มีเบอร์ภูเลย ขอหน่อยสิ อ่ะ เมมให้พี่ด้วย" แล้วมันก็ส่งโทรศัพท์ของมันให้ผม
ผมเมมเสร็จก็ส่งคืนไป ว่าแต่ทำไมเราให้เบอร์ไอ้เสาไฟนี้ง่ายจังว่ะ
"ได้ข่าวว่าไปแข่งวาดรูปมาชนะด้วยหรอ"
"อื้ม"
"เก่งจัง ขอพี่พีทดูหน่อยได้ไหม"
"ดูไร"
"รูปที่ไปชนะมาน่ะ"
"เขาติดไว้ที่โรงเรียน"
"ไม่ได้ถ่ายรูปมาหรอ"
"ลืม"
"เดี๋ยววันนี้ถ่ายมาให้พี่พีทดูหน่อยนะ"
"ได้ อื้ม "ทำไมวันนี้มึงถึงได้เชื่องขนาดนี้ว่ะไอ้ภู  เห้ออออ
จะด่ามันทีไรภาพเมื่อคืนกะเมื่อเช้าก็ลอยมาจนจุกปากพูดไม่ออกซะที
ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ไอ้พี่พีทก็ไม่หยุดพล่ามซะที จนถึงหน้าโรงเรียน
"เย็นนี้จะกลับเองหรือให้พี่มารับ"
"กลับเอง"
"หมูปิ้งไม่ต้องแล้วนะพี่อิ่มแล้ว"
"อื้ม หวัดดี"
ผมรีบวิ่งดุ๊กๆๆๆไปให้เร็วที่สุด ออกมานอกรถได้รู้สึกว่าหายใจทั่วท้องขึ้นอีกเยอะ
สิ่งแรกที่ผมคิดได้ คือ "ไอ้ตี๋" เรามีเรื่องต้องคุยกัน............



ขอบคุณทุกคำติชม นะครับบบบบบ
 

[Nus@nT@R@]

ฮ่าๆๆ เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

[tawan]

เด็กน้อยยยยยยยยย

น้องภูน่ารัก

 

[yowyow]

เพิ่งมาคร้าบบบ

น้องภูน่ารักดี ฮามาก ชอบๆๆ

รอตอนต่อไปครับ

[EunSung87]

พี่พีทออกตัวแรงมากค่ะ
รุกได้จังหวะไหนก็รุกตลอดเลย
น้องภูน่ารักมากค่ะ

[yayee2]

 :laugh:น้องภูทั้งตกใจทั้งเขินละซี

[Horizon]

น่ารักทุกตอนน้องภู

[seaz]

ระวังจะลืมพี่พีทไม่ลงนะหนูภู

[monkaew]

ทำไมมันว่าง่ายจังมีแบบนี้มั่งไหม อิอิ

[♠DekDoy♠]

น้องน้อยเวอร์จิ้น555

[tookujang]

ยินดีต้อนรับพี่พีทเข้าสู่สมาคมคนรักเด็กนะ เด็กน่ารักมีเอาไว้ให้รักใช่มะอิอิ น้องภูน่าร้ากกกกกน่า...

[StillLoveThem]

...แล้วพี่พีท เห็นรูปของตัวเองหรือยังเนี่ย ว่ามีคนตกแต่งรูปให้ใหม่แล้ว

[ชั่วกาล]

เด็กน้อยเสียซิงครั้งแรก (ยังไม่เสียนี่หว่า)
ดูฮาอ่ะ เด็กน้อยมากๆ น่ารักดี

[cocoaharry]

ถ้าพี่พีทเป็นเมียน้องภูจริงๆคงฮาแตก

[K.Pupoom]

ผมจะสื่อให้เห็นความใส่ในตัวน้องภู ความเวอร์จิ้น น่ารัก เขิลอาย โน้นนี้นั้น
แต่ก็สื่อออกมาได้เท่าเนี่ยจริงๆครับ
เพราะตั้งแต่โตมาจำความได้ ก็ไม่เคยเวอร์จิ้นมานานมากแล้ว  กร๊ากกกกกกก
แล้วอีกอย่างก็ไม่เคยตกอยู่ในสถานะน้องภูด้วย
ตกอยู่ในสถานะพี่พีทตลอด  ฮ๋าๆๆๆๆๆ
จินตนาการของผมมันเลยออกมาให้น้องภูดู ติงต๊อง คริคริ

เดี๋ยวดึกๆมาต่อให้อีกตอนนะครับบบบบ

ปล.ถ้าไม่เมา

[iota]

ภาพพี่พีท...มันติดตาจนลืมไม่ลงใช่ไหมครับน้องภู
น่ารักจริงๆ เด็กน้อย

K.Pupoom ชอบน้ำเมา
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ^_^

[K.Pupoom]

ภาพพี่พีท...มันติดตาจนลืมไม่ลงใช่ไหมครับน้องภู
น่ารักจริงๆ เด็กน้อย

K.Pupoom ชอบน้ำเมา 
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ^_^

ผมไม่ได้ชอบน้ำเมาหรือการดื่มสุราหรอกครับ  ผมแค่ชอบบรรยากาศ 

 

สวัสดีตอนดึกๆครับ  อิอิ


ตอนที่....10




ผมเดินเข้ามาในห้องเรียนก็เห็นนั่งลอกการบ้านกันหน้าสลอน
ไอ้พวกไม่ต้องใจเรียน   หนึ่งในนั้นก็มีไอ้ตี๋ด้วย
"ไอ้ตี๋"
"ไรว่ะ"
"กูมีเรื่องจะถามมึง"
"เรื่องไร"
"กูยังไม่ได้ตั้งชื่อเรื่องน่ะ"
"งั้นมึงไปตั้งชื่อมาก่อนป่ะ แต่ตอนนี้ขอกูทำการบ้านก่อนได้ไหม ไปไกลๆกูเลยไป"
"แต่มันเป็นเรื่องด่วนนะเว้ย"
"ไม่มีอะไรด่วนกว่าการบ้านอันนี้อีกแล้ว ไป................ ไป แหน่ะ ยัง....... ยังดื้อ ไป "
"ไปก็ได้ว่ะ" ไล่กูยังกะหมา
"มีไรป่าวภู ขิงช่วยได้ไหม"
"ไม่รู้อ่ะ" ผมไม่รู้ว่าขิงเป็นหรือเปล่า แต่หลายๆคนคิดว่าเป็น   แต่ไม่มีใครกล้าถาม
ขิงเป็นคนดีมาก ผมไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของเพื่อน แต่ตอนนี้ผมจะไปถามใครได้หล่ะ
ไอ้ตี๋มึงจำไว้เลยนะ ไอ้เพื่อนนิสัยไม่ดี  ผมเดินไปหาน้ำดื่มที่โรงอาหาร ก็เจอ..........

"ไงน้องภู ทำไมวันนี้เดินคนเดียว"
"พี่ฝุ่น" ใช่แล้วพี่ฝุ่น พี่ฝุ่นคนดีของน้องภู ฟ้าส่งพี่ฝุ่นมาแท้ๆ
"อื้ม"
"พี่ฝุ่นมีเวลาว่างให้ภูสักสิบนาทีไหมอ่ะ"
"มีสิ ป่ะ ไปนั่งตรงโน้นกัน"
ผมเดินไปตรงที่พี่ฝุ่นชี้ มันคือม้าหินริมสระของโรงเรียน
"ไหนมีอะไรว่ามาสิ"
"พี่ฝุ่นสัญญากับภูก่อนนะว่าจะเป็นความลับน่ะ"
"สัญญา" พี่ฝุ่นยกนิ้วขึ้นสามนิ้ว แล้วก็ยิ้มหนึ่งที
"คือว่า ภูจะถามว่าาาาาาา เอออ  คือออ"
"เออๆๆคือๆอยู่นั้นแหละ ถามซะทีสิ"
"ภูอายอ่ะ"
"พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ล้อ"
"คือภูอยากรู้ว่า เวลาผู้ชายกับผู้ชายรักกัน เขารู้สึกยังไงอ่ะ"
"ฮ๋าๆๆๆๆๆๆ"
"พี่ฝุ่นหัวเราะทำไมภูไม่คุยด้วยแล้ว"
"โอ๋ๆๆๆๆ นั่งก่อนๆ"
"ก็รู้สึกดีสิ เหมือนเราแอบชอบผู้หญิงนั้นแหละ"
"ภูไม่ได้หมายถึงรัก ภูหมายถึงเวลาแบบว่า  เอ่อออออออ  มีอะไรกันอ่ะ"
"อ๋ออออออ แล้วภูจะเอาความรู้สึกของคนเป็นรุกหรือรับล่ะ"
"ทั้งสองเลยก็ได้"
"ถ้าคนเป็นรุกก็จะรู้สึกเหมือนตอนเราช่วยตัวเองนั้นแหละ เพียงแต่จะเสียวคนละแบบแล้วก็เสียวมากกว่า"
คนละแบบและเสียวมากกว่า แล้วมันจะเหมือนช่วยตัวเองตรงไหนว่ะ ภูงง
"แล้วคนเป็นรับล่ะ"
"พี่ก็ไม่รู้นะ แต่แฟนพี่เคยบอกว่า มันจะเจ็บที่ก้นจี๊ดๆ แล้วก็เสียวสุดๆอ่ะ"
"แล้วมันจะมีอะไรบ่งบอกไหมว่าคนสองคนได้มีอะไรกันแล้วอ่ะ"
"ก็............คราบอสุจิไง" ตายห่าแล้ว เรามัวแต่รีบออกจากห้องไม่ได้สำรวจซะด้วย
"แล้วมันเป็นไปได้ไหมอ่ะ ที่เราหลับแล้วโดนทำอะไรแต่เราไม่รู้ตัว"
"โอยยเป็นไปไม่ได้หรอก นอกจากเราจะโดนมอมยา หรือ เมาจนไร้สติ"

เรื่องเมาตัดไปได้เลยเพราะน้องภูกินเหล้าไม่เป็น  เหลือแต่ ..........
มอมยา ไอ้เสาไฟมันมอมยาเราแน่เลย ถึงว่าเราถึงหลับไม่รู้เรื่อง ไอ้เสาไฟชั่ว
ถ้าเราโดนมอม เราก็ไปทำอะไรไอ้เสาไฟไม่ได้ งั้นเราก็ต้องเป็นเมียมัน ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาา
ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ไม่จริง ไม่เจงงงงงงงงงงงงงงงง

"ภูๆๆๆ  มีไรป่าว ทำไมเงียบไป"
"แล้วถ้าคนที่โดนข่มขืนโดยการมอมยา ตื่นมาเขาจะรู้ไหมอ่ะว่าโดน"
"น่าจะรู้นะ อย่างน้อยมันก็ต้องเจ็บที่ก้นบ้าง เดี๋ยวพี่ถามเพื่อนที่เป็นรับให้ไหม"
"ไม่ต้องๆๆๆๆๆ ขอบคุณมากนะพี่ฝุ่น เรื่องนี้เป็นความลับของเราสองคนนะ"
"อื้มม  ว่าแต่ไปโดนใครมอมมาหรอ"
"บ้าหรอพี่ฝุ่น"
"แล้วถามเรื่องนี้ทำไม"
"ก็  เออ คือ แบบไปอ่านนิยายมาไง เล้าเป็ดอ่ะ เลยสงสัย  เคยอ่านไหม อ่ะ  แหะๆๆๆๆ "
"มันเป็นนิยายชายรักชายแล้วภูอ่านด้วยหรอ" ไอ้พี่ฝุ่นทำหน้าสงสัยอย่างเจ้าเล่ห์
"ไอ้ตี๋ ไอ้ตี๋มันส่งให้อ่านเมื่อคืน ภูเคยอ่านครั้งแรก เลยสงสัยน่ะ คิดมากน่ะพี่ฝุ่น " ผมตบไหล่พี่ฝุ่นมันเบาๆ
"ปิดบังอะไรพี่อยู่รึป่าว เด็กน้อย"
"พี่ฝุ่นอย่ามองภูงั้นดิ ภูไม่มีอะไรจริงๆ ไปเรียนแล้วนะ พี่ก็ไปเรียนได้แล้ว แหะๆๆ"

ถ้าไอ้เสาไฟมันมอมยาผมจริง ทำไมผมไม่เจ็บก้นแบบที่พี่ฝุ่นว่านะ
ถ้าผมโดนมอมยาผมจะเอาไอ้เสาไฟทำเมียได้ไง
แล้วเรื่องมันเป็นมายังไงว่ะ น้องภูงงนะเนี่ย

"เห้ยไอ้ภู กูเรียกมึงตั้งนาน เหม่ออะไรอยู่ว่ะ"
"หรอ กูไม่ได้ยินอ่ะ  ว่าไง"
"มึงไปไหนมา เห็นไอ้ตี๋บอกมึงหมี่เหลือง(มีเรื่อง)ถามกูก็ได้นะ"
"กูได้คำตอบแล้ว"
"เรื่องไรว่ะ"
"เออ คือออ เรื่องงงงงงง" แล้วไอ้สามตัวนั้นก็เดินมาสมทบ
"เดี๋ยวนี้ภูมีความลับกับพวกเราแล้วหรอ" นี่มึงนัดคิวกันไว้ป่ะเนี่ย มาตรงเวลาพอดีเป๊ะ
"มันไม่ใช่แบบนั้นขิงแต่ภูไม่รู้จะเริ่มยังไง"
"พวกเราเพื่อนกันนะ ถึงพวกเราจะช่วยภูไม่ได้แต่อย่างน้อย ก็ยังดีกว่าภูคิดคนเดียวนะ"
"มึงก็เริ่มแบบที่มึงจะถามกูเมื่อเช้านั้นแหละ" ไอ้ตี๋พูดขึ้นมา
"ถึงกูจะช่วยไม่ได้ แต่ยังไงพวกกูก็ไม่ทิ้งมึง" ไอ้เป็ดเพื่อนเลิฟ
"มึงไม่ไว้ใจพวกกูหรอว่ะ" ไอ้แบงค์กดดันกูเข้าไป แสรดดดดดดด
"กูว่า กูโดน............................................"
ไอ้สี่คนจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบ
"ข่มขืนว่ะ"
"ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา ข่มขืน" ไอ้แบงค์
"ข่มขืน" ไอ้เป็ด
"ข่มขืน" ไอ้ตี๋
"ข่มขืน" สุดท้ายไอ้ขิง แล้วทำไมพวกมึงไม่พูดพร้อมกัน
"พวกมึงจะแหกปากทำไม "
"ขอโทษๆๆๆ มึงเล่ามาอย่างละเอียดใครข่มขืนมึง"
"นิพวกเธอ ไม่ขึ้นเรียนกันหรือไง หึ "
"เรียนครับ"
"ก็รีบๆไปสิ นี่มันกี่โมงแล้ว"

พวกเราก็โดนอาจารย์ไล่แห่ไปเรียน ผมเลยไม่ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง
ทั้งคาบเรียนพวกมันสี่คนก็ได้แต่จ้องหน้าผมอย่างสงสัย เห้ออออออออออ
พอถึงเวลาพักเที่ยงทุกคนแยกย้ายไปทานข้าวก็เหลือแต่พวกเรา5คน
"เล่ามา" พวกมันสี่คนมารุมล้อมผมไว้ ยังกะนักโทษ
"เห้ย พวกมึงทำยังกะกูเป็นโจร"
"ใครข่มขืนมึง" ไอ้แบงค์เริ่มเปิดฉากหน้าตามันเอาจริงเอาจังมาก
"พวกมึงไม่รู้จักหรอก กูก็เพิ่งรู้จักเขาไม่กี่เดือนนี้เอง"
"แล้วบ้านมันอยู่ที่ไหน เดี๋ยวให้พ่อไอ้ขิงจัดการ" เก่งจริงนะไอ้เป็ดทำไมมึงไม่ไปจัดการเองอ่ะ
"ใช่ เดี๋ยวให้พ่อขิงจัดการ" ไอ้ขิงก็เป็นไปกับเค้าด้วยนะ
"พวกมึงฟังกูก่อน คือกูอ่ะ เผลอไปหลับในห้องเขา"
"ห๊าาาาาาาาาาาาา" พร้อมใจกันห๊า
"เบาๆดิ เดี๋ยวใครมาได้ยิน กูอายนะ"
"ใส่พานไปหาเขาถึงห้อง อย่างนี้ไม่เรียกข่มขืนแล้ว"
"ไอ้ตี๋ มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิด กูไปเฝ้าคุณย่า แล้วทีนี้คุณย่าท่านหลับไปแล้วกูเลยมานอนดูทีวีห้องพี่เค้าแล้วมันก็เผลอหลับไป" ผมก็เล่าราย

ละเอียดที่ผมไปอยู่ที่นั้นได้ยังไงให้พวกมันฟัง บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ
"แล้วไงต่อ"
"กูก็หลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็............."
"ก็อะไรว่ะ มึงนี้ลีลานะไอ้ภู"
"กูก็กอดเขาอยู่"
"แค่กอด มึงเอาอะไรมาวัดว่าเขาข่มขืนมึง มึงอาจจะดิ้นไปกอดเขาก็ได้"
"กูก็อยากคิดแบบนั้นนะ แต่ว่า.....เขานอนแก้ผ้าอยู่" ผมก้มหน้าหลบสายตาไอ้สี่คนนี้
"แล้วตอนตื่นมาทำไมมึงไม่โวยวาย"
"เดี๋ยวคุณย่ารู้ พอคุณย่ารู้ก็จะถึงหูคุณแม่กูน่ะสิ"
"แต่เขาข่มขืนมึงนะ"
"แล้วมึงจะให้กูทำไง ให้กูไปฟ้องปวีณารหรือไง"
"แล้วมึงจะเอาไงต่อไป" ตอนนี้ทุกคนกำลังเครียด รวมถึงผมด้วย
"กูไม่รู้"
"แล้วไอ้คนที่มันข่มขืนมึง หล่ะ มันแสดงอาการอะไรไหม"
"มันก็ทำหน้าเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังคุยกะกูปรกติอ่ะ"
"มันกะฟันฟรีชัวร์มันคงคิดว่ามึงไม่รู้ตัว กูว่ามันมอมยาแล้วข่มขืนมึง" มึงไปอยู่กะพี่ฝุ่นป่ะ ไอ้มอมยาเนี่ย
"เขาอาจจะไม่ได้ทำอะไรกูก็ได้"
"นอนแก้ผ้าเนี่ยนะ มึงเอาหูคิดหรือไง กูต้องให้มันมารับผิดชอบเรื่องนี้" มึงดูเก่งมากนะไอ้แบงค์
"แล้วมึงจะทำไงไอ้แบงค์"
"ยังไม่รู้"
"ขิงว่า พวกเราใจเย็นๆก่อนดีกว่า ตี๋ ในฐานะที่แกมีประสบการณ์ตรง แกคิดว่าไง"
"ไอ้ภู มึงยืนขึ้นสิ"
"ทำไมว่ะ" ผมลุกขึ้นยืน
"ปลดกระดุมเสื้อ"
"ปลดทำไมไอ้บ้า ไม่เอากูอาย"
"กูบอกให้ปลดก็ปลดเหอะ"
"มึงก็ปลดๆไปเหอะ เรื่องเยอะ" ไอ้แบงค์สาดดด มึงไม่มาเป็นกูมึงไม่รู้หรอก
ผมค่อยๆแกะกระดุมเสื้อออกแล้วดึงเสื้อออกจากชายกางเกง
"โคตรขาวเลย ถึงว่าไอ้เชี้ยนั้นถึงได้ข่มขืน"
"เนี่ยนะสิ่งที่มึงให้กูถอดเสื้อเนี่ย" ผมรีบติดกระดุม
"เดี๋ยวๆๆๆๆ" ไอ้ตี๋รีบดึงมือผมไว้ แล้วมันก็สำรวจตามตัวผม
"กูไม่เห็นมึงจะมีร่องรอยการถูกข่มขืนเลย รอยข่วนรอยดูดรอยจูบห่าเหวอะไรก็ไม่มี"
"เออจิง"
"ที่สุดท้าย ถอดกางเกงออก"
"ไอ้เชี้ยตี๋ ไอ้โรคจิตกูไม่ถอดหรอก ไม่น่าเล่าให้พวกมึงฟังเลย ไร้สาระชิปเป้ง"
"ไอ้คนที่ข่มขืนไอ้ภูเขาอาจจะอ่อนโยนก็ได้ ไม่ได้ซาดิสต์แบบมึงนะไอ้ตี๋"
"อย่างน้อยมันก็ต้องเจ็บที่ก้นมั้งแหละ มึงเจ็บป่าวไอ้ภู"
"ปรกติดี"
"อย่าโกหกพวกกูนะโว้ย"
"เออออ"
"ขิงมึงว่าไง"
"อาจจะแค่ภายนอกรึป่าว"
"ไอ้เป็ดมึงหล่ะว่าไง"
"เค้าอาจจะใช้พวกยาชาอะไรแบบนี้ป่าวว่ะ ไอ้ภูมันเลยไม่รู้สึก"
"พอยาชาหมดฤิทธิ์แล้วมันก็น่าจะรู้สึกบ้างนะ" 
ถ้าพวกมึงวิเคราะห์เรื่องการเรียนเก่งแบบนี้ก็คงดี
"ไอ้ตี๋มึงหล่ะ"
"กูว่าไม่โดน"
"ส่วนกู กูคิดเหมือนไอ้ขิง มันแค่ลวนลามภายนอก พอจะทำจริงๆไอ้ภูเสือกรู้ตัวก่อน"
"สรุป มีไอ้ตี๋คนเดียวที่คิดว่ากูไม่โดน 3เสียงชนะ1เสียง กูเสียความบริสุทธิ์แล้วหรอเนี่ย แถมไม่รู้ตัวอีกต่างหาก"
"ทีนี้เรามาคิดกันว่า จะจัดการกับไอ้หมอนั้นยังไง"
"กระทืบ" ไอ้ตี๋
"สั่งเก็บ" ไอ้ขิง
"ตัดไข่" ไอ้เป็ด
"พอเถอะ พวกมึงพอได้แล้ว ให้มันจบลงเท่านี้ ถือซะว่าทำทาน แล้วก็ไปกินข้าวซะทีกูหิว"
ผมยัดเสื้อใส่กางเกงแล้วก็เดินออกจากห้องโดยไอ้สี่คนนั้นวิ่งตามออกมา
พวกมันนั่งกินข้าวไปก็มองหน้าผมไป ผมก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ในหัวมันคิดย้อนไปย้อนมาคิดถึงคำพูดพี่ฝุ่น คิดถึงคำพูดเพื่อนๆ
"เห้ย...พวกมึงว่ากูไปถามเขาตรงๆดีป่าวว่ะ"
"ดี" สี่เสียงพร้อมใจกันตอบ
"แล้วถ้าเค้าบอกว่า ข่มขืนกูจริงๆอ่ะ"
"มึงก็ถามเค้าว่าจะรับผิดชอบไหม ถ้าไม่รับผิดชอบพวกกูจะไปตื๊บเอง"
"ถ้าเค้ารับผิดชอบล่ะ"
"มึงก็ได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนง่ะ"
"แต่กูเป็นผู้ชายนะโว้ย"
"แล้วไง ไอ้ตี๋แม่งก็เป็นผู้ชาย ยังมีเมียเป็นผู้ชายเลย ไหนมึงบอกว่าเรื่องพวกนี้ธรรมชาติไง"
"กูไม่พร้อม กูไม่เคยคิดเรื่องแฟนเรื่องอะไรพวกนี้ทั้งนั้นแหละ"
"ก็คิดซะ"
"ความรักของกูมันต้องไม่ใช่ข้ามคืนแบบนี้ นี่มันไม่ใช่ความรักโว้ย"
"แล้วมึงจะเอายังไง"
"กูจะไปถามเขาว่าที่เขาทำแบบนั้นกะกู เขารักหรือว่าอยากฟันกูเฉยๆ"
"อยากฟัน...........  มึงไม่ต้องถามให้เสียเวลา"
"กูว่าพี่เขาไม่ใช่คนอย่างนั้น ถึงกูจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าเขาเท่าไร แต่เขาก็เป็นคนดีนะเว้ย"
"คนดีที่ไหนข่มขืนคนอื่นว่ะ"
"คุยอะไรกันเด็กๆ"
"พี่ฝุ่น" มาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ แล้วพี่ฝุ่นก็มายืนข้างหลังผม
"พี่ซื้อขนมมาฝาก"
"ขอบคุณครับ"
"อันนี้ของเรานะภู"
"อะไรอ่ะพี่"
"สี"
"กล่องใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ"
"อาจารย์รสาฝากมาให้อ่ะ รางวัลของคนเก่ง"
"ขอบคุณครับ"

วันนี้ตอบตามตรงเรียนไม่รู้เรื่องเลย แต่อย่างน้อยก็ได้ระบายบางส่วนออกไป
ขืนเก็บไว้คนเดียวอึดอัดแย่ ผมกลับบ้านมาก็ขึ้นห้องนอน แล้วก็นอนคิดทุกคำพูดทุกความเห็นของทุกคน
จนนึกได้ว่าวันนี้ได้สีจากอาจารย์รสามา เลยเอามาแกะดู
ข้างในมีสีน้ำกล่องใหญ่กับพู่กัน แล้วก็มีห่ออะไรหนึ่งห่อ ผมแกะดู
ก็เป็นหนังสือการ์ตูน กับแผ่นดีวีดี แล้วก็โน๊ตหนึ่งแผ่นเขียนว่า
"พี่ว่าของสองสิ่งนี้น่าจะช่วยภูได้".........ลงชื่อพี่ฝุ่น
ผมเปิดคอมพิวเตอร์ แล้วก็รีบเอาแผ่นดีวีดียัดเข้าเครื่องทันที
เปิดดูก็รู้ว่ามันเป็นหนังเอ็กซ์ ไอ้พี่ฝุ่นบ้า เอาไรมาให้ดูว่ะเนี่ย เดี๋ยวน้องภูใจแตกนะ
ต้องขอยอมรับว่าผมไม่ประสีประสาเรื่องพวกนี้เลย วันๆก็ได้แต่เล่นซุกซนไปทั่ว
เล่นแต่เกมส์ไม่ฝักใฝ่กามรมณ์ วันๆปีนต้นไม้หรือไม่ก็วิ่งไล่หมา
เรื่องอย่างว่านี้ไม่เคยด้วยซ้ำ ก็ผมยังเด็กอยู่นินา หนังโป้ไม่เคยดูหรอก
จะมีก็คลิปสั้นๆที่ไอ้ตี๋มันส่งมาแกล้งผมเท่านั้นแหละ
ใครจะว่าผมอ่อนก็เหอะ ก็ผมมันไม่เคยจริงๆนินา
อาจจะเป็นเพราะว่าผมอยู่ในสายตาคุณแม่ตลอดด้วยแหละ
ผมรีบปิดคอมทันที เพราะเดี๋ยวคุณแม่ขึ้นมาไอ้ภูคนนี้ตายแน่
หนังสือ ผมค่อยๆอ่านการ์ตูนทีละหน้าทีละหน้า คนวาดก็วาดได้ดุเดือดมาก
ผมว่ามันดูทรมานนะเวลา คนมีอะไรกันในการ์ตูนอ่ะ เห้อๆๆๆๆ ไม่อ่านดีกว่า
ไอ้พี่ฝุ่นนะไอ้พี่ฝุ่น มันเห็นจะช่วยอะไรได้เลย ภูโดนข่มขืนนะเว้ย
ไม่ใช่อยากมีเพศสัมพันธ์จะได้ให้มาดูพวกนี้อ่ะ  วุ้ยยยยยยยยยยยย

"ภูลูกกก  น้องภู"
"ครับคุณแม่"
"เอาของไปให้คุณย่าหน่อยลูก"
"ครับเดี๋ยวภูลงไป"ผมออกจากห้องนอนไปหาคุณแม่ข้างล่าง
"ไม่สบายหรือเปล่าลูก เห็นพี่แก้มบอกว่าวันนี้กลับมาก็อยู่แต่ในห้อง"
"ภูทำรายงานนะครับ"
"งั้นเอารังนกไปให้คุณย่าหน่อยนะลูก"
"ได้ครับ"
"น่ารักจริงๆ ลูกคนนี้" ได้เวลาปีนรั้วอีกแล้วไอ้ภู

"คุณย่าค๊าบบบบบบบบบบ"
"ว่าไงลูก"
"คุณแม่ให้เอารังนกมาให้ครับ แล้วกำชับด้วยว่าให้คุณย่าทานเลย"
"ได้ๆๆ พีทไปหยิบถ้วยให้ย่าหน่อยลูก"
"ครับ"
"คุณย่าเป็นไงมั้งครับหายเจ็บรึยัง"
"ดีขึ้นแล้วลูก ไม่เจ็บแล้ว อีกสองสามวันคงวิ่งเล่นกะภูได้แล้วลูก"
"ดีจัง ภูรดน้ำต้นไม้คนเดียวเบื่อจะแย่"
"ฮ๋าๆๆ"
"มาแล้วครับ เดี๋ยวพีทเทเลยนะครับ"
"จ้ะๆ"
"แล้วพี่พีททำไมไม่เอาช้อนมาหล่ะครับ รังนกใช้มือทานไม่ได้นะครับ"
"จริงด้วยตาพีท ฮ่าาาาาาาาาาาาา"
"ผมไม่ทันคิดนะครับคุณย่า" ไอ้เด็กคนนี้มันละเอียดรอบคอบ ขัดกับบุคลิกมากๆ
"ไม่ไหวเล้ยยยย"
"เราสองคนนี้เจอกันทีไรได้เป็นงัดข้อกันทุกที แล้วเมื่อคืนนอนด้วยกันมีวางมวยกันหรือเปล่าเนี่ย"
คุณย่าาาาา ภูลืมเรื่องนี้ไปแล้วนะคุณย่ามาทวนความจำภูทำไมเนี่ยยยยยย
"ไม่มีหรอกครับ พอดีพีทกลับมาเห็นคู่ต่อสู้หลับปุ๋ยเลยครับ"
"อ่าวหรอ ฮ๋าๆๆแล้วกลับดึกหรือเปล่าเราตาพีท ได้เจอเพื่อนๆเป็นไงมั้งหล่ะ"
"เพื่อนๆ พีทไม่ได้ไปเจอเพื่อนๆนะครับ พีทมีประชุม" พี่พีททำหน้างงใส่คุณย่า
"ภูกลับบ้านก่อนดีกว่านะครับ เริ่มจะหิวๆแล้ว สวัสดีครับ"
"เดี๋ยวววว ไอ้ตัวแสบ" พี่พีทมันดึงเสื้อผมไว้ แล้วก็ดึงผมมากอดแล้วก็รัดคอไว้หลวมๆ
"พีทอย่าแกล้งน้อง เดี๋ยวน้องเจ็บลูก น้องตัวนิดเดียวพีทตัวเบ้อเร้อ แรงมันต่างกันนะลูก "
"พี่พีทภูเจ็บนะ" สำออยซะหน่อย
"ปล่อยน้องลูก"
"เมื่อวานพี่โทรมา  ให้บอกคุณย่าว่าไง"
"ก็บอกว่าพี่พีทจะไปเที่ยวกะเพื่อนกลับดึกหน่อยอ่าเส่ ไปแล้วววว" แล้วผมก็รีบวิ่งกลับบ้าน
"ไอ้ตัวแสบหยุดเดี๋ยวนี้นะ"
"ใครจะหยุดให้จับไอ้เสาไฟโง่"
"ไอ้ลิงพรุ่งนี้เจอดีแน่"
"กลัวตายแหละ" ผมนั่งเยาะเย้ยไอ้เสาไฟอยู่บนรั้ว  ฮ๋าๆๆๆๆ  คุณย่าคงปวดหัวกะไอ้เด็กไม่รู้จักโตสองคนนี้ไปอีกนานแน่ๆ

สรุปแว๊ (ว่า) ....เรื่องที่ผมถูกข่มขืนก็๋ต้องมีอันพับเก็บไป
ใครหล่ะจะไปกล้าถ้าม ว่า "พี่ข่มขืนผมหรอ ?"