^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)  (อ่าน 2645666 ครั้ง)

Supermimt

  • บุคคลทั่วไป
หวังว่า โซนี่โซเน่ออะไรนั่น  จะไม่เป็นตัวปัญหา :m16:

ยืดเย้อใช่ไหม?

ขนาดมาแค่นี้ ยังปวดแปลบที่ใจเลย :o12:

เหมือนจะค้างอ่า

T^T

อารมณ์เค้าค้างเองแหละ :m15: :m15:

ออฟไลน์ noy

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +189/-9
ให้ก้อยมาช่วยยืนยันก็คงจะดีขึ้น :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
 :pig4: :pig4: :pig4:

spisyjames

  • บุคคลทั่วไป
อยากจะบอกว่ารักมากที่สุดนิยายเรื่องเนี้ย

ออฟไลน์ YMP

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1062
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-2

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7
ตอนนี้เศร้าค๊อดดดอ่ะ  :sad11: :sad11: :sad11:

แต่โยชิก็ยังสร้างความฮาให้อีกอ่ะ คำด่าอะไรก้อไม่รู้ฮาได้อีก ทั้ง ไอ้หอยขม ไอ้อาหารเต่า เจ็บปวดรวดร้าวมากอ่ะ 5555

ส่วนคุณโซนี่ก็จับคู่กะกรีซไปเลย

รอตอนต่อไปนะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
โถๆน้องภูของพี่
 :sad4:
โอ่เอ๊ๆนิ่งซะนิ่งซะ
ลองเชื่อใจพี่พีทอีกซักทีนะคะ
พี่พีทเค้ารักน้องภูที่สุดเลยนะ กระซิกๆ
 :o7:

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7559
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
แล้วไอคุณโซนี่ก้อคงจะเส็ด หมอกรีซของเรา กร๊ากๆ

แต่แอบน้ำตาไหลแทนภู อินไปนะเรา อยากมีคนคอยห่วงใยแบบคุณย่า อยากมีน้องแบบโยชิจังT^T

อิจฉาวุ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!

ออฟไลน์ eern

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 615
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-5
ไม่อยากเห็นน้องภูเศร้าเลยน่าสงสาร :sad11:ทีสุดใจเย็นๆนะพี่พีทนะเค้ารักหนูคนเดียวนะลูก

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
สงสารน้องภู อ่านไปร้องไห้ไปรับรู้ความรู้สึกตอนนั้นของน้องภู
ตอนหน้าก็ดีกันซะ กลับมาหวานใส่กันได้แล้วนะ ไม่ชอบดราม่า

+1+เป็ดให้น้องภูกับโยชิ

ออฟไลน์ lepetitnong

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ชอบคำพูดของโยชิจัง  "ตายไม่ได้ ปลุกขึ้นมา กลับบ้านไปได้แล้วโยชิไม่ให้ค้างที่นี้"   o13 o13 o13 o13 o13 o13

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ MoMoRin

  • I am Fujoshi! (・∀≦)ゞ
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +229/-2
ไม่รู้จะสงสารใครดี คนนั้นก็ไม่ผิดจริง อีกคนก็เชื่อแค่สายตาตัวเอง เอ้อเนาะ..คงเข้าใจกกันหรอก

ALittleN

  • บุคคลทั่วไป
สงสารทั้งคู่เลยแฮะ
พี่พีท สู้ๆ ง้อน้องภูเร็วๆ

ออฟไลน์ gookgik

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1966
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-6
เฮ้อ! ตอนเช้าน้องภูเพิ่งจะดีใจเรื่องคุณแม่    ตกบ่ายไหงเป็นแบบนี้ไปได้   เหมือนจะเคลียร์กันได้ แต่ก็ยังอึมครึม  พี่พีทคงต้องให้คุณโซนี่  และก้อยมาเล่าให้น้องภูฟังแล้วล่ะ   แต่น้องภูคงลืมไปแล้วว่าพูดอะไรไว้กับกรีซ   "เพราะพี่พีทเป็นคนดี ดีมาก แล้วเขาก็แสดงออกให้เราเห็นว่าเขารักเรามาก แล้วเขาก็มั่นคงด้วย"


งานนี้กลายเป็นโยชิ-อิคเป็นศิราณีแทน  แต่ชอบคำพูดของโยชิ และอิคที่ว่า

"ใช่เราไม่รู้ไง แล้วพี่ภูไม่เชื่อใจพี่พีทเลยหรอ อย่างน้อยพี่ภูก็น่าจะเชื่อในสายตาตัวเองที่เลือกใช้ชีวิตกับพี่พีทนะ"
"ถ้าเป็นโยชิ โยชิจะทำตามเสียงของหัวใจตัวเอง
"ปัญหาทุกอย่างมันเกิดที่ใจของมึง มึงก็ควรดับที่ใจของมึง นี่แค่ปัญหาเล็กๆ ปัญหาใหญ่กว่านี้มึงยังเคยผ่านมาแล้วสบายๆ กูหวังว่ามึงคงไม่ตายน้ำตื้นนะ"




สงสารทั้งน้องภู และพี่พีท  เป็นกำลังใจให้พี่พีทคอยสมานแผลที่ซึมของน้องภูให้จางหาย และก็คงต้องให้คุณย่าคอยช่วยพูดให้น้องภูกับพี่พีทเข้าใจกันเร็วๆ

กด+ เป็นกำลังใจให้น้องภู+พี่พีท    :L2: :pig4: คนเขียนมากค่ะ  วันนี้ได้กินมาม่าแล้ว เอิ๊ก อิ่มมาก 

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
แอร๊ยยส์มาม่า มาต่อด่วนนนนน

ออฟไลน์ 4559

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3978
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-8
ถ้าเป็นน้องภูคงโกรธมากกว่านี้อ่า

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
เอาใจช่วยทั้งคู่แล้วกัน :กอด1:

ออฟไลน์ โดดเดี่ยวแต่ไม่

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-6
เอามาม่ามาอีกแล้ววววววววววววววววว แต่สนุกดี สู้ๆๆน้องภู :m15: :pig4:

ออฟไลน์ iota

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-2
ใครว่าผมอ่านแล้วร้องไห้ ไม่มี๊~~~ เชื่อเหอะ  :impress3:
น้องภูคร้าบ น้องภูลืมเพลงนี้ไปแล้วหรือยังไง

                               http://www.youtube.com/v/YTR-QrPwZGU

ถึงจะตกใจกับสิ่งที่เห็นแต่ก็ควรจะตั้งสติหน่อยนะครับ
สงสารพี่พีทว่ะ โดนเมียเข้าใจผิด :เฮ้อ:

ส่วน ภูภูมิ วันนี้ ไม่บอกหรอก ว่า.......
รัก.. :o8:

ออฟไลน์ Asuke

  • แค่อยากบอกว่า ตอนนี้ผมไร้คู่
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 177
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-2
สู้ๆนะครับน้องภู

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
อ่านแล้วไม่งง ได้แต่น้ำตาท่วมจอ
ตอนอ่านแล้วมีพี่โซนี่โผล่มาเนี้ย
คิดในใจ ว่ามีเรื่องแล้ว....แต่ไม่คิดว่าจะเศร้าขนาดนี้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ toy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 33
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
สงสารน้องภู พี่พีทหลายรอบแล้วนะ ครั้งนี้ยกโทษให้เพราะไม่ตั้งใจ
แต่รู้สึกพี่มีเรื่องบังเอิญให้น้องภูเข้าใจผิด ร้องไห้บ่อยไปแล้วปะ

ออฟไลน์ bobie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-7
อยากอ่านน้องภูแล้ววววววววววววววว

ออฟไลน์ MiNaTeuk

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
สงสารทั้งพี่พีทด้วยแล้วก็น้องภูด้วย
เข้าใจน้องภู รักมากก็หวงมากเป็นธรรมดา
ส่วนพี่พีท อะไรอะไีรก็ผิดที่ผิดทางแบบไม่ได้ตั้งใจ
 :เฮ้อ: มาต่อไวๆๆนะค่ะ รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ 5555++
ไม่อยากเห็นน้องเศร้าเลย ใจจะขาดตาม
 o14 o15
[/color][/b]

ออฟไลน์ K.Pupoom

  • รักข้ามรั้วไอ้ตัวแสบ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +966/-5
ตอนที่...140


 :z1:


กลับมาถึงบ้าน ผมกับคุณย่าก็เดินจูงมือกันเข้าบ้าน
พี่พีทก็เดินตามหลังมาติดๆ พี่อ้นกับพี่บุ้งรีบวิ่งมารอหน้าบ้าน
"นึกว่าจะไม่กลับมาซะแล้ว"
"ไม่กลับแล้วจะให้ไปไหนล่ะ"
"แล้วนี้ทานข้าวทานปลาหรือยยังเราสองคนน่ะ"
"ทานแล้วครับ ก็คุณย่าบอกว่าไม่ต้องรอนินา"
"อืม ดีแล้ว บุ้ง ย่าว่าไม่ต้องพูดอะไรดีกว่าไหม" คุณย่าบอกพี่บุ้ง เพราะเห็นมันกำลังอ้าปากจะพูด
"ก็ได้ครับ"
"ไปอาบน้ำอาบท่าแยกย้ายกันไปหลับไปนอนได้แล้วไปดึกแล้ว"
"ครับ งั้นน้องภูเดินไปส่งคุณย่าที่ห้องนะครับ"
"จ้ะ"
"บุ้ง อ้น ปิดบ้านลูก"
ผมเดินขึ้นนมาส่งคุณย่าในห้อง คุณย่าก็มองหน้า แล้วก็ยิ้มให้
"ลิ้นกับฟัน มันก็ทะเลาะกันเป็นธรรมดาเพราะมันอยู่ด้วยกัน เมื่อมันเป็นแผลมันก็ต้องใช้เวลารักษา แต่อย่าให้มันนานนะลูก"
"ครับ" ผมก็โผเข้ากอดคุณย่าแล้วก็ร้องไห้ บอกตามตรงตอนน้ผมกับพี่พีทมันเหมือนมีฟิล์มบางๆมากั้นเราสองคนไว้
"น้องภูรักย่าไหมลูก"
"รักมากครับ"
"ถ้ารักย่า วันหลังถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ต้องกลับบ้านเราเข้าใจไหม"
"ครับคุณย่า"
"ไปนอนได้แล้วลูกไป ไม่ต้องคิดอะไรแล้วนะ หนูมีหน้าที่ที่ต้องงทำอีกเยอะ"
"ครับคุณย่า"
ผมเดินออกมาจากห้องคุณย่า ก็เห็นพี่พีทยืนรออยู่ที่หน้าห้อง สองมือปาดน้ำตาแล้วก็เดินผ่านหน้าพี่พีทเข้าห้องไป
พี่พีทก็เข้าห้องเดินตามเข้ามาติดๆ ความรู้สึกในอกมันโหวงๆยังไงบอกไม่ถูก น้ำตามันจ่อคิวจะไหลตลอดเวลา
ผมเอากระเป๋าไปวางท่โต๊ะ หยิบมือถือออกมาชาร์จแบต แล้วก็เดินไปถอดเสื้อผ้า เข้าไปอาบน้ำ
สายน้ำเย็นรดศีรษะ ไหลไปตามเรือนร่าง ผสมกับน้ำตาที่ไหลมาไม่หยุดเช่นกัน
เมื่อเช้าเรายังอาบน้ำแล้วก็หัวเราะด้วยกันอยู่เลย แล้วเย็นนี้ทำไมต้องเป็นแบบนี้
เนี่ยแหละมั้งสัจธรรมของชีวิต ตั้งอยู่แล้วก็ดับไป ไม่มีอะไรแน่นอนเลยสักนิด
คนหนึ่งฝากชีวิต อีกคนเหมือนจะคิดไม่ซื่อ หรือความรักที่ผมให้ไปมันยังไม่พออีก
ถ้าไม่พอผมคงไม่มีจะให้แล้วล่ะ เพราะผมมีเท่าไรผมก็ให้เขาไปหมดแล้ว.........

"ก๊อกๆๆๆ น้องภูอาบนานแล้วนะเป็นอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า" คำตอบสั้นๆที่ตอบออกไป แต่กว่าจะฝืนตอบออกไปได้มันต้องใช้เรี่ยวแรงมหาศาล
"พอได้แล้วนะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"ครับ"

ไม่ใช่ไม่รัก แต่เพราะมันรักมาก ไม่ใช่ว่าโกรธ แต่มันบอกความรู้สึกนี้ไม่ได้จริงๆ
ความรู้สึกที่มันอธิบายออกมาไม่ได้ ใครก็ได้บัญญัติศัพท์ความรู้สึกนี้ขึ้นมาที
ยืนเช็ดตัวอยู่หน้าอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ แล้วก็ออกมาแต่งตัว
ไม่มีคำพดใดๆของสองเราออกมาจากปากเลย พี่พีทพยายามจ้องมองมา
แต่ผมพยายามเบนหน้าหนี ไม่ใช่โกรธ แต่มันกลัวน้ำตาจะไหลออกมา
เชื่อใจนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน ทำไมอ่อนแอขนาดนี้
ชุดนอนสีน้ำเงินลายจุดที่พี่พีทเป็นคนซื้อให้ถูกหยิบมาใส่
ทาแป้งให้หน้าขาวๆแบบพี่ตุ๊กกี้ดีกว่า เผื่ออะไรๆจะดีขึ้นมาบ้าง

(คู่รักคู่อื่นๆอ่ะ ผัวเขาไปมีเมียน้อยเขายังให้อภัยกันได้เลย แล้วนี่พี่พีททำผิดหรือเปล่าเราก็ไม่แน่ใจ)

แล้วคำพูดของไอ้โยชิก็ลอยเข้ามาในหัว ดังก้องไปทั้งโสตประสาท

"ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลยเนอะ" ผมพูดออกไป
"บอกพี่ที ว่าพี่ควรทำยังไง"

คำพูดที่น้ำเสียงสั่นเครือ แล้วน้ำตาใสๆของผู้ชายตัวโตก็ไหลออกมา
ทำผมอึ้งยืนตัวชาทำอะไรไม่ถูก ยิ่งเงียบการร้องไห้ยิ่งรุ่นแรงขึ้น ผู้ชายที่ยืนก้มหน้าตรงหน้าผม
น้ำตาไหลเป็นทาง ร้องไห้จนตัวโยน ผมสงสารเขาจับใจ ผมเดินเข้าไปหาเขาใกล้ๆ

"ตัวใหญ่ ไม่ร้องนะ" ผมเอามือเช็ดน้ำตาให้ แต่น้ำตายิ่งเช็ดมันก็ยิ่งไหล

แล้วตัวใหญ่ก็คว้าตัวเล็กเข้าไปกอด แล้วก็ร้องไห้ออกมา

"มันก็แค่ผงที่เข้าตาน้องภู น้องภูเอามันออกแล้ว น้องภูเชื่อใจพี่พีท น้องภูขอโทษนะ"
"......................." ไม่มีเสียงตอบรับนอกจากเสียงร้องไห้
"ตัวใหญ่หยุดร้องได้แล้ว ไม่อย่างนั้นน้องภูจะไม่ให้ตัวใหญ่กอดนะคืนนี้อ่ะ"
"หยุดก็ได้" แล้วพี่พีทก็คลายอ้อมกอดออก เอาแขนเสื้อเช็ดน้ำตา
"ไปอาบน้ำไป น้องภูง่วงแล้ว"
"น้องภูเชื่อพี่แล้วใช่ไหม"
"น้องภูเชื่อใจพี่พีทเสมอ ก็บอกแล้วไงแค่ผงเข้าตา เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีกนะ"
"ครับ" แล้วพี่พีทก็เดินไปถอดเสื้อผ้า
"พี่พีท"
"จ๋า"
"น้องภูขอโทษนะ"
"^___^"

พี่พีทเข้าไปอาบน้ำแล้ว ผมก็ล้มตัวนอนคิดอะไรเพลินๆ ฟิล์มบางๆที่กั้นระหว่างเราถูกทำลายไปแล้ว
ชอบความรู้สึกนาทีนี้มากกว่าเมื่อนาทีที่แล้วอีก นาทีที่แล้วมันจุกไปหมดกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เห้อ

"งืดๆๆ งืดๆๆ  งืดๆๆๆๆๆๆ"

"ว่าไงโยชิ ยังไม่นอนอีกหรอ"
"โยชิเป็นห่วงพี่ภูอ่ะ นอนไม่หลับ" 
"พี่โอเคแล้ว ขอบใจมากนะ"
"แน่ พี่คุยกับพี่พีทเข้าใจแล้ว"
"ทำไมเข้าใจง่ายจัง"
"พี่พีทร้องไห้หนักมากน่ะสิ แล้วสายตาพี่พีทก็บอกพี่ว่าไม่ได้ทำอย่างนั้น"
"โยชิก็เชื่อพี่พีทนะ"
"ขอบใจมากนะโยชิที่อยู่ข้างๆพี่เสมอ"
"เราพี่น้องกันนี้นา"
"จ้ะน้องรัก แล้วนี้ไอ้อิคหลับไปแล้วหรอ"
"ยัง นั่งเล่นคอมอ่ะ พี่อิคบอกว่าให้พี่ภูอ่ะเบิ้ลให้พี่พีทด้วยนะคืนนี้อ่ะ"
"ไอ้บ้า เบิ้ลเองเหอะ ไม่มีแรงหรอก"
"พี่ภูบอกว่าให้พี่อิคเบิ้ลเองเหอะไม่มีแรงเว้ย เอ้า เห้ย พี่ภู มันก็เบิ้ลกับโยชิอ่ะสิ"
"โยชิไม่ชอบหรอ"
"พี่ภูบ้า"
"ฮ๋าๆๆๆ "
"แล้วนี้พี่พีทหลับไปแล้วหรอ"
"ยัง อาบน้ำอยู่น่ะ"
"งั้นพี่ภูไปนอนเถอะโยชิไม่กวนแล้ว ฝันดีนะพี่สาว"
"จร้า น้องสาวที่ไม่สวยเท่าพี่"
"ชิ  แค่  นี้  นะ"
"ครับบบบบ"

*************************ระหว่างรอพี่พีทอาบน้ำ ไปดูไอ้โยชิกันดีกว่า

"สบายใจยังจ้ะเมียจ๋า"
"สบายใจแล้ว พร้อมนอน ราตรีสวัสดิ์"
"เห้ยได้ไง การบ้านทำยัง"
"ทำแล้วไง"
"ไม่ใช่การบ้านโรงเรียน การบ้านของเราน่ะ"
"พักๆบ้างก็ได้ งานตัวเองเสร็จแล้วหรอ"
"เสร็จแล้ว นั่งเล่นเกมส์"
"ก็เล่นต่อไป นอนแล้ว"
"เลิกเล่น เล่นกับเมียจ๋าดีกว่า" แล้วพี่อิคมันก็ปิดคอมอย่างรวดเร็ว โดขึ้นเตียงทันที
"จะทำอะไร"
"ดึ่งดึ๊งไง"
"ทำทุกวันไม่เบื่อหรอไง"
"ไม่เลย ชอบ ติดแล้ว"
"ติดกาม"
"ติดใจเมียมากกว่า"
"โยชิยังเด็กนะพี่อิค ทำบ่อยๆเดี๋ยวเสื่อมหมด"
"ไอ้ภูไม่เห็นมันเสื่อมเลย ดูดิ พี่พีทหลงเอ๊าหลงเอา"
"แล้วพี่อิคหลงโยชิบ้างไหมล่ะ"
"โคตรจะหลงเลย" แล้วพี่อิคมันก็เริ่มไซร้ หอม ดอมดม ป้อนสัมผัส ฮ่าๆๆๆๆ
แล้วเสื้อผ้าของผมกับพี่อิคก็ไม่เหลือ เหวี่ยงไปทางโน้นทาง ทางนี้ทาง
"พี่อิค อ๊าาา  อื้ออออ  อ๊ะๆๆๆๆ"
 
ฮ่าๆๆๆๆ

*****************************น้องภู+พี่พีท

นั่งเล่นเกมส์ไปเรื่อยๆรอสามีอาบน้ำเสร็จ แต่ตานี้สิมันก็จะปิดซะให้ได้ แล้วเหมือนจะปวดหัวนิดๆ
เลยลุกไปหายาทาน กำลังจะเอายาเข้าปากพี่พีทก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี
"ทานยาอะไรอ่ะ!!!!"
"ตกใจหมดจะตะโกนเพื่อ....."
"แล้วจะทานยาอะไร"
"พาราโดเรมอล"
"พาราเซตามอน"
"อือ"
"ปวดหัวหรอ"
"หิวข้าวมั้ง เลยหายามาทานรองท้อง"
แล้วพี่พีทก็เอามือมาอังที่หน้าผาก ที่แก้ม ที่คอ
"เอานิ้วแหย่ก้นด้วยไหมล่ะ จะได้รู้อุณหภูมิที่แน่นอน"
"เอาอย่างอื่นแหย่ได้ป่ะ"
"หึหึ  วันนี้ ลาหยุด นอนแล้วนะ ปิดไฟด้วย"
"ห๊า"
"ราตรีสวัสดิ์"
แล้วผมก็แทรกตัวไปใต้ผ้าห่ม พี่พีทเดินไปแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เอาไดร์มาเป่าผมอย่างเร่งด่วน
แล้วก็เดินไปปิดไฟ แทรกตัวมาใต้ผ้าห่มเช่นกัน แล้วก็ดึงผมเข้าไปกอด ความเงียบปกคลุม
"หลับแล้วหรอ"
"อือ"
"ทำไมถึงคิดว่าพี่มีอะไรกับเขา"
"เราจะไม่พูดเรื่องนี้อีกไง"
"ก็พี่อยากรู้อ่ะ"
"ก็ภาพพที่มันเห็น มันบอกมาแบบนั้นนิ อยู่ดีๆมีผู้ชายมาแก้ผ้าในห้องทำงานคนรักตัวเองแล้วยังโผล่มาจากใต้โต๊ะด้วยกันอีก เป็นใครใครก็คิดทั้งนั้นแหละ"
"เค้าแค่ถอดเสื้อนะ"
"ใครจะไปรุ้ล่ะ ก็ครึ่งล่างโต๊ะมันบังนิ  แล้วตอนนั้นมันก็ไม่ทันสังเกตด้วย"
"คงเป็นคราวซวยของพี่อ่ะ"
"เขาถอดเสื้อตรงหน้าไม่หวั่นไหวบ้างหรอ"
"ต่อให้เขาแก้ผ้าพี่ยังไม่หวั่นไหวเลย"
"หรอ"
"จริงนะ แต่ถ้าเมียพี่อ่ะ ไม่ต้องแก้ผ้าพี่ก็หวั่นไหว"
"ย่ะ"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"น้องภูต้องหนักแน่นนะ อย่าวิ่งหนี ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก เข้าไปถามให้รู้เรื่อง"
"น้องภูไม่ใช่คนขี้วีนนิ"
"ก็หัดทำซะบ้างสิ"
"ชอบหรอ ขี้วีนอ่ะ"
"ถ้าน้องภูขีวีนแล้วไม่ทำให้เราเข้าใจผิดกันพี่ยอม"
"เดี๋ยวเจอแน่"
"รู้ไหม ใจพี่แทบจะขาดที่น้องภูวิ่งหนีพี่ไป"
"น้องภูวิ่งหนีที่ไหนแค่ไปเข้าห้องน้ำ"
"นั้นแหละ ภาพที่หันหลังให้พี่ มันทำให้พี่แทบจะขาดใจตรงนั้น"
"อ่านนิยายมากไปป่ะเนี่ย เสี่ยว"
"จะว่าพี่เสี่ยวพี่ก็ยอม แต่พี่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ"
"งั้นคราวหน้าถ้าพี่พีททำอะไรกับใครจริงๆน้องภูจะหนีไปให้ไกลเลย"
"อย่านะ สัญญากับพี่ก่อน ว่าเกิดอะไรขึ้นห้ามหนี"
"ไม่"
"น้องภู!!!!"
"โอเคๆสัญญา น้องภูก็สัญญากับคุณย่าแล้ว ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นจะกลับบ้านเรา"
"แน่นะ"
"แน่"
"ดีมาก เอารางวัลไป ฟ๊อดดดดดดด"
ผมพลิกตัวเข้าหาพี่พีท แล้วก็นอนบนตัวพี่พีท
"ถามไรหน่อยดิ"
"ว่า"
"ยังรักน้องภูเหมือนเดิมไหม"
"มากกว่าเดิม"
"แล้ว จะรักไปอีกนานแค่ไหน"
"จนกว่าจะตาย"
"เอารางวัลไป จุ๊บ"
"ชอบจังรางวัลแบบเนี่ย"
"แบร่"
"มาแลบลิ้นใส่พี่ เดี๋ยวกัดลิ้นขาด"
"โอ๊ะโอ....แล้วถ้าในทางกลับกัน พี่พีทเข้าไปเห็นน้องูแบบนั้นบ้างล่ะ"
"พี่ก็จะเข้าไปซัดให้หมอนั้นให้ร่วงเลย"
"โหด"
"อืม"
"นอนดีกว่า" แล้วก็พลิกตัวกลับมานอนตะแคงเหมือนเดิม พี่พีทก็สวมกอดเหมือนเดิม
แล้วในไม่ช้าเราสองคนก็หลับไปในที่สุด z   z    Z    Z   

คนรักกัน การไม่ทะเลาะกันเป็นเรื่องที่ดีที่สุด ถ้าทะเลาะกันแล้วอย่ายื้อเวลาทะเลาะให้มันนาน
เพราะมันจะทำให้รอยร้าวในใจเป็นรอยใหญ่ขึ้น จงทำให้เรื่องนั้นๆจบให้เร็วที่สุด
แล้วหันกลับมารักกัน แล้วยื้อเวลารักให้ยาวนานที่สุดดีกว่า
โกรธกันแล้ว ไม่มีอะไรดีนะ มันเหมือนเป็นหนทางและความเสี่ยงที่ทำให้เราเลิกกัน
อะไรที่ทำให้เศร้า ทุกข์ โกรธ พยายามลืมและลบมันไปจากใจ
เวลาโกรธ นึกแต่เรื่องดีๆของเขา อย่าพยายามเอาเรื่องแย่ๆมาทำให้ทุกอย่างมันแย่ลงไปอีก
ถ้าคุณมีคำว่ารักมากพอ คุณจะก้าวผ่านเรื่องราวทุกข์ใจต่างๆไปได้ สบาย สบาย

เช้า........

เสียงนาฬิกาปลุก ผมก็ตื่น หันไปพี่พีทยังหลับตานอนนิ่ง ผมก็เลยปิดนาฬิกา แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
ปล่อยให้พี่พีทนอนอีกสักสิบห้านาที ทำธุระ อาบน้ำเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำ ตอนแรกนึกว่าพี่พีทจะตื่นแล้วซะอีก
แต่ที่ไหนได้ยังนอนนิ่งอยู่เลย แอร์ก็เย็นนะทำไมเหงื่อแตกพลั่กขนาดนั้น หยิบทิชชูมาซับเหงื่อให้
"พี่พีท พี่พีททททท สายแล้วนะ"
"ปวดหัวอ่ะ" ผมเอามืออังท่หน้าผาก โอ้โห ตัวร้อนจี๋เลย เดินไปหยิบปรอมมาวัดไข้
"อ้าปากสิ" แล้วก็เอาปรอมยัดเข้าปากพี่พีท
"โห ไข้สูงมากเลยอ่ะ เดี๋ยวน้องภูเช็ดตัวให้นะ"
ผมเดินไปเอาผ้ามาชุบน้ำแล้วก็เช็ดตัวให้พี่พีท เผื่อไข้จะลดลงบ้าง
"ปวดหัวมากไหม"
"อืม"
"สงสัยเป่าหัวไม่แห้งแน่เลยเมื่อคืนอ่ะ รีบนอน"
"ก็เดี๋ยวเมียหลับอ่ะ"
"ยังจะมาพูดเล่นอีก เดี๋ยวน้องภุไปเอายามาให้ทาน"
ผมเดินไปหยิบยามาให้พี่พีททาน เอาแบบไม่ระคายเคืองกระเพาะอาหาร เพราะพี่พีทยังไม่ได้ทานข้าว
"อ่ะ ทานยาซะ" แล้วพี่พีทก็รับยาไปทาน แล้วก็ล้มตัวนอนต่อ
"เเต่งตัวไปเรียนเถอะ ทานยาไปแล้วเดี๋ยวพี่ก็ดีขึ้น"
"เดี๋ยวน้องภูไปหาอะไรมาให้ทานนะ"
"แต่งตัวก่อน เดี๋ยวไปเรียนสาย อย่าดื้อ"
"อื้มๆ"
ผมก็แต่งตัวไปหันไปมองพี่พีทไป พี่พีทก็นอนหลับนิ่งเชียว จะเป็นอะไรมากไหมน่ะเนี่ย
แต่งตัวเสร็จก็เอามือไปอังที่หน้าผากอีกรอบ พ่พีทก็ลืมตามามอง แล้วกยิ้มให้
ผมก็เลยวัดไข้อีกรอบ ไข้ก็ลงมาแล้ว ค่อยโล่งอกหน่อย ปรกติพี่พีทไม่ค่อยป่วยหรอก ป่วยยากมาก
"เดี๋ยวน้องภูลงไปหาอะไรมาให้ทานนะ"
"ไปเรียนเองได้ไหม"
"ได้"
แล้วผมก็ลงไปข้างล่าง ก็เห็นพี่บุ้งกับพี่อ้นกำลังคุยอยู่กับคุณย่า
"คุณย่าาาา"
"อ่าวตื่นแล้วหรอลูก"
"มีอะไรทานบ้างครับ"
"ย่าตมข้าวต้มกุ้งลูก ทานเลยไหม แล้วพี่เราล่ะ"
"พี่พีทไม่สบายครับ น้องภูเลยลงมาหาอะไรไปให้พี่พีททาน"
"อ่าวหรอ แล้วพี่เราเป็นอะไรมากหรือเปล่า"
"ก็มีไข้อ่ะครับ ค่อนข้างสูงอยู่ แต่น้องภูเช็ดตัวให้แล้วไข้ลงมาหน่อยแล้วครับ"
"อืมๆ เดี๋ยวย่าตักข้าวต้มให้นะ"
"ครับ มีน้ำส้มไหมพี่อ้น"
"มีครับ เดี๋ยวพี่รินใส่แก้วให้นะ"
"มองอะไรพี่บุ้ง ไม่เคยเห็นคนหล่อหรอไง"
"เป็นปรกติแล้วหรอ"
"อือ" ผมก็ยักคิ้วให้ พี่บุ้งมันก็ยิ้มแล้วก็มองหน้าคุณย่า คุณย่าก็ยิ้ม
สงสัยเมื่อครู่คุยเรื่องของผมกับพี่พีทกันอยู่แน่ๆเลยเชียว ฮ่าๆๆๆ
"น้องภูหยิบขิงโรยลงไปในชามด้วยลูก สมุนไพรจะได้ขับเหงื่อออกมา"
"น้องภูยกไปเลยนะครับคุณย่า"
"จ้ะ" แล้วคุณย่าก็เดินตามผมมา พี่บุ้งกับพี่อ้นก็เช่นกัน
"มาแล้วครับ ข้าวต้มกุ้งร้อนๆ"
"เป็นไงบ้างลูกพีท"
"ปวดหัวนิดหน่อยครับคุณย่า" คุณย่าก็เอามือมาอังๆที่หน้าผากพี่พีท
"ตัวยังร้อนอยุ่เลย ไปหาหมอไหมลูก"
"ไม่ต้องก้ได้ครับ เดี๋ยวก็ดีขึ้น"
"ลุกไหวไหม ทานข้าวนะ เดี๋ยวน้องภูป้อน"
"ไปมหาววิทยาลัยเถอะ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทันนะ พี่ทานเองได้"
"ยังมีเวลาอีกเยอะ ดี๋ยวนั่งบีทีเอสแล้วต่อมอไซต์วินไป ไม่นานหรอก"
แล้วพี่พีทก็ลุกขึ้นนั่งพิงไปกับหัวเตียง ผมก็เอาข้ามต้มมาถือไว้แล้วก็ตักมาเป่าเบาๆ
"อ้ามมมมมม" พี่พีททำคิ้วย่นนิดๆ แล้วก็อมยิ้ม แล้วก็ทานข้าวที่ผมป้อน คุณย่าก็นั่งยิ้มเช่นกัน
"บุ้งวันนี้จะมีลูกค้ามานะ  รับลูกค้าแทนพี่ด้วย คุยรายละเอียดกับก้อยนะ"
"ครับพี่"
"ฝากไปส่งเจ้าตัวแสบนี้ด้วยนะ"
"ไม่ต้องไปส่ง เดี๋ยวไปบีทีเอส ไปส่งรถก็ติดแล้ว ป่านนี้ยังไม่ได้ไปอ่ะ"
"ก็ไปสิ พี่ทานเองได้"
"น้องภูอยากทำหน้าที่คนรักบ้างไม่ได้หรอ ไล่จังนะ อ้ามมมมม"
"ร้อนอ่ะ "
"อุย ลืมเป่า"
"ฮ่าๆๆ"คุณย่าก็หัวเราะพร้อมพี่บุ้งพี่อ้น แต่คนป่วยเนี่ยสินั่งยิ้มอยู่นั้นแหละ ป่วยจริงป่ะเนี่ย
"บุ้งอ้น ไปทานข้าวทานปลาไปลูก จะได้ไปทำงาน พี่เขาไม่เป็นอะไรมากแล้ว"
"ครับคุณย่า"
"ปล่อยให้เขาทำหน้าที่ของเขากันไป พวกเราไปกันดีกว่าลูก"
"คุณย่าอ่ะ แซว"
"ฮ่าๆๆ"
แล้วคุณย่ากับพี่บุ้งพี่อ้นก็เดินออกจากห้องไป ผมก็ทำหน้าที่ป้อนข้าวต่อไป
"อิ่มแล้วอ่ะ"
"อิ่มอะไรยังไม่หมดเลย เหลืออีกตั้งเยอะ"
"ไม่อยากทานอ่ะ"
"ฝืนทานหน่อยนะ เดี๋ยวได้ทานยา น๊าาาาาา อีกห้าคำ โอเคป่ะ"
"อื้ม" ผมก็ป้อนจนครบห้าคำ ก็ทานไปเยอะเหมือนกันแหละ
"อ่ะน้ำส้ม ดื่มให้หมดนะ" แล้วพี่พีทก้ดื่มจนหมดโดยการยืนบังคับของผม
"อ่ะ" พี่พีทส่งแก้วให้ผม
"อย่าพึ่งนอนนะ นั่งแป๊ปหนึ่ง เดี๋ยวกรดไหลย้อน น้องภูวางยาไว้ตรงนี้นะ อีกสักแป๊ปค่อยทาน"
"ไปเรียนได้แล้วไป"
"ไม่ไปได้ป่ะ"
"ไม่ได้ ทำไมจะไม่ไป"
"เป็นห่วงไปก็เรียนไม่รู้เรื่องหรอก"
"แยกแยะให้ออกสิ พี่ไม่เป็นอะไรแล้ว "
"จริงนะ"
"อื้ม " ผมก็เดินไปจัดกระเป๋า ก็โอ้เอ้อยู่นั้นแหละ ก็มันเป็นห่วงนินา
"สายแล้วนะ ยังไม่เสร็จอีกหรอไง หืมมม"
"เสร็จแล้ว เดี๋ยววอทแอพมานะ "
"โทรมาก็ได้"
"เดี๋ยวพี่พีทหลับอยู่ไง ดูแลตัวเองด้วยนะ ฟ๊อดด"
"ครับ"
"อย่าลืมทานยานะพี่พีท"
"ครับบบบ"
ไม่อยากไปเรียนเลยอ่ะ แต่หน้าที่เรียนก็สำคัญ พี่พีทก็บอกเองว่าไม่เป็นอะไรมากแล้ว
ผมเดินลงมาข้างล่าง คุณย่าก็เหมือนจะรู้ใจว่าผมคงไม่ทานข้าวแน่ๆเพราะสายแล้ว
"ทานข้าวไหมลูก"
"คงไม่ทันแล้วอ่ะครับคุณย่า"
"งั้นก็เอานี้ไปทานย่าเตรียมไว้ให้ ขนมปังกับนม"
"ขอบคุณครับคุณย่า"
"จ้ะ ตั้งใจเรียนนะลูก"
"ฝากดูพี่พีทด้วยนะครับุณย่า"
"จ้ะ ไม่ต้องเป็นห่วง"
"น้องภูไปเรียนก่อนนะครับ สวัสดีครับ"
"คุณพระรักษาจ้ะ"
แล้วผมก็เรียกพี่วิน พาไปส่งบีทีเอสแล้วก็นั่งไปเรียน ไปถึงมหาวิทยาลัยเพื่อนๆก็นั่งรออยู่แล้ว
เพราะอีกไม่นานก็จะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว
"คุณชาย สายอีกแล้วนะคะ" กิ๊บเจ้าแม่ประจำกลุ่ม
"จะขึ้นเรียนกันแล้วหรอ"
"ก็รอเธอคนเดียวนั้นแหละ"
"ขอทานขนมปังแป๊ปได้ป่ะหิวอ่ะ ยังไม่ได้ทานข้าวมา"
"แล้วทำไมไม่ทานในรถมาให้เรียบร้อยค่ะคุณ"
"มาบีทีเอส พี่พีทไม่สบาย"
"อ่าวหรอ โอเค งั้นก็ทานซะยังพอมีเวลา"
"ค่อยๆทานก็ได้ภูพวกเราไม่รีบหรอก อย่าไปฟังอิกิ๊บมันมาก"
"ชิ"
"อ่ะน้ำ" กรีซยื่นน้ำให้ผม ผมก็รับมา
"ทานแค่นี้จะอิ่มหรอภู" ทิกถาม
"รองท้องไปก่อน เดี๋ยวกลางวันค่อยจัดเต็ม"
"ตาแกดูช้ำนะภู ร้องไห้หรอ" ช่างสังเกตจังนะนังกิ๊บ ฮ่าๆๆ
"เปล่า อ่านหนังสือดึกอ่ะ"
"อ่านหนังสือดึกแค่ขอบตาดำ นี้มมันตาช้ำชัดๆ ยอมรับมาซะว่าร้องไห้ทำไม"
"บอกว่าเปล่าไง"
"แกเป็นคนโกหกไม่ได้เรื่องเลยนะ เล่ามา"
"กิ๊บ คนมันรับประทานอาหารอยู่เห็นไหม เธอจะไปคาดคั้นอะไรจากมันมิทราบ"
"หุบปากเลยนังกรีซ  เดี๋ยวกลางวันโดนซักฟอกแน่แกอ่ะไอ้ภู"
"คนนะไม่ใช่กางเกงยีนต์"
"ป่ะ หมดแล้ว อิ่ม"
"ดื่มน้ำก่อนสิภู "
"เอ่อ ลืม"
แล้วพวกเราก็เดินขึ้นห้องเรียนกัน ไอ้พลดึงเสื้อผมให้เดินช้าๆแล้วมันก็กระซิบถาม
"กูคิดเหมือนที่กิ๊บมันพูด"
"เรื่องไร"
"มึงร้องไห้ทำไม ทะเลาะกับพี่พีทใช่ไหม เขาถึงได้ไม่มาส่ง"
"ทะเลาะกันจริง แต่เคลียร์แล้ว แล้วที่พี่พีทไม่มาส่งก็เพราะไม่สบายจริงๆ"
"แน่ใจนะ มีอะไรก็บอกกูได้"
"แน่ครับคุณพล"
"แล้วมึงโอเคแล้วใช่ไหม"
"อืม"
"แล้วไป"
แล้วเราก้ไปนั่งเรียนกันสักที เรียนเสร็จจบคาบ ก็ไปหาอะไรทานกัน
ผมก็ไม่ได้ทานด้วยหรอกเพราะอยากรีบกลับบ้าน  กิ๊บก็เริ่มเปิดฉากขึ้น ตามที่เธอสงสัย
"เล่ามานังภู"
"เรื่องไร"
"เรื่องที่ตาแกช้ำแบบนี้ไง"
"ก็มีปัญหาเข้าใจผิดกับพี่พีทนิดหน่อย ตอนนี้เข้าใจกันดีแล้ว"
"ลงรายละเอียดด้วย"
"แกนิเรื่องชาวบ้านนี้อยากรู้จังนะ"
"แกคงไม่อยากรู้งั้นสินังแพง"
"อยาก"
"พอกันอ่ะ"
"เล่ามาค่ะ"
"ก็เมื่อวานเราเข้าไปเห็นพี่พีทกับลูกค้า บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"วิ่งหนีเเป็นนางเอก ถ้าหล่อนเข้าไปตบนังนั้น ก็รู้ความจริงไปแล้วไม่ต้องวิ่งนี้เป็นนางเอกสมัยก่อนหรอกนะ"
"ก็มันตกใจนิ"
"วันหลังก็หัดสู้คนซะบ้าง หล่อนต้องท่องไว้ว่าหล่อนเป็น อั้มพัชราภา ไม่ใช่ เพชรา นางเอกยุคเก่าที่ไม่สู้คน"
"อืม"
"ภูโอเคนะ" ทิกถาม
"โอเค สบายใจแล้ว"
"ดีแล้ว อย่าไปคิดมาก"
"งั้นวันนี้เราขอตัวอีกวันนะ เป็นห่วงพี่พีพทอ่ะ เมื่อเช้าไข้ขึ้นสูงมาก"
"จะรีบกลับไปฉีดยาให้หรอจ้ะ" ไอ้กรีซไอ้ทุเรศ
"ฉีดไม่เป็น ไม่เคย"
"ลองสิ ตอนน้พี่เข้าป่วยไม่มีแรงหรอก"
"ไอ้พล ไอ้บ้า ไปแล้ว พรุงนี้เจอกัน"
"กลับดีๆนะแก มีอะไรก็โทรมาหาพวกฉันได้ เราเพื่อนกันนะ"
"ขอบใจมากกิ๊บ ขอบใจมากนะทุกคน"
แล้วผมก็เดินมาขึ้นแท็กซี่หน้ามหาวิทยาลัย กลับบ้านให้ไวที่สุด
ถึงแม้ผมจะโชคร้ายที่ต้องห่างกับครอบครัวแต่ผมก็โชคดีที่มีเพื่อนที่ดี มีอีกครอบครัวที่ดี
แล้วก็มีคนรักที่ดี ผมเชื่อเสมอว่า ถ้าเราปรารถนาดีกับใคร
เราก็จะเจอสิ่งดีๆ เหมือนแม่เหล็กที่จะดูดเหล็กเสมอ มันจะไม่ดูพลาสติกเด็ดขาด
ก็เหมือนกับเรา ถ้าเราเป็นคนดี เราก็จะดึงดูดสิ่งดีๆ อย่าท้อที่จะทำดี
ทำดีอาจจะทำยากกว่าทำชั่ว แต่ผลแห่งความดีย่อมดีกว่าผลของความชั่วเสมอ





ขอบคุณครับ


รักนะ :L2:

ออฟไลน์ route rover

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-7

satann

  • บุคคลทั่วไป
ว้าวววววววววว เข้ามาเจอพอดี
ยังไม่ได้อ่าน แว็บเข้ามาทักทายก่อน
ขอบคุณนะคะ ไปอ่านล่ะ ฟิ้ววววว

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
เข้าใจกันแล้ว รักน้องภู

Pairwha

  • บุคคลทั่วไป
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานนนนนนน
น้องภูยังน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
คนแต่งก็ด้วย  :laugh:  :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
 :z13: แปะก่อน
======================
คืนดีกันแล้ว :กอด1:
พี่พีทนานๆจะเสียน้ำตา เลยป่วยเลย ได้นางพยาบาลดีคงหายไวแน่ๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 10-06-2012 01:36:48 โดย nolirin »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด